Shkollën e lartë të gazetarisë e mbaroi në Beograd.Botoi në periodikun e kohës, prozë e poezi për të rritur e për fëmijë.Ka botuar përmbledhjen me poezi për fëmijë "ERË E VENDLINDJËS".Ka në dorëshkrim edhe shumë e shumë vepra dhe shkrime të tjera ,të cilat për shkak të mungesës së mjeteve financiare, ende nuk dolën në dritë si libra.Jeton e vepron në vendlindje.
Cikël poetik nga Ismet Tahiraj
TRUP E TERTHOR
Trup e terthor i rashë Bulecit kërkova kmesën,
Qe e lanë – të parët e mi, Ishin prerë me të
Fantazma qe vin armiq, mbi gardh
Mbi dëllinja o perendi. I rashë arave
te Guralecveme vasha e djemë
që bënin hijeshi, rrezet e syve
i kishin si shi. Humben ne mos prani.
Orgesi vinte gjithmonë. Udhës se rrahur
te bunari qobanerisë
Kishte bujtinen, dhe hokat e rreme.
Sikur shikimet e poshtersive të mercenarëve.
Që kallnin kasolle, dhe pleme.
Natyra prap nuk kishte huqe, dilte pak tepër e vjetër
Dilte alamet e bukur nuse.
S’kishim as gjë më tepër. Pëveç një ylber
Arat me thekër. Gjithçka qe niste e soste
E merrte tjetrën çlirimi, para mëngjesit
I hynte magjeve Mixha Azem
Caktonte bukën e ditës. E flladin e vocave t’u rriteshin.
Varg e vijë vinte
Hyqymeti t’i pagunte
Taksat e jetës
E gjallërisë, e peshës.
Te varura në kerpësh
Te UDB-ës e jetës.
Hovej qiellit
Binte dritë e përgjaket.
PRAPË ISHIM NËSE ISHIM
Pas shkrumbit hi e shkrumb.Që na fali lufta
Kjo luftë e kolerës.S’na la as gjë
As Gurin e kripës.E lë më ujin në tas.
Dhe prapë u përplasem,në lufta tjera
Për mbi jetës, me gjoks e pa hez.
Tokat qe ishin të koprativës. Që s’duhej te ishin,
Prapë na braktisëni, s’jetima, jetim
Kur vinin dimrat vrundujt
Goja na mërtizët, si gjithkujt,
As kush për ne. Nuk mërzitet
Telashet e veta, thonë i ka stërkal. Te vjetra aq s’a s’ka.
Qielli mërrolet, si re atomike
Si të ne, s’ka, Udhëlak, udhë lënesha
As përrua qoftëlargut. Ku prehet angeshtia
E ndonjë te dalit, krejt tjetër fare
Janë portat tona që njoftojnë të gjallin.
Mali s’merr era, era e pastron malin
Hijet tonaEndën fushave. Odave
Sofrave te shtruara, ndaras nga ato te shpifurat.
Mbasandej, kurrkush nuk thotë – unë jam ai
As ata s’thonë-jemi, veç ne
Mbi vigun kufomës, gjithë shkojnë te barabartë
Qefinin e barabartë, gjithë e kemi ble.
Si ai që sot vdes. Si ai që sot, ka më lind. Ndër ne.
Po prrenjtë, kot ngutën thua se i ha terri
Thua se po tutë, bëjnë hatanë e futën.
Rrezet prapë lindinmë buzëqeshje
me ngajndhënjim, përralla nuk ndalet këtu.
Ajo ka një rrugë te gjatë, e shtruar më gjak
tej Zubin potokut-tej Kollashinit. Deri ne Novi Pazar
Veç duhan kaçak, pushkë e nagantë.
Nga beteja pas rrëbesheve, janë kthy’ faqe bardhë
Me teshat e tyre. Më të mbathurat e veta
Por krenar. As kund gjë e huaj jo hileqar, e bujar.
Tahiri, Mehmeti e të tjerë. Plisi u rrinte
rreze mbi ballë. Flakëronin urti
Flakëroni shkathtësi, mbi mësimet
Qe nxenin dijeni. Mehmetin e grinë në Skënderaj. Çakejt hasard
Po ylberi nuk u prish, veç pak nënagjyshe
Faqe u gërvisht, ama as një pikë loti, malësore dje dhe sot.
Trup e terthor, gjithkah kah i rashë
një dishpull i lashtë. Panteon rrinte
Në ne, mbi ne, ah dhe ky
Dhe,
Të merr, te gji-të rritë. Filiz të ri.
Ne mundohemi, dhe jemi
Flamur nëpër kohë, jo cohë beze. Trimëri, urti, besë.
Trashigim do, ta kemi, ta ruaj ndër breze. Atë kmesë….
TAMARA
Tamara s’di, a është vashë
Flokë shprishurë, a yllnaj dite-e harsilur.
A është krejt tjetër. Tokë argjile
Amforë plotë hire, vashat në Bulec
vetull fiskajë-më kanella dorë
Lule që u shpërthejnë buzëqeshjeve.
S’di Tamara, mu faneps
Argjile e beftë, Buleci dikur poçi
I mushtit, ruhej me xhelozi
si ndër vreshta, që kitej rrushi
Sy vashe zjarrmi.
Tash mbi, fokët e mi
Rigon
Shi
Shi…
Në vend te Magdalenave-kam motrën MEJREME
jo farsë e rremë, mu gjakut tim
Bukuri qe s’ lë kthim.
E ndezë kjo gjakun, pas vjetëve te shkuara
në damarët e mi-kokete në qetësi.
Zjen e buçet, këngë vashash
Këngë malësore.
Si Tamara, e vendeve te largëta
ndjenja te acarta, ku kullojnë malcime
Gjithçka del, e shëndetshme
Në profecinë time.
Arat më thekër, nuk thahën-nuk stepën
Janë bukuri jete, tejet e vjetër.
Lumi aty, nuk ikë
Nuk turbullohet
Flladitë.
I flladisim zemrat tona,para agimit
Pas muzgut te rënë.
Zë vend,qetësia e pa rremë.
dhe ligj e kemisi sëmundje veremi
Adet tona jetike, të mos jenë arkaike.
Në orën nëntë-fiks në orën nëntë
Nënëdhjetë e nëntë shpirta, të gjallë te trafoja mblidhemi
Për dasum a mortë, si vet engjujt
Mbi Akropol.
Arat e thëkerta, na shikojnë më sy
S’përbuzim kurrëkend, as s’lëmë
Më na pështy’.
Damarë tonë
Djegë
Urtës e mirësi.
SHULLËRI
– Tim vëlla të ndjerit Jahiri –
Shullërit i bie
Këmbë deri mbi krye,
Mizat zukasin për rreth
Përroi me tej lazdrohet.
Po kjo ditë, all ditë
Peng na mbetë
Se Lublanica, s’është përroi
As tarifë që i paguhet shtetit.
E majta gjithmonë doli e djathtë
Shullërit të ditës i rashë
Trup mbi krye.
Veç arkërmortin ta pashë
Në ëndrra sytë që flakëroni
Flakë, e verdhë flakë.
Shullërit tash bie shi…
Verë, Bulec 2015
SHAJKACKAT IKËN
(Zeqir e Demir Tahirajt)
mbi pllaja të çabrës
derdheshin gjarpinj,
e rrëmonin nëpër lëkurat tona.
Ju vetëtima të tmerrshme
u ratë gjarpinjve,
Shajkaçkat ikën
me lutje qiellore.
Për një kopsht Edeni
u përhap fjala,
mbi çabër e tutje
të gjitha duhej të ishin
Luleparrizi...
THIMTHMON...
Reljefi ynë ndërroi
Rrugët rrejetë
E merimangës i përthkoi.
Atëhere kur e deshtem
Epikën tonë.
Oborrit u shtrue
Lëmë hithërash
E kopilisë.
Gjithçka thimthmon
SHQETËSIME PURPURTE
(sipas endrrës dhe bregave te Buçës)
etërit mbështjellë nepër eterin e zi
kënaqën në peshikzën e brengave
si ne gugën te devës
t’ tulaturë në vëdhesinë e nikotinës
si këna nëpër duarët e vashave.
E plepi gjethon derisa sorrat
Kuvendojnë për vezët klloqkë
I gostitur nga glasat.
2.
të gjithë bijërive u thirrët emri
dhe secili prej etërëve të hedhë pështymë në gojë
se pështyma është lëngë hamshori
tepër të kënaqur në mëndafshin purpur
te shqetësimeve kapitale
del si lojë hamshori
si kakërdhi iriqi...
MESKINET
Si krimba u aduluan
Për hiq njeri
Nëpër qivurin
E rrëhmijeve.
Derisa u krimb
Guaca e mençurisë
Dhe mbi kështjellën e tyre
Valonte flamur i poshtërsive.
BACILËT
Kokërr e kripës
Dielli se thau,
As shiu se shpërlau
E ne prush s’ kopi
Se nuk kopi.
Fund e krye
S’u dogj.
2.
erdhën altruistet
me punën e tyre heshtake
damarëve punë bryme
si sharrëza te bagëtia
qerthuan ne shtim
bacilet...
LULESHELGU
Te dali ne shëngjergj
Udha s’ ka udhë
Verdhës gjitherë , s’është e verdhë.
Deomos ne te korra
Kur korr tifoja.
Lulebojgjake
Piptha gjelbrak.
Udha nuk i dihet udhës
Udha tinëz udhës i bënë lak.
Artieret a i ushqejnë
Aorta varfnjak.
KËRPUDHÇE
Kërpudhat dalin
Kërpudhçe jetën çojnë
Ne trupin tonë,
Mos pastë shtim.
Lëngë i tyre mos qoftë
Ashti i jonë.
Kërpudha mbijnë
Kërpudshçe sakatojnë.
SYTË UJORË
Sy ujorë
Më veshje trëndafili
U kam frikën.
Skajshmëri.
2.
uji i tyre nuk derdhet
as nuk shterret
rritet gufon
vazhdimësi.
ZEJEN E AKREPIT
Në Vushtrri
Lavirët në këmisha nate
Derdhin qumësht portokalli
Nepër fytyrat e agloshëve.
Bulërijnë kafeneve
Si merimanga ne rrjetë
Tym i beft i duhanit
Bijave te veta
Ua mësojnë zejën
2.
zejën mbase te akrepit
ndoshta hyjneshave-vjedhce
rreze solare
u vetëtijnë dhëmbëve.
I VETMUA
Ndajnatë të pashë
Ishte muzgu i parë,
Blirët e shëtitorës
Të kishin vënë napë.
Zjarrmia më dogji
Shtatin tim krahethatë
Andej e këtej luftova
Më vetevetën time , në vetëmi,
Shkreptimë e syve tu
Mua me dogji llahtari.
Dhe blirët e gjatë
I vetëmuar si unë,
Mbatën atë natë...
I PA JETË
Edhe pse vjen
Më fëshfërimë-fustani,
S’ më gjenë
Se më dallgët
E vdekjës
U përplasa
Ia dola-mbanë
Nuk e ngushtoja
Kurrëkend
E tashë
Jam në cipën e ajrit
Në cipën e ujit,
Në cipën e dritës
Unë ylli i parë.
Dhe cipës se jetës
I jap jetë....
INTIME ME BACË AHMET DELINË
Udha më solli
Kryezot
Ne konakun tënd.
Ti bëjmë dy llafe
Në katër sy.
Se trualli
Po dergjet nëpër hi.
Ai çove fjalë
Shaban Jasharve
Kund të mos lënë therrë
Truallit te mbijë.
Dhe ti kryezot
Ne heshtje me dhe –bekimin
Se turku kal me galsa sorrash
Këndej s’ te kalojë
As qiellor të përhenur
Këtej s’ do të ulurijnë.
Gishtverdhi yt
Ishte kah dielli
Kryezot
Edhe një rilindje të re
Po (gëzojm) përjetojmi...
FJALA E BUKUR
Një puhizë e lehtë
Tinëz shket e shket
Polenin e zemrës
Larg e larg e tret
Mizëri shkronjash
Radhiten si ushtarë
Hyjnë me radhë në letër
Hyjnë në vargun e bardhë.
Ecin krah për krah
Shkronja, fjalë e vargje
Bëhen strofa e vjersha
Pastaj libri i ri
Hapen horizontet
Shtohen dituritë
Fëmijët tanë të bukur
Kanë gëzim e krenari.
ZEMRAT TONA
Zemrat tona nuk e durojnë hidhërimin
Zemrat tona nuk e durojnë përçmimin
Zemrat tona nuk e durojnë trishtimin
Zemrat tona kërkojnë përqafim të përzemërt.
Ç`THA NJË PLAK NË KARADAK
Një plak
Në një odë në Karadak
Drodhi mustakun
Foli pa i bërë zemra lak
-Këtu në Karadak
Është i bardhë
Një zambak
Është një cak
Kah ai ngjitemi
Pak nga pak!...
PLEPAT NË RUGOVË
Në Rugovë
Etërit tanë-paganë
Këngës ia thonë
Pagëzimit i besojnë.
Në çdo oborr mbjellin plepa
Rritën e çdo plepi
Me rritën e bijve e përcjellin
Dhe jetën vazhdojnë.
Sa herë morti
Zemrat na i rëndon
Qan pikëllueshëm oborri
Një plep aty mungon.
Po kur vjen në këtë botë
Një njomëzak i ri
Shpirtëzohet shtëpia
Plepi gjethon përsëri.
ME VËLLA JAM TRIM
Hape zemrën e bardhë
Vëllai im
Me ty jam dy herë më i fortë
Në lojë e në kushtrim.
Kur ti më shtrëngon
Pa hile më do si vëllai-vëllanë
Unë ndihem i pavdekshëm si Anteu
Armiqtë frikën na e kanë.
Sa herë ti vëlla më mungon
Krahu i djathtë s`më punon.
E gjithë Arbëria
Jemi ne vëllazëria.
ZEMRA E HËNËS
Një kozmonaut i vogël
Me satelit
Ra mbi qepallë të Hënës
Në zemrën e saj u ngjit.
Ai çapkën
Me zë tenori
Zemrën e Hënës
E deshi dhe e mori.
Edhe Hëna pati faj
E ka dehur
Me bukurinë e saj.
ATJE
Atje ku erërat lozin
Me barin e njomë
Vajzat shpleksin gërshetat
E barinjtë me dele
Në fusha vërshojnë
Si nuse me duvak
Pishat e bleruara kundrojnë…
Kundruall kalaja ilire
legjendë e histori
avujt e tokës bukanike
kah maja e shkëmbinjve nxitojnë
qiellin lakmojnë…
Një vogëlushe luan me valëzën e bardhë
Në livadhin përskaj tjetra bën kurorë
Vrapojnë pastaj nën atë dardhë
Dhe marrin ABETAREN në dorë.
KROI
Një ah me kurorë të gjerë
Plot me degë e fletë
Mbi të bilbilat këngëtarë
Nën të vocat margaritarë
Ahu madhështor
Me atë të lavdishmen kurorë
Nën të mbretëron freski
Gurgullon kroi flori…
Nga arat zbresin korrëtarë
Me rend ulen me hijen plot bar
Pranë kroi gurëbardhë
BISHTUKU
Plafoni
Është i nxirë
e i përlyer
Dhe duket i kërrusur
Si gjyshja ime e mirë
Bishtuku vajguror
Nxjerr tym dhe nxin tavanin
Nëna qep këmishën
Nëna thur xhamadanin
Atje ku s`ka tela elektriku
Bishtukët vajgurorë
E shtrijnë mbretërinë
Dhe duken mbretër
Në bjeshkët plot halorë.
MES DALLGËVE TË JETËS
Babai im Meti
Dhe nëna ime Lulja
Thonë një ditë u përqafuan
Një ditë maji të blertë me lule bliri
Unë farë e barrës mbeta
Fryt i nënës “mëkatares”
Fryt babait ledhatar
Nëna që kurrë s`kishte dëgjuar
Për fjalën maternitet
As për fjalën mami
Më lindi në një kthinë
Thurur me thupra thane
Askënd nuk pati përbri
Më mbështollën në do mënela
Unë ferishte mëkat i ri
Sa një gërdhele
Mbeta edhe pa nënën
Që mbeti si mumie e gjallë-gurësi
Lotët ia digjnin fytyrën
Në zemër kallkane erë-dimër i zi
Pastaj më dërguan në ofiqari
Ofiqari bëri telefon
-Foshnja atin kërkon!
Në foshnjore e strehimore
U bëra burrë
Sot që jam bërë baba
E marr birin tim në prehër
E puth dhe e përkëdhel
I them:
-Në dallgët që më rrahën mua s`të lë jo kurrë!
KOSTARËT
Në vijë të agimit
I mprehin kosat
Livadhit ia heqin mjekrën e gjelbër
Rrasat në dhe tingëllojnë
Kudhra e çekanë gjëmojnë
Kosat fishkëllejnë
Bari stivë-stivë
Si gërshet vashe
Lehtësisht përtokë e lëshojnë
Djersa shkon curril
Dielli djeg
Muskujt ua pjek
Kosarët janë vënë në gara
Dhe fëmijët pas fluturave me lara…
FABRIKË E SHTËPI
Kënga praron
Punën e bën flori
Jeta nuk ka të ndarë
Nga fabrika në shtëpi
Fëmijët nuk ankohen
Kur etërit shpesh u mungojnë
Ata përditë tufë lulesh
Në zemra mbëltojnë
Kënga rrit dhe grurin
Punën e bën flori
I vogël është ndryshimi
Fabrikë e shtëpi.
MOLLË QË QAN
Një mollë degëgjerë
Në mes të arës
Rigon lot shiu
Sa kokrra e arrës.
-Dje disa fëmijë
Shkaku im, o Mal
I dogji zjarrmia
Dhe u shtruan në spital
Hall i madh
Hall i madh!
Pemë të papjekura
Duke shkuar në shkollë
Hëngrën këta fëmijë
Tash i kapi ngërçi
Tash kanë zjarrmi
E qan ajo mollë
E qan ajo mollë.
MALISHTA IME
Malishta ime
Me misër si mal
Kur lind dielli
Buzëqesh
Malin ka përskaj
Si frizurë me flokë.
Ushtarët kunguj
Ia ruajnë bukurinë…
Malishta ime
Më e mira arë
Çdo vit mbush plot
Kosh e hambar.
Malishta ime
Më e mira arë
Fëmijët s`m`i lë pa bukë
Unë s`e lë pa farë…
BISTEKËT E HËNËS
Fytyrën e vogël e rrumbullake
E ka Hana e klasës së parë
Dy bistëke i lodrojnë në shpinë
Si dy atllarë jelebardhë.
I shkëlqejnë në diell
Bistekët ngjyrë ari
Një kordele e kuqe mes tyre
Si në pranverë lule behari.
Në vijë të agimit zgjohet Hana
N`gurrë të bardhë lan faqet mollë
Bëhet gati, thërret shoqet, niset
Rrugës së dritës-në shkollë.
KUSH ËSHTË NË ÇUBË
-Kush është në çubë?
-Një çupëz.
-Çfarë bën?
-Gjyrmishek ka nisur
Ta var në qafë
Për t`u stolisur.
-Kush është në shtëpi?
-Një çupëz si flutur.
-Ç`bën aty,
Ç`bën brenda në shtëpi?
-Për vëllanë Fidanin
Me gjyrmishek
I bën gati gjerdanin.
Po, po
Sot është dita e Shëngjergjit
Dhe si bota nga gëzimi
Dehet çupa prej gjyrmishekut.
PISHË E GJELBËR
Kush mund të matet
Me gjysh Urtakun
Nëntë pash n`Lug të Dardhave
E hedh mëzdrakun
Në ballin e tij plot rrudha
Mrrolët nuk kanë vend
Më larg se mëzdraku
I shkon fjala n`kuvend
Gjysh Urtakun paqësor
Mes fëmijëve-pishë e gjelbër me kurorë.
HALLAT TONA
Netëve të gjata
Dëgjojmë përralla
Sa e dashur
Na bëhet halla.
Hallat tona
libra të trashë
me shumë fletë
përrallat s`i harrojnë
I kanë gjetur vetë.
Hallat tona
Gojësherbet
Rrëfejnë përralla
Ne fëmijët
I dëgjojmë
Sa çaste të rralla.
MIQËSIA
Një mace e larme dhe një e zezë
Njëra-tjetrës i afrohen
Merren ngrykë me këmbë të vockla
Dhe ngrohtësisht përqafohen.
Leci i vogël i thotë nënës
Me zë të butë me kërshëri
-Mami, mami, shiko macet
Si u dashkan, sa çudi!
-Po, bir, po e përkëdheli nëna
Kështu duhen edhe njerëzia
Pemën e paqes gjithnjë e mbjellin
Ata që dinë se ç`është miqësia…
E DI LUGA ÇKA KA VEGSHI
E di luga çka ka vegshi
Mos u ngut ta futësh n`gojë
Ndodh gjella është e njelmët
Ta djeg gjuhën
Mos bën lojë!
Ndodh gjella nuk ka kripë
Ndodh dikush me pahir
E ka future ndonjë këmbë dhie
Ndonjë spec djegës
Që t`i çan hundët
E është prishur gjella
Nuk ka shije
Po e di luga çka ka vegshi
Moti kanë lidhur miqësi
Luga malësorçe
Vegshi i zi
E zbardhin sofrën
Me bujari.
LARASKA
Ra laraska
N`çarranik
S`la bulmet
As la furrik.
Ra laraska
Mbi plevicë
Zogjtë e pulës
U bënë gorricë.
Fëmijët një ditë
U betuan:
-Mbi Perlaskë
Sot e tutje
S`do të fluturojë
Asnjë laraskë!
NJË KOTELE
Në fshatin zezelinë
Tërë ditën një kotele
Hipur në fultere
Mjau-maju
Mjaullin
E thërret
E bërtet
E kërkon nënën e vet.
Kjo kotele
Sa një tenxhere
Tërë ditën ha qull
Në fultere
Po mjaullimën nuk e ndal
Mjau-mjau
Mjaullin
Nënën e kërkon
Peshë e çon shtëpinë…
Kur e ëma nga tavani
Zbret në tokë pa parashutë
Kotelen e hip në shkëmb
Pinë ujë bashkë
Me tas llap-llap
Llapashitën
Ia pastron pahiri
Mustaqet bërë me qull
Pastaj dalin në rreze
Kotelja më s`bërtet
Po lëpihet, lëpin gëzofin e vet
Sytë si gaca i shkëndijojnë…
NJË KËRMILL CULLAK
Në fshatin Vitak
Një kërmill cullak
Pa këmishë e pa tëlina
Pa çorapë e pa opinga
Doli rrugës nëpër verra
Dhe u fut në ferra.
Kërmilli cullak
Që kish udhëtimin në gjak
Pasi i ra tërthor Vitakut
U rras n`shelgje
E n`mes t`batakut…
Një lejlek hipur n`gingala
Që kish qafën shtatë pëllëmbë
Tre bërçikë sqepin e mprehtë
E qortoi kërmill cullakun
Nga Vitaku:
-Pse ke dalë pa këmishë të gjatë
brekët e shkurta pse i ke zhveshur
S`të vjen turp nga buburrecat
Brumbulli, breshka, thëllëzë e qeshur?!
Lejleku fierak
Me kërmillin cullak
Fluturoi mbi Vitak
Ra tej mbi lisin plak
Për të bërë edhe një konak…
TRIM MBI TRIMA TALE BUDALINA
Trim mbi trima
Tale Budalina
Shtatë gurra uji
I shteri n`rudina
Shtatë bukë thekre
I futi në tarçuk
Hëngri dardha t`ëmbla
Katër-pesë buçukë…
Trim mbi trima
Tale Budalina
Këmbët ka mbështjellë
Me shtatë palë rrogzina
Ka lidhur opingën
Me shtatë sixhima
Qimet e mjekrës
Si tel çeliku
Shtatë rrojtarë me brisqe rroje
S`ia hoqën lum miku.
Trim mbi trima
Tale Budalina
Me thonj i lëroi
Treqind lëndina
Shtatëdhjetë e shtatë lisa
I bëri pinla-pinla
Shtatë gardhiqe i thuri
Në malin e bërë arë
Shtatë karricë me grurë
I hodhi n`hambar.
Shtatëdhjetë e shtatë shigjeta
I lidhi me gurë
Mbyti shtatëdhjetë ujq e arinj
Dhe i poqi në furrë
Trim mbi trima
Tale Budalina.
TALE BUDALINA NË QYTET
Tale Budalina
Një ditë
Kur hyri në qytet
Hyri në një ëmbëltore
Hëngri dyqind akullore
Dhe piu dhjetë fuçi bozë bore
I hëngri në një shitore
Tre thasë plot me çokolata
Më të ëmbla se mjalta…
Pastaj hyri në teatër
U ul në trembëdhjetë karrige
Regjisori kur e pa
Heroit të motit
I ofroi rolin e Don Kishotit
Ia gjeti shtizë e mburojë
Njëqind paruka në kokë
Në këmbë këpucë me numër 77
Dhe e futi në skenë-lojë
Trim mbi trima
Tale Budalina
Nga gremina e errët
Pa vinç e pa fener
Nxori katër buldozerë
U ul në oborr të fabrikës së duhanit
Dhe piu dhjetë pako cigare me filtër
Pasi piu edhe tri okë me llullë
Duke nxjerrë nga goja e hunda
Shtëllungë tymi
Si oxhaku në kullë
Tale Budalina
I njohur në 77 krahina
Me tre hapa hyri në Rezallë
Shkoi te Avdyl Dina
Pushoi rehatshëm
Si ndër zingjina
Trim mbi trima
Tale Budalina.
MOLLA E KUQE
JETA
Nëntë plagë i more
Nëntë vjet u dergje
Nëntë hordhi të shkelën
Moj e bekuar!
Sërish u ngrite
Sërish mblodhe fuqi
Me nëntë dragonj në krye
Me nëntë diej në ballë.
BASHKIMI
Ore, të bashkuar
I mihim më shpejt arat
Grurin e fusim në hambarë
I vjelim mollët e dardhat.
Ore, të bashkuar
I murosim më shpejt shtëpitë
I lyejmë e gëlqerosim dhomat
I bëjmë të kuqëlojnë çatitë.
Ore, të bashkuar
E forcojmë më shumë miqësinë
Dashurinë e bëjmë më të sinqertë
Rrugën më të sigurt për lirinë!...
EMRI I GJAKUT TIM
Emri i gjakut tim
Është emri i vocërrakut barkthatë
Është emër që dallgët e rrebeshet e moteve
E shqyen nëpër shekujt me natë…
Gjaku im dashurohet në lule në arat bukanike
Në galeritë e punëtorëve
Gjaku im sfidon bajonetën cinike
Nga ky jak
Do të lindin shumë zambakë.
NË KRAJË
Nga Kraja
Një ditë korriku
Më grishi
Nikë miku.
-Eja në Krajë, më tha
-ta shuajmë mallin
Tash piqen fiqtë
Eja ta ndajmë gëzimin
Fëmijët nga Amerika kthehen
Nga Shkodra na vijnë miqtë.
Shkova në Krajë te Niku
Shkova se e kam mik
E kam mik të shpirtit
E jo për fik!
SHOSHAT
Shoshat i kemi për të shoshitur
Ta ndajmë grurin nga egjra
Që të mos na merren mendtë…
Kemi shosha të mëdha e të vogla
Kemi shosha të rralla e të shpeshta
Po folëm me gjuhën e zemrës
Po i shoshitëm mirë fjalët pa prova
Asnjëherë nuk do të skuqemi
Kurrë s`do të themi “gabova”!
LETRA ME ERË VENDLINDJEJE
Letrës tënde
Që më erdhi nga vendlindja
I vjen erë ftoi
Erë buke mbrume
Që nëna e gatoi.
Sërish e lexoj
Sërish flas me ty
Më freskon erë e vendlindjes
Më djeg mall i fëmijërisë…
LULJA NË PËRRUA
Mbi bregalec të Sokolit
Aty buzë përroit
Një lule çeli
Një lule me aromë.
Si një vashë e turpshme
Aromën kur ia fal malit
Valëza e kroit e puth
Mu në mes të ballit.
Lulja me qeshje të sheqertë
Zemrat rinore i çon peshë.
MOLLA E KUQE
Na ishte një mollëkuqe
Veç sherbet
Atje afër Leskovcit.
Atje burrat e Arbërit
Me plisa të bardhë në shteg të ballit
Mustaqet vesh më vesh
Jataganin ngjeshur në brez
Fjala e tyre peshonte sa Mali i Tomorit
Sa herë shkruaj për atdheun
Në varg më hyn edhe Molla e Kuqe.
LETËR NGA LARG
Po ta shkruaj këtë letër
Xhaxha
Unë mbesa jote
Jepja Artës
Që dorën e vizatuar
Të ma shtrëngojë…
Po ta shkruaj letrën
Nuk di t`i vë pikë
A thua a ka pikë stacioni i mallit
Arta në Kosovë
Unë në Amerikë.
GJYSH SI DUKET KOSOVA
E pyesin mbesat e vogla
Vjollca e Brikena
Që kanë sytë shkëndijë:
-Gjysh si duket Kosova,
Që ka gjithë atë nam,
Që ka gjithë atë bardhësi?
-Kosova, vendi më i dashur,
I shenjtë për jetë e mot,
Kosova, jeta dhe dashuria jonë
Është gjaku që s`falet dot!
Këtu mund të lexoni:
http://floripress.blogspot.com/2016/07/cikel-me-poezi-nga-ismet-tahiraj.html
