Opinion rreth librit të Bedri Tahirit “Atdhetarizmi jeton në përjetësi”/

Nga Vilhelme Vrana Haxhiraj./

Opinion rreth librit të Bedri Tahirit “Atdhetarizmi jeton në përjetësi”/

Me rastin e 60 vjetorit të lindjes, i uroj zotit Bedri Tahiri, Jetë të gjatë lumturi në familje, suksese në rrugën e vështirë , por të ndritur të krijimtarisë dhe studimit!Me respekt të veçantë! Vilhelme, Fitim dhe Familja Haxhiraj

Në fillimmuajin qershor 2016 z.Bedri Tahiri pati mirësinë të më dërgonte librin e tij të fundit, me titull ”Atdhetarizmi jeton në përjetësi”, një vepër kushtuar Sadri Kapitit dhe familjes së tij për vlerat e pamohueshme që kanë dhënë në dobi të çështjes kombëtare.

Ndërkohë që bashkëshorti im, Fitim Haxhiraj pati një takim në qytetin e Durrsit me z. Vladimir Muça, poet,shkrimtar,studiues dhe kritik letrar, si dhe me z.Skënder Kapiti, shkrimtar dhe publicist me vlera të rralla atdhetare, takoi edhe miqtë e letrave, poetët e Durrsit si Agim Bajrami, Kadri Tarelli, Xhevahir Cirongu, Skënder Kapiti, Bedri Tahiri dhe Naim Kapiti.Poetët dhe shkrimtarët durrsakë e kanë bërë zakon që mblidhen rreth tavolinës, në një Bar të qytetit apo në bregun e detit, jo vetëm për një kafe, por edhe thjesht për t’u përshëndetur, për të këmbyer mendimet rreth problematikës së gjerë që shqetëson gjithë komunitetin. Duke shijuar kafenë, nën joshjen e brizës përkëdhelëse detare të Adriatikut, këmbejnë libra, artikuj publicistikë, rrahin mendime dhe ajo që i bashkon është shqetësimi për arritjet në letërsi dhe vlerat që ajo mbart.

Një përurim ndryshe

Pikërisht më 7 qershor aty në Plazhin e Durrësit këta miq nga Thesprotia- Prishtina e Drenica, nga Korça e Skrapari, nga Vlora e Durrësi, të cilët i bashkoi rastësia, promovuan disi ndryshe dy libra të të dy autorëve. Botimi i fundit i vlonjates Vilhelme Vrana Haxhiraj është libri me titull “Dashuria plagoset, por nuk burgoset”, një përmbledhje letrash dashurie të pamundur, ose ndryshe autorja i ka quajtur “Letra nga Ferri”. Libri tjetër ishte i Bedri Tahirit me titull “Atdhetarizmi jeton në përjetësi”. Ishte si bekim i Zotit që bashkohej Vushtrria e Drenica e Atdhetarit të Madh, Hasan Prishtina dhe heroit legjendar Adem Jashari me Vlorën dhe Kaninën e Gjergj Arianitit,të Ismail Qemalit e të Osman Haxhiut. Një urë lidhëse me vena e kapilarë gjaku të pastër ilir (thesprot- kaon e dardan), ai që i bashkonte , ishte flamuri i Skënderbeut. Në këtë tryezë me miq e vëllezër të një gjaku pellazgo-ilir, e kishte marrë fjalën Kanina dhe i përgjigjej Drenica. Në këtë mënyrë krej të natyrshme ishin bashkuar zemrat bujare për të folur me gjuhën e letrave të shpirtit mëmëdhetar. Por ajo që i shqetëson më shumë ata, janë problemet social –politike që mbart shteti më i ri shqiptar në hartën gjeopolitike të Evropës dhe të botës, Republika e Kosovës.

Si bijë të Dardanisë hyjnore, ata kërkojnë të ecin në gjurmët e të parëve të tyre. Ashtu si gjithë kombi, edhe ata nuk ia falin politikës së të Mëdhenjëve padrejtësinë që i kanë bërë kombit më të lashtë në botë, “Dekanes së Racave”,Shqipërisë, duke e copëzuar mes vendeve fqinjë. Nga trungu mëmë më 1945 shkëputën Thesprotinë që shtrihet buzë detit Jon, Çamërinë duke ia aneksuar Greqisë, përmes një genocidi të paparë. Më 1948 Treva shqiptare e Kosovës iu bashkua Jugosllavisë. Kurse në veriperëndim pjesa dërrmuese e malësisë së Madhe, Plava- Gucia, Shën Stefani dhe Uliqini i Kaluan Malit të Zi. Shqipëria jugëlindore si, Shkupi, Ohri, Gostivari, Manastiri, Tetova i kaluan Maqedonisë. Ndarja dhe copëzimi i trungut mëmë të Shqipërisë ndodhi në kohën që drejtonte Partia Komuniste Shqiptare, ndërkohë që deklamonte se “mbronte me fanatizëm integritetin tokësor të vendit”, mes luftës më të egër të klasave Diktatura Komuniste ndoqi genocid ndaj gjysmës së shqiptarëve. Shqiptarët kanë qenë nën një trysni e luftë të dyfishtë, luftë brenda llojit dhe luftë nga të huajt- shovinistët serbo –grek.

Gjithsesi lufta kundër asimilimit kombëtar dhe çkombëtarizimit apo për largimin nga trojet e të parëve

pellazgo-iliro-daradanë të popullsisë shqiptare të Kosovës, ka qenë e gjatë dhe e pandërprerë. Pikërisht ka qenë kjo arsyeja që Kosova i qëndroi besnike ruajtjes së identitetit shqiptar. Duke i ruajtur me fanatizëm gjuhën shqipe dhe zakonet, shqiptarët e kësaj treve, trima e të paepur, kurrë nuk e ndalën kërkesën dhe luftën për liri, ndaj nuk u asimiluan as gjuha dhe as traditat dhe nuk u çkombëtarizuan. Serbia herëpashere zhvendoste nga trojet e etërve familje shqiptare përmes një genocidi shfarrosës ndaj të pafajëve, u mohoi të drejtat dhe i denigroi si shqiptar. Dhe kush e bëri këtë? Kush këlthet për nacionalizëm? Ardhacakët e Ballkanit, sllavët që kërkonin të zhduknin zemrën e shqiptarizmit. Kjo i detyroi shqiptarët të merrnin rrugët e kurbetit, duke e lënë të ndezur vatrën e zjarrit të luftës për liri. Emigrimi dhe mungesa e lirisë, u bënë burimi kryesor për rritjen e kërkesave për pavarësi. Bota dhe Evropa i kanë shumë borxhe Shqipërisë.

Çdo familje kosovare u bë vatër qëndrese kundër pushtuesit në emër të atyre që dhanë jetën për liri, në emër të të drejtave të mohuara, në emër të varreve masive, të varreve pa emër, që ende këlthasin e kërkojnë drejtësinë e Hagës. Një vatër e tillë, edhe pse jeton në Dyrrahun e lashtë është familja Kapiti.

Pikërisht për sa fola më sipër dhe për patriotizmin e qëndresën e Sadri Kapitit bën fjalë libri më i ri i Bedri Tahirit me titull “Atdhetarizmi jeton në Përjetësi”.

Një libër për një të vërtetë të madhe

Puna që ka bërë autori Tahiri është një përmbledhje me mendime e vlerësime të bashkëkohësve jo vetëm nga Kosova por edhe nga Shqipëria. Në këtë libër çdo njeri që e lexon mëson të vërtetën e madhe historike për një familje që u sakrifikua, ku spikat portreti i Sadri Kapitit me djemtë e tij që e lartësuan emrin e të parëve, e ngritën veten në piedestal të kombit të tyre të shumëvuajtur e të larë në gjak. Kombi për ta ishte gjithçka. Kemi të bëjmë me një libër që flet për të vërtetën e pamohueshme historike, pasi historia e një kombi nuk është ideale, por janë ndodhi, ngjarje me vlera kombëtare, vendngjarjet, koha e zhvillimit të tyre, njerëzit që marrin pjesë në to dhe dokumentat që janë fakte të pamohueshme. Libri i zotit Tahiri është shkruajtur me kujdes, ku është përdorur standardi i shqipes letrare. Mendimet janë dhënë nga njerëz të kualifikuar si z. Shpend Topallaj-shkrimtar, Skënder Muçaj-arkeolog,Ilir Malindi (avokat) e Tomorr Çama etje…Për rëndësinë që ka për çdo shqiptar Pavarësia e Kosovës , unë për lexuesin po vendos këtë poezi të krijuar ditën e Pavarësisë së Kosovës ora 16…

Krahët e Shqipes

(Kosovës së pavarur)

Dy krahët Shqipes ia prenë barbarisht,

pamëshirë në copa,copa e ndanë

dhe e përçanë…

E trupi i të shenjtës “Mëmë”

u la në gjak,

Kaoni, Thesproti, Dardani dhe sa e sa…

thirrën njëherësh fisnikët ilir anembanë:

-Ngrehuni o burra, kudo që jeni,

Sot Shqipja mëmë, e plagosur na thërret:

“- Ndër shekuj plagë të rënda kam marrë,

as vet s’e di si kam ngelur ende gjallë.

Nuk dua hakmarrje,

urrejtje dhe mëri.



Shqipja të fluturojë,

kërkon vetëm liri,

ndaj edhe sot nuk dua të merrni hak.

Mjaft me luftë,

me mllefe dhe kërbaç,

Në Kosovë s’ ka prag të mos jetë larë me gjak

një foshnjë të dëlirë,

një djalë a një vajzë e vranë,

apo një vatër e shuan pa nam dhe nishan.



Vdekja për liri për ta ishte me mjaltë,

edhe pse mbyllën një derë,

shuan një vatër,

ku nuk ndizet më zjarr

dhe s’del më tym në oxhak.

Vëllezër, mos harroni të parët tuaj krenar,

atdhetari dhe vëllazërim kishin në plan të parë.

Kosovë martire!

Hidhi sytë nga flamuri kuq e zi,

me gjak ilir është endur,

mes territ ka dashur të flladitej në liri

Vivra -Vlorë më 17-2-2008



Duke shfletuar faqet e librit , u njoha me mendimet e vyera për vlerat atdhetare të familjes Kapiti. Z.Skënder Kapiti e kam njohur mes mediave ku ka shpalosur idetë e tij nacionaliste dhe për bashkim kombëtar, përmes artikujve të panumërt publicistikë edhe përmes librit “Triumfi i Kombit” Po perifrazoj disa nga këto vlerësime :

Shpendi Topallaj ka cituar për librin: “Personazhet e Bedri Tahirit janë figurat tona legjendare si Azem Bejtë Galica, Ahmet Delia, Hasan Prishtina, Adem Jashari, Hys Popova, Abdyl Krasniqi, Ramadan Zymer Bajraktari e shumë e shumë të tjerë nga ata që mbajtën ndezur “Flakadanët e lirisë”. Por shtjellohen aty edhe ngjarje kuptimplota, nga ato që me epikën e tyre e hijeshojnë biografinë e kombit tonë, na e shtojnë krenarinë dhe na bëjnë të ndihemi dinjitozë para syve të gjithë botës.”

Meqë mu dha rasti edhe unë kujtoj se kultura dhe reputacioni që ky bir i Drenicës, ky mësues i gjimnazit “Eqrem Çabej”, ky veprimtar i UÇK-së, ky gazetar dhe shkrimtar i palodhur, gëzon në Durrës respektin e të gjithë atyre që e njohin fizikisht apo përmes veprave të tij që hedhin dritë mbi luftën legjendare të Kosovës martire.

Natyrisht të gjithë e kemi të qartë se me punë njeriu arrin gjithçka sidomos atëherë kur jep shembullin e mirë. Gjatë leximit të librit çdo lexues mendon se familja e nderuar Kapiti ka nevojë për përkrahjen ose vëmendjen e pushtetit dhe të politikës si në Shqipëri edhe në Kosovë.

Sadri Kapiti nga Zallqi i Istogut, me prejardhje nga Medvegja e urrente shtypjen, ndërsa dëshira e ethshme për liri dhe dinjitet njerëzor e detyruan të largohet dy herë drejt Shqipërisë, pa ditur se edhe këtu, drejtonte Moska me Beogradin. Sadriu luftoi trimërisht krahas 4000 luftëtarëve të antifashistit Shaban Polluzha nga Drenica, i cili njëkohësisht ishte edhe kundërshtar i shovinizmit sllav. Ndaj u vra nga ushtria jugosllave në vitin 1945.

Sadri Kapiti pasi i vranë nipin, u plagos në këmbë dhe në dorë dhe u shtrua në spitalin e Tiranës. Ai mori një plagë të madhe në zemër kur pa me sytë e tij se ligjin edhe në Shqipëri e bënin emisarët e kuq jugosllavë. I tillë ishte Sadriu,i paepur që nuk falte tradhtinë dhe bashkëpunimin me armikun e kombit të tij. Me edukatën dhe atdhedashurinë që u dha djemve, ua la amanet vazhdimin e rrugës së tij, të cilët ecën në gjurmët e babait. Nga ky libër mëson shumë. Sugjeroj se ky libër dhe “Triumfi i Kombit” duhet të shërbejnë si pasaportë për brezat e rinj që nuk e dinë se ç’është sakrifica sublime.

*Është kënaqësi kur lexon se si shprehet Tomorr Çama tek Zemra Shqiptare më 13-10 2015 në shkrimin : “Si i njoha Kapitët e Durrësit”:“Libri i Skënder Sadri Kapitit “Triumfi i Kombit”që sipas mendimit tim është një thesar e një kryevepër me rëndësi kombëtare, është ashtu siç e ka përcaktuar dhe dikush tjetër si një nevojë që ta ketë çdo familje shqiptare këtë libër në shtëpi. Do të ishte e mjaftueshme sikur vetëm ta lexosh hyrjen e atij libri për të kuptuar vizionin e autorit për prosperitetin, për integrimin ndër shqiptar dhe për atë europian dhe të bashkimit kombëtar.”

*Ilir Malindi, po te Zemra Shqiptare reagon me zë të mprehtë e therës:“… sipas Skënder Sadri Kapitit patriotizmi kombëtar dhe demokracia e vërtetë janë ilaçet që e kurojnë politikën po që, po sipas tij patriotizmi dhe demokracia janë dy moralet apo dy virtyte deficitare të mëdha për thuajse tërë politikën kudo shqiptare.” Në një shkrim publicistik të S.Kapitit me titull “Politika është korrupsion” ai citon të ketë thënë për të se : “Politika jonë e keqe përzgjedh, seleksionon, heton dhe vigjëlon për të përjashtuar prej vetes, prej punëve të shtetit dhe prej pushtetit profesionalizmin, moralin , ndershmërinë dhe patriotizmin si dhe atë pjesë të shoqërisë me individë të këtillë pasi ajo xhelozon për ta , dhe ajo ,pra , politika e keqe ruan dhe mbron ndytësinë, injorancën, hajdutërinë , korrupsionin dhe tradhtinë e vet duke i bërë dëme të mëdha kombit, integrimit dhe prosperitetit të shoqërisë”.

Një mesazh për bashkim

Një vlerë të madhe ka libri i z. Tahiri me kapitullin e veçantë me dokumente të faktuara kërkesa apo vlerësime drejtuar politikës dhe shtetit për vlerësimin e Hotel “Drenica” që ushndërrua në pike referimi i qëndresës së palëkundur të familjes Drenica çpër çështjen kombëtare. Ai hotel u bë streha e gjithë vullnetarëve që shkonin për t’u bashkuar me UÇK për çlirimin dhe pavarësinë e Kosovës. Nga ai hotel zinin fill peticionet, kërkesat, deklaratat dhe thirrjet për të ndihmuar Kosovën. Edhe pa bërë asnjë shtatore nderimi, ajo godinë e Kapitëve duhet të quhet ” Faltorja e shqiptarëve “, Meka e atdhedashurisë”, “Drenica e Dyrrahut”. Kështu njerëzit do të kuptojnë dhe do ta nderojnë si një vend të shenjtë atë tempull që hedh dritë mbi luftën legjendare të Kosovës, pasi nga aty niseshin dhe vinin lajmet nga fushëbeteja e shqiptarëve . Ky tempull i shqiptarizmës i ndërtuar në token e Familjes patriote Kapiti, duhej respektuar edhe nga politika dhe nga shteti duke mos e cënuar por duke e shndërruar në një monument historik, sepse historia e përgjakur e Kosovës është pjesë e pandashme e historisë sonë kombëtare. Po kështu është edhe historia e Çamërisë dhe e tokave shqiptare në Mal të Zi apo Maqedoni. Diplomacia evropiane na cënoi duke miratuar një pavarësi të cunguar me një komb të gjysmuar, ndërsa ne nuk duhet të lejojmë që shqiptarët të rishkruajnë një histori të ndarë e të pëçarë në 5 shtete. Por ne duhet të kujdesemi që të shkruhet një dhe vetëm një histori e përbashkët kombëtare e Shqipërisë!

Pikërisht këtë mesazh dhe shumë të tjerë jep libri i z. Bedri Tahiri!

Urime z.Bedri për këtë dhuratë të çmuar që na ke dhuruar! Iu madhoftë emri Kosovës, trimave të saj dhe familjes së patriotit Sadri Kapiti që meriton vëmendjen e të gjithëve nga të dy anët e kufirit!

Diskursi sociopolifik-TË DHËNA JO TË SAKTA PËR SHQIPTARËT NË BOTËN E JASHTME

Sipas një raporti të publikuar kohë më parë nga OKB, shqiptarë nga Shqipëria të cilët jetojnë jashtë vendit janë 1.12 milion, duke mos cekur fare shqiptarët nga hapësira e tyre etno-gjeografike nga shteti i ish-Jugosllavisë, e dhënë kjo e cila nuk prezanton gjendjen reale të emigrimit të shqiptarëve në botën e jashtme./

Nga Dr.Nail Draga

Nder dilemat e periudhës së kohës së pluralizmit, paraqet edhe prezantimi i saktë i numrit të shqiptarëve në botën e jashtme, që njihet emërtimin diasporë, e cila për nga koha e emigrimit të tyre ndahet në diasporën e vjetër dhe në ate të re. Fakti se nuk kemi të dhëna të sakta sidomos në lidhje me emigrimin e shqiptarëve nga hapësira e tyre etno-gjeografike nga institucionet shtetërore, krion hapësirë për qasje jo profesionale e madje politizim të skajshëm të kësaj dukurie shqetësuese kombëtare.

Nëse deri në vitin 1990, në lidhje me numrin e shqiptarëve të emigruar nga hapësira e tyre etnogjeografike e cila ishte ne kuadër të ish-Jugosllavisë kemi pasur të dhëna të përafërta, pas shëmbjes së sistemit monist dhe shkatërrimit të këti shteti të dhënat janë aproksimative, edhe pse institucionet e Kosovës, janë përpjekur vazhdimisht që të ofrojnë të dhëna të pranueshme. Ndërsa për shqiptarët në Shqipëri, për periudhën e para vitit 1990, as qe mund të flitet sepse instalimi I diktaturës komuniste, kishte ndaluar lëvizjën e popullsisë jashtë vendit e me këtë edhe emigrimin e shqiptarëve në botën e jashtme.

Kujtojmë me ketë rast emigrimin politik të shqiptarëve të vendosur në ambasadat e huaja me 2 korrik 1990, e ,më pas, dukuri qe mori përmasa biblike, duke kaluar në mënyrë ilegale kufirin nga toka e deti. Emigrantët e parë ilegal u vendosën fillimisht në vendet fqinje Greqi e Itali e më pas edhe në vendet tjera europiane dhe deri në Amerikë e Australi.

Diaspora shqiptare e kohës së re

Pikërisht, në lidhje më çështjen e emigrimit të shqiptarëve në Qeverinë e Kosovës është themeluar Ministria e Diasporës, e cila profil pune ka numrin e të emigruarëve dhe vendosjës së tyre në shtetet përkatëse. Pra kemi të bëjmë me diasporën qe ne aspektin kohor është e kohës së re, në krahasim me ate të mëhershmën qe quhet diaspora historike, e cila fillon nga Mesjeta e më pas.

Edhe pse ka qenë e udhës që shteti amë i shqiptarëve –Shqipëria të formojë një institucion përkatës për numrin e shqiptarëve në botë, me keqardhje konstatojmë se kjo çështje edhe në pluralizëm u anashkalu. Dhe nga një qendrim i tillë në Shqipëri nuk ekziston një institucion përkatës qeveritar edhe pse gjoja këtë resor e mbulon një dikastër në Ministrinë e Punëve të Jashtme. Veprimet e tilla nuk janë as serioze e as profesionale, që për shumë çka të kujton kohën e monizmit, ku diaspora shqiptare nuk është trajtuar si pjesë e popullit shqiptarë, por me qasje ideologjike dhe utilitare.

Rreth 40% të shqiptarëve nga Shqipëria në emigrim(!?)

Pikërisht në lidhje me këtë çështje në javën e parë të qershorit të këtij viti mediat elektronie njoftuan një informatë me burim OKB, që ka të bëjë më numrin e shqiptarëve që jetojnë jashtë vendit të tyre. Kemi të bëjmë me një informatë me numrin e shqiptarëve nga Shqipëria të cilët janë të vendosur në shtete të ndryshme të botës, numër ky qe arrin shifrën 1.120.000 shqiptarë, të lindur në Shqipëri.

Duke marrë parasysh të dhënat nga regjistrimi i fundit të popullsisë në Shqipëri të mbajtur në vitin 2011, të dhëna të publikuara nga INSTAT-i, del se popullsi rezidente në Shqipëri janë rreth 2.86 milionë banorë, çka nënkupton se ata që kanë ikur jashtë përbëjnë tashmë 40% të atyre që banojnë në vend. Një e dhënë e tillë dëshmon qartë emigrimin e popullsisë e me këtë edhe gjendjen sociale e ekonomike të Shqipërisë, qe nuk meriton ndonjë hulumtim të veçantë. Nëse këtij numri i shtojmë edhe fëmijet e tyre të cilët nuk kanë lindur në Shqipëri, del qartë se kjo shifër duhet të jetë më e lartë.

Nga të dhënat e publikuara del se tre janë destinacionet kryesore: Italia me 450 mijë shqiptarë, Greqia me 440 mijë dhe Shtetet e Bashkuara me 80 mijë. Në Gjermani dhe Kanada ka nga 20 mijë emigrantë secili dhe në Mbretërinë e bashkuar 10 mijë etj.

Sipas informacioneve nga Organizata e Kombeve të Bashkuara (OKB), pjesa më e madhe e emigrantëve kalojnë kufijtë për arsye ekonomike dhe mundësi më të mira sociale.

Nga të dhënat e bëra publike nga OKB dhe me përpunimin e Pew Research Center është hartuar harta globale e origjinës dhe destinacioneve të emigrantëve kudo në botë.

Kjo përqindje ka gjasa të rritet edhe më shumë në periudhën në vijim, pasi në vitin 2015 u shënua një rritje e valës së emigracionit, kryesisht drejt vendeve të Bashkimit Europian por dhe SHBA-ve. Sipas të dhënave të Eurostat-it, numri i kërkesave për azil të shqiptarëve në vendet e Bashkimit Europian ka shënuar një rritje të frikshme në vitin 2015. Numri i azilkërkuesve nga Shqipëria është rritur me 439%, duke arritur në gati 66 mijë në vitin 2015, nga 12.2 mijë që ishin një vit më parë.

Ndërsa dukuri shqetësuese për vitin 2015 në Shqipëri paraqet e dhëna se për lotarinë amerikane kanë aplikuar 200 mijë qytetarë shqiptarë, nga del se emigrimi i popullsisë nuk paraqet me dukuri por proces i cili nuk ka të ndalur, qe do të jetë me pasoja të mëdha kombëtare.

Duke marrë parasysh se këto të dhëna kanë të bëjnë vetëm për shqiptarët e lindur në Shqipëri, këto të dhëna nuk janë të sakta sepse këtij numri duhet shtuar edhe numrin e shqiptarëve nga Kosova, Maqedonia, Lugina e Preshevës e Mali I Zi,. Pasi nuk kemi të dhëna të sakta numerike por duke marrë parasysh se nga këto mjedise emigrimi I shqiptarëve ka qenë dukuri konstante nga viti 1960 e më pas nuk ka dilemë se ky numër duhet të jetë mbi dy million shqiptarë, e dhënë kjo shumë shqetësuese dhe plagë kombëtare e pa shëruar.

Regjistrimi i diasporës obligim shtetëror

Në lidhje me këtë çështje i mbetet detyrë parësore Ministrisë së Diasporës së Qeverisë së Kosovës, ne bashkëpunim me Qeverinë e Shqipërisë për të hartuar një program pune të përbashkët për regjistrimin e shqiptarëve në botën e jashtme, pavarësisht se nga cili shtet janë sepse ata kudo qe janë janë shqiptarë. Andaj në ketë regjistër duhet të përfshihen edhe ata shqiptarë që jetojnë në botën e jashtme qe nuk janë nga Kosova e Shqipëria, sepse si të tillë plotësojnë mozaikun regjional të diasporës shqiptare.

Numri i saktë i tyre, vendi ku jetojnë e punojnë, madje edhe strukturat e ndryshme të tyre janë në favor të evidentimit jo vetëm numërik por edhe të resurseve të tyre njerëzore në vendet ku ata qendrojnë.

Në këtë dimension vendet me traditë demokratike këto çështje i kanë zgjidhur me kohë, dhe kanë informata të sakta se ku gjindet çdo bashkëkombas i tyre dhe çka përfaqëson ai në mjedisin përkatës sidomos në aspektin social dhe profesional.

Diasporës vendin që e meriton

Andaj, institucionet përkatëse duhet të jenë të kujdesshëm me diasporën, duke vlerësuar kontributin e saj në zhvillimin e vendit, apo çlirimin e Kosovës, andaj duhet dhënë vendin qe e meriton duke i mundësuar të marrë pjesë me përparësi ne investimet e ndryshme qoftë të veçanta apo në partneritetin publiko-privat e po ashtu edhe në zgjedhjet parlamentare, ku përmes përfaqësuesve të tyre të jenë pjesë e zhvillimit të përgjithshëm shoqëror si kudo në vendet demokratike.

Kosova me tetë sportistë në Lojërat Olimpike në Brazil

 Kosova merr pjesë me tetë sportistë në Lojërat Olimpike në Rio de Janeiro, Brazil. Ministri kosovar i Kulturës, Rinisë dhe Sportit, Kujtim Shala, ka takuar sot kryetarin e Komitetit Olimpik të Kosovës, Besim Hasani, me të cilin ka biseduar rreth përgatitjeve që po bën Kosova për pjesëmarrjen në Lojërat Olimpike.
“Ekipi Olimpik i Kosovës do t’i ketë tetë sportistë dhe kjo pjesëmarrje është një sukses i jashtëzakonshëm i sportit kosovar”, theksoi Hasani. Ai u shpreh se Ekipi Olimpik i Kosovës është në gjendje të mirë dhe ka bërë përgatitje të nevojshme për prezantim sa më të suksesshëm të Kosovës dhe sportit të saj në Lojërat Olimpike.
Ministri Shala siguroi se Institucionet e Kosovës janë të përkushtuara që të përkrahin e Komitetit Olimpik të Kosovës dhe gjithë sportistët në ngjarjen tejet të rëndësishme të sportit botëror. “Pjesëmarrja e Kosovës për herë të parë si shtet në këto lojëra, si dhe përfaqësimi solid, janë dëshmi e punëve që janë bërë, por edhe e cilësive dhe sukseseve të dallueshme të sportit kosovar”, u shpreh ai

Skender KARAÇICA :Antologjia poetike”Pena e Lirise”

Aktiviteti I Klubit Letrar,,Arif Shala,,ne Kanade u kurorezua me suksese me rastin e botimit te Antologjise Poetike,,Pena e Lirise,,qe I kushtohet heroit Arif Shala nga Drenica.Sheremet Ajazi,kryetar i klubit te krijuesve shqiptare thote per gazeten ,,Dielli,,se klubi yne u formua ne Prishtine ne vitin 2005 dhe tashme ne gjirin e vet ka 130 anetare nga te gjitha trevat tona etnike dhe diaspora shqiptare Kanade-SHBA.Zeri i krijuesve u degjua ne shume manifestime kulturore si dhe ka kordinuar botimin e nje seri te veprave letare-historike per Kohen shqiptare ne diaspore dhe atdhe,thekson zeshem Ajazi.

Ne botimin e Antologjise poetike,,Pena e Lirise,,jane prezentuar krijimet poetike te kohes shqiptare te Kosoves,ku nje pjese te jetes e vuri ne sherbim te akuzes Arif Shala,i njohur ne popull si Hoxhe Avdia nga Sankofci i Drenices,per te cilin sherbimi policor serb me te hetuar veprimtrine e tij kombetare dhe angazhimi i tij kunder shpernguljes ne Turqi dhe per Lirine e Kosoves,ia zuri priten ne vitin 1946 per ta vrare dhe varrimin e tij e pati ndaluar per pjesemarrjen e popullit te Drenices.Vetem ne saje te zerit liridashes dhe kombetar te Arif Shales,sipas kronikave te kohes,nga Drenica nuk pati shperngulje per ne Turqi dhe amaneti i tij me porosine e Shaban Palluzhes qe lufta te shkoj deri ne fund per lirine dhe bashkimin e Kosoves me Shqiperine nuk e ndali pushken e veprimtarit dhe poetit Arif Shala.

Faqeve te para te Antologjise i paraprine mendimi i Prof.dr.Muhamet Pirraku,bashkevendas i Arif Shales ku nder te tjera pati thene:,,Ore te LNDSH-se flamur ne Drenice,burra me bese-eminence e shqiptarise,yje te pashuar ne altar te Shqiperise,,.Autori i kesaj antologjie Sheremet Ajazi,ka perzgjedhur me kujdes disa nga krijimet e Arif Shales te shkruara ne Kohen kur Drenica kallej flake nga dora vrastare e Serbise nga permbledhja ne doreshkrim,,Krisma e pushkeve te lirise.

Ne pjesen e dyte te faqeve antologjike kane zene vend poezite e shkruara nga uatore te trojeve shqiptare dhe diaspora neper bote:Abdyl Shkodra,Ali Ali Dema,Cerkin Ismajli,Nezir Prokshi,Dibran Fylli,Ali Berisha,Rabije Bytyqi,Rudi Berisha,Aurora Vela,Arbnor Shala,Besnik Gashi,Drita Fejza,
Sheremet Prokshi,Isuf Sahitaj,Zeqir Dobruna,Donika Hoxha,Gentrit Ajazi,Ferat Ferati,
Elizabeta Rexhepi,Hajdin Rama,Hamdi Gruda,Imer Ajazi,Rexhep Ajazi,Sheremet Ajazi,Shqipe Hasani,Sanije Ahmeti,Skender Karaqica,Xhafer Dvorani,Valentina Ahmeti,Vlora Berila,Iliriana Ismaili,Ismet Tahiri,Izet Hajdini,,Magbule Qyqalla-Bublaku,Merita Berisha,Mehmet Shala,Muhamet Luma,Nazif Ajazi dhe Sabri Kadriu.

Antalogjia eshte botuar ne Prishtine ne nje tektnike standard te kohes,Redaktor Dibran Fylli dhe Recensent Nezir Prokshi te botuar me shpenzimet e autorit Sheremet Ajazi,nipi i Arif Shales me vendbanim te perkohshem ne diasporen shqiptare ne Kanade.

Cikël me poezi nga Ismet Tahiraj

VETËVETËS I VËMI KUSHINETË

– Mitrovica veriore –

I thashë vëllautim tim mos e shit banesën o njeri i mire, paah përendinë

Dhe pse cegma na ngrinë në veri, ky hileqar i ri

E di, mbase e di s’do t’shesë kjo punë s’do meçuri

Dhe heshti si bulkthi ne vërri.

Premtimet u shkrinë si akullore

e kishte shitur banesën dhe doctor Fevziu

po, po, pasatj Naseri, Skënderi

eh syve më kaploi terri

Unë në betime besova,

dhe ngula guri në mezhde

Pa ferexhe

Atje ne veri

ku mollotovet bëjnë zhurmë

autumatiket bubullijnë

Fitili i dritës u dogjë

qielli që përshkëllirë tmerr ërrsirë

Erdhi dhe kjo e pa mire ngjyrë në këllirë

I shitën Drita e para e dyta Nerxhivani

na e vyshkën shpresën

Si të ma venin në fyt kmesën

Kur i s’dhitën dyrët e konakut,

pritja qe ishte aq e përzemërt

Ne bisht trakut mu zë fryma,

djersitëm dridhëm kërcellijë dhëmbeti,

qartur tamli, a hije vatani, unë mjerani

Kot kishim folurë për qendresë,

gjithçka e përthekoi e pa dukshmja kmesë.

Po more a e dini ju

se fëmijët tanë aty lëshonin shtat,

e ne Plëqëri te thinjosur, agraisur e sosurë.

Po a tregohet përallë secila ngjarje e vërtetë,¨

vetëvetës i vemi kushinetë,

po tani si të fëmijët tanë

për lojra ne Kala

Vetë frikacakë, hata,

e hëna na përqesh pa nda

S’do të këtë ënderrë kush po e çel atje

më as musafir s’jemi më tjetër veç gabel,

rrush qeni i kalbur nëpër zabel.

A ka Rashka hise këtu

a ne jemi trumcakë atje,

këtu pëherë

Hej flokët na i qeth secili bërber,

po djersa na mbetet në atë preg tonin,

në atë derë,

dhe prapë se prapë potere

Kthehuni se tjetër kund si aty nuk ka pranverë,

veç fantazma e mjerë

U shit u stërshit,

u dogj skelet nga kjo verë

varret e tanëve, eja atje

na i vrasin sketerrë,

droj ato varre

do i heqin me bulozherë

– o të mjerë.

S’LIHET KONAKU

Si duket ura e veriut po kërkon erë dheu,

kokë njerzish, frymë e tymë

Sërish hapat trokasin rrugëve në asfalt mbi dritare

Si duket s’lihet konaku, oborri, kështjellë bëhet shpirti,

pa kur fare zori

Erë dheu si pas orëve të fat thënave,

do gufojë parmakëve te dritarëve, koridorëve

Se assesi e jona s’bët kurrë e huaja, sarkazme,

tenxhere tjetër serirëtfrymë, tym,

dikuj do i hapë sytë, dikën do ta qorrojë te vona.

Se frusturimet s’falen, s’mashtrohet sa kërthia vë kot thërrasin

Të mykyrat te mjerat mendje Se shqip lind foshnja,

shqip ecën kërthia

Ne u deshtë erë dheu jemi ne gati e gjithë Shqipëria…

SHIPOLI

Nga fabrika

Ne Shipol,

Rimorkio e traktor

Tremijë edhe pesëqind

Ishin te rrethuar-me gjind.

Në kolonë ecnin

Zbathurë,

Pa ujë

Dhe pa hasra.

Mbi koka

Mitralozi,

Shtatin ua prente

Thika e mprehurë.

Etja ua shtrengonte buzët

Marsi ua rendonte bluzet.

Këmbët bëheshin

Kopujë,

Udhë e jona

Gjakpirësit e huaj.

Edhe turma

Ngjante gjarpër,

Truallin tonë

Dimër i acart

Na saoste vapa.

Skaj një molle

Tytatë me gojë bolle.

Në rresht fëmija

Nëna(digjej) flakë

Dhe këputi e bija

Si lulet kur hedh qershija.

Ti, ti – bënin më gisht

Jepni deklerat qart e sakt, shkurtimisht.

Bluzat e përhirta

Na rrini gati

Të gjykuar ishim

Të na marrte xhelati.

Në Runikë

S’na lanë

As një metelik.

Hej, nofka ishte

Shipoli,

Dil nga rreshti

Kush foli.

Eh të përpinin

Plumbat e mitralozi

Fatëprerë kush ishin

Arkat me sy

I mbushnin Syla e Kastratoviçi

Ai farë hiqi – dobiçi.

Më këtej, për ju

S’ka kthim-prapa

Kjo tokë është e jona

S’ka tokë më, toka te lasht

Nuhaste xhelati

Me gjak njeriu i spërkaturë

Më shami në koka

Si nëpërka në boka.

2.

dhe drita e re fesku

Shipoli u kthye,

Në vartat e veta

Margaritaret e vet

Si treti jeta.

Kudo shtëpi e kopshte

Sërish lulëzoi jeta…

DRITËROI

Ju më vargjet e tuaja i bête te shkëqyera prozhektoret gëzimi

Nëpër uzinat e atdheut, arat n’flori gruri, hambarët plotë e përplotë

Devollit i ke dhënë dhe i more urtësitë xhavahiri

Hënën ia vëne medalion tokës, shfarose dergjë vampire

Skaj më skaj fushve u nxorre parmendën flori. Gëzim dielli

Po dhe dyeret i çele i mbylle për njeriun e përditëshmërisë. Gaditë.

Kolorit u dhe lumenjëve, maleve madheshti. Bukuri.

Bosforit i dhe lëmeri, qetësi si dashnor i rryër, maturi

Fisnikeri e Krujës i fale korife e pedisestal. Madhëri.

Tash kallëzit e tuaj radhitë sipë çdo sofre, çdo porte, çdo epike

Etje përplotë kolorit mahnitëse.

CELEBRIM

– Opozitës e poztiës –

Frymë për frymë

E ngatërrova

Shpretkën.

Shih tash

Kut t’i dal

Flaka çatisë.

2.

Kush po përmjerr

Mbi kredinë.

E kush në celebrim

Ballin po e pështyjnë

Bulec 26.2.2016

ARDHJA E TJETRIT

Lehja e qenit

Ishte ne te majtë

Ardhja e tjetrit

Ishte ne te djathtë

Veshur kish lesh këmbëve

Ecje te buta

Me fytyrë terri

Qeni ikte ne te djathtë

Ne te majtë vinte cijatja.

Sa herë binte acari

E sa herë rritej vapa…

MËNGJESI A DO FEKS MË TJETRIN

E pati buzën vra lije

Hundë rrjepacakë nga acari,

Shpinën e kusur gungë

nga aksioni i armeve

dhe mëngjesi i mëngjesit

a do feks më tjetrin

tepricat e drithi

a do i lënë

cullët barkthatë

nata ha fshehtas

as gjak as gjymtyrë

mbi dhe s’lënë ngjyrë

dhe zagaret nuhasin

s’kanë qafë as hallkë as zinxhirë…

Bulec, 2011

MOS HIP KALI

Dita vjen

Netët shkojnë,

Përherë

Gjithçka harrojmë.

Secilit kali

Mos i hip,

T’i thyen eshtrat

Ballin ta nxinë.

Te shkojmë me vrap

Apo trok.

Ne qiellin

E hapur,

Sorrat krrokatin.

Ulemi e pushojmë.

Cerga

Nga leshi i dhisë

Cergën ta shtrojmë.

Darken

Ta mbarojmë.

Lumenjtë

Drangohen.

Përrallat

Gufojnë.

Tepricën e rrafshojmë

Mbi kikë te fushës

Mos t’ këtë shkozë

Arkitekturë e përsosur

Na vihet në kurriz.

Dalin ca dardha

Ikin ca bishta.

Me t’ holluese

Tepricën rrafshojmë.

U LAG U PËRLAGË THEKRËS

U lag u për lagë thekrës

Deri përtej zverku

Trokiti në dritare

E në derë

Një shpurë njerëzish

Po vijnë me potere, oh.

2.

U avullua thekra

Përvëlonte dielli,

Kapërcelli u vyshk

Deri erdhi t(d)erri.

Grua e gjora i tha

Ti s’ke faj

Po bajga kuajsh

Si dregëza i mban.

Se po te sosi dielli

Mbi kokë

Hirra çanak

Shteret

Qefini i hoxhës

T’i kuturis borxhet…

TE TREGOVA MIKU IM

Te tregova miku im

Për klloçkat e trenta

As nuk zënë dot more vend

As nuk ikin nga vendi.

Sot retë

Të hidhëruara

I bënë paçavure ato

Paçavure plehu

Paçavure myk.

Se pakë ato kanë inat

Se ti ke pak më shumë se ato

Kur te përlakun shirat

Kur përmjerrsh trenta.

UJË

Ujë ka s’a nuk ka sa tokë

Një bokall i shterur

Dergjet kot…

Zjarrmi ka autonomia

Po bokalli thermi, thermi.

As bokall, as ujë në tokë

Shira veremi nëpër botë….

NGA HIRËT DHEUT

Kur mijëra bukuroshe

E kanë mantelin te tyre

Si mantelin tënd,

Si ta harroja pra

ku në një bankë parku

është skalitur emir im

me penjtë te dylltë.

S’i t’i harroja

Vetëtimat e qiellit

Strukeshe atëherë

Në guvën e gjoksit tim.

Pa pra grimconin lajthia

Më gishtërinjtë tanë,

I krihnim njëri tjetrit

Flokët, flokët kallinj

Atëherë kur harrojë

Se është kalbur mishi

E kocat janë ndryshkur

Nga uji i stinëve i hirtë dheut.

TE TREGOVA MIKU IM

Te tregova miku im

Për klloçkat e trenta,

Që as nuk zënë vend

As nuk ikin nga strofka.

E sot retë

Të hidhëruara,

I bënë paçavure ato

Paçavure plehu

Paçavure myku.

Se pak ato kanë inat

Se pak ti ke më shumë inat,

Kur të përlagun shirat

Kur përmjerrësh trenta…

RETË KALËROJA ME YZENGJI

Retë kalëroja

Me yzengji,

Ta haja shpirtin

Kur ma fale

O ti njeri.

Retë me yzengji

Kur u shkapërderdhën

(s’mbeti as hi)

Ishe ne shesh

Hiç gjë, as mi…

U ZURA ME TY…

Unë u zura me ty,

siç zihet me cjapin kasapi

Më shave me ke thërmuar,

unë ngrita bajrak qendrese

Me dritë dielli, jo shkrepëse.

U zure më mua si erërat e marra,

që zihen më pishat idilike

As një cep të saj nuk i heqët hala,

ty ta fika dritën pa te fala.

Gurrave u vëre shëmti si dergja e keqe,

si shëmtira Unën’preherin e ajrit,

në dritën më ngjyra,

ta vëra duvakun përplotë shëmtira.

Rrugën e bëre më llageme më frra,

më rrëshqitje,

vrinkthi i vëra kunjat,

bazën ia përtërira,

e i hapa ujë bledhës fatmirave,

as kund rrëpirat.

Më ty u zura të deeputeti përplotë dredhira,

ndërskamca, pështirje

Ti ishe një afekt zahire,

kukull ë lënë shesh dynjaje për sehire.

Ti doje te jepje një vulë të myket,

me çime urithi po s’di kush të stamposi

Më coftinë stabile, pa hile.

Se shekujt më s’vriten me shoqi shojnë,

as terr as në agime, po kishin përmallime.

Eh dita rrezoi më te arta zgjime…

VETËM

Kurvën e lash vetëm në shtëpi të saj,

qe t’i haj thonjtë e vet pa krip

Udha ishte lakaderedhur e keqe,

me ujëra të fëlliqura deri ne fyt,

por që nuk të plasë,

Përhiturë të lë si një glasë.

Dita pastaj humbet,

është aq e gjatë,

e gjatë sa përi i tjerrur,

jo përi i fatit tëcubit e viktimës

Nën trysnin e diellit të fortë,

që s’lë pa e tha as buzë pështymën,

e kripa, kripa në vë sekëlladi

E etjës me nerava të ngrime.

Nga ballkani shikojn me tejqyrë precize

dhe kopjojnë më aq besnikëri fjalët e thime

Si zog që shpurth në gulqime,

pa arrest përpikërije njërzëve që të kujtojnë

nëpër kujtime si Mizevir

a si leshko mbrëmbjeve a në agime

– që dëshirojnë te shtypinin më thëmbra

a më dhëmbë Në kohë intime.

Si bleta që roit nëpër zguara shelgjesh të konvertuara në kthina,

që nuk te njeh kush, as nuk te

Kujton për trupin që të ka shkuar për shpenzime,

pa pasë tjera detyrime.

Mbetesh i humbur në pikëllim

veç ai që të ka njohtë në shpirt dhe timbrin,

paq e past këtë jetë lundrimin.

VRRAGË UJË

Vrragë ujë mbeti llërave gjoksit,

kur ishte i nxehtë mbeteshin banjove,

hamaxhikave si beduini stepave

A kokë zhapini.

Lum kush e kishte gishtin e vogël

e shtije në ujë se i madhi ishte thy’ për seri,

si plepi fund e krye.

Sapun nuk duhej se kahmot

na njinin lëkurën dhe pështymën e shurrën.

S’kishte nevojë analiza ekzaminime,

ishin të tepërta,

veç gri shiqimi,

erë hudhër buzëqeshja,

majdanoz pendimi,

dhe as njëri i vetëm hetimi.

Lum kush e kishte gishtin e vogël

dhe pse firmosnin nënshkrimin,

për një akt të veçant,

lypsej Dekor vënja e gishtit,

sepse gjithçka instiktit i ikte ndërgjëgjsimit.

Dhe aktet që ti i nënshkruaje,

dilte se vet e ke bërë kamuflimin,

jo që ata kishin zierë e përzierë amshimin.

Lum ai që kishte gisht të vogël dhe i ikte përdëllimit.

QYTETI

A zbrazët nga rrugaët nga trafikantet,

nga shëlbimi a mizëria e shtunakëve te pa cipëve erë jarge,

erë katundari,çezmja nuk u del kur vijnë t’i lajnë fytyrat,

durët deri llëra dhe këmbët e mykyra

që besa më këpucë te lustruara

ama dergjë pluhuri e rraptima,

që zonjat i lakmojnë

Prodhimet e tyre e disa i shtinë dhomave

për hise abuzimi pak kush mbetet pa sharë e përgojime.

Në sitë të siturë si cingla-mingla minjëje e kalojnë durimin.

Dita tjetër është diçka më e lehtë

Pak zëra bjeshkatarësh,

por nën pëlqyrin e dritarës

akuza të rënda rryma të rreme,

që zihën më Melmesa meliniumeve e betime,

qyteti e ka pasqyrën e vet si rinia me thinja.

Nata e dita nuk ndyshojnë në ankime,

thi i egër ne fushë derdëllimi…

SHPRESA

Shpresen e vari era e çmendur ne degën e saj.

Shiu ra sigjim, vera na sosi manin e shelegjen

Te përrocka i tha picrrakut berit shumë o i lum,

se balta nuk shurdhohet, as një katund.

Kumbullat perzhegre gati ranë për tokë

me okë te kalbura më okë

Oh medet nanë për ty e për mua,

kund mriz nuk ka qellue,

as streh guri me u strehu’

Sa andej sa kendej na endin

për dy lek pleqërie,

ajme makutëria, kohë bushtre, zie

Selishten si ta e lëmi sheterpë,

pa fare, shterp qellimi.

Qielli hi shkymbur.

NE SHKUPIN E PËRGJAKUR

Përrenj te rrëmbyeshëm

Po zdirgjen me gjak

Vardarit vërtik

Po zgjohet një dardani

Me dardha e plisa antik.

Dhe vërtik derdhet gjaku

E njomë tokë e lashtësisë,

Ti burim i historisë

Mos sosë pergamenën

E ilirisë

Se te vret gjaku yt

Më s’durohet

Laku i huaj

Nëpër fyt.

Diell e pjergull

Nuk lanë mjegull…

KRIMI

Krimin do ta prangos

Me flokët e tij

Assesi me tjetër pranga

Do ta pëlcas more

Me këlbazën e tij

Siç kopë zorra nëpër prush.

E larg do ta tres ne dhe

E larg do ta përpijnë

Gropat e vullkaneve

Më s’do të këtë brymë

Veç lule bajame pranverave…

ORA RA DYMBËDHJETË…

Ora ra

Dymbëdhjetë të natës

Kush te shty moj derë,

Kush te shty

E di që Dardanisë

Derdhet upri

Po bubullimë

Po vije

Po vije,

Me shqelma

Me kondak

Jargësit

Që shkumojnë

Më gojën shpellë

Nata thonë s’ka besë

Dhe nata

Hata pjell.

Derës kush i ra

Ora ra dymbëdhjetë

Hafijet me ta

Me xhaketë te zezë.

Në korridor

Përplasën lulet,

Karriget hidhen

Për dritare.

Në ora dymbëdhjetë

Vranë natën e zezë,

Vampirët

Sedrën e vogëlushes

Pesë vjeç.

Me çizme siç ishin

Kalbësirë erë kishin,

Në orën dymbëdhjetë

Pa shi ishin retë.

I shqyen fletoret

I thyen vizoret,

Në orën dymbëdhjetë

Mizoret.

Gjyshja me paralizë

I trua shqip

Ata s’ishin trup njeriu

Ishin hije nate

Ishin ortodoks biskup.

Në orën dymbëdhjetë

U trembën veç e veç,

Ma takravate në shpinë

Ata që veç zi,

Gjë tjetër nuk dinë.

Nata iku

Gjumi s’u rehatua,

Serialet serish

Përsëritën, serish.

Jeta herë, herë

Tabanin e vet

Marrka ne thua.

Në orën dymbëdhjetë

Për t’u kthye

Serish

Ikën si shigjetë….

VEÇ BURRËRI GURI

Vaksincë

Ti e vakët

Njëqindë gradë.

I lë retë

Prangave.

Kur të duash

Dil

Pranverë.

E di se

Me kthen

Tim eti

Në jermi.

Soll

Mos më

Përthuar

Në rrjetin

E aligjynit.

Se të bëjë be

S’ke kurrë

Stinë ndryshimi.

Veç

Burrëri

Guri.

Te Dielli

Te Djerësa,

Të gjaku

Votër

Kështjellë

Flamuri

Vaksincë

Ku

N’ ball

Nuri…

RAJA E GJALLË

më dyzetë e pestën

na thanë,

qiti te gjitha

ç’kani përpara.

dyqind kuintal grurë

për secilin,

e gjalpin e tundur.

Ja hodhëm pushtetit

se na i nxori

dhembët me dara.

Na thanë pastaj

t’i qitni lesh,

dhie të kuqe

dhe lesh dele të bardhë.

Ne ia hodhëm

prapë pushtetit,

thonjtët e durëve

na i lanë te çarë.

Kush mbeti fajtor

veç raja e gjallë…

HIRIT TËND GUFIM

– martirit Tahir Hasan Tahiraj –

Tahir

Pse ne ëndrra

Me flet aq sertë.

Bulecin nuk e lash

Në shtet rrethim

As gjumë as ne zgjim.

I prita në të

Iku shtreza

Acari

Ne pa kthim.

2.

Ti je bust

I ngjallur

Në shpirt tanë

Po ne zjarrin

E shpirtit tim.

Lule fushë luadheve

Nuk u thanë,

Siç nuk u tha

As loti im.

Nga vijmë

Nga shkojmë,

Shohim fytyrën

Tënde.

Në përqafim

Lindje, perëndim.

Buleci s’pranon

Tjetër kujtim,

Për veç

Hiri tënd

gufim…

HIJA NA MERR NË HIJE

Hija që nën te jam më ka përthekuar duarë e këmbë

Një gjallëri e fortë, krejt e tharë taze, hiç bajat

Katruvë pa ujë, thatë, zjarrmi e përdalurë kalk

Kokë derr ne më thënçin fatmjerë

Udha ka tregusin e saj përfekt, fyti lëmek

Shurrë shkëlqyese e kërmillit, direkt.

Pastaj kur bitisim udhën dihasim – s’ia gjëjmi fundin

I lëvarim veshtë, kryeulurë rrimi në shesh.

Hija që na i ka përthekuar fjalët, arsyet, dritat e qarta

Mendimet, e më një kafshore buke-tebdil na i bënë tejqyrat

Po jemi profesionist tepër të zotët, llomotitës, e kudo

Kafeneve, sokaqeve, truma zogjësh. E koha fshehët në kosmos.

Lëre të bëjë si te duan vet,

ne cakun tonë-në llagemin e huaj

Këmbët diçka si kosë po na i pretë,

as gjëja në bebëza te fatit na zbretë

Mulliru bluarjë e qetë të sertë.

Që moti paska tufuar kallamboqi i borxhit vet

e trazojmi këngën, e thyër e kemi poqin

Kokë kungull merr vesh hapat ec zvarr nëpër shesh,

hija nuk është pshtirërorse e minutat na i cek me kanar.

Faturë e kallamboqit pa afat e dalë, lëre se gojët tona flasin – s’ka më zagar…

PO E MATIN TOKËN…

Si gjithkund në Kosovë po e matin tokën,

nuk cenohet guri pretej tepricës e vogëla

nuk është as gjë-hiç bash as gjë

Sa një trup i mizës, në sy te gjithëve,

pa hiri ndoshta bëhët sehiri

E kur do të matet trualli i varrit tim,

ta njohë këtë biçim.

Si në kadastër komunale ku të mbjellë pezmin

ku ta ujisë i pa hise dalur kukuvriq

Po matet toka ishte e matur më saktë

kur ne shtoheshim në bashkëjetës

Si tuma bubrrecash e dukshim si pare e kuqe,

dikush ngjitej malit, dikush hynte ëmbëltorëve qytetit

Të gjithë të njejtë, barazi as kush, zagar e lepurush.

Qelepir na dilte dita, tokat po matën, si gjithkund në Kosovë,

hapësiira po zvogëlohet, trumcakët po shtohën

Udhë më shumë udhë-sa krejt ecjet e botës, lëmsh i kuotës

Një i krekosur ofshan e thotë

-unë matjet t’i pëshurrë vet këtu në mezhde jam guri.

Po matësi digjital lidhet më satelit, e jo me sepatë,

s’çanë kokën nuk i shurohen veshtë

Si kardiologjia i rradhitë vijat dhe zhurmat pshurrën nga hiçët.

Po për shtëpinë time ku është parcela,

numëri saj retë i pështjellinë, e penjtë.

Kemi prova të moçme Dhe guri i mezhdës rrenë,

s’matët toka natën po dielli po nxenë në defter

numëri lakohet Gjithçka te vona terr vjen…

NË PËRRUA TE KEQ

Në përrua të keq as gjë më shumë se risi,

as gjë më pak se llafe

Një izbë shtëpi, kërsheri, për seri,

për sy, midis gjetheve te malit samar i kalit

Fati sjell broçkulla aty shkarkohet djali

e i moshuari nga epshi e sperma,

mes gjetheve mes degëve të përdala.

Përroi i keq është tepër i art fokëkuqe,

syzeza, pikë dardha nën dardha,

ah dil o shpirt, po kofshe te bardha

Currilat e përrnjëve cucërrohën,

ninulla shtrati, badivokja te kasapi –

mëshoj djal deri të lëshon takati

Dielli bie në kokë e s’njehë orë,

hija se njehë sahatin

Si ne samar kali mes fletësh përralltari

dhe në humbësh kokën, dije te ka shituar djalli, por se mbari

Ec e gjej currilat kur thahët nga boa damari…

ME DHJETËRA PRANGA T’I VËNË

E Këlcyrën,

Si do ta kalosh, Këlcyrën,

Më dhjetëra pranga

Do t’i vënë,

Vetëm njëra do të sëkëlldisë

(kur fort shpirti dhembë)

E shemb.

Sytë e tu te shkruar

Ne tezgjah,

Do te endin pëlhurë.

Atëherë është kohë

Kur piqen qershitë,

Nuk thartohet tambli

Veç zëri i ikë tradhtisë.

Me dhjetëra pranga çlirohen

Veç njëra të sëkëlldisë,

Kush tjetër ka faj

Veç lule bliri

E shelgjet te përrenjtë.

Që na vlon damarëve

Gjak,

Veç gjak

Si turbina avullin ahmak.

Me dhjetëra pranga shkatërrohen

Veç njërën e kemi hak,

Shpirti e do, shpirtin

S’lëshon udhë, veç lyp te vetin cak…

NË KËRHANË

Unë ty s’te harroj

E dielli s’perendon

Le te rrembehet uji I lumit

Shtjella ne vorbull

Na çon

Le të mos lind hëna

Unë ty, ne gjum te permendi

E gjarpërinjet do të hanë

Deri sa te lulon

E mistreshmja thanë.

Do te lenuremi

Ne kërhanë…

KOLIBJA

E di se ky

Çurg uji,

Nuk pihet.

As ky qen

Qe leh,

S’është qen.

Kolibja s’është

E Bashkallëkut.

Njeri

Po përmjerr,

A po me jep

Mend.

2.

Luadhi s’është

Pastruar

Dhe pse pranvera

S’është pranvere.

Distinktivin akoma

E kanë laureuar

Përball dritareve

As një kornize çel.

Dhjam i shkrirë

Pasqyre.

As durimin tepër

S’duhet duruar,

Defterët veç janë

E s’janë shkurtuar.

3.

Molepse, kotet ne gjumë

Qe ve buzave

Karmin.

Qeni qe leh

S’e njeh dashnorin,

E njeh krimin, për krim

Tëlanat

E rriskat

I ka kombinim.

4.

Atëherë ne çurg uji

Burbuj

Kush s’i lan sytë,

As qaf e ndytë

Si një thëllëze torollake

Rrokulliset nëpër shpate.

5.

Cipa mezi duket

As ferra s’ishin

Kush dreqi

I shpie mu

Te dera.

Kolibja e bashkallëkut.

Afera…

Ti i dikurshmi

——————-

Kur te trokitja

Zyrave,

S’ më flisje

Batërdisje.

Herë, herë

Fytyrës,

Ngjyrat të

Vinin e shkonin.

Dikush në vesh

Te namatiste.

E more kërpesh.

2.

Kur unë

Në tavolinë,

Tí tregoja

Dokumentet

Bazike.

Ik, lërmë rehat

Ose nuk jam

Kësaj pasdite.

Ti edhe veten

Nëse e ngulfat,

Më atë kërpesh

Kurrkush s’të

Ka në qafë.

Nga një lartësi virane

Poshtë sheh vetëm shpatë…

QENTË

Sa të shkëlqyer

E kanë lëkuren,

shpurën sa te butë

si lule pylli

si taçes pambuku

enden fushës.

Turinjtë sa

I kanë acarues.

Zhdryhen

Nga pleshtat

Me vithe

Te kërlesha.

Sa bukur

U shndrit sytë

Gaca nëpër hi

Rrotë bishtin

Acarimin

E kanë leverdi.

Ec e rri

Ulur

E thuaj s’hanë

Sa pervajshem

Ulurin

Ec e thuaj

Qeni ka besim.

Sa te bukur veshët

Si dy maje pishe

Sa acarues

I ka jargët

Beso

Nuk leh

Kafshon pa pritur.

Ç’ farë gjoksi ka

Shkëmb i buhavitur.

Llava e tyre

Është e mahnitur.

Qeni s’pritet

Pa shkop,

Mos u bë i koritur.

Sa te acartë

Janë kur ndërzehen

Te shqyejnë si pite.

Ne dresi sa

Janë te përgatitur.

Qençe jetën

Shumë njerëz

E kanë venitur…”

Përgatiti:Flori Bruqi