FLORI BRUQI
ME NJĒ LULE N’DORË
Me një lule në dorë
Vajza e Astrit Deharit
Që s’e njohu babanë
Pos n’homazhe t’varrit
Astritin s’e pa kurrë
Me sytë e saj engjëllor
Që shkëlqejn si rrezë
Me shumë se hyjnor
Engjëlleshë e vogël
Mbesë ë Dakagjinit
Buzëqeshjen e ngrirë
N’Foton e trishtimit
Pranë varrit t’Astritit
Ku vunë shumë kurora
Njerëzve u ndahej fryma
U dridhej shpirti e dora
Arsa s’di për urrejtje
Shpirti i saj i dlirë
Por s’pajtohet dot
Me vrasësin e lirë!
Ajo s’kupton dot
Si bëjnë gjumë të qetë
Me duar të përgjakura
A ka drejtësi n’jetë?!
No comments:
Post a Comment