KOhë më parë zonjaRada TRajkoviq , Kryetarja e OJQ-së ‘Lëvizja Evropiane’ dhe ish-deputetja në Kuvendin e Kosovës, Rada Trajkoviq, tha se deri tash nuk është zbardhur asnjë vrasje në veri të Mitrovicës dhe se veriu i Kosovës udhëhiqet nga mafia.

Trajkoviq tha se pas vrasjes së Oliver Ivanoviqit, shumë serbë ndihen më të sigurt në Prishtinë, sesa në veriun e Kosovës.

Trajkoviq i dha këto deklarata në tribunën me titull “Besimi në Oliverin – Kush po e vret Kosovën”, që u mbajt mbrëmë në Kralevë të Serbisë, raporton gazeta beogradase “Blic”.

Debati iu përkushtua motivit dhe hetimit në lidhje me vrasjen e Oliver Ivanoviqit, lider i Iniciativës Qytetare “Liria, Demokracia, Drejtësia” në veri të Mitrovicës, kur edhe pas katër muaj hetimesh nuk ka asnjë lëvizje, përcjell Telegrafi.

Trajkoviq ka thënë se mënyra e hetimit nga fillimi tregoi për rrjedhjen e informacioneve në drejtim të Beogradit.

“Shumë serbë nga Kosova, veçanërisht ne nga enklavat, ndihemi më lirshëm në Prishtinë sesa në veri të Kosovës. Dhe kjo është ajo që është më e frikshme”, tha Trajkoviq.

Një pjesëmarrës tjetër i tribunës, Marko Jakshiq, dhe njëri nga tre këshilltarët komunalë të Iniciativës Qytetare “Liri, Demokraci, Drejtësi”, në Komunën e Mitrovicës së Veriut, tha se janë bërë përpjekje që hetimeve t’u jepet drejtim tjetër duke bërë që zyrtarët policorë të cilët kanë prekur gëzhojat e fishekëve në vend të krimit t’i ndërlidhin me vrasjen e Oliver Ivanoviqit.

“Dy palët po hetojnë dhe po e bëjnë punën keq. Dhe sikur e ndihmojnë njëri-tjetrin që vrasësi dhe porositësi të mos zbulohen”, tha Jakshiq.

Rada Trajkoviq ka notuar gjatë në politikë. 69 vjeçarja, me profesion mjeke, kishte dalë në skenë gjatë fundit të viteve 80’të, pas helmimit masiv të nxënësve shqiptarë – duke e mohuar krejt atë tragjedi e duke e quajtur mashtrim.  Me disponimin e saj të lartë nacionalist ndaj shqiptarëve, Trajkoviq ishte ngjitur  në postin e ministres në Serbi, kur ky shtet ishte në kulmin e okupimit të Kosovës. Pasi Serbia humbi Kosovën, Trajkoviq, e lindur në Podujevë, kishte vendosur të hajë bukë edhe nga institucionet e Kosovës, që i instaloi  administrata e OKB’së. Politikania serbe, që tani nuk është ndonjë faktor politik, vetën në rrjetet sociale e përshkruan si luftëtare për një Kosovë multietnike, nuk i ka humbur shprehitë për ta komentuar secilin zhvillim. Ajo ishte aktive ditëve të fundit  pas marrëveshjes Kosovë- Serbi, duke u konfrontuar me zyrtarët serbë.

Zënkat e saj me Petar Petkoviq (kryenegociatori serb) dhe përplasjet me Listën Srpska ishin shkas për express që të bëjë një intervistë me shkrim me të.

Trajkoviq që është një kundërshtare e paepur e Vuçiqit, nuk e kursen as Kurtin duke e akuzuar se ai po vrapon për të gjetur serbë të ndershëm që nuk duan më shumë të drejta. Për këtë, ndaj Kryeministrit të Kosovës ajo përdorë edhe krahasime jashtëzakonisht të papërshtatshme.

Duke folur për Kurtin e Vuçiqin, Trajkoviq thotë se marrëveshja e 27 gushtit për dokumente ka buruar prej presionit të bashkësisë ndërkombëtare e jo nga vullneti i tyre. Nuk pret probleme me 1 shtator kur të nisë zbatimi i marrëveshjes por e sheh problematike punën e targave që sipas saj do t’i rrezikojë bartësit e targave RKS në Serbi dhe ata me KS që do t’i mbajnë në Kosovë. Trajkoviq ka folur edhe rreth takimit të fundit Kurti -Vuçiq dhe “recetën” kur sipas saj duhet të arrihet marrëveshja përfundimtare.

Çfarë prisni më 1 shtator, marrëveshja për kalim të kufirit me letërnjoftime do të duhej të implementohej pa probleme apo jo?

Rada Trajkoviq: Duke marrë parasysh se liderët e Serbisë dhe Kosovës – Vuçiq dhe Kurti – janë të dy personazhe mjaft të paqëndrueshëm, është e vështirë të ndihemi të sigurt për gatishmërinë e tyre për t’iu përmbajtur marrëveshjeve. Megjithatë, meqenëse autoritetet e larta ndërkombëtare e kanë mbështetur marrëveshjen për ID-të, pres që ajo të zbatohet pa probleme dhe pa incidente. Si Kurti, ashtu edhe Vuçiq, padyshim që u pëlqen të jenë në pushtet dhe dyshoj se ata do të rrezikonin të ardhmen e tyre politike duke mos respektuar figurat ndërkombëtare që kanë lehtësuar dhe ndërmjetësuar këtë marrëveshje.

Por të mos harrojmë se kjo marrëveshje ishte rezultat i presionit ndërkombëtar. Vuçiq dhe Kurti nuk treguan shumë vullnet të mirë për të gjetur një marrëveshje vetë. Kurti – pavarësisht se është i vetëdijshëm për dobësinë ekonomike dhe të sigurisë së Kosovës përballë Serbisë – është përpjekur të përfitojë nga prania e NATO-s në Kosovë dhe të bëjë lëvizje provokuese nga pas atij muri “imuniteti”. Nga ana tjetër, Serbia – e cila është gjithashtu e vetëdijshme për fuqitë e saj përballë Kosovës – nuk është e përgatitur të hyjë në konflikt të drejtpërdrejtë me forcat e NATO-s. Megjithatë, është shqetësuese që kemi dy liderë nga të dyja palët, të cilët janë të përgatitur të përshkallëzojnë situatën për çështje të tilla të vogla. Si serbët ashtu edhe shqiptarët duket se këto ditë mbështeten më shumë tek NATO-KFOR-i për t’i mbajtur ata të sigurt sesa tek udhëheqësit e tyre. Dhe kjo është një situatë shumë shqetësuese.

Kosova do të zbatojë vendimin e saj për ndërrimin e targave, Lista Srpska tha se nuk do t’i pranojë ato? A mundet të gjendet një marrëveshje, ka dy muaj afat, po ashtu Vuçiq ka mjaftueshëm fuqi për ta bindur serbët që t’i pranojnë targat RKS. A do të pranojë Vuçiq që tabelat RKS të kalojnë nëpër Serbi?

Rada Trajkoviq: I gjithë diskursi rreth targave është përshkallëzuar në mënyrë të panevojshme në një nivel të tillë që tani kam frikë për sigurinë e njerëzve përkatësia etnike e të cilëve është lehtësisht e identifikueshme përmes targave të makinave të tyre. Ka pasur aq shumë propagandë dhe indoktrinim nga të dyja palët, saqë me të vërtetë shqetësohem për lirinë e lëvizjes së njerëzve. Shqiptarët nga Kosova që duan të udhëtojnë përmes Serbisë me targat e tyre RKS, tani mund të ndihen si shënjestër, ndërsa serbët nga veriu i Kosovës që kërkojnë të kalojnë nëpër pjesën tjetër të Kosovës me targa KS mund të ndjehen të njëjtën mënyrë. Udhëheqësit e papërgjegjshëm i kanë kthyer targat e makinave në një mënyrë për të synuar njerëzit për përkatësinë e tyre etnike, dhe kjo është një çështje reale. Prandaj, ne duhet të gjejmë një zgjidhje që do të jetë unifikuese: na duhen targa që do të përdoren nga të gjithë në Kosovë dhe që nuk do të sinjalizojnë menjëherë përkatësinë etnike të shoferit. Unë sinqerisht shpresoj se do të ketë mençuri të mjaftueshme nga të gjitha anët për ta bërë këtë të ndodhë dhe se siguria dhe lëvizja e lirë e njerëzve do të fitojë mbi çdo konsideratë politike.

Pasi u tha nga Escobar se Asociacioni do të jetë tema e radhës në dialog dhe një qëndrim i mëhershëm i tij se duhet të jetë në përputhje me Kushtetutën e Kosovës, a mendoni se Kurti do të pranojë të krijojë një Asociacion fare dhe Serbia a do ta pranojë një Asociacion në përputhje me Kushtetutën e Kosovës.

Rada Trajkoviq: Interpretimi i Kurtit për Kushtetutën e Kosovës është mjaft fleksibël dhe në përputhje me ideologjinë e tij. Këtë veçori shqetësuese të tij i kemi parë në shembullin e Manastirit të Deçanit. Më duket se Kurti ka disa çështje me kushtetutën, veçanërisht në lidhje me të drejtën për komunitetin serb. Por ajo që Kurti nuk dëshiron të njohë është fakti se këto të drejta për komunitetin tonë erdhën si rezultat i persekutimit të rëndë të pasluftës. Të mos harrojmë se komunat serbe u krijuan pasi i dërguari i posaçëm i OKB-së, Kai Eide, përfundoi në raportin e tij se serbët e Kosovës nuk ishin në gjendje të plotësonin nevojat e tyre administrative për shkak të diskriminimit të atëhershëm të hapur institucional. Në atë kohë komuniteti ynë ishte i diskriminuar në bazë të përkatësisë etnike; Prandaj, Kurti duke thënë se çështjet me të cilat ballafaqohen serbët e Kosovës nuk kanë të bëjnë me përkatësinë etnike është absurde dhe sinqerisht fyese.

Që kur erdhi në pushtet, Kurti ka qenë i përkushtuar për të rikthyer progresin e Kosovës në multietnicitet dhe për t’i privuar komunitetin tonë të drejtat tona të fituara me mund. Për komunitetin serb të Kosovës, Kurti po bëhet ai që ishte Millosheviqi për shqiptarët e Kosovës: dikush që ju merr të drejtat në vend që t’ju respektojë dhe vlerësojë si qytetarë. Millosheviqi fliste për ligjvënës, “shqiptarë të ndershëm” dhe, ngjashëm, Kurti tani flet për “serbë të ndershëm” që nuk duan më shumë të drejta dhe janë kundër Asociacionit të Komunave Serbe. Për hir të komunitetit tonë, le të shpresojmë se ngjashmëritë me Millosheviqin do të ndalen këtu. Unë besoj se ekziston një zgjidhje e mirë për Asociacionin. Në këtë kontekst, vëzhgimi i z. Escobar se ka shumë shembuj evropianë që Asociacioni mund të ndjekë është i shkëlqyer. Evropa është e famshme për aftësinë e saj për të ruajtur dhe inkurajuar multietnicitetin dhe për të lehtësuar jetën e komuniteteve ndërkufitare. Këta shembuj duhen ndjekur, veçanërisht pasi ne të gjithë synojmë të jemi një ditë pjesë e Evropës.

A është a vërtetë se me Asociacionin do të “zhdukeshin” problemet e serbëve të Kosovës siç thuhet shpesh nga Lista Srpska?

Rada Trajkoviq: Unë as nuk do të komentoja asgjë që thotë Lista Srpska. Ata nuk kanë mandat demokratik për të folur në emër të komunitetit tonë. Elementet e  tyre janë represioni dhe totalitarizmi, andaj edhe ata janë një nga problemet me të cilat ballafaqohen aktualisht serbët e Kosovës.

U tha se në takimin e fundit në Bruksel janë diskutuar elemente të marrëveshjes Kosovë – Serbi, pasi diçka e tillë ka ndodhur a mendoni se jemi afër një kohe për marrëveshje finale?

Rada Trajkoviq: Edhe pse disa aktorë ndërkombëtarë janë të etur për të ndërmjetësuar marrëveshjen përfundimtare, unë ende besoj se kjo nuk duhet të nxitohet para se Kosova dhe Serbia të stabilizohen plotësisht nga pikëpamja e sigurisë. Sipas mendimit tim, është thelbësore të sigurohet që Serbia të jetë plotësisht në linjë me NATO-n përpara se të arrihet ndonjë marrëveshje përfundimtare. Edhe Kosova edhe Serbia duhet të jenë pjesë e të njëjtës infrastrukturë të sigurisë. Përndryshe, potenciali për destabilizim do të mbetet, pavarësisht nga zgjidhja. Vitet e fundit ka pasur shumë propagandë malinje në Serbi, e drejtuar kryesisht ndaj brezit të ri. Prandaj, kam frikë se pa anëtarësimin e plotë në NATO si për Serbinë ashtu edhe për Kosovën para se të arrihet marrëveshja përfundimtare, potenciali për konflikt të dhunshëm do të mbetet një mundësi.

Si e shihini deklaratën e Escobar se në Beograd duhet ta harrojnë shprehjen "Kosova është Serbi"?

Rada Trajkoviq: Kjo është një deklaratë e një diplomati amerikan që respekton pozicionin e vendit të tij. Megjithatë, kjo deklaratë nuk është e lehtë për ta gëlltitur për shumë serbë, veçanërisht për ata më të rinj.

Prandaj, më tepër do të theksoja gjysmën e dytë të deklaratës së z. Escobar: se edhe Serbia edhe Kosova janë Evropë. Ne duhet të përqendrohemi në atë që JEMI në vend të asaj që NUK JEMI. Prandaj, unë e shoh deklaratën e z. Escobar më shumë si një ftesë për të gjithë ne – si serbët ashtu edhe shqiptarët – për të sfiduar perspektivat tona të vjetra dhe për të marrë një pamje të re për çështjet me të cilat po përballemi. Shikoni përpara sesa prapa – dhe ndoshta gjeni mënyra të reja për të dalë nga problemet tona.

Alarmon gjnerali në pension ,zt. Kadri Kastrati: Shërbimi sekret serb me mercenarë rusë janë prezentë në veri

 

GJnerali shqiptar i Kosovës zt.Kadri Kastrati

Qeveria e Kosovës pritet të nisë nga nesër – 1 shtator të zbatojë vendimin për reciprocitet me Serbinë për targat, ndonëse gjatë muajit korrik pati tensione barrikada dhe dhunë në rrugët e veriut të Kosovës – kur ekzekutivi tentoi t’i vendos ndërsjellësi për targa dhe dokumente fqinjit verior.

Por, nëse nuk ka ndonjë marrëveshje mes palës së Kosovës dhe asaj serbe, sipas ish-komandantit të FKS-së, Kadri Kastratit, situata mund të destabilizohet prapë.

Kastrati, thotë se strukturat paralele në atë pjesë janë në gjendje gatishmërie.

Madje, sipas tij, tash janë mobilizuar, ‘’sepse funksionojnë si ushtri, të gjithë i kanë punët e ndara’’.

Megjithëkëtë, komandanti i KFOR-it, gjeneralmajori Ferenc Kajari, nënvizoi se KFOR-i ka rritur praninë e vet në veri të vendit, derisa ka paralajmëruar serbët se ‘’nuk do të lejojë barrikadimin e rrugëve’’.

Edhe Kastrati kërkon nga KFOR-it që të jenë më vigjilent kësaj radhe.

‘’KFOR-i nuk duhet të jetë vëzhgues, por të jetë shumë më aktiv në moslejimin e grupeve kriminale në bllokimin e rrugëve’’, thekson Kastrati.

Ai ka potencuar se KFOR-i e ka mision dhe detyrë që t’i ruajë kufijtë e Kosovës.

Ushtaraku Kastrati – ka treguar se FSK-ja në rast të përshkallëzimit të situatës, nuk do të mundet t’ia dalë e vetme dhe për këtë arsye duhet të jenë në koordinim të përbashkët me Policinë e Kosovës dhe KFOR-in

Intervista e plotë e ish-komandantit të FSK-së, Kadri Kastrati:

Z. Kastrati, a prisni që me 1 shtator të ketë prapë tensione në Veri?

Nëse nuk ka ndonjë marrëveshje deri me 1 shtator mundet të ketë përshkallëzim të situatës, serbët andej mund të bëjnë telashe, sepse strukturat serbe në atë pjesë janë të dirigjuara nga Beogradi dhe janë aktive si kanë qenë edhe më herët. Madje, tash janë në gjendje gatishmërie, sepse kjo është parë edhe herën e kaluar kur u bllokuan rrugët, sepse funksionojnë si ushtri. Të gjithë i kanë punët e ndara.

Gjeneral, a mund të na tregoni pse FSK-ja e ka të ndaluar të futet në Veri dhe në cilat raste mund të intervenojë?

Nuk është e ndaluar që FSK-ja të futet në Veri, por është një marrëveshje mes ish-kryeministrit Hashim Thaçi dhe ish-komandantit të KFOR-it në vitin 2013 në mënyrë që mos të ngritën tensione që FSK-ja të shkojë atje në koordinim me KFOR-in. Mendoj që kjo çështje për një kohë të shkurt duhet të jetë e tejkaluar sepse situata ka ndryshuar dhe ushtria do të duhej të veprojë aty ku e merr urdhrin nga komandanti suprem që është presidentja dhe që është Qeveria e Kosovës. Një prej pikave kryesore që e ka ushtria është mbështetja e autoriteteve qendrore dhe lokale. Nëse kërkohet nga këto autoritete, ajo duhet të vepron bazuar në mandatin e vet. Ushtria nuk merret me çështje të brendshme, por me mbrojtje të kufijve.

Sa është e pajisur me armatim FSK-ja dhe për çfarë armë ka më shumë nevojë?

Ushtrisë së Kosovës i duhen topa të gjitha kalibrave, minahedhës të gjitha kalibrave, armë për mbrojtje kundërajrore, mjete të komunikimit dhe pajisje personale të ushtarëve shumë të kushtueshme.

A mund të intervenojë KFOR-i nëse bllokohen rrugët prapë duke u vendosur barrikada nga serbët lokalë?

KFOR-i e ka mision dhe detyrë që ruan kufijtë e Kosovës, reaguesi i parë është policia dhe ai i dyti është KFOR-i që të mbështes policinë e Kosovës për të siguruar lëvizje të lirë dhe jetën e qytetarëve, por edhe policia e EULEX-it gjithashtu. Unë mendoj që KFOR-i do të duhej të jetë shumë aktiv se sa që ka qenë në të kaluarën, nuk duhet të jetë vëzhgues, por të jetë shumë më aktiv në moslejimin e grupeve kriminale në bllokimin e rrugëve.

Meqenëse keni qenë në krye të FSK-së, a keni pasur informata se si veprojnë strukturat ilegale në Veri?

Shërbimi sekret serbë bashkë me mercenarë rusë janë prezent në veri dhe dirigjohen nga Beogradi dhe nga njeriu i cili quhet Dikoviq, ish-gjeneral, i cili është i bekuar dhe emëruar nga presidenti Vuçiç dhe ata veprojnë në mënyrë të organizuar. Sipas disa informacioneve që unë i kam me dijeninë e Vuçiqit dhe Vulinit janë duke rekrutuar mercenarë rusë për t’i sjellë në veri të Kosovës. Serbia ka qëllime territoriale ndaj Kosovës është shumë e interesuar që të ketë, të bllokojë veriun e Kosovës dhe për atë arsye mendoj që KFOR-i, Policia e Kosovës por edhe Forca e Sigurisë së Kosovës do të duhet që të jenë shumë vigjilente.

LIBRA Vrasjet e Ahmet Krasniqit, Ilir Konushefcit e Hazir Malës duhet të zbardhen / U vranë në pabesi në Shqipëri

: PROF.DR. KOÇO DANAJ 

Rreth librit “Ilir Konushefci-simbol i bashkimit dhe i trimit dardan” të prof.Dr. Mehdi Hysenit

Ilustrim nga ceremonia e rivarrimit të ministrit të Mbrojtjes Ahmet Krasniqit

Rreth librit “Ilir Konushefci-simbol i bashkimit dhe i trimit dardan” të prof.Dr. Mehdi HysenitParathënia e librit

Pasi mbarova së lexuari librin e akademikut dhe mikut tim Mehdi Hyseni, para se të shkruaja këtë parathënie nuk munda të mos mendoja: Është një libër i një lloji të ri-leksikon monografik, i dokumentuar me fakte dhe me fotografi apo është një libër i veçantë. Nëhttp:// këtë libër pleksen në mënyrë të natyrshme rrëfimet e anëtarëve të familjes së Ilir Konushefcit, të bashkëluftëtarëve, të bashkideologëve, të bashkëmendimtarëve dhe të bashkithtarëve lidhur me gamën e veprimtarisë së tij të guximshme dhe këmbëngulëse luftarake si themelues dhe si organizator i shquar i UÇK-së.Merita e veçantë e Mehdi Hysenit në këtë libër filozofik, politik, patriotik, individual është harmonizimi i të gjithë këtyre nocioneve dhe, për këtë arsye në këtë libër e gjen dhe, duhet të gjejë veten e tij çdo shqiptar në emigrim apo në mëmëdhe, i vendosur deri në fund të jetë një “Ilir Konushefc” apo i dyzuar nga kënaqësitë e jetës personale.

Prandaj, ky është një libër për të gjithë shqiptarët. Në këtë libër secili do të gjejë diçka nga e djeshmja e tij, nga e sotmja e tij, por shumëçka edhe nga e ardhmja e tij në raport me atë nocion që quhet Atdhe ose Shqipëri Natyrale Etnike.

Ndërthurja e shkëlqyer që autori u ka bërë ideve të Konushefcit me doktrinën e Bashkimit Kombëtar, është një meritë e tjetër e librit. UÇK-ja ishte, është dhe, do të mbetet një nga epokat më dritëdhënëse, jo thjesht nga heroizmi i pjesëtarëve të saj, jo thjesht nga Epopeja e Jasharëve etj. etj., por për më shumë se kaq. Do të mbetet e pavdekshme për nga idetë e saj. Ide të cilat Betimi i Luftëtarit të UÇK-së i çonte deri në Bashkimin Kombëtar.

Është një meritë e veçantë e autorit që, idetë e tij mbi bashkimin kombëtar janë të zhveshura nga çdo lloj shovinizmi, nacionalizmi apo përbuzjeje ndaj fqinjëve. Përkundër Platformës shoviniste të Ilija Garashaninit apo Janis Koletis, idetë që përcjell autori janë racionale, të drejta, realiste, demokratike, janë paqësore, duhet mbështetur nga opinioni demokratik kombëtar dhe ndërkombëtar ”.

Ja disa mësime të çmuara të këtij libri të llojit të veçantë-homazh kushtuar heroit Ilir Konushefci

Shqiptarët kanë të drejtën të pohojnë se paqja reale në rajonin e Ballkanit, stabiliteti real dhe jo ai i karakterit të protektoratit, do të vendosen duke riparuar padrejtësinë ndaj shqiptarëve. Prandaj, edhe ky libër është një ofertë për paqe, stabilitet, progres dhe mirëqenie që u ofrohet fqinjëve të shqiptarëve dhe bashkësisë ndërkombëtare. Përgjatë një shekulli shqiptarët kanë derdhur aq shumë gjak sa do të mund të ishin bashkuar 5 herë. Epopeja e fundit quhet UÇK. Tani, shqiptarët kanë zgjedhur rrugën e paqes, të demokracisë dhe të dialogut. Të mos e pranosh këtë ofertë paqeje, stabiliteti dhe progresi, do të thotë se mendon të kundërtën dhe se përgatitesh për të kundërtën. Do të thotë se në vend të Pëllumbave të Paqes, preferon akoma shigjetat e Luftës.

Shqiptarët janë duke formuluar një Kod të Ri Etik në marrëdhëniet me njëri-tjetrin, një kod të ri politik, që do të thotë se, para se të jesh pjesëtar i kësaj apo i asaj partie politike, je shqiptar. Një Kod të Ri Fqinjësor, duke mos lejuar më përbuzjen apo racizmin ndaj askujt.Shprehja aq e përhapur:-“Oh sa mirë me qenë shqiptar”! -Nuk është romantizëm apo folklorizëm, por një ofshamë gjëmëmadhe, një kundërvënie dhe, një mbrojtje ndaj dhunimit të qenies nacionale dhe të paqes nga dikush apo nga disa fqinjë dhe segmente fqinjësh.

Shqipëria Etnike është një Nocion progresiv civilizues evropian. Ndërsa bashkimi i shqiptarëve është një garanci për stabilitetin e vetë Evropës ku bën pjesë.

Drejtësia ndaj shqiptarëve është e vonuar, por ajo nuk duhet të jetë e cunguar si deri më sot

Mirëpo, “nëse përsëritën gabimet dhe padrejtësia e dikurshme ndaj shqiptarëve, sot apo nesër, atëherë nuk mund të thuhet se është fjala për gabim, por për moralin e atij, që e bën këtë gabim”. (Akademik Mark Krasniqi, “K. Sot”, 1992:37).

Për shembull: Disa thonë se kombi shqiptar nuk ka nevojë të bashkohet, por duhet të ndjekë shembullin e Gjermanisë, të Zvicrës dhe të Austrisë. Është një tezë kundërhistorike dhe kundërshqiptare. Është kundërhistorike, sepse kur në vitin 1291, përfaqësuesit e kantoneve të Urit, të Shëycit dhe të Untervaldenit vendosën themelimin e Konfederatës Helvetike, në Gjermani jetonin akoma fise gjermane, por pa shtet. Kur Austria në vitin 1815, pas disfatës së Napoleonit u bë kryeqendra e Koncertit të Vjenës, duke u dhënë tonin për gati një shekull marrëdhënieve ndërkombëtare, Gjermania akoma nuk ishte e bashkuar. Ndërsa më 28 Nëntor 1912, ata politikanë shqiptarë që u mblodhën në Vlorë, ishin jo vetëm nga gjithë hapësira e kombit shqiptar, por edhe shpallën Pavarësinë e Shqipërisë Etnike në kufijtë e saj natyrorë, që shtrihej në 4 Vilajetet e atëhershme otomane.

Por, modeli që na ofrohet, është edhe kundërshqiptar. Mbledhja famëkeqe e Ambasadorëve të Londrës e vitit 1913 i copëtoi shqiptarët në 5 pjesë mbi bazën e logjikës koloniale, duke shpërblyer me territore shqiptare shtetet fqinje, që u konsideruan fitimtarë të dy luftërave ballkanike apo që kishin mbështetjen e kësaj apo asaj Fuqie të Madhe.

Por, a ka një model evropian që duhet të ndiqet edhe për kombin shqiptar? -Ka, dhe është shumë i freskët. Dhe, ky është shembulli gjerman. Gjermania në vitin 1945 u nda në katër pjesë dhe më vonë në dy pjesë për të kënaqur fitimtarët e Luftës së Dytë Botërore. Pas 45 vitesh, kjo padrejtësi koloniale mori fund dhe Gjermania u bashkua. Ky është shembulli që vlen edhe për kombin shqiptar. Përndryshe, kemi të drejtë të pohojmë se përballë kombeve dhe çështjeve të tyre kombëtare, bashkësia ndërkombëtare aplikon dy standarde. Segmente të ndryshme të BE-së shprehen se në rastin e Gjermanisë kjo ndodhi pasi Gjermania Perëndimore e kishte sanksionuar në Kushtetutë bashkimin kombëtar. Po edhe shqiptarët e kanë të sanksionuar në Kushtetutë bashkimin kombëtar, madje në Preambulën e saj. Dhe, pasi këtë Kushtetutë e miratuan shqiptarët, e konsideruan të drejtë edhe juristët e nderuar të Komisionit të Venecias, edhe ekspertët e NATO-s.

Na thonë se tani, që po shuhen kufijtë, nuk ka nevojë të bashkohen shqiptarët. Shuarja e kufijve, nuk e ezauron bashkimin e shqiptarëve, përkundër e shtron si imperativ të dorës së parë. Sa më shumë shtohet qarkullimi i lirë i njerëzve, aq më shumë lind nevoja e forcimit të shteteve në territoret e të cilave ndodh ky qarkullim. Dhe, kjo për të garantuar cilësinë e këtij qarkullimi të lirë dhe për të parandaluar kaosin e rrëmujën. Sa më shumë shtohet qarkullimi i lirë i ideve nga një vend në tjetrin, aq më shumë forcohen identitetet kombëtare të vendeve të ndryshme. E, kjo për arsyen e thjeshtë se, qarkullimi i lirë i ideve nuk do të thotë shuarjen e identiteteve nacionale, por përkundrazi forcimin e tyre. Sa më shumë shtohet qarkullimi i lirë i mallrave, aq më shumë po bëhen përpjekje për forcimin dhe për përkrahjen e asaj që quhet sipërmarrje kombëtare.

Globalizëm nuk do të thotë kaos, por qytetërim, rregull, diversitet identitetesh nacionale, që japin e marrin me njëri-tjetrin, pa u tjetërsuar njëri nga tjetri. Njerëzit lëvizin të lirë në gjithë Evropën, por trojet mbeten aty ku janë, shtetet aty ku janë, kombet aty ku janë. Nuk ka shuarje kombesh, por emancipim dhe civilizim të tyre. Dhe elementi i parë i civilizimit të një kombi është e drejta e tij për t`u bashkuar. Nga ky rregull universal nuk kanë pse të bëjnë përjashtim shqiptarët, edhe në shekullin XXI.

Ilir Konushevci dhe dr.Hazir Mala

Ky libër i autorit është një shembull i shkëlqyer se si duhet shkruar historia, për më tepër ajo kombëtare.

Deri më sot shumica e historisë shqiptare është shkruar nga shovinizmi fqinj, prandaj edhe është e shtrembëruar e falsifikuar. Ndërkaq, libri që po i jepet lexuesit është shkruar nga një mendimtar i shquar shqiptar pa më të voglin denigrim për fqinjët. Por vetëm me një qëllim. -Dinjitet reciprok, respekt reciprok, por secili në shtëpinë e tij.

Ja një shembull për lexuesin. Mbledhja famëkeqe e Londrës 1912-1913. Takimet e ambasadorëve të 5 fuqive të mëdha, të Italisë, të Francës, të Gjermanisë, të Austro-Hungarisë, të Rusisë nën drejtimin e ministrit të Jashtëm britanik Edward Grey, nuk përbën bazën e mjaftueshme për të qenë një konferencë. Për më tepër, nuk përbëjnë bazën për të qenë një konferencë zyrtare. Cilat janë argumentet në favor të tezës së lartpërmendur:

1-I pari, të cilin e pohon vetëdrejtuesi i mbledhjes ish-ministri i Jashtëm britanik Grey në Kujtimet e tij. Ja pohimi i tij lidhur me këtë çështje: “.......Ne ishim gjashtë: Lichnowsky, Mensdorff dhe Imperiali, përkatësisht ambasadorët e Gjermanisë, të Austrisë dhe të Italisë; Cambon dhe Benckendorff, ambasadorët e Francës dhe të Rusisë, dhe unë për Britaninë e Madhe. Më takoi përgjegjësia e drejtimit, por ne vendosëm t’i thjeshtojmë procedurat dhe të bënim një Komitet Miqsh, ashtu siç edhe ishim. Ne mblidheshim pasdite, zakonisht rreth orës 4 dhe diskutonim deri rreth orës 6 ose shtatë me një pushim të vogël çaji. Konferenca vazhdoi deri në gusht 1913, por ne mblidheshim vetëm kur e kërkonin rrethanat dhe raportet e miqësisë që ne kishim, nuk i pengonim debatet të vazhdonin në afat të papërcaktuar në mënyrën më të bezdisshme...”. ( Edward Grey, “Memoires”, Payot, 1927, f. 248).

2-Në këto takime që zgjaten 6 muaj, territoret shqiptare u përdorën për t’i qetësuar dhe kënaqur palët ndërluftuese, që ishin fqinjët e Shqipërisë. Vetë Grey e pranon një gjë të tillë. Ai pohon në Kujtimet e tij se: “.... Aleatët ballkanikë ishin të verbuar nga fitorja; Serbia donte të kishte dalje në Adriatik, dhe, kishte shumë mundësi që ajo dhe Mali i Zi dëshironin t’i merrnin disa rajone të Shqipërisë, duke i konsideruar pjesë të plaçkës së luftës.....”. (Po aty, Edward Grey, f. 246).

Për të kënaqur Greqinë, krahina shqiptare e Çamërisë iu aneksua asaj, megjithëse shumica dërrmuese e popullsisë ishte shqiptare. Sipas Memorandumit të qeverisë shqiptare të Vlorës në vitin 1913, “ në Çamëri jetonin 75 mijë shqiptarë nga të cilët 18 mijë sish të greqizuar, të cilët ishin vendosur në kazanë e Reshadijes (Igumenicës); 16 mijë shqiptarë në kazanë e Margëllicit; 25 mijë shqiptarë; në kazanë e Filatit; 20 mijë shqiptarë në kazanë e Paramithisë; 13 mijë shqiptarë në kazanë e Luros 100 për qind shqiptarë…..”. (Memorandumi i Qeverisë së Vlorës, drejtuar Konferencës së Ambasadorëve të Londrës, firmosur nga Mehmet Konica, Rashih Dino dhe Filip Noga).

Për të kënaqur Serbinë, krahina shqiptare e Kosovës me mbi 90 për qind popullësi shqiptare iu dha Serbisë.

Vetë Grey e pohon një gjë të tillë, duke folur me përbuzje për trojet shqiptare. Në Kujtimet e tij ai pranon se “....ne nuk mund të bënim luftë për disa fshatra si Gjakova....”. (Po aty, Edward Grey, f. 249).

Përkundër kësaj fryme me të cilën ka qenë ushqyer edhe opinioni publik i rajonit të Ballkanit, por edhe ai botëror, autori Mehdi Hyseni sjell një libër me peshë objektive dhe realiste për drejtësinë, për humanizmin, për paqen dhe për Shqipërinë Etnike Natyrale, për Ilir Konushefcin dhe për UÇK-në, por pa urrejtje për fqinjët.

Prandaj, ky libër fillon të të futë në mendime të thella, edhe pasi ta kesh mbaruar së lexuari.

Pra, në një kuptim, ky libër fillon edhe në faqen e fundit të tij.

Tiranë, më 31 janar 2021 Prof. Dr. Koço Danaj

(Instituti i Prognozave Politike Rajonale, Tiranë)

HYRJE

Që në fillim dua të theksoj se ky libër, në asnjë formë nuk pretendon të luajë rolin e ndonjë avokati apo gjykatësi, por, thjesht është një thirrje racionale, etike, njerëzore, humane, kombëtare dhe atdhetare shqiptare, drejtuar ndërgjegjës së titullarëve të drejtësisë dhe të politikës së qeverisë së Shqipërisë, që të fillojnë procedurën ligjore për hetimin dhe për nxjerrjen përpara ligjit të atentatorëve të vrasjes së kolonelit Ilir Konushefci dhe të Dr.Hazir Malës ( 9 maj 1998), si dhe të kolonelit Ahmet Krasniqi në Shqipëri, më 21 shtator 1998. Edhe pse Ahmeti nuk është objekt shqyrtimi i këtij libri, vrasja e këtij heroi të Kosovës, duhet të zbardhet, ashtu sikurse vrasja e heronjve Ilir (Halit) Konushefci dhe Dr. Hazir (Avdyl) Malaj, të cilët u vranë në pabesi në territorin e Republikës së Shqipërisë.

Duke qenë se kanë kaluar 23 vjet (1998-2021) nga vrasja politike e këtyre heronjve, tanimë është koha, që institucionet përkatëse të drejtësisë së Tiranës, të fillojnë procesin gjyqësor për nxjerrjen në dritë të së vërtetës, se kush dhe, pse i vrau Ilir Konushefcin, Dr.Hazir Malën dhe Ahmet Krasniqin brenda territorit të Shqipërisë.

Ndryshe, sistemi i drejtësisë së Shqipërisë do t’u mbetet borxh heronjve dhe familjeve të tyre, historisë, drejtësisë kombëtare, si dhe të drejtës humanitare ndërkombëtare sipas së cilës mbrojtja dhe respektimi i të drejtave dhe i lirive të njeriut përbëjnë detyrim dhe përgjegjësi për çdo shtet-anëtar të Organizatës së Kombeve të Bashkuara.

Me qëllim që t’i rikujtojmë shtetit demokratik shqiptar, se vrasja e këtyre heronjve të Kosovës nolens volens duhet të zbardhet nga ana e institucioneve dhe e organeve të drejtësisë, shkrova këtë kërkesë “telegrafike” me titull “Drejtësi për heronjtë e Kosovës, Gjeneralmajorin Ilir Konushefci dhe Dr. Hazir Malaj”, të cilën përmes adresës elektronike (emailit) dhe Facebook-ut ua dërgova disa kryeliderëve politikë të Shqipërisëdhe të Kosovës, por asnjëri prej tyre nuk ktheu të paktën një përgjigje, qoftë edhe negative! – “Arsyen”, do të duhej ta dinin vetëm ata, që me heshtjen e tyre ndaj këtyre vrasjeve terroriste politike, dëshmuan se në Shqipëri dhe në Kosovë nuk funksionon si duhet sistemi i shtetit të së drejtës, kur është fjala për mbrojtjen dhe për respektimin e të drejtave dhe të lirive themelore të njeriut.

Ky libër me tematikë historiko-politike dhe kombëtare kryesisht ka karakter publicistik, që flet për jetën dhe veprën e Ilir Konushefcit, që nga mosha e re si nxënës, student, pjesëmarrës në demonstrata, aktivist dhe trim i dalluar në veprimet ilegale me bashkëmendimtarët dhe me bashkidealistët e tij në kuadrin e celulave të para të UÇK-së në Zonën e Llapit dhe të Prishtinës, si dhe në organizimin dhe nëbashkërendimin e veprimtarisë politike dhe ushtarake në terren, që nga Llapi, Drenica, Dukagjini deri në Tropojë, në Kuks, në Tiranë dhe në Golem të Kavajës (1992-1998).

Për më tepër, ky libër krahas dëshmive përkujtuese të famlijes së ngushtë dhe të bashkëluftëtarëve të Ilirit, përfshin edhe disa trajtesa të autorëve të tjerë akademikë dhe publicistë të njohur, që përbëjnë tërësinë e një APELI të përbashkët njerëzor, human, kombëtar, ndërkombëtar dhe atdhetar, që thërret ndërgjegjën e përgjumur qytetare dhe shoqërore politike dhe juridike, që të ngrejë zërin për drejtësi, sepse këtë ua kemi borxh të të gjithë dëshmorëve dhe heronjve, mbase ata ia sollën lirinë Kosovës, të cilën po e gëzojmë sot (2000-2021). Kjo është detyrë e pashmnagshme e çdo qytetari shqiptar qoftë në hapësirat brenda Shqipërisë Etnike, qoftë jashtë saj në gjithë mërgatën shqiptare në botë.

Ne, si humanistë, pedagogë, shkrimtarë, poetë dhe akademikë, kemi të drejtë dhe për detyrë, që ndër të parët ta ngremë zërin për mbrojtjen e drejtësisë dhe të së vërtetës. Të paktën, edhe postmortem për heronjtë dhe për dëshmorët-vlerat e luftës së UÇK-së, që pas 100 vitesh robërie nën sundimin e egër kolonial dhe gjenocidal të Serbisë, ia sollën dritën e diellit-lirinë dhe pavarësinë Kosovës së Shqipërisë Etnike.

Fundja, zbardhja dhe mbrojtja e së vërtetës është MISIONI dhe PARIMI PARËSOR i HUMANIZMIT dhe i SHKENCËS. Prandaj, çdo devijim nga ky PARIM shpërfytyron vlerat e HUMANIZMIT, të SHQIPTARIZMIT dhe të SHKENCËS.

Përmbajtja e kësaj monografie, në asnjë formë nuk paragjykon “aktpadi” kundër askujt, sepse autorët e saj nuk janë gjykatës hetues, as prokurorë e as avokatë të askujt, por kanë vetëm një APEL TË NJËZËSHËM-ZBARDHJEN E VRASJES SË TRE HERONJVE DËSHMORË TÊ KOSOVËS, ILIR (HALIT) KONUSHEFCI, Dr.HAZIR (AVDYL) MALAJ DHE AHMET (HAJRIZ) KRASNIQI, të vrarë brenda territorit të Shqipërisë, më 1998.

Pra, veç pasqyrimit të ngjarjeve dhe të veprimeve kryengritëse, që ndërlidhen me emrin dhe me veprën luftarake, kombëtare atdhetare të Ilir Konushefcit për çlirimin dhe për lirinë e Kosovës, mesazhi thelbësor i këtij libri është kërkesa për zbardhjen e vrasjes së Ilirit dhe të Hazirit, drejuar autoriteteve kompetente qeveritare të Kosovës dhe të Shqipërisë, që sa më parë të jetë e mundur të fillojnë procedurën gjyqësore për zgjidhjen e kësaj çështjeje tejet të ndieshme dhe shumë të dhembshme dhe tragjike më se 20-vjeçare.

Vështruar në aspektin e humanizmit dhe të drejtësisë, kjo është e drejtë e çdo njeriu-qytetari të kërkojë nga institucionet e drejtësisë dhe nga autoritetet qeveritare të Shqipërisë dhe të Kosovës, si dhe nga ato ndërkombëtare, që t’i respektojnë dhe t’i mbrojnë të drejtat dhe liritë elementare të njeriut sipas ligjit, kushtetutës dhe sipas konventave ndërkombëtare.

Prandaj, konsiderojmë se, edhe apeli jonë përmes rreshtave të kësaj monografie për zbardhjen e “enigmës” së vrasjes së Ilirit, të Hazirit dhe të Ahmetit , është i arsyeshëm dhe, në përputhje me instrumentet ligjore vendore dhe me ato juridike ndërkombëtare siç janë: rezolutat, konventat, deklaratat, protokollet dhe marrëveshjet për mbrojtjen e të drejtave të njeriut dhe të lirive elementare qoftë individuale, qoftë kolektive, të miratuara nga Kombet e Bashkuara, si dhe të sanksionuara në parimet, në normat dhe në rregullat e së drejtës ndërkombëtare publike dhe të asaj humanitare ndërkombëtare.

Pra, është koha (duke qenë se kanë kaluar 23 vjet, e vrasja e këtyre tre heronjve ende nuk është zbardhur ligjërisht), që institucionet përkatëse të drejtësisë të Tiranës dhe të Prishtinës, të fillojnë procesin gjyqësor për nxjerrjen në dritë të së vërtetës se kush i vrau Ilir Konushefcin, mjekun Hazir Malaj dhe kolonelin Ahmet Krasniqi brenda territorit të Shqipërisë. Ndryshe, si Shqipëria, ashtu edhe Kosova, do t’u mbeten borxh heronjve dhe familjeve të tyre, historisë, drejtësisë kombëtare dhe humanizmit si vlerë universale ndërkombëtare.

Këtë e kërkojnë njëzërit kontribuesit e kësaj monografie, ndër të parët anëtarët e familjeve të këtyre heronjve të Kosovës, si dhe bashkëluftëtarët, bashkëkomandantët, zërat intelektualë akademikë, publicistët dhe disa nga liderët politikë, që institucionet e sistemit të drejtësisë në Kosovë dhe në Shqipëri, të thonë fjalën e tyre ligjore përfundimtare për zbardhjen e krimeve terroriste, që kanë marrë jetët e luftëtarëve të UÇK-së (1998), sepse, tanimë kaluan 23 vjet, e familjet e dëshmorëve dhe të heronjve të vrarë ende jetojnë në ankth dhe të shqetësuar, duke pritur verdiktin e ndëshkimit ligjor të vrastarëve dhe të organizatorëve, që barbarisht ua shuan jetën bijve të tyre dhe të Kosovës, Ilir Konushefci, Dr. Hazir Malaj dhe Ahmet Krasniqi.

Heshtja, indiferenca dhe murkullimi 23-vjeçar i vrasjes politike të këtyre tre hernojve të kombit shqiptar, në kuptimin juridiko-ligjor, në kuptimin moral, human dhe kombëtar është i paqëndrueshëm dhe i pajustifikueshëm, pavarësisht nga shkrimet e publikuara gjatë dy dekadave në masmediat e ndryshme vendore dhe ndërkombëtare, ku janë lakuar emra të dyshimtë të disa ish-liderëve politikë, por, deri më sot askush prej tyre nuk ka qenë objekt hetimi dhe gjykimi nga institucionet përkatëse juridiko-ligjore të drejtësisë së Republikës së Shqipërisë, as të Republikës së Kosovës e as të Tribunalit të Hagës (të themeluar nga OKB-ja më 1993) për krimet e luftës në hapësirat e ish-RSFJ-së (1990-1999).

Kjo monografi botohet në shenjë të përkujtimit të 23-vjetorit të rënies dëshmorë për lirinë e Kosovës, Kolonel Ilir Konushefci ( post mortum: Gjeneralmajor dhe Hero i Kosovës) dhe Dr. Hazir Malaj nga Tropoja e Shqipërisë, i cili krah për krah me Ilir Konushefcin kanë kaptuar male, fusha, lumenj, fshatra, qytete dhe prita të armikut, duke grumbulluar dhe transportuar armë dhe arsenal ushtarak për ta ndihmuar luftën e drejtë çlirimtare dhe antikoloniale të UÇK-së për ta çliruar dhe, për ta pavarësuar Kosovën nga Serbia agresore dhe gjenocidale e kryekriminelit Slobodan Milosheviq (1989-1999).

Heronjtë e UÇK-së, Iliri dhe Haziri-një Flamur i bashkimit kombëtar shqiptar dhe i Shqipërisë Etnike

Majtas, Ilir Konushefci, djathtas, Hazir Malaj

Emisari i BE-së për dialogun Kosovë-Serbi dhe çështjet tjera të Ballkanit Perëndimor, Miroslav Lajçak, në Këshill të Europës kërkon mbështetje që Ballkani të jetë në BE

Emisari i BE-së për dialogun Kosovë-Serbi dhe çështjet tjera të Ballkanit Perëndimor, Miroslav Lajçak, ka kërkuar mbështetje për një të ardhme evropiane për shtetet e këtij rajoni në Komisionin për Çështjet Politike dhe Demokraci të Asamblesë Parlamentare të Këshillit të Evropës.

“Duke iu drejtuar sot PACE Political [Komisioni për Çështjet Politike dhe Demokraci të Asamblesë Parlamentare të Këshillit të Europës]  për mbështetjen e një të ardhmeje europiane për Ballkanin, theksova se sado të mira apo fisnike të jenë idetë, traktatet apo rezolutat tona, ato nuk do të kenë asnjë ndikim pa parlamentarët. Ata mbajnë çelësin për të ardhmen europiane të vendeve të tyre”, ka shkruar Lajçak në Twitter.

Pjesë nga fjalimi i Lajçakut nxori edhe Komisioni në faqen zyrtare në Twitter.

“Është e rëndësishme që premtimi evropian të bëhet më i prekshëm dhe më i besueshëm në Ballkanin Perëndimor. Ai duhet të përbëjë një ndryshim në jetën e përditshme të njerëzve. Këshilli i Evropës ka një kuti me plot mjete për të ndihmuar”, ka thënë Lajçak.

Lajçak gjithashtu ka ngritur edhe shqetësimin se mosdhënia e një perspektive europiane për Ballkanin Perëndimor krijon hapësirë për modele më pak demokratike.

“Ju parlamentarë, keni një rol qendror në proces, meqenëse jeni në kontakt me njerëzit”, ka thënë Lajçak.

Shaip Kamberi në seancën e Parlamentit të Serbisë për Kosovën: Kosova është e pavarur

Shaip Kamberi

Në Kuvendin e Serbisë është duke u zhvilluar një seancë e veçantë, ku presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, prezantoi “Raportin për procesin e negociatave me institucionet e përkohshme të vetëqeverisjes në Prishtinë”, nga 15 qershori 2021 deri më 1 shtator 2022. Vuçiq u tha deputetëve se Serbia nuk do ta njohë Kosovën, por se politika reale nuk mund të bazohet në mite dhe se dëshirat e njerëzve janë maksimaliste derisa mundësitë janë të pakta.

Kosova është e pavarur nga Serbia dhe çfarëdo që dëshironi të arrini atje, duhet ta arrini në marrëveshje me autoritetet lokale dhe kushdo që do të jetë në pushtet atje, Serbia nuk ka asnjë ndikim, tha përfaqësuesi i grupit të Rajoneve Evropiane, Shaip Kamberi në Parlament. diskutim.

“Serbët në Republikën e Kosovës kanë të drejta të shumta të garantuara me Kushtetutë në përfaqësim parlamentar dhe pushtet ekzekutiv, ndërsa shqiptarët dhe pakicat tjera në Serbi jo”, ka thënë Kamberi.

Kamberi theksoi se SHBA-ja pa mëdyshje përkrah dialogun e Brukselit dhe se marrëveshja e fundit për dokumentet duhet të përdoret për të vazhduar dialogun deri në normalizimin përfundimtar të marrëdhënieve.

Ai theksoi se stabiliteti i Ballkanit Perëndimor është i lidhur me atë çështje dhe se pa progres në dialog, asnjë palë nuk mund të shpresojë për anëtarësim në BE, duke shtuar se BE-ja thotë se dialogu me Kosovën është vendimtar për Serbinë në rrugën e saj evropiane.

Kamberi vlerësoi se marrëveshja përfundimtare ndërmjet Serbisë dhe Kosovës është një nga sfidat më të vështira dhe shtoi se presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq është zgjedhur për të udhëhequr vendin dhe për të gjetur zgjidhje për çështjet më të vështira politike.

Ai tha se është obligim i Vuçiqit që ta udhëheq Serbinë drejt zgjidhjeve që krijojnë perspektivë evropiane për të.

Kamberi theksoi se përmirësimi i marrëdhënieve me “armikun e përjetshëm” kërkon aftësi për pajtim dhe se “nuk ka pajtim pa u përballur me të kaluarën”, prandaj Serbia ka nevojë për paqen me shqiptarët sepse e ardhmja e qytetarëve dhe perspektiva e Ballkani Perëndimor varet nga kjo.

Kamberi i tha Vuçiqit se si njeriu që udhëheq Serbinë, ai ka përgjegjësinë më të madhe t’u tregojë qytetarëve të Serbisë për Kosovën “të vërtetën dhe vetëm të vërtetën, e jo dëshirat boshe dhe ambicjet e papërmbajtura politike”.

Ai vlerësoi se nuk mund të priten rezultate pozitive nëse i përmbahemi qëndrimeve që janë produkt i “miteve të mesjetës” me një mohim të plotë të realitetit aktual.

Kamberi përkujtoi se SHBA dhe BE po i thonë Serbisë se nuk është çështja nëse ajo shkon në Lindje apo Perëndim, por se ka vetëm një drejtim dhe se Serbisë i takon të vendosë se sa shpejt dëshiron të arrijë atje.

Ai ka vlerësuar se në Serbi ende nuk ka atmosferë në të cilën dikush do të kërkonte falje nga shqiptarët.

Kamberi tha se ata që e shohin Serbinë të lidhur me “perandoritë lindore” po përpiqen të fitojnë pikë politike dhe nuk janë burrështetas, “ata po shkojnë drejt së ardhmes duke u kthyer prapa” dhe nuk duan zgjidhje por vazhdimin e problemit.

Ai ka thënë se zgjidhja nuk duhet kërkuar në “400 armët e policëve serbë” në Kosovë dhe se edhe shqiptarët e Luginës së Preshevës mendojnë se normalizimi i marrëdhënieve ndërmjet Serbisë dhe Kosovës është me rëndësi jetike për të ardhmen.