Fatma Haxhialiu ia mbyll gojën ndjekësit me përgjigjen

Moderatorja e njohur, Fatma Haxhialiu është shpesh në qendër të vëmendjes së mediave për thumbimet që i bën personazheve të njohur apo për faktin që flet pa doreza, por edhe për jetën e saj private.



Së fundmi Fatma ka bërë një postim me anë të të cilit ka dhënë një mesazh shumë të fuqishëm për femrat dhe të qenurit feministe. Mes komenteve të shumta që e komplimentojnë për këtë shkrim, Fatmës i ka rënë në sy komenti i ndjekësi dhe ka vendosur t’i përgjigjet. “Paska humb gjoksi fare”, komenton ndjekësi.



Në fakt edhe po të ketë humbur për sy si të tutë pak rëndësi ka, sepse ai gjoks ka rritur një dritë dielli. Ndaj me krenarinë më të madhe rrah gjoksin, sepse jam e bindur që im bir nuk do vuajë ende nga kompleksi i Edipit në moshën tënde”, i përgjigjet Fatma.

28 vjet nga eksodi me anijen “Vlora”, 20 mijë shqiptarë zbarkuan në Bari

28 vjet më parë rreth 20 mijë shqiptarë lanë tokën mëmë në kërkim të një jete më të mirë në anën tjetër të Adriatikut. Në pikënisje të këtij rrugëtimi drejt “tokës së premtuar”, mërgimtarët, që kishin qenë për vite me radhë veçse fshehurazi me kulturën italiane, përmes sinjalit që arrihej në mënyrë klandestine nga antena të improvizuara, ishin shpresëplotë se do të gjenin lirinë dhe mirëqenien e munguar.

20 mijë emigrantë shqiptarë zbarkuan në brigjet e Barit me anijen “Vlora”, që ishte nisur nga porti i Durrësit.


Sikurse tregohet në dokumentarët e shumtë dhe në rrëfenjat e protagonistëve, shqiptarët u transferuan nga porti në stadiumin “Vittoria”. Ndërkaq, anija me refugjatë, ishte refuzuar më herët në Brindisi dhe kishte ndryshuar trajektore për t’u tërhequr më pas nga rimorkiatorët dhe për t’u ndalur përfundimisht në portin e Puglias.

“Janë njerëz, njerëz të dëshpëruar. Nuk mund t’i kthejmë pas, ne jemi shpresa e vetme e tyre”- u shpreh asokohe kryebashkiaku i qytetit, Enrica Daldino, falë të cilit fati iu qeshi edhe të përvuajturve.

Kthyer në aktualitet, Italia nuk mund të konsiderohet më një vend “mikpritës”, pasi anijet me mijëra refugjatë nga vendet e Lindjes, nën urdhrat e ministrit të Brendshëm, Matteo Salvini, njëherësh zv/kryeminstër, e kanë të ndaluar të ankorohen në brigjet italiane.

Ky vendim vjen pas krizës së refugjatëve të viti 2015, që dobësoi Bashkimin Evropian dhe u shndërrua në një kartë të suksesshme në fushatat e forcave populiste.

Nga Albert Z. Zholi : Rrëfimi/ Erdhi për Dritëroin, ja çfarë i ndodhi profesorit francez

Një histori e pabesueshme madje që ja kalon dhe imagjinatës së filmave të Hollivudit. Një ngjarje sa tragjike po aq dhe komike. Një ngjarje që kushdo ta dëgjoj sot nuk do ta besoj dhe do ta quaj si një trillim të rastit. Por duke e njohur për vite seriozitetin, korrektësinë, arritjet në jetë dhe nivelin intelektual të mikut tim Robert Maliqit dyshimi i trillimit mu fashit menjëherë. Ai e tregonte ngjarjen rrjedhshëm dhe sipas rastit herë qeshte dhe herë nevrikosej. Shkak për këtë u bë shkrimi I Artistit të Popullit Luftar Paja për shkrimtarin e madh Dritëro Agollin. Duke komentuar këtë rast të Luftarit me Agollin, Roberti më thotë që edhe unë kam një rast si ky por edhe më të pabesueshëm. Rrëfimi i rrjedhshëm, saktësimi i detajeve dhe kohës patjetër të hiqnin çdo dyshim për trill…

Robert më thatë që keni një rast të ngjashëm si i Luftar Pajës me Dritëro Agollin, për ku dhe kur bëhet fjalë?

(Qesh). E di që edhe mund të mos e besosh se takon shumë njerëz, por edhe sot kur e kujtoj vetë them me vete se disa herë bota ka të drejtë që na quan delja e zezë dhe kjo për faj vetëm të politikave jo korrekte në drejtim të ekonomisë, mos respektit të institucioneve dhe përfitimeve nga posti shtetëror. Në atë kohë punoja te Reparti i BRISKU-t. Ishte fund korriku 1992. Shqipëria po zbrazej për çdo ditë. Pak të rinj shikoje në qytete. Të gjithë e kishin mendjen vetëm dhe vetëm të iknin. Polici në kufi për 10 mijë dhrahmi mbyllte sytë dhe as të pyeste se ku dhe si do shkoje. Mjerim në ekstrem. Dyqanet të boshatisur dhe pse vinin shumë ndihma humanitare. Shumë nga këto nuk dihej nga shkonin. Policia ishte si mos më keq. Asnjë trajtim dhe pse luhej me kokën. Policët ndoshta ishin më të persekutuarit e kohës. Mezi mbanin familjen dhe pse punonin pa orar. Nuk paguheshin jashtë orarit dhe pse kishin detyrë të vështirë. Atë ditë fund korriku nga ora 15-00 vijnë dhe më thërrasin në repart se duhet të shkosh patjetër në Rajonin 3 të Policisë në rrugën “Mine Peza” se është një rast disi i veçantë.

-Pse ju thirrën konkretisht ju dhe paraprakisht nuk ju thanë se për çfarë rasti bëhej fjalë?

Më thirrën të shkoja unë pasi dija italisht dhe bëhej fjalë për një person që dyshohej se ishte shqiptar por që thoshte jam i huaj. Mua nuk më thanë asgjë paraprakisht vetëm më thanë se do shkosh ti se din italisht. Me makinë më çuan në Rajonin e Policisë Nr. 3. Hyra në zyrën e oficerit të rojës dhe shikoj policin roje me këmishë të hequr, me kanotiere dhe përballë tij një burrë rreth të 60 me një pamje fisnike, me këmishë me baltë që rrinte si i ngrirë. Sa u futa unë ai u ngrit në këmbë dhe më shikonte me besim te drejtësia që mund të sillja. Më bëri përshtypje ai njeri. Në fytyrë tregohej fisnikëria dhe pafajësia e tij. Pyeta policin e rojës si qëndron puna:

-Po ja shef, ky personi hiqet sikur s’është shqiptar por që di shqip. Unë mendoj se është nga ata që ka tentuar të emigrojë dhe tani që e kontrollova shoh se s’ka asnjë dokument dhe është pa asnjë gjë identifikimi. Besoj ka ardhur këtu që ta pajisim me ndonjë dokument dhe ta lëmë, por unë mendoj se ka diçka tjetër në këtë mes. Do ketë ndonjë kleçkë. Do jetë besoj nga veriu dhe kushedi si është puna. Nuk ka të huaj pa dokumente, kurrë nç botë. Ata nga koka tek kçpucçt vetëm dokumente kanë. Por unë këmbëngul që nuk është i huaj pasi shikoj e nuhas që di shqip…

Nga e nuhat ti?- i them.

-Po ja sa herë i them unë çohu dhe ngre dorën lart ai çohet. Sa herë ul dorën poshtë dhe i them ulu, ai ulet. Nënqesha me vete. Mirë i them dakord por vishe këmishën se je me shërbim dhe tregon figurë të keqe. E kush do më shohë këtu. Si jemi bërë ne as dreqi nuk na hedh sytë. Mirë mirë po vishu I them. Pastaj ju drejtova italisht personit që ndiqte me sy bisedën tonë:

– Nga Jeni Ju zotëri?

-Nga Franca! Profesor në Universitetin X…Shtanga! E dini mirë italishten i them, shumë më mirë se unë. Jo më thotë ju e dini më mirë. Por mund të flas dhe anglisht apo gjermanisht nëse mundeni. Pra zotëronte anglisht, italisht, gjermanisht dhe pse ishte Francez. Psherëtiva me vete. Çfarë gafe kishte bërë polici. Ndërkohë që e pyesja polici herë më shikonte mua herë i tundte kokën Profesorit. Ende shfaqte nuance mosbesimi. Shiko se të gënjen më thoshte mua. E pashë me inat. E kuptoi që s’po e përkrahja dhe tha e mirë bë si mendon vetë.

Fillova ta pyes Profesorin… Ku i kini dokumentet?

– Ah, !-dhe ishte gati të lotonte. Erdha nga Franca dhe zbrita në Rinas. Shikoja për ndonjë TAXI. Se dija që këtu s’ka vetura me ngjyrë të veçantë. Pranë meje qëndroi një veturë e vogël ku ishin dy veta. Ata ma bënë me shenjë për ku? Unë u thashë Tirana, Tirana. Ma bënë me dorë që hip. Njëri doli dhe më futi valixhen në bagazh. Sa ikëm disa kilometër devijuan nga rruga dhe u ndalën pranë një parcele me misër. Më kapën nga duart dhe filluan të më kontrollojnë. S’më lanë në xhepa asgjë. Asgjë! Edhe një pako çimçakiza ma morën. Madje edhe një prefëse thonjsh. Më lanë pa asgjë në xhep. Më morën të gjitha dokumentet, portofolin, lekët, biletat, të hollat as një mbeturinë s’më lanë në xhepa. Pastaj i hipën makinës duke marrë me vete dhe valixhen. Ngela si hosteni në diell. Nuk dija se çfarë të bëja. Këtë lloj grabitje se kam parë as në filma. Në mes të drekës, në mes të qarkullimit, disa kilometra larg kryeqytetit të grabitet një i huaj? Në Francë s’do ja them njeriu se do thonë ka lajthitur. Kaq i pabesueshëm është ky lajm. Por fukarallëku…

-Po pastaj ku shkuat?

-Dola në rrugë kryesore aty ku ata u kthyen dhe vazhdova rrugën. Pashë një urë dhe një tabelë të vjetër që shkruante Vora. U vara poshtë urës ku ishte një parcelë me shalqi, Aty kishte dy punëtorë që mblidhnin shalqi. Doja të vija patjetër në Tiranë po nuk kisha lekë. Asnjë nuk do më merrte pa lekë. Unë se mendoj të hip pa biletë në tren apo autobus. Rrija anës parcelës me shalqi sa mu afrua njeri. I fola anglisht dhe italisht se doja të punoja të fitoja ca para për një biletë në Tiranë. Nuk më kuptonin. Athere me shenjë I thosha punë, për lekë. Me shenja. U kuptuam si u kutuam, punova nja 4 orë, dhe kur do iknin ai personi më dha ca lekë dhe më çoi te stacioni trenit. Erdha në Tiranë dhe kudo thosha Policia, Policia të dorëzohesha derisa erdha këtu.

-Po ç’tu desh që erdhe këtu? Cila është arsyeja?

-Po kam një mik të madh. Kam mik Dritëro Agollin. A e njeh? E ke dëgjuar? Pasi më prêt sot te 15-katshi.

-Sa dëgjova emrin e Dritëroit shtanga.

-Bobobo thashë më vet ku jemi futur!

-Dua të njihem më mirë me veprën e tij. Kisha kohe që përgatitesha. Ai është një shkrimtar I madh dhe ju duhet të krenoheni me të.

-Ai fliste unë ktheva kokën nga polici. Ai po hante bukë me domate dhe këmishën se kishte mbërthyer ende. Kur dëgjoji emrin e Dritëroit i ngeci buka në grykë. Mu këputën gjunjët. Ku ishim katandisur. Vjen një profesor i nderuar dhe ne e trajtomë si kafshë. Më vinte turp nga vetja. Më dukej se e kisha bërë unë atë padrejtësi. Ishte e pafalshme. Trupi më dridhej. Asgjë nuk mund ta justifikonte këtë rast. Sado mirësjellje të tregoja ngjarja ishte bërë. Një situatë e nderë. Për disa momente heshta. Ç’të thoshja? Polici rrinte si i nemitur. Marr në tavolinën e shërbimit numëratorin e telefonit të Tiranës dhe gjej emrin e shkrimtarit të madh. I bie numrit..

-Urdhëro dëgjoj zërin e tij në anën e tejme…

– Zoti Dritëro, ju jeni?

– Po unë jam, më thotë.

-Të lutem në Polici është një profesor francez që ju kërkon. I ka ndodhur një incident i vogël por….

– A është gjallë? Gjallë a është? Kjo është kryesorja- më thotë ai me nxitim….

-Po gjallë është por e kanë grabitur!

– S’ka problem, kryesorja që është gjallë. Ne të grabitur jemi të gjithë në këtë vend. Kur grabisin ata që na drejtojnë ç’pret nga ata që janë poshtë. Po këputi një kokërr mollë gjenerali, ushtria sheshon gjithë plantacionin. Më thoni ku jeni?

– Në Rajonin e Policisë Nr, 3 tek “Mine Peza” – i them.

– Të lutem ma trajto mirë deri sa të vij. Për 5 minuta jam aty. Kam tërë ditën që e pres, Isha në merak. Thosha diçka i ka ndodhur. Dhe ashtu është ….Erdha, erdha…!

Lashë receptorin dhe u lehtësova.

-Ju drejtova profesorit:

Agolli po vjen tani. Ai buzëqeshi. Fytyra i mori një pamje engjëllore. Të falënderoj shumë, shumë. Të dy u treguat shumë korrekt me mua. Sa fisnik. Nuk donte ta hidhte poshtë policin pasi e dinte mirë ç’e priste po të ankohej tek Agolli. Polici rrinte me gojë hapur dhe s’u besonte syve se çfarë po ndodhte. Ndërkohë përpara Rajonit ndalon një Fiat i kuq. Prej andej zbriti Agolli. Polici u fsheh pas dritares mos ta shikonte. E shoqërova profesorin deri te makina. Agolli sa e pa ju hodh në qafë. As e vuri re ishte larë apo ishte pis. E mori për krahu dhe e futi në makinë. Pastaj erdhi më dha dorën duke më falënderuar. Më hoqët një siklet të madh më tha. S’dija ku të shkoja. Nuk dija. Zemra po më çahej…Por ja…. Më tha disa herë faleminderit dhe u largua. Ky ishte takimi i parë dhe i fundit nga afër me Agollin e madh.

Presidenti i Kuvendit shqiptar zt. Gramos Ruçi falenderon Republikën e Serbisë!

Postieri i Serbisë- Gramos Ruçi

Në faqen e djeshme zyrtare të Kuvendit të Shqipërisë që administrohet sigurisht nga Kryesia e Kuvendit, shënohet: Kryetari i Kuvendit të Shqipërisë z. Gramoz Ruçi zhvillon një takim me homologen serbe znj. Maja Gojkovic. 

Poshtë titullit, informacioni vijon në ligjëratë të drejtë: “Kryetari i Kuvendit, z. Gramoz Ruçi, i ka dërguar një letër falënderimi Kryetares së Parlamentit të Serbisë, Znj. Maja Gojkovic me rastin e krijimit të Grupit Parlamentar të Miqësisë Serbi-Shqipëri në Asamblenë Kombëtare të Serbisë. “Me kënaqësi mora lajmin për krijimin e Grupit Parlamentar të Miqësisë Serbi-Shqipëri në Asamblenë Kombëtare të Serbisë.

 Gjej rastin t’Jufalënderoj për këtë iniciativë dhe t’i uroj Grupit të Miqësisë një veprimtari të frytshme, në përmbushjen e misionit të tij. Dëshiroj gjithashtu t’Ju informoj se në Kuvendin e Republikës së Shqipërisë funksionon prej vitesh Grupi Parlamentar i Miqësisë Shqipëri-Serbi, i cili ka kontribuuar në zgjerimin e kontakteve dhe të bashkëpunimit ndërparlamentar.

 Grupet Parlamentare të Miqësisë përbëjnë një mundësi më shumë për intensifikimin e marrëdhënieve midis institucioneve të të dyja vendeve tona dhe kontakteve e miqësisë midis qytetarëve që ne përfaqësojmë. Shpreh bindjen time se bashkëpunimi vizionar dhe i sinqertë midis Shqipërisë dhe Serbisë do të shërbejë si një faktor i rëndësishëm për prosperitetin, paqen, stabilitetin dhe sigurinë në rajon”, shkruhet në letrën e falënderimit të Kryetarit të Kuvendit GramozRuçi, dërguar Kryetares së Parlamentit të Serbisë Maja Gojkovic”. (Shih faqja zyrtare e Kuvendit tëShqipërisë).


Vini re ndryshimin:

Përjashtuar titullin i gjithë informacioni është vetëm një letër me “bla,bla,bla…”që Gramozi i ka dërguar homologes serbe, thua se bëhet fjalë për një korrespondencë të thjeshtë zyrtare. Dhe nuk do të ishte keq nëse do të ishte një korrespondencë e tillë derisa është e vërtetë. Por kur të bashkohet kumti i titullit me atë të tekstit, zbulon se Kryetari i Kuvendit të Shqipërisë paska shkuar vetë në Beograd. Dhe sipas shënimit zyrtar të Kuvendit, vetëm për t’içuar një letër homologes serbe. As më pak as më shumë po Ruçi ka shkuar në Beograd si një postier i letrës së shkruar në Tiranë.

Ndërsa asnjë fjalë, asnjë informacion lidhur me agjendën, protokollin, grupin që shoqëronte Kryetarin, emrat. Grupi pritës takimet e tjera me personalitete apo personazhe të jetës politike a parlamentare serbe, përveç “shoqatës”. Tematika, opinionet e palëve, për problematikat e rajonit, dy vendeve dhe për shtetin e Kosovës, të cilat duhet me qenë naivë të mendosh se nuk janë diskutuar.

Nga ana tjetër, bën shumë përshtypje se vetëm tek-tuk ndonjë media e ka cekur me tre katër rreshta si një informacion periferik. Ndoshta për të respektuar “autocensurën” e vetë medias parlamentare pra faqes së Kuvendit, kush e merr vesh. Po ajo që mungon është shkaku për të cilën ekzistojnë mediat në një shtet, hulumtimi, informimi.

Sipas territ zyrtar të Kuvendit të Shqipërisë Kryetari i Legjislativit shqiptar ka shkuar në Beograd me çu një letër, si postier i thjeshtë, pastaj postierin atje e kanë vënë ta lexojë vetë letrën.

Me të lexuar letrën me falënderimet e radhës për “grupin serb të miqësisë”,postieri, njëkohësisht letërshkruesi, po dhe Kryetar i Kuvendit, është kthyer në Tiranë. Të vjen me qesh dhimbshëm, po kështu janë kullundrisur punët e shtetit që duan rilindasit, si me qa, si me qesh, njësoj është.

 Serbia krijon grupin parlamentar të miqësisë me Shqipërinë

Në Parlamentin e Serbisë është krijua Grupi i Miqësisë me Shqipërinë në Asamlenë Kombëtare të Serbisë. Në kuadër të krijimit të këtij grupi kryetari i Kuvendit, Gramoz Ruçi i ka dërguar një letër falenderuese homologes së tij në Serbi, Maja Gojokoviç.

Ruçi në letrën falenderuese shkruan se Grupet Parlamentare të Miqësisë si ky si u krijua, promotorë të zhvillimit e progresit. Më pas Ruçi shkruan se bashkëpunimi i sinqertë Shqipëri-Serbi garanton stabilitetin për rajonin.

Letra e plotë e Ruçit:

“Me kënaqësi mora lajmin për krijimin e Grupit Parlamentar të Miqësisë Serbi-Shqipëri në Asamblenë Kombëtare të Serbisë. Gjej rastin t’Ju falenderoj për këtë inisiativë dhe t’i uroj Grupit të Miqësisë një veprimtari të frytshme, në përmbushjen e misionit të tij. Dëshiroj gjithashtu t’Ju informoj se në Kuvendin e Republikës së Shqipërisë funksionon prej vitesh Grupi Parlamentar i Miqësisë Shqipëri-Serbi, i cili ka kontribuuar në zgjerimin e kontakteve dhe të bashkëpunimit ndërparlamentar. Grupet Parlamentare të Miqësisë përbëjnë një mundësi më shumë për intensifikimin e marrëdhënieve midis institucioneve të të dy vendeve tona dhe kontakteve e miqësisë midis qytetarëve që ne përfaqësojmë. Shpreh bindjen time se bashkëpunimi vizionar dhe i sinqertë midis Shqipërisë dhe Serbisë do të shërbejë si një faktor i rëndësishëm për prosperitetin, paqen, stabilitetin dhe sigurinë në rajon.”, shkruhet në letrën e falenderimit të Kryetarit të Kuvendit Gramoz Ruçi, dërguar Kryetares së Parlamentit të Serbisë Maja Gojković.”

Kush është Gramos Ruçi ?

Gramoz Ruçi u lind në Salari, në rrethin e Tepelenës, më 6 dhjetor 1951.

 Më 1969 - 1971 ndoqi Institutin e Lartë Pedagogjik në Shkodër, më 1972 - 1974 shërbeu në Gardën e Republikës Popullore të Shqipërisë.

 Më 1975 - 1977 ndoqi Institutin e Lartë Pedagogjik në Gjirokastër, më 1979 - 1981 ndoqi studimet në shkollën e partisë "V. I. Lenin" në Tiranë.

Më 1982 - 1986 qe sekretar i këshillit popullor në Progonat, dhe më 1986 - 1989 qe sekretar partie në rrethin e Tepelenës.

 Më 1990 - 1991 sekretar i parë i Partisë së Punës në Tepelenë.

Më 1991 pasoi Hekuran Isain në zyrën e ministrit të Punëve të Brendshme në qeverinë Nano, po atë vit kryetar i Komitetit të Sigurimit.

 Sipas drejtorit të mëvonshëm të shërbimit sekret, Bashkim Gazidede, në periudhën 1991-92 kur shërbimi sekret ishte ende i inkuadruar në Ministrinë e Punëve të Brendshme, qenë zhdukur mbi 10 mijë dosje me firmën e ministrit Ruçi.


Më 1991 - 1996 dhe 1999 - 2005 sekretar i përgjithshëm i Partisë Socialiste. 

Nga qershori i 1996 deri në qershor 1997 qe emigrant në Greqi. 

Më 1998 - 1999 qe sekretar organizativ dhe kryetar i grupit kuvendor të PS-së, më 2009 kryetar i grupit po ashtu.

 Gramoz Ruçi, simboli i komunizmit në krye të Kuvendit. Serbia e Mali i Zi në BE, Shqipëria …



Kryeministri Edi Rama ka dhënë një intervistë për gazetën e njohur austriake, ‘Der Standard’.

Ai ka thënë për gazetaren Adelheid Woelfl se Bashkimi Europian nuk po tregohet i ndershëm me Shqipërinë, pasi nuk po hap negociatat.

“Është sikur të na thuash: Duam të martohemi, por nuk flasim për martesë,” tha Rama.

I pyetur nga gazetarja se përse presidenti i Komisionit Europian, Jean-Claude Juncker flet për pranimin e Serbisë dhe Malit të Zi deri në vitin 2025, por nuk përmend Shqipërinë, Rama tha se nuk duhet lexuar në këtë mënyrë deklarata e tij.

Sipas tij, Serbia dhe Mali i Zi janë përmendur pasi kanë nisur negociatat.

Rama thotë për gazetaren se nuk është e vërtetë që pas Lazaratit pati më shumë plantacione droge, edhe pse gazetarja i përmend raportet që Shqipëria është prodhuesi më i madh i kanabisit në Europë dhe se policët e përfshirë në trafik nuk po çohen përpara drejtësisë.

“Deri në vitin 2015, të gjithë deklaratat zyrtare të policisë ishin sekrete, jo publike. Ne i botuam më pas dhe kështu që njerëzit nisën të flasin më shumë për kanabisin,” tha Rama.

Veçanërisht e tensionuar ka qenë intervista e gazetares me Ramën për çështjen e Gramoz Ruçit. Ndiqeni më poshtë:

Kryetari i ri i Kuvendit, Gramoz Ruçi ka qenë ministër i Brendshëm në vitin 1991, kur katër persona u vranë në demonstratën e Shkodrës. A keni kryer hetime brenda Partisë Socialiste për këtë kohë?

Ka pasur një hetim gjyqësor dhe ai është liruar nga të gjithë akuzat e çmendura. Përse duhet të hetojë tani partia? Unë jam prej kohësh drejtues i kësaj partie dhe kam qenë udhëheqës i lëvizjes antikomuniste. Partia Socialiste, që unë drejtoj, nuk ka lidhje me të kaluarën…

Edhe pse keni një ish-ministër të Brendshëm…

Që ka qenë ministër i Brendshëm në një periudhë tranzitore, pra pas kohës së revoltës. Ai ka vepruar me maturi, për shkak se si ministër i Brendshëm ka organizuar zgjedhjet e para të lira dhe të ndershme. Gjatë këtyre zgjedhjeve humbi presidenti komunist. Pjesa tjetër është e pakuptimtë, për shkak se unë nuk e kuptoj se si mund të diskutohet kjo në vitin 2017, kur ne kemi miratuar një ligj që lejon publikimin e të gjitha dosjeve nga periudha komuniste. Dhe ne kemi punuar me Gjermaninë për një vit për të dalë me këtë propozim. Ne kemi hapur “Shtëpinë e gjetheve” dhe Bunk’art, në mënyrë që njerëzit të merren me të shkuarën. Ne po ashtu kemi kompensuar të gjithë ish-të burgosurit politikë që janë gjallë. Dhe tani ti më flet për ish-ministrin e Brendshëm?

Po, sepse është simbol i kësaj kohe. A ka diskutime brenda partisë tuaj për këtë?

Jo, sepse partia është shkëputur nga e shkuara prej shumë kohësh. Ai nuk është simbol për asgjë, ai është vetëm objektivi i një mënyre barbare të të bërit opozitë, ku personat thjesht demonizohen. Unë jam i kënaqur që tani parlamenti po funksionon si parlament dhe jo si një klub pijanecësh- si disa muaj më parë.

Heroi i Kosovës, zt.Ramush Haradinaj, ka bërë një shëtitje të gjatë në Alpet shqiptare.

Heroin Ramush Haradinaj ,se ndalen  plumbat e armikut ! Atë  nuk do  ta ndalin qakejt  që lehin kuolarëve .Populli i Dardanisë ka besim në Ramushin ,siç kanë besim edhe të rinjtë e Dardanisë,për Rambon e ditëve tona.

Kryeministri në dorëheqje i Kosovës, Ramush Haradinaj, ka bërë një shëtitje të gjatë në malet shqiptare. Në një postim në rrjetin social Facebook, alpinistja shqiptare, Arineta Mula, ka njoftuar se në një rrugëtim në Bjeshkët e Nemuna, i është bashkangjitur edhe Ramush Haradinaj.

Ajo ka njoftuar se ata kanë bërë ecje 80 kilometra në “Alpet Shqiptare”, të cilat njihen edhe për majat e thepisura e me temperatura të larta.

Mula ka shkruar se rrugëtimi i tyre ka filluar më 6 gusht ku janë nisur nga parku kombëtar i Valbonës dhe ka përfunduar më 9 gusht në majën e Trekufirit e cila bashkon Kosovën, Shqipërinë dhe Malin e Zi.

Ajo në fund e ka falënderuar kryeministrin në dorëheqje, Ramush Haradinajn duke e cilësuar si njeri të thjeshtë që kontribuon për turizmin malorë. 

Postimi i Plotë

Një rrugëtim katër ditor nëpër Bjeshkët e Nemuna “Alpet Shqiptare” shtigje malore që kalojnë përmes territorit të Kosovës, Shqipërisë dhe Malit të Zi. Kësaj radhe vlerën e këtyre shtigjeve malore ja shtoj z.Ramush Haradinaj ku bashke me gjithë ekipin me sukses arritën që përgjatë këtyre ditëve të ecin gjithsej 80km duke u ngjitur poashtu në majat më të njohura me terren të vështirë e të thepisur e me temperatura të larta duke kaluar gjithsejt 5600m total të ngjitjeve.

6 gusht: Nijsa nga parku kombëtar Valbona përmes lugut të Valit ngjitem me sukses majën Jezercë 2694m e cila është maja më e lartë në Alpet Shqiptare ndërkaq e shtata në Ballkan.

Zbritem në një terren shumë të thepisur ashtu siç njihet edhe si i rrezikshëm deri në Vuthaj.

7 gusht: Nga Vuthaj u ngjitëm deri te qafa Borit kufiri mes Shqipërise dhe Malit te Zi. Prej aty vazhduam dhe ngjitëm me sukses majen Kollata e Keqe 2534m që njihet si maja me e lartë në Mal te Zi. Zbritëm përsëri te qafa e Borit dhe vazhduam ecjen në Çerem.

8 gusht: Nga Çeremi realizuam ecjen e bukur deri në Doberdol.

9 gusht: Nga Doberdol u ngjitem shpatit perballë dhe ngjitem me sukses majën e Trekufirit 2354m që është pika bashkuese mes tri shteteve: Kosovë, Shqipëri dhe Mal të Zi.

Prej këtu vazhduam dhe ngjitem gjithë kurrizoren përmes kreshtave natyrale qe ndajnë Kosovën dhe Shqipërine duke ngjitur Majen Bogiçaj 2405m, Ram Aruçit 2358m, Qafa Ali Çelës 2284m, maja e Bardhë (Bard) 2394m, Gusanin 2453m dhe ngjitja jonë e fundit ishte maja Gjeravicë 2656m e cila radhitet si e dyta në Alpet Shqiptare. Zbritem dhe përfunduam ecjen në Gropë të Erenikut.

Jam jashtezakonisht e lumtur të ndaj këtë rrugëtim me një ekip prej 18 persona të cilët dëshmuan që vështirësitë tejkalohen dhe ndihesh plot siguri sepse u kujdesun për njëri tjetrin në çdo hap të ecjes nëpër kurrizore, kreshta, zbritje në gurë sa te mëdhenj e të lëvizshëm.

Një falemnderim të veçant për mikpritjen e jashtezakonshem të butinave në Vuthaj bujtina Vucetaj, në Çerem Kujtim Goçi, në Doberdol Bashkimi Memia.

Jeni duke bë një punë të jashtëzakonshme sepse i keni hap dyer edhe gjithë botës.

Z.Ramush Haradinaj falemnderit që këto ditë përshkove këmbë këto kilometra e ngjite këto male me thjeshtësinë tënde e mbi të gjitha dhe nje kontribut për turizmin malor nëpër bujtina dhe lokalet të cilat janë të vendosura përgjatë shtigjeve malore.

ILUSTRIMET :REDAKSIA FLORIPRESS SI  DHE NGA  FACEBOKU I  ZT.MUHAMET BOJKU  DHE LAVDIM GASHIT  ETJ.

Kohë më parë gazetari Ngadhnjim Kastrati është emëruar Drejtor i Përgjithshëm i Radiotelevizionit të Kosovës (RTK).

Ngadhnjim Kastrati  është nga Hogoshti ,është një gazetar me përvojë që ka punuar në RTK që nga viti 2006. Aktualisht ishte redaktor i programit të përbashkët.Ngadhnjimi ka vetëm nëntë vjet përvojë në redaksitë si gazetar, redaktor i lajmeve dhe kryeredaktor i lajmeve.

Ai ka diplomuar në komunikimet masive në BA dhe MA në Universitetin AAB dhe ka studiuar gazetarinë televizive në CIRCOM (Asociacion Profesional i Televizionit të Shërbimit Publik Rajonal në Evropë) në Gjermani”.

Ditë më parë Drejtori Gjeneral i RTK’së, Ngadhnjim Kastrati, i ka akuzuar nëntë gazetarët e televizionit publik se po tentojnë të destabilizojnë RTK’në. Ka thënë se të njëjtit janë futur në skenar të politikës. Nuk ka treguar se cilës parti politike po i shërbejnë.

“Kjo tregon se këta kolegë janë futur në një skenar politik dhe qëllimi i tyre nuk është as avancimi as risistemimi por destabilizimi i RTK-së, pikërisht tash në prag të fushatës zgjedhore”, ka thënë Kastrati, në një reagim.

Është zotuar se do ta mbrojë RTK’në nga politika.

“Por, si Drejtor i Përgjithshëm nuk do të lejojë që askush ta destabilizojë RTK për shkak të qëllimeve politike. Do të veprojë konform ligjit dhe rregulloreve në mbrojtje të pavarësisë editoriale por edhe të RTK-së si institucion. I bëj thirrje politikës që të rrinë sa më larg RTK-së dhe mos të tentojnë që përmes individëve të caktuar të destabilizojnë Transmetuesin Publik”, ka shtuar ai.

Express ka shkruar sot se nëntë gazetarë kanë vendosur të bojkotojnë punën pse menaxhmenti i ri i RTK’së ka vendosur të emërojë një redaktor pa i përfillur procedurat ligjore.

Ata s’po e pranojnë për redaktor Besart Galicën. E kanë njoftuar edhe Drejtorin e Përgjithshëm të RTK’dë, Ngadhnjim Kastratin, i cili ende kontestohet prej një pjesë të punëtorëve të RTK’së.

Nëntë gazetarët e RTK’së kanë shkruar në letër se s’po i dëgjon askush brenda televizionit pavarësisht fakteve që kanë s’ka pasur asnjë vlerësim paraprak për vendimet që janë marrë.

“Ne konsiderojmë se tashmë i kemi konsumuar të gjitha rrugët institucionale brenda RTK’së për ta zgjidhur njëherë e mirë këtë problem. Nga diskutimi që patëm sot kemi ardhur në përfundim që mungon vullneti dhe gatishmëria për një zgjidhje të shpejtë dhe të dinjitetshme të këtij problemi”, thuhet në letrën drejtuar menaxhmentit të RTK’së.

Gazetarët e RTK’së kanë publikuar të dhëna për shkelje ligjore edhe kur janë punësuar njerëzit në televizionin publik.

Aty mund të ketë hetime edhe prej Prokurorisë së Shtetit se si punësimet në këtë institucion ndodhin për njerëz të padiplomuar.

“Ju rikujtojmë se në rastin e kolegut Besart Galica nuk janë shkelur procedurat vetëm në emërimin e tij si redaktor në lajmet qëndrore, por edhe siç mund të jeni në dijeni për të njëjtin person shkelje ka pasur edhe në kriterin për punësim në kualifikimin përkatës”, thuhet më tej në letër.

Sipas gazetarëve, Besart Galica është ngritur në pozitën e redaktorit mbi bazën e diskriminimit, shkeljeve ligjore.

“…Tash e tutje do t’ju drejtohemi institucioneve përkatëse ligjore jashtë RTK’së…”, thuhet më tej në letër.

Reagimi i plotë i Drejtorit Gjeneral të RTK’së

Si Drejtor i Përgjithshëm i RTK-së më duhet ta sqaroj situatën të cilën po tentojnë ta krijojnë një grup i gazetarëve, fatkeqësisht të ndikuar politikisht, tash pikërisht në kohën kur po pritet të ketë zgjedhje në Kosovë.

Për RTK-në këto situata janë të njohura tashmë, pasi që i njëjti skenar politikë është përdorur edhe vite me parë.

Na vjen shumë keq që në këta skenar politikë, viktima po binë disa kolegë tanë të RTK-së të cilët në mënyrë të pavetëdijshme po bëhen vegla të subjekteve të caktuara politike.

Më duhet të sqaroj se RTK funksionon në bazë të ligjit dhe rregulloreve të brendshme dhe të gjitha avancimet ose lëvizjet e stafit bëhen sipas ligjit dhe rregulloreve.

Edhe në rastin e avancimit të Besart Galicës ka ndodhur e njëjta gjë, janë respektuar të gjitha procedurat.

Një grup i kolegëve të tij të cilët vazhdimisht kanë qëndruar bashkë, përnjëherë i bëhen ‘armiq’.

Ky grup i 9 gazetarëve fillimisht nuk e kanë pranuar Besartin si eprorë të tyre dhe unë si Drejtor i Përgjithshëm i kam mirëkuptuar dhe i kam ftuar në takim.

Ata kanë kërkuar më vonë avancim dhe risistemim brenda RTK-së, dhe ua kam plotësuar këtë kërkesë.

9 gazetarët janë vlerësuar nga eprorët e tyre dhe janë avancuar duke u bazuar në përvojën e tyre dhe rregulloret e brendshme.

Por, qëllimi i këtyre gazetarëve fatkeqësisht është krejt diku tjetër!

Ata refuzuan edhe avancimet dhe risistemimet që i kërkuan vetë!

Kjo tregon se këta kolegë janë futur në një skenar politik dhe qëllimi i tyre nuk është as avancimi as risistemimi por destabilizimi i RTK-së, pikërisht tash në prag të fushatës zgjedhore.

Por, si Drejtor i Përgjithshëm nuk do të lejojë që askush ta destabilizojë RTK për shkak të qëllimeve politike. Do të veprojë konform ligjit dhe rregulloreve në mbrojtje të pavarësisë editoriale por edhe të RTK-së si institucion.

I bëj thirrje politikës që të rrinë sa më larg RTK-së dhe mos të tentojnë që përmes individëve të caktuar të destabilizojnë Transmetuesin Publik.

Sindikata e Pavarur e RTK’së (SPRTK) thotë se mënyra e zgjedhjes së Ngadhnjim Kastratit në postin e drejtori gjeneral është një prej vendimeve më skandaloze që është marrë ndonjëherë nga Bordi i këtij institucioni.

Ndërsa në një reagim për media, SPRTK ka kërkuar nga Kuvendi i Kosovës, konkretisht nga Komisioni Parlamentar për Media që të marrin të gjitha masat që konkursi të kthehet në fazën fillestare.

Sipas tyre pika 3 e Nenit 32 e Ligjit për RTK-në, e specifikon se çfarë shumice kërkohet për të votuar drejtorin apo për të shkarkuar atë.

Zyra Ligjore e RTK’së, sot ka interpretuar Nenit 32 të Ligjit për RTK-në, dhe ka legjitimuar zgjedhjen e Ngadhnjim Kastratit në krye të RTK’së.

Megjithatë sindikata tjetër e punëtorëve të RTK-së, SPERTK, kanë përshëndetur zgjedhjen e Ngadhnjim Kastratit në postin e drejtorit të RTK’së.

Reagimi i plotë i SPERTK:

Sindikata e Pavarur e RTK-së e konsideron absurde dhe antiligjore mënyrën se si Bordi i RTK-së e ka zgjedhur drejtorin gjeneral të saj.

Vendimi i Bordit ,sipas SPERTK, është më skandalozi i marrë ndonjeherë nga ky organ mbikqyrës.

SPRTK kërkon nga Kuvendi i Kosovës, konkretisht nga Komisioni Parlamentar për Medie, që të marrin të gjitha masat në mënyrë që ky konkurs të kthehet në gjendjen fillestare si dhe procesi të zhvillohet në përputhje me ligjin e RTK-së.

Neni 32 pika 3 e Ligjit të RTK-së e thotë qartë se për zgjedhjen dhe shkarkimin e drejtorit gjeneral të RTK-së duhen 2/3 e anëtarëve të Bordit, që i bie se duhen së paku 7 vota nga 11 sa është gjithsej numri i anëtarëve të Bordit. Ndërsa Bordi i RTK-së vendimin e ka bazuar në vetëm gjashtë vota.

Në garë ishin pesë gazetarë, të cilët veçse janë punëtorë të RTK’së, por që synonin ta merrnin kreun e medias së vetme publike.

Në garë ishin Festim Kabashi, Azem Bujupi, Ngadhnjim Kastrati, Ernest Luma, Lorik Arifaj,që kishin konkuruar për këtë pozitë. Të gjithë kandidatët ishin punëtorë të RTK-së në pozita të ndryshme.

Flori Bruqi

Sot përurohët në Vlorë libri i Akademikës tonë të mirënjohur Vilheme Vranari Haxhiraj "Elitata e mohuara...,krenari kombëtare"

Sot më dt.10.08.2019 përurohët në Vlorë libri i Akademikës tonë të mirënjohur Vilheme Vranari...."Elitata e mohuara...,krenari kombëtare"....

Kur zbulohen elitat e mohuara tё krenarisё kombёtare shqiptare.

Nga Fatmir Minguli 

(Shёnime kritike pёr librin “Elitat e Mohuara.., Krenari Kombёtare” tё (Mjeshtres sё Madhe & Akademike ,Vilhelme Vranari Haxhiraj)

“Historia ёshtё njё mёsuese e pamёshirshme.

Ajo nuk ka tё tashme, ka vetёm tё shkuar qё rend drejt sё ardhmes. Po tё pёrpiqesh ta frenosh,ajo tё hedh tutje!

John F. Kennedy

“Ndonjeri mund tё jetё heroik nga koha nё kohё,por xhentёlmen ёshtё njё gjё qё ju duhet ta keni gjithё kohёs!”

Luigi Pirandelo

Para se tё filloja tё hidhja shёnimet e mia pёr librin “Elitat e mohuara…,Krenari Kombёtare” tё autores Vilhelme Vranari Haxhiraj, zonjё e madhe e letёrsisё shqiptare, mё erdhёn nё mendje fjalёt e mençura tё Soren Kiergegardqё shprehin pak a shumё dhe arsyen e madhe tё ndёrtimit tё librit tё Vilhelme Vranari Haxhiraj: “ Sa absurd janё njerёzit! Kurrё nuk i pёrdorin liritё qё kanё, por i kёrkojnё ato qё nuk i kanё. Ata kanё lirinё e mendimit dhe kёrkojnё lirinё e fjalёs.”

Sa e thellё, aq dhe tё ve nё mendime kjo sentencё e ekzistencilaistit tё madh norvegjez!

Vilhelme Vranari Haxhiraj, kjo mendimtare e lirё, qё nё kohёt e monizmit, iu ndalua fjala, por nuk iu ndalua mendimi, ka ardhur sot para botёs shqiptare dhe botёs sё huaj si njё studjuese e shpirtit njerёzor ku raporti midis shpirtit dhe mendjes ёshtё nё unison tё pёrsosur. Si rezultat i kёtij raporti tё stabilizuar, ajo sot ёshtё autore e dhjetra librave qё janё vlerёsuar nga bota e kritikёs letrare dhe shkencore brenda dhe jashtё Shqipёrisё. Konkretisht, nё 22 vjet ajo ka shkruar 47 libra nё gjini tё ndryshme, letёrsi pёr fёmijё, studime dhe publicistikё, prozё tё shkurtёr, romane, tregime, poezi, pёrralla, fabula, gjё e gjёza, etj

Por le tёkthehem te libri i saj mёi ri “Elitat e Mohuara…, Krenari Kombёtare”. Tёshkruash pёr kёtёlibёr nuk ёshtёe lehtё. Edhe pse kam shkruar mёparёpёr libra tёkёsaj autoreje tёshquar shqiptare, por pёr kёtёlibёr voluminoz e kam tepёr tёvёshtirё, tёshkruaj.

Akademik Vilheme Vranari Haxhiraj

A do tёmund tёreflektoj rrezatimin kultural dhe enciklopedik qёky libёr emeton nёeterin e mendimit intelektual shqiptar!? Eshtёme tёvёrtetёvёshtirё, shumёe vёshtirё!

Por duke e njohur mirёaktivitetin letrar dhe shkencor tёVilhelmes, duke i pranuar me shpirt titujt qёasaj i janёrakorduar si Mjeshtre e Madhe dhe si Akademike, mora guximin pёr ta lёçitur dhe pёr ta zbёrthyer kёtёvolum prej 470 faqesh, ku secila faqe ёshtёe ngarkuar sikur tёishte njёlibёr mёvete. Dhe pёrsёri mendja mё shkon te monografitё qё botohen pothuaj çdo ditё pёr njerёz me vlera por dhe pa vlera, pёr libra katalogjik plot me figura qё nuk i kanё shёrbyer kombit.

Por ja si shkruan Vilhelme Vranari Haxhiraj pёr figurat e shquara qё i shёrbyen kombit e qё nuk janё vlerёsuar: “Janё vlerёsuar shumё personalitete kombёtare, por disa syresh nuk u ka bёrё nder kombi, por janё ata qё kanё nderuar kombin.”

Por vlerat e figurave janё dhe vlera pёrfaqёsuese tё kombit tё tyre.

Para pak kohёsh, nёParis u dogj Katedralja e famshme e Parisit. U dhimbi nёshpirt, njerёzve francezёdhe jo francezёpёr kёtёmonument kulture botёrore, por mёshumё, kёtyre njerёzve u shkonte mendja mёshumё, te i madhi Viktor Hygo, i cili shkroi romanin “Katedralja e Parisit”. Ai pёrfaqёson kombin tёcilit i shёrbeu por dhe kombi ia shpёrbleu.

Por ç’ndodh nёShqipёri?

Vlerёsohen deputetёt dhe kryetarёt e bashkive, kurse figurat e vёrteta tёjetёs kulturale, artistike dhe shkencore, nёShqipёri harrohen…por vlerёsohen jashtёkufinjve shqiptarё. Vilhelme Vranari Haxhiraj, ka trajtuar me sinqeritetin e gruas intelektuale, me mençurinёe shkrimtares sёshquar, me zotёsinёe zonjёs sёmadhe shqiptare, trashёgimtare e njёfisi shekullor, disa figura shqiptarёsh dhe shqiptaresh tёnjohura e tёpanjohura.



Dhe ky libёr qёne kemi nёduar ka vlerёn e njёmonumenti, ndonёse ёshtёprej letre. A nuk ndodhi kёshtu edhe me librin e Viktor Hygo-it, qёnuk ёshtёmonument prej guri apo bronxi, por mbetet monument nёjetёtёjetёve? Eshte vlera qёdikton historia e shkuar e qёnuk mund tёfshihet. Ёshtёpikёrisht kjo tendenca qёe pёrçon shkrimtaren Vilhelme Vranari Haxhiraj, tёstrukturojёtre kapituj kuptimplotёku reflekton atё, qёata heronj emetuan me veprёn e tyre e qёforcat e errta ndaluan pёrhapjen e rrezeve ndriçuese tёveprёs monumentale që ata lanë. Nëse ata korifej do të pranoheshin dhe do të njihej puna e tyre krijuese, jo vetëm do të ndihmonte në mbarëvajtjen e kombit, por ia rriste dinjitetin dhe ia ngrinte më lartë emrin Shqipërisë.

Njёshprehje e asaj qёka ndodhur shpesh nёregjimet e soc-realizmit, njёshprehje sa komike aq dhe tragjike ёshtёdhe kjo, qёthotёse “ kur nga skena ikin heronjtё, atje ngjiten kllounёt.”

Nga analiza qёi bёj kёtij libri enciklopedikshoh se figura tёtilla qёsot nuk jetojnёmёsi Ali Mihali, Dervish Aliu, Elena Lukrecia Peshkёpia, Fatos Merorrapaj, Janica Martina, Isuf Luzaj, Lejla Dino, Maro Konda, Nebil Çika, Nexhat Mersini, Osmёn Haxhiu, Rugjina Balsha etj,unёpёr vete nuk i kam paradёgjuar dhe shpreh mirnjohjen e thellёndaj autores pёr kёtёrisjellje tёhistorisё, nёfakt njёrisjellje tёsёvёrtetёs, një të vërtetë të pamohueshme.

Edgar Morin, ky filozof i shquar francez shkruan: “Ne duhet tёkthehemi te burimi i laicitetit, ai i shpirtit tёRilindjes, qёёshtёproblematizimi dhe duhet ta problematizojmёedhe atёqёishte zgjidhje, domethёnёarsyen dhe progresin.”

Prandaj autorja me shumёsqimёduke hedhur aty plotёsisht tёdhёnat pёr çdo figurёqёajo trajton. Unёdo tёpёrcaktoja kёtёintersektim tёtre kapitujeve si njёthurje intersekton tri pjesёtёkёtij libri qёajo i ndan nёtre kapituj tёpashmangshëm të njёpreludi tёmohimit tёvlerave duke pёrmendur figurat mёtёshquara tёkombit, qёe kanёpёrfaqёsuar denjёsisht emrin e tyre nёaltarin e kulturёs dhe historisёshqiptare, me figurat e shquara shqiptare qёjetojnёakoma, sot e kёsaj dite dhe qёrrezatojnёshqiptarizmin intelektual modern nёçdo skaj tёbotёs.

Por nёvёzhgimin tim, nёse pjesa e parёe librit ёshtёnjёuverturёe njёopere madhёshtore me subjekt shqiptar tёkulturёs dhe shkencёs dhe heriozmit shqiptar, kapitulli i dytёёshtё vetёopera dhe pjesa e tretё, pra kapitulli i tretё, ёshtёjehona e fuqishme qёkjo opera e cila sёbashku me uverturёn ushton me 90 instrumentat, figura tёshquara qёdirigjentja Vilhelme Vranari Haxhiraj i drejton me njёpasion dhe entuziasёm tёveçantё.

Tё gjithё figurat e spikatura tё trajtuara nё kёtё enciklopedi janё nga mё tё ndritshmet. Janё me tё vёrtetё 90 figura por ka akoma mё shumё nё historinё e vёrtetё shqiptare dhe jo nё atё tё cunguarёn nga persona politikё analfabetё e pakurrёfarё vlere nё kulturёn e kombit.

Eshtё mёse e natyrshme logjika e autores Vranari Haxhiraj tek shkruan nё kёtё libёr:

“ Nё kёtё libёr kujtesa dhe nderimi pёr vlerat kombёtare, iu kёrkoj ndjesё personave elitarё qё mund tё jenё lёnё nё harresё tё paqёllimshme! Gjithsesi edhe ata qё mungojnё, janё nё piedestalin e vlerave tё kombit sepse e meritojnё…Ndaj si autore, mё lind e drejta tё pyes:“Sa duhej tё krenohej Shqipёria vallё kur bota e kulturuar mburret me elitat e saj.”

Mendoj se ky ёshtё dhe motivi i shkrimtares sonё tё shquar, kёsaj zonje tё Rёndё tё Botёs së Letrave dhe të Kulturës Shqiptare tek na sjell para tavolinёs dhe para mendjes sonё librin e saj monumental “ Elitat e Mohuara…, Krenaria e Kombit”.

Eshtё e pamundur qё nё njё shkrim analitik tё pёrmend tё gjithё emrat e analizuar nё kёtё libёr monumental tё artё. Por ёshtё e mundur qё tё nxjerr nё relief disa nga mjeshtёritё, artificat qё autorja pёrdor pёr tё dalluar sa mё mirё, sa mё kuptueshёm vlerat e atyre figurave tё shquara shqiptare tё mohuara por jo tё harruara.

Ja si shprehet vetё autorja nё librin e saj: “Duke filluar nga perandorё, papё, kryeministra, general, ushtarakё, diplomat, arkitektё, mjekё, artistё tё skenёs, tё penelit, apo tё daltёs, shkrimtarё, filozofё, gjuhtarё, kanё qenё bijë tё kёsaj toke, personalitete shqiptare tё cilёt kanё gjetur veten jashtё kufijve tё atdheut, ku kanё shpalosur dhuntitё dhe vlerat e tyre.”

Kёshtu qё kjo autore nuk ka rёnё pré e shqiptarofilisё, kur shumё autorё kanё shkruar monografi apo “enciklopedi” duke bёrё me origjinё shqiptare figura qё nuk kanё asnjё lidhje me Shqipёrinё dhe shqiptarёt.

Vilhelme Vranari Haxhiraj, me saktёsinё e materialeve tё studjuara, me saktёsinё bibliografike, shkencёrisht na jep me vёrtetёsi çdo portret qё ajo ka pёrzgjedhur nё kёtё vёllim.

Sasia e madhe dhe e çuditshme e tё dhёnave tё çon nё mendimin se ky libёr mund tё bёhej vetёm nga njё institut qё merret me kёto punё…por jo! Ky libёr ёshtё shkruar vetёm nga njё grua, Zonjё e Rёndё jo vetёm nё botёn e letёrsisё shqiptare.

Pёr njё libёr tё tillё patjetёr qё ajo i ёshtё referuar literaturёs dhe internetit, por sa bukur e ka thurur ajo, tekstin pёr çdo autor, saqё mendimi tё shkon se informacionet e marra nga jashtё, asaj thjeshtё i shёrbejnё pёr njё lloj sigurie. Ajo ёshtё mё shumё se origjinale. Si shembull po sjell figurёn e inxhiner Karl Gega, pёr tё cilin pretendoja se dija shumё gjёra, por u gabova. E njëjta gjё mund tё thuhet edhe pёr shkrimtarin shqiptar, mbledhёsin e shquar tё folklorit shqiptar, Fatos Mero Rrapaj, pёr tё cilin miku im Aqif Dino, pinjoll i dinastisё sё Dinejve tё Çamёrisё ka shkruar njё tregim –ese tё mrekullueshme.

Por duke ardhur te i Madhi Gjergj Fishta, pёr tё cilin Vilhelme Vranari Haxhiraj ka derdhur gërma tё arta, mund tё themi se ky shkrimtar ёshtё akoma i mohuar apo “i harruar”. Shtёpia e tij nё Fishtё ёshtё drejt rrёnimit dhe pushteti nuk interesohet pёr njё riparim sado tё thjeshtё, kur pёr ndonjё tjetёr shkrimtar rindёrton jo njё, por dy shtёpi…

Duke diskutuar pёr Gjergj Fishtёn, duke medituar mbi çka Vilhelmja nxjerr nё dritё, mendja tё shkon te disa klerikё shqiptarё tё famshёm por tё mohuar ose tё harruar. Vetё autorja ka pёrmendur emrat e klerikёve Visarion Xhuvanidhe Kristofor Kisi, por çfarё nuk gjen nё literaturёn qё At Foti Cici ka publikuar, jo vetёm pёr kёta dy klerikё atdhetarё por edhe pёr Irene Banushi, po aq atdhetar dhe i ditur.

Por nuk do tё harroj tё pёrmend dhe klerikun tjetёr, myftiun Refik Ajazi, i cili nё njё farё mёnyre u mohua por shkrimatri dhe piktori Qemal Vrioni nё Durrёse risolli nё jetё me librin monografik pёr tё dhe qё inteligjenca durrsake e promovoi pak ditё mё parё.

Ja pra sa horizont na hap libri i zonjёs Vilhelme, jo vetёm pёr klerikёt e shquar tё besimeve tё ndryshme, por edhe pёr figura tё tё tjera, tё cilat ajo i ka trajtuar me besnikёrinё puritane, njё nga karakteristikat mё fine tё kёsaj autoreje.

Ajo me dhimbje shkruan nё kёtё libёr: “ Eshtё pёr tё ardhur keq se, sa e sa figura, emblema tё kombit, janё lёnё nё harresё tё qёllimshme jo vetёm pёr arsye klasore, politike, ideshё por edhe besimi fetar…”

Jo nё sensin e kritikёs, por thjeshtё duke iu pёrshtatur shprehjes sё sipёrme tё autores, do tё shtoja edhe figurёn e Spiro Konda, i cili botoi librin e famshёm “Shqiptarёt dhe problemi pellazgjik” qё nё vitin 1961, por qё u zhduk nga qarkullimi!?

Njё meritё tё madhe ka autorja kur trajton gjёrё e gjatё portretin intelektual tё Arshi Pipёs, tё mohuarin e madh, dhe shumё saktё e thotё se ai “nё fushёn e kritikёs e rreshtoi veten ndёr studiuesit botёror.” Arshi Pipa qё herёt ёshtё marrё me studime tё mirёfillta tё kritikёs, por do doja tё veçoja librin e tij “Pёr Migjenin”. Eshtё njё nga librat e rallё, i ndёrtuar mbi tre ese, ndёr tё parёt qё flet në rreth 100 faqe mbi Migjenin dhe artin e tij. Arshi Pipёs, sipas tё dhёnave qё na sjell Vilheme Vranari Haxhiraj i takon tё bёhen volume tё tёra mbi veprimtarinё e tij tё larmishme.

Nё kёtё libёr, qё ёshtё njё oqean i thellё me ujё tё kthjellёt, zhytesh e nuk del dot, tё pёlqen tё pluskosh e tё shijosh aromёn e kulturёs sonё shqiptare, natyrisht tё ndikuar nga mjeshtёria e pёrgatitjes sё kёtij libri- oqean!

Pёr kёtё libёr mund tё shkruash shumё dhe vazhdimisht. 

Ai padyshim qё po le gjurmё te intelektualёt e vёrtetё sepse dirigjentja nuk harron tё pёrmendё edhe shquarit e sotёm tё intelektualitetit shqiptar tё cilёt dёshiroj t’i pёrmend tё gjithё dhe qё janё Agim Krajka, Baki Ymeri, Eshref Ymeri, Fatmir Terziu, Flori Bruqi, Italo Costante Fortino, Joseph Dio Guardi, Laura Mersini, Mehdi Hyseni, Rudolf Stambolla, Skёnder Kamberi, Skёnder Kodra dhe Spiro Qirko.

Ështё kjo autore qё merr guximin e paparё pёr t’i sjellё nё kёtё libёr veprimatritё e tyre, veprimtari qё i shёrbejnё veç tё mirёs sё Shqipёrisё dhe shqiptarёve, nё kundёrshtim me veprimtaritё e politikanёve. 

Kam fatin qё t’i njoh nga afёr shumё prej tyre dhe tё kem bashkёpunim si me Fatmir Terziun, Baki Ymerinne komunikim me tё nderuarin Eshref Ymeri.

Dua t’i shpreh mirёnjohjen e pafund zonjёs sё Madhe Vilhelme Vranari Haxhiraj pёr kёnaqёsinё e madhe qё mё dha duke mё dhuruar kёtё libёr tё shenjtё, dua gjithashtu tё pёrshёndes zotin Fitim Haxhiraj,bashkёshortin e autores, por dhe menaxherin e madh, puna e tё cilit barazohet me punёn qё do ta bёnin me dhjetra njerёz tё tjerё por jo me cilёsitё e Fitimit.

Sinqerisht, kёto nuk janё lavdёrime tё radhёs, por janё shprehje e njё mendimi tё njё shqiptari qё e do atdheun e vet, qё mёrzitet nga padrejtёsitё qё i bёhen figurave tё ndershme qё jetuan dhe punuan pa kurrёfarё pёrkrahje, thjeshtё se e donin Shqipёrin.

Po Vihelme Vranari Haxhiraj, a nuk ёshtё njё nga kёto figura, qё aty nё Vlorё, larg sallave mondane tё Tiranёs, shkruan e shkruan… pёr Shqipёrinё dhe shqiptarёt?

Ajo vuajti gjatё kohёs sё monizmit e nuk u botua asgjё nga veprat e saj por nё ato qё u botuan mё vonё, nё demokraci, vlen tё pёrmendet fakti qё ajo e ka vuajtur apo siç e thonё vetё latinёt” Leniter, ex merito quid, quid patiare ferendum est quae venit indigno poene, dolente venit!” – “ E duron lehtё dёnimin ai qё ёshtё i dёnuar me tё drejtё, por ёshtё rёndё ai qё ёshtё dёnuar pa tё drejtё!”

*****

Lexoni  shkrimin :

Shkrimtarja e njohur shqiptare nga Vlora, znj. Vilhelme Vranari Haxhiraj Anëtare e re e Akademisë së Shkencave dhe e Arteve Shqiptaro-Amerikane me seli në New York

By voal.ch | November 2, 2018

https://www.voal.ch/shkrimtarja-e-njohur-shqiptare-nga-vlora-znj-vilhelme-vranari-haxhiraj-anetare-e-re-e-akademise-se-shkencave-dhe-e-arteve-shqiptaro-amerikane-seli-ne-new-york/