Çfarë të bën të suksesshëm?

Ne quajmë njeri të suksesshëm dikë që ka një pozicion drejtues, është shumë i pasur apo ka shumë arritje në jetë, por ti mund të jesh i suksesshëm edhe nëse ke këto aftësi…

Nuk varesh nga rroga
E ke jetën shumë më të larmishme seç ta lejon buxheti

Nuk kërkon vlerësim
Kur të tjerët të bëjnë komplimente, nuk i merr shumë seriozisht. Të jesh I aftë të bësh detyrën pa kërkuar vlerësim, tregon një forcë të lartë mendore.

Ke më pak probleme
Shikoje jetën kohët e fundit. Ka qenë më e qetë? Mungesa e kaosit në jetë tregon që ti menaxhon situatat.

Ke një plan
Ke një synim në jetë dhe ke menduar si do e arrish.

Ke dëshirë për më shumë
Nuk je i kënaqur me atë që ke. Kërkon më shumë.

Zgjohesh herët
Nuk mund të jesh i suksesshëm dhe të nisësh punën pasdite.

Je një qytetar aktiv
Po të përfshihesh në situata të ndryshme me rrathë të ndryshëm socialë mund të takosh njerëz të shëndetshëm me jetë harmonike dhe nuk ke pse ngec pranë personaliteve toksike të disa të tjerëve.

Ti i trajton njerëzit me respekt
Nëse ti ke kuptuar vlerën që ka trajtimi i njerëzve me respekt, ky është një mësim i rëndësishëm.

Je i vendosur
Kushdo me një motor dhe vullnet për të kaluar kohët e vështira do ia dalë. Nëse nuk e ke problem të përveshësh mëngët dhe të bësh duart pis, je më mirë seç mendon.

Ke vetëbesim pa arrogancë
Nëse ke një farë përulësie të vërtetë ndaj të tjerëve ndërkohë që I frymëzon ata që përpiqen, je një person i suksesshëm tashmë.

Ti ke luftuar
Të gjithë kemi dështime. Nëse ti ke luftuar për të kaluar nga dështimi në sukses, je i aftë të kesh sukses.

Përpiqesh për t’u përmirësuar
Shumë njerëz bien në kurthin që “ia dolën”, por nëse nuk ngec kurrë aty, është një shenjë e mirë.

Ke disiplinë
Të mësosh si mos të gabosh dhe si të veprosh si duhet është jetike për suksesin afatgjatë.

Ti vlerëson durimin
Ky është një virtyt që njerëzit më të suksesshëm e emetojnë gjerësisht.

Menaxhon kohën mirë
Menaxhimi i kohës është shenjë e një suksesi afatgjatë dhe aftësia për të përdorur kohën çdo ditë në atë mënyrë që të jesh produktiv është shenjë e një personi të suksesshëm. I aftë për të bërë shumë detyra brenda një dite? Je tashmë një sukses.

Ke miq të suksesshëm
Suksesi rreth teje është mënyra më e lehtë për t’u frymëzuar. Nëse e gjen veten të rrethuar nga njerëz që po arrijnë atë që duan, mund të jetë më e lehtë të përmirësohesh dhe të rritesh në mënyrën e duhur.

Nuk ua hedh fajin të tjerëve
Ke arritur në një pikë kur merr përgjegjësinë e veprimeve të tua dhe nuk ua faturon të tjerëve dështimet. Kjo është shenjë suksesi.

Nuk e harxhon kohën kot
Kanë ikur shumë larg kohët kur ti lejoje të tjerët të tërhiqnin në punët e tyre dhe të bënin të humbje kohë me aktivitete që të dukeshin të mërzitshme dhe ishin joproduktive për zhvillimin dhe vlerësimin e vetes. Sensi për të gjetur rrugën e duhur të jep mundësinë të dish çfarë do pa nevojën e aprovimit të të tjerëve.

Je pozitiv
Kështu duhet të jesh dhe nëse ia del pavarësisht si sillen të tjerët, tregon që je i suksesshëm në çdo situatë

Kujdesesh për shëndetin
Kush nuk i kushton rëndësi vetes, nuk e njeh rëndësinë e shëndetit dhe të ndjerit mirë, nuk mund të ketë sukses.

Nuk kërkon një marrëdhënie për të zgjidhur çështjet personale
Gjej ekuilibrin e brendshëm dhe pastaj mendo për shpirtin binjak. Ti kërkon të jesh në paqe e dashuri me veten fillimisht, suksesin duhet ta arrish vetë.

Je i matur
Nëse arrin që në punë, të vësh problemet personale dhe karakteret problematike, mënjanë, pa shfaqur nervozitet dhe pa dalë në përfundimin që me atë njeri nuk punon dot, do të thotë që ke aftësinë për t’ia dalë dhe kjo të bën njeri të suksesshëm. 

Ndihmoni fëmijës që ecën në gjumë

Somnambulizmi kryesisht nuk është i rrezikshëm dhe në shumicën e rasteve zhduket në moshën e pubertetit, ndërkaq te mosha e rritur është i pranishëm te 4 për qind e njerëzve. Çfarë do të duhej të dinin prindërit për këtë çrregullim.

– Nëse e hasni fëmijën duke ecur në gjumë, mos e zgjoni, sepse mund ta frikësoni. Vendosmërisht por me butësi kthejeni në krevat dhe në mënyrë të qetë i thoni që do të qëndroni pranë tij.

Në fazën e ecjes së përgjumur fëmija fare nuk është i vetëdijshëm për veprimet e veta. Zakonisht ndodh në gjumë të thellë, në fazën e tretë dhe të katërt, kur zgjimi është i ngadalshëm. Edhe nëse zgjohet, disa minuta ndihet i përgjumur dhe i dezorientuar.

Fëmijët, sipas parimit, më së shpeshti ecin në gjumë një ose dy orë pasi të flenë. Mund të ecin disa minuta, madje ndonjëherë edhe deri në 20 minuta.

– Sytë e somnambulit janë të hapur, ka shikim të “qelqtë” dhe nuk sheh në të njëjtën mënyrë sikur është i zgjuar, shpesh mendon që është në ndonjë vend tjetër apo sheh kafshë dhe përbindësha. Flet përçart, mirëpo nëse e pyesni për diçka, nuk përgjigjet, por në mënyrë të ngathët i bën disa veprime.

Këtë simptomë e kanë zakonisht ata fëmijë që bëjnë urinën në krevat edhe në moshë të madhe.

– Nëse fëmija ka prirje të dalë jashtë shtëpisë, do të duhej të aktivizoni zile në dyer, si edhe sinjalizues për zgjim dhe reagim. Somnambulët kthehen kryesisht vetë në krevat duke mos iu kujtuar shëtitja natën.

– Nëse është i domosdoshëm shërimi, rekomandohet terapia “zgjimi sipas orarit”, me ndihmën e të cilit ndërpriten ciklet e gjumit, në mënyrë që të ndërpritet somnambulizmi. Mund edhe të përshkruhet ilaçi kundër frikës nga nata.

Somnambulizmi nuk është një çrregullim serioz edhe pse fëmijët e vegjël mund të lëndohen nga objekte të ndryshme gjatë të ecurit në gjumë, ndërkaq çrregullimi të shumtën e rasteve pushon (shërohet vetvetiu) me rastin e hyrjes në pubertet. 

Vajzat e reja flasin për fotot lakuriq që jua kërkojnë djemtë

Më shumë se gjysma e të gjitha vajzave adoleshente janë duke përjetuar presione të ndryshme seksuale dhe thonë se të dashurit e tyre po i nxisin ato që t’ju dërgojnë fotografi seksi online.

Ato po kërkojnë masa në pornografinë online pasi që, sipas tyre, po ndikon në sjelljen e meshkujve ndaj femrave.

Një anketim i 600 vajzave australiane të moshës 15-19 vjet nga agjencia Plan International, ka zbuluar që tetë nga 10 vajzat besojnë se është e papranueshme për të dashurin e tyre që të kërkoj për një fotografi lakuriq.

Sidoqoftë, gjysma e vajzave kanë thënë se kanë pasur presion për të bërë fotografi lakuriqe dhe për t’i dërguar ato online.

“Ne kemi nevojë për masa ndaj pornografisë së dhunshme që për momentin është e qasshme ndaj djemve”, ka thënë për anketimin një vajzë 18 vjeçare.

“Kjo pornografi e dhunshme duhet të jetë ilegale për t’u shikuar në Australi pasi që po kemi problem me dhunën dhe pornografia po ndikon në sjelljen e meshkujve ndaj femrave duke menduar se çfarë bëjnë ata është e pranueshme”, ka shtuar ajo.

30 vjet në hijen e katastrofës më të madhe nukleare: Banori i fundit i Çernobilit

Nëntëdhjetë vjeçari Ivan Shamyanok, thotë se sekreti i jetëgjatësisë nuk qëndron tek fakti se patjetër duhet braktisur vendlindjen, madje edhe atëherë kur fshati i tij në Bjellorusi u helmua nga rrezet radioaktive si pasojë e një katastrofe bërthamore.

Asgjë në fshatin e tij nuk ka ndryshuar gjatë 30 viteve të fundit, pavarësisht faktit se shumë pak njerëz jetojnë në atë zonë, e cila është buzë zonës së kufizimit prej 1.000 milje katrorë përreth centralit bërthamor.

Më 26 prill të vitit 1986, një test i dështuar në centralin bërthamor në Çernobil, Ukrainë, pastaj përmes republikës Sovjetike, dërgoi re të materialit bërthamor nëpër ngastra të Evropës, duke detyruar kështu më shumë se 100.000 njerëz të braktisin zonën e “kufizimit” të kontaminimit, që shtrihet përgjatë gjithë kufirit Ukrainë-Bjellorusi.

Fshati i Shamyanok, Tulgovichi është buzë kësaj zone, që shtrihet në 2.600 kilometra katrorë, që i bie të jetë afërsisht me madhësinë e Luksemburgut. Por ai dhe gruaja e tij nuk kishin pranuar ofertën e autoriteteve për t’u zhvendosur, dhe deri më sot nuk ka ndjerë ndonjë efekt të keq nga rrezatimi.

“Deri më tani, gjithçka është në rregull. Mjekët ishin dje për vizitë, më vendosën në shtrat dhe më kontrolluan shtypjen e gjakut. Ata më thanë “gjithçka është në rregull me ty gjyshi”, thotë Shamyanok.

“Edhe motra ime ka jetuar këtu me burrin e saj. Por ata vendosen të largohen dhe brenda një kohe të shkurtë vdiqën. Ata vdiqën nga ankthi. Unë nuk jam aspak i shqetësuar, madje këndojë çdo ditë sa herë që dal në oborr, pasi që i marr gjërat shtruar”, thotë ai.

Shamyanok thotë se jeta nuk ka ndryshuar shumë pas shpërthimit të Çernobilit, fatkeqësisë më të madhe bërthamore në botë. Ai dhe familja e tij vazhduan të hanë perime dhe fruta të mbjellë në oborrin e shtëpisë së tyre, në të cilën gjithashtu mban lopë, derra dhe pula.

Tani që gruaja e tij ka vdekur dhe fëmijët janë larguar, ai dhe nipi i tij që jeton në anën tjetër të fshatit, janë të vetmit njerëz që kanë mbetur në këtë fshat.

“A do të kthehen njerëzit nëpër shtëpitë e tyre? Jo, ata nuk do të kthehen. Ata që kanë dashur tashmë kanë vdekur”, thotë ai.

Shamyanok bën një jetë të qetë. Ai zgjohet në ora 6 të mëngjesit kur himni kombëtar lëshohet në radio, ndez shporetin për të ngrohur mëngjesin e tij dhe ushqen derrat dhe qenin.

Një dyqan mobil vepron brenda një veture që e viziton fshatin dy herë në javë, derisa mbesa e tij Shaman vjen çdo të shtunë për t’i pastruar shtëpinë dhe përgatitur ushqimin për një javë.

Ai thotë se nuk ka kurrfarë probleme shëndetësore, por nganjëherë merr ilaçe për shkak të konsumimit të vodkës para ushqimit, që sipas tij i “ndihmon në oreks”.

Kronologji e sulmeve ajrore, më 1999: 78 ditët e NATO-s

Më 24 mars 1999, në ora 19:00, fillojnë sulmet ajrore të NATO-s kundër caqeve ushtarake, policore dhe paramilitare serbe në Kosovë e Serbi. Sulmet zgjatin 78 ditë, duke rezultuar me çlirimin e Kosovë. Më poshtë ju sjellë kronologjinë më të plotë të këtij aksioni ushtarak të Aleancës veriperëndimore në mbrojtje të shqiptarëve të Kosovës.

24 mars

Forcat e NATO-s filluan sulmet ajrore mbi forcat serbe në Kosovë dhe Serbi. Këtë operacion e filluan 400 aeroplanë dhe disa luftanije. Në sulmin e parë janë gjuajtur 40 caqe, shumica prej të cilave kishin të bënin me sistemin mbrojtës të UJ-së dhe MUP-it, pastaj sistemet për komandë dhe kontroll.

25 mars


Luftimet intensifikohen në pjesën veriore dhe jugore të Kosovës. Forcat serbe shtojnë masta brutale mbi popullatën civile, duke kidnapuar edhe intelektualët shqiptarë. 300 kriminelë serbë lirohen nga burgu dhe u bashkohen forcave paramilitare. NATO-ja vazhdon sulmet mbi sistemin kundërajror serb. Më shumë se 50 caqe serbe sulmohen në mënyrë efektive.

26 mars

NATO-ja vazhdon sulmet mbi sistemin e mbrojtjes serbe, sistemet logjistike dhe për kontroll. Forcat aleate bënë 249 fluturime duke sulmuar caqet në Beograd, Nish dhe Kosovë. Aeroplanët e NATO-s kthehen në bazat e tyre pa kurrfarë dëmesh. Fushata serbe e vrasjeve, plaçkitjeve, djegieve dhe keqtrajtimeve bëhet përherë e më e madhe. Sulmohen sistemet ushtarake të ushtrisë serbe në Beograd.

27 mars

NATO-ja vazhdon sulmet, përkundër kushteve të vështira atmosferike. Aksioni për shpëtimin e pilotit, nga F117- shi i rrëzuar 28 milje (45 kilometra) në perëndim të Beogradit, është kryer më herët me sukses. Gjendja shëndetësore e pilotit konfirmohet të jetë e mirë. Vala e refugjatëve shqiptarë kaplon kufijtë e Shqipërisë dhe të Maqedonisë. Fshatrat spastrohen në mënyrë sistematike, ato plaçkiten dhe digjen. Meshkujt ndahen nga familjet dhe ekzekutohen. Sipas raporteve të NATO-s, mendohet se dr. Ibrahim Rugova fshihet dhe se shtëpia e tij është djegur. Forcat serbe sulmojnë vendbanimet shqiptare. Aeroplanët e tipit Galeb ndërmarrin aksione në zonat e spastruara etnike dhe po ashtu në pozicionet e UÇK-së. Forcat serbe fshihen në shkollat e braktisura dhe në objektet publike. 253 fluturime bëhen duke sulmuar sistemin e mbrojtjes, komandat policore dhe logjistike, në Kosovë dhe Serbi, pa dëme kolaterale në infrastrukturë dhe civilë.

28 mars

Fillon faza e dytë e operacioneve, e cila përqendrohet në sulmet e forcave militare dhe paramilitare serbe në Kosovë. Forcat e NATO-s tash më shumë janë të angazhuara në sulmimin e forcave tokësore serbe. Dhuna e forcave serbe vazhdon. Helikopterët përdoren kundër popullatës civile. Forcat paramilitare të përkrahura nga forcat policore dhe ushtarake hyjnë në fshatra dhe qytete, duke keqtrajtuar dhe larguar popullatën civile. Spastrimi i Prishtinës merr përmasa më të mëdha. Kolonat e refugjatëve ia mësyjnë Shqipërisë dhe Malit të Zi. Shtatë fshatra në mes Pejës dhe Klinës janë në zjarr. Po ashtu tri fshatra në perëndim të Prishtinës. Në këtë kohë dyshohej se Fehmi Agani dhe Baton Haxhiu janë ekzekutuar një ditë më parë. Policia serbe ka urdhëruar shqiptarët ta lëshojnë deri të nesërmen Pejën. Forcat e NATO-s shkatërrojnë dy aeroplanë të tipit MIG-21, njëri në territorin e BH-së dhe disa helikopterë të policisë. NATO-ja sulmon radarët e ushtrisë serbe dhe shtabin e ushtrisë në Prishtinë.

29 mars

Spastrimet etnike vazhdojnë. Qytetet dhe fshatrat janë në flakë. Dyshohet se refugjatët e strehuar në Luginën e Pagarushës janë sulmuar me artileri. NATO-ja sulmon kompleksin e MUP-it në Prishtinë.

30 mars

Spastrimi i Kosovës arrin kulminacionin. Informatat e fundit dëshmojnë se refugjatët shqiptarë në Luginën e Pagarushës janë të rrethuar nga forcat serbe. Forcat e NATO-s vlerësohet të kenë shkatërruar dhe dëmtuar diku rreth 30 aeroplanë serbë. Forcat e NATO-s sulmojnë shtabet policore në Kullë dhe garnizonin e Prishtinës.

31 mars

Shtohen sulmet mbi forcat serbe në Kosovë. Më shumë se 400 aeroplanë kanë marrë pjesë në sulmin e kësaj dite. Prishtina zbrazet pothuaj e tëra.

1 prill

Përkundër motit jo të mirë intensifikohen sulmet mbi forcat serbe, sidomos ato tokësore. Po ashtu janë sulmuar edhe sistemet e radarit dhe aeroportet ushtarake. Janë bombarduar edhe ca ura për të pamundësuar lëvizjet e forcave serbe.

2 prill

Autoritetet e NATO-s dhe të OKB-së ndërmarrin masa për ta parandaluar katastrofën humanitare, që mund ta shkaktojë vala e madhe e refugjatëve në Shqipëri dhe Maqedoni. 120 mijë refugjatë kanë hyrë në Maqedoni, 200 mijë të tjerë janë në rrugë. Në Kosovë vazhdojnë sulmet e forcave serbe, sidomos në Malishevë dhe Rahovec. Në Kosovë konfirmohet të jenë aktive forcat paramilitare të Arkanit dhe Sheshelit.

3 prill

Forcat serbe lëvizin nga Malisheva në kufi me Shqipërinë. Rekrutimi i ushtarëve të UÇK-së vazhdon. Kriza humanitare në kufi të Maqedonisë bëhet përherë e më e madhe. Raportohen raste të vdekjes, më së shumti nga hipotermia. Kushtet jo të përshtatshme atmosferike kanë vështirësuar edhe këtë ditë sulmet e NATO-s. Sulmet përqendrohen në shtabin e Armatës së parë “jugosllave” dhe mbi depot e naftës në Beograd.

4 prill

Forcat e NATO-s në Shqipëri dhe Maqedoni ndihmojnë organizatat humanitare. Ndërtohen kampet e reja për refugjatë. Vazhdon rezistenca e UÇK-së. Forcat e NATO-s bombardojnë Shtabin e mbrojtjes kundërajrore serbe në Beograd dhe forcat tokësore në Kosovë. Disa MIG-a të Serbisë dyshohet të jenë shkatërruar. Forcat serbe nga frika fshihen në ndërtesa të zbrazura dhe terrene të kamufluara.

5 prill

Sulmet intensifikohen si rezultat i kushteve të mira atmosferike. Forcat serbe koncentrojnë sulmet në rajonin mes Pejës dhe Gjakovës. Bombardohen urat dhe rezervat e naftës. Vazhdojnë sulmet mbi forcat tokësore në Kosovë. Katër MIG-a të Serbisë shkatërrohen.

6 prill

Strehët e siguruara nga NATO-ja akomoduan 28 mijë refugjatë në Maqedoni. 35 aeroplanë me ndihma humanitare arritën një ditë më parë në Shkup. Forcat serbe ndërmarrin sulme në zonën e Deçanit. Forcat e UÇK-së u përgjigjen sulmeve. Ky është suksesi më i madh i deritashëm i NATO-s kundër forcave të blinduara serbe.

7 prill

20 mijë refugjatë lëshojnë Bllacën. Me 90 autobusë të përcjellë nga forcat maqedonase ata shkojnë në Shqipëri. Tetëmijë refugjatë arrijnë gjatë 24 orëve të fundit në Shqipëri. Kampet në Maqedoni janë në gjendje të akomodojnë 43.400 refugjatë. Ndërsa, në Shqipëri 24 mijë. NATO-ja ka sulmuar infrastrukturën strategjike serbe. Shtohen po ashtu edhe sulmet e forcave të UÇK-së. NATO-ja realizon 400 misione të suksesshme mbi Serbi dhe Kosovë. Sulmet përqendrohen më shumë në forcat tokësore serbe.

8 prill

Nuk ka dëshmi për tërheqjen e forcave serbe. Zbuten luftimet mes forcave të UÇK-së dhe atyre serbe. Kushtet atmosferike nuk u përshtatën aeroplanëve të NATO-s, por megjithatë disa makina të blinduara serbe janë shkatërruar në Kosovë, si dhe rezerva të naftës në afërsi të Prishtinës dhe shtabet policore të MUP-it janë goditur me sukses. Po ashtu, është goditur linja telefonike që mundësonte komunikimin mes forcave serbe në Kosovë dhe Beograd. Dyshohet se gjatë këtij sulmi një bombë ka shkaktuar dëme kolaterale.

9 prill

Është goditur një radio-relej në afërsi të Prishtinës, dy depo të naftës, një në Kosovë e tjetra në Serbi. Vazhdojnë sulmet e forcave serbe në Kosovë, në afërsi të Podujevës, Gjakovës, Rahovecit, Malishevës, Kishna Rekës dhe Jabllanicës. Vazhdojnë luftimet mes Ushtrisë serbe dhe forcave të UÇK-së në kufirin me Shqipërinë, në jugperëndim të Deçanit. Sulmohen garnizonet serbe në Prizren dhe në Beograd. Raportohet për kampe dhunimi në Gjakovë.

10 prill

Kushtet jo të mira atmosferika vështirësojnë prapë sulmet e NATO-s. Forcat serbe ndërmarrin masa për t’u mbrojtur nga sulmet e NATO-s. Sulmet e tyre intensifikohen në rajonin e Mitrovicës.

11 prill

Zvogëlohet intensiteti i sulmeve ajrore të NATO-s.

12 prill

Forcat e NATO-s sulmojnë forcat serbe brenda dhe jashtë Kosovës, për t’i shkatërruar dhe izoluar ato. Shtatë ditët e ardhshme pritet të jenë me mot të mirë. Në dhjetë ditët e fundit, 50 për qind e aksioneve janë anuluar për shkak të motit të lig. Sulmet më të mëdha realizohen në rrethinën e Prishtinës dhe të Beogradit. Prapë është sulmuar rafineria e Pançevës.

13 prill

Numri i refugjatëve vlerësohet të jetë 750.000. Vazhdojnë sulmet në forcat tokësore në Kosovë, në mjetet e blinduara, shtabet, por edhe linjat e komunikimit dhe depot e naftës. Forcat serbe shtojnë përdorimin e helikopterëve. Forcat serbe hyjnë në territorin shqiptar, por largohen për një kohë të shpejtë. NATO-ja sulmon kompleksin policor në Livadicë të Serbisë. Prej fillimit të sulmeve, NATO-ja ka kryer 6.000 fluturime.

14 prill

Sulmohen sistemet për kontroll dhe komandim, si dhe forcat tokësore serbe në Kosovë. Sulmet më të mëdha bëhen në rajonin e Prishtinës dhe të Skenderajt. Vazhdojnë luftimet e forcave të UÇK-së dhe atyre serbe në kufi me Shqipërinë.

15 prill

Moti për sulme është më i mirë. NATO-ja bombardon sistemet e radarit në Beograd dhe Aeroportin e Podgoricës. Sulmet vazhdojnë në depot e naftës, të municionit në Paraçin, shtabin komandues në Rakovicë dhe Suboticë. Në Kosovë vazhdojnë luftimet. Edhe një herë pat aksione artilerie serbe në rajonin e Tropojës dhe Kukësit.

16 prill

Moti i lig ndikon negativisht në sulmet ajrore. Sulmohen tanket dhe mjetet e blinduara në Kosovë. Është sulmuar depoja e municionit në Valevë, garnizoni në Rahovec dhe barakat në Vranje. NATO-ja vazhdon sulmet ditën e natën kundër forcave policore dhe ushtarake serbe. Ndërkohë, vazhdojnë sulmet e forcave serbe në Kosovë, si dhe në kufi me Shqipërinë. Raportohet për lëvizje të forcave serbe drejt Gjilanit, rajonit i cili deri tash nuk ishte i përfshirë në luftime të mëdha. Fotot e NATO-s dëshmojnë se në Izbicë janë së paku 150 varre.

17 prill

Dërgohen ndihma të mëdha humanitare në Shqipëri dhe Maqedoni. Vazhdojnë luftimet në kufi me Shqipërinë. NATO-ja kryen 500 misione, falë motit të mirë. Sulmohen forcat tokësore serbe në Kosovë. Shkatërrohen dhe dëmtohen mjete të shumta motorike dhe të blinduara. Forcat serbe i angazhojnë me dhunë shqiptarët të hapin varre për vendasit e tyre të vrarë, në 43 varreza të identifikuara masive. Po ashtu raportohet, sipas dëshmive të refugjatëve shqiptarë, se meshkujt detyrohen të nxjerrin thëngjillin për furnizimin me rrymë.

18 prill

14 aeroplanë me ndihma arrijnë në Maqedoni, e 32 në Shqipëri. Moti i lig ka anuluar shumë sulme. Por, megjithatë janë dëmtuar depot e municionit në Paraçin, Bariç (depo eksplozivi), Novi Sad (radio-relej dhe rafineri nafte) dhe Suboticë (pikë raportuese). Zbulohet varreza masive në Pastasel.

19 prill

Forcat serbe sulmojnë personat e zhvendosur. NATO-ja shkatërron gjashtë tanke dhe shtatë autoblinda në Kosovë. Po ashtu, bombardohet depoja e municionit në Nish, Valevë dhe Prishtinë. Sulmohet Brigada 549 e motorizuar serbe në Prizren, e cila ka participuar në spastrimet etnike në Kosovë.

20 prill

Sulmet serbe shtohen në perëndim të Pejës, në kufi me Malin e Zi. Po ashtu vazhdojnë luftimet në kufi me Shqipëri. 200 forca serbe hyjnë në Shqipëri, por pas konfrontimit me forcat shqiptare tërhiqen. 250-300 ushtarë tjerë serbë hyjnë në zonën e demilitarizuar të Prevllakës. Forca të paidentifikuara vrasin gjashtë shqiptarë në Mal të Zi. Serbët kërcënohen se do të pengojnë manifestimin e 50-vjetorit të NATO-s. Sulmet e NATO-s koncentrohen në depo, linja komunikimi, radio-relej dhe sisteme komandimi. Po ashtu sulmohen edhe forcat tokësore serbe në Kosovë. Sulmohet stacioni transmetues televiziv në Beograd dhe Novi Sad. Prej marsit, nga serbët në Kosovë janë dëmtuar 35 mijë objekte dhe 550 vendbanime.

21 prill

Reduktohet sulmi i NATO-s si rezultat i motit të lig.

22 prill

Dëmtohet pjesa më e madhe e TV-emetuesve në Serbi. Po ashtu edhe antenat transmetuese dhe stacionet e trafos. Bombardohet Aeroporti i Nishit, depoja e municionit, rafineria e naftës në Novi Sad dhe disa ura. Në Kosovë shkatërrohen autoblinda, tanke dhe pjesë artilerike.

23 prill

Prej 30 marsit NATO-ja ka dërguar 11.121 tonë ndihma humanitare për refugjatët shqiptarë. Janë goditur TV-transmetuesit në Kragujevc dhe Novi Sad. Po ashtu janë goditur linjat e komunikimit, si dhe hekurudha në Potuçnik. Forcat e UÇK-së janë aktive dhe vazhdojnë t’ju rezistojnë forcave serbe.

24 prill

Sulmohen sistemet televizive serbe në Avallë dhe Banja Korvilaka. Tre ushtarët robër të NATO-s nuk lejohen të vizitohen nga KKKN-ja. Forcat paramilitare serbe zhvendosin operacionet nga Peja, në rajonin e Suharekës. Bombardohet depoja e naftës në Prishtinë dhe Sudolikë, si dhe depot për prodhimin e eksplozivit në Llukan. Në Kosovë sulmohen bunkerët, artileria, autoblindat, dhe shumë makina tjera ushtarake.

25 prill

Moti i lig pamundëson sulme të suksesshme.

26 prill

Trefishohet numri i sulmeve të NATO-s. Bombardohet shtabi i SPS-it në Beograd, ndërsa ura mbi Danub shkatërrohet tërësisht. Sistemi i mbrojtjes ajrore serbe është pothuaj i paefektshëm. Deri tash, më shumë se 70 aeroplanë serbë janë shkatërruar. Bombardohen rrugët në Kosovë për të pamundësuar qarkullimin normal të forcave serbe. Është bllokuar furnizimi i Kosovës me armë dhe naftë nga Serbia dhe Mali i Zi. “Ne po fitojmë. Millosheviqi po humb”, thotë Wesley Clark në një konferencë shtypi.

27 prill

Forcat serbe vazhdojnë operacionet në Podujevë, Glloboqicë dhe Suharekë. Shtohen sulmet e UÇK-së në Kosovë. Bombardohen linjat e komunikimit, përfshirë këtu edhe disa ura. Në Kosovë bombardohen sistemet raketore serbe dhe komandat e MUP-it.

28 prill

Vazhdojnë luftimet në perëndim të Kosovës. Forcat serbe lëvizin drejt Junikut dhe Gjakovës, pranë rrugëve furnizuese të UÇK-së. Forcat serbe nuk kanë kontroll të plotë në shumë pjesë të Kosovës, sidomos në terrene të papërshtatshme. Bombardohet prapë aeroporti i Podgoricës. Bombardohen depot e naftës në Smederevë dhe Pozhegë, si dhe shumë ura. Një raketë e NATO-s pa sqarime bie në territorin bullgar.

29 prill

Vazhdojnë sulmet e NATO-s në Kosovë dhe Serbi. Forcat serbe përqendrohen në kufi me Shqipëri, pranë qafës së Morinës, Podujevë, Prishtinë, Skenderaj dhe në Kosovën Jug-perëndimore. Sulmohen shtabet ushtarake dhe ndërtesa e ministrisë së Mbrojtjes në Beograd. Transmetimi televiziv në Serbi gati është i pamundur.

30 prill

Shtohen luftimet mes forcave serbe dhe atyre të UÇK-së. Humbjet janë të mëdha në të dy anët. Forcat serbe demoralizohen në Kosovë. Raportohet për dezertime të mëdha. NATO-ja sulmon artilerinë serbe, tanket, makinat e blinduara, qendrat komanduese, në Kosovë dhe Serbi.

1 maj

Sulmohen forcat tokësore serbe në Kosovë. NATO-ja për shkaqe teknike humb një aeroplan të tipit F-16CJ. Piloti menjëherë është tërhequr dhe transferuar në bazë të NATO-s. NATO-ja bombardon 12 ura rrugore dhe pesë hekurudhore.

2 maj

Sulmohen trafo-stacionet në Obrenovcë, Nish, BajinaëBashtë, Dërmno dhe Novi Sad. Janë bombarduar edhe TV-relejët në Novi Pazar dhe Krushevc. Janë goditur urat në Bistricë, Kokinbrod dhe Prijepole. Forcat policore serbe ndërmarrin aksione në Shtimje dhe Graqanicë.

3 maj

Sulmet e NATO-s janë ndër më të suksesshmet. Është goditur Brigada e Motorizuar Serbe 125 në perëndim dhe 233 në lindje të Kosovës. Në Batajnicë shkatërrohet së paku një MIG-29 në ajër dhe dy në tokë.

4 maj

Helikopteri amerikan Apache shkatërrohet në Shqipëri. Wesley Clark i thotë kryetarit amerikan Bill Clinton se sulmet ajrore janë të suksesshme dhe se forcat e Millosheviqit po dobësohen përherë e më shumë. Forcat e NATO-s shkatërrojnë disa MIG-a-29. Brenda Kosovës goditen tanket, artileria, dhe Brigada e motorizuar 243.

5 maj

Bllokohen dy rrugët kryesore që lidhin Kosovën me Serbinë. Millosheviqit i shkatërrohen 70 për qind të rezervave të naftës. Forcat serbe fshihen në tunele, ndërtesa dhe fshatra, në të cilat NATO-ja nuk e di se a ka banorë apo jo. Ushtria serbe humb edhe më moralin, e në këtë ndikon edhe ushqimi i dobët dhe humbjet e mëdha. 50 për qind të depove të municionit në Kosovë janë të shkatërruara dhe më shumë se 300 takte, pjesë artilerike dhe mjete të blinduara. Kjo përbën diku rreth 20 për qind të forcave serbe. Por, sulmet serbe kundër kosovarëve ende vazhdojnë.

6 maj

Sulmohen pozicionet serbe rreth Podujevës, sidomos Brigada 211, si dhe brigadat e motorizuara 63 dhe 124. Sulmohet ambasada kineze në Beograd.

7 maj

Bombardohet Hotel Yugoslavia, e cila ishte bazë e tigrave të Arkanit. Po ashtu ndërtesa e Ministrisë së Mbrojtjes, shtabet e MUP-it dhe trafot elektronike. Goditet radio-releji në Çaçak, Aeroporti i Somborit, si dhe forcat tokësore në veri të Kosovës.

8 maj

500 aeroplanë të NATO-s godasin caqet serbe, përfshirë edhe Aeroportin e Prishtinës dhe bazat serbe në Suharekë. Intensifikohen luftimet mes UÇK-së dhe forcave serbe.

9 maj

Goditen caqet serbe në Junik, Mitrovicë dhe Suharekë. 763 dhe 572 fluturime me ndihma humanitare realizohen deri këtë ditë në Shqipëri dhe Maqedoni.

10 maj

Moti i mirë i intensifikon sulmet e NATO-s. Aeroplanët e NATO-s sulmojnë në tërë Kosovën. Goditen caqet serbe në Junik dhe Podujevë, si dhe elementet e brigadave të motorizuara 125 dhe 211.

11 maj

Disa forca policore largohen nga Kosova. Kjo është një prej ditëve më të suksesshme të sulmeve të NATO-s, për çka edhe zvogëlohet intensiteti i sulmeve serbe në Kosovë. Aeroplanët e tipit A-10, GR7 Harrier, Etendad, AMX, F16, Jaguar dhe CF118 sulmojnë pozicionet serbe në Suharekë dhe Mitrovicë. Pozicionet serbe sulmohen edhe në Çaçak, Juvicë (radio-relej), Kovinbrod (urë) dhe Ponikve (aeroport). Pasdite sulmohet radio-releji në Novi Sad. 2 Miga-21 shkatërrohen. Gjatë kësaj dite sulmohen pozicione serbe në tërë Kosovën, sidomos në Gjakovë dhe Shtimje. Pastaj ato në Serbi, si Gërdelica, Kozomaça, ura në Vlarazhin, në Kuzumlje, aeroporti në Obërva, barakat në Çupri, depot e armëve në Paraçin, fabrika e armëve në Kragujevc, urat në Çupri, Revo Maren, Malij etj. Po ashtu goditen caqet operative në Rakovicë dhe qendrat operative në Kaçarevë, ura në Horgosh, radio-releji në Vërshac dhe Sombor.

12 maj

Goditet brigadat 211, 125 dh 243. Operacioni fillon në mëngjes në Malishevë. Shkatërrohen pesë aeroplanë serbë: 1 Mig-21 dhe katër Super Galeba. I pari në Nish, të tjerët në Prizren. Sulmohen edhe pozicione në Obërvë dhe Patanicë. Shifra e dëmeve të makinerisë serbe prej 306 rritet në 432. Deri tash janë shkatërruar dy të tretat e kapaciteteve të municionit serb. Në Shqipëri trupat e NATO-s krijojnë vendbanime për 50 mijë refugjatë. Sipas UNHCR-së, 590.000 shqiptarë të zhvendosur fshihen në Kosovë. Deri tash janë bërë 526 fluturime me ndihma në Shkup, 773 për Tiranë. 11.447 tonelata të ndihmave humanitare janë dërguar në këto dy vende.

13 maj

Sulmet ajrore janë shumë të suksesshme. 40 tonelata të konvojeve humanitare arrijnë në Prishtinë. Shtohen luftimet në kufirin me Shqipërinë. Në këtë ditë mbi Kosovë dhe Serbi kryhen 679 misione ushtarake. Fatkeqësisht, forcat e NATO-s godasin edhe konvojin e refugjatëve në Korishë.

14 maj

600 misione të NATO-s kryhen mbi Kosovë dhe Serbi. Bombardohen bazat në Novi Sad, Beograd, Pirot, Sjenicë dhe Kralevë. Më shumë se 10 konvoje humanitare greke planifikohen të hyjnë këtë ditë në Kosovë.

15 maj

Realizohen 539 sulme. Në Kosovë goditen gjashtë tanke dhe disa mjete të blinduar, dy ura etj. Sulmet përfshinin edhe radio-relejët në Ferizaj, trafot elektrike në Smederevë dhe Birë, si dhe objektet komanduese në Prishtinë.

16 maj

Për shkak të motit të lig realizohen vetëm 350 misione, kryesisht në Kosovën Jug-perëndimore.

17 maj

NATO-ja godet tri ura në Serbi. Po ashtu edhe TV-transmetuesin kryesor për Kosovë në Kopaonik. NATO-ja po ashtu ka sulmuar aeroportin në Batajnicë. Një MIG-29 është shkatërruar. Në Kosovë NATO-ja shkatërron 3 helikopterë.

18 maj

NATO-ja ka shkatërruar 75 për qind të sistemeve të fiksuara raketore dhe 12 për qind mobile. Deri tash janë shkatërruar 69 për qind e aeroplanëve MIG-29, 24 për qind të MiG-21s, 46 për qind të Galebëve dhe 33 të Super-Galebëve. Deri tash 323 tanke janë dëmtuar.

19 maj

Luftime në kufi me Shqipërinë arrijnë kulminacionin. Forcat e UÇK-së marrin Jabllanicën dhe konfiskojnë armatimin dhe municionin serb. NATO-ja godet gjashtë tanke. NATO-ja bombardon Dubravën duke mos ditur se aty ka të burgosur shqiptarë.

20 maj

NATO-ja kryen 300 misione. Vazhdojnë luftimet në Kosovë dhe në kufi me Shqipërinë.

21 maj

245 sulme bëhen mbi Kosovë dhe Serbi. Në Kosovë goditen 12 tanke, 11 mjete të blinduara. Sulmet serbe mbi UÇK-në vazhdojnë në perëndim dhe qendër të Kosovës.

22 maj

652 sulme mbi Kosovë dhe Serbi. UÇK-ja shënon përparime në terren. Bombardohet gabimisht Kosharja.

23 maj

Goditen caqe strategjike në Kosovë dhe Serbi. Sulmohet aeroporti Ponikva, radio-releji në Prishtinë dhe TV-releji në Kaçanik, për të ndalë propagandën serbe. Sulmet mbi trafot elektrike në Nish, Dërmno dhe Novi Sad vështirësojnë punën e forcave serbe. Në Kosovë qytetarët shqiptarë detyrohen të regjistrohen dhe të marrin kartat e gjelbra, gjoja për të pranuar ndihmë humanitare.

24 maj

Shtohen pakënaqësitë në Serbi. Forcat serbe arrestojnë demonstruesit në Kosovac, Aleksandrovac, Çaçak dhe Askar. Nga këto vise janë bërë mobilizimet më të mëdha. Pakënaqësitë i kanë shtuar sidomos arkivolet me ushtarët serbë. Sulmet bëhen mbi bunkerin në vilën presidenciale në Dobonovski dhe Ministrinë e Punëve të Brendshme. Në Kosovë forcat serbe vazhdojnë sulmet, sidomos në kufi me Shqipërinë.

25 maj

Demonstratat vazhdojnë në jug të Serbisë. NATO-ja deri tash ka kryer 27.110 fluturime, prej të cilave 7.535 sulme. Këtë ditë goditen pesë tanke dhe 15 elemente artilerike në Kosovë.

26 maj

NATO-ja kryen 308 sulme. UÇK-ja ndërmerr ofensivë të madhe në malin Pashtrik. Operacionet e spastrimit etnik ende vazhdojnë. Në Kosovë goditen pesë tanke, gjashtë mjete transportuese dhe mjete tjera ushtarake, si dhe 10 pjesë artilerike. Forcave serbe u është vështirësuar komandimi në Kosovë. Vazhdon bombardimi i aeroporteve në Ponikve, Nish, Obërva, Batajnicë dhe Prishtinë.

27 maj

800 fluturime, prej të cilave gjysma me goditje, paraqet një prej sulmeve më të intensifikuara të NATO-s. Intensifikohen sulmet e UÇK-së në malin Pashtrik.

28 maj

Dita 66-të e sulmeve. Vazhdojnë sulmet mbi trafot, aeroportet dhe shtabet komanduese.

29 maj

309 sulme, 697 fluturime. Deri tash NATO-ja ka kryer 29.979 fluturime mbi Kosovë dhe Serbi. UÇK-ja shënon suksese në luftimet në kufi.

30 maj

Edhe një ditë e mirë për sulme. 800 fluturime dhe 323 sulme të NATO-s. Sulmohet ura në Vlladiqin dhe Bare. Në terren vazhdojnë luftimet në malin Pashtrik. Tanket serbe granatojnë popullatën civile në Gjakovë dhe në rajonin përreth malit Pashtrik.

31 maj

Dita e 70-të e sulmeve. Deri tash janë sulmuar 314 pjesë artilerike, 203 autoblinda dhe 120 tanke. Kjo degradon në 30 për qind forcën ushtarake serbe në Kosovë. Deri tash 14 qendra komanduese janë shkatërruar. Në Kosovë vlerësohet se janë 40.000 forca serbe. NATO-ja këtë ditë realizon 778 fluturime, 319 sulme. Numri i përgjithshëm i fluturimeve arrinë në 31.529. Janë goditur bunkerët Avelan, Dobonovc, radio dhe TV-relejët, trafot elektrike në Nish dhe Beograd.

1 qershor

Sulmi i serbëve kundër forcave të UÇK-së u ofroi kushte të mira për sulm forcave të NATO-s. Për t’i ndalur përparimet e UÇK-së forcat serbe janë mobilizuar dhe janë koncentruar në këtë rajon. Dje janë bërë 150 fluturime mbi malin Pashtrik. Janë sulmuar 32 pjesë artilerike, 9 transportues, autoblinda etj. Sipas raporteve të NATO-s shtohen edhe luftimet e UÇK-së me forcat serbe në Kosovë. Përparimet e UÇK-së bëhen disa ditë pas proklamimit të fitores serbe mbi UÇK-në.

2 qershor

600 fluturime të NATO-s në Kosovë dhe jashtë saj. Të njëjtën kohë vazhdojnë luftimet në malin Pashtrik. Forcat serbe kanë shënuar disa suksese, por ato po i paguajnë shtrenjtë. Pasi që detyrohen të dalin nga kamuflimi, ata u ekspozohen aeroplanëve të NATO-s.

3 qershor

600 fluturime mbi Kosovë dhe Serbi. Në afërsi të Prishtinës sulmohen tanket, transportues të blinduar dhe mjete tjera militare. Vazhdojnë luftimet në kufi me Shqipërinë.

4 qershor

Liderët ushtarakë të NATO-s dhe ata serbë takohen për të realizuar marrëveshje tekniko-ushtarake për vendosjen e trupave serbe. Trupat e NATO-s realizojnë 500 fluturime. Sulmohen bazat serbe në afërsi të Prishtinës. Deri tash në Shqipëri dhe Maqedoni janë dërguar 16.475 tonelata me ndihma humanitare.

5 qershor

400 fluturime. Përkundër tendencës për realizim të marrëveshjes, vazhdon dhuna mbi shqiptarët. Luftimet në Kosovë ende vazhdojnë, në kufi dhe përreth Komoranit.

6 qershor

480 fluturime. Më së shumti sulmohen forcat tokësore. Raportet e para dëshmojnë se forcat serbe kanë përjetuar dëme të mëdha. Luftimet ende vazhdojnë në Malin Pashtrik rreth Junikut. Forcat serbe deklarojnë se deri tash kanë shkatërruar 75 aeroplanë të NATO-s.

7 qershor

Vazhdojnë sulmet e NATO-s, sidomos në kufi me Shqipërinë. Luftimet e UÇK-së me forcat serbe zhvillohen në tërë territorin e Kosovës.

8 qershor

NATO-ja realizoi më shumë se 500 fluturime. Vazhdojnë luftimet në Koshare.

9 qershor

Gjenerali Michael Jackson vazhdon bisedimet në Kumanovë. Millosheviqi veç ka pranuar planin paqësor të Martti Ahtisaarit dhe Viktor Chernomyrdinit.

10 qershor

Serbët pranojnë kushtet e NATO-s. Ata fillojnë të tërhiqen nga Kosova. Gjenerali Clark suspendon përkohësisht sulmet ajrore. Forcat ruse hyjnë në Prishtinë.

11 qershor

Trupat gjermane shkojnë në kufi me Kosovën.

12 qershor

Trupat angleze hyjnë në Prishtinë.

Moska, si gjithmonë, mbron kriminelët serbë

Prof.dr. Eshref Ymeri

Ai që mbron krimin,bëhet bashkëpjesëmarrës në kryerjen e tij

Volter

Siç u bë e njohur nga mjetet e informimit masiv, më 24 mars 2016, Tribunalindërkombëtar i Hagës për krimet e luftës në ish-Jugosllavi, e përfundoi procesin e gjykimit të kriminelit Radovan Karaxhiç. Procesi zgjati gjashtë vjet e gjysmë. Gjykatësi jugkorean O Hon Kuon lexoi vendimin e Tribunalit: 40 vjet burg për krimet tërësore të luftës që ai pati kryer kundër popullit boshnjak.


Në krimet tërësore që ka kryer krimineli Radovan Karaxhiç, përfshihen: pjesëmarrja në gjenocid, pushkatimi i njerëzve si krim kundër njerëzimit, vrasjet si krim kundër njerëzimit, vrasjet si shkelje e ligjeve dhe e rregullave të luftës, vrasjet e qëllimshme si shkelje e Konventës së Gjenevës, përndjekjet për arsye politike (racore dhe fetare), shpërnguljet me dhunë (deportimet)*si krime kundër njerëzimit, veprime të tjera antinjerëzore, terrorizim i popullsisë civile, marrje e pengjeve.
Natyrisht që, pas shpalljes së këtij vendimi të Tribunalit të Hagës, do të pasonin edhe reagimet përkatëse.



Nënkuptohet që fillimisht pritej reagimi i Bashkimit Evropian përmes OSBE-së.Me këtë rast, ambasadori Jonathan Moore, Kryetar i Misionit të OSBE-së në Bosnjë-Hercegovinë, po atë ditë që u shpall vendimi i Tribunalit të Hagës, dha deklaratën që vijon:
“Mendimet e mia shkojnë te familjet e viktimave të gjenocidit dhe të krimeve të tjera të tmerrshme, të kryera gjatë luftës në Bosnjë-Hercegovinë. Shpresoj që ky dënim të sjellë një shkallë të vogël kënaqësie tek ata që kanë kërkuar drejtësi për kaq kohë të gjatë. Kërkimi i drejtësisë nuk lë indiferent asnjërin prej nesh. Ky mund të jetë një proces i gjatë, i ndërlikuar dhe kundërshtues. Megjithatë, pas më shumë se 20 vjetësh, është e një rëndësie jetike që kriminelët e luftës të vihen përpara drejtësisë. Kjo është e domosdoshme për të ndërtuar një paqe jetëgjatë në Bosnjë-Hercegovinë” (Citohet sipas: “Reagimi i OSBE-së për dënimin e Karaxhiçit”. Marrë nga faqja e internetit e gazetës “Koha Jonë”. 24 mars 2016).

Po Moska si reagoi ndaj dënimit të kriminelit Karaxhiç?

Më poshtë po iu përcjell lexuesve reagimin e Ministrisë së Jashtme të Federatës Ruse:
“Ministria e Punëve të Jashtme të Rusisë komentoi vendimin e Tribunalit Ndërkombëtar të krimeve të luftës për ish-Jugosllavinë për dënimin e ish-udhëheqësit të serbëve të Bosnjës Radovan Karaxhiç me 40 vjet heqje lirie.

Nuk mund të mos të tërheqë vëmendjen edhe data e çuditshme e dhënies së dënimit - në ditën e kryerjes së një tjetër krimi, për të cilin Tribunali Ndërkombëtar i krimeve të luftës për ish-Jugosllavinë, nuk pranoi të zvillonte hetime - dita fillimit të bombardimeve kundër ish-Jugosllavisë nga ana e forcave të koalicionit të shteteve anëtare të NATO-s. Lufta civile në ish-Jugosllavi në vitet ’90 dhe bombardimet e NATO-s, përbëjnë një faqe tragjike të historisë botërore. Ndërkohë, Tribunali ndërkombëtar i krimeve të luftës për ish-Jugosllavinë, vazhdon të sajojë mite për përgjegjësinë individuale të popullit serb për ato ngjarje. Si përfundim, qe minuar thelbësisht dinamika e pajtimit ndërnacional dhe ndërfetar në Ballkan” (Citohet sipas: “MPJ FR për dënimin e Karaxhiçit”.Marrë nga faqja e internetit“russian.rt.com”. 25.03.2016).

Pra, Moska, si asokohe kur Millosheviçi ndodhej për gjykim në Tribunalin e Hagës, edhe tani, vazhdon me këmbëngulje të mbrojë kriminelët serbë që kryen masakra të tmerrshme kundër popullit boshnjak, në radhët e të cilit ata vranë 100 mijë njerëz të pafajshëm.

Bombardimet e NATO-s nuk përbëjnë një faqe tragjike të historisë botërore, sipas mendësisë paradoksale të diplomacisë ruse. Përkundrazi, ato përbëjnë një faqe nderi të kësaj aleance në historinë e njerëzimit, sepse pikërisht ato bombardime e shpëtuan popullin shqiptar të Kosovës nga shfarosja masive dhe nga shpërngulja me dhunë që kishte planifikuar banda e kriminelëve serbë, me Millosheviçin në krye.




Pikërisht Moska, e udhëhequr nga mendësia e saj paradoksale në qëndrimin ndaj kriminelëve serbë, ishte ajo që dërgoi në Hagë dëshmitarë në mbrojtje të kriminelit Millosheviç. Madje dërgoi si të tillë jo dokëdo, por figura kryesore të politikës dhe të strukturave të larta të ushtrisë ruse. Këtu do të përmenden disa prej tyre.

Evgjeni Primakovi (1929-2015) ka qenë drejtor i Shërbimit të zbulimit të jashtëm të Federatës Ruse, ministër i punëve të jashtme dhe kryeministër i Rusisë. Në dëshminë e tij në Hagë, ai deklaroi se “Millosheviçi nuk i kishte vënë vetes objektiva për pushtimin e territoreve të huaja për krijimin e “Serbisë së Madhe”, se ai ishte takuar me Millosheviçin në Beograd në vitin 1993 dhe, sipas fjalëve të tij, “ai atëherë i hodhi poshtë pohimet, sipas të cilave ai synonte të krijonte “Serbinë e Madhe” (Citohet sipas: “Evgjeni Primakov, ish-kryeministër i Federatës Ruse, dha dëshmi në Tribunalin Ndërkombëtar për ish-Jugosllavinë për çështjen e Millosheviçit”. Marrë nga faqja e internetit “Lenta.Ru”. 02 dhjetor 2004).

Një tjetër figurë kryesore që Moska e dërgoi të dëshmonte në mbrotje të Millosheviçit, ishte Nikollaj Rëjzhkovi (1929), ish-kryeministër i Bashkimit Sovjetik, deputet i Dumës shtetërore, kryetar i komisionit të Dumës Shtetërore për Jugosllavinë. Sipas dëshmisë së tij, “bombardimet e NATO-s kundër Jugosllavisë nuk kishin asgjë të përbashkët me mbrojtjen e popullsisë shqiptare në Kosovë”(Citohet sipas: “Komente për vdekjen e S. Millosheviçit. Mendime të politikanëve rusë”. Marrë nga faqja e internetit “slobodan-memoria.narod.ru”. 12 mars 2006).

Sipa mendjelliut Nikollaj Rëjzhkov, koalicioni i shteteve të NATO-s e ndërmori fushatën e bombardimeve kundër Serbisë jo për të shpëtuar popullin shqiptar të Kosovës nga shfarosja dhe shpërngullja tërësisht e dhunshme nga trojet e veta, por, me sa duket, thjesht për të bërë një “teferiç” të ngeshëm mbi hapësirën ajrore të Serbisë, të shoqëruar edhe me “bombardime zbavitëse” herë pas here!

Leonid Ivashovi

Një tjetër personalitet i lartë rus, por i strukturave ushtarake, i cili pati dëshmuar në Hagë në mbrojtje të Millosheviçit,ishte gjeneral-kolonel Leonid Ivashovi (1943), zëvendëspresident i Akademisë së problemeve gjeopolitike, kryetar i Aleancës ushtarako-shtetërore të Rusisë. Ai e ka pranuar me gojën e vet:
“… unë isha i vetmi nga dëshmitarët që kam dhënë dëshmi për dy ditë me radhë…” (Citohet sipas: Leonid Ivashov. Intervistë për revistën “Itogi”. Marrë nga faqja e internetit “russmir.info”. 27 gusht 2010).

Madje, një ditë pas vdekjes së Millosheviçit, gjeneral Ivashovi ka deklaruar:
“Një lajm brengosës që ka çarë përmes mureve tëOsvencimit hagian (të Hagës - E.Y.), ka sjellë trishtim në zemrat e të gjithë serbëve, rusëve, bjellorusëve, ukrainasve dhe pothuajse të të gjithë njerëzve të planetit, për të cilët janë të shtrenjta nderi, ndërgjegjja, drejtësia, liria, atdheu” (Citohet sipas: “Komente për vdekjen e S. Millosheviçit. Mendime të politikanëve rusë”. Marrë nga faqja e internetit “slobodan-memoria.narod.ru”. 12 mars 2006).

Vetëm një gjeneral i tillë shovinist rus mund t’i lejojë vetes të zbresë në të tilla nivele marrëzie, duke e krahasuar vendburgosjen e kriminelëve serbë në Hagë, me kampin e përqendrimit dhe kampin e vdekjes që ndodhej afër qytetit polak të Osvencimit, të cilin, në vitet e Luftës II Botërore, nazistët gjermanë e quajtën Kampi i përqendrimit të Aushvicit (Auschwitz concentration camp), ku mbanin tëizoluar 180 deri në 250 mijë njerëz të pafajshëm, 90% e të cilëve ishin hebrenj.



Natyrën e tij shoviniste dhe prej armiku të egër të kombit shqiptar, ky gjeneral mendjeçartur, gjatë periudhës së bombardimeve të NATO-s kundër Serbisë, e ka manifestuar publikisht, kur ishte gati të vishte petkun e kryemercenarit dhe të nisej për t’u vënë në krye të trupave serbe për masakrimin e popullit shqiptar të Kosovës. Në intervistën e lartpërmendur ai ka deklaruar:
“… nëse situata do të acarohej, ne, së bashku me një gjeneral të respektuar, duhej të niseshim me aeroplan për në Beograd, për t’i hapur forcat e armatosura jugosllave në formacion luftimi në drejtim të Kosovës”(Citohet sipas: Leonid Ivashov. Intervistë për revistën “Itogi”. Marrë nga faqja e internetit “russmir.info”. 27 gusht 2010).

Si një njollë mjaft e dukshme krimi në historinë e diplomacisë ruse, ka mbetur ngjarja e korrikut të vitit 2015 në Organizatën e Kombeve të Bashkuara, ku Moska, duke shfrytëzuar të drejtën e vetos, bllokoi Rezolutën e këtij forumi më të lartë ndërkombëtar, në të cilën masakra e Srebrenicës, ku kriminelët serbë vranë 8 mijë myslimanë të pafajshëm të të gjitha moshave, vlerësohej si gjenocid i pastër.
Ky ishte qëndrimi më skandaloz i Moskës në mbrojtje të kriminelëve serbë.

Në përkujtim të 10-vjetorit të vdekjes së Millosheviçit (11 mars 2006), presidenti serb Tomislav Nikoliç u ngrit e shkoi në Moskë për të gjetur ngushëllim te presidenti Putin. Me këtë rast, në mjetet e informimit masiv rus, u thanë ca gënjeshtra dhe u bënë ca mashtrime kaq të lezetshme, saqë të zbavitin me teprinë e tyre pa karar, me të vetmin qëllim që të bindet opinioni publik ndërkombëtar se midis Serbisë dhe Rusisë na ekzistuaka një dashuri përvëlimtare me tradita shumëshekullore.
Gënjeshtrave dhe mashtrimeve në fjalë, u paraprinte fillimisht njoftimi i mëposhtëm:
“Më 10 mars 2016, në Kremlin u zhvillua takimi i presidentëve të Rusisë dhe të Serbisë, plot dhjetë vjet pas vdekjes misterioze të presidentit të Jugosllavisë Sllobodan Millosheviç”(Citohet sipas: “Na fal, moj motër Serbi. 17 vjet pas fillimit të bombardimeve kundër Jugosllavisë”. Marrë nga faqja e internetit “mirnagrani.info”. 17 mars 2016).

Ja mashtrim-gënjeshtra e parë:
“Perandoria e madhe ruse gjithmonë u ka zënë rrugën popujve aziatikë, të cilët kishin si synim të çanin më tej, drejt Perëndimit” (po aty).

Interesante! Rusët na dalkan mbrojtës të Perëndimit nga dyndja e popujve aziatikë! Por historia dëshmon të kundërtën. Sepse shovinizmit rusomadh ia nxjerr bojën keq Testamenti i perandorit Pjetri i Parë. Sipas atij Testamenti, Rusia duhej ta pushtonte dhe ta shkatërronte Perëndimin evropian. Ja çfarë ka shkruar Pjetri i Parë në Testamentin e vet:

“Rusia duhet të merret vesh për pjesëtimin e botës me Francën dhe me Austrinë. Nëse këto të fundit refuzojnë, duhet t’i përplasim njërën me tjetrën, pastaj t’i shkatërrojmë. Të gjitha këto janë të mundshme. Evropa duhet shkatërruar” (Teksti i plotë i Testamentit të Pjetrit të Parë është përkthyer dhe botuar në gazetën “Bashkimi”, 08 prill 1994).

Në vijim po u përcjell lexuesve mashtrim-gënjeshtrën e dytë:
“Kurse Serbia, gjatë pesëqind vjetëve, ka qenë mburojë e Evropës nga turqit nga ana e juglindjes” (po aty).

Për herë të parë po e dëgjojmë këtë xhevahir të gënjeshtrës ruse. Me sa kemi informacion nga historia, serbët, në një koalicion ballkanik, për herë të parë janë ndeshur me turqit-osmanë në Betejën e Fushë-Kosovës më 28 qershor të vitit 1389, ku koalicioni në fjalë pësoi një disfatë përfundimtare. Paskëtaj s’është folur e shkruar ndokund më për beteja të zulmshme të Serbisë kundër perandorisë otomane, në mbrojtje tëPerëndimit evropian.

Sulltan Sulejmani I (1494-1554), nisi, fillimisht në vitin 1529 e më pas në vitin 1541, një inkursion në Evropë, që solli si pasojë pushtimin e një pjese të madhe të Hungarisë, por Serbia s’u bë e gjallë t’i kundërvihej Stambollit dhe t’u dilte në krah fqinjve hungarezë. Pikërisht në vitin 1529, sulltan Sulejmani I organizoi rrethimin e parë të Vjenës dhe në ushtrinë e tij prej 120 mijë trupash, qenë përfshirë edhe reparte serbe.

Gati një shekull e gjysmë më vonë, perandoria otomane ndërmori sulmin e dytë kundër Vjenës, me synimin e mëtejshëm për ta zëvendësuar në Evropë kryqin me gjysmëhënën. Ushtria otomane, prej 120 mijë trupash, e dërguara prej sulltanit Mehmeti IV (1642-1693), me në krye Kara Mustafa Pashën(1635-1683), ay kaloi, pranë Serbisë, dhe shkoi dhe e mbajti Vjenën të rrethuar gjatë dy muajve (14 korrik - 11 shtator 1683). Por Serbia as që mendoi ndonjëherë t’u priste rrugën trupave osmane apo t’i vinte në ndihmë Vjenës, për t’u bërë “mburojë” e Evropës. Pas disfatës së rëndë që pësoi ushtria otomane para portave të Vjenës nga trupat austriake, polake dhe gjermane, të komanduara nga perandori Leopoldi I (1640-1705) dhe mbreti i Polonisë Jan III Sobieski (1629-1696), Kara Mustafa Pasha mori arratinë dhe vrapin e mbajti pikërisht në Beograd, për t’i ardhur zemra në vend. Aty ai u vra prej njeriut të dërguar posaçërisht prej Mehmetit IV, për turpin që mbuloi ushtrinë osmane.

Së fundi, edhe mashtrim-gënjeshtra e tretë:

“Është e vështirë ta përcjellësh me fjalë këtë dashuri naive dhe besnike të serbëve për rusët” (po aty).
Faktet historike dëshmojnë se Serbia nuk ka ushqyer kurrë ndonjë “dashuri naive dhe besnike për rusët”. Megjithëse pas nënshkrimit më 19 shkurt 1878 të Traktatit të Shën Stefanit mes Rusisë dhe Turqisë, Serbisë iu njoh pavarësia e plotë, fill pas Kongresit të Berlinit, Serbia i ktheu shpinën Rusisë aty për aty dhe u lidh me Austro-Hungarinë. Pas Luftës së Parë Botërore, mbretëria serbo-kroato-sllovene dhe më pas Jugosllavia, vetëm në vitin 1940 u kujtua të lidhte marrëdhënie diplomatike me rusët, kur i erdhi te dera rreziku i pushtimit gjerman. Pas Luftës së Dytë Botërore, serbojugosllavët, në vitin 1948, i thanë Moskës “ku të kemi parë” dhe u lidhën me Perëndimin.

Pra, serbët janë kujtuar për rusët vetëm atëherë kur kanë qenë në hall. Në vitin 1877, në Sankt-Peterburg, u botua një libër interesant me titull “E vërteta për Serbinë”, libër ky, që, çuditërisht, nuk u ribotua më kurrë në Rusi. Autor i atij libri është princi Vladimir Meshçerski (1839-1914), një publicist i njohur ky, nip i Nikollaj Karamzinit (1766-1826), historianit të shquar rus. Në atë libër ai e ka sqaruar me fakte bukur të argumentuara se si qëndron e vërteta për atë “dashurinë naive dhe besnike të serbëve për rusët”, e cila s’ka asgjë të përbashkët me të vërtetën.

Jam i bindur se kur Serbia të bëhet anëtare e Bashkimit Evropian, me siguri që, ashtu si edhe në rastet e lartpërmendura, rusëve përsëri do t’u kthejë shpinën.

Po atëherësi shpjegohet përkrahja kaq e fuqishme e Moskës për kriminelët serbë gjatë dhe pas krizës jugosllave dhe sidomos gjatë dhe pas krizës së Kosovës?
Përgjigjja e kësaj pyetjeje gjendet në një analizë fort bindëse të gazetarit rus Igor Jakovenko (1951), një personalitet i njohur ky për integritetin e vet intelektual dhe profesional. Dikur ai ka qenë deputet i Dumës Shtetërore dhe sekretar i lidhjes së gazetarëve të Rusisë, por e shkarkuan nga kjo detyrë, sepse shumica dërrmuese e kolegëve të tij kërkonin me këmbënguljet’i bëhej temena politikës së Putinit dhe të oligarkëve të Kremlinit, çka ishte e papranueshme për profesionin dhe për moralin e tij, si përfaqësues i mjeteve të informimit masiv.

Në analizën e vet, ai zbulon mendësinë e përbashkët të krerëve kriminalë serbë me presidentin rus Vladimir Putin. Radovan Karaxhiçi, në vitin 1994, i kishte propozuar Greqisë formimin e një Konfederate Serbogreke. Por Greqia nuk paskej pranuar.

Ai shkruan:
“Arsyeja, sipas së cilës Rusia putiniane mban një qëndrim tejet të ashpër ndaj dënimit të Karaxhiçit, duket fare sheshit. Putini vuan po nga ato sëmundje, por në një fazë më të acaruar. Përpjekja për bashkimin e “botës ruse”, duke përdorur në këtë mes dhunën, të kujton të njëjtin projekt të “Serbisë së Madhe”, duke i bërë korrigjimet përkatëse në aspektin përmasor. Mosrespektimi i së drejtës ndërkombëtare, moskokëçarja për marrëveshjet ndërkombëtare dhe për udhëzimet e drejtpërdrejta të Rezolutave të OKB-së, përdorimi tërësor i mjeteve të dhunës për zgjidhjen e konflikteve, - të gjitha këto, të marra së bashku, e bëjnë ortak shpirtëror ish-udhëheqësin e “vëllezërve serbë” me Vladimir Putinin” (Citohet sipas: Igor Jakovenko. “Edhe një “zile alarmi” për Putinin? Radovan Karaxhiçi hëngri 40 vjet për gjenocid dhe luftë agresive”. Marrë nga faqja e internetit “listock.ru”. 26 mars 2016).

Me siguri që gazetari Igor Jakovenko e ka fjalën për qëndrimin agresiv që presidenti Putin ka mbajtur dhe vazhdon të mbajë ndaj Ukrainës, ku deri tani janë vrarë me mijëra vetë. Sipas faqes së internetit “censor.net” të datës 24 mars 2016,vetëm në Donbas, nga lufta e kanë pësuar 30 346 njerëz, më shumë se 9 mijë veta janë vrarë dhe nëpër kufomoret e Ukrainës ka me mijëra të tjerë të paidentifikuar. Të gjitha këto krime kanë për autor vetëm presidentin rus. Prandaj edhe gazetari, në analizën e vet, i kujton Putinit fatin e Kadafit dhe të Karaxhiçit.

Indianapolis, Indiana

02 prill 2016

-------------------------

*Sipas vendimit të Tribunalit të Hagës për krimet e luftës në ish-Jugosllavi për dënimin e kriminelit Radovan Karaxhiç, të shpallur më 24 mars 2016, shpërngulja me dhuтë (deportimi) përbëka krim kundër njerëzimit. Në deklaratën e lartpërmendur, ambasadori Jonathan Moore thekson se pas më shumë se 20 vjetësh, është e një rëndësie jetike që kriminelët e luftës të vihen përpara drejtësisë. Me sa kemi mësuar nga mjetet e informimit masiv, ca kriminelë nazistë janë dënuar edhe pas 60-70 vjetësh për krime që kanë kryer kundër njerëzimit. Pra, krimet kundër njerëzimit nuk parashkruhen. Por, për fatkeqësinë tonë të rëndë kombëtare, Tirana zyrtare, qoftë në periudhën e sundimit komunist, qoftë gjatë këtij çerek shekulli pluralizëm, s’e ka çarë kokën absolutisht për krimet kundër njerëzimit, për gjenocidin e rëndë që nazifashistët grekë kryen kundër popullsisë shqiptare të Çamërisë, trevës sonë amtare. Edhe sot, gati 72 vjet pas kryerjes së atij gjenocidi të tmerrshëm dhe shpërnguljeje të dhunshme, nuk dihet ende se cili është shkaku i heshtjes frikacake dhe servile të Tiranës zyrtare para Greqisë shoviniste për Tragjedinë Çame. Prandaj edhe shovinizmi grekokriminal ka mbetur i pandëshkuar edhe sot e kësaj dite nga Tribunali Ndërkombëtar për krime kundër njerëzimit.
Më 21 mars 2016, ministri i jashtëm Ditmir Bushati, ishte për një vizitë zyrtare në Athinë, ku u prit nga homologu grek Kotzias.

Në konferencën për shtyp që dhanë të dy ministrat në Athinë, rezultoi se nuk u arrit në asgjë konkrete. Madje, në fjalën e të dy ministrave u pa qartë se nuk ka asnjë marrëveshje për zgjidhjen e problemeve mes dy vendeve.

Kotzias tha se kishte biseduar me Bushatin për të drejtat e minoritet grek në Shqipëri, si dhe rëndësinë e shqiptarëve që jetojnë në Greqi. Pra, Athina vazhdon avazin e vet, duke i rënë të njëjtës teneqe për vite me radhë për të drejtat e minoritetit grek, i cili nuk ka kurrfarë shqetësimesh në Shqipëri. Ndërsa minoritetin shqiptar në Greqi, Athina nuk e njeh absolutisht dhe flet vetëm për shqiptarët që jetojnë në Greqi thjesht si emigrantë. S’kemi ç’bëjmë. Shqipëria është vend pa zot, prandaj edhe Athina e mohon kategorikisht ekzistencën e minoritetit shqiptar në Greqi, sepse shqiptarët e Çamërisë të besimit ortodoks ajo i quan grekë, jo shqiptarë.

Kur u pyet se kur parlamenti grek do ta anulojë ligjin e luftës me Shqipërinë, ministri grek dha përgjigjen e mëposhtme, në të cilën del në pah dredhia karakteristike shumëshekullore greke:
“Greqia nuk është në luftë me Shqipërinë. Kjo u tregua në vitin 1987 me deklaratën e Këshillit Ministrial, u tregua nga Shqipëria me anëtarësimin në NATO, u tregua me Marrëveshjen e Miqësisë në vitin 1996. Nëse ka një çështje ligjore për këtë, për palën Shqiptare, që duhet një ndryshim, ashtu siç e thashë, ka mekanizëm dhe metodë për zgjidhjen e të gjitha çështjeve”(Citohet sipas:“Ç’do të bëjë Greqia për ligjin e luftës me Shqipërinë? Kotzia: E zgjidhim”. Marrë nga faqja e internetit e gazetës “Panorama”. 21 mars 2016).

Madje, gjatë konferencës së shtypit, për të anashkaluar qëllimisht problemet e mprehta që ekzistojnë mes dy vendeve tona, Kotzias u mundua t’i bënte qejfin minstrit Bushati, duke deklaruar:
“Faleminderit sërish, që erdhe në një ditë kaq të bukur dhe që morët me vete dhe bashkëshorten tuaj, e cila, nga ajo që di, është shumë familjare me Greqinë, pasi ka studiuar në Selanik” (po aty).
Kjo deklaratë dëshmon se Athina dhelparake di si i terezit punët me kohë e me vakt, për t’i pasur në xhep politikanët shqiptarë.

Gjatë konferencës së shtypit, nuk u prek absolutisht Çështja Çame.

Në një deklaratë që i ka pasë dhënë kanalit televiziv “Vizion plus” në korrik të vitit 2015, Kotzias është shprehur se problemi i Çamërisë nuk duhet të ngrihet në nivel shtetesh, por të kërkohet zgjidhje individuale nëpërmjet gjykatave. Ai pati deklaruar:

“Nëse dikush mendon se nuk ka marrë atë që i takon, atëherë duhet të shkojë në dyert e gjykatave dhe të kërkojë të drejtën e tij. Kjo ka të bëjë me çdo shtetas shqiptar që ka humbur pronën e tij, për të gjitha ato që ndodhën në shekullin e 20-të. Nuk është për shtetasit shqiptarë që humbën pronat e tyre pasi ishin kriminelë, apo pjesëmarrës në akte kriminale dhe e kanë humbur pronën e tyre nëpërmjet gjykatave. Po flasim për shqiptarët normalë që i kanë humbur pronat përgjatë gjithë historisë së shekullit të 20-të, ku, siç e dini, ka pasur shumë lëvizje dhe njerëzit kanë humbur në shumë raste pronat, të drejtat, shtëpitë, etj. Nuk po flasim për një grup të veçantë që u është drejtuar gjykatave dhe i ka humbur të drejtat me vendime të këtyre gjykatave në vitet ’40 të shekullit të kaluar” (Citohet sipas: Kotzias: Ja si do e zgjidhim ligjin e luftës dhe ndarjen e detit”. Marrë nga faqja e internetit e gazetës “Mapo”. 16 korrik 2015).

I shkreti Kotzias! E gjora Athinë dhelparake! Harrojnë që Çështja Çame nuk është absolutisht çështje e kthimit të pronave. Ajo, para së gjithash, është çështje politike me rëndësi madhore për kombin shqiptar. Ajo është një Çështje Kombëtare Shqiptare që ka në themel rikthimin e popullsisë çame në trojet e veta amtare, siç theksohet me shumë të drejtë në letrën publike qëKryetari i Shoqatës “Çamëria”, Dr. Abaz Hado, i pati drejtuar ministrit Bushati më 21 mars 2016, të botuar në gazetën “Panorama”.

Rikthimi i popullsisë çame në trojet e veta amtare, duhet të shoqërohet me ndjesën publike nga ana e Athinës zyrtare për masakrat e rënda që nazifashizmi grek, në marrëveshje me trupat naziste gjermane, kreu kundër popullsisë së pafajshme të trevës shqiptare të Çamërisë, si edhe me kompensimin e të gjitha shkatërrimeve që i shkaktoi popullsisë në fjalë.

Në deklaratën e sipërpërmendur në “Vizion plus”, Kotzias, me dinakërinë karakteristike djallëzore greke, me qëllim që të mashtrojë përsëri për ligjin e luftës, kërkoi që të lidhet një Traktat i ri i Fqinjësisë mes Shqipërisë dhe Greqisë që gjoja dashka t’i japë fund asaj që konsiderohet si situatë lufte nga pala shqiptare. Kjo është një tjetër përpjekje e dhelpërisë diplomatike greke për të vënë në gjumë Shqipërinë për ekzistencën e ligjit të luftës. Se një i ashtuquajtur traktat u lidh mes dy vendeve tona që në vitin 1996, e megjithatë ligji i luftës vazhdon të jetë në fuqi edhe sot e gjithë ditën. Tani u dashka një tjetër traktat për t’u tallur përsëri me palën shqiptare.

Domosdo, një tjetër traktat edhe mund të lidhet se Tirana zyrtare vazhdon prej një çerek shekulli të mos lëvizë nga pozitat e tradhtisë kombëtare në raport me shovinizmin grekokaragjoz dhe me kishën shoviniste greke.

Mendoj se letra e Dr. Abaz Hados duhet të shërbejë si një manifest në ndërtimin e platformës pë zgjidhjen e Çështjes Çame.


¬¬¬