2011/02/28

Gruaja dhe të drejtat e saj


            
Nga Mimoza Dajçi

Ballafaqimi me realitetin e panjohur në emigracion, veçanerisht tek femrat, solli në Bronx pak ditë më parë një organizatë që do të trajtojë specifikisht problemet e gruas, në familje, shoqëri e institucione punësimi, si dhe do të vlerësojë figurën e saj pasi shumë prej tyre kanë arritur të adaptohen pozitivisht në jetën amerikane.
Sigurisht shoqatat janë grupime të pavarura - jo fitim prurëse, por mënyra e menaxhimit tregon edhe profilin e punës së tyre. Pavarësisht se kush është inisiator në themelim, i njohur i panjohur, apo individ që nuk ka experiencë në “vepra të mëdha” pasi askush nuk lind me emër, por ditët më pas rregjistrojnë emrin e tij/ saj, apo organizatën që do të drejtojë.
Një nga pikat kryesore që mbështet kjo organizatë është integrimi i gruas shqiptare  në diasporë, përkrahja e gruas ish të burgosur, internuar e persekutuar politike në Shqipëri, e në të gjitha trojet shqiptare, kujdesi e mbrojtja e femrës së masakruar e traumatizuar në Kosovë nga dhuna e makinerisë serbe, të drejtat e mohuara të gruas çame, e njohja e masakrave ushturar padrejtësisht mbi ato nga qeveria greke, të drejtat e gruas në Mal të Zi, Maqedoni, etj. Pra në përgjithësi është një grupim që me anëtaret e saj ka si mision të transmetojë tolerancë e mirëkuptim në jetën shqiptare në SHBA, e në të gjitha trojet tona.   
Por edhe pse pak kohë ka që është krijuar, “Hope & Peace” ka gjetur shtrirje në komunitetin e gjerë në Bronx, si dhe po përkrahet nga distrikti i Bronxit dhe Institucioneve të tjera amerikane, si shtetërorë ashtu edhe jo qeveritarë. Takimet mes personaliteteve amerikane kanë qenë shumë të suksesshme e frytdhënëse, ato janë mbështetur konkretisht nga Presidenti i Distriktit të Zonës 49 –të në Bronx Z. Joseph Thompson, Zyra e Përfaqësisë së Bashkisë së New York - ut Z. James Vacca, Drejtori i Distriktit të Bordit 11- të në Bronx Z. Jeremy Wierneke, Konsullja e Republikës së Kosovës Znj. Arta Rama, Kapiteni i Policisë Z. Kevin Nicholson, avokati i njohur e mik i shqiptarëve Z. Stiven Kaufman,  Senatorja Ruth Hassell Thompson, Senatori Jeff Klein, Lideri demokrta i distriktit nr. 80 në Bronx Z. Kenny  Agosto, Qendra për Drejtësi Familjare, si dhe shumë  individë e personalitete të shoqërisë sonë në diasporë.
Duke vënë në plan të parë interesat kombëtare e patriotike edhe në bisedimet me Senatoren        e Shtetit të New York-ut Ruth Hassell Thompson është kërkuar si nga drejtueset e shoqatës ashtu edhe Znj, Arta Rama që të krijohet mundësia për t’u zhvilluar një Séancë Dëgjimore në Kongresin Amerikan në mbrojtje të femrës shqiptare të masakruar e traumatizuar nga dhuna e makinerisë serbe gjatë luftës, si dhe hapja e një Qendre Shqiptare në Bronx për Komunitetin. Aty u paraqitën fakte e dokumenta reale, foto e pasazhe të qarta të luftës në Kosovë, ku në disa nga këto foto ishte edhe veprimtarja e palodhur misioneria e paqes Znj. Rita Saliu, dëshmimtare okulare e luftës së përgjakshme mbi popullsinë e pafajshme në Kosovë.
Qëllimi i ndaljes në këtë çështje kaq të mprehtë e delikate është sepse se si pasojë e asaj lufte makabër numërohen sot mbi 20. 000 raste të gruas e vajzës shqiptare të dhunuar, një pjesë e të cilave janë nën kujdesin e organizatave të ndryshme jo qeveritare, por që akoma kërkojnë vëmendje më shumë nga Qeveria e Institucionet Ndërkombëtarë. Serbia, kjo monstër e pangopur krimesh shekullor, pasi humbi shansin e saj edhe në Gjykatën Ndërkombëtare të Hagës vazhdimisht është duke ngritur e hedhur akuza të pabaza mbi UÇK – në e popullsinë e pambrojtur atje, ndërkohë që edhe serbi Dobrica Cosiq po kërkon Çmimin Nobël për Paqe në botë.
Senatorja Thompson është një nga politikanet e suksesshme në jetën sociale e politike të vendit, ajo ka dhënë një ndihmesë të madhe për shëndetin publik, si dhe është gjithashtu inisiatore e hartimit të ligjit për të drejtat e gruas, dhunës në familje, të drejtave civile, si dhe autore e Raportit 2009 - 2010 për Senatin e New York – ut, ku shkruhet - kundra krimit të çdo dhune, si dhe mbi mbrojtjen ligjore të viktimës. Vizitën e komunitetit tonë pranë Selisë së saj, ajo e quajti mjaft të vlefshme, dhe tha se kontaktet mes palësh janë mëse të domosdoshme dhe premtuese për të ardhmen. 
Gjithashtu ne takimin me Senatoren Thompson u fol edhe për punën e suksesshme të diplomacisë së Republikës së Kosovës në SHBA, si për Ambasadorin në Washington, D.C, Z. Avi Spahiu ashtu edhe për Konsullen e Përgjithshme në New York Znj. Arta Rama. Arritja e njohjes së Pavarësisë nga 75 vende të botës sigurisht vjen edhe nga puna e mirë dhe e kujdesshme e tyre. 
Kontaktet e bisedat me personalitet politike e shoqërore amerikane të këtij grupimi jo qeveritar janë inisiativa që kontribojnë në rikthimin e të drejtës ndërkombëtare, pasi publikimi i këtyre fakteve do të dëshmojë për krimet që kanë përjetuar shqiptarët gjatë luftës. Disa nga viktimat “gang rape” kanë qenë dëshmimtare në tribunalin e Hagës, prandaj edhe krimet seksuale duhet të trajtohen si ndjekje penale. Kjo është vërtetë një temë shumë e ndjeshme duke u nisur edhe nga konteksti ynë kulturor, por si proçes ka në përfundim të tij njohjen publike të këtyre femrave si pjesë e rëndësishme e arritjes së drejtësisë tranzicionale në një vend pas lufte. 
Kohë e pritje për bisedime për këtë grupim të ri rezervoi edhe Senatori Jeff klein, i cilii e vlerësoi shumë këtë nismë dhe e quajti si një domosdoshmëri për jetën e vendit në komunitet. Ai i la hapur takimet edhe për ditën në vazhdim, e premtoi për gjetjen e një ambjenti ku do të shfrytëzohen për zyra për “Hope & Peace”. Vlen për tu përmendur suporti e pjesëmarrja akvitve në këto takime edhe e    bisnesmenit e veprimtarit të njohur në komunitet Z. Mark Gjonaj.
***
Takim tjetër i rëndsishëm ka qenë edhe vizita në Qendrën për Drejtësi Familjare, e para qendër kjo në Bronx që lufton violencën në familje (New York City Family Justice Center) operon rregullisht, dhe është direkt nën kujdesin e plotë të Bashkisë së New York-ut, e Majorit Michael R. Bloomberg.
Sipas Drejtoreshës Ekzekutive të kësaj qendre Znj. Rachele Abrahami aty ofrohen shërbime të ndryshme ligjore falas në të gjithë gjuhët e botës, si dhe suportohet viktima për të gjitha nevojat që asaj apo atij i paraqiten. Ndihma që ofron kjo qendër konsiston në përfshirjen e ngacmimeve e provokimeve seksuale në punë, rrugë apo shoqëri, dhuna nga bashkëshorti në familje, diskriminimi në punë, apo shoqëri etj.
Një nga arsyet që u zhvillua kontakti me këtë qendër, ishin rastet flagrante të dhunës që kanë ndodhur në familjet shqiptare nga bashkëshorti në familje. Si vrasjet me paramendim, apo dhuna e ushtruar mbi gruan në mënyrë të vazhdueshme. Ku vetëm pak ditë më parë në gjykatën e Bronx-it M. S u dënua me 14 vjet heqje lirie, bashkëshorti i M. S, i cili në gjendje alkoli e kishte goditur atë disa herë me thikë për t’i marrë jetën. Për këtë ngjarje të rëndë në familjet shqiptare ka shkruajtur edhe gazeta amerikane “Daily News”.
Raste të tjera dhune e të përsëritura kemi patur në Bronx edhe në disa familje të tjera shqiptare, p.sh tek gratë me inicialet V. F, L. M, dhe M. D, K. P, e të tjera që nuk pranojnë të identifikohen e që kanë qenë viktima të dhunës nga bashkëshortët e tyre, e në kushte të vështira kanë mundur t’i shpëtojnë kthetrave të tyre vdekjeprurëse vetëm nga ndërhyrja e shpejtë e policisë amerikane. Raste dhune kemi edhe nëpër familje të tjera të komunitetit, e  numri i tyre sa vjen e rritet, por që akoma nuk është identifikuar e shpallur zyrtarisht violenca e tyre. Shkaqet e mos denocimit janë nga më të ndryshmet, duke filluar me frikën se burri i kërcënon me jetën, si dhe mentaliteti shqiptar i turpit. Por atyre për të shpëtur veten e fëmijët nga dhuna e vdekja duhet pa tjetër që të marrin kontakte të drejtë për drejta me Qendrën për Drejtësi Familjare në Bronx, si dhe me organizatën e gruas shqiptare “Hope & Peace” që sapo ka filluar të ushtrojë veprimtarinë e saj në mbështetje e përkrahje edhe të gruas së dhunuar. Këto dy institucione ndihme janë gati t’i ofrojnë atyre ndihmesën e duhur, që ato mos të ndihen vetëm, por të mbrojtura nga ligji, shteti, policia e shoqëria civile që vepron në komunitet.
Po sipas Znj. Abrahami viktima duhet t’i shmanget një gjendje të rrezikshme emocionale; e duhet menjëherë të njoftojë policinë në numrat, 911, ose 311. Të mësojë fëmijët se si mund të njoftojnë policinë në numrat e mësipërm, e të largohet bashkë me ta sa më parë që të jetë e mundur.
Por mënyra më e mirë për shpëtim është ndërgjegjësimi i gruas për të denocuar dhunën, edhe pse deri më sot kemi këto shifra, ku nuk mund të përjashtojmë edhe rastet e mëparshme që kanë përfunduar me vdekje tragjike në sy të fëmijëve, kjo përsëri është një shifër tronditëse e duhet marrë në konsideratë e në mbrojte të menjëhershme. Gratë duke patur turp e frikë për të denoncuar dhunën që i shoqi ushtron mbi ato, flet vërtetë për mentalitetin e ulët e të trashëguar të vendit tonë mbi emancipimin e gruas, por tregon më së miri shpirtin e sakrificës së nënës shqiptare për të ruajtur familjen të shenjtë e të shtrenjtë e të bashkaur. Por kur këto lloj sakrificash e akte zemërgjerësie nuk vlerësohen reciprokisht edhe nga pala tjatër atëherë duhet pa tjetër të bëhet denoncimi i tyre.
Duke i u referuar edhe fakteve në Shqipëri vemë re se dhuna atje është çdo ditë e në rritje, ku pas një bashkëpunimi të Institutit të Statistikave dhe USAID-it shifrat tregojnë se në çdo tre gra një rrihet në mënyrë mizore nga bashkëshorti. Por megjithatë atje diçka ka filluar të lëvizë për mirë, ku shumë nga ato po ndërgjegjësohen e po flasin për shqetësimet e tyre madhore në familje. Pra edhe gratë shqiptare në diasporë duhet të ndërgjegjësohen e të kuptojnë, se ato mbrohen nga ligjet e forta amerikane, e shoqëria civile me të cilat ato duhet të jenë në kontakt të vazhdueshëm. Ato nuk duhet të kyçin brenda vetes e mureve të shtëpisë dhunën e padrejtë që ushtrohet mbi to, e bashkëshorti duhet të mësojë se ato nuk janë kafshët apo skllavet e tyre. Pra gruaja duhet të flasë më parë se dhuna të fillohet e të bëhet problematike, e të vazhdojë për një periudhë të gjatë kohe. Institucionet për parandalimin e dhunës do të funksjonojnë më së miri nëse do të ketë raporte të ndërmjetme mes tyre dhe viktimës.
 Por ky grupim nuk qëndron indiferent edhe ndaj femrës së dhunuar nëpër botë, një nga rastet flagrante e më të fundit është, kur një vajze 12 vjeçare nga Afganistani Bibi Aisha, i shoqi taleban pas torturash të vazdueshme i pret hundën e veshët. Prandaj të mos heshtet ndaj këtij fenomeni të rrezikshëm e vdekje prurës, pasi mbështetja kundër dhunës në familje synon jo vetëm parandalimin e saj, por dhe mbrojtjen e fëmijës nga një persekucion i tillë. Çdo njeri ka të drejtë të jetojë në shtëpinë e tij i mbrojtur dhe i qetë. Pranë qendrës mund të paraqitet çdo person sipas shqetësimit që mund t’i paraqitet, pa qenë e nevojshme ora për takim ( walk-in center) ose mund të kontaktojë me specialistët e saj në numrin e telefonit: (718) 508-1222.


FALJA E KOTË


Vullnet Mato
                                                 
                                                                          Tregim 
      Ashtu si besimtari, që kur i vjen ora e shenjtë kërkon patjetër një kishë apo xhami për t’u falur, edhe Agroni, miku im letrar, më kishte bërë mua altarin e faljes së tij.
      Ai erdhi një ditë, krejt papritmas, i ngarkuar me emocione të forta, si ajo reja që nxin e mezi pret të shkarkojë ngarkesën e vet të ujshme.
     -Do të të tregoj një gafë që kam bërë e nuk ia fal dot vetes! - ia nisi ai me një dridhje të lehtë nervoze të muskujve të fytyrës së tij me pamje burrërore të hijshme.
     - Gafa jemi, njerëz bëjmë! - bëra lojë fjalësh për t’i dhënë impuls rrëfimit të tij.
Por pa ia varur shakasë sime, ai vijoi gjithnjë i tensionuar nga shtysa e shqetësimit të brendshëm që e mundonte:
     - Para ca ditësh, - pata një rast të shkëlqyer me njërën, që po ta shihje ti, do më thoje, si ka mundësi të erdhi në dorë ajo alamet femre!...
     - Po, dhe e arrite qëllimin tënd prej hamshori të lidhur me kapistër në stallën e krijimit letrar?
     - Atje dua të dal, po duro! - vërejti ai me një shprehje pakënaqësie te dukshme në fytyrë, që i ndërpreva rrjedhën e rrëfimit.- Që thua ti, vëlla i dashur, ajo më erdhi deri te shtrati i dhomës sime, për të marrë një libër që ia kisha përmendur si të rrallë. Kishim prej kohësh afeksione të dyanshme të një simpatie të dukshme. Por për vetë kushtet familjare në të cilat ndodheshim, asnjëri nga ne nuk pretendonte lidhje serioze, përveç dëshirës që ajo kishte të puthej me mua dhe unë me të gjithashtu. Ndaj dhe me atë rast, u puthëm e u puthëm, gati sa nuk i thithëm gjakun njëri-tjetrit. Vura re se asaj i digjnin faqet si prush dhe mua gjithë trupi më përvëlohej. Temperaturat tona shkuan në gradacione furre, që mund t’i shuante vetëm një lumë. Çast ky, kur qeniet njerëzore nuk mund të ndalen kurrsesi pa rënë në mëkatin e ngasjes epshore që u ka dhënë natyra në trup. Në kulmin e atij momentit të artë dhe aq të paduruar, tentova me ngut ta shtrija në shtrat e t’i hiqja të mbathurat. Por femrat paskan aftësinë që për një sedër çasti, mund të dalin pa u djegur edhe nga furra e përvëluar. Ajo krejt befas e në mënyrë instinktive, si e komanduar nga ndonjë fuqi e mbinatyrshme që mund të shuante edhe zjarrin që djeg me flakërimë një pyll të tërë, më ndali dorën:
      -Mos! - tha prerazi një fjalë të vetme.
      Fjalë kjo, që në atë çast të papritur më tingëlloi si ajo thirrja “Ndal!” e rojës me helmetë në një postbllok ushtarak. Këtë ”mos !” të zakonshëm frenimi, e kisha dëgjuar edhe më parë në rini, nga ndonjë femër, e cila më pas, pa e zgjatur shumë, e kishte hequr vetë ambalazhin e “thesarit” të saj. Por në këtë rast të shumëpritur nga të dy, u ndjeva i habitur.
      -Pse shpirt?- i thashë me një zë grykor të mekur nga padurimi.
      - Jo, jo, deri te ajo punë nuk mund të shkojmë sot!
      - Pse zemra ime?
      - Se ashtu është puna!...
      Kjo përgjigje enigmatike më bëri të mendoj se mos ajo ishte me ato lulëkuqet mujore. Dhe për të vërtetuar këtë dyshim, kalova me marifet dorën sipër fustanit, deri poshtë rrafshultës së saj fundore. Por aty nuk kishte asnjë send pritës për rrjedhjen e zakonshme femërore.
      -Ja, - i thashë me afsh të nxehtë, - je fare në rregull, ndaj mos më pengo të bëj detyrën time, për të shijuar kënaqësinë e dyanshme që na mundëson ky rast i rrallë!
      -Jo sot, jo!...
      - Kur, moj xhan, mund të ishte më e domosdoshme se sot?...
      -Do gjej unë një rast tjetër! Njohja jonë nuk mbaron me kaq! - tha ajo duke u tërhequr mbrapsht, në dukje vendosmërisht, por tashmë disi më e freskuar në temperaturën trupore.
       Mendova të zakonshmen e kundërshtimit të femrave, të cilat rezervohen të dorëzohen qysh në rastin e parë të afrimit të kontaktit. Ose si inerci e instinktit vetëmbrojtës ndaj rrezikut mashkullor, ose për të kryer atë ritin idiot të tyre, se gjoja nuk janë të djegura për mashkull. Dhe unë e lashë. E fala. Ndonëse padurimi më mundonte shumë, pasi ndjeja dhimbje në organet e mia, nga eksitimi i zgjatur. Por ajo më kishte premtuar një rast tjetër, të cilin unë e besova dhe nuk mund të ngulmoja në mënyrë të njëanshme, si ai demi përçor, kur tërbohet nga era trazimtare e mëshqerrës.
       -Pra, kjo ishte gafa? - nuk m’u durua mua ta pyes përsëri.
       - Prit! - ma preu Agroni rreptas. -  Ashtu siç më tha ajo, edhe unë prita rastin tjetër. Në mënyrë që gjithçka të kryhej me kënaqësinë e përbashkët. Kësisoj, pas dy javësh e takova në rrugë krejt vetëm dhe pas përshëndetjes së zakonshme, i thashë:
       - Rast më të volitshëm se sot, për ta çuar deri në fund mrekullinë e lënë përgjysmë, nuk besoj se mund të gjejmë sërish!...
       Por teksa prisja një përgjigje pozitive të mirëpritur prej saj, ajo më tha krejt papritur:
      -Ti kënaqesh me pak !...  - dhe më zgjati dorën, duke nxituar për aty ku ishte nisur.
       Mbeta i stepur në mes të rrugës, si ndonjë hu gardhi i ngulur aty rastësisht. Mu rrotullua hapësira para syve, sikur të kisha pirë një kile raki dhe duke mallkuar veten për atë falje të kotë, shfryva me duf: - Ah, moj, ah, veç mos më rënç dhe një herë tjetër në dorë, pa ta tregoj fare mirë si kënaqem unë!...
       Padashur e ndërpreva Agronin sërish, duke qeshur me zë, se m’u kujtua ai proverbi i miut të rënë në kazanin e rakisë, që i tha maçokut, më nxirr nga ky lëng përvëlues, pastaj më ha kur të duash dhe sa u shkund pakëz, ia mbathi në vrimën e vet.
      -E që thua ti, miku im, - vijoi ai pa ndryshuar humorin nga gazi im, - zjarri i ndezur mes nesh, që donte një lumë të tërë për tu shuar, nuk u ndez më. Sepse duhej që lumi të sillte barrë të tëra me dru, të shkulura nga ndonjë vërshim më i fuqishëm. E, ja, këtë budallallëk bëra. Tani fol ti e më thuaj ç’mendon për gafën timen prej trapi?!...
       U mendova pak pastaj i thashë sipas bindjes sime:
       - Ti e di, unë nuk kam shumë përvojë me femra të tjera. Se jam kapur mat qysh në fillim me atë që mora. Dhe tani ajo më shtrëngon fort me ca fije zemre të pazgjidhshme, të cilat nuk më lënë të ushtrohem me të tjerat. Por di të them, se mbase duhej të kishe vazhduar ta bindje, derisa të kalohej caku i druajtjes së saj. Sepse ne meshkujt nganjëherë i drejtojmë kërkesat tona, me thjeshtësinë e lypjes së copës së bukës, duke kujtuar se ato e kanë po aq të lehtë dhënien e donacionin që presim. Me pak  fjalë, nuk mund të bësh asgjë kundër  dëshirës së femrës dhe aq më keq forcërisht, siç thua, nëse ajo të vjen sërish. Kur të refuzon femra energjikisht, asaj nuk mund t’i japësh të hajë as bakllava me mjaltë, pa e pranuar me dëshirën e saj...
        - Pikërisht, atë bëra. Se edhe falltar të kisha qenë, nuk mund të kuptoja dëshirën e saj përderisa kundërshtonte. Po, ah, veç mos më ardhtë edhe një herë, se ia tregoj unë si velem vetëm me erën e saj!...- përsëriti ai i penduar keqas nga falja që i rëndonte në sedër.

2011/02/27

Flori Bruqi:Dëmet nga lufta shqiptaro-jugosllave 1998-2001

Vitin e kaluar me ftesë të kryetarit të Forumit të Krans Montanës,Jean-Paul Carteron, ish Ministrja e Drejtësisë e Kosovës, Nekibe Kelmendi, e shoqëruar nga Ambasadori i Kosovës në Francë, prof.dr.sc.Muhamedin Kullashi, mori pjesë në takimin e XI-të të këtij forumi, i cili u mbajt në Paris.




Para fillimit të sesionit ministrja Nekibe  Kelmendi u takua me Princin e Litenshtajnit, Nikolaus con Liechtenstein ambasador në Belgjikë dhe në BE, me Presidentin e Shqipërisë, Prof.dr.sc.Bamir Topi dhe me ministra dhe ambasadorë të vendeve të ndryshme.

Ministrja e Drejtësisë, morri pjesë në grupin e sesionit të veçantë “grupi i kufizuar”, në të cilin, temë trajtimi ishte “Biznesi dhe krimet e luftës”.

Pjesëmarrja në këtë diskutim e ministres Nekibe Kelmendi ishte kundërpërgjigje në diskutimin e Prokurorit për krime lufte të Serbisë, Vladimir Vukcevic, i cili si panelistë, tentoi që të pranishmit t’i dezinformoj me deklarata tanimë të njohura, se Serbia ishte viktime e luftës, se ajo ka pësuar dëme të mëdha ekonomik për arsye të sanksioneve të vendosura nga bashkësia ndërkombëtare ndaj saj dhe se ka shumë viktima serbe dhe jo shqiptare të cilat janë zhdukur gjatë luftës në Kosovë.

Duke e shfrytëzuar të drejtën e diskutimit, ish ministrja z.Nekibe  Kelmendi ju kundërpërgjigj fjalëve të pa vërteta të thëna nga prokuroi serb.

Sipas z.Nekibe Kelmendit, Serbia nuk është vend që ka dalë nga lufta, sepse tri luftërat e zhvilluara gjatë viteve 90-ta janë zhvilluar jashtë territorit të Serbisë.

“Serbia nuk është vend që ka dalë nga lufta, sepse tri luftërat në vitet e 90-ta i ka zhvilluar jashtë territorit të saj, kështu që nuk ka pësuar dëme ekonomike. Dëmin eventual ekonomik që e ka pësuar nga sanksionet e vendosura, janë pasojë e luftërave që Serbia i ka zhvilluar në tri shtetet e dala nga ish-Jugosllavia, prandaj ajo, së pari duhet t’i përmend shkaqet që kanë sjell deri të vendosja e sanksioneve, e jo të flet për pasojat nga sanksionet”, tha ish Ministrja Nekibe  Kelmendi.

Sipas ish ministres Nekibe Kelmendi në luftën e fundit në Kosovë, ekonomia kosovare është shkatërruar pothuajse tërësisht.

Sipas saj, kriminelët serbë të luftës në Kosovë, janë pasuruar duke plaçkitur pasuritë e familjeve shqiptare si gjatë depërtimit në shtete fqinjë dhe shtetet e treta, ashtu edhe pas zbrazjes së atyre shtëpive. Po ashtu ministrja Nekibe Kelmendi tha se edhe ajo vetë është viktimë e luftës, në të cilën luftë forcat speciale serbe ja kanë rrëmbyer dhe më pas ja kanë ekzekutuar bashkëshortin dhe dy djemtë.

Gjatë këtij diskutimi ish Ministrja Kelmendi, parashtroi disa pyetje për prokurorin serbë, por ky i fundit nuk u përgjigj fare, bënë të ditur nëpërmjet një komunikate për media Zyra për Informim pranë Ministrisë së Drejtësisë së Kosovës.

********

Historia jonë, në përgjithësi dhe, lufta e fundit çlirimtare e udhëhequr nga e lavdishmja Ushtria Çlirimtare e Kosovës dhe kamandanti legjendar, Adem Jashari, në veçanti, ishte sa e dhimbshme aq edhe krenare.

Është krenare, sepse gjithmonë qe e drejtë dhe çlirimtare. Kurrë askujt nuk i ramë në qafë, por përherë i mbrojtëm trojet tona stërgjyshore nga grykësitë e ndryshëm lakmiqarë, veçan të atyre që erdhën nga stepet karpatiane, nga serbët e pabesë.

Edhe dhimbja qe e madhe, ngase e paguam shtrenjtë e me gjak. Pa u kredhur në histori, vetëm në luftën e fundit 1998/ 99, dhamë mbi 10.000 viktima, mbi 2000 dëshmorë, shumë të zhdukur, shumë të plagosur, shumë invalidë,  shumë të sakatosur e të dhunuar, shumë të dëbuar, shumë të traumatizuar. Sa u pëkëtë dëmeve materiale, mos të flasim fare, humbëm çdo gjë që patëm mbi dhe, madje edhe themelet e shtëpive.

Dhe, e gjithë kjo e keqe erdhi nga një përbindësh i pangopur me emrin Serbi!

Por, a mjaftojnë fjalët për ta dënuar fajtorin që tashmë e njeh mbarë globi ? Jo. Fjalët i merr era, shkrimet mbesin,- thonë latinët e lashtë. Ne, mjerisht, në këtë drejtim, jemi të mangët.

Më shumë jemi të prirë të flasim se sa të lëmë gjurmë në letër, pra të shkruajmë. Që sa kohë ka kaluar ajo zezonë llahtarie e ne ende nuk kemi dosje të kompletuar për gjithë ato humbje! Gjyqet e drejtësisë botërore nuk bëhen duke u bazuar në fjalë.

Ato duan fakte e argumente të shkruara. Kam lexuar diku se një gjykatës i njohur botëror thoshte: “Ma jepni një gjysmë faqeje të shkruar dhe unë, edhe më të pafajshmin do të mundem ta dënoj”.

Sidoqoftë, në mesin tonë kurrë nuk kanë munguar idealistët, që me altruizmin e tyre nositian, u vunë në shërbim të atdhetarizmës. Kështu vepruan edhe juristët drenicas: Jahir Bejta, Kadri Osaj e Bekim Veliqi, të cilët, këto ditë formuan Shoqatën: Organizata Joqevritare Bamirëse “NGRITJA E ZËRIT” në Skënderaj. Siç mësojmë nga Statuti i saj, qëllimi kryesor i saj është t’u dalë në ndihmë të gjithë të dëmtuarëve nga lufta, duke grumbullaur të dhënat e sakta për të gjitha dëmet: njerëzore, ekonomike, materiale, kulturore etj. dhe, pastaj, në emër të tyre të  ngris padi kundër Serbisë dhe ta vejë atë para drejtësisë botërore për ta detyruar që të paguaj dëmshpërblimin.

Mua më pëlqeu kjo nismë e mbarë, andaj edhe e tumira me gjithë zemër. Dhe, mbase për koinçidencë, kjo nismë vjen mu nga vendi ku zuri embrion fara e lirisë, nga Drenica heroike, për të lëshuar rreze në mbarë Kosovën, gjegjësisht kudo ku  frymohet e ku flitet shqip.Mos hezitoni e mos e humbëni shansin për ta kërkuar atë që u takon. Dhe, këtë mund ta realizoni më së miri e më së lehti, pa paguar asgjë, duke u anëtarësuar në këtë Shoqatë, e cila, së shpejti do t’i shtrijë krahët anë e kënd Kosovës e kudo në Trojet Etnike Shqiptare. E njëjta gjë vlen edhe për Ju bashkatdhatarë, kudo që jeni në mërgatë. Mjafton të hapni vebsajtin e Shoqatës, ku e keni aplikacionin  e specifikuar, të cilin mund ta shkarkoni e ta plotësoni dhe të bëheni anëtar i saj.

Vetëm një gjë nuk kompensohet dot: Jeta e më të dashurve Tuaj, por atë e ka shpaguar LIRIA!

Dhe, fare në fund, nismëtarët e kësaj pune i përgëzojmë me urimin: U vaftë mbarë dhe dalshi faqebardhë...shkruan mes tjerash thote publicisti shqiptar prof.Bedri Tahiri(Galicë, më 9. 11. 2008)

********

Kosova, jo e gatshme ta padisë Serbinë

Milazim Krasniqi, nga Drenoci i Malishevës, është njëri prej atyre që e ka prekur lufta e para njëmbëdhjetë vjetësh në Kosovë. Ia ka marrë jetën e vëllait, Mehdiut, 16-vjeçar, ia ka fashitur përtokë shtëpinë, e cila kishte gëlltitur një jetë mund të të atit, ia ka imponuar statusin e të depërtuarit për të vuajtur shumë ditë nëpër male, i ka shkaktuar shumë frikë për jetën e tij dhe të familjes e dëme të tjera. Por ani pse është ballafaquar me të gjitha këto, atij nuk i ka shkuar në mend ndonjëherë që të ngrejë padi për dëmet e shkaktuara nga Serbia.
“Fatin e familjes sime e shoh të ndërlidhur me atë të të tjerëve, ata të gjithëve na kanë dëmtuar, dikë më shumë e dikë më pak”, ka arsyetuar ai të dielën. “Mendoj që institucionet e Kosovës duhet ta bëjnë një gjë të tillë në emër të të gjithë të të dëmtuarve”.
Ky qëndrim i Milazimit është shfaqur pasi këto ditë ai ka dëgjuar se si dhjetëra familje serbe të Komunës së Gjilanit kanë kërkuar kompensim në shumë prej 8 milionë eurosh për dëmet e vitit 1999, përmes një padie që kanë bërë në Gjykatën Komunale të Gjilanit. E në Kosovë ende nuk dihet saktësisht se sa viktima dhe dëme të tjera ka lënë pas vetes lufta e viteve 1998-99. Llogaritet se jetën e kanë humbur përafërsisht 12 mijë njerëz nga të cilët 90 për qind me përkatësi etnike shqiptare, se janë të zhdukur edhe 1 mijë e 907, përfshirë këtu edhe rreth 400 mbetje mortore, të cilat vazhdojnë të mbesin të paidentifikuara në Morgun e mjekësisë ligjore në Prishtinë, se 120 mijë shtëpi janë shkatërruar, se është plaçkitur Fondi pensional e se janë shkaktuar edhe shumë të tjera. E ndonëse në Kosovë ka ndodhur që shqiptarët individualisht të ushtrojnë padi për dëmet e luftës, Kosova si shtet ende nuk e ka bërë një gjë të tillë kundër Serbisë. 
Zëvendëskryeministri i Kosovës, Hajredin Kuçi, ka thënë se shteti nuk është i gatshëm për të ushtruar padi në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë ndaj Serbisë për dëmet e luftës.
“Ka nevojë që faktet apo veprimet që kanë ndodhur në Kosovë të jenë të faktuara në kuptimin juridik, që të përgatitemi mirë dhe jo me e ngritë çështjen dhe pastaj me humb tek Gjykata, sepse ajo vepron në bazë të fakteve dhe jo perceptimeve”, është shprehur ai të dielën. “Por do të bëhet me kohë, njëherë ka qenë Gjykata Ndërkombëtare për Krime që është marrë me një çështje të tillë, por pastaj secili shtet veç e veç qysh është marrë Bosnja e Kroacia, do të merremi edhe ne në të ardhmen”, ka theksuar ai pa qenë në gjendje t’i caktojë veprimit kosovar një vend në kohë se kur ka për të ndodhur.  
Nënkryetari i partisë në opozitë, Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, Ahmet Isufi, ka thënë që institucionet e Kosovës duhet të punojnë në atë drejtim që ushtrojnë padi në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë për çështjen e dëmeve të luftës në Kosovë. “Kosova duhet të që të dërgojë materialin në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë, i cili Serbinë do ta paraqiste si agresorin që ka bërë të gjitha dëmet, qoftë ato njerëzore dhe materiale në Kosovë. Institucionet e vendit duhet ta përgatisin materialin, ekipin që do të kujdeset që materiali të deponohet dhe të shkohet deri në fund me këtë çështje”, ka theksuar ky nënkryetar i AAK-së. “Ka qenë një iniciativë e mëhershme për mbledhjen e materialit, gjatë kohës kur kam qenë edhe unë në qeveri, ku ka punuar një ekip për të akuzuar Serbinë për dëmet e luftës që i ka shkaktuar popullit të Kosovës, por më tutje nuk kam dëgjuar se çka ka ndodhur për grumbullimin e atij materiali”. 

Aktivisti për të drejtat e njeriut nga Prishtina, Shkëlzen Gashi, ka thënë se aktualisht nuk mund të ushtrojë padi ndaj Serbisë në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë meqë nuk është anëtare e OKB-së, por ai ka këshilluar që deri në një anëtarësim eventual në këtë organizëm institucionet vendase të punojnë në grumbullimin e materialit. Sipas tij, Kosova nuk duhet të ngrejë padi vetëm për krimet e luftës 1998/1999, por edhe për krimet e kryera që nga viti 1912, ku sipas shtypit evropian të kohës, vetëm në vitin 1912-1913 janë vrarë rreth 20 mijë shqiptarë, afërsisht 5 mijë prej tyre vetëm në Prishtinë.
“Por problemi kryesor i  Kosovës është se nuk ka qenë thuajse asnjëherë e përfaqësuar politikisht, jo vetëm karshi Serbisë, por as karshi bashkësisë ndërkombëtare. 'Politikanët' e Kosovës janë përfaqësues të bashkësisë ndërkombëtare, e disa edhe të Serbisë, karshi qytetarëve të Kosovës”, ka thënë Gashi. “Këta 'politikanë' lëre që nuk kanë ngritur padi ndaj Serbisë, por as dhjetë vjet pas luftës së fundit, nuk e kanë bërë regjistrimin e njerëzve të vrarë në Kosovë”. Sipas tij, edhe bashkësia ndërkombëtare e ka mbajtur një qëndrim të padrejtë në raport me luftërat në territorin e ish-Jugosllavisë. “Për krejt këtë nuk duhet akuzuar vetëm 'politikanët' e Kosovës, por edhe bashkësinë ndërkombëtare, e cila për luftërat në ish-Jugosllavi i mban përgjegjëse të gjitha palët e përfshira në luftë, e jo shkaktarin e këtyre luftërave: Serbinë”, ka thënë ai.
Zëvendëskryeministri i Kosovës, Hajredin Kuçi, nën ndikimin e rastit të ushtrimit të padisë nga ana e serbëve të Komunës së Gjilanit, është shprehur se serbët nuk kanë të drejtë morale që të padisin dikë për atë që ka ndodhur gjatë kohës së luftës në Kosovë para njëmbëdhjetë vjetësh. “Të drejtë morale nuk kanë, por është gjykata ajo që vendos në fund”, ka thënë Kuçi. “Unë mendoj se serbët nuk duhet të ndihen krenarë për atë që ka ndodhur në kohën e Milosheviqit, por përkundrazi duhet të ndihen jomirë”. Njëjtë si Kuçi, edhe nënkryetari i AAK-së, Ahmet Isufi, nuk i ka parë serbët të pajisur me të drejtën morale për të paditur dikë për dëmet e shkaktuara gjatë kohës së luftës. “Nëse duhet që dikush të akuzohet për krimet dhe dëmet të cilat janë bërë në Kosovë, atëherë ai është shteti serb dhe janë institucionet e Kosovës që duhet të bëjnë padi”, ka thënë ai. “Përndryshe çdo padi tjetër nga ana e qytetarëve do të jetë në kuptimin individual dhe në bazë të asaj që ka përjetuar populli i Kosovës është shteti serb ai që duhet të dënohet për të gjitha ato që janë bërë në Kosovë”. Mirëpo, kështu nuk është shprehur edhe aktivisti për të drejtat e njeriut, Shkëlzen Gashi. Ai ka thënë që serbët jo vetëm moralisht por edhe legalisht kanë të drejtë që të ushtrojnë padi për dëmet e luftës. “Atyre duhet t'u kompensohen të gjitha dëmet e shkaktuara gjatë dhe pas luftës në Kosovë. Shkaktarët e krimeve ndaj serbëve të Kosovës duhet të nxjerrën para drejtësisë dhe të marrin dënimet e merituara”, është shprehur ai. “Qeveria e Përkohshme e Kosovës, e kryesuar nga Hashim Thaçi, edhe pse e panjohur ndërkombëtarisht, meqenëse kanë pasur pushtet përmes Ministrisë së Rendit, te kryesuar nga Rexhep Selimi, duhet të japë llogari për krimet çnjerëzore që kanë ndodhë ndaj serbëve në Kosovën e pasluftës dhe po ashtu Shtabi i Përgjithshëm i UÇK-së duhet të japë llogari për krimet ndaj serbëve të vrarë gjatë luftës”. E Milazimi i prekur drejtpërsëdrejti nga lufta është shprehur i çuditur se si serbët ia lejojnë vetes veprimin e ushtrimit të padisë për dëmet e luftës. “Se di si po bëhen këto gjëra këtu kështu. Se di se si mendojnë ata, kur dihet mirë se kush kënd ka të drejtë ta padisë për atë që ka ndodhur në këtë vend”, ka thënë ai. “Kosova me njerëzit e saj ka të drejtë ta padisë Serbinë”.

Prizreni formon komision për vlerësimin e dëmeve të luftës

 Komuna e Prizrenit është në prag të formimit të komisionit të parë institucional për vlerësimin e dëmeve të luftës në Kosovë. Propozimi i dalë në mbledhjen e fundit të Kuvendit Komunal, ndonëse vlerësohet i vonuar, pritet të jetësohet në praktikë, në mënyrë që të faktojë dosjen me të dhënat për dëmet njerëzore dhe materiale të shkaktuara nga forcat serbe ndaj popullatës civile të kësaj komune.

Komuna e Prizrenit është ndër pjesët më të dëmtuara gjatë luftës në Kosovë. Pos dëmeve të konsiderueshme materiale, kjo komunë ka edhe shumë të vrarë dhe të zhdukur. Në këtë pjesë të Kosovës, krimet e forcave serbe janë nga më të tmerrshmet, sidomos në fshatrat Krushë e Vogël dhe Lugishtë të Hasit, lagjen Tusus të Prizrenit e gjetiu, ku në mesin e të masakruarve të shumtë ndodhen edhe fëmijë e pleq.

Megjithë krimet e shumta të kësaj natyre, pos KMDLNJ-së, pas luftës askush në mënyrë institucionale nuk ka mbledhur të dhëna për dëmet në njerëz dhe ato ekonomike.

Në mbledhjen e fundit të Kuvendit Komunal, kjo çështje është ngritur, ndërsa me propozimin e kuvendarit Masar Shala nga PDK-ja, u vendos për formimin e një komisioni për krimet dhe dëmet e luftës në këtë komunë të kryera nga forcat serbe, të ndihmuara edhe nga kolaboracionistë shqiptarë.
Shala tha se komisioni do të mbledhë të dhëna për krimet gjatë dy vjetëve të luftës.

Bashkim Kajdomçaj, koordinator rajonal i KMDLNJ –së në Prizren, tha për KosovaLive se të dhënat e mbledhura të kësaj natyre flasin se në Prizren gjatë luftës së fundit janë vrarë 310 civilë, përderisa 128 persona konsiderohen të zhdukur.

“Sa i përket njerëzve, të dhënat mund të ndryshojnë, pasi disa të zhdukur janë identifikuar më vonë. Në këtë komunë janë regjistruar rreth 5 mijë objekte banimi dhe përcjellëse të djegura dhe të shkatërruara”, tha ai.
Ndërkohë që pritet vendimi për formimin e komisionit, avokati prizrenas Esad Gutaj pret nga kjo iniciativë grumbullimin e dhënave faktike për krimet e kryera dhe hartimin e dosjes.

“Nëse jo për tjetër, atëherë komisioni që duhet të punojë në tërë territorin e komunës do të mundësojë së paku për historinë, kompletimin e dosjes së krimit të forcave serbe”, tha ai.

Formimi i një komisioni për inicimin e padisë ndaj shtetit serb për krimet e kryera në territorin e komunës së Prizrenit është lënë të shqyrtohet në mbledhjen e ardhshme të KK-së.

Me këtë rast do të caktohen detyrat, anëtarët dhe buxheti i nevojshëm. Këshilltari Shala propozoi që këtij komisioni t’i prijë kryetari i Komunës, Ramadan Muja.

Derisa pala kosovare, më konkretisht Komuna e Prizrenit ende nuk ka ngre padi për krimet e kryera ndaj civilëve shqiptare, në anën tjetër, tashmë vetë televizionet në Serbi kanë shfaqur dokumentare rreth vrasjes së civilëve në komunën e Prizrenit. Një film i tillë rrëqethës “Kur qëllo – qëllo në cak”, i përgatitur nga televizioni “B 92” dëshmon për vrasjen e më pas edhe djegien e kufomave të dy vëllezërve, Selman dhe Miftar Temaj në fshatin Kushnin të Hasit.

Në Skenderaj dorëzohen paditë e para për kompensim të dëmeve të luftës

Organizata Joqeveritare Bamirëse "Ngritja e Zërit" në Skenderaj, e cila merret  me parashtrimin e kërkesave për kompensimin e demit jo pasuror, demit material dhe fitimit të humbur në forma të ndryshme, të shkaktuara nga regjimi serb, që nga rrënimi i institucioneve te Kosovës, në vitin 1989, e deri në përfundim të luftës 1999, ka ngritur paditë e para për kompensimin e dëmeve të shkaktuara.
Sipas Jahir Bejtës, kryesues i kësaj organizate, avokatët e organizatës deri tash kanë përgatitur dhjetëra padi për kompensim, ndërkohë qe në procedurën përfundimtare të përgatitjes janë edhe qindra padi tjera. “Nga 31 palët e ftuara për t’i dorëzuar Gjykatës Komunale në Skenderaj, paditë e kompletuara kundër Qeverise së Republikës së Serbisë për kompensimin e dëmeve të shkaktuara,  22 palë i janë përgjigjur ftesës dhe paditë i kanë dorëzuar në Gjykatë”, ka treguar Bejta.
Por, ai është ankuar se, edhe pse në fillim të tekstit të padisë është bërë propozimi për lirimin nga pagimi i shpenzimeve procedurale në përputhshmëri me dispozitat përkatëse ligjore, Gjykata Komunale në Skenderaj nuk u i ka pranuar ato. “Palët janë detyruar qe paditë e tyre t’i dërgojnë tërthorazi, përmes postës”, ka deklaruar Bejta.
Sipas tij, me këtë Gjykata ka bërë shkelje të të drejtave të njeriut, andaj për këtë veprim të e ka lajmëruar me shkrim Avokatin e Popullit, Sami Kurteshin, me qellim të evitimit të kësaj dukurie për rastet në vijim.
Nga ana e tij, Rrahim Gashi, kryetar i Gjykatës Komunale në Skenderaj, ka konfirmuar pranimin e 22 padive nga kjo Organizatë dhe ka thënë se ato janë futur në procedurë. Ndërkaq lidhur me akuzat e Bejtës se paditë nuk janë pranuar drejtpërsëdrejti, Gashi ka thënë se nuk është në dijeni. “Nuk jam i informuar për këtë problem, pasi ajo është çështje e shkrimores se Gjykatës e cila është e obliguar të veprojë sipas normave në fuqi në të gjitha rastet”, ka deklaruar ai dhe ka sqaruar se më rëndësi është se lëndët janë në procedurë.
Lidhur me kompensimin e dëmeve të luftës, Gashi ka thënë se për këtë do të duhej të këtë një qëndrim në nivel të Kosovës. “Mendoj se për këto çështje të rëndësishme, sikur është kompensimi i dëmeve të luftës, është mirë qe në nivel të Kosovës të merret një qëndrim dhe të bëhet një marrëveshje se si e kush te merret me këtë çështje”, ka kërkuar i pari i Gjykatës Komunale në Skenderaj.

Sipas drejtuesve të Organizatës Joqeveritare Bamirëse "Ngritja e Zërit" në Skenderaj, kërkesat e tyre për kompensim i kanë bërë qindra qytetarë të komunave të Mitrovicë, Skenderaj, Drenas, Kastriot, Kamenicë, Vushtrri, Gjilan, etj. Ata pohojnë se të gjitha shtetet e ish Jugosllavisë, të cilat përjetuan luftën, ju kanë qasur punës për kompensim të dëmit të pësuar nga lufta, dhe se një gjë të tillë e ka edhe shteti ynë i cili duhet t’ju ndihmojë familjarëve të dëmtuar në luftë.

Sipas juristëve të kësaj organizate, vendimet juridike mbështeten në të drejtën ndërkombëtare dhe në praktikën gjyqësore të shteteve me drejtësi të zhvilluar. “Paditë për kompensimin e dëmit nga njëra anë kërkojnë nga gjykatat kosovare që ta njohin principin e kompetencës së jashtëzakonshme në të drejtën civile, që do të thotë së Qeveria e Serbisë mund të paditet edhe në vendin tonë, ngase një gjë e tillë në shtetin tonë fqinjë është i pamundur dhe i parealizueshëm”, ka deklaruar juristi Kadri Osaj, anëtar i kryesisë se OJB “Ngritja e Zërit”.

Pasojat e luftës në Komunën e Vushtrrisë dhe aktivitetet e zhvilluara për sanimin e tyre
Edhe komuna e Vushtrrisë si shumë pjesë të tjera të Kosovës doli nga lufta me dëme të shumta njerëzore dhe materiale. Pas luftës detyrim kryesor ishte sanimi dhe zbutja e këtyre pasojave të mëdha. Mirëpo falë angazhimit të Institucioneve komunale të Vushtrrisë u arritën rezultate të konsiderueshme në të gjitha aspektet çoftë në ndërtim të objekteve të banimit, infrastrukturës rrugore, shkollore,rrjetit elektrik etj. E gjithë kjo punë e madhe u bë falë edhe një menaxhimi dhe angazhimi të mirëfilltë të Kryetarit të atëhershëm të Komunës së Vushtrrisë z. Muharrem Shabani, i cili ka pasur një rolë të rëndësishëm në gjetjen e donatorëve të ndryshëm në ndërtimin e shumë objekteve të interesit publik në Komunën e Vushtrrisë gjë që edhe ndryshuan pozitivisht kushtet e jetesës së qytetarëve. Qyteti i vjetër i Vushtrrisë dikur me balt dhe ujëra të zeza gjatë kësaj kohe u hoq balta dhe shumë rrugë urbane dhe rurale u shtruan me asfalt. Nga njohës dhe kritikë të politikës vushtrriase, kosovare e më gjerë këto vite të qeverisjes së z. Muharrem Shabanit janë cilësuar shkëlqim dhe ringjallje e Vushtrrisë. Dhe me të drejt qëndrojnë këto pasi sot Vushtrria ka mbi 100 kilometra rrugë të asfaltuara, pastaj spitalin bashkëkohorë ndër më modernët jo vetëm në Kosovë por edhe në Ballkan, palestrën sportive ndër më të veçantat në Republikën e Kosovës, trafo 110 MW,shkolla, ujësjellës etj. Vlen të theksohet se rrjeti i rrugëve që u asfaltuan gjatë kësaj kohe ishte i madh dhe ka bërë që Vushtrria të lidhet gati me të gjitha fshatrat. Gjatë vitit të kaluar dhe në vazhdim u filluan dhe në ndërtim ishin rrugët Samadrexhë dhe Sllakovc, Vushtrri-Karaq, Pantinë-Ashlan, Pantinë-Akrashticë-Balinc, Gurakuq-Bivolak por edhe më parë u asfaltuan rrugët Dumnicë e ulët, Mesme-Epërme, Pestovë-Druar, Gurakuq-Stanovc, Magjistrale-Smrekovnicë-Pasomë, fillimi i punëve në rrugën e re magjistrale Vushtrri-Skenderaj, rrugë kjo me standarde bashkëkohore rreth 17 kilometra si dhe rruga tjetër Shtruherë-Pantinë- rruga e vjetër për në Mitrovicë.
Muharrem Shabani, lexues i Deklaratës Kushtetuese të 2 korrikut të vitit 1990 si dhe Kryetar i Komunës së Vushtrrisë gjatë mandatit 2002-2007, fletë për dëmet që ka shkaktuar Serbia ndaj Komunës së Vushtrrisë. Ndër të tjera z. Muharrem Shabani të cilin e konsultuam si njeriun që ka dhënë kontribut në sanimin e këtyre dëmeve na jap edhe shifra tronditëse për krimet e bëra nga Serbia gjatë luftës së Kosovës në qytetin dhe komunën e Vushtrrisë e cila ka qenë nder 5-6 komunat me dëmet më të mëdha në Kosovë, pas luftës kjo komunë doli me pasoja dhe dëme të mëdha njerëzore dhe materiale ndërkaq që pasojat e kësaj lufte vihen re edhe sot e kësaj dite pasi ende strehimi për shumë familje mbetet problem edhe në qytetin e Vushtrrisë ende ekzistojnë strehimore kolektive me kushte të rënda. U ndërtua një objekt në vitin e kaluar për strehimin e disa familjeve por ishte i pamjaftueshëm. Rreth 1200 objekte ende të pa ndërtuara në Komunë duhet gjetur përkrahje nga buxheti i Republikës së Kosovës, donatorët si dhe burime financiare tjera për strehimin e familjeve me gjendje të rëndë banesore. Shumë objekte shkollore nuk u rinovuan si duhet dhe ka nevojë zgjerimi i rrjetit të tyre si në qytet ashtu edhe në fshatra. Dëmet e përgjithshme në Komunën e Vushtrrisë kapin shumën përafërsisht rreth 767.223.287,00 DM, sipas Komisionit që ka bërë vlerësimin e dëmeve-pasojat më të mëdha janë edhe janë edhe në lëvizjen-migrimin e popullatës nga fshati në qytet për shkak të nevojave të strehimit sepse nga gjithsej 66 fshatra e që në regjistrim të dëmeve janë përfshirë 62 fshatra. Kjo lëvizje e popullatës fshat-qytet do të ketë pasoja edhe për të ardhmen dhe për zhvillimin e ekonomisë. Regjimi i egër serb Komunën e Vushtrrisë e dëmtoi shumë ajo pas luftës doli shumë e dëmtuar me afro 750 të vrarë, 118 të zhdukur me rreth 8400 objekte ndërtimore të djegura dhe të shkatërruara, infrastrukturë gati tërësisht të shkatërruar brenda dhe jashtë qytetit, shkolla të djegura dhe të granatuara, objekte shëndetësore, biblioteka, Xhami etj. Po ashtu në atë kohë gati të gjitha institucionet komunale ishin të demoluara nga forcat serbe dhe ishte tepër vështirë të fillohej, mirëpo prapë se prapë falë vullnetit që kishim ia dolëm së bashku që sado pak ti zbusnim këto dhembje që regjimi i egër serb i kishte shkaktuar komunës sonë. Për këtë gjatë qeverisjes sime të Komunës i kam kushtuar kujdes ndërtimit të infrastrukturës nëpër fshatra rrugë, shkolla, ambulanca, rrjet elektrik, ujësjellës etj.., e të cilat mund të shihen dhe preken sepse shumë qendra fshatare tani janë të lidhura me qytetin me asfalt dhe nuk kanë arsye më shpërnguljen në qytet i cili natyrisht ka qenë në gjendje tepër të rëndë me infrastrukturën komunale e cila natyrisht tani ka ndryshuar pozitivisht dhe të arriturat në kuptim të ndërtimit të Komunës në tërësi nuk mund të krahasohen me asnjë etapë kohore paraprake.
Mbetet prioritet krijimi i kushteve për një zhvillim më të shpejt ekonomik lokal dhe të krijimit të ambientit tërheqës dhe të sigurt për investime si në infrastrukturë komunale ashtu në ekonomi duke u bazuar në resurset e mëdha natyrore që ka komuna dhe ato njerëzore(Hajdin Islami)

Dëshmi e krimit të organizuar dhe gjithëpërfshirës ndaj shqiptarëve


nga Akademik prof.dr.sc. Pajazit Nushi



Para veti kam veprën Krimet e Serbisë në Kosovë 1998-1999 e dalë nga shtypi para pak kohësh dhe e botuar në dy vëllime me 1152 faqe.


Në këtë vepër në formë individuale dhe komulative jepen të dhënat e faktuara për humbje e zhdukje kapacitetesh njerëzore të të gjitha moshave, gjinive e kombësive në format më makabre që nuk kompensohen me asnjë formë dhe karakterizojnë një kohë ndër më të vështirat për Kosovën dhe, sidomos, për popullin shqiptar të saj.

Nga këto fakte arkivore lexuesi i kësaj vepre ose i pjesëve të kësaj vepre do të formojë një gjykim bindës se mendja njerëzore është shumë më fleksibile se ngurtësia e fakteve objektive që janë të parrëzueshme në çdo rrethanë, në çdo grup kushtesh e raportesh dhe vetëm si të këtilla ngelin në arkivat shtetërore.

Agjencia shtetërore e arkivave të Kosovës ka bërë punë të mirë që është marrë me saktësim të këtyre fakteve dhe të njëjtat do t’i plotësojë vazhdimisht duke krijuar dosje për të vrarët, të zhdukurit, të masakruarit, dosje për masakrat, për djegie pronash dhe asgjësim të ekonomisë së përbashkët të krijuar me mund, djers e gjak me vite, dekada dhe shekuj të tërë.


Arkivi shtetëror me këtë kryen detyrën e vet imediate duke u krijuar mundësi studiuesve shfrytëzimin e lëndës së arkivuar. Por, le t’i kthehemi përmbajtjes së kësaj vepre, që sot përurojmë.

Nga leximi i kujdesshëm i kësaj vepre mësojmë se iniciativa e përpilimit të një projekti për mbledhje dhe sistemim të dëshmive mbi konfliktin e armatosur në territorin e ish Jugosllavisë ka dalë nga Këshilli i Evropës që nga nëntori i vitit 2002. Por, për një projekt të përbashkët nuk treguan interes arkivat e disa vendeve federale të ish Jugosllavisë, kurse Kosova i ka hyrë kësaj pune pavarësisht nga qëndrimet e institucioneve shtetërore të vendeve të tjera.

Qëllimi i këtij projekti, siç thuhet në parathënie të kësaj vepre është: ‘’ ...prezantimi i fakteve, që paraqesin dokumentacion për krimet e Serbisë në Kosovë gjatë viteve 1989 dhe 1999 dhe të periudhave të mëhershme, të cilat i kanë paraprirë këtij krimi’’.

Për këtë qëllim ekipi i angazhuar ka arkivuar lëndën e duhur nga kuvendet komunale, nga Këshilli për Mbrojtjen e të Drejtave dhe Lirive të Njeriut, nga Komiteti Ndërkombëtar i Kryqit të Kuq, nga Grupi Ndërkombëtar për vlerësimin e dëmeve dhe të shkatërrimeve të luftës të Komisionit Evropian për Kosovë, nga Fondi për të Drejtën humanitare dhe nga disa organizata e institucione nivelesh ndërkombëtare, shtetërore, komunale dhe nivelesh të vendbanimeve.

Grumbullimi, stratifikimi ose shtresëzimi i fakteve dhe përpunimi i tyre i është nënshtruar standardeve arkivore ndërkombëtare. Duke pas për bazë qëllimin hulumtues dhe standardet arkivore ndërkombëtare lënda e këtij hulumtimi është sistemuar sipas karakterit të krimeve. Lidhur me këtë lënda është ndarë në vështrim të dëmeve të mëdha në kapacitete njerëzore, ku flitet për dhunime, tortura, trauma, për të vrarë, të masakruar, të pagjetur, të burgosur, të zhvendosur, të dëbuar dhe të depërtuar.

Ngushtësisht lidhur me dëmet e mëdha në kapacitetet njerëzore është përpunuar hollësisht lënda e dëmeve dhe e shkatërrimeve lëndore e materiale në nivel të të gjitha komunave dhe në nivel qendror. Në këtë mënyrë për herë të parë kemi paraqitje sintetike të dëmeve materialo-ekonomike dhe të dëmeve njerëzore me format e çrregullimeve të sjelljeve sociale dhe me forenzikë karakteristike të natyrës mjeko-ligjore.

Nga materialet e arkivuara mësojmë se dëmet materiale të luftës janë më të mëdha së që është menduar më parë.

U dëmtuan 100.389 shtëpi dhe 100. 1fshatra. Ndër objektet e dëmtuara ka komplekse objektesh të trashëgimisë kulturore, objekte të veprimtarisë edukativo-arsimore, shëndetësore, objekte të shërbimit publik dhe objekte ndihmëse. Autorët e përpilimit të kësaj vepre i kanë paraqitur të diferencuara dëmet dhe shkatërrimet si edhe efektet e tyre në 30 komuna të Kosovës, në vendbanimet dhe në fshatrat e secilës komunë të Kosovës.

Ja si duket tabela gjithëpërfshirëse e dëmtimeve dhe e shkatërrimeve të shtëpive dhe objekteve të tjera. (Tabela nga fq. 469 e librit 2). Nga këto të dhëna dallojmë karakterin e përgjithshëm dëmtues e shkatërrimtar të ndërtimeve të Kosovës. Vlerësimi financiar ende i karakterit preliminar llogaritet të jetë 10,830.073.00 €(Euro).

Dëmet dhe shkatërrimet e kapaciteteve prodhuese në bujqësi e blegtori, në industri, në xehetari e metalurgji, etj. do të përpunohen në botim të veçantë nga ana e institucionit’’Agjencia shtetërore e arkivave të Kosovës’’. Disa nga këto komplekse shkatërrimtare janë paraqitur të përpunuara edhe në botime të veçanta në gjuhë të huaja, por tërësia e tyre, gjithsesi duhet të përpunohet dhe të botohet së paku vetëm në anglishte.

Autorët e kësaj vepre kanë gjurmuat edhe rrënjët, shkaqet dhe pasojat e këtij krimi të rëndë dhe kanë ardhur në përfundim: ‘’Pushteti okupues serb,... me plotë paramendim aplikoi rrënimin e ekonomisë kosovare dhe shndërrimin e Kosovës në tokë të djegur duke ua bërë shqiptarëve autokton të pamundur ekzistencën dhe duke i dëbuar pasivisht nga vatrat e veta shekullore.

Lidhur me këtë përfundim dhe duke i komentuar të dhënat e faktet si edhe raportet kruciale ndërmjet tyre Këshilli redaktues dhe renesuesit e kësaj vepre përmbajtjen e saj e përdorin më tepër për të argumentuar karakterin e gjenocidit të konfliktit në Kosovën e viteve 1998 e 1999 pavarësisht nga titulli qendror, ku përmbajtja e kësaj vepre emërtohet me termin krim në kontekstin e titullit ‘’ Krimet e Serbisë në Kosovë 1998-1999’’.

Por duke mos u ndalur në këtë raport domethëniesh të termave dhe të koncepteve themelore për këtë vepër, përmbajtja e kësaj vepre i është përkushtuar më tepër dëmtimeve dhe asgjësimeve të kapaciteteve njerëzore gjatë luftës në Kosovën e viteve 1998 e 1999.

Në kaptinën kryesore të kësaj vepre është shkruar gjerësisht për burgosjet, dëbimet, depërtimet, zhvendosjet dhe eksodin e shqiptarëve përgjithësisht, për vrasjet në burgje, për vrasjet e inskenuara, për vrasje të fëmijëve, të të rinjve, të familjeve të tëra, për vrasje masive e për masakra dhe për të pagjetur, përkatësisht për të zhdukur. Këtu është vështir të bëhet fjalë për secilën formë të krimit.

Për këtë rast të kuptuarit e kësaj pjese të rëndësishme të kësaj vepre do të na mundësohet nga paraqitja e tabelës përgjithësuese për të vrarët, të pagjeturit dhe dëshmorët në Kosovë nga janari i vitit 1998 deri me 12 qershor 1999. (Ekspozohet tabela2.’’Të vrarë, të pagjetur dhe dëshmorë në Kosovë, janar 1998-12qershor 1999’’ nga fq. 470 e librit 2.

Format më të rënda të krimit ndaj njerëzimit u zbatuan ndaj popullsisë së Kosovës të të dy gjinive, të të gjitha moshave, të të gjitha shtresave të popullsisë dhe këto u zbatuan kryesisht ndaj popullsisë shqiptare, por edhe ndaj serbëve, boshnjakëve, romëve, hashkalive, turqve, etj.

Nga popullsia e 30 komunave me përbërje pjesëtarësh të kombësive të ndryshme, por me sasi strukturore heterogjene, përkatësisht të ndryshueshme popullsia e këtyre komunave i është nënshtruar vuajtjeve, vrasjeve dhe zhdukjeve në forma shumë të rënda pak të njohura në luftërat mëhershme. Këto fakte të pathyeshme dhe të padiskutueshme i japin krimeve në Kosovë karakter të krimit të organizuar dhe gjithëpërfshirës ndaj shqiptarëve në rend të parë.

Nuk është e tepërt edhe me këtë rast të thuhet se në vargun e këtyre fakteve dhe sistemit të kompozimit të tyre nuk duhet të kemi eksploziv ndjenjash dhe sulme agresive as ndaj raportit të Dick Martit, por të përgatitemi që në rrugëtimin e këtij raporti prej komisionit ligjor të të drejtave të njërit të Këshillit të Evropës ti furnizojmë anëtarët e këtij forumi me argumente të padiskutueshme për rolin e ushtrisë çlirimtare të Kosovës në mbrojtjen e thurjes dhe të asgjësimit të popullsisë shqiptare së Kosovës nga ana e ushtrisë, e policisë dhe paramilitarëve serb.

Në fund duke falënderuar përgatitësin e këtij botimi Prof.Dr.Jusuf Osmanin, i bëjë disa propozime për botuesin: Dokumentet autentike të luftës në Kosovën e viteve 1998-1999 dhe të pasojave të saja të arkivuara të botohen në vepër të posaçme, ku do të bëhej përkthimi dhe komentimi i tyre në gjuhë të huaj;

Disa nga dokumentet më të rëndësishme të luftës në Kosovë dhe të pasojave të kësaj lufte të lëshohen në qarkullim intermediatik bashkëkohor; Të bëhet përkthimi i kësaj vepre ose i pjesëve të saja në gjuhë të huaj, dhe të sajohet dosja e posaçme për të pagjeturit, përkatësisht për të zhdukurit dhe të plotësohet sistematikisht dosja e secilit prej tyre, sepse zhdukja e njerëzve dhe e gjurmëve të zhdukjes së tyre përbën karakteristikën kryesore të krimeve në Kosovë dhe formën më të rëndë të krimeve në Kosovën e viteve 1998-1999.

Madje, do të ketë mbetje mortore të të zhdukurve që do të zbulohen dhe identifikohen nga gjeneratat e mëvonshme.
Currently 5.00/5
12345

Dramë psikologjike

 Një satirë zvicerane e transformuar në dramë që i përshtatet realitetit social kosovar do të shfaqet premierë  në skenën e Teatrit Kombëtar të Kosovës.

Shfaqja “Fizikanët”, e shkruar nga autori zviceran, Friedrich Dürrenmatt, është adaptuar në formën e një drame psikologjike nga regjisori kosovar, Isa Qosja, tregon Vjosa Shala-Loca, menaxhere e këtij projekti “Fizikanët” sipas Shalës, është një shfaqje që nuk është adaptuar deri tani në Kosovë dhe ka qenë dëshirë e regjisorit Isa Qosja, që pikërisht këtë vepër ta inskenojë në dërrasat e TKK-së.

“Shfaqja është duke u përgatitur që një muaj e gjysmë”, tha Shala, duke shtuar se shfaqja përbëhet nga 2 akte, ndërsa trupa e aktorëve do të jetë një përzierje gjeneratash.

”Aty mes tjerëve do të interpretojnë Selman Jusufi e Luan Jaha por edhe artistë të rinj si Albulena Kryeziu”, tregon Shala.

E shkruar ne vitin 1962 ‘Fizikanët’ është një dramë psikologjike e ndarë në dy akte, ku tregohet përditshmëria e tre të sëmurëve mendorë, të cilët gjenden në një sanatorium të udhëhequr nga psikiatrja e quajtur Mathilde, e cila e monitoron gjendjen e tyre. Por, këta tre të sëmurë mendorë mendojnë se janë dikush tjetër.

Pacienti i parë, Herbert Georg Beutler beson se është Isaac Newtoni, pacienti i dytë Ernst Heinrich Ernesti beson se është Albert Einsteini dhe pacienti i tretë, Johann Wilhelm Möbius beson se vizitohet rregullisht nga mbreti biblik Salomoni.

Shfaqja fillon me aksion-vrasjen e një motre medicinale nga pacienti Einstein, vrasje kjo që hulumtohet nga inspektori policor, Richard Foss, që fillon të zbërthejë situatën e krijuar në sanatorium pas vrasjes, e cila del të mos jetë e vetmja.

Gjatë shfaqjes zbulohet se që të tre pacientët kanë sekretet e tyre dhe se në fund, me keqardhje ata rrëfehen te publiku për problemet e tyre. Shfaqja “Fizikanët” deri tani ka pasur më së shumti adaptime në formë të filmave televizivë në Finlandë, Rusi dhe disa vende të tjera evropiane

Yll Rugova;Babadimri dhe katër lezbeiket lakuriqe (video!)

 

Po ju kërkoj falje paraprakisht, ky tekst nuk ka lidhje as me babadimrin as me katër lezbeiket lakuriqe. Titullin e kom zgjedhë për me ju nxitë me kliku. Sepse ngjajshëm si kjo punë funksionon edhe industria e marketingut edhe PR (Public Relations). Përmes shenjimeve, hajde t’thojim populiste, imponohen produkte, agjenda edhe ide.
Me fore të k’tij lloji dhe me manovrime psikologjike, marketingu dhe PR-i (kjo e dyta konsiderohet edhe emër tjetër për propagandën) na bon me vendosë çka kemi me ble, çka na pëlqen n’jetë edhe për kon kemi me votu. Osht totalisht përtej perceptimit tonë, sa shumë pushtet kanë njerzt n’këtë industri. Qaq përtej perceptimit, saqë pritojim edhe me mendu.
N’vitet e gjashtëdhjeta në SHBA ka pasë lëvizje masive kundër manipulimit të masave. Epiqendra e lëvizjes kanë qenë hipikat. Ata kanë kërku që mos me iu diktu mënyra e jetesës prej establishmentit (shtetit dhe koorporatave). Krejt grupet e rebelume të k’saj periudhe jon njoftë si e majta e re – sepse kanë qenë të prirun ma shumë drejt kolektivizmit sesa individualizmit. Gjatë qesaj kohe, (kur n’Kosovë ka pasë demonstrata për ma shumë të drejta të shqiptarve), SHBA-të kanë hy në recesion të thellë edhe korporatat me establishmentin (po ju kërkoj falje për tej-thjeshtzimin) kanë nisë me kërku rrugë të shpëtimit. Kah mesi i viteve të 70-ta përmes kompanive të marketingut e PR-it kanë nisë me përdorë anketa masive për me mujt me i shenju individualisht kërkesat e konsumatorve (dhe votuesve), me i grupu ato edhe me i plotësu sa ma mirë. Në fakt, kjo strategji osht tregu e suksesshme, (vendi ka dalë prej krizës – nuk e di sa kanë qenë koincidencë kjo!) edhe njerzt jon ndi që kanë liri me konsumu çka ata dojin, edhe me jetu jetën qysh ata dojin (a ka qenë iluzion apo, nuk kam bythë me diskutu!). Poget qyky ka qenë fillimi i ni ‘popullizmi të ri’ që ka lindë, i lidhun drejtpërdrejtë me PR-in edhe marketingun.
Prej plotësimit të kërkesës për konsum, kjo mënyrë ‘plotsimit t’kërkesave të popullit’ ka kalu edhe në politikë. Programi elektoral i presidentit Clinton ka qenë i krijum përmes anketave të këtij lloji – si duket për herë të parë në histori. Edhe marketingu i tij elektoral osht bazu në fushata shumë të specializume për profile të ndryshme të popullatës.
Mbas fitores së tij, edhe Toni Blair ka përdorë anketat për me kriju programin e tij zgjedhor. Tu e huazu strategjinë e marketingut të homologut t’tij amerikan, edhe ky i ka fitu zgjedhjet. Nejse, problem ka qenë fakti se, programi i bazum’ në kërkesa t’popullit e ka pasë mongi nivelin e ekspertizës. Edhe disa pjesë të programit kanë dështu totalisht.
Strategjia mandej osht shpërnda edhe në vendet tjera të botës, për me mbrri edhe tek populli ynë krenar, arkaik, bujar, trim... Në dy an’t e kufinit, fitoret në zgjedhje mujin me iu atribuu kryesisht marketingut edhe PR-it. Gati gati mujim me nxjerrë ligj prej ksaj pune:
Gjasat për fitoren e zgjedhjeve jon në raport të drejtë me paratë e shpenzuara në marketing dhe PR.
Paret që i kanë shti për marketing të Obamas jon afërsisht dyfish ma shumë se ato që jon hi për fushatë të MacCainit.
Në zgjedhjet e fundit (para pavarësimit) PDK i ka fitu zgjedhjet tu iu falënderu marketingut të dobët të LDK-së – edhe marketingut masiv të vet. Kurse kjo e fundit, i ka fitu zgjedhjet e në Prishtinë (2009), falë marketingut dhe PR-it të mendum’ mirë. Edhe pse, për asnjonën nuk dihet sa pare i kanë dhonë, ato, masi po mujin, nuk po i deklarojnë shpenzimet hiq.
Edhe n’Shipni, n’zgjedhjet e fundit, s’ka qenë lufta mes dy liderëve politik, po n’mes ekspertëve t’marketingut të tyne.
Ndoshta krejt kjo punë nuk ka kurgjo të keqe. Në fakt po duket ma afër ni modeli ideal të demokracisë. Problemet e vetme që i ka jon, pushteti që po u jepet njerzve të marketinut dhe zgjidhja e problemeve prej vetë popullit e jo ekspertëve. Në zgjedhjet e fundit në Evropë, kanë fitu në shumicën e rasteve të djathtët, veç për shkak të politikave të tyne ksenofobe. Popullata, e shtyme prej dobësimit ekonomik ka kriju përshtypjen se jon të ardhunit ata që po ia shkaktojin krizën edhe po ua marrin vendet e punës. Në fakt, osht e kundërta, pa numër të caktum të t'ardhunve n'vit, ekonomia Evropiane kish me shku drejt dështimit. Ec e bjeri n'fije!

Arbana Xharra;Fmijtė tanė Snoba

Tu mendu cka me shkru nė Bllog, fillova ti numroj problemet me te cilat ballafaqona çdo dite. Gjithçka me bijke n’mend. Po thash s’po kallxoj kurgjo tė re, mu duke sikur krejt bota po i din edhe “s’ėshtė asgjė interesant tė shkruhet pėr to”. S’po du me pėrmend, ujin, rrymėn, bėrrllogun… Po as nuk po du me shkru pėr korrupsion e as me pėrmend kėtė qytet ku jetoj e qė s’ki as trotuar tė shlir pėr me ec.


Po ajo çka po me shqetėson dhe pėr tė cilin menoj mė sė shumti, dhe mė vjen keq shumė ėshtė koha e paktė qė e kaloj me dy djemtė e mijė, Andin (5) vjeç edhe Artin 10 muajsh. Edhe ndikimi shumė i vogėl qė unė kam nė rritjen dhe zhvillimi e tyne. Mė vjen keq, qė ju kanė qellu tė dytė prindėrit gazetar dhe shumė pak kohė kemi pėr ta.
Megjithatė kemi zgjedh m’i qu nė qerdhe qė aty mu socializu. Andi ka hy me njė fazė qė gjithçka sheh, dėgjon, apo mėson nė çerdhe, flet pėr to kur vjen nė shtėpi. Prej muhabetit qė ai e kallon kur tė vjen nė shpi, sado qė edukatorėt mundohen qė me planprogramin e tyre ti edukojnė fėmijėt, po me vjen keq ta them, por po e shoh qė socializmi dhe edukimi ėshtė e kot.
Ndikimin me tė madh e kanė nga fėmijėt qė shkojnė nė atė çerdhe. Fėmijė secili mė i bukur se tjetri, shumica e tė cilėve veshin kėpuce tė firmave tė “Geox” dhe “Ciciban” çmimi i tė cilėve sillen prej (30-100 euro), gardėrobė tė shtrenjtė. Ata shkojnė nė çerdhe tė pėrcjellur nga prindėrit qė nisin kerre secili mė tė mirė se tjetri. Dikush ju merr lakmi, qė po ka njerėz qė po dijnė me jetu.


Njė dite Andi vetėm 5 vjec , lypke (Game boy), qė po kushtojke 150 euro, njė ditė tjetėr lypke Portal DvD player, e sa e sa sende tė tjera e lodra qė ju ka pa fėmijve tė tjerė aty. Kur e sheh ty tė kajt fėmija tė dhimbset, por kur ndalesh e mendon se nė cka ėshtė ka tė shėndrrohet fėmija yt tė vjen pėr me kajt.
Tash jam bind qė Andi asht ka rritet me njė rreth tė fėmijėve prindėrit e tė cilėve shesin mend tu i vesh me gardėrobe me firma, me kompleksin qė ju fusin nė kokė hala pa mėsu mirė me fol, qė duhet mu dukė qė kanė pare, pėrndryshe nuk ėshtė shumė i rėndėsishėm nė rreth.


Pronarja e çerdhes tu e pa tendencėn e prindėrve qė tė shesin mend pėrmes fėmijėve tė tyre, e ka nxjerr njė letėr nė derė me kėrkesė qė fėmijėt tė vishen thjesht dhe me tesha tė pambukta. Por, ajo urdhnesė nuk ka pas ndikim aspak, prindėrit “modern”, po vazhdojnė me tė veten.


Edhe para disa ditvėe, Andi vjen nė shpi brej banesės edhe m’vet cfarė kerri ka Mehmet Kosova?, edhe a e kom pa unė naj herė Mehmet Kosovėn?.
Cka me bo, veq u nala e mendova, po cka ju duhen ato tesha e ato kėpuce, e ato kerre, kur fėmijte e tyne flasin pėr Mehmet Kosovėn, dhe edhe naj ditė s’kanė me mendu pėr kurgjo pos kerreve tė shtrenjta, telefonave...Kėshtu kadal kadale shėndrrohen nė “Snoba”.

Një autobus që t’çon n’stacion t’autobusëve!



Nga Krenar Gashi,Prishtine
Prishtina mbase është qyteti i vetëm në botë, që nuk ka autobus që të çon në stacion të autobusëve. A e keni menduar këtë ndonjëherë? Asnjë autobus lokal që qarkullon nëpër qytet, nuk të çon te stacioni i autobusëve, prej ku nisën autobusët e linjave kombëtare e ndërkombetare!

Në mungesë të një linje të tillë, që do të ishte e logjikshme dhe e nevojshme (hej, paramendojeni, nuk ka autobus që t’çon n’stacion!) qytetarët janë të detyruar të marrin taksi, apo të arrijnë në stacion të autobusëve duke përdorur linjat ndërurbane, kryesisht atë për në Fushë Kosovë. As kjo linjë, e as ajo tjetra për në Obiliq, nuk kanë vendndalje të ligjshme afër stacionit qendror të autobusëve. Kësisoj, secila ndalje që bëhet në rrugët rreth stacionit për të lënë apo marrë udhëtarët, jo vetëm që shkakton tollovi në trafik, por edhe është e paligjshme.

Autoritetet rregullative, në këtë rast Komuna e Prishtinës, si duket i kanë rregulluar punët e tyre për merak, sa që nuk iu ndodhë që të shfrytëzojnë transportin publik për ta vërejtur këtë fenomen.

Por ja që, po e zëmë, iu vjen një musafir nga ndonjë qytetet a shtet tjetër, përmes transportit publik rrugor, dhe zbret në stacionin e autobusëve në Prishtinë. Nëse nuk keni dalur ta prisni musafirin, e me ç’rast do duhej të paguanit 1 euro për të hyrë në stacion, musafiri ka për të qenë i detyruar të paguaj një nga taksitë shumë të shtrenjta që lejohen të futen brenda në stacion. Meqë, po e përsëris duke qeshur, nuk ka autobus që vjen prej qytetit n’stacion.

Ky është veç një nga shumë paradokset rreth stacionit të autobusëve. Ja edhe një tjetër: Stacioni i autobusëve në Prishtinë duhet të jetë i vetmi stacion në botë, ku më shumë njerëz presin jashtë stacionit, sesa nëpër peronat përkatës. Madje, shpesh ndodhë që të ketë më shumë udhëtarë që presin “te rrethi” sesa në stacion.

E pse të shkojnë në stacion? Së pari nuk ka transport publik që i dërgon atje. Së dyti, bileta që blehet në stacion kushton për 0.5 euro më shtrenjtë sesa bileta që blehet në autobus. Dhe së treti, nuk ka ndonjë autoritet mbikëqyrët apo rregullativ, që do ta rregullonte këtë punë. Kësisoj, nuk bëhet nami që autobusët që nisen për në Prizren, Ferizaj a Shkup, ndalojnë fillimisht të porta e stacionit, e më pas te rrethi, duke e bllokuar kështu trafikun edhe ashtu të rënduar të Prishtinës.

Krejt në fund, më duhet të kthehem te fillimi: na duhet një autobus që na çon n’stacion t’autobusëve. Sa më shpejt që të jetë e mundur!

Plakushi i Hemingway-it dhe Peshku i madh

nga Ron Salaj
 
 
“Plaku dhe Deti” është një romanë “bestseller” i letërsisë amerikane dhe mbarë botërore, i shkruar nga shkrimtari i njohur Ernest Hemingway. Besoj që shumica e ka lexuar këtë vepër fantastike e cila pushtoi mbarë botën. Plakushi peshkatar – Santiago, i stërmunduar nga jeta, i vetem, pa pronë dhe me një barrake të rrënuar, gjendet në detin e pafundmë, në mes dallgëve të harbuara që simbolizojnë jetën e tij të përplasjeve. Me fuqinë e tij, përvojën dhe dëshirën të paepur për të mbijetuar, ai arrinë ta fitoj luftën në mes të detit me “Peshkun e madh” duke dalë fitimtar. I cvilitur dhe i dërmuar ai e sjell në breg vetëm skeletin e mbetur nga ai gjah i Peshkut të madh, të cilin gjatë udhës ia shqyen peshkaqenët.



Romani “Plaku dhe Deti” sot është shndërruar në një fiksion jetësor, i cili në mënyrën më metaforike e përshkruan gjendjen aktuale në Kosovë. Kosova ka shumë njerëz si “Santiago”, të lodhur nga jeta, të varfër, filikat, disa me familje e disa pa familje, por prap me një fije shprese në këto kohë të turbullta politike. Krahas “Santiago-ve”, kohët e fundit po na dalin ca si shumë “peshq”; disa më të mëdhenj e disa më të vegjël, disa të cilësuar si më të rrezikshëm e disa si më pak të rrezikshëm.



Para se të merret gjyqësia, njëri ndër ta u cilësua nga gazeta britanike The Gurdian si “the Biggest Fish” për gjoja krim të organizuar në Kosovë, tamam sikurse ai peshku i Santiagos – alamet krapi do të thoshin në Shkodër. Menjëherë pas tij, pasoi gazeta franceze Le Monde e cila nxorri në pah një tjetër alamet peshku mu në kohën më të papërshtatshme për Kosoven, madje artikulli përmbante një dokument sekret të marrë nga KFOR-i,për të cilën dokument nuk kishte njohuri as vet KFOR-i! Nëqoftëse deri tani kemi patur mungesë të energjisë elektrike, papunësi, mungesë të pastërtisë, mungesë të parqeve, mungesë të ndërgjegjës, mungesë të kulturës, për një gjë nuk mund të ankohemi sepse mediat ndërkombëtare po na ushqejnë me mish peshku. Edhepse jemi vend kontinental pa detra dhe me kriza të paralajmëruaar nga FMN-ja megjithatë sipas mediave ndërkombëtare të pakën mish peshku kemi me bollëk.Jo më kot jemi cilësuar si shtet Sui Generis!



Por ajo që e bënë kaotike tërë këtë tragji-komedi e cila po ndodhë në “ishullin ballkanik të banuar nga Evropianët e Rinjë” është emërtimi “peshqit” që po përdorët nga ndonjë prokuror dhe media. Kjo përkon edhe me një shprehje shumë popullore që përdoret tek shqiptarët – “e paske trurin e peshkut”. Tingëllon në pamje të parë si një fjalë e koduar nga mediat dhe prokurorët duke e njohur naivitetin e shqiptarëve të bien në çdo karrem.



Ndërsa në karrem po biem të gjithë, çështja mbetet ku të gjejmë Santiagon për t`i vënë në grep “big fish-at” dhe t`i sjellë deri në breg. Apo mos duhet te ngjallet Hemingway dhe ta sjell plakushin e tij me kurajo e zemër të paepur që solli në breg skeletin e peshkut të madh dhe të na e s`pastroj këtë shtet nga kundërmimi i erës së “peshkut”.

Befasitë e bisedimeve me Serbinë

nga Adrian Çollaku

Fillimi i shpejtë i bisedimeve direkte me Beogradin, i paralajmëruar nga zyrtarët e lartë të Bashkimit Evropian se do të ndodhë brenda pak javësh, mund t’i zërë në “befasi” institucionet e Kosovës.

Ekzekutivi i vendit, ndonëse ka caktuar edhe bartësin (Edita Tahiri) të procesit të bisedimeve me Serbinë, megjithatë ende nuk e ka bërë publike agjendën e bisedimeve. Për më tepër, ende nuk dihet nëse Prishtina zyrtare ka një platformë të qartë të bisedimeve dhe nëse kjo platformë duhet të kalojë apo jo edhe nëpër “filtrat” e Kuvendit të Kosovës.

Nga ana tjetër, partitë politike dhe shoqëria civile, kanë kërkuar transparencë nga institucionet e Kosovës, në agjendën e bisedimeve si dhe kanë kërkuar që për këtë çështje kaq të ndjeshme të merret “leja” nga ana e organit më të lartë qeverisës në vend, Kuvendit.

Kabineti i shefes së diplomacisë evropiane, Catherine Ashton, ka bërë me dije se përgatitjet për të nisur dialogun Prishtinë-Beograd janë në fazën finale.

BE: Konsultimet për dialog në fazën finale

Zëdhënësja e baroneshës Ashton, Maja Kocijançiq ka bërë të ditur se BE-ja po zhvillon konsultimet e fundit me palët. “Ne po kryejmë raundin final të konsultimeve para dialogut Prishtinë-Beograd. Presim që pas këtij raundi, dialogu të fillojë në javët e ardhshme”, ka thënë për Radion Evropa e Lirë zëdhënësja e kabinetit të Ashtonit, Maja Kocijançiq.

Ajo ka thënë se ka shumë fusha ku pritet të diskutohen në bisedimet ndërmjet Prishtinës e Beogradit.

“Ka shumë fusha ku ekziston nevoja për të promovuar bashkëpunimin dhe zhvillimin e raporteve, si: regjistrimi civil, aviacioni dhe tabelat e veturave. Pritet që të jetë proces hap pas hapi, ku të dyja palët do të tejkalojnë çështjet specifike në atë mënyrë për të cilën të dyja palët janë pajtuar t’iu qasen”, ka thënë Kocijançiq.

Pavarësisht këtyre deklarimeve, burime ndërkombëtare i kanë thënë gazetës se në këto bisedime do të diskutohen edhe çështjet politike, sidomos çështja e veriut, do të jetë një nga çështjet e para që do të diskutohet, sidomos kur kemi parasysh qëndrueshmërinë e qeverisë së re.

Edhe vetë fakti i emërimit të zëvendëskryeministres Edita Tahiri në rolin e shefes së ekipit kosovar në këto bisedime, nga shumë analistë dhe nga opozita është parë si provë e mjaftueshme bisedimet do të jenë të nivelit politik.

Se do të ketë bisedime politike nuk i ka përjashtuar as presidenti i vendit, Behgjet Pacolli. Gjatë qëndrimit në Mitrovicë, i pyetur se a do të përfshihet veriu si temë e bisedimeve ndërmjet Prishtinës e Beogradit, Pacolli nuk ka dashur që të komentojë shumë rreth kësaj çështjeje, por vetëm ka thënë se grupi i bisedimeve është në përgatitje e sipër dhe ata kanë agjendën, e vet e cila është e mbështetur nga, siç është shprehur ai, “miqtë tanë ndërkombëtarë, Qeveria e Kosovës dhe Presidenca”.

Opozita dhe shoqëria civile kërkon transparencë

Deputeti i partisë më të madhe opozitare në vend, Gauk Konjufca, ka thënë se platforma e bisedimeve duhet domosdo të kalojë edhe nëpër Kuvendin e Kosovës. “Në mbledhje të Kryesisë së Kuvendit të Kosovës e kam ngritur këtë çështje që negociatat patjetër të kalojnë nëpërmjet Kuvendit dhe e kam kritikuar këtë punën e emërimit të kryenegociatores, derisa nuk është diskutuar fare nëse bën apo jo dhe ne jemi informuar prej medieve”, ka thënë ai.

Sipas tij, qeveria nuk bën në asnjë formë ta anashkalojë Kuvendin për këtë çështje kaq të ndjeshme për vendin.

Ndaj paralajmërimit të fillimit të shpejtë të bisedimeve me Serbinë të shtunën ka reaguar edhe Klubi për Politikë të Jashtme. Sipas këtij klubi, mënyra se si qeveria po i qaset këtij procesi, ngrit shqetësime serioze për ecurinë e tij, por mbi të gjitha për pasojat që do të mund të prodhohen në raport me interesat shtetërore.

“KPJ vlerëson se i tërë procesi i bisedimeve duhet të jetë konsensual dhe duhet t’i nënshtrohet verifikimit të Kuvendit të Kosovës”, thuhet në reagimin e KPJ-së.

Sipas këtij klubi, nisja e takimeve të para negociatore dhe emërimi i zyrtarit që do t’u prijë bisedimeve, tregojnë se z. Thaçi ia ka mësyrë këtij procesi pa përfillur opozitën dhe pa përfillur Kuvendin e Kosovës. “KPJ konsideron se Kuvendi i Kosovës është vendi ku procesi negociator duhet fillimisht të diskutohet e më pas të aprovohet fillimi i tij”, thuhet ndër të tjera në reagim.

Derisa zyrtarë të lartë shtetërorë nuk kanë shprehur gatishmëri që të flasin dhe të japin detaje lidhur me bisedimet direkete me Beogradin, zëvendëskryeministrja e Kosovës, Mimoza Kusari- Lila i ka thënë “Zërit” se patjetër se këto bisedime duhet të kalojnë edhe në Kuvend. Sipas saj, qeveria nuk mundet e vetme të hyjë në këto bisedime, por sipas saj në to duhet të përfshihet i tërë spektri politik.

KPJ-ja ka paralajmëruar qeverinë se nëse ajo do të devijojë nga vendimmarrja konensuale për hyrje në bisedime, ajo e rrezikon potencialisht stabilitetin e vendit.

Artisti Rrezeart Shyqri Galica – Giqi hapë ekspozitën e tij personale.

 
 
Pas suksesit të tij në ekspozitën e përvitshme “Onufri’, në Tiranë, artisti nga Kosova Rrezeart  Shyqri Galica – Giqi, do të “përballet” me një tjetër publik . Pikërisht sot artisti do të udhëtojë së bashku me veprat e tij drejt Tetovës, në Galerinë e Arteve për të hapur ekspozitën e tij personale. Ekspozimi i veprave është menduar nga artisti dhe organizatorët të jetë e ndarë në dy cikle, të cilët deri më tani, janë prodhimtaria e tij artistike më obliguese dhe i përcaktohen të tilla prej këtij obligimi.
image
E gjithë krijimtaria e vet është artistike dhe cikli i parë është një vijueshmëri imazhesh me temë aktuale dhe përmbajtje politike. Ndërsa cikli i dytë i takon temave të tjera që çdo artist krijon në bazë të përgatitjes profesionale. Krijimtaria e ciklit të parë e ka kaluar tashmë kufirin e mendësisë shqiptare.

 Dhe është shumë e rëndësishme të theksohet se pjesa e veprave me përmbajtje politike, tani, po u jepet për temë specializimi në fushën e artit, studentëve të Akademisë së Arteve të Bukura të Peruxhias në Italisë /Accademia di Belle Arti Pietro Vannucci Perugia.


 Sipas kritikes së arit, Suzana Varvarica-Kuka, artisti grafist ka ditur të vlerësojë drejt dhe seriozisht eksperiencën e mrekullueshme të ateliesë së grafikës dhe të artistëve grafistë të Kosovës në disa kohëra. Kjo ka sjellë që ai të mbështetet në një bazament të fuqishëm dhe ta pasurojë me krijimtarinë e vet, e cila përzgjedh të aplikojë teknikat e reja, që janë produkt i një epoke dhe brezi të ri artistësh. Gjithmonë situata e tij do të konsiderohet aktive e flak për flaktë me temat që i servir politika e sotme e vendit të vet dhe e potikave të të huajve për vendin e tij

Rrezeart  Shyqri Galica – Giqi ka lindur në Prishtinë, më 1981. Ai i ka kryer dhe përfunduar studimet në Fakultetin e Arteve të Universitetit të Prishtinës në vitin 2005 në atelienë e Dizajnit Grafik. Po pranë këtij universiteti ka kryer studimet Master në vitin 2008 në drejtimin specifik të Multimedia-s.

Enver Petrovci dhe ndroja për të aktruar në Tiranë

Ai është një aktor i njohur për publikun shqiptar, ndonëse i shfaqur vonë në skenën shqiptare. Në fakt interpretimi i tij i drejtpërdrejt me publikun shqiptar ka qenë gjithmonë i dëshiruar, por deri tani dhe gjithmonë i munguar.
Vini në Tiranë për të interpretuar në komedinë e regjisorit Haxhiraj, ndërkohë që ka vite që keni patur oferta nga shumë regjisorë shqiptarë. Përse vendosët tani?
Kam patur gjithmonë dëshirë për të ardhur në Tiranë, por gjithmonë kam patur një ndrojë për të punuar në Tiranë dhe në përgjithësi në Shqipëri, sepse eventualisht unë kam patur një kompleks të madh, që është gjuha. Edhe në këtë bashkëpunim kam ardhur me këtë ndrojë me vete. Që në fillim u kam thënë kolegëve se, nëse unë nuk arrij të jem i suksesshëm (me gjuhën), atëherë do më lejoni që unë të tërhiqem nga ky projekt. Po erdhi koha e premierës dhe unë nuk u tërhoqa dhe për këtë më vjen mirë.
Nuk u tërhoqët sepse “mposhtët” ndrojën?
Nuk u tërhoqa sepse jam i sigurt se arsyeja kryesore është se kam takuar njerëz të shkëlqyer dhe të mirë, që është baza e një bashkëpunimi të shkëlqyer. Nuk e kam ditur se në Shqipëri ka regjisorë dhe aktorë të këtij niveli, që më kanë dhënë mua forcë sa vendosa që dua të qëndroj. Por ajo që unë dua të theksoj tani e përherë është fakti se zbulimi më i madh në jetën time artistike është regjisori Fatos Haxhiraj. Unë kam punuar me shumë regjisorë shqiptarë dhe të huaj, sidomos të huaj, sepse pjesë më e madhe e karrierës sime është jashtë trojeve shqiptare, edhe kam takuar shumë të tillë dhe për mua ka qenë befasi regjisori Fatos Haxhiraj. Madje, i kam thënë se do ta kisha blerë po të kisha patur mundësi, blerë në kuptimin se do t’i krijoja kushte që të mos shkonte më në Romë, por të mbetej këtu në mesin e atyre që flasin shqip dhe të bëjë atë që i ka falur Zoti e që di mirë ta bëjë, të vërë shfaqje në skenë edhe pse atje në Romë e pret mbesa që e kërkon çdo ditë.
Ishte regjisori Haxhiraj që ju bëri të qëndroni?
Aktorët tanë, po ua them me sinqeritet, kanë nevojë për regjisorë që janë dhe pedagogë. Unë për veten time kam menduar se jam aktor i mençëm dhe di diçka nga ky profesion, por kur kam takuar Fatosin kam parë se nuk di asgjë ose duhet shumë shumë me mësu për të ardhur në këtë nivel që është Fatosi. Jam shumë i lumtur që kam takuar Fatosin dhe këtë ekip që kam gjetur këtu. Me këtë ekip realizues njeriu nuk mundet kurrë me humbë, me këtë ekip kudo në botë që të shkojmë mund të fitojmë, për këtë jam i sigurt, sepse është ekip me energji pozitive.
Keni kaq muaj në Tiranë për të vënë në skenë veprën ART, a jeni penduar qoftë dhe për një moment?
Shumë kam sakrifikuar për këtë shfaqje, sepse jam këtu që prej dy muajsh, kam sakrifikuar jo vetëm materialisht por edhe emocionalisht, por aspak nuk pendohem, sepse kam takuar njerëz të mirë dhe artistë shumë të mirë. Më vjen çudi sesi Tirana nuk e di se çfarë artistësh ka ose ndoshta e di por unë nuk e dija. Nuk kam pritur që në mesin e Shqipërisë mund të gjehej një regjisor i nivelit botëror dhe kur e them këtë kam mbi supe përvojë në punë me regjisorët të njohur europianë. Fatosi si regjisor punon me lojën e aktorëve dhe kjo është një gjë shumë e rralle sot.
Çfarë do sjellë Petrovci në këtë komedi?
Unë në këtë komedi interpretoj personazhin Serxho, i cili është dhe inicuesi i ngjarjeve që pasojnë. Serxho (unë) blen një pikturë, e cila nuk u pëlqen dy shokëve të tij dhe secili mbron qëndrimin e tij, që shija e tij për artin është më e mira. Këtu fillon konflikti mes tre shokëve, që në anën tjetër janë shokë të ngushtë. Shfaqja në qendër të saj ka ndenjën e miqësisë.

Kërkohet që UNESCO-s të mbrojë “Eposin e Kreshnikëve”



“Eposi i kreshnikëve”, një epos legjendar shqiptar me kënge të ndryshme epike të lashta, të cilat shoqërohen me lahutë, pjesë e trashëgimisë sonë kulturore, vlerësohet në rrezik.

Një grup pune,i ngritur nga Komiteti Kombëtar i Trashëgimisë Kulturore dhe Shpirtërore do të përgatisë dosjen për t'ia propozuar UNESCO-s si një “kryevepër në rrezik”.

Dosja do të përmbajë gjithë “Eposin e Kreshnikëve” si dhe masat që duhen për mbrojtjen e kësaj trashëgimie shpirtërore, bashkë me realizimin e aktiviteteve, që mund ta sjellin atë sa më afër publikut shqiptar dhe të huaj.

Arrestohet i dyshuari për masakrimin e 6-vjeçarit nga Miratoci

Motivi i vrasjes makabre të Nijaziut nuk është zbuluar akoma edhe pse i dyshuari kryesor është një i afërm i viktimës
(I Plotësuar) - Pas arrestimit të dyshuarit Refik Z. për vrasjen makabër të fëmiut Nijazi I. është dërguar tek gjykata hetuese. I dyshuari tek gjykata e lartë gjatë dëgjimit të tij nga gjykatësi hetues ka heshtë për akuzat që iu janë bë rreth vrasjes monstruoze të gjashtë vjeçarit.
Gjykatësi hetues i ka caktuar masa paraburgimi prej 30 ditësh, dhe gjykatësi hetues nesër, ditë e hënë pritet të marrë raportin nga obduksioni i mjekëve.




Vendi ku është gjetur trupi i pajetë

- Pas arrestimit të dyshuarit Refik Z. për vrasjen makabër të fëmiut Nijazi I. është dërguar tek gjykata hetuese. I dyshuari tek gjykata e lartë gjatë dëgjimit të tij nga gjykatësi hetues ka heshtë për akuzat që iu janë bë rreth vrasjes monstruoze të gjashtë vjeçarit.
Gjykatësi hetues i ka caktuar masa paraburgimi prej 30 ditësh, dhe gjykatësi hetues nesër, ditë e hënë pritet të marrë raportin nga obduksioni i mjekëve.



Shtalla ku ka ndodhur krimi


Pjesëtarët e policisë së Preshevës kanë dërguar te gjyqtari hetues në Gjykatën e Lartë të Vranjës një mashkull me moshë rreth 24 vjeçare nga fshati Miratoc (Refik Z.) si të dyshuar për vrasjen e 6 vjeçarit Nijazi Ibrahimi, ka njoftuar të premten stacioni policor në Vranjë, njoftojne korrespondentet e agjencise informative "Presheva Jone" nga terreni.
Më konkretisht sipas burimeve te ngjajshme Refik Z. ëshe komshiu i afert i familjes Ibrahimi ne fshatin Miratoc dhe sipas disa deshmitarëve te fshatit (Enver I. dhe Aron K.) siq i kane deklaruar mediave lokale fjala ketu është për "hakmarrje". Sidoqoftë se për cfarë është ketu fjlala së shpejti organet kompetente të drejtësisë do të dalin me informacione të sakta për të evituar spekulimet.

Masakrohet fëmija 6-vjeçar nga Miratoca e Preshevës- Kirmineli në kërkim


U bë sonte varrimi i fëmijës gjashtëvjeçar Nijazi Ibrahimi. në fshatin Miratoc. Nijaziu në rrethana ende të panjohura dje është gjetur i vdekur rreth orës 18.00 në aneksin e një shtëpie të pabanuar në lagjen ku ka jetuar viktima. Lamtumirën e fundit ia dhanë sonte bashkëmoshatarët e tij, edukatoret, familjarët, bashkëfshatarët dhe qytetarë të tjerë.
Sipas familjarëve të djalit, Nijazi Ibrahimi, dje nga ora 12.00 të pasdites filluan dyshimet për humbjen e djalit të tyre prej kur edhe u mobilizuan familjarët për gjetjen e fëmijës së humbur. Gjashtë vjeçari në fjalë ka vijuar mësimin në entin parashkollor në fshatin Miratoc i cili nuk është kthyer në orarin e caktuar në shtëpi. Ngushëllime për familjen e Nijaziut ka shprehur drejtori i Entit parashkollorë 8 Marsi në Preshevë, Selajdin Abdiu. Lajmi tragjik për vdekjen e djalit ka tronditur bashkëfshatarët e bashkësisë lokale Miratoc dhe të gjithë qytetarët e komunës së Preshevës, sipas të cilëve kjo dukuri nuk është e zakonshme në vendin tonë. Sipas AIK Presheva Jonë" kryetari i Bashkësisë lokale Miratoc, Shezai Shaqiri ka kërkuar nga organet kompetente që vdekja e Nijazi Ibrahimit. të zbardhet sa më shpejtë dhe personi që ka kryer veprën që dal para drejtësisë. Vdekja e Nijazi Ibrahimit. edhe më tej mbetet misterioze përderisa hetimet po vazhdojnë për të zbardhur rastin në fjalë.

 

E SHKRUAN ME GJAK HISTORINË E DARDANISË FENIKSAT E LIRISË :ISMET QORRAJ,AGIM KUKLECI,MUJË MEHMETAJ,DHE SALI HADËRGJONAJ NGA DECANI

          Kërko brenda në imazh                    Shkruan: Akademik Prof.Dr.Flori Bruqi , PHD.  Në historinë më të re të Kosovës përmenden...