Konsullata e Shqipërisë në Stamboll ka përgënjeshtruar një lajm të publikuar në gazetën turke “Daily Sabah”, që shkruante se Shqipëria është baza e furnizmit dhe shpërndarjes së drogës në Turqi. Sipas kësaj gazete, Shqipëria është vendi bazë për trafikun e drogës së re të quajtur “skunk”, bimë narkotike me prejardhje nga kanabisi.
Konsullata Shqiptare i ka mohuar këto pretendime dhe në një letër dërguar kësaj gazete thotë se “raportet e trafikut të drogës ishin të pasakta dhe kjo është konfirmuar edhe nga autoritetet turke”.
Në reagimin e Konsullatës së Shqipërisë si kundërpërgjigje për lajmin e datës 23 Maj të gazetës “Daily Sabah”, thuhet se vetëm 3 shqiptarë janë arrestuar në Turqi gjatë muajve të fundit. Ata janë arrestuar si rezultat i hetimeve të përbashkëta mes autoriteteve shqiptare dhe atyre turke. Në reagim theksohet gjithashtu se bashkëpunimi i Shqipërisë me Turqinë çoi në sekuestrimin e 1.1 ton drogë.
Kushdo që zgjedhë të kalojë nga sheshi “Skënderbej”, tashmë mund të përfitojë edhe internet falas. Bashkia e Tiranës në bashkëpunim me Albtelecom ka startuar nismën “Tirana Smart City” për ofrimin e shërbimit “Free Wi-Fi” në sheshin “Skënderbej”, ndërsa së shpejti do të vijë edhe në disa nga hapësirat publike të qytetit, si Pazari i Ri, “Qyteti Studenti” apo Parku i Liqenit.
“Testi ynë i parë e kaloi me sukses provën dhe dua t’i ftoj të gjithë, teksa shkoni në shesh, regjistrohuni një herë në rrjet dhe mandej, sa herë të kaloni këtu, do të lidheni automatikisht me internetin falas”.
Përveç internetit falas në zonat më të frekuentura nga qytetarët, Tirana këtë vit, sipas Veliajt në bashkëpunim me Albtelecom do të jetë stacioni i yjeve të muzikës botërore, të cilët do të performojnë për publikun shqiptar.
Themis Anastasiadis, ky është gazetari grek i cili përmes një shkrimi në të përditshmen “Protothema”, ka ngjallur shumë debate për termat raciste që ka përdorur ndaj shqiptarëve. Me fjalë vulgare dhe të papranueshme, gazetari ka ofenduar shqiptarët, të cilët i etiketon si “kafshë që emigruan në Greqi dhe u bënë njerëz”.
Qëndrimet raciste të gazetarit Anastasiadi kanë bërë që të reagonte dhe Komiteti i Helsinkit në Greqi, i cili ka denoncuar këtë shkrim në gazetën “Protothema”. Gazetari në fjalë flet për marrëdhëniet mes shteteve në Ballkan, duke u përqëndruar kryesisht në negociatat që Greqia zhvillon me Maqedoninë për çështjen e emrit dhe këtu sjell në vëmendje emigrimin e shqiptarëve në shtetin fqinj.
“Shqiptarët agresivë, të cilët në i bëmë njerëz dhe që erdhën nga regjimi komunist i Enver Hoxhës i shtetit kafshëror, duhet të jetë një mësim për ne. I shpëtuam. U pasuruan këtu dhe pas 25 viteve mikëpritje kthehen dhe na kafshojnë si gjarpërinj. Shikoni disa “fytyra” në Tiranë që duan të bëhen evropianë. Kam frikë se në këtë mënyrë po veprojmë edhe me Shkupin. Shqiptarët, e përsëris, të cilët ne i bëmë njerëz dhe i nxorrëm nga gjendja kafshërore, na kanë “halë në sy”.
Kështu edhe maqedonasit, nëse ju krijojmë lehtësira për anëtarësimin në BE dhe në NATO, mund të na vendosin neve VETO. Nëse anëtarësohen ndonjëherë, është e keqja e parë që do të na bëjnë, ta mbani mend këtë. Ndërkohë që ne ulemi dhe diskutojmë me ta për emrin, ata “luajnë” me Turqinë. Një tjetër gjarpër që ne e ushqejmë si idiotë”, është një pjesë e shkrimit shkëputur nga analiza e gazetarit grek Themis Anastasiadis.
Peripecitë e emigrantëve shqiptarëve për t’u integruar në shoqëritë e vendeve ku jetojnë janë të njohura tashmë. Nuk janë pak por gati një milionë e gjysmë që e kanë gjetur të ardhmen e tyre jashtë vendit. Por sa prej këtyre shqiptarëve kanë arritur të ruajnë traditat dhe gjuhën e tyre në shtetin ku jetojnë e punojnë? Me statistika është e vështirë ta thuash, por me siguri që ekziston si problem.
Për Nuredinin, i cili ka 21 vite që ka emigruar me familjen në Itali, kjo gjë është një shqetësim më vete. Ai erdhi enkas nga Brindisi për të marrë pjesë tek rubrika “Ka një mesazh për ty” në mënyrë që t’i kërkonte vajzës së tij Ada që t’i mësojë shqip nipit 6-vjeçar.
Megjithëse Mikele është gjysëm italian nga ana e të atit, sipas gjyshit, kjo nuk duhet të jetë pengesë që të përfitojë sa më shumë nga kultura e dy vendeve. Ai kërkoi që të paktën të dijë të flasë e të shkruajë shqip, pasi për të është e pa konceptueshme që fëmija të mos flasë gjuhën e nënës.
Duke u kthyer pas në kohë, Nuredini tregoi sesi u detyrua të emigrojë me gjithë familjen në vitin e tmerrshëm të 1997-ës. Ada në atë kohë sapo kishte filluar gjimnazin dhe udhëtonte çdo ditë me tren nga Durrësi në Tiranë dhe anasjelltas. Duke e parë situatën që sa vinte dhe përkeqësohej, Nuredini mori një vendim, të cilin nuk do e kishte marrë asnjëherë në kushte normale.
Mes krismave që dëgjoheshin nga të katër anët, ai mori bashkëshorten, dy fëmijët e moshës 9 dhe 16 vjeç dhe hipën në një anije të vjetër për të shkuar drejt Italisë, duke lënë pas prindërit dhe gjithë jetën që kishin ndërtuar deri në ato momente. Pas 24 orësh udhëtimi me rreziqe, mbërritën në Brindisi dhe autoritetet i strehuan në një kamp. Duhej t’ia nisnin nga e para sepse ishin mes katër rrugëve, me dy fëmijë.
Me kalimin e kohës, Ada u njoh dhe u dashurua me Roberton, një italian, i cili sot është bashkëshorti i saj. Aty filloi të normalizohej jeta e familjes sepse gjetën një shtëpi, fëmijët u shkolluan dhe pas disa vitesh u pajisën me dokumente të rregullta. Nuredini gjatë këtyre viteve punoi shumë që jo vetëm të ndihmonte familjen e tij, por edhe të afërmit në Shqipëri, ashtu siç bëjnë shumica e emigrantëve.
Një ndihmesë të madhe ka dhënë dhe Ada duke u përkujdesur në maksimum për të afërmit e saj. Ashtu siç u shpreh Nuredini, kjo ishte një nga arsyet për të cilën kishte ardhur në studio, pasi dëshironte ta falenderonte për kontributin dhe dashamirësinë që ka treguar për familjarët. Por kjo ishte gjysma e mesazhit të ëmbël që i ati donte t’i jepte të bijës. Gjysma tjetër, ajo paksa më e athët e më pikante ishte shqetësimi se Ada nuk i ka mësuar djalit të saj, Mikeles gjuhën shqipe.
“Djali kupton shqip, por nuk e flet. Ai reagon po të flasësh keq për atë, por nuk na e kthen në shqip, por në italisht”, u shpreh Nuredini. Sipas tij, ky është një fenomen tek shumë shqiptarë, jo vetëm tek vajza e tij dhe për këtë sjell në vemendje një situatë konkrete.
“Dëgjoj një ditë një zonjë në një supermarket që i fliste italisht fëmijës. E njihja atë zonjën sepse ishte nga fshatrat e Kavajës. I thashë: ‘Me këtë italishten që flet ti, si mund t’i flasësh fëmijës? Fliti ore shqip! Kur do ta mësojë ky?’ Më tha që kështu jemi mësuar. I bëra një pyetje: ‘Ti si i shikon ëndrrat, në shqip apo në italisht?’ ‘Pse ma bën këtë pyetje’, më tha. Jo i thashë unë, sepse atëherë njeriu është pa ndienja. ‘Shqip i shikoj’, më tha. ‘Atëherë je shqiptare puro’, i thashë, andej nga Kavaja ndaj fliti fëmijës shqip”.
Ada, vajza e Nuredinit është surprizuar së tepërmi kur e ka parë që nga krahu tjetër i murit të studios ishte babai i saj. Ajo nuk i ka ndalur dot lotët kur janë përmendur njerëzit e dashur, të cilët Ada i ka mbështetur në vështirësi e fatkeqësi e që tashmë nuk janë më.
“Nuk e kam patur kurrë iniciativën për të të falenderuar. Para 10 vjetësh vdiq motra ime. Ti e di sa ke bërë për atë. Ti ia zgjate jetën asaj dhe 3 vjet të tjera. Rasti i dytë ishte dhe për mamin tënd e bashkëshorten time. I ke qëndruar në kokë gjatë operimit që bëri te valvula në zemër. Po të mos ishe ti edhe ajo sot nuk do të ishte. Me një fjalë ti ke qenë gjithmonë e gatshme për të ndihmuar nënën tënde, por edhe të tjerët. Për këtë doja të të falenderoja publikisht dhe besoj që ti je ajo vajza që kanë qejf ta kenë të gjithë prindërit!”, iu drejtua Nuredini të bijës, duke e falenderuar për gjithçka që ka bërë.
Ndërsa Ada iu përgjigj: “Në qoftë se unë jam sot kjo që jam është falë këtyre prindërve! Çdo gjë që bëj nuk e mendoj, por më vjen natyrshëm sepse prindi është i pazëvendësueshëm dhe nuk kam nevojë për faleminderit”.
Por asaj iu rikthye buzëqeshja nga mesazhi tjetër i të atit në lidhje me gjuhën shqipe. Ajo u mundua të “justifikohet”, duke thënë: “Djali di shqip, por nuk flet sepse ka frikë se gabon”.
Nuredini ishte i përgatitur sepse tregoi “penalitetet” në rast se Ada nuk i mëson shqip Mikeles. Ai u la afat deri në fund të vitit që nipi të flasë shqip, përndryshe nuk do jenë më të mirëpritur në fundjavë tek shtëpia e gjyshit, siç tashmë e kanë bërë traditë që të mblidhen.
“Po i lej afat deri në fund të Dhjetorit. Djalit nuk do i flasësh kurrë më italisht, vetëm shqip dhe brenda kësaj kohe t’ia mësojë. Por nëse djali më 31 Dhjetor nuk më flet mua shqip, atëherë ajo nuk do të vijë më në shtëpinë time, siç mblidhemi të dielën”, “kërcënoi“ Nuredini.
Nga ana tjetër Ada tregoi se djalit i flet edhe shqip edhe italisht, pasi bashkëshorti dhe prindërit e tij janë italianë, si dhe në shkollë mëson në gjuhën italiane, ndaj dhe duhet të ruajë një balancë mes të dyja gjyhëve.
Mikele i premtoi gjyshit se do ta mësojë gjuhën shqipe, duke e lumturuar pa masë. Por Nuredini gjithashtu “e kërcënoi” se nëse nuk do ta mësojë, nuk do t’i blejë më lodra.
Pasi e solli të bijën nga Brindisi në Tiranë për t’i dhënë këtë mesazh të rëndësishëm, Nuredini bëri gjithashtu një apel edhe për shqiptarët nëpër botë e për shtetin shqiptar që të ndërmarrin hapa konkretë për ruajtjen e gjuhës shqipe tek brezat e rinj.
“I bëj thirrje të gjithë shqiptarëve që t’u mësojnë shqip fëmijëve. Me këtë rast u bëj thirrje edhe qeverisë që të bëjë ndonjë gjë për të hapur shkolla që të mësojnë të paktën për një vit që të shkruajnë e të flasin gjuhën amtare”.
Takimi nënë e bir për herë të parë pas 45 vitesh është pritur me emocion të madh në studion e “E Diela Shqiptare” në TV Klan. Nisur nga rrethanat, Lumturi Bregu ishte detyruar ta braktiste djalin e saj kur ishte veçse një foshnje 3 muajshe, por nuk ka rreshtur kurrë së kërkuari për të.
Përtej dëshirës për ta takuar, Lumturia ka qetësuar shpirtin nga dilema e mundimshme se a do arrinte Fatjoni ta falte që e braktisi. Nga sot nuk ka më asnjë dyshim. Përqafimi i ngrohtë mes tyre i ka hapur rrugën një kapitulli të gjatë pranimi dhe njohje mes të dyve.
Lumturia kishte udhëtoi enkas nga Palermo e Italisë, ku jeton prej 25 vitesh, drejt Tiranës për të kërkuar të birin. Teksa tregonte historinë e saj në studion e emisionit, ajo nuk e dinte që stafi i’a kishte gjetur djalin dhe ai ishte pak metra më tutje, përtej murit, duke dëgjuar me kureshtje të vërtetën e ardhjes së tij në jetë.
Fatjoni është birësuar nga një çift nga Pogradeci dhe pas disa vitesh është zhvendosur me banim në një fshat të Elbasanit. Teksa e ëma biologjike, Lumturia e kërkonte pa pushim, nuk e dinte që familja që e kishte birësuar e kishin sjellë aq afër saj, pak minuta larg qytetit të Elbasanit. Ai mësoi që ishte fëmijë i adoptuar që në moshë të re, por kurrë nuk e ka ditur se cila ishte nëna që e solli në jetë.
Por cila është historia e Lumturies dhe Fatjonit?
Ende pa mbushur 16 vjeç, Lumturia u dashurua me një djalë nga Elbasani, me të cilin mbeti shtatzënë. Dy familjet nuk e dinin për lidhjen e të rinjve dhe as ata vetë nuk ishin të përgatitur për të sjellë në jetë një fëmijë. Sapo i dashuri i saj mori vesh faktin se do bëhej baba, këmbënguli që Lumturia ta hiqte fëmijën, por ajo nuk pranoi. Ai e braktisi dhe Lumturia duhej të përballej e vetmje me pasojat që do vinin pasi të mësohej fakti se ishe shtatzënë. Ka qenë një moment thuajse prag tragjedie dita kur i ati i Lumturies ka marrë vesh të vërtetën për të bijën. Si një ish-ushtarak e veteran i nderuar në qytetin e tij, shteti i kishte dhuruar armën e shërbimit, të cilën e mbante në shtëpi. Në një moment dëshpërimi të thellë nga braktisja e të dashurit, në prag të lindjes së një fëmije e vetme dhe frikës nga “persekutimi” i opinionit publik, Lumturia mori armën e të atit dhe vendos t’i japë fund jetës.
Fatmirësisht i ati e vërejti që ajo kishte marrë armën dhe lajmëroi policinë, e cila mundi ta parandalonte tragjedinë në kohë. Nga marrja në pyetje, ajo u detyrua të tregonte të fshehtën e saj dhe kështu familja mësoi se vajza e tyre priste një fëmijë. Vështirësitë për adoleshenten që priste të bëhej mama u shtuan edhe më tepër, pasi i ati nuk arrinte ta pranonte këtë gjë. Edhe kur lindi, Lumturia ishte e vetme, pasi nuk i tregoi asnjërit prej pjesëtarëve të familjes që t’i gjendej pranë.
Mëngjesin e 22 Janarit të vitit 1973 ajo shkoi në maternitet për të sjellë në jetë Fatjonin. Për tre muaj ajo qëndroi bashkë me të birin në maternitet, duke e ushqyer vazhdimisht me gji. Imazhi i foshnjes ende nuk i shqitet nga mendja, megjithëse kanë kaluar plot 45 vjet.
Duke iu dridhur zëri ajo tha: “Nuk më hiqet nga mendja. Ai ishte bjond, me pak flokë të rëna si i ati, sytë i kishte me qerpikë të kthyer. Çuni ishte i bukur. Ia vura emrin Fatjon Bregu, me mbiemrin tim”.
Pas tre muajsh Lumtria duhej të linte spitalin dhe të kthehej në punë tek Uzina Kimike në Mjekës. U largua zemërthyer sepse djalin nuk e mori dot me vete. Ajo kujtoi e trishtuar sesi babai nuk e lejoi ta merrte djalin në shtëpi, për shkak të opinionit të njerëzve.
Përpos kësaj ajo kishte probleme shëndetësore, të cilat vazhdon t’i ketë edhe sot. Lumturia si një adoleshente pa përkrahje, pa mundësi ekonomike e shëndetësore dhe e paragjykuar nga njerëzit u detyrua të hidhte firmën me dorën që i dridhej, që djali të kalonte nën kujdestarinë e shtetit.
“Vajta për ta parë çunin prapë në maternitet, ato ma nxorrën dhe ika prapë në shtëpi. Kur vajta herën tjetër e kishin larguar dhe nuk e gjeta sepse e kishin çuar në befotrof. Një komshia ime që ishte mami më tha që e kanë çuar në Shkodër. Vajti çuni i xhaxhait për ta kërkuar dhe vëllai im po ashtu, por u thonin që “nuk kemi këtu Fatjon Bregu” e nuk tregonin”, rrëfeu ajo.
Kështu Lumturia u nda nga Fatjoni pa mundur ta shohë më kurrë. Çdo derë ku trokiste i mbyllej dhe kjo e bënte ta përjetonte aq keq sa sot pas 45 vitesh i janë shteruar dhe lotët. Ajo tregoi se herë pas here djali i dilte në ëndërr dhe ngrihej nga gjumi duke qarë, por këtë dhimbje nuk mundej ta ndante me askënd.
Në vitin 1982 Lumturia u martua me një minoritar, me të cilin u divorcua pas 10 vitesh. Në vitin 1993 u njoh në Elbasan me një shtetas italian, me të cilin u martua dhe u zhvendosën në Palermo për të jetuar. Pas 15 vitesh italiani u nda nga jeta dhe tashmë Lumturia jeton e vetme që prej vitit 2008.
E vetmja gjë që e mban në jetë është kujtimi për djalin e saj të vetëm, Fatjonin. Ajo erdhi enkas nga Italia për ta kërkuar tek rubrika “Ka një mesazh për ty” dhe e priti me shumë gëzim lajmin që stafi i emisionit kishte rënë në gjurmët e djalit. Për herë të parë pas 45 vitesh ajo mundi të shohë fytyrën e t’i dëgjojë zërin Fatjonit nga mesazhi që gazetarët i kishin dërguar në Selanik, aty ku jeton që prej fillimit të viteve ’90.
E humbur në mendime teksa nuk ngopej duke e parë, ajo u shpreh: “Nga fytyra mua më ngjan. I ngjan dhe pak atij, por ka ndryshuar shumë nga tre muajsh në 45 vjeç”. Ajo nuk po u besonte syve dhe nuk mundi të thoshte shumë fjalë.
“Jam e lumtur që e shoh. Më ka munguar, por nuk e kam harruar dhe gjithmonë e kam kërkuar. Unë kërkoj që të më mirëkuptojë. I kërkoj falje që e lashë se nuk kisha mundësi ta mbaja për momentin”, tha Lumturia pak para se të përshëndetej me djalin përballë e t’i jepnin njëri – tjetrit përqafimin e munguar.
Nga ana tjetër Fatjoni ka qenë akoma dhe më fjalëpak, duke u mjaftuar me shprehjen: “I ka jeta këto gjëra…”. E teksa e përqafonte me shumë dashuri, i tha të ëmës: “Do të mirëkuptohemi për çdo gjë, pa merak”.
Lumturia nuk mundi të priste fund më të lumtur sesa ky që e kishte ëndërruar për vite me radhë. Jo vetëm që gjeti djalin e saj të vetëm, por mori prej tij mirëkuptim dhe falje. Derisa u mbyll emisioni, ata nuk ndalonin së pyeturi njëri – tjetrin për të mësuar sa më shumë gjëra. 45 vite mungesë nuk janë pak, por nuk janë dhe shumë, nëse do arrijnë të ruajnë të njëjtin respekt dhe dashuri që shfaqën sot tek “Ka një mesazh për ty”.
Kryeministri i Kosovës, Ramush Haradinaj ka deklaruar se Kosova do të pranojë pajtimin me Serbinë në këmbim të njohjes. Sipas tij, kjo nuk do të thotë se do harrohen krimet e bëra, deklaron Haradinaj për RTK 2.
Haradinaj tha se pajtimi nënkupton të kalohet mbi të zhdukurit, të dhunuarit e të vrarët, por shpjegoi si duhet bërë kjo.
“Njohja.. çka mund të jep Kosova që të arrihet kjo marrëveshje, një pajtim, se tjetër nuk kemi çka japim. Pajtimi nuk është pak, do të thotë të kalohet mbi dhimbjen tonë, mbi të zhdukurit, mbi të vrarët, mbi dëmet, mbi dhunimet seksuales, me ekonomi të shkatërruar e të plaçkitur, e kur ne të pajtohemi, po japim shumë, më shumë se që dikush kish mujt me dhanë. Nuk po themi me harru, se nuk e bëjmë kurrë, por ne mund të pajtohemi ndonjëherë, për njohje.
A është ky viti për këtë? Nuk mund të ngutem të them për këtë, por ne kemi kërkuar ndihmën e miqve tanë dhe po ju tregoj që Kosova kur qëndron pas Amerikës, e bënë për interesin e vet”, tha ai.
Ai nuk tha nëse këtë vit do të ndodh pajtimi dhe njohja, por tha se ky është viti kur Kosova duhet anëtarësohet në Organizata Ndërkombëtare e Policisë Kriminale INTERPOL.
Haradinaj u shpreh i bindur se do të ketë vende që do të kërkojnë anëtarësimin e Kosovës në këtë organizatë.
“Çdo vend që e pengon Kosovën të anëtarësohet ne INTERPOL është duke e ndihmuar luftimin e krimit trans-nacional. Është gabim. Kush do ta luftojë krimin trans-nacional e ndihmon Kosovën të anëtarësohet në INTERPOL. Këtë vit është koha kur duhet të vendoset kjo punë. Jam thellë i bindur që plotë vende do të kërkojnë anëtarësimin e Kosovës në INTERPOL se ashtu luftohet krimi trans-nacional që është i rrezikshëm, është kërcënim”, tha ai.
Kryeministri Ramush Haradinaj, ka kërkuar nga shtetet mike të ndihmojnë Kosovën të anëtarësohet në Interpol. Haradinaj ka folur edhe për anëtarësimin e Kosovës në OKB, ku sipas tij, shpejt duhet mbyllet kjo çështje.
Forca të armatosura të ushtrisë së Serbisë së bashku me pjesëtarë të xhandarmerisë serbe janë vendosur që nga mëngjesi i sotëm afër kufirit të Jarinjes.
Sipas këtyre burimeve, ata janë dislokuar në Rudnicë, që ndodhet pak metra nga Jarinja në drejtim të Serbisë dhe janë duke kontrolluar të gjitha hyrje-daljet e personave dhe automjeteve, të cilat qarkullojnë Kosovë-Serbi dhe anasjelltas.
Po sipas këtyre burimeve, është hera e parë që nga shpallja e pavarësisë së Kosovës që ushtarët serbë dhe të armatosur shihen në këtë vend.
“Ushtarë të Serbisë nuk janë parë ndonjëherë afër kufirit prej krijimit të Kosovës shtet i pavarur, dhe prezenca e tyre ka befasuar edhe policët kufitarë të Kosovës. Nuk dihet qëllimi i prezencës së ushtarëve të armatosur serbë sot afër kufirit”, kanë thënë burimet.
