Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi, ka reaguar pas miratimit nga Qeveria të projektligjit për transformimin e FSK-së në Ushtri.

Përmes një postimi në Facebook, Thaçi është shprehur se për shkak të interesave të ngushta të lidershipit, procesi i transformimit të FSK-së në Ushtri është vonuar.

Megjithatë, Thaçi ka shtuar se ai është pro transformimit të FSK-së në Ushtri, dhe se kjo e fundit nuk përbën asnjë kërcënim për rajonin.

Ai madje ka bërë thirrje që projektligji në fjalë të votohet në Kuvendin e Kosovës.

Ky është postimi i plotë i Thaçit:

“Për shkak të interesave të ngushta, ndonjëherë elektorale dhe ndonjëherë tjetër ideologjike, lidershipi në Kosovë e ka vonuar transformimin e Forcës së Sigurisë në Forca të Armatosura të Kosovës.

Unë vazhdimisht kam qenë konsistent në këtë pikë. Kosova duhet ta ketë ushtrinë e saj. Me iniciativën time si president, kemi ndërmarrë një fushatë vetëdijesimi, brenda dhe jashtë Kosovës, për të sensibilizuar miqtë tanë për rëndësinë e këtij procesi.

Aleatët tanë e dinë që ky proces duhet të përmbyllet pa vonesa. Po ashtu, e kemi bërë të qartë që askush, asnjë faktor i jashtëm, nuk mund të ketë veto në shtetndërtimin tonë.

Dua t’ua largoj çdo dilemë: jam pro transformimit të Forcës së Sigurisë në Forca të Armatosura të Kosovës. Ushtria e Kosovës nuk është kërcënim për rajonin. Përkundrazi, do të jetë në shërbim të ruajtjes së paqes, sigurisë shtetërore, rajonale dhe globale. Prandaj, në këtë pikë, institucionet e Kosovës flasin me një zë dhe kemi një qëndrim.

Ligji i miratuar nga Qeveria e Republikës së Kosovës duhet të procedohet edhe në Kuvend dhe periudha deri në miratimin e tij duhet të shfrytëzohet nga të gjithë ne për t’i bindur skeptikët e mbetur të këtij procesi. Jam i bindur se në koordinim të plotë me SHBA-në dhe aleatët tanë në NATO do ta përmbyllim këtë proces të vonuar, por jetik për Kosovën.”

Ambasada e Shteteve të Bashkuara të Amerikës në Prishtinë, reagon për zhvillimet rreth FSK-së

Ambasada e Shteteve të Bashkuara të Amerikës në Prishtinë ka dalur me qëndrim, pas vendimit të Qeverisë së Kosovës lidhur me tre projektligjet bazë për transformim të FSK-së në Forca të Armatosura.

Përmes një deklarate, thuhet se SHBA kanë punuar ngushtë me Kosovën rreth mënyrës për t’ia arritur këtij qëllimi.

Sipas tyre, lidhur me projektligjet në fjalë kanë këshilluar një qasje të matur që e mbanë Kosovën në përputhje me aleatët në NATO, gjithnjë për një hap të rëndësishëm.

Më tutje, thuhet se projektligjet e miratuara nga ekzekutivi do të analizohen në mënyrë që të kuptohet qëllimi dhe efekti i tyre.

Ndryshe, Qeveria me votë unanime të kabinetit qeveritar ka miratuar tri ligjet bazë për transformim të FSK-së me Mision dhe detyra shtesë: Ligji për Forcën, Ligji për shërbim në Forcë dhe Ligji për Ministrinë e Mbrojtjes.

Deklarata e plotë e Ambasadës së SHBA-ve në Kosovë:

Shtetet e Bashkuara të Amerikës gjithmonë e kanë mbështetur të drejtën sovrane të Kosovës për ushtri dhe kanë punuar ngushtë me Kosovën rreth mënyrës për ta arritur këtë. Ne kemi këshilluar një qasje të matur që e mban Kosovën në përputhje me aleatët tanë në NATO për këtë hap të rëndësishëm. Nuk jemi këshilluar për çastin e këtij lajmërimi dhe do të na duhet t’i analizojmë projektligjet për ta kuptuar qëllimin dhe efektin e tyre.

Përpjekjet tona të disa javëve të shkuara janë përqendruar në ndërtimin e konsensusit të brendshëm për dialogun e rëndësishëm me Serbinë. Vazhdojmë të besojmë se normalizimi ndërmjet Kosovës dhe Serbisë është hapi më i rëndësishëm për përparim në të ardhmen e afërt.

Berlini heq shpresat për anëtarësim të shpejtë të Ballkanit

Bundestagi i Qeverisë  gjermane kohë më parë  ka reaguar e rezervuar lidhur me përpjekjen e re të Komisionit Europian që prezantohet  nga komisioneri për zgjerimin, Johannes Hahn për anëtarësimin e Serbisë dhe Malit të Zi deri në vitin 2025.

Sipas kësaj strategjie, Serbisë dhe Malit të Zi i ofrohet një perspektivë e qartë integrimi nëse kryhen reformat e duhura dhe vendet zgjidhin problemet me fqinjët.

Zëdhënësi i qeverisë gjermane, Steffen Seibert tha se “e qartë është që këto kandidatë kanë ende për të bërë reforma të zgjeruara në vendet e tyre”.

Seibert u shpreh se “nuk do të ketë anëtarësime automatike, për shkak të datave që janë vendosur më parë”.

Megjithatë qeveria gjermane e quan shumë të rëndësishme perspektivën europiane të vendeve të Ballkanit.

Por sipas zëdhënësit të qeverisë, strategjia për Ballkanin e Komisionit Europian duhet të studiohet një herë mirë, kur të paraqitet të martën.

Komisioni pritet të japë vlerësime edhe për perspektivën e anëtarësimit të Shqipërisë, Kosovës, Maqedonisë e Bosnje-Hercegovinës.

Edhe një zëdhënës i Ministrisë së Jashtme gjermane është shprehur, se janë të nevojshme reforma në fushat kryesore si shteti ligjor, aftësia e konkurrencës dhe bashkëpunimi rajonal.

“Por veçanërisht grindjet të zgjidhen para anëtarësimit”, thuhet nga Ministria e Jashtme gjermane.

Komisioneri për Zgjerim në Bashkimin Evropian, Johanes Hahn: Marrëveshja finale Kosovë-Serbi në mesin e vitit 2019

Komisioneri për Zgjerim në Bashkimin Evropian, Johanes Hahn, ka folur rreth zgjidhjes përfundimtare të dialogut ndërmjet Kosovës dhe Serbisë në Bruksel, duke mos përjashtuar kështu edhe ndryshimin e territoreve apo korrigjimin e kufijve si pjesë të marrëveshjes përfundimtare ndërmjet dy shteteve.

Sipas tij marrëveshja e arritur ndërmjet dy shteteve duhet të kontribuojë për stabilitetin dhe të ardhmen e rajonit.

Megjithatë Hahn thotë se edhe Serbia edhe Kosova duhet të jenë në dijeni për shqetësimin e bashkësisë ndërkombëtare sa i përket çështjes së dialogut.

Hahn ka  thënë se është e mundur që zgjidhja përfundimtare ndërmjet Kosovës dhe Serbisë të arrihet nga mesi i vitit 2019.

Kujtojmë se takimi i fundit ndërmjet Thaçit dhe Vuçiqit në Bruksel nuk është mbajtur, ndërkohë ende nuk dihet se kur do të jetë takimi i radhës.

Federica Mogherini ka paralajmëruar se në fundin e muajit shtator do të caktohet për takimin e radhës ndërmjet dy shteteve në Bruksel.

Efektet domino për ndryshimet eventuale të kufijve

Ekzistojnë mjaft mëdyshje dhe të panjohura që ndërlidhen me idenë e ndryshimit të kufirit ndërmjet Kosovës dhe Serbisë, e cila është proklamuar nga presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi dhe presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, si zgjidhje për arritjen e një marrëveshjeje të paqes ndërmjet dy vendeve, vlerësojnë njohësit e zhvillimeve politike në vend.

Mëdyshjet dhe të panjohurat, sipas tyre, vazhdojnë të jenë edhe në raport me pasojat negative ose përfitimet që mund të dalin nëse kjo temë shtrohet në dialogun e Brukselit dhe eventualisht nëse arrihet një marrëveshje mbi këtë bazë.

Milazim Krasniqi, shef i Departamentit të Gazetarisë në Universitetin e Prishtinës, thotë për Radion Evropa e Lirë se ideja për ndryshimin e kufirit, e cila nga presidenti Thaçi është proklamuar si “korrigjim i kufirit”, bartë mjaft ngarkesa dhe probleme me vete.

“Kjo ide e tij (presidentit Thaçi), do të dukej nacional- romantike dhe simpatike, për marrjen e Luginës së Preshevës, potë mos shoqërohej nga ideja e (presidentit serb) Vuçiqit për ndarje ose kufizim etnik ndërmjet serbëve dhe shqiptarëve, si dhe të mos stimulohej edhe nga faktorët ndërkombëtarë për shkëmbim të territoreve”, tha Krasniqi.

Politologu Ramush Tahiri, duke folur për Radion Evropa e Lirë, shpreh mendimin se presidentët e të dy vendeve, Thaçi dhe Vuçiq, nuk do ta proklamonin idenë për ndryshim të kufirit pa një pajtim paraprak të faktorëve të caktuar të rëndësishëm ndërkombëtarë.

Siç thotë ai, të dy presidentët, duket se janë marrë vesh që ta kenë një përkufizim etnik ndërmjet Kosovës dhe Serbisë.

Kjo, sipas tij, nënkupton që përgjatë vijës së kufirit, asnjë fshat me shumicë shqiptare të mos mbetet në territorin e Serbisë dhe asnjë fshat me shumicë serbe të mos mbetet në territorin e Kosovës.

Ndërkaq, siç thotë Tahiri, në 6 komunat tjera me shumicë serbe në brendi të Kosovës, të mbeten ashtu siç kanë qenë deri më tash dhe t’u mundësohet Asociacioni apo Bashkësia e komunave me shumicë serbe.

“Përfitimet janë këto: Serbia konsideron se më nuk ka shqiptarë brenda territorit të saj, sepse e zgjidh përfundimisht çështjen e pakicës shqiptare. Kosova konsideron se vendoset një kufi i drejtë në parimin etnik dhe sërish mbetet shumetnike, sepse enklavat dhe territoret (e banuara me serb) brenda Kosovës nuk lëvizen, ndërsa në veri e zgjidh situatën ambivalente që ka me popullatën serbe, e cila e dëgjon Beogradin dhe nuk e dëgjon Kosovën. Rreziku është se mund të ketë efekt ‘domino’ në Maqedoni, në Mal të Zi dhe në Bosnjë ”, theksoi Tahiri.

Ai shtoi se, megjithatë, të dyja vendet, Kosova dhe Serbia, do të merrnin mbi vete obligimin se nuk do të kenë tendenca, nxitje ose ndikim në vendet fqinje.

Por, efekti i realizimit të mundshëm të idesë së ndryshimit të kufirit ndërmjet Kosovës dhe Serbisë, do të ishte fatal për serbët që jetojnë në pjesën jugore të lumit Ibër, vlerëson politikani serb nga Graçanica, Momçilo Trajkoviq. Ai thotë për Radion Evropa e Lirë, se kjo do ta nxiste shpërnguljen e serbëve që jetojnë aty, pavarësisht garancive që mund t’i japin të dy vendet, Kosova dhe Serbia, por edhe bashkësia ndërkombëtare.

“Kjo e tronditë në themel pozitën e serbëve të Kosovës. Pa marrë parasysh se çfarë garancish do të kishte, frika joracionale, e mbase edhe frika reale, do të bënte që ky popull të lëviz nga kjo hapësirë në drejtim të Serbisë qendrore. Do të ishte një pasojë e madhe dhe e paparashikueshme, të cilës po i hapet rrugë dhe po na ofrohet nga një politikë jo e mençur”, theksoi Trajkoviq.

Por, si arriti ideja për ndryshim të kufirit, e cila deri pak muaj më parë ishte tabu, sidomos tek faktorët ndërkombëtarë, që të bëhet temë me të cilën pretendohet të gjendet zgjidhja për normalizimin e marrëdhënieve ndërmjet Kosovës dhe Serbisë?

Profesor Krasniqi, thotë se e gjithë kjo situatë e ka një emërues të përbashkët.

“Bashkësia ndërkombëtare, si duket, ka ardhur në konkluzionin që shteti i Kosovës po shkon drejt dështimit dhe ata po kërkojnë modalitete të reja për ridizajnim, gjë që paraqet rrezik të jashtëzakonshëm për vet ekzistencën e shtetit të Kosovës. Se a do të ndalet ky trend, sot është vështirë të prognozohet.

Por, hapja e mundësisë për shkëmbim territoresh, për ‘përkufizim’ siç thotë Vuçiq, nuk shkon në drejtim të zgjidhjes së problemit. Kjo vetëm sa do të rrezikojë që ta ashpërsojë dhe ta kthejë konfliktin në përmasa shumë më të mëdha, jo vetëm në Kosovë, por mbase edhe në përmasa rajonale”, u shpreh Krasniqi.

Megjithëkëtë, politologu Tahiri, ka vlerësuar se diplomacia ndërkombëtare e respekton çdo marrëveshje që e bëjnë dy popuj apo dy shtete për ndryshim të kufirit, në rast se ajo bëhet me vullnet dhe nuk shkakton shpërngulje të popullsisë, si dhe në rast se ajo është e inkorporuar në marrëveshjen e paqes, e cila u hapë rrugën të dy shteteve për vendosje të marrëdhënieve diplomatike dhe integrim të tyre në mekanizmat ndërkombëtarë.

20 vite nga 14 shtatori i pazakontë në Shqipëri, vrasje, tanke, kryengritje dhe "krime shtetërore"

Plot 20 vite nga gjunjëzimi i shtetit shqiptar gjatë trazirave të 13 dhe 14 shtatorit 1998, të ndodhura menjëherë pas vrasjes së Azem Hajdarit, drejtësia shqiptare ka dështuar për të dhënë një version përfundimtar se çfarë ndodhi realisht gjatë atyre dy ditëve të kulmuara më 14 shtator.
Edhe pse për vite me radhë, Prokuroria këmbënguli se Kryeministria ishte sulmuar në mënyrë të organizuar, në përfundim ajo nuk ia doli mbanë të provojë akuzat e saj ndaj 20 të dyshuarve për kryengritje të armatosur, thënë ndryshe grusht shteti.

Në përfundim, në vitin 2008, Prokuroria tërhoqi fashikujt nga gjykimi dhe dosja u arkivua në Lundër.

Asokohe u mbajt në burg për 14 shtatorin. Sali Lusha është njëri nga të akuzuarit e ngjarjes, në të cilën ai shfaqet mbi një tank.

“Ishte data 12 kur u vra Azem Hajdari, që solli ngjarjet e 14-s. Natën e vrasjes së Azemit kam qenë aty. Për herë të fundit Azemi është takuar me mua. Siç kam deklaruar edhe në hetuesi, vrasësit ishin nga Tropoja, patriotët e mi, dhe Azemi vdiq në moment. Të nesërmen kemi dalë në protestë. Kishte njerëz të mërzitur e të indinjuar, sepse mori pjesë shteti, ishin të gjithë me uniforma policie”, thotë Sali Lusha.

Prokuroria e konsideron si një shpërthim të kulmuar nga ajo vrasje, por që më tej përmend edhe thirrjet e liderit të opozitës, i cili akuzoi për ngjarjen kryeministrin Fatos Nano. Ky version kundërshtohet nga Ekrem Spahia, një tjetër i akuzuar si organizator i kryengritjes dhe që me kalimin e viteve mori dëmshpërblim për burgosje të padrejtë

“Doli lajmi që e ka vrarë pushteti, e theksoj, me uniformat e saj. Në mënyrë krejtësisht paqësore kanë dalë të protestojnë nga selia e Partisë Demokratike përgjatë bulevardit ‘Dëshmorët e Kombit’, e deri para Kryeministrisë, aty ku në mënyrë krejtësisht të papritur, nga tarraca e Kryeministrisë guajnë me snajper dhe vrasin Skënder Kalenjën. Në mbrëmje vonë vrasin edhe Adem Shehun”, deklaron Ekrem Spahia, ish-i akuzuar.

Prokuroria thotë se në datën 13 shtator, protestuesit sulmuan Ministrinë e Brendshme duke qëlluar me armë e duke plagosur efektivë policie. Në këtë datë u sulmua Kryeministria dhe u dogjën automjete. Gjatë përplasjes mbetën të plagosur dy zyrtarët më të lartë të Gardës, si dhe u vra protestuesi Skënder Kalenja.

Mit’hat Havari, ish-zyrtar policie kujton orët kur jashtë Ministrisë së Brendshme protestohej.

“Ne ishim izoluar brenda që të gjithë. Asnjë urdhër, asnjë informacion, asgjë. Kryeministri nuk ishte fare, drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit të asaj kohe kishte braktisur detyrën. Shumë funksionarë të tjerë të lartë tentuan të kalonin në tunel të Ministrisë së Brendshme që lidhet me atë të Mbrojtjes, por ata nuk ua hapën derën. U detyruan të shqyenin derën kryesore nga pjesa veriore e Ministrisë së Brendshme për t’u larguar. Aty ngelën një sërë titullarësh, por që të gjithë inaktivë”, tha Mit’hat Havari.

Gjatë ditës, liderët e 12 partive dolën me një deklaratë, në të cilën kërkohej dorëheqja e Fatos Nanos. Disa orë më vonë, sipas Prokurorisë, në datën 14, kryengritja arriti pikën e vlimit. Ceremonia e lamtumirës së Azem Hajdarit doli jashtë kontrollit.

“Dukej hapur që kjo ishte një vrasje nga shteti dhe një pjesë e irrituar e simpatizantëve dhe përkrahësve të Azem Hajdarit, e kanë marrë arkivolin dhe nuk u nisën në drejtim të rrugës së Kavajës për në varreza, por morën drejtimin e Bulevardit, me arsyetimin se ne duhej të kalonim para Kryeministrisë për t’i treguar opinionit shqiptar dhe atij ndërkombëtar, se vrasja ishte organizuar nga shteti”, tha më tej Spahia.

Kur kortezhi i ishte drejtuar Kryeministrisë, njëkohësisht u sulmuan dy reparte ku u morën armë e granata, e si fillim u pushtua Parlamenti. E njëjta gjë ndodhi më pas edhe me Ministrinë e Drejtësisë, Gjykatën Kushtetuese dhe Ministrinë e Financave. Sërish u sulmua Kryeministria, e në këtë gjendje, ministri i Brendshëm Perikli Teta urdhëroi nxjerrjen e tankeve.

“Tanket kanë dalë nga Garda, e nga ana e Presidencës dolën sipër. Kur desh të kalonte para ish-Hotel Dajtit, aty iu hodha tankut të parë, i hipa sipër. Hoqa këmishën dhe ia hodha sipër xhamit të drejtuesit të tij që të mos mundej të ecte më tej. Në momentin që u ndalua tanku, njerëzit nxituan të hipnin sipër. Morën edhe dy tanke të tjera, ndërsa njëri iku. Kaq mbaj mend”, thotë Sali Lusha.

Shemsi Prençi ishte oficer në Forcat e Ndërhyrjes së Shpejtë. Ai përgjatë viteve ishte në listën e të akuzuarve, pasi u shfaq para protestuesve në TVSH.

“Nga ai akt, që kam dalë së bashku me Pjetër Arbnorin në dritare, për t’ua bërë me shenjë për t’u qetësuar, normalisht duke i përshëndetur me dy gishtat dhe me shenjën për t’u qetësuar, Prokuroria e asaj kohe e mori si provë që unë isha pjesëmarrës aktiv në rebelimin, ndërkohë që unë isha për të luajtur një rol. Edhe pse isha oficer, atë ditë isha me leje për të marrë pjesë në ceremoni”, tha Shemsi Prençi, ish-zyrtar policie.
“Shkuam te televizioni shtetëror, na pritën me armë atje grupi që komandohej nga Izet Haxhia. Mora informacion aty nga një inxhinier se nuk ishte aty stacioni që furnizonte me energji elektrike televizionin shtetëror, por ishte te Gjykata e Tiranës”, tha më tej Havari.

Për kryengritjen pati 3 dosje hetimore. Të gjitha patën të njëjtin fat: harresën!

Vjosa dhe politika e patokëve

Shkruan Akademik Prof.Dr.Mehdi Hyseni,Ph.D

(Autori është Doktor i Marrëdhënieve Politike Ndërkombëtare dhe Bashkëpunëtor i Institutit të Marrëdhënieve Ndërkombëtare në Boston të SHBA-së. si dhe anëtar i  përhershëm i Akademisë së Shkencave dhe Arteve Shqiptaro-Amerikane në New York,Tiranë,Prishtinë dhe Shkup)

***


Duhet besuar se, është e çudtishme se Luta e Hashimi mund ta “ bashkojnë” Preshevën me Kosovën, ashtu si e “bashkuan” Kosovën me Shqipërinë (2008-2018) !

Vërtet, ky absurd mund ta çuditë dhe ta befasojë opinionin publik shqiptar, JO vizita e Vjosa Osmanit, që ka nderuar heroin gjithëkombëtar Isa Boletini në vendlindjen e tij në Mitrovicë. Fundja, ky është obligim jo vetëm i liderëve politikë, por i çdo shqiptari, JO vetëm i Vjosa Osmanit, të cilin, pa asnjë arsye dhe, pa asnjë argument të vlefshëm e ka problematizuar bashkëpartiaku i saj, Lutfi Haziri (nënkryetar i LDK-së) ! –Çfarë absurdi!?





Duhet kuptuar Luta dhe të gjithë ne, se Vjosat shqiptare nuk janë fajtore e as përgjegjëse , që Presheva, Bujanoci e Medvegja kanë ngelur nën Serbi, por politikat perverse dhe përçarëse të patokëve shqiptarë “njëri thumbit, tjetri patkoit” për interesa heterogjene pushtetesh dhe të krijimit të feudeve të tyre nahijore. Ky është faktori tragjik që, shqiptarët i ka copëtuar, i ka përçarë, i ka armiqësuar dhe i ka lënë nën thundrën e huaj kolonialiste shekullore të sllavëve dhe të bizantinëve pushtues të SHQIPËRISË ETNIKE dhe të KOMBIT SHQIPTAR (1912-2018).

Pandaj, në këtë kontekst, Vjosa Osmani, nuk ka pse të përmendet e as të “kritikohet” nga bashkëpartiaku i saj, Lutfi Haziri (nënkryetar i LDK-së dhe kryetar i Komunës së Gjilanit), sepse pavarësisht nga dëshira, motivi, dashuria dhe ambicia e tij, nuk është ai, e as Hashim Thaçi(president), që mund ta bashkojnë Preshevën me Kosovën, por SHQIPËRIA E SOTME. Kjo, sipas së drejtës historike mbi Kosovën dhe mbi të gjitha territoret e tjera të Shqipërisë etnike dhe, sipas Kushtetutës në fuqi (1998), është e detyruar, që e para ta lëvizë “gurin” para bashkësisë ndërkombëtare për ndërkombëtarizimin e zgjidhjes së çështjes koloniale të Preshevës, të Bujanocit dhe të Medvegjës, jo Luta, as Hashimi, as Haradinaj e as Kosova, sepse nuk kanë kurrfarë kapaciteti juridik ligjor të brendshëm e as nuk janë kurrfarë faktori politik me ndikimin ndërkombëtar mbase Kosova ende është shtet i papërfunduar në kuptimin juridik të së drejtës ndërkombëtare. Këtë de fakto dhe de jure e provon edhe mosnjohja e saj nga ana e Kombeve të Bashkuara, me gjithë faktin se disa shtete-anëtare të saj e kanë njohur Republikën e Kosovës.



Pavarësisht nga amaneti historik dhe nga domodoshmëria e kërkesës së drejtë legjitime, legale, demokratike e kombëtare, që Anamorava (Presheva, Bujanoci dhe Medvegja), t’i bashkohet Kosovës, kjo nuk do bëhet derisa Tirana hesht dhe pret, që këtë çështje ta zgjidhin presidenti Hashim Thaçi dhe presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, përkatësisht vetëm Kosova dhe Serbia.



Gjithashtu, Lutfi Haziri, duhet ta ketë pasur të qartë se nuk janë femrat shqiptare ato, e as deputetja dhe profesoresha e guximshme, urtë dhe vizionare shqiptare Vjosa Osmani, që i injorojnë ose i harrojnë heronjtë kombëtarë shqiptarë siç ishin: Idriz Seferi nën Serbi, Dedë Gjo Luli i Malësisë së Madhe nën Mal të Zi, Mehmet Pashë Deralla në Iliridë nën Maqedoni dhe Ibrahim Pasha i Çamërisë nën Greqi, POR, mjerisht dhe fatkeqësisht janë liderët e sotëm politikë kulltukofagë të Shqipërisë etnike (1990-2018), që zot e kanë NEPOTIZIMIN, DESPOTIZIMIN, SEKTARIZMIN, AUTORITARIZMIN, BUROKRACINË, luksin, bizhuterinë e shtrenjtë, pushtetin, paranë, milionat, korrupsionin, krimin e organizuar, pasurinë, ahengjet dhe bajraktarizmin, JO BASHKIMIN E KOMBIT DHE TË SHQIPËRISË ETNIKE.



Me Vjosën, do të shkonte në Boletin, edhe Idriz Seferi për t’i bërë nder heorit gjithëkombëtar shqiptar, Isa Boletini !



-E mbytët popullin e shkretë me përralla dhe me premtime boshe, në vend se ta siguronit me punë, me bukë, me strehë, me zhvillim, me prosperitet, me ekzistencë dhe me mirëqenie të plotë, duke e barazuar me nivelin e standardit të juaj jetësor, që nuk ia dini skajin pasurisë, vërtet, ju jeni ata që “po shitni mend”, Luto “fukaraja”, JO Vjosa Osmani, që ka shkuar ta vizitojë varrin e viganit hero Isa Boletinit në vendlindjen e tij në Boletin të Mitrovicës. Kjo vizitë, në asnjë aspekt nuk nënkupton shpërfilljen dhe harresën e heroit gjithëkombëtar Idriz Seferi, ashtu siç e ka cilësuar gabimisht dhe naivisht Lutfi Haziri (nënkryetar i LDK-së dhe kryetar i komunës së Gjilanit).



Nuk ka asmiteri mes Idriz Seferit dhe Isa Boletinit



Prandaj, Luta, duhet të përmbahet nga tendenca për t’i ndarë heronjtë kombëtarë sipas vijave fisnore, lokaliste dhe territoriale gjeografike, sepse të gjithë ata kanë luftuar për një qëllim, për një flamur, për një abetare, për një komb shqiptar, për një territor shqiptar dhe për një shtet shqiptar-SHQIPËRINË ETNIKE të ISMAIL QEMALIT,Të ISA BOLETINIT, TË IDRIZ SEFERIT,TË HASAN PRISHTINËS, TË LUIGJ GURAKUQIT, TË AVNI RRUSTEMIT…etj.



Prandaj, nënkryetari aktual i LDK-së, Lutfi Haziri, do të duhej ta dinte se, edhe sikur Idriz Seferi të kishte qenë gjallë, do ta shoqëronte Vjosa Osmanin për ta vizituar varrin e Isasë në Boletin të Mitrovicës.



Mirëpo, këtë nuk e bëri Luta, sepse si duket vuan nga obsesioni lokalist. Ndryshe, nuk do të ishe shprehur kështu : “…po çuditna me këtë nusen e Preshevës, vendlindjes së Idriz Seferit, e cila po shet men te Boletini i Kosovës, tue harrue vendlindjen e kolosit të Karadakut që sot gjendet në Serbi…” (https://www.gazetaexpress.com/lajme/nxehet-luta-i-shpall-lufte-vjosa-osmanit-une-e-sjell-presheven-ne-kosove-).



Vërtet, kjo kritikë ironizuese e kësaj vizite, e cila bashkëpartiakun e Vjosa Osmanit e paska “penguar dhe “çuditur” aq shumë, është e diskutueshme dhe e papranueshme, sepse në këtë rast, Vjosa Osmani nuk ka shkelur as Platformën e LDK-së, as Rregulloren e Kuvendit të Kosovës si deputete, vetëm se ka bërë gjestin e mrekullueshëm njerëzor, moral, kombëtar dhe patriotik, duke e përkujtuar heroin dhe themeluesin e SHQIPËRISË ETNIKE, ISA BOLETINI.

Ndaj, s’kemi arsye të çuditemi në këtë rast konkret të Vjosa Osmanit, sepse kjo vizitë ka karakter të një akti të lartë patriotik, kombëtar dhe atdhetar, që në asnjë mënyrë nuk do të thotë se Vjosa Osmani “ e ka harruar vendlindjen e kolosit të Karadakut…” , ashtu siç është shprehur naivisht dhe në frymën lokaliste, Lutfi Haziri (nënkryetar i LDK-së dhe kryetar i komunës së Gjilanit) !?

Kjo kritikë ironizuese është nonsens, që shpreh tendencën e ndarjes lokaliste, edhe të heronjve të dikurshëm të Shqipërisë etnike. Ky është turp dhe mosnjohje e historisë kombëtare të Shqipërisë etnike, sepse të gjithë heronjtë-themelusit e saj me në krye BABAIN e saj, Ismail Qemali nuk kanë luftuar sipas logjikës së kalbur mahallore dhe nahijore, por sipas logjikës së interesit të përgjithshëm mbarëkombëtar dhe të SHQIPËRISË ETNIKE, Jo vetëm për vendlindjen e Idriz Seferit” nga Malësia e Karadakut ose vetëm për Mitrovicën e Isa Boletinit…etj.



Këtë e vërteton edhe kjo thënie e artë patriotike dhe vizionare e Isa Boletinit : “UNË JAM MIRË, KUR ASHT MIRË E TANË SHQIPNIA”, Jo vetëm Karadaku i Lutës dhe Mitrovica e Vjosës.



Presheva është çështje e Shqipërisë, Jo e Kosovës !



Nëse Lutfi Haziri dhe Hashim Thaçi janë faktorë politikë me ndikim në Kosovë, atëherë, do të duhej të kërkojnë ndihmë dhe të ushtrojnë trysni politike te lidershipi drejtues politik i Republikës së Shqipërisë (presidenti, Ilir Meta, kryeministri, Edi Rama dhe te kryeparlamentari, Gramos Ruçi), që ata sipas detyrës dhe përgjegjësisë zyrtare, ta ndërkombëtarizojnë çështjen koloniale të Preshevës, të Bujanocit dhe të Medvegjës, sepse ata i kanë “çelësat” për zgjidhjen e saj si në planin e së drejtës së brendshme, ashtu edhe në planin e së drejtës ndërkombëtare, sepse janë subjekt i saj. Këtë e provon edhe statusi i Shqipërisë në OKB( 1955-2018). Kjo është detyrë mbi detyra e Tiranës zyrtare, sepse si Presheva, ashtu edhe Kosova janë pjesë integrale të territorit autokton të Shqipërisë etnike. Pra, me gjithë dëshirën e “luto fukarave” (shtetin e të cilëve ende nuk e njeh OKB-ja), që Preshevën, Bujanocin dhe Medvegjen ta bashkonin me Kosovën, kjo nuk mund të bëhet ligjërisht, sepse ka dy pengesa të pakalueshme: (1) Kushtetuta e Republikës së Kosovës (15 qershor 2008) sipas së cilës shteti i Kosovës nuk ka të drejtën e bashkimit me ndonjë shtet fqinjë apo me ndonjë pjesë të tij, si dhe (2) Kosova ende nuk është anëtare e Kombeve të Bashkuara.



Sa më sipër, liderët e “anijes drejtuese” të Kosovës, duhet ta dinë (gjë që edhe dinë, por nuk guxojnë ta shprehin dot) se Kosova (ende) shtet i papërfunduar në kuptimin juridik të së drejtës ndërkombëtare, pa ushtri dhe pa sovranitet të plotë, jashtë Organizatës së Kombeve të Bashkuara, e në anën tjetër, i mashtrojnë dhe i gënjejnë shqiptarët se me “shkopin magjik” të politikës të tyre të dështuar, “do ta bashkojnë Preshevën me Kosovën”. Vërtet, rrenë e bukur kjo për ata që nuk e njohin Kushtetutën e Republikës së Kosovës, por që bie në kundërshtim me Planin e Marti Ahtisarit dhe me Kushtetutën e Republikës së Kosovës, ku thuhet : “ Republika e Kosovës nuk ka pretendime territoriale ndaj asnjë shteti ose pjese të ndonjë shteti dhe nuk do të kërkojë të BASHKOHET ME ASNJË SHTET OSE PJESË TË NDONJË SHTETI”. ( Kushtetuta e Republikës së Kosovës, Neni, Pika 3).



Postfestum ua “kana” Lutës dhe Hashimit, që Preshevën t’ia bashkojnë Kosovës. Mirëpo, qe dhjetë vjet kanë kapitulluar, sepse vetë e kanë nënshkruar dhe miratuar Planin e Marti Ahtisarit, i cili nuk mori në konsideratë të drejtën historike dhe të vetëvendosjes së plotë të shqiptarëve, që Kosova të njihej si shtet i pavarur dhe sovran nga ana e Kombeve të Bashkuara në përputhje me Deklaratën për Njohjen e Pavarësisë Vendeve dhe Popupjve të Kolonizuar të vitit 1960 të Asamblesës së Përgjithshme të OKB-së, përkatësisht me Rezolutën 1514/14.12.1960 dhe me Rezolutën 2105 (X)/12.20.1965 sipas së cilës “Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara vendosi që krimi i kolonializmit, të përfundonte menjëherë, pa marrë parasysh pëlqimin apo dëshirat e shtetit kolonizues, dhe se vetëvendosja mund të nënkuptojë vetëm pavarësinë e plotë”.



Këtë, duhet ditur të gjithë shqiptarët, jo vetëm Lutfi Haziri dhe Hashim Thaçi, të cilët me përrallat e tyre spekuluese dhe boshe po i mashtrojnë liderët politikë shqiptarë të Preshevës, të Bujanocit dhe të Medvegjes, se gjoja këto territore shqiptare, do t’i bashkojnë me Kosovën, edhe pse kjo territorialisht kufizohet me Preshevën shqiptare.

Prandaj, Luta dhe Hashimi , asnjëri nuk janë me kompetencë ligjore dhe kushtetuese, që të apelojnë për bashkimin e Preshevës me Kosovën, por SHQIPËRIA është ajo që duhet ta ngrejë zërin dhe të kërkojë botërisht nga bashkësia ndërkombëtare (OKB-ja), duke qenë se që nga viti 1955 është anëtare e Kombeve të Bashkuara, e gëzon të drejtën e plotë, që të shtrojë çështjen e Preshevës, të Bujanocit dhe të Medvegjës për shkolonizimin e tyre më se 140-vjeçar nga Serbia kolonialiste ( 1878-2018).



Pra, pikësëapri, dhe mbi të gjitha, çështja e shkolonizimit dhe e bashkimit të Preshevës, të Medvegjës dhe të Bujancit, nuk është çështje e Kosovës (as e lutave e as hashimave, pavarësisht nga ambicia e tyre e sëmurë bajraktariste dhe joreale, joligjore dhe jokushtetuese, sepse Kosova me Kushtetutë e ka të ndaluar çdo bashkim me vendet fqinje), por vetëm e Shqipërisë, e cila ka të drejtën historike, legjitime, legale të brendshme, sepse mbështet në Kushtetutën e vet të vitit 1998, ku thuhet se “ME ASPIRATËN SHEKULLORE TË POPULLIT SHQIPTAR PËR IDENTITETIN DHE BASHKIMIN KOMBËTAR” (Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë, 2002, f.5).



Së fundi, duhet rikujtuar edhe faktin se shansi historik i zgjidhjes së çështjes koloniale të Preshevës, të Bujanocit dhe të Medvegjes ishte viti 2003, kur shpërtheu kryengritja kombëtare e UÇPBM-së. Mirëpo, kjo pati dështuar, pikërisht për fajin dhe për gabimin e politikës së liderëve të Kosovës, të cilët së bashku me liderët politikë të Shqipërisë nuk e mbështetën në asnjë kuptim. Përkundrazi, e anatemuan dhe e lanë në “baltën e gjallë” shekullore të sundimit kolonial të Serbisë.


******

Pak biografi :

Nga Agjencioni Floripres(Akademik prof.Dr.Flori Bruqi,Ph.D) 

Vjosa Osmani – Sadriu u lind më 17 maj të vitit 1982, në qytetin e Mitrovicës, Kosovë. Shkollën fillore dhe atë të mesme, e përfundoi me sukses të shkëlqyeshëm në qytetin e saj të lindjes. Studimet themelore i përfundoi në Fakultetin Juridik të Universitetit të Prishtinës, ndërsa studimet master dhe doktoraturën e përfundoi në Universitetin e Pitsburgut, në SHBA, ku u dallua në mesin e qindra studentëve ndërkombëtarë. Përgjatë të gjitha fazave të studimit, ajo ishte bursiste. Si profesoreshë universiteti, në Kosovë ajo ligjëron lëndë nga fusha e së Drejtës Ndërkombëtare, ndërkaq në Amerikë ligjëron lëndën “Shtet-ndërtimi dhe e Drejta: Përvoja e Kosovës”.

Aktualisht është kryetare e Komisionit për Punë të Jashtme, Diasporë dhe Investime Strategjike. Më herët ka shërbyer si Kryetare e Komisionit për Integrime Evropiane dhe nënkryetare e Komisionit për Reforma Kushtetuese në Kosovë. Krahas ndërtimit të karrierës së suksesshme, Vjosa është martuar dhe është nënë e dy vajzave binjake.

Veprimtaria


Angazhimi politik i familjes së Vjosës, ndikoi në formimin dhe angazhimin e saj politik. Karriera politike e Vjosës filloi qysh në adoleshencë, kur edhe ishte aktiviste e LDK-së, për t’u ngritur më pas ndër vite. Më 27 gusht të vitit 2009, Vjosa Osmani – Sadriu u zgjodh shefe e stafit të Presidentit të atëherëshëm të Republikës së Kosovës, Fatmir Sejdiu. Tash e tri mandate, Osmani është deputete e Kuvendit të Kosovës nga radhët e LDK-së, me ç’rast në dy mandatet e fundit, ishte deputetja grua më e votuar në Kosovë.

Ndonëse në moshë të re, ajo njihet për kontributin e saj të dhënë për pavarësimin e Kosovës, saktësisht njihet kontributi i saj në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë (GJND), ku në atë kohë ishte pjesë e palës kosovare në mbrojtjen e ligjshmërisë së pavarësisë së Kosovës, rast të cilin Kosova e kishte fituar kundrejt Serbisë. Në këtë proces jetik për pavarësimin e vendit, Vjosa ka shërbyer si përfaqësuese e Kosovës.

Çmimet dhe shpërblimet

Vjosa i përfundoi studimet e nivelit bachelor në Kosovë me bursë, e cila iu nda nga Ministria e Arsimit, duke u vlerësuar nga e njëjta si studentja më e mirë e Fakultetit Juridik në Kosovë. Njëherësh, ajo u zgjodh edhe një ndër pesë studentët më të mirë të vendit nga të gjitha fakultetet.

 Në vitin 2004, ajo ishte përfituese e bursës për përfundim të studimeve të nivelit master në Universitetin e Pitsburg-ut në SHBA. Në vitin 2005 është shpërblyer dy herë me Çmimin “Excellence For The Future Award”, nga Universiteti i Pitsburgut. 

Në vitin 2009, falë suksesit të treguar, kishte fituar përsëri bursë të plotë studimi, për përfundim të studimeve të doktoraturës në të njëjtin universitet, ku u fokusua përsëri në fushën e Juridikut, konkretisht në fushën e së Drejtës Ndërkombëtare.

 Po ashtu, për kontributin e saj në fushën e të drejtave të njeriut, ajo u vlerësua me Çmimin “Sheth International Achievement Award”, nga Universiteti i Pitsburgut.

Fokusi politik i Vjosës është në luftimin e korrupsionit dhe krimit të organizuar dhe për sigurimin e një juridiksioni të pavarur. Po ashtu, ajo është e fokusuar edhe në politikën e jashtme, veçanërisht në procesin e integrimit Euro-Atlantik të Kosovës dhe në ruajtjen e marrëdhënieve me Shtetet e Bashkuara. Përveç gjuhës amtare, flet edhe anglishten, turqishten, spanjishten dhe serbishten.

Tituj të veprave

Ka publikuar libra, artikuj, monografi dhe punime nga fusha e të Drejtës Ndërkombëtare dhe Komerciale, si në gjuhën shqipe, ashtu edhe në atë angleze.

Publikimet: "The Role of the Parliamentary Diplomacy in Shaping the Foreign of the Policy of the Republic of Kosovo( University of Pittsburgh, Law Review, excepted publication: FALL 2014);

Arbitration - A Guide for judges and practitioners( published by USAID, 2008);

Balkans - Foreign Affairs, Politic and Socio - Cultures( co - author of section of Kosovo`s Foreign Policy (EPOKA University Publications, Tirana, October 2011,ISBN:978-9928-4044-4-2);

Kosovo`s foreign policy : Five Years On(in "Political Thought : Foreign policy and aspects of international diplomacy", co-author, Year 2011, No 43, September 2013 Konrad Adenauer Stiftung ;

Bar Exam Manual - Section on Commercial Law(published by UNDP and Kosovo Chamber of Advocates, co-author, 2008);

Representing Kosovo before the International Court of Justice( published by the Center of the International Legal Education( CILE Notes), September 2010, University of Pittsburgh- School of Law;

Business Law - Authorized Lectures( published by Riinvest University, Kosovo, 2008);

The Big Impact of a Small Program in the Development of the Rule of Law in Kosovo(in "The Export of Legal Education: It`s Promise and impact in transition countries, published by Ashgate, 2009);

MONOGRAPH: "Street Children in Kosovo", (published by the Finnish Human Rights Program in the Kosovo in three languages( English, Albanian, Serbian, 2004)



****

Lutfi Haziri,  lindi më 8 nëntor të vitit 1969 në Gjilan. Shkollën fillore dhe gjimnazin e kreu në Gjilan, ndërsa ndërsa studimet në seksionin e Biloogjisë në fakultetin e SHMN në Universitetin e Prishtinës. Gjatë viteve '90-ta, Haziri ishte anëtar i strukturave udhëheqëse të studentëve në Universitetin e Prishtinës.

Që nga viti 1990, Lutfi Haziri ishte anëtar i strukturave të Ministrisë së Brendshme të Republikës së Kosovës dhe udhëheqës i një varg funksionesh në kuadër të strukturave paralele ekzistuese në Kosovë. Në mars të vitit 1990, Lutfi Haziri u zgjodh k ryetar i Degës së Forumit të Rinisë të Lidhjes Demokratike të Kosovës në Gjilan dhe në këtë funksion ishte deri në vitin 1997. Në vitin 1997, Haziri u zgjodh zëvendëskryetar i Degës së Lidhjes Demokratike të Kosovës në Gjilan dhe anëtar i Këshillit të Përgjithshëm të Lidhjes Demokratike të Kosovës në Prishtinë. Haziri i kreu që të dyja këto funksione deri në vitin 2000.


Kryetari i Komunës së Gjilanit Lutfi Haziri, gjatë vizitës në një nga shkollat e Gjilanit, merr rolin e mësimdhënësit për disa minuta.


Në nëntor të vitit 1998, Haziri u arrestua dhe u burgos nën akuzat e udhëheqjes së strukturave të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës në Zonën e Karadakut të Gjilanit.

Në gusht të vitit vitin 1999, pas lirimit nga burgu, Haziri u zgjodh zëvendëskryetar i Komunës së Gjilanit, ndërsa në nëntor të vitit 2000, ai u zgjodh kryetar i po të njëjtës Komunë, në të cilin funksion ai qëndroi deri në dhjetor të vitit 2004.

Në qershor të vitit 2001, Lutfi Haziri u zgjodh kryetar i Asociacionit të Komunave të Kosovës. Në këtë funksion, Haziri u zgjodh edhe udhëheqës i delegacionit të komunave të Kosovës në Kongresin e Pushtetit Lokal dhe Regjional në Strasbourg (Këshilli i Evropës).

Në dhjetor të vitit 2004, Haziri u zgjodh ministër i parë për Administrim të Pushtetit Lokal në Qeverinë e Kosovës. Paralelisht në vitin 2004, Haziri u zgjodh edhe anëtar i Kryesisë Qendrore të Lidhjes Demokratike të Kosovës.

Haziri është edhe anëtar i Bordit të Rrjetit të Autoriteteve Lokale në Evropën Juglindore (NALASEE), a nëtar i Komisionit Buxhetor të Kosovës , Qytetar Nderi i Komunës Luterbah në Strasbourg (Francë) dhe anëtar i Kolonel Kentucky, Shtetit të Kentucky në SHBA.

Haziri posedon diplomën për Menaxhim nga OSBE-ja, certifikatën e Universitetit Georgetown, Washington DC, Colorado University SHBA, diplomë nga Instituti Amerikan për Paqe – USIP, si dhe shumë mirënjohje dhe certifikata nga institucionet vendore e ndërkombëtare

Me 8 Mars 2006 është zgjedhur edhe zevendes kryeministrit te Kosoves. Aktualisht është kryetar i degë së KDK-së dega në Gjilan, dhe deputet i Parlamentit të Republikës së Kosoves.

Më 24 dhjetor të vitit 2013 është zgjedhur për herë të tretë kryetar i Gjilanit me votë plebishitare, për t’u rikonfirmuar në dhjetor 2017 sërish në krye të këtij qyteti..

Aktualisht është zëvendëskryetar i LDK-së dhe kryetar i Degës në Gjilan.

Është i martuar dhe ka katër fëmijë.