2015-05-31

Një deklaratë absurde e presidentit italian Serxho Matarela

Opinion nga Prof. dr. ESHREF YMERI

Nga Prof.dr. Eshref Ymeri



Para pak ditësh, presidenti italian bëri një vizitë në Beograd. Përmes shtypit është dhënë një njoftim për një deklaratë absurde që ai paska bërë në parlamentin e Serbisë. Në atë njoftim thuhet:

“Presidenti italian në fjalën e rastit në Parlamentin e Serbisë ka thënë një të pavërtetë të madhe.

Të qëllimshme apo jo, por ai, ndër të tjera, thotë:

“Rrënjët e marrëdhënieve tona, atyre mes Serbisë e Italisë, janë të thella, ndër shekuj në histori. Serbia ka nxjerrë nga gjiri i saj 17 perandorë romakë, ndër të cilët veçohet figura e Konstandinit”.

Që kur paska qenë Konstandini serb???!!! Ndoshta presidenti Matarela ka nevojë për t’u thelluar pak më shumë në histori, ose ngatërron serbët me ilirët” (Citohet sipas: “Presidenti italian bën çorbë historinë: Konstandini serb!”. Marrë nga faqja e internetit e gazetës “Koha Jonë”. 28 maj 2015).

Pas kësaj deklarate absurde të presidentit italian në parlamentin e Serbisë më 25 maj 2015, çdo lexues apoteleshikues, normalisht, shtron një pyetje të thjeshtë:

Po kush është ky presidenti italian?

Presidenti Serxho Matarela (Sergio Mattarella) ka lindur në Palermo (Sicili) më 23 korrik 1941. Njihet si jurist dhe politikan, si anëtar i gjashtë kabineteveqeveritare në periudhën mes viteve 1987-1990 dhe 1998-2001, si anëtar i Gjykatës Kushtetuese të Italisë prej vitit 2011 deri në vitin 2015. Është zgjedhur president i Italisë më 03 shkurt 2015.

Po çfarë shkollimi ka presidenti italian Matarela?

Ai ka ndjekur liceun e jezuitëve në San Leone Magno në Romë dhe Gonzaga në Palermo. Në vitin 1961 ka pas drejtuar degën e lëvizjes studentore të organizatës katolike Azione Cattolica në rajonin e Lacios. Këtë detyrë e pati mbajtur deri në vitin 1964. 

Në një sërë gazetash italiane është theksuar se në vitet studentore, Serxho Matarela ka pas qenë anëtar i Federatës Katolike Italiane. Në vitin 1964 ai mbaroi studimet e larta në Universitetin e Romës La Sapienca, ku pati studiuar për drejtësi. 

Prej vitit 1965, Matarela ka dhënë lëndën mësimore “E drejta Kushtetuese” në Universitetin e Palermos dhe në vitin 1967 qe pranuar në kolegjin e avokatëvë të Palermos.

Siç shihet nga këto të dhëna të shkurtra jetëshkrimore, rezulton se ai është një jurist me një stazh mjaft të gjatë, prej 51 vjetësh.

 Por duhet pasur parasysh se fusha e drejtësisë është e lidhur ngushtë me fushën e historisë dhe një juristi nuk mund t’i falen në asnjë mënyrë lajthitjet e rënda që ai mund t’ia lejojë vetes në ca rrethana të caktuara dhe për disa arsye të caktuara që i divetë ai.

Deklarata e tij në parlamentin e Serbisë, që është një shtrembërim trashanik i së vërtetës historike, mund të shpjegohet me dy arsye:Së pari, presidenti italian kërkon të vijë në sinkron me historiografinë shoviniste të fqinjëve tanë për shtrembërimin e të vërtetave historike për iliroshqiptarët, ashtu siç kanë mashtruar dhe vazhdojnë të mashtrojnë serbogrekët kundër kombit shqiptar. 

Presidenti italian është në të drejtën e tij për t’i dashur dhe për t’i respektuar aq shumë serbët, por kjo nuk do të thotë aspak që ai duhet të shtrembërojë të vërtetat historike për perandorët romakë me prejardhje ilire, të cilët kërkon t’i shesë për perandorë “serbë”.

 Se dihet historikisht që 20 perandorë romakë, duke filluar nga Deciusi (249-251) deri te Justiniani I (527-565) e kanë pasur prejardhjen nga Iliria.

 Perandori Konstandini i Madh, të cilin presidenti italian na e quan posaçërisht“serb”, ka lindur në vitin 274, është shpallur perandor në vitin 306 dhe ka vdekur në vitin 337. 

Sipas gjykimit paradoksal të presidentit italian, meqenëse perandori Konstandin ka lindur në Nish, një territor ky asokohe ilirian, por që sot është territor serb, atëherë aipaska prejardhje “serbe”?!

Së dyti, presidenti italian ose duhet të ketë mangësi të theksuara në fushën e historisë ose duhet të ketë probleme serioze me kujtesën, e cila i qenka dobësuar deri në atë shkallë, saqë arrin të nxjerr nga goja një absurditet të pastër. 

Sepse dihet botërisht që caqet kronologjike të ekzistencës së Perandorisë Romake përfshijnë një periudhë kohore që fillon me qeverisjen e Oktavian Augustit dhe vazhdojnë deri në ndarjen e saj në Perandori Romake të Perëndimit dhe në Perandori Romake tëLindjes, domethënë prej vitit 27 p.e.r. deri në shembjen e Perandorisë Romake të Perëndimit në vitin 476 e.r., ndërkohë që Perandoria Romake e Lindjes vazhdoi të mbijetojë edhe gati 1000 vjet, deri në vitin 1453, kur Mehmeti II pushtoi Konstandinopojën.
Dihet, po ashtu, botërisht, se deri në shembjen e Perandorisë Romake të Perëndimit, tributë serbe vazhdonin të jetonin në stepat ruse dhe vetëm gati dy shekuj më vonë filluan të shtegtojnë drejt Karpateve dhe në drejtim të Danubit, për t’u hedhur në jug të tij, ku shtriheshin territoret e Ilirisë. Prandaj shpikja e atyre 17 perandorëve “serbë” që na “paskan qeverisur” Perandorinë Romake, përbën një mashtrim të kulluar nga ana e presidentit italian.

Më bëri shumë përshtypje fakti që kjo deklaratë e lajthitur e presidentit italian nuk u bë objekt diskutimesh as nga mjetet e informimit masiv, as nga analistët e shumtë që kanë mbirë si fara e krisjes (e gramit), as nga politika e ditës, as nga qarqet shkencore dhe sidomos nga Akademia e Shencave, e cila, me sa duket, vazhdon të mbetet një ngrehinë inerte që nuk dëshiron ta dijë se ku bien me adresë të vërtetat historike për figurat e njohura të Perandorisë Romake me prejardhje nga Iliria.

Tiranë, 30 maj 2015

Cikël poetik nga Përparim Hysi


Përparim Hysi

Përparim Hysi


KU JE SOT?

Them me vete:- Eh, çfarë fati!
Që të njoha mike, moj!
Në lëkurën si bojëmjalti
Unë jam ulur dhe "pushoj"

Hundë të hollë e buzë të plota
Dhëmbë të bardhë krejt si fildish
Ti më ishe e tërë bota
Dhe një tjetër si ti s'kish.

Ato vetulla të harkuara
Përmbi sytë të mbushur qiell
Mua më çojnë në moteshkuara
Kur të dy shkuam në "esfel"

Tash u kthehem viteve tutje
Dhe të tëra i kujtoj
Heq me shpirt e heq me supe
Ku do jesh, o mike, moj?!!!



MOJ DIANË!

Moj Dianë që po kthehesh nga "gjuetia"
Me atë trup të drejtë si fidan
Punuaka me "hile" dhe Perëndia
Enkas për t'na bërë duman.

Bukuria jote është aq "agresive"
Sa silem para teje si i "pambrojtur"
Po unë di të "lexoj" përmjet syve
Ata sikur më bëjnë pakëz të "njohur"

Gjithçka mbi trupin tënd vezullon
Tek ecën me hapin tërë gaz
Unë pas të ndjek si barbon
Jam gati për ty të pëllcas.



PËR NJË MIKE

Mikja ime ka marrë prrallën
Po ngjit shkallët në pushtet
Nuk çuditem, në ktheu "pllakën"
Se pushteti është magnet.

Është magnet që të tërheqë
Sidomos, kush di të "vjelë"
Ç'më do mua, tani jam "dreq"
Për pushtet s'dita "haber"

Se pushtetin e braktisa
S'ia thashë dot për atë punë
Atëherë mua më donte mikja
Pastaj sikur u kthye në "shkumë"

U kthye "shkumë" dhe e mor era
Pa dhe zuri mik të ri
Mandej, vu për të kariera
M'i ngjit shkallët një nga nji.

Mua? S'do mend; tani s'më njeh
Më s'më shkruan dhe as më flet
Këtë vjershë e shkruaj se...
Që t'i them:- Mbetshë me shëndet!

Një porosi, dua që t'i them:
( Është proverb nga Afrika!!!)
- Majmuni sa më lart ngjitet në pemë,
Aq më shumë i duket bytha...

Tiranë, 23 nëntor 2014


PAGJUMËSI

Tërë natën e natës nuk më zuri gjumi
Ah, çfarë kam hequr natës! Ç't'ju them , i paudhi!
Seç dogja "vajguri" me hallet e botës
Sa më tha dhe gruaja:-Të la mendje e kokës.

Sikur gjithë punët, t'i kem në terezi
Tërë natën zë bredh nëpër Shqipëri.
Unë zë e "ndaj prona" siç është e drejta
Pa "sheshoj" ca sherre që kanë marrë përpjeta.

Jo iks-punë kështu, ypsilon ashtu
Hajdeni ju këtu, ikni andej ju!
Lëre se ç'vete?! Më vjen mendja anës
Flas si e ëma Zeqos që nga maja e thanës!!!

Bie nga një anë, kthehem në krah tjetër
Kush s'e ka provuar, si unë është i vjetër?
"Hallet" hanë pak gjatë, se janë të mëdha
Unë po sytë kllap,sa gdhihet sabah!

Dhe të gjitha punëve u vura "kapak"
U lanet paçë, i pagjumuri plak!!!


NJË PROVERB JAPONEZ

"Ai që kërkon të tremb të tjerët, dridhet për vete nga frika"

Ka një porverb nga Japonia
Që vlen shumë për ata që hiqen "trima"
Për ca burra "trima" që ka Shqipëria
Që, gjasme, bëjnë të trëmbin të tjerët,
E dridhen vet nga frika.

Ky proverb sikur është pasqyra
Ku këta "lloj trimash" të shohin surratin
Se para "turmave" hiqen trima
Vetëm dridhen sikur ballas shohin xhelatin.

Ky proverb u rri për shtat politikanëve
Ta bëjnë atë si "copë" për kostum
Ata që s'u lënë mangut asgjë sharlatanëve
Si luvgetër na dalin në gjumë.

Sikur ta takosh vetëm këtë "trim të çartur",
Ta shihni si do të dridhet nga frika
Ky "burrë me flatra" si pulë e lagur
Si miu jep alarmin:- Ku është vrima?

Se "vrima" i duket krejt e vogël
(Si mundet, vërtet, kjo mund të nxërë një "trim?!")
Të shkretit: i vjen mendja rrotull
Dhe katandis si një krimb...


TI

Për një të njohur

Ti sikur ke në gjuhë një thumb
E ngul këtë thumb dhe ndjen kënaqësi
As që e mendon se kështu vetëm humb
Po si mund ta dish, kur veç të liga bën ti?!

Thumbon si grerëz apo si një bletë
Se, ndryshe, vetja të ngjan si kot
Por një gjë nuk di, o i ligu, i shkretë
Grerëza, pas thumbit, ngordh...

Mos prisni nga unë karshillëk
Mos prisni nga unë karshillëk për vepra të padrejta
Kurrë nuk ju jap "jarallëk",se, tërë jetës,anoj nga e drejta
As që të njoh në je burrështeti, unë bëj si të më thotë koka
Dhe mbeta tërë jetës,"ibreti" dhe turp nuk më vjen nga bota

Nuk pyes në je i fortë, zili nuk të kam, në je i pasur
S'ka gjë që jam i dobët; s'ka gjë që jam i varfër
Anoj veç nga e drejta dhe kokën e vë në "satër"
Në dikë me fjalë mbështeta,as dua të dëgjoj gërë e mërë


PËRSE?

Përse më çon mesazh, moj mikja ime?
Se unë qeshë "fjetur" dhe më zgjove nga gjumi
Ja tek më vjen malli i një grime
Sikur ma dërgove mbi krahë pëllumbi!

Tani u zgjova. Pa zë e shkundem
Dhe kthjellem krejt si qiell pa re.
Si më tjetër jam. Mos kështu dukem?
Përse më "zgjove", moj mike? Përse?

Pa rend unë, tash, në tjetër kohë
Sa vite shkuan! Eh,se sa vite!
NGa regëtimat lëshoj dhe ndonjë "oh!"
Ç'më bëre? Ç'më bëre, moj shpirte?!!!

Të zgjosh një ndjenjë, nuk është kollaj
Se vrana në shpirt është e madhe
E kupton dhe vet që, tash, jam pa faj
Përse më ngrite në alarme?!..


SHIKIMI YT

Shikimi yt... eh, se sa i ngrohtë!
Me sy e çmoj si Golfstrim
Golfstrimi ngroh krejt një botë
Si të mos e ngroh shpirtin tim?!!!


NËSE...

Nëse sot më dhëmb mua shpirti,
Ta dish mirë që ka një shkak,
Në ditë dimri m' u kthye prilli
Nga trilli yt krejt zemërak.

Se prishja erdhi fare kot
Sikur të jesh ti mituri
Unë nuk jam Don Kishot
Dhe si Dulqinjë nuk të quaj ty.

Se mes meje dhe pushtetit
Ti vajte e zgjodhe të dytën
Të dënoftë vargu i Poetit!
Më nuk dua të shoh fytyrën!

Kur pushteti do të lërë
( E kë vallë nuk e la një ditë?!!!)
Do kuisësh:- Çfarë kam bërë?
Mos shpreso se do të hedh sytë...


VIJA E GJINJËVE

Vijë e ngjinjëve vë kufinë
Ndan një gji nga gjiri tjetër
Sa noksan që e kam synë
Zë "kullot": ashik i vjetër!

"Harruar" hapur ke bluzën
Gjiret dalin si cullakë!
E mbërthej me dhëmb gjuhën
Aq sa më del dhe gjak.

As më dhëmb dhe as e ndjej
Por mbi gjiret syri im
Sikur ja më fton "andej"
Vij... dhe shkojmë në vidhimë...


PUTHJA E PARË

Puthja e parë? Kujt s'i kujtohet?
Eh, ta dini,sa më ngjiti!
Kalojnë vjet, kurrë nuk harrohet
M'u duk vetja zog petriti.

Zog petriti... vura pëndë
Mënd dhe qiellin zush me dorë?!!!
Kush po thotë që s'qeshë në Hënë?
Edhe sot zë e marr horë!

Vjen kujtimi, më sëmbon
Dhe më bëhet si tani
Puthje e parë... askush s'harron
Ndaj të mbushë me nostalgji.


ERA LOZ ME FLOKËT E MIKES

Era loz me flokët e mikes
Sa e shoh, bëhem "nervoz"
Dua t'ia shpleks vet ashikes
Se durimi krejt m'u sos.

Dua t'ia shprish siç bën era
Dhe me gishta zë të loz
As që merrem me pandehma
Mikja më ka bërë "nervoz".

Se më kot s'jam inatçi
Dhe inatin kam mbi hundë
E përzë erën tani
Miken e zë dhe e "shkund"...



E BUKUR

Kishe një lëkurë si prej petale trëndafilash
Si në ato pikturat që pikturoi Botiçeli
M' u trallisën mendimet nga ksi bukurirash
Trallisur jam dhe nuk mbahem nga shendi.

E bukur si pikturë!Me lëkurë të lëmuar
Me faqe të kuqe me ngjyrë trëndafili
Si jashtëserie, ç' "usta" të ka "gatuar"
Se ndryshe s'ka si të jetë. Nuk ka se si?

Buzët krejt të hapura dhe sytë që lëshojnë xixa
Si ai feneri drejt të cilit rrahin krahët qindra flutura
Unë të pashë dhe krejtësisht u mahnita
Nuk kam turp të them:- Më mahnit e bukura!

Mahnitur jam dhe të ndjek me sy
Se, gati, pusullën e kam humbur
Sado që nuk kam moshë, se jam pleqëri
Por më vë poshtë, një si ti: e bukur!



ÇASTE

Humbën buzët mbi supet e zhveshur
Të një bukurosheje me freski pylli
Pastaj puth buzët krejt i etur
O çaste të bukura, rehat pse s'më lini?

Mandej, kaluam çaste deliri
Mbështjellë me njëri-tjetrin si të"lidhur"
Dhe në këtë moshë, tek unë u kthye prilli
Dashuri! Krejt më ke përtëritur...

Dashuria djeg më shumë kur ka "pengesa"
Dhe unë digjem brenda flakës tënde
Eh, se sa e mirë që ishte "audienca"
"Audiencë", moj, më çmënde.


 Soditje



Trupin tënd lakuriq

Sa e shoh, mendja-eksiq!

Sepse iku dhe kaptoi

Pa më thoni:- Ku qëndroi?

Shkoi tek ti, moj mikja ime!

Që më je si një dremitje!

Një dremitje,sa e ëmbël

Dhe më del, përherë, në ëndërr.

Shon në ëndërr gjithë nishanet

Gati që t’më zënë alarmet.

Nga alarmet, m’u prish gjumi

Nga të pashë, që më marrtë lumi.


Pa ty


Letër të dashurës

Behari pa ty, si dimër!

Dimri? Ca më keq: akullnajë!

E sheh që po të flas çiltër:

-Pa ty, s’e kam kollaj.
Diaspora TV

Në xhep nuk kam një kacidhe

Por shpirtin e kam babaxhan

Do bindesh, o e shtrenjta mike!

Për zemrën time- oqean!

Vërtet që kushtet e jetës s’i kam të mira

( Ja kështu u vërtit rrota e jetës!)

Me ty unë përzë sa e sa dimra

Dhe nuk jam aspak larg të vërtetës.


ATO…


Çdo emër si një fërgëllimë zemre

Asnjërën prej tyre nuk veçoj.

Ah, sa e madhe është botë e një femre!

Nuk flas me apriori, por jam unë që dëshmoj.

Secila prej tyre kishte sharmin e vetë

Dhe aromën e vetë kish secila

Me to qe e mbushur e imja jetë

Ndaj flas për to me superlativa.

Kështu po bëj, se e meritojnë

Të veçosh qoftë dhe dikë, bën mëkat

Flas për femra që dinë të dashurojnë

Se kurrë dashuri s’kërkova si “mëzat”

Diçka në zemër për to kam ndjerë

Dhe ndjenja ka qenë reciproke

Ndaj çdo njërën prej tyre, kujtoj me nder

Dhe nuk ka vend për ekuivoke.


X…


Tri sërë me urupa, varur mbi jelek

Dua ta pi me kupa, syrin aq m’u tek

Si e “piva” syrin, unë seç bëj më tutje

Zë edhe thith gjirin,se jam mbushur huqe.

Kam huqe të rënda, se jam pak “qejfli”

Si të kish bërë nëna, të zhvesha tani.

Bëmë ca” punë të rënda”,se qeshë i “uritur”

Mu tek këmbët u shëmba, si bar i kositur.



Pranë zjarrit

Gjuhët e flakës lëpijnë oxhakun
Ndërsa zjarri, për qejf, brambullin
Aq ma ngrohin mua gjakun,
Sa e harroj pleqërinë.

Ndjej të më bëhet gjaku valë
Dhe, papritur, zë lëshoj "fletë"
Sikur, befas, u bëra djalë
I fuqishëm zë e zaptoj retë.

Pa lëshohem tani si rrufe
Dhe si djalë nis e bëj "kërdinë?!"
Për asnjë gjë, më s'lëshoj pe
Aq më shumë për dashurinë.

Kohë e largët, më erdhi afër
Hingëllij si një kalë pa fre
Brambullin zjarri në vatër
Dhe s'vihem më në megene.

Pleqëri të kam bërë lanet
(s'u ngope që ma ke bërë tetë me dy?!!!)
Tani jam si djalë levend
Pranë zjarrit jam i ri...


Brenga

Brenga m'u shqep vënde-vënde
Dhe rrodhën prej saj, kujtime.
Më erdhe ti, moj, në mëndje
Sakaq humba në mallngjime.

Si një ujëvarë që, befas, pret shkumën
Ashtu më preu një kapitje
Kërkoj kapitjes t'i gjej gjurmën
Dhe m'u ravijëzove ti, moj mike!

Erdhe si një mallngjim i largët
Ca më shumë: si një kujtim i çmuar!
Ah, dhëmbin ! Sa dhëmbin plagët!
Aq më shumë kur je i moshuar.

Zu nostalgjia më pushtoi
Dhe humba në detin me brenga
Brenga pat fajin. Ku më çoi?!
Tek mikja që s'i dihet adresa.


Kë nuk kam pyetur

Kë nuk kam pyetur për ty
Aq sa jam bërë i bezdis-shëm.
Nuk pushoj së pyeturi (ta dish mirë, ti!)
Këmbënguljen e kam qëllimshëm.

Dua të të gjej apo dua të di
Ç'ka ndodhur, moj, në kaq vjet
Tani që u rrëzua ai "mur i zi "
Që na ndau.Mallkuar për jetë !

Na ndau, po nga mëndja s'të hoqa
Gjtihmonë, copra herësh, të kujtoj
Si, në kaq vjet, njëherë s'të poqa
Si në kaq vjet, dot s'të harroj?!

Pyetjeve të mia, u përgjigjen me të qeshur
(ëhë e kemi njohur, po më tej nuk dimë!!!)
Unë prapë zë e pyes. Ende dorë s'kam hequr.
Dhe pse mos ta them: - Për ty jam bërë tym.

Jo se do t'u kthehemi viteve para
Kur së bashku qemë si një trup
Ah. - them me vete, - mallkim ndarja!
Që vuri një "vulë" si të kishim bërë turp.

Në mes dashurisë, u fut politika
Biografia e zezë doli në plan të parë?!!!
Oh, asaj kohe, mirë bëri që i ra pika
Dashurinë e pastër, mes nesh, e ka vrarë*

* aludohet për kohën e dikatturës komuniste.

Emocione

Emocione pak romantike
Si në kohërat kalorsiake
Ndjej tani që jam në ikje
Sevdallisur me zambake.

Është e hijshme dhe shtatëhedhur
I qesh nuri çiltërsisht
Dhe më hyn si papandehur
Mu në vargje, çuditërisht.

Një fustan me një kordele
Varen flokët vezullues
Si do jem, vërtet, në vete
Ballë për ballë me një Venus ?!!!

Dehur “verës” së admirimit
Ato “shënja” mirë i njoh
Sytë e humbin prej shkëlqimit
E më çojnë në tjetër kohë.

Mu në kohë të djalërisë
Kur nuk mbahesha nga pasioni
Tash në moshë të pleqërisë
Më mbërtheu emocioni.



Kënga

Kjo këngë është e lidhur me një kujtim
Mbresa është e kahershme
E dëgjoj dhe nuk mbaj nostalgjinë
Sado që mbresa është perverse.

Një vajzë e doja dhe më donte
Më donte, por kufi u bë biografia
Dhe ja tek e dëgjoj këngën sonte
Para m’u shfaq historia.

E dhimbshme, por vallë a pati faj
Se “kloni” qe i përbindshëm
E dëgjoj… humb… dhe, pastaj,
Mallkoj regjimin e pështirshëm.



Të jem në ëndërr ?

Seç shkëlqen e tëra
Sikur je rubin
Unë po krejt u zhbëra
Veç nga një vegim.

Fytyrë të gëzuar
Buza vesh më vesh
Më ke mrekulluar
Sa jam bërë përshesh

Pranvera ka sjellë
Tek ti shend e gaz
Mua sikur më ndjellë
Ogiç, gurelmaz!

Buzëqeshjen të ëmbël
Nxjerr gjarprin nga vrima
Dhe sikur në ëndërr
Me ty ia bëj prima…

Jam i trisht

Jam i trisht siç qe Migjeni, kur "pa Kasollen e ftohtë"
Se shoh që vuan polemi, ndërsa vet këtu jam ngrohtë.
Kur shoh ujërat që vërshojnë dhe përmbytin plot shtëpi
Si padashje, sytë rigojnë; nuk janë lot, po bien si shi.
Sepse lumi s'sjell bujashka, po vërshon si lemeri
Në behar prita u dashka, jo tani: Qeveri!
Dëmet?Matë s'ka për çmimin dhe pasojat janë tragjike
Qeveri! Mëso mësimin që historia mos përsëritet.


Elegji për pyllin

Ja, këtu, ka qenë pylli
I madh, i gjerë dhe i pafund
Jam i trisht siç është trishtimi
Dhe inatin kam mbi hundë


U prish, u shkul dhe u rrafshua
Nuk di pse pylli u shpall "gogol?!"
Nga kjo prishje, kush s'u trishtua
Jam aq i nxehur,sa gati marr horë.
Po kujt iu desh një prishje e tillë
Të prishësh një pyll,sikur vret një frymor
Shtetin fajësoj, mbushur me "vampirë"
Të ndenjë të gjithë për filma me horrorë.


Botimi i parë


Poet unë u bëra nga Lasgushi
Botova në "Drita" një poezi për të.
Ky botim me emocione më mbushi
Dhe nga atëherë, nuk pushova më.
Ka ndodhur kur erdh demokracia
Nuk guxoja më parë që të shkruaja një rresht
Më pengonte atë kohë biografia
Që më la në "klasë" dhe jo me "provim në vjeshtë"
Nga duarët vjershën ma mori shkrimtari Koço Kosta
Ai, nga që e pëlqeu, u bë "kumbari im"
Mirënjohja ime shkon me "doza të forta"
Dhe këtë vjershë për të e kam si dedikim.



Tek "sinoret" e shtëpisë

Në fshatin Petovë, në Fier

E ngjit kodrën pak të thyer dhe afrohem tek shtëpia
Malli i madh më ka mbërthyer dhe nuk pyes nga pleqëria
Ja: arrita. Shtëpi s'ka. Asnjë shënjë dhe asnjë gur
Mu në shpirt si Sahara! Loti varet: s'jam më burrë.
Këtu linda dhe u rrita. Shoh dhe "shënjat" që mungojnë
Mu si natë m'u bë dita; emocionet s'më lëshojnë.
Nuk është baçja rreth e rrotull, asnjë pemë nuk ka për be
I moshuar, bëhem i vogël dhe lëshohem me shumë "pse?"
Pse-ve që u di përgjigjen dhe me vete hamendësoj
E mallkoj, o miq, ikjen dhe regjimin zë mallkoj
Mirë, regjimi qe i mbrapshtë, por tani që jemi ndryshe
Prapë mbetëm me duarthatë: s'ka drejtësi pa si e qyshe?
Zë e mbushem, pothuaj, vrer (nga të gjitha padrjtësitë)
Tek marr rrugën për t'u kthyer, nuk di ku të zbarz mëritë.



(Përparim Hysi ka lindur më 21 janar të vitit 1943, në fshatin Petovë të Fierit. Për një periudhë të gjatë kohe ka punuar si mësues në fshatrat e Fierit dhe ne vitet 1996-2000 inspektor arësimi për gjuhë dhe letërsi shqipe pranë Drejtorisë Arësimore në Fier.


 Ka kryer studimet pedagogjike në Elbasan dhe më vonë pa shkëputje nga puna ka përfunduar studimet e arësimit të lartë për gjuhë letërsi.

Është anëtar i Shoqatës së Shkrimtarëve Shqiptarë-Amerikanë.

Ka botuar disa libra me poezi:

“Rektimat e dashurisë”,
 “Prushi i dashurisë”,
 “Më piku dashuria”, 
““Luftë” me dashurinë”,

"Eh,si qenka dashuria!"
,"Kurthi i mallit",
"Kot s'jam i vdekshëm", 
"Njerëz që dua"
 "Mbeta dashurive". 
Etj.

Ka botuar  disa libra në prozë:

 "Tregime",
"Faji" i Isakovskit,
 "Një meshë për "Rrobaqepsin" e Konti Monte Kristos",
 "Lotët e Kumurisë" .
Etj.

Veç këtyre në ka botuar mija poezi në shumë web faqe interneti si në "Stërkala"; "Floart","Floart-Press","Floripress","Albemigrant","Tribuna",etj. Janë në pritje për botim qindra poezi dhe dhjetra tregime.

Në pritje për botim është një libër me esse dhe përshtypje të autorit për libra të autorëve shqiptarë. Në pirtmëni për një libër më vete, është dhe libri me përshtypjet e autorëve të tjerë për të.)

Adem Zaplluzha, "Nëpër plasaritjet e mureve"



NËPËR PLASARITJET E MUREVE



Librin me poezi të autorit Adem Zaplluzha, "Nëpër plasaritjet e mureve"  mund ta shkarkoni falas në sektorin






(E falënderojmë përzemërsisht autorin)





(Adem Zaplluzha: “Nëpër plasaritjet e mureve”, poezi Shoqata e Shkrimtarëve “,“Fahri Fazliu”- Kastriot, 2014)

Kur e merë në dorë librin me qëllim që ta shqyrtosh, të duket se para vetes ke një pyll të rrëpinjtë që nuk kapërcehet lehtë për të arritur në një pikë ku t’i dëshiron, veçmas kur ke të bësh me një vepër multidimensional, jo vetëm për nga dendësia e përmasave shpirtërore, të vlerave, por edhe për nga shumësia e çështjeve ideo – estetike që trajtohen në një mal temash e kohësh të cilat brumosen në një tersi sa të gjerë të cilat nga vargu në varg, nga strofa në strofë, e pse jo edhe nga libri në libër, që flasin në një hapësirë e kohë e që fillon e lëviz në vetëdije e ndërdije duke bredhur valëve të jetës ku amplituda e dhembjes dhe e harlisjes është e mbetet evidente.
Me të lexuar këtë libër, por jo vetëm këtë, por edhe shumë vargje të poetit Adem Zaplluzha, do të përpushem ta shqyrtoj në mënyrën time, e që mban një titull të thjesht në dukje të parë, por i thellë e poetik kur t’i dalësh veprës në fund.
Kur e hapësh këtë libër të ngjallet një ndjenjë plot e përplot udhë me qindra drejtime të cilat shkojnë, siç thotë poeti “deri në pafundësi, por ti mos u ndal se një ditë do të mbërrish në cakun tënd dhe hapi ynë do të prek “Në shpirtin e mëllagës së bardhë”, por edhe një mur i tejdukshëm I vizionit poetic. Atë mur mund ta kapërcej vetëm i guximshmi edhe për sytë e skeptikut edhe për unin e zemrën e ati që i mungon guximi. Tek vëllimi që kemi në dorë “Nëpër plasaritjet e mureve” zemërimi i poetit në përditshmërinë tonë herë, herë fillon e zbutet, por karshi kësaj lind një dhembje për shumë gjera të pambrojtura e të harlisura. Ai kënd ku ndodhen, po ndodhin e do ndodhin edhe më gjera jot ë rëndomta përditë i troket në xhamin e dritares një shi imcak. Ky shi nëpër platformën e kujtesës ngjiten gjallesa parahistorike dhe kacavirren nga lagështia e mureve. Dhe i hap duar, lutet në gjuhën më njerëzore që një natë si kjo mos ndodhtë edhe njëherë se “Zogjtë janë duke vdekur në fluturim/ krahët e vetëtimave/ po thyhen si stapet nëpër kallamishte” Kjo ndodh për arsye se duart poeti i ka të mbuluara me gjethe brenda ujit që ka lëshuar nata me vesë / nën ëndrrat e fshehura të rrapeve/ dhe pa i mekur zogjtë shkunden stinët.
Kur na jep vizionin për këto stinë e për këto vise ku poeti identifikohet me të, futet thellë në ato stinë dhe shpërthen me një biografi ku“Njerëzit ecin nëpër zhgjëndrra të thinjura/ Shkelin mbi metaforat e etjes”dhe gjithçka tani nuk ngjet analeve të thjeshta të cilat e kanë për detyrë të hedhin dritë mbi disa etapa të jetës së stinëve e pse jo edhe të poetit, por me dashje bën një kërcim të madh kohor në një epokë të rravgimeve kohore, të gjurmëve pa dëshmitarë, andaj lind përcaktimi për diç të rëndësishme në jetë / Asnjë korb i zi nate/ Mbrëmë nuk piu ujë te çezmat e mallkimeve/. E kjo është e qartë pasi këtu na paraqitën fytyra mitike të kohës që te poeti zgjojnë asociacione të gjalla, njësoi si te nxënësi i Platonit. Asociacioni poetin nuk e gënjen vetëm mashtrim i përkohshëm që mund të bëhet realitet ose është realitet porse nuk shihen disa gjëra pa u vënë në spikamë. Asociacioni i poetit ndërlidh dhe gërsheton sjelljet jo të ndërsjella të personazheve lirike të heroit pozitiv apo negative. Pas një rropatjeje të këtillë të poetit gjurmohet bukuria që frymon kudo e kurdo. Në ciklin e dytë që poeti Adem Zaplluzha një titull bajagi tërheqës e poetik “Nëpër plasaritjet e mureve” ku janë përfshirë njëzet e dy poezi hapet me poezinë “Të denjë për një gllënjkë fjale” e mbyllet me vargjet e poezisë “Nën lëkurën e erës sëbrishtë”, poeti duke medituar e duke u thelluar katakombeve të jetës, inkuadron me kujdes ritet e kohës pagane si perëndi të një kohe që megjithatë la mbresa duke u manifestuar brez pas brezi pështyma e mbetur në fyt si gllënjka të fjalës dhe dosido i ndjen “mëkatet” si një barrë që nuk mund të kapërdihet.

Në kohërat e gjyshërve të mi
Zotat ishin të dukshëm
Mund të prekeshin
Sa herë që donin
Ua lyenin buzët me ngjyrën
E portokalltë të dielli

Se gjyshërit ishin perëndi në vete dhe që s’kishte njeri mes tyre, se nuk mund të mashtroheshin lehtë me një të qeshur mbase edhe djallëzore se ishin janë e do mbesin burra të fjalës. Se plagët i jep jeta dhe sërish vet jeta i shëron, është thënë qëmoti. E poeti me të drejtë konstaton më elemente të qëlluara metaforike se kush e shëron këtë plagë. Dihet aty ka edhe njerëz të dinjitetshëm që mbeten e do të mbesin gjithë kohëve për ta jetuar jetën. Bota poetike e Zaplluzhës di ta rrëmbejë, të na pushtojë me sy të hapur ditë e natë. Kjo botë ka edhe pjesën lartë edhe pjesën poshtë. Në pjesën lartë është e paqena, Sizifi
Kënga dhe syri i kohës së lashtë, ndërsa poshtë është metamorfoza nëntokësore që e ngufatë gjithçka që është e synon të jete e denjë, gjithçka që synon të behet fund i zi, zemër në kulvi. Shirit i filmit për atë që kemi parë është pikëllimi, por edhe hareja, kënga vaji. Por këto botë kanë edhe një, ajo është bota e Yllësisë ku poeti njeriun e kohës së sotme e sheh në një ecje prapa që gjelbëron në hapësirë . E ai që shkëlqen nuk është diell por mendim.
Një jastëk në fund të dhomës, është titulli ë ciklit të tretë që poeti e hap me poezinë “Më pëlqejnë këto pamje groteske”, poeti zgjohet përditë i shoqëruar me shishet e zbrazëta të cilat vallëzojnë në tavolinat gjysmë të dehura, sepse edhe koha është e dehur, edhe fryma është e dehur edhe gjithçka që e rrethon duke e dehur në momentet e jo përcaktimit real të njerëzve që vallëzojnë.
Në përfundim mund të konstatojmë se Adem Zaplluzha me këtë vëllim poetik e vërteton edhe njëherë shumë më forte dellin poetik prej një poeti mjaftë më përvojë jetësore, por në veçanti krijuese që personifikon brezin e poetëve që kanë kapërcyer me sukses kohën hulumtimeve moderne dhe hapërojnë nga një postmodern me dimensione kreative e gjithëpërfshirëse. Këtë e vërteton dendësia e figurave artistike që vërtetë është një orkestrim i bujshëm e i begatshëm. Me një gjuhë poetike të pasur e të kulluar, të plotë që rrjedh si krojet e bjeshkëve më freski e maje qiellore. Veçori tjetër që këtë poet e bën të veçantë është vargu që nuk del me zor por buron si krojet e pastra të Dardanisë, buron natyrshëm, pa droje. Ka një stil të veçantë e të pastër e me një kompozim harmonik. Ky vëllim me të gjitha komponentet karakteristike, me një numër të madh porosish konstruktive edhe gjësë më të imët i ka dhënë kuptim të madh duke e bërë temë të përditshmërisë jetësore.
Edhe pse, si çdo vepër edhe ky vëllim poetik mund të plotësohej edhe më, lexuesi nga kjo vepër del si të kishte dal nga filmi që nuk harrohet lehtë sepse ai film s’është si çdo film, aty gjen përshkrime të thella që janë një kompleks filmash mbresëlënëse ku çdo lexues mund të këtë aktruar edhe vetë në kohë e hapësirë.

http://www.sa-kra.ch/neperplasaritjetm.htm

AUTOSTRADA NISH - PRISHTINË, PSE DUHET TË FIRMOSË EDI RAMA?




     REXHEP SHAHU


Lajmi se brenda dy javësh, kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama dhe ai i Serbisë Vuçiq, do të nënshkruajnë projektin e ndërtimit të autostradës Nish - Prishtinë - Durrës, projekt që kushton 1 miliadrë euro dhe që do ta financojë Europa, po fluturon plot hare në qiejt e qeverisë.

Është lajmi më i mirë, lajmi më i duhur që ofron shpresë për rajonin, për integrimet rajonale, që njerzit të mos "ndërtojnë" shëpitë e tyre në avionë, trena, anije, çadra, por të rrinë në atdhe.

Po pse duhet të jetë nënshkrues i këtij projekti Rama me Vuçiqin?


Pse Rama e jo Isa Mustafa?

Mirë Vuçiqi se 80 km rrugë është ne teritor administrative serb, po Edi Rama pse duhet të jetë nënshkrues i këtij projekti?

Image result for sali berisha dhe rruga e kombit

Nëse nënshkruan Edi Rama këtë projekt që zbatohet në Kosovë, ai nënshkruan para kryeminstrit serb mosnjohjen e shtetit të Kosovës, shpërfilljen e liderëve të Kosovës.




Ose ndoshta Serbia e ka lejuar e pranuar bashkimin e Shqipërisë me Kosovën dhe kryeministri Vuçiq nënshkruan kështu edhe bashkimin kombëtar të shqiptarëve.

Image result for sali berisha dhe rruga e kombit

Autostrada nga Prishtina deri në Durrës konsiderohet e përfunduar. Po nga Prishtina në Medare jo. Po nga Prishtina në Merdare a është teritor i Kosovës apo i Shqipërisë administrative?

Image result for edi rama ,vucic dhe isa mustafa

Nëse Edi Rama nënshkruan në vend të Isa Mustafës, do të nënshkruajë kështu mosnjohjen e Kosovës me dorën e tij, me firmën e tij. Këtë e duan serbët natyrisht dhe janë gati t’ia bëjnë një përmendore Edi Ramës për këtë shkak.



 Po nga kush kërkon përmendore Edi Rama, nga serbët apo nga shqiptarët?

Si njeriu që kam bërë apologjinë e Udhës së Kombit që nga ëndrra deri te realiteti, kam lejen sot t'i bëj një pyetje Edi Ramës që e mallkonte dikur Udhën e Kombit, pse duhet të firmosësh ti për Kosovën z. Rama?
Image result for edi rama ,vucic dhe isa mustafa

A thua firma jote është firmë zoti?

A thua se di të bësh firmë të bukur se je piktor?

Image result for edi rama ,vucic dhe isa mustafa

Pse duhet të firmosë kryeminstri i Shqipërisë për një projekt që implentohet në Kosovë?

Çfarë do të thotë kjo?

A kanë vdekë shtetarët në Kosovë?

Image result for sali berisha dhe rruga e kombit

A mos u bashkua Shqipëria me Kosovën dhe ti u bërë kryeminstri i gjithë hapsirës shqiptare?

Kush të ngarkoi ta firmosësh ti këtë projekt?

Kush e shiti këtë firmë?

Kush e bleu dhe sa e bleu këtë firmë mbi këtë pojekt?

Image result for edi rama ,vucic dhe isa mustafa

Z. Rama e pate mallkuar me loçkë shpirti Udhën e Kombit dhe Sali Berishën. Pastaj u bëre dashnor i vonuar i saj dhe ua shave shqiptarëve në Prishtinë këtë udhë për shkakun e vetëm pse e ndërtoi Sali Berisha dhe pse nuk mund të bëhët në hapsirën shqiptare ndonjë projëkt më i madh dhe më i rëndësishëm që ta bëje ti z. Rama dhe të marrje famën e lavdinë e Berishës.

Image result for edi rama ,vucic dhe isa mustafa

Po, mund të bëhët hekurudha. Bëje z. Rama nëse ke këllqe dhe shqiptarët e serbët ta japin lavdinë, ta ngrenë një shtatore më të madhe se të Ismail Vlorës në Prishtinë.

Pra, do të firmosë Rama e Vuçiqi për autostradën Nish-Prishtinë-Durrës.

Pse duhet të firmosë Rama?

Në emër të kujt firmos Rama?

Image result for edi rama ,vucic dhe isa mustafa

Ku ka mbetë kjo autostradë pa bërë, në cilin teritor nuk është përfunduar kjo autostradë?

Nga Miloti deri në Prishtinë autostrada ka përfunduar, duke llogaritë që po dyfishohen urat nga Kukësi në Morin.

Autostrada duhet bërë nga Prishtina në Nish.

Image result for edi rama ,vucic dhe isa mustafa

Për të nënshkruar ndërtimin e këtj segmenti nuk ka asnjë punë Edi Rama se teritori ku do të ndërtohet nuk është livadh as arë e Edi Ramës dhe nuk ia ka lënë as baba.

Image result for sali berisha dhe rruga e kombit

Nënshkrimin e kësaj marrëveshje duhet ta bëjë domosdo vetëm kryeministri ose presidenti i Kosovës. Nuk mund të nënshkruajë kryeminstri i Shqipëisë as presidenti i Shqipërisë për projektet në teritorin e Kosovës. Qoftë edhe projekt për çelje varresh apo ndërtim kafaz zogjsh.
Image result for sali berisha dhe rruga e kombit
Këtë duhet t'ia bëjë të qartë sa më urgjent Europës, Amerikës o Azisë qeveria e Kosovës, kryeministri i saj, presidentja e saj. Ose të shkojnë te shpia dhe të punojnë në kopësht, të mbjellin luleshtrydhe.
Nuk është qeveria e Kosovës filial i Edi Ramës, apo një ministri e Edi Ramës.

Unë dua e lus zotin përditë që të jemi bashkë, një shtet. Por sot nuk jemi.

Image result for edi rama ,vucic dhe isa mustafa

Nëse shpërfillet sot autoriteti i Kosovës, nëse shpërfillen sot titullarët e Kosovës, nëse shkilet me këmbë nënvlerësimi e shpërfillje Kosova dhe udhëheqësit e saj, unë nuk e dua atë autostradë, pasi unë dua më shumë Kosovën se autostradën që u shëben serbëve më shumë se kujtdo tjetër.

Image result for sali berisha dhe rruga e kombit

Serbët vdesin ngapak e përditë për këtë autostradë dhe ata janë të gatshëm të pranojnë çdo kusht jo diskriminues për ndërtimin e kësaj autostrade. Tre herë ia kanë kërkuar edhe Sulltanëve të Turqisë serbët lejen për ta bërë këtë udhë.

Ndaj nuk ka nevojë të firmosë Edi Rama për teritorin e Kosovës se nuk i janë tha duart kryeministrit të Kosovës, nuk ia janë këputë duart, nuk ia ka marrë zoti mendtë e kresë me nënshkrue me mungesë firme, me nënshkrue me mos firmosje, mosnjohjen e vendit e të shtetit të tij Kosovë.

Image result for edi rama ,vucic dhe isa mustafa

Nëse ndokush në Kosovë, për inat të Isa Mustafës e ka shitë të drejtën e firmës për këtë autostradë tek Edi Rama, haram i qoftë.

Por nëse është thjeshtë vendim e pranim i Edi Ramës se ia kanë kërkuar serbët dhe Europa, haram i qoftë Edi Ramës që shkel kryeministrin e Kosovës, e bën të paqenë kryeministrin e Kosovës dhe nënshkruan ai në vend të tij dhe synon të hiqet e të shpallet si baba i Shqiptarëve.


Është zamet i madh të bëhësh baba i Shqiptaëve, është krejt e pamundur me e mundë Sali Berishën në Kosovë derisa të ndërtohet eshte një vepër tjetër si ajo që ndërtoi ai në luftë me kundërshtarët më të egër të Shqipërisë e Kosovës.
Image result for edi rama ,vucic dhe isa mustafa

Edi Rama tha në Beograd dhe u mburr fort se Kosovën e kanë njoftë 108 shtete.


 E quajti akt trimërie.

Image result for sali berisha dhe rruga e kombit

Tani sapo i jepet rasti ta fshijë Kosovën, sapo i jepet rasti të firmosë për mosnjohje de fakto të Kosovës ai është I lumtur të firmosë mosnjohjen e saj.

Image result for sali berisha dhe rruga e kombit

Nënshkrimi nga Edi Rama i projektit të autostradës Nish-Merdare-Prishtiën-Morin-Durrës me Vuçiqin, është nënshkrimi i mosnjohjes së Kosovës nga Edi Rama.

 Ose pranimi nga Serbia i bashkimit të Kosovës me Shqipërinë.

Luftëtarët e Kumanovës nuk janë Terrorist as ekstremist,por thjesht janë kryengritës!


Këta duhet të mbesin me epitetin kryengritës ,luftëtar dhe simbol i çlirimtarëve për trojet shqiptare nën okupimin maqedon . Për ti fshehur këmbët pas kësaj që ndodhi në Kumanovë, disa zyrtarë kosovarë dhe në Maqedoni po përpiqen që interesat e tyre ti shndërrojnë ne viktimizim, vlerat tona kombëtare siç ishte rasti i luftëtareve shqiptarë në Kumanovë.

Nga Asllan Dibrani

Ngjarjet e dhe aksionet kundër shqiptarëve nuk po ndalen edhe ne ketë shekull. Ne si komb po i paguajmë haraçet e padrejtësive historike qe u bënë ndaj shqiptareve !.Luftërat shekullore për tu çliruar nga pushtuesit po vazhdon. Gjyshërit ,stërgjyshërit dhe baballarët tanë rezistuan në format e veta për ta mbrojtur vlerën tonë kombëtare, po pushtuesit qe na servuan robërinë po shkallëzohen me dhunë terror dhe vrasje edhe këto ditë në Maqedoninë e vockël sllave të ndikuar nga qarqet e Beogradit dhe Moskës dhe Atinës. Lufta heroike ishte gjithmonë ballash por kësaj here kjo luftë nuk i ngjan luftës dhe historisë se luftëtarëve shqiptaë gjatë shekujve, kjo u tradhtua!

Serbia dhe Maqedonia kanë vështirësi t'a dallojnë konceptin dhe terminologjinë e shprehjeve në vlerësimin e akteve terroriste dhe atyre revolucionare kur kanë të bëjnë me shqiptarët?!.Veprimet e kryengritësve luftëtarë në Kumanovë që shprehën pakënaqësinë e tyre ndaj të drejtave të shqiptarëve në Maqedoni që diskriminohen , dhe terrorizohen në forma të ndryshme.Pushtetet Serbo-maqedone përpiqen që t'i japin një karakter ,islamik ,terrorist etj. Ata përpiqen t'i degradojnë pran popullit shqiptar. Kësaj propagande qëllim keqe sikur po ju fryjnë edhe disa lider shqiptar në Maqedoni dhe Kosovë që po përfliten që ishin ne një mënyrë të devalvuar në misionin e tradhtisë!

Në të gjithë e dimë që, si Serbia gjithashtu edhe Maqedonia çdo kryengritje sidomos ato shqiptare qëllimisht i quajnë organizata terroriste edhe pse këtë e bëjnë pa fakte argumente dhe dëshmi?.
Këtë e bënjë pa fakte, sepse vetëm kështu duke i shpallur kryengritësit shqiptarët terrorist , i jep vetes autoritet për të shtypur popullin shqiptar edhe ma barbarisht ne forma sistematike !

Çdo shtet në botë është i obliguar ne raste konflikti t'i respekton dhe t'i përmbahet rregullave dhe konventave ndërkombëtare sidomos me dorëzimin e robve të luftës e jo ti vras pas dorëzimit siç veproj Maqedonia terroriste.

Kjo çfarë ka bërë regjimi shovinist maqedon është në konflikt me rregullat dhe konventat e Gjenevës. OSBE dhe komuniteti ndërkombëtar për mbikëqyrje te rregullave të luftës duhet kërkuar llogari nga regjimi i dhunshëm maqedon për keqtrajtimin brutal të qytetarëve dhe civilëve si dhe shembjen e lagjes se trimave në Kumanovë.

Titullime të tilla me akte terroriste të vlerësuara gjoja se si terrorist për kryengritësit shqiptar duhet të analizohen dhe te hetohen nga komuniteti ndërkombëtar, se kush ishte në rolin e terrorizmit në Kumanovë, shteti maqedon në krye me Gruevskin ,Nikullovsken dhe argatët shqiptar tradhtar dhe të dëgjueshëm nga serbosllavet maqedon ,apo shqiptaret që ishin ne shtëpitë e tyre në Kumanovë. Këta duhet të mbesin me epitetin kryengritës ,luftëtar dhe simbol i çlirimtarëve për trojet shqiptare nën okupimin maqedon .

Bashkësia ndërkombëtare duhet përpiluar rregulla dhe standarde kur një grup quhet terrorist por disa nga ta u treguan ma të sinqertë se vet shqiptarët që po gjenden në vlerësimet e kësaj ngjarje. Për ti fshehur këmbët pas kësaj që ndodhi në Kumanovë, disa zyrtarë kosovar dhe në Maqedoni po përpiqen që interesat e tyre ti shndërrojnë ne viktimizim vlerat tona kombëtare siç ishte rasti i luftëtareve shqiptarë në Kumanovë.

******

(Asllan Dibrani ka lindur në fshatin Dabishevc, një fshat i cili shtrihet në vargmalet e malësisë së Gollakut, në bukuritë piktoreske të një natyre shumë të pasur, me një histori të veçantë ku përkufizohet me Serbinë e sotshme dhe që ka pasur luftëra të shpeshta me pushtuesin sllav, ku në luftën e dytë botërore me një rezistencë të paparë krisi edhe pushka e parë në shtetet e Ballkanit kundër fashizmit gjerman dhe mercenareve serbë që sulmuan fshatin për të kaluar me forcat e veta në brendësin e Kosovës për të vazhduar pushtimin edhe në shtetet tjera, ( e jo siç falsifikohet historia nga historian serbë që pushka e parë kundër fashizmit ka krisur në Serbi ) aty mbetën të vrarë mbi 27 gjerman dhe shumë mercenar serbë me ç’rast si hakmarrje pas një jave që erdhën forcat nga Berlini u dogj fshati në tërësi, pos tri shtëpi shpëtuan,ndërsa në luftën e fundit nuk mbeti pa u djegur as një shtëpi. Asllani si fëmijë ishte i frymëzuar nga gjyshja e vetë duke i treguar mbi të kaluarën e fshatit të djegur në tërësi pastaj gërshetimin e ngjyrave fillimisht e filloj si piktorë qysh në moshën femërore. Rrjedh nga një familje bujare dhe patriotike, babain e kishte një skalitës guri që u marrë me ndërtimin e objekteve të ndryshme duke i skalitur dhe i gdhendur gurët në stilin artistik ishte i njohur dhe shumë i kërkuar.. Shkollën fillore e kreu në fshatin e lindjes, kurse shkollën e mesme e kreu ne Prishtinë, ku gjithashtu studioi në Universitetin e Kosovës në Prishtinë në fakultetin filozofik drejtimi gjuhë dhe letërsi shqipe por për shkaqe të aktiviteteve politike si student u arrestua nga UBD-ja jugosllave në vitin 1984 një vit para se ta mbaroj fakultetin me ç'rast u dënua me 10 vjet burg.

Me pikturë është marrë qysh nga bankat e shkollës fillore por gjatë qëndrimit në burgun e Nishit, nuk e la anash artin por përkundrazi e ushtroj dhe e përvetësoi edhe ma tepër me shokët e burgut siç ishin Gursel Sylejmani, ish student i Akademisë se Arteve në Shkup, sot i ndjerë i cili ra heroikisht në luftën e Kosovës në Jezercë të Ferizajt nën petkun te Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës duke e mbrojtur atdheun. Në burgun e Nishit gjithashtu në fushën e artit ishin të njohur edhe Majë Syla,Martin Çuni Hydajet Hyseni Kadri Llugaliu dhe Musli Kusumi. Punimet e artit ju murrën në burgun e Nishit nga organet e burgut dhe nuk mundën ta shohin dritën as një herë, pos disa kartolinave dhe disa shkrime poezive që ishin te realizuara përmes letrave në korrespondencë me familjen e vetë në atë periudhë. Pas daljes nga burgu Asllanit nuk ju lejua që ta vazhdoj studimin ne Universitetin e Kosovës. Nga izolimi dhe presionet qe iu bëheshin nga UDB-ja jugosllave, familjes së tij dhe këtij personalisht u detyrua të emigroi në Gjermani në shtatorin e vitit 1993 si shumë emigrant të tjerë. Pasi erdhi ne Gjermani filloi menjëherë aktivitetin për çështjen kombëtare gjithherë ku e kërkoj nevoja. Në Kosovë ka udhëhequr firmën tregtare „ Dafina Commerc“ në Prishtinë.

Është një njeri shume dimensional dhe i pa krahasueshëm i njohur si biznesmen, intelektual, krijues,humanitar, piktor,është anëtar i kryesisë së „Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artistëve Shqiptarë në Gjermani“ u marrë me shkrime,me theks te veçantë me publicistikë ku ka shumë shkrime qe përkon gjendjes aktuale te popullit shqiptar,me aktrim ka luajtur rolin e Adem Jasharit disa herë, njëkohësisht me pikturë, që ka hapur ekspozita të përbashkëta me piktor gjerman dhe ekspozita personale. Ai ka themeluar „Qendrën Kulturore Shqiptare në Shtuttgart“, ka themeluar shoqërinë kulturore artistike „Dardania“, dhe është në formim e sipër të shoqatës së piktorëve shqiptarë në Gjermani.

Në periudha të ndryshme ishte i anëtare i kryesisë së Bashkësisë

Shqiptare në Gjermani, anëtar i Bashkimit të Intelektualëve për Gjermani. U murrë me aktivitete të ndryshme të kulturës dhe të artit, themeloj edhe Bashkësinë Shqiptare për Baden-Württemberg në Stuttgart. Qe dhjete vite ka një firmë transporti „Dibranin Transport“ për Kosovë, Shqipëri dhe Maqedoni. Është i njohur në fushën humanitarë me ç'raste ka ndihmuar disa herë familjet të rrezikuara në Kosovë, ka ndihmuar "Shtëpinë e pleqve në Prishtinë", "Fëmijët jetim pa prindër", "Spitalin emergjencës në Prishtinë ", Shtëpinë e shëndetit në Shtimje, një familje në Llabian të Gjilanit që me iniciativën e tij iu ndërtua shtëpia që ishte në një skajshmëri të varfërisë e njohur edhe përmes medieve në Kosovë etj. etj. "Firma Dibrani Transport" bashkëpunon edhe me organizata humanitare gjermane, si me Karitasin dhe organizata të tjera humanitare.

Riaktivizimin si piktorë e bëri në vitin 1993/ 94/ 95 në qytetin e Bodensees, sidomos në zezonat verore, me që janë pika turistike siç është qyteti Mersburg, Lindau, Konstanz dhe Friedrichshafen, punonte portrete dhe punime murore sipas porosis. Punon në realizëm në stile të ndryshme në vaj, akuarel, grafikë, pastele por edhe në drugdhendje. Një punim i tij gjendet në Muzeun e Shkodrës, Shqipëri, portreti i heroinës Maria Shllakut. Punon edhe në karikatura sidomos në karikatura me karakter politike .

Si ëndërr dhe aktivitet të veçante aktual ka themelimin e një "Shoqate të Piktoreve Shqiptarë në Gjermani dhe ma gjerë, ku që 14 vite me aktivitete të herëpashershme me biseda, takime, thirrje, konsulta, sot i ka rreth 30 piktorë të ndryshëm ne Gjermani,Austri,Holande,Belgjikë, Zvicër etj , që pritet idenë e tij për ta bërë realitet.

Një shoqatë, e cila është shumë e domosdoshme të veproj dhe ta bashkojë artin e brushave të tyre në Gjermani por edhe me gjerë.)

Përgaditi:Flori Bruqi

Piktura Rron


Toni Milaqi "The Bone" -detail (acrylic on paper, 69.5x49.5 cm, 2010)

Toni Milaqi "The Bone" (acrylic on paper, 69.5x49.5 cm, 2010)

Kohët e fundit, nuk mund të mos bjerë në sy, tendenca e lobeve të ndryshme që kontrollojnë jetën dhe produktin artistik-vizual në rang global, për një lloj rikthimi tek piktura. Një shembull i këtij fenomeni ishte ekspozimi por edhe zhurma që shkaktoi prezantimi i punës gjigande të David Hockney tek Tate Britain. Dhe nëse Hokney pak a shumë përgjatë rrjedhës së viteve, ka mbetur besnik ndaj artit të pikturës, një surprizë akoma edhe më e madhe ishte ekspozita personale me titull "No Love Lost", tetor 2009, e Damien Hirst.

Nuk dua të shqyrtoj këtu cilësinë e veprave të artistëve të sipërpërmendur, as mosekzistencën e risive nga punët e tyre, as mungesën e personalitetit artistik që është kaq e dukshme, por kahjen etregut global të artit drejt pikturës. Përse vallë kjo nevojë për rikthim tek kjo gjuhë vizuale, që kaq keqazi është kryqëzuar dekadat e fundit? A mos vallë dominimi gati-gati mbytës i fotografisë, i perfomancave, apo i video artit, ka shpënë vetë artet pamore në një qorrsokak ekzistencial? A mos vallë mungesa e hapësirave për pikturën në aktivitet e mëdha kudo në botë, si bienalet (por jo vetëm), ka krijuar një lloj kompakti negativ, intolerant, abuziv, dhe mbi të gjitha fashist, për shtyllën vertebrale të shprehjes vizuale siç është piktura, qysh kur njeriu filloi të mendojë dhe të kuptojë se është disi më i ndryshëm nga kafshët e tjera?

Po kështu nuk dua të flas në këtë shkrim as për studiuesit-rrogëtarë tëGalerisë Kombëtare të Arteve në Tiranë, as për kuratorët butaforikë(si ata të ekspozitës "Onufri") të komanduar nga tjetërkush, as për politikën e vobektë të drejtuesve të saj mbi artet pamore dhe pikturën në veçanti. Ajo që dua të them është se piktura si art nuk mund të vdesë për sa kohë gjallon qënia njerëzore, pikërisht sepse është një mënyrë e të shprehurit, e cila lidhet thellësisht me unin tonë, dhe se çdo përpjekje për anashkalim e injorim, nuk do të thotë medoemos edhe se ajo nuk ekziston. Mbi të gjitha mendoj se piktura është edhe forma më universale e shprehjes së kreativitetit njerëzor, duke arritur të ezaurojë probleme si ai i gjuhës që mbart letërsia, apo i pamundësisë së muzikës për të folur në mënyrë konkrete, apo ai i ftohtësisë së imazheve industriale të pjella prej kamerave dhe aparateve fotografike.

Nëse duam të hedhim sytë thellë brenda gjithësisë sonë, të zhbirojmë skutat më të errëta të qënies, të përpiqemi të deshifrojmë trashëgiminë e paraardhësve tanë, apo të ëndërrojmë mbi të ardhmen, askush dhe asnjë formë tjetër të shprehuri, më mirë se piktura nuk do të mund të realizonte këtë gjë.

Piktura rron, sepse rron njeriu.

David Hockney at Tate Britain with one of the photographic copies flanking his painting Bigger Trees Near Warter (2007). Photograph: Graham Turner


Damien Hirst Opens "No Love Lost" Exhibition London October 2009

7 sekretet e errëta të Vatikanit

696 × 534 Search within image Edhe pse është vendi më i vogël në botë, i shtrirë në një sipërfaqe prej vetëm 110 hektarësh, Vatikani ka nj...