Cikël poetik nga Meri Lalaj

Simetrike

Çdo ditë

Çdo natë

poetët

dhe të marrët

e qytetit tim

enden fillikat.

Letër Flora Brovinës

E dashur Florë!

Kam shtruar tryezën:

koran Poradeci,

fërlik Dukagjini,

verë Gjirokastre,

ballokum Elbasani,

mollë Korçe

e po të pres.

Unë

nuk mund të vdes

pa folur gjerë e gjatë

me ty.

Ti, motër,

si mund të vdesësh

pa m`i rrëfyer të gjitha.

Eja, Florë!

Tryeza e shtruar të pret,

të pret, të pret…

Tiranë, 01.02.2000

Kuajt

(Brezit tim)

Ne mbetëm ca kuaj të plakur,

Kuaj gërdallë

I ngrysim ditë netët në të errët

Në stallë.

Na iku jeta poshtë e lart

Vërdallë.

Zemrat rrethuar me mure

Tërë jetën me mure ndarë:

Mure të lartë betoni,

Mure të sheshtë ujorë,

Mure me tela elektrikë,

Mure drejt qiellit si thikë.

E ne për të takuar dorën

E shokut, mikut, motrës

Përgjakëm gishtërinjtë.

Liqeni im i bukur i ndarë.

Rrëzohen aty këtu ca mure

Por lartohen të tjerë

Mure me emra të dashur

Të zhdukur a të vrarë.

Muri që ndan Mitrovicën

Kalon përmes zemrës sime.

Në Preshevë s`kam qenë kurrë

Për atje më ndan një mur…

Dhe zemrës i ve një gur.

Vushtrri, 2001

Etyd vjeshte

Liqeni përplas dallgët

me shkumë.

Në krye të rrugës: polici.

Në fund të rrugës: unë.

Mes nesh: era e akullt.

Qyteti im po fle gjumë.

1985-2005

Gjethe vjeshte

Gjethe vjeshte të allta, të verdha,

të ylberta fluturonin përreth meje

shkollares me gërsheta

e fjongo të bardha.

Nuk mund t`i shkelja e i mblidhja

me kujdes copëzat e lumturisë sime

një e nga një i vendosja

nëpër libra.

E ato gjethe të allta, të verdha, të ylberta

do të më ndiqnin pas tërë jetën.

Nuk e dija se veç aty pat kuptim lumturia,

e tani nga larg tërë mall më përshëndet

me dorën e vogël të bardhë fëmijëria…

Fëmijëria ime për çudi aq e kaltër

mbetur tutje nëpër qiej të largët

ndërsa unë përjetësisht mbetur

një gjethe fluturake e verdhë vjeshte.

Vjeshtë 2003

Lisi plak

Lisi plak nuk i rrëzoi fletët

ai si burrë i moçëm i ndershëm

mbetur përjetësisht i gjelbër

tundur e shkundur fort

prej erërave të vjeshtës

nuk mund të zhvishej krejt

në sytë e të tjerëve.

Rrotull tij mështeknat tërë naze

fiu e fiu e fiu hidhnin valle

nën tingujt e lehtë të vjeshtës

supezhveshur, kërthizëzbuluar

tamam posi vajzat tiranase

tek “Blloku” ndaj të perënduar.

Veç ai lisi plak gjetheshumë

ngaherë i blertë fërgëllon

dhe me vete mërmërin:

“Ç`më dogji malli për rininë!”

27 shtator 2005

Tek Bar-Kafe “Lux”

Të ulur ngeshëm nën tendat

Pijmë kafe. Bëjmë llafe.

Mbllaçisim mendimet.

Ripërtypim fjalët

e vjeshtës së shkuar.

Dhe presim me durim

për ndonjë frymëzim…

28.09.2005

Trau i kufirit

Ky tra kaq kërcënues

nën këtë diell përvëlues

e tmerrshme pengesë

ma ndan trupin mes-për-mes!

Ky tra pa fund pa anë,

këtu në Qaf-Thanë.

Ky tra indiferent për tmerr

frymën ma ndal, ma merr…

Këtu tek ky tra në kufi

jam veç një numër, s`jam njeri…

edhe ky i rrepti doganier

më kontrollon, më çjerr…

Në truallin tim tra!

Më thoni s`është hata!

Në tokën time tra!

Më thoni s`është hata!

Mjafton veç të hedh një hap

e vrik mbërrij në shtëpi,

do nisem t`ia shkel me vrap

le të më shtien me breshëri…

Qaf-Thanë, 06.06.1999

Nga Entela Binjaku : Dy fjalë për Elvin...

Ai pëlqen Pablo Nerudën, njeh mirë  7 gjuhë të ndryshme, ekipi i tij i zemrës është  Milani,  i pëlqen  shumë Roma është njohës shumë i mirë i historisë, mendon se “dashuria bën mirë gjithmonë”.

Kështu e njoh unë Elvi Sidherin, një ndër miqtë më të mirë të “Zemrës Shqiptare” dhe nga redaktorët më aktivë. Shkrimet e tij janë një dëshmi e informacionit të gjerë, aftësisë përpunuese të tij, reflektimeve  të guximshme, humorit simpatik dhe të vërtetave shpotitëse.

Por romani i tij me titullin “Emigrantja” ishte një befasi e vërtetë! Dhe një emocion i bukur që të dhuron surpriza.. Një  punim voluminoz, mbi 400 faqe, shkruar me kohë në mendjen e tij, por që prej disa ditësh kemi mundësinë të prezantohemi me të.

Sot jam e kënaqur që  lajmin për botimin e romanit të Elvi Sidherit ta përcjell edhe  për mijra lexuesit e zemrës shqiptare.

Me dëshirën e madhe për të ftuar të gjithë lexuesit t´i bashkohen leximit të këtij romani, dhe më urimin për një rrugë të gjatë dhe të mbarë Elvit në krijimtarinë e tij, i përcjell urimet më të mira edhe nga ana e redaksisë së revistës.

Më poshtë do të gjeni edhe një prezantim të  shkurtër që Elvi ka përgatitur për lexuesit e tij të “Zemrës Shqiptare”.

Nuk mund të shkruaja më mirë se ai vetë.

“Është një libër që siç ndodh me çdokënd që merr përsipër të shkruajë diçka, posedon vetë shpirtin e autorit (timin) përbrenda dhe do dëshiroja që kjo gjë të përçohej edhe tek lexuesi eventualisht. Flet nëpërmjet personazheve, vendeve, situatave, njerëzve dhe ngjarjeve për përvoja unike sa edhe të kujtdo që ka provuar emigrimin pas viteve 90-të, një fenomen i cili ka shenjuar zhvillimin psiko-social-ekonomik të Shqipërisë gjatë këtyre dy dhjetëvjeçarëve, por që për "habi" të veçantë nuk përmendet nga askush, sikur fare të mos kishte ndodhur realisht, sikur 1 milion e gjysëm shqiptarë mos të kishin emigruar nëpër Europë e botë, 800 mijë prej tyre në jug të vendit tonë,pra në Greqi. ...Dhe sikur jeta dhe kontributi i tyre t'ia vlente të përmendej vetëm për kontrabandistë, krim të organizuar apo për votat e zgjedhjeve, për lekët që çojnë rregullisht pranë familjeve të tyre dhe ekonomisë së vendit dhe për festa, Pashkë, Vit i Ri e Krishtlindje kur vijnë dhe i vonojnë kufinjve. Të tjerat po ua lë juve t'i zbuloni".