Web faqja “Zemra shqiptare.net” është një blog antishqiptar

Web faqja “Zemra shqiptare.net” është një blog antishqiptar që editohet nga njëfarë ekstremisti dhe terroristi antishqiptar nga Shkodra, me emrin Gëzim Marku , emigrant  gjëja shqiptar(është me prejardhje malazeze , të krahinës së Vrakës)  që shanë shqiptarët e Kosovës të besimit islam .

 

 

 

 

Ky terrorist kinse gazetar më njëfar nofke , me emrin Ilir Dardani nuk lenë njeri të Dardanisë pa e sharë.

Lusim organet e jurispondences angleze që ta ndalojnë së editeturi  këtë blog interneti  në Angli dhe këta dy gazetaruca antishqiptar të demaskohen dhe të denohën publiksht nga organet gjegjse angleze.

Flori Bruqi 

Letërsia amerikane nga Kolonialët Bashkohor deri të letërsia anti-tardicionale,në poezi,prozë deri në politikat anti establishmentit dhe ajo bashkohore(1939)

Shkruan Akademik Flori Bruqi,PHD

 

 Nga Kolonialët në Bashkëkohor

 

 Letërsia amerikane nuk lehtësisht i jep hua klasifikimit sipas periudhës kohore. Duke pasur parasysh madhësinë e Shteteve të Bashkuara dhe popullsinë e saj të ndryshme, shpesh ndodhin disa lëvizje letrare në të njëjtën kohë. Megjithatë, kjo nuk i ka ndaluar dijetarët letrar që të bëjnë një përpjekje. Këtu janë disa nga periudhat më të zakonshme të letërsisë amerikane nga periudha koloniale deri në të tashmen. Periudha Koloniale (1607-1775) Kjo periudhë përfshin themelimin e Jamestown deri në Luftën Revolucionare. Shumica e shkrimeve ishin të natyrës historike, praktike ose fetare. Disa shkrimtarë që nuk mungojnë nga kjo periudhë përfshijnë Phillis Wheatley , Pambuk Mather, William Bradford, Anne Bradstreet dhe John Winthrop . Përshkrimi i parë i skllevërve , një tregim i vuajtjeve të pazakonta dhe çlirimi i zjarrtë i Hammonit britanik, një njeri i zezakët , u botua në Boston në 1760. Epoka Revolucionare (1765-1790) Duke filluar një dekadë para Luftës Revolucionare dhe duke përfunduar rreth 25 vjet më vonë, kjo periudhë përfshin shkrimet e Thomas Jefferson , Thomas Paine , James Madison dhe Alexander Hamilton . Kjo është ndoshta periudha më e pasur e shkrimit politik që nga antikiteti klasik. Vepra të rëndësishme përfshijnë “Deklaratën e Pavarësisë”, Dokumentet Federaliste dhe poezinë e Joel Barlow dhe Philip Freneau. Periudha e Hershme Kombëtare (1775 – 1828) Kjo epokë në Letërsinë Amerikane është përgjegjëse për veprat e para të dukshme, siç është komedia e parë amerikane e shkruar për skenën – Kontrasti nga Royall Tyler, 1787 – dhe libri i parë amerikan – Fuqia e simpatisë nga William Hill, 1789. Uashingtoni Irving , James Fenimore Cooper dhe Charles Brockden Brown merren me krijimin e një fiction të veçantë amerikan, ndërkohë që Edgar Allan Poe dhe William Cullen Bryant filluan të shkruajnë poezi që ishin dukshëm të ndryshëm nga ajo e traditës angleze. Rilindja Amerikane (1828 – 1865) I njohur gjithashtu si Periudha Romantike në Amerikë dhe Epoka e Transcendentalizmit , kjo periudhë pranohet zakonisht të jetë letërsia më e madhe amerikane. Shkrimtarë të mëdhenj përfshijnë Walt Whitman , Ralph Waldo Emerson , Henry David Thoreau , Nathaniel Hawthorne , Edgar Allan Poe dhe Herman Melville. Emerson, Thoreau dhe Margaret Fuller merren me formimin e literaturës dhe idealeve të shumë shkrimtarëve të mëvonshëm. Kontribute të tjera kryesore përfshijnë poezinë e Henry Wadsworth Longfellow dhe tregimet e shkurtra të Melville, Poe, Hawthorne dhe Harriet Beecher Stowe. Përveç kësaj, kjo epokë është pika e inaugurimit të Kritikës Amerikane të Letërsisë , të udhëhequr nga Poe, James Russell Lowell dhe William Gilmore Simms. Vitet 1853 dhe 1859 solli romanet e para afrikano-amerikane: Clotel dhe Our Nig . Periudha Realiste (1865 – 1900) Si rezultat i Luftës Civile Amerikane, Rindërtimit dhe Epokës së Industrializmit, idealet amerikane dhe ndërgjegjësimi vetë-ndryshuan në mënyra të thella dhe letërkëmbimi amerikan u përgjigj. Disa nocione romantike të Rilindjes Amerikane zëvendësohen me përshkrime realiste të jetës amerikane, të tilla si ato të përfaqësuara në veprat e William Dean Howells, Henry James dhe Mark Twain . Kjo periudhë gjithashtu krijoi shkrime rajonale, siç janë veprat e Sarah Orne Jewett, Kate Chopin , Bret Harte, Mary Wilkins Freeman dhe George W. Cable. Përveç Walt Whitman, një tjetër poet master, Emily Dickinson , u shfaq në këtë kohë. Periudha natyrore (1900 – 1914) Kjo periudhë relativisht e shkurtër përcaktohet nga këmbëngulja e saj për rikrijimin e jetës, pasi jeta është në të vërtetë, madje edhe më shumë sesa realistët në dekadat e mëparshme. Shkrimtarë të natyralizmit amerikan si Frank Norris, Theodore Dreiser dhe Jack London krijuan disa nga romanet më të fuqishme në histori letrare amerikane. Personazhet e tyre janë viktima që bien pre e instinkteve të tyre bazë dhe faktorëve ekonomikë dhe sociologjikë. Edith Wharton shkroi disa nga klasikët më të dashur të saj, si “Custom of the Country” (1913), Ethan Frome (1911) dhe House of Mirth (1905) gjatë kësaj periudhe kohore. Periudha Moderne (1914 – 1939) Pas Rilindjes Amerikane, Periudha Moderne është mosha e dytë më me influencë dhe e pasur artistikisht e shkrimit amerikan. Shkrimtarët e saj të mëdhenj përfshijnë poetë të tillë si EE Cummings, Robert Frost , Ezra Pound, William Carlos Williams, Carl Sandburg, TS Eliot, Wallace Stevens dhe Edna Shën Vincent Millay . Novelistë dhe shkrimtarë të tjerë prozë të kohës përfshijnë Willa Cather, John Dos Passos, Edith Wharton, F. Scott Fitzgerald, John Steinbeck, Ernest Hemingway, William Faulkner, Gertrude Stein, Sinclair Lewis, Thomas Wolfe dhe Sherwood Anderson. Periudha Moderne përmban brenda saj disa lëvizje të mëdha duke përfshirë Epokën e Xhazit, Rilindjen e Harlemit dhe Gjeneratën e Humbur. Shumë nga këta shkrimtarë u ndikuan nga Lufta e Parë Botërore dhe zhgënjimi që pasoi, veçanërisht emigrantët e Gjeneratës së Humbur. Për më tepër, Depresioni i Madh dhe Marrëveshja e Re rezultuan në disa prej shkrimeve më të mëdha sociale të Amerikës, siç janë romanet e Faulkner dhe Steinbeck dhe drama e Eugene O’Neill. Gjenerimi i Beatit (1944 – 1962) Shkrimtarët Beat, të tillë si Jack Kerouac dhe Allen Ginsberg, ishin të përkushtuar ndaj letërsisë anti-tradicionale, në poezi dhe prozë, dhe në politikat anti-establishment. Kjo periudhë kohore pa një rritje në poezinë dhe seksualitetin e rrëfimit në letërsi, gjë që rezultoi me sfida ligjore dhe debate mbi censurën në Amerikë. William S. Burroughs dhe Henry Miller janë dy shkrimtarë veprat e të cilëve ballafaqohen me sfida të censurës dhe të cilët, së bashku me shkrimtarët e tjerë të kohës, kanë frymëzuar lëvizjet kundërkulturore të dy dekadave të ardhshme. Periudha Bashkëkohore (1939 – E pranishme) Pas Luftës së Dytë Botërore, literatura amerikane është bërë e gjerë dhe e larmishme në aspektin e temës, mënyrës dhe qëllimit. Aktualisht, ka pak konsensus se si të bëhet klasifikimi i 80 viteve të fundit në periudha apo lëvizje – ndoshta më shumë kohë duhet të kalojë, para se studiuesit të mund t’i bëjnë këto përcaktime. Kjo është thënë, ka një numër të shkrimtarëve të rëndësishëm që nga viti 1939, veprat e të cilëve tashmë mund të konsiderohen si “klasike” dhe që ka të ngjarë të bëhen kanonizuar. Disa nga këto janë: Kurt Vonnegut, Amy Tan, John Updike, Eudora Welty, James Baldwin, Sylvia Plath, Arthur Miller, Toni Morrison, Ralph Ellison, Joan Didion, Thomas Pynchon, Elizabeth Bishop, Tennessee Williams, Sandra Cisneros, Richard Wright, Tony Kushner, Adrienne Rich, Bernard Malamud, Saul Bellow, Joyce Carol Oates, Thornton Wilder, Alice Walker, Edward Albee, Norman Mailer, John Barth, Maya Angelou dhe Robert Penn Warren. Letërsia amerikane, më e rëndësishmja në botë Shkrimtari amrikan Philip Roth, kandidat për çmimin “Nobel” për letërsi, vjen në një rrëfim për romanin e tij më të ri “Përulja”, ndërsa flet edhe për debatin e nisur mbi veçimin e kulturës amerikane, si edhe mbi Presidentin Obama, të cilin ai e mbështeti Philip Roth tani gjendet në shtëpinë e tij në Upper West Side. Është një apartament me një elegancë të madhe, i mbushur me aparatura teknologjike, gjë kjo që nuk pritej. Sapo është kthyer nga shtëpia në Connecticut, ku kaloi verën, duke mbushur dhe kompletuar romanin e ri, i cili së shpejti pritet të dalë në Amerikë nën titullin “The Humbling”, (“Përulja”) duke nisur kështu menjëherë rrugën drejt një romani tjetër të ri, të cilit nuk ia ka vendosur ende emrin. Më parë, pat thënë se e ndjente shumë peshën e pleqërisë dhe se kishte një ndjesi boshe për ëndrrat e tradhtuara dhe për humbjen e njerëzve të dashur. Me këtë prodhim konstant librash duket sikur i përgjigjet para së gjithave një ndjesie gabimi, por kjo prodhimtari është para së gjithash mënyra krenare për të përkufizuar veten dhe të përjetësojë nëpërmjet krijimtarisë konceptin e vet të ekzistencës. Kur i thua se gjatë intervistës do të preket edhe tema e polemikave mbi veçimin e dyshuar të kulturës amerikane, ai reagon me një buzëqeshje plot habi. “Nuk arrij të kuptoj se cili është argumenti i kësaj polemike”, më shpjegon duke tundur kokën. “Ndonjëherë të vjen të pyesësh madje edhe se përse diskutohet mbi një gjë të tillë. Por unë parapëlqej të flas për ato që shkruaj dhe do të shikosh që nëse e nisim kështu do ta prekim edhe atë argument”. Përulja për të cilën flet titulli i romanit të tij të fundit lind nga një çmagjepsje e hidhur: Roth është një shkrimtar tepër i pastër dhe i qartë për të rënë pre e dobësisë së keqardhjes, por fletët lënë të shfaqet një unazë prekëse që na thotë se jeta është më shumë se vetëm një mister i dhimbshëm. “Shumë më kanë pyetur se si unë kaq papritmas shkrova për një personazh të ri në moshë”. Dhe nuk shton gjë tjetër, por çohet prej kolltukut për të treguar një foto ku shfaqet me një uniformë ushtarake, e shkrepur gjatë kohës së luftës në Kore. Është pikërisht periudha në të cilën zhvillohen ngjarjet në roman dhe në foto Roth ka të njëjtën moshë me protagonistin e romanit Marcus Messner. “Gjatë kohëve të fundit kam shkruar vetëm për të moshuar”, tregon e sakaq fikson fotografinë, “dhe ja ku të rrëfej se isha pak i lodhur me këto personazhe. Kësaj here doja të tregoja një histori të paeksperiencë dhe dëshpërimi të një periudhe historike që kemi tendencë ta harrojmë. Unë u bëra pjesë e atij konflikti të tmerrshëm, por që për fat të mirë ajo luftë mori fund para se të nisesha”. Si ndodhi që edhe një herë ju zgjodhët të sillnit në vëmendjen e lexuesit një tregim me nisje erotike dhe konflikte me botën akademike? Më interesonte të tregoja shtypjen seksuale, atë që ndodhte para viteve ‘60. Ngjarjet zhvillohen në një kolegj, ku ofrohen edhe elemente të tjera shtypjeje e konfliktesh, edhe pse më duhet të them se si docent unë kam pasur një eksperiencë interesante. Dyshoj se ndonjë do të ketë guxuar ndonjëherë t‘ju krijojë probleme. Mbi këtë pikë nuk do të dëshiroja të komentoja. Them vetëm se më kanë dhënë liri atëherë kur vendosa të nisja një kurs mbi Bellow dhe Kafkën. Dy shkrimtarë që u analizuan për kontrast të njëri-tjetrit. E njëjta gjë ndodhi edhe për sa u përket kurseve mbi autorët francezë, si Mauriac, Celine dhe Gide. Gjatë përballjes me dekanin e universitetit ju e cilësoni “indinjatën” si fjalën më të bukur të gjuhës angleze. Nuk është se domosdoshmërisht këtë e mendoj edhe unë, por them se ishte një cilësim i duhur për psikologjinë e protagonistit të romanit tim, gjithaq e duhur edhe për atë moment tensionimi. Marcus është një hebre konservator që gjendet në një ambient protestantësh dhe dashurohet me një “shiksa”, një “të edukuar”. Olivia është para së gjithash një vajzë e bukur, tërheqëse, me një shpirt të lirë. Kur nisa të shkruaj për të nuk e kisha menduar që ajo mund të kishte elemente kaq dramatike. Personazhi është zhvilluar së bashku me romanin deri sa mbërriti në dëshpërimin e vet. Rritja është gjithnjë një akt shkëputjeje? Nuk jam edhe kaq kategorik. Varet nga prindërit dhe nga fëmijët. Ju mendoni se është thelbësore të luftosh dhe të përulesh, por në librat tuaj përvojat shkaktojnë të tjera dhimbje. Është thelbësore të luftosh për lirinë që ka një vlerë të patjetërsueshme, por si e tillë mbart me vete edhe probleme, plagë dhe dhimbje. Megjithatë, eksperiencat sjellin edhe kënaqësi dhe jeta e përditshme na mëson edhe të kundërtën: shumë njerëz nuk luftojnë aspak dhe duken të lumtur me të mos ndryshuarin. Advertisements REPORT THIS AD Marcus “gjen belanë” kur refuzon të frekuentojë shërbesën fetare, duke shpjeguar që zgjedhja nuk lind prej faktit që është një hebre i vëmendshëm, por sepse është një ateist i zjarrtë. Është një përkufizim që ju shkon për shtat edhe juve? Unë jam ateist, por nuk e ndiej të nevojshme të përdor termin i “zjarrtë”. Ndërsa Marcusi i ri me sa duket e ndjen këtë nevojë. Në “The Humbling”, romanin që sapo e keni bërë publik për shtypin, protagonisti është sërish një i moshuar. Është një aktor teatri, 64 vjeç, që zbulon se nuk di më të aktrojë. Është një histori mbi dramën e të zbuluarit, që papritmas nuk ke më talent. Një tjetër ngjarje e hidhur, e shënjuar nga një humbje. Do të të them që unë kështu e shikoj jetën? Mjaftojnë librat për ta thënë. Por çfarë mendoni për polemikën mbi veçimin e kulturës amerikane? Është një polemikë kaq qesharake saqë nuk arrij as ta kuptoj. Unë mendoj që letërsia amerikane, nga pas lufta e deri në ditët tona, ka qenë më e rëndësishmja në botë me autorë si Faulkner, Hemingway dhe Bellow. Edhe në ditët tona kemi shkrimtarë të rangut të parë, si Don DeLillo, E. L. Doctorow, Cynthia Ozick, Joyce Carol Oates, apo Toni Morrison. Ndihem i shoqëruar nga kolegë të shkëlqyer. Ju nuk e keni fshehur asnjëherë një lloj shkëputjeje ndaj filmave që janë ndërtuar mbi romanet tuaja. Nuk është ndonjë sekret i madh që unë nuk jam entuziast për atë që është bërë me romanet e mi. Por dua të jem i qartë: mendoj se kinemaja është një lloj arti aspak inferior në krahasim me letërsinë dhe mendoj se ekzistojnë filma të mirë dhe të këqij, ashtu si romane të mirë dhe të këqij. Për shembull, kohët e fundit kam parë “L‘heure d‘etè” i Oliver Assayas që mu duk shumë i bukur. Një vit më parë keni thënë se mbështesnit fitoren e Obamës. Sot ndiheni i kënaqur? Shumë. Më ka ardhur shumë mirë dhe vlerësoj atë që po bën dhe po tenton të bëjë….

NGa Flori Bruqi : Kush e varrosi Gjykatën Speciale të Hagës

Dëshmitarët kyq në Procesin e montuar serbo-rus në Hagë.

 1) James Rubin, shprehu qëndrimin amerikan për koordinimin dhe bashkëpunimin e ngushtë të USA-së dhe CIA-s me UÇK gjatë  demobilizimit të UÇK-së, çlirimit, pavarësimit dhe shtetndërtimit të Dardanisë. Hodhi poshtë të gjitha shpifjet e Serbisë,

Dick Martit,  Rusisë se kinse shqiptarët dhe  UÇK-Ja për kohën e paraluftës, gjatë dhe pas saj ishin kinse strukturë e organizuar kriminale ; 

 2) Gjenerali amerikan Wesley Clark , i mbrojti strukturate  e  NATO-së , të cilët gjatë 98 ditëve të luftës  bashkëvepronin dhe koordinonin    ngushtë me  forcat çlirimtare të  mbështetura nga  UÇK-ja në terrenin për   çlirimin e Dardanisë nga forcat fashiste serbe . I hodhi poshtë  të gjitha shpifjet e Serbisë, Rusisë se  gjëja shqiptarët nuk ishin më  UÇK-në gjatë përiudhës së luftës për çlirim  ;

 3) Dr.Bernard Kouchner , e mbrojti  Bashkësinë Ndërkombëtare dhe vetë qëndrimin e shtetit francez që pas çlirimit të Dardanisë  ishte koordinuar dhe kishte bashkëpunuar ngushtë me çlirimtarët për ta bërë shtetin e Dardanisë për herë të parë në histori.

 Do t’i hedhë poshtë të gjitha shpifjet e Serbisë, Rusisë dhe kinse shqiptarëve ndaj UÇK-së dhe Krerëve të saj për kohën e pasluftës.

 

Mbyllja e turpshme dhe  shumë e shpejtë e Gjykatës Speciale të Hagës  do të jetë fitore e USA-së përballë Rusisë, fitore e Perëndimit përballë Lindjes, fitore e luftës çlirimtare përballës asaj pushtuese, fitore e Dardanisë  përballë  agresorve të Republikës së Serbisë,që është  fitore e vijës patriotike përballë vijës antikombëtare që historikisht i bëri argatin Serbisë dhe rikthim i lavdisë së UÇK-së dhe Krerëve të saj, që sot gjënden padrejtësisht në  kazamatët e Specialës në Hagë.

Shërbimet sekrete ruso-serbe për skandalin sexual të presidentit amerikan Bil Clinton me Monica Lewinskyn , një praktikante në Shtëpinë e bardhë, që shpërtheu në vitin 1998.

NGA FLORI  BRUQI 

Familja e Bill Clinton përfshin bashkëshorten e tij, ish-Sekretaren e Shtetit dhe Senatoren Hillary Clinton, vajzën e tyre, Chelsea Clinton, si dhe vëllain e tij nga ana e babait, Roger Clinton Jr.; ata ishin Familja e Parë e SHBA nga 1993-2001, me Billin si presidentin e 42-të, dhe janë një dinasti politike amerikane, që e ka origjinën nga Arkansas, me lidhje familjare nga një degë e largët me ^^George Clinton^^, një nga themeluesit e SHBA-së.

Një skandal seksual që përfshinte, presidentin e Shteteve të Bashkuara të maerikës,zt.Bil Clinton dhe Monica Lewinsky, një praktikante në Shtëpinë e Bardhë, shpërtheu në vitin 1998.

 “Marrëdhënia” e tyre seksuale filloi në vitin 1995 - kur Bil Clinton ishte 49 vjeç dhe Mpnica Lewinsky ishte 22 vjeç - dhe zgjati 18 muaj, duke përfunduar në vitin 1997.

 Presidenti Bil Clinton i përfundoi komentet televizive më 26 janar 1998, me deklaratën famëkeqe të mëvonshme: "Unë nuk kam pasur marrëdhënie seksuale me atë grua, znj. Lewinsky." Hetime të mëtejshme çuan në akuza për dëshmi të rreme dhe në shkarkimin e Clinton në vitin 1998 nga Dhoma e Përfaqësuesve e SHBA-së. 

 Ai më pas u lirua nga të dyja akuzat për shkarkim, për dëshmi të rreme dhe pengim të drejtësisë në një Gjyq 21-ditor në Senatin e SHBA-së. Clinton u mbajt në përbuzje civile të gjykatës nga gjyqtarja Susan Webber Wright për dhënien e dëshmisë mashtruese në çështjen Paula Jones në lidhje me Lewinsky, dhe u gjobit gjithashtu me 90,000 dollarë nga Susan Webber Wright.

 Licenca e tij për të ushtruar profesionin e avokatit u pezullua në Arkansas për pesë vjet; menjëherë pas kësaj, atij iu hoq e drejta për të paraqitur çështje para Gjykatës Supreme të SHBA-së. Lewinsky ishte diplomuar në Kolegjin Lewis & Clark.

 Ajo u punësua gjatë mandatit të parë të presidentit Bil Clinton në vitin 1995 si praktikante në Shtëpinë e Bardhë përmes Programit të Praktikës në Shtëpinë e Bardhë dhe më vonë ishte punonjëse e Zyrës së Çështjeve Legjislative të Shtëpisë së Bardhë.

 Besohet se Clinton filloi një marrëdhënie personale me të ndërsa ajo punonte në Shtëpinë e Bardhë, detajet e të cilave ajo më vonë ia besoi Linda Tripp, koleges së saj në Departamentin e Mbrojtjes e cila regjistroi fshehurazi bisedat e tyre telefonike. Në janar të vitit 1998, zonja Linda Tripp zbuloi se zonjusha Lewinsky kishte bërë një deklaratë me betim në rastin Paula Jones, duke mohuar një marrëdhënie me Clinton.

 Ajo ia dorëzoi kasetat Ken Starr, këshilltarit të pavarur që po hetonte Clinton për çështje të tjera, duke përfshirë polemikat e Whitewater, polemikat e dosjeve të FBI-së në Shtëpinë e Bardhë dhe polemikat e zyrës së udhëtimeve në Shtëpinë e Bardhë. 

 Gjatë dëshmisë në jurinë e madhe, përgjigjet e Clinton u formuluan me kujdes, dhe ai argumentoi se "varet nga kuptimi i fjalës",në lidhje me vërtetësinë e deklaratës së tij se "nuk ka një marrëdhënie seksuale, një marrëdhënie seksuale të papërshtatshme ose ndonjë lloj tjetër marrëdhënieje të papërshtatshme". 

 Ky skandal ndonjëherë është referuarsi"Monicagate”,

"Lewinskygate","Tailgate","Sexgate",dhe "Zippergate",pas ndërtimit "-gate" që është përdorur që nga skandali Watergate. Lewinsky tha se pati takime seksuale me Bill Clinton në nëntë raste nga nëntori 1995 deri në mars 1997. 

Sipas orarit të saj të publikuar, Zonja e Parë Hillary Clinton ishte në Shtëpinë e Bardhë për të paktën një pjesë të shtatë prej atyre ditëve. Në prill të vitit 1996, eprorët e Lewinsky-t e zhvendosën punën e saj në Pentagon, sepse mendonin se ajo po kalonte shumë kohë pranë Clinton-it. Sipas autobiografisë së tij, Ambasadori i atëhershëm i Kombeve të Bashkuara, Bill Richardson, u pyet nga Shtëpia e Bardhë në vitin 1997 për të intervistuar Lewinsky-n për një punë në stafin e tij në Kombet e Bashkuara. 

Richardson e bëri këtë dhe i ofroi asaj një pozicion, të cilin ajo e refuzoi. Gazeta American Spectator pretendoi se Richardson dinte më shumë rreth çështjes Lewinsky sesa i deklaroi jurisë së madhe. Lewinsky i rrëfeu Linda Tripp-it për marrëdhënien e saj me Clinton-in. Tripp e bindi Lewinskyn të ruante dhuratat që Clinton i kishte dhënë dhe të mos pastronte kimikisht një fustan blu të njollosur me spermë për ta mbajtur si një "policë sigurimi".

Tripp i raportoi bisedat e tyre agjentes letrare Lucianne Goldberg, e cila e këshilloi t'i regjistronte ato fshehurazi, gjë që Tripp filloi ta bënte në shtator 1997. Goldberg gjithashtu e nxiti Trippin t'ia çonte kasetat Këshilltarit të Pavarur Kenneth Starr dhe t'ua sillte ato në vëmendje njerëzve që punonin në rastin Paula Jones. Në vjeshtën e vitit 1997, Goldberg filloi të fliste me gazetarët (përfshirë Michael Isikoff të Newsweek) në lidhje me kasetat. Në rastin Paula Jones, Lewinsky kishte paraqitur një deklaratë me betim që mohonte çdo marrëdhënie fizike me Clintonin. 

 Në janar 1998, ajo u përpoq ta bindte Trippin të kryente dëshmi të rreme në rastin Jones. Në vend të kësaj, Tripp ia dha kasetat Starrit, i cili po hetonte polemikat e Whitewater dhe çështje të tjera. 

 Starr tani ishte i armatosur me prova të pranimit të Lewinsky-t për një marrëdhënie fizike me Clinton-in, dhe ai e zgjeroi hetimin për të përfshirë Lewinsky-n dhe dëshminë e saj të rreme të mundshme në rastin Jones.

Pse Albin Kurti nuk mund të bëhet kryeministër?

           

                      Shkruan: Milaim Sylejmani 

 Pse Albin Kurti nuk mundi të krijojë një qeveri?!

 Arroganca, përçarja dhe kostoja e injorimit të aleatëve ndërkombëtarë! 

 Dikur u pa si njeriu i shpresës, sot përfundoi si simbol i përçarjes. Albin Kurti, që u ngritë në politikë, krahas demostratave të dhunshme, me thyerje e djegie, pastaj me premtime për drejtësi, dinjitet dhe ndryshim, sot po përballet me pasojat e një qasjeje të mbushur me arrogancë, mbyllje e izolim politik. Ajo që dikur dukej si vendosmëri, sot është kthyer në kokëfortësi.

 Ajo që dukej si parim, sot duket si refuzim për të dëgjuar këndvështrimin e tjetrit.

 Kundërshtarët apo rivalët politikë nuk janë armiq, por janë pjesë e sistemit: Në çdo demokraci funksionale, oponentët politikë janë pjesë e mekanizmit që ruan ekuilibrin e pushtetit. 

Por në diskursin e Albin Kurtit, kundërshtarët nuk trajtoheshin si partnerë dhe hisedarë të shtetit e të pushtetit, por si armiq që duhen mposhtur. 

Kjo logjikë ka prodhuar armiqësi të brendshme, përçarje të panevojshme dhe një ftohtësi që e bën të pamundur çdo koalicion. Për Kurtin, bashkëpunimi duket si dobësi, ndërsa përplasja si forcë dhe pikërisht këtu qëndron dështimi i tij politik.

 Nga shpresa e qytetarëve te zhgënjimi i përditshëm:

 Kurti premtoi shumë se do ta ndalë dhe lufton korrupsionin, premtoi zhvillim ekonomik, transparencë dhe bashkëpunim me ndërkombëtarët. Por në vend të rezultateve, ai dhe qeveria e tij u bënë partnerë në korrupsion, derisa qytetarëve u dhanë justifikime sipas nivelit të tyre të të kuptuarit, enkas nga polit byroja e udhëhequr nga grekja Dejona Mihajli.

 Kjo përplasje midis fjalëve dhe veprave ka bërë që besimi të shkojë drejt rënies. 

Një qeveri që ushqehet nga retorika, por nuk prodhon stabilitet, nuk mund të mbijetojë gjatë, sepse njerëzit, në fund, kërkojnë qeverisje, kërkojnë llogaridhënie e jo fjalime.

 Sanksionet dhe prishja me SHBA-të:

 Ndërhyrjet e pamatura në veri të vendit, mbase në një akordancë të heshtur me qarqe të dyshimta, bënë që serbët e integruar, të cilët haptas pranonin realitetin e ri në Kosovë, braktisën institucionet, dhe mungesa e koordinimit me aleatët sollën sanksione konkrete nga perëndimorë. Kosova (FSK) u përjashtua nga ushtrimi ushtarak ndërkombëtar “Defender Europe 2023”, ku Forca e Sigurisë së Kosovës nuk u ftua në ceremoninë përfundimtare, por u përjashtua për shkak të kryeneqësisë së Albinit, që ishte sinjali i parë dhe i qartë i ftohjes me SHBA-në dhe NATO-n. 

Për një vend që ekziston, pas luftës së UÇK-së, falë mbështetjes së aleatëve perëndimorë, ky përjashtim ishte goditje serioze, jo vetëm për qeverinë, por për reputacionin e shtetit. 

 Zotimet për miratimin e ligjeve anti-familje dhe anti-njerëzore: 

 Në Berlin, Kurti u shfaqë i gatshëm të mbështesë projektligje që prekin esencën, që prekin bërthamën e familjes tradicionale, duke u zotuar se do të votojë dispozita që, minojnë vlerat themelore shoqërore, e që opinioni pati rast t’i kuptojë në detaje përmes “Koalicionit për Familje” që mori pjesë në zgjedhjet e 9 shkurtit 2025, e që nuk mori vota të mjaftueshme, mbase edhe për shkak hileve të brendshme, të cilat votuesi i sinqertë lehtë i kuptoi. Megjithatë fushata e atyre zgjedhjeve, përmes presionit publik, dhe fitorja dhe qëndrimi pro familjes i Presidentit Donald Tramp, bëri që partitë e ashtuquajtura djathtiste atëherë, si dhe Albini sot, të propozojnë Ministri për Familje. 

 Albini në vend që të dëgjonte shqetësimin e qytetarëve, ai zgjodhi t’i përqeshë ata që ishin dhe janë kundër tij, duke i ndarë njerëzit në “të ndriçuar” dhe “të prapambetur”, në “hajvanat” dhe “dashamirë të shtetit”. Një lider që ndan shoqërinë në kampe të tilla e humbë forcën për ta bashkuar vendin, dhe për të pasë forcën e mjaftueshme për ballafaqimet e pashmangshme me Serbinë. 

 Arroganca nuk ndërton qeveri: Kjo është arsyeja pse Albin Kurti kurrë më nuk mund të bëjë qeveri. Jo pse s’ka vota, por pse s’ka besim. Jo pse mungojnë numrat, por pse mungon gatishmëria për bashkëpunim. Kur arroganca merr vendin e dialogut dhe kokëfortësia merr vendin e urtësisë, çdo pushtet kthehet në barrë.

 Ai që dje kërkonte drejtësi, sot kërkon nënshtrim. Ai duhet të kuptojë se politika nuk është fushëbetejë personale, por është shërbim ndaj atdheut e qytetarëve, që kërkon pragmatizëm, mirëkuptim, tolerancë e bashkëpunim. 

 Fundi i një miti politik: 

 Pasi Kurti nuk ndryshoi qasjen, rrëzimi i tij politik nuk do të vijë nga kundërshtarët politikë opozitarë, por nga pasojat e vetë stilit të tij, nga votat e qytetarëve që dinë të vlerësojnë, por dinë shumë mirë të ndëshkojnë! Pushteti që përjashton të tjerët, përfundon duke përjashtuar vetveten. 

Në politikë, fjalët mund të ngjallin shpresë, e në rastin tonë shpresa është humbur, besimi mbase i ndërtuar për shkak të keq qeverisjeve, është humbur. Dhe pa besim, asnjë qeveri nuk mund të bëhet!

Supremja anulon vendimin për shkarkimin e Kelmendit si kryeprokurorishtetit të Kosovës , duke thënë se shkarkimi i tij ishte i kundërligjshëm.

                               

                             Akademik  Flori Bruqi, PHD

 Besim S. Kelmendi u lind më 21.03.1962 në fshatin Ruhot Komuna e Pejës.

Përgatitja shkollore: Shkollën fillore në Trestenik të Pejës, Gjimnazin në Pejë, Fakultetin Juridik ne Universitetin e Prishtinës, Provimin e Jurisprudencës ne Prishtinë, Provimin për gjyqtar te kundërvajtjes ne Prishtinë, Magjistraturën - drejtimi i jurisprudencës në Universitetin Ndërkombëtar të Strugës, Masterin - drejtimi penal ne Kolegjin Biznesi ne Prishtinë, Doktoraturën ne Universitetin Evropian të Tiranës.

 Përvoja e punës: 

Nga viti 2015 dhe aktualisht është Prokuror ne Zyrën e Kryeprokurorit të Shtetit, gjatë viteve 2010-2015 Prokuror Special në Prokurorinë Speciale të Republikës së Kosovës, prej vitit 2004-2010 ishte Prokuror në Zyrën e Kryeprokurorit të Shtetit, nga viti 2000 – 2004 Gjyqtar ne Gjykatën e Qarkut ne Prishtinë, nga viti 1999-2000 ishte bashkëpunëtor profesional ne Gjykatën Supreme te Kosovës, nga viti 1988-1999 ishte bashkëpunëtor profesional ne Gjykatën e Qarkut ne Prishtine, në vitin 1988 për tre muaj përkthyes në ish Gjykatën e Qarkut në Prishtinë, gjithashtu në vitin 1988 për dy muaj ishte sekretar në Gjimnazin “Sami Frashëri” në Prishtinë, dhe në vitin 1986-1987 ishte Praktikant në Gjykatën e Qarkut në Prishtinë, Angazhimet tjera: Dy vite kryetar dhe dy vite zëvendës/kryetar i Këshillit te Agjencionit Kosovar Kundër Korrupsionit, ndërsa nga viti 2009 e deri ne Tetor 2018 anëtarë i Komisionit për Ndërmjetësim, aktualisht Kryetar i Kwshillit Kombwtar pwr parandalimin dhe sanksionimin e dukurive negative nw sport dhe anëtar i Autoritetit Kombëtar Kundër Trafikimit të Qenieve Njerëzore në Kosovë Angazhimet si ligjërues, trajnues dhe ekspert ligjor: Aktualisht: Ligjërues në Kolegjin “BIZNESI” në Prishtinë dhe Trajnues në Akademinë e Drejtësisë të Kosovës, ndërsa deri tani: Ligjërues për çështje praktike - Klinika Ligjore për studentët e Universitetit Publik të Prishtinës - Fakultetit Juridik ne Prishtinë, Ligjërues në Institutin e Universitetit Amerikan në Kosovë për sistemin e drejtësisë. Ligjërues ne Kolegjin Gjilani – Njësia ne Prishtinë Trajnues në shumë trajnime të organizuara nga Qeveria e Kosovës, Ambasada Amerikane, UNDP, ABACEELI, OSBE etj. Deri më tani ka publikuar: 1. “Roli i gjyqtarëve porotë ne Kosove”, Broshure e veçantë, viti 2001, Prishtinë 2. “Masat e sigurisë së të pandehurit në procedurën penale”, Qendra Juridike e Kosovës, 2004, Prishtine 3. “ Dëshmitarët sipas Kodit te Procedurës Penale te Kosovës”, Revista shkencore “BIZNESI” , viti 1, nr.1, 2008, Prishtine 4. “Marrja e drejtëpërdretë në pyetje e dëshmitarit si pjesë e zhvillimit të shkathtësive gjyqësore”, Revista shkencore “BIZNESI” , nr.7, 2010 Prishtinë 5. “Marrja e terthortë në pyetje e dëshmitarit si pjesë e zhvillimit të shkathtësive gjyqësore”, Revista shkencore “BIZNESI” , nr.9-10, 2012 Prishtinë 6. “Traficking of human beings in the times of globalization, Special overview for Kosovo”, Universiteti i Zenicës në Bosnje e Hercegovinë, 2013. 7. Udhëzimet e përgjithshme mbi masat procedurale të mbrojtjes së dëshmitarëve – praktika më e mirë evropiane në kontestin e Kosovës, si bashkautor, publikuar nga NI-CO, financuar nga Bashkimi Europian, nëntor 2014 7. Preventing Human Trafficking in the Western Balkans - a Particular Review in Albania, Kosovo and Serbia, publikuar ne Mediterranean Journal of Social Siences, MCSR Publishing, Vol.6 No.2, March 2015, Rome - Italy 8. Independence of judicial and prosecution system in Kosovo, publikuar ne European Scientific Journal, February 2015 edition vol.11, No.4 , 2015 9. Identification, the initial reference and interviewing victims in trafficking, publikuar ne European Journal of Research in Social Sciences (EJRSS), Vol. 3 No. 2, 2015 10. “Bazat e Sistemit të Drejtësisë”, botuar nga Kolegji “Biznesi” ne Prishtinë, 2011, ribotimi 2015. 11. - Kujdesi ndaj viktimave të trafikimit me qenie njerëzore, publikuar në revistën shkencore “ECK” të Kolegjit Europian të Kosovës nr.1, 2015 12. Illegal migration and smuggling of migrants in Kosovo, publikuar në revistën shkencore “ECK” të Kolegjit Europian të Kosovës nr.2-3, 2016 13. Crime analysis: Organized crime, human trafficking and migrant smuggling, publikuar në revistën shkencore “ECK” të Kolegjit Europian të Kosovës nr.6, 2017 14. “Format e shkresave ne procedurë penale” si bashkautor, publikuar nga Akademia e Drejtësisë (ish Instituti Gjyqësor i Kosovës) dhe GIZ, Prishtinë, 2017 15. Trafikimi i qenieve njerëzore” publikuar nga Kolegji Europian i Kosovës, Prishtinë 2017 Në Akademinë e Drejtësisë (ish Instituti Gjyqësor i Kosovës) ka publikuar modulet: 1. “Trafikimi me njerëz”, 2008, 2. “Dëshmitarët ne procedurën penale” , 2009, 3. “Zhvillimi i shkathtësive të përfaqësimit ne gjykatë” – si bashkautor , 2011 dhe 4. “Krimet e rënda”, 2015 Pjesëmarrja ne konferenca shkencore: 1. Konferencë ndërkombëtare shkencore me titull: “Arsimi i lartë, masivizimi dhe sfidat e tij drejt integrimit evropian” - tema e kumtesës "Instituti Gjyqësor i Kosovës", Tiranë, 2012 2. Konferencë ndërkombëtare shkencore me titull: “Efektet e rrezikut global ne vendet ne transit” - Titulli i kumtesës: "Trafikimi me qenie njerëzore ne kohen e globalizmit - me vështrim te posaçëm ne Kosove" , Pejë, 29-30 Maj 2013 3. Konferencë ndërkombëtare shkencore me titull: “100 vjet të Drejtësisë dhe Doktrinës” - Titulli i kumtesës: "Te drejtat e te dëmtuarve ne procedurën penale - aspekte krahasimore Kosove-Shqipëri", Tiranë, 09 Maj 2013 4. Konferencë ndërkombëtare shkencore me titull: “Ditët e studimeve shqiptare ” - Titulli i Kumtesës: "Mbrojtja e viktimave te trafikuara", Tiranë, 01-04 Maj 2014 5. The 4th International Conference On Social Sciences , titulli i kumtesës: “Preventing Human Trafficking in the Ëestern Balkans - a Particular Revieë in Albania, Kosovo and Serbia”, 27 Shkurt 2015, Bukuresht, Rumani. 6. The 4-th International Multidisciplinary Conference on Integrating Science in New Global Challenges, titulli i kumtesës: “The Rights of Injured Partiers in Criminal Procedure, Comparative Aspects Albania – Kosovo”, 27-29 March 2015, Dobrovnik, Kroaci 7. The 3rd Global Virtual Conference, titulli i kumtesës: Illegal migration and smuggling of migrants in Kosovo, Zilina, Slovaki, Prill, 6. - 10. 2015. 8. Konferencë shkencore “Menaxhimi i emergjencave pararojë e zhvillimit ekonomik të Kosovës dhe sigurisë së të ardhmes së saj – Punimi i prezantuar me temë ”Terrorizmi dhe krimi i organizuar si rrezik për sigurinë e Kosovës”, 29 korrik 2017, Prishtine Kosova* Prishtinë Ndërmjetësimi dhe drejtësia, dy botë plotësuese Ndërmjetësimi, si një sinonim i lëvizjes ADR, ka sjellë erëra të reja në botën e zgjidhjes së mosmarrëveshjeve. Ndërmjetësimi ka aftësinë për të gjeneruar ndryshime në sistemet gjyqësore dhe në profesionin e avokatit. Ai ka potencialin për të çliruar sistemet gjyqësore dhe profesionin e avokatit nga kufizimet që i ngarkojnë ato, si dhe ato që i ngarkojnë më tej palët në mosmarrëveshje, publikun e gjerë dhe shoqërinë në tërësi. Fuqizimi dhe vetëvendosja e palëve në mosmarrëveshjet që janë të rëndësishme vetëm për ta, pjesëmarrja e tyre aktive në zgjidhjen e tyre dhe marrja e kontrollit shumë më të madh mbi mosmarrëveshjet në proces gjyqësor dhe kontrolli i plotë mbi to në ndërmjetësime, ka një potencial evolucionar, megjithatë, jo në drejtim të zëvendësimit të sistemit tradicional të zgjidhjes së mosmarrëveshjeve por përsa i përket përmirësimit dhe përparimit të tij. Këto janë dy sisteme të ndryshme, drejtësia publike (formale) dhe private (informale), të cilat secili për vete dhe të dy së bashku, luajnë role shoqërore jashtëzakonisht të rëndësishme dhe plotësuese. Asnjë shoqëri moderne nuk mund të bëjë pa këto sisteme, të cilat po bëhen pjesë integrale dhe të barabarta të një sistemi të vetëm për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve. Një sistem i tillë i ri i zgjidhjes së mosmarrëveshjeve me ndihmën e profesionistëve të rinj ligjorë do të lejojë që ligji të bëhet shumë më afër se kurrë nevojave reale të qytetarëve dhe shoqërisë në tërësi, dhe drejtësia në kuptimin e plotë është shumë më e arritshme për të gjithë. Gjykata Supreme ka anuluar sot vendimin e Këshillit Prokurorial të Kosovës për shkarkimin e Besim Kelmendit nga detyra e ushtruesit të detyrës së kryeprokuror të shtetit, duke thënë se shkarkimi i tij ishte i kundërligjshëm. Në një njoftim për media, gjykata tha se ia ka kthyer lëndën Këshillit për rishqyrtim dhe rivendosje. Putin: Thirrjet e Perëndimit për përgatitje për luftë me Rusinë janë gënjeshtra “Gjykata Supreme e ka aprovuar si të bazuar ankesën e paraqitur nga Besim Kelmendi, U.D. Kryeprokurori i Shtetit dhe ka anuluar vendimin KPK nr. 1056/2025, të datës 20 nëntor 2025, si të kundërligjshëm”, thuhet në njoftim. Kelmendi u shkarkua muajin e kaluar pas raportimeve se ai gjoja kishte bashkëpunuar më 1999 me një gjyqtare serbe për rastin e Masakrës së Reçakut, të cilën ajo e konsideronte ngjarje të trilluar. Ai i ka mohuar këto pretendime. Shkarkimi i tij shkaktoi polemika për ligjshmërinë e vendimit, pasi ai u votua nga vetëm pesë anëtarë të Këshillit Prokurorial. Pjesa tjetër e anëtarëve vlerësuan se s’kishte kuorum, dhe e quajtën vendimin “puç institucional”. Kelmendi u ankua në Supreme pasi Gjykata Themelore nuk ia pranoi ankesën kundër shkarkimit. Supremja gjeti të mërkurën se vendimi i Këshillit Prokurorial ishte “i kundërligjshëm, arbitrar dhe i pabazë”. “Është kontradiktor në vetvete nga fakti se ku mbështetet një vendim i tillë (baza ligjore), dhe kjo krijon pasiguri se si ka mundësi një organ i tillë të merr vendime pa bazë ligjore specifike dhe referuar në dispozita që nuk i japin autorizime të veprojë në formën dhe mënyrën se si ka vepruar”, tha Supremja. Sipas saj, vendimi i Këshillit Prokurorial u mor “në procedurë të pa mbështetur në ligj dhe atë që nga fakti i rendit të ditës, caktimit të njëjtit, ndryshimit të rendit të ditës, votimit, procedimit, përfundimit, rihapjes apo takimit të ri deri te vendimi i atakuar për shkarkim”. Vendimi për shkarkimin e Kelmendit ishte kontestuar nga organizatat joqeveritare që vëzhgojnë sistemin e drejtësisë, që kishin argumentuar se ai ishte një vendim i marrë në mungesë kuorumi në mbledhjen e KPK-së dhe se ishte një vendim “i paligjshëm, arbitrar dhe abuziv”. Për vendimin kishte reaguar edhe faktori ndërkombëtar. Ambasada amerikane në Prishtinë bëri thirrje që të respektoheshin ligjet dhe të ndiqeshin procedurat e duhura ligjore, ndërkaq Zyra e Bashkimit Evropian vlerësoi se shkarkimi i Kelmendit pengon reformat e nevojshme në Këshillin Prokurorial dhe shpërfill parimet e ligjit dhe minon përparimin e shtetit drejt bllokut evropian. Zgjedhjet në Kosovë, LVV e nis nga Mitrovica fushatën. Thaçi: Optimist për 28 dhjetorin, do të dalim mjaft mirë Reçaku Këshilli Prokurorial mori vendim për shkarkimin e Kelmendit një ditë pasi ai u paraqit në Prokurorinë Speciale të Kosovës si dëshmitar lidhur me punën e tij në gjykatë në kohën kur ka ndodhur masakra e Reçakut. Kelmendi në një konferencë për media të mbajtur më 19 nëntor i mohoi raportimet se kishte bashkëpunuar me gjyqtaren serbe, Danica Marinkoviq, më 1999, e cila e kishte përsipër rastin e masakrës së Reçakut. Atëbotë, Marinkoviq punonte si gjyqtare në Gjykatën e Qarkut në Prishtinë, dhe e kishte cilësuar masakrën si “ngjarje të trilluar”. Në atë masakër u vranë 45 civilë shqiptarë. Kelmendi e pranoi se ishte paraqitur në Prokurori si dëshmitar. Sipas tij, në atë periudhë ishte i punësuar në Gjykatën e Qarkut në Prishtinë si bashkëpunëtor profesional, duke theksuar se kryente punën e procesmbajtësit, andaj i mohoi akuzat se ishte asistent i Marinkoviqit. Deklarimet e tij erdhën pas pretendimeve të medias lokale në Kosovë, Paparaci, se Kelmendi kishte qenë i përfshirë në trajtimin e rastit të Reçakut më 1999. Sipas tij, Marinkoviq ishte gjyqtarja që “zhduku provat për masakrën e Reçakut”. Pretendimet e atëhershme të gjyqtares serbe, Marinkoviq për masakrën e Reçakut, janë në linjë të njëjtë edhe me narrativin e tanishëm që kanë autoritetet serbe për këtë ngjarje.

Shumë çifte të reja shqiptare e shtyjnë krijimin e familjes për shkak të pasigurisë ekonomike që mbretëron në Shqipëri....

Në vitin 2025 popullsia zyrtare Shqipërisë ishte 2,363,314 banorë me një tkurrje prej rreth 27,628 personash brenda një viti, ndërsa në terma relativë rënia ishte –1.2%, norma më e lartë në rajon. Sipas të dhënave të Eurostat në tabelën e mëposhtme rënia e popullsisë së Bosnjë-Hercegovinës është –0.3%, ajo e Maqedonisë së Veriut –0.2%, e Serbisë -0.6% dhe Mali i Zi me -0.1%. Në 4 vendet e tjera kandidate të Ballkanit Perëndimor popullsia ra mesatarisht me 0.3 %, ndërsa në Shqipëri gati 4 herë më shumë, me 1.1%. Diferenca tregon se fenomenet demografike, veçanërisht emigracioni i vazhdueshëm dhe ulja e lindshmërisë, po ndikojnë vendin tonë më shumë se vendet e tjera të Ballkanit Perëndimor me statusin kandidat për tu anëtarësuar në BE. Në vitet e fundit rënia e popullsisë është përshpejtuar për shkak të tkurrjes së të rinjve që po ulin me shpejtësi lindjet nga viti në vit. Tkurrja e fortë në grup-moshën deri 30 vjeç po vjen kryesisht si pasojë e emigracionit të lartë që vazhdon të jetë ndër më të lartët në Europë. Shqiptarët, veçanërisht të rinjtë dhe profesionistët, largohen për paga më të larta, kushte më të mira pune dhe mundësi më të qëndrueshme karriere në vendet e BE-së. Kjo tendencë është rritur pas liberalizimit të tregut europian të punës dhe skemave të rekrutimit të vendeve si Gjermania, që kanë kërkesa të mëdha për fuqi punëtore. Të dhënat e brendshme tregojnë se popullsia nga 15-29 vjeç që përfaqëson grupin e të rinj aktiv në emigrim u tkurr me 45 për qind ndërmjet 2011 dhe 2025. Gjithashtu Shqipëria ka nivelin më të ulët të lindjeve në historinë e saj të tranzicionit me një normë fertiliteti rreth 1.2 fëmijë për grua në moshë lindje, shumë poshtë nivelit e zëvendësimit dhe nga më të ulëtat në Europë. Shumë çifte të reja shtyjnë krijimin e familjes për shkak të pasigurisë ekonomike, kostove të larta të rritjes së fëmijëve dhe emigrimit të partnerëve. Në dekadën në vijim numri i vdekjeve pritet të jetë më i lartë se ai i lindjeve dhe do krijojë deficit natyror që vetëm do të thellohet nëse nuk merren masa frenuese.