“Atlantida’ te reja pellazgo ilire po dalin mbi siperfaqe. Nje filozof kish thene: ‘Nese kujtesa shtypet me force nga jashte, rikthimi i kesaj kujtese nodh herdo kurdo vecse me rrembyeshem’. Mbase edhe e njejta gje po ndodh edhe me shqiptaret; qyteterimi i mahnitshem i tyre poellazgo ilir, i cili ose u pervetesua nga te tjeret ose u tjetersua dhe u fsheh ne menyre qe shqiptaret mos te kishin mundesine te merreshin me historine e tyre.
Leka i Madh lindi në 19 Korrik të 356 p.e.r në Pela, kryeqyteti shtetit Maqedonas. Gjeneologjia e tij përbëhej nga dy figurat më të shquara të traditës së lashtë. Ajo e Herakliut (njeriut me fuqi të mbinatyrëshme dhe Neoptolemos, djalit të heroit Akil, që themeloi shtëpinë mbretërore të Molosëve. Origjina legjendare e Aleksandrit luajti rol të rëndësishëm në formimin e karakterit, që në hapat e para të jetës së tij.
Po aq e adhurueshme ishte dhe mënyra e arsimimit, e ëma dhe i ati i tij u kujdesuan që pranë Aleksandrit të qëndronin njërëz me nivel të lartë arsimor, njëri prej tyre ishte dhe Aristoteli. Në 340 p.e.r Aleksandri ndërpreu studimet dhe u kthye në Pela, ku mori pjesë në jetën aktive të Maqedonisë.
Alexandri dhe Aristoteli
Harta e shtrijes së pushtetit të Lekës së Madhë
Plutarku shkruante se, të gjitha falltaret e Efesit, pasi vështruan rrënojat e tempullit, rendën nëpër rrugë duke thirrur: …”ky ishte sinjali i lindjes së atij që do të shkatërronte të gjithë Azinë”. I njohur ndër Shqiptarët si Leka i Madh, Aleksandri ka qenë biri i mbretit Filip II i Maqedonisë dhe i gruas së tij të katërt, princeshës epirote – Olimpisë., e cila konsiderohet si njëra ndër gratë më të shquara të Antikitetit. Në vitet 331-317, në kohën kur erdhi në fron një kushëri i saj, Aikidi, Olimpia u bë bashkësunduese me të në fronin e Epirit.
Aleksandri trashëgoi virtytet e të dy prindërve. Ishte mesatar në shtat, me flokë kaçurrel, me sy të bukur dhe një fytyrë të qetë e serioze njëherësh. Por ajo që e karakterizonte më tepër ishte zgjuarësia dhe trimëria. Këto dy virtyte i rrëfeu që nga mosha shumë e vogël. Ashtu si Napoleoni, Aleksandri ishte disi i shkurtër, biond, me një çehre të kuqërremtë në fytyrë dhe, sipas historianëve, njërin sy e kishte të zi si nata dhe tjetrin të kaltër si qielli. Djal i mbretit Filip II i Maqedonisë dhe priceshës Myrtale (Mietale), që pas martesës u quajt Olimpia, e bija e Neoptolemit të Epirit. Nga e ëma, ishte shumë i bukur, ai kishte fituar karakter të fortë sundimtari, kurse nga Aristoteli, mësuesi i tij maqedonas, dijen dhe kulturën mbi qytetërimet e vjetra. Ai e kaloi edhe një pjesë të fëmijërisë së tij, te daja në Epir.
Athinasit dhe aleatët e tyre, tebanët, vendosën t'u rezistonin planeve të Filipit për të pushtuar Helladën dhe në vitin 338 ushtria e tyre priste ushtrinë maqedone në Keronë. Atje u bë ndeshja e madhe dhe historike e dy ushtrive. Filipi i besoi djalit të tij tetëmbëdhjetë vjeçar t'u printe 2000 kalorësve. Aleksandri luftoi trimërisht, duke përballuar batalionin e tebanëve.
Tebanët qëndruan me ngulm sulmeve të tërbuara të kalorësisë maqedone të drejtuar nga Aleksandri, gjersa ranë të gjithë të vdekur. Në atë betejë kishte marrë pjesë edhe athinasi Demosten, oratori më i madh i Helladës, i cili urrente me fanatizëm maqedonët. U detyrua të flakte mburojën dhe heshtën dhe t'ua mbathte këmbëve që të shpëtonte. Fitorja e maqedonëve ishte e madhe dhe historike. Tani asnjë forcë nuk do të mund t'u kundërvihej që të pushtonin helenët.
Pas betejës, Filipi dha urdhër të grumbullonin athinasit e vdekur dhe t'i digjnin. Kaluan edhe dy vjet prej se Maqedonia vendosi pushtetin mbi Helenët (Grekët). Ishte njëzet vjeç Aleksandri, kur një pasdite mbreti Filip kremtonte dasmën e së bijës Kleopatër në një stadium, kur një maqedon i quajtur Pausania, i paguar nga helenët, ia afrua Filipit dhe i nguli një thikë në zemër.
Tebanët qëndruan me ngulm sulmeve të tërbuara të kalorësisë maqedone të drejtuar nga Aleksandri, gjersa ranë të gjithë të vdekur. Në atë betejë kishte marrë pjesë edhe athinasi Demosten, oratori më i madh i Helladës, i cili urrente me fanatizëm maqedonët. U detyrua të flakte mburojën dhe heshtën dhe t'ua mbathte këmbëve që të shpëtonte. Fitorja e maqedonëve ishte e madhe dhe historike. Tani asnjë forcë nuk do të mund t'u kundërvihej që të pushtonin helenët.
Pas betejës, Filipi dha urdhër të grumbullonin athinasit e vdekur dhe t'i digjnin. Kaluan edhe dy vjet prej se Maqedonia vendosi pushtetin mbi Helenët (Grekët). Ishte njëzet vjeç Aleksandri, kur një pasdite mbreti Filip kremtonte dasmën e së bijës Kleopatër në një stadium, kur një maqedon i quajtur Pausania, i paguar nga helenët, ia afrua Filipit dhe i nguli një thikë në zemër.
Maqedonia humbi një mbret të madh. Se Filipi ishte vërtetë një mbret i madh, politikan i zgjuar, gjeneral i shkëlqyer, kishte arritur të pushtonte dhe të shpartallonte armiqtë helenë dhe përgatitej për fushatën kundër Persisë. Mbret në, moshën njëzet vjeçe, u bë Aleksandri. Pothuaj ende djalë, mori në duar fatin e Maqedonisë Ilire. Ishte vera e vitit 336 p.e.r. .
Pas vrasjes së Filipit, Aleksandri mori masa të rrepta duke eleminuar çdo armik të mundshëm (te brendshem dhe te jashtem). Fillimisht luftoi në pjesën veriore dhe jugore me qëllim sigurimin e kufijëve. Ndëra më vonë pushtoi Persinë, Indinë e shumë vende të tjera. Gjatë kohës qe luftonte Aleksandri njohu dhe u martua me dy gra, fillimisht me Roksanen dhe më vonë me Stateiren (sipas historisë thuhet se pas vdekjes së Aleksandrit ish bashkëshortja e tij Roksana, vrau Stateiren dhe motrën e saj ndërkohë qe trupat e tyre u shndërruan në një gosti te shijshme për kanibalët).
Përveç ambicioz Aleksandri i Madh ishte dhe një luftëtar i papërsëritshëm vështirë të mundej nga ndokush. Në 2 – 3 Qershor 323 para lindjes së krishtit Aleksandri mori pjesë në nje banket (gosti) te organizuar nga miqtë e tij, që mesa dukej do të ishte dhe e fundit, pasi menjëherë shfaqi temperaturë të lartë, si rezultat i se ciles u mberthye në shtrat për ditë me rradhë dhe pikërisht për këtë arsye u detyrua të ndryshonte dhe datën e udhëtimit që do të realizonte në Arabi.
Pas një përmirësimi sipërfaqësor gjendja shëndetësore e tij u përkeqësua duke humbur çdo mundësi komunikimi dhe ecjeje. Lajmi i keq se Aleksandri i Madh kishte vdekur i detyroi të gjithë oficerët të urdhëronin ushtarët të kalonin ne shenje nderimi nga shtrati i tij për t’i dhënë lamtumirën e fundit. Pas dy ditësh vdiq, në 13 Qershor 323 para lindjes së krishtit, ne Babiloni. Pak para se të vdiste e pyetën se te kush do të linte fronin, përgjigja e tij ishte absolute: tek “më i forti.” Aleksandri i Madh në moshën 20 vjeç bëhet Mbret i Maqedonisë. Ngutej të luftonte dhe të fitonte! Dhe ja ku iu shfaq rasti në të gjashtëmbëdhjetë vjetët e tij. Kishte mbaruar studimet pranë Aristotelit, kur Filipi iku për një fushatë të madhe në Propontidë dhe e la pas si mëkëmbës, mbret të shtetit maqedon. Krerët e Medëve, një fisi të Thrakës, kur morën vesh se Filipi gjendej larg nga Maqedonia, gjetën rastin të ngrinin krye. Aleksandri, në krye të ushtrisë që kishte mbetur në Pellë, marshoi drejt tyre për të qetësuar gjendjen, dhe fitoi betejën.
Përveç ambicioz Aleksandri i Madh ishte dhe një luftëtar i papërsëritshëm vështirë të mundej nga ndokush. Në 2 – 3 Qershor 323 para lindjes së krishtit Aleksandri mori pjesë në nje banket (gosti) te organizuar nga miqtë e tij, që mesa dukej do të ishte dhe e fundit, pasi menjëherë shfaqi temperaturë të lartë, si rezultat i se ciles u mberthye në shtrat për ditë me rradhë dhe pikërisht për këtë arsye u detyrua të ndryshonte dhe datën e udhëtimit që do të realizonte në Arabi.
Pas një përmirësimi sipërfaqësor gjendja shëndetësore e tij u përkeqësua duke humbur çdo mundësi komunikimi dhe ecjeje. Lajmi i keq se Aleksandri i Madh kishte vdekur i detyroi të gjithë oficerët të urdhëronin ushtarët të kalonin ne shenje nderimi nga shtrati i tij për t’i dhënë lamtumirën e fundit. Pas dy ditësh vdiq, në 13 Qershor 323 para lindjes së krishtit, ne Babiloni. Pak para se të vdiste e pyetën se te kush do të linte fronin, përgjigja e tij ishte absolute: tek “më i forti.” Aleksandri i Madh në moshën 20 vjeç bëhet Mbret i Maqedonisë. Ngutej të luftonte dhe të fitonte! Dhe ja ku iu shfaq rasti në të gjashtëmbëdhjetë vjetët e tij. Kishte mbaruar studimet pranë Aristotelit, kur Filipi iku për një fushatë të madhe në Propontidë dhe e la pas si mëkëmbës, mbret të shtetit maqedon. Krerët e Medëve, një fisi të Thrakës, kur morën vesh se Filipi gjendej larg nga Maqedonia, gjetën rastin të ngrinin krye. Aleksandri, në krye të ushtrisë që kishte mbetur në Pellë, marshoi drejt tyre për të qetësuar gjendjen, dhe fitoi betejën.
Ishte vetëm 20 vjeç dhe në zemër kishte një lakmi të pamatë për pushtet dhe famë. Aleksandri, i edukuar nga filozofi Aristotel, u ushtrua në armë dhe politikë të përgjithshme nga i ati, me një inteligjencë dhe energji të paparë, krijoi një Perandori Botërore. Sapo hip në fron ai rikonfirmon të drejtat që gëzonte më parë i ati, Komandant Suprem i ushtrisë. Kështu që ai kërkon tu demonstrojë menjëherë popujve të nënshtruar se vdekja e babait të tij, Filip II, nuk e kishte dobësuar forcën e Maqedonisë.
Shtypi pa mëshirë një rebelim në Tebë, banorët e së cilës i shiti si skllevër. Pastaj iu desh të shtypte kryengritjet kalimtare në Iliri, që nga Piluri, afër Korçës, deri në veri në Danub. Bashkëpunimi me Molosët ishte i siguruar në saje të lidhjeve amësore. Mirëpo, me hypjen e tij në fron, armiku i betuar i të atit, Demosteni, formoi sërish një lidhje rivale dhe, madje, i nxiti PersËt që të hidheshin në luftë kundër Aleksandrit, duke e quajtur atë çilimi dhe torollak. Prandaj Aleksandri marshoi për në Greqi. Athina e dëshpëruar dërgoi ambasadorë që të hynin në bisedime me Aleksandrin. Demosteni ishte njëri prej tyre, mirëpo, nga frika e zemërimit të mbretit, ai i braktisi të tjerët dhe u kthye në Athinë. Sidoqoftë, Aleksandri u paqësua, kurse nderi i Demostenit zuri të lëkundej. Pavarësisht nga përdorimi i kufizuar i forcës prej Aleksandrit dhe kushtet bujare të paqes, shumë nga grekët dhe veçanërisht athinasit, mbetën kundërshtarë të betuar të tij. Mirëpo, Aleksandri kërkoi dhe siguroi mbështetjen besnike të farefisit të tij në përgatitjen e fushatës kundër Persisë.
Shtypi pa mëshirë një rebelim në Tebë, banorët e së cilës i shiti si skllevër. Pastaj iu desh të shtypte kryengritjet kalimtare në Iliri, që nga Piluri, afër Korçës, deri në veri në Danub. Bashkëpunimi me Molosët ishte i siguruar në saje të lidhjeve amësore. Mirëpo, me hypjen e tij në fron, armiku i betuar i të atit, Demosteni, formoi sërish një lidhje rivale dhe, madje, i nxiti PersËt që të hidheshin në luftë kundër Aleksandrit, duke e quajtur atë çilimi dhe torollak. Prandaj Aleksandri marshoi për në Greqi. Athina e dëshpëruar dërgoi ambasadorë që të hynin në bisedime me Aleksandrin. Demosteni ishte njëri prej tyre, mirëpo, nga frika e zemërimit të mbretit, ai i braktisi të tjerët dhe u kthye në Athinë. Sidoqoftë, Aleksandri u paqësua, kurse nderi i Demostenit zuri të lëkundej. Pavarësisht nga përdorimi i kufizuar i forcës prej Aleksandrit dhe kushtet bujare të paqes, shumë nga grekët dhe veçanërisht athinasit, mbetën kundërshtarë të betuar të tij. Mirëpo, Aleksandri kërkoi dhe siguroi mbështetjen besnike të farefisit të tij në përgatitjen e fushatës kundër Persisë.
Aleksandri i Madh – Komandant Suprem Ai u nis për në Delfi për tu këshilluar me orakullin e Apollos për fatin e fushatës aziatike, por arriti atje në një ditë të ndaluar, e cila konsiderohej e papërshtatshme për orakullin që të jepte parashikimin e saj. Mirëpo, kur ajo nuk pranoi që t’i vinte veshin lajmëtarit të tij, Aleksandri u fut vetë brenda dhe e tërhoqi atë zvarrë në tempull. Rezistenca e saj qe e kotë, më në fund ajo thirri: “Biri im, ti je i papërballueshëm!” Me të dëgjuar këto fjalë, ai e lëshoi, duket se kjo ishte përgjigja e dëshiruar dhe se nuk kishte më nevojë për këshilla të mëtejshme nga perënditë.
Menjëherë pas vdekjes së tij Aleksandri u shndërrua në mit, që nga India deri në Atllantik, duke ndjekur modele të ndryshme sipas popujve. Persianët thonin se Aleksandri ishte i biri i Darios, ndërsa Egjiptianët imagjinonin se ishte djali i mbretit të fundit të Egjiptit.
Në traditën Arabo-persiane Aleksandri quhet Sikander, në Persisht Iskadar dhe në Arabisht Dhul-Qamayn, për shkak të paraqitjes së tij në monedha me brirë dashi. Sipas kërkuesëve Aleksandri i Madh përmendet dhe në Kuran me emrin DHIKEROS, si mbret i madh që ndërtoi piles, me qëllim që të mbronte njerëzit e pafajshëm nga barbarët Gog dhe Magog.
Gjatë viteve Bizantine prania e figurës së Aleksandrit të Madh ndërthuret me mjaft histori të famëshme, shumë e kishin fantazuar si njeriun e shenjtë që përveç profecive të tij ndihmonte dhe në ndërtimin e disa manastireve në shkretëtirë. Shumë tradita në Greqi u krijuan rreth Aleksandrit, dhe disa shenja e rrënoja në ndërtesa të herëshme indikojnë “praninë” e atëherëshme të tij. Shumë e përhapur është dhe thënia ku sipas traditës Aleksandri i Madh ka qenë vëllai i sirenës së detit e cila pyeste here pas here marinarët “nëse jeton mbreti Aleksandër”, dhe e vetmja përgjigje që pranonte te merrte ishtë se “jeton dhe mbretëron.”
Gjatë viteve Bizantine prania e figurës së Aleksandrit të Madh ndërthuret me mjaft histori të famëshme, shumë e kishin fantazuar si njeriun e shenjtë që përveç profecive të tij ndihmonte dhe në ndërtimin e disa manastireve në shkretëtirë. Shumë tradita në Greqi u krijuan rreth Aleksandrit, dhe disa shenja e rrënoja në ndërtesa të herëshme indikojnë “praninë” e atëherëshme të tij. Shumë e përhapur është dhe thënia ku sipas traditës Aleksandri i Madh ka qenë vëllai i sirenës së detit e cila pyeste here pas here marinarët “nëse jeton mbreti Aleksandër”, dhe e vetmja përgjigje që pranonte te merrte ishtë se “jeton dhe mbretëron.”
Varri i Aleksandrit të Madh gjendet sot në zemër të Aleksandrisë së Egjiptit- Varri apo katakombi i zbuluar është në regjionin e Komel el Dika, në zemër të Aleksandrisë, gjashtëdhjetë metra nga xhamia e Nebih Danielit, ku sipas besimit tradicional arap gjendet varri i udhëheqësit të madh ushtarak. Varri thuhet se kishte qenë i mbyllur dhe i fshehur gjatë shekullit 3 dhe 4 të erës së re, gjatë ndërrimit të religjionit në Perandorinë Romake është mbrojtur nga shkatërrimi.
******
![[IMG]](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_sZNXpddSubV2YFViKcqc_d9rv2pyA5eJ_Ak8d3qcGCt0tyHCrqq26jlrjO-pQy3cvGSUkmJGUPchmSfSCPz03kuuDTxz0ID9bURCH7iDit5MYbbtxaRoIsl5L9nxK-xlmIyF43xm8co2pn5eAvIfBqX2DPh4Dsq4c=s0-d)
Kjo valle nga kalashet behet ne perkujtim te nje atedheu te lashte te lene me mijera kilometra larg dhe te nje rikthimi te mundshem ne kete atdhe. Atedheu i enderruar i kalasheve eshte pikerisht ‘Tsiami’ pra lumi Tiam i Çamerise, prej se cilit sic thote edhe Çabej doli eponimi Çam ose Çameri.
Ekspedita e Lekes ne Azine qendrore ka lene edhe gjurme te tjera. Nje gjurme e tille me siguri eshte edhe Pamiri. (https://en.wikipedia.org/wiki/Pamir_Mountains)
Pamiri eshte nje krahine e gjere malore dhe rrafshnalte ne Taxhjikistan ne veri te Afganistanit dhe Pakistanit.
Makrotoponimi ‘Pamir’ del sheshazi se eshte me rrenje ilire. Pra, kur formacionet e lodhura ushtarake te Lekes se Madh po ngjiteshin malesive te Baktrianes dhe Sogdianes kishin pare me ne fund nje lugine te gjere.
Nje pamje te mire. pra, fjala ‘Pamir’ eshte shqipe: pa mire = pame mire, ose ’shoh mire’.
Nje kerkim i shpejte ne internet nxjerr te dhena edhe me marrafrymese. Ne webin zyrtar te pamirianeve, pranohet se ushtaraket e Lekes se Madh e kane sunduar kete rajon.
Pra, ketu vjen ne fjale mundesia se grupe te caktuara etnike te Pamirit mund te kene prejardhjen prej ushtarve te Lekes. Per me teper shih: http://pamirs.org/history.htm
Shihet qartazi, se pamirianet ( e kam fjalen per keta pamirianet ilire, nese i permbahemi ketij supozimi dhe jo pamirianet e tjere per shkak se Pamiri ngerthen shume etnitete te ndryshme) jane race e bardhe. Madje, edhe veglat e tyre muzikore sikur perngjasojne me ato te shqiptareve.
Ne dyert e shtepive skalitkan dy brire te perdredhur cjapi, simbol me te cilin identifikohej Leka i Madh. Veshtrojeni me vemendje forumiste vecmas kete video ne youtube:
About Pamirians(pamiri people)http://www.youtube.com /watch?v=mwvEMj0WSqM dhe do te keni mundesine edhe te degjoni tingullin e nje vegle te ngjashme me çifteline.
![[IMG]](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_saysjwyaGrKE6UAgJ6Tz0kSUSyT31P1CZCX2sjzRZo2-6KPB-DZPsQ5tbKNWG9VIF3TtogKOTRh4h8V2FqKtULPulawJhFwshfiEkHE7qEmPqzpny6VJfYvIgbOXDYEa5RddtY50d0o0lhzB6jXOhB-vqsq5oltS9MOkXqYTeIe-8u=s0-d)
Ne Kinen Perendimore ku eshte provinca e Ksijangut ku jeton populli ujgur (kjo krahine kerkon vetevendosje deri ne shkeputje prej Kines) eshte gjetur nje mumje qe daton prej disa mijevjecaresh.
Kjo mumie e hedh perfundimisht si te pasakte se Kina perendimore eshte populluar prej te verdheve mongole. Kjo mumie eshte e races se bardhe. Kjo tregon se raca e bardhe ka populluar kete pjese te Kines prej motesh qe smbahen mend.
Aristidhi Kola flet se dardanet kane qene kolonizatoret me te fuqishem ilir. Gjurme te tyre hasen edhe sot ne Tibet. Madje, ne rrjedhen e lumit Hind eshte nje vend qe quhet Dardanistan, ku jeton nje popull i bardhe xehetar, ngjashem sic kane qene dardanet e lashte, xehteraet me te njohur te lashtesise.
Mate Aref thote se shumica e popujve ne Azine qendrore dhe pjese te Kines kane qene te emerurar prej pellazgeve te cilet i kane pushtuar keto vende.
Per shembull: ne Kinen perendimore eshte nje popull qe e quan veten ujgur. Nga shqipja: ‘uje + gur’ cka i pershtatet konfiguracionit gjeografik te Ksinjangut.
Nje popullsi nepaleze sot e kesaj dite e quajne veten ‘gurka’ pa pasur kurrfare kuptimi ne gjuhen e tyre.
Une mendoj se ‘gurka’ rrjedh nga fjala shqipe ‘gur’ pra popull qe jeton ne gur, sepse edhe Leka i Madh sic thote Arriani arriti ne nje vend te quajtur Gur.
Emri i vargmaleve Himalaje eshte thjeshte pellago shqiptar i perberre nga fjalet: ‘Maje malesh’, pra malet te njepasnjeshme te thepisura.
Ne Pakistanin veriperendimor jane nje sere vargmalesh qe quhen Hindokush. Cabej thote se pyetesori ‘Kush’ eshte ekskluzivisht i gjuhes shqipe.
Pra, ekspedita e lekes se Madh ne kerkim te gjetjes se Lindjes, kur kishin hipur ne ato male kane shtruar pyetjen: ‘ku eshte lindja, pra hindokush.
![[IMG]](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_v8QslrwcY5UAOMdNHcAu1sZk9jqEP0tEZW6nmjJU_N452wjDyCav_98VTix4QQHGl1hDISMS9iEeI7GgdJqWitjYI40Yn45osxXi1ZIJXJ_WzVS9-knPiHAidMAT7-tM2iaYUvgmOyAfFQqh55ULpT=s0-d)
Ceshtja e mreterive pellazge ne Azi te cilat jetuan per tre shekuj mbas vdekjes se Lekes eshte shume interesante.
Dosido, ato mu per shkak se kane qene te vecuara jane ruajtur prej pushtimeve te njepasnjeshme. Pikerisht, keto mbreteri te panjohura iliro – pellazge duhen te jene baza e kerkimeve shkencore te cilat do ta pasurojne dhe tregojne madheshtine e qyteterimit pellazg.
Shume dashamir te gjuhes e historise shqiptare shpeshhere kane bere nje gabim, sepse nuk kane pasur informacion sa e si duhet.
Kur kane pare gjurme pellazge ne Azine qendrore, ata kane menduar se pellazgo iliret vine nga Azia qendrore (shih per kete te Shqiperia c’ka qene e Sami Frasherit ku thote se pellazget erdhen nga mes’i Azise’).
Zbulimi i Hunzes dhe gjuhes burush, lugines Kalash, pashtuneve dhe Pamirit tregon qartesisht se pellazget nuk jane nje popull indoeuropian, por ata jane nje popull qe djepin e vet te lindjes e ka ne Ballkan, gjegjesisht ne Shqiperi.
Prej kesaj strehe te pathyeshme, pellazgo iliret kane pushtuar boten, pra ata i jane drejtuar Azise per ta perhapur qyteterimin e tyre.
Ne Kinen jugperendimore eshte nje krahine e madhe e quajtur Junan (Yunnan) qe sipas nje profesori te huaj rrjedh prej fisit te joneve. Jonet ishin nje nga fiset pellazge qe me vone u greqizuan (por vete emri ‘jone’ tregon se ata jane race e perbashket me pellazget).
Nga provat e sjellura me lart, sidomos nga fotografite, vertetohet plotesisht se emri Pamir/Pomir ka nje analogji te perkite me shqipen:
Pamir= Pamje + Mirë ~~~~~Pamje e mirë; shoh mirë
(Kjo sepse teksa ushtaret iliromaqedonas te Lekes se Madh po capiteshin maleve te rrepta te Sogdianes (Veriu i Afganistanit te sotshem) ishin sterlodhur se tepermi nga ato vargmale thuajse pa mbarim. Kur eshte shfaqur pllaja-lugina e asaj qe sot quhet Pamir, ushtaret e Lekes duhet te jene gezuar padyshim teksa e kane kundruar nga majat e Hindokushit pllajen e asaj qe quhet Pamir. Prandaj, ata duhet te kene thene: sa pamje e mire
Ne videon qe solla, une pata bere komente me postuesin e asaj videoje. Ai ishte nje i ri nga Pamiri (mosha e tij ishte diku 19-20 vjec) dhe studionte me burs diku ne Pekin ne mos u gabofsha. Ai tha se ne pamirianet jemi krenar per stergjyshin tone Leken e Madh. Une pyesja per shume gjera, dhe nder te tjerash e pyeta edhe si e quanin ata Pamirin. Ai me tha se pamirianet e quajne Pamirin me emrin POMIR.
Edhe ky makrotoponimi i dyte ka perqasje dhe etimologji ne gjuhen shqipe sepse:
POMIR = alb. PO + Mirë ~ (menyra habitore) ~ english(so nice!).
Une kam pasur fatin e mire qe te flas me ate pamirianin edhe ne MSN. E kam pyetur per shume gjera dhe une si kureshtar qe jam, e pyeta edhe per gjuhen e tij.
Ai tha se BABAIT i thonte: TAT (veretjeje: kjo eshte e ngjashme me ate si e quajne te atin/babain arbereshet ne Itali/ zoti tat shih poezine O e bukura More). E pyeta si e thone Nenes ne pamiriance. Ai me tha: NAN. S’ka nevoje te behen komente.
Por kur e pyeta me tutje, si thone vellaut, motres, numrat prej 1 deri ne dhjete, ndryshonin teresisht. dhe nga kjo perfundova se pamirianet e kane ruajtur racen dhe deri diku kujtimin per stergjysherit e tyre ilir, mirepo gjuha e tyre ishte humbur gati krejtesisht, dhe kjo eshte e nenkuptueshme sepse Pamiri gjendet aty ku puthiten kulturat dhe qyteterimet nga me te ndryshmet (arabe, kineze, mongole, taxhike, iraniane e cmos tjeter).
Përgatiti :Flori Bruqi.
Redaksia Floripress, falenderon studiuesin, karaturistin e mirënjohur shqiptar Fahri Axhanela për mbledhjen e materilit "Gjurmë ilire në rrafshnalten e Taxhjikistan-it ne veri te Afganistanit dhe Pakistanit - në Pamir ."
-----------------
About Pamirians(pamiripeople)
https://www.youtube.com/watch?v=mwvEMj0WSqM
Памирцы «Памирские народности».
https://www.youtube.com/watch?v=G3FJPBh9Lv8
Hunza - Kalash People have Albanian Roots - (PART 1 of 2)
https://www.youtube.com/watch?v=qoiGhRGCHtQ
Hunza - Kalash People have Albanian Roots - (PART 2 of 2)
https://www.youtube.com/watch?v=5BEcoyTUsFk
Kalash Girls..mp4
https://www.youtube.com/watch?v=SufjwTQ8fLo
Kalash Valley Dance
https://www.youtube.com/watch?v=iklgQViP2FE
No comments:
Post a Comment