K A T R A H U R Ë - Kujt i shërben kjo katrahurë e madhe që po bëhet sot në Shqipëri ?

Shkruan për "Floripress" Prof.Rasim Bebo

Rasim Bebo ka lindur më 14 prill të vitit 1926 në Shalës, të Çamërisë, në territorin shqiptar. Ai ka përfunduar studimet në Fakultetin e Historisë dhe Filologjisë dhe ka qenë viktimë e luftës së klasave gjatë regjimit komunist. Prej vitesh ai vijon aktivitetin e tij si studiues në mërgim në Çikago të Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

            Të dëgjosh dy vëllezërit, pasardhës më besnik të Ramiz Alisë, më të devotshmit e partisë komuniste, Z. Sali Berisha dhe Edi Rama, drejtuesit e dy partive kryesore, PD dhe PS, që flasin me një ulëritje të pazakonshme e zhargon tejet të ulët e para zgjedhësve dhe ndiqen nga populli me brohoritje dhe ovacione pa mbarim, duke krijuar një kanal të thellë urrejtjeje ndërmjet shqiptarëve, nuk mund të mos mendosh se këto tubimeve krijojnë një “Katrahurë” të vërtetë. Dhe të lënë një përshtypje tepër të keqe, kur secili thotë i vendosur “Unë do të jem Kryeministër pas 23 qershorit... Unë do të arrestoj kundërshtarin dhe do ta çoj para gjyqit etj...

            Mos vallë në këtë tension gjakrash, kur KQZ akoma nuk është stabilizuar dhe në ditën e zgjedhjeve do të fillojnë ankimet për vjedhje vote dhe acarimi do të arrijë kulmin, mundet të ringjallet 1997, ose 21 janari i 2011-tës. Të cilat, ashtu siç dihet, të dyja i stisi greku me Janullatosin dhe lidhja e ngushtë me partitë greke, Saliu me “Ta Nea Demokracia” dhe Fatos Nano - Edi Rama me “PASOK-un”. Ishallah mos ndodhtë ajo gjakderdhje e tmerrshme që i kushtoi Shqipërisë më 1997 mbi 3500 të vrarë dhe 11.000 të plagosur.

            Kurdoherë, kur greku dëgjon për çështjen, çame i dhëmb shumë koka. Prandaj u arrit që partinë çame e përçanë në dy parti, për ta pasur më tepër nën kontroll greku, Shpëtim Idrizi me PDIU u ngjit me PD e Sali Berishës dhe  Artur Dojaka me AP. shkoi me PS  e Edi Ramës. Në vend që të kërkonin me kusht  miratimin e Rezolutës Çame në Parlament, ose të largoheshin prejtyre.

            Prof. Dr. Mehdi Hyseni, shkruan më 23-4-2013, në internet: “Ribashkimi i kombit shqiptar dhe i Shqipërisë etnike, do të duhej të ishte KRYEIDEA, nën çatinë e Shqipërisë etnike të Ismail Qemalit ... nga Tirana, Prishtina, në Ulqin, në Tuz, në Podgoricë, në Shkup, në Tetovë, në Preshevë, në Medvegj etj. Por zotëria nuk e zë në gojë Çamërinë, sikur nuk është truall shqiptar. 

Kjo na kujton Akademikun Rexhep Qosen, kur erdhi në Shqipëri në vitin 1991, në një konferencë shtypi u pyet nga gazetari çam Bashkim Kuçuku, se çfarë di për Çamërinë, ai u përgjigj: “Nuk e njoh Çamërinë”! 

Po kështu Javën e fundit të majit, erdhi në Çikago Ali Ahmeti dhe mbajti një fjalim, ku i përmendi të gjitha trevat shqiptare, por Çamërinë nuk e përmendi fare, edhe pasi u kritikua, prapë nuk e zuri në gojë. Zotërinjtë nuk janë njerëz të rëndomtë, por janë personalitete me tituj nderi. E me këtë praktikë politike, kënaqin ata që nuk na duan, sidomos grekët. Por është fatkeqësi, kur ombrella mbrojtëse hesht.

Në Florida, Vatra, feston ditëlindjen e Naim Frashërit.

Zoti Beqir Sina shkruan: Jacksonville, Florida - 167 vjetori i lindjes së poetit tonë kombëtar Naim Frashëri, rilindësit tonë të madh, u kujtua me një veprimtari artistiko-kulturore, organizuar nga Dega e shoqatës Vatra në Florida.

 Në këtë veprimtari artistike-muzikore të titulluar “Shqipëri, o nëna ime!” mori pjesë edhe Dërvish Pashaj nga Teqeja e Detroitit, Kryetari Federatës Pan Shqiptare të Amerikës VATRA, Dr. Gjon Buçaj dhe anëtari i kryesisë z. Sejdi Hysenaj.

            Kryetari i degës së Vatrës në Florida, z. Adriatik Spahiu u shpreh: “Vepra e Naimit, është e pavdekshme, Ajo është krenaria e jonë kombëtare, andaj dhe për Naimin do të ketë gjithmonë vetëm ditëlindje”. Foli z. Ali Lushnjari: “Naimi ishte një ndër figurat kryesore që ndikoi në zgjimin dhe konsolidimin e vetëdijes kombëtare të shqiptarëve.

            Kryetari i Vatrës Dr. Gjon Buçaj, mes emocioneve të shumta përshëndeti këtë aktivitet ...

 Naim Frashëri si edhe rilindësit e tjerë, që luftuan dhe u sakrifikuan me pushkë dhe me pendë për mëmëdheun tonë të dashur, Shqipërinë, na bëjnë që ne shqiptarët të ndihemi krenar, kudo që jemi për të gjitha ato sfida që historia e vjetër dhe e re na detyroi të përballojmë në formimin dhe konsolidimin e shtetit shqiptar, duke garantuar identitetin tonë kombëtar në familjen evropiane.

            “Një rrugë e vështirë kjo dhe me plot sfida, e cila na motivon për një angazhim të ri në realizimin e aspiratave historike të Shqipërisë dhe kombit shqiptar në rrugën e progresit dhe integrimit evropian, që na e lanë amanet rilindësit tanë”.

            Ndërkohë, disa artistë dhe këngëtarë të njohur si Sandër Ruçi dhe sidomos Gëzim Nika, krijoi një atmosferë imocionante me këngën e tij të famshme dhe vargjet e poetit tonë të madh Naim Frashëri.

 Këngët “Shqipëri o nëna ime” dhe “O sa mirë që jam Shqiptar” ndezën atmosferën dhe krijuan një festë të madhe, që frymëzon dhe lidh brezat edhe këtu në mërgim. 

Unë artikullshkruesi, me mallëngjim ju falënderoj përzemërsisht për këtë eveniment të madh Kombëtar. (Gazeta Illyria 30 maj 2013, “Në Florida, Vatra, feston ditëlindjen e Naim Frashërit”, f. 28).

            Të shohim faqen tjetër të medaljonit, se çfarë po bëhet në Shqipëri? Greqia ka shpallur fitoren më të madhe të shekullit të kaluar, se ka hedhur në dorë Kishën Ortodokse Autoqefale Shqiptare.

 Firma tradhtare e Ramiz Alisë më 1991 pranoi priftin grek Janullatos që sot ka zënë vendin e guvernatorit. Ai urdhëron që mos të pranohet për miratim rezoluta çame në Parlamentin Shqiptar, sepse për grekun Çamëria nuk ekziston, qysh këtu e 10 vjet më parë, e ka të ligjëruar në OKB dhe BE, dhe nuk pranon asnjë marrëveshje për problemin Çam.

            Një gjë është mëse e qartë: Janullatosi nuk respekton pushtetin gjyqësor të Shqipërisë.

            Kastriot Bezati, ish drejtor i Pallatit të kulturës “Naim Frashëri” në Përmet thotë: “Peshkopi Janullatos ka ngulur këmbë të prishet Shtëpia e Kulturës “Naim Frashëri” në Përmet. Athina kërkon ta lërë Përmetin pa një shtëpi kulture shqiptare”.

            Konflikti gjyqësor midis qendrës kulturore të Bashkisë Përmet dhe kishës ortodokse Përmet, filloi më 25 shtator 1997 dhe përfundoi më 5 maj 2004. Të tria shkallët e gjyqësorit, Shkalla e I-rë me vendim  nr. 484 datë 10-7-2001, Apeli me vendim nr. 122 datë 21-3-2002 dhe Gjykata e Lartë me vendim nr. 1640 datë 14-10-2003, vendosin që: “Pallati i Kulturës “Naim Frashëri, ngritur që nga themelet nga shteti dhe përuruar më 1962, të mos tjetërsohet e të kthehet në kishë po të vazhdojë e të ngelet si tempull i kulturës në zëmër të Përmetit”.

 Dhe te tre vendimet e gjyqësorit u vlerësuan të rregullta, kushtetuese nga Gjykata Kushtetuese me vendim nr. 66 datë 5-5-204.

            Janullatosi shkoi në  Përmet dhe foli greqisht në Pallatin e Kulturës “Naim Frashëri”, ndonëse ka shumë vjet që e ka mësuar gjuhen shqipe dhe e flet atje ku i intereson, por, këtë institucion të rëndësishëm dhe të vetëm të kulturës në Përmet, e cilësoi me emrin kisha e Shën Mërisë (që nuk ka qenë kurrë kishë) dhe jo me emrin e vërtet Pallati i Kulturës “Naim Frashëri”, siç cilësohej në vendimet e Gjyqësorit.

            Përmet, kishë në Pallatin e Kulturës, kryebashkiaku bën padi në Prokurori  e Shtunë, 11 Qershor, 2011 | 09:35 am

PERMET – Kreu  i Bashkisë së Përmetit, Edmond Komino, ka kallëzuar në Prokurorinë e Rrethit përfaqësues të Kishës Ortodokse në Përmet, për shkatërrim të Pallatit të Kulturës.     Kryebashkiaku e ka dorëzuar në Prokurorinë e Rrethit kallëzimin penal ndaj Kishës së rrethit, për shkatërrimin dhe ndërrimin e destinacionit të kësaj godine nga Pallat Kulture, në një objekt fetar. Përfaqësuesit e Kishës së Përmetit shprehen të sigurt për pronësinë mbi të, ndërkohë që të gjitha shkallët e gjyqësorit kanë rrëzuar pretendimet e saj. Godina e Pallatit të Kulturës “Naim Frashëri”, është shkatërruar plotësisht, duke lënë vetëm muret rrethuese, ndërkohë që në brendësi të saj janë hapur themelet e ndërtimit të një kishe.

 Organit të akuzës së Përmetit i janë paraqitur prova shkresore dhe pamje të objektit në ndërtim e sipër. Disa ditë më parë, Edmond Komino kishte dërguar Policinë Bashkiake në vendngjarje, por ajo nuk është lejuar të vizitojë nga brenda punimet, çka ka sjellë reagimin e menjëhershëm të kryebashkiakut  për kallëzim penal.

            “Është një rast unikal, që vendimet e Gjykatës Kushtetuese, të formës së prerë, nuk zbatohen nga Zyra e Përmbarimit”, pohon ish-drejtori i Pallatit të Kulturës në Përmet Kastriot Bezati, i cili shton se Kisha Ortodokse kërkon të vrasë identitetin dhe kulturën kombëtare, duke tentuar të instalojë në Përmet helenizimin. 

Ai thotë se Bashkia, së bashku me Zyrën e Përmbarimit, ka tentuar 15 herë të ekzekutojë vendimin e Gjykatës Kushtetuese, por fatkeqësisht janë penguar nga përfaqësuesit e Kishës. (Gazeta ONLIJNE anorama, 11 gusht 2011).

            Janullatosi nuk shkoi në kishat me vlera historike, siç janë Kisha e Shën Kollit dhe kisha e Shën Premtes. 

Të dyja monument të kulturës, që ruheshin dhe rruhen me ligj nga shteti. Kisha e Shën Kollit, ndërtuar më 1757, pasi u vra dhe iu pre koka At Stath Melanit, nga një bandë e paguar nga Janullatosit e djeshëm, nga  qarqet e caktuara të Greqisë me 24-12-1917, u varros me nderime nga qytetarët dhe qëndroi aty deri në vitin 1962, trupi pa kokë i priftit kombëtar i cili predikoi shqip qysh më 1899 në Mitropolin e Përmetit. Për të cilin, Fan Noli është shprehur, se ky klerik atdhetar është “Një hero dhe dëshmor i madh i Shqipërisë ”.

            Kisha Shën Premtes është ndërtuar 20 prill 1776, kur këndua për herë të parë në gjuhën shqipe në vitet 1920-1922 nga Fan Stilian Noli.

            Më 26-9-2010 Kryepeshkopi Janullatos nuk përmendi fare vendimet e Gjyqësorit të dhëna me emër të Republikës së Shqipërisë në favor të Pallatit të Kulturës “Naim Frashëri”.

            Mëso o Janullatos, nga intervista e Servet Pëllumbit, se cilët janë Shqiptarët.

            Prof. Servet Pëllumbi, kur u intervistua nga Denion Ndrenika i gazetës “Illyria” në SHBA. tha: “... Në Vlorë u grumbulluan rreth 800 mijë shqiptarë (sipas të dhënave të Kryetarit të Bashkis, Shpëtim Gjika) dhe për dy ditë e dy net pati vetëm gëzim e hare në sheshet e rrugët që skuqnin nga flamujt e banderolat, dhe u shndërruan në skena të këngëve e valleve, në shpërthime patriotike e vëllazërimi të paparë midis shqiptarëve, sidomos të atyre që jetojnë jashtë kufijve tanë shtetëror. Iniciativa e paparë nga poshtë, demokracia e drejtpërdrejtë shembullore, nuk pati nevojë për shumë komisione e programe, sepse dominonin iniciativa dhe mirëkuptimi. 

Asnjë ngjarje e jashtëzakonshme, asnjë problem për ushqimin dhe akomodimin e tyre, kur nuk mjaftonin hotelet, ishin të hapura shtëpitë e vlonjatëve për të pritur të ardhurit si miq e mysafir të tyre. Një zgjim kombëtar i paparë, sidomos i rinisë shqiptare. Një lëvizje mbarëkombëtare, patriotike.

            Shqiptarët e Amerikës kanë qenë pjesëmarrës aktivë në të gjithë lëmenjtë e jetës dhe të demokracisë amerikane. Presidenti i parë, i madh Xh.Washington, në Letrën e tij “Testament” flet për prejardhjen e tij shqiptare nga nëna dhe porosit pasardhësit që të mbështesin shqiptarët ...

 Presidenti Willson, shtatoria e të cilit qëndron madhështore në një nga sheshet e Tiranës, në Konferencën e Parisit (1920) i tha një “Jo” të vendosur projektit të Fuqive të Mëdha për “ndarjen e radhës” të trojeve shqiptare në favor të fqinjëve. Presidenti Bill Klinton, bashkë me udhëheqës të tjerë evropianë, miratuan aksionin e NATO-s për t’i thënë “ndal” genocidit milosheviçian dhe për të çliruar Kosovën. Shqipëria gjatë 20 vjetëve të fundit ka pasur ndihmë dhe mbështetje të vazhdueshme për vendosjen dhe zhvillimin e një shoqërie demokratike. (Gazeta “Illyria”, 30 maj 2013,  “Patriotizmi është përkushtim ndaj atdheut e kombit ...”, f. 26).

            Për mëse dy dekada po vazhdon kjo katrahurë, pse nuk zhvillojnë zgjedhje të lira, të drejta dhe të ndershme?!... Ndërsa dy partitë në pushtet manipulojnë për të vjedhur votën e popullit, duke manifestuar në mënyrë të kërcënuar deri në gjakderdhje. Dhe ne po aty qëndrojmë shpirtërisht në katrahurë.

            -Kur shkruajnë ndonjë artikull për Çamërinë, vendosin një hartë të cunguar, që pjesën më të madhe të Çamërisë e quajnë Greqi.  Ndërsa Akademia e Shkencave vetëm hesht.

            Është e pabesueshme, kur në Florida festohet ditëlindja e Naim Frashërit, në Shqipëri- Përmet, prishet Shtëpia e Kulturës Naim Frashëri dhe aty të ndërtohet kisha greke. Ndersa në Korche, ne mengjesin e  te 11 gushtit 2012 u gdhi e renuar gure mbi gure Shtepia monument kulture e Themistokli Germenjit dhe e Flamurit qe u ngrit me 8-12-1916,  me urdhër të Janullatosit. Kurse Qeveria dhe Akademia e Shkencave hesht...

            -Kur në Vlorë u pa një zgjim kombëtar i paparë, sidomos i rinisë shqiptare, ne jemi po aty.

            -Kur porosia Washingtonit , të vihet në jetë te pasardhësit me “JO”  dhe “NDAL” sipas rastit, për t’u bashkuar si komb Preshevë - Prevezë, para futjes në Evropën  e Bashkuar, vetëm kjo është  KRYEIDEA e jonë e shprehur edhe nga Kosovari Mehdi Hyseni. 

Dhe ne me këtë potencial të rinisë së shkëlqyer, mos të qëndrojmë, po aty!...

Rasim  Bebo  Addison  Çikago qershor  2013

Nesër në Prizren fillon festivali i 3-të ndërkombëtar i poezisë "Drini poetik-2013"

Festivali i tretë ndërkombëtar i poezisë “Drini poetik” i LSHK-së, mbahet në patronazhin  e kryeministrit të QK ,z.Hashim Thaqi, më 9 e 10 qershor 2013, në Prizren 

Kryetarja e LSHK Dr.Flora Brovina

JUN

9

Festivali i tretë ndërkombëtar i poezisë “Drini poetik” të LSHK-së, mbahet më 9 e 10 qershor 2013, në Prizren 

LIDHJA E SHKRIMTARËVE E KOSOVËS THE WRITERS LEAGUE OF KOSOVA

Në festivalin tradicional ndërkombëtar të poezisë “Drini poetik” të LSHK-së, që mbahet më 9 e 10 qershor 2013, në Prizren, i cili mbahet në patronazhin e kryeministrit të Republikës së Kosovës, z. Hashim Thaçi, me krijime poetike marrin pjesë:

LISTA PËRFUNDIMTARE

1. Abdyl Kadolli 
2. Adem Demaçi 
3. Adem Zaplluzha
4. Adem Zejnullahu
5. Agim Bajrami
6. Agim Rifat
7. Agim Vinca 
8. Albert Shala 
9. Albina Idrizi 
10. Ali Alidemaj 
11. Arben Rashkaj
12. Arif Bozaxhi 
13. Arif Haliti 
14. Arsim Halili 
15. Avdi Ibrahimi 
16. Avni Dehari 
17. Bardhul Toda
18. Beatriçe Balliçi
19. Bedri Halimi 
20. Bedri Neziri 
21. Bedri Zyberaj 
22. Begzad Baliu 
23. Behram Hoti 
24. Beqir Buzuku
25. Bilall Maliqi 
26. Dibran Fylli 
27. Dren Shala 
28. Ejup Ceraja 
29. Fatime Ahmeti 
30. Flori Bruqi 
31. Flutura Maçi
32. Gëzim Ajgeraj 
33. Hysen Këçiku 
34. Hysen Matoshi
35. Ibrahim Berjashi
36. Ibrahim Skënderi
37. Idriz Ulaj 
38. Ilam Berisha 
39. Irena Gjoni
40. Ismail Simnica
41. Ismet Lecaj 
42. Jerida Kulla
43. Lulzim Hajdari
44. Mazllum Baraliu
45. Mehmetali Rexhepi
46. Merxhan Avdyli
47. Mexhid Havolli 
48. Miftar Kurti 
49. Mikel Gojani 
50. Milaim Berisha 
51. Mustafa Balje
52. Natasha Lako
53. Naxhije Doçi
54. Nebih Bunjaku 
55. Nehas Sopaj
56. Nexhat Rexha 
57. Nezir Prokshi 
58. Nikolla Spathari
59. Pandeli Koçi
60. Qerim Pllana 
61. Ramadan Thaçi 
62. Riza Haziri 
63. Riza Lahi
64. Rushit Ramabaja
65. Sabahate Byci 
66. Sabile Basha
67. Sabit Idrizi 
68. Safete Rexhepi 
69. Salajdin Krasniqi
70. Sali Bytyçi 
71. Sarë Gjergji 
72. Sherife Thaçi 
73. Shqipe Hasani 
74. Sulejman Dida
75. Uzeir Ajradini 
76. Veli Veliu 
77. Xheladin Mjeku
78. Xhemajl Rudi 
79. Ymer Berbati 
80. Yrjet Berisha 
81. Zejnel Besaç
82. Zyba Hysa

Poezitë dorëzohen në fillim të Festivalit në tri kopje. Poezitë që janë më të gjata se 30 rreshta dhe që janë publikuar më parë, nuk futen në konkurrencë stimuluese për shpërblime. 
Jepen disa çmime stimuluese-konkurruese: “Metafora” I, II e III, Një komplet veprash, “Piktura e bukur” dhe “Pena e artë”.

Pjesëmarrësit vendosen në hotelin “Alvida ”, që ndodhet në Prizren (nga dy veta) dhe në hotele të tjera, që ndërkohë do të marrim konfirmimin nga organizuesit vendës.
Bashkëngjitur keni edhe programin e Festivalit.

Për çdo rast mund të drejtoheni në e-malin: lshk2012@hotmail.com dhe në tel.: 044-158-324.


SESIONI LETRAR "SHKRIMTARI DHE BOTIMET LETRARE"

Në sesionin letrar "Shkrimtari dhe botimet letrare" të festivalit ndërkombëtar të poezisë "Drini poetik", me kumtesa do të paraqiten:

1. Prof. dr. Emin Kabashi, Shkrimtari dhe perceptimi ideologjik i botimeve letrare
2. Prof. dr. Myrvete Dreshaj-Baliu, Shkrimtari dhe libri i munguar
3. Prof. dr. Behar Gjoka, Letërsia “e sirtarit” dhe ajo në dorëshkrim
4. Violeta Allmuça, Mbijetesa e letërsisë së vlerave
5. Prof. dr. Hysen Matoshi, Autori dhe botuesi
6. Feride Papleka, Marrëdhëniet e përmbysura shkrimtar-botues në Shqipëri
7. Prof. dr. Vebi Bexheti, Letërsia e arbëreshëve në botimet më të reja
8. Prof. Brikena Smajli, Shkrimtari dhe krijimi si qenësi
9. Mr. Xhafer Syla, Shkrimtari dhe censura
10. Dr. Yrjet Berisha, Letërsia e dy dekadave të fundit

Kumtesat të jenë deri në 8 minuta.

Sesioni letrar mbahet më 9.6.2013, në orën 12, pas hapjes së festivalit dhe të ekspozitës artistike.

Për çdo rast mund të drejtoheni në e-malin: lshk2012@hotmail.com dhe në tel.: 044-158-324.
Bashkëngjitur keni dhe programin e Festivalit.

Me respekt, 
Kryetarja

Dr. Flora Brovina

P. s.
Autobusi prej Prishtinës niset më 9.6.2013, në orën 9, nga Fakulteti i Filologjisë i UP-së.
Pos një bujtje, për pjesëmarrës jepen edhe dy dreka.Të interesuar të tjerë nuk mund të marrin pjesë.

Prishtinë,më 3.6.2013

I dashur Flori,

Ju falënderoj nga zemra për botimin e analizës fort bindëse të zotit Rexhep Shahu me rastin e shpalljes së zotit Edi Rama qytetar "nderi" i komunës Skënderaj. Meqenëse zotit Raxhep nuk ia di adresën elektronike, ju lutem t'i përcillni përshëndetjet e mia miqësore dhe urimet më të mira për objektivitetin e vlerësimeve të tij të shkëlqyera për qëndrimin e zotit Edi Rama ndaj Kosovës. Aq më tepër kur zoti Rama, si ish-Kryetar i Bashkisë së Tiranës, çelësin e artë të saj dikur ia pati dhuruar këngëtarit-kriminel serb Bregoviç, i cili, gjatë luftës së Kosovës, me këngën e vet bekonte ushtarët e ndërkryer serbë që të kryenin sa më shumë krime në Kosovë....

....

Përshëndetje miqësore.

Eshref Ymeri

KUSH TALLET ME EDI RAMEN NË DRENICË

REXHEP SHAHU

 

 

Nga rrjetet sociale mësova se Edi Rama është bërë Qytetar Nderi i Komunës Skënderaj në Kosovë. Për ata që nuk orientohen, Skenderaj është qendra e Drenicës, Drenica është krahinë e Kosovës, Kosova sipas një libri të rekomanduar për nxënësit e cilklit të ulët të Shqipërisë është “fisi ynë i madh…”.

Gëzimin për dhurimin e këtij titulli z. Rama e shpreh kështu :

“Mirënjohje e thellë për kë e propozoi & votoi në komunë këtë titull kaq të lartë për mua! Uroj ta përqafoj shpejt në liri mikun Sami Lushtaku” shkruan z. Rama. “Çfarë suprize fantastike për mua : Qytetar Nderi i Skenderajt, vatra e shenjtë e Luftës Çlirimtare të Kosovës ku ra heroikisht Adem Jashari”.

“E pas 23 qershorit do të hapim një faqe të re historie shqiptare e rajonale në bashkëpunim me Kosovën. Shqipëri – Kosovë model i ri zhvillimi” përfundon teksti i shkruar nga z. Rama për vetën e tij.

E para gjë që më shkoi në mendje kur lexova këtë gallatë është se skenaristët dhe regjizorët e kësaj gallate janë treguar të pashpirt dhe cinikë.

Sepse gjëja më e paduhur, më e panevojshme, gjëja që nuk ngjit, që nuk ka ku rri, gjëja për të cilën më e pakta qesh njerzia, është të shpallet Edi Rama qytetar nderi i Drenicës. Kjo nuk ka bythë ku të rrijë.

Sepse në historinë e re të marrëdhënieve Kosovë-Shqipëri Edi Rama nuk ka lidhje aspak me Drenicën, përveçse në ia ka mundësuar ndokush, ndonjë komunist i vonë me xhepa plot të hajë ndonjë drekë apo darkë.

Aq lidhje ka Rama me Drenicën sa kam unë me Pekinin apo sa ka Rexhep Qosja me komunën e Tropjës.

Këtë tallje Rama nuk duhet ta kishte pranuar. Ose të paktën të ushtronte gjithë pushtetin e tij që e ka ndaj mediave dhe të heshtej ky biçim lajmi. Dhe ta përbuzte të paktën me heshtje “dashurinë” e madhe që kanë treguar ndaj ti që duke dashtë ta puthin e kanë përjargë dhe kafshuar.

Dimensioni apo përmasa e munguar patriotike e Edi Ramës kryetar i Partisë Socialiste të Shqipërisë nuk kompensohet apo plotësohet në mënyra të tilla qesharake.

Kosova dhe gjithë shqiptarët e dinë se z. Rama është i paqasur në Kosovë, i paqetë, i parehatuar, i papranuar. Për të mos u treguar i vrazhdë, është i refuzuar.

Sepse z. Rama as nuk lodhet të jetë patriot e nacionalist, dashnor i Kosovës.

Këtë përmasë të munguar ai deshi ta plotësonte me sorrat e tij që dikur i shpalli shqiponja e në fund i gjuajti me çifte se kujtoi se mos vertetë sorrat po bëhën shqiponja, se mos Niku po bëhet vërtetë Kreshnik...

Z. Rama është i paqasur në Kosovë, i papranuar atje, se pavarësisht llogjeve që flet në fushatë, pavarësisht çfarë shkruan në adresat e tij në rrjetet sociale, ai në programin politik të Partisë Socialiste, Kosovës i ka kushtuar vetëm 54 germa, ose gjysmë fjalie dhe saktësisht ka shkruar vetëm kaq : “Ndërtimi i një partneriteti me shtetin e ri të Kosovës”.

E kam strëthënë këtë gjë por duket nuk i han palla askujt ta analizojë këtë përmasë “dashurie” të Partisë Socialiste për Kosovën, këtë mungesë vemendje të Partisë Socialiste për Kosovën në dokumentin më kryesor të kësaj Partie (programi politik i botuar) për gjysmën e kombit shqiptar. Program që ia ka dhuruar me mburrje dhe pa asnjë vrasje ndërgjegje kryeministrit Hashim Thaçi, për të cilin nuk di si do të jetë ndjerë, nëse e ka lexuar.

Z. Rama është i paqasur apo i refuzuar në Kosovë sepse dy herë që ka shkuar për aktivitete politike atje ka shkuar dhe është strehuar në një dhomë në bibliotekën e Prishtinës sikur ai të mos ishte kryetari i Partisë Socialiste të Shqipërisë por sikur të ishte një shkrimtar apo poet që shkon të promovojë veten dhe librat e tij në mjedisin e duhur.

Z. Rama është i paqasur dhe i refuzuar në Kosovë se Kosovës ia ka sharë Udhën. Z. Rama nuk e din çdo  të thotë me të sha udhën… Ia ka sharë dhe mallkuar Udhën e Kombit, që edhe qorri e budalla e din se Berisha e ndërtoi për ta bashkuar fizikisht Kosovën me Shqipërinë dhe që Kosova të jetë edhe përmes kësaj udhe krejt e pavarur dhe ta marrë hisen e vet të detit…

Sado bojë të hedh unë, një kile mjafton se boja tjetër tepron dhe nuk tretet.

Por nuk më rrihet pa i kujtuar z. Rama dhe pushtetarëve të Drenicës trime, jo vetëm të Adem Jasharit si mbret i trimave dhe qëndrestarëve, se Drenica nuk do t’i jepte asnjëlloj titulli Edi Ramës që para pak ditësh u përqafua me ish presidentin serb Tadiç në Shkodër dhe u bekua prej Tadiçit si Enveri prej Miladin Popoviçit e Dushan Mugoshës për ta qeverisë Shqipërinë…

Ma merr mendja se të ishte gjallë Adem Jashari do të troshitej duke ikë prej Drenice Edi Rama bashkë me Sami Lushtakun e çdo titull shitës tjetër.

 

“Grupi i UÇK-së së Llapit” shpallet fajtor

Latif Gashi është dënuar me gjashtë vjet burg, Nazif Mehmeti dënohet me tri vite burg kurse Rrustem Mustafa - Remi u dënua me katër vite burg. Aktgjykimi sapo u shpall në Gjykatën e Apelit në Prishtinë, por i njëjti ende nuk është i formës së prerë.


Menjëherë pas shpalljes së aktgjykimit, prokurori ka kërkuara paraburgosjen e “Grupit të Llapit”, por këtë e ka hedhur poshtë trupi gjykues duke thënë se nuk mund të paraburgosen ata pasi që më herët kanë qenë në paraburgim.




Mbrojtja e të dënuarve ka paralajmëruar ankesë ndaj këtij aktgjykimi.
Një vendim i njëjtë për këtë grup është dhënë edhe në tetor të 2009-tes, në Gjykatën e Qarkut në Prishtinë.

Latif Gashi "Lata" është politikan, ushtarak dhe agjent zbulimi shqiptar nga Kosova. U lind më 12 nëntor 1961 në fshatin Dobërdol të Podujevës, Kosovë. Ka kryer Fakultetin Juridik në Universitetin e Prishtinës.[1]
- Latifi është matrapaz asgje tjeter. Mos i beoni çka shkruan më poshtë.
Gashi shërben si deputet në Kuvendin e Kosovës nga radhët e Partisë Demokratike të Kosovës. Është anëtar në Komisionin për Buxhet dhe Financa.
Gashi ishte sekretar në shkollën fillore “Azem Bejta” në Kërpimeh gjatë vitit 1992 dhe sekretar në shkollën fillore “J. Gashi” në Dobërdol gjatë periudhës 1993-1998.
Ai u bë anëtar i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës nga viti 1996 duke u bë shef i shërbimit ushtarak në Zonën Operative të Llapit gjatë periudhës 1998-1999.


Pas luftës ka qenë zëvendëskomandant i zonës së pestë të TMK-së në periudhën 1999-2001 duke shërbyer fillimisht si kolonel e pastaj si gjeneral brigade.
Gashi ishte drejtor i përgjithshëm i Shërbimit Informativ të Kosovës (SHIK) në periudhën qershor 1999 - qershor 2008, agjenci ilegale e shpijunazhit në Kosovë e akuzuar për vrasje.


Në politikë ka shërbyer si këshilltar politik në Ministrinë e Planifikimit dhe Ambientit Hapësinor gjatë periudhës mars-tetor 2009 dhe këshilltar i parë politik i ministrit të FSK-së në periudhën gusht 2008 - mars 2009.

Mbrojtja para gjyqit
Apologjia
Fjala Përfundimtare e datës 04.06.2013(sot) Prishtinë.
Nga Rrustem Mustafa - Remi

I nderuari Kryetar!
Të nderuar anëtarë të trupit gjykues!
I nderuari prokuror!
Edhe kësaj radhe(pasi kjo është e sata herë dhe jashtë çdo logjike të arsyeshme) Unë nuk gjendem para jush që të mbroj veten. Kjo nuk më takon mua. Prandaj, me lejen tuaj,në fjalën time përfundimtare, siç kam vepruar edhe më parë, do të përpiqem të shpjegoj rrethanat që ndikuan të shfaqen keqkuptimet, keqinterpretimet përveprimet tona në kushte të jashtëzakonshme me të cilat përballet çdo ushtar dhe ushtri. Do të flas pra për tërësinë e një procesi, gjithsesi historik, që navuri në sprovë të gjithëve: politikën, moralin, burrërinë, dijeninë, aftësinë e organizimit, strukturën ushtarake dhe logjistike.
Tashmë bën 11vjet, sa po zgjat ky gjykim, që të gjithë neve, veçmas mua, luftëtarët e mi,familjen time, opinionin në përgjithësi po na mban pezull. Siç e kam thënë edhe më parë në instancat paraprake gjyqësore, ndonëse shpeshherë ishim në pozita antagoniste, megjithatë mendoj se të gjithë kemi dhanë kontributin tonë që të zbulohet e vërteta, përkatësisht që të afirmohet parimi se ligji duhet të jetë mbi çdo autoritet moral, intelektual, shtetëror, religjioz etj.


Ky përcaktim,funksionimi neutral i ligjit, i shtetit ligjor në përgjithësi, për ne që e nisëm luftën për çlirim kombëtar, kishte po aq rëndësi sa edhe vetë liría.Shoqëritë e qytetëruara demokratike dallojnë nga ato autoritare, pikërisht nëkëtë segment. Pra këto shoqëri dallojnë jo vetëm te vlerësimi moral dhe politiki mjeteve të përdorura në luftën për lirí, por edhe zbatimi praktik i parimittë drejtësisë: askush mbi ligjet dhe normat që rregullojnë jetëninstitucionale. Ne e kishim të qartë sekarakteri i një lufte nuk mund të përcaktohet vetëm falë qëllimeve që zakonishtjanë fisnike, njerëzore, të arsyeshme.
Ky ishte shkakukryesor që ne, të cilët me vetëdije të plotë e morëm përgjegjësinë përorganizim dhe zhvillim të luftës, nuk i iknim ballafaqimit me ligjin, sivendor, ashtu edhe ndërkombëtar. Deri më tani asnjë ushtar, asnjë oficer iUÇK-së nuk ka ikur nga ballafaqimi me ligjin; deri më tani nuk ështëregjistruar asnjë rezistencë ndaj bastisjeve, burgosjeve, ndonëse ato ishin tëmotivuara nga shpifjet e grupeve të ndryshme të interesit, kryesisht tëmbetjeve të shërbimeve sekrete serbe, që me propagandën e tyre të nëndheshmebënin përpjekjet e fundit për t’i ngatërruar raportet e mira të faktoritshqiptar me atë ndërkombëtar.
Këto arrestimedhe bastisje ishin zakonisht të padrejta, fyese, provokuese dhe të kota, porduhej duruar. Ne e duruam edhe bastisjen e kullave e shtëpive të mbetura tëheronjve tanë, jo pse s’kishim rrugëdalje, por pse ishim të bindur nëpafajësinë tonë dhe të kauzës sonë. Ky përcaktim ka shumë rëndësi për takuptuar atë veçori që e dallon UÇK-në nga lëvizjet e tjera të ngjashme.
Suksesin e rezistencës së gjithmbarshme shqiptare dikush e cilëson si një mrekulli, dikush si konspiracion, dikush si taktikë për interesa më të mëdha, por të gjithë atae kanë gabim ngaqë i mistifikojnë gjërat dhe nuk marrin parasysh realitetin: në Kosovë u zhvillua një luftë e drejtë, legjitime për lirí dhe se kryengritësitme disiplinë, prej fillimit i respektuan konventat ndërkombëtare.
Pra, në Kosovë,një shtet tjetër i pranuar ndërkombëtarisht, që i ka nënshkruar të gjitha konventat ndërkombëtare, Serbia zhvilloi një luftë të padrejtë, duke i shkelurme vetëdije normat ndërkombëtare dhe nga ana tjetër, UÇK-ja ende e papranuar irespektoi deri në fund të gjitha konventat që ajo nuk i ka nënshkruar, por që me vetëdije të lartë politike dhe me vullnet të lirë i ka pranuar.
Më lejoni, inderuar gjykatës që edhe pak ta zhvilloj këtë analizë, ngaqë të gjithaimputimet e qarqeve të ndryshme informative kanë qenë burim i të gjitha keqkuptimeve që synonin komprometimin e UÇK-së, luftën e drejtë të popullit shqiptar për lirí dhe barazí si dhe raportet e shkëlqyeshme të shqiptarëve me faktorin ndërkombëtar.
Siç dihet,Serbia, e udhëhequr nga Milloshevíqi, para se ta fillonte hapur me mjete ushtarake ta shndërrojë Jugosllavinë në Serbi të Madhe, i detyroi mjetet e informimit masiv që ta intensifikojnë fushatën propaganduese për demonizim të popujve, që ishin pengesë për realizimin e projektit për krijim të Serbisë së Madhe. Përmes demonizimit të popujve, që i trajtonte si pengesë, ai në realitet e fitoi të drejtën për heqje të pengesës, përkatësisht e fitoi të drejtën për luftë. Njëkohësisht, përmes këtyre mediumeve, ai hapi shtegun për depërtim të gjuhëssë urrejtjes, për ta histerizuar turmën që të hakmerret kundër armiqve të brendshëm dhe jashtëm. Kur kjo gjuhë arriti ta helmojë mendjen dhe shpirtin e njerëzve të thjeshtë, ai e filloi luftën. Mirëpo, çdo gjë që planifikohet nëzyrë nuk mund të zbatohet në realitet: ushtria jugosllave nuk ishte e ushtruar për këtë qëllim. Para tij doli edhe një pengesë tjetër objektive: obligimi ndaj konventave ndërkombëtare të luftës. Për t’u ikur këtyre pengesave, ky demagog që e luante rolin e të fortit, Milloshevíqi, bëri lëshimin e dytë të rrezikshëm: lejoi formimin e aradheve paramilitare nga kriminelë të regjur, të cilët kishin për detyrë që përmes krimeve të llahtarshme ta bëjnë pastriminetnik të një territori.
Kjo metodë eveprimit shkaktoi indinjatën e faktorit ndërkombëtar, që disa herë u kërcënuame intervenim ushtarak. Për t’i ikur këtij dënimi, makineria propagandueseserbe zuri ta relativizojë fajin. Në njërën anë naivisht e fshehte fajin e vet,përgjegjësinë politike për masakrat e njësiteve paramilitare, të komanduara ngavertikalja politike, dhe nga ana tjetër paturpësisht e trillonte fajin dhe uavishte atyre që mbroheshin.
Ky relativizim sai pamoralshëm po aq i palogjikshëm, përfundoi me një kategorizim absurd dhecinik: ata që sulmonin, ata që masakronin, ata që zbatonin strategjinë e tokëssë djegur, ata që e pastronin etnikisht një territor të huaj, ata që ishin në tokëtë huaj, e quanin veten si forca legale dhe legjitime që mbrojnë interesinshtetëror të tyre nga ata që e mbronin familjen, shtëpinë dhe trashëgiminëmateriale dhe kulturore.
Kur një shoqërizhvillon një politikë që nuk çan kryet për moralitetin e mjeteve që përdor përarritjen e qëllimeve të caktuara, zakonisht nxjerr përfundime të palogjikshme,absurde. Në vazhdë të kësaj tradite të përdorimit të papërgjegjshëm të fjalëve,të këtij ligjërimi që mbjell dhe përhap urrejtje, makineria propaganduese serbee quajti UÇK-në si organizatë terroriste që vinte ndesh fakteve dhepërkufizimeve teorike ngaqë:
- UÇK-ja u formuapër të mbrojtur popullin nga sulmet me qëllime shfarosëse të një ushtrie që nukrespektonte asnjë konventë;
- Kishteudhëheqësí transparente politike dhe ushtarake;
- Program dheqëllim të qartë politik dhe ushtarak;
- Strukturë dhekomandë hierarkike ushtarake, që vepronte sipas urdhrave të DrejtorisëPolitike, duke i respektuar njëkohësisht edhe konventat ndërkombëtare;
- Kishte uniformëdhe simbole të tjera dalluese;
- Vepronte brendakufijve të Kosovës dhe s’ka ndërmarrë asnjë aksion jashtë territorit tëKosovës;
- Nuk kandërmarrë asnjë aksion kundër civilëve si brenda në Kosovë, ashtu edhe jashtësaj;
- Në territorin eveprimit të saj nuk ka pasur kampe të përqendrimit;
- Gjatë tërëkohës së veprimit të saj ka përdorur vetëm armë konvencionale;
- UÇK-ja prejfillimit deri në fund i ka koordinuar aksionet e veta me udhëheqësinë politikedhe i ka respektuar vendimet politike, të arritura me faktorin ndërkombëtaretj.
Të gjitha këtoelemente kanë ndikuar që UÇK-ja të mos degjenerohej dhe të mos humbistecilësitë e një strukture mbrojtëse të një populli nga një ushtri e huaj, edegjeneruar.
Degjenerimi ikësaj ushtrie, dikur e përbashkët për të gjithë popujt që jetonin në kuadër tëJugosllavisë (APJ), pastaj e uzurpuar nga kreu politik serb, ishte aq ekstremsaqë çfarëdo përpjekje politike për ta racionalizuar kontestin, përfundonte mekërcënime edhe më radikale. Makineria propaganduese aq shumë e patiindoktrinuar mendësinë, botëkuptimet serbe saqë ata sot e kësaj dite janë tëbindur se s‘kanë faj, se të tjerët kanë qenë fajtorë duke u bërë instrument përrealizimin e një plani komplotist për shpërbërje të Jugosllavisë, përkatësishttë Serbisë.
Sot e kësaj diteserbët nuk arrijnë të shkëputen nga ai taban luftënxitës; sot e kësaj dite atapresin një zbulim spektakolar të komplotit ndërkombëtar kundër tyre, ndonjëdëshmi për krimet e të tjerëve kundër tyre.
Nëse mund tëflitet për konspiracion, atëherë ai duhet kërkuar te politika hegjemonisteserbe dhe ushtria jugosllave, e cila duke shkelur kushtetutën jugosllave u vunë shërbim të një populli, atij serb, kundër popujve të tjerë që kishte përdetyrë t’i mbronte nga formacionet paramilitare kriminale, të formuarailegalisht. Asnjë shpifje kundër të tjerëve, veçmas UÇK-së, asnjë imputim nukmund ta zhbëjë katrahurën që shkaktoi politika kriminale e një regjimi, i ciliduke indoktrinuar të tjerët e indoktrinoi veten, siç shihet, përjetësisht.
Rrugën erelativizimit të fajit e ndjek pjesa dërmuese e popullatës serbe, madje edhedrejtuesit më të moderuar të partive politike dhe të shtetit. Ata me po aq zellvazhdojnë ta zbulojnë fajin e të tjerëve, ndërkohë që nuk distancohen ngakrimet që ka bërë një regjim, një shtet, njerëz konkretë në kohë dhe hapësirëtë caktuar.

Të nderuar gjykatës!
I nderuari prokuror!

Ky ishte konteksti politik, moral, psikologjik, ushtarak, normativ ku u zhvillua lufta e jonë.
Ne nuk i ikëm ballafaqimit me ushtrinë kriminale të Milloshevíqit, ne nuk ikëm as nga ballafaqimi me ligjin në kohën e lirisë që e sollëm ne. Ne gjatë tërë kohës bashkëpunuam me ju vetëm e vetëm që të zbulohet e vërteta dhe të mosrelativizohet faji.
Tani i nderuar kryetar dhe ju te nderuar anëtarë të këtij Trupi gjykues e keni radhën për ta përmbyllur ketë kapitull.
Ta përmbyllni dhe të gjithë së bashku të dëshmojmë se jemi në gjendje të dalim nga një greminë ku kemi shkarë në saje të shpifjeve dhe intrigave të të tjerëve që për fajin e keq të tyre më shumë se sa tonin, me këto veprime e kanë vënë veten në gjendje të mjerueshme ndërsa neve na sorollatin për 11 vjet rresht si të kishin për qëllimtë dëshmojnë paaftësinë tonë.
Kur them këtë kamparasysh punën e secilit segment të drejtësisë që është marr me këtë rast, duke filluar nga hetuesia, prokuroria, gjyqtarët, neve të akuzuarve si dhembrojtësve tanë.
Unë besoj qësecili prej nesh e kemi dhënë kontributin e duhur për ta përmbyll këtë Proces dhe jam i sigurt se ju, këtë herë, do ta bëni këtë gjë Z. Kryetar.
Ju falemnderit!

Rrustem Mustafa është i lindur më 27.02.1971 në Përpellac Komuna Besianë, Shkollën fillore e kreu ne Perpellacë ndersa te mesmen ne Besianë, ka mbaruar studimet në Fakultetin Juridik të Universitetit i Prishtinës.
Është i martuar, baba i katër fëmijëve.
Angazhimet e z.Mustafës kanë qenë të hershme.
Qysh si i ri filloi me aktivitetet të cilat u bënë më intenzive dhe më të organizuara.
Rrustem Mustafa ishte një nder figurat e rëndësishme të UÇK-së ka marrë pjesë në luftën për Çlirimin e Kosovës, ishte udhëheqës ushtarak gjatë luftës së fundit, Komandant i Zonës Operative të UÇK-së Llapi (ZOLL) që shtrihej në regjionin e Prishtinës,
Pas përfundimit të luftës Rrustem Mustafa deri më 2001 ishte epror i lartë i TMK-së ishte Komandant i Zonës V të TMK-së me seli në Prishtinë e pastaj i Zonës VI me seli në Gjilan.
Rrustem Mustafa për kontributin e tij të madh si udhëheqës i zonave operative pas përfundimit të luftës emrohet me graden Gjeneral Major.



Për zgjidhjen e qështjea shqiptare dhe problemeve tjera me të cilat ballafaqohet shoqëria jonë ,z. Mustafa i kthehet politikës për të dhënë kontributin e tij duke u bërë pjesë e Partisë Demokratime të Kosovës ku njëherit edhe emrohet nënkryetar i kësaj partie, nga 2006 deri në 2013, ishte deputet në legjislaturën e tretë në parlamentin e Republikës së Kosovës dhe Kryetar i Komisionit parlamentar për siguri gjatë periudhes kohore 2007-2010.



Është autor i Librit "Në Evrop apo në Europë" dhe autor i shumë shkrimeve në të përditshmet tona në mediat e shkruara dhe ato elektronike.
Vazhdon të jetë aktiv në të gjitha proceset me rëndsi që zhvillohen në Kosovë dhe rreth saj.
Aktualishtë është anëtar i Kryesisë së PDK-së
Favorite Quotations
Politik pragmatike, veprimi si domosdoshmeri për rregullim shoqëror.

Ka të kryer Fakultetin Juridik,Universiteti i Prishtinës.

Flori Bruqi

Exploruesit social dhe detyrimet e tranzicionit

Shkruan: Prof. Dr. FADIL MALOKU, sociolog

“Do të vijë për njerëzit një kohë në të cilën qeverinë do ta marrin në dorë të padijshmit, dhe do të vijë një kohë në të cilën njerëzit e dijshëm dhe të urtë do të përbuzen”

1.      Kritikët social si kujdestarë të ndryshimeve n tranzicion

Në vazhdën e ndërtimit të kapaciteteve institucionale shoqëritë shqiptare duket që kanë nevojë për një model rimobilizues, në momentet kur eksploruesit e identifikuar social vlerësojnë se proceset dhe synimet e targetuara me parë s’janë në koherencë me kohën dhe projektin strategjik të pretenduar më parë në formë dhe përmbajtje. Zakonisht në shoqëritë e tranzicionit bëhen projekte dhe iniciohen synime afatgjata që kanë për qëllim ringritjen apo rilindjen e sferave të ndryshme sociale, ekonomike, shtetërore, ushtarake e padyshim edhe të atyre kombëtare.

Ky lloj kriticizmi shoqëror (social criticism), ndryshe në literaturën e gjerë sociologjike njihet edhe si një lloj përpjekje permanente për të ndryshuar gabimet që në të shumtën e rasteve i bëjnë elitat politike dhe ato burokratike qofshin ato në procesin e shtendërtimit (siç jemi në kosovarët) apo procesin e instalimit të demokracisë (shoqëria shqiptare ne Shqipëri). Pra, thënë më thjeshtë kritikët social në një mënyrë do të duhej të ishin njerëz që përkundër devijimeve të dukshme të ndodhura në shoqëritë e ndryshme (sidomos ato të tranzicionit), ata nuk rrinë indiferent ndaj këtyre devijimeve sociale, politike, e kulturore, por ngritin zërin e tyre kritikë dhe kritikojnë hapur gabimet e shoqërisë dhe të elitave të tyre qoftë përmes gjykimeve të ashpra qoftë përmes rekomandimeve të sofistikuara dhe eufemiste, apo edhe prononcimeve në publik. Ato, mund të jenë të buta, të qarta madje jo detyrimisht edhe të balancuara, gjë që varet shumë nga shkalla e pavarësisë se tyre intelektuale, sociale, politike, ideologjike, kulturore, si edhe nga aftësia për t’i identifikuar dhe gjykuar drejt si proceset ashtu edhe zhvillimet e targetuara më parë.

Në fakt, ky tip njerëzish me kredenciale të padiskutueshme morale e shkencore patjetër që duhet të posedojë padyshim një nivel të duhur të dijes akademike, më pastaj një distancë të qartë emocionale si edhe një sens të duhur kritik, në mënyrë që të krijohet alibi dhe motivi i duhur për të kritikuar, pra edhe kontestuar një dukuri apo një fenomen të caktuar devijant qoftë ai social, politikë apo kulturorë që nuk përkon jo vetëm me bindjet dhe formimin e tij social, por edhe të shoqërisë.

2.      Exploruesit social me detyrime t reja

Por, kush mund dhe duhet të merret me këto explorime sociale? Në fakt, me këtë zanat kryesisht mund të merren bie fjala: sociologët më së shumti, psikologët (vetëm ata të sferës sociale), pastaj ekspertët e psikanalizës, menaxherët e ekonomisë, studiuesit e sferës kulturore (pra pothuajse kulturologët e të gjitha lëmive), por duke mos u përjashtuar nga ky monopol as etnologët social së bashku me antropologët. Kjo gamë ekspertësh, në rrugëtimin e tyre explorues, pra trajtimin e fenomeneve dhe dukurive sidomos nëpër shoqëritë e tranzicionit, mund të jene të injoruar, të margjinalizuar, por ngandonjëherë edhe të stigmatizuar qoftë nga pushtetmbajtësit apo burokracia e vendit,

ngase i thyejnë pa pardon idolet dhe gjithë ikonografinë e ndërtuar qofte nga shteti apo grupet e ndryshme klienteliste, por që kane qëllime dhe interesa nga më të ndryshmet.

Ka raste që të njëjtit, nëpër shtetet totalitare edhe të braktisen apo si thotë populli “të lëçiten” , pra edhe të izolohen për kohëra të gjata (burg, migrim, internim, etj) me qëllim vetëm e vetëm të mos ushtrojnë gjatë ndikim në masa të gjera, pra në publikun e gjerë.      

Por, si arrijnë të rekrutohen ky soj exploruesish në shoqëritë e tranzicionit sidomos. Përvoja, ka treguar që eksploruesit e tillë, të shumtën e rasteve si tipa idolthyerës nuk janë edhe gjithaq të huaj ashtu siç p.sh. mundohet t’i portretizoje propaganda e një pushteti apo grupi klientelelist që për qëllime të caktuara interesi, ata janë të prirur me shumë që të komprometojnë si idetë ashtu edhe vetë personalitetin e këtyre exploruesëve social. I gjithë ky lloj aversioni, si të themi mund të lind si pasojë i shumë shkaqeve dhe preteksteve të qena dhe të paqena në jetën sociale dhe atë shoqërore. P.sh. në sferën kulturore mund të merren bie fjala si pretekst gjëja mbivlerësimi i kulturave të huaja dhe nënvlerësimi i kulturës kombëtare, e njohur si sindromë e ksenocentrizmit, apo preteksti tjetër i anasjelltë që në vendet e tranzicionit njihet dhe identifikohet si  ksenofobi apo si frikë dhe si injorim deri në ekstrem i gjithçkaje që vjen nga të ndërkombëtarët! Që të dy këto ekstreme sociale, anipse të identifikuara nga ekspertët përkatës social, poqese nuk marrin pëlqimet e publikut të gjerë shumë lehtë mund të sjellin probleme dhe keqkuptime nga më të ndryshmet. Exploruesit me përvojë të gjatë sociale në identifikimin e sjelljeve devijante, nuk kanë probleme të natyrës së kontestimit, e aq më pak të natyrës së përjashtimit edhe për faktin se ata idetë dhe qëndrimet dhe zbulimet e përvojave të reja  shkencore i bazojnë në metodologjitë e verifikuara dhe në analizat e vërtetuara kryesisht empirike.

3.      Rrënimi i autoritetit totalitar nevojë imediate e tranzicionit

Një tjetër çështje e rëndësishme në procesin e tranzicionit padyshim është edhe ai i rrënimit të autoritetit totalitar, një mentaliteti që akoma sidomos për nga mënyra e sjelljes dhe veprimeve në jetën publike është duke i përcjell që të dy shoqëritë shqiptare. Pastaj ai i rolit që duhet ta loz shteti në këtë periudhë të rëndësishme socio ekonomike dhe kulturore të emancipimit.                Tani për tani, ka dy mendime apo të themi kushtimisht dy përvoja sociologjike lidhur me rolin që duhet ta loz shteti në këtë periudhë tejet të ndjeshme dhe të rëndësishme për shoqëritë dhe vendet që janë në proces të vetëkërkimit të identitetit të ri si pasojë i ndodhjes së revolucionit paqësor (apo evolucionit të egërsuar) demokratik, siç ishte rasti me Çekinë dhe Sllovakinë apo ndonjë katrahurë lufte, siç ishte rasti me: Serbinë, Kroacinë, Maqedoninë, Bosnjën, Kosovën, etj. Njëri mendim i shquar si intervencionist, (ku insistohet që roli i tij edhe në kushtet dhe rrethanat e reja sociale (sidomos) të mbetet kogja me peshë dhe me një detyrë e obligim jo vetëm social , por edhe juridik, moral, politik në vendimmarrjet e rëndësishme për vendin. Dhe tjetri, i shquar si liberal që  rolin e shtetit mundohet me të gjitha mjetet ta minimizojë dhe ta margjinalizoj aq shumë, sa që si thuhet ngandonjëherë si në shaka: “ta shndërrojë atë në një numër telefoni”! 

Për dallim nga vendet dhe shtetet tjera, në Kosovë akoma ndihet gjallë jo vetëm nevoja për manifestimin dhe demonstrimin e tij, jo edhe aq si forcë sa si një pronësi sociale, politike dhe sosh juridike që dosido do t’i bënte kosovarët identik me të tjerë në rajon dhe gjetiu. Rreziku nga kjo ndjenjë e manifestimit dhe demonstrimit ndër kosovarët, shumë lehtë shoqërinë mund ta qojë në një ekzaltim tjetërfare që njihet apo identifikohet me sindromën totalitare, ku roli i individit apo udhëheqësit karizmatik stërmadhohet aq shumë sa që edhe: zhvillimi, edhe emancipimi, edhe demokracia, edhe ndërtimi i institucioneve të reja...edhe lihen në dorë të një individi apo grupi të vetëm! Një tendencë e tillë ka ndodhur në Mongolia, Kirgizi, Kazakistan, Kore...etj.

4.      Rreziku nga rikonfirmimi i identitetit kombëtar në tranzicion

Gjithashtu, një rrezik tjetër potencial që shoqërisë kosovare i rri mbi kokë si shpata e Demokleut në këtë proces tranzicioni, është edhe ai stërmadhimit të rolit të identitetit kombëtar (që për mendimin tim me të shpallur Kosova shtet i pavarur dhe demokratik, ka përfunduar si i tillë) në procesin e tranzicionit, në vend që e gjithë energjia dhe potencialet kombëtare të orientohet në: reformat e domosdoshme ekonomike dhe ato sociale. Një rast i tillë i ndodhi p.sh. Ukrainës, me që rast vendi u zhyt në krizë të thellë... dhe pati probleme të shumta në konsolidimin e vendit dhe reperkusionet e shkaktuara edhe në rajon. Tani nëse flasim për një tranzicion të suksesshëm, atëherë padyshim që mund të themi se nevojiten disa kritere apo disa përvoja kriteresh elementare: kthimi kah ekonomia tregut, zhvillimi i sektorit privat: krijimi i modelit të shtetit juridik: ndërtimi i institucioneve demokratike: ridefinimi i kuptimit të bashkësisë nacionale (këtu çalojmë në shumë...se po kontestohet nga serbët..): rritja e lehtë e pabarazive midis qytetarëve....etj.; konsolidimi hap pas hapi i institucioneve dhe vlerave të reja; margjinalizimi sa më i mundshëm i sjelljeve deviante dhe kujdesi ndajë shëndeti mental social e kulturor; etj.