MIMOZA SELMANI:Shteti i Gjunjëzuar Para Krimit të Organizuar!

Vajza e Bedri Selmanit zbulon detaje për Hotel Victory-n

Mimoza Selmani, e bija e Bedri Selmanit, në faqen e saj në facebook ka shkruar gjerë e gjatë, duke zbuluar detaje për Hotel Viktory-n.

Ja postimi i saj i plotë

Shteti i Gjunjëzuar Para Krimit të Organizuar!



MIMOZA SELMANI

Dua t’i them disa fjalë për Hotel Victory-n për të gjithë ju që keni punuar apo jeni shërbyer në biznesin tone.
Vitin e kaluar në Hotelin tonë kanë ardhë dy zyrtarë të AKP-së në Hotel dhe kanë kërkuar takim me babain tim Bedri Selmani në cilësinë e investitorit, si dhe me mua në cilësinë e Menaxherës Gjenerale. Në takimin tonë, zyrtarët kanë thënë që kanë ardhë të na njoftojnë që Auto Prishtina si ndërmarrje shoqërore do del në likuidim dhe kështu ne duhet të takohemi si investitorë me Menaxhmentin e AKP-së, të i njohim se çfarë të drejta kemi si investitorë në këtë proces pasi ne kemi pasë marrëveshjen që nga viti 2000 me ndërmarrjën shoqërore ku thuhet në pikën e parë:

1. “Investitori Bedri Selmani si dhe ndërmarrja Auto Prishtina bashkohen me qëllim të afarizmit të perbashkët, ne raportin, ku investitori ofron mjetet financiare, kurse ndërrmarja punën dhe objektin.”

2. Si dhe pika 6 e kontratës ku thuhet: “Qështja e pronësisë mbetet e pandryshuar nga gjendja e tanishme, deri në aprovimin e ligjit mbi privatizimin nga institucioni përkatës. Të drejtat e investitorit janë të patjetërsueshme duke njohur të drejtën mbi mbrojtjen e investimeve dhe ndikimin e tij në tërë afarizmin e ndërmarrjes.”

Duke e pasë parasysh AKP-ja që në bazë të kësaj kontrate ne kemi regjistrimin në ARBK me ndërmarrjen shoqerore, N.P.SH (ndërmarja private shoqërore) AUTO PRISHTINA-AUTO KOSOVA, ku lloji organizativ është ortakëri e përgjithshme, na ftuan të marrim pjesë në procesin e likuidimit.

Gjatë bisedës tonë më kujtohet kur babai i tha “ne patjetër që do marrim pjesë ne likuidim se kjo edhe parashihet me marrëveshjen që ne kemi me ndërmarrjen shoqërore, por dua të ju pyes diçka, a jeni të vetëdijshëm sa shumë e keni dëmtuar buxhetin e shtetit me shkatërrimin e korporatës Kosova Petrol, ku AKP-ja nuk ka pas ingerenca dhe kjo është vërtetuar nga disa aktgjykime të Gjykatave ne Kosove?”

Ndër ta i skuqur drejtori i zyrës rajonale te AKP-se z.Ardian Berisha tha: “Po Profesor, këta jon mundu me të demtu ty, po a po e sheh që ty po të bjen më mirë se e ki kontratën aq të vlefshme sa që po dëmshpërblehesh me miliona euro në Washington. Unë e kom pas një përshtypje Profesor që tërë këtë dëm që t’a kanë bo ti ke me i dërgu gjithë politikanët për t’a ndalë këtë proces, edhe tërë zyrja jemi habitë që je i vetmi njeri që e ka dëmtu AKP-ja e që ka luftu me forca të veta, pa asnjë intervenim politik.”

Gjatë asaj jave unë dhe babai shkuam në takimin e dytë në AKP në lidhje me procesin e likuidimit, ku unë insistova të bëjë inçizim të bisedës pasi nuk kisha as edhe të vetmin besim në këtë institucion të kapur nga krimi i organizuar. Propozimi i Autoritetit të Likuidimit ishte, të ndërpritet marrëveshja që ne kemi, të bëhej marrëveshja e re ku ne do hynim si qeraxhi, që për neve nënkuptonte që do humbnim gjithë të drejtat investuese që i kemi tash e 16 vite. Zyrtarët e tyre thanë, po kjo marreveshje do vlen vetëm deri të likuidohet mandej ju merrni pjesë në likuidim dhe shqyrtohet kërkesa juaj. Kjo lojë e tyre ku donin të na bindnin në mënyrë dinake që të humbim të drejtat tona, sigurisht që nuk ju shkoj me babin i cili është Doktor Shkence në marrëdheniet ekonomike ndërkombëtare, dhe ka ligjëruar me vite të tëra këtë lëndë.

Babi i tha, “Ne nuk kemi nevojë për marrëveshje të re, se ne s’jemi qeraxhi në atë pronë, ne jemi investitorë të njohur me kontratë, si dhe ajo kontratë njeh procesin e likuidimit, prandaj me të njejtën marrëveshje ne do futemi në proces të likudimit.” Ndërkohë në rrjedhë të kësaj bisedës babai i tha “Pse po dilni në media dhe po mashtroni opinionin kinse ne jemi uzurpator, ju e keni kontraten time nuk është korrekte të mashtroni në këtë mënyrë prapa emblemës së institucionit”, Ushtruesi i zv.drejtorit menaxhues Avni Jashari i tha “O zotëri kush ka thënë që ju jeni uzurpator, me qenë ju uzurpator ne nuk ju kishim ftu me diskutu sot këtu, se ne nuk takohemi me uzurpator. Ne jemi taku me juve pasi që investimet e juaja edhe mos m’i njoftë ne, ato shihen prej rrugës e smundet askush me i mohu.”

Takimi perfundoi pa sukses pasi ne nuk pranuam ofertën e tyre të na ndryshonin marrëveshjen, dhe pas kësaj me muaj të tërë kemi pranuar letra të AKP-së për me hy në marrëveshje të qerasë. Secilës prej tyre jemi pergjigjë që ne nuk do bëhemi qeraxhi, kur jemi investitorë. Sigurisht aplikacionin tonë për likuidim, Autoriteti i Likuidimit e refuzoi, në të cilën arsyeja e refuzimit është që AKP-ja ka të drejtë të refuzoj kerkesa me Ligjin për AKP-në. Por, aty thuhet se kemi të drejtë ankese në Dhomën e Posaçme të Gjykatës Supreme. Ne dërguam ankesën me gjithë faktet juridike në Dhomën e Posaçme të Gjykatës Supreme, ku ende nuk kemi asnjë vendim.

Në Shkurt të këtij viti, del lista e uzurpatorëve, ku AKP-ja kishte listuar 13 herë emrin e babait tim, në menyrë jo vetëm që t’a njollosin si uzurpator, por t’a shpallin si “enemy of state” që publiku të tmerrohet se si ky njeri paska keqpërdorur pronën publike tërë këto vite.

AKP-ja, institucioni që kishte mbi 70 vepra penale mbi bazë të korrupcionit, mitosë, besa edhe vrasjeve, kishte shpallë luftë ndaj babait tim, që kurrë në jetë nuk ka pas as edhe me të vetmën vepër penale apo jashtëligjore.
Ne kemi ftuar organet e shtetit të hetojnë atë listë, kemi bërë kallëzime penale tash e dy vite, Prokuroria, Zyrja e Krimeve Ekonomike besa edhe Ambasada Amerikane janë te vetëdijshme që ne tash e dy vite kemi japë prova të vazhdueshme që dëshmojnë që ky organizim i AKP-së ndaj bizneseve tona familjare është krim i organizuar ekonomik.

Gjatë kësaj jave, ku kishin planifikuar t’a merrnin Hotelin Victory, AKP-ja ishte në hall të madh. Ata me ngulm deshironin të krijonin spektakël në plaçkitjen e Hotel Victory-së, por nuk kishin asnjë dokument nga asnjë institucion vendimmarrës. Nuk kishin as aktvendim të gjykatës, nuk kishin as urdhër të Prokurorisë, nuk kishin as edhe një dokument të cilin do mund të ma tregonin si arsyje për t’a liruar pronën.

Kështu një ditë para se të hynin, na ftuan në takim në AKP. Në atë takim morrëm pjesë unë, Menaxherja Ekzekutive Leonora Selmani si dhe avokati ynë. Drejtori i ri menaxhues i AKP-së z.Ekrem Hajdari, na tha që është në ditën e dytë të punës së tij dhe nuk e njeh mirë problematikën tonë me AKP-në, por na kishte ftuar të na lus t’a lironim pronën pa asistim të policisë, sepse tha “ ju jeni më specifik në atë listë duke e marrë parasysh kredibilitetin e babës tuaj si dhe familjes tuaj, po duam me menaxhu atë situatë në mënyrë të qetë pastaj ju pritne vendimin e Gjykatës dhe nëse i’u njihet e drejta ktheheni në pronë.”

Ndër ta unë i thashë: “Policia është në shërbim timin si qytetare aq sa është në shërbim të tuaj si institucion.

Prandaj policinë e shtetit nuk mund t’a përdorni për qëllime të juaja, si dhe Prokuroria është distancuar nga veprimet e juaja duke thënë që ky veprim është vetem i AKP-së e jo i joni sepse ne mirremi vetëm me pronat e shitura që i konsiderojmë të uzurpuara. Prandaj, ju nuk mund te hyni në pronen tonë, pa e shqyrtu Dhoma e Posaçme kërkesën tonë për likuidim. Pse tërë kjo nguti Zotëri? Të presim vendimin e Gjykatës, të mos paragjykojmë vendimin e Gjykatës. Ka shumë mundësi që Gjykata vendos edhe kundër neve, ne atëherë e lirojmë pronën dhe vazhdojmë të ndjekim rrugët tona tjera ligjore.”

Z.Hajdari tha: “ O kupto që është vendim i prerë me hy na në atë pronë, vetem po dojmë me ju lutë me hy pa polici se spo du unë me hy në atë formë te ju, po du me menaxhu këtë situatë.”

Unë: “Vendim i kujt i prerë Zotëri? I porositësve të pronës përmes zyrtarëve tuaj të kapur?”

Z.Hajdari: “Vendim i prerë i bordit të AKP-së.”

Unë:” Zotëri, AKP-ja është organ administrativ, Policia e shtetit është organ ekzekutiv. Asnjëra si institucione nuk jeni organe vendimmarrëse mbi të drejtat pronësore. Vetëm Gjykata mund të vendos se a kemi ne të drejtë apo jo.

Policia ekzekuton vendime të Gjykatës, jo të AKP-së. Prandaj, të presim vendimin e Gjykatës, mos e përdorni policinë e shtetit me asistu në krim ekonomik. Mos e poshtëroni uniformën e shtetit, siç e keni poshtëruar shumë herë.”

Z.Hajdari, për dallim nga zyrtarët të tjerë në AKP e pashë që ishte i ri, I kishin vendour patatën e nxehtë në duar pa pas asnjë informatë mbi situatën, dhe me qëllim të mirë u mundua t’a zgjidhte një situatë që nuk ishte në duar të tij. Ndërsa z.Avni Jashari, kryekrimi i këtij insitucioni u skuq gjatë tërë kësaj mbledhje, sa në fund doli i nervozuar dhe ndezi një cigare duke mos pasë ftyrë as për të na thënë ditën e mirë. Vlen të thuhet se tërë kjo bisedë është e inçizuar.

Unë: “Z.Hajdari, në rregull, ma jep një dokument në të cilën thuhet se jeni të urdhëruar ju si AKP nesër të hyni në Hotel Victory?”

Z.Hajdari: “Bordi ka vendosur, ne po zbatojme urdhërin.”

Aty e pash qartë që urdhëri ishte verbal, nuk kishin as edhe të vetmin dokument. Prej aty u nisa drejtë e në Zyrën e Kryeprokurorit të Shtetit, Aleksander Lumezi. Rojet poshtë thane nuk është ketu dhe nuk kthehet, thash në rregull të lutem i thuaj Zëvendëses së tij znj.Sevdie Morina të cilën e kemi takuar dje qe çështja është urgjente dhe më duhet të raportoj mbi disa ndodhi. Njëri nga rojet tha, në rregull, ndërsa tjetri ja bëri me sy duke thënë “O krejt kanë dale nuk janë këtu dhe nuk kthehen.”

Vlen të thuhet, që një ditë më hëret znj. Sevdie Morina, na tha mua dhe motrës sime Leonores, “Ne pa i shqyrtu me prokurorinë Lumezi të drejtat e juaja nuk do lejojmë asnjë akcion të ndërrmiret.”

Unë i thashë: “Znj, Sevdie ne jemi biznes familjarë, të vetmën mbrojtje që e kemi janë institucionet ligjore të vendit tonë, ju lutem mos lejoni të shkatërrojnë Hotelin Victory, siç kane bërë me Kosova Petrolin.”

Znj Sevdie: “Vazhdoni të besoni në institucionet e vendit, unë patjetër do bisedoj me Kryeprokurinë, dhe ju ftojmë në takim.”

E pash që dje ndonjë telefonatë ju kishte bërë me dije edhe Kryprokurorisë që duhet të jeni zënë gjithë ditën. Duke hy në veturë, pashë prokuroren znj.Laura Pula, I thashë ju lutem prokurore a mund t’a lajmëroni znj.Sevdie Morina që të më pranoj në zyre pasi e kemi çështjen urgjente. Ajo me arrogancë u përgjigj“Kadale smundet krejt Kosova me u marrë me juve, a pe sheh që është zënë.”

Në mllefin tim shkova në Task Force, kërkova takim urgjent me Komandantin e Task Forces, sepse ai ishte në dijeni për këtë krim ekonomik ndaj neve tash e dy vite. Thanë: “Vajza e Bedriut je a? O shumë po na vjen keq, po nuk kthehet deri të Henen. Shko te krimet ekonomike, te z.Nazim Sahiti, ai e ka lënden e uzurpimeve.”

U nisa te z.Nazimi, në ndërkohë rrugës e thirra Ambasadën Amerikane, bisedova me z.Kevinin i cili e kuptoi gjithë shqetësimin tim dhe më tha sikur të ishe shtetase amerikane, kurrë nuk do lejonim që të hynin në pronën tuaj në këtë mënyrë. Por, të lutem të kesh durim, sepse Ambasada do e percjellë se si do trajtohet rasti juaj pasi keni bërë kallëzim penal. Ne kemi bashkëpunim shumë të mirë me Policinë e Kosovës, vetëm mbaju ne do përcjellim gjithë situaten.”

Z.Nazimi më pranoi në zyre, një herë u soll me arrogancë, pastaj kur i dhashë gjithë dokumentacionin i thashë: “Kopjoj të lutem dua t’i kesh si prova, këtu ke marrëveshjen tonë të vitit 2000 në bazë të cilës shfrytëzojme pronën, e ke regjistrimin e ARBK, aplikimin në likuidimin, lënden në Dhomë të Posaçme, si dhe investimet e audituara nga Deloitte.”

Z.Nazimi i morri të gjithë dokumentet, dhe e bëri një telefonatë shumë të gjatë, edhe pse doli në korridor munda me ndëgju “O Armend, krejt dokumentet i kanë, cka me bo tash na?” U kthy në zyre dhe më tha: “Mimoza krejt po të kuptoj, edhe krim nëse po bojnë AKP-ja, kuptomë që jom i obligum me ligj me i asistu!”

Unë: “Z.Nazim ti me ligj je i obligum me ekzekutu urdhëra të Gjykatës, jo urdhëra verbale të AKP-së. Të lutem mos e poshtëro uniformën e shtetit, të lutem mos e gjunjëzo policinë para krimit, të lutem prite vendimin e Gjykatës.”
Z.Nazim: “A e pe vetë që u mundova me ndalë, është urdhër i prerë.”

Shkova në zyre, qëndrova aty deri vonë, kujtova gjithë mundin shumë vjeçar të familjes time në këtë biznes,kujtova gjithë mysafiret që e shpallën hotelin tonë “Landmark of Prishtina”, “Hotel of Independence”, duke filluar nga z.Javier Solana, znj.Madeline Albright, Keshilli i Sigurimit -OKB, Ambasadat, Organizata te huaja nga me te ndryshmet, Kompani te njohura te aviacionit si Austrian Airlines, Croatian Airlines e gjithë mysafirët që me vite me rradhë u shërbyen në Hotelin tonë.

Ditën tjetër, erdha herët në zyre, punëtorët si gjithmonë kishin ardhur në punë me pozitivitetin dhe zellin që i karakterizonte, të përgaditur për rezervimet e seminareve, konferencave dhe fjetjeve që kishim atë ditë.

Ora ishte 9:20, kur i pashë forcat speciale të policisë së Kosovës në objekt. Kërkova një dokument mbi të cilin kishin të drejtë të hynin në Hotel Victory. Më tha të lutem bisedo me zyrtarët e AKP-së, ne vetëm po asistojmë. Dola të bisedoj me zyrtarin e AKP-së, Taulant Tahirsylaj, që belbëzonte dhe dridhej kur unë i thashë të me japë dokumentin, ndërsa ai i shkreti kishte ardhur me një fletore e më tha: “Ju e dini në takim ju kemi tregu që është urdhër i AKP-së.”

Dy punëtorë të Hotelit që kishin qenë brenda duke i marrë gjërat e tyre personale, dolën dhe më thanë “Mimozë, brenda në Hotel po përlahen ashpër Policia e Kosovës, po i thojnë njëri-tjetrit që a e dini që kemi ardhë pa asnjë letër, për pesë minuta kanë të drejtë me na qitë jashtë, e veq sa s’u rrahën mes veti.”

Dje, shteti u gjunjëzua para krimit të organizuar, Policia e Kosovës u përdorë për të asistuar krimin. Dje u shkelën të drejtat themelore të njeriut, dje u shkel Kushtetuta e Kosoves, dje u hy në pronë private me urdhër verbal, pa asnjë dokument. Dje dëshmuat që Kosova nuk ka shtet ligjor, po shtet të kapur nga pushteti!

Dje perpos Policisë së Kosovës, rreth Hotelit filluan të sillen xhipat e zi të porositësve të kësaj prone. Sigurt ishin të kënaqur me shfaqjen që kishin porositur. Ne e dimë kush jeni, por së shpejti e gjithë Kosova do e kuptoj se kush jeni, se kush e gjunjëzoj dje shtetin tone, për shkak që e kishin mbështetjen e pushtetit i cili tashme i kishte bere pazaret e veta politike.

Ne do ju luftojmë deri në fund dhe do ju demaskojme ashtu sic thuhet ne premtimin e drejtësisë: “Cfarëdo që bëhet në terr, do të del në dritë.”

Çështja Çame, plagë e dhimbshme në trupin e kombit shqiptar,- peshë e rëndë në ndërgjegjen e kombit grek

NGA GJON BUÇAJ/


Ju falënderoj për nderimin që i keni ba Federatës Panshqiptare të Amerikë “VATRA” me ftesat bujare Kryetarit të saj të Nderit, zotit Agim Karagjozi dhe mue, për të marrë pjesë në këtë Kongres. Kam kenaqsinë të jem sot mes jush dhe t’ju sjell përshëndetje të përzemërta, si nga zoti Karagjozi me keqardhjen që nuk mund të vinte për shkak të moshës, ashtu nga Kryesia dhe nga antarët e VATRËS, bashkë me urimin që Kongresi i juej të dali me suksese në dobi të interesavet kombëtare.

Partia e juej, si entitet politik i intergruem në sistemin elektoral, ka antarë e mbështetësa të ndryshëm, megjithatë ajo identifikohet si subjekt çam. Prandej programi i juej konsiderohet, vetëvetiu, me detyrë të dyfishtë, atë të angazhimevet për trajtimin e çashtjevet kombëtare në përgjithësi, si dhe detyrën e përpjekjevet për zgjidhjen e Çashtjes Çame në mënyrë veçantë.

Mbi këto detyra, mue si përfaqsues i VATRËS, të cilën kam nderin aktualisht t’a kryesoj me vetëdijen e përgjegjësisë së randë, që e ndaj me bashkëpuntorë dhe me këshilltarë dashamirës, më përket të sjell para jush këtu sot, në vija të shkurta, disa nga mendimet dhe brengat kryesore të saj.

Në vorbullën politike të këtyne 25 vjetve të tranzicionit të pambarim, dallohen me dritë dy arritje të mëdha: ndërtimi i “Rrugës së Kombit” dhe anëtarsimi i Shqipnisë në NATO. Por vërehet mungesa e madhe e disa realizimeve të randësishme, mungesë që pengon shkëputjen nga trashigimia e randë e diktaturës komuniste, si edhe perforcimin e pozitës ndërkombëtare të Shqipnisë dhe përmirësimin e jetës së qytetarëve të saj. Realizimet e mungueme janë kryesisht: dënimi i krimeve dhe i kriminelëve të komunizmit, hapja e dosjeve të Sigurimit dhe Ligji i Lustracionit, damshpërblimi dhe integrimi i shtresës së ish të përndjekunve politikë, kthimi i pronës së konfiskueme te i zoti legjitim, lufta e njimendtë kundër korrupsionit, reforma e sistemit gjygjësor dhe atij zgjedhor, e tjera. Si rrjedhim, ka ardhë rritja korrupsionit, rritja e papunësisë, thellimi i vorfnisë dhe krijimi i kulturës se krimit. Largimi i mija familjevet pa shpresë, drejt fatit të pasigurtë, asht padi e randë kundër sistemit që burgosë fukaranë për vjedhje të energjisë elektrike për të ba darkën, ndërsa mbron dhe mban në gji kriminela të njohun dhe hajna milionash.

Kongresi i juej po zhvillohet në nji kohë kur klasën politike shqiptare e presin vendime dhe veprime të nji randësie jetike për të ardhmën e Shqipnisë dhe të kombit shqiptar në përgjithësi. Rrethanat ndërkombtare janë të favorshme për shqiptarët sot ma shumë se sa ndonji herë tjetër në të kaluemen. Prandej elita politike aktuale e ka për detyrë sublime të angazhohet me përkushtim maksimal, për t’a shfrytëzue këtë fat para se të kalojë, për përparimin e vendit dhe për zgjidhjen e problemeve të kombit tonë të ndamë padrejtësisht në gjashtë shtete ku, jashtë Shqipnisë e Kosovës, shqiptarët sundohen nga të huejt që u mohojnë edhe të drejtat ma elementare.

Gjeneratat e ardhshme do t’a gjykojne eltën e sotme, nuk do të pyesin sa pasuni grumbullove, sa mjeshtri tregove në blemjen dhe manipulimin e votës, por do të pyesin se çka bane për atdheun e për kombin kur e pate në dorë. Mirëpo për të qenë në gjendje me i dalë zot efektivisht kësaj detyre, klasa politike duhet urgjentisht të bajë nji këthesë të domosdoshme që e imponon interesi jetik i kombit. Ma mirë vonë se kurr!

Asht fat i madh që miqt tanë, Bashkimi Europian dhe Shtetet e Bashkueme, po angazhohen seriozisht me e ndimue Shqipninë që t’a bajë këtë këthesë historike realitet, tue fillue me reformën e sistemit gjygjësor. Ambasadori Lu ka thanë nji të vërtetë shpresëdhanëse: “Reformën në drejtësi nuk e duan ministrat dhe deputetët kriminelë”. Te çohen më kambë kriminelat që e pengojnë reformën! …. Askush nuk ngrihet, prandaj reforma do të kalojë, sepse pengimi i saj asht krim dhe kush e pengon asht kriminel.

Për nji njeri, i cili vjen mes nesh me pasion të sinqertë për të mirën tonë, si Ambasadori Donald Lu, nuk mund të ketë vi të kuqe, por mireseardhje. Ai vjen për t’a ngritë dhe nderue sovranitetin e shqiptarëvet, jo për ta cenue, prandej le t’i jemi thellësisht mirënjohës.

Nji tjetër problem i të gjithë shqiptarëvet që pret zgjidhje tash ma se 70 vjet, asht Çashtja Çame, nji plagë e dhimshme në trupin e kombit shqiptar, por edhe nji peshë e randë në ndërgjegjen e kombit grek. Si entitet çam dhe si forcë politike, juve ju përket të kordinoni dhe të harmonizoni aktivitetet dhe të shtyni shtetin dhe qeverinë shqiptare që të angazhohen për të drejtat legjitime te Çamëvet, pranë shtetit grek dhe pranë autoritetevet përkatëse ndërkombëtare. Edhe na jemi të gatsheëm, si gjithmonë, t’a ndimojmë dhe t’a përkrahim cashtjen pa kursim, me mënyrat dhe mubndësitë që ka Vatra.

Greqia dhe Shqipnia, dy shtete kufitare me fate të ndërlidhuna, kanë nevojë të përbashkët për paqë dhe marrëdhanjë të mira fqinjësie, mbi baza të drejtësisë dhe të respektit reciprok. Por nuk mund të ketë marrëdhanje të tilla as paqë, pa zgjidhjen e drejtë të problemit çam. Kjo temë ngritet lart në rendin e ditës të shqiptarëvet në këto dit që Tirana do të presë ministrin e jashtëm të Greqisë. Fatkeqsisht parapamja për bisedime produktive nuk asht optimiste, tue pasë parasyshë deklaratat e ministrit Kotzias, me pretendime absurde në dam të Shqipnisë. Pala shqiptare duhet t’a kryejë detyrën me korrektesë por me vendosmëni për kërkesat çame që mbështeten në të drejtat njerzore dhe në normat e konventavet ndërkombtare të nënshkrueme edhe nga shteti grek. Mbajtja e gjendjes së luftës me Shqipnine nuk asht vetëm absurditet i Greqise, por edhe nji abnormalitet i papranueshëm në mes dy shtetevet antare të NATO-s. Prandej Greqia t’a hjekë këtë status menjiherë, ose të paditet juridikisht në Forumin përkatës.

Sado që synojmë integrimin në Europë, nuk mund t’u nënshtrohemi shantazheve në dam të interesave kombtare, edhe pse të vonohemi. Këtë qendrim, simbas mendimit tone, duhet të mbajnë Shqipnija edhe Kosova. Le t’urojmë dhe të punojmë të gjithë së bashku për zgjidhjen e drejtë të Çashtjes Çame dhe për dit ma të mira për popullin tonë të lashtë e fisnik!

ANTON ÇEFA, POETI I KULTIT HYJNOR TË FJALËS

NGA DALIP GRECA*/

Poeti vjen i plotë në botimin antologjik “Flatrime me krahë të preme”/

Poeti, studiuesi, kritiku, gazetari Anton Çefa, vjen i plotë si poet në një vëllim poetik me titullin metaforik ”Flatrime me krahë të preme”, botim i “OMBRA GVG”.

Antologjia dëshmon dhe na risjell provën se Anton Çefa është nga ata poetë që në kohën e ngricave ideologjike e ndryni poezinë brenda vetes, bashkëjetuan së bashku në honet e heshtjes dhe ajo, poezia, ia mbajti ngrohtë shpirtin në dimrat e acartë, për të kënduar në stinën e pranverës së vonë të moshës së vet.

Poeti përjetoi në rininë e vet absurdin e “këngës së pakëndueme”, kur poezia e tij e ndrydhur brenda vetes sfidoi rregullat e ngurta.Në një vështrim sipërfaqësor, ai i ngjan “Bylbylit të mbyllur në kafaz” të shkodranit të shquar Mjedja.
Ashtu siç sqaron vetë poeti në përcjelljen lakonike të këtij botimi antologjik, pjesa më e madhe e poezive janë shkruar në kohën e diktaturës, por nuk u botuan në atë kohë për të pritur një kohë me dritë, ku poezia e tij të mos i nënshtrohej rregullsive të ngurta. Pra ai këndoi në kohën e diktaturës, por këndoi nën zë, këndoi me vete dhe për vete, këndoi ashtu siç dëshironte ai, jo siç diktonte koha që vriste shpirtrat e lirë.Ishte koha që priste flatrat për t’i bërë të pamundur flatrimet në qiejtë zymtë. Ashtu si Shkodra e tij antikomuniste, që ai e ka dashtë edhe “pse nuk flirtoi me qiejtë e ndytë”, të dy ndjehen krenarë për sfidën. As poeti nuk flirtoi.

Na ndihmon për të pereceptuar hershmërinë e poezisë së Antonit, ndrydhjen e saj në honet e heshtjes, përcjellja e mikut të tij të vjetër, nën kujdesin e të cilit botohet ky vëllim antologjik, Ferik Ferra, i cili tregon mbijetesën e poezisë së Antonit, që në mes vitet ’50 të shekullit të kaluar. Ferra shkruan: ”Vera e vitit 1955 na ndau. I lamë njeri-tjetrit si kujtim nga një poezi, të cilën Antoni e kujton vetëm në disa vargjet e fundit.”

Miku i vjetër tek përcjell me shumë dashuri krijimtarinë e kolegut të tij, poet, në kohëtakimin e vonshëm, konstaton:

Dora e poetit kishte prerë e qepur me dorën e mjeshtrit, petkun poetik me një linjë koncize dhe elegancë mahnitëse, duke dhënë nëpërmes ekstratit të ngjeshur, pikërisht fjalën, që është e para në belbëzimet e njeriut.
E peshon si guri fjala

E ma tepër se guri.

Çefa e kujton kohëndarjen me mikun e tij Ferra përmes vargjeve të mallit dhe ftillesës:
Ishte një kohë e largët

E pakohë

E fjala e pafjalë,

Kur u ndamë s’na panë…

Ishte kohë e pafjalë. Mjafton ky varg për kohën e absurdit, kur me ligj qe shpallë ndalimi i fjalës e heshtja ishte “kapak florini”.Ishte koha e rinisë së poetëve, që u digjej shpirti nga metaforat e vargjet, por fluturimi qe i ndaluar dhe krahët të prerë, flatrimi fare i pamundur:
Na rreshkej etja në gjak,

Për fluturim

Por s’kishte qiell,

Kur u ndamë…

(Poezia për një tubëz “Diell të vështirë”)



Poeti Çefa bashkë me poezinë e vet jetoi vetëveten në honet e heshtjes, ku thirrjes së tij askush nuk i përgjigjej në humëbëtirën kallkan:’
Në Honin e zaneve

E të emnave


Thërras
E nuk përgjigjet asnjeri


“Njeri”…

Në kohën e shkuar të ndalimit të fjalës, poeti e sheh veten rob të errësirës, si një cung i ngujuem diku/ në hapsinën e pafund të një nate…

Ndjehet shumëfish rob,-rob i errësinëns dhe shpirtit; i gjakut dhe fjalës, që ishte peng i kohës të fjalës së ndaluar.
Poeti në misionin e tij poetik ishte shtegtar i vjetër drite, por ndjen dhimbje që misioni i mbeti peng i kohës, nga që e degdisën shtigjeve të errëta.Poeti vetërrëfehet:
Isha shtegtar i vjetër drite,

Po më dorzuen shtigjeve të errta

Të vuej urinë e shpirtit

Më dënuen…

Poezitë e kohës së ndaluar përshkohen nga dhimbja e trishtimi.Siç konstatojnë stuiduesit e fenomenti Çefa, ai sjell përngjasime me fenomenin e lirikut të famshëm, Lasgush Poradeci, që kaloi në harresë totale, që të mos flirtonte me të keqen. Kjo s’ka qenë e lehtë për t’u realizuar se poeti nuk ishte në gjumë letargjik, që befas një ditë u zgjua dhe nisi këngën e ndërprerë poetike. Ai pagoi koston e heshtjes, gjakosi shpirtin nga dhimbja. Kjo nuk është pak për një poet.Poezia nuk është vetëm fjalë, poezia është vuajtje, që të djeg shpirtin në çastin shpërthyes, në kohëshkrepjen e blicit të ndjenjës. Sintezë e asaj kohe vuajtjesh poetike është poezia me titull ”Varrosja e fjalës”:
Në qelinë e heshtjes kam varrosun veten

Me heshtjen e varrit kam mbulue fjalën

E gjatë kjo natë e zymtë, e gjatë!

Në gojën e kohës sonë

Pëlhurë kanë thurur marimangat.

Baj të iki prej vetes sime, s’mundem.

Rrekem të lëshohem vrap pas vetes, rrëzohem.

Në natën e kobit më ka humbun emni,

Mbi kobet e natës nuk munda ta ngre dorën.

Antoni nuk ka mni ndaj Atdheut, përkundrazi, e dashuron atë dhe në mërgimin e largët, thur këngët e dhimbjes dhe të krenarisë për Shkodrën e dashur, për Atdheun që gjendet përtej horizonteve.

Poezia e tij na sjell në kujtesë shkodranët e mëdhenj të mërguar, që i kënduan Shkodrës loce, Drinit, Bunës, Cukalit, Rozafës hyjnore, paçka se kënga e Antonit është më konkrete, ai këndon shtëpisë së vjetër, kumbullës në fund të kopshtit, në degët e së cilës, ai metaforikisht” var përgjithëmonë/ Buzëqeshjen e fëminisë”. Antoni nuk nis nga bregu i Atlantikut drejt Shkodrës, dallëndyshen, që t’i çojë falmeshëndet e t’i sjellë lajme nga Atdheu. Ai nuk e sheh zogun shtegtar-dallëndyshen, si ljamdërgues a lajmsjellës, dallëndyshen e trajton fisnikërisht si mbartëse e lirisë së fjalës:

“E(dallëndyshja) me skjep shkruen mbi tokëne zezë me hjeroglifet e gjuhës së dallëndyshave lirinë e fjalës e të gjitha të drejtat e fisit të saj”.

“Përtej horizontit të dhimbjes”, është poezi që i përkushtohet të birit, me emrin autokton, Labeat. Çefa ka endur nën një pëlhurë metaforike dhimbjen përcjellse:

Muzgu përtyp thërmijat e fundit të dritës

Të nji dielli në perëndim.

Kujtesa kufomën e lirisë

Së vdekun prej kohësh.


Djali më pyet….

Atje është horizonti i dhimbjes,

Bir,
Përtej ati horizonti

Asht’ Atdheu…

Ka diçka arbëreshe në thelb kjo poezi që të sjell ndër mend zakonin më shumë se pesë shekullor të “Gjakut të arbërit” që kapërcyen Adriatikun në shekullin e ikjes dhe kur u lindnin fëmijët, i drejtonin me vështrim kah deti dhe u tregonin Atdheun. Poeti Çefa bën të njëjtin rit në mënyrë poetike, duke pasur si konvencion orientues gjeografik, pa limit distance, horizontin e largët, pas të cilit “Asht Atdheu”.

Në një tjetër poezi ”Mall Shqipërie”, ndjenja e mallit është më e drejtëpërdrejtë:
Dallgët të çapërdisuna,

Të turbullta e të zymta Atlantiku

Urë kujtese

Për buzëqeshjen e urtë e të kristaltë

Të valëve të Adriatikut,


Ku gjithnji lundron

Si barkë me vela të bardhë

Hija e trëndafiltë e nji malli.

Në këngën poetike të drejtëpërdrejtë drejtuar qytetit të tij të dashur, Shkodrës, poeti Çefa, derdh të gjithë majanë e fjalëve dhe të stilistikës duke gatuar një poezi malli e dhimbjeje bashkë:
Shkodrës
Të kam pa me synin e të gjitha qosheve

të rrugëve

E tinzisht

Të kam joshë çdo lakmi dëshire

E dridhje zani.

……………………………

Ende më vjen e mbytun

E me një ritëm të çuditshëm


Jehona e hapave të lirë

(Jehonë hapash të dikurshëm)

Mbi kalldramat tua të mëndafshta

(e të butë si tapete)

E më duket se në këto shtjella ajri

Po zvargen ende tingujt e ëmbël

Të kumbonëve

Që shpallshin paqën e njeriut të mirë.

Të kam dashtë gjithmonë

Por ma tepër e ma

Pse nuk flirtove me këta qiej të ndytë.

Mjafton vargu i fundit për të zbuluar krenarinë e poetit për qytetin e disidencës komuniste, që nuk flirtoi, nuk u nënshtrua, por sfidoi, duke pranuar ndëshkimin.

Në këtë botim antologjik, vihet re se ka një shkrirje shtresore të krijimtarisë së Çefës.Antologjia ka shtresëzim kohor; poezitë e kohës së ndaluar dhe poezitë e shkruara në liri.

Anton Çefa është një zë i veçantë, që ka tërhequr vëmendjen e shumë sutudiuesëve dhe kritikëve të poezisë, të cilët edhe pse kanë mendime të ndryshme, bashkohen në një pikë të përbashkët:Poeti Çefa, është unikal në poezinë e vet dhe, gegërishtja e ëmbël, i ka dhënë muzikalitetin fjalëve të përdorura me racionalitet nga poeti, që nuk shpërdoron me të drejtën e të shkruarit.Ai është mjeshtër në stilin e vet të rrëfimit poetik, e punon me durim fjalën, e lëmon me dashuri, ka një leksik tepër të pasur, zotron një minierë të pasur figuracioni stilistiko-letrar.

Për poetin Ferik Ferra, poezia e Antonit, është e ngjeshur, e ëmbël, me efekt ”shpërthyes”, ka pak materie, por materie që peshon rëndë.

Poezia e Çefës njihet nga larg se vjen prej Shkodre, prej metropolit të poezisë shqiptare. Elementët metrikë të gjetur, sidomos metaforat, por edhe të gjithë figurat e tjera poetike, të thurura me art të vërtetë, si ato të elementit epik dhe ato të elementit lirik, i japin poezisë së Antonit, një kostum origjinal, që vetë ai ia ka qepur mjeshtrisht, dhe që duken se qëndrojnë pa defekte në trupin e përgjithshëm të antologjisë së tij poetike.

Për Dëfrim Canin, redaktorin e antologjisë poetike “Flatrime me krah të preme” Anton Çefa kategorizohet si poet i tri dimensioneve:poeti i zotësive linguistike, poeti i formimit stilistikor dhe i mjeshtrit simbolik.

Vështrimi teoriko-letrar që i ka bërë poezisë së Çefës, studiuesi e kritiku Cani, është një këndvështrim profesionist i një njohësi të thellë të poezisë.

Cani konstaton të veçantën e poezisë së Çefës, duke u fokusuar në mjeshtrinë krijuese, në zotësinë e tij për ta përdorur fjalën si mjeshtër i fjalës, në tingëllimin poetik të togfjalshave, të gatuar në magjen e gegërishtes: ”Pellgje heshtjesh”,”skaji i msheftë i fjalës”,”në skajin e msheftë të mllefit”, “si kufomat në vorrin e përbashkët”,”rob i errësinës”,”Honeve të heshtjes”,”mbi vorrin e pritjes”,”fjala u ba dhimbje”,”shteg i ujkut”, ”zakone shpendësh”, “rrgalla e fjalëve”,”krrokamat e korbave”-me gjuhën e Canit do të shpreheshim”Ja me këtë situatë të ngarkuar simbolike dhe stilemore, metaforike dhe stuhi poetike është mbjellë e gjithë poezia e Anton Çefës.”

Me shumë interes është vëzhgimi që i bën Cani (jo vetëm ai) pranisë së gurit në poezinë e Çefës, ku ai konstaton një të vërtetë poetike të pamohueshme:”Anton Çefa-një poet i çuditshëm, me një “ngarkesë” të madhe njohjeje mbi shpinën e poezisë së tij, arrin të komunikojë përmes kumteve të gurit. Është një lëndë e çuditshme prej nga “merret vesh” se ara e fjalëve ka qenë e vogël për poetin, se ai ka derdhë dialogë me baladën e vetmisë, sepse është njeriu tipik, poeti “i pabindur”, i cili ushqeu bisqe në trungun e gjuhës së Buzukut, Budit, Bardhit, e Bogdanit.
Edhe për Ledia Dushin, figura më e përdorur është guri sepse në të ngrihet dhe shkrihet shpresa.

Për Ledian, poezia e Antonit të jep shkak të besosh se vetë poeti u rrëzua në honin e ëndërrës, por ëndrrën e shkroi.Ai vuan siç vuan një shpirt që ndjen dhe lëshon thirrjen:”Kur do të vijë dita të dal e të thërras pa frigë emnin tim në kupë të qiellit”?

Antoni bashkë me poezinë e tij jetoi kohën e ngricës së gjatë, kohën kur ”Hana fshin njollat e përgjakta me shtupa re të murme e i lanë me reflekse valësh”…

Një studim të thellë i ka bërë poezisë së Çefës, shkrimtari, studiuesi, kritiku dhe publicisti me zë në fushën e letrave shqipe dhe rumune, Dr. Ardian-Christian Kycyku. Ai nuk e identifikon poezinë e Antonit me atë llojë letërsie që pas rënies së Murit të Berlinit, u klasifikua si letërsi e burgosur, me gjithë thelbin e ngjashëm që ka me atë llojë letërsie. Për librin e parë, “Dritarja e një britme”, Kyçyku thotë se është në fakt, britma e njërës prej dritareve të shqiptarisë, është njëri nga ata pak vëllime fatlume që arritën të vetmohohen, kur fjala e lirë ndalohej dhe të çlirohej nga shabllonet, kur fjala rifitoi të drejtën të thuhet.

Për Kyçykun poezia e Çefës ka një muzikalitet dhë ëmbëlsi të pazakontë. Vetiu ajo ia del mbanë të tretë kufijtë e thepisur mes kohërave dhe dasive kalimtare dhe të ngrejë një folezë krejt të vetën në atë hapësirë të shpirtit njerëzor, ku poezia është njëherazi edhe muzikë, edhe lutje, edhe mall për stinët e shpirtit, edhe mall për trojet e hyjve, edhe ritual pavdeksimi të ngadaltë.

Një këndvështrim të veçantë ka për poezinë e Çefës edhe studiuesi e publicisti Idriz Lamaj, i cili konstaton se “edhe aty ku shprehet dhimbja, e cila zen vend të veçantë në poezinë e tij, …shihet se Çefa ka gjithnji nektarin e trashëgimisë mijëvjeçare shpirtnore të botës iliro-shqiptare dhe me të ka arritë përsosjen e artit poetik dhe ka ruajtur dinjitetin edhe shpirtin e tij.”

Krahas të tjerave poeti, studiuesi, përkthyesi dhe kritiku Gjekë Marinaj, vë re se “Gjuha gegënishte letrare e Çefës të mahnit me pasurinë dhe muzikalitetin që mban në vetevete.”

Nga ana e tij, kritiku Ilir Seci, konstaton se poezia e Çefës është një risi, sa i përket rrethit tematik, sferës së preokupimeve dhe angazhimeve artistike, poezi e cila kryekreje ndërton një profil të mëvetësishëm në krijimtarinë shqipe.

Duke hyrë në thelbin e universit poetik të Anton Çefës, studiusi dhe publicisti, Dr. Ardian Ndreca, shkruan se “Gjallina e figurave, metaforat e lëvizshme e, mbi të gjitha, poeticiteti i vërtetë që rrin në kapërcyell të nevojës filozofike për me shpreh intimitetin e qenjes ”njeri i lirë”, e bajnë transparent shikimin aktual dhe retrospektiv të poetit dhe i japin vargut të tij, dije e paqe.”

Për t’ia lënë lexuesit që t’i zbulojë të gjitha të fshehtat e antologjisë poetike të Anton Çefës, sjellim në vëmendje faktin se shumë nga poezitë e reja , që botohen për herë të parë, kanë një realizim të përsosur poetik, ku ndjenja dhe figuara, gatuajnë mallin, dhimbjen, por dhe dashurinë. Madje, erotika e Anton Çefës, meriton një vështrim të veçantë, ndërsa poezitë e pikëllimit dhe të kujtimit, si ”Te varri i vëllaut”- Tishit; “Asaj që yllson”-nanës, “Mos pini ujë në hurdhat e kohës”-Në kujtim të babës, janë poezi antologjike, që meritojnë zbërthim varg mbas vargu.

* Marrë nega libri i sapo botuar i Autorit Anton Çefa”Bardhësi me zdritje bore”

HIRET E LETERSISE MODERNE SHQIPE

Shumë nga vendet ish diktatoriale, i kanë të pashlyeshme nga kujtesa vërshimin e masave në sheshet publike, rrëzimin me kollajllëk të miteve paradoksale, duke dëshmuar ndarjen nga një e kaluar e errët. Era e qarkullimit i shërben etjes për tu njohur. Por edhe të drejtës universale për tu dashuruar, sepse frymëzimet janë si era, nuk njohin kufijtë e telave me gjemba. Ngadonjëherë ne gjëndemi në beft, për arsyen e thjesht se zbulojmë të përbashkëta, ngjajshmëri, pikëpjekje të habitshme. Vetëm përmes letërsisë arrijmë të kuptojmë se qëllimi i masave është kultivimi dhe ruajtja e paqes shpirërore. Le të shikojmë disa shembuj nga ky univers shpirtëror. Ja si shkruan një poet rumun, Nikita Stënesku:

Unë jam A

Petalja e britmës.

Ti je U

Lulja e ftohtë.

Nëse do të bëjmë një ndërkëmbim, nëse do t’i zëvendësojmë gërmat me ngjyrat, do të përftonim Sonetin e ngjyrave të francezit Artur Rembo (Arthur Rimbaud). Sidoqoftë vini re një tjetër krahasim, Ana Blandiana po nga Rumania.

Sa do të doja

Të ishte gjithçka e përkryer.

Si një bimë.

Jo shumë larg prej saj në Kosovë, poetja shqiptare Flora Brovina shkruan:

Në heshtjen time je shpresë,

Bimë – për tokën e tharë.

Konvencialisht bima për poetët ballkanikë paraqet përkryerjen, ajo është model i harmonisë natyrore, shpresë e përtëritjes, simboli i mbijetesës. Në tekstin e Blandianës, idioma Sa do të doja/ të ishte gjithçka e përkryer, mbyllet me krahasimin, Si një bimë. Pra, me modelin e harmonisë natyrore, shpresën e përtëritjes, mbijetesën. Kurse në vargjet e Brovinës, pavarsisht zhvedosjes, vini re se si bima lidh shpresën për tokën e tharë. Përftimi, njeri e tokë njejtëzuar, bimë e shpresë po ashtu. Nëse e para, (Blandiana) e përfytyron, e dyta (Brovina) e ka dëshmuar.

Poezia e ka ndjekur qëmoti njeriun dhe është përsosur me ‘të, duke ia motivuar edhe jetën. Pra ato kanë ecur dorë për dore dhe gjithmonë janë prirur të kenë fate të përbashkët, pavarsisht mos përputhjeve kohore. Njësoj kanë provuar lavdinë dhe persekutimin duke dëshmuar një potencial univarsal me taban abstraktsionist dhe tepër real. Baza e letërsisë është folklori e po të vërejmë me kujdes nuk është e vështirë për të kuptuar qënësinë e fantastikes tek ajo. Sado që me kalimin e kohëve kemi përftesa të reja letrare, fryma e folkut është e ngjizur në ‘të, sepse gjenetikisht ne jemi bimë. Me pjesën e padukshme të rrënjëve, (folkut) me pjesën e dukshme (trupi) dhe pjesën e pritshme (frutin). Rasti më i përkryer në letërsinë bashkohore shqiptare është Dritëro Agolli. Shihni disa vargje prej tij për ta patur më qartë gjëndjen:

Kjo këngë kalon në heshtje për njerëz të tjerë

Ashtu siç kalojnë akrepat e orës,

Po mua shpirtin ma josh përherë

Manushaqe e prillit në mes të dëborës.

Jo vetëm përngjeshja me këngën popullore, por edhe metrikisht kadenca ka ritmin e vargut popullor. Po le ti kthehemi çështjes tonë marrëdhënies duale, poezi e krijues. Në këtë dualitet ajo (poezia) nuk e ka për gjë ndonjëherë dhe ta braktisë poetin. Sepse ajo është hyjnore, eterike. Pikërisht këtë tekë të sajën shfrytëzuan diktaturat. Ndërsa ajo e braktis për të ndjekur fatin e vet, lind ngërçi ku poeti kthehet në beft, ai përdhoset, vuan, vritet. Brënda kësaj teke ajo jeton hyjninë, në një abstraksion çudibërës të lirisë së saj absolute, kurse poeti mbetet rob i saj. Shembujt nuk mungojnë ato u shpeshtuan në kohën e diktaturave duke u kthyer në makthe sociale prej alogjizmës së proletariatit në kohërat e çudisë kolektive. Ti Shën Mari dhe prostitutë, do e cilësojë poeti Visar Zhiti, pikërisht sepse ajo të magjeps dhe të braktis. Po nga ana tjetër ne theksuam më lart fatin e përbashkët e gati të pashmangshëm që domethënë se në një farë mënyre vjen edhe çasti kur rendi i takon asaj (poezisë). Lehtësia me të cilën ajo jepet për tu keqpërdorur, duke u kthyer në mjet të propagandës dhe eksperimentit, me një naivitet unik që i përket vetëm sojit të saj. Kjo është tragjike dhe sado si e tillë, është absolutisht e pashmangshme për faktin e masës së pamatë që ajo gëzon. Për rrjedhojë e shohim atë t’i prijë propagandës dhe patriotizmit, herë nën një diktature dhe herë nën një rilindje kombëtare. Ne afërmendësh që nuk merremi me firot siç edhe thamë më sipër, masa e saj është kaq e madhe sa absolutisht mund ta konceptojmë me universin. Në çdo krahasim që mund të sjellim do vërejmë se prirjet duale poetike janë të mbarsura me një lloj atmosfere gazmente të një fytyre në përfytyrim.

Të shohim edhe një shembull. Eshtë një vjershë e Xh. Ungaretit, (Giuseppe Ungaretti) me titull Ushtarët.

Si në vjeshtë,

majave të pemëve,

si gjethet.

Ky krahasim është gjithë poezia. E tillë, e ankthshme është gjëndja e ushtarit në luftë. Si gjethja e pemës në vjeshtë. Bie sot, bie nesër. Gjithnjë në funksion të gjëndjes poeti shqiptar Visar Zhiti shkruan:

Gruaja e të burgosurit

është pemë

buzë humnerash.

Vini re edhe një poet tjetër shqiptar, Xhevahir Spahiu:

Në dorën time

një gjuhëzë lisi diçka pëshpërit.

Jeta

si fleta?

Si fleta do ti iki dhe unë

një ditë.

Në të tri rastet njeriu jeton i varur nga ankthi. Një gjëndje e nderë, e cila të krijon një lloj vakumi shpirtëror. Gjëra të jetës që finesa poetike i thotë me një buzagaz konstatues e paralajmërues. Dhe vjen një ditë kur këto motive artistikisht të krahasueshëm nën një ritëm elokuent, përbëjnë strofa e paragrafë që plotësojnë njera-tjetrën. Ty të duket sikur po lexon një poezi me fillim të thellë dhe fund tmerrësisht të largët.

Këto paralele poetike mund t’i hasësh edhe në prozë. Kësaj here poezia qëndron tek fabula, duke e ushqyer atë brenda një ritmi a kadence pa të cilin subjekti nuk mund të jetë argëtues. Një paralele mund ta bëjmë për dy shkrimtarët e mëdhenj të letërsisë botërore, Nagip Mafuz, (Nagip Mahfouz) me E bekuar qoftë mbrëmja jote dhe Gabriel Garsia Markes (Gabriel Garcia Marquez) me Dashuri në kohërat e kolerës. Në të dy versionet fabula është një dashuri e penguar në rini e cila kurorëzohet në një moshë të vonë si pleqëria. Gjithsesi krahas këtyre konstatimeve e theksoj se reçensionet apo komentet, portret reportazh nga jeta si një idomë e gjallë, esetë, apo vështrimet eseistike, janë thjesht përpjekje për të përcjellë krijimtarinë e miqve. Ata të botës së artit.Qershor, 2008

KUJTONI ZONJEN BEDRIJE ASHIKJA !

Nga Fritz RADOVANI:

BEDRIJE ASHIKJA

1976 DOSJA E PAMBYLLUN...

■Konvikti “Malet tona” në Shkoder ishte kthye në hetuesi, mbasi ishte pranë spitalit të Shkodres, në fund të rrugës së Shtëpisë së Kulturës. Hetuesit kriminel nuk kishin interes me mbyllë Dosjet tri ditët e para të torturave, prandej, u duhej afer spitali. Pastrimet e zyreve i banin me vajzat ose gratë e arrestueme që nuk ishin aq pak nder ato qeli.

■Në Shkoder kam pasë fat me njoh Martirin Loro Vata, i cili ka jetue deri në vitin 1999, dhe prej Tij mësova ngjarje të sakta që ishin të varrosuna në thëmelet e atij konvikti...

Në vitin 1946, pak ditë mbas arrestimit Loro Vata dergohet në hetuesinë “Malet tona”. Aty merrej në pyetje nga një katil i njohun i hetuesisë, Fadil Kapisyzi. Edhe qelia ku ishte i pranguem Loro, ishte pranë dhomës ku Fadili, merrte në pyetje të arrestuemit.

Shpesh terroristët masakronin nga dy vetë bashkë. Një natë Fadili kishte marrë në zyre të vet edhe një monster si veten Dul Rrjollin, dhe po torturonin një nga Klerikët Katolik.

■Ishin ditët e para të Dhjetorit 1946. Aty nga ora 8 e mjesit Duli kishte hapë një qeli aty pranë Loros, ku ishte e prangueme zonja Bedrije Ashikja, motra e Ahmet Ashikës, rreth moshës 24 vjeç, së ciles i kishin pushkatue Burrin, dhe kerkonin me e dënue edhe këte. Flitej se Fadili kishte një lidhje të largët kushrinije me Bedrijen, dhe per këte arsye ai shpesh e merrte Bedrijen me pastrue dhomat e hetuesisë... Pak minuta mbasi Bedrija po pastronte dhomen e Fadilit, u ndigjue një virrmë e fortë, që u këput pa u kuptue pse...

■Nuk vonoi pak kohë dhe mërrijti Dul Rrjolli, i cili mbasi e pyeti: “Pse e preke thesin, a të thashë, se mbas derës mos pastro... moj e poshter...” dhe vazhdoi, tue terhjekë rrëshanë Bedrijen, dhe tue e sha me fjalorin e njohun të tyne, derisa e holli në qeli... Mërrijti aty edhe Fadili, dhe vazhdoi edhe ai si Duli. Në fund e porositi: “Guxo e tregoi kujt se shka ke pa, se edhe ty do të kalbi në një gropë me te, moj ..!”

■Atë natë ishe i sigurtë se na pergjojnë, tha Loro, prandej, as nuk i dhashë Bedrijes fare sinjal per me marrë vesht shka ngjau atëditë, në zyren e Fadilit...

Të nesermen heret më zgjoi vetë Bedrija: “Loro, a e di shka ka ngja dje në zyre të hetues Fadilit?” – Unë, i pergjegja jo! Po në të vertetë, gjatë natës, veshtrova nga oborri dhe, aty nga e vona, disa roje hapne një gropë, dhe hollen aty një thes ngjyrë kafe të mbyllët mu tek qerrshija brinjë murit të hetuesisë... Kuptova se dikush kishte vdekë në tortura!

■Bedrija i kishte tregue, se gjatë torturave me korrent elektrik, Fadilit dhe Dulit u ka mbetë i vdekun  në dorë At Bernardin Palaj, dhe ashtu me tela nder veshë e kishin ba si thes në zhgunin e vet. Unë pa dijtë gja, tue pastrue mbasdere, kur e pashë vrrita dhe më ka ra të fikët... Ka ardhë Duli dhe më ka hjedhë ujë, e kam ardhë në vete. Gjithë diten jam qenë e tmerrueme, as nuk më ka kalue buka... Një tmerr me e pa Fratin ashtu!!

■E mbytja e At Bernardin Palaj në torturë, vazhdon mos me e shkrue si kje e verteta!

Leni “përrallat me mbret”... dhe, shkrueni të verteten! Kështu leni pa u dekorue Fadilin!

At Bernardini nuk ka vdekë as nga telat e ndryshkin as nga tetanozi! Ate e keni mbytë!

■HAPNI DOSJEN “Bedrije Ashikja”!..

■Fjalët “REVOLUCION KULTURAL” donin me thanë: “Shpërftyrim i njeriut”!

Sigurisht, kjo jo, per të gjithë!

■Heroina Bedrije Ashikja, mbasi bani shumë vjetë burg, nuk i mjaftoi komunistëve vuejtja e Saj sa e sa vjeçare, duhej interrnue fatzeza në Hajmel... Ishte thirrë nga Sigurimi per me “deponue” per Imzot Ernesto Çoben, në një mbledhje të lagjes së Saj, se: “Ishte pa nga dritaria e Mark Berishës, karrshi Kishës së Madhe, ku shpesh aty shkonte edhe Xhemal Dini dhe Angjelin Kumrija, me “ndonjë agjent” tjeter, dhe survejonin kush hyn e del në Argjipeshkvijë... Një mbasdreke kishin pa edhe Bedrije Ashikën, që nuk mohonte se asht kenë tek Imzot Ernesto Çoba. Sigurimi i kerkonte Asaj me deponue tjera fakte që nuk ishin asnjë të verteta. Bedrija ua preu shkurt: “Këto që thoni ju, kerkoni atje ku jeni mësue, po jo tek unë, mbasi unë kam shkue me i lypë ndihmë 1000 lekë (të vjetra), se nuk kishe pare as me marrë buken, dhe Imzot Çoba mi ka dhanë. Tashti, ju kerkoni që unë “edhe ti shpifem Atij, që më bani nder... A jeni në vete ju, që e kerkoni këte?!”

■Në mbledhjen e lagjes zonja Bedrije nuk u mjaftue me aq sa i tha në zyren e Sigurimit, po me një guxim të paharrueshëm, Ajo ua perplasi per surrat veprat dhe moralin e tyne, me të cilët, ata kanë shkatrrue Shkodren dhe Rininë e Saj...  

■Fatkeqsisht, zonja Bedrije Ashikja e mbylli jeten me një smundje të randë “harrese”, që ndoshta, shpesh asht edhe per t’ Ua pasë zili Atyne fatzezëve që sakrikuen aq shumë!

HAPNI DOSJET !

■Figura të Mëdha dhe të nderueme, duhen kujtue!

Një nder Ata... asht edhe zonja Bedrije Ashikja!   

            Melbourne, Qershor 2016.

KAROCATA ANTISHQIPTARE VAZHDON...

G. Finlai shkruan: “Vetëm ardhja e turqve, e shpëtoi Greqinë që do të bëhej truall shqiptar”. (the Histori of Grecce”, London., 1851, f. 349.) Ndërsa Pukëvili, në vëllimin 3, f. 212 thotë: “Shqiptarët duket se janë të destinuar të mbulojnë Helladhën me një popullsi superiore në fuqi dhe gjallëri, kundrejt grekëve, të cilët po shuhen pak nga pak”.

Mosmarrëveshjet ndërmjet dy kishavetë Lindjes dhe të Perëndimit vazhdonin të acaruara. Kryeministri bizantin Notares deklaroi në vitin 1452, se “preferonte mëmirë të shihte në Kostandinopojëçallmën e turqve, se sa kapelën e kardinalit”. Kostandinopoja u pushtua më 29 maj 1453 dhe ubë kryeqyteti turk,që u quajt me emrin Stamboll.

Sevasti Qirjazi Dako,citonhistorianinamerikan Edwin Jacques: “Mund të duket e çuditshme, por pushtimi turk ishte në dobi të Patrikanës. Mehmeti i II, pushtuesi, duke shfrytëzuar urrejtjen midis Papës dhe Patriarkuti dha Patrik Genadit gradën e pashait, dhe nxori një dekret, që e njihte atë dhe pasuesit e tij si krerë shpirtëror dhe civilë të të gjitha bashkësive ortodokse.Juridiksioni i tij përfshinte të gjithë ortodoksit grekë, shqiptarë, bullgarë, rumunë dhe sllavë.“ Ky dekret perandorak,e shndërroi Kishën Ortodokse të Lindjes në një shtet brenda shtetit. Ai e vuri atë nën kontrollin e plotë të “grekëve”që banonin në Fanar (lagje në Stamboll).

Që prej asaj kohe, forcat e kishës përdoreshin si armë politike në shërbim të “Idesë së Madhe” greke, në helenizimin e kombeve të Ballkanit dhe rikthimit të Perandorisë Bizantine. Për të arritur këtë qëllim, fanariotët e shpallën gjuhën greke të plotfuqishme. Alfabeti grek, librat greke, shkollat greke, kishat greke, u bënë tipare mbizotërues të jetës intelektuale të popujve të krishterë të Ballkanit deri në fillim të shekullit XX.

 Despotizmi shpirtëror i Patrikanës ishte më keq se tirania politike e turqve. Ata që guxonin të ngrinin krye, braktiseshin, mallkoheshin, shkishëroheshin dhe paditeshin tek autoritetet turke, si kryengritës rebelë kundër qeverisë, e cila mund t’i burgoste, ose t’i syrgjynoste.Autoriretet turke bashkëpuninin haptas me peshkopët grekë për shtypjen e shpirtit kombëtar të shqiptarëve të krishterë dhe për mbatjen e tyre nën zgjedhën fetare të Patrikanës.Koto Hoxhi (1824-1895) u bë simbol i heronjve dhe i martirëve të shumtë kulturorë.

 Punoi krahas Sami Frashërit, Jani Vretos dhe Pashko Vasës, më 1879, duke hartuar një alfabet për gjuhën shqipe ... fshehurazi futi mësimin e gjuhës shqipe në shkollën e mesme të Qesaratit në Gjirokastër, ku punoi si mësues prej vitit 1873. Peshkopi i Gjirokastrës e shkishëroi.

Pasojat që priste nga peshkopët i kishte të qarta, ai shprehej me entuziazëm: “Jo për kisha e as për xhami / por për mësim e qytetërim /do të vritemi për Shqipëri.”56Peshkopi i djeshëm i Gjirokastrës e “varrosi për së gjalli” në Xhedikulin famëkeq në kryeqytetin turk. Sevasti Qiriazi e vizitoi Koton ... “I fola mes ngashërimeve: Kam ardhur, o atëi dashur që të të sjell ... se fara që ti mbolle, ka lëshuar fryte të mbara. Shpirti yt jeton në zëmrën e popullit tënd. “Jo! Tha Kotua, Nuk vdes Shqipëria”.

KU JEMI SOT?... Prof. Dr. ESHREF YMERI, shkruan: “Janullatosi ështëguvernator faktik në Shqipëri”. (është kopja e peshkop Kara Vangjelit të Kosturit që urdhëron vrasjen e Papa Kristo Negovanit më 10 shkurt 1905 dhe të At Stath Melanit, më 24 dhjetor 1917, (të cilët i vranë si heronj të gjuhës shqipe, shën.im). Prania e Janullatosit është një fyerje e rëndë për mbarëmartirët e ortodoksisë shqiptare, si Naun Veqil Harxhi, Papa Kristo Negovani, Koto Hoxhi, Petro Nini Luarasi, Anastas Kullurioti, At Stath Melani etj.” (Top kannal, 4-12-2004”).



Komunizmi eleminoi Peshkop Visarion Xhuvanin. Ai u burgos u torturua mizorisht. Vdiq i izoluar në manastirin e Shën Gjonit. Vdekja e tmerrshme e Kryepeshkop Kristofor Kisit, në vitin 1964, ditën që do shkonte për në Amerikë etj. Enver Hoxha vazhdoi më keq se grekët, si tradhtar dhe armik i popullit të vet. Me duar e këmbë të lidhura, At Anton Harapi, u pushkatua nga regjimi komunist. Ai ka Thënë: “A e dini se çdo ndërtesë i vihen themelet në dhe’? Edhe pse në varr, ne, hijshëm duhet të jemi gurët e themelit të njasaj binaje, të cilën sot e quajmë Shqipni”.

1944-1990 libri i martirëve të kishës katolike nëShqipëri është, 131 klerikë, që përfshiu dhe genocidin nga të cilët, janë zhduk nga faqja e dheut 61 klerikë katolikë. (Fritz Radovani VOAL 15-3-2016).Për Shqipërinë.
Vetëmpara pak kohe, Janullatosit iu propozua vendi i presidentit të Republikës sëGreqisë nga kryeministri Cipras, por këtë detyrë nuk e pranoi, pasi gjykoi se“fronti më i mirë për të, do të ishte në dobi të Greqisë, në Shqipëri. “ Vallë vetëm kaq, a nuk kuptohet detyra e Janillatosit në Shqipëri? Çdo gjë qëkritikohet se nuk shkon mbarë, është dora armike e priftit grek Janullatos, që drejton qeverinë dhe A.SH., për diskriminim, varfërim dhe forcim të helenizimit në Shqipëri.

Prof. Dr. Eshref Ymeri, citon Doris Pack. Tetor 2015. “Eurodeputetja shpreh habinëpër kontigjentin e deputetëve me të dhëna kriminale në Shqipëri ... që kjo përcjell një imazh më të tmerrshëm në botë..., por as Rama dhe as Meta nuk e marrin serjozisht... informohem rregullisht dhe lexoj përditështypin shqiptar. KLASA POLITIKE NË SHQIPEËRI DUHET PASTRUAR, njerëzit nuk durojnë më dhe braktisin vendin”, deklaroi Pack.Ajo e sheh arsyen e emigrimeve masive nga Shqipëria,vetëm te situata e rënduar politike në vend... Pse shqiptarët nuk iknin para se Shqipëria të ishte një vend kandidat dhe ikin tani që Shqipëria është një vënd kandidat? (kjo ështëlidhja e situatës politike e Athinës që drejton Janullatosi). Sot në shoqërinë shqiptare, duhet vërtetë të shtrojmë pyetjen, nëse duhet të jeshë kriminel për t’u bërë deputet”, u shpreh DorisPack.

Ndërsa Ismail Kadare thotë: “Eshtë e natyrshme, që pas një periudhe jashtëzakonisht të egër të izolimit, të vinte ky pasion, shpesh me arsye, pasi nuk është pa arsye sigurisht, por edhe pakëz e kthyer në modë”. (E. Y. Gazeta “SHQIP” marrë nga interneti 14 maj 2016). Një shtet që turret kundër fukarenjve, kundër më të dobtëve, veç shtet nuk është. ... nga presioni kërcënues i faturave të energjisë elektrike, të prapambetura u shkatërrua qyteti, familjet braktisën vendin dhe lanë pleqtë në shtëpi, “Tu shoftë jeta qeveri”. Nga Rexhep Shahu. (“Kujt duhet t’i besojmë”, 20-5-2016).

Shqipëria me dy fytyra dhe Konferenca e Asamblesë Parlamentare të NATO-s. Nga Enver Bytyçi:
“A. P. e NATO-s në Tiranëështë dhe mbetet padyshim një ngjarje e madhe për Shqipërinë dhe Shqiptarët. 250 parlamentarë të vendeve anëtare të saj për tri ditë zhvilluan një diskutim të thelluar, me sfidën kundër Rusisë, luftën kundër terrorizmit përfshirë ISIS-insi dhe përballimin e valës së refugjatëve.

 Çdo shqiptar ndjehet mirë kur në Tiranë, Prishtinë dhe Shkupndodhin ngjarje kaq të mëdha. Por kryesore është promovimi i Kosovës dhe njohja e të drejtës së saj për të qenë anëtare. Për anëtarësimin në NATO, ministrat dhe kryeministri i vendit, për më tej, nxorën “Shqipëria me dy kokë”.

Për herë të parëu njoftua se gomonet çojnë refugjatë shqiptarë, nga brigjet lindore të Adriatikut, në drejtim të brigjeve të ishullit britanik. Ndërkaq një doktor i shkencave Rezart Bejko , mori familjen dhe iku në Itali, për të mos e kthyer më kokën prapa. Vendi i tij i jepte një rrogëtë vogël. Deputetja Gjermane e A. P. të NATO-s, foli thjesht për varfërinë dhe pabarazinë e zhvillimit të vendit. Nga Bari i Italisë vjen lajmi bombë: “Një ton e 200kg drogë, armë dhe tritol të sekuestruara nga rojet bregdetare të vendit fqinjë. Drogë dhe armë në Greqi, në Itali e deri në Holandë e Britaninë e Madhe, nga organizatat shqiptare të trafikut. A nuk është dhe Greqia “mike”që shtin këtë diskriminim të vendit tone?...

 A. P. e NATO-s u mblodh për herë të parë në Shqipëri 7 vjet pas anëtarësimit të saj. Takimi mblodhi rreth 260 parlamentarë nga 28 vendet anëtare, nga Amerika e Veriut dhe Evropa, si dhe delegatët nga vendet partnere dhe vëzhgues, që diskutuan çështje e sigurisë ndërkombëtare aktuale. (Me shkurtime, Enver Bytyçi “Shqipëria me dy fytyra...” 30 maj 2016). Reforma në drejtësi,Fleckenstein: “Janëkundër saj politikanët dhe “biznesmenë”.

 “Z. Rama është i qartë prej disa kohësh. Që pas rekomandimit final të Komisionit të Venecias ... Unë kërkova që të dy liderët të punojnë sëbashku ... “

A duhet të kushtëzohet reforma në drejtësi me reformën zgjedhore, siç kërkon opozita pak ditë më parë? Kujt i shërben kjo pengesë- moj e mjera Shqipëri?... Vetëm karocatës greko-ruso-sllave...
Çështja Çame. Nga Rustem Geci, Dortmund Gjermani, më 18maj 2016 njofton: “Gjykata e Hagës vendosi pranimin e Dosjes sëçështjes Çame”. Më 12 maj 2016 u mbajt “Konferenca e Konispolit për Çamërinë, nga Albert Habazaj, po punohet për çështjen Çame në rrafshin kombëtar dhe ndërkombëtar, ku janë bërë shumë konferenca nën parullën “ÇAMËRIA – O SOT. O KURRË”. Qeveria greke po çmendet, më 29 maj 2016 njofton se Çështja Çame nuk ekziston. Dhe risjellja e përsëritur e njëçështjeje inekzistente, nuk u shërben marrëdhënieve tona dypalëshe”, përgjigje nga M. J. Greke. Atyre po u digjet toka nën këmbë.(Gazeta “SHQIP”, 29 maj 2016).

Maqedonia, Danaj: “Shqiptarët po përdoren si popull i dorës së dytë”. Z. Danaj, ju shkruani: “...në Maqedoni ngjarjet po zhvillohen midis maqedonasve. Po shqiptarët janë 40%, komb dhe si territor ku janë? As i përfill kush. As i ka thirrur kush në Bruksel...”. Në vend që ti cilësoni “sllavo maqedonasit” (që janë sllavët) dhe maqedonasit e vërtetë janë shqiptarët.

Ka intelektualë që Maqedoninë e quajnë “Iliriadë”, se emrin Maqedoni e kanë bërë të tyren sllavët, që janë në Maqedoni dhe ne shqiptarët na quajnë “ardhacakë” ose “ashkla”, si të dorës sëdytë dhe mbetemi të papërfillur. 40% i popullit maqedonas (shqiptarë) janë myslimanë, që kanë ruajtur identitetin dhe kombësinë shqiptare. Josif Bagëri thotë: “Asimilimi upërballua gjatë540 viteve të sundimit osman, ndodhi vetëm në vitin 1913 e këtej, që sllavomaqedonasit e kanë ndryshuar identitetin tri herë gjatë shekullit të kaluar dhe akoma nuk e kanë të stabilizuar, se e dinë që gënjejnë. Maqedonia është në prag të shpërbërjes. (Tetovë 26-4-2015).

Mali i Zi nga Frank Shkreli: “...E ashtuquajtura akademi malazeze i paraqet shqiptarët si, “Agresorë, okupator dhe se përmes agresionit, kulturën dhe gjuhën u’a imponojnë të tjerëve me qëllim për t’i shqiptarizuar”. Ja erdhi radha e ofendimit kundër identitetit dhe historisë kombëtare shqiptare edhe nga Akademia e Shkencave e Malit të Zi.Nuk pati asnjë reagim nga Tirana, Prishtina, Shkupi, Podgoricadhe as nga shqiptarët nën Malin e Zi.Këta mohojnë krejtësisht ekzistencën e shqiptarëve autokton në trojet e tyre. (internet 19 maj 20160.

Kështu vazhdon radha pas Çamërisë dhe Maqedonisë. Neve na mban si komb dhe shtet lidhja si anëtare e OKB-sdhemiqësia me SHBA, Turqinë dhe Nacionalizmi shqiptar që po zgjohet, se qeveritë tona e çojnë vendin drejt katastrofës. Prof. Dr. Eshref Ymeri shkruan më 12-5-2016 lajmin në TV, News 24, intervistën e kryeministrit Isa Mustafa. Si pas atij lajmi, rezultonse “ bashkësia e komunave serbe do të krijohet... Thaçi është armik i regjur i Kosovës dhe punon për interesat e Serbisë, e cila gëzon përkrahjen e gjithanshme të Brukselit, i lejoi asaj të krijojë një tjetër Republikë Srbska në Kosovë. ... Hashim Thaçi në bashkëpunim me tradhtarin tjetër, Isa Mustafa, kuklla e pështirë në duart e tij”

Nga Frank Shkreli: “... ç’prej shpalljes së pavarësisë së Kosovës, janë intensifikuar përpjekjet ruse për të shkatërruar probleme në ujërat e turbullta të Ballkanit. Prania e Kosovës dhe prania e Perëndimit atje, duket se është ferrë në sytë e Moskës, sepse po pengon shtrirjen dhe konsolidimin e influencës dhe dominimin rus në Ballkan”. Sot rusofilët kryesor të Kosovës, janë në shënjestër si tradhtarë me damkë nga brenda dhe jashtë atdheut.”

Shteti karagjoz grek, nga ana e vet, po ashtu, nuk dëshiron në asnjë mënyrë krijimin e një shteti të fuqishëm shqiptar në veriun e vet. Që prej vitit 1913 dhe në ditët e sotme, Greqia, kjo kryekështjellë e gënjeshtrës, e hipokrizisë dhe e mashtrimit, s’ka lënë kusur pa bërëqë të marrë Epirin e Veriut, duke harruar qëllimisht faktin që trojet etnike shqiptare shtrihen deri në Artë e Prevezë... Kur mendon se sipër kufijve të tij veriorë, mund të krijohet një shtet i fuqishëm shqiptar, brenda trojeve të veta etnike,

Këtë na e zbulon gazetaria Holladeze Ingeborg Beugel në një intervistë që ka dhënë për, Sarajevo-x.com Ka deklaruar:“... Kam dëgjuar gjatë gjithë kohës argumentet greke mbi rrezikun e një“Aksi musliman”rreth Greqisë, ku, me marifet, Kosova do të bashkohej me Shqipërinë dhe do të bënin një Shqipëri të Madhe, qëbashkë me armikun e saj të vjetër, Turqinë, ...do ta bënte Greqinë një “SANDUIÇ”(Në mbështetje të Prof. Dr. Eshref Ymerit, tetor 14, 2014 Opinion, Reagime nga Cene Pushkolli}. D. Agolli: “Në vendin tim, në vendin tend / një kokë e çmëndur po çmend një vend”. (Nga Ilir Levonja).

Rasim Bebo, Addison Çikago IL. USA,qershor 2016.

Athina po ndjek me vetëdije të plotë gjurmët e Millosheviçit

Prof.dr. Eshref Ymeri

Athina po ndjek me vetëdije të plotë gjurmët e Millosheviçit

Në faqen internetike ta gazetës së nderuar atdhetare “Dielli” të datës 04 qershor, lexova artikullin e Profesorit Arben Llalla, me titull “Kushtëzimet e rrezikshme të ministri grek Nikos Kotzias(Koxha)”.

Profesori Arben Llalla është një intelektual me formim të lakmueshëm atdhetar, nacionalist, i cili, për vite të tëra, është marrë me studimin e shovinizmit grekokaragjoz dhe çështjen e shqiptarëve të Greqisë. Prandaj informacionet e tij për qëndrimin shovinist të Athinës zyrtare ndaj Çështjes Shqiptare, kanë një bazë të shëndoshë besueshmërie.

 Edhe në rastin e vizitës në Tiranë më 06-07 qershor të ministrit me botëkuptim nazifashist Kotzias, informacioni i Profesorit Arben Llalla për kushtet që Athina do t’i vërë Tiranës zyrtare, patjetër që atij i ka ardhur nga një burim mëse i sigurt.

 Pra, Athina e pabesisë shumëshekullore kërkuaka që Tirana, para se të hapë bisedimet me Bashkimin Evropian, të plotësojëmedoemos disa kushte. Ja cilat na qenkan këto kushte, që i bën publike Profesori Arben Llalla:

“1.Njohja e pavarësisë së Kosovës nga Greqia do të bëhet me anë të një marrëveshjeje të përjetshme ku Shqipëria dhe shqiptarët s’do të kërkojnë kurrë Çamërinë dhe pronat e tyre në tërë Greqinë.

2.Ndërtimi edhe i pesë varrezave të tjera për ushtarët grekë, të vrarë gjatë luftës italo-greke më 1940-1941, ku numri i varreve bosh të jetë 7000.

3.Njohja e Autonomisë së Epirit të Veriut (aneksimi i jugut të Shqipërisë), ku gjuha greke do të jetë zyrtare në jugun shqiptar. Shqipëria të jetë e varur de jure nga Greqia, ku në të ardhmen të bashkohen në një Federatë të përbashkët”.

Në një analizë të dikurshme, të botuar në internet, duke folur për lëshimet që tradhtarët Thaçi dhe Mustafa i bënë Serbisë për krijimin e kushteve të pakicës serbe për autonomi, kam pasë theksuar se edhe Greqia të njëjtën gjë do të kërkojë: shpalljen e autonomisë për Shqipërinë e Jugut.

 Sepse e tillëështë logjika e gjërave: edhe Beogradi, edhe Athina nuk kanë hequr dorë kurrë, respektivisht, nga Naçertania dhe nga Megaliidea e vitit 1844, të cilat kishin për qëllim zhdukjen e etnisë shqiptare nga gadishulli ynë dhe fshirjen e Shqipërisë nga harta e Evropës.

Meqenëse pas vitit 1913(kur shovinizmi evropian, me yshtjen e armikut të tërbuar të kombi shqiptar - shovinizmit rusomadh - na i copëtoi për të dytën herë trojet tona etnike), në Shqipëri kanë qenë në pushtet jo pak tradhtarë, edhe Beogradi, edhe Athina e kanë pasur shumë të lehtë shtypjen dhe robërimin e shqiptarëve të përtejkufirit. Kurse gjatë këtij çerek shekulli të fundit në Shqipëri dhe pas shkëputjes së Kosovës nga Serbia në vitin 1999, edhe Athina, edhe Beogradi i kanë arritur dhe po i arrijnë pak e nga pak objektivat e vitit 1844 me ndihmën e tradhtisë brendashqiptare.

Se sikur Shqipëria Londinezë të kishte pasur zot me kohë e me vakt, ajo duhej të kishte kërkuar me forcë, deri në forumet më të larta ndërkombëtare, hedhjen poshtë nga ana e Athinës dhe e Beogradit të platformave shoviniste antishqiptare të Megaliidesë dhe të Naçertanies.

Shqipëria s’e ka kërkuar kurrë hedhjen poshtë të atyre dy platformave shoviniste, prandaj edhe grekosllavët po bëjnë ç’është e mundur për zbatimin e tyre: Beogradi, i bindur plotësisht për përkrahjen e Thaçit dhe të Mustafës, dy kryatradhtarëve të popullit shqiptar të Kosovës, ka shtruar si objektiv ngritjen e 15 komunave të tjera në Kosovë dhe popullimin e tyre me kriminelë serbë që u larguan nga Kosova gjatë viteve të luftës, si edhe me kriminelë serbë të Kroacisë, të cilëve Tuxhmani u vuri drunë njëherë e mirë nga Kroacia. Domosdo, se Kroacia ishte dhe vazhdon të jetë vend me zot, prandaj Beogradi nuk kuturis të kërkojë rikthimin e tyre në Kroaci. Pra, Beogradi, me dorën e vetë tradhtarëve Thaçi e Mustafa, po rikthehet përsëri në Kosovë, përmes një rikolonizimi të butë, pa çak e pa bam. Dhe populli shqiptar i Kosovës, dhe opozita, po u mbajnë ison tradhtarëve Thaçi dhe Mustafa.

Edhe Athina, nga ana e saj, po me përkrahjen e tradhtisë së Tiranës zyrtare, po i arrin dalëngadalë objektivat e veta në Shqipërinë e Jugut me ndërtimin e kishave greke, me hapjen e shkollave greke, me ngritjen e varrezave për ushtarët agresorë grekë. Pra, edhe ajo, ashtu si edhe Beogradi në Kosovë, po e kryen çikë e nga një çikë kolonizimin e Shqipërisë së Jugut.

Duke mohuar tërësisht Çështjen Çame, Athina po ndjek me vetëdije të plotë gjurmët e Millosheviçit, i cili dikur pati deklaruar botërisht: “Çështja e Kosovës nuk ekziston”. Me mohimin tërësor që i bëri “Çështjes së Kosovës”, Millosheviçi vetë u bë sebep që në Kosovë të ndizeshin shkëndijat e para të luftës guerile, e cila, pak e nga pak, erdhi e mori formatin e plotë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, që u bë një mbështetje e fuqishme e Aleancës së NATO-s gjatë bombardimeve që ajo ndërmori kundër Serbisë.

Athina po ngutet me dërgimin në Tiranë të ministrit Kotzias. Ajo kërkon t’u dalë përpara katër dosjeve të Çështjes Çame, të cilat, më 11 shkurt 2016, Kryetari i Shoqatës “Çamëria”, zotëria Festim Lato, dhe Profesori Koço Danaj, ia dorëzuan Gjykatës Ndërkombëtare të Hagës për krime kundër njerëzimit. Kësisoj Athina e hileve dhe e pabesive mijëravjeçare, kërkon të sigurojë mbështetjen e Tiranës zyrtare për mohimin, për mosekzistencën e Çështjes Çame, në mënyrë që nesër-pasnesër t’i deklarojë Gjykatës Ndërkombëtare të Hagës: “Nuk ekziston ndonjë Çështje Çame, se një Çështje të tillë nuk e njeh as Tirana zyrtare”.

Unë e kuptoj se të gjitha këto fatkeqësi të rënda që e kanë pllakosur mbarë kombin shqiptar (me një shtet të vdekur në Prishtinë dhe me një shtet të pavarrosur në Tiranë), e kanë burimin, para së gjithash, te përçarja mbarëshqiptare dhe te tradhtia brendashqiptare. Se diktatura komuniste i zbehu dhe i degradoi deri në leqendisje ndjenjat kombëtare, e plagosi për vdekje nacionalizmin shqiptar, duke i mbyllur në fondin e harresës krimin evropian kundër trojeve tona etnike, Çështjen e Kosovës dhe Çështjen Çame.

 Në gjurmët e tradhtisë komuniste të këtyre interesave madhore të kombit shqiptar, ka vazhduar dhe vazhdon të eci edhe klasa politike shqiptare gjatë këtij çerek shekulli pluralizëm. Athina zyrtare është e bindur në tradhtinë e intereave kombëtare të klasës politike shqiptare, prandaj edhe e mohon kategorikisht Çështjen Çame dhe vazhdon të avancojë drejt kolonizimit të Shqipërisë së Jugut, me Janullatosin si guvernator të vetin në Tiranë. Prandaj ajo ka krijuar bindjen se nacionalizmi shqiptar është varrosur një herë e përgjithmonë.

Megjithatë, unë mendoj se, pavarësisht se rinia shqiptare hesht, pavarësisht se inteligjencia universitare hesht, pavarësisht se mjetet e informimit masiv heshtin, pavarësisht se moderatorët e kanaleve televizive dhe gazetarët heshtin, duke u shndërruar në tellallë të pështirë të politikës antikombëtare të Tiranës zyrtare, pavarësisht se populli shqiptar ka rënë në një gjumë letargjik dhe bën të paditurin për ato që kanë ndodhur në Shqipërinë Jugut, pavarësisht se rinia e Tiranës nuk do të dalë ta presë Kotziasin me domate të ndenjura dhe me vezë të prishura, pavarësisht se përfaqësues të rinisë universitare më 07 qershor do të ulen në auditor dhe do të dëgjojnë fjalën e nazifashistit Kotzias (në vend që ta pëzënë me sokëllima), pra, pavarësisht nga të gjitha këto, nacionalizmi shqiptar nuk është varrosur përfundimisht.

 Bindja ime është se poshtë hirit të tradhtisë kombëtare të Tiranës zyrtare, prehen në qetësi ca thëngjij, ca gaca të shndritshme nacionalizmi, të cilat, duke parë që shovinizmi grekokaragjoz nuk dëshiron që Çështja Çame të zgjidhet me mirëkuptim(çka personalisht e dëshiroj me gjithë zemër, ashtu siç duhet të zgjidhen të gjitha çështjet mes dy vendeve fqinje, me paqe dhe me respekt të ndërsjellë), mund të bashkohen dhe të rrezatojnë me dritë verbuese, fillimisht në formë guerilesh dhe mandej, siç ndodhi në Kosovë, të marrin përmasat e një Ushtrie Çlirimtare të Çamërisë.

A është e sigurt Athina zyrtare (mbrojtëse e tërbuar e krimeve inkuizicioniste të Napolon Zervës) se një gjë e tillë nuk ka gjasa të ndodhë?

Indianapolis, Indiana

04 qershor 201

Subject: Re: Athina po ndjek me vetëdije të plotë gjurmët e Millosheviçit

From: Eshref Ymeri (ymerieshref@gmail.com)
To: ved_shehu@yahoo.com;
Cc: floribruqi@yahoo.com; prien@sunrise.ch; info@albaniapress.com; jjd@aacl.com; anuro@albemigrant.com; fterziu@yahoo.co.uk; qki_fbksh@hotmail.com; info@vetevendosje.org; cenpushkolli@hotmail.com; webmaster@forumishqiptar.comg; rexhep_shahu@yahoo.com; terziu@googlemail.com; haxhirajvilhelme@gmail.com; info@illyriapress.com; info@kosova.com; gazetadielli@gmail.com; opinione@kosova-sot.info; hasan.aliaj@tiskali.it; gazetalajmi@yahoo.com; shqip@voanews.com; nacionalalbania@yahoo.com; info@botapress.info; info@botasot.info; albanian_orientalist@yahoo.com; rasimbebo@att.net;

Date: Sunday, 5 June 2016, 17:31


I dashur Profesor Vedati,

E ndiej veten shumë të nderuar kur gjej përkrahjen e nje shkencëtari erudit si Ju.
Me mirënjohje të thellë.

Eshrefi

2016-06-04 21:37 GMT-07:00 Vedat Shehu :

I dashur dhe i nderuar Profesor Eshref Ymeri,

Keni pasqyruar tamam dy gjera te forta qe ne epoken tone mbrojne masakrat anti shqiptare ne mbeshtetje te politikave agresive shekullore te aleances mes pushtetit ultrashoven Grek dhe atij Serb;


1) Veprimet konseguente te shtetit grek per mbrojtjen e masakraave antishqiptare, e konkretisht e veçanrish masakren e terbuar dhe asgjesuese kunder shqiptareve te besimit myslyman te Camerise.

2) Hipokrizine e shteteve shqiptare ndaj kombit te vete.

Ju lumte

Vedat Shehu