Nga rrjedh emri “palestinë” dhe origjina e popullatës “palestineze”

 

Nga rrjedh emri “palestinë” dhe origjina e popullatës “palestineze”

Etimologjia e emrit palestinë

Në këtë rast trajtoj aspekte historike-ushtarake-juridike dhe diplomatike, që kanë të bëjnë vetëm me ndikimin e drejtëpërdrejtë në etimologjinë e emrit palestinë. Judea për herë të parë u vasalizu nga Perandoria Romake në vitin 63 para Krishtit.[1] Hebrenjët ishin përfshirë në një seri luftërash kundër Perandorisë Romake, në mes viteve 66 dhe 135 të Erës tonë,[2] e që Lufta e I hebrejo-romake, ishte në vitet 66-73, e cila rezultoi me shktaërrimin nga romakët të Tempullit të II të Jerusalemit,[3] si dhe Lufta e II e njohur si Revolta Bar Kokhba ndodhi në vitet 132-136 te Erës tonë, që përpiqeshin për ta rikrijuar shtetin e tyre të Judesë. Mirëpo Romakët posa e mposhtën kryengritjen, shumicën e hebrenjëve të Judesë, i vranë ose i shpërngulën dhe një numër të madh e shitën si skllevër si dhe shpopulluan rrethinat e Jerusalemit.[4] Perandori Romak Hadriani, përcaktoi revoltën e hebrenjëve të Judesë si nacionalizëm dhe e ndryshoi emrin e Judesë në Palestina Siriane ose Palestina romake,[5] madje disa studiues sugjerojnë se këtë perandori Hadrian e kishte bërë në shenjë ndëshkimi kundër Hebrenjëve,[6] por ka studiues që e kundërshtojnë këtë.[7] Derisa i populloi me veteran romak,[8] derisa pronat hebreje i kishte konfiskuar,[9] por kishin emigruar në këto territore edhe popullata nga rrethinat përfshirë edhe nga fqinjët e tyre nga Arabia, Siria, Fenikia etj,[10] kurse numri i popullatës hebreje dukshëm u zvogëlu pas revoltës Bar Kokhba,[11] gjegjësisht drastikisht ishte ndryshuar, e që hebrenjët pothuajse ishin zhdukur.[12]

Emërtimi Palestinë u përdorë nga Grekët, për shekuj të tërë,[13] derisa termi i mëparshëm, ishte tërësisht term etnik për Hebrenjët(Judea), termi Palestinë, ishte tërësisht term gjeografik e aspak etnik- Palestina Siriane.[14] Por sipas disa burimeve emri i ndryshuar rezultoi nga shfaqja e provincës së Judesë në vitin 132 pas Krishtit brenda provincës më të madhe të “Palestinës Siriane”.[15] Në vitin 358 pas Krishtit, pas kryengritjes ekonomike, provinca ishte ndarë në njësi më të vogla, e që këto i përkisnin Arabisë dhe ishin transform në provinca të ndara si Palestina Salutaris( ose Tertia),[16] Palestina Prima,[17] kurse rreth vitit 400 pas Krishtit, ishte ndarë nga Palestina Prima edhe në Palestina Secunda.[18] Këto ndarje madje ishin bvërë në kohën e perandorit romak Dioklecianit( 284-305).[19]

 

A ka apo jo komb a etni “palestineze”

Janë të pakët popujt, që nuk kanë një histori të tyre. P.sh: Egjiptianët kanë histori që nga mileniumet 3-1 para Krishtit, ngjajshëm edhe hebrenjët, e popuj të tjerë të Lindjes së Mesme. Mirëpo deri vonë, pas 1967-ës gjegjësisht 1988-ës, popullata islame e Izraelit filloi të emërtohej nga arabët me emërtimin “Palestinez.” Pra mund të kuptohet që kurrë më parë kjo popullatë nuk ishte komb, etni a bashkësi e veçantë gjuhësore( grup që kanë një gjuhë të veçantë) në vete, e kurrë nuk pati histori. Palestina si koncept nacional dhe politiko-juridik nuk ekziston as sot, siç nuk ka ekzistuar asnjëherë, por është koncept tërësisht gjeografik. Derisa edhe si problem dhe konflikt politiko-ushtarak as sot nuk është thjeshtë problem i popullatës muslimane të Izraelit, por plotësisht është problem islamiko-ortodoks. Kjo mund të argumentohet lehtësisht edhe me rastin e fundit, që më agresionin terrorist isislamik të Hamasit, të urdhëruar nga Terror-rusia, e që nuk kishte asgjë të bënte me qëllime, objektiva politike a luftarake terroriste të Hamasit. Pavarësisht se në dekadat e fundit, mbështetësit e konceptit të kombit palestinez, pretendojnë dhe përpiqen që të gjithë arabët e Izraelit rrjedhimisht të gjithë muslimanët në këtë shtet, t’i identifikojnë me kombin inekzistent palestinez. Natyrisht edhe sot, siç i tërë konflikti izraelito-palestinez, është ndeshje e lindjes kundër perëndimit, gjegjësisht e bllokut islamo-ortodoks kundër krishterimit perëndimor dhe hebraizmit. Luajnë me muslimanët e Izraelit, sidomos bota arabe më konkretisht disa nga shtetet arabe dhe islamike, pa përjashtuar këtu përmes pan-arabizmit dhe pan-islamizmi e gjithashtu edhe përmes neo-otomanizmit. Këto shtete keqpërdorin dhe nxisin organizatat radikale, ekstremiste dhe terroriste islamike të arabëve të Izraelit, gjoja për t’i mbështetur ato, por që në fund të fundit, shihen qartazi që ata keqpërdoren për qëllime ekspanisoniste( p.sh: keqpërdorimi nga Turqia, Irani, Egjipti, e në fund të të gjithë këtyre qëndron Rusia, që drejtëpërdrejtë tek terroristët e Hamasit si dhe tërthorazi përmes Iranit, ndikon në Hamas dhe në shumicën e organizatave terroroiste isislamike të muslimanëve të Izraelit). Konflikti izraelito-“palestinez” nuk është aspak konflikt i vërtetë politik, historik, ekoniomik, diplomatik, ushtarak etj mes arabëve-muslimanëve të Izraelit dhe shtetit izraelit. Siç as sulmi terrorist masiv, i 7 tetorit 2023, nuk ishte i ideuar, urdhëruar nga Hamasi dhe muslimanët as të Izraelit e as të rajonit, por kryekëput i urdhëruar nga Putini.

 

Popullata muslimane e Izraelit

Sipas statistikave të burimeve palestineze, në territorin izraelit të Palestinës, të vitit 2017, jepnin shifrën prej 4.780.978 palestinez,[20] prej të cilëve 2.881.687 në Bregun Perëndimor,[21] kurse në Rripin e Gazës 1.899.291 palestinez.[22] Në këtë rast duhet të kuptojmë që termi palestinez përfshinë të gjithë arabët që me vendbanim në territorin izraelit, e të cilët nuk kanë as lidhje kombetare a etnike të njejtë, p.sh: arabët e Gazës jnë kryesisht egjiptian, kurse arabët e Bregut Perëndimor janë kryesisht Jordanez. E që vetëm pas vitit 1988, filluan ta quanin veten Palestinez, kurse më parë aspironin shkëputje nga Izraeli për t’u bashku me shtetet e tyre amë( Gaza që t’i bashkohej Egjiptit, Bregu Perëndimor që t’i bashkohej Jordanisë).

Kurse sipas Byros Qendrore e  Statistikave të Izraelit, vlerësohet se në total popullata arabe në territorin izraelit, përfshirë në Izrael, Bregun Perëndimor, Rripin e Gazës janë 5.79 milion në vitin 2017,[23] prej të cilëve 2.16 milon jetojnë në Bregun Perëndimor, 1.84 milion arab jetojnë në Izrael dhe 1.79 milion jetojnë në Rripin e Gazës.[24]

Në “Territoret Palestineze” rreth 86% janë arab, që predominojnë sunitët, rreth 13% janë hebrenj dhe të tjerë janë më shumë se 1%.[25]

Kurse sipas statistikave “palestineze,” ka 3.935.249 milion banorë më 2009, me dendësi 654 capita per km² prej të cilëve në Bregun Perëndimor dhe Jerusalem 433 capita per km² kurse në Rripin e Gazës prej 4.073 capita per km².[26]  Sipas OKB-së, popullata e “shtetit të Palestinës” ishte rreth 4.9 milion, për vitin 2017, e që dendësia vlerësohej prej 817 capita për km².[27]

 

Etnogjeneza e popullatës së sotme “palestineze”

Duke shqyrtuar të gjitha periudhat historike, mund të vijmë në përfundimin që popullata e sotme “palestineze” në Izrael, është me etnogjenezë heterogjene, pra nuk ka një etni, komb, gjuhë, prejardhje të njejtë. Prandaj përfundimi mund të nxjerret lehtas, që etnogjeneza e kësaj popullate është:

1.      Popullata etnike, kombëtare e gjuhësore fqinje, si egjiptiane( në Gazë), e cila popullatë u vendos gjatë pushtimit të Egjiptit të lashtë por edhe më pas, kurse popullata jordaneze në Bregun Perëndimor. Por të cilat u islamizuan nga Perandoria arabe e Muhamedit apo Perandoria Osmane etj. Madje një pjesë e popullatës së këtyre vendeve( Gazës dhe Bregut Perëndimor) edhe sot e konsiderojnë veten me etni, komb a prejardhje nga Egjipti respektivisht Jordania.

2.      Popullatat beduine, që u sollën në periudha të ndryshme të historisë. Vendosjet e këtyre popullatave ishin qoftë në formë të organizuar nga Perandoria arabe e Muhamedit. Po ashtu edhe nga Perandoria Osmane a Sulltanati Mameluk a edhe ajo romake.

3.      Vendosjet e më vonshme të popullatave arabe, të shtyera nga shtetet fqinje arabe, kundër politikave atdhetare.

4.      Vendosjet individuale dhe grupore të besimtarëve fanatik, radikal e ekstremist islamik, e në fund edhe vendosja e tregëtarëve islam.

5.      Ka fise hebreje që janë islamizu dhe më pas janë tjetërësu në identitetin e ri, duke u arabizu-“palestinizu.”

Që në kohën e hekurit, popullata në territorin Izraelit të Palestinës, nuk kaloi më shumë se 1 milion, kurse në periudhën Romake dhe Bizantine popullata vlerësohej që ishte mes 1 milion deri 1.25 milion.[28]

-   Duhet pasur parasysh që arabizimi dhe islamizimi i kombeve dhe etnive të tjera, është dukuri hegjemoiste teologjike islamike, që ka rrënjë të thella dhe që daton që nga shpikja e islamit, prej Muhamedit. Besimtari islam e ka të vështirë edhe në ditët e sotme, që ta bëjë ndarjen mes kombit dhe fesë, gjegjësisht një ndarje e tillë në jopak interpretime islamike cilësohet si herezi. Madje besimtari islam shkrin kombin, etninë e tij, në “kombin” gjegjesisht kombin fetar musliman. Duke filluar nga ambicjet dhe projektet e perandorit Muhamed të Perandorisë Arabe, për pushtimin edhe në drejtim të provincës romake të Sirisë Palestineze, pushtimet e arabëve islamik dhe mposhtjes së regjimit Bizantin, domosdo kuptohet që edhe arabizimi dhe islamizimi i këtij territori, do rrjedhë si pasojë.

-   Procesi i arabizimit dhe islamizimit në territorin izraelit, kishte marr vrull dhe ishte shtyllë e politikës ekspansioniste dhe shoveniste e dinastisë Umajade(661-774), e që ishte e rëndësishme për luftën kundër Gadishullit arab dhe Irakut dhe konvertimet në islamizëm dhe ardhjet e fiseve nga shkretëtira, ndryshuan karakterin etnik, nacional e fetar të banorëve të Izraelit, duke i bërë predominues muslimanët dhe arabofolësit.[29] Kurse prej fundit të shekullit XII, muslimanët u bënë shumicë në territorin izraelit,[30] pa asnjë mëdyshje kuptohet se nën pushtimin e cilës perandori, u bë kjo shumicë muslimane. Pra palestinezët, pretendohet se janë edhe me origjinë hebreje që janë konvertuar në të krishter dhe musliman nga pushtuesit Bizantin dhe Arab, Mameluk dhe Osman si dhe të krishter të vendosur nga perandoria Bizantine, ashtu edhe arab të vendosur nga pushtimet islame.[31]

Foto  1. Tregohet popullata në bazë të përcaktimit fetar, prej nga mund të interpretohet përafërsisht, që me besimtarë hebre, aludohet në popullatën  e kombit hebre, derisa me besimtarë musliman, mund të aludohet përafrsisht në popullatat e etnive të ndryshme arabe dhe joarabe.[32]

 

Nga e gjithë këto dhe faktet të tjera, mund të kuptohet që popullatat ardhacake muslimane të Izraelit, që janë me origjina të ndryshme etnike, kombëtare, gjuhësore. Por që problemi inekzistent “palestinez” ka lindur nga shpërbërja e Perandorisë Osmane më 1914, e që ky problem i tillë mbahet në jetë, vetëm nga panislamizmi, panarabizmi dhe pansllavizmi rus. Natyrisht me rënijen  e Terror-rusisë, vetëkuptohet që edhe terrorizmi islamik, vehabizmi dhe pothuajse të gjitha fraksionet radikale, ekstremiste e terroriste islamike, pastaj edhe ato anarkiste e majtiste, përfshirë edhe problemi artificial “palestinez” do përfundojnë.

Më:28.08.2024

Skender Jashari ish i burgosur politik nga EULEX, për rastet e sulmeve kundër policisë dhe xhandarmërisë së Serbisë në Dobrosin komuna e Bujanocit. Ky shkrim është pjesë e marrur nga punimi i bërë gjatë qëndrimit në burgimin politik!

Master drejtimi juridiko-penal dhe studime joformale ushtarake.

 

---

[1] Dictionary of New Testament Background, A Compendium of Contemporary Biblical Scholarship, Editors:Craig A. Evans, Stanley E. Porter, 2010, faqe 620.

[2] The Jewish Revolts Against Rome, A.D. 66–135: A Military Analysis, J.J. Bloom, 2010, McFarland.

[3] "A History of the Jewish War, AD 66–74", Ursula Westwood, (2017-04-01), Journal of Jewish Studies. 68 (1): 189–193.

[4] "Rural Monasticism as a Key Element in the Christianization of Byzantine Palestine", Doron Bar, (2005), The Harvard Theological Review, 98 (1): 49–65; "Political, social, and economic life in the Land of Israel, Seth Schwartz, Steven T. Katz, (2006), 66–c;”The Cambridge History of Judaism: Volume 4: The Late Roman-Rabbinic Period, The Cambridge History of Judaism, Cambridge: Cambridge University Press, vol. 4, faqe 36–37; The Essenes, the Scrolls, and the Dead Sea, J. E. Taylor, (15 Nëntor 2012), Oxford University Press, faqe 243.

[5] A History of the Jewish People, H.H. Ben-Sasson, Harvard University Press, 1976, faqe  334; Portraits of Jesus, A Reading Guide, Robert Imperato, 2022, faqe 23; A History of the Jewish People, Abraham Malamat, 1976, faqe 334; The archaeology of Ancient Judea and Palestine, Ariel Lewin, Getty Publications, 2005, faqe  33.

[6] Dio's Roman History, Volume VIII, Books 61-70, Dio Cassius, World: Loeb Classical Library, (1927), faqe 447;

A History of the Jewish People, H.H. Ben-Sasson, Harvard University Press, 1976, faqe 334; The archaeology of Ancient Judea and Palestine, Ariel Lewin, Getty Publications, 2005, faqe 33; Orte und Landschaften der Bibel. Ein Handbuch und Studien-Reiseführer zum Heiligen Land, Othmar Keel, Max Küchler, Christoph Uehlinger, Band 1: Geographisch-geschichtliche Landeskunde, Vandenhoeck & Ruprecht, Göttingen, 1984, S. 279 f;

The Early History of Israel, Roland de Vaux, 1978, faqe 2.

[7] "When Palestine Meant Israel", David Jacobson, (2001), Biblical Archaeology Review, 27 (3), faqe 44-45; "Herodotus' Description of the East Mediterranean Coast", Anson F. Rainey (Shkurt  2001), Bulletin of the American Schools of Oriental Research, The University of Chicago Press on behalf of The American Schools of Oriental Research, 321 (321): 57–63.

[8] "A Rock-Cut Burial Cave from the Roman Period at Beit Nattif, Judaean Foothills" Boaz Zissu, Eitan Klein, (PDF), Israel Exploration Journal, (2011) 61 (2): 196–216; "Rural Monasticism as a Key Element in the Christianization of Byzantine Palestine", Doron Bar, The Harvard Theological Review,(2005), 98 (1): 49–65.

[9] Were There Villages in Jerusalem's Hinterland During the Byzantine Period? J.Seligman, (2019). In. Between Sea and Desert: On Kings, Nomads, Cities and Monks. Essays in Honor of Joseph Patrich. Peleg- Barkat O. et.al. (Eds.), Jerusalem; Tzemach, faqe 167-179.

[10] “The Origins of the Rural Settlers in Judean Mountains and Foothills during the Late Roman Period”, E, Klein, 2010, In: New Studies on Jerusalem, Vol. 16, E. Baruch, A. Levy-Reifer dhe  A. Faust (eds.), Ramat-Gan, faqe 321-350.

[11] Between Rome and Babylon: Studies in Jewish Leadership and Society. A'haron Oppenheimer and Nili Oppenheimer, Mohr Siebeck, 2005, faqe 2.

[12] "Cassius Dio's figures for the demographic consequences of the Bar Kokhba War: Exaggeration or reliable account?". Dvir Raviv, Chaim Ben David, (2021-05-27). Journal of Roman Archaeology. 34 (2): 585–607.

[13] "When Palestine Meant Israel", David Jacobson, Biblical Archaeology Review, (2001), 27 (3), faqe 44-45.

[14] Conflict in Ancient Greece and Rome [3 Volumes], The Definitive Political, Social, and Military Encyclopedia, Editors:Douglas Kelly, Iain Spence, Peter Londey, Sara Elise Phang, 2016, faqe 982; Hadrian and the Cities of the Roman Empire, Mary T. Boatwright, 2018, faqe 172; History of the World Map by Map, Publisher:Dorling Kindersley Limited, 2023, faqe 47.

[15] The Languages of the Jews: A Sociolinguistic History, Bernard Spolsky, 2014, faqe 64; Holman Illustrated Bible Dictionary, Chad Brand, Eric Mitchell, Holman Reference Editorial Staff, 2015, faqe 1208.

[16] "Palaestina Salutaris (Tertia) and Its Capital". YARON DAN, Israel Exploration Journa l(1982).32 (2/3): 134–135.

[17] Palaestina Salutaris (Tertia) and its Capital. Yaron Dan. In: Israel Exploration Journal. Band 32, Nummer 2/3, 1982, S. 134–137.

[18] An Introduction to Late Antique Epigraphy in the Holy Land, Leah Di Segni, 2022, faqe 197.

[19] A History of the Jewish People, H. H. Ben-Sasson, Harvard University Press, 1976, faqe 351.

[20] https://www.pcbs.gov.ps/Downloads/book2364-1.pdf, (qasur më 20.07.2024),faqe 10,33, 64.

[21] Po aty.

[22] https://www.pcbs.gov.ps/Downloads/book2364-1.pdf, (qasur më 20.07.2024),faqe 10, 33, 81.

[23] "Population of Israel on the Eve of 2018 – 8.8 Million". Press Release. Israel Central Bureau of Statistics. 31 dhjetor 2017; "CIA – The World Factbook: West Bank". Cia.gov.

[24] "Population of Israel on the Eve of 2018 – 8.8 Million". Press Release. Israel Central Bureau of Statistics. 31 dhjetor 2017; "CIA – The World Factbook: West Bank". Cia.gov.

[25][25] "CIA – The World Factbook: West Bank". Cia.gov.  

[26] Palestine in Figures 2009 Palestinian Central Bureau of Statistics, maj 2010, faqe 9.

[27] "State of Palestine – General Information". data.un.org. United Nations.( online në: http://data.un.org/en/iso/ps.html)(qasur më 20.07.2024).

[28] The Population of Iron Age Palestine in the Light of a Sample Analysis of Urban Plans, Areas, and Population Density, Yigal Shiloh, Bulletin of the American Schools of Oriental Research, No. 239, faqe 33, 1980.

[29] Historic Palestine, Israel, and the Emerging Palestinian Autonomous Areas, Laura Etheredge, Middle East Geography, 2011, faqe 40.

[30] https://pdfs.semanticscholar.org/37f9/76b1ef3efc9d44daa3f00846f6ec06905efe.pdf, (qasur më 20.07.2024), faqe 5. 

[31] A History of Palestine, 634–1099. Moshe Gil, [1983] 1997. Cambridge University Press, faqe 222–223.

[32] https://pdfs.semanticscholar.org/37f9/76b1ef3efc9d44daa3f00846f6ec06905efe.pdf, (qasur më 20.07.2024), faqe 5.

Akademik Prof.dr. Eshref Ymeri, PH.D : Synimet fashiste të Kremlinit ndaj Ukrainës

 

(Dy kryeshovinistët rusë - Putini dhe Medvedjevi - kërkojnë ta zhdukin fare nga harta Ukrainën, si shtet i pavarur dhe sovran).

      

Sulmi i Rusisë fashiste kundër Ukrainës nuk ishte absolutisht një tekë e rastit e klikës kriminale ruse, me në krye Putinin. Ai sulm ka parahistorinë e vet, me një shtrirje kohore prej gati 20 vjetësh. Në vitin 2005, Putini i qe drejtuar parlamenti rus me një mesazh të posaçëm, në të cilin shpërbërjen e Bashkimit Sovjetik e pati karakterizuar si “katastrofën” më të madhe gjeopolitike të shekullit të kaluar. Rolin e “vajtores” për shpërbërjen e Bashkimit Sovjetik, Putini, në vitet në vijim, vazhdoi ta luajë jo vetëm para publikut rus, por edhe para opinionit ndërkombëtar. Keqardhjen e tij të thellë për atë “katastrofë”, Putini ia pati shprehur në një intervistë edhe kinoregjisorit, skenaristit dhe producentit të njohur amerikan, Oliver Stoun (Oliver Stone - 1946).

       Shtatë muaj para sulmit të 24 shkurtit 2024, Putini pati shkruar një artikull të gjatë, me titull “Për unitetin historik të rusëve dhe të ukrainasve”, në botuar në sajtin e Kremlinit dhe në faqen e internetit “tass” të datës 12 korrik 2021. Artikulli fillon me paragrafin në vijim:

       “Para pak kohësh, gjatë emisionit “Linja direkt”, kur po i përgjigjesha pyetjes për marrëdhëniet ruso-ukrainase, theksova se rusët dhe ukrainasit janë një popull, janë një e tërë. Këto fjalë nuk janë detyrim ndaj ndonjë konjukture të caktuar ose ndaj rrethanave të tanishme politike. Këtë e kam thënë jo një herë, kjo është bindja ime”.

       Dhe në vazhdim, Putini, duke iu përmbajtur praktikës së vet të njohur të mashtrimeve politike, futet thellë në historinë mesjetare, për të “vërtetuar” se rusët dhe ukrainasit qenkan “një popull”.

Në kundërshtim me mashtrimet e Putinit, ja çfarë ka deklaruar një analist ukrainas:

“Marrëdhëniet e tendosura mes ukrainasve dhe rusëve kanë qenë të përhershme. Ato nuk janë krijuar sot, ato shkojnë larg, e kanë zanafillën që nga kohët e Rusës Kieviane (me toponimin Rusa nënkuptohet emërtimi historik i tokave të sllavëve lindorë dhe të shtetit që qe krijuar atje në shekujt e mesjetës - E.Y.), kur princët rusë që gjoja i përkisnin së njëjtës etni, thereshin me njëri-tjetrin që si e si të hidhnin në dorë fronin e Kievit. Megjithatë, nuk kemi ndër mend të futemi thellë në histori. Do ta fillojmë nga viti 1618, kur hetmani  (komandant i trupave kozake, - E.Y.) ynë lavdimadh Sahajdaçni (1582-1622), së bashku me zaporozhasit e vet të lavdishëm, i kalli datën Rusisë dhe për pak sa nuk pushtoi Moskën. Unë mendoj se pikërisht që asokohe rusët i kanë marr zët ukrainasit. Dhe kjo është e kuptueshme: moskovitët asokohe i mbushën pantallonat. Mandej pasoi beteja në afërsi të Konotopit (qytet i krahinës Sumskaja në verilindje të Ukrainës - E.Y.), kur një tjetër hetman i shquar, Vigovski (1608-1659) u dha dërrmën trupave cariste. Kanë pas qarkulluar llafe asokohe se cari rus kaq keq i paskej mbushur pantallonat, saqë ia kishte mbathur nga Moska, nga frika se mos kozakët do të shkonin për të hedhur në dorë shpirtin e tij mëkatar. Paskëtaj kanë qenë jo të pakta betejat e ukrainasve në aleancë herë me polakët, herë me turqit, herë me suedezët, herë me gjermanët kundër rusëve. Prandaj nuk pinë ujë hipokrizitë dhe rrëfenjat me përralla për “miqësinë shekullore mes popujve vëllezër”, sepse, në të vërtetë, nuk ka pas ekzistuar kurrfarë miqësie. Sepse ata, me të cilët ju gjoja keni pasur miqësi, nuk kanë qenë ukrainas dhe djalli e merr vesh se kush kanë qenë ata, sepse ukrainasit e vërtetë asnjëherë nuk hynin në marrëdhënie miqësore me ata që iu kanë bërë të liga. Po, po! Dhe nuk është nevoja të shtrembëroni turinjtë dhe t’i hapni sytë kokërdhok nga qielli. Ju menduakeni se treqind vjet bashkëjetesë në një shtet të vetëm kanë qenë periudhë idilike fund e krye, se, demek, ukrainasit dhe rusët kanë jetuar në paqe dhe në lumturi? Por ne, ukrainasit, nuk jemi të këtij mendimi. Ne e mbajmë mend shumë mirë sesi carët tuaj, bashkë me careshat tuaja, ndalonin përdorimin e gjuhës sonë, se si ata po e shfarosnin vetvetësinë (identitetin) tonë, duke mos lejuar përdorimin e emërtimit “Ukraina” (që do të thotë krahinë kufitare dhe që në fundin e shek XVIII rusët filluan ta quanin “Rusia e Vogël” - E.Y.) dhe “ukrainas”, duke i zëvendësuar ato me emërtimet idiote “Rusia e Vogël” dhe “rus i vogël”; se si sundimtarët tuaj i torturonin me armën e urisë stërgjyshërit tanë dhe i vrisnin për të vetmen arsye se ata donin të jetonin të lirë në shtetin e tyre të pavarur… Prandaj, në qoftë se dëshironi që ukrainasit të mos ju urrejnë më, në qoftë se keni qejf ta ktheni atë që nuk ka pas ekzistuar kurrë, ja se çfarë duhet të bëni: cari juaj i gjithë Rusisë, Vovoçka Putin, le të vijë në Kiev, të kalojë në Sheshin Meidan (ukrainasit e quajnë Maidan, fjalë kjo me prejardhje nga persishtja që emërton çdolloj mjedisi të hapur, parku apo sheshi në tërësi - E.Y.), të bjerë në gjunjë dhe, në emër të të gjithë popullit rus, t’i kërkojë ndjesë popullit ukrainas… Pastaj le të shporret nga toka jonë e shenjtë. Dhe, në ikje e sipër, le të ndalet në çdo qytet, në çdo fshat dhe të kërkojë ndjesë për të gjitha ato të liga që carët, perandorët dhe sekretarët e përgjithshëm kanë bërë në tokën e Ukrainës!” (Citohet sipas: Vadim Gontarenko. “Pse ukrainasit kanë urrejtje për rusët”. Faqja e internetit “UAINFO”. 22 shkurt 2014).   

Kur mbarova së lexuari këtë analizë interesante, menjëherë më erdhi ndër mend një strofë mjaft kuptimplote nga një poezi e poetit të shquar kombëtar ukrainas, Taras Shevçenko (1814-1861), të cilin perandori Nikollai I (1796-1855), për përmbajtjen e poemës “Ëndrra”, e pati ndëshkuar rëndë, duke e degdisur në stepat e humbura të Kazakistanit dhe të Kirkizisë për kryerjen e shërbimit ushtarak:

Brune, bëni qejfin tuaj,

Por jo me moskalë*,

Se moskalët janë të huaj,

Kanë për t’ju tallë.

Pra, zanafilla e tërmeteve politike mes këtyre dy shteteve është shumë e hershme. Heroi kombëtar i popullit ukrainas, Bogdan Hmelnjicki (1595-1657), në Kuvendin e Perejasllavit, të mbledhur më 18 janar 1654, shpalli bashkimin me Rusinë, mbi bazën e të drejtave të barabarta në kuadrin e dy shteteve të përbashkëta. Por pas vdekjes së Hmelnjickit, shovinizmi rusomadh e zhduku dokumentin e firmosur prej tij që vërtetonte barazinë e plotë mes të dy shteteve, me qëllim që ta shndërronte Ukrainën në koloni të vetën. Ishte pikërisht pabesia e shovinizmit rusomadh ajo që e detyroi të birin e Bogdan Hmelnjickit, Juri Hmelnjickin (1641-1685), t’i shkëpuste lidhjet me Rusinë. Më vonë Ukraina përsëri ra nën zgjedhën e carizmit rus, zgjedhë kjo që vazhdoi deri në Revolucionin e Tetorit, por që u bë edhe më e egër nën sundimin e komunistëve sovjetikë.

Gati një vit pas sulmit të 24 shkurtit, Putini i dha në Moskë një intervistë gazetarit të njohur amerikan Taker Karlson (Tucker Carlson - 1969), themelues i videoplatformës “Tucker Carlson Network”. Nuk dihet me saktësi nëse Karlsoni kishte qenë vetë i interesuar për t’ia marrë atë intervistë Putinit, apo Putini e pati ftuar paraprakisht për t’i dhënë një intervistë të tillë. Sidoqoftë, një gjë është e qartë: Karlsoni njihet si simpatizant i thekur i Donald Trampit dhe ky njihet mirë si simpatizant i Putinit.

Një gazetar dhe shkrimtar anglez shkruan:

“Në dhjetor (2015 - E.Y.), disa muaj para se Trampi të propozohej nga partia republikane si kandidat për president, Putini e pati quajtur “njeri të ndritur, të talentuar, pa as dyshimin më të vogël…”. Trampi, nga ana e vet, u shpreh për Putinin me simpati, duke e quajtur “udhëheqës të fortë”, me të cilin do të dëshironte të kishte marrëdhënie shumë të mira… Mjetet ruse të informimit masiv janë kryesisht në mbështetje të Trampit, i cili, në financimin e bizneseve të veta me pasuri të paluajtshme, tradicionalisht, vazhdon t’i var shpresat te paratë ruse” (Citohet sipas: Julian Borger. “Nuk ka dyshim që Putini përkrah Trampin”. Faqja e internetit e gazetës “The Guardian”. 26 korrik 2016).

Në intervistën që i dha gazetarit Karlson, të botuar në gazetën “Komsomolskaja pravda” më 08 shkurt 2023, Putini, për të justifikuar edhe para opinionit publik amerikan sulmin fashist kundë Ukrainës të një viti më parë, i parashtroi atij të njëjtat mashtrime, si edhe në artikullin e lartpërmendur të 12 korrikut 2021.

Mashtrimet e Putinit ishim me të vërtetë skanaloze. Mosreagimi i gazetarit ndaj atyre mashtrimeve, e nxori edhe shumë më tepër në pah mjerimin e tij, si një përfaqësues i një mjeti amerikan të informimit masiv pa formim intelektual. Në vend që të reagonte, duke i hedhur poshtë ato mashtrime, gazetari jo vetëm që pohonte me kokë për çdo gjë, por madje arriti deri aty, saqë i krehu bishtin Putinit me shprehjen “dijet tuaja janë enciklopedike”!!!

Kur Putini deklaroi se “rusët dhe ukrainasit janë një popull”, Karlsoni heshti si mumje, në vend që të reagonte me pyetjen:

“Nëse qenkan një popull, atëherë ata qenkan një etni dhe paskan një gjuhë të përbashkët, apo jo?”.

Një pyetje të tillë mund t’ia bënte Putinit për ta zënë “mat” vetëm një gazetar me përgatitje enciklopedike, por jo Karlsoni gjysmak nga formimi intelektual dhe profesional në raport me historinë e marrëdhënieve të Rusisë me Ukrainën. Sepse gjuha është treguesi dhe themeli i identitetit kombëtar. Si tepër e ndjeshme ndaj dukurive të sociumit (kolektiv, mori njerëzisht që karakterizohen nga përbashkësia e jetës shoqërore, ekonomike dhe kulturore), gjuha pasqyron veçoritë karakteristike për çdo nivel shoqëror dhe shërben si tregues i statusit social të individit. Si fenomen sociokulturor, gjuha paraqitet si faktor i identitetit kombëtar. Pozicioni gjeografik, nuncat politike dhe zhvillimi historik kanë bërë që, në kohën e tanishme, gjuha ruse të dallohet dukshëm nga gjuha ukrainase. Fjala vjen, shkronja “e” ndryshe shqiptohet në rusisht, ndryshe në ukrainisht. Tregues thelbësor i ndryshimeve gjuhësore është leksiku. Leksiku i ukrainishtes ka më shumë ngjashmëri me disa gjuhë europianolindore, sesa me rusishten. Kështu, vihen re 23 tipare të përbashkëta të ukrainishtes, të polonishtes dhe të sllovakishtes, kurse me rusishten vetëm 11 tipare. Dhe një gjë të tillë e vërteton leksiku më së miri. Rusishtja dallon thelbësisht nga ukrainishtja edhe për arsye se në këtë të fundit përdoret rasa thirrore. Për arsye të rregullit të kombinimit, sipas të cilit tinguj zanorë ose bashkëtingëllorë në ukrainisht nuk përdoren njëri pas tjetrit, kjo gjuhë konsiderohet më melodike se rusishtja. Sigurisht që dallimet mes rusishtes dhe ukrainishtes janë shumë më të mëdhaja. Kryesorja është që këto janë dy gjuhë të ndryshme, në të cilat janë ndjekur rrugë të ndryshme zhvillimi, çka do të thotë se janë gjuhë më vete, secila me veçoritë e saj. Prandaj deklarata e Putinit, sipas të cilit “rusët dhe ukrainasit janë një popull”, është një gënjeshtër me bisht, një mashtrin i kulluar, me të cilin ai ka për qëllim të justifikojë sulmin fashist të 24 shkurtit 2022, sulm ky që e kanë përkrahur dhe vazhdojnë ta përkrahin shumica dërrmuese e popullit rus dhe  kisha shoviniste ruse. Në mjetet e informimit masiv është dhënë informacioni në vijim:

“Sot, më 20 gusht 2024, në Ukrainë qe marrë një vendim historik. Parlamenti ndaloi me ligj veprimtarinë e kishës ruse në Ukrainë. Parlamenti aprovoi ligjin”. (Citohet sipas: “Kishën ruse e ndaluan në Ukrainë. Parlamenti aprovoi ligjin”. Faqja e internetit “my.novini”. 20 gusht 2024).

Ndërkohë, duhet theksuar se qëndrimi shovinist i Rusisë fashiste ndaj Ukrainës, nuk përmblidhet vetëm në pikëpamjet e kryekriminelit Putin. Ai qëndrim, dy vjet pas sulmit të 24 shkurtit 2024, zbulohet fare lakuriq në figurën e një tjetër kryekrimineli rus, siç është Dhimitër Medvedjevi. Putini dhe Medvedjevi kanë vite që njihen si “Loli dhe Coli” i Kremlinit, duke ndërruar disa herë me njëri-tjetrin postin e presidentit dhe të kryeministrit. Në këndvështrimin e Medvedjevit, Ukraina duhet të zhduket fare nga harta si shtet i pavarur dhe sovran.

       Instituti i studimit të luftës (Institute for the Study of War - ISW) është një qendër analitike amerikane, të cilën, në vitin 2007, e ka themeluar Zonja Kimberli Kagan (Kimberly Kagan - 1972), historiane ushtarake amerikane, presidente e institutit në fjalë. Ky institut kryen studime në fushën e mbrojtjes dhe të çëshjeve ndërkombëtare. Informacioni i këtij instituti hedh dritë mbi synimet e vërteta fashiste të Kremlinit ndaj Ukrainës:

“Paqja për Rusinë do të thotë fundi i Ukrainës, si shtet i pavarur dhe sovran në çfarëdolloj kufijsh: më 14 mars këtë e pohoi haptazi ish-presidenti i Federatës Ruse Dhimitër Medvedjevi, pasi parashtroi të ashtuqujturën “formulë ruse të paqes”, një formujlë kjo e egër dhe e paapelueshme. Për këtë bëhet fjalë në një parashikim të ri të Institutit të studimit të luftës.

Zëvendëskryetari i Këshillit të Sigurisë së Rusisë, Dhimitër Medvedjevi, ka botuar një thirrje të hollësishme për shfarosjen e plotë të shtetit ukrainas dhe gëlltitjen e tij nga Federata Ruse, duke e quajtur këtë plan “formula e paqes ruse”. Analistet e ISW theksojnë se kërkesat e Medvedjevit nuk janë të reja, ato përfaqësojnë më shumë synimet e vërteta të Kremlinit ndaj Ukrainës, synime këto, të cilat nuk hapin shteg për bisedime me tjetër qëllim, përveç parashtrimit të kushteve konkrete për kapitullimin e plotë të Ukrainës. Që në fillim të “planit paqësor”, të shtruar prej tij, Medvedjevi e hedh poshtë sovranitetin e Ukrainës, duke e qujajtur atë “ish” vend dhe duke e vendosur në thonjëza toponimin “Ukrainë”. Më poshtë, Medvedjevi ka parashtruar shtatë pika të “formulës së paqes”, sipas tij, të cilën ai, në një mënyrë tallëse plot mllef, e ka quajtur “të qetë”, “realiste”, “humane” dhe “të butë”. Ja çfarë parashikohet konkretisht në ato shtatë pika:

1. Pranimi nga ana e Ukrainës i disfatës ushtarake, kapitullimi i plotë dhe pa kushte i Ukrainës dhe “demilitarizimi” i plotë.

2. Pranimi nga ana e krejt bashkësisë ndërkombëtare i “karakterit nazist” të Ukrainës, shoqëruar me “denazifikimin” e autoritetit ukrainas.

3. Deklaratë e Organizatës së Kombeve të Bashkuara për zhveshjen e Ukrainës nga statusi i shtetit të saj sovran, në përputhje me të drejtën  ndërkombëtare, si edhe deklarata se çdo shteti-trashëgimtar të Ukrainës do t’i ndalohet të rreshtohet në çfarëdo aleancash ushtarake, pa pëlqimin e Rusisë.

4. Dorëheqja e të gjitha organeve kushtetuese të pushtetit të Ukrainës dhe zhvillimi i menjëhershëm i zgjedhjeve parlamentare për një “parlament të përkohshëm”.

5. Pagesa e reparacioneve Rusisë nga pala ukrainase.

       6. Pranimi zyrtarisht nga ana e “parlamenti të përkohshm” (që gjoja do të zgjidhet pas dorëheqjes së pushtetit të tanishëm të Ukrainës) i faktit që krejt territori i Ukrainës është pjesë e Rusisë dhe aprovimi i aktit të “ribashkimit të Ukrainës me Federatën Ruse” dhe përfshirjes së saj në të.

7. Shpërndarja e këtij “parlamenti të përkohshëm” dhe njohja nga ana e Organizatësë së Kombeve të Bashkuara e “ribashkimit” të Ukrainës me Rusinë...” (Citohet sipas: “Kapitullimi i Ukrainës në shtatë pika. Që nga fillimi i sulmit, Medvedjevi i ka sqaruar shumë më qartë synimet e vërteta të Federatës Ruse në luftë: ç’do të thotë kjo?” Faqja e internetit “New Voice”. 15 mars 2024).

Ky qëndrim prej sllavi i popullit rus, të cilit s’i bëjnë kurrfarë përshtypjesh krimet barbare të ushtarëve të tij kundër popullsisë civile në Ukrainë, shkatërrimet me raketa të pallateve të banimit, të objekteve të artit dhe të kulturës dhe përgjithësisht të infrastrukturës në atë vend, më solli ndër mend një shprehje mjaft kuptimplote të arkitektit amerikan Frank Lloid Rait (Frank Lloyd Wright - 1867-1959), të vlerësuar si krijues të “arkitekturës organike”. Ajo shprehje i shkon mjaft për shtat natyrës së marrëdhënieve të kryekriminelit Putin me popullin e vet. Ai ka thënë:

“Madhështia e një despoti e ka burimin jo në vlerat e tij personale, por në poshtërimin e turmës që e rrethon”.

Dhe me të vërtetë, turmat e popullit rus janë aq të poshtëruara nga kryedespoti i Kremlinit, saqë të kujtojnë bujkrobërit e çifligarëve që përshkruan shkrimtari Nikollaj Gogoli (1809-1852) në romanin e famshëm “Frymë të vdekura”. Por, në të njëjtën kohë, ato turma janë kaq të indoktrinuara me frymën e shovinizmit rusomadh, saqë janë bërë mbështetje e fuqishme e klikës fashiste të Kremlinit për pushtime territoresh të huaja. Ky indoktrinim ka traditë të kahershme në Rusinë cariste dhe ka ardhur e është bërë shumë më tepër agresiv, sidomos gjatë sundimit të Pjetrit I (1672-1725), Ekaterinës II (1929-1796), Leninit (1870-1924), Stalinit (1878-1953) dhe Putinit (1952). Pikërisht pesha e rëndë e këtij indoktrinimi të fuqishëm shovinist, ka bërë që turmat ruse të ditëve tona të mos ndiejnë kurrfarë shqetësimi nga vrasja e më shumë se 600 mijë ushtarëve dhe oficerëve rusë në Ukrainë që prej sulmit fashist të 24 shkurtit të vitit 2022. Domosdo, ato turma të verbra ruse, mbartëse të psikologjisë prej sklavi brez pas brezi, e kanë më të shtrenjtë pushtimin e territoreve të huaja, sesa jetën e bijve të tyre. Ato turma prisnin me ngazëllim se ushtria fashiste ruse do të pritej me lule në rrugët e Kievit, ashtu si turmat pararendëse ishin të bindura se ushtria sovjetike, pas sulmit fashist kundër Finlandës më 30 nëntor 1939, do ta festonte fitoren nëpër rrugët e Helsinkit me rastin e ditëlindjes së Stalinit më 21 dhjetor. Po ashtu, turmat e verbëra të popullit rus prisnin se pas sulmit fashist që ushtria sovjetike ndërmori kundër Afganistanit më 24 dhjetor 1979, ajo do të pritej me lule nëpër rrugët e Kabulit. Por, për arsye të forcës mitike të atij popullit të vogël finlandez, ushtria fashiste sovjetike e pagoi atë sulm me 127 mijë ushtarë dhe oficerë të vrarë, të ngrirë në dëborë dhe të zhdukur pa lënë gjurmë, kurse sulmin  kundër Afganistanit e shleu me 30 mijë të vrarë dhe 60 mijë të sakatuar. Pra, luftërat agresive, Rusia fashiste i ka përfunduar me turp. Me siguri që edhe lufta agresive kundër Ukrainës ka për të përfunduar me turp për Rusinë. Më këtë luftë, klika fashiste e Kremlinit dhe shumica dërrmuese e populit shovinist rus, shpresonin se, duke pushtuar Ukrainën, të cilën ëndërrojnë ta zhdukin nga harta si shtet të pavarur dhe sovran, dhe duke e ribashkuar përfundimisht me Federatën Ruse, do të çliroheshin  një herë e mirë nga smira dhe xhelozia që i ka brejtur pa pushim ndaj Ukrainës pas shpërbërjes së Bashkimit Sovjetik në vitin 1991. Ajo smirë dhe xhelozi i ka bërë krerët e Kremlinit dhe pjesën më të madhe të popullit rus, të mos e pranojnë të vërtetën historike që Ukraina është djepi i kulturës sllavianolindore dhe Kievi kryeqendra e saj. Sepse Kievi është themeluar në vitin 482, kurse Moska - 665 vjet më vonë, në vitin 1147. Edhe Moskën e pati themeluar princi ukrainas Juri Dollgoruki (1090-1157).

Lexuesve të nderuar iu rekomandoj të ndjekin në youtub materialin me titull “Video allegedly shows captured Russian soldiers in Kursk”, në mënyrë që të shikojnë se në ç’derexhe janë katandisur  ushtarët e ushtrisë “së dytë në botë”!

Kaliforni, 22 gusht 2024

-----------------------------------

*moskal - nofkë përbuzëse që u qe ngjitur rusëve shekuj më parë në Ukrainë dhe në Bjellorusi.

 

 

Intervistë me poeten shkodrane FARIDA Ramadani ( Zmijani) / Përfaqësimi dinjitoz i poetes Shkodrane në tribunat e Kosovës

Nga

 FJALA

 -

9 Shkurt 2018

0

1244

Intervistoi : Flori Bruqi

Farida Ramadani : Faleminderit Flori Bruqi per intervisten . Pjese mikpritjesh kulturore dhe kombetare me shqiptaret e Kosoves

Agjencioni Floripress : 2018-02-05

Floripress: Zj Farida si do ta përkufizoje veten si poete, shkrimtare, redaktuese apo veprimtare?

Të gjitha janë pjesë e punës sime. Kam botuar pesë libra dhe për pak ditë nxjerr dhe botimin tim të gjashtë që ia përkushtoj profesionit tim si mësuese “ Një jetë në 36 shkronja”. Shkruaj poezi dhe prozë dhe kam bërë disa redaktime librash. Jam veprimtare e palodhur për çështjen kombëtare. Kam realizuar dhe pjesëmarrëse active në shumë veprimtari kombëtare në Shqipëri, Kosovë, Mal te Zi dhe Maqedoni. Krahas pasionit si poete edhe nga këto veprimtari kam krijuar mjaft miqësi nga të gjithë viset shqiptare.

Floripress : Farida tashmë jeni bërë mjaft e njohur dhe e respektuar në Kosovë nga takimet e shumta letrare si pjesëmarrëse në disa qytete të Kosovës. A vini me dëshirë dhe si bëhet pjesëmarrja juaj? 

Po! Kam ardhur mjaft shpesh në Kosovë dhe tashmë kam mjaft miq e mikesha këtu por jo vetëm në Kosovë por jam mjaft aktive dhe në Maqedoni, Mali i Zi, në Diasporë

Floripress: Si realizohen aktivitetet letrare dhe si bëheni pjesëmarrëse?

Unë ndjek njoftimet që shoqatat apo klubet postojnë në rrjetet sociale apo dhe përsonale, aplikoj dhe kur përzgjidhem si pjesëmarrëse shkoj. Duhet të kemi parasysh se përzgjedhja ime bëhet ndër disa dhjetra poetë dhe që këtu e quaj veten të vlerësuar pasi jashtë konkurimit lihen disa poetë.

Floripress : Në cilat qytete keni qenë e përzgjedhur, apo e thenë ndryshe ku jua kanë dhënë mundësinë të konkuroni?

Në shumë qytete mbase dhe disa here si në Prishtinë, Prizren, Gjakovë, Ferizaj, Podujevë, Kastriot , Pejë ku jam vlerësuar dhe me çmim, Istog dhe dua të veçoj pjesëmarrjen dy herë radhazi dhe në Vushri të cilët organizojnë vetëm me poetesha dhe që organizimi vlen për tu përmendur nga larmia e aktiviteteve që realizojnë. Krahas aktivitetit letrar jam njohur me traditat, mikpritjen, bujarinë dhe shumë cilësi të mira të kosovarëve. Por më kanë mbetur shumë qytete pa i parë për të cilët jam shumë kurioze ti njoh. Shpresoj në takimet e ardhshme. Mendoj se jam ndër poetet më aktive e veriut të Shqipërisë në të gjitha viset shqiptare.

Floripress : Çmund të na thuash për udhëtimin nga Shkodra, a është i lodhshëm dhe a ju mbulojnë shpenzimet organizatorët.

Shumë e vështirë është të vish nga Shkodra pasi ne nuk kemi linjë direkte për në Kosovë. Më duhet të pres autobusin nga Tirana në Milot të cilin e rezervoj me telefon një ditë para dhe deri në milot shkoj me linjat tona. Herën e pare kur kam qenë në Istog(Burim) nuk do ta harroj pasi kam ndërruar katër makina dhe arrita në fund të takimit letrar. Një lodhje e paparë pa përmendur shpenzimet. Kohët e fundit është një autobus por për orarin e takimeve është i pafavorshëm.

Në përgjithësi organizatorët mbulojnë akomodimin dhe ndonjë dreke por shpenzimet e rrugës pothuajse të gjitha i mbuloj përsonalisht. Normalisht lodhem se janë rreth 10 orë vajtje ardhje dhe kam shpenzime. Një ditë duke qeshur me miqtë e mi poetë i thashë se po të bëjmë ndonjë llogari për të gjitha takimet letrare Kosova më ka borgj më shumë se 500 euro ha ha ha.

Por ka ndodhur ndonjëherë që përtoj të vi ose nga moti i keq por miqtë që kam nuk më lënë duke më “dhënë urdhër” që të shkoj patjetër pasi e duan praninë time ha ha ha. Pastaj ne shkodranët jemi mjaft miqësor por dhe humori është cilësia që na karakterizon. Më pëlqen të udhëtoj , është një nga hobet e mia prandaj nuk më mposht lodhja, ha ha ha.

Floripress : Çmund të thuash për çmimet në takimet letrare poetike, a janë të merituara pasi ka dyshime nga poetët në përgjithësi.

E, e, e do dëshiroja të mos flas rreth kësaj pyetjeje pasi jam pak skeptike. Unë që në momentin që përzgjidhem si pjesëmarrëse e quaj veten finaliste,. Më mjafton që poetët kur interpretoj poezitë më përgëzojnë dhe shpeshherë më kanë thënë se duhet të jem fituese por më duket sikur çmimet vendosen si vendosen dhe nuk dua të jap mendime rreth kësaj pasi nuk dua të jem e paragjykuar.

Floripress: Nga disa takime ku kam qenë present vërtetë që poetët I vlerësonin poezitë tuaja dhe shpreheshin me respekt për ju. Epo lodhja , shpenzimi duartrokitjet e poetëve mbase do trokasin ndonjëherë pranë jurive.

Fjala jote në veshin e Perëndisë – ha ha ha. Të gjithë shkojmë për të konkuruar por nuk dua ta fsheh se çmimet na motivojnë dhe na frymëzojnë dhe patjetër që do i mirëprisja. Sidoqoftë ndjehem mirë pranë poetëve, miqësisë që më oftojnë, bujarisë që shprehin dhe ngrohtësisë kosovare.

Floripress : Faleminderit dhe suksese e nderuara poete Farida Ramadani

Faleminderit ju për intervisten! Faleminderit Kosovë! Respekte për të gjithë poetët!

Administratori i rreptë i kohës së vet

 

               

             AKADEMIK  PHD. ESHREF YMERI 

Administratori i rreptë

i kohës së vet

 

Vitin e kaluar, Shtëpia Botuese “Klubi i Poezisë” nxori nga shtypi dhe hodhi në qarkullim librin e Akademikut Prof.dr. Flori Bruqi, me titull “Diademë Letrare V”.

Në serinë e veprave të botuara deri tani, ky është libri i 70-të i tij.

Kjo prodhimtari e jashtëzakonshme e këtij intelektuali të shquar në fushën e letrave, me solli në kujtesë një personalitet të njohur amerikan. Ky është Stiven Kovi (Stephen Covey  1932-2012), konsulent për çështjet e orientimit në jetë. Është i njohur si lektor dhe si autor i librit me titull “Shtatë shprehitë e njerëzve me prodhimtari të lartë”. Në këtë libër ai propozon një trajtim të sistemuar të përcaktimit të qëllimeve dhe të përparësive në jetën e një krijuesi. Ai rrëfenn se si duhen formuluar dhe arritur qëllimet që krijuesi i ka vënë vetes. Ai thekson se nuk duhen pritur çudira, rezultate dhe ndryshime pozitive do të arrijnë vetëm ata që janë të gatshëm ta kalitin durimin me këmbëngulje dhe ta administrojnë kohën me kërkesa të rrepta ndaj vetvetes.

Në të gjitha periudhat e jetës, mendjet e ndritura kanë pasë shtruar pyetjen se si kalon koha, duke dashur që të gjejnë mënyra për ta shfrytëzuar me përfitim për vetveten.

Albert Ajnshtajn (Albert Einstein - 1879-1955) ka thënë:

“Njihen mijëra mënyra për të vrarë kohën, or askush nuk e di se si ta ringjallësh atë“.

Krijimtaria e akademikut Flori Bruqi shtrihet në disa fusha të dijes. Ky libër, i shtatëdhjeti në serinë e pasur të botimeve të tij, dëshmon  pa mëdyshjen më të vogël se ai karakterizohet nga një forcë e jashtëzakonshme e vullnetit.

Intelektualë të formatit të akademikut Flori Bruqi, janë nderi dhe krenaria e mbarë kombit shqiptar. Intelektualë të tillë duhen nderuar dhe çmuar siç e meritojnë, sepse ata janë model për brezin e ri në shfrytëzimin e kohës me rendiment të lartë. Është e çuditshme se si është e mundur që krerëve të shtetit nuk u paska rënë në sy veprimtaria krijuese e akademikut Flori Bruqi, e pasqyruar në shtatëdhjetë libra të botuar deri tani, për çka ai duhej nderuar me medaljen më të lart “Nderi i Kombit”.

Kaliforni, 03 gusht 2024

Akuza e fortë e Sali Berishës: Në tunelet tona po groposen mbetje toksike

 

Kreu i PD-së Sali Berisha bëri akuza të forta mbrëmjen e kësaj të enjteje për çështjen e kontejnerëve me mbetje të rrezikshme të refuzuara nga Tajlanda dhe që thuhej se vinin nga Shqipëria. Berisha thotë se ato janë nisur nga kompani të lidhura me qeverinë.

“Shteti nga u nisën zbaton kodin Omerta, kodin e mafies, heshtjen e varrit, pavarësisht se janë rreth 140 kontejnerë. Pavarësisht se janë ngarkuar nga porti i Durrësit. Pavarësisht se janë helme të rrezikshme. Nuk ka dyshim që kemi të bëjmë me një biznes kriminal të rrezikshëm, shumë të rrezikshëm për jetën, shëndetin e shqiptarëve.

Kemi të bëjmë me një biznes kriminal të rrezikshëm të Edi Ramës dhe klanit të tij qeveritar. Më thoni mua, si ka mundësi në një vend të prodhohen mijëra ton mbetje toksike dhe të jenë jetime? Të mos dalë prodhuesi i tyre? Të mos u dalë zot prodhimeve? Si ka mundësi që asnjë institucion që paguhet për kontroll të çdo gjëje që prodhohet në këtë vend, të çdo eksporti nga ky vend, të mos thotë dot një fjalë të vetme?

Cili qenka ai biznesmen i aftë që asgjëson çdo inspektorat në Shqipëri, që asgjëson dogana, tatime, kontrolle e gjithçka tjetër dhe nis në det mijëra e mijëra ton helme lëndë toksike? Jo, ky nuk mund të jetë një biznesmen, ky mund të jetë vetëm kryepadrinoja e Shqipërisë, Edi Rama me klanin e tij” – akuzoi Berisha që deklaratat i çoi edhe më tej.

Sipas tij në tunele po groposen mbetje të rrezikshme duke kujtuar premtimin e Ramës për të marrë mbetjet e Sirisë.

“Unë duhet t’u them shqiptarëve se prej disa kohësh qarkullojnë lajme se në tunelet e Shqipërisë groposen helme të tmerrshme. Natyrisht unë duhet të jem i sinqertë, përveç lajmit nuk kam arritur të kem në dorë një fakt konkret, sepse kurrë nuk do ta lija pa e bërë publik. Por groposja në tunelet e vendit të helmeve është një krim monstruoz ndaj shqiptarëve kur ke parasysh se ujërat nënujore të këtij vendi janë edhe më të shumta se ujërat mbitokësore të tij.

Nuk them, nuk kam fakte, por ama mijëra ton lëndësh lënë me të drejtë të dyshohet se këtu ndodhin procese të tmerrshme, të fshehta, sekrete për pasurimin e Edi Ramës dhe të bandave të tij në pushtet. Çfarë janë ato? Një gjë është e sigurt që në 32 vite kjo nuk ka ndodhur kurrë. Këtu ka furrnalta kromi, hekuri, alumini. Mbetjet e tyre ata i kanë të kodifikuara se ku i transportojnë dhe ku i eksportojnë.

Kurse këto ishin një akt supermafioz, u nisën për në Trieste, u ndaluan. U kthyen për në Tajlandë, Tajlanda sapo e mori vesh, i ktheu për në Shqipëri, nuk keni punë këtu. Çfarë janë këto helme që shëtisin nga një det në një tjetër dhe Edi Rama, Pirro Vëngu, Lubi Balluku heshtin si fija e barit. E kujt është kontrata? Cilat janë lëndët që vijnë dhe shkatërrohen në Shqipëri dhe mbetjet e tyre eksportohen dhe nuk i pranon njeri se janë helme toksike?” – tha Berisha.

Ai i bëri thirrje OKB-së, OSBE-së dhe NATO-s të sjellin një komision verifikimi pasi në rrezik është jeta dhe siguria e një vendi.

“Unë kam një thirrje për Organizatën e Kombeve të Bashkuara, me urgjencë të sjellë një komision. Thirrje për OSBE-në, të sjellë një komision.Thirrje për NATO-n, të sjellë një hetim se në lojë, në rrezik është jeta, siguria e një vendi dhe një kombi nga një aventurier, nga një kriminel kryeministër që për pasurimin e tij është i aftë të kryejë çdo krim, është i aftë të fshehë çdo krim” – tha Berisha.

Sali Berisha: Edvin Rama kërcënoi Ervis Martinin, po tenton të lirojë Dritan Dajtin

 

Kreu i PD-së Sali Berisha bëri akuza mjaft të rënda ndaj kryeministrit Edi Rama dhe ministrave të tij duke i akuzuar për lidhje me grupet kriminale. Në fjalimin e radhës për mbështetësit e tij në tubimin pranë banesës, Berisha tha se me të ardhur në pushtet, “Edi Rama si shpërblim ndaj bandave kriminale, liroi një e nga një vrasësit serialë të dënuar përjetë”. Madje sipas Berishës po bën të gjitha përpjekjet të lirojë edhe Dritan Dajtin.

“Ndërhyri në çdo rast dhe liroi faktikisht të gjithë përveç njërit. Ka bërë dhe bën përpjekje direkte kriminale për të liruar Dritan Dajtin, vrasësin e katër dëshmorëve, katër oficerëve të policisë. Sepse Edi Rama ka qenë dikur i kontrolluar kryekëput nga Dajti dhe sot ai kërkon reston. Të dashur miq, ju dëgjoni për vrasje, për plagosje, për vjedhje.

Por mos harroni se në të gjitha këto raste pa përjashtim qëndron një zyrtar, qëndron një deputet, qëndron një qeveritar, qëndron vetë Edi Rama. Po, po! Krimi solli Saimir Tahirin. Askush nuk e mori vesh, por truproja e tij u ekzekutua duke folur në telefon me Tahirin. Kjo është e vërteta dhe ndodhi në mes të Tiranës.

Pastaj dolën Habilajt, këta trafikantë të rrezikshëm për Shqipërinë dhe Italinë, që përdornin skafin, përdornin veturën, përdornin të gjithë pushtetin e tij. Krimi, pasi e largoi antimafia italiane Tahirin nga detyra, solli në pushtet Xhafën. I vëllai i tij, një kriminel i pamëshirshëm, një drejtues rrjeti ndërkombëtar droge në Bolonjë dhe Venezuelë.

Përfundoi rendi tek Taulant Balla, i akuzuar për porositës vrasjesh në sallë gjyqi. I akuzuar se ka urdhëruar vrasjen e avokatit që pa dokumentet se Taulant krimineli kishte porositur vrasje. I shpëlarë nga akuza, nga serial-killeri Nuredin Dumani, që do thoshte në rrëfimet e tij se nuk është Taulanti që urdhëroi futjen e revoles për të arrestuar Manahasën, në një kohë kur ata nuk kishin asnjë lidhje.

U mbajtën muaj të tërë në burg për Tualet kriminelin” – tha Berisha që hodhi dyshime se në eliminimin e Brilant Martinajt në urën e Fushë Krujës është e përfshirë edhe policia.

“A nuk ishte Edi Rama që do i thoshte Ervis Martinit se ta dimë targën? A nuk u ekzekutua kushëriri i tij në urë, dhe vrasjet në urë, në të gjitha kohërat, janë vrasje policie? A nuk ishte Ervis Martini që në pamjet e tij të fundit shoqërohej nga një oficer policie?

A nuk ishte Edi Rama që Rrahman Rrajën e bënte deputet për së dyti dhe tani që e kanë hequr, fut në asamble vajzën apo mbesën e tij? A nuk është Edi Rama që pasi u largua nga parlamenti krimineli Arben Ndoka, e emëroi kryetar politik për Lezhën të partisë së krimit? Pra miq, ky është mjedis krimi, është terren krimi. Qeveria dhe krimi janë një dhe të pandarë” – tha Berisha.