Nga Flori Bruqi : Amerika e do Ushtrinë Kosovare !!!

Kjo ishte porosia e Joe Biden, kur për herë të parë vizitoi Kosovën

Zëvendëspresidenti i Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Joe Biden, e kishte vizituar Kosovën edhe në vitin 2009.Një vit pas shpalljes së pavarësisë së Kosovës.Atëherë kishte një porosi që pak ka kosovarë që nuk e mbajnë mend.Biden kishte siguruar se pavarësia e Kosovës është e pakthyeshme.

Presidenti i Kosovës Hashim Thaçi: Tani i takon Kryeministrit Akademik Profesor Dr. Isa Mustafa të japë vendimin për Ushtrinë



Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi pret qe Qeveria dhe kryeministri Isa Mustafa t’i japin mbështetje projektligjit të proceduar në Qeveri për ushtrinë.

Thaçi në konferencën e jashtëzakonshme për media ka thënë se ushtria ka unifikuar gjithë spektrin politikë në Kosovë.

Procesi i transformimit, sipas tij, varët në tëresi nga vullneti i institucioneve të Kosovës.

“Jam i bindur se edhe Qeveria e Kosovës, kryeministri Mustafa do ta draftoj projektligjin me prioritet të lartë dhe shpejt do ta japë edhe zyrtarisht vendimin pozitivi në mbështetje të tij”, ka thwnw Thaçi.

“Në këtë periudhe i gjithë spektri politik në Kosovë, duke përfshire edhe shoqërinë civile duhet të jemi të bashkuar për të përmbyllu me sukses këtë mision, i cili terësisht varët nga vullneti i institucioneve tona”

“Ashtu sic kam pritur projektligji për Ushtrinë e Kosovës, e ka unifikuar spektrin politikë të Kosovës dhe ka forcuar besimin e qytetarëve në vendosmërine tonë për të marrë vendime”, ka shtuar ai

President i Kosovës Hashim Thaçi Thaçin nuk e ndalin kundërshtimet e SHBA dhe NATO: FSK-së do t’ia japim detyrat e ushtrisë

President i Kosovës Hashim Thaçi duke iu përgjigjur ndërkombëtareve për projektligjin e FSK-së tha se Kosova nuk po bën asnjë hap të papritur e asnë befasi, asnjë veprim të njëanshëm apo të pakoordinuar.

Ai bëri të ditur se ky proces nuk është antiligjor e antikushtetues, dhe se Kosova nuk po bën asgjë që mund të rrezikojë paqen dhe sigurinë në rajon, ajo sipas ti, po ecë në një proces sikurse vendet e rajonit.

“Kosova po bën një akt ligjor dhe kushtetues. Ne si institucion demokratik kemi vendosur që FSK-së t’ia japim mission dhe detyrat e një ushtrie modern e cila do të jetë në gjendje që ta kryejë këtë mission”, tha Thaçi.


Pas deklaratës së Ambasadës Amerikane, presidenti i vendit, Hashim Thaçi, i është drejtuar qytetarëve të Kosovës duke thënë se në asnjë rrethanë SHBA nuk e ka vënë në pikëpyetje të drejtën legjitime të Kosovës për themelimin e Ushtrisë.

Thaçi shtoi se SHBA e ka bërë të qartë se dëshiron që kjo çështje të zgjidhet nëpërmjet ndryshimeve kushtetuese.

“Përkundër shqetësimeve të bëra publike SHBA’të në asnjë rrethanë nuk e vënë në pikëpyetje të drejtën tonë legjitime për themelimin e Ushtrisë së Kosovës. ShBA e kanë bërë të qartë se duan që kjo çështje të zgjidhet nëpërmjet ndryshimeve kushtetuese”, ka thënë presidenti i Kosovës zt.Hashim Thaçi.

NATO del me deklaratë për Ushtrinë e Kosovës pas takimit, ky është qëndrimi i saj

Aleanca Veri Atlantike tha se do ta mbështesë Forcën e Sigurisë së Kosovës brenda mandatit aktual, ndërsa e ka lënë të hapur çdo opsion nëse mandati i FSK-së ndryshon pas nismës së Prishtinës zyrtare që kjo të bëhet përmes ligjit.

Zëdhënësja e NATO-s, Oana Lungescu, tha për KALLXO.com se kjo aleancë, e cila e ka mbikëqyrur zhvillimin e FSK-së deri më tani, do të vazhdojë ta mbështesë këtë forcë “brenda mandatit aktual”.

Përderisa përsëriti se e ardhmja e FSK-së është në duar të kosovarëve, Lungescu u shpreh se i përket Këshillit Veri-Atlantik të vendosë se çka do të bëjë NATO me FSK-në me mandat të ndryshuar.

“Siç e ka thënë Sekretari i Përgjithshëm (i NATO-s) gjatë vizitës së fundit në Prishtinë, NATO e mbështet zhvillimin e Forcës së Sigurisë së Kosovës brenda mandatit aktual”, tha për KALLXO.com, zëdhënësja e NATO-s, Oana Lungescu.

Ajo tha se struktura, mandati dhe misioni i FSK-së nuk janë çështje për të cilat vendosë NATO.

“Kjo është një çështje e brendshme e institucioneve të Kosovës në përputhje me të drejtën e tyre kushtetuese”, shtoi ajo.

“NATO e mbështetë zhvillimin e FSK-së brenda mandatit aktual, bashkë me strukturat e saj civile. Nëse mandati FSK-së ndryshon, Këshilli Veri-Atlantik do ta rishqyrtojë nivelin e angazhimit të NATO-s në kuptim të ndërtimit të kapaciteteve”, tha Lungescu

Panik në Serbi: Kërkohet ndihma e ndërkombëtarëve që të ndalohet krijimi i Ushtrisë së Kosovës



Serbia do t’i kundërvihet fuqishëm të ashtuquajturës ushtri të Kosovës në “territorin e krahinës jonë jugore” dhe kërkon nga bashkësia ndërkombëtare që ta ndalojë këtë, ka thënë të martën drejtori i Zyrës për Kosovë, Marko Gjuriq.

“Kërkojmë nga bashkësia ndërkombëtare që pa shtyrje të ndalojnë këtë eskalim të rrezikshëm të raporteve politike në “krahinën jugore””, ka thënë Gjuriq për media në Beograd

Kryeministri i Serbisë, AleksandarVuçiq: Më lumturuan SHBA dhe NATO me reagimin për ushtrinë e Kosovës



Kryeministri i Serbisë, Aleksandar Vuqiq, deklaroi të mërkurën se është shumë i kënaqur me reagimin e Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe sekretarit të përgjithshëm të NATO-s Jens Stoltenberg lidhur me çështjen e formimit të ushtrisë së Kosovës.

Ai në një konferencë për media në Jagodinë theksoi se zyrtarët amerikanë e kanë bindur se janë kundër zhvillimeve të tilla.

“Me amerikanët nuk është gjithmonë lehtë që të bisedohet, por e dini se në çfarë jeni. Ata menjëherë më kanë thënë, nuk kanë fshehur asgjë, se janë kundër zhvillimeve të tilla dhe Ushtrisë së Kosovës në mënyrë të tillë, e cila është jashtë kushtetuese dhe jashtë institucionale”, ka thënë Vuqiq.

Ndryshe, sekretari i Përgjithshëm i NATO-s, Jens Stoltenberg, sot ka shprehur shqetësimin e aleatëve të NATO-s rreth propozimit t֝ë fundit të autoriteteve të Kosovës për të transformuar FSK-në në ushtri pa ndryshimin e Kushtetutës.

Stoltenberg ka thënë se ua ka bërë të qartë se hapat e tillë të njëanshëm janë të padobishëm dhe u ka bërë thirrje autoriteteve të Kosovës që të mbeten në kontakt të ngushtë me Beogradin.

Edhe ambasada amerikane në Prishtinë ka reaguar ndaj propozimit të autoriteteve të Kosovës për të transformuar FSK-në në ushtri pa ndryshimin e Kushtetutës.

Në spikamë : Rreziku që vjen nga gazetaria e sahanlëpirësve

Enver Robelli

Gazetarë apo tregtarë? Në Kosovë po kopjohet modeli më i fëlliqur i gazetarisë – ai i Tiranës.

A duhet ti besohet një gazetari, i cili nëpër rrugët e Tiranës defilon me “Porche Cayenne”, fundjavën e kalon diku në vilën e tij në bregdetin shqiptar dhe përherë është i gatshëm që me ton dashamirës t’i promovoj politikanët në pushtet, duke zhvilluar me ta intervista pa asnjë pyetje kritike? Fakti që ky lloj gazetari krekoset me “Porche Cayenne” në njërin ndër vendet më të varfra të Evropës nuk ka fare të bëjë me zilinë sociale ndaj tij; përkundrazi: vozitja me “Porche Cayenne” është shenjë e mjaftueshme dalluese e korruptimit dhe të detyron të mendosh se ku pseudogazetar nuk ka mision publicistik, por ka zgjedhur gazetarinë si fushë tregtie për t’u pasuruar me metoda të fëlliqura. Në këtë rrugë ky oj gazetari është i gatshëm që në çdo kohë t’u lyej mustaqet me mjaltë politikanëve, të jetë përherë në pozitën e sahanlëpirësit, t’i shantazhoj qeveritarët në vendimmarrje derisa të fitoj ndonjë privilegj dhe, pastaj, t’i lavdëroj deri në qiell. Ky lloj bastardimi i gazetarit është në anën e pushtetarëve, deri në atë moment kur e vëren se në zgjedhjet e ardhshme do të fitoj opozita. Këtu e tutje ky tip gazetari idiot i vardiset opozitarëve si një kurvë, sepse e di se ata nesër do të jenë në pushtet. Shumica e politikanëve shqiptarë janë përherë të gatshëm të lozin këtë lojë me gazetarët e korruptuar, sepse kështu e kanë më lehtë të jenë të pranishëm në ekranet televizive dhe në gazeta. Shqipëria deri më tani ishte ndër vendet e rralla në Evropë, ku një pushtetar i lartë mund t’i telefononte një gazetari të ashtuquajtur prominent dhe t’i thoshte: “Dua të inkuadrohem drejtpërdrejt në emisionin tënd për të dhënë një mesazh për opinion”.

Për fatkeqësinë e Kosovës modeli i çoroditur i gazetarisë së Shqipërisë ka filluar ngaherë të kopjohet dhe në disa fletushka të Prishtinës. Gazetarë deri dje krejtësisht anonim, kacagjela të pështirë, hiqen si autoritete të publicistikës, shesin mend në veten e parë dhe – mbi të gjitha – shtyhen me bërryla se cili më së shumti do të dëshmohet në rolin e çanaklëpirësit në tezgën e pushtetarëve. Për këtë shërbim me përulësi të paparë ky soj gazetarëve të Prishtinës, shpërblehet prej autoriteteve. Dikur këto shpërblime janë dhënë edhe në formën e qofteve, ndonjë gotë me raki ose verë. Tash dhuratat janë shtuar, për shembull me hapësira banimi, troje, shtëpia, vetura, para të gatshme, me trajtim të privilegjuar, me gallata e darka, muhabete për jetën e natës, pushimet në plazhe etje.


Për këtë devijim nuk mund të akuzohen në radhë të parë pushtetarët. Ata vetëm kanë gjetur një kamarillë gazetarësh, të cilët janë të gatshëm të shkelin mbi etikën mediale, të djegin kredibilitetin profesional dhe të korruptohen deri në fyt. Në Kosovë me vite ekziston modeli i botuesit-gazetarit, i cili për çdo ditë shet mend me shkarravina dhe luan rolin e publicistit të pavarur. Në të njëjtën kohë ky kalemxhi luan edhe rolin e politikanit, bashkëpunon me partitë e krimit të organizuar dhe grabit pasurinë publike. Tani po krijohet modeli tjetër: ai i gazetarit që si orientim dhe i shembull që duhet imituar e sheh gazetarin e vetëshpallur elitar në Tiranë, i cili në ekran e ekspozon orën e tij “Rolex” si simbol shkëlqimtar i korruptimit. Duket që për këtë model të keq të gazetarisë ka filluar të shqetësohet edhe Shkëlzen Maliqi. Në një koment ai tërthorazi e paralajmëroi kryeministrin se nëse lakmon korruptimin e medieve, atëherë kjo do t’i kthehet atij si bumerang. Shqetësimi i Maliqit duket i pavend. Është në natyrën e çdo pushtetari që të ndikoj në media. Do të ishte e udhës që publicistët në Prishtinë të bëhen më shumë merak pse disa gazetarë fletushkash me lehtësi të padurueshme po bëhen shërbëtor të pushtetarëve. Reagimi publik duhet të drejtohet më shumë në demaskimin e këtyre gazetarëve, të cilët në skenën mediale janë futur si kuaj Troje.

Për ti rezistuar kësaj murtaje publike nuk mjaftojnë shoqata qesharake gazetarësh, të cilat reagojnë vetëm kur sulmohet ndonjë gazetar. Ata publicistë e gazetarë që ende nuk e kanë shitur dinjitetin profesional dhe gazetarinë vazhdojnë ta shohin si instrument që i shërben publikut për të kontrolluar punën e pushtetit, duhet ta mbrojnë hapur, pa ngurrim dhe pa frikë ndershmërinë e profesionit. Ndryshe ekziston rreziku që gazetarët sahanlëpirës të marrin në zotërim debatin publik me zhurmën e tyre primitive. Kapitali më i madh që kanë gazetarët është besueshmëria e tyre. Është shume e qarte se jo pak gazetarë fletushkash në Prishtinë këtë besueshmëri e kanë humbur ngaherë, vullnetarisht – dhe duke notuar nëpër moçalin e korrupsionit e kanë diskredituar edhe profesionin e gazetarit. Kështu ky lloj gazetarësh te pushtetarët ka krijuar përshtypjen se, në fund të fundit, krejt punëtoret media janë të korruptueshëm – ngjashëm si politikanët. Domethënë se janë një lloj, vetëm në taborë rastësisht të ndryshëm. Kjo përshtypje nuk guxon të bëhet realitet i durueshëm i Kosovës. Mjafton shembulli tmerrues i Shqipërisë.

A është Kosova Serbi?

Noel Malcolm



Gazeta britanike, The Guardian, i ka shtruar historianit britanik, Noel Malcolm, pyetjen “A është Kosova Serbi?”. Kjo është përgjigjja që Malcolm, autor i librit të famshëm “Kosovo – a short story” i dha kësaj gazete.



A është Kosova Serbi?


Historia e serbëve filloi në fillim të shekullit të 7-të kur ata u vendosën në Ballkan. Baza e tyre ishte jashtë Kosovës, të cilën ata e pushtuan gjatë fillimit të shekullit të 13-të, kështu që pohimi “Kosova ishte djepi i serbëve” është i pavërtetë.

Ajo që është e vërtet është se ata e sunduan Kosovën për rreth 250 vjet deri kur osmanët arritën kontrollin e plotë gjatë mesit të shekullit të 15-të. Kishat dhe manastiret kanë mbetur nga ajo periudhë, por nuk ka më shumë vazhdimësi midis shtetit mesjetar serb dhe Serbisë së sotme se sa midis Perandorisë Bizantine dhe Greqisë.

Kosova ishte territor osman deri sa kur u pushtua nga forcat serbe në vitin 1912. Serbët thonë se ata e çliruan Kosovën por edhe vlerësimet e vetë serbëve tregojnë se popullata ortodokse serbe në këtë kohe ishte më pak se 25 %. Shumica e popullsisë ishte shqiptare, dhe nuk e mirëpritën sundimin serb, kështu që “pushtim” është fjala e drejtë.

Por ligjërisht Kosova nuk ishte e përfshirë në mbretërinë Serbisë në vitin 1912: ajo vazhdoi të ishte territor i okupuar deri pas 1918-ës. Atëherë Kosova më në fund u inkuadrua, jo në shtetin serb, por në Jugosllavi dhe përveç një ndërprerje gjatë luftës së dytë botërore ajo mbeti pjesë e Jugosllavisë deri në vitin 2006.

Deri në shkatërrimin e Jugosllavisë federale nga Millosheviqi, Kosova kishte status të dyfishtë. U quante pjesë e Serbisë por ishte gjithashtu pjesë e federatës. Statusi si pjesë e federatës mbizotëronte; Kosova kishte parlamentin dhe qeverinë e saj dhe ishte e përfaqësuar drejtpërsëdrejti në nivel federal sikurse edhe Serbia. Në të vërtet Kosova ishte njëra nga tetë njësitë përbërëse të sistemit federal.

Pothuajse të gjitha njësitë janë bërë të pavarura. Historikisht, pavarësia e Kosovës vetëm kompleton këtë proces. Për këtë shkak Kosova tani është një shtet ish-jugosllav, kështu do të thoshte secilido historian.




Is Kosovo Serbia?


Noel Malcolm

"Kosovo is Serbia", "Ask any historian" read the unlikely placards, waved by angry Serb demonstrators in Brussels on Sunday. This is rather flattering for historians: we don't often get asked to adjudicate. It does not, however, follow that any historian would agree, not least because historians do not use this sort of eternal present tense.

History, for the Serbs, started in the early 7th century, when they settled in the Balkans. Their power base was outside Kosovo, which they fully conquered in the early 13th, so the claim that Kosovo was the "cradle" of the Serbs is untrue.

What is true is that they ruled Kosovo for about 250 years, until the final Ottoman takeover in the mid-15th century. Churches and monasteries remain from that period, but there is no more continuity between the medieval Serbian state and today's Serbia than there is between the Byzantine Empire and Greece.

Kosovo remained Ottoman territory until it was conquered by Serbian forces in 1912. Serbs would say "liberated"; but even their own estimates put the Orthodox Serb population at less than 25%. The majority population was Albanian, and did not welcome Serb rule, so "conquered" seems the right word.

But legally, Kosovo was not incorporated into the Serbian kingdom in 1912; it remained occupied territory until some time after 1918. Then, finally, it was incorporated, not into a Serbian state, but into a Yugoslav one. And with one big interruption (the second world war) it remained part of some sort of Yugoslav state until June 2006.

Until the destruction of the old federal Yugoslavia by Milosevic, Kosovo had a dual status. It was called a part of Serbia; but it was also called a unit of the federation. In all practical ways, the latter sense prevailed: Kosovo had its own parliament and government, and was directly represented at the federal level, alongside Serbia. It was, in fact, one of the eight units of the federal system.

Almost all the other units have now become independent states. Historically, the independence of Kosovo just completes that process. Therefore, Kosovo has become an ex-Yugoslav state, as any historian could tell you.

· Noel Malcolm is a senior research fellow at All Souls College, Oxford. He is the author of Kosovo: A Short History

Djaloshi më qeleshe të bardhë në librin e Noel Malcomit me titull"“Kosova një histori e shkurtër” është Ramë Syla i Januzajve

Noel Malcolm

Djaloshi i cili u bë ikonë e librit të historisë sonë kombëtare që është shkruar nga studiuesi anglez Noel Malcolm, është komshiu i parë i imi mësuesi i pensionuar Ramë Sylë Januzaj, nga katundi Isniq, Komuna e Deçanit, i cili rastisë që te fotogafohet dhe të bëhet pjesë e librit kushtuar Kosovës.Noel Malcolm me librin “Kosova një histori e shkurtër” e cila pershkruan historinë e Kosovës nga periudha antike e deri në kohët moderne!

Ramë Sylë Januzaj ,plotë dyzetë vjetë punoi dhe i edukoi në aspektin kombëtar dhe shkencor shumë nxënës të Rrafshit të Dugagjinit! Ai ishte shqiptari që e shoqëroj këtë libër në kopertinë!

Ai është gjallë sot ka 75 vite,dhe po mbahet mirë,por vitet kan kaluar e djaloshi ende e ka te freskët kujtimin,kur e fotografuan në vitin 1969,e kujton me mallë atë periudhë,ai e tregon një rast kur kjo kopertinë në një format të madhë u vendos në Londër,dhe komuniteti serb donte ta shqyente,por shqiptarët ishin perleshur fizikisht ta mbrojnë fotografinë e djalit me qeleshe te bardha e me plis!..

EDI RAMA ZBATON AMANETIN E BERISHES PER BASHKIM KOMBETAR

Rexhep Shahu

Z. Rama ti gjithçka mund te jesh e mund te behesh, por jo patriot, nuk di as mundesh, te mungon ky dimension, kjo permase reale.

Per ta patur kete dimension ti behesh karikature, deformohesh, cenon rende ate Ramen real qe je, Ramen natyral te vetmjaftueshem.

Mjaft duke kopjuar z. Rama, ju nuk mund ta kopjoni deri ne kete shkalle Berishen. Nuk mund te beheni ai qe nuk je kurre ne asnje rrethane apo menyre sepse nuk eshte koha, nuk te favorizon koha dhe gjithe jeten tende publike ke punuar kunder te qenit patriot, kunder kesaj permase te munguar te dimensioneve tua.

Te gjitha rolet te kane hije, din ti besh te gjitha, bash te gjitha, por jo patriotin. Ti mund te behesh çfaredo qe nuk je, por nuk behesh dot patriot. Behesh karikature dhe une ndjehem keq qe kryeministri im te behet karikature dhe ta tregojne me gisht edhe me inferioret ne rajon si karikature qe botohet dikund ne fund te gazetes me mbushe hapsirat boshe.

Provove vjeshtave te shkuara te shkoje e te shkelqeje ne Beograd, por ra kallaji shpejt sepse nuk ishe ti qe je atje, por thjeshte karikatura jote, ishe kukulla Rama qe kurdisej gjetke nga e si te ecte, cfare e si te fliste, ke e sa te zemronte, si e pse te shitej ai qe nuk ishte ne thelbin e vet.



 Edhe me tallavasportin e pazarin politik te ndeshjeve ku shite e bleve çfare te thane dhe kishe veç nje qellim, te fitoje ndonje buzeqeshje nga Vuçiqi dhe ata qe te derguan atje per te krijuar liderin e ri rajonal...

Ti je me i natyrshem, me i ndershem, me i besueshem duke i dhene çelesin e Tiranes kengetarit serb te kallashit qe nxiste e motivonte ushtaret serbe kunder shqiptareve ne luften a betejat e fundit shqiptaro-serbe se sa si patriot shqiptar qe "lufton" per Kosoven ne Beograd kunder Vuçiqit, apo ne tavoline ne zyren tende ngjyre moteli duke pozuar me drejtuesit politike te shqiptareve ne Maqedoni, apo duke bere tallavambledhje qeverie me Hashimin apo Mustafen, apo duke bere llogje fjalesh neper studio ne Prishtine, ku ende askush nuk te ka pyete troç, çfare ke bere konkretisht per Kosoven?

Pse nuk e rregullon punen me Vuçicin qe te lejohet transmetimi i energjise dhe nuk frymezon gazeta per flete rrufe patriotike apo fleta nderi me korniza per patriotizmin tuaj te madh e te shndritshem. Berisha beri Udhen e Kombit duke u kundershtuar prej teje, po ti cfare bere per Kosoven?

Berisha thirri mes stadiumit ne Shkup, djem punoni per bashkimin kombetar, ti thirre ne zyre drejtuesit shqiptare dhe u kujdese qe te shfaqej deri te Trump fotoja jote e patriotit duke bere bashke shqiptaret, duke zbatuar amanetin e Berishes, djem, punoni per bashkimin kombetar.

Gjeje veten z. Rama, mjaft duke kopjue Berishen se je kopje e keqe shume larg origjinalit.

"Mësuesit e mijë të dashur :Maxhun Bruqi, Xheva Bruqi-Hajdari,Ali Hjdari, Sabrije Hajdari "!

Prof.Xheva Bruqi-Hajdari

Xheva Bruqi- Hajdari(1937), ish profesoreshë e gjuhës dhe letërsisë  shqipe në njërën nga shkollat  fillore të Kosovës, ka arritur që me ngrohtësinë e sajë  t'i bëjë për vete nxënësit me të cilët ajo  punojë mbi dyzetë vjetë në arsim. Këtë po e dëshmojnë tani shumë letra të nxënësve adresuar asajë që është ende  gjallë dhe shëndosh !

****

Të fitosh zemrat e nxënësve si një mësuese  fshati e moshës së re, e para mësuese  nga fshati  me Normale të kryer në Prishtinë - në Rrafshin e Dugagjinit  ishte  thuajse sikur ta prekësh pikën më të lartë të  horizontit apo vetë Hyjin!

Prof. Maxhun Bruqi (25.12.1928-02.04.2016)

Yjet shëndrrisin në qiell netëve të vona shumë ...,  që në të nesërmen ta furnizojnë me energji mësuesën  tonë të dashur Xheva Bruqi-Hajdari,  e cila  punojë  mbi dyzetë vjetë  më devotshmëri kombëtare -sistematike  me ne nxënësit e sajë ....Ajo  fill pas Luftës së II-të Botërore kishte një cak që ia kishte dhënë për obligim dhe amanet i vëllai i sajë  , njeri prej mësuesve të gjenratës së dytë të Normalës së Gjakovës(1948/49 ) profesori  i gjeografisë , i ndjeri Maxhun(Rexhep) Bruqi. 


Vëlla dhe motër   synuanë   hapjen e  shtigje të reja udhërrëfyese për jetën e nxënsve të tyre :

Akademik Prof.Dr. Isuf Krasniqit, Prof.Dr. Sylë Tahirsylaj, Prof.Nepe Binakaj - Peraj, Prof.dr.Mirlind Bruqit; Prof.dr.Musa Rizajt,Dr.Burbuqe Bruqit,Dr.Smajl Avdimetajt, Dr.Sylë Bruqit,Dr.Arif Tahirsylajt  e mijëra nxënësve tjerë !!!


Drita e yjeve mishëron punën e zellshme e sublime  edhe të një mësueseje tjetër  të dashur katundi-Sabrije Hajdarit , pedagoge  subtile, edhe atëherë kur nxënësit dinin  t'ia cingërisin nervat  shumë shpesh këtyre mësuesve fshati.

Prof.Ali (Metë)Hajdari

Xheva Bruqi- Hajdari, profesoreshë e  gjuhës shqipe;Sabrije Hajdari ,mësuese e artit figurativ ;profesor Ali Hajdari (i ndjerë) ;profesor Maxhun Bruqi(i ndjerë) ishin pishtarët e arsimit shqip në Rrafshin e Dugagjinit në një  shkollë  fillore që ishte njera prej shkollave eksperimentale  më të mira në ish Jugosllavi   , kanë  arritur që me ngrohtësitë e tyre  t'i bëjnë për vete nxënësit me të cilët  ata  punuan  mbi dyzetë vjetë më ditarë në dorë ...

Prof.Sabrije(Metë) Hajdari

Këtë po e dëshmojnë tani shumë letra të nxënësve adresuar atyre  , por njërën prej tyre që do ta shpalosim më poshtë është pikante dhe atë e ka shkruar një  burrë mbi 64 vjetë  që i falënderon për dashurinë që kanë  treguar  këta mësimdhënës - përherë me ta dhe shokët e tyre!

Unë Flori Bruqi ,të gjithë këta i kisha mësues shkolle  në Shkollën  fillore  "Liria" të Isniqit(tash Sh.F."Isa Boletini në Isniq të Deçanit), në emër tim  dhe të shokëve  dhe dhe shoqëve të klasës( Nepe Binakaj-Peraj,Xhavit Rexhahmetaj,...e qindra të tjerëve) i Falenderojë nga zemra!



"Mësuesit e mijë të dashur  :Maxhun Bruqi, Xheva Bruqi-Hajdrai,Ali Hjdari, Sabrije Hajdari "!

Mënyra si na trajtuat dhe se  si na përcollet  mësimin, bëri që të dashurohemi me  të gjithë ju  dhe përmes jush ,të dojmë edhe librin  !

Gjithçka që shkruhej në to, mundohem  ta transferoja në hardiskun tim të trurit përmes sqarimeve t'juaja  të mrekullueshme dhe t'i ruaj ato për të mos u fshirë asnjëherë nga truri im!

Gjithëmonë me respekt, ish  nxënësi  i juaj i dashur!

 Flori Bruqi 


Në Prishtinë,7 mars 2017.

Letër mësuesit tim!

Edhe pse kanë kaluar mbi 25 vjet nga dita, në të cilën u ula në bankën e klasës së parë, kujtimi i asaj dite për mua ka mbetur i freskët.

Xhiroj së prapthi shiritin e kujtesës dhe ja tek më shfaqen përpara imazhet e asaj dite të paharruar, në të cilën ti mësues i dashur, na mirëprite me buzëqeshje, me ëmbëlsi, sikur të ishe prindi ynë, pasi ti i tillë u shndërrove, për aq vite sa ishim nxënësit e tu.

Mësuesi im! Mënyra se si na trajtoje, se si na e përcillje mësimin, bëri që të dashurohem me librat, që të mos më duken gogol, por përkundrazi, të më dukeshin si shokë, me të cilët të kaloja pjesën më të madhe të ditës, të përkujdesesha për ta, t’i mbështillja që të dukeshin bukur.

Gjithçka që shkruhej në to, mundohesha ta transferoja në hardiskun tim të trurit. Më pas aty i jepja komandën e ruajtjes pa të drejtë fshirjeje, derisa të jem gjallë.

Mësuesi im! Ti jo vetëm që më prezantove me të gjitha shkronjat e gjuhës tonë, por dhe më mësove t’i shkruaj bukur, e me to të krijoj fjalë, e fjalëve t’i jap kuptim.

 Gjithë këtë, vetëm ti e bëre o mësuesi im. Çdo mëngjes zgjohesha me gëzim, pasi do të vija e do të takohesha me ty, të më mësoje; të më këshilloje; të më qortoje; të gjitha këto ndikuan pozitivisht në ndërtimin e personalitetit tim.

Ti zgjodhe një profesion fisnik, atë të mësuesit; të edukuesit; të përçuesit të dijes; dhe atë e kreve e je duke e kryer me shumë sukses. Këtë e dëshmojnë dhe ish nxënësit e tu, një prej të cilëve jam dhe unë. Përpara se të ishe një mësues shëmbëlltyrë, ti ishe një njëri model, me virtyte të larta të moralit. Ti ishte gjeneratori dhe katalizatori që zgjove dhe u dhe jetë energjive dhe talenteve të mia. Ti ishe dhe je burim i suksesit tim në çdo fushë që kam lëvruar.

Sa herë që vinte 7-Marsi, ti nuk prisje prej nesh as dhurata dhe as buqeta lulesh, pasi ti na konsideroje buqetën tënde me lule shumëngjyrëshe, që lëshonin aroma nga më të këndshmet. Ti na ftoje në shtëpinë tënde dhe na gostisje sikur të ishim mysafirët e tu më të shtrenjtë. Ti përpara se të na hapje portat e dijes, na hape portat e zemrës tënde, dhe me bagazhin e pashterur të dijes që posedoje, vadisje, ujijse dhe pasuroje intelektin tonë të etur.

Çdo fjalë që ti thoje, më dukej e madhe; çdo lëvizje dhe punë e jotja më dukej e matur; çdo vlerësim i yti ndaj meje më inkurajonte pa masë dhe më shtynte të punoja më fort; të përpiqesha më tepër; të të kënaqja me arritjet e mia.

 Të shëndriste fytyra sa herë që vinim të përgatitur në mësim. Sa herë që përmend emrin tënd, njeriun e mirë kujtoj; sa herë që është në fokus portreti i një mësuesi shembullor, imazhi yt më paraqitet para syve. Sa herë që më pyesin se kujt ia dedikoj suksesin tim të deritanëshëm, përgjigja ime je ti, pasi një pjesë të mirë të rrugës që kam ndjekur, ma tregove ti. Gjurmët e tua tek unë, nuk ishin të përkohshme, por të përjetshme.

I dashur mësues! Sot, për fat të keq ka ndryshuar perceptimi dhe syri me të cilin shihen mësuesit nga nxënësit. Ka ndryshuar gjithashtu edhe konsiderata dhe këndvështrimi edhe për librat, si dhe për dijen në përgjithësi. Sot, librat shihen si një barrë e rëndë që u ka rënë mbi kurriz nxënësve dhe që duan të lirohen prej saj një orë e më parë. Në ditët e sotme, mësuesit nuk gëzojnë të njëjtin respekt nga ana e nxënësve të tyre. Shkollat nuk shihen më si djepi i dijes dhe arsimi nuk konsiderohet më si elementi kryesor dhe bazamenti i lartësimit të një individi, të një shoqërie dhe të një kombi.

Nga ana tjetër shohim mësues, të cilët janë zhveshur nga përgjegjësia dhe amaneti i përçimit të dijes tek brezat e rinj, tek filizat e sotëm dhe nesër ndërtuesit e së ardhmes.

 Dikur mësuesit i motivonte puna përpara rrogës, ndërsa sot ndodh e kundërta. Dikur, s’kishte prind që të mos shtynte dhe të dërgonte në shkollë, me hir ose me pahir, fëmijët e tij, ndërsa sot ka prindër që s’duan t’ia dinë për arsimimin dhe edukimin intelektual të fëmijëve të tyre.

Dikur fëmijët i gjeje nëpër shkolla, ndërsa sot do të gjesh me qindra e me mijëra nëpër rrugë duke punuar punë të ndryshme, dhe e gjithë kjo nga skamja e madhe që ka goditur familjet e tyre, apo do të gjesh edhe nga ata që merren me vese të ndryshme negative dhe të pakontrolluar nga prindërit.
Sot, për fat të keq, shkollat tona të cilat në teori dhe praktikë duhet të jenë djep i dijes dhe qytetërimit, janë shndërruar në vatra të degjenerimit, të shthurrjes dhe të degradimit.

 Dikur shkolla kishte një etikë në veshje që respektohej nga të gjithë, sidomos nga vajzat, ndërsa sot shohim nxënëset e 9-vjeçares dhe të mesmes të veshura si mos më keq, që i drejtohen institucioneve arsimore, me një veshje e cila nuk ta jep përshtypjen se janë duke shkuar për në shkollë, por për në vendet e degjenerimit dhe shthurrjes.

Sot, për fat të keq, çantat e nxënseve që janë në moshën e adoleshencës nuk janë më të mbushura me libra, por me mjetet e makiazhit dhe celularë. Sot, me qindra nxënës e nxënëse të kësaj moshe delikate, nuk shkojnë në shkollë me synimin për të nxënë dije, por për të konkuruar se kush e ka celularin më të fundit, për t’u ekspozuar se kush është veshur më trendy, se cilit djalë apo vajzë do t’i bjerë në sy. Mësimi nuk zhvillohet më si më parë.

Gjatë orëve të mësimit, më shumë shkëmbehen mesazhe nëpërmjet celularëve sesa i kushtohet vëmendje shpjegimit të mësuesve. Sot nuk i kushtohet më rëndësi kryerjes së detyrave shkollore dhe mësimit të librave pas orarit mësimor, por shikimit me orë të stërgjatura të programeve të ndryshme mediatike, apo nëpër internet kafe, duke luajtur lojëra të ndryshme, me të cilat po humbasin kohën kot dhe nuk po rriten shëndetshëm.

I dashur mësues! Ka shumë prej mësusve të sotshëm që nuk i ngjajnë dhe nuk i afrohen në parime dhe synime mësuesve të dikurshëm. Sot shumë prej tyre e shohin arsimin si biznes, si tregti fitimprurëse. Dijet që kanë nuk ua përcjellin nxënësve në shkolla, atje ku duhet, por nëpër kurset e ndryshme private, të cilat i kanë hapur, me qëllim që t’i rrjepin xhepat e shqiptarëve. Shumë prej tyre janë materializuar, vetëm paraja u hyn në sy.

Sërish erdhi 7-Marsi, dita kur vlerësohet kontributi i mësuesve, por sot ndryshe nga dikur, nxënësit ndihen të imponuar dhe të detyruar që t’i ofrojnë mësuesve të tyre dhurata shumë të kushtueshme, qofshin në sende dhe objekte materiale apo të holla kesh.

Më e keqja që ndodh sot, është se pseudomësues të pa-arsimuar, të cilët nëpërmjet diplomave fallco apo shfrytëzimit të lidhjeve miqësore dhe shoqërore, si dhe nëpërmjet dhënies së parave nën dorë, arrijnë të fitojnë vendin e punës, duke marrë kështu në qafë një brez të tërë, dhe as që i bren ndërgjegja për veprimet e tyre të pahijshme.

Sigurisht, nuk përfshij në këtë vorbull të gjithë, pasi ende ka nxënës, prindër, mësues dhe shkolla që krenohemi me to dhe me arritjet e tyre, por fenomenet negative të lartpërmendura po na dalin para syve pothuajse çdo ditë; na irritojnë dhe na bëjnë që të shpërthejmë. Edhe pse po përjetojmë një situatë të tillë, ne nuk jemi pesimistë, pasi shpresojmë që gjendja të ndryshojë për mirë. Zoti nuk e ndryshon gjendjen e një populli derisa ata të ndryshojnë veten e tyre. Kështuqë, ne nuk duhet të presim nga të tjerët që të ndryshojnë pa filluar me veten tonë. Ne nuk mund të presim ditë më të mira, nëse nuk mundohemi dhe kontribuojmë për një të ardhme më të ndritur për veten, familjen dhe fëmijët tanë.

Jo vetëm 7-Marsi, por çdo ditë e vitit dhe çdo vit i jetës, duhet të shërbejë për të ndërgjegjësuar të gjithë mësuesit për rolin e tyre që duhet ta kryejnë me pastërti dhe profesionalizëm. Të kuptojnë privilegjin dhe përgjegjësinë që kanë përsipër.

Le të mos harrojnë se në dorë kanë amanetin më të shtrenjtë, thesarin më të çmuar, dritën e syve të çdo prindi. Le t’i trajtojnë si të tillë dhe le të kujdesen për ta; le t’i pajisin me dije të dobishme si dhe me edukatë që do t’u vlejë në jetë.

I dashur mësuesi im! Falëndërimet e mia ndaj teje nuk kanë mbarim, pasi ti më dhe gjithçka kishe. Ma huazove pa kursim, pa kthim dhe më vlejti shumë në çdo drejtim. Sa ndryshe do të ishte vendi ynë sikur të kishte më shumë mësues si ty?!

Do të kishim një brez më të ditur, më të edukuar, më shpresëdhënës, etj. Lusim Zotin e gjithësisë që të sotmen e arsimit, shkollave, mësuesve, nxënësve dhe prindërve ta bëjë më të mirë sesa e djeshmja dhe të nesërmen më të mirë sesa e sotmja! Amin!

Fakti që po të shkruaj edhe pas kaq vitesh tregon sesa i rëndësishëm ke qenë dhe ke mbetur tek unë. Këtë letër timen, pranoje si dhuratë modeste dhe si shenjë mirënjohjeje. Sa të kem jetë e sa të rroj, ty kurrë s’do të të harroj, gjithmonë për mirë do të të kujtoj, o mësuesi im.

QANI  SULKU