Rexhep Shahu: PROFESOR ARTAN FUGA KËRKON SHUMË

Profesor Artan Fuga shkruan bukur e saktë si askush tjetër rreth vendimit të autoriteteve të fesë katolike për shkishërimin e atyre që vrasin dhe shpifin se vrasin gjoja në emër të Kanunit.

Vrasjet që kanë ndodhë në këto dy dekada në Shqipëri janë në masën mbi 90 përqind vrasje mafioze dhe jo vrasje në bazë të rregullave të arta të kanunit.

Krahas vrasjes së njerzve, krahas privimit të lirisë për gratë e fëmijët e ngujuar, krejt antikanunore, ata që kanë bërë vrasje në këto dy dekada kanë therë me thikë me helm edhe vetë Kanunin e Lekë Dukagjinit, këtë vlerë të pallogaritshme të trashëgimisë sonë kombëtare. Sa here është vrarë një njeri gjoja në emër të kanunit, aq plumba i janë ngulë edhe Kanunit.

Po aq herë sa plumba janë derdhë mbi njerëzit në emër të Kanunit, aq plumba janë derdhë në fytyrën e në zemrën e Kishës katolike, urës që lidh shqiptarët me qytetërimin perendimor.

Mendoj se keto vrasje në këto dy dekada, siç kanë ndodhë, përveçse kanë marrë jetë njerzish, janë ngujuar fëmijë e gra, kanë pasuruar biznes-negociatorët dhe biznes-shoqatat e pajtimit-nxitjes-pajtimit-nxitjes së gjakmarrjes, kanë shëmtuar jo pa qëllim dy gjera thelbësore të qenies së shqiptareve: Kanunin e lashtë shqiptar dhe Kishen katolike.
Ky shemtim, nuk me bind dot askush ndryshe, ka qenë krejt i qëllimshëm, krejt i financuar, krejt antishqiptar, krejt i studiuar e programuar me platformë antishqiptare.

Sepse Kanuni shqiptar është themel i trashëgimisë sonë, kushtetutë që bind edhe dreçin se shqiptarët kanë jetuar me ligje, rregulla e kode përfekte që shumëkush nga kombet e mëdhenj ua kanë zili. Dhe sepse Kisha katolike ka qenë urë e pashembshme që ka lidhë shqiptarët me qytetërimin perëndimor. Ndaj duhen përdhosur e shkërmoqur si Kanuni ashtu edhe Kisha katolike. E sidomos Kisha katolike, kjo urë që lidh shqiptarët me perëndimin. Ndaj shumica e vrasjeve, shumica e shëmtive në emër të Kanunit të Lekë Dukagjinit kanë ndodhë në pjesën katolike të Shqipërisë.
Ky konstatim që po bëj, ose që po artikuloj, pasi s’është vetëm i imi, nuk është thirrje apo nxitje që sponsorizuesit e gjakmarrjes e biznesi i gjakmarrjes të shtrijnë aktivitetin e tyre të biznesit kriminal edhe në zonat myslimane apo ortodokse shqiptare. Jo, por është vetëm kujtesë dhe argument. Kujtesë për Kishën katolike që duhet ta mendojë thellë se pse vetëm në trevat ku ajo vepron bëhen vrasje, dhe argument për të pohuar se duke goditur zonat katolike me vrasje të shëmtuara, duan të godasin e të shembin urën e shqiptarëve me perëndimin.

Profesor Artan Fuga apelon për gazetarët që nuk arritën të informojnë e të ndriçojnë në thellësi aktin madhështor apo vendimin që morën autoritetet kishtare për shkishërimin e atij që vret.

Profesor Fuga po kërkon ca si shumë. Gazetarëve tanë u pjell lopa dy herë në vit profesor. Jam pjesë e atij komuniteti, por më duhet ta pranoj se gazetarëve tanë ju pjell lopa dy herë në vit.

Veç pyetjeve të shumta që duhet të bënin gazetarët, siç ua tregon profesor Artan Fuga, unë po shtoj edhe një tjetër.
Gazetarët shqiptarë duhet tua bënin në vijim autoriteteve kishtare edhe këtë pyetje: Pse kaq vonë, pas kaq humbje jetësh njerzore, u mor ky vendim nga Kisha.

Shteti tani gjeti aleat Kishën më në fund. Kisha të shkisheron. Lum kush nuk e provon këtë ndëshkim. Flasim gjithmonë për njerzit. Shteti duhet të ndryshoje ligjin : kush vret të denohet me burgim të përjetshëm, pa alternativë tjetër, pa asnjë nen, paragraf apo nënparagraf tjetër, pa i dhënë mundësi asnjë gjyqtari apo prokurori të bëjë interpretime, pa i dhënë mundësi asnjë institucioni të bëje falje apo amnisti asnjëherë për të paktën 100 vjet, deri në 200 vjetorin e pavarësisë së vendit tonë. Dhe të harrohet e ndalohet me ligj për avokatët, prokurorët e gjyqtarët e të gjitha niveleve deri në Strasburg apo në hënë po deshe, shprehja se edhe krimineli ka të drejtë…

Jam thellësisht i bindur tani që u aktivizua Kisha, se po të ndryshohet urgjent kodi penal, duke vënë taksativisht nenin se kush vret në emër të gjakmarrjes, siç e cilësojnë gazetarët kur ndodh vrasja në Veri, apo të hakmarrjes kur ajo ndodh në Jug, denohet me burgim të përjetshëm, të padiskutueshem, të paapelueshëm, të pafalshëm, të paamnistueshëm nga asnjë individ, institucion apo gjykatë, vrasjet në Shqipëri do të ndalen.

Se shqiptaret qe vrasin nuk jane as aq trima e as aq budallenj sa duken.

NË TAKIMET E DOM MIKELIT 2012 KUVENDI I STUBLLËS I NGJAU KUVENDIT TË LEZHËS

Stublla e stolisur për festën e madhe në Jubileun e Madh

Në Stubëll të Vitisë, në edicionin XXIII-të të manifstimit tradicional në përkujtim të Shkollës së Parë Shqipe në Kosovë, u mblodhën mijëra shqiptarë të të gjitha trojeve tona etnike dhe, në kishën e Shën Jozefit, ipeshkëvi i Kosovës Imzot Dodë Gjergji bashkë me kryehoxhën e Vitisë Imam Feim Abazi, bekuan flamurin tonë kombëtar, që i parapriu aktit të shenjtë të nënshkrimit të Paktit të Bashkimit Kombëtar, në Jubileun Shekullor – 100 Vjetorit të Pavarësisë së Shqipërisë.

Në këtë akt të shenjtë ishin pjesëmarrës edhe përfaqësues të familjeve tona të shenjta – Jashari, Ramadani dhe Rugova. Manifestimi pastaj vazhdoi me Orën madhe letrare, ku sivjet lexuan mbi 40 poetë të të gjitha hapsirave arbërore dhe nga diaspora dhe u ndanë gjashtë çmime – tre me emrin e emblemës së prishjes së kufirit përmes tokave shqiptare, Agim Ramadani (luftëtar, poet e piktor) dhe tre të tjerë me emrin e Shën Jeronimit Ilir. Edhe programi artistik sivjet ishte special, në frymën e Jubileut tonë shekullor.

Shkruan: Engjëll KOLIQI, Stubëll, shtator 2012

Këshilli Organizativ i manifestimit “Takimet e Dom Mikelit” që nga pranvera u mblodh gati për çdo javë, në mënyrë që sivjet, në 100 Vjetorin e Pavarësisë së Shqipërisë, të organizohet një manifestim pak më special nga 22 edicionet paraprake. Rregullisht janë angazhuar intelektualët e Stubllës (profesorë, shkrimtarë, gazetarë, ekonomisë, juristë), anëtarët e këshilleve të fshatit dhe të kishës, të rinjtë… Janë sjellë dhe janë shqyrtuar ide dhe propozime për një kremtim special e dinjitoz, në 100 Vjetorin e Pavarësisë së Shqipërisë.

Në njërën nga mbledhjet, Këshilli Organizativ vendosi që tema bosht e akademisë shkencore, në edicionin e sivjemë të Takimeve të Dom Mikelit të jetë SHQIPTARËT 100 VJET PAS PAVARËSISË, si dhe të ftohen përfaqësuesit e të gjitha trojeve shqiptare (nga Shqipëria, Kosova, Maqedonia, Kosova Lindore apo siç po e quajnë Lugina e Preshevës, nga Mali i Zi, si dhe përfaqësuesit e çamëve dhe të arbëreshëve. Datë e mbajtjes së manifestimit u caktua, si zakonisht e shtuna e tretë e shtatorit, data 22.

Siç ishte vendosur në Këshillin Organizativ, janë thirrur edhe institucionet e Shqipërisë dhe të Kosovës – kryetarja e Kuvendit Jozefina Topalli dhe presidentja e Republikës së Kosovës Atifete Jahjaga, të cilat nuk erdhën, për shkak të udhëtimit të tyre në Nju Jork – në Asamblenë e përgjithshme të OKB-së. Për çështje shëndetësore ka munguar përfaqësuesi i arbëreshëve At Antonio Bellushi, kurse përfaqësuesi i çamëve Shpëtim Idrizi, për çështje subjektive dhe objektive.

Stubllavaqa e stolisur me Flamurin 100 X 50 metra,i dhuruar nga Familja Legjendare Jashari e Prekazit

Stublla, e privilegjuar,ë jetë e stolisur me Flamurin e Bukur kuqezi

Disa ditë përpara Stublla është stolisur me 100 flamuj kombëtar, kurse një ditë para festës ata janë shumëfishuar. Stubllavaqa – kodra nbi Stubëll, në majë ishte mbuluar me flamurin kombëtar të madh 100 X 50 metra, i dërguar special nga Familja Legjendare e Prekazit Jashari.

Kremtja filloi në ora 10, në Kishën e Shën Jozefit në Stubëll, gjithashtu e stolisur me mbishkrime dhe me flamuj kombëtar, kësaj here jo me meshë si zakonisht, por me akademinë shkencore dhe me bekim të flamurit kombëtar e me nënshkrim të Paktit të Bashkimit Kombëtar, siç kishte vendosur edhe ipeshkëvi i Kosovës Imzot Dodë Gjergji. Të zotët e shtëpisë – famullitari i Stubllës Don Albert Jakaj dhe Kryetari i Komunës së Vitisë Mr Nexhmedin Arifi, i kanë shpallur të hapura takimet dhe i kanë përshëndetur të pranishmit, duke u dëshiruar mirëseardhje.

Kyetari i komunës së Vitisë, Nexhmedin Arifi, tha se takimet e Dom Mikelit nuk janë krenari vetëm për Stubllën dhe Anamoravën, por janë krenari e gjithë kombit shqiptar, pasi ato përshkruajnë përpjekjet e popullit shqiptar për të ruajtuar dhe kultivuar gjuhën e tyre në Ballkan. ‘”Shkolla shqipe e hapur nga Dom Mikel Tarabulluzi dhe shkolla shqipe në Pozheran, hapën rrugën drejt pavarësisë së Shqipërisë në vitin 1912 “, tha Arifi. Të pranishmit i ka përshëndetur, në emër të presidentes Jahjaga, shefi i kabinetit Ilir Salihu, i cili ka folur për vlerat e Stubllës dhe të shkollës së parë, por edhe për fatin e shqiptarëve, që mbas 100 vjet ndarjeje do të mund të jenë të bashkuar në kuadër të Bashkimit Europian.

Famullitari Don Albert Jakaj,kryetar i Këshillit Organizativ

Kryetari i Komunës së Vitisë, Mr. Nexhmedin Arifi,duke folur në Kuvend

I dërguari i Presidentes Jahjaga, Ilir Salihu,duke përshëndetur të pranishmit

Sarë Gjergji, i cili ka moderuar këtë fazë të festës, ka ftuar në skenë ambasadorin e Shqipërisë në Prishtinë Z. Islam Lauka, i cili ka folur më gjatë se të gjithë, duke thënë se ndjen një kënaqësi të veçantë, sa herë që vjen këtu. Jemi dëshmitarë të një zgjimi që nisi nga këtu – ka thënë Lauka – nga ky vend, kur shkolla shqipe nisi rrugëtimin e vet, për të mos u ndalur kurrë… shqiptarët arritën, me dinjitet, të sfidojnë një shekull gjenocid… Islam Lauka, theksoi se Stublla është një nga shtyllat e rëndësishme të ruajtjes së identitetit kombëtar, pasi ndër shekuj ishte qendër e qëndresës.

Po citoj pjesë nga fjala e Ambasadorit Lauka, në këtë Kuvend Kombëtar: “S’di si t’ia filloj, por e ndjej një kënaqësi të veçantë ku sot, këtu ku jemi, sikur po ndodhë zgjimi kombëtar. Jemi dëshmitarë të një zgjimi që nisi këtu, nga ky vend, ku shkolla shqipe nisi rrugëtimin e vet për të mos e ndalur kurrë. Dhe ia doli fitores. Ndonëse të tjerët na kanë quajtur me shumë emra përbuzës, edhe djaj, edhe të egër, me bishta, pa identitet, njerëz nga shovenistët – sidomos serbë, që kanë folur dhe shkarkuar zi e më zi, ne përballë një gjenocidi shekullor, ia dolëm fitores.

Jemi popull me dinjitet dhe ajo që ngjau me popullin e Kosovës, në këto vitet që shkuan, ishte një tmerr i paparë. U bënë shumë arrestime, që edhe sot po ndodhin ne Luginën e Preshevës, që nuk janë gjë tjetër, pos taktika të Millosheviqit, kasapit të Ballkanit. Por, shqiptarët e kanë kuptuar rrugën e integrimeve, rrugën e BE-së, e cila na çon në rrugën e Europës së Bashkuar. Prandaj, sot, identiteti i shqiptarëve është krejt i natyrshëm dhe është shembull për të mirë, edhe për të tjerët. Pra, edhe pas 100 vjetësh të pavarësisë së Shqipërisë, ne duhet të ndërtojmë ura afrimi, në rrugën e integrimeve…”.

Ambasadori i Republikës së Shqipërisë në Prishtinë, Z. Islam Lauka

Pastaj në foltore janë ftuar ish ushtarakët e Brigadës 138 Agim Ramadani – Anton Çuni, komandant dhe Feriz Drazhnjeva nënkolonel i ardhur në ndihmë nga Shqipëria. Anton Çuni ka thënë se përkrahja e Shqipërisë në Luftën Çlirimtare të Kosovës, nuk ka munguar kurrë. “Ne nuk ishim të vetmuar, por kishim përkrahjen nga Shqipëria dhe nga vendet tjera, sepse e dinin se bënim një luftë të drejtë. Ato vite kanë qenë të vështira, sepse ishim duke bërë luftë me një shtet kriminel. E kishim moralin dhe vullneti ishte gjithmonë në anën tonë…”.

Ai pastaj e ka ftuar nënkolonelin Drazhnjeva, për t’i shprehur dëshmitë e tija nga Beteja Historike e Koshares, me ç’rast ishin shkulur gurtë e kufinjëve të përgjakur përmes tokave tona. Z. Drazhnjeva, pasi ka dhënë dëshmitë e tij konkrete, ka thënë se populli shqiptar i Kosovës ka bërë shumë sakrifica, për të fituar lirinë. “Populli shqiptar ka bërë shumëçka për të fituar luftën dhe lirinë që sot e gëzojmë. Gjatë kësaj kohe të luftës, në asnjë moment, nuk ka munguar solidariteti i popullit, me forma të ndryshme. Sidomos duhet përmendur Malësia e Gjakovës (Tropoja), e cila ka ndihmuar shumë gjatë kësaj kohe…”

Pamje e bukur nga Akti i Madh, kur po intonohej Hymni Kombëtar

Pamje madhështore – intonohet Hymni Ynë Kombëtar

Komandanti i Brigadës 138 Agim Ramadani – Anton Çuni, në foltore

Dy komandantë të nderuar të Brigadës 138 Anton Çuni dhe Feriz Drazhnjeva

Mandej në foltore është ftuar Mehmet Bardhi, njëri nga kryesorët prej liderëve shqiptarë në Mal Të Zi. Ai ka theksuar se pozita e popullit shqiptar në këtë vend, nuk është e kënaqshme dhe se shqiptarët atje anashkalohen nga pushteti i këtij shteti sllav. Z. Bardhi gjithë këtë e ka ilustruar me shembuj konkretë dhe ka kërkuar një Shqipëri të fortë, që do të kujdeset për të gjithë shqiptarët, kudo që janë ata.
Në këtë festë të madhe, organizatorët kanë menduar shumë mirë, që t’i kenë të pranishëm të gjithë, pa dallime politike, fetare a ideologjike.

Në këtë akt të madh të nënshkrimit të Deklaratës për Bashkimin Kombëtar na kanë nderuar familjet: Jashari, Ramadani dhe Rugova, përfaqësues të institucioneve shtetërore, por edhe ata të partive opozitare. Një prej tyre edhe ka folur në këtë ditë të madhe. Është Ai lideri i Vetëvendosjes Albin Kurti, i cili nuk ka folur shumë, por gjithçka e ka pasur me vend, pa ngjyra politike, ashtu si i ka hije nje feste të madhe. Po e japim të plotë fjalën e Z. Kurti: “Kombi para së gjithash është gjuhë. Gjuha mësohet e lexohet, shkruhet e kultivohet nëpër shkolla.

Edhe shkolla, porsi kombi, para së gjithash është gjuhë. Gjuha e mundëson kombin dhe gjuha e mundëson shkollën. Mirëpo, gjuha e mundëson edhe lidhjen e këtyre dyjave. Gjuha ia jep shkollës kombin. Gjuha e bën shkollën kombëtare dhe kombin të shkolluar. Gjuha është mjeti që na bashkon përmes komunikimit, porse gjuha është edhe shtëpia ku banojmë të bashkuar. Rilindja kombëtare shqiptare i ka rrënjët te gjuha jonë. Dëshmorët e parë të shqipes janë dëshmorë të gjuhës. Ata janë dëshmi e kombit, dëshmi e historisë sonë kombëtare, dëshmitarë të ecjes sonë të përbashkët. Ata vepruan për të jetuar kombi dhe ranë për t’u ngritur kombi. Sa të jetojë kombi do të jetojnë edhe dëshmorët e tij.

Dhe, duke iu falënderuar dëshmorëve të kombit, jetojmë ne si shqiptarë. Ashtu qysh Dom Mikeli i mblidhte nxënësit e tij para një shekulli, ai sërish na ka mbledhur edhe neve sot, me një dëshirë dhe me një qëllim: bashkimin rreth flamurit tonë kombëtar. Edhe pavarësia e Republikës së Shqipërisë, edhe pavarësia e Republikës së Kosovës, janë bërë në emër të kombit dhe për kombin. Të gjitha hovet në ecjen tonë kanë qenë kombëtare. Kur ecim bashkë, arrijmë bashkë. Kur ecim ndaras, nuk arrijmë as ndaras.

Ne duhet të theksojmë të përbashktën tonë, e jo dallimet midis nesh. Kur fitojmë së bashku, kur e përbashkta jonë fiton, atëherë fitorja jonë është e qëndrueshme. Ne duhet t’i rrisim ambicjet kombëtare e kolektive dhe jo ato individuale e personale. Duhet të jemi së pari krenarë si shqiptarë, e mandej krenarë si emra të përveçëm. Vetëm kështu do të jemi të sigurtë se krenaria jonë nuk është mendjemadhësi.

Në të gjithë botën, sot toleranca ndërfetare konsiderohet sukses. Mirëpo, në këtë aspekt, shqiptarët janë para gjithë botës. Sepse, ne jemi përtej tolerancës ndërfetare dhe kemi më shumë se tolerancë ndërfetare. Te kombi shqiptar kemi bashkëpunim dhe bashkëveprim ndërfetar, si në paqe ashtu edhe në luftë. Kombi shqiptar ka heronj dhe dëshmorë të të gjitha feve, në të gjitha epokat. Kur heronjtë dhe dëshmorët e kombit nuk i ndau as vdekja, të gjithë neve le të mos na ndajë kurrë jeta.

Më lejoni të përfundoj me një thënie te monumenti i Shkollës së Parë Shqipe të Dom Mikelit, në Stubëll të Vitisë, tash të shndërruar në muze, të cilën e lexova para se të vij në këtë tubim të sotëm: «Vetëm kush e do Hyjin, Atdheun, Lirinë deri në vetëflijim mund ta kuptojë e dojë Shqipërinë, vend ky besnik i heronjve dhe martirëve…»”.

Pastaj kanë dalë në skenë përfaqësues të fesë: Ipeshkëvi i Ipeshkëvisë së Kosovës Imzot Dodë Gjergji dhe udhëheqësi i Bashkësisë Islame të Vitisë, kryeimami Feim Abazi. Me këtë rast ipeshkëvi ka marrë fjalën. Imzot Dodë Gjergji ka thënë se hapja e shkollës së parë shqipe në Stubëll, ishte ngjarje e madhe për kombin. Shkëlqesia e Tij – Imzot Gjergji ka theksuar se kisha, në të gjitha epokat dhe stinët historike të historisë sonë kombëtare, ka qenë vatër strehimi dhe përkrahjeje e luftëtarëve dhe patriotëve shqiptarë, duke mos kursyer asgjë për lirinë dhe prosperitetin e kombit.

Ai, edhe me këtë rast, theksoi ndihmën e madhe që Dom Mikeli i kishte dhënë Idriz Seferit, në përgatitjen e Luftës së Kaçanikut, si dhe rolin e Dom Nikollë Kaçorrit, në aktin e ngritjes së flamurit në Vlorë, si dhe kontributin e tij në pozitën e nënkryeministrit të parë të Shqipërisë, në Qeverinë e Isamail Qemalit.

Po citoj thekse nga fjala e Imzot Dodë Gjergjit: “Shkolla Shqipe funksionoi në Stubëll që në vitin 1584, në formë kolegji. Pastaj kishte shkollë edhe në vitet ’40 të shekullit XIX, që pasoi me martirizimin e 207 personave, nga Stublla, Terzijajt, nga Dunavi, nga Vërnakolla, nga Binça dhe nga fshatërat perrreth. Kemi dokumente dhe argumente që flasin edhe për shkollën këtu, në vitin 1872, 1888 dhe më 1891. Më 1896 u bë ndërtimi i kishës famullitare, që shërbeu edhe si shkollë, për fëmijët nga Stublla dhe nga fshatërat perrreth dhe që më 1905, me pavarësimin e famullisë, u legalizua dhe u njoh edhe nga pushteti i xhonturqëve”.

Imzot Dodë Gjergji dhe Imam Feim Abazi në çastet para bekimit të flamurit

Kryehoxha i Vitisë, në shenjë respekti për ipeshkëvin, nuk deshti të flasë, sepse siç tha – ipeshkëvi dhe folësit tjerë paraprakë i kishin thënë të gjitha. Ai vetëm asistoi në bekimin e flamurit kombëtar, që e bëri Ipeshkëvi Gjergji, i cili flamurin e nderoi edhe duke e puthur. Pas duartrokitjeve frenetike, pasoi nënshkrimi i Deklaratës së mëposhtme, të thjeshtë por që del nga çdo shpirt shqiptari, të përpiluar nga Këshilli Organizativ:

D E K L A R A T Ë

Me rastin e 100- vjetorit të Pavarësisë së Shqipërisë, ne, më poshtë të nënshkruar, pjesëmarrës të manifestimit “Takimet e Dom Mikelit 2012”, deklarojmë publikisht se mbështesim idenë për bashkimin e trojeve etnike shqiptare dhe në kuadër të Evropës së Bashkuar.

Zotohemi se do veprojmë me shumë përkushtim në realizimin e kësaj ideje.
Zoti e bekoftë Shqipërinë dhe gjithë trojet e tjera ku jetojnë dhe veprojnë shqiptarët!

Në Stubëll të Epërme, më 22.09.2012

Pasojnë nënshkrimet:

Kryetari i Komunës së Vitisë Mr Nexhmedin Arifi dhe famullitari i Stubllës Don Albert Jakaj,
të parët e nënshkruan deklaratën historike

I Zoti i shtëpisë Don Albeert Jakaj, duke e nënshkruar Deklaratën

Dom Alberti dukenënshkruar Paktin e Bashkimit Kombëtar

Albin Kurti duke e nënshkruar Deklaratën

Nënshkruan Zonja Shukrije Ramadani

Patjetër që nënshkruan edhe i deleguari i Familjes Jashari

Nënshkruan Naser Rugova

Nënshkrimi i Deklaratës, respektivisht i Paktit të Bashkimit Kombëtar, ishte kulminacioni i festës së sivjeme. Derisa të ftuarit nënshkruanin, të pranishmit duartrokitnin pandalur – frenetikisht. Sidomos emocionues ishin çastet kur po nënshkruanin përfaqësuesit e deleguar nga familjet: Jashari, Ramadani dhe Rugova. Veç të ftuarve specialë, Deklaratën e kanë nënshkruar edhe liderët fetarë, intelektualë, të zotët e shtëpisë – Kryetari Nexhmedin Arifi dhe Famullitari Don Albert Jakaj, shkrimtarët tanë të mirënjohur Isak Ahmeti e Sarë Gjergji, por edhe autori i këtij reportazhi – ambasadori i paqes Engjëll Koliqi. Gëzimi vërehej në çdo fytyrë të të pranishmëve e dukej se qeshte edhe kisha e Stubllës dhe Stubllavaqa, për të cilën doli propozimi që të quhet Kodra e Famurit Shqiptar.

Pas këtij akti solemn, organizatorët e dhanë Çmimin e Pavarësisë, për Presidentin Historik të Kosovës, Dr Ibrahim Rugova, pas vdekjes, të cilin e pranoi familjari i tij Naser Rugova. Edhe me këtë rast shpërthyen duartrokitje të gjata dhe frenetike.

Don Albert Jakaj ia dorëzon Z. Naser Rugovës Çmimin e Pavarësisë,Për Presidentin Historik 

Dr Ibrahim Rugova, pas vdekjes

Duhet theksuar se përveç shqiptarëve nga të gjitha trojet tona etnike, në këtë festë të madhe ishin të pranishëm edhe përfaqësues të Diasporës: nga Greqia, Italia, Gjermania, Austria, Zvicra, SHBA-të dhe nga Kanadaja. Me pamundësinë e ardhjes së kryetarit, Këshilli Organizativ ka përcjellur urimet dhe ka falënderuar publikisht Forumin Imazh dhe Media dhe kryetarin Sci Dr Astrit Memia, për angazhimin e vazhdueshëm në dobi të kombit e sidomos për kontributin e jashtëzakonshëm të këtij Forumi dhe të kryetarit Memia, në edicionin e kaluar të Takimeve të Dom Mikelit.

Mbasi mbaroi Akti i Madh brenda në kishë, të pranishmit shkuan në sallën sportive të Qendrës Rinore, që është në oborr të kishës, ku u vazdua kremtja me orën letrare dhe me programin artistik. Duke respektuar natyrën specifike të edicionit të sivjem të Takimeve të Dom Mikelit, organizatorët kanë vendosur që në këtë orë letrare të mund të paraqiten sa më shumë poetë. Vërtetë poezitë e tyre i kanë deklamuar mbi dyzet poetë, nga të gjitha trojet tona etnike dhe nga diaspora.

Ndërmjet poezive janë kënduar këngë speciale, kushtuar këtij jubileu të madh. Sidomos kanë ngazëllyer dhe kënaqur mijëra të pranishëm – Nazim Gagica, me një potpuri këngësh patriotike dhe Luz Koliqi, i ardhur special nga Italia, me këngën Marshi i UÇK-së. Të pranishmit, me zërin e ëmbël i ka kënaqë edhe këngëtarja Fazile Ramadani. Ansambli burimor “Albafolk” nga Gjilani dhe grupi i valleve i Shkollës “Dom Mikel Tarabulluzi” në Stubëll, kanë vallëzuar shkëlqyeshëm valle të bukura shqiptare dhe arbëreshe.

Edhe ora letrare me programin artistik special,Rrodhën ëmbël dhe u ndoqën me interesim të madh

Luz Koliqi, i veshur në uniformë ushtarake,me zemër këndon Marshin e UÇK-së

Ambasadori i Paqes Engjëll Koliqi duke deklamuar poezinë “S’është më ëndërr”

Ëmbël ka kënduar këngëtarja e re Fazile Ramadani

Si gjithëherë valltarët e Andamblit Albafolk nga Gjilanikanë kënaqur të pranishmit me valle,

 kësaj radhe arbëreshe

Juria profesionale e përbërë nga Agim Desku, Nehas Sopaj dhe Bilall Maliqi, poetëve më të mirë ua ka dhënë gjashtë çmime, tre me emrin e Agim Ramadanit dhe tre të tjerë me emrin e Shën Jeronimit Ilir. Çmimi i parë “Agim Ramadani i ka takuar poetit shqiptaro-amerikan Mëhill Velaj, i dyti Sabit Rrustemit, kurse i treti – Fatos Rushitit. Ndërkaq të parin çmim “Shën Jeronimi Ilir e ka marrë Hyqmet Hasko, të dytin Sarë Gjergji dhe të tretin Dibran Fylli.

Çmimi tashmë tradiucional “Akil Koci” iu dha Shkollës së Muzikës “Lorenc Antoni” nga Prizreni, kurse Çmimi Qeshk Shan Ukaj, për punëtorin më të mirë asrsimor në komunën e Vitisë, sivjet për të parën herë iu dha drejtorit të arsimit të komunës – Prof Fehri Qerimi. Pasi mbaroi ceremonia solemne e dhënies së çmimeve, të pranishmit u dërguan në sallën speciale të banketeve, të kësaj qendreje rinore, ku ishte shtruar dreka e përbashkët, e pasur edhe me ushqime tradicionale – flia, pite etj. Këto ushqime i kishin përgatitur gratë e Stubllës, special për këtë ditë të madhe.

Nuk duhet harruar ndihmat financiare për këtë edicion të Takimeve të Dom Mikelit që na kanë ardhë nga Ministria e Kulturës, Sportit dhe Rinisë, e Republikës së Kosovës, si dhe nga Komuna e Vitisë, thonë në Këshillin Organizativ dhe në Shoqatën Kulturoe Shencore “Dom Mikel Tarabulluzi. Nuk kanë munguar edhe ndihmat e Shoqatës Integruese Kulturore Humanitare me emrin “Stublla”. Nga Italia, Zvicra, Gjermania dhe Austria. Qëllimi kryesor është arritur, sepse në këtë edicion gjithçka frymonte dhe gumëzhinte shqip.

Do të ishte mëkat po të mos i falënderonim mediat e komunikimit masiv, për interesimin e jashtëzakonshëm dhe rëndësinë e hapsirën që i kushtuan kësaj kremteje të madhe kombëtare në Stubëll. Këshilli Organizativ falënderon nga zemra Radiotelevizionin e Kosovës (RTK), Radiotelevizionin Shqiptar – RTSH, Radiotelevizionin e Maqedonisë – redaksinë shqipe, Radiotelevizionin 21, Radiotelevizionin Koha, Radiotelevizionin Klan Kosova, Radiotelevizionin lokal të Vitisë Iliria, gazetat tona të përditshme “Bota Sot”, “Zëri”, “Kosova Sot”, “Ekspressi” e të tjerat.

Duhet falënderuar edhe redaksitë tjera të lajmeve dhe dritaret e internetit, si Radio Vatikanin në gjuhën shqipe, dritaren “Kosova Info”, “Telegraf”, redaksinë e revistës “Nacional”, dritaret e internetit të Komunës së Vitisë, të Fshatit Smirë dhe shumë të tjera. Një falënderim special i takon Produkcionit “Rino Art” në Viti dhe prodeucentit Selajdin Osmani, për inçizimin komplet të kësaj kremteje, me qëllim të bërjen së një filmi të bukur dokumentar.

http://www.fjala.info/?p=5186

Tri mënyra për ta parë historinë

FATOS BAXHAKU

Meqë 100-vjetori i Pavarësisë sa vjen e po afrohet, është e kuptueshme që historia të jetë një nga kryefjalët e ditës. Sapo del pak “kohë e lirë” nga reforma zgjedhore, nga 12 kushtet e BE-së, apo nga të tjera procese të “sportit” tonë më popullor, politikës, atëherë merremi me historinë. Deri këtu jemi në rregull, madje bëjmë mirë, sepse nëse merremi si duhet me të, atëherë do të na largohet ca turbullira që na ka shtrënguar keq në këtë periudhë vape. Puna është se si merremi ne me historinë dhe a kemi të drejtë të sillemi me të kështu si po sillemi. Me sa duket ne kemi tri mënyra për ta parë historinë.

Mënyra e parë, e cila mund të quhet edhe “Kryeministrore”, pra zyrtare, është që t’ia fusësh… kot, thjesht kot, me besimin e pabazë se po bën detyrën ndaj paraardhësve dhe shqiptarëve të sotëm. Që Kryeministri ynë flet për të gjitha, kudo e gjithherë, kjo tashmë dihet. Vetëm para do kohësh ai pohoi me gojën e tij se varietetet e rrushit shqiptar tashmë u njihkan anë e kënd botës!!! Deri këtu edhe mund të pranohet. Tek e fundit këto fjalë u lëshuan në një panair vere dhe pak reklamë nuk i bën askujt keq, por ndryshon puna me deklaratat e tij të fundit mbi historinë. Në një mbledhje për 100-vjetorin, apo më saktë që duhej të ishte për 100-vjetorin, Kryeministri lëshoi disa çudira.

E para nuk u kuptua edhe aq mirë se ç’punë kishte Brigada e Parë e themeluar në Vithkuq, apo misionet angleze, me Shpalljen e Pavarësisë. Pastaj ai zgjidhi edhe një tjetër diskutim me të cilin historianët tanë e të huaj vrasin mendjen. Për shumë historianë, Lufta Antifashiste Nacionalçlirimtare ka pasur një karakter të ndërlikuar, sepse ishte njëherazi edhe luftë çlirimtare, edhe luftë për pushtet. Sipas krahëve që kanë përkrahur, historianët tanë janë ndarë në dy grupe, njëri grup, i cili vazhdon t’i qëndrojë pak a shumë besnik historiografisë së kohës së komunizmit, thotë se LANÇL ishte një “luftë e lavdishme çlirimtare”. Një grup tjetër mbështet tezën se lufta ishte një luftë për pushtet e komunistëve që u maskua me idealet çlirimtare. Një grup tjetër, disi më i ekuilibruar, thotë se në këtë rast kemi të bëjmë me një luftë çlirimtare që kishte element të fortë të luftës civile. Berisha i ra shkurt: Lufta ishte çlirimtare, vetëm çlirimtare.

Pastaj shtoi edhe një “mister” tjetër. Shkrimi, apo si i thonë sot “rishkrimi” i historisë na u komandoka në mënyrë të fshehtë nga Nexhmije Hoxha. Berisha nuk e dinte se teza që sapo kishte thënë ishte pikërisht tezë e mbrojtur fuqimisht për 50 vjet me radhë nga vetë zonja Hoxha. Kryeministri tregoi edhe një gjë tjetër në këtë mbledhje mbi historinë. Tregoi se nuk ka pasur kohë të lexojë botimet e historianëve në këta 20 vjetët e fundit, kohë gjatë së cilës janë botuar me qindra vëllime nga Kristo Frashëri, Pëllumb Xhufi, Muharrem Dëzhgiu, Marenglen Verli, Ferit Duka, nga… lista e emrave në këtë rast bëhet tepër e gjatë për një shkrim gazete. Gjatë së njëjtës periudhë janë botuar me mijëra vëllime me kujtime. Mithat Frashëri, Mehdi Frashëri e ndonjë tjetër për të cilin shqetësohet Kryeministri, kanë kohë që njihen nga lexuesi shqiptar nëpërmjet kujtimeve të tyre.

Me një fjalë historianët apo dashamirësit e historisë nuk kanë pritur që për 100-vjetor qeveria të lëshojë urdhrin: tani po, tani uluni, shkruani si duhet! Ka ndodhur kështu, sepse të njohurit e historisë është kërkesë e brendshme, organike, jetike e çdo vendi dhe kombi.Potë mos ishte kështu historia as që do të ekzistonte. Ajo nuk bëhet vetëm kur ka përvjetorë. Ajo shkruhet përditë nga pak. Pastaj, e fundit. Po me Qemal Stafën e shkretë ç’pati xhanëm? Që nga 5 maji i 1941-shit ai nuk i ka rënë në qafë kurrkujt. Sa keq! Kryeministri, i njohur për energjinë e tij proverbiale, atë ditë humbi shansin për të pushuar disa orë të paktën. Në vend të kësaj u mor me gjëra që nuk i përkasin dhe, me ç’duket, nuk i njeh mirë.

Ka edhe një mënyrë tjetër për ta parë historinë. Edhe kjo është mjaft e përhapur. Këtë mund ta quajmë “mënyra e lavdishme për të parë veten”. Ka shumë njerëz që mendojnë apo punojnë me mentalitetin, sipas së cilit ne jemi kombi jo më i vjetër në Ballkan, po se po, por edhe në krejt Europën, se ne jemi pasardhësit e vetë pellazgëve, se luftërat tona për liri duhet të na i ketë zili krejt globi, se të gjitha fatkeqësitë na kanë ardhur nga të huajt, sidomos nga fqinjët, se fjala jonë e dhënë dhe mikpritja jonë nuk e kanë shokun asgjëkund në botë, se njerëzit tanë të shquar kanë qenë diçka më shumë se shenjtorët… Ky grup, po aq interesant sa edhe shpjegimi “kryeministror” i historisë, 100-vjetorin e quan thjesht si një festë të madhe, të hareshme, si një natë ku do të mblidhemi të gjithë e do të kërcejmë, të hamë e të pimë deri sa të na dalë shpirti nga gëzimi, me një fjalë si një dasmë ku janë të ftuar të gjithë. I gjithë ky grup sigurisht do të përlotet pak në mëngjes kur të kujtojë të rënët, porse ama kur të vijë darka di ai se ç’do të bëjë!

Grupi më i vogël, e andaj dhe më i trishtë e më i heshtur i tërë kësaj pune janë vetë ata, njerëzit të cilët merren me historinë. Janë ata të cilët historinë e shikojnë si shkencë të njerëzve në kohë, pra thjesht si shkencë me ligjet e saj të rrepta, as si propagandë qeveritare dhe as si ngazëllim patriotik i zhytur në pasione. Janë pikërisht këta që, me të mbërritur liria, u ulën të shkruanin gjërat të cilat më parë nuk kishin pasur mundësi t’i thoshin. Nuk pritën të merrnin urdhra apo leje nga kreu i vendit, ulën kokën dhe punuan me modesti, ndershmëri e durim për të nxjerrë të vërtetën në shesh dhe për t’i caktuar gjithsecilit meritat dhe mëkatet.

Sikurse e thamë edhe më parë, ky grup është në minorancë, ndaj nuk po zgjatemi më me të. Vetëm sa për të kujtuar Kryeministrin, meqë historia qenka kaq e rëndësishme për ne si komb, për këtë të paktën jemi dakord me Berishën, përse të mos e shtojmë këtë grupin e historianëve shkencëtarë dhe jo atë të historianëve propagandistë të ngazëllyer? Qeveria në këtë pikë ka shumë gjëra në dorë.Apodo të na duhet të presim edhe 100 vjet të tjera e të shohim se cili nga grupet do të jetë i pari: ata që ia ngopin kot, propagandistët e ngazëllyer, që fshihen pas patriotizmit, apo shkencëtarët kokulur? Na dhëntë Perëndia jetë të gjatë!

40 vrasës anonimë

Dyzet vrasësit

Të vrasin pa vrarë. Të vrasin me të vërtetë. Të vrasin për 40 aspra, ose për 40 milionë. Janë anonimë ose kanë emër, me kollare ose me tuta sporti. E mbi të gjitha, po lënë pas pasardhës që nuk dinë gjë tjetër, veç vrasjes

Nga Koloreto Cukali, 11 Korrik 2012

Vrasja e parkut nga ana e Rrugës së Elbasanit, më detyron edhe një herë t’i kthehem Ali Babës me 40 hajdutë, që në të vërtetë ishin po aq hajna sa dhe vrasës.

Nuk më intereson Ali Baba, se ai nuk ka asgjë për të fshehur. E kam me të 40-tët anonimë, që në fakt janë më të rrezikshëm se vetë Aliu. Sepse, Ali Babën dhe mund ta vrasin, burgosin, mallkojnë ose më e pakta ta tregojnë me gisht, por, të 40-tët, ata që e bëjnë Ali Babën të ndjehet e të jetë Ali, janë ata që kalojnë gjithmonë pa lagur. Ata janë 40 kalorësit e zinj të Apokalipsit. Do thoni që, kalorësit e zinj janë katër. Eh… sa janë shtuar.

40 të pandëshkueshmit

Disa muaj më parë gjeta sinjalet e motorit të thyera. Sipas një roje parkingu aty pranë, mi kishte thyer një gjyqtar me fuoristradë, i cili banonte në pallatin luksoz aty pranë. Gjyqtari na qenkësh bezdisur që unë kisha parkuar pranë hyrjes së tij, dhe pasi kishte nxjerrë makinën në rrugë ishte kthyer që të më thyente sinjalet me shkelm.

Tentova të marr vesh kush është, por rezultonte anonim, pa emër në hyrje të pallatit, nuk i fliste askujt, mbante syze të errëta. Dihej vetëm që është gjyqtar dhe i vetmi informacion që mblodha ishte për makinën e tij luksoze. Është e vështirë të gjesh kush mund të ketë qenë, përderisa pjesa më e madhe e gjyqtarëve mbajnë makina të tilla. Njerëzit e varfër të gjyqësorit shqiptar.

Gjëja që më bëri përshtypje është që nga ky njeri e sëra e tij, ne presim që të vërë në funksionim peshoren e drejtësisë, që të dëgjojë të tëra palët, të jetë i duruar e mbi të gjitha, të krijojë besim te ligji e të pengojë vetëgjyqësinë, duke na krijuar besimin se sistemi është i drejtë e i barabartë për të gjithë.

Ky gjyqtar bëri atë për të cilën paguhet të mos e lejojë, një vetëgjyqësi, madje theu pronën e tjetër kujt, e gjitha kjo, sepse vetë ndjehet mbi ligjin. Dhe nuk është një, janë shumë.

Problemi im nuk është pse gjyqtarët janë të korruptuar. Problemi im, është që ata ndjehen të pandëshkueshëm në korrupsionin e tyre sepse janë anonimë. Nuk e kanë provuar të dalin me emër e mbiemër e foto në media e të tregohen me gisht.

Gjyqtarët që kanë dhënë vendime të përlyera mbi çështjet më të bujshme në vend, kanë një emër e një fytyrë, por që ne nuk e dimë. Ata mbajnë syze të errëta, të qetë në anonimitet. Emrat e tyre lakohen pak e harrohen shpejt. Përsa kohë kushdo që ka ankesë në këtë vend ngre gishtin ndaj Kryeministrit, ata janë të qetë. Vetë Kryeministri është mësuar me gishtat që e akuzojnë dhe di t’i përballojë. Të tërë merren me disa kokrra të politikës, ndërsa ata, të pandëshkueshmit e gjyqësorit do të vazhdojnë të jetojnë të qetë në moçalin e drejtësisë kushdo që të vijë kryeministër.

Në fakt, ata janë vrasës.

Ata janë 40 vrasësit e Ali Babës. Ata kanë vrarë e vazhdojnë të vrasin përditë shpirtin tonë njerëzor, duke dënuar njerëz me nga 20 vjet për një celular të vjedhur e duke falur kriminelët, hajnat e vrasësit e mëdhenj.

Ata që të vrasin për 40 aspra

Kjo është armata e të egjërve. Tek ‘Njeriu i Egër i Qendrës së Tiranës’, botuar disa muaj më parë po te kjo revistë, kam folur pikërisht për këta. Të huaj deri në palcë e të abuzuar deri në dhimbje. ‘Anës Lanës të palarë’, këta janë kategoria e atyre që Tiranën nuk e ndjejnë, e as e duan. Tirana për ta është tokë e pushtuar. Njësoj si azapët, ata nuk shohin përpara kur Sulltani i thërret për sulm.

Edhe këta janë vrasës. Këta të vrasin vërtet. Me plumb. Ose të vrasin me ‘vetëvrasje’. Me uniforma garde ose jo, ata zbatojnë urdhrin.

Ata që vrasin për 40 milionë aspra

Kjo është një tjetër kategori me kollare, nga ata që kanë kapur shtetin. Ajo çfarë ata kanë bërë është që kanë ndërtuar përmes duarve të pista të politikës një sistem ku vetë ata bëhen përherë e më të pasur, ndërsa të varfrit përherë e më të varfër. Ligjet, organizmat e mekanizmat e sistemit janë sjellë të tilla që të përfitojnë vetëm një grup i vogël. Por nuk dua t’i quaj vrasës thjesht sepse kanë krijuar një bombë sociale.

Ata janë vrasës, sepse, koncepti i tyre i ndërtimit të një biznesi, thuajse gjithmonë ngrihet mbi vrasjen e diçkaje. Ata nuk mësuan kurrë të ndërtojnë e të bëjnë biznes pa vrarë diçka.

Ndërtuan media, duke vrarë të vërtetën, ndërtuan pallate duke vrarë urbanistikën, ndërtuan argëtim duke vrarë kulturën, ndërtojnë shkolla duke vrarë arsimin, ndërtojnë katedrale duke vrarë lulishte, po ndërtojnë një rrugë duke vrarë parqe. Ky është biznesi shqiptar i post-diktaturës: një diktaturë e re, vdis ti, që të fitoj unë, vdisni të tërë ju, që të ndjehem i pushtetshëm unë.

40 vrasësit me kollare

Po lexoja te ‘Përpjekja’ shkrimin e Lubonjës “Masakra mbi Tiranën vazhdon”, si letër e hapur intelektualëve të “Nisma për Tiranën”, çka më kujtoi pjesën e intelektualëve të Ali Babës. E kisha harruar (a nuk ndodh kështu me anonimët?) grupin për Tiranën, që nuk po i shoh më… sidomos për Tiranën!

Sigurisht, fjala intelektual tek ne është ca e ekzagjeruar. Ne jemi të prirur të quajmë intelektualë (për forcë zakoni, apo sepse jemi bujarë me titujt) ata që janë thjesht tipa të shkathët me shkollë të lartë. Ata nuk mund të jenë intelektualë vetëm ngaqë mbajnë poste intelektualësh. Ata nuk luajnë asnjë rol intelektual në këtë vend.

Ndërsa rri e mendohem më vijnë një sërë fytyrash, tashmë të konsoliduara në ekrane, përfaqësues të lloj-lloj bordesh, fondacionesh, forumesh e ombrellash me emra joshës, organizma që janë ngritur për mbrojtje të lirisë së fjalës, shtypit, konsumatorit, votës, e çdo gjëje që realisht është në rrezik zhdukjeje në këtë vend e që praktikisht mund të nxjerrë fonde pa fund.

Rikujtoj emrat e tyre dhe pyes veten çfarë kanë bërë për median, lirinë, mbrojtjen e konsumatorit, votës, e tërë atyre kauzave të tjera në këto 20 vjet? Kanë bërë ca vila, ca para, ca rrugë jashtë shtetit, dhe kanë varrosur me ceremoni shoqërinë civile.

Sepse, dhe këta, janë vrasës. Vrasës me projekte. Këta kanë vrarë shoqërinë civile (që në djep) por mbi të gjitha, kanë vrarë intelektualin, atë që duhej të ngrihej i pari ndaj padrejtësive e të ishte i fundit në konformim. Këta janë pudra e sistemit tonë të kalbur. Pudra e Ledi Makbethit është po aq fajtore në krim.

40 fëmijët e krimit

Kategoritë e vrasësve nuk mbarojnë: ata që dizenjuan monstrat ku ne jetojmë, ata që vranë ajrin e ujin, ata që votojnë vendimet kriminale, që vranë publiken për të ushqyer privaten, që vrasin me të tëra format shëndetin tonë, që vrasin librin e shqipen, historinë e artin, pronën e të drejtën. 40-shet e vrasësve janë pa fund, dhe top 40-tat mund t’i bëni dhe vetë.

Por, ajo që më intereson më shumë, është kategoria më e re, fëmijët.

Më ka rënë rasti të njoh që fundmi të birin adoleshent të një gjyqtareje e një biznesmeni province, i cili kishte sjellje gangsteri. I rritur në një mjedis ku arroganca e drejtësisë ishte martuar me atë të parasë, ai kishte qëndrimin, mentalitetin dhe shprehjet e atij që të ka në dorë, e atij që mund të të zhdukte. Nuk e kishte për gjë të të kërcënonte me nënën ose të të përbuzte me babanë. Ishte një pinjoll i denjë i 2 kategorive vrasësish. Ky adoleshent më pikëlloi pa masë.

Ai është trashëgimia e 40 vrasësve. Është e kotë të shpresojmë që Ali Baba do vdesë nga pleqëria e 40 vrasësit do përfundojnë në azil. Pas tyre, po vijnë ca më të pashpirt. Një specie e re, që ndryshe nga etërit e tyre që i detyroi të bëhen vrasës shkolla e jetës, ata po bëhen vrasës se nuk njohin gjë tjetër. Ashtu po i rrisin.

40 vrasës anonimë

Ali Baba kishte 40 hajdutë, por në të vërtetë ishin dhe vrasës. Eleganca e Sheherazades i veshi të 40-tët me sharmin e hajnit që përralla të mos e shqetësonte shahun.

Problemi me 40 vrasësit anonimë të Ali Babës, qofshin këta intelektualë, njerëz të egjër të qendrës së Tiranës apo biznesmenë, nuk është nëse janë 40 a 400, nëse janë shumë apo pak. Problemi është që ata janë anonimë. 40 vrasësit, do të vazhdojnë ta dominojnë sistemin me ose pa Ali Babën. Për sa kohë që janë anonimë, për sa kohë askush nuk del t’i përmendë me emër e me vepra, dhe jo një herë, por njëqind herë, vazhdimisht, sa emrat e tyre të bëhen sinonimet e së ligës, ata do të jenë të qetë.

Njësoj si të 40-tët e Ali Babës do të vazhdojnë duke vrarë në mënyrat e tyre, për të mbushur një shpellë me pasuri aq të madhe që ndoshta nuk do arrijnë ta shpenzojnë kurrë, por që si tërë vrasësve tashmë u pëlqen më shumë procesi i të vrarit, sesa shijimi i presë.

Marksi pat pas thënë diçka për këtë, por meqë jemi kohë vere, mund ta shtyjmë rrëfimin për në numrin tjetër.

*Revista KLAN

SHISH PËRGJON RRJETËT SOCIALE

Ndryshimi i kreut të Shërbimit Informativ Shtetëror duket se ka sjellë rezultatet e para në një prej sektorëve më të rëndësishëm të shërbimeve sekrete, siç janë përgjimet.

Kjo strukturë nuk do të quhet më sektor, por një autoritet përgjegjës për përgjimet e ligjshme elektronike, çka reflekton rolin që do të marrë tashmë zyra e përgjimeve që funksionon pranë shërbimeve sekrete.



Një fakt i tillë theksohet në vendimin e djeshëm të qeverisë për miratimin e ndryshimeve në ligjin për përgjimet, por edhe në relacionin e firmosur nga ministri i Inovacionit, Genc Pollo.

Sipas vendimit të qeverisë thuhet se, përveç emërtimit të ligjit për përgjimet, ndryshon edhe emri i strukturës përgjegjëse. “Sektori i përgjimeve në SHISH”, zëvendësohet me “Struktura Përgjegjëse e Përgjimeve në SHISH”, – thuhet në VKM. Ky ndryshim i emërtimit, sipas relacionit bashkangjitur propozimeve, lidhet me ndryshimet strukturore të Shërbimit Informativ Shtetëror, por pa dhënë shpjegime të detajuara. Më tej sqarohet se këto ndryshime pasojnë një proces të gjerë konsultimi, ku janë diskutuar amendimet e propozuara dhe qëndrimet ndaj kërkesave të institucioneve implementuese si SHISH dhe ato të operatorëve.

Ndryshimet e fundit ligjore, përveç përgjimeve të telefonatave përfshijnë edhe komunikimet elektronike, si e-mailet, apo komunikimet në rrjetet e ndryshme sociale si Skype apo Facebook. Për të realizuar këtë proces, institucionet përgjegjëse për kryerjen e përgjimeve të ligjshme kërkojnë ndihmën e operatorëve që ofrojnë shërbime elektronike, të tilla si kompanitë e shpërndarjes së internetit, të cilat kanë detyrimin ligjor për të bashkëpunuar.

SHISH

“Sipërmarrësit e komunikimeve elektronike realizojnë me shpenzimet e tyre infrastrukturën e nevojshme në rrjetin e tyre të komunikimeve elektronike, për të siguruar brenda 180 ditëve nga marrja e kërkesës nga institucionet që administrojnë sisteme përgjimi sipas këtij ligji, aftësinë përgjuese ndaj përdoruesve që shfrytëzojnë shërbimet e komunikimeve elektronike të ofruara prej tyre”, – thuhet në një prej pikave që i shtohet ligjit për përgjimet e ligjshme.

SHIU

Në rast se kompanitë nuk do të ofrojnë bashkëpunim dhe informacionin e kërkuar nga autoritetet përgjegjëse, atëherë Autoriteti i Komunikimit Elektronik dhe Postar do të marrë masa sikundër parashikohet në ligj. Po ashtu, ndryshimet e fundit ligjore në ligjin për përgjimet e komunikimit elektronik parashikojnë shtimin e institucioneve që kanë kompetenca ligjore të kryejnë përgjime. Krahas Shërbimit të Kontrollit në Ministrinë e Brendshme, ligji i ri i jep kompetenca edhe SHKB-së së Burgjeve të kryejë përgjime.

Në relacionin e ministrit Pollo thuhet se ky ndryshim është propozuar nga Ministria e Drejtësisë, si nevojë e ndryshimeve të fundit ligjore. “Në nenin 4 të projektligjit është parashikuar që në nenin 10 të ligjit ekzistues të përfshihet dhe Shërbimi i Kontrollit të Brendshëm të Burgjeve në Ministrinë e Drejtësisë, përkrah seksionit të përgjimeve të Policisë së Shtetit dhe të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në Ministrinë e Brendshme. Ky ndryshim është propozuar nga Ministria e Drejtësisë”, – thuhet në relacion.



Më tej ndryshimet e fundit ligjore i japin kompetencë Prokurorit të Përgjithshëm që, për shkak të nevojave të hetimit në çështje të veçanta të urdhërojë realizimin teknik të procesit të përgjimit nga prokuroritë pranë gjykatave të Shkallës së Parë dhe nga prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda. Në Prokurorinë e Krimeve të Rënda tashmë është ndërtuar një zyrë e posaçme përgjimi, për shkak të specifikës që ka kjo prokurori në hetimin e veprave penale, si trafiku i drogës apo grupet e organizuara kriminale.

Përgjimet, tashmë edhe nga SHKB e Burgjeve

Në nenin 4 të projektligjit është parashikuar që të përfshihet dhe Shërbimi i Kontrollit të Brendshëm të Burgjeve në Ministrinë e Drejtësisë, përkrah seksionit të përgjimeve të Policisë së Shtetit dhe të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në Ministrinë e Brendshme.



Ky ndryshim është propozuar nga Ministria e Drejtësisë, si nevojë plotësimi pas ndryshimeve të bëra në ligjin 9157 dt. 4.12.2003, me ligjin 10172 dt. 22.10.2009. Nga ana tjetër, projektligji ridimensionon sektorin e përgjimeve në Shërbimin Informativ Shtetëror dhe i jep më shumë akses prokurorisë të kryejë përgjime në raste të hetimit të krimit të organizuar apo veprave penale që lidhen me korrupsionin.

Projektligji i përgjimeve

1- Sipërmarrësit e komunikimeve elektronike realizojnë, me shpenzimet e tyre, infrastrukturën e nevojshme në rrjetin e tyre të komunikimeve elektronike, për të siguruar, brenda 180 ditëve nga marrja e kërkesës nga institucionet që administrojnë sisteme përgjimi sipas këtij ligji, aftësinë përgjuese ndaj përdoruesve që shfrytëzojnë shërbimet e komunikimeve elektronike të ofruara prej tyre.”.

2- Kur sipërmarrësit e komunikimeve elektronike bëjnë çdolloj ndryshimi teknologjik ose zgjerim kapaciteti, detyrohen të mbulojnë me shpenzimet e veta vazhdueshmërinë e funksionimit të procesit të përgjimit.”.

3- Prokurori i Përgjithshëm, për çështje të veçanta, për nevoja të hetimeve paraprake, sipas procedurave të përcaktuara në nenet 221 deri 226, të Kodit të Procedurës Penale, urdhëron realizimin teknik të procesit të përgjimit nga prokuroritë pranë gjykatave të shkallës së parë dhe nga prokuroria pranë gjykatës së shkallës së parë për krime të rënda.”.

Ish-kryetari i Shërbimit Informativ Shtetëror (SHISH), Fatos Klosi, deklaroi , se ish lideri i Serbisë, Sllobodan Millosheviç ka rekrutuar me dhjetëra agjentë në Shqipëri të niveleve të ndryshme, deri tek zyrtarët e lartë. 

Duke mos preferuar të lakojë emra, ish-kryeagjenti i Shqipërisë, Fatos Klosi, pohoi gjithashtu se ish-Jugosllavia ka pasur një forcë dhe ndikim të padiskutueshëm në Ballkan, e cila i ka krijuar mundësitë për të rekrutuar një numrë të madh agjentësh.

Ai këto komente i bëri pas lajmit të publikuar nga një e përditshme bullgare, se ish-presidenti serb Sllobodan Millosheviç, ka pasur rreth 2100 agjentë në të gjithë vendet e Ballkanit, përfshirë këtu edhe Shqipërinë.

"Ish-Jugosllavia ka patur një ndikim të padiskutueshëm në Ballkan. Sigurisht që regjimi i diktatorit të Serbisë, ka pasur agjentë edhe në Shqipëri. Madje, mund të them se ishin me dhjetëra. Duke pasur një pushtet të madh ekonomik dhe politik, Millosheviçi ka rekrutuar agjentë në të gjitha vendet e Ballkanit, përfshi edhe Shqipërinë. Sigurisht që agjentët e Stij në Shqipëri kanë qenë të niveleve të ndryshe, pa përjashtuar as zyrtarë të niveleve të larta. Shërbimi Informativ Kombëtar, sot Shërbimi Informativ i Shtetëror, ka vëzhguar një pjesë të këtyre personave", dekalroi ish Shefi i Shrëbimit Informativ Shtetëror, Fatos Klosi. 

Në atë që u publikua dje nga e përditshmja bullgare, thuhej se agjentët e ish-Jugosllavisë në Ballkan kishin qënë të shumtë, ku Kosova përbënte numrin më të madh me 700 të tillë.

Kush e bën tregtinë me serbë? Imami dhe Damir Fazlliç vjet gjatë një takimi miqësor

Kush e bën tregtinë me serbë? Imami dhe Damir Fazlliç vjet gjatë një takimi miqësor

Ministri i Mbrojtjes tha se nuk ka mundësi trafiku në një vend të NATO-s. Ai madje e akuzoi opozitën se është amatore që bën të tilla akuza

Duket si një lojë fjalësh, por nuk është tamam kështu. Tanimë për këtë qeveri nuk ka asnjë përgjigje tjetër për aferat përveçse duke fajësuar opozitën se janë njësoj. “Jam i korruptuar? Edhe ti”, “jam kriminel, po pse ti jo?”.

Në këtë mënyrë ka reaguar edhe ministri i Mbrojtjes, Arben Imami kur u akuzua për tregti armësh me serbë. Tha se opozita vetë ka interesa tek biznesi serb i tregtisë së armëve.

Kurse sot doli në piskun e vapës përpara medias, dhe kur u pyet se a ka përgjuar opozitën, tha se është kjo e fundit që po i përgjon, duke marrë informacione për Ministrinë e Mbrojtjes në mënyrë të paligjshme.…

Qeveria nis dhe një kontroll fiskal.…

Gjithçka si më parë. Qeveria e 2012 vazhdon të sillet ndaj shtypit të lirë si ajo e 20 viteve më parë. Ose më mirë, për të qenë më të saktë, mund të themi se tani është më keq. Pas vetëm shtatë muajsh nga lindja gazeta jonë, Shqiptarja. com po përballet me sulmin e drejtpërdrejtë të Shtetit. Nuk mjafton bojkotimi i reklamave shtetërore, që institucionet e kontrolluara nga Qeveria Berisha vendosin të publikojnë vetëm në gazetat proqeveritare, pra jo në tonën. Nuk mjaftojnë as favoret me konçensione liçencash, tendera publikë, që shteti… u jep pa asnjë skuqje faqeje botuesve që i shërbejnë Qeverisë. Pas tentativave për të mbytur ekonomikisht shtypin e lirë duke hequr çdo lloj financimi, Qeveria nis dhe një kontroll fiskal. Vetëm 7 muaj nga lindja, sot inspektorët tatimorë po kontrollojnë bilancet e Shqiptarja.com.

Mbërritën dje paradite, të dërguar nga Lulzim Basha (në muajt e parë të saj gazeta ishte biznes i vogël dhe bën pjesë në kompetencat fiskale të Bashkisë). Basha është një kryebashkiak mik me disa botues, mik i veçantë deri në atë pikë sa këta botues pas zgjedhjes së Lulit, janë vetëshpallur “padronët e vërtetë të Bashkisë”. Aq miq, saqë, kur Shqiptarja.com i kërkoi një intervistë, u përgjigj me buzëqeshjen e zakonshme të ngrirë se “nuk mund të pranonte, pasi botuesi tjetër mund të inatosej”. Pra, ky urdhër i Bashës nuk është vetëm një kontroll politik: Eshtë një veprim konkurrence të pandershme. Shteti ndërhyn në tregun e lirë duke tentuar të penalizojë një biznes, për të favorizuar një tjetër.

Inspektorët e Bashës mbërritën në zyrat tona me kërkesën për të paraqitur një listë të gjatë dokumentash: dokumenti i blerjes, dokumenti i shitjes, libri i blerjeve, libri i shitjeve, libri i inventarit, libri i shpenzimeve dhe të ardhurave, libri i aktiviteteve, faturat, kuponat, dëftesat tatimore etj. etj. Deri dhe kërkesa qesharake për të verifikuar nëse kemi vendosur tavolina në tokë publike dhe sa tavolina kemi vendosur. Sikur gazeta të ishte një kafene.

Nuk është gjë e çuditshme që një biznes t’i nënshtrohet kontrollit fiskal; zakonisht kontrollet bëhen për 5 vitet e fundit të aktivitetit. Çudia qëndron në faktin se kontrolli tatimor bëhet në një biznes të sapolindur, pa i dhënë as kohën të mbushë vitin e parë të jetës. Basha vë në lëvizje dy inspektorë për të kontrolluar 7 muajt e parë të aktivitetit tonë. Nëse një investitor është i pavarur, i japin mirëseardhjen me një kontroll fiskal: Një armë e pandershme për të goditur mediat e lira dhe bizneset konkurruese.

Këto javë ekspertët e Bashkimit Europian po shkruajnë raportin mbi Shqipërinë dhe mbi hapat që ka bërë drejt integrimit. Një nga kapitujt më të nxehtë, i nënvizuar nga Brukseli, është pikërisht respektimi i lirisë së shtypit. Edhe OSBE po ndjek me interes të madh gjendjen e mediave shqiptare dhe veçanërisht sjelljen e Qeverisë dhe të institucioneve publike ndaj mediave të pavarura. Shtetet e Bashkuara dhe ambasada e saj në Tiranë, janë gjithashtu gjithmonë të vëmendshëm ndaj këtij problemi.

Nuk janë të shumta mediat e pavarura në Shqipëri dhe me krenari e themi se ne jemi mes pak mediave të pavarura që kanë mbetur. Do t’i mbajmë të informuar mbi mbarëvajtjen e peripecive tona, jo sepse kemi frikë (i paguajmë taksat deri në qindarkën e fundit dhe respektojmë ligjin), por sepse kërkojmë që principi universal i lirisë së shtypit të vlejë konkretisht edhe në Shqipëri si një e drejtë elementare për të qëndruar një shtyp i lirë. I lirë nga presionet, nga kërcënimet e shantazhet.

Një kompani private shqiptare e cila është e specializuar në tregtimin e paisjeve të sigurisë ka ndërmjetësuar blerjen e aparaturës së përgjimit për SHIU-n në vitin 2010. Burime nga Ministria e Mbrojtjes thanë se Shërbimi Informativ Ushtarak ka pajtuar këtë kompani shqiptare me një kontratë të drejtëpërdrejtë për blerjen jashtë vendit të një aparature përgjimi të tipit “CDMA Interceptor”. Kompania shqiptare mësohet se ka ofruar më pare aftësitë e saj për të siguruar në tregjet ndërkombëtare aparatura me përdorim të kufi zuar edhe për institucione të tjera shtetërore, si prokuroria apo policia.

Në rastin konkret kjo kompani e ka bërë blerjen tek një kompani partnere amerikane e cila quhet “Verint Technologies”. Kjo e fundit ka disa filiale nëpër botë dhe kompania shqiptare lidhjet e saj i ka me filialin izraelit të kompanisë “Verint”. Aparatura e përgjimit “CDMA interceptor” është blerë në Izrael, ajo madje edhe është prodhuar në Izrael nën logon e “Verint”. Aparatura bën pjesë në formatin e teknologjisë së lëvizshme të përgjimit me rreze të kufizuar. Kjo aparaturë në thelb është një kompjuter I cili ka të instaluar një sërë programesh që mundësojnë dekodimin dhe regjistrimin zanor të bisedave telefonike në një rreze prej 300 metrash.

Aparatura qëndron e mbyllur në një valixhe ndërsa pjesë e valixhes janë edhe dy antenat, hyrëse dhe dalëse të cilat bëjnë të mundur kapjen e sinjalit të telefonit të përzgjedhur si dhe më pas lëshimin e sinjalit të këtij telefoni në antenat e kompanisë celulare pasi është kryer regjistrimi. Aparatura në fjalë është e pajisur edhe me një program që mundëson dekriptimin e sms-ve të dërguar ose të marrë nga telefoni I përzgjedhur dhe nën survejim, ndërsa edhe për telefonatat por edhe për sms-të regjistrimi dhe dekriptimi bëhet në kohë reale dhe me një shpejtësi shumë të lartë dhe të dhënat ruhen në memorien e aparaturës nga ku më pas mund edhe të dëgjohen ose të lexohen. (r.d/shqiptarja.com)

Shkrimin e plotë “Përgjimi 400 mijë USD për ambasadat dhe opozitën” e gjeni sot në Shqiptarja.com (varianti i printuar)