PSE BËHET VJEDHJA E IDENTITEVE NË FACEBOOK.COM...

LUS MODERATORET E FACEBOKUT QË TË BLLOKOJNË TASH NJËFARË ABDULLAH SHAQIRIN E RREMË I CILI NË VAZHDIMËSI PLASON SHKRIME TË RREME KUNDËR MEJE NË FACEBOOC.COM.KY NJERI KA SHUMË IDENTITETE I CILI NË VAZHDIMËSI PLASON  SHKRIME FALLSO.

JA TASH NE FACEBOOK KA HAPUR IDENTITETIN E RREMË:

Abdullah Shaqiri ju ka dërguar një kërkesë për shoqërim.Konfirmo kërkesënFshije

Abdullah Shaqiri

Dërgo një mesazh

KohështrirjaTë dhënatShokët1 të përbashkëtFotografitë

Më shumë

LIDHUR ME RASTIN KAM SHKRUAR NË INTERNET DISA HERË...

LEXONI SHKRIMIN:

http://floripress.blogspot.com/2014/03/vjedhja-e-identitetit-dhe-e-mailat-e.html

Vjedhja e identitetit, dhe e-mailat e rrezikshëm ,problem shumë i përhapur në botë

Si dhe shkrimin:http://floripress.blogspot.com/2014/11/njoftim-publik-vjedhja-e-identitetit.html

NJOFTIM PUBLIK: Vjedhja e identitetit dhe diç me tepër .....në faceboo.com

Për t'u lidhur me Ndoc, regjistrohuni sot në Facebook.

AnëtarësohuKyçuni

Ndoc Camarroku

e Ndoc, regjistrohuni sot në Facebook.

AnëtarësohuKyçuni

Ndoc Camarroku

e Ndoc, regjistrohuni sot në Facebook.

AnëtarësohuKyçuni

e Ndoc, regjistrohuni sot në Facebook.

AnëtarësohuKyçuni

Ndoc Camarroku

Λογότυπο του Facebook

Email ή τηλέφωνο	Κωδικός πρόσβασης
Να παραμείνω συνδεδεμένος	Ξεχάσατε τον κωδικό σας;

Ο Ndoc Camarroku
είναι στο Facebook.

Για να συνδεθείτε με τον Ndoc, γραφτείτε σήμερα στο Facebook.

ΕγγραφήΣύνδεση

Ndoc Camarroku

Λάθος Ndoc Camarroku; Δοκιμάστε ξανά

Άλλα άτομα με το όνομα Ndoc Camarroku

• 
  

  Ndoc Camarroku
• 
  

  Ndoc Camarroku

Si lindi dhe si festohet Viti i Ri

Sot më 31 Dhjetor në orën 00:00 në mesnatë lëmë pas një vit dhe kapërcejmë tek viti i ri, 2015. Kremtimi i Vitit të Ri është një nga festat më tradicionale që mbledh familjarë, miq e shokë në tryeza të përbashkëta. Me dollitë, traditë kjo sidomos tek shqiptarët urohet mirëseardhja e Viti të Ri dhe urimi për mbarësi në vitin e ardhshëm. Edhe Agjencioni informativ FLORIPRESS nga Prishtina , iu uron gjithë shqiptarëve kudo janë: “Gëzuar Vitin e ri, 2015!”



Si lindi dhe si festohet Viti i Ri

Në fakt, Viti i ri prezanton ripërtëritjen e jetës, ndërsa zakonet e traditës për kremtimin e saj, edhe pse me shekuj kanë pësuar modifikime, ato, sot e kësaj dite i kanë ruajtur specifikat e tyre esenciale. Viti i ri është festë: e disponimit të mirë, e urimeve dhe dëshirave më të mira, shoqërimit, argëtimit, ngritjes së dollive, tryezave të begatshme, e zbukurimit dhe shkëmbimit të dhuratave të ndërsjella.


Kësaj feste njëkohësisht dhe në mënyrë të njëjtë ju gëzohen të gjitha brezat: fëmijët, të rinjtë, si dhe të moshuarit, sikur ata që presin dhuratat, ashtu edhe ata që me kënaqësi i përzgjedhin dhe i dhurojnë ato.




Kremtimi i Vitit të Ri është njëra ndër traditat më të vjetra rituale e shprehur gati tek të gjithë popujt e botës, pa marr parasysh racën, fenë, kombin, dhe përkatësitë e tyre të ndryshme. Disa hulumtues mendojnë se, kremtimin e festës së Vitit të Ri, më së pari e kanë aplikuar kinezët, ndërsa një grup tjetër mendon se kjo traditë fillzënien e vetë e ka nga romakët e vjetër dhe germanët.




Sipas dëshmive ekzistuese materiale të zbuluara gjer më tani, është vërtetuar se, festën e Vitit të Ri më 1 Janar, së pari herë, në mënyrë festive dhe rituale, e kanë kremtuar romakët e vjetër, dhe për ta, kjo festë ishte simbol i fillimit të jetës së re përplot shpresa të mira për të ardhmen.

Bazuar edhe në disa të dhëna tjera, edhe gjermanët e vjetër kanë një pjese të kontributit të tyre në këtë drejtim. Ata, si të parët e gjermanëve të tanishëm, fuqishëm kanë besuar se druri i bredhit është mbrojtësi i natyrës dhe në vetë posedon "shpirtin e malit", andaj, luftëtarët trima të asaj kohe, në mbrëmjen e ndërrimit të mot moteve, shkonin në mal dhe me rituale të caktuara, e bekonin dhe e lavdëronin këtë trung. Më vonë, shkuarja në mal tek trungu i bredhit, shndërrohet në prurjen e saj në dhomat e shtëpive. Kështu, në kohën e sotme, nga kjo traditë e lashte, ne kemi trashëguar ceremoninë e bredhave të dekoruara nëpër shtëpitë tona, si rit familjar i çdo shtëpie kudo në botë.

Edhe pse popujt e kremtojnë këtë festë me besim në një fillim të ri dhe më të begatshëm, asaj nuk i gëzohet të gjithë në datën e njëjtë, sepse, disa popuj e aplikojnë kalendarin Lunar (llogaritja sipas rrotullimit të Hënës) kurse disa të tjerët atë Solar (llogaritja sipas rrotullimit të Diellit).

Në krahasim me kalendarin solar i cili është fiks dhe i pandryshueshëm me 365 ditë, ata popuj që kalendarin e tyre e përcaktojnë sipas ciklit Lunar (të hënës) ardhjen e Vitit të Ri çdo vit, nuk e kremtojnë në ditën e njëjtë, sepse, sikur dihet, ciklet e hënës janë të ndryshueshme, dhe momenti i ndërrimit të mot moteve kremtohet me fillimin e hënës së re, gjegjësisht në muajin shkurt të vitit tonë kalendarik.

Vitin e Ri Lunar, sot, më tepër si festë tradicionale popullore e festojnë në Kinë, Indi, Japoni, Vietnam si dhe në disa shtete tjera të Lindjes, dhe atë, paralelisht, së bashku me kremtimin e Vitit të Ri Solar të përllogaritur sipas kalendarit Gregorian. Për kinezët, Viti i Ri Lunar është festa e pranverës.

Ajo konsiderohet si kremte më e madhe nacionale e cila shënohet me pompozitet të madh. Ekziston besëtytnia se mu para ndërrimit të mot moteve, në emër të largimit të çdo gjëje që është e vjetër, duhet pastrohet banesa dhe shtëpia, ndërsa, nëpër rrugët e të gjitha qyteteve organizohen ceremonialet madhështore, ku në parakalimet e gjata përplot me njerëz, dominon marshimi i dragonjve të improvizuara nga letra si simbole të fuqisë dhe suksesit.

Në Japoni kjo festë kremtohet me tryeza të begatshme përplot me specialitete të ralla tradicionale, e në mesnatën e ndërrimit të mot moteve jehojnë 108 të rëna të kambanave nga të gjitha tempujt budist anë e kënd vendit. Simbolika e 108, nënkupton si vërejtje dhe porosi për largimin e 108 mëkateve të mundshme të njeriut në jetë.

Edhe tek populli çifut Vitin e Ri e kremton në mënyrë madhështore, sepse ajo edhe me mësime religjioze konsiderohet si festë shpirtërore me të cilën shënohet përvjetori i fillimit të krijimit të Botës. Tek këta data e kremtes është e ndryshueshme për shkak të aplikimit të kalendarit të kombinuar lunar - solar.

Edhe një gjë është karakteristike tek kremtimi hebre i Vitit të Ri: ata në çastin e ndërrimit të mot moteve, kanë vërtetë një tryezë të pasur, por në dallim me popuj tjerë, ajo është e seruar vetëm me gjëra të ëmbla, pra, tryeza e tyre e pasur është e begatshme vetëm me ëmbëlsira.

Në viset e ngrohta te gjysmësferës jugore të rruzullit tonë, Viti i Ri kremtohet në stinën e verës, pa borë dhe mrekullia dimërore me të cilat jemi mësuar ne në viset veriore, por, kjo nuk e zvogëlon madhështinë e pompozitetit të kremtimit të saj.

Në shumë vende dhe shtete të botës, tanimë është formuar tradita që Viti i Ri të kremtohet në mënyrë kolektive. Nuk janë të pakta qytete e ndryshme të metropoleve të mëdha botërore, ku banorët e tyre, mu para çastit të ndërrimit të mot moteve masovikisht dalin ne qendër të qytetit. Kjo formë e kremtimit të Vitit të Ri tanimë është tradicionale në shumë kryeqytetet e shteteve të Evropës dhe Botës, sikurse është: Parisi, Londra, Roma, Madridi, New Yorku, Moska, Meksiko, Kajro, Tokio… etj.

Viteve të fundit, e posaçërisht pas çlirimit, rregullimi dhe stolisja festive e qyteteve me drita, bredha dhe figura të "baba-dimrit" si dhe dalja masive e popullatës nëpër qendra dhe sheshe të qyteteve, aplikohet në mënyrë madhështore edhe në Kosovë.

Por, sido që të jetë, dhe pa dashur që ta minimizojmë madhështinë e kremtes së kësaj festë ndërkombëtare të ndërrimit të mot moteve tek asnjë popull dhe asnjë shtet, më lejoni që si shembull ta veçoj vetëm shtetet e Skandinavisë, të cilët bëjnë gara marramendëse që ta përvetësojnë origjinën e mitit të "Baba-dimrit" me mjekër të bardh, i cili fëmijëve për Vitin e Ri ju shpërndan dhurata. Sa për kuriozitet, Laponia, një krahinë Finlandeze, në vitin 1979, është shpallur edhe zyrtarisht si vendi i prejardhjes së "Baba-dimrit".

Ritet dhe besimet në ditën e pritjes së Vitin e Ri

Natën e ndërrimit të viteve gjatë pritjes së Vitit të Ri, shumë popuj të ndryshëm të botës i karakterizon një spektër i gjerë dhe i larmishëm i riteve, besimeve dhe besëtytnive të ndryshme, që janë krijuar si shprehje e dëshirave për: pastrim, largimit të demonëve dhe shpirtrave të këqij, kërkimin e fatit dhe lumturisë, jetës më të pasur dhe më të begatshme... etj.

Shumë prej këtyre veprimeve janë të ruajtura dhe kultivohen tradicionalisht edhe sot e kësaj dite.

Ja disa prej tyre

Tradita kubane për natën e ndërrimit të mot moteve praktikon ngrënien e 12 sardeleve të një lloji peshku. Besohet se kjo ndikon në rritjen e fatit dhe lumturisë gjatë 12 muajve të vitit të ri pasues;

Në Filipine është tejet e rëndësishme që në tavolinën festive familjare gjatë pritjes së Vitit të Ri , të sigurohet sa më shumë llojllojshmëri ushqimesh. Me këtë akt besohet se viti që vjen do të jetë aq i pasur dhe i begatshëm sa është e pasur vetë sofra festive e asaj mbrëmjeje; Në traditën e popujve gati të të gjithë botës fëmijët e lindur më 1 janar konsiderohen si fëmijë më fatlum në botë;

Puthja në mesnatë nuk është vetëm shprehje e momentit euforik të kremtes, por ajo shpreh edhe konfirmimin e bekimit të miqësisë dhe të afërsisë me atë person, edhe gjatë 12 muajve të vitit që po na vjen; Njeriu i parë i cili do t'ju hyj në shtëpi pas mesnate, besohej se, ai gjatë tërë vitit pasues do të jetë një person fatsjellës për ju dhe besnikërisht mund të mbështeteni në të te, e posaçërisht nëse ky person është mashkull, trupgjatë dhe zeshkan:

Preferohet që ndonjë punë apo veprim që ju ka mbetur në gjysmë atë ta përfundoni pikërisht në ditën e ndërrimit të mot moteve. Ky veprim do t'ju sjell shumë fat dhe punë të mbarë në të gjitha ndërmarrjet e juaja gjatë tërë vitit të ardhshëm;

Nëse dëshironi që viti i ardhshëm të jetë i lumtur dhe me fat, atë në asnjë mënyrë nuk duhet ta prisni me borxhe. Tentoni që para ardhjes së Vitit të Ri të tentoni t'i paguani të gjitha borxhet që i keni, sepse kështu viti që vjen, do t'ju sjell fillim të mbare në të gjitha fushat e jetës.

Të gjitha portofolat e juaja që i dispononi, ate mbrëmje mos i lini të zbrazëta, por i mbushni me monedha, sepse kështu besohet se viti i ardhshëm do t'ju përcjelli me shumë begati dhe pasuri financiare.



TE NDERUAR BASHKEATDHETARE,SHOKE E MIQ TE MIJ ! 


ME LEJONI QE TJU UROJ NGA ZEMRA IME:

GEZUAR E PER SHUME MOT VITIN E RI 2015.QOFTE NJE VIT I BEKUR PER TE GJITHE JU,NJE VIT I PAQES DHE I BASHKEPUNIMIT ME NJERI TJETRIN.

I DASHURISE NJEREZORE,I LUMTURISE NE FAMILJET TUAJA TE DASHURA.
EDHE PSE JO NJE VIT I MBARE NE REALIZIMIN E TE GJITHA DETYRAVE,
ENDERRAVE E OBLIGIMEVE ,QE JU KENI LENE PA KRYER GJATE VITIT QE TASHME PO LEME PAS.

QOFTE NJE VIT I MBARE DHE PER POLITIKEN SHQIPTARE,QE TI SHJELLIN POPULLIT PAQEN E KERKUAR,LEVIZJEN E LIRE TE QYTETARVE TE VET,FUTJEN DHE ATARSIMIN NE BASHKIMIN EUROPIAN,SEPSE VITI QE LAME PAS ISHTE NJE VIT SA I MIRE NE REALIZIMIN E DISA

OBJEKTRIVAVE,QE QERITE TONA I KISHIN VENE VETES,POR DHE MBETEN AKOMA PER TU BERE TE TJERA,C`KA I INTERESOJNE ME SHUME POPULLIT TONE.AI POPULL QE I DHA VOTEN KETYRE POLIKANEVE QE DREJTOJNE SOT KOMBIN TONE,NDAJ KERKOJME ME SHUME OBLIGIM TE TYRE GJATE VITIT TE RI 2015.

QOFTE NJE VIT ME I MIRE PER TE GJITHA FAMILJET SHQIPTARE ,KUDO KU ATO JETOJNE E PUNOJNE,QE TE KENE NJE ARDHEMERI ME TE MIRE PER FAMILJET E TYRE,TE KENE PAQE E DASHURI,LUMTURI E BEGATI NE FAMILJE.PROBLEMET E TYRE TI ZGJIDHIN BRENDA FAMILJES SE TYRE.

TE DUAM E TE RESPEKTOJME ME SHUME NJERI-TJETRIN,SEPSE JETA ESHTE SHUME E SHKURT DHE KERKON ME SHUME DASHURI NJERZORE.

TE JEMI TE BASHKUAR ,SI NJE NDER KOMBET ME ME TRADITE,KU TE GJITHA BESIMET FETARE SHKOJNE NE UNITET ME NJERI-TJETRIN,CKA KOMBI YNE KA DHENE GJITHNJE SHEMBULLIN ME TE MIRE DHE ESHTE NJE KOMB MODEL PARA TE GJITHE BOTES.

NDAJ NE DUHET TE JEMI KRENAR PER KETE.TE MOS LEJOME ,QE KETE TRADITE TE BUKUR TE NA E PRISHIN TE TJERET ,QE NUK NA E DUAN TE MIREN,POR DUAN TE NA SHOHIN TE PERCARE,SEPSE KESHTU DO TE LUAJNE, ME MIRE ME FATET TONA. POR MENDOJ SE NUK KANE PER TE MUNDUR TA BEJNE ATE PUNE,SEPSE NE KEMI NJEREZ MENDJE NDRITUR,QE DINE TI DALIN ZOT KOMBIT TE TYRE.

DO JU BEJA THIRRJE NEPERMJET KETIJ MESAZHI,TE GJITHVE JU ,POR NE MENYRE TE ,VECANTE,SHOQATAVE,INDIVIDEVE,BISNESMENEVE,QE TE MENDOJNE SE NE MESIN TONE KEMI SHUME FAMILJE QE KANE KTHYER KOKEN NGA QIELLI DHE KERKOJNE NDIHME,PER TE MBAJTUR FAMILJET E TYRE,POR KEMI DHE PLOT FEMIJE JETIME ,QE KERKOJNE PERKRAHJEN E MBESHTETJEN TONE,NDAJ TE JAPIM DICKA NGA VETJA,QE DHE TA TE JENE SADOPAK TE GEZUAR,TJU JAPIM PAK NGA DASHURIA E RESPEKTI JONE,SEPSE DHE NE DO TA NDJEJME VETEN ME MIRE,POR DHE PASURIA JONE DO TE NA SHTOHET,SHPIRTI E ZEMRA JONE DO TE JETOJE ME NE PAQE.

SA ME PAK DHIMBJE,SA ME PAK VUJTJE DHE AQ ME SHUME DASHURI,LUMTURI E RESPEKT PER NJERI-TJETRIN.


JU UROJ QE TA KALONI KETE MBREMJE TE FUND VITIT DHE TA PERJETONI HYRJEN E VITIT TE RI ME SA ME SHUME GEZIM E LUMTURI.

GEZUAR ,VELLEZER E MOTRA,VITIN E RI 2015. PER SHUME MOT GEZUAR.

FLORI BRUQI


PRISHTINË 31.12.2014.

Adem Zaplluzha: Kur vdes njeriu arkivoli bisedon me dhëmbët e tokës.

Nga Flori Bruqi

Adem Zaplluzha

Adem Zaplluzha u lind në Prizren, më 1943. Shkollën fillore dhe të mesme i kreu në vendlindje, ndërsa Akademinë Pedagogjike në Prishtinë.



Një kohë punoi si mësues nëpër fshatrat Studençan të Therandës (ish Suharekës) dhe Hoça e qytetit, afër Prizrenit. Ndërkohë punësohet si përkthyes në Korporatën Energjetike të Kosovës. Me shkrime filloi të merret kryesisht me poezi që nga mosha e fëmijërisë. Rrugën letrare e nisi me vjershën e parë për fëmijë të cilën e botoi në revistën “Pionieri”, më 1957. Si i punësuar në Korporatën Energjetike të Kosovës bashkë me shokët e punës dhe pendës themeloi grupin letrar “Lulëkuqet e Kosovës”.



 Në Kuadër të punës së këtij grupi letrar qe botuar përmbledhja “Ngjyra e kohës”, në të cilën u përfshi një numër i konsideruar i poezive të tij. Krahas krijimeve të publikuara në revistat për fëmijë, botoi edhe një serë shkrimesh nëpër gazetat e kohës që dilnin në Prishtinë dhe Shkup.


 Është anëtar i Lidhjes së shkrimtarëve të Kosovës, prezent në disa antologji dhe në librin Kosova letrare të poeteshës Monica Mureshan. Është prezantuar në Leksikonin e Shkrimtarëve Shqiptarë 1501-1990, nga Hasan Hasani, në Leksikonin Shkrimtarët Shqiptarë për fëmijë 1872 - 1995 nga Odhise K. Grillo, si dhe në librin Portrete Shkrimtarësh nga Demir Behluli, Prishtinë, 2002.


Në maj të vitit 2013 Klubi i Artistëve dhe i shkrimtarëve të Durrësit ia ndau çmimin e karrierës për kontributin e dhënë në letrat shqipe. Jeton dhe krijon në Prishtinë

Kopertinat e disa librave, nga poeti Adem Zaplluzha

BOTIME TË AUTORIT

1. “Puthje”, poezi, “Rilindja”, Prishtinë,1974.
2. “Ecjet e viteve të mëdha”, poezi, “Jeta e Re”, Prishtinë 1995.
3. “Çamarrokët e Thepores”, poezi për fëmijë, “Shkëndija”,Prishtinë 1996.
4. “Muret”, poezi, “Jeta e Re”, Prishtinë, 1997.
5. “Morfologjia e dhembjes”, poezi, “Faik Konica”, Prishtinë,2000
6. “Ai vjen nesër”, poezi, Qendra e Kulturës, Klubi letrar“Fahri Fazliu”, Kastriot, 2oo7
7. “Letër nga mërgimi”, poezi, Klubi letrar “Fahri Fazliu”Kastriot , 2007
8. “Letër nga mërgimi 2 “ poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubi
letrar , “Fahri Fazliu”, Kastriot 2007
9. “Udhëndarja”, poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubi letrar ,“Fahri Fazliu”, Kastriot , 2008
1o. “Thirrje e gjakut”, poezi,”Qendra e Kulturës”, Klubi letrar, “Fahri Fazliu”Kastriot 2008
11. “Asgjë sikur molla”, poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubi letrar “Fahri Fazliu”, Kastriot, 2009.
12. “Vesa në lotin tim”, poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubi letrar “Fahri Fazliu”, 2009,
13. “Puthja e gozhduar”, poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubi letrar, “Fahri Fazliu”, Kastriot , 2oo9.
14. “Kashelasha në vargje”, poezi për fëmijë,” Qendra e kulturës, Kastriot, 2oo9.
15. “Pema e bekuar”, E përkthyer, Rumani, 2o1o.
16. “Bajraktarët e vatanit”, poezi satirike, Klubi letrar, ”Fahri Fazliu” Kastriot , 2010.
17. “Hijet e ndryshkura”, poezi,”Qendra e kulturës”, Kastriot,2010.
18.”Stuhi në Kutulishte”, poezi,”Qendra e kulturës”, Kastriot,2010.
19. “Posa ikte nata”, poezi, “Qendra e kulturës “, Kastriot,2010.
2o. “Loja e myshqeve”, poezi,”Qendra e kulturës”, Kastriot,2010.
21. ”Lumëbardhi dhe gjëma”, poezi,”Qendra e kulturës”,Kastriot, 2o1o
22. “Metafora e heshtjes”, poezi, “Qendra e kulturës”,Kastriot, 2o1o
23. ”Hyji në Prekaz”, poezi,”Qendra e Kulturës”, Kastriot,2010.
24. ”Sinorët e hinores”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot 2010
25. ”Don Kishoti dhe Rosinanti”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve, Kastriot, 2010
26.”Zjarri i dashurisë”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 2010
27. ”Kur likenet vallëzojnë”, poezi, Shoqata e shkrimtarëve-Kastriot, 2010
28. “Ditari në vargje”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 201O
29. “Tingujt që nuk përfundojnë”, poezi, Shoqata e shkrimtarëve –Kastriot, 2o1o.
3o. “Shtegu i mallit”, poezi, Shoqata e shkrimtarëve-Kastriot, 2010
31. ”Korniza e thyer”’,Poezi, Shoqata e shkrimtarëve, -Kastriot, 2010
32. “Zgjimi i gjëmës”,Poezi, Shoqata e Shkrimtareve-Kastriot, 2010
33. “Vallja mistike”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2010
34. ”Merre kodin”, Poezi për fëmijë, Shoqata e shkrimtarëve Kastriot,2011
35. “ Letër atdheut” poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 2011
36. “ Tejdukshmëria e shiut”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2o11
37. “ Përtej teje”,poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 2011
38. “Sa afër e sa larg” , poezi, Shoqata e shkrimtarëve-Kastriot, 2011
39. “Vallja e zanoreve”, Poezi , Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2o11
40. “Ikja e eshtrave”, Poezi për të rritur, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2o11
41.”Kalorësit e mjegullave”, Poezi, Shoqata e shkrimtarëve-Kastriot, 2012
42. “Hingëllimat e shiut”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot 2012
43. “Kur pemët i ndërrojnë këmishët”. Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2o12
44. “Mirëmëngjes Imzot”, Poezi, Shoqata e shkrimtarëve – Kastriot, 2o12
45. “Kafshimi i mikut”, Poezi satirike, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2012
46. “Atje tej maleve”, Poezi, Shoqata e shkrimtarëve , Kastriot-2012
47. “Heshtja që del në shesh,” Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve, Kastriot -2o12
48. “Portat e shpresës”, Poezi, Shoqata e shkrimtarëve, Kastriot-2012
49. “Në dhomën time gjysmë të errët”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2o12
5o. “Kinse Lojë Shahu”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2o12
51. “ Për çdo dekadë nga një baladë “, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve – Kastriot, 2o12
52. “Fusha e mëllenjave”, Poezi, Shoqata e shkrimtarëve- Kastriot, 2o12
53. “E kujt është kjo vetmi”, Poezi, Shoqate e Shkrimtarëve- Kastriot, 2o12
54. “Mos pyet për adresën e lumit”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve – Kastriot, 2012
55. “ Stoli në parkun vjetër” Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2012
56. “Urori i stralltë”, poezi, Shoqata e shkrimtarëve –Kastriot, 2o12
57. “Po të mos ishte fjala”, Poezi, Shoqata e shkrimtarëve- Kastriot,2o12
58. “Thyerja e urave”, poezi, Shoqata e shkrimtarëve –Kastriot, 2o12
59. “ Trokëllimat në gjumin e dallgëve”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2o12
60. “ Në flokët e dëborës”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve –Kastriot, 2012
61. “Një grusht nostalgji”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 2o12
62. “ Kur filluan të flasin njerëzit”, poezi, Shoqata e shkrimtarëve- Kastriot, 2012
63. “Kur stinët kapërcejnë fshehurazi”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve – Kastriot,2012
64. “ Lisi në rrënjët e veta” , Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve –Kastriot 2o12
65. “Eca ecëm dhe do ecim”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve – Kastriot, 2o12
66. “Fëmijët e erës”, Poezi, Shoqata e shkrimtarëve-Kastriot 2012
67. “ Çast në fund të stinës”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot-2012
68. “Si të flas me drurët”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 2012
69, “ Më pëlqejnë mendimet e tua”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot , 2012
70. ”Andej dhe këndej kohës”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot , 2012
71. “Zëri i heshtjes”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve- Kastriot, 2o12
72. “Kush i lexoi letrat prej erës”, poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 2012
73. “ Fluturimi i korbave në netët pa hënë”, prozë poetike, Shoqata e Shkrimtarëve –Kastriot, 2012
74. “Koha e ime dhe koha e jote”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot , 2012
75.” Diku te një baladë”, Poezi, Shoqate e Shkrimtarëve –Kastriot, 2012
76. “ Sonte çdo gjë po i përngjan lotëve”,Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve –Kastriot, 2012
77 “ Ky def prej hëne”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-Kastriot, 2012
78.“Pyesni zogjtë në ikje ”,Poezi , Shtëpia botuese “Fahri Fazliu”- Kastriot 2013
79 “ Fërfërimë gjethesh”, Poezi, Shtëpia botuese “Fahri Fazliu”, Kastriot- 2013
80. “Refrene yjesh”, Poezi, Shtëpia botuese “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2013
81. “Te delta e mjellmave”, Poezi, Shtëpia botuese “Fahri Fazliu”, Kastriot- 2013
82.“Rinjohja”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2013
83.“Diku në fund të një fillimi”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve, “Fahri Fazliu”- Kastriot, 2013
84.“Makthi i hijes”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve-“ Fahri Fazliu”Kastriot, 2013
85.“Një zog prej uji”, Poezi, Shoqata e Shkrimtarëve “Fahri Fazliu”- Kastriot,2013

Etj....

Mbi flokët e ullukëve

Kur patëm kohë t’i shprehim
Dobësitë tona
I vramë stinët para se të vinte bora
Dimri ishte një trishtim i ri për ne

Kallkanët e kristaltë vareshin buzë çative
Adem Zaplluzha

Kur acari kalonte lakuriq
Nëpër shëtitoret e qytetit
Vashat i gjuanin në kontejner
Qeskat e najlonit me shiringa të përdorura

Si pjalm bore lëshohej një lloj shtreze
Mbi flokët e ullukëve
Dimri veç kalonte rrugën e tij të gjatë
Kishte disa punë të pakryera me pranverën

Me një pallto të bardhë prej bore
Një dorë e fuqishme
I mbulonte mollët te kajsishtat
Pranvera si një lulebore
Pritet diku në fund të rrugës
Të çeli sërish një lule e re
Në shpirtin e madh të një peme


DIKU NË NJË HAN TË VJETËR

Medet nuk isha në gjendje
Që t’i shalojë kuajt e egër
Nata më rrëmbeu
Trishtueshëm më rrëmbeu
Si nëna foshnjën
Dhe iku me një grusht malli në shpirt

Mëngjesi ishte diku larg
Shumë më larg
Se sa mendimet e mija të këputura
baballarët pritnin në shtigjet e fjalëve
Që sa më parë
Të kthehen mërgimtarët

Ky gur i murrmë në trastën e kujtesës
Mbrëmë i përjetoi
Ofshamat e Drinit të Bardhë
Qante si një fëmijë ky lumë mitik
Nën rrënjët e shelgut të pikëlluar qante dita

Në shtegun e fjalës s’pushonte një tupan
Qante edhe honi i mbushur
Me pikëllim
Diku në një han të vjetër
Si trishtimi i shpirtit të lahutarit
Cijate një lahutë e vjetër


POETI I VËRTET

Fjala e poetit
Peshon më shumë se guri i Sizifit
Ai në heshtje bluan shpirtin e erës
Dhe nga fjalët e tij lindin vetëtimat

Kalorësve të verbër ua dhuron sytë e vet
Dhe si mjegullat hingëllon
Kur takohet me padrejtësinë
Më shumë se çdo gjë
I urren lajkat

Si uragani qesh
Me dyfytyrësinë e njerëzve
Është në gjendje ta pështyj diellin
Nëse nuk i ndriçon
Të gjitha pemët mbi tokë
Gjuan zotin me gur të stralltë të atdheut

Askujt nuk i përkulet për pekule
Shqelmon kurorën e famës
E cila s’ekziston në mendjen e tij
Poeti i vërtet
Edhe kur është në qivur
Ecën vertikalisht
Si rrapet e atdheut të tij


NË NJË DIMËR TË TILLË

Kur binte ajo borë e kuqe
Ne si minjtë vraponim nëpër shtëpi
Magjet ishin të djegura
Si kallamishtet e misrit në vjeshtë

Më shumë luteshim për një kafshatë buke
Se sa për Zotin
I cili na dukej i huaj
Ose as që nuk ekzistonte
Në zorrët tona të zbrazëta

Mbase ishte i ngimë
Sa që kur binte terri i zi i dimrit
I dëgjohej gogësima
Si ulërima e ndonjë bishe të tërbuar

Në një dimër të tillë
E të gjatë
Kishim kohë ta bluanim
Edhe strallin

I urituri nuk pyet se si ta kapërdij kafshatën
Por a mund të gjejë diku
Në grumbujt e mbeturinave
Ndonjë krodhe buke
Që në netët e gjata t’i bëjë ballë dimrit

***

Një grusht dashuri
në shpirtin e gruas
i shkrin kallkanët!..

***

Mbi shpatullat e stinës
rri vjeshta,
dimri hyri në shpirt.

***

Një lule buzëvarur
i hapi petalet
përpiu mjegullat.

***

Ngricat mbi çati
i mëkojnë,
zogjtë e pranverës.

***

Një zog në fluturim
i pyet mjegullat,
për rrugën e qumështit!

***

Kur trishtili,
zgjohet në mëngjes.
Stina veç përfundon!?..

***

Në syrin e plepit
rrënjët çelin
lule të bardha mimoze.

***

Nëse arrin...
të bisedosh me gjethet.
Shndërrohesh në lule!

***

Në shpirtin e vaut
lahet nata,
yjet xhelozojnë njëri - tjetrin.

***

Kur vdes njeriu
arkivoli bisedon
me dhëmbët e tokës.

***

Po që se mjegullat
mashtrojnë ylberin
lind dita e buzëqeshur.

***

Në këtë degë molle
paska mbetur peng
puthja e Evës.

VETËM NJËHERË NË JETË

O etja ime e madhe
Sa më dhemb shpirti
Kur nuk të ndjej
Nën thundrat e ditës
Dy zogj pretar
Ëndërrojnë hënën lakuriqe
Shirat nuk erdhën mbrëmë
Te majat e plepave
Zgjohen trishtimet
Si mund t’i ndali këto pak fjalë
Të mos i vrasin arkivolet
Dy zogj si dy njerëz të rritur
Bisedojnë
Për disa ëndrra klandestine
Vetëm një herë në jetë
Shirat kanë të drejtë të flasin me drurët
Për prejardhjen e frikës
Vetëm njëherë në jetë
Zogjtë e ikur të vendlindjes
Fluturojnë hapësirave
Për t’u ballafaquar me lisat
Dhe arkivolet që dënesin te varret

NJË PALË DIZGJIN TË VJETËR

Kuptoni miqtë e mi
Ende nuk qenkan ndalur krakëllimat
As të trokiturat e hijeve
Te portat e vegimeve
Në mendjen e erës
Një ëndërr rri pa gjumë
Kurse troku i kalit të egër
Me shekuj nuk ndalet në këto troje
Nuset dalin te çezma
Për t’i mbledhur copëzat e shtambave
Era i theu mbrëmë
Duart e lodhura të mjegullave
Një palë dizgjin të vjetër
Qeshin në bejlegun e trishtimit
Kuajt e drunjtë menatë
Fshehurazi hynë nëpër portat e hekurta
Degët e thara të mushmollës
Me nostalgji shikojnë lindjen e diellit
Kurse diku në perëndim
Asnjëherë nuk pushuan daullet

KY BALSAM I TEJDUKSHËM

Mbrëmë kuptova
Se duart e mia vetmonin
Diku te përgjumja e baladave
Një serenatë e fjetur me vite
Në kreshtat e këndesit
E zgjoi mëngjesin e lodhur
Qante era me ngashërim
Diku te një arkivol i hapur
Qanin edhe akaciet
Në shpirtin e vrarë të erës
Derdhej një grusht lot prej luleve
Ky balsam i tejdukshëm
Që pikon në trurin tim
Mbase i shëron
Trishtimet e gjelbërimit
Një hënë e zhveshur te kiçi i anijes
I ushqen shpresat e pulëbardhave
Kjo kohë e ndrydhur dhe e shtrydhur
Për çdo ditë i mpreh dhëmbët
Një qyqe e zezë
Nga majat e bjeshkëve të mira
I thërret shirat

ME KUKULLAT E VITRINAVE BLU

Mos më thuaj
Asnjëherë mos provo të thuash
Se heshtja e jote
Bisedon si stërkalat e shiut
Dimrat në qytetin tonë
Përherë i përngjajnë Lumëbardhit
Sa herë që dalin vashat në qytet
Pashmangshëm krahasohen
Me kukullat e vitrinave blu
Netët këtu janë të gjata
U përngjajnë atyre netëve
Që s’duhet t’i përmendim asnjëherë
Ju nuk do të më kuptoni
Se si nga rrënjët e zambakëve
Zgjohen baladat e përgjumura
Por ato edhe ashtu kurrë nuk flenë
Në djepin e gurtë të kujtesës
Ju kam folur edhe më parë
Për xhelozin e dallgëve të ujit
Sa herë që hidhërohen ato
Sa ora qohen peshë
Dhe bashkohen me shpirtrat e etërve

MOS M’I MBYLLNI SYTË

Kur një ditë do të më vendosni
Në arkivol të akullt
Ju lutem
Mos m’i mbyllni sytë
Dua të shoh
Se si rritet atdheu im
Unë nuk pata fëmijëri
Më kujtohet vetëm kukulla e motrës
Me të cilën luaja fshehurazi
Kur të gjithë flinin
Më përqeshnin
Kur e shikoja këmishën e portokalltë
Dhe sandalet e kuqe
Me këmbë të drunjta
Më thoshin se djemtë
Nuk duhet të lozin kukullash
Por unë nuk e qaja kokën
Për askënd
Asnjëherë nuk më kanë bezdisur
Fjalët e të tjerëve
I doja kukullat po aq shumë sa e doja
Edhe pushkën e babait

2.

Kisha një ndjenjë
Se edhe lufta është loja e të rriturve
Atë çast
Kur m’i drejtoni këmbët
Ju lutem
Lëreni një vërrimë
Në arkivolin tim të kaltër
Dua ta shoh mugullimin e gjelbërimit
Dhe zogjtë kah fluturojnë
Prej një dege në tjetrën degë
Se përndryshe
Si mund të rritet atdheu
Mbase nuk jam duke kërkua
Të pamundurën prej jush
Vetëm sytë mos m’i mbyllni
S’keni nevojë të shkruani
Asnjë epitaf te varri im
Nuk është me rëndësi
Se kush prehet
Në atë copë toke të atdheut
Me arkivol të hapur
O ju lutem
Vetëm sytë mos m’i mbyllni
Me lëni ta shoh vendin tim
Se si rritet e përtëritet
Në ashtin e tokës mëmë

I SHTRIRË NË PARKUN EVJETËR

I shtrirë në parkun e vjetër
Trokas në portat e yjeve
Askush nuk m’i hap dyert
Asnjë fjalë
Nuk më thotë heshtja

Një meteor
Lëshohet në gjakun tim
Përmbyten detet e kujtesës
Në shuplakat e sterrës
Vdesin xixëllonjat


Në cilat porta
Të trokëllijnë dhembjet
Qenka fishkur bari shërues
Nga ky balsam i pleqërisë
Derdhen eliksiret e fjalëve


Ka kohë
Që mbështillem me veladon
Asnjë engjëll nuk m’i shëron plagët
Fashat e kujtesës
Valëviten nëpër stinët e vrara


I drejtohem kambanës
E herë gjysmëhënës
Askush nuk m’i qan hallet e mia
Vetëm bari i shkulur
Më shikon me nostalgji


I shtrirë në parkun e vjetër
Me problemet e reja
Jeta papërfillshëm kalon në procesion
Kënd po e përcjellin
Miqtë e mi
Varrin e kujt e hapën mbrëmë



SA ËSHTË NUMRI I KËMISHËS SIME


Kjo kafkë e thyer
Dhe kjo dorë
Të kujt janë këto gjymtyrë
Në këtë ekspozitë njerëzish


Po sytë
Që më shikojnë me mallëngjim
Çfarë mendojnë
Për prejardhjen time


O ju lutem njerëz
Merreni vetën pak me të mirë
Një ditë
Druaj që nuk shkon larg
Do të pendoheni


Nxirreni nga burgu
Veshin tim të prerë
Çfarë është ky eksperiment
Që lozni me ndjenja njerëzore


Sërish ju lutem
Më tregoni
Kur erdhën këpucët e mia këtu
Sa është numri i këmishës sime
Që rri varur
Në kujtesën e juaj



BRETKOSAT


Një flutur
Iku nga azili i pleqve
Me qindra zogj
Deri te këto porta dhembjesh
Po i bartin mëkatet e ditës


Janë çmendur telat e kitarës
Muzika mortore
Papërfillshëm fle
Në kupolën e orës së vjetër
Këndojnë bretkosat


Në portretin e harruar
Asnjë cicërim fjalësh
Ecte para të gjithëve
Me artist të dështuar
Perdja e shqyer e teatrit


Indiferenca e njerëzve
Po i kalon kufijtë e durimit
Në kafenenë përballë plepave
Nga një etje e paparë
Bretkosat
vdesin për pak dashuri

NË GJUMIN E TË RESHURAVE

Kam parë edhe lot të tërbuar
Më kujtohet
Kur qante një qen
Qanin edhe fëmijët
E sokakëve të varfanjakëve


Turbullira ikte
Me tërë dhembjen e dallgëve
Vetëm peshqit e ngordhur
Buzë limanit të harruar
I kishin zbardhur sytë


Dita ikte në disa drejtime
Të panjohura
Nuk pash njeri askund
Me kofinin e frikës
Uji doli nga palca e çezmës


Tejmatanë luadheve
Vrapuan kaprojtë e egër
Asnjë grusht uji
S’kishte mbetur
Nëpër ullukët e çative


Kur dolëm t’i mbledhin
Copat e shqyera të veladonëve
Nga xhepat e shpirtit
i shtrydhëm mjegullat
Dhe akoma kemi mbetur peng
Në gjumin e të reshurave


DHËMBËT E SEDEFTA


Ti nuk më beson miku im
Por mbrëmë
Me tërë shqetësimin e jetës
Më erdhën në gjumë tim
Guralecët e Jonit


Erdhën dhe trokitën
Në ëndrrën e kahershme
Njëri më tërhiqte
Kah Janina
Kurse tjetri kah molla e kuqe


Arta mbeti si molla e ndaluar
Ec e mos e përfill
Plagën që nuk shërohet
Ec e kafshoje
Këtë dhembje kur ajo të mbytë


I hapa sytë
Në mua një det i turbullt
Njëqind vjet kacafytet me valët
Guralecët e bardhë të Jonit
Vajtonin një këngë të vjetër


Dhëmbët e sedefta
Të nuses sime
Kafshuan lotin duke rënë
Mbi mermerin e murrmë
Të bahçes pa asnjë lule



MË PRITNI


I kujt është ky vegim
Që ma paska zënë stolin
Mos ka ikur
Nga azili i pleqve
Vallë
Sonte kjo natë
I paska humbur të gjitha rrugët


Ju lutem
Shtrijeni dorën e mëshirës
Hijes
Që po galopon si meteorët
Pas yjeve të këputura


Kemi mbetur të vetmuar
Po na bezdisin mizat
Duke pirë ujë
Nga kujtesa e jonë
Gllënjkat e vuajtjeve
Akoma na mbesin në grykë
si shtëllungat e trishtimeve


Më pritni
Nëse nuk më pengojnë mjegullat
Do të vij në parkun e vjetër
S’dua të lë në vetmi
Stolin e drunjtë të qytetit




NË GRAHMËN E FUNDIT


Ne të gjithë e njohim atë njeri
Më kujtohet
Kur në majat e plepave
I prekte degët e ajrit
Dhe e përbuzte vdekjen


I kalëronte rrufetë
U dilte përballë vetëtimave
Besa edhe këndonte
Deri në mëngjes serenata
Vashave
Që dilnin në penxhere
Dhe na gjuanin
Me shikimet e tyre joshëse


Ishte një ndër të parët
Që shijoi aromën e guximit
Sa herë që kollitej
Dridheshin malet
Pas tij vërshonte hukama e lumit


Nuk e duronte padrejtësinë
Edhe në grahmën e fundit
Qeshi me vdekjen
Dhe eci vertikalisht nëpër kohë
Dhe eci vertikalisht
Nëpër vetëdijen e ndërgjegjes



NUK DINË SE KU SHKOJNË


Kur më largojnë
Që askush nuk di se ku
Në gishtin e madh të këmbës
Mund të lexoi etiketën
Ku shkruan
Njeriu që e deshi jetën


E di
Kanë me më degdisur
Diku në ndonjë skutë
Ku as qentë e rrugëve
Nuk ndalen të pshurren


Ju mos u merakosni
Kështu ka qenë çdoherë
Jeta është si fati i elefantëve
Heshtazi niset diku
E nuk di se ku mbërrin
Dhe ku përfundon
Kjo odise


kalon përtej mundësisë
së ujit
Në lagjen e skeleteve
Ndalet për pak pushim
Nëse mund të ecë
Vazhdon



Askush nuk thotë
Udha e mbarë
Këtu s‘përshëndeten lisat
Kur fillojnë t’i shkundin degët
Ecin deri sa përfundojnë
Diku në cepat e kthesës së parë


Para se të ndalen
I urinojnë kaçubat
Pastaj nëse vazhdojnë
Më besoni
As vet nuk dinë
Se çka ka pak më përtej
Asaj shkurre ku shkojnë