Donald Trump : I dëshpëruar që zonja Hillary Clinton i bashkohet rinumërimit të votave

Hillary Clinton dhe Donald Trump

Presidenti i zgjedhur amerikan, Donald Trump, tha se është “i dëshpëruar” që rivalja e tij demokrate, Hillary Clinton, u është bashkuar përpjekjeve për rinumërimin e votave në tri shtete kryesore.

Këto komente të tij u bënë sot në rrjetin Twitter, një ditë pasi fushata e zonjës Hillary Clinton tha se do të marrë pjesë në rinumërimin e votave zgjedhore në shtetin amerikan Viskonsin.

Bordi zgjedhor në Viskonsin mbrëmë e ka miratuar kërkesën për rinumërim të kandidates së Partisë së Gjelbër, Jill Stein, e cila ka cituar “anomali statistikore” në Viskonsin.

Ajo, po ashtu, kërkon rinumërim edhe në shtetet Miçigen dhe Pensilvani.

Zonja Clinton udhëheq në votën popullore me afro dy milionë vota.

Por, në Kolegjin Elektoral, që vendos se kush do të jetë president, Trump ka fituar 290 vota, ndërsa Hillary Clinton 232, duke mos llogaritur votat elektorale në shtetin Miçigen.

Sot, Donald Trump udhëhiqte në votën popullore në Miçigen me 11 mijë vota, por rezultatet ende duhet të presin për çertifikim shtetëror gjatë ditës së nesërme.

Nëse rinumërimi i votave tregon se Hillary Clinton ka fituar në këto tri shtete (Viskonsin, Miçigen dhe Pensilvani) atëherë kjo mund ta detyroj Kolegjin Elektoral që të votoj në favor të saj

Si po tenton Rusia ta destabilizojë Shqipërinë dhe ta prish me SHBA-në e BE-në

Ndikimi rus në ShqipëriSponsorizimi apo financimi e ndërhyrja ruse nuk është vetëm për të inkurajuar forcat euroskeptike. Por është për të krjuar forca pro ruse.

Në Tiranë, diplomati dhe studiuesi Shaban Murati thotë se Rusia ka shtrirë influencën e saj jo vetëm në ato që mund të konsiderohen si shtete sllave në rajonin e Ballkanit por dhe në Shqipëri. Në një intervistë për Zërin e Amerikës ai flet për ndikime në politikën shqiptare, një valë filoruse në mediat e vendit apo shtimin e shoqatave e qendrave studimore që përpunojnë teza e qëndrime në rezonancë me politikat ruse. Zoti Murati shprehet dhe për mundësinë e ndërhyrjeve në zgjedhjet e ardhshme parlamentare

Zëri i Amerikës: Zoti Murati, javën e shkuar parlamenti europian miratoi një rezolutë kundër asaj që është quajtur si një fushatë propagandistike apo dizinformuese të Rusisë për të sfiduar vlerat demokratike dhe për të ndarë Europën. Ndërkohë prej kohësh është folur për një ndikim në rritje të Rusisë edhe në rajonin e Ballkanit. Sipas jush, sa e pranishme është Rusia dhe ndikimi i saj në rajonin tonë?

Shaban Murati: Mendoj që rezoluta e parlamentit europian reflekton një situatë reale, qoftë të gjenjdes në terren qoftë të burimeve të kërcënimeve që vijnë nga një veprimtar e gjatë e heshtur dhe e qetë, në fushën e propagandës dhe fusha të tjera, elementë ose parametra të së quajturës luftë hibride që zhvillohet mes Lindjes dhe Perëndimit, ose më saktë mes Rusisë nga njëra anë, dhe BE, SHBA e Perëndimit nga ana tjetër.

Eshtë një situatë e cila nuk duhet të befasojë ata njerëz të cilët e kanë ndjekur me kohë situatën. Në mënyrë të vecantë kjo doli në dritë pas ngjarjeve në Ukrainë, ndërhyrjes ushtarake dhe ankesimit të dhunshëm të Krimesë nga ana e forcave ruse, dhe nxitjes apo nisjes së luftës separatiste pro ruse në Ukrainën lindore. Do të theksoja që këto elementë të ndërhyrjes së qetë apo të heshtur rusë në Ballkan apo në Europë, janë jo të rastësishme dhe kanë një shtrirje të gjerë gjeografike e cila bazohet në konceptin e themelor strategji të Rusisë, ose më saktë të Presidentit rus Vladimir Putin, në raportet dhe në synimet e politikës së jashtme ruse në Europë. Unë dua të tërheq vëmendjen në një element i cili për fat të keq në diplomacinë ballkanike, ka kaluar pa u vënë re apo pa u analizaur si dihet. Në Dhjetor të vitit 2014, pak muaj pas agresionit në Ukranië, presidenti Putin shpalli për herë të parë kundërshtimin e tij dhe të Rusisë për të njohur rezultatet e Luftës së Ftohtë. Për herë të parë Kremlini, ngre tezën e rinegocimit të Luftës së Ftohtë dhe të hartimit të një Traktati të ri paqeje mes Perëndimit dhe Rusisë. Ishte një kërkesë në pamjen e parë absurd, 25 vjet pas përfundimit të Luftës së Ftohtë, një situatë e cila krijonte rrethana dhe situate krejt të reja gjeopolitike, por që kaloi në heshtje, në shumë qarqe diplomatike qa më tepër në qarqet diplomatike europiane apo ballkanike.

Unë i kam kushtuar një vëmendje të madhe këtij elementi, sepse të ndihmon që të zbërthesh cila është strategji ruse në Ballkan dhe në Europë. Strategjia është që së pari të mos pajtohet me hartën e re që u krijua pas shembejs së komunizimit. Dhe e dyta për ta rikrijuar në një farë mënre, me mjet të ndryshme, këtë lloj sfere influence që Rusia kishte në kohën e perandorisë sovjektike. Dhe pa dyshim ajo do të përshtatej me kohën e re e nuk mund të ishte e kohës se Cekosllovakisë, as e kohës së Hungarisë apo Polonisë. Do ishte një strategji e re, dhe natyrisht, Rusia dhe presidenti Putin si arkitekt kryesor i kësaj strategji të re rusë në ekspansion drejt kohërave të vjetra të ndikimit rus, ndërmorri një përshtatje, e cila ka qenë zbatimi apo koordinimi i mjeteve të luftës së heshtur, për ta zgjeruar këtë influencë të Rusisë dhe në rajone të tjera. Kjo doli me një forcë më të madhe pas krizës ukrainase. Sepse më krizën e Ukrainës ne kemi përplasjen e parë gjeopolitike të hapur mes BE-së dhe Rusisë. Pa dyshim kjo ishte një përplasje e ashpër dhe mori një rrjedhë e cilë në një farë mënyre ndryshoi edhe karakterin e marrëdhënieve ndërkombëtare. Për mua, Rusia me agresionin në Ukrainë realizoi 11 Shtatorin e marrëdhënieve ndërkombëtare. Pas Ukrainës ne nuk mund t’I shohim marrëdhëniet ndërkombëtare si më parë.

Kjo do të thotë që efektet e kësaj krize do të zgjateshin dhe do të shtriheshin edhe në rajone të tjera. Dhe logjika më e ftohtë të con te mendimi që do të shtrihej dhe në zona ku hallkat do të ishin më të dobta. Ballkani mbetet hallka më e dobët e arkitekturës europiane të sigurisë. Dhe pas ngjarjeve në Ukrainë ne kemi parë një intensifikim të formave të ndryshme të ndërhyrjes ruse në të gjitha shtetet e Ballkanit, pa përjashtim.

Zëri i Amerikës: Por është thënë shpesh se Shqipëria dhe Kosova janë të vetmet vende që kanë mbetur jashtë këtij ndikimi. Megjithatë në një shkrim tuajin para disa ditësh ju keni një qëndrim tërësisht të kundërt. Madje shprehni shqetësim dhe e konsideroni mungesën e jehonës në mjedisin shqiptar të rezolutës së PE-së, si pasojë të ndikimit rus…

Shaban Murati: Me të drejtë ju e veçoni Shqipërinë dhe Kosovën si elementë që ngjallin pikëpyetje, sepse tradicionalisht është menduar se ekspansioni rus ose ndikimi apo penetrimi i formave të ndryshme ruse, shtrihet vetëm në shtetet sllave, që janë me shumicë ortodokse, që kanë të njejtin alfabet, ose lidhje të vjetra historike, siç ka Rusia me Serbinë, Maqedoninë apo Malin e Zi. Mendoj se është një vizion jo i saktë, sepse për një njeri që ka ndjekur në mënyrë skrupoloze zhvillimet në Ballkan, e sheh që plani apo ofensiva ruse përfshin të gjitha vendet pa përjashtim.

Rusia së pari do të tentojë shtetet ish komuniste të Europës lindore dhe të Ballkanit, sepse ideologjia e përbashkët e këtyre shteteve që kanë qenë nën të njejtin Traktat ushtarak, pavarësisht se Shqipëria ka qenë deri në vitin 1961, por ka qenë anëtare e Traktatit të Varshavës, anëtare e KNER-it, Komisioni i Ndihmës Ekonomike Reciproke, një bllok ekonomik i drejtuar nga Rusia. Pra Rusia do të tentojë të hyjë në zonat e influencës që kanë qenë në një farë mënyre të legalizuara siç ka qenë Traktati i Varshavës dhe KNER-i.

Elementi tjetër është fakti që përveç vendeve që kanë qenë ish komuniste, Rusia synon shtetet anëtare të Natos apo aspirante për t’u bërë anëtare, siç është rasti i Shqipërisë apo dhe Kosova.

E treta, Rusia po vepron si kundërpërgjigje gjeopolitike ndaj avancimit të perëndimit në Ballkan, pasi shohim që të gjitha shtetet e Ballkanit janë të interesuara të anëtarësohen në BE, asnjë shtet nuk është jashtë proçesit të integrimit, pavarësisht nga nivelet në të cilat ndodhen. Gjë që Rusisë në planin gjeopolitik nuk i intereson. Prandaj ajo do të përpiqet të kundërbalancojë, apo të bëjë atë që unë e quaj ndryshim rregjimi, do të thotë, ndryshimi i kursit të njërit apo tjetrit shtet. Dhe praktika e Ballkanit, qoftë dhe e dy viteve të fundit, na ka treguar se Rusia ka arritur të depërtojë dhe të ketë efekte dhe në shtetet e Ballkanit duke nisur që nga Bullgaria, te Sllovenia apo qoftë dhe Greqia.

Zëri i Amerikës: Në të njejtin shkrim tuajin, flisni për veprime konkrete të ndikimit rus në Shqipëri. Flisni për media, think-tank, që mund të jenë të financuara apo sponsorizuara nga Rusia. Në çfarë shkalle është kjo shtrirje e ndikimit rus në Shqipëri?

Shaban Murati: Në librin tim Rusia Ballkanike të botuar në vitin 2014, arrij në konkluzionin se forca e lobit rus në Shqipëri është më e madhe nga sa ne e kemi menduar. Dhe realisht është e tillë. Do të theksoja disa drejtime. …

Drejtimi i parë është provokimi ose inkurajimi i një antiamerikanizmi politik. Shqipëria është mbajtur si vend proamerikan, proeuropian, apo dhe disa pro të tjera. Rusët dy vitet e fundit janë përpjekur të nxisin zhvillimin e një rryme antiamerikane në Shqipëri. Në Shqipëri ka antiamerikanizëm. Tradicionalisht antiamerikanizmi në Shqipëri ka qenë i majtë, por në vitin 2016 pamë që antiamerikanizmi ishte dhe i djathtë. Pra pamë forca të djathta në Shqipëri që në mënyrën më absurd dolën jo thjesht kundër ambasadorit amerikan, por ishte një qëndrim antiamerikan politik. Fakti që këtu kemi dhe forca të majta por dhe të djathta që dalin me qëndrime kundër SHBA-ve që do të thotë kundër aleancës tonë me SHBA-të, të çon te përfundimi që kjo është një lëvizje ose një profil politik i sponsorizuar nga jashtë, dhe natyrisht shteti më i interesuar për këtë është Rusia.

Së dyti, gjatë dy viteve të fundit, sidomos në vitin e fundit, kemi një valë rusofilie në mediat shqiptare të pa parë gjatë 24 viteve të pluralizimit në Shqipëri. Eshtë një proces i cili për çdo njeri që ka një përvojë të gjatë në shtyp e ka shumë të lehtë të kuptojë prirjet, theksin e një gazete, apo një medie apo portali. Kjo rusofili e cila është bërë fenomen, nuk është aksidentale, mendoj që ka qenë dhe është e sponsorizuar nga Rusia, sepse asaj i intereson ngjallja e kësaj ndjenje fallso të lavdisë, forcës së Rusisë, përpjekja për të përhapur panik, për të trembur publikun dhe orientuar atë drejt një pranimi të cdo veprimi agresiv që Rusia ka bërë që nga Krimea e deri në shtetet e tjera.

Së treti, kemi fenomenin e qendrave studimore apo shoqatave jo qeveritare të cilat qarkullojnë me studime, teza e qëndrime që janë në rezonancë me qëndrimet ballkanike të Rusisë.

Së katërti, ka një përpjekje për ringjalljen e një nostalgjie të vjetër për ish Bashkimin Sovjetik. Kjo nuk ka të bëjë me kulturën ruse apo sovjetike, por thjesht ngjallja e ndjenjave pro rusë, për krijimin e një klime të favorshme që të penetrohet me qëndrime e tezae në një farë mënyre të krijohet dhe klima për ndryshime të karakterit strategjik.

Zëri i Amerikës: Në rezolutën e parlamentit europian por dhe në diskutimet që u bënë lidhur me të, u ngrit shqetësimi dhe i financimit nga ana e Rusisë, në mënyrë të drejtëpërdrejtë apo të tërthortë, në vende të rëndësishme europiane, i forcave politike antieuropeiste. Por në Shqipëri nuk kemi forca të tilla, të paktën deri tanmi askush nuk ëstë shfaqur kundër Bashkimit europian apo procesit të integrimit...

Shaban Murati

Shaban Murati: Këtu shpesh herë mendohet se është e pamundur kjo kur të gjitha partitë janë proamerikane, proeuropiane. Por është naive të mendosh kështu. Sepse përpjekjet për të ndikuar në Shqipëri janë në forma të ndryshme dhe sidomos kohët e fundit në Ballkan shohim përdorimin e një instrumenti të ri të gjeopolitikës ruse, që është ndërhyrja e Rusisë në zgjedhje. Nuk është një fenomen vetëm ballkanik, është një fenomen që konstatohet dhe në shtete të fuqishme si në SHBA ku në rastin e zgjedhjeve presidenciale patëm akuza dhe nga zyra shtetërore amerikane për ndërhyrje të Rusisë në procesin zgjedhore. Patëm ndërhyje dhe në Britaninë e Madhe në procesin e referendumit për daljen nga BE-ja. Po kemi fakte të ndërhyrjes së Rusisë në zjedhjet në Bullgari, në Mal të zi, në Serbska Republika, në Serbi, në Moldavi, e në Greqi dhe unë nuk e përjashtoj që ky proces zgjedhor që afron në Shqipëri, në një mënyrë ose një tjetër, do të ketë me siguri, dhe ka, unë e kam paralajmëruar këtë dhe në shkrimet e mia, implikim dhe inkurajime të forcave apo institucioneve të specializuara ruse në drejtim të forcave politike të majta dhe të djathta.

Sponsorizimi apo financimi e ndërhyrja ruse nuk është vetëm për të inkurajuar forcat euroskeptike. Por është për të krjuar forca pro ruse. Pra duhet bërë një dallim. Eshtë e njejta gjë që mund të themi për Bullgarinë dhe Moldavinë. Aty nuk është se fituan euroskeptike, por në zgjedhjet presidenciale dolën forcat proruse në pararojë të skenës politike.

Pra dhe në Shqipëri duhet bërë ky dallim. Ne mund të shitemi shumë europianë, por për Rusinë ka rëndësi që në Shqipëri të inkurajohen ato forca që krijojnë trazira, turbullira, problete, që e spostojnë boshtin e orientimit strategjik të Shqipërisë, në fillim për ta ndarë mes SHBA-ve dhe BE-së dhe pastaj mes BE-së dhe Rusisë. Për mendimin tim shumë lëvizje që konstatohen në skenën politike shqiptare, gjatë një viti, në forca të majta, me personalitet të majta apo të djathta, me grupe të majta apo të djatha, nga qëndrimet apo strategjitë që ndjelin, për mendimin tim, më shumë janë të sponsorizuara nga jashtë.




Zëri i Amerikës: Sipas mendimit tuaj si duhet reaguar ndaj kësaj situate?

Shaban Murati: Unë e kam quajtur kundër-revolucioni i heshtur rus, për të krijuar erozionin e atyre rezultateve të revolucioneve demokratike që u zhvilluan 25 vjet më parë, që përmbysën rregjimet komuniste dhe që sollën dhe përmbysjen e perandorisë sovjektike. Pra ky kundër-revolucion kërkon të kthejë ato drejtime e orientime apo “vlera” që janë në kundërshtim me ato që ne kërkuam para 25 vitesh.

Reagimet mund të jenë të dy llojshme. Së pari që është më e rëndësishme, reagimi i kompleksit mbrojtës të institucioneve shtetrore të cilat mbahen nga taksapaguesit pikërisht për të ruajtur Shtetin dhe identitetin e vlerat demokratike. Së dyti natyrisht është dhe reagimi që bën vetë klasa politike dhe elita intelektuale shqiptare që njerëzit të bëhen të vetëdijshëm se qoftë fitorja e revolucioneve demokratike, qoftë aspitatat demokratike, nuk janë të dhëna një herë e përgjithmonë, që fitohen dhe i ke të siguruara. Ato duhen mbrojtur. Eshtë si një trup i cili kërkon profilaksinë e vetë dhe këtë profilaksi duhet ta bëjë dhe shteti dhe intelektualët dhe qytetarët.

‘Gjykata Civile i ndaloi ish kryeministrit maqedon zt.Nikolla Gruevskit përjetësisht kryerjen e funksioneve publike’

Ndalesë të përjetshme për kryerjen e funksioneve publike dhe angazhimit në aktivitetet politike të ish-kryeministrit Nikolla Gruevski për shkak të krimeve ndaj fondeve publike, korrupsionit dhe papërgjegjshmërisë me huamarrjet kanë kërkuar sot në një takim të Gjykatës Civile, Petar Goshev si gjyqtar kryesor, Jadranka Kostova dhe Aleksandra Gavrillovska, si gjyqtare ndihmëse.

Nikolla Gruevski 

Të akuzuarin e ka përfaqësuar Sasho Ordanovski, kurse mbrojtjen Branimir Jovanoviq.

Një ndër pesë pikat e Gjykatës Civile, është kërkuar shqiptim të përjetshëm të kryerjes së funksioneve publike dhe angazhi8m të aktiviteteve politike, tha Petar Goshev, gjykatës i Gjykatës Civile.

Gjatë ekzekutimit të dënimeve me burg, të dënuarit të mbikëqyren në vijimin e mësimit të detyrueshëm për demokracinë, sundimin e ligjit, veprimtaritë përgjegjëse publike rreth lëndëve me interes publik në shoqëritë e civilizuara, u tha ndër të tjera nga Gjykata Civile.

I lindur në vitin 1970, Gruevski erdhi në jetë në një familje as të privilegjuar, por as të varfër. Babai i tij merrej me mobilje dhe dizajnim, nëna e tij ishte infermierë dhe pasi prindërit u divorcuan, ai përfundoi me mamanë. Kur ishte katër vjeç, ajo shkoi të punonte në Libi, si mijëra maqedonas të tjerë dhe e mori atë me vete.

Ka një episod të shkurtër në fëmijëri gjatë të cilit Gruevski ëndërronte të bëhej doktor, futbollist ose kozmonaut. Për një gjë nuk mendonte shumë, ajo ishte politika.

Babai i tij kishte lindur në Greqinë veriore, gjyshi i tij ishte mobilizuar me ushtrinë greke dhe u vra duke luftuar italianët në Shqipëri pas pushtimit italian në vitin 1941. Atëherë, në prag të luftës civile në Greqi, njësoj si mijëra sllavë të Maqedonisë së Greqisë, familja u arratis në veri, në atë që njihej atëherë si Maqedonia e Jugosllavisë. Ndoshta është ky përbërës emocional pjesë e përplasjes me Greqinë? Jo, thotë Gruevski, deri më tani ai nuk ka qenë i interesuar kurrë për këtë histori. Po ashtu ai thotë se nuk është ndjerë i prekur kur vizitoi fshatin e të parëve në vitin 2001.

Familja e re e Gruevskit nuk fliste shumë për politikën, me një përjashtim. Daja e tij, Jordan Miljakov, fliste për politikën gjithë kohën. Miljakov ishte përfaqësues i një firme maqedonase tekstilesh në ish- Çekosllovaki. Kur Jugosllavia nisi të rrëzohej, Gruevski mendoi të bashkohej me dajën e tij dhe shkoi në një shkollë filmi atje.

Megjithatë ai kishte studiuar ekonomi në vendlindje. Dhe zoti Miljakov u bë ministri i parë i Brendshëm në qeverinë që çoi Maqedoninë drejt pavarësisë në vitin 1991.

Miljakov kujtohet me nderime nga shumë njerëz. Ai ishte personi që urdhëroi sekuestrimin e dokumentave të ushtrisë jugosllave, çka do të thoshte se maqedonasit nuk mund të mobilizoheshin për të luftuar kundër kroatëve. Menjëherë pas kësaj, ai u vra në një aksident të dyshimtë automobilistik në Serbi.

Incidenti nuk bëri që Gruevski të hynte në aktivizim politik. Megjithatë ai dilte me disa anëtarë të partisë nacionaliste që drejton tani, emri i së cilës është aq i gjatë sa edhe inicialet janë të lodhshme: VMRO- DPMNE.

Pas universitetit, ku nuk iu përkushtua dhe aq shumë dramës dhe boksit, Gruevski hyri në sektorin financiar që po lindte dhe u bë personi i parë që bëri tregti në bursën e Shkupit. Në vitin 1996, ai i hyri politikës, duke u bërë këshilltar lokal në kryeqytet. Vitin tjetër nisi të shkruante për ekonominë. Ja, kështu nisi e bëri emër si ekonomist. Në vitin 1998, ai u bë ministër i Tregtisë dhe në vitin 1999, ministër i Financave.

Sot kur thua emrin Gruevski të vjen ndërmend statuja gjigante prej bronzi e Aleksandrit dhe të gjitha statujat e shenjtorëve e politikanëve që janë ngritur çdo javë si pjesë e një politike për të zgjeruar identitetin kombëtar. Por pak vite më parë ishte ndryshe. Ky ishte personi që nisi derregullimin e ekonomisë, prezantoi tatimin mbi vlerën e shtruar, taksën e sheshtë dhe rikthimin e pasurive të sekuestruara nga komunistët.

Në shumë aspekte, Gruevski ishte për partinë e tij njeriu i duhur, në vendin e duhur, në kohën e duhur. Me komunizmin në largim dhe Maqedoninë e pavarur, një teknokrat që fliste anglisht si Gruevski ishte tipi i duhur për të rifreskuar partinë. Por shumë pak prisnin që djaloshi me mendjen tek ekonomia do arrinte të nxirrte jashtë loje kundërshtarët, do merrte në dorë partinë dhe do fitonte tre herë rresht.

Vitet e para kur u bë kryeministër në vitin 2006 u karakterizuan nga rritja dhe fokusi tek ekonomia. Më pas erdhi Samiti i Bukureshtit në vitin 2008 ku Greqia bllokoi anëtarësimin e Maqedonisë në NATO për shkak të emrit. “Isha i shokuar,” thotë zoti Gruevski. Që atëherë, fokusi ka ndryshuar, ndoshta për shkak të krizës ekonomike botërore. Papunësia tani është 31.7 përqind. Gruevski luajti me kartën e nacionalizmit dhe fitoi.

Shumë maqedonas janë gëzuar me statujën e Aleksandrit, por opozita socialiste maqedonase thotë se Gruevski është mishërim i djallit.

Merrni rastin e televizionit A1. Ai ishte simbol i medias së lirë, thonë ata, por tani është mbyllur për shkak të kriticizmit ndaj Gruevskit. Tre gazeta nga i njëjti grup kanë mbyllur dyert. Nuk ka sens, thotë kampi i Gruevskit, Velija Ramkovski, pronari, nuk ka paguar kurrë taksat dhe e ka përdorur televizionin A1 dhe gazetarët si një mburojë njerëzore kundër operacioneve të policisë.

Por disa jo- partizanë nuk janë të bindur. “Kur vjen fjala tek pushteti, ai është boksier. Është hakmarrës dhe kur bëhet fjalë për median, është krejtësisht selektiv kur bie fjala për zbatimin e ligjit. Për çështje kaq delikate, ata thonë se kryeministri ka nevojë për dikë të cilit mund t’i besojë- dhe ata theksojnë se shefi i sigurisë në vend është kushëriri i Gruevskit, Sasho Mijalkov, djali i Jordan Milajkov.

Dhe Greqia? Pas Samitit të Bukureshtit, Gruevski ka nisur një padi kundër tyre në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë. Por, ai thotë, shanset për të zgjidhur këtë çështje komplekse janë më të mira se më përpara. Ai kuptohet me Papandreun, kryeministrin e Greqisë, ai dhe paraardhësi i Papandreut, Karamanlis, e urrenin njëri- tjetrin.

Ai ka pasur më shumë sukses me popullatën shqiptare në Maqedoni, që përbën mbi një të katërtën e vendit me 2 milion banorë. Dhjetë vite më përpara, Maqedonia ishte në prag të një konflikti civil gjithëpërfshirës, me gueriljet etnikë shqiptarë kundër forcave të sigurisë. Tani Gruevski është në koalicion me Ali Ahmetin, ish- liderin e këtyre gueriljeve. Qeveria e re ka një ministër shqiptar të Mbrojtjes dhe një zëvendëskryeministër që përgjigjet për integrimin evropian.

Si shqiptarët edhe maqedonasit vijojnë të shfryjnë, por siç thotë një zyrtar i BE: “Do të vrisnim që të kishim një qeveri si kjo në Bosnje”. Çmimi për një koalicion të dytë ka qenë pak i pakëndshëm: katër raste për krime lufte ndaj shqiptarëve janë lënë mënjanë.

“Nikolla është thjesht Nikolla,” thotë një mik. Njerëzit e thjeshtë identifikohen me të, ai është si fqinji që keni afër e ndoshta kjo edhe për shkak se ai ka refuzuar rezidencën zyrtarë dhe preferon të jetojë në një apartament të vogël me gruan dhe dy fëmijët e vegjël. Dhe, thekson miku i tij, të fitosh kaq shumë zgjedhje, do thotë se ke bërë diçka në rregull.

Nga Kaltrina Zymberi : Në Bibliotekën Kombëtare rrezikohen mijëra ekzemplarë

Biblioteka Kombëtare “Pjetër Bogdani”, në Prishtinë e cila këto ditë po shënon edhe 72-vjetorin e themelimit të saj po përballet me vështirësi të ndryshme, duke filluar nga infrastruktura ndërtimore deri tek ajo e përmbajtjes së librave dhe mungesa e punëtorëve.

Në një intervistë për Ekonomia Online, drejtori i kësaj biblioteke Fazli Gajraku, tregon edhe për dëmet të cilat janë të shpeshta gjatë të reshurave të rrëmbyeshme, duke dëmtuar librat nga uji dhe lagështia që krijohet brenda hapësirave.

Në këtë objekt kulturor kërkohet investim i menjhershëm nga ana instituconale. Pjesa kryesore që nevojitet është investimi në infrastrukturën e bibliotekës, pasi që mijëra ekzemplarë nuk janë në vend të sigurt.

“Ajo që është për ta veçuar është se gjatë kësaj kohe kur ka vërshime dhe ujë brenda, krijohet një situatë lagështie, një situatë e papërshtatshme e lagështisë dhe temperaturës.

Në një ambient të tillë dhe situatë të tillë librat mund të fillojnë edhe të dëmtohen”, ka thënë Gajraku, i cili kujtoi që kjo bibliotekë është nën mbikëqyrjen e Ministrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sportit.Gajraku ka thënë se kjo bibliotekë ka histori të dhimbshme të zhvillimit të saj, e cila ka arritur të shpëtojë zhdukjen e shenjave kulturore që nga themelimi i saj.

“Nga viti 1944 periodikisht pothuajse çdo decenie ka pasur një tundim, një përpjekje për ta degraduar punën e Bibliotekës Kombëtare, për t’ia fshehur shenjat kulturore të saj.

Kjo bibliotekë ka mbijetuar nëpër këto situata të vështira si në kuptimin politik njëjtë edhe në kuptimin ideologjik, siç ka kaluar edhe Kosova”, ka thënë Gajraku.

Kjo bibliotekë ka frekuenitm të madh të studentëve, sidomos në afatin e provimeve që brenda dite pret deri në 2 mijë vizitorë.

Ai tregon se cili institucion ndërkombëtar në Kosovë e mbëshetet vazhdimisht, për investimet që do t’i bëjë në bibliotekë Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sporteve dhe se sa është i pasur arivi i saj me ekzemplarë të ndryshëm.

INTERVISTA E PLOTË:

EO: Biblioteka Kombëtare, e cila po shënon 72 vjetorin e saj, a mund të na tregoni se cilat janë peripecitë dhe vështirësitë e saj gjatë kësaj periudhe?

Gajraku: Po si të them, rastet e tilla siç është ky janë një rast i mirë me i ofru njerëzit me na dëgjuar dhe në fakt me pa realisht se çfarë punësh po bëhen dhe në çfarë sfida po kalon biblioteka. Natyrisht se e dinë të gjithë që ky institucion ka pasur një histori të dhimbshme të zhvillimit të vet. Nga viti 1944 periodikisht pothuajse çdo decenie ka pasur një tundim, një përpjekje për ta degraduar punën e Bibliotekës Kombëtare, për t’ia fshehur shenjat kulturore të saj, dhe po vjen tashmë kjo kohë në të cilën ne po flasim. Mund të themi se kjo bibliotekë ka mbijetuar nëpër këto situata të vështira si në kuptimin politik njëjtë edhe në kuptimin ideologjik, njëjtë siç ka kaluar edhe Kosova.

A ka ndodhur që në bibliotekën kombëtarë ndonjëherë të dëmtohen parcelat e librave?

Gahraku: Opinioni është i informuar domethënë prej kur është hapur kjo bibliotekë ka pasur telashe me disa pjesë të funksionalitetit të saj, domethënë nuk ka pas drenazhim të mirë dhe ne siç ju tashmë e dini, kur ka shira të rrëmbyeshëm mund të hyjnë këta shira brenda dhe neve na sjellin shumë telashe për ta mbrojtur dhe përballuar këtë lloj vërshimi. Nuk ka pasur dëmtime të mëdha, kurse ajo që është për t’u veçuar është se gjatë kësaj kohe kur ka vërshime dhe ujë brenda si të them, krijohet një situatë lagështie, një situatë e papërshtatshme e lagështisë dhe temperaturës. Në një ambient të tillë dhe situatë të tillë librat mund të fillojnë edhe të dëmtohen

EO: Sa keni mbështetje financiare prej Ministrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sportit?

Gajraku: Po natyrisht, Ministria e Kulturës tashmë ka në agjendën e vet këtë problem ta përfundoi, presim që gjatë këtij viti të hartohen projektet, të studiohen mirë edhe pastaj të vazhdojnë investimet që i bie që vitin e ardhshëm ose që në fillim të vitit 2018 me filluar, që në mënyrë radikale me bë ndërhyrje pasi që janë të domosdoshme në bibliotekë.

EO: Sa është numri i studentëve të regjistruar dhe librave që ju posedoni?

Gahraku: Numri i studentëve të regjistruar është i lëvizshëm, domethënë ne periodikisht kemi rritje të regjistrimit të studentëve sidomos në afatin e tetorit, nëntorit kur vijnë studentët e rinj, dhe ka frekuentim sidomos gjatë afateve të provimeve.  Mund të them se 1 mijë deri në 2 mijë studentë brenda ditës frekuentojnë, shërbehen dhe akomodohen në sallat e leximit të kësaj biblioteke.

EO: Cilat janë kushtet që ofron për studentët të cilët frekuentojnë Bibliotekën Kombëtare?

Gajraku: Këto kushte janë relativisht të mira. Para një viti Ministria e Kulturës ka bërë një investim në sistemin e klimatizimit dhe hapësirat kryesore të leximit sot janë kur edhe ngrohja edhe ventilimi funksionojnë në mënyrë të shkëlqyeshme.

EO: Ju thatë që keni mbështetje nga Ministria e Kulturës, por sa keni mbështetje nga Zyra e Bashkimit Evropianë në Kosovë, por edhe institucione tjera ndërkombëtare?

Gajraku: Ne partner tonin kryesor kemi Ambasadën e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, pothuajse nga paslufta ambasada ka vazhduar t’i rri përkrah këtij institucionit edhe me investime edhe në pjesën e shërbimeve për të krijuar njerëz që t’i përgjigjen këtyre sfidave me të cilat biblioteka do të duhet të ballafaqohet sot si kulturë bibliotekare.

EO: Sa është i pasur arkivi i Bibliotekës Kombëtare?

Gajraku: Siç thash edhe ma lartë janë rreth 2 milionë  ekzemplarë që biblioteka tashmë i ka në fondin e vet.

Ka ndërruar jetë ish-gazetari i RTK-së, Zyhdi Belegu.

Komuniteti i gazetarëve në Kosovë është prekur nga lajmi për vdekjen e kolegut Zyhdi Belegu. AGK në këto momente të rënda bashkëndjejmë me familjen dhe miqtë e tij. Zyhdiu do të mbetet në kujtimin tonë si një profesionist i përkushtuar në punën e tij si gazetar.Ai do të mbahet në mend përgjithmonë për punën e sinqertë në funksion të informimit të drejtë të qytetarëve. I ndjeri Belegu për shumë vjet ka qenë korrespodent i RTK-së, për rajonin e Pejës.

Lajmin për vdekjen e tij e ka bërë të ditur Asociacioni i Gazetarëve të Kosovës të cilët edhe I kanë shpreh ngushëllime familjes së tij.

“Komuniteti i gazetarëve në Kosovë është prekur nga lajmi për vdekjen e kolegut Belegu. Në këto momente të rënda bashkëndjejmë me familjen dhe miqtë e tij. Zyhdiu do të mbetet në kujtimin tonë si një profesionist i përkushtuar në punën e tij si gazetar”.

“Ai do të mbahet në mend përgjithmonë për punën e sinqertë në funksion të informimit të drejtë të qytetarëve”, thuhet në telegramin e ngushëllimit të AGK-së.

Prof.Dr.Naser Ferri : Kush ishte Jakup Ferri(1832–1879)

https://www.youtube.com/watch?v=0XDRKP6kklA

Diadema - Jakup Ferri (HD)

Është folur, kënduar e shkruar shumë për tribunin, Jakup Ferri nga Pava. Por, fatkeqësisht deri në këtë verë thuaja as varri nuk i dihej. Një pinjoll i kësaj dere, Prof.Dr.Naser Ferri, ka përgatitur një biografi të tij të shkurtër, të cilën po japim të plotë. - koha.net

Jakup Ferri, i biri i Ferr Durit, u lind në vitin 1832 në Plavë, në veri të Bjeshkëve të Nemura buzë Liqenit të Plavës prej të cilit buron lumi Lim, që në atë kohë ishte pjesë e Shqipërisë nën sundimin e Perandorisë Osmane, sot e Malit të Zi. Për shkak të pozitës së vetë gjeografike dhe rëndësisë strategjike Plava njihej si “mburojë e Rrafshit të Dukagjinit” e madje edhe e tërë shqiptarisë.
Familja Ferri i takon fisit Kuçi ndërsa rrjedhë nga Luhari i Malsisë së Shkodrës, prej nga kishte dalë i pari i familjes, Gjergj Prentashi me një vëlla dhe ishin vendosur në Podgoricë , ndërkaq prej aty Gjergj Prentashi kishte kaluar në Plavë (Shqipëria nën pushtimin e Perandorisë Osmane), ku sipas gjasave ishte konvertuar në islam. Gjergj Prentashi e kishte djalë Shabin e Shabi i kishte dy djem: Halilin e Durin, ndërsa Duri i kishte poashtu dy djem: Ferrin (Ferr Duri-babai i Jakupit) e Hajron., prej të cilëve rrjedhë familja Ferri e Plavës.

Thuhet se Jakup Ferri që nga rinia e hershme dallohej për shkathtësi, force fizike e bukuri por edhe për atdhedashuri, burrëri, zemërgjerësi, drejtësi, sinqeritet e shkathtësi në përdorimin e armëve. Trimërinë thuhet se e kishte trashëguar nga e ëma Zyl Rexha, e njohur në tërë Malësi si grua trimëreshë e cila kishte bartur kobure në brez, madje në një rast i kishte vrarë dy bejlerë duke i mbrojtur vajzat plavjane nga ngacmimet e tyre. Në aspektin fizik Jakupi ishte i gjatë, me mustaqe të zeza, hundë shkabë e shikim të mprehtë.

Jakupi i kishte tre vëllezër: Zeqon, i cili kishte qenë mjeshtër i dueleve dhe kishte vra me dhjetëra malazezë në duele ballë për ballë dhe ishte vrarë në Betejën e Moraçës 1876, Shaqirin, i cili ishte vra në një nga betejat e shumta kundër malazezëve dhe Beqirin i cili kishte rënë në Luftën e Nokshiqit.
Në moshën 25 vjeçare Jakupi ishte martuar me Pembën, kushërirën e Ali Pashë Gucisë dhe me të i kishin lindur tetë fëmijë (pesë djem Hasani, Mehmedi, Omeri, Agani e Emini dhe tri vajza: Kusha, Bardhokja dhe Zadeja).
Jakup Ferri kishte filluar veprimtarinë e tij patriotike e luftarake kudër malazezëve e turqëve në vitet e pesëdhjeta të shekullit XIX, që pasuan pas reformave të Tanzimatit, kishte marrë pjesë në shumë beteja, ndërsa në vitet e shtatëdhjeta ai ishte bërë njëri nga trimat më të shquar të Malësise së Plavës e Gucisë dhe kishte marrë pjesë në kuvende burrash. Kulla e Ferrajve ishte bërë qendër e kuvendeve ku vinin burra jo vetëm nga Plava e Gucia por edhe nga Kosovë e trojet tjera shqiptare. Në këtë kohë Jakupi ishte njoftuar me Sylejman Vokshin, Haxhi Zekën, Ali Ibër Nezën e shumë prijës të tjerë të popullit shqiptar.
Në vitin 1875 në disa vende të Ballkanit ishin bërë kryengritje kundër Perandorisë Osmane, e po në këtë kohë edhe në Mirditë e Dukagjin ishte ngrit popullsia. Në vitin 1876 Serbia e Mali i Zi i kishin shpallë luftë Turqisë, por meqë u thyen ato në vitin 1877 edhe Rusia i shpalli luftë Turqisë e cila e humbi luftën dhe si pasojë nënshkroi paqën në Shën Stefan 1878. Sipas Traktatit të Shën Stefanit Mali i Zi, Serbia e Rumania ishin bërë shtete të pavarura, Bullgaria kishte fituar autoniminë ndërsa Shqipëria kishte mbetur nën Turqi, e madje disa pjesë të saj iu kishin dhënë Bullgarisë (Kumanova,Kaçaniku, Tetova, Gostivari, Dibra, Kërçova, Struga, Pogradeci, Korça), Serbisë (një pjesë e sanxhakut të Prishtinës deri në afërsi të Gjilanit e Mitrovicës) e Malit të Zi (Plava, Gucia, Vermoshi, Hoti, Gruda, Kelmendi, Kraja, Anamali, Tivari, Ulqini) gjë me të cilën shqiptarët nuk u pajtuan dhe u bënë rezistencë të armatosur sipas vendimeve të “Komitetit Qendror për Mbrojtjen e të Drejtave të Kombësisë Shqiptare” e cila më 10. qershor 1878 (tri ditë para mbajtjes se Kongresit të Berlinit) formoi “Lidhjen Shqiptare të Prizrenit” me kërkesë të njohjes së kombit shqiptar me një gjuhë dhe një kryeqendër. Një ndër pjesëmarrësit të Lidhjes së Prizrenit ishte Jakup Ferri bashkë me Abdyl Frashërin, Iliaz Pashë Dibrën, Ymer Prizrenin e shumë prijës të tjerë shqiptarë.
Në Kongresin e Berlinit fuqitë e mëdha: Gjermania, Austro-Hungaria, Franca, Italia e Rusia kishin vendosur ta rishikojnë Traktatin e Shën Stefanit, ti copëtojnë tokat shqiptare dhe t’ua ndajnë ato Malit të Zi, Serbisë, Bullgarisë e Greqisë (Çameria).
Vendimet e padrejta të Traktatit të Shën Stefanit dhe të Kongresit të Berlinit kishin tronditur mbarë shqiptarinë. Gjatë verës së vitit 1878 të gjithë shqiptarët ishin ngritur në mbrojtje të trojeve të veta kundër vendimeve të sulltanit e të fuqive të mëdha. Pikat kryesore të mbrojtjes i kishin organizuar Ali Pashë Gucia e Jakup Ferri në Plavë e Guci me ndihmën e vullnetarëve nga Peja, Gjakova, Tropoja e viset tjera shqiptare.
Në gusht të vitit 1879 Turqia kishte dërguar forca të mëdha në drejtim të Plavës për ti përmbushur vendimet e Kongresit të Berlinit, por në shtator të atij viti Jakup Ferri udhëhoqi betejën në Gjakovë me ç’rast bashkë me Ali Pashë Gucinë, Ali Ibrën me bashkëluftëtarët të tjerë nga Plava, Gucia, Peja, Gjakova, Hasi, Reka, Tropoja etj. rrethuan forcat turke në Gjakovë, dhe në një betejë të përgjakshme e vranë Mehmet Ali Pashë Maxharin të cilin e kishte dërguar sulltani për t’ua dorëzuar Plavën e Gucinë malazezëve kundër dëshirës së shqiptarëve. Pas fitores së shqiptarëve në Gjakovë, kishte filluar shturrja e administratës turke në viset shqiptare dhe gjykatat shqiptare punonin paralelisht me ato turke apo edhe punonin vetëm gjykatat shqiptare, ndërsa Jakup Ferri, Ali Pashë Gucia e Ali Ibra kishin organizuar tubimet mbarëpopullore tek Verrat e Llukës dhe tek Lisat e Zogjëve në Prizren, ku u forcua besa dhe u bënë përgatitjet për qëndresë kundër armiqëve.
Pas përgatitjeve e marrëveshjeve me krerët e krahinave të ndryshme (Sylejman Vokshin, Hoxhë Koronicën, Hamëz Batushën, Musë Tahirin e me bajraktarin e Junikut), Jakup Ferri ishte nisur në Plavë për ta organizuar mbrojtjen ndërkohë që Kryesia e Lidhjes së Prizrenit i kishte emëruar Ali Pashë Gucinë dhe Jakup Ferrin komandantë të mbrojtjes së kufijve të Shqipërisë së veriut. Të gjithë shqiptarët “nga Prizreni deri në Dibër” e madje edhe nga viset e tjera (Tetova, Tropoja, Shkodra, Kurveleshi) ishin mobilizuar dhe kishin dërguar ndihma (vullnetarë, armë, ushqim, municione e tjera) në Plavë. Jakup Ferri udhëhiqte mbrojtjen e katër rajoneve rreth Plavës: në Qafë të Çakorrit, në Qafë të Diellit, në Arzhanicë-Pepaj dhe Brezovicë-Visitor si dhe tek Qafa e Previsë dhe nga ana e Gërçarit në rajonin e Gucisë.
Në tetor të vitit 1879 Mali i Zi kishte kërkuar nga Turqia dhe fuqitë e mëdha evropiane dorëzimin e Plavës e Gucisë, por meqë shqiptarët nuk lejuan një gjë të tillë Mali i Zi kishte filluar operacionet ushtarake nën komandën e Mark Milanit e Todor Milanit.
Mali i Zi kishte angazhuar 28 batalone me këmbësori, kalorësi e artileri të armatosura deri në dhëmbë me armë austriake (revole “Gaser”, pushkë “Vergel” e topa “Sferger”) dhe ruse (revole e pushkë “Nagant”), ndërsa vullnetarët shqiptarë ishin më pak në numër dhe dobët të pajisur e të armatosur (me jataganë, sakica, kosa, me pak pushkë kapsollaqe e kobure).
Betejat madhështore u zhvilluan në Qafë të Previsë (nëntor 1879), në Velikë, Nokshiq (dhjetor 1879), ndërsa beteja vendimtare në janar të vitit 1880 në fushën e Nokshiqit, kur mbrojtësit shqiptarë fal taktikës së Jakup Ferrit, edhe pse më të dobët ushtarakisht (12000 malazezë mire të armatosur kundër 8000 vullnetarëve të armatosur e të pajisur dobtë), i shpartalluan njësitet e ushtrisë malaziase nën komandën e Todor Milanit e Bllazho Petroviqit. Në betejën e fundit në breg të Limit më 4 janar 1880 ishte plagosur rëndë edhe Jakup Ferri (me shtatë plagë dhe me tridhjetë koka të prera të armikut rreth veti) bashkë me 103 udhëheqës të tjerë popullor shqiptar. Jakupi kishte ndërruar jetë në Plavë më 11 janar nga plagët e marra në betejë. Sipas disa informatave Jakupin e kishte plagosur Grujo Radosheviq Bratonozhiq, ndërsa duke e mbrojtur Jakup Ferrin e plagosur që mos ti bie malazezëve në duar, ishin vra tetë bashkëluftëtarë të tij nga Plava. Mark Milani kishte pësuar disfatë të tmerrshme dhe i kishte 2500 ushtarë të vrarë në betejë apo të mbytur në Lim gjatë ikjes nga shqiptarët ndërsa 1200 malazezë ishin zënë robër. Nga ana shqiptare ishin 1000 të vrarë e 600 të plagosur.
Jakup Ferri ishte varrosur në varrezat e Plavës, jo larg nga Lagjja e Ferrajve, në të cilën, afër kullave të veta, bijtë e Jakupit: Hasani, Mehmedi, Omeri, Agani e Emini e kishin ngritur edhe xhaminë për shpirt të te atit në vitin 1901/1902, gjë të cilën e dëshmon mbishkrimi i shkruar në gjuhën osmane mbi derë në hyrje të xhamisë, i cili ekziston edhe sot.
Mbrojtja e kufijve shqiptarë në Plavë e Guci ishte rast i jashtëzakonshëm i gatishmërisë së popullit shqiptarë që ti kundërvihen vendimeve të fuqive të mëdha e të Turqisë, e njëkohësisht është edhe fitorja më e madhe ushtarake e shqiptarëve në histori të re, të cilën e kishin arritur me forca vetjake, pa kurrfarë ndihme nga jashtë. Fal kësaj fitoreje dhe luftës së vazhdueshme të shqiptarëve edhe pas saj, rajoni i Plavës e Gucisë deri në vitin 1912 kishin mbetur “territori neutral”.
Pas vrasjës e të atit, i biri më i madh i Jakupit, Hasani ishte bërë kryefamiljar dhe e kishte trashëguar autoritetin e babait, kështu që e gëzonte respektin e tërë Malësisë së Plavës e Gucisë por edhe të Dukagjinit, Shqipërisë Veriore e më gjerë.
Edhe Hasan Ferri, duke e vazhduar misionin e Jakupit kishte vazhduar, bashkë me vëllezër e bashkëluftëtarë, luftën për mbrojtjen e Shqipërisë etnike deri në vitin 1919 në Plavë, e pas pushtimit e Plavës kishte kaluar në Shqipëri prej nga e kishte organizuar rezistencën kundër armikut dhe kishte marrë pjesë në ngjarje të rëndësishme si: pjesëmarrja aktive në Luftën e Koplikut 1920, përkrahja e Revolucionit të qershorit 1924, pjesëmarrja në Kongresin e Lushnjës 1929 e tjera, ndërsa në vitin 1938 për shkak të mospajtimeve me mbretin Zog u shpërngul ne Turqi ku edhe vdiq në vitin 1946. Pas vitit 1919 pjesa më e madhe e familjës Ferri ishte detyruar të shpërngulet nga Plava, por përkundër këtij fakti traditën patriotike e luftarake të familjes Ferri pas tij e kishin vazhduar edhe nipat e Jakupit Shémsi (prefekt i Plavës në 1941) dhe Riza Ferri (prefekt i Dibrës) si pjesëtarë të Ballit Kombëtar.

Për merita të tyre patriotike më 26.janar 1993 presidenti i Shqipërisë dr. Sali Berisha i dekoroi post mortem Jakup Ferrin me “Urdhër të lirisë të klasit të parë”, e po ashtu e dekoroi edhe Hasan Ferrin me “Urdhër të lirisë të klasit të parë”.

Sot pasardhësit e Jakup Ferri jetojnë e veprojnë të shpërndarë në Plavë, Prishtinë, Pejë, Mitrovicë, Tiranë, Durrës, Shkodër, Stamboll, në Gjermani, Holandë, Finlandë e disa vende të tjera (në mesin e tyre ka akademikë, profesorë universitarë, arkeologë, inxhinierë, mjekë, ekonomistë, juristë, kostumografë, piktorë, muzicistë etj.) dhe e ruajnë traditën dhe gjuhën e Jakup Ferrit..


*****


Agjencioni Floripress:

Arif Vladi - Këngë Për Jakup Ferrin

http://www.teksteshqip.com/arif-vlladi/lyric-1856111.php

Jakup Ferri  ( Jakup Feri; 1832–1879) was a leader of pro-Ottoman irregulars from Plav and member of the nationalist Albanian League of Prizren. Together with many other fighters from Gjakova, they assassinated the Ottoman leader Mehmet Ali Pasha in 1878. He led the pro-Ottoman irregulars from Plav in 1879 in the Battle of Nokshiq  against Montenegrin forces, and was killed in the battle.

According to some Serbian language sources Jakup Ferri came from the Shabi–Feri family, and they were Islamized .The Shabi family originated from the Krivodoljani brotherhood of Kuçi, and had been a notable Ottoman family living near Nevesinje, Sandzak of Herzegovina (modern day Bosnia and Herzegovina) where they had their fortress and estates, until 1875 with the outbreak of the Herzegovina Uprising, when they lost all their possessions and moved to Plavë. According to Montenegrin Ethnic Association of Australia Jakup adopted the patronymic Ferović (son of Fero), and his descendants are known with that surname.
Jakup had five sons: Haso, Ago, Medo, Emin and Omer. According to Alex Buda, Jakup's son Hasan Ferri (1860–1946) fought together with his father in this battle.Battle of Nokshiq

He was an active insurgent against the Montenegrin annexation of Plav and Gusinje after 1878. He joined the League of Prizren,established after the Congress of Berlin (1878) that ceded Plavë  and Gusi to Montenegro. Together with many other fighters from Gjakova, they assassinated the Ottoman leader Mehmet Ali Pasha in 1878.

In the Autumn of 1879 notables of Plavë and Gusi established the Committee of National Salvation. The first order of the Committee was to send Jakup Ferri to visit neighboring Albanian tribes to offer them an alliance. 

It was also decided that Ferri will carry all income of Plav vakuf to pay to Albanian chieftains to accept this alliance.Ali Pasha of Gusi, the leader of the League, appointed him commander for the defence of Plavë. 

He commanded his forces in the retreat from the Montenegrin assaults and managed to cut off the Montenegrins when they counter-attacked. Jakup Ferri fell at the beginning of the Battle of Novšiće, which ended in a victory for the League.


Jakup became a hero of the epic poetry of Bosniaks together with Ali Pasha of Gusi.Albanian epic poetry also mentions the Battle of Nokshiq  and Jakup Ferri in The Highland Lute.

Balade për Jakup Ferrin

Ç’është ai gjok i kuq e i bardhë
nga betejat sjell haberin
mespërmes bjeshkës i bie
fill i vetëm pa luftarë

Si dori i lashtë legjendash
ai po vjen me vrap drejt pragut
as ujëvarat e Valbonës
nuk po lajnë rrëktetë e gjakut

(refreni)
Jakup Ferri mor ku je
thërrasin malet me piskam
tridhjet’ krena i ka pre
me shtat plagë po rrin ne kambë
———- (dy herë)

Ndal doriu n’shteg t’oborrit
shkumë nga goja, hingëllima
mbeti trimi n’lot t’mejdanit
gjakun e tij e pin lëndina

Rrin mbështet si shkrep mbi mal
rrjedh e lumit bahet gjak
sytë i ka ai tek vatani
Jakup Ferri me bajrak

Flori Bruqi

Charles Bukowski : GJENIU I TURMËS

Ka aq shumë pabesi, urrejtje, dhunë, absurditet brenda

njeriut mesatar sa të mund të furnizosh çfarëdo ushtrie në çfarëdo ditë

dhe vrasësit më të mirë janë ata që predikojnë kundër saj

dhe urrejtësit më të mirë janë ata që predikojnë dashuri

dhe në luftë, nxitësit janë përfundimisht ata që predikojnë paqe

ata që predikojnë Zotin kanë vetë nevojë për Zotin

ata që predikojnë paqe nuk kanë paqe

ata që predikojnë paqe nuk kanë dashuri

ruhuni nga predikuesit

ruhuni nga ata që i dinë të gjitha

ruhuni nga ata që gjithnjë janë duke lexuar libra

ruhuni nga ata që ose urrejnë varfërinë

ose janë krenarë për të

ruhuni nga ata që të thurrin lavde në çast

se lavde do ju kërkojnë si shpërblim

ruhuni nga ata që nxitojnë të çensurojnë

ata kanë frikë nga ajo që nuk dinë

ruhuni nga ata që kërkojnë turmat vazhdimisht

se të vetëm ata janë një hiç

ruhu nga burri mesatar e gruaja mesatare

ruhu nga dashuria e tyre,

dashuria e tyre është mesatare- kërkon mesataren

por janë gjenialë në urrejtjen e tyre

shumë gjenialë në urrejtjen e tyre për të të vrarë

për të vrarë çdokënd

duke mos dashur vetminë

duke mos kuptuar vetminë

ata do të përpiqen të shkatërrojnë gjithçka

që është ndryshe.

të paaftë për të krijuar art

ata kurrë nuk do të kuptojnë artin

ata do e quajnë dështimin e tyre si krijues

vetëm si një dështim të botës

të paaftë për të dashuruar plotësisht

do t’iu duket dashuria juaj e paplotë

dhe pastaj do t’ju urrejnë

dhe urrejtja e tyre do të jetë e përkryer

si një diamant i shndritshëm

si një thikë

si një mal

si një tigër

si një bimë helmuese

arti i tyre më fin.

Charles Bukowski ka lindur në Andrenach në Gjermani me 16 gusht te vitit 1920. Dy vjet pas lindjës së tij, e gjithë familja emigron në Amerikë. Ata vendosen në Los Anxhelos, ku Bukowski qëndroi gjithë jetën. E gjithë jeta e tij është e shkruar në libra. Emri i tij i plote është Henry Charles Bukowski Jr., por atë thjesht e thërrisnin Henk. Ka vdekur me 9 mars te vitit 1994 nga leukemia në San Pedro. Është autori i 34 vëllimeve poetike, 3 romaneve dhe një skenar filmi. Bukowski njihet si një ndër themeluesit e rrymës "Underground" të shkrimit artistik.

Thënie nga Charles Bukowski


“Problemi me pijen është ky, mendova, derisa po i mbushja vetes një gotë. Nëse ndodh diçka e keqe, ti pi në përpjekje për ta harruar ; nëse ndodh diçka e mirë, ti pi për të festuar; dhe nëse nuk ndodh asgjë, ti pi që të ndodhë diçka.”

 Vlerësoje veten, kurrë mos ju përkul njeriut, askush nuk është më i mirë se ti, pasi Zoti na krijoi të gjithëve të njejte!

“Për ata që besojnë në Zot, shumica e pyetjeve të mëdha kanë përgjigje. Por për ata prej nesh që nuk janë të gatshëm të pranojnë formulëne Zotit, përgjigjet e mëdha mbesin të pashkruara. Ne ju përshtatemi kushteve dhe zbulimeve të reja. Ne jemi të përpunueshëm.

Dashuria nuk duhet të jetë urdhër apo besim i diktuar. Unë jam Zoti im. Ne jemi këtu t’i ç’mësojmë mësimet e kishës, shtetit dhe sistemit tonë arsimor. Ne jemi këtu për të pirë BIRRË. Ne jemi këtu për ta vrarë luftën. Ne jemi këtu t’i qeshim fatit dhe të jetojmë jetën tonë aq mirë saqë edhe vdekja do të frikësohet të na marrë. ”

E ndjeja stomakun të më lëkundej si një varkë në det me dallgë. Isha keq fare, ndjehesha i padobishëm, më i trishtuar. Isha dashuruar me atë.

Femrat dhe macet gjithmonë do të bëjnë ç’të duan. Meshkujt dhe qentë duhet të qetësohen dhe të mësohen me idenë.

Mëso të mos e shkatërrosh me fjalë atë çfarë ke ndërtuar me heshtje.

Vepra të zgjedhura

Poezi

Flower, Fist, and Bestial Wail (1960)

It Catches My Heart in Its Hands (1963)

Crucifix in a Deathhand (1965)

At Terror Street and Agony Way (1968)

Poems Written Before Jumping Out of an 8 story Window (1968)

A Bukowski Sampler (1969)

The Days Run Away Like Wild Horses Over the Hills (1969)

Fire Station (1970)

Mockingbird Wish Me Luck (1972), ISBN 978-0876851395

Burning in Water, Drowning in Flame (1974)

Scarlet (1976)

Maybe Tomorrow (1977)

Love Is a Dog from Hell (1977), ISBN 978-0876853634

Play the Piano Drunk Like a Percussion Instrument Until the Fingers Begin to Bleed a Bit (1979), ISBN 978-0876854389

Dangling in the Tournefortia (1981), ISBN 978-0876855263

War All the Time (book)|War All the Time (1984)

You Get So Alone at Times That It Just Makes Sense (1986)

The Roominghouse Madrigals (1988), 978-0876857335

Septuagenarian Stew: Stories & Poems (1990)

People Poems (1991)

The Last Night of the Earth Poems (1992), ISBN 978-0876858653

Betting on the Muse: Poems and Stories (1996), ISBN 978-1574230024

Bone Palace Ballet (book)|Bone Palace Ballet (1998)

What Matters Most Is How Well You Walk Through the Fire. (1999)

Open All Night (book)|Open All Night (2000)

The Night Torn Mad with Footsteps (2001)

Sifting Through the Madness for the Word, the Line, the Way (2003), ISBN 978-0060527358

The Flash of the Lightning Behind the Mountain (2004)

Slouching Toward Nirvana (2005)

Come on In! (2006)

The People Look Like Flowers at Last (2007)

The Pleasures of the Damned (2007), ISBN 978-0061228438

The Continual Condition (2009)

Flori  BRUQI