Shkruan: Akademik Prof Dr Hakif Bajrami
Analiza satirike
Qendra telekomanduese e trazirave antiqeveritare në Serbi, skanohët në Ambasadën ruse në Beograd, ndërsa vulosët në qendrën e agjenturës në Nish.
Po, në Nish janë aktivizuar dy sherbime: njëri për funksion vertikal, tjetri për funksion horizontal.
Funksioni i dytë ka për qëllim me ia humbur gjurmët të parit.
Cila është porosia politike e tërë tragjedisë: Kryetari serbian A. Vuçiq atë minut që u detyrua
t` i vejë sanksione Rusisë për gasin, menjëherë filloi për të funksionuar “rrufeja” se:
“Po u shkëpute nga Kremlini të shkon koka”.
Dhe për një çast u ngjall koha e Informbyros më 1948.
Tani drejtuesi i serbianëve është në pozitë pa rrugëdalje. Ose të konvertohët në J. B. Tito, plus të pranojë për t` i dërguar në “Goli Otok” të gjithë kundërshtarët, pra t` i thot Putinit (Stalinit) JO.
Madje të strallohët pas Donald Trampit, i cili nuk iu beson as evropianëve, sepse Amerika i ka shpëtuar dy herë, më 1917/18 dhe 1943/45. E nëse do të mbetët A. Vuçiq me Putinin (Stalinin), do të izolohët sikur të kishte infektimin “Covid19”. Ndërsa, pushtetit cilit do qoftë në Serbi, ua cakton që studentët do t` i sherbejnë, për të mbledhur topa. Ndërisa V. Putin dhe Donald Tramp, do ta caktojnë ekzekutimin e penalltive dhe golmanin. Dhe, cili është ekzekutuesi e cili është golmani nuk caktohët me short, por ekzekutues është Putini, ndërsa golman është populli serbian, kurse referi dihët, është Donald Tramp. Pushteti serbian, mund ta kryej detyrën e delegatit, të cilin nuk e pyet askush, por “loja” zhvillohët, sepse gansteri i Beogradit nuk po ka fuqi që ta lakojë nga vllazërimi me Kremlinin. Çka do të thot kjo satirë donkishotiane? Do të thot se populli serbian ka pranuar me dekada të jetë i manipuluar. Pra populli shih do të jetë i detyruar të demonstrojë, për të humbur gjurmë se kush është skenari, kuptohët duke mos e ditur kush kujtë i shërben. E vërteta, këtë pozitë tragjikomike nuk është kah e kupton as BIA serbiane, e as MI6, sepse CIA dhe NKVD, e ka kryer detyrën para dy muajëve, kuptohët me një vizitë spektakulare “nëntoksore” (ekstraktive). Prandaj, çështja e dorëheqjeve nga pozitat pushtetore që po ndodhin dhe do të ndodhin në Serbi, nuk janë normale, sepse çështja e zgjedhjeve të përgjithëshme, që nuk do të ndodhin, janë vetëm një rrahje e mjegullave të atyre që do të shiqojnë cirkus nga bregu, sepse themelimi i qeverisë re do të jetë “histori” më e lehtë, sepse në kuptimin ekstrem zgjedhjet do të ndodhin (?)!.
Madje, do të kërkohët edhe “dorëheqja” e popullit për kamuflazh (!), sipas ides së Kishës serbiane, sepse “ Bota serbe dhe populli hyjnor”, nuk ka nevojë për demokraci, sepse ka tepër diktaturë.Me fjalë tjera, populli serbian e ka lypë këtë pozitë dhe do të paguaj ende haraq me fajde, sepse i ka sherbyer klanit vet nazifashist, deri në pikën e kapitullimit, që do të ndodhë diku kah fillimi i marsit 2025!
Edhe më konkretisht: Çarqet zyrtare serbe e kanë detyruar serbianin e rendomt ta“hanë” shovinizmin dhe urrejtjën në vend të bukës, për dy shekuj rresht. Prandaj,në Serbinë e fashizuar, shkaqet për ndryshim moti janë plotësuar, por shkasi që të shpërthej qelbi i koaguluar ka rrezik të shndërrohët në kancer, si një lloj lufte e ftoftë qytetare, së cilës tani nuk i shihët fundi. Ngjan ky realitet, sepse në BE po provojnë me “melodinë e vjetër”, t` i varrosin kërkesat e demonstrantëve, të cilët asnjë reformë që vjen nga lartë, më nuk e përfillin. Po, për të mbuluar realitetin tragjik, disa nostaligjik të sistemit politik nazifashist serbian, po lansojnë teza për qeveri ekspertësh, apo qeveri teknike, por asesi zgjedhje të reja demokratike, sepse të dy taborrët i frigohën njëra tjetrës. Në lidhje me këtë, kreu i shtetit u ofron porfesorëve univerzitar dialog, por njëherit u ofron kërcnim nënçmues se: ‘Nuk e jap Serbinë”. Kjo do të thot se prijësi serbian si nxënës i Sheshelit: “nuk e jep pushtetin”, me asnjë çmim. E vërteta, opozita në Serbi, tani nuk po heshtë por po merr frymë thellë. Dhe sa më shumë që merr frymë kështu, aq më largë do të jetë nga objektivi, sepse “hekuri” përpunohët sa është i nxehtë.
Nga ky pozicion politik dhe moral që është i degjeneruar tërë shoqëria serbiane në luftën e ulët për gabitje dhe mizori të çdo lloji,po rrezulton se kreun e shtetit, ose duhët menjanuar fizikisht si e kanë zakon serbianët, ose ai duhët arratistët, po ku të shkojë nuk ka. Prandaj, do të kemi një mbatëje të muskujve fizik dhe psikologjik, në mes taborreve që nuk ndryshojnë shumë në qëndrime. Dhe, nga karakteri i njeriut hilegji dhe plangprishës, kreut të shtetit serbian sikur i pëlqen situata e krizave të tilla, prandaj ka siguruar rreth veti disa figura ushtrake dhe policore, që në rast nevoje të organizojnë edhe grusht shtet, kundër veti. Po, në këto rrethana, mendoi se do të fitojnë studenët dhe rinia, sepse vitaliteti dhe kultura njerëzore po vërtetohët se është në anën e tyre, edhe pse nuk e dijnë se janë thellë të manipuluar. E vërteta, nëse ka hy në “aksion” Drecuni në anën tjetër, kohësisht kuptohët se tragjedia në Serbi është shumë e thellë, me dy kushte: do të ketë likvidime fizike; do të ketë trasforimime të “kopertinave të tragjedisë” në veri, prapa së cilës maskohët ndarja e Vojvodinës, por nuk do të ketë ndryshim rrënjësor të menatlitetit politik dhe moral të zhuplanëve të Shumadisë, sepse të dy mentalitetët, serbianët i marrin në çesim nga Kremlini. Lidhur me këtë, Perendimi fare mirë e dinë këtë aksiomë, por si duket ka interes që të këtë tragjdi mos ta ndalin për derisa të avansohët në tragjikomedi, sepse duhët treguar kreut serbian, se është naiv dhe interesgji që punon për ekspoziturat e Kremlinit, brenda shtetit dhe në Ballkanin e “tarzuar”, për faktin se kapitali i tyre e dëshiron. Në realitet, pse populli dhe qeveria serbe meritojnë të denohën. Meritojnë sepse e dijnë se janë konvertuar qe dy shekuj në lojtar të manipulimeve ruse. E, ka ardhur koha për t` i paguar llogaritë, por është tragjedi që edhe në kohën e tashme serbiani, nuk po e kupton, sepse nuk e ka zgjedhë liderin, por lideri e ka zgjedhë popullin për t` i sherbyer kastës së tij. E pra, do të paguajnë të dy taborret. Pra, me këtë nxirret konkluza se ndryshimi i pushtetit në Serbi, nuk pelqehet që të arrihët me rrevolucion, sepse sknerastët i druajnë pozicionit domino në Hungari dhe Bosnje. Por evolucioni tani për tani është çelsi i hapjës së tetarit, por me kusht që drama të shfaqet: “pa artistë dhe me publik, i cili duhët të mbetët në dielmë në fund të shfaqjës, se a ka vdek mbreti, apo ka mbetur invalid nga fërkimi prostitucional politik”.
Pushteti neofashist serbian, me ndihmën e Rusisë dhe tnizishtë me përkrahjën e BE-s, po provon ta mbajë në pozitë të pasigurt: Kosovën, Bosnje e Hercegovinën, Maqedoninë dhe Malin e Zi. Me planin më të ri të “Botës serbiane”, kisha, partitë dhe institucionet shtetërore të Beogradit, pa dallim me të gjitha mjetët janë kah luftojnë për ta kthyer kohën parpa, madje në rrethanat e vitit 1912. Zatën këtu pushon tragjedia, e atyre që nuk janë kah e kuptojnë se koha e prralave mesjetare është në komë. Njëkohësisht, pjesën më të madhe të popullit serbian e ka përfshi “kolera politike”, për të mbijetuar, sepse është ngarkuar kurrizi i saj me shovinizëm, pesha e të cilit nuk ka fuqi që të shërohët, sepse tërë trupin ia kanë mbuluar virustët e urrejtjës dhe hipokrizisë nazifashiste.
Për fatin e keq të tërë Ilirisë (Ballkanit) populli serbian është regjë në shovinizëm, të cilin pjesë-pjesë e ka nxierr nga e kaluara e vet kriminale,prandaj nryshimi i depërtimit të informatës, që është promovuar sot si fuqi prodhuese, do të peshohet edhe për një kohë të pacaktuar. Pra, populli serbian po atë çast që ta kuptojë se është i barabartë me të tjerët, disi do të krijojë energji që të faktorizohët në demokraci, sikurse komebt tjera të Ballkanit dhe Evropës. Mjerisht serbiani edhe me fajin e Evropës, është adaptuar në urrejtje dhe krime monstruoze, prandaj ende nuk po e kupton se mundët për të kryer krime sikurse në Bosnje (1992/5) dhe Kosovë (1945/99), me mija dhunime dhe bartëje të kufomave, dhe mos të ndeshkohët fare. E vërteta, ai realitet në shtëpitë serbiane nuk po mundet për t` u harruar të paktën. Po, serbiani e ka përjetuar fajdën, e ka përjetuar luftën dhe kapitullimin, por disi është i dehur në plehun e derrave dhe duhët një mik shumë i sinqertë t` ia drejtojë “makinën”, për një kohë, sepse pesha e krimeve e ka bërë të paaftë-invalid në politikë, sidomos.
Analiza realiste
Për kudrazi edhe sot, Serbisë nazifashiste po i rrijnë të dy taborret (Lindja dhe Perendimi) gaditu, sikur të ishte Beogradi qendër e botës, apo të paktën Piemont i Evropës në bashkim, siç ishte qëndrimi më 1912 në luftë kundër shqiptarëve, luftë ajo që maskohëj se është kundër turkut, e që Serbia e shfrytëzoi me mjeshtri të rrallë e këshilluar nga Moska dhe Parisi, për ta luftuar shqiptarinë deri në shfarosje. E se ishte kështu vërtetojnë 395 anije everopiane që bartën shqiptarë në Anadolli nga viti 1912 e deri në fund të vitit 1914, realitet ai që e ndali Lufta Botërore.
E vërteta, as Perendimi e as Lindja nuk po duan për ta kuptuar se Serbia për dy shekuj ka qenë e privilegjuar që pjesë-pjesë t` i ketë shartuar farërat e nazifashizmit në Ballkan, për t` u bërë por si një epruvetë ku janë bërë shumë eksperimente, për ta kuptuar pullsin e të fuqishmit, gjithënjë për ta provuar aftësinë se sa mundën për të depërtuar mëtej në politikën e tyre ekspansioniste- robëruese. Madje, këtë gjendje tinzisht e përkrah një pjesë e të djathtës ekstreme kudo dje dhe sot nepër Evropë. Dhe, ndodhë ky realitet sepse: sa herë që kanë provuar serbianët me këtë eksperiment evropian, në shkallë permanente kanë dalur të shkatrruar jo aty për aty, por në proces sidomos qendrat e fuqisë Evropiane, sepse shumë thell në krime i kanë futur hundët në kanalizimin serbian, për t` u diegur edhe vet në të, sikurse ngjau më 1914/18 dhe 1939/45.Pra, as Evropianët e as serbianët, sikur kurrë nuk kanë mësuar asgjë nga historia, sepse kisha ishte dhe është ajo, që e ushqen me intriga dhe premtime “qiellore” politikën, konkretisht shoqërinë serbiane, në aspketin horizontal.
E vërteta, në këtë eksperiment “epokal”, islami retrograd hove-hove po eksperimenton të avansohët në fuqi, por në të gjitha provat, po pson sikurse kanë psuar dhe po psojnë serbianët, duke luftuar për: “të vërtetën ekskluzive”. E e vërteta ekskluzive është vetëm e paramneduar si kryqzatë rreligjioze. Prandaj isalmi politik disi po gjallëron në Ballkanin e mykur nga skamja dhe robëria mija vjeçare!
Pse sot Serbia “rinore” është para kullës dhe çekanit. Para se gjithash, sot me qenë i ri, nxënës ose student serbianë, do të thot të jetoish si i turpëruar në çdo cep të Evropës dhe Globit; të ndihësh si fajtor për një serë krimesh që njerëzimi po i mëson e që është zbatuar kundër të gjithë fqinjëve e në rend të parë kundër shqiptarëve, për dy shekuj. Ky realitet qe dy shekuj, është mbuluar me një mjegullinë nga diplomaica evropiane, kinse po luftohët kundër “islamimit politik” (!), ku sipas tyre: “shqiptarët janë eksponenti më agresiv për Evropën!!!”, fakt ky që nga Kongresi i Berlinit (1878) sidomos në Evropë por si një mall profitabil dhe me vlerë të shtuar, end po shitët, bile edhe me fajde, të cilën e dëshmon Srebernica më 1995, e cila u sakrifikua në BESË të OKB-ës,”zanat” ai që do ta dëshmojnë pastaj kampët për shqiptarë më 1999 në: Bllacë, Stankovec, Çegran (Maqedoni) dhe Kukës (Shqipëri), para syve të tërë globit, prej kah është nxierr mësimi i shekullit se: “Këtë popull duhët shpëtuar me të gjitha mjetët, sepse është bërë viktimë e një politike naziste ndaj të cilit, Serbia me nxitje të Rusisë dhe Vaselenës Stambollit synonte: shpornësim, shpërngulje dhe shfarosje totale të shqiptarëve, si popull autokton në Iliri. Madje qarqet serbiane ndaj shqiptarëve, me ndihmën e Vaselenës e kanë zbuluar formulën: SH+SH+SH+SH= (Shpronësim+Shpërngulje+Shfarosje+Shqiptare!). Ky “patent” i Kishës serbe pushon në origjinal në fondin e Ministrisë fesë në Beograd, nga viti 1912. E vërteta, jo vetëm serbianët por edhe politika zyrtare e BE-s sot “Islamin politik” e ka përdorë për nevoja meskine duke akuzuar dhe organizuar shqiptarë naivë që të ekspozohën, në mënyrë që të akuzohët i tërë komuniteti.
Lideri nuk nxirret për një çast, ai krijohët ngadal ashtu sikur kokrra e grurit, që kërkon kohë, gjërësi dhe lartësi.Tani, po mbushën gati tri javë që i përcjell demonstrimet studentore, nepër qytetët e Serbisë. Zakonisht në këto tubime po shihet se nuk ka fjalime urrejtëse, nuk ka lider, fakt ky që tregon se tërë drama është nxierr shepjtë e shpejtë nga sirtari, sepse aktorët organizativ të tyre nuk po mundën ta nxierrin ende atë mllefin nga brendia e psikologjisë popullore, që ta largojnë urrejtjën, bile nga brendia e shpirtit, sepse politika ua ka mbiell dhe imponuar: “ta hanë shovinizëm”, në vend të bukës. Dhe, më duhët si njeri që e lufton urrejtjën edhe në kombin e vet, të them publikisht se urrejtëja te serbianët ka lëshuar rrënjë aq thell, sa që askush nuk po ka fuqi sot, sepse nuk kishte as dje, që ta nxjerrë nga shpirti brenda llojit njeriun, e ta flakë zanatin e mizorive jashtë qenjës kombëtare, me që rast do të fitonte etnia e tyre, por edhe fqinjët, që janë në shkallë përmanente të rrezikuar. E skenarët serbian për krime monstruoze nuk kanë mbarim. Lidhur me këtë, Serbia provoi me organizimin në Bajë dhe “Ibër Lepencin” (Kosovë), t` i tregoi në rend të parë trustit vet kishtar dhe byrokratik, se janë kah e sajojnë si një “parathënje-skenar”, një ngjarje që do të shpërthente nga një manastir, të cilin forcat e sigurisë Republikës Kosovës do ta zbulonin dhe do ta sulmonin. Ai sulm pastaj, do të spjegohej nepër Evropë se: “ja shqiptarët po i sulmojnë manastiret”. Dhe kjo luftë speciale do të shërbente si lloj i propogandës për një luftë të re, krejtë me prapavi që t` ia lehtësojnë Rusisë krimet në Ukrainë, dhe bota e “civilizuar” të mirret me çështje “periferike”.
Kibernetika historike e analizës
Por, me këtë realitet, rinia serbiane sot, duhet ta kuptojë se me fajin e pushtetit, është plasuar para kullës dhe çekanit, sespe është e shtypur dhe e nënçmuar, nga një koalicion partish, që kanë dalur nga lufta me duar e këmbë të përgjakura, dhe me fytyrë të kontaminuara nga virusët e shkollës urrejtëse të duetit Millosheviq-Sheshel. E vërteta, dje Milloshi ishte prijës, ndërsa sot Shesheli (nxënsi i tij) nuk është vetëm prijës por është: ‘luftetar që ua mbulon të gjitha mizoritë, me ndihmën e Rusisë dhe Kinës e ndonjë mikrrobi të egër që mund të izolohët në Lindje të afërme, krejtë me prapavi për të grumbulluar petrodollar nga “Bota arabe” dhe pse jo edhe nga disa shtete të BE-s.
Në Serbinë smurë shumë rëndë, as opozita politike e as studnetët ende nuk kanë promovuar ndonjë lider që do ta merrte trupin e smurë në kompetencë, nga kanceri politik, për ta trajtuar dhe sheruar. Me këtë konstatim, nuk do të thot se populli serbian do të vdes, ashtu si kanë propoganduar serbët për: sllovenë, kroatë, boshnjakë, shqiptarë e malazezë, dhe të sundojnë pastaj vet pa konkurencë. E vërteta, sipas planeve të tyre: “Për tokën e djegur” në Jugosllavi është përkujdesur sidomos Patrikana e Stambollit, prej së cilës kanë marr direktiva por edhe urdhëra të shkruara se: “Zoti dhe Krishti janë në anën e Millosheviqit, i cili tërë Ballkanin ka prnuar ta diciplinojë për interesa të Malit Shenjët”!
Në Serbi i vetmi medikament që tani për tani është i preferuar për përdorim nga ana e “pacientit” është shkuarja në zgjedhje të përgjithëshme parlamentare. Por, këtë detyrë kreu i shtetit nuk e dëshiron për dy arsye: frigohët se nuk do t` i fitojë; madje ka droe se në proces nuk do të mundet për t` i manipuluar zgjedhjet sepse pjesa dërmuese e popullit është zgjuar, dhe do të kujdesej për fatin e vet dhe të shoqërisë. Serbia e këtillë pra po shihet se nuk do të ketë forcë për t` u larguar nga kjo humnerë edhe për një fakt tjetër: sepse faktori ndërkombëtar nuk do të ketë mundësi as ta ndihmojë pushtetin e vjetër, e as ta favorizojë pushtetin e rinjë, sepse të dy krahët janë të lidhur ngusht me Rusinë nazifashiste, i pari publikisht, i dyti tinzisht e të dya aksidentalisht janë futë në baltën e Ukrainës, dhe prej të cilës e kanë shumë vështirë të dalin dhe ndoshta do të dalin ashtu si u largua Armata e 6 e Adollf Hitlerit, por vetëm me dorën e Perendimit. E vërteta, çdo gjë mbetët në pikpyetje kur është në lojë Rusia.
Tani shtrohët pyetja: Ku është fashatarësia dhe punëtoria, në kaosin politik serbian. Mendoi se edhe këto dy kategori shoqërore, janë të lodhura nga luftërat dhe mizoritë e shumta që i kanë ndejtur në kurriz qe tri dekada, të paktën.E them këtë sepse Serbia është lodhë nga “Botërat dhe programet” që e shpiejnë në vrasje dhe gjakosje brenda llojit dhe sidomos me fqinjët. Prandaj pyetja shtesë: Kur do të çlirohet populli serbian, nga ky qelb që ia ka infektuar tërë godinën trupore. Mendoi se do të çlirohet vetëm atëherë me këtë realitet që shihët sot, kur kombi serbian ta ndiej në organizëm se i ka paguar dëmet që ua ka bërë fqinjëve: shqiptarëve për dy shekuj, kroatëve për një gjysëm shekulli, boshnjakëve për një shekull. Ndërsa fqinjëve të tjerë, Serbia duhët të ua shtrijë dorën duke lidhur marrëveshje diplomatike, se do të luftohët për fqinëjsi të dlirë dhe të sigurtë. Por edhe pas asaj drame në Serbi ende do të mbetët në funksion avangardizmi, çka më tutje. Serbia nuk sherohët me tru në lindje e me këmbë në perendim. Këtë aksiomë duhët ta dijnë sidomos studentët, të cilët disi janë të druajtur ta shfaqin edhe pse e dijnë sa kah është rruga e daljës nga errsira që ishin dhe janë, me fajin e baballarëve të tyre. E pra, tranformimi duhët të ndodhë në familje, e pastaj të shtrihët në parti e në shoqëri, rrugë kjo që tregon se dalja nga humnera është rrugë e gjatë, ndoshta aq e gjatë sa ishte për të rënë në fundin e humnerës në të cilën janë sot.
BE ende nuk e ka në agjendë për ta ndihmuar Serbinë që të largohët nga nazifashizmi. Nuk e ka, për faktin se BE ende po kalkulon në rrafshin psikologjik se Serbia mundet me forca të veta të reformohët. Por, faktet flasin se Serbia aq është defaktorizuar nga rruga e demokratizimit, sa që tani për tani nuk i preferohët asnjë “medikament”, sepse smundja është në fazën më agresive të kancerit, i cili po e bren organizmin e vet, por që nuk i dihët fundi. Dhe është mirë që nuk i dihët, sepse krijon imunitet tek politikanët fqinjë që mos të infektohën me shovinizëm.
Të vërtetën për ardhmërinë e Republikës Kosovës pro Perendimore
Në këtë pyetje në Kosovë janë krijuar rrethanat që t` i plotësojë vetëm Vetëvendosja e Albin Kurti.E vërteta, Shqiptarët e Kosovës në tragjedin serbe, duhët të mospërzihën dhe të mësojnë duke shiquar nga bregu. Por, në zgjedhjet e shpalluara për 9 shkurt 2025 në Republikën e Kosovës, duhët seicili votues të mendoi mirë se cila është ajo forcë që e shpje Kosovën në proseperitet ekonomik, krijim të vendeve të punës, antarësim në NATO dhe BE, gjithnjë me përkrahje të SHBA-ve, pra t` thuhët JO atyre që filozofojnë reforma, dhe premtime boshe, por t` i thuhët PO Amerikës, sepse në luftën tonë për kezistencë 1998/99 hapur i doli kar UÇK-ës, i doli krah popullit të paraparë me programin e “TOKËS SË DJEGUR” të shfaroset. Pra shqiptarët duhët të zgjedhin dhe të kanë guxim për t` u përballuar me realitetin, për ta ndryshuar Kosovën edhe më fuqishëm, për ta bërë PERENDIMORE, gjithnjë në interes të qytetarit aktiv dhe krijues i ardhmërisë vet.
Në fund, më duhët t` ua përkujtojë politikanëve serbianë dhe “shkenctarëve” me ngarkesa shoviniste, se ky studim me siguri përkthehët. Por, duhët ta dijnë se nuk kam ndryshuar fare në bindjet e mia kombëtare dhe civilizuese se i përkas një kombi që nuk i ka borq askujtë. Por që si historian po i pyes: A ju kujtohët 15 maji 1985 çka ju thash publikisht, në preznecë të shkencatrëve nga tërë vendi dhe Evropa. Ishte fjala atëherë, në lidhje me tezën e lansuar aty në temën: “Ugnjetena i ugnjetaçka ancija” (Kombi shtypës dhe i shtypur), ku u shfaqën aspiratat për Serbinë homogjene dhe integrale të Stevan Moleviqit nga viti 1941. Prandaj pa prapavi ju thash publikisht: Ju doni ta sundoni tërë Jugosllavinë. Por mbane në mend se do ta humbni edhe fytyrën edhe çdo gjë që keni grabitur, në këtë vend deri me tash kundër shqiptarëve, që janë populli i tretë për kah numri në vend, pas serbëve dhe kroatëve. Shiqone numrin e ushtarëve.
Po, ishte më 15 maj 1985 në ora 18 kur m` u afrua Ivan Stambolliq dhe në shenjë aprovimi më tha: “Nuk të njoh, por më ka treguar Sinan Sahiti se në Prishtinë Ali Hadri ka krijuar një shkollë për lakmi, që nuk ka asnjë ngarkesë dhe nuk pranon më inferioritet. Pra kjo fjali, se “po vazhduam ne serbët kështu, do të humbin tërësisht”, për mua do të mbetët testament, që të mësojë nga një shqiptar, që vjen nga shkolla kombëtare e Sami Frashërit! U çudita, dhe e pyeta: E njeh ti Sami Frashrin? Ma ktheu se ma ka spjeguar Sinan Sahiti, që është shumë i arsimuar. Po, Serbia fashiste po atë natë organizoi sulm ndaj: Prof Dr Tahir Abdylit dhe Porf Dr Hakif Bajramit në ora 03 të natës më 16 maj 1985 në hotelin “Ekzelcior”, me organizim të Spasoje Gjakoviqit, të na likvidojë, sepse atij iu tha publikisht: “Me ty nuk flasim se ke qenë çetnik më 1942/3 në Mal të Zi. E pra, mbane në mend serbianë dhe ju që “hani nën sofër”se, sot (2025) Serbia e fashizuar për 40 vjetë, pas katër luftërave të humbura, është vënë në sprovë ta vetëshkruaj në arkivol: “ Atë që ua kemi kurdisë shqiptarëve, tani po na kthehët me fajde”!.
E pse mos ta thëm edhe këtë që e pata thënë më 15 mja 19985 se: unë vi nga shkolla e Ali Hadrit dhe Esat Mekulit, prandaj nuk lakohëm para askujt. Sot (2025) mund të konkludojë e të flasi se vi edhe nga shkolla e Adem Demaçit i cili me 16 janar 1999 tha se: “Serbia edhe pak do të mbledhë poena politik negativ, për t` iu shkruar në arkivol: Na ishte dikur një Jugosllavi e mbushur me tigra dhe ujqë të tërbuar, të cilët më në fund do ta hanë edhe kokën e vet”!.
Tash nuk e di a do të ketë “tarktorë” kur të shpërthej vullkani pasues, për ta vllaçitë “arën” me gurë të mbiellur dhe varre të kurdisura, sepse “teatri” i lëvizjës së studentëve nga Beogradi deri në Kalan e Petrovaradinit (Novi Sad), ma përkujton lëvizjën shqiptare këmbë për liri, nga Prishtina deri në Mitrovicë.
Dhe, pse mos t` ua them: politikanë serbianë sigurisht se nuk e keni harruar thënjën e Stipe Mesiqit: “Jovo, kujtoje se çka keni bërë në Kosovë, do ta paguani pikë për pikë!”.
Studimi iu kushtohët oficerëve të lartë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës: Ilir Konushefcit, Indrit Carës dhe Adem SHEHUT!
Ish Komandanti Adem Shehu
