TË BAFTË SHPIRTI DRITË, O PROF. ARSHI PIPA..!

Nga Fritz RADOVANI:

TË  BAFTË  SHPIRTI  DRITË,  O  PROF. ARSHI  PIPA..!

Fiset e familjet e nderueme Shqiptare as komunizmi nuk ka mujtë me i shue dhe me i shfarosë, edhe pse ka përdorë të gjitha metodat terrosite me i zhdukë...

            Plot 65 vjet ma parë, në Shkoder, ato ditë shkurti të vitit 1946 kur po zhvillohej gjyqi i Organizatës së Parë Antikomuniste, “Bashkimi Shqiptar”, në kinema “Rozafat”, një avokat i Nderuem dhe i njohun, Dr. Av. Muzafer Pipa, bir i një familjes së ardhun nga Libohova, mbronte një Klerik Katolik Shqiptar, At Gjon Shllakun. Ato ditë, nësa Ky po dilte nga kafja “Bar Impero” me një shok të vetin, një kafe e vogël mu në qender të qytetit, ndeshet ballë për ballë me prokurorin e atij gjyqi, kriminelin Aranit Çela, që kush e di sa herë ishte zanë ngusht nga avokati i nderuem gjatë gjyqit. Araniti nuk e permbajti veten dhe i tha: “Hëëë...Muzafer Pipa, e kemi ruajtur një gjysëm leku edhe për ty..!” Këte thanje unë e kam marrë vesh nga Prof. Gaspër Ugashi, i cili asht ndodhë rasësisht tue kalue mbas shpinës së Aranitit, kur po hynte në kafe... Ashtu ndodhi! Nuk shkoi gjatë dhe me atë gjyq edhe avokat Muzafer Pipa mbylli karrieren e vet, tue mbetë “legjendë” e Burrnisë dhe e një Trimi të pashoqe në kujtesën e Popullit të Shkodrës. E arrestuen dhe gjatë hatuesisë...mbeti në tortura! Flitej se, tue dashtë me ikë, asht vra nga rojet e sigurimit të shtetit, një prrallë që e tregonte zagari i degës Elez Mesi. Ishte ky zagar me emnin Elez, që e kishte dërgue kasapi Zoi Themeli në tregun fshatar me ble një pulë...së cilës i kishte pre kokën dhe kishin hapë rreth hetuesisë gjakun e saj për me “besue” njerzit, që me të vërtetë, kur Muzaferi tentoi “me ikë”, ishte vra! Në vitin 1998 doli e vërteta e asaj gënjeshtre që kishte vazhdue sa e sa vite në Shkodër... “Kur Zoi Themeli bashkë me Vaskë Kolecin po e torturonin Muzaferin, i cili nuk pranonte me akuzue shokët e vet avokat Paulin Palin dhe Prof. Kolë Prelen, i lidhun për karrigë, tue dashtë me e djegë me një hekur të skuqun, me të cilin donin me i shpue muskujt e krahut dhe me e kalue hekurin mbas shpine për me shpue krahun tjeter, hekuri i skuqun ka takue për kolonen vertebrale dhe në çast i ka marrë jetën të shkretit Muzafer, torturë që tue e lexue edhe tmerrohesh, jo ma me e mendue tue ia ba një njeriut tand krejt pafaj! Këte e ka tregue krimineli Vaskë Koleci kur shpjegon se si torturonin të dy bashkë me terroristin Zoji Themeli njerëzit e pafajshëm në hetuesinë e Shkodrës në 1946, tek shtëpia e Çiurçisë.

            Atëherë kur Prof. Gaspër Ugashi më shpjegonte se kush ishin vllaznit Pipa, kujtoj edhe fjalët e Tij për vllajn tjeter të Av. Muzaferit, Profesorin e Nderuem Arshi Pipa...

            Asnjëherë nuk më shkonte mendja se koha do të sillte çudinë ma të madhe, ate që as nuk mund ta parashikonin asnjë nga ata që “lexojnë yjet”. Në vitin 1992 Prof. Pipa do të fliste në Auditorin “At Pjetër Mëshkalla” të Universitetit të Shkodrës... Ishte Ai Burrë që i shpëtoi për mbrekulli “hekurit të skuqun” të Enver Hoxhës dhe tashti, trimnisht, pa Ju tutë syni, erdh dhe i hoq maskën komunistëve, socialistëve, demagogëve, spijunëve, pseudodemokratëve, servilëve, hipokritëve, rrenacakëve, intrigantëve dhe të gjithë atyne që, “me flaktarin e demokracisë” në dorë, filluen vllavrasjen me “gjakmarrjen”, dhe po ata që vodhën e rjepen Popullin Shqiptar për 46 vjet komunizëm, filluen me predikue për ate “demokraci Përendimore”, që për ma shumë se një gjysë shekulli kanë vra e zhdukë ma shumë se askush në Europë, mbi 45.000 Shqiptarë..në burgje e kampe shfarosje...anë e kand Shqipnisë Martire.

            Besoj Ju kujtohet fjala e Prof. Arshi Pipës në Muzeun Popullor të Shkodrës...Ju, “ignorantëve profesorë dr.” të universiteteve! Besoj Ju kujtohet fjala e Tij në Teatrin “Migjeni” dhe zani i Burrit të Libohovës, kur tha: “Duhet me çdo kusht çdo Shqiptar të angazhohet me punue për Demokraci, mbasi Ate e ban vetem Rinija Shqiptare e formueme në Përendim me të Persekutuemit Politik dhe jo kuadrot apo anëtarët e PPSh me spijunët e flliqun, që deri dje i kanë sherbye E. Hoxhës e R. Alisë...”

            Kujtoj ato ditë një artikull të Prof. Arshiut me titull: “Xhonturqit e Shqipërisë së re”, botue në gazeten lokale të Durrësit. Ishte një shpjegim i saktë i asaj që po ngjante në Shqipninë e re. Ishte një program i asaj që edhe duhet të ngjante për me vendosë tek na sistemin e ri demokratik. Ishte një artikull filozofik, që shpjegonte ngjashmëninë e atyne dy periudhave historike, që kishin ngja mbrenda një shekulli edhe në Shqipni, dhe prap Shqiptarët po imitonin vetveten, ashtu si në fillimin e atij shekulli mizor që po kalonte...

Në pragun e Shekullit të Ri, të Shek. XXI, Shqiptarët “rikthehen” në fillimin e Shek. XX, tue kërkue me ruejtë me të gjitha mënyrat në Shtetin e Ri Shqiptar të porsalindun mbeturinat e një “shteti” rrenues me të gjitha tiparet e mbrapambetjes shekullore...

Ashtu si çifligarët e vjeter me mentalitet anadollak nuk lejonin ecjen e Shqipnisë përpara, vetem me ruejtë “tokat e tyne djerr” dhe kullat e rrethueme me gropa “qypash” me flori, tue u ngopë çdo ditë vetëm me “bukë e djathë e hirrë”, ashtu sot çifligarët e rij, kërkojnë me çdo kusht me sigurue të paprekun “mbrapambetjen shekullore”, tue premtue e në fakt, qellimi asht një dhe vetem një... mbasi ajo rrugë demagogjike i siguron pasuni përrallore të “fitueme” me gjakun e djersën e Popullit Shqiptar, të rezervueme për 60 vjet ndër bankat Përendimore, sigurisht, të gjithë enveristëve dhe pasuesëve të rij të pangopun e poaq vrasës, që me çdo kusht kërkojnë shumfishimin e atyne kapitaleve! 

Një mik i sinqertë i Popullit Shqiptar në Suedi, z. Ullmar Qvik, shkruen: “...Dihet se Shqipëria për fat të keq për 45 vite vuante nga kanceri i pashëruar në trup. Enver Hoxha, ideologjia e tij, partia e tij, ishte kanceri i popullit shqiptar, dhe dihet edhe se sëmundja mund të shërohet, po, ka gjithmonë rrezik për ripërsëritje. Vaksimimi është i nevojshëm, vaksina e demokracisë duhet të depërtojë në të gjitha gjymtyrët e trupit.

Mjekët janë të shumë, por pak janë ata që janë të aftë.

Pacienti është njeri i mrekullueshëm. Fakti se ai ende është i gjallë , pas kancerit të rëndë, është mrekulli. Dhe për këtë njeri ndiej dhëmbshuri, dashuri, simpati pa kufi! Kur shqiptari dhe shqiptarja janë në gjendje të zhvillojnë vetitë e tyre të vërteta, janë të aftë për çdo gjë të mirë. U uroj shqiptarëve mbarim të suksesshëm të ditës së votimit!”

Jam i sigurtë se ky rezultat i fitores së pritun të socilistëve dhe ishkomunistëve të veshun me kostume moderne “allafranga me tanuz” përputhet edhe me qellimet e “Konferencës Islamike”, anëtare e së cilës sot asht Shqipnia ... me propozim të anadollakut R.Alia, i cili vazhdon me drejtue neokomunistët “socialistë demokratë” simbas parimeve të librit “Shenime për Lindjen e Mesme” të tradhëtarit Enver Hoxha, mësuesit të vet!..

Ja pra, mbas 20 vjetësh, profecia e Prof. A. Pipës: “Xhonturqit e Shqipnisë së Re”.

...Dritë të baftë Shpirti o i pavdekshmi Prof. Arshi Pipa!

Melbourne, Qershor 2011.

Një plagjiaturë dhe një gënjeshtër

nga Lis Bukuroca(Naser Aliu)

Një plagjiaturë dhe një gënjeshtër

Disa fjalë për plagjiaturën e gazetarit Sadedin Çeliku dhe mashtrimin e gazetarit të “Setimes” Muhamet Brajshori. I pari ka vjedhur shkrimin tim “Shteti privat” dhe e kishte botuar në dy gazeta, i dyti kishte bërë intervistë me mua!

Para se ta dërgoj jashtë një shkrim, puna e parafundit që bëj, është të shikoj në internet a ka  ndonjë artikull të publikuar, që mund të ketë titullin e njëjtë. Nëse ndodh kjo, atëherë e ndryshoj timin. Kohëve të fundit lexova shpesh nëpër shkrime përdorimin e togfjalëshit “ shtet privat”. Me këtë titull qe publikuar një sprovë e imja më 24 dhjetor 2009  në gazetat fizike “Shqip” dhe pak ditë më vonë edhe tek “Shekulli”. Online u bë publike tek “zemra shqiptare”, “tribuna shqiptare” dhe “gazeta kritika.” 

Mua nuk më zemëroi se ky togfjalësh disa muaj pas publikimit, nisi të përdoret dendur pa u përmendur askund burimi, por u preka thellë nga sjellja e keqe e një gazetari me emrin  Sadedin Çeliku. Nuk dija se ekziston, por meqë qenka i pranishëm në këtë botë, ra kjo vjedhje dhe u njohëm, atëherë, i uroj jetë të gjatë dhe të ndershme. Ky zotëri ma kishte përvetësuar shtetin tim privat dhe e kishte botuar me emrin e vet. E kishte shkurtuar dhe i kishte vënë këtë titull: “ Shteti privat dhe ai publik”. E kishte botuar tek “Gazeta Sot” në Tiranë më 4 maj 2010 dhe tek “ Bota Sot“ në Zvicër. Gati pesë muaj pas shtetit tim privat. Kur pash këtë, nuk dija si ta shpjegoj: ta merrja si kompliment apo të ndjehesha i ofenduar pse nuk e kishte vjedhur të tërin, por e kishte shkurtuar, redaktuar.

Në Gjermani, kjo pirateri, dënohet me ligj. Tek ne, përgjithësisht në mendësinë ballkanike, nuk quhet vjedhje, por marrje, përvetësim. I ka pëlqyer filanit dhe e ka marrë!

Nuk përfundon këtu. Pasi u qetësova nga vjedhja e parë, vendosa të hulumtojë në google edhe për një sprovë tjetër të kritikuar shumë ashpër nga Muhamet Kelmendi: “Rugovizmi nuk është gandizëm”, shkruar më 23 janar 2006 dhe kjo ishte befasia e radhës: gjeta një intervistë me mua të realizuar më 3 shkurt 2011. Tani hajdutëria kalonte nga Shqipëria , në Kosovë. Gazetari Muhamet Brajshori paska bërë intervistë me mua për faqen e internetit “SETimes. “ Nuk dija gjë për këtë faqe. Ajo po financuaka nga SHBA dhe BEE. Muhamet Brajshorin nuk e njoh, por meqë edhe ky zotëri po ekzistuaka, edhe këtij i uroj jetë të gjatë dhe të ndershme. Atij i paska lënë mbresë nocioni “rugovizëm” dhe paska vendosur të bëjë intervistë me mua dhe më paraqet si bashkëpunëtor të Rugovës. Unë nuk kam qenë kurrë bashkëpunëtor i tij, por isha kryetar i LDK-së në qytet, që e braktisa në vitin 1993 derisa po lexoja përgjigjen që më kishte dërguar kabineti i kancelarit Helmut Kohl. Pas kërcënimeve të tre apo katër vetave, që kërkonin ndërprerjen e leximit, dola dhe nuk qesh kthyer kurrë më në LDK. At vit, i pata shkruar edhe Papës në Vatikan, edhe kryetarit francez për gjendjen tonë në ish-Jugosllavi. Nuk është vetëm ky atribut që më ngjet  gazetari i “SETimes.” Unë atij gazetari i paskësha thënë edhe këtë: “Ndërsa mendimi i Gandit pasqyronte traditat e jogës të Indisë, idetë e Rugovës qenë të vendosura në etikën dhe humanizmin kristian, tha Aliu (mbiemri im i vjetër, nënvizimi im). Të tjerë janë dakord por shtojnë se nacionalizmi gjithashtu luante një rol kyç.”

Këtu desh pëlcita. Joga, në mes të tjerash, është një filozofi medituese, e cila synon njësimin e shpirtit dhe trupit, njësimin me Zotin: një çlodhje e brendshme, thënë me pak fjalë. Është edhe më shumë, por këtu nuk është nevoja të ndalemi. Gandi pat zhvilluar një filozofi të veten e cila quhej “satiagraha” dhe kishte këtë qëllim: të preket në ndërgjegje, në vetëdije pushtuesi dhe të cytet për ta ndryshuar qëndrimin dhe pastaj të përfitohet si mik. Duke pranuar dhunën, por jo duke iu përgjigjur me dhunë. Pastaj bindjet e tija fetare ia ndalonin vrasjen e njeriut, siç ia ndalonin edhe ngrënien e mishit...

Nëse keni lexuar citimin me vëmendje, keni parë se intervistuesi thotë se të tjerë kishin rënë dakord me mua. E kush ishin të tjerët? Donik Sallova. Nuk e njoh. Nuk kam dëgjuar kurrë për të. Sabri Hamiti. E njoh nga vepra. I treti, Nexhat Daci, politikan, dikur biolog. E pse paskësha braktisur unë LDK-në? Ja si përgjigjet ai që paska bërë intervistë me mua: “Ai thotë se ai la partinë që themeloi Rugova sepse shumë atje nuk duken të kenë kapur thelbin e mendimit të udhëheqësit të ndjerë.” Këtu përfundon intervista e tij me mua, zhvilluar më 3 shkurt të këtij viti, të cilën e gjeta dhe lexova ditëve të fundit të majit 2011.

Çka na mëson kjo plagjiature dhe ky mashtrim? Kjo na tregon se google i gjen të gjitha, prandaj është e rekomandueshme që intelektualët të pushojnë me vjedhje, sepse një ditë zbulohen të gjithë.

01.06.2011, Gjermani

Intervistë me mua

Shteti privat unë

Shteti privat plagjiaturë

Shteti privat palgjiaturë

From: LIS Bukuroca <lisbukuroca@t-online.de>
To: floribruqi@yahoo.com
Sent: Wednesday, 1 June 2011, 21:14
Subject: Një plagjiaturë dhe një gënjeshtër

LYPSARËT E HESHTUR

Vullnet Mato
 
LYPSARËT E HESHTUR

Ka lypsarë
që s’kërkojnë asgjë
dhe prapë të lypin
krejt të heshtur.
Qindarkat e xhepit
nuk i ke më,
se shpesh t’i marrin
duke qeshur.

Ata vërtiten  
nëpër sportele,
në tryeza lokalesh
dreka e darka.
Shfletojnë para
me përkëdhelje,
të joshin t’u falësh
disa qindarka. 

Të tjerë në shkolla
dhe spitale
të këqyrin duart
me vërejtje.
Ne harxhojmë
fjalë pas fjale,   
ata presin
monedha letre.

Më tej ca presin
para me shuka,
krejt seriozë  
nëpër kolltuqe.
U kërkojmë punë,
se mungon buka,
ata duan miliona,  
t’u bëjmë dhe lutje.

Me rrëketë që mbledhin
nga ne për çdo hall,
bëjnë lumin e tyre,
e na lënë pikën e ujit.
Do të thaheshin ata
si peshqit në zall,
po të themi të gjithë:
“Nuk i japim askujt!”...

Sa e "ashpër" qenka bota ?!!!!

Nga    Përparim        Hysi


1.Shoh vështrimin


Unë shoh vështirmin tënd të trisht
Diçka më thotë;diçka më thotë
Nuk di pse zënë e më "mbyten" gjemitë
Përse?A  mos vallë,më kot?!


Jo.Jo.S'besoj të jetë kot
Se sikur flet vështrimi i trisht
Ai vështrim diçka më thotë
Se unë di të  lexoj,fshehtësisë.


Vështrimi flet,sado pa gojë
Po di të lexoj në "horoskop"
Se në këto"punë" kam hedhur bojë
Ndaj të mora në krahë,hop...


2.Eh,moj Elabsane!


Po ku je,moj Elbasane!
O moj vetulla gajtane
Çfarë më fsheh nën xhamdane
Pse s'më thuaj,o moj jarane?!


Se kam ardhur larg,nga hane
Tri herë botës,asaj ane
Veç për ty vetull gajtane
Dhe s'e ndjeva lodhjen  fare.


Po ku je,o moj "noksane"
Unë ashiku,hane-hane
U  xhindosa,Elbasane
Nga ty jam trullosur fare...


3.Ah,të ishe sot me mua!


Ah,të ishe sot me mua!Ah,të isha unë aty!
Tjetër gjë s'doja,pothua,veç të ishim bashkë,të dy.
Do ta puthja buzën tënde që ma kishe tërën lëng
Se ma kënde,moj,ma kënde,aq sa koka ma bën tëng!


Do mbështetja kokën unë mu mbi gjirin si jastëkvjen një mall,
Vjen një  mall,vërshon si lumë dhe s'i jap dot jarallëk.
Kështu më del para sysh,e zë kotem, e zë kotem
Me mua lidhur pazgjidhmërisht dhe nga malli veç përlotem.


4.Unë e di


Unë e di,se,po qemë vetëm,do më hidheshe mu në krah
Po s'kalon dot"piketën";vetgjyqësi me oh e  ah!
Kjo piketë ngjet me një mur;është i lart e të jep frikë
Por nuk është hiç me"sikur";shihet malli që të pikë.


T'i hajë dreqi këto"piketa",duket sikur ruajnë moral
Fare ndryshe më është jeta,se dhe sytë kemi në ballë.
Hidhe"murin",bëhu trime,drejt e në gjoksin tim
Po hollohesh,si një "qime",se meraku të bluan-krimb.


5.Sa e "ashpër" qenka bota!


Sa e "ashpër" qenka bota;mbetur ka si në mesjetë
Se ka "rregulla" të kota;"rregullat" të fusin në rrjetë.
Këto rregulla,jo mos shkelen,se,përndryshe,s'ke moral
Të "çuditur" të gjithë ngelen(si një"ëngjëll",u kthye  djall.)


Sepse pret me kut të vjetër, që nga koha e babazotit
Kohë  e re,po "modë" e vjetër,mua më duken si prej kotit
Se morali zënë me"rrjetë",duan ta mbajnë si të prangosur
Botë e re apo mesjetë?Kush më thotë:- Mos jam xhindosur?


S'jam xhindosur,aspak fare,se pasqyrat janë përpara
Edhe duket ashiqare, dhe e zeza,dhe e bardha
Sa më shumë që e prangosin,sa më shumë i bëjnë prita
Aq më shumë e "nakatosin",a prangoset,dot drita?!...


6.Ndoshta më kujton


Përgjërim  kishe në sy
Përgjërim  dhe në fytyrë
Dhe,mua,sa të shihja ty
Zë më shfaqej një dëshirë.


Që të merrja ty në krahë
Dhe të puthja me shumë mall
Tani zë dhe bëj ah!
Se jam larg dhe s'e mbaj mall.


7."Shkurta"


E shkurtër si"shkurtë",sytë m'i ngul turrjelë
Sado plak i urtë, ma bën mëndjen-tel
Dhe puth buzën mjaltë;majltë pa vënë në zjarr
Ta dish,faqekartë;majit erdh behar!


8.Ç'thonë ata sy?


Unë e di se ç'thonë ata sy;ata sy mbushur shkëlqim
Ata sy,veçan,më ftojnë ;zë i puth me përgjërim
Sikur stepesh ti paksa( sikur  s'kanë atë "qëllim?!"
Bukën unë të thatë s'e ha,jam shejtan për"deshifrim"


9.Si nuk qe e zonja...


Si nuk qe e zonja që të nisje një letër
Kur adresën time,me kohë,e ke marrë
A s'është mëkat,o mike e vjetër?
Kur e di mirë që prisja me mall?!


Kaq kohë shkoi... letër?Jo.Nuk erdhi
Nuk e di ç'ka ndodhur?Ç'është ajo pengesë?
Kuptohet që kështu,mbi mua,rritet pezmi
Dhe pres i malluar...dhe pres veç me shpresë.


10.Në të dy"dialektet"


Ndihmo Zot se jam korit
E kam pas nji çikë si dritë
Ma muer shpyrtin n'dekikë
Tobe sajës,jam mahit.


Dhe për pak dhe m'u zu  fryma
Sa do çupa,s'ia bëj prima
Pleqëria vu domenin
Vjen një kohë që,më mirë,helmin


"Ato maja rripa-rripa"
Qe bukur mu si pika
Ma muer erzin,mue,çika
Gjujma re,o të vraftë pika...


                       
1 qershor      2011