Dr.Anders Vinther : Infeksionet e vaginës

Infeksionet e vaginës


Forma më e zakonshme e infektimit në vaginë është kërpudhat, por nuk mund të jetë një infeksion vaginal ose vaginakatar.
Shkarkimet vaginale e lengut është një gjendje normale në të gjitha gratë. Lëngjet apo sekrecionet e langshme vaginale herë pas here, mund të paraqesi një gjendje më të rëndë patologjike se sa një infektion. Janë disa shenjat në raste të rralla të sëmundjes.
Shkarkimi natyror i langut vaginal përmban sasi të larta të baktereve të acidit laktik (laktobacil), sasi më të vogla të disa baktereve të tjera të grupit B Streptokokut, Gardnerella, Bakteroide, Mikoplazma) dhe viruseve, kërpudhave dhe në një ekosistem të ekuilibruar mikrobial.

Infeksionet vaginale mund të ndahen në:



* Vaginosis bakterial (vaginekatar) asht kur substanca e florës normale vaginale e mikroorganizmave është zëvendësuar me sasi të mëdha të baktereve që kërkojnë shumë pak oksigjen duke u zhvillue bakteret anaerobe( Anaerobet përbëjnë një grup të baktereve të cilat nuk mund të jetojnë në prani oksigjenit, respektivisht në prani të potencialit të lartë oksido-redukues (redoks potenciali). Në prani të oksigjenit, këto baktere gjatë metabolizmit të tyre prodhojnë substanca toksike, siç janë radikalet superokside dhe peroksid hidrogjenin. Bakteret strikte anaerobe nuk posedojnë disa enzime që veprojnë në metabolizmin aerob (p.sh. superoksid dismutaza dhe katalaza), prandaj ato nuk mund t’i detoksikojnë këto substanca.). Vaginakatare quhet në zhargon vaginosis.

* Vaginitis është një infeksion i vaginës, që shkaktohet nga kërpudhat, bakteret aerobe(Bakterie Aerobe ekzistojnë apo mbijetojnë në ato vende ku oksigjeni asht prezent. Këto bakterie në akuarium oksidojnë amoniumin me nitritin dhe ky proçesi aerob quhet nitrifikacion B.M.P.) si më së shpeshti streptokoku, koli i baktereve E., apo bakteri i organizmave njëqelizor të quajtur trikomonas(Trichomonas). Deri tani shkaku më i zakonshëm i vaginitis është një kërpudhë (sfungjer vaginale). Infeksionet e tjera në këtë grup (vaginitis) quhet inflamacion i vaginës.



Frekuenca

Vaginitis bakteriale (katari damtues) ndodh në 1 në tre gra me çrregullime anormale vaginale.

Vaginitis është sfungjer vaginale afërsisht të 80% të rasteve, ndërsa Trichomonas, Infeksionet me bakteriet Streptokokut dhe bakteri E. koli janë përgjegjës për pjesën tjetër. Sfungjeri Vaginal(kërpurdha) është 80-90% e rasteve të shkaktuar nga maja e kërpurdhës e tipit kandida albikans (Candida albicans), pjesa tjetër janë lloji i majës së kërpurdhës (kandida glabrata dhe kandida tropikalis).



Shkaqet

Sekrecioni vaginal natyrore ka një pH të ulët (më pak se 4.5), që do të thotë se është “kosi”.

Kjo është për shkak të pranisë së baktereve acidit laktik (lactobacillus), e cila formon acid laktik.
Një pH e ulët e mbron gruan kundër baktereve, ku nuk mund të lulëzojnë në këtë mjedis acid.

Kërpudhat kandida janë gjetur kudo në natyrë dhe njerëzit kanë në lëkurë të kanalit të barkut apo te zorrët, ose në vaginë, pa shkaktue asnjë simptomë. Së pari ka mekanizma normale të trupit mbrojtës që ja ulin aciditetin vaginës në qoftë se është ndryshuar flora bakteriale, dhe ka një infeksion të vaginës. Ose mund të ketë një vaginëkatar të cilat kanë zhvilluar bakteret anaerobe (vaginosis) ose nuk bahet fjalë për një tampon vaginal ose vaginitis.

Të gjitha gratë të prekur nga një infeksion i vaginës ndeshen me faktorët e mëposhtëm, që rrisin rrezikun e gjetjes së një infeksion fungale si:
* Baktereve të jashtme në vaginë
* Shtatzënia
* Terapia me hormone duke përfshirë pilula kontraceptive
* Diabet
* Trajtimit me antibiotik (vrasin bakteret e acidit laktik)
* Larje e tepruar me sapun në ijë
* Sistemin imunitar i dobësuar
* Menstruacionet e parregullt apo gjakderdhje të zgjatur – ngjyra aciditetit rozë në vaginë, sepse gjaku është alkaline.





Simptomat

Sekrecioni normale i lëngut vaginal mund të jetë ngjyrë e verdhë apo e bardhë. Kjo është shumë e ndryshme në qoftë se gratë mendojnë se pengon shkarkimin ose jo. Kjo është e zakonshme për ndryshimet e sekrecionit, si te pamja e saj në erë dhe në cilësi. Ndryshimet në pamjen normale varet nga marrëdhëniet menstruale, nga mosha dhe nga aktiviteti seksual. Kufijtë e sekrecionit vaginale normal dhe jo normal është vështirë për t’u përcaktue.

Ngjyrat e gjelbër ose kafe derdhjes të sekrecionit të lëngjeve në vaginë duhet gjithmonë të kontrollohen, dhe ju gjithashtu duhet të shkoni tek mjeku juaj në qoftë se lengjet vaginale kanë shumë erë të keqe.



Simptomat më të zakonshme të infeksionit me kërpurdhë të sfungjerit vaginale janë:

* Ngjyra e bardhë, lëkura e cikatrizuem, sekreconet vaginal pa erë
* Kruarje dhe skuqje
* Djegie dhe ndjesi thumbues në hapjen e buzëve vaginale
* Ënjtje e mukozës vaginale
* Ndoshta. urinim i djegur
* Dhimbje gjatë aktivitetit seksual dhe të prekjes me penis apo me gishta



Për katarin vaginal janë simptomat më të zakonshme:

* Shumimi i lengjeve vaginale

Sekrecionet vaginal është një gjendje normale në të gjitha gratë. Herë pas here, shenjat e sëmundjes dhe në raste të rralla mund të jetë një gjendje më të rëndë në rastet e vetëm të infeksionit, megjithëse ka femna sekrecione në vaginë.

Ndonëse gratë në periudha të caktuara të jetës kanë tendencë të derdhin lengjet/sekrecionet vaginale që është shpesh një sistem që i rregullon vetë.

Në përgjithësi, lengjet vaginale për këtë arsye nuk çojnë për të kontaktuar te mjeku. Megjithatë, studimet e kohëve të fundit sugjerojnë se inflamacioni vaginale nuk është gjithmonë i parrezikshëm. Infeksionet vaginale janë diagnostikuar dhe trajtuar para operacionit, në krahasim me një infeksion të patrajtuar.



Çfarë mund të bëni?

Seksualisht mund të parandaloni për të mos pasë katar vaginal duhet përdorë kondomin dhe ndoshta edhe pilulën.

Gra që e përdorin spirale, kanë një rrezik më të madh të shfaqjes së katarit/infeksioni vaginal. Kjo është për shkak të spirales që duket si një trup i huaj dhe për këtë arsye mund të shtojë lengjet vaginale. Inflamacioni vaginal në gratë pas menopauzës shpesh mund të parandalohen nëpërmjet trajtimit me hormon.

Nëse keni katar në vaginë apo sfungjer vaginale, ju mund të kryeni këto veprime në vijim:
* Nëse keni marrëdhënie, përdorni kondom derisa infeksioni të jetë prezente.
* Shmangni larje me sapun të thjeshtë në ijë ose përdorin një sapun të butë.
* Fshini pas larjes së vaginës në tualet, në mënyrë që asnjë bakteret nga zorrët të infektojnë vaginën.
* Përdorni brekë pambuku, në vend të mbathjeve të ngushta sintetike.
* Të kufizoni përdorimin e Liners panty,(shtrëngimin) ku ka shumë sekrecione dhe mos harroni të ndryshoni madhsinë e brekve shpesh.
* Heqni gjurmët e spermës pas seksit sepse sperma vepron si ushqim për infeksion
* Lahuni nëse është e nevojshme të paktën mbathjet me 60 gradë.

Duke përdorur preparatet jo-mjekësore.

Një numër i madh të përgatitjeve jo-mjekësore kanë qenë në fokus për parandalimin dhe trajtimin e sfungjer vaginales:



Hudhra ka një efekt këpurdhëvrasës sipas analizave laboratorike. Efekti nuk eshte provuar klinikisht dhe hudhra mund japin reaksione alergjike lokale. Është e paqartë se sa thalba hudhra duhen për t’u përdorur sipas mjekut.

Produkte të qumështit si e thartuar në kos dhe A38 si këpurdhëvrasës, por mund të ketë një efekt parandalues nga bakteret e acidit laktik mund të ndihmojnë në rikthimin e pH të vaginës. Ekziston edhe një formë bimor të kapsulës vaginal me bakteret acid laktik, i cili mbron dhe rikthen flora natyrore vaginale.



Sinjale të rrezikëshme

Nëse keni kruajtje, djegie gjatë urinimit apo të sekrecionit vaginal ose ndonjë ndryshim në funksionin vaginal mund të jetë një shenjë e sëmundjes të ndryshme në bark. Prandaj, ju duhet të kontaktoni doktorin tuaj:
* Nëse jeni të pasigurt në lidhje me simptomat
* Ju nuk kanë pasur më parë një infeksion fungale, apo ju keni pasur më shumë se 2 infeksione fungale brenda gjashtë viteve të fundit
* Ju jeni shtatzënë
* Ka gjak në lengjet vaginale, kur ju jeni me menstruacione
* sekrecionet vaginale i vjen era e keqe
* Ju keni plagë apo të çara në buzët gjenitale
* Ju ndjeni dhimbje ose siklet gjatë urinimi.

Nëse jeni paqartë nëse do të testoheni ose jo – pyesni mjekun tuaj për këshilla dhe udhëzime.



Studim

Mjeku duke bërë një vizite te kujdesshme mjeksore i duhet të marri pak material langut të sekrecionit vaginal në sipërfaqen e vaginës. Kjo mund të dërgohen në kultivim në laborator ose ajo mund të shifet në mikroskop direkt. Aciditeti mund të gjykohet nga një matje pH duke shtuar një substancë kimike (hidroksid kaliumi 10%) – test ashtu-quajtur amine, pra pështymë që çliron një erë karakteristike si peshk, i cili tregon se infeksioni është shkaktuar nga bakteret anaerobe (vaginosis – skedekatar).

Mjeku është në gjendje ose me kultivimin e sputum(pështymës) me mikroskop dhe nga ky studim, diagnostikonë nëse ka një infeksion bakterial ose një infeksion fungale.
Nga kanali i qafës së mitrës analizon langun dhe e shqyrton për ndonjë;

lythat gjenitale (kondilomia) ose Herpesi gjenital (plagë të ftohtë në zonën vaginale), dhe kultivojnë për ndonjë; STDs tjera (, klamidia gonorrea, sifilizi) dhe të shqyrtojë urinën për infeksion në fshikëz dhe për të marrë një grimë lëkurë në sipërfaqe për zbulimin e kancerit të kanalit të qafës së mitrës.

Trajtim i katarit vaginal

Katari vaginal apo Vaginosis bakterial – zakonisht trajtohet me një antibiotik që përmban Metronidazole. Ky antibiotik është veçanërisht i përshtatshëm për trajtimin e infeksioneve me bakteret anaerobe.

Trajtimi mund të jepet në tableta ose supozitor, për disa ditë, ajo mund gjithashtu të aplikohet në trajtimjn ditor në vaginë. Efektet anësore të këtij trajtimi janë të pakta, por Metronidazole mund të ketë një efekt Antabuse, kështu që duhet të shmangin alkoolin gjatë trajtimit dhe 2 ditë pas ndërprerjes së trajtimit. Vagina ose kapsula klindamycinkan përdoret gjithashtu.



Sfungjer – lloji i kërpurdhës

Sfungjer në vaginë zhduket në mënyrë spontane në më shumë se 25% pas një jave, por infeksioni i jep siklet të madh dhe është e lehtë për të trajtuar, kështu që nuk ka asnjë arsye që të hezitojnë për të marrë trajtimin. Sfungjer vaginal trajtohen me fungicides në vend të një supozitorit për përdorim në vaginë (pessaries) ose një kombinim i këtij trajtimi. Këto fungicides janë në dispozicion në pikat e forta të ndryshme për 1, 3 ose 5 ditë, dhe jepen pa recetë.
Ka edhe fungicides që përdoret si një tabletë për trajtim. Ky trajtim kombinohet me një krem kërpudhash përreth vaginës dhe buzëve, në qoftë se ka shumë, acarim të lëkurës ose mukozës.

Në rastë simptomash karakteristike duhet larë vagina (kruarje, djegie në formë të lëkurës thatë të cikatrizuem/të çarar të imta). Zakonisht femrat nuk duhen me vrapë me shkue te mjeku pasi ilaçet për pessaries vaginale me janë në dispozicio në barnatore medikamenti klotrimazole. Klotrimazole është droga më e studiuar mirë dhe mund gjithashtu të përdoret gjatë shtatzënisë.



Nëse jeni shtatzënë

3 muajtë e parë të shtatzënisë, gratë duhet të konsultoheni me mjekun tuaj para trajtimit të infeksionit fungale. Nëse përdorni pessaries / antifungal vaginale gjatë kohës që grueja asht shtatzënë nuk duhet të përdorin tubë shkarkimit të derdhjes së lengjeve.



Trajtim afatgjatë

Në qoftë se një grua ka katër ose më shumë raste me infektion të tipit me kërpurdhë sfungjer vaginale për vite, flet për një vaginit përsëritura (relapsing). Këtu ne rekomandojmë një trajtim të zgjatur me drogë antifungal për të paktën 6 muaj, për shembull. si terapi orale, të marra në lidhje me menstruacionet. Partneri nuk është i rekomanduar të kryeji marrëdhanie derisa të shërohet.

Kush janë boset?!

Saktesia e te dhenave eshte verifikuar dhe vertetuar nga te pakten 3 burime dhe ka pasur bashkpunimin e disa segmenteve te Sherbimeve Sekrete Shqiptare, jashte kontrollit te ish Kryeministrit Fatos Nano.

Ne dhjetor 1997 Fatos Nano konsultoi socialiston Fehmi Abdiu, president i Komisionit Legjislativ ne parlament(i cili me vone u be Kryetar i Gjykates se Larte), per te abroguar ligjin anti-trafik te 1996, i bere nga Sala. Me 15 Janar 1998, pas nje propozimi te deputeteve socialiste, ligji riapelohet duke krijuar keshtu nje vakum legjislativ per trafikun e droges. Njerzit me te afert te Kryemistrit Nano u bene boset dhe mbrojtesit e ketij trafiku, duke perdorur te ardhurat prej ketij trafiku ne ndertime dhe ne sektorin turistike. Me poshte lista e disa prej grupeve me te rendesishme qe kotrollojne trfikun e droges dhe trafikun ne perendim, te cilet kane lidhje direkte me ish-Krymistrin Fatos Nano.

1. Pirro Ymeri.

Bodyguard dhe krahu u djathte i Fatos Nanos, qe prej 2001 ka nje laborator per perpunimin e droges ne lagjen “Ali Demi”. Tani ai ka levizur laboratorin ne nje vend te panjohur. Ka bashkpunuar me Arjan Rugji, nje oficer i Gardes, me vone Arjan Rugji, Drejtor i Drejtorise se Kufirit dhe Migracionit, i Ministrise se Brendshme qe u therrit ne postin e tij nga Nehat Kulla, nje figure e njohur e krimit ne Tirane dhe nje mik i afert i Nanos. Pasi Igli Toska u be Minster i Brendshem, Arjan Rugji vihet Drejtor i Kufirit ne Ministrine e Brendshme. Te dy bejne trafik droge duke pasur so qender cafe/restaurant “Milosao” ne Tirane. Madje kane bashkpunuar edhe me Ministrin e Brenshem Luan Rama, por jo me persona te tjere te rendesishem. Luan Rama ishte vete i lidhur me dike ne trafikun Turqi-Tirane-Itali.

2. Eduart Helmesi. Eduart Helmesi, a.k.a. “Ed Baxhella”.

Eduart Hemlesi eshte partneri i gruas se Nanos, Xhoana dhe eshte i dyshuar qe prej 1992 per vrasje me grupin e Gazmend Muca. Helmesi eshte drejtori i kompanise “Xhoy Travel”, pronarja e se ciles eshte Xhoana Nano. Ky grup shperndante drogen ne Greqi me auobusat e “Xhoy Travel” duke bashkpunuar edhe me disa Greke. I njejti grup kishte bashkpuntor ne Greqi dhe ne Itali. Ne Gler partneret kryesor ishin Arjan Shanaj dhe Renato Cami. Renato Cami i mbeshtetur nga shume vrases ne Fier perdorej nga Sherbimet Sekrete per ti bere presion opzites ne zgjedhjet e 2001. Aksidentalisht disa vjet me vone nje sasi e madhe drige u gjend ne shtepine e tij, por Ministri i Brenshem e mbylli çeshtjen. Bashke me Eduart Helmesin punonte edhe Artur Labi(arrestuar me 27.04.2006 per trafik nderkombetar droge dhe pjesemarrje ne organizata kriminale), ne Durres. Ai eshte nje trafikant i vjeter qe nga koha kur Partia Demokratike ishte ne fuqi para 1997.

3. Fabrika Aquila Likuori.

“Aquila Likuori” ndodhet ne autostraden Tirane-Durres. Kjo fabrike fuksionon si laborator droge. Pas 2002 u vu nen kontrollin e njerezve te Fatos Nano. Kjo fabrike kishte nje kontrate me qeverine per furnizimin e pijeve alkolike ne ceremonite zyrtare.

4. Agron Duka dhe Leonard Koka.

Agron Duka, Minister i Ushqimit dhe Bujqesise dhe Leonard Koka. Ky gruop mbante trasportin e kokaines. Leonard Koka eshte vellai i gruas se Agron Dukes dhe mik i afert i Fatos Nanos. Ishte nje nder mbeshtetesit kryesor te Fatos Nanos ne periudhen kur ai u zgjodh Kryeminister 1998-2001, dhe personi qe i prezantoi Xhoanen, gruan e dyte e cila ne ate kohe punonte ne Greqi.Ky grup kontrollonte aksin Turqi-Durres-Kosove-Gjemani gjithashtu dhe Tuqi-Durres-Itali. Ku grup njihej si “Grupi i Shijakut”. Pjesemarresit jane Ilir Hoxha, Arben Shabani dhe vllezrit Tusha(Shijak). Disa prej tyre ishin aktiviste te Partise Demokratike por u futen ne kete grup pas Agron Dukes i cili u zgjodh deputet i Partise Socialiste ne Shijak i cili i ndihmoi te nxirrnin nga burgu nje shok te tyre Arben Shabani, qe ishte arrestuar ne 2001 nga nje kotroll i rastesishem i policise te cilet zbuluan nje laborator dhe nje sasi droge ne shtepin e tij. Ai lirohet nen presioni e Agron Dukes qe ishte Minister i Ushqimit dhe Bujqesise.

Me kete gruop punonte edhe nipi i Bajram Ibro(Drejtori Pergjithshem i Policise) i njohur me emrin “Gezim” ne Laprake, lagje ne periferi te Tiranes. Nje grup i dyte brenda ketij grupi ishte ai i udhehequr nga Lul (Lulezim) Berisha, Arjan Saliu, Klodain Saliu, Rudin Taullahu, Artur Begu, dhe Arben Talja. Ky grup ishte i drejtuar direkt nga Leonard Koka, miku i afert i Fatos Nanos, ne aksin Tuqi-Durres-Tirane-Itali. Me keto 2 grupe eshte i lidhur nje nga deputet e Agron Dukes i cili eshte Drejtor i Pyjeve dhe Shef i Policise se Durresit. Ky grup trafikon kokain ne aksin Durres-Belgjike.

5. Gjegj Luca dhe Jani Morava. Rrjeti tjeter eshte FYROM-Shqiper-Greqi-jashte dhe aksi Tirane-Korçe-Selanik. Ky kas eshte i kontrolluar nga Gjegj Luca dhe Jani Morava i cili ka nje biznes trasporti ne Pogradec. Gjergj Luca eshte nje nga pronaret e disa kazinove ne Tirane, Shkoder dhe Montenegro. Anetaret e ketij grupi jane Roland Ziu(pronar i “Espanja”), Alfred Ziu dhe Fatos Zjarri, transportues.

6. Gjegj Luca , Artur Gjini dhe Arjan Andoni.

Aksi Mal i Zi-Tirane-Itali (kokaine) dhe Tirane-Shkoder, eshte i kontrollur nga Gjergj Luca, Artur Gjini dhe Arjan Andoni. Andoni eshte arrestuar ne 2005 ne nje tentative te Fatos Nanos te vinte Gjergj Lucen nen kontrollin e tij te plote. Pasi u krye çdo gje, liria e tij u urdherua. Nje bashkpunues i afert i ketij grupi eshte Pellumnb Gjoka ,ne Shkoder; Gjoka eshte nje ndermjetes midis Malazazeve dhe Besim Tulines dhe Adem Ahmeti. Fatos Nano kishte stabilizuar ne kontakt me Gjergj Lucen rreth nje vit e gjysem me pare se te ndodhte ky fakt.

7.Grupi i Edmond Pustines.

Grupi i Edmond Pustines dhe “Tota” ne rrugen Fortuzi. Edmond Pustina eshte kushuriri i pare i vellait (jo natyral) te Fatos Nanos, Fatos Pustina, dhe ka qene i perfshire 6 vjet me pare ne lidhje me trafikun. Tani punon ne Dogane. Ne kete grup merr pjese gjithashtu Ilir Arbana(oficer ne Dogane) dhe Ardian Resuli, Shef i Rendit ne Sarande dhe Durres i cili tani investon fitimet e tij ne fushen e ndertimeve. Ata kane lidhje me Gramoz Ruçin, kryetarin e grupit parlamentar te Partise Socialiste dhe Ilir Gjoni, Minister i Brendshem. Ky grup bashkpunon me Sherbimet Sekrete Shqiptare.

8. Igli Toska ne Aksin FYROM-Shqiperia.

Nje njeri i afert i Igli Toskes kontrollon aksin Maqedoni-Shqiperi. Ai ishte arrestuar aksidentalisht ne fillim te 2006 me 30 kg heroine dhe me vone lajmi trasformohet ne 30g heroine. Trafikanti eshte djali i Leonidha Toska, kryetarit të Qarkut të Tiranës. (Igli) Toska nuk beri asnje koment rreth akuzave. Ai po provon te zevendesoje grupin e meparshem te drejtuar nga Ministri Luan Rama dhe grupin e Yamer Lala.

9. Elidoni i Majkos

Bodyguardi personal i Kryeministrit dhe Ministrit te Mbrojtjes Pandeli Majko i quajtur “Elidoni i Majkos”, kontrollon trafikun e droges nga Bullgaria ne Shqiperi. Ai ben transportin me ndihmen e Arjan Rugji, Drejtor i Policise Kufitare ne Ministrin e Brendshme dhe gjithashtu bashkpunon me Fatmir Meta, nje ish Shef Policie i Tropojes arrestuar pas vrasjes se Azem Hajdarit. Kontrolli i ketyre trasporteve kontrollohej nga Arjan Rugji dhe ne disa raste ne hyrjet e kufirit ne piken e quajtur “Tre Urat” edhe nga “Bilali” Shef i Policise dhe ish bodyguard i Fatos Nanos.

Keto jane grupet me te rendesishme te cilet drejtojne trafikun e droges ne Shqiperi dhe perdorin per kete qellim pushtetin politik dhe njerzit afer ish Kryeministrit Nano.
Shenim: te dhenat jane te periudhes se para 3 Korrikut Copyright Defense & Foreign Affairs/International Strategic Studies Association Reprinted with permission.

Leksione nga zbulimi i CIA-s

Spiunazhi bashkëkohor :Informacionet elektronike dhe terrorizmi nëpërmës teknologjive të sotisfikuara….

Udhëheqësit e zotë dhe strategët e mençur veprojnë dhe fitojnë, kryejnë heroizma që ua kalojnë të tjerëve, sepse gjithçka e kanë ditur që më parë. Të diturit që më parë, nuk merret nga zotët dhe demonët, nuk merret as me hamendje, as me të përngjarë e as me çfarëdo llogaritje. Njohja e gjendjes së kundërshtarit mund të merret vetëm me anë të njerëzve.

I
Nevoja e njeriut për t’i parashikuar ngjarjet që do të ndodhin është e vjetër sa vet njeriu. Qysh në parahistori, te bashkësitë njerëzore primitive kanë ekzistuar parashikues të kohës ndodhive shoqërore dhe fatit individual, kurse në kohërat e më vonshme të antikitetit, personat të cilët merreshin me parashikimin e gjërave fituan një rëndësi të veçantë. Ata i hasim pran çdo oborri mbretëror me emërtime të ndryshëm si orakull, magjistarë, astrolog etj. Gjatë gjithë antikitetit dhe mesjetës, parashikuesit e ngjarjeve apo fatit i hasim që nga Mikena, në Maqedoni te Leka i Madh, mbreti Pirro i Epirit, në Bizant, në Perandorinë Osmane etj. Mbretërit, personalitetet politike dhe ushtarake, para çdo veprimi të tyre, konsultoheshin me parashikuesit e tyre dhe shpesh ndodhte që vendimi për të ndërmarrë ndonjë veprim qoftë ushtarak apo tjetër, ndikohej nga këshilla e orakullit, magjistarit apo astrologut. Këto këshilla dhe parashikime kishin të bënin vetëm me parashikimin e fatit dhe kurrsesi me ndonjë informacion paraprak mbi fenomenet apo ngjarjet.
Përkundër faktit se gjatë gjithë antikitetit dhe mesjetës prania e parashikuesve të fatit apo ngjarjeve ishte prezente, tendencat për të krijuar shërbime të specializuara të cilat merreshin me grumbullimin dhe përpunimin e informacioneve me karakter politik dhe ushtarak vërehet shumë herët. Të gjitha ndërmarrjet dhe fushatat e mëdha ushtarake të antikitetit bazoheshin kryesisht mbi informacionet grumbulluara në rrugë të ndryshme operative.

II

Njëra ndër doktrinat më të vjetra ushtarake e cila ka mbetur e shkruar deri në ditët e sotme është ajo e kinezit Sun Xu, për të cilën mendohet se i takon periudhës së shekullit të IV-III, para erës së re. Kjo doktrinë ushtarake e cila për nga aktualiteti i mendimit ushtarak është e aplikueshme edhe sot, përbëhet prej 13 kapitujsh. Kapitulli i fundit bën fjalë për organizimin e shërbimeve të zbulimin dhe mban titullin “Disa mënyra të përdorimit të agjentëve sekretë”. Ky kapitull, është njëri prej dokumenteve më të vjetra që njeh njerëzimi deri më sot dhe që bën fjalë për organizimin e shërbimeve zbuluese. Në këtë kapitull, fillimisht bëhet fjalë për rëndësinë që kanë shërbimet e zbulimit për një shtet apo popull. Sun Xu, organizimin e shërbimit të zbulimit e justifikon në versët 3 dhe 4 ku thotë: “Udhëheqësit e zotë dhe strategët e mençur veprojnë dhe fitojnë, kryejnë heroizma që ua kalojnë të tjerëve, sepse gjithçka e kanë ditur që më parë. Të diturit që më parë, nuk merret nga zotët dhe demonët, nuk merret as me hamendje, as me të përngjarë e as me çfarëdo llogaritje. Njohja e gjendjes së kundërshtarit mund të merret vetëm me anë të njerëzve.” Sipas Sun Xusë, shërbimi i zbulimit duhet organizuar mbi bazën e strukturës së më poshtme: informimin e jashtëm të bazuar kryesisht nga personat e rekrutuar nga radhët e kundërshtarit, të cilët janë: spiunët e vendit të rekrutuar nga banorë të rëndomtë, spiunë të brendshëm të rekrutuar nga radhët e zyrtarëve të shtetit, kundërspiunët të rekrutuar nga radhët e spiunëve kundërshtarë. Si dhe kundër informimin të përbërë prej njerëzve nga radhët vetjake të cilët ai i quan spiunë të humbur dhe spiunë që kthehen. Duke e vlerësuar lartë rolin e njeriut (spiunit) që ka ai në zbulim, në versin e 8 ai thotë: “Prandaj, për ushtrinë (shtetin, kombin) nuk ka gjë më të vlefshme se sa spiunët, nuk ka shpërblim më të madh se sa spiunët, nuk ka punë më sekrete se sa spiunazhi. Pa zotëruar dituri të përkryera nuk mund të përdorësh spiunët; pa pasur humanizëm dhe drejtësi nuk mund të përdorësh spiunët; pa pasur mprehtësi dhe aftësi depërtuese nuk mund të marrësh nga spiunët rezultat të vërtetë. Mprehtësi! Mprehtësi! Nuk ka asgjë për të cilën të mos përdorën spiunët”. Ajo që e bën këtë kapitull shumë aktual është fakti se kinezi i vjetër vëren se shërbimi i zbulimit duhet organizuar në mënyrë të centralizuar dhe të ketë karakter inteligjent.

III
Me pak nuanca të gjitha shërbimet e zbulimit që nga antikiteti e deri në ditët e sotme janë të organizuara mbi modelin e Sun Xusë.

Agjencia Qendrore e Zbulimit të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, CIA, është krijuar pas Luftës së Dytë Botërore më vitin 1946 me urdhër të presidentit Truman. CIA, është pasardhëse e OSS e krijuar para Luftës së Dytë Botërore. Rolin e shërbimit kundërinformativ në SHBA, e ka FBI, e cila është e organizuar brenda kufijve të SH.B.A-së. Në SH.B.A, ka të organizuara edhe disa agjenci të cilat merren me grumbullimin dhe përpunimin e informacionit me karakter të ndryshëm e i cili, vlerësohet i rëndësishëm për sigurinë e SH.B.A-ve. Ndër më të njohurat janë: DIA, agjencia informative ushtarake dhe NSA, Agjencia e Sigurisë Nacionale.

Prej themelimit e deri në fillim të viteve të nëntëdhjeta, CIA së bashku me shërbimet e tjera aleate, ishin njëra nga shtyllat kryesore në luftë kundër ekspansionit komunist drejt perëndimit. Qëllimi i themelimit të saj ishte që të zbulojë dhe parandalojë veprimtarinë anti SHBA, kudo që zhvillohet ajo në rruzullin tokësorë. Qëllimin e krijimit të CIA-së më së miri e justifikon njëri ndër oficerët më të vjetër të saj Rishars Helms, i cili thotë se : “CIA u projektua për të parandaluar një Pearl Harbor tjetër” Në fakt qëllimi i kongresit të SHBA-ve ishte që të ketë një institucion ku i gjithë informacioni i fituar përmes rrugëve të ndryshme, të përqendrohet me një vend, në mënyrë që ai të përpunohet dhe analizohet dhe të bëhej informimi i organeve shtetërore, në mënyrë që ato me kohë të ndërmarrin masa.
Pearl Harbor është një pjesë e errët e historisë së SHBA-ve, për arsye se edhe pse segmente të caktuara të qeverisë amerikane dispononin informacionin për sulmin japonez në këtë bazë amerikane në Paqësor, ato nuk ditën ta administrojnë këtë informacion dhe ndodhi ajo që ndodhi.

IV
Gjatë punës së vet për gjithë kohën sa zgjati lufta e ftohët, CIA, me dështime të kohëpaskohshme, arriti që t’i bëjë ballë veprimtarisë ofensive të KGB dhe shërbimeve satelite të saj. Ndonëse tani bëhen spekulime se gjatë luftës së ftohët KGB ishte më e suksesshme, kjo nuk mund të merret si e saktë nga shkaku se gjatë tërë luftës së ftohët numri i agjentëve të zbuluar ka qenë po thuaj i barabartë në të dyja anët ndërkohë, që ai i atyre të pa zbuluar dhe të cilët sot janë plakur nuk dihet. Nga vetë fakti se gjatë luftës së ftohët SHBA-të, kanë pasur informacion të bollshëm për atë se ç’ka po ndodh në kampin komunist, flet mjaft për efikasitetin e këtij shërbimi.
Suksesi i CIA-s gjatë luftës së ftohët mundë t’i atribuohet një parimi bazë i cili është kryesori në punën e shërbimeve të zbulimit dhe të cilit CIA i është përmbajtur. Ky parim është: të qenit prezent në vendin ku projektohen të gjitha aktivitetet kundër teje. Se CIA ju ka përmbajtur këtij parimi më së miri e shpjegon Villiam Colby, udhëheqës i CIA-së gjatë viteve 1973 – 76, i cili thotë se: “ gjithnjë mendoja se objektivi kryesor i CIA-së ka qenë të futej në Kremlin dhe jo të bëjë lojëra më KGB-në.” Të arriturat teknologjike, gjatë kësaj kohe janë përdorur më tepër si mjete ndihmëse apo si mjete fiksuese. Kurse përpunimi dhe vërtetimi i materialeve është bërë në rrugë operative përmes agjentëve të infiltruar në radhët e kundërshtarit. Këtë më së miri e ilustron shembulli i krizës së raketave kubane. Në qoftë se amerikanet nuk do të dispononin informacion të grumbulluar paraprakisht në rrugë operative (nga agjenti O.Penkovski) për raketat SS-4, me siguri se nuk do të arrinin të bënin deshifrimin e tyre nga fotografitë e marra nga aeroplanët U-2.

Pas luftës së ftohët, krerët e CIA-së, filluan t’i kushtojnë një vëmendje të shtuar aktiviteteve terroriste. Ndonëse edhe gjatë luftës së ftohët aktivitetet terroriste kanë qenë të pranishme, ato më të theksuara ishin në vendet evropiane. Për shkak se në masën më të madhe ato kanë qenë të sponsorizuara nga BRSS, dhe të organizuara nga KGB, efikasiteti i tyre nuk ka qenë i madh nga shkaku se këto dy segmente monitoroheshin nga afër prej CIA-s dhe shërbimeve perëndimore. Bile aktivitetet terroriste në ShBA thuaj se kanë qenë të pa pranishme. Ekzistojnë dyshime se kreun e terrorizmit botëror e ka kontrolluar CIA, përmes terroristit të njohur Iliç Sanqez Ramirez, i cili në fillim të viteve të nëntëdhjeta është arrestuar nga francezët dhe ende mbahet në burg pa u gjykuar.

V
Aktivitetet terroriste të grupeve ekstreme islamike nuk kanë qenë në masë të madhe të përcjellura nga CIA, nga shkaku se gjatë luftës së ftohët këto grupe nuk kishin potencial organizativ për të bërë akte terroriste të përmasave të mëdha. Këto grupe në këtë kohë ishin në fazën e konsolidimit organizativ, shpirtërorë dhe material. Aktivitetet e tyre gjatë kësaj kohe ishin shumë transparente dhe hetoheshin shpejt.

Pas rënies së BRSS, ShBA-të sikur u liruan nga një barrë e rëndë dhe aktivitetin e shërbimeve të zbulimit e reduktuan dukshëm. Reduktimet më të mëdha janë bërë në pakësimin e njerëzve apo agjentëve në teren. Gjatë kësaj periudhe, CIA, filloi të mbështetet kryesisht në grumbullimin e informacionit në mënyrë elektronike nga satelitët përgjues në hapësirë dhe në formën analitike të studiuarit të fenomeneve. Rasti i 11 shatorit më së miri flet se si ka dështuar teknologjia karshi organizimeve klasike që ka bërë Osama bin Ladeni.
Edhe pse CIA me kohë e kishte fiksuar aktivitetin terrorist në rritje të bin Ladenit, ata ose i kanë besuar së tepërmi teknologjisë dhe kanë injoruar tej mase faktin se duhet të kenë njeriun e tyre në mes të Alkaidës, ose për shkak të organizimit të përsosur të kundërzbulimit të Alkaidës, ku CIA nuk ka mundur te infiltrohet.


Flori  Bruqi


Botuar: http://www.proletari.com/leksione-nga-zbulimi-i-cia-s.html

“Lista e zezë” e PS-së

Përpara zgjedhjeve të 26 majit 1996, në mars të këtij viti kandidatët për deputetë duhet të kontrollonin pastërtinë e figurës së tyre në një komision që u quajt Komisioni i Kontrollit të Figurave dhe që drejtohej nga Hajri Mezini. Ky ishte një komision që u ngrit me nismën e maxhorancës së atëhershme që është edhe maxhoranca e sotme, nëpërmjet një ligji të veçantë që u miratua që në vitin 1995. Përpara zgjedhjeve të 26 majit, ky komision la jashtë garës për zgjedhjet parlamentare të 26 majit një sërë kandidatësh për deputetë, për të cilët u verifikuan “njolla” në të kaluarën si “spiunë” apo “bashkëpunëtorë të komunizmit”. Kështu sipas fakteve të asaj kohe, pas gati një muaj pune, ky komision eliminoi nga lista e kandidatëve të PS-së për garën elektorale rreth 35 prej tyre. Servet Pëllumbi, Gramoz Ruçi, Kastriot Islami, Dritëro Agolli, Sabit Brokaj, Leontiev Çuçi, Shkëlqim Cani, Ndre Legisi, Fehmi Abdiu, Fatmir Kumbaro etj., janë disa nga figurat që u eliminuan nga komisioni i verifikimit të pastërtisë së figurës. Në atë periudhë, menjëherë pas vendimit të komisionit “Mezini”, kryesia e PS-së e cilësoi “vendim arbitrar”.

Prej 268 emrave që ka pasur lista e kandidatëve të PS-së për deputetë që i janë dërguar komisionit të verifikimit të figurave, 35 prej tyre nuk u lejuan nga komisioni të vijojnë garën elektorale. Ndër ta konsiderohen se 12 kanë qenë ish-funksionarë të lartë të shtetit deri në 31 mars 1991, ose anëtarë të forumeve drejtuese të Partisë së Punës të Shqipërisë. Prandaj edhe nga ky komision janë cilësuar si bashkëpunëtorë të komunizmit. Zëdhënësi i PS-së në atë periudhë, Kastriot Islami ka sqaruar se ai ishte eliminuar nga gara e zgjedhjeve parlamentare të 1996-ës, vetëm për faktin se guxoi të kandidonte përballë Berishës për postin e Presidentit të Republikës. Nga ana tjetër, eliminimi nga gara e Servet Pëllumbit, nënkryetarit të parë të PS-së ishte paralajmëruar që në fund të shkurtit 1996, kur zyra e informacionit e Berishës e quajti “spiun”. Një prej të eliminuarve, Ndre Legisi, i cili atëherë militonte në radhët e PS-së ka sqaruar se vendimi i komisionit ndaj tij ishte një vendim ndaj papërkulshmërisë së tij përballë presioneve të pushtetit të Berishës”. Në listën e konsideruar si “lista e zezë” në atë kohë, ka qenë edhe ish-nënkryetari i Kuvendit Shaqir Vukaj. Sabit Brokaj në atë kohë i është drejtuar Gjykatës për këtë vendim të komisionit. Ish-guvernatori i Bankës së Shqipërisë, Shkëlqim Cani renditet mes emrave të kandidatëve të PS-së që u eliminuan, për faktin se ai kishte qenë vetëm 41 ditë ministër i Ekonomisë para 31 marsit 1991.

“Lista e zezë” e PS-së

Servet Pëllumbi
Gramoz Ruçi
Dritëro Agolli
Kastriot Islami
Ylli Bufi
Ndre Legisi
Fehmi Abdiu
Shkëlqim Cani
Moikom Zeqo
Leontiev Çuçi
Sabit Brokaj
Mehmet Loci
Vladimir Metani
Fatos Muço
Zyhdi Pepa
Fatmir Kumbaro
Bashkim Koçi
Spartak Poçi
Kristaq Tumani
Xhevdet Alibali
Murat Kaçi
Gjeto Çutaj
Marko Dhamo
Rexhep Kërçiku
Fehmi Xhema
Shahin Çela
Mefail Belia
Zamira Caka
Leonidha Gjermeni
Spartak Braho
Mexhit Hajdari
Muhamet Bela
Lato Lato
Bardhyl Kondo
Baftjar Malo

Mbas vdekjes së Gjergj Kastriotit në vitin 1468, fryma e Tij mbeti nder Trojet tona…

Në vitin 1478, Kruja u detyrue me u dorzue nga urija. Premtimi i Mehmetit II, se nuk do të vritet njeri, u shkel dhe mbrojtësit trima me urdhen të sulltanit u therën të gjithë ndersa gratë me fëmijë u skllavruen. Në vitin 1479 ra edhe Shkodra. (Fan S. Noli, Gj. Kastrioti, fq. 149).

Viktor Hugo shkruen: “Turqit kaluan andej, çdo gjë u bë gërmadhë e zi.”(F.Noli, fq 151).

Autori Anonim prej Tivarit që shkruen ma saktësisht per Gjergj Kastriotin, mendohet se asht Argjipeshkëvi i Durrësit Imzot Pal Engjulli; ndonse shumë studjues e kundershtojnë per arsye se Argjipeshkëvi ka vdekë në vitin 1469, një vit mbas Kastriotit. Libri ka titullin “Annali di Rauza” (Analet e Raguzës). Sidokjoftë, librat ma të studjuem nga historianët e randsishem të periudhës historike të Gjergj Kastriotit mbesin edhe sot ata të Don Marin Barlecit.

Don Barleci tregon se Kruja u dorzue nga një rrethim i gjatë që solli urinë e popullit. Në fq. 41, Autori shkruen: “Ndodhë shpesh që ushtrinë e lodh ma teper zija se lufta, uria asht ma e pashpirtë se sa hekuri”. Dorëzimi i Krujës i trishtoi fort shkodranët, mbasi Kruja ishte edhe një simbol i qendresës së Shqiptarëve kunder mizorisë së turqëve të Anadollit…

Mbasi u pushtue Kruja sulltani u drejtue nga Shkodra. Në liber Don Barleci, permendë një emen per të cilin ka shkrue disa herë: Fra Bartolomeo, i urdhnit të Shen Françeskut, i cili me kapidanin e kalorësëve Nikollë Moneten, trim dhe i aftë në artin ushtarak, kontrollojnë të gjitha fortifikimet dhe “shkojnë tue u dhanë zemer popullit dhe ushtarëve që të qindronin si burra dhe të luftonin deri në fund per fé e per Atdhé.” (fq.73)

Jo pa qellim vuna në dukje këte paragraf ku autori tregon dhe urdhnin e Fra Bartolomeos, pra të një Françeskani, që merr pjesë në mbrojtjen e Kështjellës Rozafat dhe “qendresa si burrat” ka motiv Formulen “Fé e Atdhé”, pikrisht até Ideal, që Kleri Katolik Shqiptar e trashigoi brez mbas brezi deri në ditët tona. Me këte formulë Malësorët tanë të Alpeve “vdiqën si me lé”.

Mbas marrëveshjes së Venedikut me turqit, u vendos që Shkodra do t’i dorzohej atyne, ndersa, të gjithë shkodranët do të dilnin nga Kështjella dhe do të iknin për Venedik me anije.

Po të merren me rradhë Kështjellat Shqiptare që u pushtuen nga turqit prej asaj të Krujës, Lezhës, Drishtit e deri tek ajo e Shkodres, do të shohim të dokumentueme mizoritë e pashoqe që ata kanë ba kunder popullsisë katolike shqiptare jo vetem në periudhen e luftave të Kastriotit, por ato ma të mnershmet janë të periudhës mbas vdekjes së Gjergj Kastriotit, dhe kryesisht në dhjetë vjeçarin e parë 1469 – 1479, kur ra edhe Shkodra. Qellimi dihet: “Nenshtrim dhe skllavrim!”

Në kjoftë se nga Kështjellat e Krujës, Drishtit dhe Lezhës, po thuej nuk mbeti Shqiptar i gjallë prej taganit turk, në Kështjellen e Shkodres nuk mbeti ma aty mbas pushtimit nga turqit asnjë katolik shqiptar, mbasi të gjithë ikën me nga një palë hebe me plaçka…

Kush erdhi nder këto Kështjella të këtyne qyteteve, tue mos lanë pa zanë me gojë se “çka ngjau në të njajten kohë në Durrës, Berat, Vlonë, Gjinokaster…e kudo, ku vuni thundrat turku?”

Nder ma të saktit studjues shkodranë Hamdi Bushati (edhe Ky pa titull), shkruen: “Shumë nga myslimanët që u vendosën në qytetin e braktisur nga të krishterët ishin turq ose me kombësi te tjera jo shqiptare. Instalime myslimanësh me prejardhje te huaj kanë vazhduar të vertetohen deri në kohët e fundit të pushtimit osman të Shkodres. Ata ishin të ardhur nga Turqia, Egjypti, Arabia, Dardanelet, Maroku, Tunizia, Algjeria, Siria, Dagistani, Sudani etj., që perbejne numrin më të madh të familjeve të ardhura në Shkodër.” (H. Bushati, “Shkodra dhe motet”)

***

Sot jemi në fillimin e shekullit të dytë të Pavarsisë së Shqipnisë, kur historianët tanë endè nuk kanë dhanë asnjë sinjal të mundshem per me shkrue Historinë e vertetë të Popullit Shqiptar.

Nder ngjarjet kryesore zanë vend ato “provokativet”, të cilat tue kenë jo vetem ngjarje të turpëshme dhe antiatdhetare hidhen me qellim nga qeveritarë të shitun dhe jo shqiptarë, mbasi ata vetë kanë deklarue se “jemi vëllezër gjaku me sunduesit turq”, per të ndrrue drejtimin aktual të domosdoshem dhe të duhun të programeve të Akademisë së Shkencave të Tiranës, në lidhje me “rishkrimin e saktë” të Historisë sonë. Deri tashti të gjitha sinjalet e tyne kanë tregue djallëzi, mjeshtri në shtremnime faktesh, hipokrizi, mosnjohje shkencore dhe paaftësi morale e shoqnore per me rishkrue Historinë e Shqipnisë dhe të Popullit tonë…

Pergjegjen e barbarizmave antishqiptare kjofshin ato anadollake të para sa shekujve apo ma vonë ato shoveniste malazeze dhe sllavo anadollake komuniste, e jep të saktë Qyteti Martir i Shkodres në 100 vjetët e fundit të pushtimit dhe të shkatrrimit të tij, nga bishat ma terroriste e gjaksorët ma kriminelë që ka njoh ndonjëherë historia e mesjetës dhe ajo moderne e Europës…

Ajo që ngjau në kohen e pushtimit të Shqipnisë nga otomanët me Popullin Shqiptar, që u detyrue me ikë ose me u vra, apo me u vue nder hunjë po nuk i lëshoi vendin pushtuesit turk, nuk ka asnjë ndryshim me pushtimin sllavokomunist të vitit 1944, kur pjesa ma e madhe e atyne që merreshin me politikën e shtetit ose u arratisen ose u pushkatuen kush mbeti në Shqipni. Ata që nuk u arratisën me shpresen e “rikthimit nga nderhymja anglo – amerikane” ku perfunduen?

Pa hy me persëritë “gjyqet” e terroristëve dhe vrasjet anë e kand Shqipnisë, po u drejtoj vetem një pyetje të gjithë Shqiptarëve: Nga viti 1944 e deri në vitin 1991, sa familje u interrnuen dhe u zhduken me breza e breza me fëmijët e tyne e deri tek pleqtë nder kampet e shfarosjes, që komunistët i kishin të hapuna nder të gjitha qoshet e Shqipnisë ku edhe sot ka njerëz atje?!

Cili asht ndryshimi i masakrimit Popullit Shqiptar prej turqëve të vjeter dhe anadollakëve të rijë që u vunë në sherbim të sllavokomunizmit, per hirë të kolltukut dhe rjepjes së pasunisë së Shqiptarëve? – Qellimi asht vetem një dhe i perbashkët: Shkombtarizimi i të gjithë Shqiptarëve?

Si mund të vazhdohet ndryshej shkombtarizimi në Shqipni edhe mbas vitit 1991 ?

Ja si u mendue dhe si po veprohet edhe sot mbas vitit 1991 porosia e terroristit kriminel Ramiz Alia, “presidenti i parë i pluralizmit” i varrosun me ceremoni shtetnore nga pasuesit e tij, i cili në vitin 1989 në byro politike të PPSh, shprehë urrejtjen e tij me këto fjalë: “Një gjë duhet të kemi parasysh; të kemi kujdes nga fëmijët e të persekutuarve politikë, pasi ata vetë janë aq pleq apo të sëmurë sa mezi rrinë në këmbë. Kësaj kategorie mendoj që t’i japim pasaportë për t’u larguar nga Shqipëria më mirë dhe me kaq do të jenë të kënaqur. Pasuria e tyre na përket neve, sepse ne e bëmë… Ndaj, për të mbrojtur mbajtjen e pushtetit duhet të jemi të përgatitur në të dyja anët; në rrugën paqësore dhe në atë të luftës së armatosur.”

Kujt ia la tradhëtari R. Alia këta porosi!?

Kush po i zbaton edhe sot “vendimet e byrosë politike” të viteve 1989 – 2013..?!

Kush po “kujdeset” per fëmijët e të persekutuemëve politik?

Po Europa, Turqia, Arabia e “Konferenca Islamike”… a i di këto?

***

Shqiptarët po ikin që nga viti 1468…
Shqiptarët po ikin që nga viti 1479…
Shqiptarët po ikin që nga viti 1913…
Shqiptarët po ikin që nga viti 1925…
Shqiptarët po ikin që nga viti 1944…
Shqiptarët po ikin që nga viti 1991…
E kur, do të fillojnë me u “kthye” Shqiptarët në Atdhé, kush po e shkruen ?!..

Fritz RADOVANI

Shotë Galica, një Zhan d’Ark shqiptare

MË 1962, NË KOHËN E ENVERIT, U NGRIT NJË LAPIDAR NË FUSHË-KRUJË, VEPËR E SKULPTORIT KRISTAQ RAMA. AI REGJIM E NDEROI EDHE ME TITULLIN E LARTË “HEROINË E POPULLIT”. NË DITËT TONA, SHOTËS LUFTËTARE NUK I DIHET AS VARRI DHE AS BUSTI

Feride Papleka


Në rrjedhën e kohërave historike, që nga Antikiteti e deri në ditët tona, janë të rralla rastet si ai i trimëreshës Shotë Galica, e cila e lidhi besën me trimin Azem Galica për jetë apo për vdekje. Megjithëse ylli i luftës së tyre për liri herë pas here zbehej, ajo kishte një besim se liria e rrëmbyer fitohet vetëm me armë në dorë. Është një rast unik, monumental, shembulli i luftës dhe i martirizimit të saj për liri kombëtare.

Shota (Qerime) lindi më 1895 në Radishevë të Drenicës, një krahinë në zemër të Kosovës. Ngaqë ishte vajzë që erdhi në jetë pas gjashtë vëllezërve, i ati u gëzua shumë për lindjen e saj. Ajet Haxhia në librin e tij “Shotë dhe Azem Galica”, thotë se madje ai qëlloi me pushkë, çka nuk ishte zakon në ato anë. Ai e thirri Shotë me përkëdheli që në fillim, pa e ditur se emri i saj do të shndërrohej në një simbol për kujtesën tonë kombëtare. Sa u rrit pak Shota, ai e merrte me vete në odën e burrave dhe në kuvende, në të cilat flitej për trimëri e urti, por edhe merreshin vendime të rëndësishme për kohën. Aty ajo mësoi veçanërisht për luftërat e përgjakshme që shoqëruan Lidhjen e Prizrenit, për betejat e shumta legjendare në mbrojtje të tokave shqiptare. Ajo mësoi gjithashtu se Kosova ishte e pushtuar, se malet dhe grykat e saj ishin kthyer herë pas here në shesh luftimesh të përgjakshme për liri. Ajo pati fatin e lumtur të shihte me sytë e vet trima si Isa Boletini e Hasan Prishtina me shokë.

Në fillim dashuria e saj për lirinë dhe për trimërinë u shpreh nëpër këngë odash. Shota i binte çiftelisë dhe këndonte. Kishte vërtet një zë të bukur dhe shpeshherë këngët e trimërisë tingëllonin si kushtrim i shpirtit të Kosovës: “Besa besë, nji besë kem dhanë, / Ty Shqipni na të kemi nanë”.

Aty ajo njohu dhe ra në dashuri me trimin Azem Galica, me të cilin u martua më 1915. Është i pabesueshëm, gati-gati mitik, por i vërtetë fakti që Shota nuk shkoi nuse me duvak. Në dasmën e saj nuk pati vaj apo qarje, sepse ajo nuk po martohej me një të panjohur, por me një trim që e dashuronte me forcën e rinisë. Bashkëshorti i saj ishte një kaçak mali që ishte arratisur nga burgu për të vazhduar luftën e tij për liri. Shota u vesh si për festë dhe dukej vërtet si një trëndafil maji kur shkoi nuse në Galicë. Pas dy javës,h shtëpia e trimit u rrethua. Serbia nuk mund t’ia falte lehtë atij që kishte thyer dyert e burgut. Lufta ishte e rreptë, e pabarabartë, mund të thuash se qe luftë e një ushtrie të armatosur kundër një ëndrre të thjeshtë dhe të vetvetishme për të jetuar i lirë në trojet e të parëve. Në atë luftë mori pjesë për herë të parë edhe Shota. Ajo ishte një e re 19-vjeçare dhe tashmë e dinte mirë se çfarë ishte lufta. E kishte përjetuar dy herë djegien e fshatit të saj të lindjes dhe i kishte parë me sytë e vet se si themelet e shtëpive shndërroheshin herë pas here në grumbull thëngjijsh. Shota, nuse e re, u vu me bindje përkrah Azemit që ishte burrëruar nëpër beteja dhe burgje, megjithëse ishte vetëm 24 vjeçe. Beteja që ishte absolutisht e pabarabartë përfundoi tragjikisht. U vranë dy vëllezërit e mëdhenj të Azemit. Në këtë çast vendimtar, kur përmes një dhimbjeje të fortë Azemi ishte duke dhënë porositë për varrosjen e dy vëllezërve dhe fshehjen e familjes, Shota mori vendimin më të rëndësishëm të jetës së vet, një vendim strategjik, që lidhej me historinë politike dhe shoqërore të Kosovës së pushtuar. Ajo ndjeu një komunikim shpirtëror me atdheun, emocione dhe ide të fuqishme, që i erdhën si dashuri për lirinë. Ajo i tha Azemit se do ta shoqëronte atë në mal, të luftonte e të vdiste krah tij. Çfarë force e çfarë guximi! Nusja e re hoqi rrobat e nusërisë, u vesh për luftë me rrobat e komitës kombëtare që ia dha nëna e Azemit, ngjeshi në brez një gjerdan me fishekë, lidhi gërshetat, vuri plisin e bardhë që i kishte aq shumë hije fytyrës së saj rinore dhe u nis në mal. Është tamam si në legjendë nisja e saj në luftë pa kaluar ende ditët e nusërisë, me armë të ngjeshura në brez, me një kalë që imagjinata e shndërron të bardhë. Që atë çast jeta e saj u transformua në jetë lufte për liri. Dalja e Shotës në mal dëshmoi jo vetëm shpirtin e saj liridashës, por edhe konceptin e madh të emancipimit shpirtëror që fiton mbi mendësitë patriarkale e shtypëse për gruan. Shota dhe Azemi udhëtuan të dy nëpër natë drejt malit të Çiçavicës dhe në mes të errësirës u dëgjua thirrja që do të mbetej në legjendën tonë kombëtare si ogur lirie “O, prite Azem Galicën!”.

Një nuse e re komite! Ishte një gjë e rrallë, sublime. Lajmi u përhap si vetëtimë në Drenicë. Shota doli në mal duke hyrë kështu në histori si një monument i pavdekshëm lavdie, qëndrese, emancipimi dhe trimërie.

Të nesërmen e nisjes së tyre në mal, forcat serbe e rrethuan tërë Galicën dhe dogjën shtëpinë e Azemit. Po ata i kishin marrë parasysh pasojat dhe sidomos luftëtarja më e re e çetës së Drenicës. Ajo ishte tashmë në krah të Azemit si një amazonë që do t’i jepte zemër për betejat që e prisnin. Shota që nga ai çast nuk u nda më nga Azemi dhe nga bashkëluftëtarët e tij.

…

Në të vërtetë Shota me gjestin e saj bëri një revolucion. Ajo e ndërroi kohën e bukur të nusërisë me jetën e vështirë të malit. Stolitë me pushkën dhe gjerdanin me fishekë. Fjalët e ëmbla të dashurisë me zhurmën e plumbave. Emocionet e jetës bashkëshortore me dhembjen dhe lotët para trimave që binin. Kuptohet që nuk ishte aq e lehtë ta bëje këtë veprim në mendësinë tradicionale që mbretëronte në atë kohë. Luftëtarja e re u ndesh ashpër me zakonet e vjetra, me thashethemet dhe me ligësinë, të cilat mbërrinin edhe atje “ku nuk arrinte dora e fuqisë armike”, siç shprehet Ajet Haxhia në librin e tij. Kuptohet që mes këtyre pengesave, ndër më të pakapërcyeshmet ishin edhe qëndrimet dhe veprimet e atyre shqiptarëve, të cilët ishin vënë dhe viheshin në mënyrën më të turpshme në shërbim të serbit. Por Shota nuk u tërhoq. Kuraja e saj për të qenë vetvetja dhe simbol i luftës për liri është një model për të gjitha gratë shqiptare. Bota asaj i dukej e vërtetë dhe me kuptim vetëm duke luftuar për lirinë. Pa liri nuk ka lumturi. Në Kosovë njerëzit vuanin nën pushtim duke iu nëpërkëmbur të drejtat, iu digjeshin shtëpitë, vriteshin. Ajo kishte dalë në mal që të kundërshtonte padrejtësinë që vazhdonte t’i bëhej një populli që kërkonte liri dhe gëzonte në heshtje dhe në mënyrë të hapur simpatinë e çdo zemre që e donte të ardhmen, lirinë dhe lulëzimin e identitetit. Sepse, dihet, njeriu që sakrifikon jetën e tij dhe rininë për të mirën e përgjithshme, përfton vlera të veçanta. Kudo ku shfaqej Shota, shfaqej vetë mirësia dhe bukuria si të ishin objekte të gjalla. Asaj filluan t’i thurin edhe këngë. Këngët vinin në dukje guximin e saj para jetës së vështirë të malit, para flakëve, para rënies dhe plagosjes së luftëtarëve të lirisë, para masakrave që bënin xhandarët serbë mbi popullatën shqiptare.

Së bashku me Azemin dhe me çetën e tij në kohën që doli ajo në mal, ata luftuan ashpër trupat austro-hungareze dhe bullgare, që zaptuan një pjesë të Kosovës. Ishin vitet e Luftës Ballkanike. Drenica ishte e ndarë midis dy pushtuesve, atyre bullgarë dhe austro-hungarezë, por Shota dhe Azemi donin lirinë e tërë territorit të pushtuar. Madje në këtë kohë pati një marrëveshje mes forcave serbe dhe çetës së Azemit për të luftuar pushtuesin e përbashkët e për ta diskutuar paskëtaj të drejtën e Kosovës e të kosovarëve për t’u bashkuar me Shqipërinë ashtu si kishin qenë historikisht një truall, një gjuhë, një histori.


Më 1916, afër Mitrovicës, në Obrije, u zhvillua një përpjekje mes forcave pushtuese bullgare e austro-hungareze dhe atyre shqiptare, në të cilën Shota luftoi trimërisht. Pastaj çeta u rrethua në Koshovicë nga forcat bullgare. U ça rrethimi, në të cilin Shota rrinte përherë në krye, por Azemi u plagos. Ata zhvendoseshin nga një zonë në tjetrën. Në territoret e pushtuara nga bullgarët ata u rrethuan sërish më 1917 në Bajë. Shota përsëri ishte në krye të çetës me Azemin. Rrethimi u ça, por Azemi u plagos sërish. Ajo e ngriti Azemin e plagosur dhe në bjeshkët e Drenicës që i njihte mirë gjeti një shpellë. Aty ajo i qëndroi mbi kokë luftëtarit të lirisë që lëngoi disa kohë nga plagët e rënda. Me kujdesin e saj të pashembullt, Shota bëri që ai të shërohej shpejt pa u diktuar nga armiku. Në muzg ajo dilte nga shpella si të thuash me qefinin e vdekjes në kokë dhe kthehej me ushqime dhe barna popullore.

Kur Azemi u përmirësua plotësisht, ajo lajmëroi çetën dhe jeta e tyre kaçake me luftë nisi sërish. Përpjekja e parë pasi dolën nga shpella ishte me një njësit austriak. Çeta e kaloi rrethimin, por kuptohet që çdo përpjekje ka dëshmorët e vet. Trimat binin si lisat e prerë. Gjaku derdhej lumë. Shota ndiente të dridhura në zemër dhe pastaj zemra e saj e re flakëronte nga urrejtja për pushtuesit. Ajo çdo ditë e më tepër bindej për qëllimin e madh çlirimtar të luftës së tyre dhe nuk i trembej vdekjes. Ajo nuk i pranoi ashtu si Azemi dhuratat në këmbim të idealit të tyre kombëtar.

Më 1918 ajo mori pjesë në luftimet e ashpra për çlirimin e Drenicës dhe Pejës. Pasi mbaroi Lufta Ballkanike, terrori serb u rikthye prapë. Megjithëse serbët nuk i kishin kursyer premtimet gjatë luftës kundër pushtuesit të përbashkët, me ikjen e tyre ata u kthyen në pushtues tradicionalë të Kosovës. Shota, që e kishte dëgjuar Azemin ta udhëzonte çetën e tij që në këto çaste “armëpushimi” me Serbinë, nuk duhej të prekej as edhe një fije floku serbi, u zhgënjye nga padrejtësia dhe gënjeshtra e hapur. Këmba e pushtuesit serb shkeli përsëri rëndë, duke sjellë mjerim dhe vdekje ngado që shkonte. Në këtë kohë u duk një qëndresë e pashembullt e saj dhe e gjithë luftëtarëve kundër politikës së dhunës dhe shkombëtarizimit. Në atë kohë u dogj edhe Radisheva, fshati i Shotës. Kuptohet që u dogj edhe shtëpia e saj. Në këtë kohë merrnin pjesë në luftë i ati, 5 vëllezërit dhe tre nipër të saj. Ajo nuk e pranoi propozimin që të shkonte në një vend të sigurt e të çlodhej nga lodhja e madhe shpirtërore kur mori vesh gjëmën e shtëpisë së djegur dhe fatin e pjesëtarëve të familjes së saj. Më 1919 ajo luftoi në mënyrë të paepur në Kryengritjen e madhe të Rrafshit të Dukagjinit e të Drenicës. Megjithëse u plagos, ajo nuk pranoi të largohej nga lufta, e lidhi plagën dhe vazhdoi.

Komiteti i Kosovës bëri thirrje për të vazhduar kryengritjen dhe Shota me 60 luftëtarë merr udhën për në Shqipëri që të furnizoheshin me armë. Qëllimi ishte çlirimi i Kosovës dhe bashkimi me Shqipërinë. U hartua një program luftarak për një kryengritje të përgjithshme që ajo e ëndërronte natë e ditë. Por agjentët serbë dhe ata shqiptarë në shërbim të tyre u përpoqën me çdo kusht ta pengonin. Flamurin e kryengritjes e mbanin ndezur Shota dhe Azemi. U bënë luftime të ashpra. Vinin trenat me armë e me forca nga Beogradi në Kosovë. U mor vesh që do të digjej përsëri Galica. Shota shkoi nëpër natë që të njoftonte fshatin dhe vendosi ta gdhinte atë natë te shtëpia e ringritur e Azemit, tek e cila kishte mbetur nëna e vetme. Kur qe nisur Azemi në mal, pas vrasjes së dy djemve, vëllezërve të tij më të mëdhenj, ajo i qe lutur Azemit që ta merrte me vete edhe djalin e fundit, më të voglin, duke besuar se ai do të ishte më i sigurt në mal. Një batalion serb iu vu në ndjekje Shotës dhe në mes të natës shtëpia u rrethua. Shota luftoi aq shumë sa armiku kujtoi se kishte të bënte me një çetë të tërë. Shota, por edhe e ëma e Azemit, luftuan kundër një batalioni serb dhe fituan. Për atë betejë kanë shkruar edhe një këngë në Drenicë. Shota e çau rrethimin dhe e shoqëroi të ëmën e Azemit në një bazë ku kishin çuar edhe gra të tjera. Pas pak iu vu flaka për herë të dytë shtëpisë së Azemit. Armiku e zbuloi edhe bazën dhe i masakroi të gjitha gratë që ishin aty; shpëtoi vetëm një mbesë e Azemit rastësisht, njeriu i fundit nga raca e tij, vajza e motrës që erdhi e jetoi në Shqipëri.

Shota vinte shpesh në Shqipëri gjatë kohës që ishte me Azemin në çetë. Kryesisht ata qëndronin në Shkodër. Aty kishte edhe luftëtarë nga Plava e Gucia. Në Shkodër ishte e dashur shprehja: “Pamë Shotën”. Të shihje Shotën, këtë trimëreshë të lirisë, ishte një ogur i mbarë. Në Shkodër ajo doli në fotografi me Azemin. Është një foto jashtëzakonisht e bukur. Mund të jetë një ndër fotot e rralla në botë të këtij lloji. Shota në këmbë, me shtatin si selvi, e veshur me kostumin e komitit, me një gjerdan fishekësh e me pushkë në dorë dhe Azemi ulur. Të dy janë të armatosur, me fytyra që i përshkon përgjegjësia dhe magjia e luftës për liri. Ajo e ka mbështetur dorën e djathtë te supi i Azemit. Në kraharor i varet zinxhiri i një sahati që e mban në një xhep të brendshëm nga ana e majtë, kurse në anën e djathtë një nagant që shquhet mbi gjerdanin e fishekëve. Ky ishte kostumi i saj i vërtetë i luftës për liri.

Fotoja është bërë në vitin 1920, në atelienë fotografike Marubi. Kur e panë francezët Shotën në atë foto, e pagëzuan që atëherë “Zhan d’Arka shqiptare”. Kjo foto e rrallë besoj se duhet të ruhet në koleksionin e fototekës, në qoftë se nuk ka pasur fatin tragjik të shkatërrohet, të digjet apo të humbasë si shumë e shumë dokumente apo objekte që kanë qenë kujtesa historike e kombit.

Ato ditë që ata ishin në Shkodër, Amet Zagolli u dërgoi kërcënim disa patriotëve si Hasan Prishtina dhe Bajram Curri, të cilët përpiqeshin të ndihmonin në zgjerimin e lëvizjes së armatosur në Kosovë. Kuptohet që Azemi dhe Shota u revoltuan nga ky kërcënim. Por edhe trimi Azem Galica i dha një paralajmërim të fortë atij.

Në pranverën e vitit 1921, Shota dhe Azemi, bashkë me çetën, u kthyen në Kosovë për të vazhduar veprën e tyre çlirimtare. Në sajë të luftës së çetës dhe revoltës popullore të pjesës perëndimore të Kosovës, në vitet 1921-1923, u krijua Zona Neutrale e Junikut dhe në vitet 1923-1924 u arrit të krijohej zona e lirë e Drenicës e pagëzuar, “Arbania e Vogël”. Por në luftimet për mbrojtjen e Drenicës u plagos për vdekje Azem Galica. Pas varrosjes së trimit në thellësitë e një shpelle, sipas porosisë së tij, drejtimin e çetës e mori Shota, e cila tashmë e kishte përpunuar në beteja idealin e saj patriotik. Ajo ishte përkrahëse e opozitës demokratike të vitit 1924 në Shqipëri dhe mbështetëse e qeverisë së Nolit. Ajo u radhit krahas luftëtarëve të Bajram Currit që pritën me armë në kufi forcat e Ceno bej Kryeziut dhe të ndërhyrjes serbe e ruse, të cilat sollën Ahmet Zogun prapë në fuqi. Pas kësaj ajo u kthye në Kosovë, ku mbajti gjallë frymën e qëndresës. Gjendja politike në Shqipëri vazhdonte të mbetej e trazuar. Vrasjen e Avni Rustemit, Zogu e pasoi me vrasje të tjera, duke shmangur nga rruga e tij prej diktatori figura të ndritura si Hasan Prishtina, Bajram Curri, Luigj Gurakuqi e të tjerë.

Pas betejës së fundit, në fundin e vitit 1926, ku plagoset rëndë, Shota me disa fëmijë jetimë të bashkëluftëtarëve të vrarë, u nis për në Shqipëri. Në fillim ajo u vendos në Shullaz të Milotit e më vonë shkoi në Derven të Fushë-Krujës, në një shtëpi përdhese. Ajo mendonte se me të ardhur pranvera do të kthehej sërish në Kosovë dhe do të vazhdonte luftën për liri. Por plaga e saj e luftës u keqësua dhe gishtat e dorës së djathtë nisën t’i paralizohen. Ishin dymbëdhjetë vjet lufte e qëndrese në mbi 40 aksione luftarake. Pastaj mërzia për Kosovën e robëruar e të lënë në mjerim, shpirti i rënduar nga djegiet, vrasjet dhe masakrat, në të cilat humbi të gjithë pjesëtarët e familjes, Shqipëria e tronditur, dhembja për jetimët kosovarë, të gjitha këto e dobësuan shumë. Gishtat e dorës së djathtë mjekët ia prenë. Në mes të mjerimit ekonomik, ajo u detyrua të shiste edhe pasurinë e fundit që i kishte mbetur, kalin e Azemit. Kuptohet që regjimi në fuqi, një regjim proserb, nuk donte t’ia dinte për një luftëtare kundër pushtimit serb.

Më 1927, Shotë Galica, luftëtarja trime, Zhan d’Arka shqiptare, mbylli sytë mes mospërfilljes së regjimit. Por, megjithatë, varrimi i saj nuk u bë në heshtje, siç dëshironte qeveria e Ahmet Zogut. Në përcjelljen e saj të fundit erdhën njerëz të shumtë nga disa rrethe të Shqipërisë që e dinin historinë e ndritur të jetës së saj në luftë për liri. Ishte vetëm 32 vjeçe.



Epilog

Më 1962, në kohën e Enverit, u ngrit një lapidar në Fushë-Krujë, vepër e skulptorit Kristaq Rama. Ai regjim e nderoi edhe me titullin e lartë “Heroinë e popullit”. Në ditët tona, Shotës luftëtare nuk i dihet as varri dhe as busti. A mos duhen kthyer eshtrat e Shotë Galicës në vendlindje që ajo të prehet pranë varrit të trimit Azem Galica?

REAGIME TE FUQISHME RRETH NJE MBIEMRI TE ZI TE NJE MALI ANTI-SHQIPTAR

ZEF PERGEGA

Ne mediat e komunitetit shqiptar te Amerikes nuk me zuri syri ndonje reagim rreth publikimit provokues te Akademise se shkencave te Malit te Zi qe nenkupton per nga veprimi e strategjia se ajo eshte nje shtojce e Akademise jugosllave e ngritur ne themel te Cubrilloviqeve e bishtave te gjarperit serb.



 Teme e debatit mediatik nuk arriti te behej ne diasporen shqiptare te Amerikes as kufiri midis Kosoves dhe Malit te Zi edhe pse ai eshte i parashikuar t’i ndaje varret e shqiptareve pergjysem. Heronjt nuk perfillen, stergjysherit shkilen, tradhetaret bejne pazar me tokat shqiptare, te cilet e shesin lire nderin e kombit!

Po po, sot disa shoqata me nje kryetar dhe nje gjysem antar ishin mbledhur jo per kete problem, por se ne Detroit do te ngrihet nje tribumne e madhe e dites se cultures shqiptare, pa asnje njeri qe e perfaqeson kete culture, per ta shqyer mikrofonin me fjalime nga me bajatet qe njeh historia e fjales shqipe.

Po zeri i intelektualit si ai i Ndue Baces, si “Baca” i mbrojtjes se vlerave kombetare eshte nje thirrje per zgjim. Ne nje shkrim te botuar ne Albdreams.net, i cili eshte i plote ne argumentin shkencor behet parzmore trojane e keshtjelles ilire.

Per pavaresine e Malit te Zi, pasi e kishte e humbur me vullnetin e vet me 1918, duke iu bashkuar Federates Jugosllave, ne referendumin e 2006 e rifitoi ate me mbeshtetjen shqiptare.


Nje aeroplan me rreth nje mije shqiptaro-amerikan shkuan e votuan per kete pavaresi, por kjo iu kthye shqiptareve nje njolle e zeze ne kemishen e bardhe te shpirtit te tyre.

Nese kjo deklerate do te behej nga ndonje individ malazez apo politikan ndoshta nuk duhej te merrej me tonin serioz, por kur kete e vulos Akademia kjo nuk mund te mos jete shenj indinjate.

A ka reaguar Akademia Shqiptare dhe ajo Kosovare?!

 Nuk kemi degjuar si per shume ceshtje te tjera!

Po nese sipas Akademise malazeze shqiptaret jane agresore, okupatore dhe se kulturen ua imponojne te tjereve nepermes agresionit me qellim per t’i albanizuar…perse i thirren deri ne pergjerim nje mije “agresore” shqiptare ne Amerike qe te votonin per shkeputeshin nga Serbia?!

Ky mashtrim monstruoz vjen nga Akademia malazeze se ka cof ajo shqiptare e ajo kosovare!

Nje reagim i fuqishem vjen nga Keshilli Kombetar i Shqiptareve ne Mal te Zi nga deputetet Nik Gjeloshaj dhe Genci Nimanbegu dhe ai i shoqates “Malesia e Madhe” Nderi I Kombit.

Nuk mund te jesh nderi i kombit nëse me cdo menyre e me cdo kusht nuk i del zot kur dikush e nëpërkëmb dhe mundohet ta perdhose nderin e kombit tënd.

Opinioni ne SHBA e ka mirëpritur reagimin e Shoqates “Malesia e Madhe” dhe me sakte deklaratën e saj te firmosur nga shpetbardhi drejtues Sytki Ndrecaj.

 Ndrecaj nuk eshte hera e pare qe ne detin e trazuar te balozeve te zinje anti-shqiptare nuk e ka humbur torruan dhe anijen kombetare si nje timonjer zemerzjarr e ka mbajtur drejt perballe tallazet anti-kombetare. Ai nder te tjera shruan:

“Asnjëherë në historinë shqiptare, arbërore e ilire nuk kemi qënë agresorë ndaj popujve e kombeve të tjerë, faktet flasin se shtete të Ballkanit duke përfshi edhe Malin e Zi nepërmjet agresionit na kanë okupuar troje shqiptare.

Asnjëherë në historinë shqiptare, arbërore e ilire nuk u kemi imponuar kulturën e gjuhën tone ( ndonëse më e vjetra në europë ) popujve apo kombeve të tjerë, faktet flasin se shtete të Ballkanit duke përfshi edhe Malin e Zi ua kanë imponu shqiptarëve kulturen dhe gjuhen e huaj.

Për këtë le të shikohet Rozhaja, Plavë-Gucia, Tivari, Malësia, Ulqini etj.

E megjithate ne shqiptarët kemi lënë pas të shkuaren duke u marrë me të ardhmen integruese euro-atlantike duke u kujtuar malazezëve se ishte vota e shqiptarëve vendimtare në Pavarsinë e Malit të Zi nga Serbia në 2006, ashtu siç jo më larg se dje ishim ne shqiptarët të parët që firmosëm Protokollin e Aderimit të Malit të Zi në NATO dhe nuk jemi të penduar.

Por është pikërisht kjo resto e Akademisë së Shkencave e Arteve të Malit të Zi që na bëjnë të hedhim hapat e matur ” të zemërgjërësisë ” për të hedhur vështrimin e sigurt ndaj trojeve, popullit dhe kombit shqiptar, për rrugën e mëtejshëm në marrëdhënjeve me fqinjët.

Ndaj Shoqata Patriotike ” Malësia e Madhe-Nderi i Kombit ” i bën thirrje Qeverisë dhe Shtetit Malazez që të reagojnë ndaj këtij fenomeni regresiv dhe pa asnjë të ardhme në perspektiven euro-atlantike ku ajo deshiron të shkojë, ashtu siç i bëjmë edhe njëherë thirrje Qeverisë e Shtetit Shqiptar të merrën më shumë me problemet që kalojnë trojet shqiptare jashtë kufirit shtetëror tonin e sidomos me ato të shqiptarëve nën Malin e Zi!”

Se pari i duhet kërkuar me force autoriteteve malazeze nxjerrjen nga qarkullimi te këtij botimi. Duke qene se ne Mal te Zi jeton nje etni shqiptare ne trojete veta duhet qe ne botimin akademik te përfshihen edhe studiuesit shqiptare dhe pasi te marre firmën e nje konsensusi intelektual te botohet libri i ri i Akademise se shkencave malazeze.

Kështu ato do te zbardhin mbiemrin e zi qe u qëndron ne kurriz si nje gunge deveje.

Subject:	Letër publike nga Prof.Dr. Eshref Ymeri Përshëndetje atdhetare publicistit të nderuar, zotërisë Zef Pergega
From:	Eshref Ymeri (ymerieshref@gmail.com)
To:	floribruqi@yahoo.com; prien@sunrise.ch; info@albaniapress.com; jjd@aacl.com; anuro@albemigrant.com; fterziu@yahoo.co.uk; qki_fbksh@hotmail.com; info@vetevendosje.org; cenpushkolli@hotmail.com; webmaster@forumishqiptar.comg; rexhep_shahu@yahoo.com; terziu@googlemail.com; haxhirajvilhelme@gmail.com; info@illyriapress.com; info@kosova.com; gazetadielli@gmail.com; opinione@kosova-sot.info; hasan.aliaj@tiskali.it; gazetalajmi@yahoo.com; shqip@voanews.com; nacionalalbania@yahoo.com; info@botapress.info; info@botasot.info; albanian_orientalist@yahoo.com; rasimbebo@att.net; ved_shehu@yahoo.com;
Date:	Monday, 23 May 2016, 14:55

Përshëndetje atdhetare intelektualit dhe publicistit të mirënjohur, zotërisë Zef Pergega, për këtë demaskim publik që i bën Akademisë së Antishkencës së Malit të Zi për fjalorin e turpshëm që ka botuar me përmbajtje antishqiptare.

I dashur dhe i respektuar Zef,

Sllavët mbeten sllavë, që do të thotë se kanë qenë, janë dhe do të mbeten armiq të betuar të kombit shqiptar. Nuk është nevoja të hysh thellë në histori. Mjaftojnë këto dy dekadat e fundit, për t'u bindur se ç'qëndrime të tërbuara antishqiptare kanë mbajtur dhe vazhdojnë të mbajnë sllavoserbët, sllavomaqedonasit dhe sllavomalaziasit kundër kombit shqiptar. 

Por zanafillën e tragjedive tona të rënda kombëtare e përbën përçarja mbarëshqiptare, e cila u ka lënë truall të lirë shovinistëve sllavë të shtrembërojnë historinë, duke deformuar të vërtetat historike për etninë shqiptare. 

Sllavët dhe grekët, i nderuar Zef, kështu do të vazhdojnë të tallen me ne shqiptarët, përderisa trojet tona etnike, që nga Arta e Preveza e deri në Tivar, nuk do të ribashkohen në një shtet të vetëm kombëtar, me një stem dhe një flamur. Shembja e sistemit komunist duhej të kishte shërbyer si sinjal që mbarë kombi shqiptar të çohej peshë më këmbë dhe t'i kërkonte me ngulm Bashkimit Evropian zhbërjen e padrejtësisë kriminale të Konferencës së Londrës dhe thirrjen e Konferencës Londra 2 për ribashkimin e trojeve tona etnike. 

Normalisht, në ballë të Lëvizjes për Ribashkim Kombëtar, duhej të vihej klasa politike shqiptare në trekëndëshin Tiranë-Prishtinë-Shkup.

 Por, përsëri për fatkeqësinë tonë të rëndë kombëtare, klasa politike e trekëndëshit në fjalë, rezultoi klasë politike mercenare, tradhtare e interesave kombëtare.

 Klasa politike e Tiranës është mercenare e shovinizmit grekokaragjoz dhe ndodhet nën pushtetin e Janullatosit, klasa politike e Prishtinës është mercenare e shovinizmit serbokaragjoz, e cila ka firmosur për krijimin e një mikroshteti serb në territorin e Kosovës përmes bashkësisë së komunave serbe, klasa politike shqiptare në Shkup është mercenare e sllavomaqedonasve. 

Kjo është edhe arsyeja që nuk ka asnjë reagim nga Tiranam, nga Prishtina dhe nga Shkupi kundër fjalorit shovinist të malaziasve.

 Edhe akademitë e shkencave të Tiranës dhe të Prishtinës janë shtojca të politikës mercenariste të klasës politike respektive, prandaj edhe heshtin paturpësisht për shpifjet që hedh në tregun e gënjeshtrave paçavureakademia malaziase.

Edhe një herë urime atdhetare për reagimin tuaj intelektual.

Me respekt dhe mirënjohje,

Eshref Ymeri

Sinsinati, Ohajo

23 maj 2016