Valentin Bruçaj
Ne Europe nuk ekzistojne qeveri ksenofobe, por ekzistojne popuj qe detyrojne qeverite e tyre te jene ksenofobe. Nderkohe qe europjanet jane shnderruar ne ksenofob per te mbrojtur kulturen e tyre nga flukset e emigrateve islamik, shqiptaret kundrejt kercenimeve te hapura greke bejne sehir sikur nuk ka ndodhur asgje. Populli shqiptare nuk ben presion tek politika per pretendimet e hapura te Greqise ndaj territoreve shqiptare. Jo se shqiptaret nuk jane te shqetesuar nga keto kercenime, problemi eshte se edhe ata qe Greqine me te drejte e shikojne si nje kercenim real, jane me te shqetesuar qe ne vend te Greqise nuk eshte Turqia qe te perfitonte ndonje cope nga Shqiperia, se sa te prokupohen me te vertete per Shqiperine. Shume shqiptare do te ishin te gatshem qe t’ia falin vendin Turqise nese kjo gje do te demtonte Greqine. Fati ka dashur qe nuk kufizohemi me Turqine, ashtu siç ka dashur qe mos te jemi ne ata qe zgjedhim fqinjet dhe te afermit. Kjo teori shprehet me shume nga nje pjese e popullsise shqiptare qe jetojne ne Kosove dhe Maqedoni se sa nga ajo qe jeton ne Shqiperi. Rasti i Prizrenit pak kohe me pare ku shqiptaret viheshin ne gare per t’u deklaruar turq, eshte nje deshmi reale. Eshte ky motivi qe shqiptaret deri tani nuk kane ndier te nevojshme te protestojne kunder rreziqeve te mundeshme. Produkti shumekultural ka zene hapur vendin races shqiptare.
Per te bere me te qarte kete filozofi le te marrim nje shembull konkret, pretendimet e Turqise qe shqiptaret e Kosoves te rishikojne opinionet e tyre ndaj Perandorise Osmane. Natyrisht qe ndaj kesaj kerkese pati shume polemika dhe pjesa e shendoshe e opinionit publik u irritua. Por pati edhe shume shqiptare te tjere qe kete kerkese e priten me entuziazem. Bashkesia Islame e Kosoves kishte kohe qe e priste dhe doli publikisht ne favor te pretendimeve turke. Se bashku me BIK-un ne favor te kesaj kerkese dolen edhe te gjithe ata shqiptare qe jane praktikant te besimit islam, duke vene fene e perbashket me Turqine mbi intresat e rraces shqiptare. Eshte kjo prova se shqiptaret musliman jane produkt e besimit te tyre dhe jo produkt i races shqiptare.
Per t’u mbrojtur nga rreziku islamik, popujt europian politikisht jane spostuar te gjithe djathtas tek ato forca politike qe teorikisht u garantojne mbrojtje nga “invazoret”. Sepse hapesira europjane, qe eshte e vogel, e mbushur, e dendur, dhe e ngarkuar me histori, nuk duron dot me dyndje aq te medha njerzish, pamvarsisht nga kushtetutat e tyre demokratike dhe niveli i larte i jeteses, ku mes te tjerash nuk mund te qendroje i pakercenuar nga agresionet e mundeshme. Europa dhe qytetaret e saj qe jane aq delikat ne problemet kunder racizmit dhe ndaj disa idealeve, jene gjetur papritmas te bejne rolin e ksenofobit.
Ne Shqiperi, mungojne te gjitha kushtet per vetembrojtje. Askush nuk prokupohet nga kercenimet e ndryshme, as populli dhe as politika. Nese ne Europe kemi dy rryma te mirefillta politike qe per shume probleme ndajne te njejten politike dhe per shume te tjera jane ne kundrapozicion, ne vendin tone nuk ka asgje qe mund te identofikoje njerin krah politik nga tjeteri. Partia Socialiste qe nga emri do te duhej te ishte nje force politike me afer njerezve ne nevoj dhe klases puntore, ne ralitet eshte nje force ekstremisht e djathte. Gjate 20 viteve te fundit, qe nga shkeputja me te kaluaren e PPSH-se, ka mbrojtur vetem interesat e bisnesmeneve, bile gjate drejtimit te Fatos Nanos, ishin keta te fundit(bisnesmenet) qe moren ne dore drejtimin e partise. Ndersa nga ana tjeter Partia Demokratike qe nga emri perben nje perjashtim - kur kemi parasyshe se ne boten perendimore partite demokartike jane te spekrit te majte – si nje force e djathte duhej te ishte nje parti ekstremisht patriotike, ne ralitet eshte forca me antipatritioke e vendit dhe kete e dimostrojne faktet. Futja e Shqiperise ne Konferencen Islamike dhe marreveshja e fshehte me Greqine per rivendosjen e kufirit detar, nuk mund te konsiderohen veprime patriotike te nje force te djathte.
Mungesa e nje force te djathte patriotike vjen si rrjedhoje e mungeses se patriotizmit tek elektorati dhe anasjelltas. Fakti se ne Shqiperi nuk kemi nje force qe do t’i premtoje popullit ate qe i premtojne forcat e djathta europjane, do te thote se populli nuk ndien nevojen e ketyre premtive, populli nuk percepton asnje rrezik. Motivi qe populli nuk percepton asnje rrezik shpjegohet me ate qe permenda me lart, multikulturalizmin i shqiptareve. Ne te gjitha vendet europiane gjejme parti te spektrit te djathte ekstrem dhe ksenofob, qe me nje politike ekstremisht patriotike dalin ne mbrojtje te kultures dhe vlerave te vendeve te tyre duke identifikuar te gjitha kercenimet e mundeshme dhe duke detyruar forcat me progresiste qe te marrin masat e duhura. Edhe Shqiperia do te kishte nevoje per nje force analoge, qe te dalin ne mbrojtje te interesave te shqiptareve. Nje force qe te demaskonte te gjitha perpjekjet antishqiptare, pamvarsisht se nga cili vend vine ato. Nga ana tjeter do te ishte nje fakt pozitiv edhe per demokracine shqiptare qe eshte duke shkuar drejt nje bipartitizmi shume te ashper. Nje force politike qe do t’u ofronte shqiptareve diçka te ndryshme nga binomi PD-PS nga dyshja Berisha-Rama. Ndoshta nje parti mbare kombetare te tipi Vetevendosja ose Aleanca Kuq e Zi.
Mungesa e ksenofobise ne shoqerine shqiptare vjen si pasoje e ndikimeve te multikulturalizmit ne kete shoqeri. Kjo mungese nuk duhet konsideruar nje virtyt por nje fenomen i rrezikshem indiference ndaj kombit dhe interesave te tij. Deri kur tek shqiptaret do te vazhdoje te mbizotroje multikulturalizmi, interesat e shqiptareve nuk do te jene kombi dhe interesat e tij por kultura e imponuar nga pushtuesi i radhes.
