Jasharet kishin tri fuqi: Mençurinë, Forcën dhe Fatin.
Mençuria- e Jashareve ishte arti i luftës se ndritshme për atdhe, nga ky kuptim arti i flijimit muar dimensione të ndritshëm për Kosovën, duke luftuar të keqen deri ne vetëflijim. Lufta e tyre ishte e pathyeshme, për te mos thyer një besë qe e kanë dhënë, andaj edhe duhet te jetojmë të lirë, se kjo tokë është e shqiptarëve.
Forca- e Jashareve ishte qëndrueshmëria deri në vetëflijim, te familjes së nditur , kënga e tyre ishte dritë lirije për gjeneratat që do vijnë .Në gjirmën e tyre ishte qëndresa e kthyer në buzëqeshje të fëmijëve , që përmbyten botën shterpë, për ta kthyer në botë e re të Jashareve të Rilindur ,histori kjo e papërsëritshme për jetë dhe mot !
Fati- i Jashareve ishte elegjiak i dhembjës njerëzore, me humbjen fizike të Adem Jasharit, që u mbyllë kapitina e dhembjes dhe krenarisë Shqiptare !
Këtu fillon etapa e re e kthimit të dinjitetit tonë kombëtar .
Jasharët, ne ketë stinë më dëborë ,nga flaka e barotit shkrinë fushat dhe malettona të bukura , sollën guximin për te luftuar, armë kjo më e fortë e shqiptarëve nder shekuj!
Flijimi i Jashareve u be ne atdheun e tyre dembabademë, ne kullën e te parëve tanë, duke mbrojtur shtëpinë nga armiku i neveritshëm!
Edhe të vdekur nuk e lëshonin dot trollin e tyre !
Jasharet nuk e donin ikjen, ata e donin qëndresën, e donin lirinë e Shqiptarisë.
Sa herë vjen Marsi, shqiptarët e gjallë i kujtojnë të renët në Flakadanët e përmotshëm të Prekazit legjendar !
Te mendosh vdekjën për atdhe, domethënë te jesh i pranishëm me te!
Jasharet nuk e menduan vdekjen, por luftuan te pavdekshmën, e ndritur me vdekjen e tyre krenare ,që është krenari me vdekë për atdhe!
Adem!
Ti je dashuria jonë !Je krenaria e Shqiptarisë!
Trimëria yte na bëri të fuqishëm,që të gjallët sot jetojnë të Lirë !
Të rënët janë e ardhmja jonë !
Sot kur ne përkujtojmë Jasharet, e kujtojmë sakrificën e tyre të bërë për Fëmijtë tonë- ngase ata nuk menduan asgjë tjetër përpos Lirisë!
Jasharët e deshën me krenari atdheun !
Gjyshët dhe stërgjyshet e Jasharëve i mësuan Ata se dashuria për atdheun nuk fitohet pa luftë! Ju luftën e mësuat , nga ideali juaj i zjarrtë!
Ne vijmë tek ti te përulemi për rrugën e drejtë që e nise dhe e mbarove përjetësisht !
Zemra yte e pranojë të vërtetën e amshuar !
Vendi yt nuk u çlirua nga të tjerët !
Goditjet Tua ,mposhtën gjakëpirsat më dëshmorët e vet !
Hamzë!
Emri yt ishte jehonë ,ishte këngë e kthyer në forcë,qëndresë,në kullën dembabadem.
E dehse pushën e deshe edhe këngën shqiptare ! Ishe i fortë para vdekjes !Ishe edhe i bukur !
Rave në altarin e lirisë ,që na të jemi të lirë !
Kushtrimi i yt doli nga gjoksi i vendosur thellë në rrenjëte Tokës tende Ilire !
Nanëmadhe Zahide!
Rite dy trima të avdekshëm !
Atyre dhe neve na tregove rrugën e trasuar ilirike ,ilirisht! Luftëtarët i mësove që ta mbrojnë Flamurin,Shqipërinë !
Fjalët tua janë të bekuara !
Djemtë t’u i mësove me mençuri,urtësi , siç te mësuan edhe ty Nënëmadhe të parët tu !
Armiku gjakpirës deshi ta fshijë historinë tënde ilirishte nga faqja e dheut !
Por ti Nnëmadhe ishe e pathyeshme !
Dhe ti bashkë më vëllaun,burrin,djemtë,nipat,mbesat rrokët armët që kishin një gjuhë –flakadan lirije.
Bacë Shabani!
Festën e Flamurit e festove çdo mot ! E kishe edhe një Festë tjetër Flamuri!
E kishe ditëlindjen e djalit - uratë natyre !
Në rekazin e Ahmet Delisë,në familjen e Bacë Shabanit u shtue edhe një pushkë lirie.
Ti u mësove djemët ballin e oxhakut ,ju tregove atyre që armikun duhet shikuar nëpërmes nishanit !
Kjo ishte dëshira e vetme e yte –të vdesësh ilirisht për shqiptari ! Bijtë tu amanetin tend e quan në vend !Familja yte është krahu jonë !
Fëmijë të Jasharëve!
Ne kullën e Jashareve lufta u be edhe nga fëmijët te etur për liri!
Lirinë ata e kishin të madhe !Armet i kishin bukë dhe ujë!
Fjalët e bacë Ademit ,ishin kushtrim për ta.
Ne kullën e Jashareve, që nga Blerina e deri të bacë Shabani ,flisej shqip.
Luftohej shqip.Krenaria e tyre është krenaria jonë.
Lindja e tyre ishte fitorja jonë !!!
