Kaseta seksuale me Bill Clinton dhe Princ Andrew? Publikohen dokumente të reja nga çështja e Epstein

Regjistrimet prej më shumë se 250 faqesh tregojnë një akuzues që pretendonte se kishte parë kaseta seksuale të filmuara nga Jeffrey Epstein. Megjithatë, Sarah Ransome më vonë tha se donte të tërhiqte akuzat. Është publikimi i katërt i të dhënave në lidhje me rastin e viktimës Virginia Giuffre kundër Ghislaine Maxwell, ish-të dashurës së Epstein. Padia, e ngritur në vitin 2015, u zgjidh në vitin 2017. Maxwell që atëherë është dënuar me 20 vjet burg për ndihmën e Epsteinit për të abuzuar me vajzat e reja. Ajo apelon kundër dënimit të saj. Sipas qindra faqeve të dokumenteve të zbuluara të hënën, Ransome tha në email se kishte parë kaseta seksuale në posedim të Epstein, që tregonin figura duke përfshirë Bill Clinton, Princ Andrew dhe Sir Richard Branson. Sidoqoftë, revista New Yorker raportoi në vitin 2019 se zonja Ransome kishte pranuar se kishte fabrikuar pretendimin. Në një email pa datë nga dosjet e lëshuara të përfshira si provë, Ransome thotë: Kur shoqja ime kishte marrëdhënie seksuale me Clinton, Princin Andrew dhe Richard Branson, kasetat seksuale në fakt u filmuan në çdo rast të veçantë nga Jeffery. Ransome, e cila tha se Epstein e kishte abuzuar me të si një modele aspiruese dhe studente e modës, pohon gjithashtu në një mesazh se Donald Trump bëri seks me një mik të saj në shtëpinë e Epstein në Nju Jork. BBC ka kontaktuar katër burrat për koment, të gjithë ata kanë mohuar më parë çdo keqbërje në lidhje me Epstein. Asnjë provë e kasetave, të cilat Ransome pretendoi në emailet që posedonte shoqja e saj dhe ajo kishte kopjuar, nuk ka dalë ndonjëherë. Duke iu referuar raportit të New Yorker, një zëdhënës i Sir Richard’s Virgin Group tha të hënën: Ne mund të konfirmojmë se pretendimet e Sarah Ransome janë të pabaza. Zëdhënësi i Trump, Steven Cheung tha gjithashtu se pretendimet e Ransome për ish-presidentin ishin “të pabaza”. Dokumentet e gjykatës përfshijnë gjithashtu fotografi të ofruara nga Ransome për avokatët e Giuffre që dyshohet se shfaqnin vajza dhe gra të reja në ishullin privat të Epstein në Karaibe. Sipas dokumenteve, Ransome tërhoqi pretendimin e saj për kasetat në një email drejtuar një kolumnisti të New York Post, duke deklaruar se ishte e shqetësuar se do të “krijonte dhimbje për familjen time”. “Unë do të doja të tërhiqja gjithçka që ju thashë dhe të largohesha nga kjo,” thotë Ransome në një email të datës 23 tetor 2016. Emailet janë pjesë e një dosjeje gjyqësore nga një firmë që përfaqëson ish-avokatin e Epstein – Alan Dershowitz, synonte të tregonte se Ransome “i mungon qartë besueshmëria”. Ransome kishte pohuar se ishte detyruar të bënte seks me Dershowitz, i cili i mohon akuzat dhe thotë se nuk e ka takuar kurrë. Ajo pretendoi se ishte rekrutuar nga Maxwell në rrjetin e tij të trafikimit seksual në vitin 2006 kur ajo ishte 22 vjeç. Ransome ishte dëshmitare në çështjen e Giuffre kundër Epstein dhe Maxwell dhe dha prova për përfshirjen e Maxwell. Giuffre bëri akuza për keqbërje nga Princi Andrew, por nuk pretendoi për keqbërje nga Clinton, Trump apo Sir Richard. Tri grupe të tjera dosjesh gjyqësore të mbyllura prej kohësh të Epstein u publikuan javën e kaluar, por përmbanin pak detaje që nuk diheshin më parë. Epstein u deklarua fajtor për kërkimin e prostitucionit nga një i mitur në vitin 2008 dhe i mori jetën në vitin 2019 ndërsa priste gjykimin për akuzat për trafikim seksual.

NGA EDISON YPI:Spiuni

Diktatori ishte larg, ishte i paarritshëm, i padukshëm. Ai që të kallte tmerrin ishte hija që s’të ndahej, ishte ai që e kishe natë e ditë pranë – spiuni. Shqiptarëve u iku jeta duke duartrokitur Diktatorin dhe duke u tmerruar nga spiuni. Në familjen time, kurrë, asnjë fjalë, asnjëherë të vetme, në asnjë rrethanë dhe për asnjë arsye, nuk u fol për spiuna dhe spiunllëqe. Mysafirët tanë, farefisi ynë, shoqëria jonë, edhe ata, kurrë nuk përdorën fjalë të pahijshme morracakësh në hjekë. Jashtë shtëpisë flitej gjerësisht për spiuna dhe spiunllëk. Gjatë shkollës fillore vinin në rresht “Çetën e Shkollës” për të pështyrë në fytyrë një moshatar për sjellje të kundërta me moralin e partisë, ideologjinë marksiste leniniste, diktaturën e proletariatit. S’do mend se pionierin mëkatar ideologjik larë fytyrën me pështymën e shokëve, e kishte spiunuar një moshatar. Meqënëse kishte fytyrë që s’mund të fshihej sepse duhej pështyrë, emri i viktimës së spiunimit, shpallej. Që nxënësit të ndjeheshin të gjithë fajtorë dhe të gjithë spiunë, emri i spiunit fshihej. Spiunat ishin të shumëllojshëm. Kishte spiun të shkallës, spiun të pallatit, spiun të ndërmarrjes, spiun të librave, spiun të filmave etj. Prej krejt ktyre hordhive spiunash, spiunin e parë dhe të fundit të gjallë prej mishi dhe kocke, pata fatin ta shoh në shkollën e mesme në Politeknikum. Na sollën në shkollë një çun nja 13 ose 14 vjeç për të cilin u tha se “kishte kapur 2 diversanta” në kufi në një fshat verior. Pra shkurt ehe Shqip, pionieri me shall të kuq në qafë kishte spiunuar 2 diversanta. Pionieri Spiun vinte në shkollë çdo ditë veshur ushtarak si skënderbegas. Spiunin e vogël me një të qeshur teatrale që të kallte krrupën, e kishin sjellë në Politeknikum për ta bërë fillimisht zanatçi, pastaj ushtarak. Ky pionier spiun vinte në shkollë bashkë me një moshatar, edhe ai veshur ushtarak, ndoshta bashkëpunëtor në spiunimin e divesantave, apo diçka tjetër të tillë, historinë e të cilit nuk e mësova, dhe as nuk u interesova. Spiunllëku i ushtrisë që bëhej sheshit pa asnjë drojë, ishte më i vrazhdi, më i fëlliqti dhe më i rrezikshmi i të gjitha spiunllëqeve. Ushtari-ushtarin e spiunonte edhe kot, për qef, edhe për një garuzhde groshë për të cilën i biri i kulakut tha se ishte pak. Edhe për një gotë çaji për të cilën nipi i armikut pretendoi se ka brenda Klor. Kur i kujtoj këto tmerre, më vjen të qaj. Pas ushtrie, meqënse nuk e kontrolloja sa duhej llapën, më kapte frika mos më spiunonin për këtë apo atë llaf llape. Me të kuptuar se nuk më spiunonin pjesërisht por totalisht, zura ment, e qepa përgjithmonë. Spiuni banal, ai që përpos spiunllëkut s’kishte asgjë, asnjë shkollë, asnjë edukatë, asnjë traditë, nuk bëhej merak që e dinin se ishte spiun. Madje mburrej se duke qenë spiun, e kishin frikë. Spiuni i zyrave s’bënte asnjë punë. Sillej kot. Askush s’guxonte t’ja vinte në dukje rendimentin zero në punë se e gjente belaja nga kundërsulmi i spiunit që me anë të disa trukeve verbale, brenda pak minutave e transferonte parazitizmin nga vetja te llërëpërveshuri që i thirri belasë të vinte, dhe belaja ja plotësoi dëshirën, erdhi. Dy miq të vjetër ikën në 90-ën dhe më s’u dukën. S’lanë as telefon, as adresë, asgjë, as mua as ndonjë tjetri. Do ken’ qenë spiuna. S’ka spjegim tjetër. Sa bukur ishin maskuar shkërdhatat. Kisha një mik. Nga një ndërmarrje në tjetrën me vite të tëra, nuk bëri asnjë punë. Por, meqënse ishte tepër agresiv ndaj refuzimit të Diktaturës, nuk dyshova kurrë. Tani pas kaq vitesh, duke sjellë në mendje disa momente të pashpjegueshme, kam nisur të dyshoj. Me kalimin e kohës, instinkti i mbijetesës, më ndihmoi të kem një përfytyrim më të plotë për spiunin. Spiuni ishte një zevzek me sy të lëvizshëm. Fliste ose shumë shpejt ose tepër ngadalë. Qeshte ose mrrylej befas, pa arsye. Kthente kokën majtas e djathtas pa shkak. Bënte gjoja sikur dinte ti binte kitarrës, sikur dinte këngë italiane ose greke, sikur mund të shkonte larg me not. Ndodhte që spiuni mbahej dhe për lexues i librave dhe filmave të ndaluar. Spiunat, të gjithë, pa përjashtim tallnin dhe kërcënonin, Kadarenë si borgjez, si i largët me hallet e popullit, dhe ngrinin në qiell Agollin si miku që i gjendej në hall bujkut, puntorit, proletarit. Spiuna që të mos kërcënonin Kadarenë dhe të mos krenoheshin me Agollin, nuk kanë ekzistuar. O sa kam qeshur pas 90-ës kur mora vesh se spiunat kishin pseudonime. Thoshin se zgjedhjen e pseudonimit e bënin sipas shijes së spiunit. Përndryshe spiuni çmendej. Kur po udhëtoja një herë nga Librazhdi në Bulqizë ndala diku afër fshatit Ostren i Vogël. Pyeta një kalimtar: Ç’bëhet spiuni që i premtoi ta ndihmojë të arratiset nga ky katund vëllanë tim, atë që pasi spiuni e spiunoi, e dënuan me 20 vjet burg politik ? E kemi Kryetar të Partisë Demokratike – më tha me plot gojën gollobordasi anës udhës. Qielli mu çjerr. Bota mu terr. Fryma mu ndal. Por ku ka spiuna ka shpresë. Ndoshta më gënjeu. Duhet verifikuar. Pak më tutje pyeta një tjetër. E njëjta përgjigje. Frikë nga askush dhe nga të gjithë – spiuni dhe spiunllëku ishin shpikur pikërisht për t’ja arritur këtij qëllimi të skëterrshëm. Afërmendësh të gjithë të ashtuquajturit “Heronj të Heshtur” ishin spiuna. Bashkë me të “heshturit”, spiuna edhe më të qelbët edhe më kriminalë ishin lukunia e zhurmëshme e shkrimtarëve, poetëve, regjizorëve, ata që spiunave u bënin fresk, u ngrinin këngë, u thurnin vargje, u bënin filma. Të gjithë shefat e kuadrit ishin spiuna. Të gjithë familjarët dhe farefisi i spiunave ishin spiuna. Kishte dhe një hartë apo një gjeografi të dendësisë së spiunave në çdo krahinë të Shqipërisë. S’po e zgjas me harta dhe gjeografira të spiunllëkut se më gjen belaja me rehatlinjtë e Fejsbukut. Një gjë është e sigurt: Si për çdo talent: Spiun nuk bëhesh. Spiun lind. Pa spiunuar dhe pa u spiunuar shqiptari nuk merr dot frymë, nuk i rreh zemra, nuk i bëjnë dritë sytë. Isha betuar të mos e ndyj penën me ata muta. Por rreziku i harresës, sidomos prezenca e tepruar e spiunave të djeshëm në tollovinë e sotme, u bë sebep.

Pas SHBA, BE i dërgon “mesazhin” serbëve të Bosnjës: Kujdes, gati sanksionet!

Pas dy avionëve F16-të amerikane që u panë si mesazh për Republikën Srpska, edhe BE-ja ia përcolli entiteti serb të Bosnjes paralajmërimin e saj: 9 janari që konsiderohet si Dita e Republikës Sërpska, si festë nga blloku, konsiderohet antikushtetuese.

Rasti i spiunazhit kuban që ka tronditur qeverinë amerikane! Ambasadori nuk u kap për 40 vjet

Kur ish-ambasadori i SHBA-së në Bolivi, Manuel Rocha, u arrestua në Miami dhe u akuzua nga qeveria amerikane se kishte kaluar më shumë se 40 vjet si agjent kuban, kjo ishte një nga skandalet më të mëdha të spiunazhit që përfshinte ishulli i drejtuar nga komunistët këtë shekull. Prokurori i Përgjithshëm i SHBA-së, Merrick Garland, i quajti krimet e pretenduara të Rocha-s “një nga infiltrimet më të mëdha dhe më jetëgjatë të qeverisë amerikane nga një agjent i huaj”. Ndërsa Manuel Rocha nuk ka bwrw ende një deklaratë, shumë vëzhgues mbeten të habitur se si ai mund të ishte ngritur kaq lart në shërbimin diplomatik të SHBA-së, ndërkohë që i shmangej zbulimit për kaq gjatë, duke ruajtur një reputacion si një konservator kokëfortë, ndërsa fshehtas strehoi një të vwrtetw tw thellë, besnikërinw ndaj Revolucionit Kuban. Dëshmitë e regjistruara nga një oficer i FBI-së, i maskuar si një kontakt i qeverisë Kubane, e tregojnë atë duke përshkruar Shtetet e Bashkuara si “armik”, duke lavdëruar liderin e ndjerë kuban, Fidel Castro dhe duke u mburrur se ka ruajtur me sukses identitetin e tij të dyfishtë për dekada. Një njeri që nuk u befasua plotësisht ishte James Olson, ish-kreu i kundërzbulimit në Agjencinë Qendrore të Inteligjencës (CIA). Ai ka vite përvojë të dorës së parë në shërbimin e inteligjencës së Kubës, Drejtorinë e Përgjithshme të Inteligjencës (DGI). Si një diplomat i lartë, Manuel Rocha kishte akses në një mori informacionesh të fshehta dhe të ndjeshme të inteligjencës. Qeveria e SHBA-së tani po përpiqet të përcaktojë saktësisht se sa prej kwtyre informacioneve ua kaloi menaxherëve të tij kubanë ndërsa ishte në Departamentin e Shtetit. Kuba nuk ka bërë asnjë koment për Manuel Rocha, arrestimin e tij apo akuzat me të cilat përballet në Miami. Sa herë që përmendet spiunazhi, pozicioni themelor i Kubës është se ajo është detyruar të përdorë çdo metodë që ka në dispozicion për të mbrojtur revolucionin nga më shumë se 60 vjet administrata të njëpasnjëshme amerikane, që përpiqeshin të detyronin qeverinë e drejtuar nga komunistët nga pushteti.

Mbledhja e qeverisë në Shëngjin, zbulohet çfarë ka kërkuar Edi Rama

Ka përfunduar pjesa e parë e mbledhjes informale të qeverisë në Shëngjin ku janë diskutuar aspekte politike. Gazetari i Top Channel, Muhamed Veliu, duke iu referuar burimeve nga kjo mbledhje, raporton se kryeministri Edi Rama e ka vënë theksin në përmirësimin e punës të komisioneve parlamentare dhe një forcim të më tejshëm të partisë në bazë. Kjo kërkesë e kryeministrit erdhi pas fjalës të kryetarit të grupit parlamentar Bledi Çuçi. Të njëjtat burime deklaruan se Bledi Çuçi është fokusuar te seancat e shkuara plenare, duke i bërë një bilanc sa interpelanca janë zhvilluar, sa mocione me debat, projektligjet e depozituara në Kuvend, nga të cilat sa prej qeverisë e sa prej deputetëve. Bleci Çuçi më tej, ka analizuar edhe prezencën e deputetëve në seanca plenare, mbledhje grupi e komisione. Në këtë mbledhje, është diskuar po ashtu takimet e ministrave me deputetët. Sa diskutime ka pasur nëpër komisione për Buxhetin dhe Paketën Fiskale. Në fokus të analizës së Bledi Çuçit, ishte edhe performanca e deputetëve në debate publike, diskutimet në seanca e komisione dhe prezenca në zonat elektorale. Pjesë e disktutimit ishte vijimësia e jetës parlamentare pas incidenteve dhe bllokimit të opozitës. Ligjet në Kuvend që duan shumicë të cilësuar, si amnistia e të dënuarve apo të tjera nisma që duan 84 vota.

“Atje ku vajzat janë të nxehta, si llava”- Shkrimi në revistën e huaj me ngjarjen erotike që tronditi udhëheqjen e PPSh-së: Të gjendet se kush e kaloi natën me turistin e huaj

-Shkrimi i turistit suedez që çmendi autoritetet komuniste në 1988: “Nata e zjarrtë me Anën, punonjëse e hotelit në Sarandë”! Letërkëmbimet mes Stokholmit dhe Tiranës, për skandalin erotik të vajzës së uritur, me mollë në dorë. Si turisti suedez vuri në “lojë” autoritetet më të larta komuniste të Shqipërisë, të cilët nuk mundën të gjejnë vajzën sarandiote të aventurës!- Gjetkë nëpër botë, do të quhej një aventurë e padëmshme. Nga ato të qëmtuarat për një natë prej turistëve, anipse përfundonte në faqet e një reviste. Por jo në Shqipërinë e 1988-ës, ku reportazhi i turistit suedez, për netët e “zjarrta” në shoqërinë e një shqiptareje, do të shkaktonte një tërmet të vërtetë. Turisti suedez, autor i shkrimit: “Atje ku vajzat, janë më të nxehta se llava”, ka vizituar Sarandën gjatë vitit 1988. Ishin disa syresh në atë kohë, që ia dilnin të siguronin vizë, ndaj edhe regjimi e kishte të pamundur, ta identifikonte mes tyre, të huajin e aventurës së rrezikshme. Në këtë shkrim, i cili mbërriti në Tiranë, nëpërmjet ambasadës tonë në Stokholm, mungonte emri i autorit. Ai përshkruan me detaje vizitën e tij në qytetin e Sarandës, ku qëndroi disa ditë e ku u njoh në hotel me një vajzë shqiptare, që punonte aty. Sipas shkrimit dhe fotos nudo, të publikuar në të, vajza quhej Ana dhe nga pamja, ishte tepër ezmere. Përshkruhej me detaje sesi, ata u njohën rastësisht dhe pas disa dialogësh, ai e fton Anën në dhomën e tij. Po sipas shkrimit, Ana shkon në dhomën e turistit suedez, ku kalon atje gjithë natën. Autori në fund të shkrimit, shpjegon me hollësi marrëdhëniet intime që pati me vajzën shqiptare, pa e ditur se historia e tij erotike nga Shqipëria, do të fuste në hall të madh, autoritetet e vendit më të izoluar të Europës. Transkripti i shkrimit të suedezit Në vitin 1988, vendi më stalinist i Europës, nuk jepte as shenjën më të vogël të devijimit, nga rruga e Enver Hoxhës. Ndaj edhe mund të imagjinohet skandali që shkaktoi në Tiranë, shkrimi intim i turistit suedez, i formatit të revistave rozë. Për të gjetur personazhet e asaj aventure “mëkatare”, në një hotel të Sarandës, nuk do të ishte fare e lehtë. Duke e ditur se me ç’vend kishte të bënte, suedezi kishte fshehur veten dhe identitetin e vajzës shqiptare, me të cilën kishte kaluar natën, duke i vendosur edhe asaj, një emër të rremë, në mënyrë që të mos ishte nën vrojtimin e autoriteteve të kohës, nëse ata mund ta kërkonin. Raportimet nga Shqipëria në mediat e huaja, edhe ata më të parëndësishmit, në atë kohë analizoheshin shumë dhe deri në detaje, pasi i vetmi burim nga brenda vendit, ishte informacioni zyrtar që vinte nëpërmjet kanaleve legale, si ATSH-ja apo radiot në gjuhë të huaja, të cilat gjithsesi, i përmbaheshin fort formatit të mërzitshëm komunist. Për shumë, vendi në këto vite kishte hyrë në një izolim të thellë dhe PPSH-ja i kishte shpallur luftë pa kthim, gjithë botës. Në këtë sfond historik, shkrimi i turistit suedez në Shqipëri, do të ngrinte në këmbë ambasadën tonë në Stokholm, Ministrinë e Punëve të Jashtme, e atë të Punëve të Brendshme. Të gjithë u vunë në kërkim të Anës. Materiali në fjalë, kaloi në duart e zëvendësministrit të Punëve të Jashtme, Sokrat Plaka, i cili do ta kishte të pamundur të gjente dhe përcaktonte, se cila ishte vajza nga Saranda, që kishte kaluar një natë me suedezin. Historia e kësaj ngjarje shkon edhe më tej. Materiali i përcillet më 8 mars 1988, ministrit të Punëve të Brendshme të kohës, Simon Stefanit, një ndër drejtuesit më të lartë komunistë, njëkohësisht zëvendëskryeministër dhe anëtar i Byrosë Politike të Komitetit Qendror të Partisë së Punës së Shqipërisë, i cili konsiderohej si një nga njerëzit më fanatik e të indoktrinuar, që kishte pasur ndonjëherë udhëheqja e lartë e PPSH-së, gjatë gjithë periudhës së regjimit komunist në Shqipëri. Stefani, ndoshta ndër ministrat më të jetë shkurtër që njeh historia e shtetit shqiptar, u alarmua nga informacioni dhe i kërkoi ndihmësit të tij, Zylyftar Ramizit, të hetonte dhe të gjente me çdo kusht, se cila ishte vajza në revistën suedeze. Jo vetëm kaq, por për regjimin komunist në fuqi, ishte e patolerueshme edhe pamja e vajzës, e fokusuar nga suedezi: e uritur, me një mollë në dorë. Ndërkaq, do të nisin hetimet nga Dega e Punëve të Brendshme Sarandë, për gjetjen e vajzës. Merren në pyetje, njerëz të dyshuar. Të gjitha të dyshuarat, punonjëse në hotel, ishin femra me një jetë normale. Fillon krahasimi i fotove me revistën. Asgjë nuk del në dritë. Fillojnë prapë hetimet dhe ngërçi është po ai. Vajza nuk ishte punonjëse hoteli, por një femër nga pjesët inferiore të popullsisë së vendit. Kishte kaluar një natë me të dhe kaq. Turisti suedez, në fakt i kishte futur në lojë, të gjithë zyrtarët e Shqipërisë. Ambasada e Republikës Popullore Socialiste të Shqipërisë në Stokholm, ka qenë vigjilente në rastin e botimit të këtij shkrimi. Ajo menjëherë ka bërë përkthimin përgjithësues të materialit, pa hyrë në gjërat e turpshme, dhe këtë ia ka postuar Ministrisë së Punëve të Jashtme. Për eprorët e tij në Tiranë, ambasadori shqiptar në Suedi, shkruan: “Revista e përmuajshme suedeze “Stop Weekend”, nr.10/1988, me 45 mijë kopje, në lidhje me vendin tonë, boton shkrimin: “Atje ku vajzat janë të nxehta, si llava”

"Po, e kam takuar disa herë zyrtarin e FBI", Rama për McGonigal: Çështja në SHBA ka zero lidhje me mua dhe qeverinë time

"Unë dhe Republika e Shqipërisë nuk kanë asnjë lidhje me përfundimin e hetimit për një çështje dytësore të dalë rrugës ndërkohë që çështja kryesore është krejt tjetër lidhur me akuzën që i është ngritur zyrtarit të FBI". Berisha e Meta bëhen bashkë për ish-zyrtarin e FBI-së: Rama të japë dorëheqjen Pas mbledhjes së kryesisë ku u diskutuan sondazhet mbi kandidatët për kryetarët e bashkive, kryeministri Edi Rama i cilësoi nul akuzat e hedhura ndaj tij për lidhjet me ish-zyrtarin e lartë të FBI-së, Charles McGonigal. Edi Rama: Njerëzit duhet të jenë mësuar që këtu opinioi ndahet me një pjesë që beson medeomos atë që do të besojë dhe një pjesë që dëgjon dhe reflekton mbi faktet. Është një çështje jo çështje sepse është një çështje e hetuar nga drejtësia amerikane që nuk nxjerr vendime për vrasje pa autor apo vrasje nga pakujdesia kur vrasjet bëhen nga institucionet shtetërore. Ka zero akuzë dhe zero lidhje mes çështjes që diskutohet dhe meje apo qeverisë. Zero. Përballë mediave ai ka pranuar se e ka takuar atë, por edhe zyrtarë të tjerë më të lartë. Madje Rama e lidh këtë debat me 21 janarin, teksa shton se pas hetimit në Amerikë rezulton se kemi të bëjmë me një mosdeklarim në lidhje me një shqiptar nga Tropoja. Duke iu përgjigjur nismave të Partisë Demokratike, Rama vlerësoi se nuk mund të ngrihet komision hetimor vetëm se çështjen e shikon me dylbitë e opozitës. Çfarë keni diskutuar në takim? Janë derivate të keqleximit të këtushëm. Përmendja e emrit si një pjesë në një takim apo takim tjetër nuk ka asnjë lidhje me përfundimet e hetimet në SHBA. Zyrtarin e lartë të FBI po e takova disa herë. Kjo nuk përbën asnjë arsye për të nxjerrë konluzione të reja duke parë nga Tirana me dylbitë e zhurmës për zhurmë aq më tepër kur jemi para një fakti të ri dhe tronditës për 21 janarin dhe kërkesës për të hapur hetimin në SPAK. Kush do të kuptojë e kupton. Në aktakuzë thuhet se informacioni ka dalë nga zyra e kryeministrit. Përfundimet e hetimit dhe fillimi i fazës tjetër të procesit ku hetuesit amerikanë kanë dorëzuar dosjen e hetimit të tyre, nuk ka asgjë nga këto. Aty thuhet çfarë thotë njëri dhe tjetri. Ndërkohë vetë hetuesit thonë një gjë tjetër që hetimet kanë përfunduar, ka një të akuzuar për mosdeklarim dhe konflikt interesi në raport me shokun e tij shqiptaro-amerikan nga Tropoja të cilin unë e kam njohur në takimin me të dhe me të cilin nuk kam pasur asnjë lidhje tjetër përveç këtij raporti miqësor dhe këtyre shkëmbimeve krejtësisht pa asnjë interes tjetër me zyrtarin e lartë të FBI. Zoti Neza dhe Duçka nuk kanë punuar asnjëherë për ju, as në 2018? Fola për zotin Agron që vjen nga Lëvizja Demokratike, shumë i afërt i të ndjerit Azem Hajdari, fis me Besnik Mustafaj, njerëz të nderuar padiskutim, të cilin se kam njohur më parë asnjëherë dhe nuk kam shkëmbyer as letra as interesa. E kam takuar vetëm në praninë e zyrtarit të lartë të FBI. Sa i përket personit tjetër ka qenë zëvendësministër i Energjitikës në koalicionin e vitit 2013 dhe pastaj për një farë kohe ka punuar pranë meje pa pagesa. Pse opozita po e përdor një hetim në SHBA kundër jush? Unë jam mësuar me këto. Jam i ngopur dhe mingopur me të tilla histori që synojnë vetëm çorollepsjen e njerëzve dhe krijimin e një klime agresiviteti, ndasie, gjysmë të vërtetash që janë gënjeshtrat më të mëdha. Jam shumë i fokusuar te punët e përditshme. Pa shkëputur komunikimin. Jam i fokusuar në punët e përditshme konkrete. Është një Big Brother politik. Të gjithë ndjekin lajmet sensacionale. Nuk kam asnjë ankesë për të tjerët. Mik? Unë kam folur në gjuhën angleze për natyrën e marrëdhënies. Kam thënë një raport miqësor, por jo mik. Nuk kam ndarë jetën me të. E kam takuar në zyrën më të rëndësishme të FBI-së. Më ka dhënë nga ato dhuratat, medalje e kapele. Ka ardhur në Shqipëri, jemi takuar. Interesi im ka qenë të shkëmbejmë biseda dhe opinione në ato fusha ku ai ishte ekspert i nivelit të lartë. Krejtësisht pa asnjë marrëdhënie tjetër. E keni lajmëruar Ambasadën amerikane për takimet? Unë nuk lajmëroj ambasadën amerikane kur takoj amerikanët. Kam takjuar një ndër zyrtarët më të lartë të FBI-së, dhe do i takoja sa herë të më jepej mundësia. Kam takuar edhe Presidentin e SHBA-së, dhe fakti që mund të jetë në hetim, kjo s’ka lidhje me mua. E kam takuar dhe shumë mirë kam bërë që e kam takuar. E gjithë kjo është një absurd. Më vjen keq për ju, por jeni pjesë e ndërmarrjeve që punoni. Në aktpadinë konkluzive të drejtësisë amerikane nuk ka asgjë që lidhet me mua apo qeverinë përveçse fakteve që janë takuar. Në aktpadi thuhet se nga takimet ka pasur edhe fatura. Në çfarë gjuhe e keni lexuar? Unë s’kam shqetësim për këtë çështje. Drejtësia amerikane e ka hetuar tërësisht dhe që ka dalë në konkluizione. Në rastin konkret ka akuzë për konflikt interesi në marrjen e një borxhi nga miku i tij shqiptaro-amerikan. Unë kam takuar dhe një person të shpallur non-grata këtu në Shqipëri.Ka një drejtësi në amerikë dhe ka gjykata. Nëse ju thoni se drejtësia dhe gjykata mund të kontestohet nga Foltorja apo e vulës, kjo është zgjedhja juaj. Nuk kam asnjë replikë. Unë ju them njerëzve ja ku ëshgtë pasqyra e së vërtetës. Komision Hetimor për takimin me ish-zyrtarin e FBI-së? Kam takuar një ndër zyrtarët më të lartë të FBI-së dhe çdo zyrtar të lartë të FBI-së do e takoja përsëri sa herë të më jepej mundësia. Jetojmë në një zonë të botë ku njerëzit merren kë takove, kujt i fole. Ndërkohë gjithë kjo është një absurd. Në akt padinë konkluzioneve të drejtësisë amerikane nuk ka asgjë që lidhet me mua apo qeverinë përveç fakteve u takuat atje apo aty. Kjo çështje është hetuar nga drejtësia amerikane, ca do hetohet këtu, fantazia e shfrenuar e një lidershipi që ka bastarduar çdo lloj raporti me të vërtetën dhe publikun. Kjo nuk është një çështje e parlamentit të Shqipërisë. Nëse mendoni se kjo mund të kontestohet nga vetëgjyqësia e Foltores apo vulës, nuk kam asnjë koment, kjo është zgjedhja juaj. Unë nuk kam asnjë replikë për të bërë. U them njerëzve ja ku është pasqyra e të vërtetës sipas drejtësisë amerikane. Njerëzit zgjedhin të besojnë psh që edhe një oligark i madh rus ka ardhur në Karavasta për të përfituar nga shegët e luleshtrydhet.