Askush nuk mund ta "ekstradojë" Alma Lamën ,ajo është shqiptare e devotshme e Shqipërisë etnike!

LETËR E HAPUR VOTUESVE TË MI 


 Nga Alma Lama


Kam vendosur t’ju drejtohem të gjithëve ju, që kur u afruat pranë kutive të votimit, në zgjedhjet e vitit 2010, në mendje kishit emrin tim, dhe dora juaj rrumbullakësoi pikërisht numrin që përkonte me këtë emër.

Ju drejtotem sepse në një shoqëri demokratike, të vetmit që japin legjitimitet demokratik, janë pikërisht votuesit, pjesë e sovranit që quhet popull. Vetëm ju mund t’i jepni mundësinë dikujt t’ju përfaqësojë, të bëhet zëri juaj.

Ndihem e privilegjuar që ma dhatë mundësinë të bëhem pjesë e Kuvendit të Kosovës, institucionit më të lartë në vend dhe jam e vetëdijshme çdo çast për përgjegjësinë e madhe që kam marrë mbi supe.

Me një vetëdije të tillë, jam përpjekur të jem zëri juaj, zëri i mijëra njerëzve që e dëshironi një Kosovë të ndryshme nga ajo që është sot, që dëshironi një shtet më të fortë, më demokratik, një shtet që kujdeset për ju, që respekton e garanton liritë tuaja, që i respekton miqtë që na dolën në krah, atëherë kur gjysma e kombit- Kosova rrezikohej nga zhbërja.

Po ju drejtohem ju sepse jeni të vetmit që ndjej obligim t’ju shpjegoj situatatën e krijuar përreth meje dhe subjektit politik ku bëj pjesë.

Në tetor të vitit 2010 iu bashkova Lëvizjes Vetëvendosje! me dëshirën dhe vullnetin më të mirë për të dhënë kontributin tim për ndërtimin dhe konsolidimin e demokracisë në shtetin e Kosovës.

Iu bashkova Lëvizjes Vetëvendosje! me besimin e plotë se vetëm në këtë subjekt mund të punoja për çuar përpara ëndrrën tonë të përbashkët për bashkim kombëtar.

Iubashkova Lëvizjes Vetëvendosje! pa pasur as dyshimin më të vogël se kjo organizatë do bënte çmos për të ruajtur identitetin tonë kombëtar, atëherë kur ndonjë gjarpër i pabesë do të tentontetë na futej në gjirin tonë për të na e helmuar shpirtin dhe mendjen, siç na ka ndodhur shpesh përgjatë historisë.

Iu bashkova Lëvizjes Vetëvendosje! me bindjen e plotë se kjo do të ishte gjeneratori i moderimit të shoqërisë, i instalimit të kulturës demokratike përendimore, që do ta dërrmonte politikën klienteliste, klanore e të errët që sot po e mban peng politikën dhe vetë jetën.

Iu bashkova Lëvizjes Vetëvendosje! sepse i besova programit të saj.

Iu bashkova Lëvizjes Vetëvendosje! sepse kam besuar se vërtet kjo lëvizje do t’i kthejë politikës moralin e munguar.

Sot, pas më shumë se dy vitesh e gjysmë që jam pjesë e këtij subjekti politik, mund t’ju them se shumica ekoncepteve dhe parimeve që permenda më lart, janë ngulfatur dhe zvetënuar nga radikalizmi, nga mjetet të cilat shpesh përfundojnë në promovim të dhunës, e që kompromentojnë çfarëdolloj qëllimi të mirë.

Radikalizmi po i ngulfat edhe vlerat më të mira që i kanë shumica e vajzave dhe djemve të Vetevendosjes!

Qytetarët e Kosovës kanë kaluar nëpër periudha shumë të dhimbshme të dhunës së imponuar, plagët janë ende të hapura, dhe unë mendoj se riciklimi i saj, në çfarëdolloj niveli apo intensiteti, qoftë edhe simbolik, nuk i ndihmon askujt, as qytetarëve, as demokracisë, as imazhit të Kosovës, as interesit kombëtar.

Përdorimi i dhunës si mjet për arritjen e synimeve politike, nuk ka qenë pjesë të programit të Lëvizjes, por kjo po ndodh në praktikë gjithnjë e më shpesh. Asnjë forcë serioze nuk mund të ecë përpra duke u bazuar në këtë mjet. Mjeti i gabuar degradon vetë qëllimin.

I kam shprehur në mënyrë të vazhdueshme këto brenga dhe qëndrime të mia brenda Lëvizjes, kam kërkuar me ngulm që të respektojmë rregullat e lojës demokratike, të respektojmë institucionet dhe ligjin, por për fat të keq zëri im nuk është dëgjuar, ka qenë vazhdimisht i izoluar brenda strukturave, ku debatet janë vetëm nuance e së njejtës ngjyrë.

Kam shpresuar gjatë gjithë kësaj kohe se gjërat do të ndryshojnë me jetën institucionale, që kjo do të sillte edhe pjekurinë politike. Mirëpo kjo nuk po ndodh, përkundrazi, radikalizmi po thellohet nga dita në ditë. Jemi dëshmitarë të gjithë të asaj që ndodhi në Kuvendin e Kosovës; në tentativën për të ndaluar deputetët të hyjnë në Kuvend, në trajtimin jodiplomatik që iu bë ambasadores së vendit që është mbështetësi më i madh, i lirisë dhepavaresisë së shtetit të Kosovës; në përleshjet e vazhdueshme me policinë me qëllimin për të prodhuar konflikt; në polarizimineskajshëm të shoqërisë.

Unë nuk mund të pajtohem me këto sjellje, nuk mund t’i mbështes. Janë plotësisht në kundërshtim me bindjet e mia.

Nuk pajtohem me politikat e qeverisë aktuale, kam qenë dhe jam kritikuese e ashpër e praktikave korruptive të qeverisjes, e dështimit në bisedime me Serbinë, e dhënies së autonomisë për serbët në veri.Vota ime ka shkuar kundër të gjitha këtyre vendimeve, por nuk mund të pajtohem kurrsesi që sjellja irracionale të zëvendësojë racionalen, që dhuna të zëvendësojë argumentet, që polarizimi i shoqërisë të zëvendësojë tolerancën, dhe të gjitha këto sjellje të dëmshme, aspak të mos e ndryshojnë realitetin e kritikuar. Përkundrazi, thjesht po e legjitimojnë qeverisjen e korruptuar, e cila për ironi, shpesh bëjnë të duket më e moderuar.

Përgjatë gjithë kësaj kohe, kam kuptuar se nuk janë vetëm metodat me të cilat unë nuk pajtohem, por janë edhe vetë konceptet ideologjike të Lëvizjes Vetëvendosje!. Unë jam për demokraci liberale, për respektimin e lirisë së individit, të sferës private, për lirinë e tregut, jam për korigjimin dhe përmirësimin e përditshëm të sistemit demokratik, jo për ideologji të tjera dhe ndryshime radikale të cilat do të mund të kishin pasoja fatale.

Të dashur votues,

Nuk mund ta fsheh para jush se ndihem thellësisht e zhgënjyer nga qëndrimi më i fundit i Lëvizjes Vetëvendosje! në lidhje me fenë dhe raportin me identitetin tonë kombëtar. Flirtimi politik me rrymat radikale fetare, qoftë edhe për arsye pragmatike siç është vota, për mua është joparimor dhe për pasojë i papranueshëm. Janë disa arsye të fuqishme që më shtyjnë drejt këtij qëndrimi por më kryesorja sepse jam e bindur se këto rryma, të cilat nëpërmjet indoktrinimit fetar të popullatës, synojnë identifikimin me fenë dhe jo me kombin, na e rrezikojnë identitetin kombëtar, na çojnë në regres, në epokën e diskriminimit të grave, larg kulturës përendimore. Këto rryma në fund të ditës, mund të na e rrezikojnë lirinë, për të cilën u derdh shumë gjak.

Çfarëdo tendence për të keqinterpretuar fjalën time dhe qendrimet e mia publike në lidhje me fenë islame në përgjithësi, ka qenë një luftë speciale e grupacioneve të caktuara politike, të cilët i shoqëruan me kërcënime, linçim publik dhe me fyerjet më të ulëta që iu është bërë ndonjëherë grave shqiptare. Jam ndjerë e shokuar nga niveli i këtij diskursi.

Prandaj të heshtesh apo me vetëdije të mbash qëndrime relativizuese ndaj synimeve te grupacioneve të tilla, që kërcënojnë, prodhojnë gjuhën e urrejtjes, linçimit publik, fanatizmit, fondamentalizmit, antishqiptarizmit, që bëjnë diversion kombëtar, për mendimin tim është e pajustifikueshme.

Për mua pra kjo është një çështje që ndan dy botë, është një zgjedhje mes errësirës dhe dritës, prandaj dhe pozicionimi im është i pakompromis me këdo dhe kurdo.

Për mua tashmë kjo është edhe një çështje e dinjitetit personal.

E kam të qartë se politika ndërtohet mbi kompromise por një devijim kaq i madh nga parimet dhe programi, nga ana e Lëvizjes për mua ka qenë i papërfytyrueshëm.

Të dashur votues,

Për shkak të këtyre qëndrimeve të shpjeguara më lart, por dhe shumë çështjeve të tjera shumë të rëndësishme , të cilat nuk do t’i rendis në këto radhë, mua më është bërë i pamundur qëndrimii mëtejshëm në Lëvizjen Vetëvendosje! Ndryshimet konceptuale mes meje dhe drejtuesve të LVV janë fondamentale; qëndrimet për çështjet më të rëndësishme nacionale nuk përputhen dhe metodat për të arritur synimet politike, janë të papajtueshme mes nesh.

Shpreh keqardhjen e thellë që gjërat nuk shkuan në drejtimin e duhur, në drejtimin në të cilin unë besoja kur iu bashkova Lëvizjes Vetëvendosje!, me vullnetin më të mirë që nëpërmjet saj të jepja kontributin për vendin dhe shoqërinë.

Mandatin tim si deputete në Kuvendin e Kosovës tani e tutje do ta përmbush jashtë grupit parlamentar. Do të vazhdoj të jem zëri juaj në Kuvend, deri në fund të mandatit, duke punuar më përkushtim dhe aktivizëm në interes të vendit dhe aspiratave tona të përbashkëta për demokraci dhe bashkimin të kombit.

Policia e Kosovës ka nisur hetimi ndaj organizatës, Forumi i të Rinjve Myslimanë, të cilët nëpërmjet një komunikate kanë fyer deputeten e Lëvizjes “Vetëvendosje”, Alma Lama.

Fillimisht, deputetja Lama ka raportuar në Polici që përmes një letre e cila është dërguar nëpër media është kanosur dhe fyer nga persona të një Organizate.

E, Policia e Kosovës, rastin e ka hapur si kanosje. “Lidhur me rastin Policia e Kosovës ka ndërmarrë të gjitha veprimet policore, dhe lidhur me ketë është duke u marr Njësiti i Hetimeve. Ne e kemi hapur rastin si kanosje”, tha për Indeksonline zëdhënësi i policisë së Kosovës, Baki Kelani.

Gjatë ditës së djeshme, Forumi i të Rinjve Myslimanë nëpërmjet një letre, duke mbrojtur hoxhën Irfan Salihu, kanë sulmuar deputeten Alma Lama, për fjalimin e cila ka mbajtur në Kuvendin e Kosovës kundër Irfan Salihut.

Në letrën e FRM-së, thuhej se “Forumi i të Rinjve Myslimanë ka lexuar në internet fjalimin që fshatarja e Krujës nga Shqipëria, Alma Lama ka mbajtur në parlamentin e Kosovës në lidhje me videon e hoxhës së nderuar Irfan Salihu. Në fjalimin e saj, refugjatja Alma Lama ka sulmuar hoxhën patriot Irfan Salihu dhe hytben e tij, në të cilën hoxha ynë i nderuar, ne popullin e Kosovës na mëson që gratë ti kemi të ndershme, ti marrim të virgjëra, besimtare dhe jo kurva, siç u bënë shumë gra në Shqipëri në vitet 90 të cilat u trafikuan në Itali për prostituta. Ne jemi popull musliman. Ne jemi popull i ndershëm. Ne nuk jemi kurva e kurvarë. Nëse Alma Lamës dhe shoqeve të saj i pëlqen që të bëj seks me burra të tjerë përveç burrit të saj apo seks paramartesor, ajo është e lirë ta bëj një gjë të këtillë – edhe pse ne na dhimbet burri i saj”. Nga ana tjetër këto fyerje, dje i ka dënuar edhe Qeveria e Kosovës.

Një uratë për Alma Lamen

Musa Lamallari (Tim Shkupi) ka përgatitur një poster në AlbaNur ku reagon ashpër kundër islamofobisë së Alma Lamës

Lëxo më shumë në...

http://www.toplajmi.com/nje-urate-per-alma-lamen/

Publikuar,  06/07/2013

Musa Lamallari (Tim Shkupi) ka përgatitur një poster në AlbaNur ku reagon ashpër kundër islamofobisë së Alma Lamës

Publicisti shqiptar Musa Lamallari (Tim Shkupi), që drejton shumë faqe në Internet, pas lajmit në gazetën “Bota Sot” se deputetja Alma Lama ka vendosur të largohet nga VV-ja, ka reaguar në Albanur.Eu që drejtohet prej tij, pikërisht në lidhje me arsyet që Alma Lama i jep në letrën e saj për t’a braktisur konceptin politik të VV-së. Në vazhdim ju sjellim reagimin e tij:

Sot është e premte, besimtarët e fesë islame falin namazin e xhumasë. Unë jetoj në Londër dhe dua të ju tregoj miqë të dashur se sot e kam falë xhumanë në ambientet e komunës Isleworth, e improvizuar për këtë ditë…

Ndaj kur dikush, sikur Alma Lama, por edhe ca islamofobë tjerë, në mungesë të respektit për të tjerët, përdorin kombin për të justifikuar ndjenjën e tyre të përçudshme për t’i dominauar të tjerët në shoqërinë shqiptare, vetëm nga shkaku për t’i siguruar komoditet vetvetes dhe aty (në islamofobi) s’ka asgjë për komb…

Kombi i tyre, është interesi i tyre personal, ose ndonjë agjendë e huaj…

Respektim i lirive dhe të drejtave të shqiptarëve,

qofshin edhe të drejtat fetare,

nuk janë radikalizëm, as filtrim,

por janë guxim njerëzor, kombëtar, qytetar

dhe shtetëror për ta ndërtuar shtetin

ku të gjithë do të ndihen të sigurtë…

Rebelimi i VV-së në formë protestash,

kohë pas kohe, nuk është dhunë,

por mosbindje për persekutorët e shpirtit të shqiptarit,

që mbështeten në mashtrime, uzurpime, nënshtrime,

dominime, hajni, ku pavarësinë e Kosovës

e zëvendësuan me legjitimimin e hajnisë së politikanëve

që janë në varësinë e ndjenjës për t’i sunduar

dhe jo menaxhuar shqiptarët…

Alma Lama, më vjen keq,

që nuk e ke kuptuar konceptin Vetëvendosje!

Ti e ke fenë tënde, ne e kemi tonën…

Të dëshirojmë fat atje ku vërtetë banon shpirti yt!

Musa Lamallari (Tim Shkupi), Londër

Më poshtë Musa Lamallari ka përgatitur një poster ku reagon ashpër kundër islamofobisë së Alma Lamës.

Agim Berisha 

E sa mire qe je ne Londer dhe mos u merr me punet tona se qenke vertet larg nesh dhe ngjarjeve, prandaj dhe gabon,...

Emigrantja Alma Lama, e cila disa javë më parë ofendoi rëndë popullin, gratë dhe hoxhallarët e Kosovës, më në fund ka vendosur të largohet nga Lëvizja Vetëvendosje! Arsyen e largimit të saj nga kjo lëvizje, Alma Lama e lidh me qëndrimin patriotik që VV ka mbajtur në lidhje me respektimin e lirive fetare për besimtarët myslimanë të Kosovës, thuhet në një letër dërguar mediumeve në vendin tonë nga ana e Kryesisë së Forumit të të Rinjve Myslimanë. 

“Kryetari i VV-së, Albin Kurti është shprehur pro mbajtjes së shamisë dhe dhënies fund të aparteidit shtetëror kundër myslimanëve në Republikën e Kosovës. Por sjellja patriotike e Albin Kurtit e ka tërbuar anti-kosovaren Alma Lama, e cila kërkon që Kosovën ta kthejë në një shtet të dhunshëm që shtyp liritë e mendimit dhe besimit sikur ka qenë Shqipëria në kohën e Enver Hoxhës. Pasi VV-ja nuk ka pranuar që t’i shpallë luftë besimtarëve myslimanë në Kosovë, Alma Lama në një formë histerike është larguar dhe ka sulmuar këtë lëvizje dhe e ka akuzuar atë për infiltrim me lëvizje radikale. 

Forumi i të Rinjve Myslimanë deklaron se radikale është Alma Lama. Ajo ka ofenduar në mënyrë radikale gratë e Kosovës. Ajo ka ofenduar në mënyrë rrugaçërore hoxhallarët e Kosovës. Vëllai i saj ka kërcënuar me nder dhe në formë terroriste anëtarët e Forumit të të Rinjve Myslimanë, për të cilin kërcënim ai është kallëzuar në polici nga organizata jonë”, thuhet në këtë letër publike.

Ky forum e “përshëndet largimin e turpshëm të Alma Lamës nga VV-ja” dhe shprehet se i vjen keq që VV-ja “është infiltruar, ofenduar dhe tradhtuar nga një emigrante sikur Alma Lama. Megjithatë ne themi më mirë vonë se kurrë!”.

“Tani, pas largimit të Alma Lamës nga VV ne i apelojmë asaj publikisht që të largohet nga Parlamenti i Kosovës. Ajo në Parlament TONË u fut me votat e popullit të Kosovës, të cilat iu dhanë VV-së! Ajo në Parlamentin e Kosovës paguhet nga NE, taksapaguesit kosovarë! Pasi ka tradhtuar VV-në, që e ka bërë deputete dhe votat e popullit të Kosovës, ne e lusim Alma Lamën që këtej e tutje të mos tallet me popullin e Kosovës dhe të mos hajë taksat e tij!.

Emigrantes Alma Lama i kërkojmë me urtësi: Kthehu në Shqipëri ! Shko në Krujë, puno aty, dhe Kosovën na e lë ne djemve dhe bijave të saj ! Alma Lama ik andej nga ke ardhur se ne nuk të duam! Ti nuk na përfaqëson ne dhe as Kosovën. Ti gjendesh aksidentalisht në Parlamentin TONË!”, thuhet në këtë letër. 

Ky forum kërkon nga Prokuroria e Prishtinës që të hapë procedurë penale për, siç vlerëson ai, nxitje të urrejtjes ndaj popullatës myslimane të Kosovës, ndaj Alma Lamës, dhe Parlamenti t’ia heqë imunitetin, ashtu sikurse iu është hequr imuniteti deputetes Le Pen nga Parlamenti Evropian, e cila kishte bërë thirrje për nxitje të dhunës kundër myslimanëve.

Letra e Kryesisë së Forumit të të Rinjve Myslimanë përfundon me parullën “Rroftë populli i Kosovës dhe Kosova e lirë”.   

Dashuria ime, Philip Reeker!

Kimete BERISHA

Reeker tha sot se Vetëvendosja janë palaço me sjellje nihiliste të papranueshme në shekullin XXI në Evropë.

Pra, Niçe që ishte nihilist është i papranueshëm në shekullin e sotit të Gjermanisë.

Nuk është keq me qenë palaço. Se palaço ka qenë Baster Keaton, për palaço amerikanët e marrin edhe Charlie Chaplinin. Palaçot janë njerëz. Pa qenë njeri s'mund të jesh palaço. Pra, palaçot janë performues komik që i karakterizon veshja bizare, kapelat e mëdha, këpucët gjigante, dhe maskat me hundë të kuqe e të madhe.

Palaçot e kalërojnë zebrën, elefantin, gomarin, s'lënë kënd që s'e kalërojnë. Vetëvendosja janë palaço të dëshpëruar, sepse nuk e kalërojnë askend. Në mungesë të zebrave, elefantëve e gomarëve në Kosovë, ata kur po futen në kuvend si palaço civil, askush nuk po qesh me performancën e tyre. Ata nuk dinë të varen e të kacavaren nepër abazhure të kuvendit dhe nuk po ecin më maja të gishtave nëpër litar, e as nuk po kërcejnë nga tavani në dysheme dhe kur po kërcejnë nga dyshemeja nuk po e prekin dot tavanin.

Reeker e ka pasur parasysh karakterin e tipit të dytë të palaçove, që janë palaçot e gëzuar (auguste), anarkistët që me performancat e tyre, veshur me kostume bizare, qeverinë e disponojnë, e bëjnë me qesh. Reeker tha se kushdo që është kundër marrëveshjes me Serbinë, është kundër Amerikës.

Se marrëveshja është vlerë e pamohueshme, fetish që s'duhet të relativizohet, se lëre ti që të mohohet, se marrëveshja është edhe më e rëndësishme se Bibla për Reeker-in, se Biblen guxoi Martin Lutheri që ta protestoj e ta ta redaktojë.

Kurse, marrëveshjen me Serbinë guxojnë ta mohojnë vetëm armiqtë e Amerikës. Mbasi që Kosova nuk e ka një Martin Luther.

Palaçot nuk janë për përbuzje. Dashuria e tyre është e sofistikuar dhe gjithmonë përfundon me një fund të gëzuar. Palaçot janë si peshqit e Emir Kusturicës në 'Arizona dream', që nuk mendojnë sepse i dinë të gjitha. Dhe që e rrezikojnë jetën e tyre për t'i bërë të tjerët të qeshin.

Palaçot duken kriminel të Kuvendit të Kosovës, kurse kriminelët e vërtetë të Kuvendit po duken si të dashurit e Zotit dhe të Amerikës.

Ama, përkohësisht, si Gadafi që dukej një kriminel i lumtur në tendën e hapur në oborrin e Donald Trump-it, gjatë vizitës së tij në State Departament.

Edhe të dua ty, i dashur Reeker, edhe në të njejtën kohë jam kundër marrëveshjes. Pa qenë palaço nuk e kupton si ndjehem unë e si ndjehemi ne që dashurinë ndaj teje nuk e kushtëzojmë me marrëveshjen e Hashim Thaçit me Serbinë.

Edhe në Partinë Republikane gjen senator amerikan që është kundër marrëveshjes me Serbinë, dhe kjo nuk i bën senatorët republikan anti-amerikan.

Të ishte dashuria kaq e thjesht, siç thotë i dashuri im Reeker, ''o me mua, o kundër meje', qielli do të ishte i kuq.

Palaçot janë këtu për t'ju bërë të qeshni.

E pse s'po qeshni pra? Karakteret e palaçove janë: polic, bukëpjekës, kasap.

Kur na shihni me fytyrë të maskuar me të bardhë, dhe të veshur kēmbë e kokë me të bardha dijeni që jemi ne palaçot e dëshpëruar.

Qani për ne.

E nëse na shihni të gëzuar, të veshur me këpuca gjigante, me kostume të çuditshme e shumëngjyrshe, qeshni me ne, kënaquni.

Palaçot nuk e lëndojnë një damë ambasadore, përkundrazi puna e palaçove është t'ia kthejnë buzëqeshjen ambasadores.

Për shkak se akrobacionet fizike performohen me zor, palaçot në fund e rrezikojnë vetëm jetën e tyre.

I dashuri Reeker, na e bëri me dije që kryeministri nuk ka pasur alternativë tjetër përveç ta pranoj marrëveshjen.

E amnistoi. 

Erdhi vera, Marrëveshja, “Vetëfundosja” …

Kastriot OSMANI

Pas një viti të lodhshëm si një brucosh i mjekësisë, me padurim prita këto muaj pushimi, që sadopak do të ç’lodhesha dhe do t’i mblidhja fuqitë për sfidat studentore më tutje.

Ajo që më shoqëroi për gjatë gjithë kohës së studimeve ishte stresi i provimeve, por jo dhe kaq ! Aktualiteti në të cilin shqiptarët kalonin, natyrisht që më shqetësonte e më devijonte kursin e të menduarit vetëm për studimet. Sigurisht që më silleshin në kokë fjalët e liderëve të të dyja shteteve shqiptare gjatë festës së 100 vjetorit këtu në Shkup, se do të jenë “gardian” të shqiptarëve në Maqedoni, në çastet kur shqiptarët po sulmoheshin, rriheshin e therreshin nga huliganë të shtyrë nga qarqe të njohura anti-shqiptare. Pos deklaratave nëpër shtyp ditorë, asnjë gjë konkrete nuk pamë nga ta. 

Nuk mund të rrija i qetë në ato çaste kur mendoja se i gjithë ky pluhur i ngritur ka cakun e vetë, ka pikënisjen e ditur !

 I gjithë ky ujë po shkon në mullirin e atyre që për ne është më pak e dëshirueshme.

Aq më pak nuk isha dhe nuk jam indiferent edhe ndaj ngjarjeve të fundit që po ndodhin në Kosovë. Debatet që u shtruan ku si pikënisje pati publikimi i xhirimit të hoxhës gjatë një ligjërate, pasuan si një zinxhir hapjen e shumë temave që personalisht mendoj që janë vetëm se harxhim i energjisë dhe një defokusim vëmendjeje ndaj asaj që realisht po ndodh me Kosovën. Është fakt që shoqëria shqiptare është në një krize të thellë morale, këtu nuk ka diskutim dhe se për këtë i gjithë faji është se jemi në një periudhë tranzicioni që doemos duhet kaluar. Me një shtet të “hajrit”, ekonomikisht stabil dhe një arsim të mirëfilltë, dhashtë Zotit një ditë do ta kalojmë edhe njëherë këtë barrierë goxha të madhe.

Qeveria aktuale po e shet Kosovën, marrëveshjet që po bëhen po e rëndojnë sovranitetin e saj, po e serbizojnë edhe më tutje veriun. Pakoja e Ahtisarit me gjithë ato të drejta “me bollëk” si i themi ne, nuk po u dalin serbëve dhe po u nevojitet diçka plus. Kjo është abnormale e patolerueshme, ne shqiptarët në Maqedoni me 25% të popullatës (zyrtarisht në numra, por më shumë në realitet) nuk gëzojmë aq të drejta, sa ai 5%-ësh minoritar, kolonizues i Kosovës. Vallë ne ishim ata që bëmë ETNOcid ndaj tyre, që po e paguajmë këtë denim kaq të rëndë ? Ne, që më së shumti pësuam, tash po e vuajmë dënimin e fajtorit. Jo, jo të dashur lexues, problemi qëndron aty se për hir të pushtetit, po copëtohet shteti. E vërtetë po del thënia se “demokracia, nënkupton kur dy të marrë mundin një të mençur me gishta, në kuvend”. Këtë mos e merrni sikur të jem kundër demkoracisë, por si një rezultat i asaj që vaj halli për ne kush është duke na përfaqësuar. Ata që gënjyen popullin, vodhën votën, tash japin pjesë, pjesë shtetin. 

Zëri kundërshtues, i fuqishëm që po i  reziston njëmijë e një të zezave të qeverisë, lëvizja Vetëvendosje, që vazhdon të jetë opozita e vetme në Kosovë, vazhdon të luftohet në shumë sfera që për mendimin tim është e padrejtë dhe jo morale. Deri më tash ata u akuzuan si anti-amerikan, (vizita e fundit e lëvizjes në SHBA dëshmoi të kundërtën), komunist e ateist (deklarata e liderit të lëvizjes dëshmoi poashtu të kundërtën) e shumë e shumë akuza tjera që nuk kanë të ndalur. Ata që po frikësohen me rritjen e paimagjinueshme sipas tyre të kësaj lëvizje, çdo hap të tyrin e konsiderojne si humbje votash. Dhunë të ushtruar, tentim për marrje me dhunë të pushtetit, ishin shpifjet e fundit që edhe më shumë forcon Vetëvendosjen si lëvizje politike. Në shumë raste ky subjekt vërtetoi që ajo që bën nuk është në interes të disa votave apo elektoratit, por në interes të gjithë votuesve, në interes të vet shqiptarëve. Shumë subjekte politike që në planprogramin e tyre kanë pasur bashkimin kombëtar, kanë dalur dhe janë shuar në këto troje. Vetëm Vetëvendosja i mbijetoi, i mbijetoi sepse nuk u thirrë në populizëm, folkorizëm. Janë të vetmit që bëjnë elaborimin e bashkimit në atë mënyrë që është e vështirë t’i kundërargumentohet. Reciprociteti, ridefinimi i marrëdhënieve me ndërkombëtarët, dhënia përparësi e prodhimeve vendore, ruajtja e pasurive shtetërore janë disa nga shtyllat kryesore, që shteti i Kosovës mund të “shërohet” nga sëmundja që po lëngon. Albini me bashkpunëtorët e tij shumë mirë po e mbrojnë atë TONËN, po e legjitimojnë veten për vitet e ardhshme dhe po i  bëjnë ballë cdo stuhie të mundshme. Vërtetë ia kemi lakmi, do kisha dashur që të kemi edhe ne këtu në Maqedoni një Albin që ta zgjon këtë rini të përgjumur e të shtypur nga të gjitha anët. Pasiviteti i rinisë po mbytë popullin, po i rehaton edhe më shumë politikanët. “Këshillat”; mos u përzi se je i ri, nuk i di këto punë, s’je askushi për të thënë diçka, çka të thojë “i madhi” ashtu është, ky botëkuptim po e vret demokracinë, jo rezistenca aktive ku si shembull kemi Vetëvendosjen.

Sa për fund si pikë referimi do të marrë të madhin Ukshin Hoti që në doktrinën e tij, ai sheh pavarsinë e Kosovës si një hap drejt bashkimit me Shqipërinë, drejtë realizimit jo të ëndrrave, por një të drejte që shqiptarëve historikisht i ka takuar. 

Uroj që “diagnoza” ime si një mjek në hapat e parë të formësimit, të mos jetë i gabueshëm, duke e shikuar veten në syrin e një mjeku të diplomuar, pas një kohe relativisht të gjatë, por “diagnozë” që vetëm se mund që t’i shtohej nesër një metodë më e mire dhe efikase për shërim sa më të shpejtë

Autori është student i mjekësisë së përgjithshme në universitetin Shën Kirili dhe Metodij në Shkup.

Panika e harrangopave nga rritja e Vetëvendosjes

Fisnik ISMAJLI

Është e qartë se rritja e vazhdueshme e Lëvizjes Vetëvendosje! po i brengos krejt "lojtarët" (lexo: harrangopat) e pushteteve të 14 vjetëve të fundit, që e stërvodhën vendin pa e kursye për asnji ditë të vetme.

Prandej as nuk po publikohen sondazhet e shumëta që po bahen kohëve të fundit, prej sikletit kur po e shohin rritjen e përkrahjes për këtë lëvizje. Tash koxha do muej, nuk ka ditë që nuk na tregon dikush se iu kanë afrue njerëz që bajnë hulumtime, me pyetjen "Për kë kishe votue, po të ishin mbajtë zgjedhjet sot?", por rezultatet, pos nji rasti rishtaz, edhe ata shumë konfuz, nuk po i publikon askush.

Kjo e spjegon mirë panikun e të gjitha subjekteve të tjera, të cilat, ashtu qysh u banë bashkë me e ratifikue marrëveshjen për të cilën Kosova ka me pague shumë shtrenjtë, nëse nuk ndryshon spektri politik shumë shpejt, ashtu edhe po bahen bashkë duke sulmue LVV-në, për me e mbulue aktin e tyne turpënues.

Qytetari i Kosovës s'është budallë, por thjesht, mbas tanë atyne vuejtjeve shumëvjeçare nëpër të cilat ka kalue, prej gëzimit se ma në fund e fitoi lirinë, ia dha rastin disa subjekteve me e udhëheqë vendin, duke i tolerue, gjithmonë duke thanë "Ma mirë me tandin, se qysh ishim ma herët."

Por, 14 vjet hajni, rrena, dallavere, vrasje, shantazhe, haraçe e tmerri ma vonë, me kulmin e marrisë kur u ratifikue marrëveshja, qytetari po e sheh se ia ka lanë vendin në dorë njerëzve të gabuem. Atyne që u thirrën në emën të luftës edhe i keqpërdorën tanë ata dëshmorë e heronj, deri te Adem Jashari, edhe atyne që u thirrën në emën të paqes edhe e keqpërdorën kontributin e tanë atyne intelektualëve, deri te Ibrahim Rugova.

Çmimin ma të naltë që Vetëvendosja e paguen është për sinqeritetin e saj. Kur nji shumicë rrencash e uzurpon Kuvendin për 14 vjet, e vërteta është armiku i tyne më i madh, sepse s'donë me u dalë të zezat në pah, të cilat janë shumë, e qytetari tashmë i ka kuptue gati të gjitha, shumë prej tyne të ekspozueme nga vetë Vetëvendosja.

E sot, në nji moment kur rrenat nuk po iu ecin ma, nuk habitem kur i shoh të tana partitë duke e sulmue të vetmen trohë shprese që e ka ky vend.

Me vite janë mundue me na barazue me ta. S'kanë mujtë. Me vite janë mundue me na fëlliqë sikur ta. S'kanë mujtë. Me vite janë mundue me na përça. S'kanë mujtë. Iu ka mbetë vetëm me u ba tetanë bashkë edhe me na sulmue, por s'kanë me mujtë, se qytetari e pa që, herën e fundit kur ata u banë bashkë, e falën Kosovën.

Më në fund, po shihet qartë e bardha dhe e zeza, e mira dhe e keqja, rrena edhe e vërteta. E qytetari i Kosovës po i çelë sytë, në nji moment kur e keqja po e jep shqelmin e saj të fundit.

Vëllezërit ortodoksë dhe marksistët myslimanë

Zeqirija IBRAHIMI

Le të ma falë Zoti nëse gaboj, por të krishterin e mirë e çmoj më shumë se myslimanin e keq. Nuk mundem të mbroj diçka vetëm pse është myslimane (e jo islame), po as ta injoroj një të mirë vetëm pse është e huaj (Alija Izetbegoviq).

Ndonëse sa herë që vendosi të shkruaj, më flet dilema se për kë duhet shkruar dhe cili është efekti i kësaj fjale. Përsëri vendosa të shkruaj, sipas meje, për ta pastruar një mjegullnajë që po na krijohet qëllimisht e tinëzisht dhe, sipas të tjerëve, që të krijojë edhe disa armiq nga ata që deri dje mbase më kanë marrë për mik.

Në Maqedoni, në regjionin e Rekës së Epërme të Gostivarit, ka jetuar dikur dhe vazhdon të jetojë edhe sot (megjithëse shumë pak për nga numri) komuniteti i vetëm i shqiptarëve të Maqedonisë që nuk janë myslimanë. Ashtu siç dihet, në Maqedoni shqiptarët në mbi 99 për qind janë të konfesionit islam: shqiptarë katolikë kanë mbetur vetëm disa familje, ndërsa fati i ortodoksëve shqiptarë ishte më i hidhur - ata janë tretur në maqedonas dhe gjatë gjysmëshekulli kanë pasur drojë ta shfaqin përkatësinë e tyre etnike.

Në mungesë të një përkrahjeje shtetërore nga Shqipëria (e cila nuk çanë kokë as sot për kiblën e shqiptarisë - Muzeun e Alfabetit në Manastir), si dhe pa përkrahje politike nga shqiptarët e tjerë të Maqedonisë, të cilët sa nga paragjykimet religjioze, po aq edhe nga mungesa e fuqisë për vete, i harruan vëllezërit e tyre të krishterë. Shqiptarët ortodoksë të Maqedonisë tashmë janë tjetërsuar dhe shumë pak prej tyre sot e kanë ruajtur gjuhën shqipe. Shumë pak prej tyre flasin shqip nëpër shtëpitë e tyre dhe shumë pak prej tyre janë të gatshëm t’i kthehen origjinës së tyre.

Kundruar kështu, fakti që sot po bëhen përpjekje që këtyre shqiptarëve t’u hapen dyert e rikthimit, qoftë përmes afirmimit të figurave të historisë së tyre, qoftë përmes angazhimeve të tjera, përbën një lajm të mirë. Madje, që ky rikthim i tyre në vatrën tonë të përbashkët të ishte i plotë, kujtoj se ka nevojë që atyre t’u mundësohet një kishë ortodokse me meshë shqipe, që nuk do të jetë as e Janullatosit, as e Stefanit, por që do të jetë si ajo e At Nikollës nga Elbasani, në mënyrë që ata dhe fëmijët e tyre të fillojnë të mbështillen rreth strumbullarit etnik, nga i cili janë shkëputur. Bile, nëse Nevzat Bejta e mban premtimin për këtë kishë, nuk do të hezitoja aspak që vet i pari të marr pjesë në përurimin e në meshën e parë shqipe të saj.

Ndërkaq, për neve qytetarëve të thjeshtë, që nuk kemi më shumë fuqi, mbetet detyrim që shqiptarët ortodoksë t’i pranojmë si vëllezër të një gjaku, si bashkëkombës me të cilët duhet bashkëpunuar dhe bashkëjetuar si me të gjithë shqiptarët e tjerë. Ata janë vëllezërit tanë ortodoksë shqiptarë.

Pasi që kemi sqaruar se kush janë vëllezërit tanë ortodoksë, të sqarojmë tash se kush janë marksistët tanë myslimanë. Ata janë disa shqiptarë deklarativisht myslimanë, madje edhe me emra profetësh të historisë islame, ndërsa veprimet i kanë krejt në kundërshtim me përkatësinë e tyre fetare zyrtare. Ata janë ata shqiptarë që rikthimin e shqiptarëve ortodoksë dëshirojnë ta shndërrojnë, së pari, në përfitim të tyre politik dhe, së dyti, në tjetërsim të identitetit religjioz të shqiptarëve të Maqedonisë.

Kur flasim për pikën e parë, do të duhet të themi se ata, duke i përdorë disa ortodoksë shqiptarë, përpiqen të na bindin se sa shumë kujdesen për shqiptarët, se atyre u dhimbset edhe fati i hidhur i shqiptarëve ortodoksë, që detyrimisht duhet të përkthehet se derti i tyre për mbrojtjen e shqiptarëve të Maqedonisë i ngjan jo më pak se dertit që kishte Ismail Qemali a Hasan Prishtina për shqiptarët. Nëse do të duhej t’u besonim përrallave të tyre, kjo do të thoshte se nëse ata i mbrojnë me aq përkushtim më pak se 1 për qind ortodoksët shqiptarë, i bie se janë të stërkujdesshëm për shqiptarët e tjerë myslimanë. E, se kjo nuk është kështu, për këtë kemi dhjetëra shembuj, ndërsa mjafton të kujtohet Burmalia, Ibni Pajko, xhamia e Manastirit, e të mos flasim për ofendimin e fyerjen publike pa asnjë pardon të myslimanëve shqiptarë të Maqedonisë nga disa hardhuca të afërt me partinë shqiptare në pushtet e shumë e shumë shembuj të tjerë, që flasin se ata i shohin shqiptarët ortodoksë jo si vëllezër në aspekt kombëtar, siç dua t’i shoh unë, por si mjet që u shërben për zgjatjen e pushtetit të tyre.

Në këtë mënyrë, ata e nxisin dekorimin e një shkrimtari, që thuhet se është ortodoks shqiptar, si akademik Mateja Matevski, i cili për hir të së vërtetës kurrë nuk ka pohuar se është shqiptar dhe kurrë nuk ka shkruar asnjë fjalë shqip, e lëre më ta ketë vuajtur përkatësinë e tij etnike, ndërkohë që i nëpërkëmbin e i lënë në harresë dhjetëra shkrimtarë, artistë e studiues shqiptarë në Maqedoni, që nga albanologët akademik Ali Aliu, e prof. Remzi Nesimi, shkrimtarët Murat Isaku, Abdylaziz Islami, Rexhep Zllatku, Xhabir Ahmeti, Shkëlzen Halimi, Kim Mehmeti, Nehas Sopaj, Halil Zendeli, Resul Shabani, po edhe më të rinjtë si Salajdin Salihi e Lindita Ahmeti, pastaj artistët Bajrush Mjaku e Refet Abazi... që gjithë që jetën i kanë shërbyer kulturës shqiptare në Maqedoni, madje duke e paguar edhe me çmim shumë të lartë këtë përkushtim për karrierën e tyre dhe të familjeve të tyre. Nga kjo del ashiqare se halli i marksistëve myslimanë, që perëndi e kanë Enver Hoxhën, nuk është te vëllezërit ortodoksë, por thjesht te mënyra e mbledhjes së kokrrës, që në gjuhën e marksizëm-leninizmit quhet agjitacion dhe propagandë.

Ndërkaq, në lidhje me pikën e dytë - tjetërsimin e identitetit religjioz të shqiptarëve të Maqedonisë - duhet theksuar atë që ndodhë me figurën e Josif Bagerit. Për hir të së vërtetës, Bageri ka qenë një rilindës që detyrimisht duhet afirmuar e respektuar si pjesëtar i ortodoksëve shqiptarë të Maqedonisë, por afirmimi i tij do të kishte kuptim vetëm pasi që të afirmoheshin dhjetëra rilindës e patriotë të tjerë shqiptarë, që e kanë paguar me jetë angazhimin e tyre politik e patriotik. Botimet e shumta për Bagerin, e sidomos vendosja e planifikuar e bustit të tij në sheshin e Shkupit, do të kishin kuptim dhe vlerë vetëm nëse ai do të ishte njëri nga të tjerët, si: vëllezërit Frashëri, Vehbi Dibra, Said Najdeni, Dervish Cara, Rexhep Voka, Ferhat Draga, Azem Morana, Gjon Serreçi, Sadedin Gjura, Hasan Bilalli, Mahmud Dumani, Halim Orana, Sulë Hotla, Xhemë Gostivari, Mefail Zajazi, Mehmet Gega etj.

Në mungesë të tyre e në prani të një prifti katolik, që po ashtu nuk e përfaqëson identitetin e shqiptarëve të Maqedonisë, dhe në prani të një ish-komunisti, që hiç më pak ka qenë pjesëmarrës, së paku pasiv, në zhdukjen e Azem Moranës me shokë, e të Agës Sulë, pra Nexhat Agollit, jepet mesazhi se identiteti i shqiptarëve të Maqedonisë paska qenë katolik - kjo përmes figurës së Pjetër Bogdanit - pastaj ortodoks përmes Josif Bagerit, dhe, në fund, komunist përmes figurës së Nexhat Agollit.

E, kur kjo përkthehet me gjuhë politike, i bie se Bogdani është përfaqësues i lidershipit të PDSH-së, Bageri është përfaqësues i lidershipit të BDI-së, ndërsa Nexhat Agolli simbolizon marksist-leninistët e sotëm të Maqedonisë, që sot shtiren si demokratë dhe, ndonëse e shajnë Zotin dhe i bëjnë sexhde Marksit, shtiren se i duan ortodoksët shqiptarë. Është ky një trinitet në të cilin është përjashtuar qëllimisht përfaqësimi i vërtetë i shqiptarit tipik të Maqedonisë. Është ky një trinitet që synon ta rrumbullakojë identitetin e shqiptarëve të Maqedonisë dhe përfundimisht ta thyejë identitetin e theksuar mysliman të këtyre shqiptarëve, i cili u është bërë halë në sy marksistëve të devotshëm myslimanë, duke e dëmtuar kështu jo vetëm trungun shqiptar të Maqedonisë, por duke nxitur edhe urrejtje ndërfetare me vëllezërit tanë ortodoksë. Një psikologji tipike staliniste: ose je si unë e me mua ose je kundër meje dhe prandaj kam të drejtë të konsideroj se hiç nuk je!

Idetë për "Shqipërinë e Madhe" dhe "Shqipërinë Natyrale- pengesa serioze për realizimin e aspiratave për bashkim kombëtar!

Bardhyl MAHMUTI

Reagimi im i datës 23 qershor 2013 i titulluar “Ideja e « Shqipërisë Natyrale » - konstruksion  « artificial» në funksion të manipulimit politik!” që ishte reagim ndaj shkrimit të Koço Danajt  të titulluar “Nuk do të ketë  «Shqipëri të Madhe» por do të ketë « Shqipërisë Natyrale » hasi në reagime të disa mbështetësve të  « Shqipërisë Natyrale » dhe të ithtarëve të « Shqipërisë Etnike».

Duke lexuar reagimet e tyre ndaj shkrimit tim fitohet përshtypja se ata ose nuk e kanë lexuar shkrimin tim ose nuk posedojnë kapacitetet e nevojshme teorike për të kuptuar një tekst të fushës së politologjisë. Shumica e atyre që nuk pajtohen me qasjen time përsërisin sintezën e  shkrimit të autores Vera Dushi, e cila  “ më rikujton se ideja e Shqipërisë Etnike është objektiv i programit gjithëkombëtar të Lidhjes së Prizrenit, që ka vazhduar edhe pas shthurjes së saj në shumë programe të lëvizjeve kombëtare, edhe gjatë dhe pas Luftës së Dytë Botërore, duke filluar nga LNDSH-ja deri të Fronti për Bashkim Kombëtar Shqiptar (FBKSH), tani Fronti Demokratik të Bashkimit Kombëtar (FDBK)”! ((http://www.albaniapress.com)

Që në fillim po theksoj se qëllim i këtij shkrimi nuk është të polemizoj me autor të njohur apo anonim por të shtroj argumentet, që sipas mendimit tim, mund t’i hyjnë në punë  veprimtarëve politik në realizimin e aspiratave tona kombëtare!

Trajtimi i termit “etni-etnik” paraqitet si domosdoshmëri për të kuptuar paqëndrueshmërinë e atyre që pretendojnë se “ideja e Shqipërisë Etnike është objektiv i programit gjithëkombëtar që nga Lidhja Shqiptare Prizrenit e deri më sot” dhe qartësimin e këtij nocioni teorik mund të na ndihmojë të jemi koherent ne mbështetje të kërkesave tona të ligjshme.

Etimologjia e termi “etnik” rrjedh nga greqishtja e vjetër (ἔθνος / ethnos ) që emërtonte një grupim njerëzish me institucione të përcaktuara keq, që ekzistonin para “polisit grek” dhe që konsideroheshin më inferior se organizimi politik i «Qytetit-shtet», si bashkësi me zakone dhe ligje të përcaktuara qartë. 

Kështu, “etnitë” konsideroheshin popullsi jashtë «Qytetit-shtet» , qofshin grek të pa civilizuar, qofshin barbarë! (Annamaria Rivera, « Ethnie-ethnicité », në veprën e  René Gallissot, Mondher Kilani, Annamaria Rivera, L’imbroglio ethnique, Botimi Payot, Lausanne, 2000, f.101-102). Ky term me konotacion negativ  do të riaktualizohet për herë të parë në vitin 1854 nga Joseph Arthour Gobineau në veprën e tij « Essai sur l’inégalités des races » (Ese për pabarazitë e racave) dhe në këtë vepër ky term ka kuptimin e « racës  njerëzore». Ndërsa, ky term do të gjejë përdorim më të shpeshtë pas botimit të veprës së Vacher de la Pourge « Les sélections sociales » (Selekcionimi shoqëror) i vitit 1896. 

Në këtë vepër « etnia » merr kuptimin e “fraksioneve të një popullsie homogjene për nga raca, që bashkëjetojnë me te dhe që përfundojnë të asimilohen si në aspektin gjuhësor ashtu edhe në atë kulturor” (Vepra e cituar f.102). Me një fjalë, të dy definicionet e nocionit “etni” ngërthejnë kuptimin e grupeve shoqërore pa struktura politike të përcaktuara qartë!

Më vonë, sidomos gjatë periudhës së krijimit të shteteve kombëtare, termi “grup etnik” do të përdoret për të dalluar kombet “e civilizuara” me struktura shtetërore nga popujt pa shtet dhe pa organizim politik. 

Aspirata politike e përpiluar në kohën e krijimit të shteteve në Ballkanin Perëndimor dhe e shtruar në Programin Politik të Lidhjes së Prizrenit është aspiratë e bashkimit të territoreve të ndara në katër vilajete administrative të Perandorisë Otomane në një shtet të pavarur. T’i  vishet ideja e « Shqipërisë Etnike»  programit të Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, pra t’i vishet një terminologjie jo adekuate dhe që nuk përdorej në atë kohë, është rezultat i mosnjohjes ose përpjekje e manipulimit.    

E drejta e popujve për vetëvendosje është një ndër parimet e të drejtës ndërkombëtare mbi bazën e të cilës janë mbështetur aspiratat e popujve që të jetojnë të lirë e të pavarur dhe të jenë sovran në territorin e vet për të përcaktuar format dhe modalitetet e regjimeve politike. Po e theksoj për ata që nuk duan të kuptojnë: parim i të drejtës ndërkombëtare është e drejta e popujve për vetëvendosje jo e drejta e etnive për vetëvendosje! Përkundër kësaj të drejte  të normativizuar në të drejtën ndërkombëtare realizimi praktik kërkon mobilizim të gjithanshëm dhe mbështetje të fuqishme. Kush ka nevojë të koklavitë kërkesat tona duke i shtuar atribute që nuk kanë as bazë shkencore e as përkrahje politike? 

Atyre që në akuzat kundër meje interpretojnë shkrimin tim “si përpjekje për të ndalur procesin e ribashkimit të kombit shqiptar në një shtet të vetëm kombëtar!” u them se bashkimi kombëtar nuk ka nevojë për atributet “ e mëdha”, “etnike” dhe “natyrale”  por ka nevojë për  veprime të koordinuara dhe të gjithanshme për ndryshimin e raportit të forcave për t’i dhënë forcën e nevojshme kërkesave tona legjitime!

T’i shtosh atributet: «  e madhe», «  etnike» dhe « natyrale »  kërkesës legjitime të shqiptarëve që të jetojnë në një shtet të bashkuar nuk e ndihmon realizimin e aspiratave tona shekullore. Përkundrazi, në këtë mënyrë u bëhet shërbim qarqeve që nuk ia duan të mirën shqiptarëve.

Si ta lexosh Shqipërinë e heshtur?

Veton SURROI

Në një shkrim autorial botuar sot në Koha Ditore, publicisti, letrari e drejtori i Klubit për Politikë të Jashtme Veton Surroi shkruan: 

Edhe unë jam njëri prej listës tashmë bukur të gjatë të njerëzve të shkrimit a të folurit publik që prisnin se do të ndodhë rotacioni politik në Shqipëri, por jo në përmasat e rezultateve zgjedhore. Sipas deklarimit të prijësve të së majtës, as ata nuk kanë pritur një rezultat të këtillë. 

Nëse është kështu, ekziston një shpërputhje në analizë, mes pritshmërisë së atyre që i lexojnë shenjat e publikut dhe pritshmërisë së vetë publikut. Shqipëria që fliste para zgjedhjeve ishte ndryshe prej Shqipërisë së heshtur, asaj që votoi. Po përpiqem, në shtatë pika, të interpretoj zërin e Shqipërisë së heshtur, një kuptim krejtësisht individual që mendoj se mund t’i hyjë në shërbim qeverisjes së re.

1. Një votë jo domosdoshmërish “për”

Pika më mobilizuese e këtyre zgjedhjeve nuk ka qenë programi i PS-së për “Rilindje”, por thirrja që “katragjyshi të ikë në pension”. Këto zgjedhje, shikuar kështu, kanë pasur si prioritet largimin e Berishës dhe brenda këtij prioriteti votuesi është siguruar nga mesazhi i një poli të majtë të bashkuar, e të determinuar që Berishën ta zbresë nga pushteti.

Shqipëria e heshtur, e dalë në zgjedhje, ka manifestuar votën e saj kundër Berishës, por kjo votë kundër nuk duhet të interpretohet domosdoshmërish dhe njëkohësisht si votë “për” dhe e pakusht për polin e majtë. 

Pra, kemi me një “regime change”, rrëzim regjimi, me votë. Mësimi numër një për qeverinë: kjo votë nuk ishte e zakonshme, por në formë plebishitare tregoi se çfarë nuk do në qeverisje. Mësimi numër dy: si të shndërrohet në program qeverisës “për” ajo që ishte votë “kundër” (Berishës).

2. “Kapitalizmi i dirigjuar”

Vota masovike “kundër” Berishës ishte votë kundër autoritarizmit të tij. Në tetë vitet e fundit, pas një faze të konsolidimit të një shkapërderdhje të trashëguar qeverisjeje nga socialistët, pushteti i PD-së manifestoi apetit të pangopshëm kontrolli të jetës me instrumentet autoritare të kufizimit të të drejtave.

Në jetën politike, pushteti i Kryeministrit në largim u përpoq, me sukses, që të vërë kontrollin (personal) mbi segmente të rëndësishme të sundimit të ligjit, të tëhollojë deri në padukje ndarjen e pushteteve dhe të përdorë, pa hezitim, dhunë deri në vrasje, ndaj atyre që i konsideronte si rrezik për të.

U replikua, në jetën ekonomike, tendenca për monopolizim të pushtetit. Ekonomia e vendit qe gjithnjë e më pak hapësirë për konkurrencë të lirë, e gjithnjë e më shumë një strukturim i qartë i një rrjeti klientelist. Një autokraci në qeverisje u komplimentua, në ekonomi, nga një kapitalizëm i dirigjuar, duke e ushqyer njëri-tjetrin.

Mësimi numër tre për qeverinë: Programi “për” është program i krijimit të lirive politike dhe ekonomike, si dhe ai i ndarjes së pushteteve. Ky mësim i thjeshtë ka një sfidë ca më të ndërlikuar: Si të bëhet krijimi i hapësirave të lirisë, duke mos e bërë zëvendësimin mekanik të pushtetit (prej atij blu në atë rozë)?

Çfarë zgjidhjesh, që të mos jenë vetëm të një poli politik, do bërë për presidentin, prokurorin, shefin e SHISH-it? Si të bëhet demonopolizimi i një rrjeti klientelist në biznes e të mos ndërtohet një tjetër, me ngjyrë rozë?

Si të mos e përsërisin të kaluarën e tyre partnerët e koalicionit që do të vijë në pushtet, sepse as precedenca e tyre nuk është edhe gjithaq shndritëse?

3. Si të quhet revolucioni?

Edi Rama e barasvlerësoi rezultatin e këtyre zgjedhjeve me ato të vitit 1992, kur u rrëzua pushteti i simbolizuar nga Ramiz Alia. Ky vlerësim mund të jetë i saktë nëse gjërat marrin emrin e tyre të vërtetë. Asokohe, u bë një revolucion me votë, dhe iu dha fund komunizmit. Këso here mund të ndodhë që u bë revolucioni me votë dhe se po i jepet fund postkomunizmit.

Por, jo domosdoshmërish. Poli fitues i së majtës ka mundësinë që këtë moment ta identifikojë vetëm si rotacion politik, të merret me sanimin e pasojave të qeverisjes së kaluar dhe pas tre vjetësh ta zërë veten duke u përgatitur për zgjedhje të reja. Nëse e bën vetëm këtë, gjasat janë të vogla për transformim cilësor në sistemin e funksionimit të vendit.

Por, poli fitues mund ta identifikojë zërin e Shqipërisë së heshtur, që doli në votë, si zërin e një revolucioni, i cili do që në fund të katërvjeçarit të qeverisjes socialiste ta shohë një vend që vlerëson se tranzicionit i erdhi fundi. Se jemi normalë. Se, në fjalët e parullës së parë revolucionare të vitit 1991, jemi si e gjithë Europa.

Nëse është kjo rruga që përzgjidhet, atëherë qeverisja e ardhshme ka para vetes dy korniza të të njëjtit program qeverisës. E para është konsolidimi i shtetit dhe e dyta është nxjerrja e tij prej tranzicionit.

Rreziku permanent në këtë rrugë është që konsolidimi të marrë tërë energjitë, që në shtator qeveria e re të gdhijë me njohurinë se e ka arkën bosh, administratën të politizuar (e të frikësuar për shkak të këtij fakti) dhe listën e gjatë të institucioneve që duhej të ishin të pavarura e që duhet sanuar.

Rreziku i njëllojtë e permanent, është që “fundi i tranzicionit” të identifikohet me marrjen e statusit të kandidatit për anëtarësim në BE dhe që vendi, me arkën bosh, me institucione të partizuara e disfunksionale, me një listë të gjatë pasojash që duhen sanuar nga qeverisja e kaluar të shpresojë se do të ndodhë edhe një “miracle of democracy” dhe se gjendja do të ndryshojë në vend falë ndërhyrjes së negociateve të BE-së. Mësimi numër katër për qeverinë: Përcaktimi i cakut konceptual (historik) që duhet të arrihet në fund të mandatit.

4. Pritshmëria (versioni i parë): Njëqind ditë vetmi

Konsolidimi i shtetit do të kërkojë shenjat e prekshme: vota e Shqipërisë së heshtur kundër qeverisjes Berisha pret që pas ndëshkimit me vota, një verdikt moral, të pasohet nga një verdikt administrativ-ligjor.

Do të kërkohet sanksionimi ligjor në hapësirën e krijuar nga fshirja e linjave ndarëse të pushteteve. Aty ku janë ngushtuar liritë politike, përfshirë edhe vrasjet e 21 janarit, tash do të kërkohet që dënimi moral i votës të përcillet me proces tjetër dënimi.

Aty ku janë ngushtuar liritë ekonomike, përfshirë tenderët dhe koncesionet, do të kërkohet jo vetëm vendosja e konkurrencës së lirë, por edhe ndëshkimi për monopolet joligjore të së kaluarës.

Njëqind ditët e para do të jenë kyçe për të treguar thellësinë dhe shpejtësinë e ndryshimeve që mund t’i sjellë qeverisja e re. Në njëqind ditët e para, pritshmëria për ndryshime dhe përkrahja për to është po aq plebishitare sa ishte edhe vota “kundër” në zgjedhjet e 23 qershorit. Të gjitha ato që mund të bëhen brenda 100 ditëve të para janë pakrahasimisht më të lehta se sa pas tyre.

Mësimi numër pesë për qeverinë është i rëndë: Si ta përkthejë pritshmërinë për ndëshkimin administrativ-ligjor të regjimit të kaluar në kuadër të një projekti më të gjerë të vendosjes së sundimit të ligjit?

5. Pritshmëria (versioni i dytë): Njëqind ditë vetmi

Vota e Shqipërisë së heshtur kundër autokracisë së Berishës ka qenë edhe vota kundër shpërfilljes që ia ka bërë Berisha opozitës. Tashmë, kur ndërrojnë rolet, qeverisja e re, posaçërisht me numrat impresivë që i ka në Kuvend, duhet të ketë një kujdes të veçantë për opozitën.

Shqipëria ka nevojë që të mos jetë vendi ku fituesi në zgjedhje i fiton të gjitha dhe humbësi i humb të gjitha. Qeverisjes së re i nevojitet që konsolidimi i shtetit të mos përjetohet si “ndjekje shtrigash” të PD-së.

Qeverisjes së re, gjithashtu, i nevojitet opozita për të ndërtuar një vizion unik europian të vendit, një konsensus që do të lehtësonte rrugën integruese të Shqipërisë brenda BE-së.

Që të dyja këto duhet të demonstrohen në 100 ditët e para të qeverisjes së saj. Nëse nuk bëhen në 100 ditët e para, qeverisja e re mund të ballafaqohet me një opozitë të frikësuar, të vendosur në transhetë e mbrojtjes fizike.

Mësimi numër gjashtë: Pushteti i ri duhet të ofrojë platformë unifikuese për të ardhmen europiane të Shqipërisë, me opozitën si hisedare në të.

6. Mallkimi i iPad-it

Sali Berisha përpiqej të tregonte ecjen e tij bashkëkohëse duke mbajtur gjithnjë me vete iPad dhe duke e lavdëruar “Facebook”-un si njërën prej çudive të reja botërore. Së bashku me rrugët (të Kombit dhe të tjera të asfaltuara), Berisha ia atribuonte depërtimin e internetit në Shqipëri qeverisjes së tij.

IPad-i, “Facebook”-u dhe rrugët e hapura (së bashku me liberalizimin e vizave) janë shenja të globalizimit të qytetarëve të Shqipërisë. Globalizimi filloi me emigrantët e atëhershëm dhe potencialë që para njëzet vjetëve votuan fundin e komunizmit. Një gjeneratë e tërë të rinjsh, të rritur në sajë të një ekonomie që e ndërtuan emigrantët me paratë e dërguara prapa, votuan fundin e postkomunizmit.

Fëmijët e lindur dhe rritur në tranzicion janë ata që sollën ndryshimin në zgjedhjet e 23 qershorit. “Facebook”-u dhe interneti, së bashku me rrugët dhe liberalizimin e vizave, ndikuan në formë vendimtare, por jo ashtu siç besonte Berisha. Të hapur drejt botës si kurrë më parë, këta të rinj nuk mund të pranonin formën e një pushteti që po mbyllej gjithnjë e më shumë brenda vetes, madje deri në kufijtë e ngushtë familjarë.

Mësimi numër shtatë për qeverinë: Vendi ka një cilësi të re votuesish, aso që nuk u mashtruan me parulla për mirëqenie nga ana e Berishës. Por, aso që nuk do të mashtrohen as me parullat post-Berishiste.

7. Një provim i dhënë pjekurie

Shpërputhja më e madhe mes të shkruarit e të folurit publik për Shqipërinë dhe Shqipërisë së heshtur u pa më 24, 25 dhe ditët e tjera të fundqershorit.

Vendi përjetoi zgjedhjet e para të pranueshme nga të gjithë, pas atyre të parave, organizuar (paradoksalisht) nga pushteti i Ramiz Alisë. Kthesa dramatike në vota nuk u reflektua në rrugë. Të dyja polet garuese e morën situatën e re me një sens përgjegjësie.

Në javën e fundit të qershorit, të gjithë ata që flasin dhe shkruajnë publikisht për Shqipërinë e gjetën veten duke hulumtuar kodet e fshehura që i kishte shqiptuar Shqipëria e heshtur në ditën e zgjedhjeve. Por, në shumicë, të gjithë ata që flasin e shkruajnë ende nuk po mund të akomodohen me një realitet të ri: aftësinë e vendit që të përjetojë me normalitet garën elektorale.

Mësimi numër tetë për qeverinë: Shqipëria e heshtur është më e pjekur se ç’është përshkruar. Ky është një moment unikal, një kornizë e thellë pozitive veprimi për cilëndo qeveri, si kjo e ardhmja, që duhet të jetë po aq normale sa ç’është trupi elektoral që e solli në pushtet.