Shkrimtarja Chloe Combi kaloi vite të tëra duke intervistuar të rinj në Britaninë e Madhe – dhe hasi në një fenomen që pakkush mund ta mendojë se ekziston. “Gjenerata Z: zërat dhe jetët e tyre” është libri i saj i botuar në vitin 2015.
Racizmi, seksi, krimi, problemet e gjinive, vdekja, paaftësia dhe pabarazia, ndër të tjera janë temat mbbi të cilat janë pyetur të rinjtë në Britani.
Por ajo që ka mbetur jashtë librit është inçesti.
Grace është një prej rasteve. Në intervista, ajo dëshironte të fliste për luftën e saj me shëndetin mendor dhe problemet e të ngrënit, prindërit e saj – lloji që nuk duhej lejuar kurrë të rriste një fëmijë – dhe kujdestarët e saj joefektivë dhe të pakujdesshëm. Dëmi kolateral ndaj 17-vjeçares së atëhershme ishte i thellë: ankth akut, një kombinim i anoreksisë, bulimisë dhe ngrënies së tepërt që e kishin çuar në spital tre herë, disa përpjekje të pasuksesshme vetëvrasjeje në adoleshencë dhe një tendencë drejt alkoolit, drogës dhe seksit rastësor.
E vetmja gjë me dritë në jetën e saj dukej prania transformuese e të dashurit: Adam, një njeri i qetë dhe i qëndrueshëm. Sipas përshkrimit të saj, ai e ndihmoi të dilte nga problemet. Ajo shprehet se e donte shumë. Por disa muaj më vonë, në një intervistë tjetër, Grace pranon se, përveç se ishte i dashuri i saj, Adam ishte edhe vëllai i saj. Vëlla i plotë, nga nëna dhe babai.
Grace i rrëfen shkrimtares se e shihte këtë marrëdhënie me perspektivë martese dhe ajo vendos të mos e përfshijë në libër, pasi do të tërhiqte vëmendjen e mediave.
“Unë gjithmonë supozoja se marrëdhëniet inçestuale ishin më të rralla sesa një adoleshent që shmang mediat sociale, dhe gjithmonë produkt i abuzimit. Por ndërsa inçesti prindëror është i paligjshëm në shumicën e vendeve, shumë vende mbajnë një qëndrim shumë më liberal ndaj inçestit mes vëllait dhe motrës”, thotë ajo.
Të gërvishtesh nën sipërfaqen e këtij fenomeni shumë të veçantë dhe të papërmendur do të thotë të zbulosh se jo vetëm që marrëdhëniet inçestuale janë më të zakonshme sesa mund të mendohet, por edhe në disa raste jo vetëm konsensuale, por me motive të njëjta si marrëdhëniet më konvencionale të të rriturve: romanca, nevoja, dëshira, vetmia dhe tërheqja. Kjo ngre të gjitha llojet e pyetjeve etike në lidhje me pëlqimin, viktimën, ligjshmërinë dhe moralin, por gjithashtu ngre një tjetër të madhe: a mundet dikush ndonjëherë të ketë një marrëdhënie seksuale dhe emocionale të shëndetshme, të pëlqyeshme me një të afërm të ngushtë ose njeri të gjakut?
Anna, 23, mendon se është e mundur. Ajo e përshkruan vëllain e saj binjak “më shumë si një të dashur” gjatë adoleshencës së tyre dhe në vitet e tyre të universitetit. Sipas tyre, ata “filluan të kishin ndjenja për njëri-tjetrin” në vitet më të reja të adoleshencës që përfundimisht u manifestuan në një marrëdhënie të fortë seksuale dhe emocionale që përjashtonte çdo marrëdhënie tjetër romantike për Anën ose binjakun e saj, Stephen.
Marrëdhënia jo-platonike mes vëllait dhe motrës përfundimisht u prish kur Anna u takua me partnerin e saj aktual në vitin e saj të tretë të universitetit. Partneri i Anës dhe prindërit e binjakëve nuk dinë asgjë për të shkuarën e tyre, megjithëse Anna pohon se ishte një nga gjërat më të mira që i ndodhi asaj dhe ishte jetike për zhvillimin e saj seksual dhe emocional të saj dhe të vëllait të saj.
Daryl, 24 vjeçe, nuk pajtohet që çdokush mund të ketë një marrëdhënie të shëndetshme romantike me një njeri me të cilin ka lidhje gjaku. Ai kishte një marrëdhënie romantike dhe seksuale me gjysmë motrën e tij, Jessica, që përfundoi me dëme të mëdha, si tek ai dhe Xhesika, ashtu edhe tek e gjithë familja, kur ata u zbuluan përfundimisht në “rrethana mjaft dramatike”.
Statistikat për atë që ne mund ta quajmë me kujdes “incesti konsensual” nuk ekzistojnë me të vërtetë, dhe shumica e ekspertëve pohojnë se – veçanërisht në rastin e inçestit prindëror – nuk ka diçka të tillë, që ajo të jetë gjithmonë përdhunim ose detyrim (nga ana e prindit). Sigurisht, interneti tregon një histori tjetër. Ka komunitete të gjera dhe aktive “pro-inçest” në të gjithë globin, që diskutojnë marrëdhëniet e tyre inçestuale, duke filluar nga ndjenja e fajit deri te krenaria. Këto komunitete gjithashtu i ofrojnë njëri-tjetrit mbështetje dhe diskutojnë çështje ligjore, madje edhe fushata për legalizimin e inçestit.
Ndërsa mbledhja e të dhënave për pjesën më “konsensuale” të spektrit të inçestit nuk ka ndodhur askund globalisht, statistikat mbi inçestin janë mjaft befasuese. Në SHBA në vitet 1990 u vlerësua se 100 000 deri në 1 milion raste inçesti ndodhën çdo vit. Shkalla e inçestit global ndryshon në varësi të shifrave që shikoni – kryesisht sepse natyra tepër private e fenomenit fsheh saktësinë e plotë – por mendohet se incesti ndodh diku nga 2 për qind deri në 10 deri në 20 për qind të popullsisë. Në Brazil, përhapja e inçestit shkon gjerësisht, nga 0,05 për qind në 21 për qind.
Pavarësisht qëndrimeve ndaj incestit, kultura popullore është plot inçest. Mjafton të kujtosh “Game of Thrones”, ku Jaime dhe Cersei Lannister kishin një marrëdhënie qartësisht jo-platonike.
I njëjti program përmbante një marrëdhënie seksuale intensive midis tezes dhe nipit, Daenerys Targaryen dhe Jon Snow.
“Lule në papafingo” ka qenë një libër që ka qarkulluar fshehurazi në brezat e vajzave adoleshente (dhe disa djemve) dhe vendos në qendër marrëdhënien incestuale mes vëllait dhe motrës, Chis dhe Catherine. Jashtë librave, marrëdhënie të ngjashme janë lënë të kuptohen në “Luftërat e Yjeve” dhe “Cruel Intensions”.
Por, aty ku inçesti del hapur është pornografia. Pornografia e inçestit është një nga zhanret e pornografisë me rritjen më të shpejtë dhe më e shikuara. Ndërsa pornografia nuk është saktësisht një reflektim i sjelljes së botës reale, ajo mund të jetë një pasqyrë e dëshirës seksuale dhe fantazive njerëzore – dhe nëse Frojdi do të ishte gjallë sot ai do të kishte shumë punë me statistikat nga Pornhub dhe faqet e tjera të kësaj natyre.
Thënë kjo, marrëdhëniet inçestuale – edhe ato që pjesëmarrësit i përshkruajnë si konsensuale – mund të kenë pasoja të tmerrshme dhe mund të shkaktojnë dëme reale. Duke pasur parasysh këtë, nuk ka gjasa që incesti të pranohet ndonjëherë si “normal”, ose të bëhet një dinamikë e marrëdhënies me të cilën jemi të kënaqur.
Nëse shoqëria e gjykon si një devijim, kjo nuk ndryshon mënyrën se si ndihet Grace për të dashurin / vëllain e saj. Por ata të dy shmangin miqtë, të huajt dhe shumicën e gjërave që duan të bëjnë, sepse kanë frikë se mos zbulohen dhe dëbohen, por ky është çmimi që ata duhet të paguajnë për thyerjen e një tabuje të tillë transgresive.Shkrimtarja Chloe Combi kaloi vite të tëra duke intervistuar të rinj në Britaninë e Madhe – dhe hasi në një fenomen që pakkush mund ta mendojë se ekziston. “Gjenerata Z: zërat dhe jetët e tyre” është libri i saj i botuar në vitin 2015.
Racizmi, seksi, krimi, problemet e gjinive, vdekja, paaftësia dhe pabarazia, ndër të tjera janë temat mbbi të cilat janë pyetur të rinjtë në Britani.
Por ajo që ka mbetur jashtë librit është inçesti.
Grace është një prej rasteve. Në intervista, ajo dëshironte të fliste për luftën e saj me shëndetin mendor dhe problemet e të ngrënit, prindërit e saj – lloji që nuk duhej lejuar kurrë të rriste një fëmijë – dhe kujdestarët e saj joefektivë dhe të pakujdesshëm. Dëmi kolateral ndaj 17-vjeçares së atëhershme ishte i thellë: ankth akut, një kombinim i anoreksisë, bulimisë dhe ngrënies së tepërt që e kishin çuar në spital tre herë, disa përpjekje të pasuksesshme vetëvrasjeje në adoleshencë dhe një tendencë drejt alkoolit, drogës dhe seksit rastësor.
E vetmja gjë me dritë në jetën e saj dukej prania transformuese e të dashurit: Adam, një njeri i qetë dhe i qëndrueshëm. Sipas përshkrimit të saj, ai e ndihmoi të dilte nga problemet. Ajo shprehet se e donte shumë. Por disa muaj më vonë, në një intervistë tjetër, Grace pranon se, përveç se ishte i dashuri i saj, Adam ishte edhe vëllai i saj. Vëlla i plotë, nga nëna dhe babai.
Grace i rrëfen shkrimtares se e shihte këtë marrëdhënie me perspektivë martese dhe ajo vendos të mos e përfshijë në libër, pasi do të tërhiqte vëmendjen e mediave.
“Unë gjithmonë supozoja se marrëdhëniet inçestuale ishin më të rralla sesa një adoleshent që shmang mediat sociale, dhe gjithmonë produkt i abuzimit. Por ndërsa inçesti prindëror është i paligjshëm në shumicën e vendeve, shumë vende mbajnë një qëndrim shumë më liberal ndaj inçestit mes vëllait dhe motrës”, thotë ajo.
Të gërvishtesh nën sipërfaqen e këtij fenomeni shumë të veçantë dhe të papërmendur do të thotë të zbulosh se jo vetëm që marrëdhëniet inçestuale janë më të zakonshme sesa mund të mendohet, por edhe në disa raste jo vetëm konsensuale, por me motive të njëjta si marrëdhëniet më konvencionale të të rriturve: romanca, nevoja, dëshira, vetmia dhe tërheqja. Kjo ngre të gjitha llojet e pyetjeve etike në lidhje me pëlqimin, viktimën, ligjshmërinë dhe moralin, por gjithashtu ngre një tjetër të madhe: a mundet dikush ndonjëherë të ketë një marrëdhënie seksuale dhe emocionale të shëndetshme, të pëlqyeshme me një të afërm të ngushtë ose njeri të gjakut?
Anna, 23, mendon se është e mundur. Ajo e përshkruan vëllain e saj binjak “më shumë si një të dashur” gjatë adoleshencës së tyre dhe në vitet e tyre të universitetit. Sipas tyre, ata “filluan të kishin ndjenja për njëri-tjetrin” në vitet më të reja të adoleshencës që përfundimisht u manifestuan në një marrëdhënie të fortë seksuale dhe emocionale që përjashtonte çdo marrëdhënie tjetër romantike për Anën ose binjakun e saj, Stephen.
Marrëdhënia jo-platonike mes vëllait dhe motrës përfundimisht u prish kur Anna u takua me partnerin e saj aktual në vitin e saj të tretë të universitetit. Partneri i Anës dhe prindërit e binjakëve nuk dinë asgjë për të shkuarën e tyre, megjithëse Anna pohon se ishte një nga gjërat më të mira që i ndodhi asaj dhe ishte jetike për zhvillimin e saj seksual dhe emocional të saj dhe të vëllait të saj.
Daryl, 24 vjeçe, nuk pajtohet që çdokush mund të ketë një marrëdhënie të shëndetshme romantike me një njeri me të cilin ka lidhje gjaku. Ai kishte një marrëdhënie romantike dhe seksuale me gjysmë motrën e tij, Jessica, që përfundoi me dëme të mëdha, si tek ai dhe Xhesika, ashtu edhe tek e gjithë familja, kur ata u zbuluan përfundimisht në “rrethana mjaft dramatike”.
Statistikat për atë që ne mund ta quajmë me kujdes “incesti konsensual” nuk ekzistojnë me të vërtetë, dhe shumica e ekspertëve pohojnë se – veçanërisht në rastin e inçestit prindëror – nuk ka diçka të tillë, që ajo të jetë gjithmonë përdhunim ose detyrim (nga ana e prindit). Sigurisht, interneti tregon një histori tjetër. Ka komunitete të gjera dhe aktive “pro-inçest” në të gjithë globin, që diskutojnë marrëdhëniet e tyre inçestuale, duke filluar nga ndjenja e fajit deri te krenaria. Këto komunitete gjithashtu i ofrojnë njëri-tjetrit mbështetje dhe diskutojnë çështje ligjore, madje edhe fushata për legalizimin e inçestit.
Ndërsa mbledhja e të dhënave për pjesën më “konsensuale” të spektrit të inçestit nuk ka ndodhur askund globalisht, statistikat mbi inçestin janë mjaft befasuese. Në SHBA në vitet 1990 u vlerësua se 100 000 deri në 1 milion raste inçesti ndodhën çdo vit. Shkalla e inçestit global ndryshon në varësi të shifrave që shikoni – kryesisht sepse natyra tepër private e fenomenit fsheh saktësinë e plotë – por mendohet se incesti ndodh diku nga 2 për qind deri në 10 deri në 20 për qind të popullsisë. Në Brazil, përhapja e inçestit shkon gjerësisht, nga 0,05 për qind në 21 për qind.
Pavarësisht qëndrimeve ndaj incestit, kultura popullore është plot inçest. Mjafton të kujtosh “Game of Thrones”, ku Jaime dhe Cersei Lannister kishin një marrëdhënie qartësisht jo-platonike.
I njëjti program përmbante një marrëdhënie seksuale intensive midis tezes dhe nipit, Daenerys Targaryen dhe Jon Snow.
“Lule në papafingo” ka qenë një libër që ka qarkulluar fshehurazi në brezat e vajzave adoleshente (dhe disa djemve) dhe vendos në qendër marrëdhënien incestuale mes vëllait dhe motrës, Chis dhe Catherine. Jashtë librave, marrëdhënie të ngjashme janë lënë të kuptohen në “Luftërat e Yjeve” dhe “Cruel Intensions”.
Por, aty ku inçesti del hapur është pornografia. Pornografia e inçestit është një nga zhanret e pornografisë me rritjen më të shpejtë dhe më e shikuara. Ndërsa pornografia nuk është saktësisht një reflektim i sjelljes së botës reale, ajo mund të jetë një pasqyrë e dëshirës seksuale dhe fantazive njerëzore – dhe nëse Frojdi do të ishte gjallë sot ai do të kishte shumë punë me statistikat nga Pornhub dhe faqet e tjera të kësaj natyre.
Thënë kjo, marrëdhëniet inçestuale – edhe ato që pjesëmarrësit i përshkruajnë si konsensuale – mund të kenë pasoja të tmerrshme dhe mund të shkaktojnë dëme reale. Duke pasur parasysh këtë, nuk ka gjasa që incesti të pranohet ndonjëherë si “normal”, ose të bëhet një dinamikë e marrëdhënies me të cilën jemi të kënaqur.
Nëse shoqëria e gjykon si një devijim, kjo nuk ndryshon mënyrën se si ndihet Grace për të dashurin / vëllain e saj. Por ata të dy shmangin miqtë, të huajt dhe shumicën e gjërave që duan të bëjnë, sepse kanë frikë se mos zbulohen dhe dëbohen, por ky është çmimi që ata duhet të paguajnë për thyerjen e një tabuje të tillë transgresive.
