Nobelisti japonez akuza të forta Kinës, coronavirusi është laboratorik dhe u prodhua në Wuhan, jam gati të dorëzoj çmimin Nobel, punonjësit e laboratorit kanë vdekur

Profesori japonez i Fiziologjisë së Mjekësisë, Prof. Dr Tasuku Honjo, deklaroi  para mediave duke thënë se virusi korona nuk është i natyrshëm.

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Tasuku_Honjo

Nëse ky virus do të ishte i natyrshëm, nuk do të ndikonte negativisht në tërë botën si në rastin konkret. Sepse, sipas natyrës, temperatura është e ndryshme në vende të ndryshme.

Nëse është e natyrshme, do të ndikonte negativisht vetëm në ato vende që kanë të njëjtën temperaturë si Kina. Përkundrazi, po përhapet në një vend si Zvicra, në të njëjtën mënyrë po përhapet në zonat e shkretëtirës.

Ndërsa nëse do të ishte e natyrshme, do të përhapet në vendet e ftohta, por do të vdiste në vendet e nxehta.

Kam bërë 40 vjet kërkime mbi kafshët dhe viruset. Nuk është i natyrshëm. Është i prodhuar, dhe virusi është plotësisht artificial. Kam punuar për 4 vjet në laboratorin Wuhan të Kinës. Jam njohur plotësisht me të gjithë stafin e atij laboratori.

Unë i kam telefonuar të gjithë ata, pas aksidentit me Koronën. Por të gjithë telefonët e tyre janë fikur këto 3 muajt e fundit. Tani është kuptuar se të gjithë këta teknikë laboratori kanë vdekur.

Bazuar në të gjitha njohuritë dhe hulumtimet e mia deri më sot, unë mund ta them këtë me 100% besim se Korona nuk është e natyrshme. Nuk ka ardhur nga lakuriqët.

Kina e ka prodhuar atë. Nëse ajo që po them sot dëshmohet e rreme tani ose edhe pas vdekjes sime, qeveria mund të tërheqë çmimin tim Nobel. Por Kina gënjen dhe kjo e vërtetë një ditë do të zbulohet për të gjithë. '



Kush është profesor Honjo?

Prof. Dr Tasuku Honjo lindi në Kioto në vitin 1942. Ai përfundoi gradën e tij të doktoraturës në vitin 1966 nga Fakulteti i Mjekësisë, Universiteti i Kiotos, ku në 1975 mori gradën e doktoraturës në Kimi Mjekësore nën mbikëqyrjen e Prof.dr.Yasutomi Nishizuka dhe Prof.Dr. Osamu Hayaishi.

Prof. Dr Tasuku Honjo ishte një bashkëpunëtor vizitues në Departamentin e Embryologjisë, Institucioni Carnegie në Uashington, nga 1971 deri në 1973. 

Ai më pas u transferua në Institutin Kombëtar të Shëndetit të SHBA (NIH) në Bethesda, Maryland, ku studioi bazën gjenetike për përgjigjen imune në Instituti Kombëtar i Shëndetit të Fëmijëve dhe Zhvillimit Njerëzor si bashkëpunëtor midis viteve 1973 dhe 1977, i ndjekur nga shumë vite si një studiues NIH Fogarty në Rezidencë duke filluar nga viti 1992. 

Gjatë një pjese të kësaj kohe, Prof. Dr Tasuku Honjo ishte edhe një profesor ndihmës në Fakultetin e Mjekësisë, Universiteti i Tokios, (1974 - 1979) profesor në Departamentin e Gjenetikës, Shkolla e Mjekësisë Universitare në Osaka (1979 dhe 1984); dhe profesor në Departamentin e Kimisë Mjekësore, Fakulteti i Mjekësisë Universiteti i Kiotos(1984 - 2005). 

Që nga viti 2005, Prof. Dr Tasuku Honjo ka qenë profesor në Departamentin e Imunologjisë dhe Mjekësisë Gjenomike në Fakultetin  e Mjekësisë në  Universitetin   Kioto. Ai ishte Presidenti i Korporatës Universitare Publike të prefekturave Shizuoka nga viti 2012 deri në 2017.

Është anëtar i Shoqatës Japoneze për Imunologji dhe shërbeu si President i saj ( 1999 dhe 2000)

Prof. Dr Tasuku Honjo është gjithashtu një anëtar nderi i Shoqatës Amerikane të Imunologëve. Në vitin 2017 ai u bë Zëvendës Drejtor i Përgjithshëm dhe Profesor i nderuar i Institutit Universitar të Kiotos për Studim të Avancuar (KUIAS).

****

Tasuku Honjo (本庶 佑, Honjo Tasuku, born January 27, 1942)^[1] is a Japanese physician-scientist and immunologist. He shared the 2018 Nobel Prize in Medicine or Physiology and is best known for his identification of programmed cell death protein 1 (PD-1).^[2] He is also known for his molecular identification of cytokines: IL-4 and IL-5,^[3] as well as the discovery of activation-induced cytidine deaminase (AID) that is essential for class switch recombination and somatic hypermutation.^[4]Honjo

Born	27 January 1942 (age 78) Kyoto, Japan
Education	Kyoto University (BS, MD, PhD)
Known for	Class switch recombination IL-4, IL-5, AID Cancer immunotherapy PD-1
Awards	Imperial Prize (1996) Koch Prize (2012) Order of Culture (2013) Tang Prize (2014) Kyoto Prize (2016) Alpert Prize (2017) Nobel Prize in Physiology or Medicine (2018)
Scientific career
Fields	Molecular Immunology
Institutions	Kyoto University
Doctoral advisor	Yasutomi Nishizuka Osamu Hayaishi
Notable students	Shizuo Akira

He was elected as a foreign associate of the National Academy of Sciences, USA (2001), as a member of German Academy of Natural Scientists Leopoldina (2003), and also as a member of the Japan Academy (2005).

In 2018, he was awarded the Nobel Prize in Physiology or Medicine along with James P. Allison.^[5] He and Allison together had won the 2014 Tang Prize in Biopharmaceutical Science for the same achievement.^[6

Life and career

at Nobel press conference in Stockholm, December 2018

Honjo was born in Kyoto in 1942. He completed his M.D. degree in 1966 from the Faculty of Medicine, Kyoto University, where in 1975 he received his Ph.D. degree in Medical Chemistry under the supervision of Yasutomi Nishizuka and Osamu Hayaishi.^[7]

Honjo was a visiting fellow at the Department of Embryology, Carnegie Institution of Washington, from 1971 to 1973. He then moved to the U.S. National Institutes of Health (NIH) in Bethesda, Maryland, where he studied the genetic basis for the immune response at the National Institute of Child Health and Human Development as a fellow between 1973 and 1977, followed by many years as an NIH Fogarty Scholar in Residence starting in 1992. During part of this time, Honjo also was an assistant professor at the Faculty of Medicine, University of Tokyo, between 1974 and 1979; a professor in the Department of Genetics, Osaka University School of Medicine, between 1979 and 1984; and professor in the Department of Medical Chemistry, Kyoto University Faculty of Medicine, from 1984 to 2005. Since 2005 Honjo has been a professor in Department of Immunology and Genomic Medicine, Kyoto University Faculty of Medicine.^[7] He was the President of Shizuoka Prefecture Public University Corporation from 2012 to 2017.

He is a member of Japanese Society for Immunology and served as its President between 1999 and 2000. Honjo is also an honorary member of American Association of Immunologists.^[8] In 2017 he became Deputy Director-General and Distinguished Professor of Kyoto University Institute for Advanced Study (KUIAS).^[9]

Contribution

Cancer therapy by inhibition of negative immune regulation (CTLA4, PD1)

Honjo has established the basic conceptual framework of class switch recombination.^[4] He presented a model explaining antibody gene rearrangement in class switch and, between 1980 and 1982, verified its validity by elucidating its DNA structure.^[10] He succeeded in cDNA clonings of IL-4^[11] and IL-5^[12] cytokines involved in class switching and IL-2 receptor alpha chain in 1986, and went on further to discover AID^[13] in 2000, demonstrating its importance in class switch recombination and somatic hypermutation.

In 1992, Honjo first identified PD-1 as an inducible gene on activated T-lymphocytes, and this discovery significantly contributed to the establishment of cancer immunotherapy principle by PD-1 blockade.^[14]

Awards

Shun'ichi Iwasaki, Ken Takakura, Seikaku Takagi, Susumu Nakanishi and Honjo received the Order of Culture from Emperor Akihito on November 3, 2013. After that they posed for photo with Shinzō Abe at the East Garden of the Imperial Palace.

With Masuo Aizawa on August 26, 2010.

Honjo has received several awards and honors in his life. In 2016, he won the Kyoto Prize in Basic Sciences for "Discovery of the Mechanism Responsible for the Functional Diversification of Antibodies, Immunoregulatory Molecules and Clinical Applications of PD-1". In 2018, he shared the Nobel Prize in Physiology or Medicine with American immunologist James P. Allison. They previously also shared the Tang Prize in Biopharmaceutical Science in 2014.^[5][9]

The other major awards and honors received by Honjo are:

• 1981 – Noguchi Hideyo-Memorial Award for Medicine^[9]
• 1981 – Asahi Prize^[15]
• 1984 – Kihara Prize, Genetics Society of Japan^[16]
• 1984 – Osaka Science Prize^[16]
• 1985 – Erwin von Baelz Prize^[16]
• 1988 – Takeda Medical Prize^[9]
• 1992 – Behring-Kitasato Award^[16]
• 1993 – Uehara Prize^[9]
• 1996 – Imperial Prize of the Japan Academy^[17]
• 2000 – Person of Cultural Merit^[18]
• 2001 – Foreign Associate of U.S. National Academy of Sciences.^[16]
• 2012 – Robert Koch Prize^[9]
• 2013 – Order of Culture^[9]
• 2014 – William B. Coley Award^[9]
• 2015 – Richard V. Smalley, MD Memorial Award^[9]
• 2016 – Kyoto Prize^[19]
• 2016 – Keio Medical Science Prize^[20]
• 2016 – Fudan-Zhongzhi Science Award^[21]
• 2016 – Thomson Reuters Citation Laureates ^[22]
• 2017 – Warren Alpert Foundation Prize^[23]
• 2018 – Nobel Prize in Physiology or Medicine^[24]

References

1. 
   

^ "Tasuku Honjo – Facts – 2018". NobelPrize.org. Nobel Media AB. 1 October 2018. Retrieved 5 October 2018.
^ Ishida, Y.; Agata, Y.; Shibahara, K.; Honjo, T. (1992). "Induced expression of PD-1, a novel member of the immunoglobulin gene superfamily, upon programmed cell death". The EMBO Journal. Wiley. 11 (11): 3887–3895. doi:10.1002/j.1460-2075.1992.tb05481.x. ISSN 0261-4189. PMC 556898. PMID 1396582.
^ Kumanogoh, Atsushi; Ogata, Masato (2010-03-25). "The study of cytokines by Japanese researchers: a historical perspective". International Immunology. 22 (5): 341–345. doi:10.1093/intimm/dxq022. ISSN 0953-8178. PMID 20338911. Retrieved 2018-10-01.
^ a b "Robert Koch Stiftung - Christine Goffinet". www.robert-koch-stiftung.de.
^ a b Hannah, Devlin (October 2018). "James P Allison and Tasuku Honjo win Nobel prize for medicine". The Guardian. Retrieved 1 October 2018.
^ "2014 Tang Prize in Biopharmaceutical Science". Archivedfrom the original on 2017-10-20. Retrieved 2016-06-18.
^ a b ""免疫のしくみに魅せられて－何ごとにも主体的に挑む" (in Japanese).
^ "AAI Members Awarded the 2018 Nobel Prizein Physiology or Medicine". The American Association of Immunologists. Retrieved October 4, 2018.
^ a b c d e f g h i "Tasuku Honjo". kyotoprize.org. Inamori Foundation. Retrieved 1 October 2018.
^ Shimizu, Akira; Takahashi, Naoki; Yaoita, Yoshio; Honjo, Tasuku (1982). "Organization of the constant-region gene family of the mouse immunoglobulin heavy chain". Cell. Elsevier BV. 28 (3): 499–506. doi:10.1016/0092-8674(82)90204-5. ISSN 0092-8674. PMID 6804095.
^ Noma, Yoshihiko; Sideras, Paschalis; Naito, Takayuki; Bergstedt-Lindquist, Susanne; Azuma, Chihiro; et al. (1986). "Cloning of cDNA encoding the murine IgG1 induction factor by a novel strategy using SP6 promoter". Nature. Springer Nature. 319 (6055): 640–646. Bibcode:1986Natur.319..640N. doi:10.1038/319640a0. ISSN 0028-0836. PMID 3005865.
^ Kinashi, Tatsuo; Harada, Nobuyuki; Severinson, Eva; Tanabe, Toshizumi; Sideras, Paschalis; et al. (1986). "Cloning of complementary DNA encoding T-cell replacing factor and identity with B-cell growth factor II". Nature. Springer Nature. 324 (6092): 70–73. Bibcode:1986Natur.324...70K. doi:10.1038/324070a0. ISSN 0028-0836. PMID 3024009.
^ Muramatsu, Masamichi; Kinoshita, Kazuo; Fagarasan, Sidonia; Yamada, Shuichi; Shinkai, Yoichi; Honjo, Tasuku (2000). "Class Switch Recombination and Hypermutation Require Activation-Induced Cytidine Deaminase (AID), a Potential RNA Editing Enzyme". Cell. Elsevier BV. 102 (5): 553–563. doi:10.1016/s0092-8674(00)00078-7. ISSN 0092-8674. PMID 11007474.
^ "The Keio Medical Science Prize Laureates 2016". Ms-fund.keio.ac.jp. Retrieved 2018-10-01.
^ "The Asahi Prize [Fiscal 1981]". The Asahi Shimbun Company. Retrieved 1 October 2018.
^ a b c d e "Tasuko Hanjo". Kyoto University Graduate School of Medicine. Retrieved 1 October 2018.
^ "The Imperial Prize,Japan Academy Prize,Duke of Edinburgh Prize Recipients". japan-acad.go.jp. The Japan Academy. Retrieved 1 October 2018.
^ "Person of Cultural Merit". osaka-u.ac.jp. Osaka University. Retrieved 1 October 2018.
^ "Kyoto Prize, Inamori Foundation". Kyoto Prize, Inamori Foundation. Retrieved 18 April 2019.
^ "The 2016 Keio Medical Science Prize Laureate". ms-fund.keio.ac.jp. Keio University. Retrieved 1 October 2018.
^ "2016 Fudan-Zhongzhi Science Award Announcement". fdsif.fudan.edu.cn. Fudan Science and Innovation Forum. Retrieved 1 October 2018.
^ "Hall of Citation Laureates". clarivate.com. Clarivate Analytics. Retrieved 1 October 2018.
^ "Warren Alpert Foundation Prize Recipients". warrenalpert.org. Warren Alpert Foundation. Retrieved 1 October 2018.
^ "All Nobel Prizes". Nobel Foundation. Retrieved 3 October2018.

Flori Bruqi

Populli dhe UÇK-ja na solli Lirinë !!!

Flori Bruqi

Djemtë ,vashat,pleqët , plakat  dhe  fëmijtë e Kosovës martire përjetuan  nga hordhitë fashiste serbe  mizoritë më çnjerëzore të fund shekullin e XX-të .

Shumë prej tyre  dhanë jetën e tyre për Lirinë që ne gëzojmë sot.

Heroikisht në luftën e përgjakshme të Kosovës u vranë mbi 15.000 përsona nga të cilët 2400 luftar të UÇK-së e të tjerët qytetarë të thjeshtë.

Gjatë luftës janë zhdukur rreth 5,000 njerëz, fati i shumicës prej tyre është zbardhur deri në vitin 2007, por i madh ka mbetur numri i rasteve të pasqaruara(mbi 1600) .

U vranë heroikisht  nga bandat udbeske serbe  Herojt e Lirisë :
Jusuf Gërvalla, Kadri Zeka,Bardhosh Gërvalla, Enver Hadri (17 janar 1982) Zair Pajazati,Edmond Hoxha,Hakif Zejnullahu
(31 janar 1997). 

Heroi i Lirisë : Adem Jashari 

Një vjet më vonë heroikisht në logun e lirisë  u vra një  familje e tërë e Shaban Jasharit ,në Prekazin Heroik.

U vranë heroikisht Mujë Krasniiq, Luan  dhe Shkelzen Haradinaj, Rrustem Bruqi , Fehmi Muhamet Lladrovci ,Sali Çeku, Agim Ramadani, Bekim Berisha  e qindra heronjë tjerë në betejat e lavdishme të Kosovës   për çlirim e bashkim. 

Duhet t´ua shpjegojmë  të rinjve rëndësinë e këtyre betejave, ku luftëtarët tanë e thyen me vullnet politik e ushtarak ushtrinë Jugosllave e cila për  nëntë dekada kombin tonë e kishte  përgjysmuar. Ajo  ka  pa ndarë familje e individë, komunitete e ekonomi, por nuk ka arritur të ndajë kulturën, gjuhën dhe aspiratat tona.

Në ato beteja ranë shumë dëshmorë, shqiptarë nga Kosova por edhe nga trojet e tjera.  Gjaku që derdhën dëshmorët e martirët, nuk shkoi kot. Sakrifica e tyre sublime e përshpejtoi Kosovën në rrugën e çlirimit dhe faktorët ndërkombëtarë perëndimorë, respektuan dëshirën e shqiptarëve për liri.

 Aleatë të mëdhenj, ShBA, NATO, Gjermania, Mbretëria e Bashkuar,Italia e Franca e shumë vende të tjera ishin bashkuar në ndërhyrje, në ndihmë të luftës sonë.

I kujtojmë me nderim dëshmorët e  Prekazit Logjës,Koshares, Llapushnikut ,Pashtrikut ,Karadakut,Gollakut etj. dhe nuk ua harrojmë idealin. E veteranëve të atyre   betejave  e shumë betejave të tjera, iu premtojmë se do ta mbajmë luftën të pastër dhe ashtu do t´ia përcjellim gjeneratave të ardhme, sepse ideali i luftës  është themeli politik i jetës sonë. 

Pa luftën, vetëm mbijetonim, edhe atë jo të gjithë, e sigurisht pa liri e me dinjitet të shkelur. Me luftën, ne sot mund të jetojmë. Ata pak njerëz të papërgjegjshëm që duke dashur të përfitojnë prej luftës rrezikuan ta përlyejnë kujtimin e saj, fatmirësisht janë pak dhe nuk mund të dëmtojnë më.

Lavdi luftëtarëve , lavdi ushtarëve të UÇK-së.

 Ata na sollën lirinë. Le të jenë shembull udhëheqës për ne,  si popull, në betejat tona moderne e paqësore, që synojnë zhvillimin dhe forcimin e shtetësisë, ekonomisë dhe shoqërisë së Kosovës, derisa ta arrijmë barazinë mes shqiptarëve dhe kombeve të tjerë në rajon.(Flori Bruqi) 

******

Bedri Halimi

Falë luftës së UÇK-së, ndërhyri NATO ...

Duke dëgjuar ato çka i kishte thënë ky njeri në opinionin publik, çdo njeri normal do të vinte në këtë përfundim: ose Shkelzen Gashi është shumë i informuar dhe ka guxim të flet, ose Shkelzen Gashi është vënë në shërbim të dikujt thënë më së buti. Cila do qoftë kjo, duhet dhënë përgjigjje. Përgjigjje të tretë nuk ka, dhe nuk mund të ketë. Përgjigjja e tretë do të ishte vërtetimi i konzoliumit të psikiatërve se ky njeri nuk është normal. Falë luftës së UÇK-së, ndërhyri NATO dhe falë të dyjave, Serba nuk është më në Kosovë.
Shkelzeni pas lufte ka shkuar pa frikë në studime, sepse Serbia nuk ka qenë prezente për të penguar në mbarvajtjen e studimeve të tij. Duke i marrë disa nota të larta, Shkelzeni u dashurua në vetvete. Madje u dashurua tepër shumë, sa që si duket, të gjithë pjestarët e UÇK-së atij i janë dukur miza. Duke menduar kështu, Shkelzeni filloi tu ‘vëjë nota UÇK-së dhe pjestarëve të saj’, duke harruar që ta shoh veten në pasqyrë, pale pastaj për ta vlerësuar edhe me notë vetveten. Shkelzeni filloi të gjejë të meta, mangësi në çdo gjë dhe ndaj gjithkujt. Ukshin Hoti do të thoshte: ‘Shkelzeni filloi ta ndaj qimen përgjysëm’. Dhe Shkelzeni me entuziazmin e tij provoi ta ndaj edhe qimen, edhe pse nuk doli asnjëherë me rezultatin e ndarjes së qimes. Për shkak se ka lindur me vonesë (duke u bazuar në pretendimete tij) dhe e ka ndjer sindromin e mangësisë së madhështisë, po ky Shkelzen, i jep kosës herë në të djathtë e herë në të majtë. Askush nuk është i sigurt që të qëndroj afër tij, sepse nga cilado anë që të qëndrosh, mund të jesh i rrezikuar nga kosa e tij qoftë e pa mbrehur fare. Por ja që Albini ka zgjedhur një kostar të dobët. Është e drejtë e tij. Dhe këtu nuk i vëj ndonjë faj. Por Shkelzeni me këto qëndrime doli pas krijimit të tribunalit, pas deklarimit të Dick Martit, pas qiftes në krah të Carla Del Pontes, pas Bllacës dhe bllacave të tjerë që të deklaroj më shumë se të gjithë këta. Ky i dha vetes të drejtë që në një emision televiziv të deklaroj se: UÇK- i ka vra 1000 civil serbë. Ku deklaron pastaj “Ku unë them se Dick Marti nuk është antishqipëtar, ai e ka publikuar një raport ku flitet për krimet që pjestarët e UÇK-së i kan kryer ndaj pjestarëve të pafajshëm” për të vazhduar pastaj “Dyshohet sepse njerëzit janë të vrarë, i kemi 1000 serb civil që janë vrarë, shumicën dërmuese i kan kryer pjestar të UÇK-së, se skan mujt me qenë pjestar të shoqatës kulturore artistike Hajdar Dushi”. Dhe jo vetëm kaq, por duke vazhduar më tej “por për fat të keq shumë prej këtyre pjestarëve që kanë qenë të implikum në këto krime kanë qenë në pozita udhëheqëse, komandant zonash, ose antar të shtabit të përgjithshëm të UÇK-së”. Së pari, kush është Shkelzen Gashi? Së dyti, nga e din ky njeri, që Dick Marti nuk është antishqiptar? Cili është argumenti i këtij njeriu që deklaron me kaq paturpësi se Dick Marti është proshqiptar? Ose më qartë, cili është kontributi proshqiptar i Dick Martit sipas Shkelzen Gashit? Shkelzen Gashi duke qenë këshilltar i Kryeministrit të Kosovës deklaron se “Dik Marti e ka publikuar një raport ku flitet për krimet që pjestarët e UÇK-së i kanë kryer ndaj popullatës civile të pafajshme”. Si këshilltar që është, kjo dmth. që Shkelzen Gashi din shumë, pra dijenia e tij paska arritur deri te pretendimet se din edhe për krimet që pjestarët e UÇK-së i kanë kryer ndaj popullatës së pafajshme! Nëse është kështu, atëherë përse Shkelzen Gashi ka heshtur deri më tani? Përse deri tani nuk i ka përkrahur (publikisht) akuzat e Dick Martit? Nëse nuk është kështu, atëherë në bazë të cilave të dhëna Dick Marti ka publikuar një raport, dhe për të cilën sipas Shkelzen Gashit Dick Marti nuk është antishqiptar? Në bazë të cilave “fakte” Dick Marti përpiloi raportin e tij? Shkelzen Gashi nuk e dimë a e ka ndier luftën në mish apo në këmish, pra nuk e dimë edhe a e ka ndier okupimin serb dhe si e ka ndier, por e dimë që deklaron se “kemi gati 1000 serb të pafajshëm që janë vrarë”. Dhe jo vetëm kaq. Shkelzen Gashi deklaron: “Shumicën dërmuese i kanë kryer pjestarët e UÇK-së, duke ironizuar se skan mujt me qenë pjestar të Shoqërisë kulturore Hajdar Dushi”. Jo vetëm në bazë të fizionomis së Shkelzen Gashit por edhe në bazë të veprimtaris së deritashme të tij, nuk mund të flitet për ndonjë afinitet artistik të Shkelzen Gashit: as në recitim, as në këndim, as në vallëzim. Prandaj edhe nëse s’ka qenë në UÇK nuk e ka plotësuar asnjë kriter për të qenë edhe në “Hajdar Dush”. Prandaj Shkelzen Gashi duhet ta sqaroj nëse jo publikisht të paktën atje ku duhet, në organet e drejtësisë, se vërtet meqë i ditka se këto krime i ka kryer UÇK-ja, atëherë të dëshmoj se kush nga UÇK-ja ka kryer cilin krim ndaj cilit pjestar të komunitetit Serb? Dhe sërish jo vetëm kaq! Shkelzen Gashi duhet që të jap llogari pse këto “fakte” që i paskësh ditur, deri tani i ka mbajtur brenda vetes dhe nuk i ka deponuar para organeve të drejtësisë, pra atje ku duhet. Dhe adresat e deklarimit për Shkelzen Gashin kanë mundur të jenë tri: organet e Kosovës, ekipi i Dick Martit dhe organet e Serbisë. Çeshtja e lirisë së shprehjes ja lejon që të deklarohet në ndonjërën nga këto adresa. Në këtë drejtim, edhe Albin Kurti jo vetëm që duhet të distancohet publikisht nga deklarimet e pa përgjegjshme të këshilltarit të tij, që janë në esencë deklarime antikombëtare por duhet edhe ta shkarkoj nga detyra, duke kërkuar madje vet kryeministri në detyrë, që çeshtja e deklarimit te Shkelzen Gashit të trajtohet nga organet e drejtësisë në Kosovë. Edhe Albin Kurti besoj se e din, siç duhet ta dinë të gjithë, se në të ardhmen nuk do të ketë dokumentar, punim të ashtuquajtur shkencor apo edhe emison rreth kësaj teme, ku nuk do të merret si pikë referimi “Guximi” i deklarimeve të tilla, edhe pse të thëna në formën e prostitucionit politik të Shkelzen Gashit. As i paguar po të kishte qenë, kaq poshtërsisht nuk do të kishte ditur të deklarohej.( Bedri Halimi)

******

Nijazi Halili 

As në ënderr nuk e kisha besuar!

Me pas pa ënderr se Kosova, një ditë do të shkëputet nga shtetit hegjemonist serb, e do të bëhet shtet i pavarur, e demokratik e i njohur nga shtetet më të fuqishme të botës, të them të drejtën kurr nuk e kisha besuar, pika do të më kishte ra në zemër, por falë UÇK-së dhe të gjithë atyre që ranë në altarin e lirisë dhe aleatit tonë historik SHBA në krye me NATO-n, sot jemi të lirë, e marrim frymë lirshëm!

UÇK kishte ideale dhe ishte e pastër si loti, edhe pse kishte shumë tendenca për ta njëllosur luftën e sajë , për liri nuk ja dolën , sot kemi Ushtrinë e Kosovës, e cila e mbron dhe ruan integritetin e sovranitetin e vendit në gjithë territorin e Republikës së Kosovës.

Krejt për fund çdo njëri që fletë shqip , duhet të ruaj në memorien e tijë, se pa luftën e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, kurrë, Kosova nuk do të ishte çliruar nga kthetrat e shkaut!(Nijazi Halili) 

******

 

Ekrem Gërvalla

Simfonia e tenxhereve 

A po i dëgjoni kambanat e alarmit?
Ju oligarkë të vendit më të varfër në Evropë, dilni sonte në ora 20:00 në ballkon e dëgjoni melodinë e mjerimit, dilni aty ku zakonisht, pas intrigave e lezetit të errësirës e pini kafen e mëngjesit, aty ku tymosni puro nga Kuba e Fidel Castros, hashash të sulltanit turk dhe pini verë të kuqe franceze. Dilni nga vilat tuaja super luksoze, dilni e dëgjoni thirrjet e invalidëve dhe veteranëve të luftës, rrëfimin e Vasfies dhe të 20 mijë nenave, motrave e vajzave tona të përdhunuara nga barbarët serb (ato nuk ishin motrat, nënat e bijat tuaja, sepse tuajat gjatë gjithë luftës ua ruajti Fatos Klosi në haremin e Rognerit në Tiranë). Dëgjojeni dënesën e fëmijëve të mitur të cilët bartin mbi supet e tyre të njoma thasë ambalazhesh nga drekat e darkat tuaja të majme për ta siguruar kafshatën e gojës për vete e prindërit gjytyrym! Dilni e dëgjoni kërkesat e mijëra punëtorëve që bredhin rrugëve pa punë e pa shpresë, të qindra e mijëra të rinjve me diploma fakulteti të cilët ju shërbejnë nëpër restauronte ju o të pangopur. Dëgjojeni vajin e shumë vajzave që janë të shtrënguara t’ju zbavitin ju, me valle ekzotike e përlyerje nderi pas darkave e drekave që i hani mbi shpatullat e kërrusura të popullit të zhvatur që për një lëpirje ashti i detyroni t’ua shesin votat! Dilni e dëgjojeni trokëllimën e lugës në tenxhere e pjata të zbrazëta të qindra e mija prindërve kosovarë që s’kanë as drekë e as darkë për fëmijët e tyre! Hapni veshët vetëm njëherë e dëgjoni rënkimin e gjysmës së kombit që e shpërndatë nëpër botë si zogj qyqeje. Këto goditje nuk janë thjeshtë lugë tenxheresh boshe, janë tinguj gishtash që godasin në ndërgjegjen tuaj duke ju bërë thirrje të zgjoheni nga agonia sa nuk janë shndërruar në goditje grushtesh!
Por, ju nuk doni të dilni në ballkon, sepse mbrëmja është e ftohtë për ju! E keni mirë në sarajet tuaja të grabitura, në shilte pashallarësh plot pupla, me këmbët mbi tavolinë, celular në vesh e biseda të stërzgjatura me miqtë tuaj kombëtarë e ndërkombëtarë duke thurur intriga së si ta rrëzoni qeverinë e zgjedhur nga populli fukara i ngopur deri në gogësimë me gënjeshtra tuaja pikante... dhe tringëllima e tenxhereve bosh është e frikshme për ju sepse ato barqe të thata, që për 20 vjet nuk u ngopën me fjalët tuaja boshe, druani, se një ditë do t’ua hanë kryet!
Kambanat po bien çdo natë. Edhe pse ju, si struci kokën e mbani në zall për mos ti dëgjuar, ato vazhdojnë të bien për ju dhe kundër jush! Po bien për ju njerëz të zi, më të zi se terri. Dilni e dëgjojeni simfoninë e tenxhereve! Kjo simfoni, përzier me melodinë e barkut bosh, për mjerimin është me e mirë se simfonia e nëntë e Bethovenit, sepse është simfoni zgjimi nga vuajtjet që ia shkaktuat këtij populli për njëzet vite me radhë!(Ekrem Gërvalla)


******

Dibran Fylli

Drenica flamurtare e lirisë

Kjo trevë kreshnikësh në antikë njihej me emrin Klapotnik. Kur përmendet ky emër, nuk mund të mos kujtohet historia e lavdishme kombëtare dhe emri Drenicë. Kjo trevë gjithmonë ka qenë, është dhe do të mbetet tmerr për armikun. Është fole trimash që u bë sinonim i rezistencës dhe i qëndresës mbarëshqiptare për liri dhe pavarësi kombëtare.

Drenica në historinë kombëtare, mbetet territor i qëndresës shqiptare, që secilit pushtues i rezistoi me armë. Që nga Beteja e Kosovës (1389) e deri më sot, nga kjo trevë dolën njerëz që me pushkë e me penë qëndruan për çlirim dhe pavarësi kombëtare. Në Betejen e Kosovës, Millosh Nikollë Kopiliqi (ishte nga fshati Kopiliç i Skënderajt) e plagos për vdekje Sulltan Muratin I.

Drenica ua fuste frikën armiqve. Edhe vet Sulltanin nuk e linte të qetë në Stamboll. Terë Ballkani dhe Evropa ishin qetësuar, kurse në Drenicë ende s’kishte pushtet të plotë turk, edhe atëherë kur provuan ta vejnë pushtetin, më 1891, dështuan, Saraji Hamidije në mes Llaushës, Palacit e Prekazit u rrënua plotësisht, kurse kajmekami me gjithë nëpunësit e tij u dëbua nga Drenica brenda natës.

Drenica përfshin një territor kodrinor ndërmjet Fushës së Kosovës në lindje prej Goleshit e Qyqavicës, maleve të Carralevës në jug, malit Mokna në veri dhe Rrafshit të Dukagjinit në perëndim. Drenica paraqet një territor kompakt, një tersi gjeografike, në të cilen gravitojnë mbi 100 fshatra. Në pikëpamje administrative është e copëtuar dhe fshatrat e saj u takojnë disa qendrave komunale: Skënderajt, Gllogofcit, Klinës, Lypjanit, Vushtrrisë dhe Malishevës.

Pushteti borgjez serb ia kishte frikën aq shumë kësaj treve, sa që e quante “Vend grejzish”. Edhe në elaboratet e ndryshme që gatuheshin nëpër kabinetet e krerëve dhe akademikëve serb për shpërnguljen dhe zhdukjen e shqiptarëve, Drenica parashikohej si vendi më i rrezikshëm prej nga duhej dëbuar popullsia vendëse shqiptare. Vetë Mbreti Aleksandër kishte propozuar që ky territor të shkatërrohej plotësisht. Borgjezia serbe mendonte se me djegien e fshatit të fundit dhe me vrasjen e fëmijës së fundit në Drenicë, do të hiqet nga rendi i ditës çështja shqiptare…

AHMET DELIA DHE BETEJAT E TIJ

Atëherë kur xhandarmëria e Pashiqit kishte filluar reprezaljet nëpër disa fshatra të Drenicës, Ahmet Delia, i vetëdijshëm për qëllimet e Serbisë, mblodhi krerët e Drenicës në kullën e tij, dhe së bashku me trimat, bënë edhe një Kuvend duke kujtuar besën e dhënë!

Në fillimin e janarit të vitit 1913, veprimet kriminale e të dhunshme të xhandarmërisë serbe po shtrëngonin dhe po ashpërsonin rrathët e krimeve mbi popullin e Drenicës. Aty ishte dhënë edhe një herë fjala e burrave se do të rezistojnë me të gjitha mjetet e mundshme, pa e kursyer as jetën në mbrojtje të tokave dhe të popullit shqiptar, duke i dalë në mbrojtje vëllai vëllait, fqinji fqinjit, fshati fshatit…

Një grup prej 13 xhandarësh serbë, pak ditë pasi që ishte dhënë “besa e burrave”, në kullën e Ahmet Delisë, kishin mësyrë Prekazin, duke terrorizuar dhe plaçkitur dy-tri shtëpi në Prekaz. Lajmi kishte shkuar tek Ahmet Delia, i cili lëshoi zërin e mobilizimit, por ai nuk priti as sa të mblidheshin trimat! I vendosur dhe pa humbur kohë, mori sëpatën dhe i lëshoi zë të birit, Murselit, që të shkonin në mbrojtje të fqinjit të tyre, Halilit!

Ahmeti me të birin Murselin, i marrin sëpatat shpejt e shpejt dhe pa hezituar i shkojnë ne ndihmë fqinjit të tyre. Në derë të oborrit, takohen në rojën serbe dhe aty fillon beteja në mes pushkës se çetnikëve dhe sëpatës se Ahmet Delisë, e cila doli fitimtare duke e lënë në vend rojën serbe.

Në brendësi të oborrit, Murseli ia nxjerr pushkën një serbi dhe fillon të godasë, me ç’rast vret disa xhandarë. Ahmet Delia mësyn kullën, Në të hyrë të saj, në shkallë ndeshet me një tjetër

xhandar dhe e godet me sëpatë. Përleshja ishte e ashpër. Ndërkohë Ahmeti plagoset rëndë, kurse trimat e tjerë të Prekazit, si Ramë Islami, Xheladini, Jetullahu, Hajredini e shumë trima të tjerë të pushkës, kishin rrethuar vendin.

Në këtë qëndresë heroike të burrave që kishin lidhur besën për ta mbrojtur atdheun, ra në altarin e lirisë, Ahmet Delia, kurse nga ekspedita e xhandarëve, 12 mbetën të vrarë, shpëtoi vetëm Jovani.

Organizimi luftarak për çlirimin e atdheut në Drenicë, nuk u shua asnjëherë. Përpjekjet për çlirim vazhduan nën udhëheqjen e trimit të shquar Shaqir Smaka, ndërkaq pas rënies së tij, Lëvizjes i priu Azem dhe Shotë Galica. Gjatë tërë kohës së rezistencës për çlirim kombëtar, Murseli, i biri i Ahmet Delisë, ishte ndër luftëtarët më të shquar në çetën e Azem Bejtë Galicës dhe njeriu më i afërt i tij.

Murseli nuk e hoq për asnjë çast pushkën nga krahu. Ai vdiq në vitin 1930, në rrethana misterioze në një spital të Shkupit. I vetmi trashëgimtar i Murselit, nga gjinia mashkullore, mbeti i biri i tij, Zeneli, i cili nuk jeton më. E tërë veprimtaria e Ahmet Delisë ishte në shërbim të organizimit të rezistencës për çlirimin e atdheut.

BETIMI I AZEM GALICËS

Në pranverën e vitit 1915, Azemi vendosi ta formojë çetën e vet luftarake. Bashkë me dy vëllezërit dhe disa trima nga fshatrat përreth që u grumbulluan në Galicë, nën hijen e Qarrit qindravjeçar (Lisi i varreve), e shtruan sofrën dhe u ulën rreth saj. Nëna Sherife ua solli flamurin kombëtar, që e kishte ruajtur në fundin e arkës dhe pasi e shpalosi, e shtroi mbi sofër. Trimat me dorën e majtë në zemër e me të djathtën mbi flamur njëzëri u betuan: “Betohemi në këtë flamur të shenjt se sa të jemi gjallë do të luftojmë për lirinë e këtyre trojeve. Betohemi dhe bëjmë be se për Kosovë japi jetën sikurse me le”.

Kjo çetë, e cila më vonë do të bëhet “Nëna e çetave të Kosovës”, menjëherë filloi aksionet e veta luftarake. Kështu nisën edhe ditët e frikshme për xhandarët e postave në Drenicë dhe për spiunët. Gjatë trembëdhjetë vjetëve, sa ekzistoi kjo çetë, arriti t’i zhvillojë mbi shtatëdhjetë beteja të suksesshme e fitimtare.

KOMANDANT SHABAN PALLUZHA

Komandanti Suprem i FBLÇBK-së, Shaban Palluzha, në fillimin e Luftës së Drenicës më 1945, ishte shprehur: “Dominimi i komunizmit në Shqipëri, koalicioni me sllavët si dhe rreshtimi në krahun e Lindjes, në fakt, është njëri prej fataliteteve që shënoi dëmet më të mëdha në historinë e re kombëtare”. Për karakteristikat e Luftës së Drenicës, në vitin 1945, mjetet amerikane të informimit ishin shprehur qartë: “Drenica heroike, nën udhëheqjen e trimave të saj, Shaban Palluzha e Mehmet Gradica, i shpallën luftë ushtrisë jugosllave dhe ideologjisë komuniste, sikurse Pashallëku i Janinës, nën udhëheqjen e Ali Pashë Tepelenës që i shpalli luftë Perandorisë turke”.

TRIMI QË LA TË VRARË 13 MAJIN E PUSHTUESIT SERB

Burri i Dheut – trim i paepur, paraardhës i sakrificës ademjashariane për atdheun, Tahir Nebih Meha u lind, më 10 tetor 1943, në Prekaz të Drenicës, Panteon i dëshmuar i shqiptarizmës. I ndjekur nga i ati, 71 vjeç, Nebihu, Kullën stërgjyshore e ktheu në varr të hapur për pushtuesin jugosllav të tokave shqiptare, më 13 maj 1981. Gjyshi i Tahirit, Emin Lati ishte pjesëtar i Lëvizjes Kombëtare Kaçake të Kosovës, bashkëluftëtar i Azem Bejtës. Ishte Burrë i vendit e i kuvendit, symprehti i Çetës. Pas vrasjes së Azem Bejtës, më 14 qershor 1924, Emini e ruajti pushkën e Azemit me admirim e me krenari dhe, më 1941, ia dorëzoi të birit, Nebihut, që ky ta nderonte shqiptarinë në Mbrojtjen Kombëtare të Kosovës në Sanxhak, pjesë historike e Shqipërisë. Pushka e Azem Bejtës në dorën e Nebihut shkëlqeu edhe në Luftën e Drenicës, nën udhëheqjen e Shaban Palluzhës dhe në Luftën e Tahir Mehës.

OSMAN GECI (1943-1998)

Osman Geci, i lindur në Llaushë të Skenderajt, ishte biri i Shaban Gecit, daja i Komandantit Legjendar Adem Jashari. Osmani i qëndroi besnik luftës për liri e bashkim kombëtar, si dhe nipave të vet, që nga dita kur Rifati, Hamza dhe Ademi ia kthyen pushkën pushtuesit serb. Dajë Osmani kishte qëndrim burrëror dhe i vendosur në qëndrimet e veta me dukje prej mashkullores. Ishte njohës i shkëlqyer i historisë së popullit shqiptar dhe i luftërave kaçake.

Që nga viti 1981, Dajë Osmani, kudo që ndodhej, nëpër oda, tubime e manifestime ishte ligjërues dhe këshilldhënës se si duhet bërë luftën kundër pushtuesit serb, në fakt ishte kënaqësi ta dëgjoje tek fliste për historinë e lavdishme të shqiptarëve të Kosovës e të Shqipërisë. Për luftën e trimave që kishin luftuar e po luftonin kundër okupatorit serb dhe bashkëpunëtorëve të tyre. Meqë, pushtuesi serb i kishte rënë në gjurmë, Dajë Osmani që i detyruar t’ia vërë armën krahut dhe t’iu ngjitet maleve të Drenicës bashkë me nipat e tij.

Ky burrë Drenice, shumicën e kohës e kaloi në Prekaz, te nipat e tij, duke u bërë pjesë e pandarë e grupit të parë të armatosur të Adem Jasharit.

Një natë para Epopesë së Lavdishme të UÇK-së, më 5 mars 1998, Dajë Osmani së bashku me nipin e tij Ademin, u nisën prej fshatit Ticë për në Kullën e Qëndresës në Prekaz. Aty, së bashku me dhëndrin e tij, Shabanin, me nipat Hamëz e Adem Jashari dhe anëtarët e tjerë të Familjes Jashari, për tri ditë rresht luftuan kundër makinerisë policore e ushtarake serbe dhe ranë heroikisht për të mos vdekur kurrë.

ADEM JASHARI (1955-1998)

Më 28 nëntor 1955, Shaban Jasharit, krahas Festës së Flamurit, që e festonte për çdo vit, iu shtua edhe një festë tjetër, Datëlindja e djalit të cilin e pagëzoi me emrin Adem. Ishte e natyrshme që djepin e të porsalindurit ta mbulojë me flamurin e Skënderbeut. Kështu ndodhi atë ditë në familjen Jashari, në Prekazin e Ahmet Delisë. Familjes se Shaban Jasharit iu shtua edhe një pushkë, në Drenicë jehuan krismat e pushkëve për flamur dhe ushtarin e porsalindur të lirisë së Kosovës.

Atë ditë, Flamuri – Lindja – Krisma e jehona ishin lavdi për Prekazin, Drenicën, Kosovën e krejt shqiptarinë. Adem Jashari erdhi në këtë botë me të vetmin ndryshim nga gjithë moshatarët e tij, sepse ky u lind në ditën e fitoreve më të lavdishme të popullit shqiptar, në Ditën e 28 Nëntorit. Shabani ishte i kujdesshëm me të gjithë fëmijët, por ndaj Ademit tregonte një kujdes të veçantë,

ndoshta pse i kujtohej dita e lindjes, i kujtoheshin krismat e pushkës dhe jehonat e përsëritura të atyre krismave në 28 Nëntorin e vitit 1955.

Kështu po rritej Ademi së bashku me vëllezërit e tij, Rifatin dhe Hamzën. Ai kishte një interesim të veçantë për armët, për bëmat e trimave gjatë historisë, e sidomos i interesonte akti burrëror i Ahmet Delisë. Sëpata e Ahmet Delisë, ajo që bandës çetnike ia ndau kokat më dysh, ishte bërë legjendë, legjendë e historisë në mbrojtje të nderit dhe dinjitetit kombëtar. Akti i flijimit të Ahmet Delisë ishte edhe një mësim shtesë për të dëshmuar veprën heroike të bashkëvendësve

që kishin filluar prej kohësh duke kundërshtuar me armë bandat çetnike serbe. Kështu, këtë mesazh më së miri e kuptoi Adem Jashari, i cili që në moshën rinore u angazhua në veprimtarinë patriotike ilegale, duke marrë pjesë aktive në demonstratat e pranverës së vitit 1981. Menjëherë pas kësaj, një ngjarje tjetër që i dha të kuptojë Adem Jasharit dhe familjes së tij se pushteti serb nuk duhet lejuar që të zgjasë sundimin e tij, ishte edhe rezistenca e Tahir e Nebih Mehës kundër forcave ushtarake policore jugosllave. Ky akt i flijimit për atdhe, i Tahir e Nebih Mehës, la mbresa të thella në shpirtin dhe vendosmërinë e Shaban, Adem dhe Hamëz Jasharit, të cilët në ceremoninë e varrimit të këtyre dëshmorëve, u betuan para trupit të Tahir Mehës se, “Luftën që nise ti, do ta vazhdojmë ne, deri në pikën e fundit të gjakut”.

Përcaktimi për t’u flijuar për atdhe ishte akti më sublim i Adem Jasharit dhe familjes së tij. Kjo dëshmon se cili ishte orientimi i tij në kërkim të shtigjeve të lirisë dhe se si duhet bërë përpjekje dhe sakrificë për ta çliruar vendin nga dhuna dhe terrori i pushtetit serb. Demonstratat e vitit 1981, ngjarjet e Pranverës së madhe studentore, të cilat u shndërruan në lëvizje të madhe popullore, që me vite mbajtën të ndezur flakadanin e lirisë e të çlirimit të kombit, patën ndikim magjik në brezin që formuan, organizuan dhe udhëhoqën politikisht dhe ushtarakisht

Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës. Adem Jashari dhe çeta e tij ka qenë dhe ka mbetur bërthama themeltare e UÇK-së.(Dibran Fylli)


******

Nexhi Baushi

Harresa!

 Kaq shpejt u harruan burrat, gratë e fëmijet që Serbi i vrau, i gjakosi i damkosi. Kaq shpejt harruan luftën që bënë djemtë e nënave që ranë dëshmorë për liri, kaq shpejt harruan sa i ndihmojë NATO E AMERIKA, sa familje u shuan për atë tokë që Zoti të bekuar e ka. Unë nuk besojë qe ata janë Shqiptarë, janë njerëz të shpërfytyruar dhe të damkosur për jetë. Ngrihuni dhe Bjeruni që nga Mitrovica e deri në Prizeren, që nga Gryka e Rugovës e deri në Kaçanik. Ta dinë se vendi ka Zot e ata janë bijtë e shqiptarisë  me të mirë! (Nexhi Baushi,shkrimtare,Tiranë, 27.04.2020)

Skizofreni nga Sushica e Istogut fyen familjen e komandantit Adem Jashari

Isa Mulaj, një psikopat nga Istogu vazhdon të fyej rëndë familjën e Adem Jasharit.Ai në shumë postime vazhdon të përdorë gjuhë vulgare jo vetëm kundër Familjes Jashari por edhe kundër presidentit Ibrahim Rugova, duke e quajtur atë “rom”.Ja disa postime të psikopatit Mulaj që nuk mund t’i gjesh as edhe në Serbi, se çfarë gjuhe përdor kundër figurave kombëtare: