MOS IKNI NGA TOKA MËMË

  Dr.  Zef mulaj  /Poet/

     mulajzef@libero.it

MOS  IKNI   NGA TOKA   MËMË

Në Kosovë, qindra qytetarë po përpiqen çdo natë të sigurojnë një vend në një nga autobusët që udhëtojnë për në Serbi, prej nga pastaj në rrugë të paligjshme synojnë një jete më të mirë në vende të Evropës Perëndimore. Me mijëra persona e kanë lënë vendin vetëm gjatë muajve të fundit dhe lëvizjet e tilla për shumë njerëz janë shenjë e pakënaqësive në rritje me udhëheqjen politike të shtetit më të ri e më të varfër të Evropës./Zeri i amerikes/

MOS IK NGA TOKA MËMË

Edhe të varfrit në tokën mëmë

Sytë i shohin kaltërsi e shpresë

Në buzëqeshje pikon shije nëne

Aromë e saj të mbanë gjallë 

Që është themel i gurit të parë 

Aty ndien lumturinë që jeton

E larg ndien heshtjen e vdekjes 

Pa erën e tokës që të mbulon

Në tokën mëmë është trupi 

Me gjymtyrë me fruta dashurie 

Toka e mbetur djerrë të mallkon

Dhe kur je larg saj të quan tradhtar

Aty është thesari i vjetër e i ri

Mos ik nga toka Mëmë
Ajo është gjaku i brezave

Gjermania po i mbanë azilkërkuesit në kampet e nazistëve

Gjermania është një nga destinacionet më të kërkuara nga emigrantët. Por, kohët e fundit, ajo që shihet si toka e premtuar për shumë njerëz, ka shtrënguar procedurat për pranimin e azilkërkuesve.
Ditën e martë bota përkujtoi 70-vjetorin e çlirimit të kampit nazist të përqendrimit, Auschwitz. Po në të njëjtën ditë, qyteti gjerman i Augsburgut vendosi që të kthejë një tjetër ish-kamp përqendrimi të Hitlerit, Dakaun, në një ndërtesë për të strehuar refugjatët.
Këta persona, emrat e të cilëve janë të shënuara nëpër lista, rrëfejnë se jetesa në këto kampe është shumë e vështirë, thuajse e pamundur. Disa zyrtarë gjermanë e kanë dënuar këtë politikë, duke thënë se autoritetet përkatëse po tregohen të pandjeshëm ndaj azilkërkuesve, për vetë historinë e dhimbshme që këto kampe qëndrimi përfaqësojnë.
Sipas të dhënave të fundit të përpunuara nga Organizata e Kombeve të Bashkuara, gjatë dy dekadave të fundit, Gjermania rezulton me numrin më të madh të azilkërkuesve në të gjithë botën.
Një në pesë persona që vijnë në Gjermani për të qëndruar janë nga Siria, Kosova, Serbia ose Afganistani.
Dakau nuk është i vetmi ish-kamp përqendrimi që përdoret për të strehuar numrin në rritje të azilkërkuesve. Edhe në disa qytete të tjera, për të përballuar numrin në rritje të azilkërkuesve, kryetarët e komunave janë duke përdorur forma alternative, si magazinat bosh apo kazermat ushtarake.
Në javët e fundit, lëvizja anti-myslimane Pegida, që trumbeton politika raciste, ka fituar mbështetje veçanërisht në Gjermani lindore, ku ndër qëllimet e tyre janë krijimi i një ligji të ri për emigracionit, i cili do ta vështirësojë akoma edhe më shumë depërtimin e azilkërkuesve në Gjermani.

Pëllumb Xhufi:Grekët s'kanë heronj, ne ua shpallëm pavarësinë

Skënderbeu mund të jetë grek, aq sa ç'mund të jetë shqiptar, Eleuther Venizellosi". Kështu u përgjigjet deklaratave të artisë ultranacionaliste greke, "Agimi i Artë", historiani i njohur Pëllumb Xhufi.
Në një prononcim për "Gazeta Shqiptare", profesori thotë se deklaratat e drunjta të "Agimit të Artë" nuk do të meritonin asnjë vëmendje, nëse nuk do të shprehnin një shqetësim real të nacionalizmit grek dhe të historiografisë nacionaliste greke. Kjo forcë politike ultra-nacionaliste përmes një shkrimi në faqen zyrtare, shprehej se shqiptarët nderojnë si hero kombëtar një grek, Jorgo Kastriotin, i cili zhvilloi një luftë të ortodoksisë kundër turqve, për të mbajtur të lirë rajonin. Në shkrim shtohej gjithashtu se shqiptarët përdorin në mënyrë të padrejtë flamurin e Perandorisë Bizantine si flamur kombëtar dhe nënvizonin se Epiri ishte grek.
Reagimi i "Agimit të Artë" erdhi pas deklaratave të pak ditëve më parë të kreut të marrëdhënieve me Jashtë në partinë Aleanca Kuqezi, Lisen Bashkurti, i cili foli pas një tjetër fyerjeje ndaj shqiptarëve. Paralajmërimit që Bashkurti u bëri këtyre ekstremistëve nëse shkelin në territorin tonë, duke iu kujtuar betejën e Lëkursit në fillim të shekullit

Por, cilësimi si grek i Skënderbeut, për historianin e njohur Pëllumb Xhufi, ka tjetër domethënie. "Fakti është se historia e ka lënë Greqinë pa heronj e pa vepra heroike. Në 500 vjetët e sundimit osman, në Greqi nuk arrin të shquash një lëvizje, një kryengritje çlirimtare, si përkundrazi ndodhi me shqiptarët gjatë shekujve XIV-XIX", vëreni ai.
Nga ana tjetër, profesori vëren se "fakti që aktorët kryesorë të kryengritjes së vitit 1821 dhe të çlirimit të Greqisë ishin shqiptarët, Ali Pashë Tepelena, Marko Boçari, Miauli, Ali Farmaqi, Kollokotroni, Odise Andruco, Bubulina, etj., nuk mundej të përtypej lehtë". Sipas Xhufit, është pikërisht për këtë arsye që historiografia dhe politika greke bënë gjithçka për t'i 'adaptuar' e për t'i paraqitur ata si grekë.

"Madje qysh në shekullin XIX, ndonjë ideolog i 'megali-idesë' shkoi më tutje: duke ndjerë si frustrim kombëtar boshllëkun në histori, e në heronj për Mesjetën greke, mendoi të 'rrëmbejë' edhe Skënderbeun", shton ai, duke theksuar kështu, se cilësimet mbi heroin janë krejt të hershme. Për Pëllumb Xhufin, njohës i mirë dhe autor i disa librave për këtë periudhë historike, "Agimi i Artë" nuk bën gjë tjetër veç shkel në rrugë të perënduara.
"Askush në Evropë e Amerikë nuk ua ka vënë veshin kllapive të tilla. Madje edhe në vetë Greqinë, brenda dhe jashtë botës akademike po shtohen gjithnjë e më shumë zërat, që denoncojnë nervin nacionalist e shovinist të historiografisë e të vetë politikës greke", nënvizon ai. Në fund, ai këshillon që "ndaj këtyre duhet të tregohemi (dhe duhet të tregoheni edhe ju gazetarët) të vëmendshëm dhe jo ndaj kakarisjeve të sorrave të 'Agimit të perënduar'".

Çamëria, dikur ku flitej dhe këndohej vetëm shqip

Një impresion i veçantë, një shqetësim dhe pikëllim mbizotëron kur të qëndrosh në Çamëri, dhe në ato vendbanime ku gjithçka ‘shqip’ apo ‘shqiptare’ ndalohet dhe dënohet.

Nga Beqir Sina 


Rrugëtimi në këtë krahinë, të pushtuar nga grekët dhe greqizmat ka groposur thellë elementin shqiptar, apo të ashtuquajtur arvanitas në këtë zonë, që dikur shquhej si zonë e një populli punëtor në tokat pjellore, tokat me trashëgimi të pasur historike dhe kulturore si dhe një zonë ku ka një pasuri dhe laramani të traditave shqiptare si veshjet, vallet, doket e zakonet e ndryshme popullore dhe kulturore.
Gjatë vizitës time në fshatrat e Çamërisë, më bëri shumë përshtypje se qendrat kryesore, qyteteve të cilat janë të "rreshtuara" për rreth kufirit, por edhe pak më në thellësi, të Greqisë veriperëndimore, janë të rrethuara nga fshatra me emra krejt shqiptarë. Aty thuhet se në shtëpi të vjetrit flasin ende shqip, ndërsa ti je vizitor dhe të bie që veshi të dëgjon të flitet shqip, aty të duket vetja se je në ndonjë zonë të jugut të Shqipërisë.
Këto janë qytetet dikur shqiptare të tilla si : Gumenica, e cila ishte e rrethuar nga emra fshatrash shqiptarë, nga Dushku, Grikohori, Salicaj, sikurse është dhe Paramithia, me Globoçarin, Skupica, Sharati, ndërsa Margëlliçi është i rrethuara nga Luarati, Karbunari, dhe Margariti, kurse Filati, nga Shqetaqri, Spatari, dhe Çifligu, Janina nga Koska dhe deri tek një shesh me varrin e Ali Pashë Tepelenës, dhe kështu me radhë vjen Preveza, por edhe Arta e cila ka në mes të saj Kalanë e Artës e ndërtuar sipas stilit iliro-dardan në shekullin e 13-të, ku një urë e lashtë është përmbi lumë është e ndërtuar si urat e lashtësisë në Shqipëri, ajo e Mesit në Shkodër apo ajo Ura e Hijes së Metës në Gjakovë.

Në ndërkohë të vizitosh cilindo nga këto fshatra, të Greqisë veriperëndimore, kur bie darka dhe burrat e fshatit mblidhen në kafenetë, dëgjon se shumë të moshuar flasin në mes vetit vetëm gjuhën arvanite-arbërore, pra një shqipe kjo, karakteristike, e kësaj zone - një shqipe që është mjaft e ngjashme me atë të shqiptarëve të vjetër nga këto zona, shqipe, që ka mbetur ashtu “gjysma – gjysma” e pa ruajtur dhe e pa  kultivuar, nga këta banorë bujarë dhe fisnik.
Por se ngaqë largimi i shqiptarëve por edhe asimilimi i “detyrueshëm” i tyre, sidomos nga politika ultranacionaliste greke, e ndjekur në mes shekullin e 20-të, ndaj popullsisë autoktone shqiptare duke përfituar edhe prej sundimit komunist në Shqipëri, ka bërë atë që në këto zona të mos gjesh më "shqiptarë", sado që mund t'i kërkosh të bisedosh me ata të mos origjinën e tyre,
Mbasi për fat të keq edhe ndonjë që ka mbetur, ka frikë të fasë shqip dhe të paraqitet si shqiptarë, kjo ka ardhur ngaqë nga kësaj popullsie është ushtruar represion madh dhe ka "një persekutim" të fshehtë që të kujton kohën e përndjekjes në Shqipëri.


Aq sa duhet thënë se në çdo fshat të kësaj zone gjen shumë pak për të mos thënë aspak, shqiptarë sidomos atyre  të fesë myslimane, të cilët ishin Çamët. Por, edhe Shqiptarët ortodoks që janë banorët e kësaj zone, dhe kanë marrë tokat dhe pronat në përdorim dhe jo me tapi, nuk “pranojnë” në asnjë mënyrë të flasin shqip. Bile, kur ti i afrohesh ndonjërit prej tyre dhe i flet shqip ata të largohen gjithë frikë, njësojë si në kohën e regjimit komunist në Shqipëri. kur çamët kishin frikë të deklaroheshin se ishin nga Çamëria.
Një grua shqiptare, nga zonat e jugut të Shqipërisë, e cila punonte në një familje të këtyre fshatrave( emrin dhe fshatin nuk e tregojë sepse ajo i trembej "rrezikut" që sillte) më tregojë se në fikun e shtëpisë, ku ajo ishte e punësuar, kishte gjetur në një pllakë dërrase të gdhendura emrat e një çifti shqiptar mysliman - çamë.
Por, sipas studiuesve të çështjes Çame, thuhet se :”Arvanitët ortodoks dhe arvanitët myslimanë (çamët), përbëjnë në vetvete një popull me një origjinë të përbashkët - Pellazgët e lashtë që i bie se  janë shqiptarët e sotëm” thonë ata.
Të cilët kan gjuhën dhe kulturën e arvanitëve - shqiptarë, por që ekzistenca e këtij populli të harruar dhe e lënë pas dore në drejtim të trashëgimisë së tyre, si nga sundimi gjysmë shekullor i Enver Hoxhës, dhe atë që është bërë fare shumë pak për ta,  gjatë këtyre 23 vjetëve prej nga koha që ai regjim u rrëzua, ngelen përsëri sot e kësaj dite “shqiptarët e harruar” e lënë pas dore. Vetëm në kuadrin e një "Traktati Miqësie" me shtetin grek të arritur nga ish Presidenti Berisha,  cili bëri të vetmin hap për hapjen e kësaj çështje mas 50 vjetëve.
Asimilimi dhe "harresa" mendohet se ka ardhur edhe ngaqë se ata mund të humbasin përkrahjen e shtetit grek dhe politikave kulturore për minoritetet, megjithëse, arvanitët e quajnë veten autoktonë në Greqi dhe kjo është një pyetje që lë shumë për të diskutuar, dhe që politika e sotme shqiptare mban një barrë të rëndë për t’a zgjidhur atë sidomos kur bie fjala sipas ligjeve dhe konventave ndërkombëtare.
Megjithëse, nuk a asgjë zyrtare dhe studim të mirëfilltë, por kan mbetur  vetëm shkrime dhe disa reportazhe prej Edit Durhamit, disa studiuesve , historianëve dhe gazetarëve e shkrimtarëve shqiptarë, të dekadave të fundit dhe disa dokumentare nga Çamëria, për të treguar se sa shqiptarë ka mbetur në këto zona dhe se sa shqiptare janë këto zona, ka edhe fakte të tilla që mund të tregojnë si ky fakt që mësova gjatë vizitës ime në Çamëri.
Një shqiptarë që kishte emigruar në Gumenicë në vitin 1990, kur u rrëzua komunizimi në Shqipëri, në kushte anonime, tregon se :” Kur u largova nga Shqipëria, dhe u vendosa në Gumenicë, u strehova tek një shtëpi dykatëshe, karakteristike të këtij qyteti që ngjason shumë me Sarandën. Flija,thotë ai në katin e dytë sepse kati i pare ishte dyqan që mblidhte qumështin e mëngjesit, të fshatrave për rreth qytetit të Gumenicës, dhe prodhimeve të fshatit. Të nesërmen që isha arratisur nga Shqipëria, fillova të dyshojë, me vetveten nëse e kisha “kaluar kufirin” apo jo!? sepse çdo mëngjes ata flisnin shqip me njeri tjetrin duke bërë pazarin. Por më ka çuditur fakti se as sot e kësaj dite nuk e di se çfarë u bë me këta fshatar, dhe se çfarë ka ndodhur sepse mbas 1993 kur dhe erdhën me shumicë shqiptarët nga Shqipëria, asnjeri prej këtyre, fshatarëve kur sillte qumështin dhe prodhimet që kishte mbledhur, nuk fliste më shqip......”.
Dhe kjo më sqaron ai me keqardhje, ka ardhur si pasojë e asaj politike që ka ndjekur "politika dhe shteti grek ndaj atyre shqiptarëve, e cila ka qenë konstante......dhe e pa ndryshuar që i ka çuar shqiptarët drejt asimilimit dhe largimit nga këto troje që dikur ishin vetëm shqiptare.

Gazetari Beqir Sina në një vendbanim çam

Keqtrajtohen emigrantët kosovarë nga autoritetet hungareze, Qeveria e Kosovës heshtë

Shqiptarët e Kosovës të cilët po ia mësyjnë vendeve të Bashkimit Evropian, po keqëtrajtohen nga autoritetet hungareze. Një emigrant i ka treguar Gazetës Blic se ata janë duke përjetuar tortura gjatë qëndrimit të tyre në Hungari.

Besniku, një 28 vjeçar nga Ferizaj ka treguar për Gazetën Blic se atij dy herë ia kanë shqyer biletën për në Vjenë. “Edhe ato para që i kisha, mu harxhuan. Dy herë policia hungareze na i ka shkyer biletat mua dhe tre shokëve të tjerë, që së bashku tentuam që të ikim nga Hungaria. Tash kemi mbetur shumë keq”, tregon ky 28 vjeçar.

Ai ka thënë se është i gatshëm që të kthehet edhe në Kosovë, sepse ai dhe shumë të tjerë janë në gjendje të mjerueshme, mirëpo sipas tij, autoritetet hungareze as nuk po i kthejnë në Kosovë, e as nuk po i lëjnë që të ikin drjet vendeve të BE-së. “Edhe kushtet në kamp ku na kanë vendosur janë të tmerrshme. As nuk po na kthejnë në Kosovë, e as nuk po na lejojnë që të ikim nga Hungaria. Jemi mbetë shumë keq”, ka thënë ai.

Sipas tij, situatën më të rëndë e kanë ata që kanë dalë me fëmijë. “Shumë fëijë edhe janë të sëmurë për shkak të kushteve të rënda dhe jonjerëzore”, tregon ai.

Besniku është shprehur i zhgënjyer edhe me institucionet e Kosovës, të cilët nuk po e ndërmarrin asnjë hap, që t’i mbrojnë qytetarët e tyre.

“Institucionet duhet të interesohen që të paktën t’i kthejnë ata qytetarë, të cilët më nuk kanë mundësi as financiare që të kthehen”, thotë ai.

Sipas këtij 28 vjeçari, shumë shqiptarë të Kosovës në Hungari kanë mbetur edhe rrugëve. Ai madje thotë, se edhe pronarët e hoteleve po kanë frikë që të pranojnë mysafirë emigrantët.

Në anën tjetër, drejtuesit e institucioneve pos që nuk kanë ndërmarrë ndonjë veprim konkret për ndaljen e emigrantëve, askush nuk është interesuar për fatin e dhjetëra mijëra qytetarëve që ia kanë mësyr vendeve të Bashkimi Evropian përmes Hungarisë.

Ministri i Punëve të Jashtme, Hashim Thaçi dhe ai i Integrimeve Evropiane, Bekim Çollaku, në vend që të vizitojnë Hungarinë, ku momentalishte konsiderohet se janë mbi 30 mijë qytetarë të Kosovës, dhe të diskutojnë e të flasin me ta, kanë zgjedhur Nju- Jorkun dhe vendet tjera që t’i vizitojnë.

Shefi i diplomacisë kosovare, Hashim Thaçi dhe kryeministri Isa Mustafa, sot pritet që të takohen në Bruksel me kryeministrin serb, Aleksander Vuçiq, ku do të flitet për Asociacionin e Komunave Serbe dhe për drejtësinë.

Madje, Hashim Thaçi gjatë ditës së djeshme ka paralajmëruar i entuziazmuar se sot do të përmbyllet marrëveshja për drejtësinë me Serbinë, derisa në anën tjetër nuk e tha as edhe një fajlë të vetme për ata dhjetëra mijëra emigrantë shqiptarë.

Në anën tjetër, zëdhënësi i Qeverisë së Kosovës, Arban Abrashi ka thënë për medie se Qeveria do të ndërmarrë politika të cilat parandalojnë emigrimin kaq masiv të qytetarëve të Kosovës, të cilët po lënë vatrat e tyre për nje jetë më të mirë.

Partitë opozitare, ndërkohë kanë kërkuar që të ndahet një fond prej miliona eurove, i cili do të mund të fillonte të parandalonte këtë migrim masiv.

Nisin negociatat në Bruksel, temat e mbetura pezull

Takimi i 9 shkurtit në Bruksel ndërmjet kryeministrit të Kosovës dhe kryeministrit të Serbisë, do të shënojë vazhdimin e dialogut ndërmjet dy vendeve, me lehtësimin e Bashkimit Evropian.
Dialogu Kosovë - Serbi, në vazhdim do t’i ketë dy figura të reja, kryeministrin e Kosovës, Isa Mustafa, dhe përfaqësuesen e lartë të BE-së për Politikë të Jashtme e Siguri, Federica Mogherini, ndërkohë që palën serbe do të vazhdojë ta përfaqësojë kryeministri serb, Aleksandar Vuçiq.
Edhe pse ende nuk është bërë e ditur zyrtarisht agjenda e takimit të 9 shkurtit në Bruksel, njohësit e zhvillimeve politike në Kosovë vlerësojnë se pritet të bisedohet për çështjet e papërfunduara, si dhe për çështje, të cilat kanë qenë aktuale së fundmi.
Leon Malazogu nga Instituti Demokraci për Zhvillim, thotë për Radion Evropa e Lirë se zyrtarët e Qeverisë së Kosovës, që më parë patën paralajmëruar se në takimin e 9 shkurtit në Bruksel, do të diskutohen dy tema.
“Do të thotë, përmbyllja e temës së gjykatës në veri, që do të thotë më tepër, që të merren vesh për planin e veprimit, si dhe të ketë përparim në detajet tjera për sa i përket kodit telefonik të Kosovës. Por, në të njëjtën kohë, ngrihen dyshime se në çfarë mase BE-ja dhe zonja Mogherini, në këtë rast, janë strikte në temat që do të bisedohen dhe se a do të shtyjnë përparimin në këto tema apo thjesht, do ta ofrojnë një hapësirë për bashkëpunim dhe për marrëveshje edhe tjera, nëse të dyja palët pajtohen”, thotë Malazogu.
Por, Fisnik Korenica, nga Grupi për Studime Juridike e Politike në Prishtinë, duke folur për Radion Evropa e Lirë, shpreh mendimin se në takimin e 9 shkurtit në Bruksel, palët nuk do të kenë kohë për t’u marrë me temat e lëna pezull që nga takimet e fundit.
Sipas tij, mungesa, deri më tash, e një agjende të qartë për takimin e 9 shkurtit, jep sinjal se Mogherini dhe zyra e saj, dëshirojnë që takimin ta shfrytëzojnë për matjen e pulsit të dy liderëve, si dhe për të parë se cilat janë pozicionet eventuale pas një pushimi të gjatë të dialogut.
Korenica vlerëson se shkarkimi i Aleksandar Jabllanoviqit nga Qeveria e Kosovës (si dhe zhvillimet e mundshme pas këtij shkarkimi) do të reflektohet dhe imponohet si temë në takimin e 9 shkurtit në Bruksel.
“Besoj se zonja Mogherini, por edhe dy liderët ( Mustafa dhe Vuçiq) pikë të parë të diskutimit do ta kenë çështjen e Listës Serbe dhe reflektimet që ajo do të ketë ndaj Qeverisë së Kosovës, pas largimit të Jabllanoviqit nga Qeveria e Kosovës”.
“Natyrisht, në këtë pikë, besoj se edhe do të përqendrohet një pjesë shumë madhe e diskutimeve ndërmjet zotit Mustafa dhe Vuçiqit, meqë ky është edhe paralajmërim që ka ardhur nga Qeveria e Beogradit, si njëfarë kushtëzimi që ata kanë ndaj vazhdimit të mëtejshëm të dialogut me Kosovën”, vlerëson Korenica.
Ndryshe, Malazogu thekson se në qoftë se dialogu do ta ketë formatin ku Bashkimi Evropian nuk do të mbajë qasje të prerë dhe imponuese në dialog, në mënyrë që me çdo kusht të shtyjë përparimin, atëherë procesi i dialogut do të jetë i stërzgjatur dhe me mospajtime.
Në anën tjetër, Korenica thotë se pala e Kosovës po shkon në dialog pa strategji të qartë dhe pa konsultim paraprak me Kuvendin e Kosovës.

40 kosovarë të ngujuar në Meksikë, kërkojnë ndihmën e qeverisë Kosovës

40 shqiptarë nga Kosova, i’a kanë mësyrë Amerikës në kërkim të një jete më të mirë
Por derisa janë përpjekur për të kaluar ilegalisht kufirin e Meksikës, ata janë gjuajtur me armë nga policia amerikane, ku dy prej tyre janë plagosur, ka bërë të ditur për ‘Zërin’, kosovari Durim Zeqiri, pjesë e këtij grupi.
Zeqiri ka njoftuar gazetën Zëri, përmes së cilës bën apel tek autoritetet kosovare që të ndihmojnë kosovarët që kanë mbetur në Meksikë, në pamundësi tani edhe për t’u kthyer në Kosovë, pasi shumica prej tyre i kanë shpenzuar edhe paratë në përpjekje për të arritur në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
“Fillimisht kemi provu 5 veta prej nesh me kalu kufiriin e Meksikës për me dal në Amerikë. Përveq që na kanë ndjek policia amerikane na kanë gjuajt edhe me armë. Dy prej grupit janë në gjendje shumë të rëndë”, thotë Zeqiri për Zëri, ndërsa apelon tek autoritetet kosovare që të kontaktojnë me autoritetet në Meksikë dhe të bëjnë një zgjidhje për t’i ndihmuar.
Si rrjedhojë, 40 kosovarët të gjithë të rinjë, 26 deri 33 vjet, kanë mbetur të shpërndarë nëpër Meksikë, kanë humbur edhe kontaktin me njëri tjetrin, tregon Zeqiri.
”Jemi shpërnda, na ka hup lidhja me njëri tjetrin, jemi munduar me hy në Amerikë prej shumë pjesëve të kufirit të Meksikës por nuk kemi arritur”, shton më tej Zeqiri.
Si përfundim kosovarët janë lajmëruar në policinë e Meksikës, por ajo i ka dëbuar, duke mos i pranuar që të flasë me ta.
“Jemi në hall, na duhet ndihmë prej qeverisë Kosovës, të na bajnë qare, se shumë keq kemi mbet”, shprehet ai.
Vet Zeqiri ka gjet strehim tek një shqiptarë i Shqipërisë që jeton në Colima të Meksikës, shkruan Zëri.
Thotë se është mirë me shëndet, por të tjerët nga grupi i tij thotë se janë shumë keq, disa kanë mbetur krejt pa pare, e madje disa kanë gjetur strehim tek disa lagje të rrezikshme, ku jetojnë dilerë të drogës.
“Disa të grupit janë strehuar në Tijuana, në lagje të drogës, janë strehu tek një meksikan diler i drogës. Në kijamet jemi”, shton Zeqiri
40 kosovarët që së bashku para disa jave janë nisur nga Kosova, fillimisht kanë arritur në Ekuador. Secili prej tyre ka paguar vetëm për vizë nga 4 mijë euro, duke i’a shtuar më pas edhe shuma të tjera për biletat e avionit.
Vizat për në Ekuador, thotë se i’u ka mundësuar një shqiptar që jeton në Holandë.
2 javë janë detyruar që të qëndrojnë në Ekuador, ku më pas secili prej tyre ka paguar nga 10 mijë dollarë për t’i dërguar nga Ekuadori në Meksikë, transmeton Zëri.
Tani ka 5 ditë që 40 kosovarë, prej tyre 20 nga Drenasi, 10 nga Peja dhe 10 nga Mitrovica, gjenden të ngujuar në Meksikë.
Zeqiri thotë se disa prej tyre kanë pasur në plan të shkojnë në Kanada, e disa në Amerikë, ku shumë prej tyre kanë edhe familjarë atje që po i presin.
Zeqiri lut qeverinë e Kosovës që të bëj një zgjidhje, që të kontaktoj autoritetet në Meksikë, dhe të u tregojnë atyre se ku të drejtohen.
“Shumë keq jemi, në hall të madh jemi, bani diçka, tregonani se ku me u drejtu në Meksikë se marum krejt”, apelon Zeqiri