Vasfi Baruti: Nexhmija dhe Enveri vranë Qemal Stafën

 Vasfi Baruti e konsideron një “dekorim” të mbuluar me mister vdekjes e Qemal Stafës. Sipas tij, në studimin “Ever Hoxha në optikë të re” vjen një riparje disi ndryshe sepse krimi misterioz ndonjë gjurmë e la… “Atë po e sjellim, sido që e mbuluar me tisin e gati 70 viteve të shkuara. Shkrimtari Nasho Jorgaqi, në librin Qemal Stafa, ka një rrëfim të Nexhmije Hoxhës për natën duke u gdhirë 5 maj, kur u vra Qemali”.

RRËFIMI I NEXHMIJES
Nexhmija e ka rrëfyer në dy mënyra natën e fundit të jetës së heroit. Sipas rrëfimit të parë, atë natë të fundit ajo ka qenë me të, dhe sipas rrëfimit të dytë, ajo ka qenë me të, jo më 4 maj, por në fillim të majit… Rrëfimi i parë:”Në mbrëmjen e 4 majit Qemal Stafa shkoi në shtëpinë nr. 66, në rrugën e Shën Gjergjit. Atë natë bëhej mbledhja e zakonshme e KQ të Rinisë dhe e Komitetit Qendror të Rinisë së Tiranës”. Sipas saj, gjatë orëve të territ, kalonin si shumë shpesh patrullat dhe mbledhja zgjati deri në mëngjes. Ishte 5 maj, dita që do të shkonte për në Vlorë Stafa”. Por, në ribotimin e tretë të librit “Qemal Stafa”, i përmirësuar, shkrimtari Nasho Jorgaqi vjen me tjetër rrëfim të Nexhmije H., e cila nuk është më me Qemalin bashkë natën e 4 majit duke u gdhirë 5 maj, ndryshe nga rrëfimi në botimet e mëparshme që natën e 5 majit deri në mëngjes e kaluan bashkë dhe në këtë rrëfim ndryshe është dyshimi.

“Aty nga fillimi i majit, Qemali bëri mbledhjen e zakonshme të Komitetit Qendror të Rinisë dhe të Komitetit Qarkor të Rinisë për Tiranën. Kishin ardhur të gjithë dhe ishin mbledhur në një dhomë të bazës ilegale…. Para se të fillonte nga puna Qemali, siç e kishte zakon, bisedoi e bëri shakara duke treguar ndonjë anekdotë që vinte në lojë fashizmin. [..j Atë natë, – tregon për këtë Nexhmije Hoxha, – kalonin si shumë shpesh patrullat dhe mbase nga zhurma e çizmeve të tyre të rënda, të shqetësuar lehnin qentë e mëhallës”….Sipas këtij rrëfimi, Stafa në mëngjes mësohet të ketë thënë se “kjo ditë s’është akoma e jona. E dini, – tha duke qeshur me entuziazëm, – kur të vijë dita jonë, ja kështu siç jemi do të dalim në bulevard e do të këndojmë e do të thërrasim deri në mëngjes”. Dhe më tej shkrimtari vazhdon: Mbledhja zgjati deri në mëngjes. Qemali atë natë nuk fjeti fare dhe kjo ishte e zakonshme në jetën e tij prej ilegali [ … ] Ditën e fundit, më 4 maj, ai u kthye në shtëpinë e patriotit Hysen Dashi, baza nr. 66 në Rrugën e Shëngjergjit. Këtu Qemali u takua me shokun Enver…

RRËFIMI I ENVERIT
Një tjetër version vjen nga bashkëshorti i Nexhmijes sipas Barutit. Studiuesi shkruan në librin e tij se Enver H. Në botimin “Kur lindi Partia”, dhjetë vjet nga botimi i librit “Qemal Stafa”, sjell për herë të parë kujtimet e natës së fundit, duke aguar dita e 5 majit, me përfundimin se ishte ai vetë me Qemalin natën duke u gdhirë 5 maji, kur do të vritej Qemali: “Dita e fundit e pjekjes time me Qemalin ishte më 4 maj. U poqëm në bazën nr.66, në rrugën e Shëngjergjit, në shtëpinë e Hysen Dashit. Me Qemalin ndenjëm tërë ditën brenda në dhomë dhe punuam. Unë po përgatitja një leksion për Ushtrinë e Kuqe, Qemali përgatitej se te nesërmen, në mëngjes, duke gdhirë 5 maj, do të nisej për në Vlorë. Ramë e fjetëm afër njëri-tjetrit, në një minder të mbuluar me batanije. Në mëngjes u përqafuam dhe u ndamë. Ai u nis për në Vlorë, unë për një mbledhje me shokë…”

Hoxha vazhdon duke u shprehur se si mund të mendonte se e puthi dhe e shtrëngoi për herë të fundit në kraharor shokun, nga më të mirët e Partisë, shokun dhe bashkëluftëtarin e tij të dashur Qemal Stafën?! “Në bazën ku isha erdhi një shok, dhe duke qarë më tha: Armiku na vrau Qemal Stafën. Vura duart në kokë dhe nuk i mbajta dot lotët. Ku e vranë, i thashë. Në Tiranë, më tha shoku, – në një shtëpi në bregun e lumit të Tiranës. U ngrita në këmbë dhe me shpresë i thashë: S’duhet të jetë e vërtetë. Qemali që në mëngjes u nis për në Vlorë. Për këtë jam i sigurt, mos e besoni se armiku hap parulla. Mjerisht, – më tha shoku, – kjo është e vërtetë. Qemali ra duke luftuar, ra heroikisht dhe mbrojti tërheqjen e shokëve që shpëtuan…”, shkruante Enveri.

E VËRTETA SIPAS BARUTIT
Studiuesi, pas krahasimit të këtyre versioneve, shkruan se kujtimet e Nexhmije H. për kalimin e natës së fundit me Qemal Stafën e që ishin bashkë deri mëngjes herët të datës 5 maj, janë po ato, por me një dallim në lëvizje në kohë. Në ribotimin e ri të Qemal Stafës (1983) Nexhmija s’është më me Qemalin natën e 4-5 majit, siç shkruhet në dy botimet para të Qemalit, por me Qemalin ka qenë bashkë katër-pesë ditë më parë se nata e 4-5 majit!

PYETJET
Baruti vëren se në këtë ndërrim kohe ka një mister, Pse Enveri bën protagonistin e takimit me Qemal Stafën natën e fundit të jetës kur protagoniste e vërtetë atë natë 5 maji ishte Nexhmije H?! “Kjo është një nyje në historinë e krimit ndaj Qemal Stafës”,shkruan Baruti. Sa i takon shtëpisë ku Stafa kaloi natën e fundit të jetës, sipas vetë Hoxhës, ajo ka qenë shtëpi e vogël përdhese, me dy dhoma të ndara në mes nga një korridor i ngushtë. Ai ka rrëfyer se s’kishte as 5-6 ditë që ajo shërbente si bazë për shokët ilegalë. “Ishte një nga bazat e reja që qenë marrë pas zbulimit të bazave të vjetra. Po si bazë e re ishte akoma e pa provuar mirë. […} Qemali vinte për herë të parë në këtë bazë”, tregonte Enveri. Pas kësaj, Baruti shkruan se përgjegjësinë për sigurinë e bazave ilegale të Tiranës e kishte vetë Enveri, i njohur sekretar politik i Qarkorit të Tiranës dhe siguria e bazës ilegale ku do të ishte Qemal Stafa, nga e cila do të nisej për në Vlorë, pritej të ishte merak i madh i Enverit, por ja që gjendej një bazë e “pa provuar mirë” dhe kjo bazë assesi s’duhej zgjedhur për Qemal Stafën. “Gishti drejtohet tek Tarasi sepse vrasja e Qemalit ndodhi pikërisht në këtë bazë të paprovuar mirë ndaj dhe pyetja që rri gjithnjë pezull është: Pse Qemalit i caktohej kjo bazë e paprovuar mirë! Përse? Dhe përse-ja është për Enver H. po edhe për Nexhmije H.”, -shënon studiuesi në librin e tij “Enver Hoxha në optikë të re”.

Sipas Barutit, baza ilegale e zgjedhur për Qemal Stafën s’kishte asnjë element sigurie, ishte e pasigurtë për nga pozicioni ku ishte vendosur dhe mjedisi që e rrethonte atë. “… Por si bazë e re [ilegale] ishte akoma e paprovuar mirë. Për më tepër shtëpia ndodhej përballë kazermave italiane dhe në një vend të zhveshur”, thuhet në librin “Qemal Stafa”. Shtëpia e gjetur për bazë ilegale është në një vend të zhveshur, për rreth saj s’kishte asnjë kaçube, asnjë pemë, asnjë mur, asnjë shtëpi, që të mund të ishin si ndihmë. Nga pozicioni i bazës ilegale në rast rreziku gjendeshe në vend të hapur që kapej nga breshëria e parë e plumbave dhe vërtetë kështu ndodhi me Qemalin. “Me këtë pakujdesi zgjidhej baza ilegale e Qemalit – nga shokët më kryesorë të Partisë, Enveri vetë! Dhe vrasja e Qemalit erdhi pikërisht në këtë bazë ilegale të pasigurtë, “në një vend të zhveshur dhe përballë kazermave italiane, ndaj sërish pyetja: Përse bazë ilegale e Qemalit zgjidhej një bazë kaq e pasigurtë? Dhe përgjegjësinë e drejtpërdrejtë për këtë e ka Tarasi!”, konstaton Baruti. Sipas tij, me Qemalin në bazë ilegale ishte dhe Kristo Themelko dhe disa shoqe të tjera dhe të gjithë shpëtuan por Qemalin e rrëmbyeri plumbat. Shoqet u kapën nga karabinierët e Themelko mundi t’u shpëtonte plumbave dhe është shumë e dyshimtë si mund të shpëtonte në atë mjedis të hapur pa asnjë mbrojtje! Sigurisht që s’mund të shpëtonte!

TË DYSHUAR
Baruti shënon se Enveri dhe Themelko janë dy të dyshuar të mëdhenj! Ai ka vënë në libër edhe një dëshmi të Kiço Ngjelës, rrëfyer pak kohë para vrasjes. Sipas Ngjelës, Hoxha ishte gjithmonë i fshehtë dhe se në ato kohëra të vështira në Tiranë, ai (Enver H) asnjëherë nuk të shihte në sy, ose edhe po të shihte të këqyrte për të parë nëse mund të besonte ose jo, ndonëse ai kurrë … nuk besonte njeri. “Kishte një ngërç në të folur dhe bisedën e bënte me hope, por gjithmonë ishte shumë i vëmendshëm… I pari që ia kapi këtë natyrë ishte Qemal Stafa. Ai e kuptoi e muajt e fundit donte ti shmangej gjithmonë”, ka treguar Ngjela. Madje ai shprehej se “ka tepër mundësi që të kenë pasur ndonjë përplasje të ashpër me njëri-tjetrin (Hoxha-Stafa), sepse në këtë kohë, ndoshta një muaj para se të vritej, Qemali më tha: Kiço, unë jam i vetmuar dhe të gjithë jemi të rrezikuar […] Nuk e kuptova dot asnjëherë këtë bisedë të fundit me Qemal Stafën dhe, pas vrasjes së tij asnjë herë nuk e largova nga mendja”. Ndërkaq, sipas Barutit, për Stafën ka edhe një prurje tjetër nga Kastriot Myftaraj. Në librin e tij shumë vëllimësh ai vjen me burime arkivore se Qemal Stafa duket kishte rënë në kthetrat e OVRA-s sekrete fashiste dhe autori Enverin e trajton si protagonist në vrasjen e Qemalit. Familjarë të Qemal Stafës janë shprehur se Enver H. nuk vajti asnjëherë në ditën e dëshmorëve apo në kohë tjetër në shtëpinë e Qemal S. dhe kjo shpjegohet vetëm me një arsye të fortë.

PËRFUNDIMET
Ka disa pyetje që shtron në fund Baruti. Përse Nexhmija dhe Enveri ndërrojnë vend e kohë natën e 4-5 majit? Përse Qemalit i rezervohet një bazë ilegale e paprovuar mirë më parë? Përse Qemalin e dërgojnë në një bazë ilegale të pasigurtë për nga pozicioni? Përse Qemali nuk qëndroi në bazën e sigurt nr. 66, ku ishte Enveri? Përse e si shpëtoi Kristo Themelko, që as zogu s’mund ti shpëtonte plumbit të fashistëve në atë bazë të zbuluar? Përse Enveri s’shkeli asnjëherë në shtëpinë e familjarëve të Qemal Stafës, siç e kishte zakon që shkonte në familjet e dëshmorëve ditët e festave kombëtare? Dhe rastësi është që Enveri qe i fundit që ishte me Vojo Kushin në bazën ilegale të tij dhe fare pak kohë pas largimit të tij Vojo rrethohet e vritet me tre shokët e tij? Nga pyetjet e përgjigjet e tyre Enveri s’shpresohet të marrë certifikatë ndershmërie për vrasjen e Qemal Stafës..

Rama, mbartësi i radhës i “virusit” të tradhtisë të “bujkrobërve” socialistë)

 

Shkruan Akademik Eshref Ymeri,PHD

 Eshref Ymeri (Mesaplik, 25 dhjetor 1938) është përkthyes shqiptar. Pasi mbaroi arsimin fillor nё Mesaplik, vazhdoi shtatё vjeçaren nё fshatin Ramicё dhe në vitin 1959 mbaroi Gjimnazin "Ali Demi" tё Vlorёs me rezultatin shkёlqyeshёm. Nga ky rezultat i përpjekjeve të para për t’u pajisur me dije dhe kulturë, iu dha e drejta pёr tё studjuar nё Leningrad të B. S. pёr gjuhёn ruse. Kur u prishёn marёdhёniet me B.S, nё qershor tё vitit 1961 ai u kthye në Shqipëri dhe vazhdoi Universitetin e Tiranёs pёr gjuhё letёrsi ruse nё fakultetin "Histori Filiologji", të cilin e mbaroi me rezultate të larta nё vitin 1966 dhe u emrua pedagog nё katedrёn e gjuhёs dhe letёrsisё ruse. Mё vonё e caktuan shef të redaksisё sё botimeve nё gjuhё tё huaja deri nё vitin 1990.

 Gjatё kёsaj periudhe ai drejtoi redaksinё pёr pёrkthime nё gjuhё tё huaja për veprat e Enver Hoxhёs.

 Mё 1992 filloi sërish punёn si pedagog pёr gjuhёn dhe letёrsinё ruse, deri mё 31 gusht 2003, kur doli nё pesion.

Akademik prof.dr.Eshref Ymeri , është anëtar i rregullti i Akademisë së Shkencave Shqiptaro-Amerikane në New York,Tiranë, Prishtinë dhe Shkup(AAAS).

(Floripress)

********** 

Edvin Kristaq Rama kundër shqiptarëve në krye.

Në një intervistë që paska dhënë për kanalin televiziv  “News 24”, Rama paska deklaruar:

“…unë kam bindjen që kjo nismë (është fjala për “Ballkanin e Hapur” - E.Y.)  është vetëm një domosdoshmëri, por është edhe një qasje në funksion të… lehtësimit dhe dialogut, të lehtësimit të rrugës së zgjidhjes përfundimtare të çështjes së Kosovës” (Citohet sipas: “Edi Rama: S’dua të hyj në polemika me Kurtin, por qasja e Kosovës nuk çon askund”. Faqja e internetit “njëkomb”. 06 nëntor 2021).

Rama, si shegert besnik i Vuçiçit, qëndrimin e qeverisë Kurti kundër nismës së Vuçiçit për “Ballkanin e Hapur”, e vlerëson si “një qasje që nuk e çon Kosovën asgjëkund” (po aty).

Nuk është as e re, as e papritur tradhtia e kastës politike majtisto-komuniste në Shqipëri, një kastë e urryer deri në neveri, e cila u krijua dhe u konsolidua nën mbikëqyrjen e rreptë të serbosllavizmit, armikut të egër shumëshekullor të kombit shqiptar, me synimin e vetëm varrosjen e ëndrrës së përfaqësuesve të nacionalizmit shqiptar për ribashkimin  e Dardanisë me atdheun amë. Që kur dolën në skenë përpjekjet për themelimin e majtizmit komunist shqiptar, nën dirigjimin  e serbosllavizmit, fillimisht në Vitomiricë të Pejës më 11 dhe 12 tetor dhe mandej në Tiranë, në mbledhjen themeluese më 08 nëntor 1941, theksi u vu me forcë te lufta kundër nacionalizmit. Pikërisht në atë mbledhje themeluese qe aprovuar një Rezolutë, të cilën e patën përgatitur paraprakisht Miladin Popoviçi dhe Dushan Mugosha. 

Në atë rezolutë, “mbillet, që atë natë, fara e helmët e rrezikshmërisë që vjen nga nacionalizmi shqiptar për Shqipërinë natyrale dhe Rezoluta publikohet për herë të parë po nga Hoxha në shkrimin e tij kushtuar Titos në revistën Shqipëri-Jugosllavi (nëntor 1947)” (Citohet sipas: Vasfi Baruti. “Enver Hoxha në optikë të re”. Shtëpia Botuese UEGEN. Tiranë, 2013, f. 229).

          Historiani dr. Vasfi Baruti vjen në një përfundim logjik:

          “Fara e helmët e kundërnacionalizmit që u hodh në mbledhjen themeluese të Partisë prodhoi fryte të helmëta për “dekorimin” me plumb pas shpine të qindra nacionalistëve gjatë luftës e pas lufte, me “rrezikun” e nacionalizmit u përgatit dhe strategjia për qëndrimin antikombëtar ndaj Kosovës, në interes të politikës kolonialiste të Titos” (po aty, f. 256).

          Historia e tradhtisë së majtizmit komunist shqiptar, me në krye Enver Hoxhën, sidomos në kohën e lulëzimit të dashurisë së hapur përvëluese për serbosllavizmin në periudhën mes viteve 1941-1948, dashuri që vazhdoi të mbetej e nëndheshme pas kësaj periudhe, ka përbërë dhe vazhdon të përbëjë një enciklopedi më vete. Që asokohe, “virusi” i tradhtisë që serbosllavizmi i injektoi majtizmit komunist shqiptar, ka pasur një efekt të jashtëzakonshëm për përjetësimin e psikologjisë mercariste të kastës politike komuniste të periudhës së diktaturës dhe të kastës politike neokomuniste pas vitit 1990. Pasojat e injektimit të atij “virusi” dolën shumë në spikamë pas nëntorit të vitit 1944, kur, me “patericat” e Miladinit dhe të Dushanit, erdhi në pushtet kryetradhtari Enver Hoxha. Këtu po ndalem vetëm në tre fakte, në të cilat bien më shumë në sy rrjedhojat e “virusit” të tradhtisë që serbosllavizmi i pati injektuar argatit të vet Enver Hoxha.

Së pari, Enver Hoxha  pati dhënë porosi që, në faqen e parë të abetares së fillores në vitet 1945-47, të botohej fotoja e mareshalit Tito, shoqëruar me vjershën: Tito luftëtar, Tito Çlirimtar, Tito Shpëtimtar i Popullit Tonë!

Me këto vargje, kryetradhtari i vendit dhe kryeservili i Titos, Enver Hoxha, falsifikonte historinë, poshtëronte rëndë mbarë popullin shqiptar dhe bijtë e tij që derdhën gjakun për të pasur një Shqipëri të lirë.

          Së dyti, në një fjalim, të mbajtur para një grupi të rinjsh që morën pjesë në Plenumin e IV të rinisë popullore dhe të botuar në gazetën “Bashkimi” të datës 22 gusht 1947, Enver Hoxha deklaroi

“... Dashuria e popujve të Jugosllavisë e mareshalit Tito dhe e gjithë udhëheqësve të Jugosllavisë për popullin shqiptar është shumë e madhe. Ne kemi fatin e madh e të lumtur që kemi në kufirin tonë të veriut një aleate e një mike kaq të fortë, kaq të sinqertë, siç është Jugosllavia… Po të studiojmë historinë e vërtetë të popullit tonë… do të shohim se populli ynë, pa qenë një popull sllav, ka pasur një lidhje të ngushtë dhe të përzemërt me popujt sllavë” (Cotohet sipas: Kastriot Dervishi. “Flagranca e marrëdhënieve shqiptaro‑jugosllave në vitet 1944-1948”. Faqja e internetit “Zëri islam”. 28 Shtator 2009).

https://www.ballikombetar.info/flagranca-e-marredhenieve-shqiptaro-%E2%80%91jugosllave-ne-vitet-1944-%E2%80%91-

1948/

Enver Hoxha, duke qenë i pajisur me kulturë gjysmake, kuturis të marrë përsipër rolin e historianit, duke e prezantuar veten sa tradhtar, sa falsifikator, aq edhe injorant.

Gjatë luftërave ballkanike, shkrimtari hebre Leo Freundlih, që banonte në Vjenë, zbulon të vërtetën lakuriq për ato “lidhjet e ngushta dhe të përzemërta” me popujt sllavë, për çka përralliste Enver Hoxha, si falsifikator i   historisë. Ai shkrimtar ka qenë njëri ndër intelektualët e paktë që pati mbajtur koleksionin e të gjitha gazetave të mëdha të kohës që tregonin mbi shfarosjen e së paku një gjysëm milioni shqiptarëve nga serbët në vitet 1912-1913.  Ja çfarë shkruante ai:

“Me qindra e mijëra kufoma të masakruara notonin në rrjedhat e lumenjve. Ata që mundën t’u shpëtonin sëmundjeve, urisë, plumbave të pushkëve të këmbësorisë dhe gjyleve të artilerisë serbe, grumbulloheshin në vende të caktuara dhe u jepej nga një plumb kokës. Më zi e pësonin ata që fshiheshin në shtëpitë e tyre. Pas kontrolleve të imta që bëheshin për plaçkitje dhe florinj, gjendeshin lehtë dhe thereshin si berrat. Torturat më të mëdha i pësonin gratë shqiptare, të cilat përdhunoheshin, lidheshin më pas, bëheshin kapicë, mbuloheshin me kashtë dhe digjeshin të gjalla. Në rast se ato ishin shtatzëna, ju çahej barku me bajonetë dhe pasi u nxirrej fëmija nga barku e vendosnin në majë të bajonetës apo të hunjve. Pas masakrimit, serbët pinin verë, këndonin dhe hidhnin valle.Kishte raste që ata gjatë therjes mblidhnin gjakun në kupa dhe e hapnin gostinë me të”, - kështu i përshkruante maskrat mizore serbe ndaj shqiptarëve Leo Freundlich në librin: “Albanienes Golgotha, Wien, 1913” (Golgota shqiptare, Vjenë 1913), të kryera nga mesi i tetorit 1912 (kur filloi lufta e parë ballkanike) deri në mars 1913 (Citohet sipas: “Vrasja e 500 mijë shqiptarëve nga serbët, si u gjet libri* i austriakut, botuar më 1913”. Faqja e internetit “alpenews”. 19 mars 2018).

Së treti, dashurinë përvëluese për serbosllavizmin, kryetradhtari Enver Hoxha e vulosi në mbledhjen e Byrosë Poilitike të 15 dhjetorit 1947, ku, me qëllim shndërrimin e Shqipërisë, faktikisht, në koloni të Jugosllavisë, deklaroi me zulmë të madhe:

          “…Duhet ta fitojmë kohën e humbur e të bëjmë sa më shpejtë bashkimin de fakto të Shqipërisë me Jugosllavinë në të gjitha fushat, (parti, ekonomi, ushtri, etj.), se Shqipëria nuk mund të qëndrojë si shtet i pavarur  dhe  aq më pak të ndërtojë socializmin, pa u bashkuar me Jugosllavinë…”.

          Ashtu si Enver Hoxhën, edhe Ramën e ka kapluar keq i njëjti afsh dashuror për serbollavizmin. Por halli është se serbosllavizmi, në heshtje, nuk ushqen kurrfarë simpatie as për Ramën, as për Shqipërinë. Gjithë halli i tij reduktohet në një pikësynim të vetëm: si e si të sigurojë një dalje në detin Adriatik, çka ka qenë një strategji e kahershme e shovinizmit serbomadh, të cilën kërkon ta vërë në jetë me ndihmën e argatit Rama, strategji kjo që e zbulon haptas ish prefekti serb i Durrësit deri në shpalljen e pavarësisë. Ky ish-prefekt serb i pati deklaruar prefektit të ri të qeverisë së Ismail Qemalit si më poshtë.

          “Çdo shtet ka një port në det, kurse ne s’kemi. Patëm kërkuar nga qeveria otomane të na linte Shëngjinin, por nuk e pranoi. Ne, pra, kemi nevojë për një dalje në det. E sa për Shqipërinë, vend ku s’ka asnjë gjurmë qytetërimi, ne s’kemi fare nevojë” (Citohet sipas: Qatip Mara. “Vlora, djepi i pavarësisë. 28 nëntor 1912 - 22 janar 1914”. Shtëpia botuese UEGEN. Tiranë, 2015, f. 71).

          “Virusin” e tradhtisë së majtizmit komunist shqiptar, kryetradhtari Enver Hoxha ua përcolli pasardhësve të vet besnikë. Ish-deputetja e Lidhjes Demokratike të Kosovës Melihate Termkolli, në një postim në Feisbuk (Facebook), ka theksuar pikërisht vijimësinë e tradhtisë së kastës në fjalë, Ajo ka deklaruar:

“Kur duhet ta ruajmë veten nga vetja jonë! Enveri me Miladinin, në Tiranë, marrëveshje kundër Kosovës! Nano me Millosheviçin, në Kretë, marrëveshje kundër Kosovës! Rama me Vuçiçin, në Nish e Beograd, marrëveshje kundër Kosovës! Ҫ’ka keni ju shqiptarët që ankoheni në Serbinë e Vuçiçin?! Historikisht, Serbia i ka mundë shqiptarët vetëm përmes shqiptarëve. Na ka ruajtur e shpëtuar i Madhi Zot dhe Amerika. Amerika në raste të caktuara na ka ruajtur edhe nga vetja jonë. Më nuk mundet. Askush më nuk mund të na ruajë nga vetja jonë. Tani duhet ta ruajmë veten nga vetja jonë që të na ruajë Zoti e Amerika” (Citohet sipas: “Termkolli për takimin e Ramës në Beograd: Serbia i ka mposht shqiptarët vetëm përmes shqiptarëve”. Faqja e internetit “portali.info”. 06 nëntor 2021)

Kryetradhtari neokomunist Rama, pa pikë turpi, deklaron në “News 24” për “zgjidhje përfundimtare të çështjes së Kosovës”. Po Çështja e Kosovës u vu në rrugën e zgjidhjes me bombardimin 78-ditor të Serbisë nga forcat e NATO-s dhe u zgjidh përfundimisht më 17 shkurt 2008, kur ajo, me vendim të Kuvendit, u shpall shtet i pavarur dhe sovran dhe pavarësia e saj është njohur nga më shumë se 100 shtete Por Rama, duke ndjekur rrugën e tradhtisë ndaj Kosovës, krrokat si korbi në korin serborus, sipas të cilit Çështja e Kosovës, demek, nuk na qenka zgjidhur.

Heshja e kastës drejtuese të partisë socialiste para qëndrimit tradhtar të Ramës ndaj Kosovës, nuk habit askënd nga shqiptarët me brumosje nacionaliste në mbarë trojet tona etnike. Sepse ajo kastë është rreshtuar vetë në rrugën e tradhtisë ndaj Republikës së Kosovës. Por heshtja e çuditshme e krejt anëtarësisë së asaj partie, deri te socialisti më i thjehtë, është me të vërtetë befasuese.

Si është e mundur që s’u gjend qoftë edhe një anëtar i thjeshtë i asaj partie që të ngrinte zërin dhe të protestonte kundër kryetradhtarit Rama, i cili puthet dhe përputhet me kriminelin Vuçiç, në vend që të dënojë rëndë krimet e bishës fashiste serbe në Kosovë dhe të ndërmarrë nismën për ngritjen e padisë kundër Serbisë në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë?

Si është e mundur që nga radhët e asaj partie nuk u dëgjua as edhe një zë i vetëm për të protestuar kundër kryeagait Rama, i cili, për të sfiduar vëllezërit tanë kosovarë, vendosi trarin e tradhtisë në hyrje të tunelit të Kalimashit?

Kjo heshtje skandaloze dëshmon fare shkoqur se anëtarësia e partisë nekomuniste të Ramës, nuk përbën në vetvete një parti socialiste. Ajo anëtarësi, në të vërtetë, përbën një bashkësi “bujkrobërish”, të cilët kanë shtruar kurrizin dhe i binden verbërisht “kryeçifligarit” Rama”. Prandaj dhe ky i shkel me këmbë kur të dojë dhe sa herë t’i dojë qejfi. Ajo bashkësi “bujkrobërish”, në respekt të dinjitetit personal, le të ketë guximin për t’u çliruar një herë e mirë nga psikologjia e nënshtrimit dhe ta heqë qafe Ramën, sepse, si i zhveshur tërësisht nga vetëdija kombëtare, ka hyrë në shërbim të Sorosit dhe të Vuçiçit, duke bërë gjithçka për vënien në jetë të strategjisë së tyre, me të vetmin qëllim zbrazjen e vendit nga shqiptarët dhe shpërbërjen tërësore të mbarë kombit shqiptar. Sigurisht, për vënien në jetë të kësaj strategjie, Rama ka pasur edhe mbështetjen e nëndheshme të argatpengut të vet me emrin Lulzim Basha, i cili, deri tani, partinë demokratike e kishte shndërruar thjesht në një pellgaçe të ndotur, ku Rama, nga foltorja e Kuvendit, derdhte pa pushim jargët e veta.

-------------------------

* Kopja e vetme e librit të Leo Freundlih-it qe gjetur në bibliotekën e Universitetit të Harvardit në SHBA, në vitin 1982, nga studiuesja Safete Juka, me banim në Amerikë.

 

 

 

Adi Krasta : Top Channel, mafie e rrezikshme.

Adi Krasta ka qënë drejtor i Radio Koha në 1997 dhe drejtor i përgjithshëm i stacionit Telesport në 2002. Ai ka dhënë lëndën e Marrëdhënieve Publike, për të cilën është specializuar që nga viti 1996

Pas mbylljes së televizionit Agon Channel, Krasta zhvendoset edhe njëherë në Top Channel, bashkëpunim që përfundon në qershor të 2017. Pas një periudhe prej një viti e gjysmë pa u shfaqur në ekran, Adi Krasta nis emisionin "A Show", çdo të hënë, ora 21:00, në News 24. Në gusht 2019 u raportua që Adi krasta nuk do vazhdojë të drejtojë emisionin "A Show" në kanalin News 24 duke gjeneruar dhe debat publik rreth arsyeve që bashkëpunimi me kanalin u ndërpre.

Prezantuesi i njohur Adi Krasta, i cili për një kohë të gjate ka punuar edhe ne Top Channel , se fundi ka dale hapur kunder kesaj medie duke i dhene te drejte ish kryeministrit Berisha se Top Media, eshte nje mafie e rrezikshme.

Adi Krasta gjate pronocimit te vet, ka prekur vetem nje aspekt, sesi kjo media ne menyre absurde tenton te kete monopolin e transmetimeve dixhitale ne kete vend, duke kapur peng gjithashtu edhe kryeministrin e vendit Edi Rama.

Nuk kane qene te pakta edhe denoncimet se edhe emisioni “investigativ” Fiks Fare, me shume eshte nje emision gjobvenes ndaj viktimave te kapura ne kurth se sa Lotaria Amerikane.

Adi Krasta është pedagog universitar në Universitetin AAB në Prihstinë.

Ligjëron lëndët:

• Hyrje në komunikime
• Marrëdhënie me publikun

• +383 38 600 005
• adi.krasta@aab-edu.net

Trimëria e plakut me plis në Lubeniq dhe heshtja e Gjykatës Speciale ?!!!!

                   Krimineli serb  i ''Çakallëve "Zoran Rashkoviq | 

“Unë aktualisht gjendem në një situatë të vështirë, këtu në vendin tim, mu për shkak të kësaj që po flas. Kam nevojë që kjo të dëgjohet, ta nxjerr nga vetja, sepse mjaft ka pasur heshtje. Kanë kaluar 14 vjet, e askush nuk flet për këtë”, tha Zoran Rashkoviq në emisionin Jeta në Kosovë.

Paramilitari serb, dëshmitar i shumë krimeve në fshatrat e Pejës gjatë luftës, u rrëfye për herë të parë si në kishë para një mediumi shqiptar.

“Dua t’i tregoj popullit tuaj, të më dëgjojnë shqiptarët. T’ua sqaroj se nuk kanë qenë këta fqinjët serbë. Këtë e kanë bërë mercenarët që kanë ardhur nga pjesë të ndryshme. Dua që të flas, që të më dëgjojnë, së pari nëna dhe babai im që kanë qenë atje poshtë. Ata nuk e dinë çfarë ka ndodhur”, vazhdoi Zoran Rashkoviq.

“Unë aktualisht gjendem në një situatë të vështirë, këtu në vendin tim, mu për shkak të kësaj që po flas. Zoran Rashkoviq

Në Qyshk, Lubeniq, Pavlan e Zahaq, pas fillimit të bombardimeve të NATO-s kundër forcave të Ushtrisë së Republikës Federale të Jugosllavisë, në prill e maj të vitit 1999, nga njësiti “Çakejtë”, u vranë qindra civilë të pafajshëm e të paarmatosur shqiptarë.

Nga dëshmia e Rashkoviqit, e dhënë në vitin 2010, Gjykata për Krime Lufte e Serbisë, prej dy vjetësh po akuzon 13 pjesëtarë të kësaj njësie, të dyshuar për vrasjen e mbi 100 shqiptarëve.

Rashkoviq tha se njësia ka vrarë më shumë njerëz. “Unë nuk kam dashur të jem ‘Çakall’. Ishte kohë e çmendur, kohë lufte”, u arsyetua ai.

Refugjat dhe shkaktues refugjatësh 

“Ne kemi qenë të manipuluar. E atëherë, kur nëna ime Serbia më ftoi të luftoj, unë shkova për të luftuar. Tash, para 3 vjetësh, kur nëna Serbi më ftoi për të thënë të vërtetën, dola para gjyqit serb dhe po e flas të vërtetën”, tregoi transformimet e tij Rashkoviq.

I lindur në Rjekë të Kroacisë në vitin 1978, Rashkoviq u largua si refugjat nga atje, për t’u kthyer në Pejë, në vendlindjen e të atit, ku përfundoi shkollën e mesme. Pastaj shkoi në ushtri, ndërsa “Çakall” u bë si 19 vjeçar, në vitin 1998, kur në Kosovë po luftohej.

“Tash jam në Serbi. Person pa shtetësi, pa letërnjoftim, pa…jam apatrid (pa atdhe) në vendin tim.

Kur forcat serbe në qershorin e vitit 1999, pas Marrëveshjes së Kumanovës, u tërhoqën nga Kosova, Rashkoviq e provoi për herë të dytë qenien refugjat.

“Tash jam në Serbi. Person pa shtetësi, pa letërnjoftim, pa…jam apatrid (pa atdhe) në vendin tim”, u ankua ai gjatë emisionit.

“Përndryshe, jam dëshmitar i vrasjeve të më se 200 shqiptarëve, duke përfshirë gratë e fëmijët dhe i përndjekjeve të 10 mijë vetave”, vazhdoi rrëfimin ai, teksa përshkroi ditën e masakrës së Qyshkut, të kryer më 14 maj 1999.

Masakra në fshatin e komandantit të përgjithshëm të UÇK-së 

Rashkoviq shpjegoi se nga Peja në orën 8 e 30 të mëngjesit në ditën e shtatë të bombardimit të NATO-s me 1999, drejt Qyshkut u nisën 30 pjesëtarë të “Çakejve”, të shpërndarë në shtatë deri në dhjetë automjete. U printe Nebojsha Miniq, i ashtuquajtur “Mrtvi” (i vdekuri), komandant i njësisë.

Rashkoviq rrëfeu se nuk e ka ditur pse po shkonin në Qyshk dhe nuk ka pasur njohuri se atje do të kryheshin krime të tmerrshme. Këtë, sipas tij nuk e kanë ditur as ushtarët tjerë të formacionit, përveç strukturës komanduese. Në këtë fshat pranë qytetit më të madh të Dukagjinit atë paradite maji u vranë 44 banorë, ndërsa 400 u detyruan të lëshojnë shtëpitë.

“Njëri i ndante 10 [fshatarë], tjetri 10 të tjerë, tjetri 15, majtas, djathtas, me tradhti, duke u thënë se e prisnin policinë të vinte për t’i legjitimuar. Pastaj, po, u vranë në shtëpi. U dogjën. Ky ishte Qyshku me të gjitha, të gjitha, të gjitha,tmerret e tjera, traktorët, gratë, fëmijët, vjedhjet, goditjet, të gjitha sjelljet e mundshme jonjerëzore”, shpjegoi mënyrën e ekzekutimit të civilëve Rashkoviq.

“Unë e di që Agim Çekut sot, me siguri më vështirë i vjen për këta 50 fshatarët tjerë, se për ata të shtëpisë së tij.

Ai tregoi se më vonë e mori vesh që ky fshat ishte vendlindja e komandantit të luftës së shqiptarëve, gjeneralit Agim Çeku, tash ministër i Forcave të Sigurisë së Kosovës.

Çeku e mori detyrën e komandantit të Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së, në vitin 1999, gjatë kohës së bombardimeve të NATO-s, kundër Unionit Serbi-Mali i Zi, të nisura më 24 mars të para 14 vjetëve, ndërsa edhe më parë këshillonte luftëtarët për liri të Kosovës.

“Ne “Çakejtë”, më saktë “Mrtvi” dhe kush tjetër ishte, ia kanë prerë babanë, xhaxhanë, duke e qëlluar në kokë dhe për dënim kishin vrarë edhe 50 fshatarë. Unë e di që Agim Çekut sot, me siguri më vështirë i vjen për këta 50 fshatarët tjerë, se për ata të shtëpisë së tij”, tregon Rashkoviq për vrasjen e të afërmve të Agim Çekut.

Kështu tha edhe Agim Çeku, kur foli dhjetë vjet më vonë për humbjet personale, në një intervistë të vitit 2009, të publikuar në gazetën shqiptare në Zvicërr,“Tung.ch”.

“E dhimbshme është, po unë rrallë e përmendi këtë, sepse shumë baballarë, shumë vëllezër, shumë familje janë vra dhe është e padrejtë që dikush të flasë vetëm për dëmin e vet”, tha atëherë Çeku.

Hasan Çeku, kur u vra e më pas u dogj, në shtëpinë e tij në Qyshk, ishte 69 vjeçar, ndërsa Agimi pranoi se ai u vra vetëm pse ishte babai i tij.

“Jam shumë krenar për mënyrën se si është mbajtë ai. Ka thanë: ‘Unë jam babai i Agimit, kta të tjerët falni krejt, s’keni punë me ta, keni me mu’, kujtoi fjalët e fundit të babait, të transmetuara nga të gjallët, gjeneral Çeku.

Paramilitari Rashkoviq, tregoi se asnjë plumb nuk është shkrepur kundër tyre, në fshatin Qyshk.

Ai tha se në vendlindjen e Agim Çekut, komandanti i “Çakejve”, Nebojsha Miniq-“Mrtvi”, la të gjallë një fëmijë 17 vjeçar.

“Jam shumë krenar për mënyrën se si është mbajtë ai . Ka thanë: ‘Unë jam babai i Agimit, kta të tjerët falni krejt, s’keni punë me ta, keni me mu. Agim Çeku

“Ishte djalë i ri, më kujtohet, ai mbijetoi. Dhe kur e pyeti ky tjetri i cili donte ta vriste, se përse po e linte të jetonte? ‘Mrtvi’ tha se e bënte që të ketë kush t’u tregojë të nesërmen arnautëve për këto. Të tregojë për atë frikë dhe për ato që kishin ndodhur. Kështu u përgjigj”, tregoi Rashkoviq.

Arnaut është mënyra përbuzëse me të cilën turqit u drejtoheshin shqiptarëve në kohën e Perandorisë Osmane.

Ekspedita ndëshkuese, atë ditë dhe ditën vijuese, krimet i vazhdoi në fshatrat Zahaq e Pavlan, ku u vranë edhe 35 civilë të tjerë.

“Qyshku ka qenë prioritet. Fakti që kaluam edhe nëpër 2 fshatra tjera dhe që u vranë dhjetëra njerëz, kjo është vetëm efekt anësor i asaj dite dhe i një dite të tillë. Një dite të çmendur. Natyrisht se kemi lënë gjurmë të gjakosura pas nesh”, vazhdoi rrëfimin ish-“çakalli”.

I mbijetuari rrëfen shpëtimin e tij 

Gazeta Jeta në Kosovë gjeti të mbijetuarin e asaj dite.

Ai është bërë dëshmitar në gjykimin për krime lufte të kryera në vitin 2009, që po zhvillohet në Beograd.

Erzen Lushi nga Qyshku, që sot i ka 32 vjet, ishte djaloshi i ri të cilin “Mrtvi” e kishte lënë gjallë, kur i kishin vrarë shumicën e burrave në këtë fshat.

“Mua Nebojsa Miniqi-“Mrtvi”, më ka urdhëru me i mbledh paratë, me i fut me në një  çantë dhe me ua dorëzu atyre.  Para se me i vra gjithë ata burra, ata 3 orë na kanë maltretu, plackit e torturu dhe pasi që na kanë vrarë familjarët, na udhëruan të hypim në traktora dhe të ikim në Shqipëri”, rrëfen ai.

Ai thotë se deri më tash nuk e ka ditur pse mbeti i gjallë atë ditë.

“Dhjetë minuta para se me ma vra babën dikush e ka pyet këtë Mrtvin -çka me bo me këtë djalë? – kaq kam kuptu. Erzen Lushi

“Dhjetë minuta para se me ma vra babën, dikush e ka pyet këtë “Mrtvin” çka me bo me këtë djalë? – kaq kam kuptu. Përgjigjen e tij serbisht nuk e kam kuptu, por e kuptova prej intervistës ku Rashkoviqi ma konfimoi që i paskan thanë që këtë djalë duhet me lanë gjallë, se duhet me tregu çka kanë bërë ushtarët serbë”, thotë Erzen Lushi.

Thotë se ka dëgjuar intervistën e Rashkoviqit dhënë emisionit Jeta në Kosovë dhe se pret nga ai që të identifikojë edhe paramilitarët tjerë që kanë kryer krime.

“Pres t’i identifikojë edhe tjerët, sepse po gjykohen vetëm 13 paramilitarë e ushtarë, e atë ditë kanë qenë më së paku 50 vetë”, thotë Lushi.

Lidhur me dëshirën e Rashkoviqit që të kthehet në Kosovë Erzeni thotë:

“Rashkoviqi duhet me u kthy, me u rrëfy edhe për krimet e veta që i ka bërë, edhe me u dënu në Kosovë për gjithë ato krime në të cilat ka qenë pjesëmarrës vetë, qofshin ato dëbime të popullatës, plaçkitje, apo pjesëmarrje në vrasjë” thotë Erzeni

“Çakejtë” nuk drogoheshin”

Ndërkohë Rashkoviq gjatë rrëfimit të tij përmendi se si njëri nga paramilitarët gjeti në Zahaq një gomar, e shaloi atë dhe në stilin e kaubojëve bërtiste “ihaaaa, ihaaaa”. Kur i pyeti disa të tjerë, pse ai e bënte këtë, mori përgjigjen: “lëre, po i jep vetes një lehtësim të vogël”.

Ishte pasditja e 14 majit, kur u krye masakra e Qyshkut. Por Rashkoviq, mohoi se grupi të cilit i takonte gjatë luftës, drogohej.

“Jo, me sa di unë nuk janë droguar fare. Nuk ishte ky një asi grupi. Bëhej fjalë për veteranë që kishin kaluar nëpër luftëra më parë, kishin përvojë nga Bosnja, e nga Kroacia. Këso ushtarësh. As të dehur, as të droguar, por në atë kohë të çmendur”, foli për shoqërinë e tij Rashkoviq.

“Jo, me sa di unë nuk janë droguar fare.

“’Çakejtë’ kanë qenë ‘qen të luftës’. Asi qen që ka në çdo ushtri, në çdo popull. Grup që punon për llogari të vet. Atyre nuk u pengon as besimi, as kombi. Ata kryejnë ato punët e pista, të cilat askush tjetër nuk i do dhe nuk mundet”, vijoi më tej Rashkoviq.

13 të akuzuarit me fjalët e Rashkoviqit, ngarkohen edhe për masakrën e Lubeniqit, një tjetër fshat i Pejës. Aty këta paramilitarë vranë 66 banorë.

Trimëria e plakut me plis në Lubeniq 

Në Lubeniq “Çakejtë” hynë pak pas orës shtatë të mëngjesit të 1 prillit 1999. “Dita ishte vërtet e bukur, më kujtohet ajo ditë e bukur”, rrëfeu paramilitari.

Në anënë tjetër Alban Bushati, një banor i fshatit, në atë kohë po flinte si shumë të tjerë.

“Ishte kohë lufte dhe njerëzit grumbulloheshin, disa familje rrinin në një shtëpi”, kujton ai, pas 14 vjetësh, ditën e masakrës së Lubeniqit.

Bushati që dëshmoi në gjykatën e Beogradit kundër “Çakejve”, tha se një fqinj i lajmëroi se duhej të dilnin nga shtëpia, si të gjithë fshatarët tjerë, pasi forcat serbe të ardhura në fshat po e kërkonin një gjë të tillë.

Ai tregon se me anëtarë të familjes së tij, në kolonë i kishin nisur drejt Shqipërisë. Serbët ndanin burrat nga gratë, por Albani rrëfen se gratë e fshatit i fusnin burrat dhe djemtë mes tyre, duke u përpjekur që t’i maskonin, në mënyrë që serbët të mos i shihnin.

Ai edhe sot nuk është i sigurt nëse nuk e kanë parë, apo vetë e kanë lëshuar të gjallë, të dalë nga Lubeniqi.

Por të gjithë nuk e kishin këtë fat rrëfen dëshmitari tjetër Rashkoviq.

“Njerëzit detyroheshin, fshatarë të thjeshtë, të varfër. Ata u përzunë nga shtëpitë, ato kolonat, si delet për t’u therur, të humbur, të frikësuar. E të gjithë ata që ishin meshkuj, diku nën xhami diku, e kishin gjetur një vend të hapur dhe aty i kishin grumbulluar”, thotë Rashkoviq.

“Ishte kohë lufte dhe njerëzit grumbulloheshin, disa familje rrinin në një shtëpi. Alban Bushati

Por, Bushati mban mend të ketë dëgjuar të shtëna, derisa kolona e refugjatëve lëvizte këmbë në drejtim të Gjakovës, drejt Qafës së Prushit, pikës kufitare me Shqipërinë.

I mbijetuari thotë ta kenë pyetur në Beograd se a mund ta identifikojë ndonjërin nga sulmuesit e fshatit të tij. Bushati u ka thënë se “mund ta identifikoj vetëm uniformën, ngase po t’i shikoje në sy, paramilitarët të vrisnin”.

Ndërkohë ish-paramalitari serb Rashkoviq tregoi për një plak në Lubeniq, që iu kundërvu me fjalë grupit të tyre.

“Nuk e di a ka qenë plak i fisit, apo i fshatit. Doli ky burri me plis dhe tha pse po ndërhyni këtu si kriminelë, si grabitës. Ne kurrë nuk i kemi krijuar problem shtetit serb, policia këtu kurrë nuk ka pasur problem, fliste ky i vjetri. Dhe pa e përfunduar, “Mrtvi”…..trtrtrtrtrt….dhe pastaj ngriti kokën dhe vazhdoi. Iu bashkuan edhe tri tyta”, shpjegoi njërën nga vrasjet, pjesëtari i penduar i “Çakejve”.

Alban Bushati tregon se plaku me plis ishte Adem Aradini. Bushati kishte dëgjuar se Aradini u kishte thënë forcave serbe “pse po i digjni shtëpitë”, duke u grindur me ta. E kishin vrarë pa i përfunduar fjalët.

“Po më pyet përse, përse, përse? Çmenduri, çmenduri e kohës, çmenduri e luftës, çrregullim total! Vjen koha kur budallenjtë flasin, të mençurit heshtin, e fukarenjtë pasurohen. Kush mund ta shpjegojë. Ma shpjego ti mua, përse?”, iu drejtua Rashkoviq Jeta Xharrës gjatë intervistës, teksa fliste për krimet në Lubeniq.

Edhe në Lubeniq nuk ishte zbrazur asnjë plumb kundër njësitit vrastar.

Por, dënimi i kryesve të këtyre krimeve për Alban Bushatin “është njëlloj lehtësimi”, edhe pse ai ka dyshime se “Çakejtë” do të dënohen.

Në Zahaq, paramilitari shpëtoi një familje shqiptare

Rashkoviq kujton se në fshatin Zahaq, një paramilitar, me mbiemrin Kastratoviq ka shpëtuar një familje të madhe shqiptare me mbiemrin Kastrati, duke i mbrojtur me trupin e tij, kur ata ishin para ekzekutimit. Aty sipas Rashkoviqit ishin vrarë 20 familje.

“Ai me trupin e tij…kishte mbrojtur tërë familjen…..mua kjo m’u kujtua. Për këtë ka ardhur një grua e Kastratëve nga Zahaqi dhe ka dëshmuar. Ka pasur edhe shembuj të tillë”, gjen diçka të mirë mes të keqes Rashkoviq.

“’Mrtvi” e shante, pas asaj ndodhie, këtë Kastratoviqin me fjalë të tmerrshme. E shante me nënë dhe thoshte se janë një m… i njëjtë, ata (Kastrati), e ai Kastratoviq”, vazhdoi të tregojë Rashkoviq.

“Ai me trupin e tij…kishte mbrojtur tërë familjen…..mua kjo m’u kujtua.

Njëri nga të akuzuarit për krime lufte në fshatrat e Pejës është Slavisha Kastratoviq.

Rashkoviq beson se komandantin e “Çakejve” Nebojsha Miniq-“Mrtvin” e dënoi Zoti për krimet që shkaktoi. Ai vdiq në vitin 2005 në Argjentinë, ndërsa Agjencia AFP, raportoi se vdekjen dyshohet t’ia ketë shkaktuar sida.

“Ai ka ndërruar jetë në Argjentinë nga sida, është shpërbërë. Unë mendoj që e kanë zënë (nga lart)  të bëmat. Ky është mendimi im”, tha Rashkoviq.

Ende më vjen keq nga ajo kolonë 

Rashkoviq tregon se një e njohur e tij, po ashtu pejane, si ai, i dha forcë për të vazhduar të flasë.

“Sot ka Facebook. Mu lajmërua një shoqe nga Peja. Shoqe e mirë. Kemi jetuar bashkë në Pejë, në ndërtesë. Donte të shihej me mua. Dolëm me të për një pije dhe natyrisht e prekëm edhe këtë temë. Ajo më tha me pëshpërimë, edhe pas 15 vjetëve me pëshpërimë. Më tha, mua edhe sot më vjen turp prej asaj kolone. Me vështirësi i tha këto. Por mua më dha forcë të pabesueshme”, tregoi më tutje “çakalli”.

“Këto janë skena shumë të rënda, shkonin pa ujë, në këmbë, të fyer.

Kolonë e stërzgjatur refugjatësh u krijua në Pejë-Deçan, kur ata në prillin e vitit 1999 u urdhëruan të shkonin drejt Shqipërisë. “Këto janë skena shumë të rënda, shkonin pa ujë, në këmbë, të fyer”, kujtoi Rashkoviq.

“Kam parë edhe të këqijat tuaja” 

Në një moment gjatë emisionit, Rashkoviq filloi të flasë edhe për serbë të vrarë nga shqiptarët.

“Kam parë, shumë trupa të vdekur, edhe të njërës edhe të palës tjetër në Kosovë. Në gjendje të shpërbërë, të freskët, gjithfare. Në vitin 1998 e 1999 kam parë edhe disa gjëra tuaja … kam parë të keqen. Kam parë edhe Kleçkën …… edhe kanalin e Gllogjanit”, thotë Rashkoviq.

Ai thotë se ka parë 22 serbë të vrarë në Kleçkë më 27 gusht 1998, derisa tetë të tjerë në shtatorin e të njëjtit vit ishin gjetur në kanalin e liqenit të Radoniqit.

“Kam parë, shumë trupa të vdekur, edhe të njërës edhe të palës tjetër në Kosovë.

Fatmir Limaj, i akuzuar nga Tribunali i Hagës për krime lufte, u lirua si i pafajshëm në vitin 2007, për t’u gjykuar dy herë nga EULEX-i për rastin Kleçka. Në të dy herat gjykata ia vërtetoi pafajësinë. Ai u lirua së fundi në shtatorin e 2013-ës.

Por,aktualisht Limaj po rigjykohet për rastin Kleçka”.

Edhe Ramush Haradinaj, ish-komandant i Zonës Operative të Dukagjinit, gjatë luftës, ku i binte edhe liqeni i Radoniqit, u lirua nga tribunali i Hagës në vitin 2008, për t’u kthyer në rigjykim të pjeshsëm dy vjet më vonë. Në të dy rastet, i dyshuar për krime lufte. Ai u lirua më 29 nëntor të vitit të shkuar.

Rashkoviq përmendi edhe kafiterinë Panda në Pejë, vendin ku u vranë gjashtë të rinj serbë dhe 15 u plagosën, më 14 dhjetor të vitit 1998. Të njëjtën ditë në një pritë të organizuar nga forcat ushtarake serbe ishin vrarë 40 pjesëtarë të UÇK-së, mes tyre edhe Mujë Krasniqi, njëri nga tre njerëzit e parë të këtij formacioni luftarak, të shfaqur në Llaushë, në paraqitjen e parë publike më 27 nëntor 1997.

Dëshmitari i vrasjeve të kryera në Lubeniq, Alban Bushati, thotë se nuk e di ku do të shkojnë 13 paramilitarët e dyshuar për krime lufte, edhe nëse dënohen.

“Ata që kanë vrarë shqiptarë për serbët janë heronj, njësoj si për ne ushtarët e UÇK-së që kanë vrarë serbë”, shpjegon ai.

Rashkoviq kërkoi që edhe shqiptarët të flasin për krimet e kryera ndaj serbëve, teksa tregoi se me dëshirë do të kishte vendosur nga një qiri në secilin vend ku serbët kanë vrarë shqiptarë, por edhe aty ku ka ndodhur e kundërta.

Ai gjatë emisionit kërkoi të dijë pse në Pejë jetojnë sipas tij vetëm 7 serbë, ndërsa shtoi se para luftës jetonin rreth 30 mijë të tillë.

Por, sipas regjistrimit të popullsisë në vitin 2011, në Pejë jetojnë 332 serbë, ndërsa as në vitin 1991, bazuar në të dhënat e censusit të organizuar nga organet e dhunshme serbe, të instaluara në Kosovë nuk ka pasur më shumë se 8 mijë serbë.

“Ata janë këtu në Beograd, shëtiten. Më kërkojnë, më kërkojnë çdo ditë. Ka edhe kërcënime.

Vetë Rashkoviq, dëshiron të kthehet në Pejë, edhe pas rrëfimit të tij. Thotë se prej 250 vjetësh ka tokë në këtë vend. Nuk ndihet i sigurt nga ish-paramilitarët, teksa jeton në kryeqytetin serb.

“Ata janë këtu në Beograd, shëtiten. Më kërkojnë, më kërkojnë çdo ditë. Ka edhe kërcënime”, shpjegoi ai.

Në emision nuk e hodhi poshtë edhe mundësinë e mësimit të gjuhës shqipe, edhe pse tha se është nga më të vështirat në botë. Tërë kohën Kosovës i tha “Kosmet”, ndërsa në vend se të thotë “albanci” në gjuhën e tij, përdori termin poshtërues “shiptari” për shqiptarët. Tha se edhe ju e dini që keni qenë qytetarë të dorës së dytë.

Megjithatë, pranoi një të vërtetë.

“Po, keni fituar. Ju, jeni shumicë. E keni fituar në mënyrë të vështirë. Kjo është e vërtetë”, tha Rashkoviq për Kosovën.

Dhe Haga dhe specialcat e Hagës tash e dy decenie Heshtin.Peshin vetëm ata e dijnë, por gjaku i të vrarëve nuk heshtë dot derisa ata të pëballën më Gjykatën e Hagës së bashku edhe më vetë kryeqetnikun Aleksandër Vuçiç.