Kush është Xhorxh Soros, miqësia me Ramën dhe cilat janë teoritë konspirative për të

Së fundmi, duke përfituar nga fitorja e Trump në SHBA, ishte Kocco Kokëdhima ai që e vuri theksin te George Soros.

Kokëdhima tha se i shikon si të rrezikshme implikimet e fondacionit të Soros në zhvillimet politike në Shqipëri, duke nënvizuar se shpresonte që presidenti i ri amerikan “do ta çlirojë diplomacinë ndërkombëtare nga ky ndikim në Shqipëri”.

“Për sa i përket aktivitetit të Fondacionit Soros këto vitet e fundit që ka lidhje kryesisht me interesin e këtij fondacioni për të ndikuar në zhvillimet politike në Shqipëri, unë personalisht e çmoj si të padobishme për vendin tonë këtë gjë”.

Soros është i njohur për mbështetjen e kandidatëve të majtë në shumë vende të botës përfshi edhe Shtetet e Bashkuara, ku në fushatën e fundit, mbështet hapur Hillari Klintonin.

Soros është mik kryeministrit Edi Rama. Madje shefi i qeverisë shqiptare ishte i ftuar edhe në dasmën e tretë të multimiliarderit para tre vitesh.

Ndërkohë që Soros ka qenë edhe dy herë në Tiranë.

Vizitën e parë bëri në vitin 2005, ku Soros erdhi në Tiranë me një mision të veçantë: Nxitjen e qeverisë shqiptare në zbatimin e programit për integrimin ekonomiko-social të romëve si dhe prezantoi strukturën e re të Fondacionit Soros në Shqipëri. Gjatë vizitës së tij të parë në Shqipëri, Soros u takua me kryeministri e asaj kohe, Sali Berisha dhe kryetarin e bashkisë së Tiranës në atë kohë, Edi Rama. Ndërkohë gjatë vizitës së tij të parë në Shqipëri, Bashkia e Tiranës i dha Sorosit titullin “Qytetar Nderi”.



Ndërsa për herë të dytë ishte në dhjetor të 2014-ës, ku përveç një darkë me mikun e tij Rama, Soros zhvilloi një takim edhe me Lulzim Bashën.

Kush është Xhorxh Soros

Xhorxh Soros ka lindur në Budapest të Hungarisë, më 12 gusht 1930. Ai i mbijetoi pushtimit nazist dhe largua prej Hungarisë komuniste në 1947-ën për në Angli, ku u diplomua në shkollën Ekonomike të Londrës.

Gjatë studimeve në këtë shkollë, ai u njoh me punën e filozofit Karl Popper, i cili pati një ndikim të thellë tek ai. Në 1956-ën, z. Soros u vendos në Shtetet e Bashkuara, ku nisi të grumbullojë pasuri të madhe, nëpërmjet një fondi investimesh ndërkombëtar, të themeluar dhe të drejtuar prej tij. Sot ai është kryetari i “Soros Fund Management LLC”.

Soros ka qenë aktiv si filantropist që prej vitit 1979, kur ai nisi të japë fonde për të ndihmuar studentët zezakë që të ndjekin studimet në Universitetin e Kejptaunit. Sot ai është kryetar i Institutit “Për një Shoqëri të Hapur”, si dhe themeluesi i një rrjeti organizatash filantropike. Më 1947 emigron në Angli dhe diplomohet në Shkollën Ekonomike të Londrës më 1952. Pas 4 vjetësh, më 1956 largohet për në SHBA dhe fillon veprimtarinë financiare në bursat e Londrës dhe Nju Jorkut.

Më 1969 krijon Fondin e Investimeve (Quantum Fund), një firmë private menaxhimi e cila jep konsulencë për investimet dhe e ka prezantuar Xhorxh Sorosin si një nga financierët më të suksesshëm në botë. E fillon aktivitetin bamirës më 1979, kur krijon në Nju Jork Fondin e Shoqërisë së Hapur dhe nis themelimin e Fondacioneve Lokale të Shoqërisë së Hapur fillimisht në Hungari (1984) pastaj në Bashkimin Sovjetik (1987).

Sot rrjeti i fondacioneve shtrihet në mëse 30 vende duke përfshirë edhe Mongolinë, Haitin, Guatemalën, Afrikën e Jugut dhe SHBA. Këto fondacione ndihmojnë në ndërtimin e infrastrukturës dhe institucioneve të një Shoqërie të Hapur nëpërmjet mbështetjes së një sërë programesh rajonale dhe lokale në fushën e arsimit, kulturës, shëndetësisë, medias, botimeve, etj.

Xhorxh Soros mban mjaft tituj nderi e çmime të dhëna nga qendra akademike të mirënjohura si Neë School for Social Research (New York) dhe Universiteti i Oksfordit më 1980, nga Universiteti Ekonomik i Budapesit dhe Universiteti i Yales në SHBA më 1991. Më 1995, Universiteti i Bolonjës i akordoi çmimin më të lartë të tij, Doktor Honoris Causa, për nxitjen e Shoqërisë së Hapur nëpër botë. Në shtator të vitit 1999, Presidenti i Republikës së Shqipërisë Rexhep Mejdani, i akordoi Xhorxh Sorosit për kontributin e tij në nxitjen e vlerave të shoqërisë së hapur në Shqipëri urdhërin “Gjergj Kastrioti Skënderbeu”.

Teoritë konspirative

Shumë teori konspirative janë krijuar për financierin dhe filantropin amerikano-hungarez George Soros që nga rritja e pasurisë së tij. Shumë prej tyre kanë të bëjnë me bindjet e tij politike dhe pasurinë e tij financiare. Autori Michael Wolraich e ka përkufizuar fenomenin me emrin “Anti-Sorosizmi”.

Anti-Sorosizmi është përmendur shpesh për shkak të rritjes së përdorimit të teorive konspirative politike anti-Soros në rrethet konservatore dhe nacionaliste.

Sipas një teorie konspirative të famshme, Soros përfaqëson shoqërinë Fabian. Kjo shoqëri është themeluar në vitin 1884 në Britani dhe ata që më vonë themeluan shkollën e famshme sot më të famshme në Britani “LSE”.

Ajo është themeluar nga një çift aristokratësh britanik.

Sipas teorisë konspirative, aty ka qenë i përfshirë edhe Xhorxh Orwell, i cili ka botuar librin “1984”.

Kjo shoqëri ku është i përfshirë edhe Sorosi, parashikonte në 100 vjet të vendosej socializmi botëror.

Atë që ka parashikuar Platoni.

Të gjithë këta janë platonistë dhe kërkojnë ngritjen e një qeverisje botërore.

Teoria konspirative nga Malajzia

Ekziston një dallim për Sorosin, ai shihet ose si pjesëmarrës në treg ose punon për të ndryshuar rregullat që duhet të ndjekin pjesëmarrësit në treg. Sipas Mahathir bin Mohamed, kryeministri i Malajzisë nga vitin 1981 deri në vitin 2003, Soros mund të ketë qenë pjesërisht përgjegjës për rrëzimin ekonomik në vitin 1997 të tregjeve të Azisë Lindore. Sipas Mahathir, në tre vite, Soros bëri investime afat-shkurtra spekulative në tregjet e Azisë Lindore duke u marrë me aksione e pasuri të patundshme. Ndërsa Soros nga ana tjetër tha se Mahathir po e përdorte atë si kokë turku për të fshehur gabimet e tij dhe se Mahthir ishte një kërcënim për vetë vendin e tij. Për vite me radhë deklaratat e të dyve kundër njëri tjetrit kanë qenë të shumta. Në vitin 2006, gjatë një vizite të Soros në Malajzi për promovimin e librit të tij, ai u takua me Mahathir për herë të parë, dhe Mahathir e pranoi se nuk e shihte më Sorosin si përgjegjës të krizave financiare.

Teoria konspirative e Glenn Beck

Më 9 nëntor të vitit 2010 moderatori amerikan konservator Glenn Beck transmetoi një program një orë të gjatë të titulluar “Mjeshtri i Marionetave” dedikuar Soros-it. Ai ngriti akuza ndaj Soros në këtë emision duke thënë se ai kishte bashkëpunuar me nazistët kur ishte fëmijë dhe shumë njerëz e thërrisnin atë anti-semit. Beck vazhdoi të diskutonte për Sorosin në programet e tij që pasuan duke bërë akuza shtesë ndaj tij. Sipas Beck, Soros me ndihmën e të tjerëve po përpiqet të shkatërrojë ekonominë amerikane për të krijuar një Rend të Ri Botëror.

Teoria konspirative e “tregtimit të drogës” sipas La Rouche

Kandidati amerikan për presidente Lindon LaRouche dhe lëvizja e tij gjithashtu publikuan një raport që pretendonte se Soros ishte lideri i një tregu të paligjshëm ndërkombëtar të drogës. Qëndrimi anti-Soros i LaRouche daton që nga vitet 1990. Akuzat ndaj tij janë përsëritur me kalimin e viteve edhe nga anëtarë të tjerë të lëvizjes së LaRouche.

Disa iniciativa pro-demokratike që mbështesnin Soros janë ndaluar në Kazakistan, Turkmenistan dhe Rusi.

Në vitin 2011, revista Forbes publikoi një artikull të gjerë për George Soros, aktivizimin e tij dhe politikën e huaj amerikane. Në artikull shkruhej: “Soros urrehet sepse shumë aziatiko-qendrorë dhe europiano-lindorë besojnë se ai po përdor paratë e tij për të shkatërruar sistemet politike të tyre. Kjo pikëpamje ka tendencë të nxisë anti-amerikanizmin. Dhe u jep mundësinë diktatorëve të flasin kundër diplomatëve amerikanë”

Zbulohen e-mailet sekrete të George Soros

Kush është George Soros, miliarderi i anatemuar nga Berisha
30/01/2016 - 09:47
Shpërndaje në Facebook Tweet në Twitter
Emri i miliarderit George Soros është familjar në Shqipëri. Së fundmi, emrin e tij e përmendi në Parlament ish-kryeministri Sali Berisha. Soros është i njohur për mbështetjen e kandidatëve të majtë në shumë vende të botës përfshi edhe Shtetet e Bashkuara, ku në fushatën e fundit, ofroi më shumë se 1 milion dollarë në mbështetje të Presidentit Barack Obama, ndërsa tani mbështet Hillary Clinton.

Soros është mik kryeministrit Edi Rama. Madje shefi i qeverisë shqiptare ishte i ftuar edhe në dasmën e tretë të multimiliarderit para tre vitesh.

Ndërkohë që Soros ka qenë edhe dy herë në Tiranë.

Vizitën e parë bëri në vitin 2005, ku Soros erdhi në Tiranë me një mision të veçantë: Nxitjen e qeverisë shqiptare në zbatimin e programit për integrimin ekonomiko-social të romëve si dhe prezantoi strukturën e re të Fondacionit Soros në Shqipëri. Gjatë vizitës së tij të parë në Shqipëri, Soros u takua me kryeministri e asaj kohe, Sali Berisha dhe kryetarin e bashkisë së Tiranës në atë kohë, Edi Rama. Ndërkohë gjatë vizitës së tij të parë në Shqipëri, Bashkia e Tiranës i dha Sorosit titullin “Qytetar Nderi”.

Ndërsa për herë të dytë ishte në dhjetor të 2014-ës, ku përveë një darkë me mikun e tij Rama, Soros zhvilloi një takim edhe me Lulzim Bashën.

Kush është George Soros

George Soros ka lindur në Budapest të Hungarisë, më 12 gusht 1930. Ai i mbijetoi pushtimit nazist dhe largua prej Hungarisë komuniste në 1947-ën për në Angli, ku u diplomua në shkollën Ekonomike të Londrës.

Gjatë studimeve në këtë shkollë, ai u njoh me punën e filozofit Karl Popper, i cili pati një ndikim të thellë tek ai. Në 1956-ën, Soros u vendos në Shtetet e Bashkuara, ku nisi të grumbullojë pasuri të madhe, nëpërmjet një fondi investimesh ndërkombëtar, të themeluar dhe të drejtuar prej tij. Sot ai është kryetari i “Soros Fund Management LLC”.

Soros ka qenë aktiv si filantropist që prej vitit 1979, kur ai nisi të japë fonde për të ndihmuar studentët zezakë që të ndjekin studimet në Universitetin e Kejptaunit. Sot ai është kryetar i Institutit “Për një Shoqëri të Hapur”, si dhe themeluesi i një rrjeti organizatash filantropike. Më 1947 emigron në Angli dhe diplomohet në Shkollën Ekonomike të Londrës më 1952. Pas 4 vjetësh, më 1956 largohet për në SHBA dhe fillon veprimtarinë financiare në bursat e Londrës dhe Nju Jorkut.

Më 1969 krijon Fondin e Investimeve (Quantum Fund), një firmë private menaxhimi e cila jep konsulencë për investimet dhe e ka prezantuar George Sorosin si një nga financierët më të suksesshëm në botë. E fillon aktivitetin bamirës më 1979, kur krijon në Nju Jork Fondin e Shoqërisë së Hapur dhe nis themelimin e Fondacioneve Lokale të Shoqërisë së Hapur fillimisht në Hungari (1984) pastaj në Bashkimin Sovjetik (1987).

Sot rrjeti i fondacioneve shtrihet në mëse 30 vende duke përfshirë edhe Mongolinë, Haitin, Guatemalën, Afrikën e Jugut dhe SHBA. Këto fondacione ndihmojnë në ndërtimin e infrastrukturës dhe institucioneve të një Shoqërie të Hapur nëpërmjet mbështetjes së një sërë programesh rajonale dhe lokale në fushën e arsimit, kulturës, shëndetësisë, medias, botimeve, etj.

George Soros mban mjaft tituj nderi e çmime të dhëna nga qendra akademike të mirënjohura si Neë School for Social Research (Neë York) dhe Universiteti i Oksfordit më 1980, nga Universiteti Ekonomik i Budapesit dhe Universiteti i Yales në SHBA më 1991. Më 1995, Universiteti i Bolonjës i akordoi çmimin më të lartë të tij, Doktor Honoris Causa, për nxitjen e Shoqërisë së Hapur nëpër botë. Në shtator të vitit 1999, Presidenti i Republikës së Shqipërisë Rexhep Mejdani, i akordoi George Sorosit për kontributin e tij në nxitjen e vlerave të shoqërisë së hapur në Shqipëri urdhërin “Gjergj Kastrioti Skënderbeu”.

Teoritë konspirative

Shumë teori konspirative janë krijuar për financierin dhe filantropin amerikano-hungarez George Soros që nga rritja e pasurisë së tij. Shumë prej tyre kanë të bëjnë me bindjet e tij politike dhe pasurinë e tij financiare. Autori Michael Wolraich e ka përkufizuar fenomenin me emrin “Anti-Sorosizmi”.

Anti-Sorosizmi është përmendur shpesh për shkak të rritjes së përdorimit të teorive konspirative politike anti-Soros në rrethet konservatore dhe nacionaliste.

Teoria konspirative nga Malajzia

Ekziston një dallim për Sorosin, ai shihet ose si pjesëmarrës në treg ose punon për të ndryshuar rregullat që duhet të ndjekin pjesëmarrësit në treg. Sipas Mahathir bin Mohamed, kryeministri i Malajzisë nga vitin 1981 deri në vitin 2003, Soros mund të ketë qenë pjesërisht përgjegjës për rrëzimin ekonomik në vitin 1997 të tregjeve të Azisë Lindore. Sipas Mahathir, në tre vite, Soros bëri investime afat-shkurtra spekulative në tregjet e Azisë Lindore duke u marrë me aksione e pasuri të patundshme. Ndërsa Soros nga ana tjetër tha se Mahathir po e përdorte atë si kokë turku për të fshehur gabimet e tij dhe se Mahthir ishte një kërcënim për vetë vendin e tij. Për vite me radhë deklaratat e të dyve kundër njëri tjetrit kanë qenë të shumta. Në vitin 2006, gjatë një vizite të Soros në Malajzi për promovimin e librit të tij, ai u takua me Mahathir për herë të parë, dhe Mahathir e pranoi se nuk e shihte më Sorosin si përgjegjës të krizave financiare.

Teoria konspirative e Glenn Beck

Më 9 nëntor të vitit 2010 moderatori amerikan konservator Glenn Beck transmetoi një program një orë të gjatë të titulluar “Mjeshtri i Marionetave” dedikuar Soros-it. Ai ngriti akuza ndaj Soros në këtë emision duke thënë se ai kishte bashkëpunuar me nazistët kur ishte fëmijë dhe shumë njerëz e thërrisnin atë anti-semit. Beck vazhdoi të diskutonte për Sorosin në programet e tij që pasuan duke bërë akuza shtesë ndaj tij. Sipas Beck, Soros me ndihmën e të tjerëve po përpiqet të shkatërrojë ekonominë amerikane për të krijuar një Rend të Ri Botëror.

Teoria konspirative e “tregtimit të drogës” sipas La Rouche

Kandidati amerikan për presidente Lindon LaRouche dhe lëvizja e tij gjithashtu publikuan një raport që pretendonte se Soros ishte lideri i një tregu të paligjshëm ndërkombëtar të drogës. Qëndrimi anti-Soros i LaRouche daton që nga vitet 1990. Akuzat ndaj tij janë përsëritur me kalimin e viteve edhe nga anëtarë të tjerë të lëvizjes së LaRouche.

Disa iniciativa pro-demokratike që mbështesnin Soros janë ndaluar në Kazakistan, Turkmenistan dhe Rusi. Në vitin 2011, revista Forbes publikoi një artikull të gjerë për George Soros, aktivizimin e tij dhe politikën e huaj amerikane. Në artikull shkruhej: “Soros urrehet sepse shumë aziatiko-qendrorë dhe europiano-lindorë besojnë se ai po përdor paratë e tij për të shkatërruar sistemet politike të tyre. Kjo pikëpamje ka tendencë të nxisë anti-amerikanizmin. Dhe u jep mundësinë diktatorëve të flasin kundër diplomatëve amerikanë”.


Misioni çerekshekullor i filantropistit me famë botërore, George Soros, në Shqipëri, është rrethuar gjithnjë me një mjegull misteri. Emri i miliarderit Soros, herë pas here, del nga nëndheu i politikës shqiptare, ndërsa teoritë konspirative dhe aludimet e artikuluara në adresë të tij, janë të pafundme.

Ndërkaq, për herë të parë, Shqiptarja.com zbardh disa dokumente sekrete, të strukturave të ‘perandorisë Soros’, të cilat qartësojnë rolin e saj dhe politikat e ndjekura në Shqipëri. E-mail-et janë hakeruar nga një grup i panjohur, i cili fshihet nën emrin DC Leaks.

Përmbaja e njërit prej e-mail-eve, zbardhur nga Shqiptarja.com, vizaton rolin real të George Soros në zhvillimet politike në Shqipëri, në rrugën e integrimit në Bashkimin Evropian si dhe pozicionin e organizatës në raport me kampet politike në Tiranë. Ndryshe nga perceptimet e krijuara, rezulton se Shqipëria ka një peshë modeste në planet e Sorosit. Ndërkaq, organizata e Sorosit, Open Society Foundation (OSF) në Shqipëri pranon afrimin me Partinë Socialiste, ndërsa tregon momente kyç të ndërhyrjes në zhvillimet politike, ekonomike dhe shoqërore në Shqipëri.

Shqipëria

Në publikimet e “Soros Leaks”, të bëra nga një subjekt i panjohur DC Leaks, pak kohë më parë, del qartë në pah interesimi që Shqipëria të vijojë rrugën e saj drejt integrimit evropian, në të cilën njerëzit e Sorosit do të japin kontributin e tyre, duke ndikuar mbi politikëbërësit në Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe në Evropë, që ajo të pranohet në BE. Por, njerëzit e Sorosit, duket se e shohin si kundërproduktiv faktin që sa vjen e më shumë organizata e manjatit me origjinë hungareze po afrohet me pozitat e Partisë Socialiste, por kjo shihet se nuk është një defekt i Open Society Foundation, por rezultat i një qëndrimi tradicionalisht të ftohtë nga ana e Partisë Demokratike. “OSF ka qenë shpesh në anën e opozitës…OSF u lidh me Partinë Socialiste, çka dëmtoi besueshmërinë tonë si në Tiranë, ashtu edhe në Bruksel”, shkruhet në një nga raportimet e hakeruara.

Raportet me PS dhe PD

Në morinë e e-maileve të publikuara nga DC Leaks, një prej tyre është mjaft interesant. Në një mesazh të muajit maj të vitit 2014, një nga degët e organizatës sorosiane, OSEPI, që merret me politikat evropiane, i kushton një analizë të shkurtër situatës politike në Shqipëri, parë jo shumë në këndvështrimin e brendshëm, por më tepër në atë të ecurisë së integrimit evropian të vendit. Aty më shumë nga çdo gjë tjetër të bën përshtypje se përshkruhet raporti i vetë organizatës sorosiane me dy partitë kryesore në vend: Partinë Socialiste dhe Partinë Demokratike. “Open Society Foundation ka qenë shpesh në anën e opozitës. Ndërkohë që ky ishte një pozicion i duhur nga pikëpamja e të drejtave dhe demokracisë, OSF u lidh me Partinë Socialiste, çka dëmtoi besueshmërinë tonë si në Tiranë, ashtu edhe në Bruksel”, raporton Instituti i Sorosit për qendrën, në 2014 kur ndërkohë PS ishte në pushtet. Kjo duket si një autokritikë e njerëzve të Sorosit, por ata gjithsesi kanë edhe justifikim për një situatë të tillë. “Në fund të fundit, megjithatë, qëndrueshmëria e pozitave tona dhe zhvillimet në vend (përmirësimi i komunikimeve me Partinë Socialiste dhe vazhdimi i sjelljes së keqe nga demokratët) ndihmoi për të vënë politikën në lëvizje”, raporton Instituti OSEPI.

Në mesazhin e muajit maj të vitit 2014, OSEPI në analizën e gjendjes në Shqipëri dhe ecurisë së integrimit evropian të vendit, tregon haptazi qëllimet pozitive të organizatës së Sorosit ndaj vendit tonë. Qëllimi i shprehur haptazi për organizatën e Sorosit është “Shqipëria të lëvizë përtej qorrsokakut politik dhe drejt integrimit evropian”. OSEPI konstaton se ky proces në fakt ka qenë në qendër të vëmendjes dhe objektiv i të gjitha qeverive shqiptare. Për këtë, Open Society Foundation raportohet të ketë bërë disa veprime konkrete për të ndikuar pozitivisht në proces. Citojmë: “OSF ka bërë përpjekje të rëndësishme për të shtyrë politikëbërësit e BE dhe SHBA për të zgjidhur krizën politike nga viti 2009 deri në vitin 2012, kur Partia Socialiste e Edi Ramës bojkotonte Parlamentin. Kjo, në fillim, ishte një mbështetje për zgjidhjen e krizës, por më pas kaloi në një fushatë më të gjerë nga ana e Sorosit, ndërkohë që tensionet politike vijuan përgjatë periudhës në fjalë. Kështu, Open Society Foundation u tregua aktive në tre raste, sipas e-malit: Pas zgjedhjeve të vitit 2009, kur opozita e atëhershme i cilësoi ato të pavlefshme, bojkotoi Parlamentin dhe nisi një grevë urie; Në vitin 2011, pas zgjedhjeve lokale dhe rezultateve të diskutueshme në Bashkinë e Tiranës dhe pas dhunës në demonstrata në Tiranë.

Përfshirja personale e Soros

Sipas e-mailit, mbështetja përfshiu takime me Komisionin Evropian dhe me liderë të Bashkimit Evropian dhe në NATO. OSF përgatiti një raport për Shqipërinë lidhur me politikën dhe një tjetër për zgjedhjet. Po kështu, ka patur një përpjekje që nuk rezultoi e suksesshme për të krijuar një grup personalitetesh të njohur që të mbështetnin përpjekjet e Shqipërisë, ku do të përfshihej, veç të tjerëve, vetë George Sorosi dhe studiuesi bullgar Ivan Krastev.



Lidhja me PS

“OSF ka qenë shpesh në anën e opozitës. Ndërkohë që ky ishte një pozicion i duhur nga pikëpamja e të drejtave dhe demokracisë, OSF u lidh me Partinë Socialiste, çka dëmtoi besueshmërinë tonë si në Tiranë, ashtu edhe në Bruksel”.

Demokratët sillen keq

“Në fund të fundit, megjithatë, qëndrueshmëria e pozitave tona dhe zhvillimet në vend (përmirësimi i komunikimeve me Partinë Socialiste dhe vazhdimi i sjelljes së keqe nga demokratët) ndihmoi për të vënë politikën në lëvizje”.
Tre raste kur ndërhyri Sorosi
1- Pas zgjedhjeve të vitit 2009, kur opozita e atëhershme i cilësoi ato të pavlefshme, bojkotoi Parlamentin dhe nisi një grevë urie
2- Në vitin 2011, pas zgjedhjeve lokale dhe rezultateve të diskutueshme në Bashkinë e Tiranës
3- Pas dhunës në demonstrata në Tiranë

Historia e Fondacionit Soros në Shqipëri

1992 – 1995 Themelohet Fondacioni. Programet e tij kryesore janë në fushën e medias, arsimit dhe kulturës.

1996 – 2000 Rritet mbështetja për ndërtimin e kapaciteteve të shoqërisë civile, reformën ligjore, si dhe administratën publike.

2002 – 2008 Puna e fondacionit është e përqendruar në përmirësimin e qeverisjes dhe mbështetjen ndaj reformës institucionale.

2001 – 2005 Disa programe kyçe të fondacionit shkrihen me organizatat lokale të pavarura.

2005 – 2008 Fondacioni delegon pjesë të punës së programit të saj operative tek gjashtë organizata shqiptare të shoqërisë civile.

2009 në vazhdim – OSFA rishikon fushat prioritare për të përfshirë: qeverisjen e mirë dhe integrimin në BE; drejtësia e të drejtat e njeriut; dhe përfshirja sociale.

E-mailet, Shqipëria jashtë planeve të George Soros

Raportimet, filantropisti interes të pakët për vendin tonë

Ka një perceptim të fortë, sipas të cilit filantropisti me famë botërore, George Soros, lëviz fijet e padukshme të politikës shqiptare, duke diktuar kahet, ngjarjet dhe zhvillimet në Shqipëri. Ky perceptim u përforcua pas një vizite të George Soros në Tiranë, në 6 Dhjetor të 2014, ku zhvilloi takime me krerët e dy partive kryesore në Shqipëri. Por, rrjedhja e e-maileve të organizatës së Sorosit, një prej të cilëve i zbardhur nga Shqiptarja.com, tregojnë një tjetër realitet. Referuar përmbajtjes së e-mailit për zhvillimet në Shqipëri, të hakeruara nga DC Leaks, Shqipëria rezulton jashtë planeve të Soros. Nga qindra materiale të hakeruara, vetëm një numër i papërfillshëm flet për zhvillimet politike në Shqipëri. Referuar dokumenteve të duket që organizata e Sorosit nuk e ka pasur Shqipërinë në qendër të vëmendjes së aktivitetit të saj. Krahasuar me Wikileaks, që publikoi një numër shumë të lartë dokumentesh sekrete të ambasadave amerikane dërguar Departamentit në Uashington, “Soros Leaks” nuk ka treguar ndonjë rëndësi të veçantë për të zbuluar të fshehta të mëdha për vendin tonë.

Soros ka treguar më shumë interes për Malin e Zi, Serbinë, Ukrainën, Kirgistanin etj. “Shoqëria e Hapur ka qenë e përfshirë në shumë transformime të mëdha në rajon, përfshirë Sllovakinë (1998-1999), Kroacinë (1999-2000), Serbinë (2000), Gjeorgjinë (2003-2004), Ukrainën (2004) dhe Kirgistan (2005). Edhe pse është e vështirë për të vlerësuar se sa vendimtar Shoqëria e Hapur ka qenë, ndihmesa e qeverive dhe organizatave perëndimore ishte një faktor domethënës në fuqizimin e aktorëve lokalë për të kontestuar zgjedhjet që janë manipuluar në masë të madhe kundër tyre. Lëvizjet sociale që mbanin axhendën demokratike në këtë periudhë janë zbehur në masë të madhe. Shoqëria e Hapur ka ndihmuar krijimin e një numri OJQ-sh që kanë shërbyer si aktorë kryesorë rreth zgjedhjeve në rajon, të tilla si GONG (Kroaci), CESID (Serbi), MOST (Maqedoni) dhe CEMI (Mali i Zi) Këto organizata kanë zhvilluar një gamë aktivitetesh të dizajnuara për të aktivizuar qytetarët dhe për të penguar dhe zbuluar manipulimet”, thuhet në dokumentin raportues.
Misioni
Sipas e-maileve, të cilat kanë rënë në duart e DC Leaks, angazhimi i Sorosit ka konsistuar në aktivizimin e qytetarëve për të penguar dhe zbuluar manipulimet në zgjedhje. “Këto organizata kanë zhvilluar një gamë aktivitetesh të dizajnuara për të aktivizuar qytetarët dhe për të penguar dhe zbuluar manipulimet. Mënyrat e tyre përfshinin reformimin e Kodit Zgjedhor; edukimin e votuesve, monitorimin e votave dhe të medias në prag të zgjedhjeve; vëzhgimin e vendvotimeve dhe nxjerrjen votave, sondazhe dhe nxjerrjen paralel të votave në ditën e zgjedhjeve; dhe raportimin dhe avokimi me institucionet ndërkombëtare pas faktit, sidomos aty ku ka pasur polemika”, thuhet në dokumentin raportues.

Roli i Shqipërisë

Referuar përmbajtjes së e-mailit për zhvillimet në Shqipëri, të publikuara nga DC Leaks, Shqipëria rezulton jashtë planeve të Soros. Nga qindra materiale të hakeruara, vetëm një numër i papërfillshëm flet për zhvillimet politike në Shqipëri.

Ndërhyrjet

Sipas e-maileve, të cilat kanë rënë në duart e DC Leaks, angazhimi i Sorosit ka konsistuar në aktivizimin e qytetarëve për të penguar dhe zbuluar manipulimet në zgjedhje, në edukimin e votuesve dhe monitorimin e votave.

Si u vodh korrespondenca elektronike e George Soros

Grupi i panjohur DC Leaks theu pengesat që ruanin korrespondencën e grupit të Sorosit
Në kulmin e fushatës për zgjedhjet presidenciale amerikane, vitin e kaluar, agjencia e lajmeve Bloomberg publikoi një lajm-bombë: Arkivat e Partisë Demokrate amerikane ishin hakeruar. Më pas, vijuan akuzat se Moska zyrtare kishte gisht në këto hakerime, çka Rusia e ka mohuar deri tani. Por, ndër të tjera, kaloi pa bërë shumë bujë se edhe manjatit amerikan me origjinë hungareze George Soros i ishin “vjedhur” mijëra e mijëra e-maile që gjenden në data bazën e organizatës së tij, të cilat janë dërguar në kanalet elektronike të komunikimit nga ana e raportuesve të tij në mbarë botën: Institute apo vëzhgues të politikës botërore. Një grup i panjohur, që fshihet nën emrin DC Leaks, ka arritur të thyejë kështu pengesat që ruajnë korrespondencën e grupit të Sorosit, duke bërë të mundur që një pjesë e tyre të mund të bëhen tanimë publike. Në e-mailat e hakeruar del qartë interesimi i jashtëzakonshëm i organizatës së Sorosit, Open Society Foundation (OPF) dhe degëve të shumta të saj për zhvillimet politike në rajone të ndryshme të botës, duke filluar nga Afrika, por edhe në Evropën Lindore. Madje, nuk është fjala vetëm për interesim: OPF, siç dëshmohet nga korrespondenca dhe raportimet, ka vepruar aktivisht nëpër vite me lobime për të ushtruar ndikimin në zhvillimet e jetës politike në vende të caktuara, ku bën pjesë e Shqipëria.

Vjedhja

Një grup i panjohur, që fshihet nën emrin DC Leaks, ka arritur të thyejë kështu pengesat që ruajnë korrespondencën e grupit të Sorosit, duke bërë të mundur që një pjesë e tyre të mund të bëhen tanimë publike.

E-mailet

Në e-mailet e hakeruar del qartë interesimi i jashtëzakonshëm i organizatës së Sorosit, Open Society Foundation (OPF) dhe degëve të shumta të saj për zhvillimet politike në rajone të ndryshme të botës, duke filluar nga Afrika, por edhe në Evropën Lindore

Reagimi pas sulmeve

Zyra e Soros: Akuzat ndaj nesh nga qeveri të dështuara

Shtimi i sulmeve ndaj organizatave të lidhura me filantropin miliarder amerikan George Soros, ose të paktën të perceptuara si të financuara prej tij, kanë sjellë reagimin e institutit Open Society Foundations. Shefja e zyrës së komunikimit pranë këtij organizmi, Laura Silber i tha rrjetit investigativ “BIRN” se goditjet ndaj Soros, nga ata që i cilësoi si “qeveri joliberale”, janë përpjekje për të devijuar vëmendjen nga dështimi për të zgjidhur problemet kyçe si papunësia, korrupsioni dhe perspektiva e dobët ekonomike. “Shoqëria civile luan një rol të rëndësishëm në kërkesën e llogarisë ndaj qeverive dhe në forcimin e demokracisë. Ne jemi krenarë që mbështesim organizata që punojnë për të përmirësuar jetët e njerëzve”, ishte komenti i saj. Emri i Sorosit është lakuar shpesh herë në Shqipëri, Bullgari, Kroaci, Maqedoni, Rumani e Serbi gjatë fushatave kundër organizatave të pavarura joqeveritare. Të tilla fushata përshkallëzohen rëndom në periudhat parazgjedhore. Në kohë të tilla, aktivistë e gazetarë janë gjendur jo pak herë përpara akuzave për mungesë patriotizmi. Pas përfundimit të zgjedhjeve të 11 dhjetorit në Maqedoni, Nikolla Gruevski u hodh në sulm kundër OJQ-ve të financuara nga jashtë dhe tha se partia e tij do të luftonte për ta larguar vendin nga influenca e Sorosit. Në janar erdhi deklarata e ministrit të Jashtëm, Nikolla Poposki, për një media italiane se aktivitetet e Sorosit në Maqedoni po shihen si të papranueshme. Disa zëra pro-qeveritarë kanë hequr paralele të ngjashme edhe në Rumani, duke i cilësuar liderët e protestave popullore të ditëve të fundit si “agjentë të Sorosit”. Fushata të së njëjtës natyrë kundër OJQ-ve dhe medias kanë mbi një vit që organizohen edhe në Serbi, ku Sorosi përmendet jo rrallë herë si sponsori i atyre që “po destabilizojnë shtetin serb”.

Reagimi

Laura Silber i tha se goditjet ndaj Soros, nga ata që i cilësoi si “qeveri joliberale”, janë përpjekje për të devijuar vëmendjen nga dështimi për të zgjidhur problemet kyçe si papunësia, korrupsioni dhe perspektiva e dobët ekonomike.

Mburrja e Serbisë për Krimet e Luftës

Pavarësisht pretendimit të kryeministrit serb Aleksandër Vuçiq se vendi i tij ka të dhënat më të mira në Ballkan për ndjekjet penale të krimeve të luftës, të dhënat sugjeruan se Serbia mbetet pas vendeve fqinjë si Bosnja dhe Kroacia.

Pretendimi i Aleksandër Vuçiq javën e kaluar se Serbia kryeson rajonin për ndjekjet penale të krimeve të luftës ka theksuar edhe një herë se si vendet e Ballkanit janë munduar shumë për të ndjekur penalisht personat përgjegjës për krimet dhe abuzimet e kryera gjatë shpërbërjes së Jugosllavisë.

Aleksandër Vuçiq megjithatë këmbënguli se Serbia ishte një përjashtim.

“Ne kemi dënuar më shumë se 153 persona për krime lufte – popullin tonë, serbë – ndërsa raste të tilla në Kroaci mund të numërohen me gishtat e dorës,” tha ai në një konferencë për shtyp pasi një gjykatë kroate vendosi të rrëzojë dënimin për gjeneralin e kohës së luftës Branimir Glavas për krime kundër serbëve.

Serbia ka ndjekur penalisht më shumë serbë sesa Kroacia ka ndjekur penalisht kroatë, por analizimi i BIRN i të dhënave të gjykatës dhe raportet e monitorimit të krimeve të luftës treguan se Serbia nuk ka ndjekur penalisht numrin më të madh të njerëzve në Ballkan, as nuk ka ndjekur penalisht më shumë njerëz se Kroacia.

Që kur u themelua në vitin 2003, zyra e krimeve të luftës në Serbi ka paditur 184 persona në 64 raste. Numri i përgjithshëm i personave të dënuar deri më tani është 84.

Prokurorët boshnjakë kanë paditur më shumë se 550 persona, ndërsa në Kroaci janë nisur 141 raste krimesh lufte, me më shumë se 400 persona të paditur.

Shumica e të pandehurve në Kroaci megjithatë janë ndjekur penalisht në mungesë për shkak se ata ishin në Serbi.

Aktakuzat pë krime lufte nga viti 2013 deri në 2015. Burimi: Documenta, HLC Kosova, zyra e prokurorisë serbe për krime lufte.

Aktakuzat pë krime lufte nga viti 2013 deri në 2015. Burimi: Documenta, HLC Kosova, zyra e prokurorisë serbe për krime lufte.

Gjatë viteve të fundit, prokuroritë e kanë ulur punën e tyre në ndjekjen penale të krimeve të luftës, përveçse në Bosnjë dhe Hercegovinë, e cila ka ende hetime të prapambetura me të cilat duhet të merret për mijëra autorë të dyshuar krimesh.

Nga viti 2013 deri në vitin 2015, Bosnja akuzoi 260 persona për krime lufte, e ndjekur nga Kroacia me 105 persona, Serbia me 23 persona dhe Kosova në vendin e fundit me 21 padi. Megjithatë, këto shifra më vete nuk tregojnë se sa serioze ishin krimet, apo sa të rëndësishëm ishin të dyshuarit.

Shumica e personave të akuzuar në Kroaci ishin serbë, edhe pse një ish-anëtar i Ushtrisë Kroate, dy ish-oficerë të policisë kroate dhe dy ish-luftëtarë të Këshillit Kroat të Mbrojtjes u akuzuan për krime lufte vitin e kaluar.

Shumica e çështjeve të nisura në Serbi gjatë tre viteve të fundit lidheshin me luftën në Bosnje. Në vitin 2015, prokuroria serbe e krimeve të luftës nuk ngriti asnjë padi.

Në vitin 2014, shtatë padi u ngritën kundër nëntë personave. Sipas një raporti monitorimi të publikuar nga Qendra për të Drejtën Humanitare, të gjitha këto çështje ishin relativisht të thjeshta, me gjysma e tyre kanë të bëjnë me krime në të cilat ka pasur një ose maksimumi pesë viktima.

Vetëm një nga këto padi, ajo kundër tre ish-trupave të Ushtrisë Jugosllave, ishte për krime të kryera gjatë luftës në Kosovë, ndërsa katër nga çështjet u transferuan nga Bosnja dhe Hercegovina.

Në vitin 2013, prokuroria ngriti tetë pati për 14 persona, gjithashtu shumica për krime lufte të kryera në Bosnje.

Misioni i OSBE-së në Serbi e ka kritikuar Beogradin se s’ka nisur mjaftueshëm çështje të reja krimesh lufte dhe se vazhdon të dështojë në ndjekjen penale të të dyshuarve të rangut të lartë nga konfliktet e viteve 1990.

Sipas një raporti të OSBE-së të publikuar vitin e kaluar, asnjë nga të pandehurit e ndjekur penalisht në Serbi nuk kishte poste të rangut të lartë në kohën e kryerjes së krimeve, vetëm 10 për qind e tyre ishin të rangut të mesëm.

Raporti thotë gjithashtu se institucionet e krimeve të luftës në Serbi “kanë qenë objekt presioni politik që prej krijimit të tyre” dhe se ka pasur një rënie të ndjeshme në numrin e padive të reja që prej vitit 2010. Partia Progresive Serbe e Vuçiqit ka qenë në qeveri që prej vitit 2012.

Kosova, e cila ka numrin më të ulët të ndjekjeve penale të krimeve të luftës nga viti 2013 deri në vitin 2015m është ende i vetmi vend në ish-Jugosllavi në të cilin sistemi i drejtësisë administrohet nga misione ndërkombëtare.

Prokurorët vendas duhet ende të nisin ndonjë çështje të tyren dhe më vonë këtë vit në Hagë do të hapet një gjykatë speciale për krime lufte, e cila do të gjykojë figura të larta të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, sepse është vërtetuar se është e pamundur t’i ndjekësh ata penalisht ë vendin e tyre, ku një përpjekje e tillë shihet si ofendim ndaj UÇK-së dhe luftës së saj kundër sundimit serb.

Edhe pse Bosnja dhe Hercegovina mund të mburret me numrin më të lartë të ndjekjeve penale, ajo ka gjithashtu numrin më të lartë të çështjeve të pazgjidhura dhe prokurorët e saj janë akuzuar gjithashtu se nuk kanë punuar shpejt dhe në mënyrë efikase.

Së bashku me çështje të tilla si numri i vogël i prokurorëve, kompleksiteti i hetimeve, si edhe fakti se disa nga të dyshuarit janë larguar në vendet fqinje dhe disa dëshmitarë kanë vdekur, Bosnja përballet gjithashtu me problemin e mungesës së mbështetjes politike për të ndjekur penalisht autorë krimesh të nivelit të lartë dhe një mungesë të dukshme dëshire midis prokurorëve për të paditur.

Gjatë një vizite në Bosnje dhe Hercegovinë vitin e kaluar, kryeprokurori në Gjykatën Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë, Serge Brammertz, tha për BIRN se sistemi gjyqësor i vendit duket se ka përkushtim të pamjaftueshëm për ndjekjen penale të rasteve të krimeve të luftës.

“Me gjithë respektin e duhur për kolegët e mi prokurorë, duhet të them se s’kam qenë gjithmonë i bindur se të gjithë ata ishin të angazhuar për të ecur para me rastet e krimeve të luftës,” tha Brammertz.

Hetimet për krimet e dyshuara të luftës nga të paktën 7,000 persona të tjerë në Bosnjë dhe Hercegovinë mbeten për t’u zgjidhur deri në dhjetor të vitit 2023, por edhe pse ministria e drejtësisë ka thënë se ky objektiv mund të arrihet, disa vëzhgues janë shumë skeptikë.

“Krimet e shqiptarëve” mbi serbët 1898 “ Lufta mediatike serbe

Fahri Xharra


Jemi në vitin 1898 , Turqisë i mbesin edhe 14 vjet për t’u larguar përfundimisht nga Kosova . Konferenca e Berlinit 1878 e kishte vendosur fatin e këtyre anëve. Serbët e dinin që me siguri do të pasojë se paku edhe një konferencë ndërkombëtare e cila do të jepte vulën përfundimtare për ndarjen e tokave shqiptare .
Nëse e masim me kohë , gjatësi kohore është për t’u çuditur nga zgjuarsia diplomatike e serbëve
( ju lutem mos më thueni që e kishin krah Rusinë ! ). Kjo kohë e shkurtër po e nënvizoj është nga Kryengritja e parë Serbe (1804 ); pra as 95 vjet nga “ lindja e shtetit serb “. Jemi në vitin 1898 , shqiptarët e Kosovës ( shumica nga ata ) as që dinin se ç`po ndodhë me fatin e tyre. Shqipëria e këtij viti ishte si mos ma keq, turku mundohej që edhe nga ditët e fundit të nxjerr pak “ yndyrë “ nga tokat shqiptare . Mos të harrojmë pavarësia e saj erdhi në vitin 1912. Pra, Kosova dhe populli shqiptar as që mund të llogariste në ndonjë ndihmë nga pjesa e saj perëndimore .
Serbët me zgjuarsinë e tyre diplomatike dhe politike e bënin një luftë të madhe mediatike kundër shqiptarëve të Kosovës , duke i paraqitur ata karshi botës si kriminel , vrasës , islamik , antikrishter , antiserb , anti-bashkëjetesë me “ patronin “ e ri që do të vjen .

Jovan Ristić, ministar inostranih dela ( Jovan Ristiqi, ministër i jashtëm i asaj kohe )

Në librat serbe e lexoj : Jovan Ristić, ministar inostranih dela, na preporuku Matije Bana, skupljanje dokumentacije o zločinima na Kosovu poverio je Đorđu Popoviću Daničaru. Srbija je tada znala kako se vodi “medijski rat” Pra shqip ;
“ Jovan Ristiqi , ministër i jashtëm, i porositur nga Matij Ban-i, që të mblidhet dokumentacioni për krimet e shqiptarëve në Kosovë , detyrë të cilën ia besoi Gjorgje Popoviq Daniçarit, Serbia e dinte mirë se bëhet lufta diplomatike.

( Mu kujtua thënja e Presidentit Clinton , i cila na thoshte ;” Ne e fituam luftën , e juaja është tani ta fitoni paqen “ .Por paqja vështirë që fitohet pa luftë diplomatike dhe politike ).

Pra serbët që në atë kohë e dinin luftën diplomatike . Edhe atë luftë ata e paten fituar, kur i shikon rezultat e Konferencës së Londrës ( 1912 )
Alarmohet Turqia , alarmohet Europa se shqiptarët janë “ zullumqarët : historik të pa përmirësuar kurrë. “Zullumet” e tyre mbi serbët nuk kishin të ndalur;vrasje , dhunime , konvertime me dhunë në musliman etj, etj. Prapë lexoj në librin e zi të serbëve të përgatitur special për “krimet shqiptare “ në Kosovë me të cilin dokumentacion do ta padisnin popullin shqiptar në Gjykatën e atëhershme të Hagës për krime lufte.
Po , po në Gjykatën e Hagës !!!

 

Kryetari i atëherëshëm e qeverisë serbe Vladan Đorđević

Novakoviqi, i dërguari serb në Portën e Lartë , me një gjuhë të zgjedhur diplomatike, por shumë preciz dhe i ashpër e shkroi note dërguar sulltanit dhe Europës se krimet shqiptare janë të drejtuara kryesisht kundër popullsisë së krishterë ; dhe se “ qëllimi “është zhdukja e tyre nga faqja e dheut …. Shqiptarët , janë shumë të armatosur dhe duke e ditur se nuk do të dënohen i dhanë liri të plotë vetëdijes së tyre prej bishe sepse në fanatizmin e tyre asgjë nuk ju del përpara. (Biranim diplomatskim jezikom, ali veoma precizno i oštro, Novaković je u noti naglasio da su zločini Arbanasa na Kosovu upravljeni isključivo protiv hrišćanskog stanovništva srpske narodnosti i “izgleda da im je svrha da taj narod istrebe iz tih krajeva”. “… Arbanasi, dobro nao-ružani i pogotovu sigurni da neće biti kažnjeni, dali su potpunu slobodu svojim svirepim nagonima, pošto njihovom fanatizmu i njihovoj neobuzdanoj mržnji ništa ne stoji na putu. Zločini i pljačke dešavaju se svakodnevno, a krivci ne samo da nisu kažnjeni, već ih vlasti i ne gone”, piše dalje Novaković. On naglašava da “po podacima koje ima Kraljevska Vlada (Srbije) za kratko vreme od nekoliko meseci, prošloga leta i zime, izvršeno je, u sanyacima Prištevskom, Novopazarskom, Pećskom i Prizrenskom, više od četiri stotine zločina, kao što su: ubistva, paljevine, razboj-ništva, oskrvnje hramova, silovanja, otmice, pljačkanja, krađe čitavih čopora (stoke). Ovaj broj predstavlja najviše petinu onoga što se u stvari desilo, pošto se za većinu zločina i ne saznaje, jer se žrtve ili njihove porodice ne smeju ni da žale.” )

(Mu kujtua lufta mediatike serbe e kohëve të fundit në Kosovë; Shefqenko na doli me video duke thënë ,nëse vajza t`ë martohet me katolikun , duhet vrarë !!!!!!!).

E shkrova këtë pjesëz , për dhënë të kuptojmë se serbët janë artist të mëdhenj në artin diplomatik , mashtrues politik të paparashikuar .
Të kemi kujdes !

Heroi i Millosheviqit kthehet në vendin e krimitPrishtinë

General Ljubiša Diković
Chief of the General Staff of Serbian Armed Forces

Heroi i Millosheviqit kthehet në vendin e krimitPrishtinë Sintagma e njohur që tërheq vërejtjen se shpesh ndodh që «krimineli kthehet në vendin e krimit» ka për qëllim të mobilizojë ata që janë të thirrur për përndjekjen e kriminelëve. Mirëpo, në rastin kur krimi i kryer është gjenocidi atëherë është obligim i mbarë njerëzimit që të bëjë përndjekjen e kriminelëve.
Kosova, e cila përjetoi krimin e gjenocidit serb, është shndërruar në shembull ku kriminelët, në mënyrë të pandëshkueshme, kthehen për t’u tallur me popullin shqiptar të Kosovës dhe me tërë komunitetin ndërkombëtar.Vizita e paralajmëruar e Lubiša Diković-it, Shef i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Serbe, është shembulli më i ri që dëshmon për mosndëshkimin e kriminelëve të cilët kryen krimet më të shëmtuara në Kosovë.Meqenëse propaganda që synon fshehjen e kriminelëve të vërtete ia atribuon “paramilitarëve serbë” krimet e kryera në Kosovë dhe konsiston se gjoja “Serbia e tashme nuk ka të bëjë aspak me Serbinë e Milošević-it” po sjell për lexuesin shqiptar disa fakte që do t’i mundësojnë të ketë kujdes sidomos me përdorimin e termit “paramilitarë”.Secilit lexues që i intereson të dijë hollësira më të mëdha rreth kësaj çështjeje i sugjeroj të lexojë materialin e përgatitur nga Organizata Joqeveritare serbe, Fondi për të Drejtën Humanitare të titulluar «Dosja e Lubiša Diković-it». Ky material i kushtohet krimeve të «Brigadës 37 të Motorizuar të Ushtrisë Jugo­sllave» dhe zhvesh më së miri pretendimin për “elementet e pakontrolluara” që bënë krime në Kosovë.Fjala është për Brigadën e 37 të Motorizuar të Ushtrisë Jugosllave që ishte e stacionuar në Raška dhe ishte nën komandën e Lubiša Diković-it. Disa njësi luftarake të kësaj brigade ishin të pranishme në Kosovë që nga maji i vitit 1998. “Para se këto njësi të dërgoheshin në Kosovë, shumë oficerë ushtarakë të Brigadës 37, në mesin e të cilëve edhe nënkolonelët Slobodan Stoišić-i dhe Miodrag Đorđević-i, kanë rekrutuar dhe trajnuar grupe kriminelësh. Me kërkesë të shërbimeve të fshehta ushtarake dhe policore, gjykatat liruan nga burgjet shumë kriminelë të dënuar për vrasje. Nënkoloneli serb Stoišić-i i pajisi me uniforma, armë të mira, mjete kimike dhe mjete të tjera të nevojshme për likuidime, dokumente dhe simbole të përkatësisë së Sigurimit Ushtarak. Kriminelët u integruan në Sigurimin ushtarak dhe ishin nën komandën e Slo­bodan Stoišić-i dhe Miodrag Đorđević-i. Pas trajnimit, në muajin korrik të 1998, ata u dërguan në Kosovë. Këto janë vetë disa nga faktet e shumta që trajtohen në librin tim të titulluar «Mashtrimi i Madh» që hedhin poshtë përdorimin e gabueshëm të shprehjes “paramilitarët serbë” sepse përmes kësaj shprehje përpiqet fshehja e implikimit të drejtpërdrejt të shtetit serb në përgatitjen, ekzekutimin dhe fshehjen e krimit të gjenocidit në Kosovë. Fatkeqësisht, edhe nga një numër shqiptarësh që shkruajnë për këto çështje përdoret në mënyrë të pavetëdijshme për implikimet e kësaj shprehje që “shfajëson” shtetin serb. Më 7 mars 1999, disa ditë para se të përmbylleshin bisedimet e filluara në Konferencën Ndërkombëtare të Rambouillet-së, Brigada 37 u transferua tërësisht në Kosovë. Kjo brigadë vepronte si mbështetje zjarri për futjen e njësive ushtarake dhe policore në fshatrat shqiptare ku kryheshin vrasje masive të civilëve shqiptarë, plaçkitje dhe asgjësime pronash. Transferimi i tërësishëm i kësaj Brigade nga Raška në Kosovë ishte tregues për qëndrimin e regjimit të Beogradit për të vazhduar logjikën e luftës dhe realizimin e planit të gjenocidit në Kosovë.Në të njëjtën mënyrë siç vepronin brigadat tjera të Ushtrisë Serbe, edhe Brigada 37 i fillonte operacionet në orët e hershme të mëngjesit, grana­timet me tërë arsenalin e armatimit që posedonin, hyrjen në grupe të vogla ushtarësh dhe policësh në shtëpitë e shqiptarëve, bastisjet, plaçkitjet, keqtrajtimet, nxjerrjen e fshatarëve të mbijetuar nga shtëpitë e tyre, seleksionimin e njerëzve të cilët duhet të vriteshin dhe të atyre që do të dëboheshin nga Kosova. Në këtë shkrim po sjell vetëm disa nga rastet e përshkruara në Dosjen e Fondit për të Drejtën Humanitare. Po përmend rastin e fshatit Kozhicë. Në shtëpinë e Abedin Durmishit, banor i këtij fshati, forcat serbe ngujuan 115 vajza të reja, gra, fëmijë dhe plaka. Në katin përdhes i mbyllën 31 femra dhe fëmijë. Pastaj sollën edhe 88 fëmijë shqiptarë, 28 prej të cilëve i mbyllën në katin përdhes ndërsa 60 në katin e dytë. Pastaj, u seleksionuan 27 gra dhe fëmijë dhe u dërguan në fshatin Qirez. Disa prej grave ishin shtatzëna (4 muajsh-8 muajsh). Këto gra u dhunuan, u keqtrajtuan seksualisht dhe në fund u vranë. Pesë vajza të reja: Zahide Xhema (19 vjeçare), Lumnie Zym­beri (20 vjeçare) Antigona Dibrani (20 vjeçare), Bukurie Dibrani (20 vjeçare) Mirishahe Dibrani (17 vjeçare) dhe tri gra: Miradije Dibrani, Tahire Shllaku dhe Fahrije Ademi u hodhën në tri bunarët e fshatit Qirez. Kufomat e tyre u zbuluan në muajin korrik të vitit 1999.Fondi për të Drejtën Humanitare në faqet 5-8 të Dosjes për Ljubiša Diković-in sjell detajet për ekzekutimin e 250 civilëve shqiptarë, prej të cilëve 25 ishin të mitur. Nga 25 të miturit e ekzekutuar, emrat e të cilëve publikohen në faqen 8 të kësaj dosje, 24 kufoma u gjetën, ndërsa kufoma e Nuredin Dvoranit, i lindur më 28 maj 1982, nuk u gjet dhe ende konsiderohet i zhdukur.Në fshatin Vërboc, i njëjti skenar. Bombardime që në orët e hershme të mëngjesit. Fshatarët e tmerruar u përpoqën të fshiheshin në pyllin afër fshatit. Pasi depërtuan në fshat, policia dhe ushtria serbe vazhduan përgjatë ditës kërkimet në pyll. Që t’ua pamundësonin qëndrimin në pyll ata i vunë zjarrin pyllit dhe ekzekutuan çdo person që gjetën. Gjithsej 92 civilë shqiptarë të këtij fshati u vranë.Në fshatrat Dashec, Baks, Çikatovë e Vjetër dhe Izbicë i njëjti skenar.Lubiša Diković-i ishte përgjegjës për këto akte gjenocidare sepse ishte komandues dhe pjesëmarrës i drejtpërdrejtë në aksione. Krahas implikimit në vrasje, ky komandant i Ushtrisë serbe ishte edhe përfitues nga plaçkitja e pasurisë së shqiptarëve të Kosovës. Në dosjen për krimet e Brigadës 37 të Motorizuar të Ushtrisë Jugosllave përmendet se nga “mijëra mjete automo­bili­stike, autobusë, kamionë, traktorë që u ishin plaçkitur shqiptarëve të Kosovës dhe që ishin shitur në Novi Pazar dhe në Raška, Lubiša Diković-i kishte përvetësuar një Landrover të shtrenjtë amerikan, një Mercedes 300 dhe u bë pronar i mijëra krerëve të kafshëve që u ishin plaçkitur fshatarëve shqiptarë.Pas tërheqjes nga Kosova, më 16 qershor 1999 Slobodan Milošević-i e dekoroi Lubiša Diković-in me dekoratën Heroi i popullit. Ndërsa më 12 dhjetor 2011 Kryetari i Republikës së Serbisë, Boris Tadić-i, e emëroi Lubiša Diković-in në postin e Shefit të Shtabit të Përgjith­shëm të Ushtrisë serbe. Presidenti serb, Boris Tadić-i, që konsi­derohej nga Dick Marty dhe «negacionistët» e gjenocidit në Kosovë si të ishte “demokrat”, nuk gjeti asnjë ushtarak tjetër serb për ta caktuar në krye të Ushtrisë serbe, pos kriminelit Lubiša Diković-it! Ky ishte një mesazh i qartë se strukturat e reja të pushtetit në Serbi veprojnë me mentalitetin e vjetër dhe janë tërësisht të implikuar në fshehjen dhe mohimin e gjenocidit që ky shtet aplikoi kundër shqiptarëve të Kosovës.Në pjesën e mësipërme përmenda dosjen e krimeve të shkak­tuara në zonën ku operonte Brigada 125 e Motorizuar e Ushtrisë Jugosllave. Vetëm në komunat e vogla të Leposaviqit, Zveçanit, Mitrovicës, Zubin Potokut, Skenderajt, Vushtrrisë, Klinës, Istogut dhe Deçanit u vranë 1813 civilë shqiptarë ndërsa 216 ende konsiderohen të zhdukur. Në mesin e të vrarëve 236 ishin fëmijë ndërsa 327 ishin femra.Në dosjen e krimeve të kësaj Brigade, lexuesi mund të njihet me vrasjet masive në fshatin Oshlan, Dubravë, Obri, Skenderaj, Lubeniq, Krelan, Staradran, Qyshk, Pavlan dhe Zahaq.Asnjë pjesëtar i Brigadës 125 nuk është përgjigjur për krimet që kanë kryer personalisht e as për shkak të përgjegjësisë koman­duese. Në faqet 6-7 të kësaj dosje, Fondi për të Drejtën Humanitare publikon emrat e kuadrit komandues të Brigadës 125 që ishin përgjegjës për krimet.Siç e përmenda më lart, Brigada e 37-të e Motorizuar e Ushtrisë Jugosllave, që operonte në Kosovë që nga viti 1998, më 7 mars 1999 u transferua tërësisht nga Raška në Kosovë dhe qëndroi deri në fund të luftës. Pas përfundimit të luftës, kjo brigadë u kthye në Raška duke lënë pas vetes krimet më të përbindshme dhe duke u munduar t’i fshehë gjurmët e tyre.Cili do të jetë rezultati përfundimtar i hulumtimeve të eki­peve mjekoligjore mbetet të shihet. Ajo që mund të thuhet pa asnjë mëdyshje ka të bëjë me faktin se pesëmbëdhjetë vjet pas luftës, mijëra familje shqiptare jetojnë në ankth të përditshëm për fatin e anëtarëve të familjeve të tyre, të zhdukur gjatë luftës. Në vend të përgjegjësisë për krimet e bëra në Kosovë, komandanti i atëhershëm i kësaj brigade, Lubiša Diković-i, u shpall hero i popullit nga Slobodan Milošević-i. Edhe pas për­mbysjes së regjimit të Slobodan Milošević-it, ky komandant nuk dha përgjegjësi penale as për implikimin e tij në vrasje e as për fshehjen e gjurmëve të krimit. Përkundrazi, ai u ngrit pandërprerë në karrierën ushtarake dhe dymbëdhjetë vjet më vonë, ky hero i Milošević-it, u emërua Shef i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Serbe! Shpërblimin me funksionin më të lartë ushtarak ia dha presidenti “demokrat” i Serbisë, Boris Tadić-i!Përmes “transferimeve të kuadrove” nga një drejtori në tjetrën, nga një sektor në tjetrin, nga një detashment në tjetrin dhe nga një ministri në tjetrën, kriminelët e ushtrisë, policisë dhe shër­bi­meve sekrete serbe arritën t’i ruajnë strukturat e regjimit të vje­tër dhe t’i paraqesin si rezultat i “ndryshimeve pozitive në Beograd”.Avancimet e shumta të kuadrove ushtarake, policore dhe të Shërbimit Sekret Serb që kishin kryer krimet më të përbindshme në Kosovë dëshmojnë të kundërtën e pretendimeve se gjoja “Serbia e tashme nuk ka të bëjë aspak me Serbinë e Milošević-it!”.Në këto momente në qytetin Raška, aty ku u tërhoqën forcat e armatosura serbe të komanduara nga Lubiša Diković-i, pa prezencën e ekspertëve shqiptar, vazhdojnë hulumtimet për identifikimin e kufomave shqiptare! Lubiša Diković-i me përbuzje ndaj krimeve të kryera kthehet në vendin e krimit. Indiferenca ndërkombëtare dhe pafuqia e institucioneve të Kosovës për të çuar drejtësinë në vend të bëjnë të klithësh sa të shposh kupën e qiellit. Në vend të Lubiša Diković-it, Slo­bodan Stoišić-it ,Miodrag Đorđević-it Goran Radosavljević Gurit dhe kriminelëve të tjerë që kryen dhe komanduan krimin e gjenocidit në Kosovë dënohen, pa asnjë fakt, Sulejman Selimi, Sami Lushtaku, Hysni Thaçi, Zeqir Demaku, Jahir Demaku, Fadil Demaku, Nexhat Demaku... Në vend të kriminelëve të vërtetë që kryen krimet në Kosovë Gjykata e Apelit e Kosovës vendos që Rrustem Mustafa-REMI, Latif Gashi dhe Nazif Mustafa të vuajnë dënimet me burg... Në vend që të sillen para drejtësisë kriminelët e «Dosjes Diković» dhe tërë zinxhiri komandues që kreu gjenocidin në Kosovë Gjykata Speciale sajon dosjet kundër luftëtarëve të lirisë...E TMERRSHME!!!(Bardhyl Mahmuti)




******

Floripress :

Ljubiša Diković (born 1960) is the Chief-of-staff of the Serbian Armed Forces, having been appointed on 12 December 2011.[1] He previously served as Commander-in-Chief of the Serbian Land Forces.

Ljubiša Diković was born in Užice, SFR Yugoslavia on 22 May 1960. He graduated at Military Academy of Land Forces in 1984. In 1989 he became Platoon Commander of Yugoslav People's Army and in 1991 he got promoted to Company Commander. Soon afterwards, in 1992 he moved to the position of Commander of 16th Border Battalion, where he stayed until 1996. In that same year he completed Army's Staff Command College. From 1996 to 1998 Diković served as Chief of Staff of 37th motorized brigade, which is part of 3rd Land Force Brigade of Serbian Land Forces only to become the Commander of that same brigade in 1998. He was holding that position until 2001 when he became Head of Army Department at Military Academy in Belgrade until 2003. Next two years he spent at Užice Army corps HQ, firstly as a Chief of Section and afterwards as the Chief of Staff. During 2005, he served as Deputy Chief of the Serbian General Staff and in 2006 as Deputy Chief of J-3, which represents Operations Directorate. Between 2006 and 2007 General Diković held position of Chief of Staff of Joint Operations Command of Serbian General Staff. In 2007 he moved to the position of Commander at Serbian Training Command for the next two years before being promoted to the position of Commander in Chief of Serbian Land Forces in Niš. On 12 December 2011, Serbian President Boris Tadić appointed him to the position of the Chief of the General Staff of Serbian Armed Forces.
Some of his former colleagues consider General Diković as a good choice for the Army's top position, because of his career references.

Private life

He is married and has two children.
Education

School of National Defence, 2000
Staff Command College, 1996
Military Academy, 1984


References

Jump up ^ http://glassrbije.org/E/index.php?option=com_content&task=view&id=16930&Itemid=26 Ljubiša Diković: New Serbian Army Chief of Staff
Jump up ^ http://www.business-dialogue.eu/en/component/content/article/34-demo1/529-delegation-of-vs-land-forces-visits-us.html Delegation of Serbian Army Land Forces visits US
Jump up ^ http://www.vs.rs/index.php?content=671bb1bd-f71c-102b-bdc2-a0672172d7df Official biography from SAF website
Jump up ^ http://www.kraljevopress.com/vesti/ljubi%C5%A1a-dikovi%C4%87-oficir-za-najte%C5%BEe-zadatke Ljubiša Diković: Army officer for the toughest tasks (in Serbian)

Lista e kriminelëve serb që kryen krime në Kosovë

https://www.scribd.com/document/99982625/POLEMIKA-SHQIP-nga-Flori-Bruqi-231-faqe

Në këtë listë gjeni emrat e ushtarakëve apo personave të armatosura për të cilët ka shënime që kanë marrë pjesë në kryerjen e krimeve të rënda si masakrimi, pushkatimi, therrje të popullsisë civile dhe dhunimin e femrave.

Lista është ndërtuar sipas rasteve shumica e të cilave është shqyrtuar nga hetusia ndërkombëtare dhe hetuesi i OKB-së për krime të luftës, Dennis Milner i cili thotë se “…Puna e ekipit të tij do të vazhdojë të fokusohet thuaja tërësisht në rangun e lartë të regjimit të të kryeakuzuarit për krime lufte, kryetarit jugosllavë Sllobodan Millosheviq”.


Si do që të jetë ndriçimi i të gjitha rasteve ende nuk është bërë por vetëm i rasteve me rëndësi apo të nivelit të lartë të efektit ndëkombëtar. Për këtë është e udhës edhe mbledhja e të dhënave nga vetë të prekurit nga kriminelët, sidomos femrat të cilat për shkaqe të ndryshme nuk i kanë paraqitur rastet personale duhet që këto ti paraqesin pranë shoqatave që përkujdesen për këto raste. Organizata të tilla ka anë e mbanë Kosovës.




1 Rasti Reçaku
2 Rasti Gjakova
3 Rasti Krusha e Vogël
4 Rasi Familja Imeraj
5 Rasti Izbicë
6 Rasti Formacionet Drenicë
7 Rasti Sllatinë
8 Rasti Qyshk, Pavlan dhe Zahaq
9 Rasti Kishnicë
10 Rasti Klinë
11 Rasti ”Toga e tmerrit”
12 Rasti Fushë Kosovë
13 Rasti Llukar, Makoc Grashtice
14 Shiko edhe
15 Refernca
16 Lidhje të jashtme

Rasti Reçaku

Sipas dëshmitarëve që mbijetuan krimin, në vrasjen e bashkfshatarëve të tyre (përveç njësive militare dhe paramilitare serbe) morën pjesë edhe serbët lokalë, që punonin në postë, në kuvendin komunal të Shtimes etj.

Më 10 qershor 2005 Lëvizja KAN tani Lëvizja „Vetëvendosje“, së bashku me familjarët eReçakut, përmes një çarçafi (të vendosur përpara selisë së UNMIK-ut) kanë publikuar disa emra të kriminelëve serbë që morën pjesë në masakrën e Reçakut.

Në këtë çarçaf ishin skalitur emrat e këtyre kriminelëve:

Bizhidar Markoviç
Çedomir Aksiç
Zhivorad Stojçetoviç
Bogdan Nojiç
Jovica Stojkoviç
Momir Ristiç
Zvonko Ristiç
Ljubomir Nojiç
Nenad Marinkoviç
Pavle Marinkoviç
Zoran Nedelkoviç
Sllavisha Marinkoviç
Vojisllav Janiçijeviç
Milivoje Çanoviç
Jovica Jovanoviç
Stojan Aksiç
Millorad Kostiç
Dragisha Kostiç
Dragan Tasiç

Rasti Gjakova

Më 7 maj 2005 Lëvizja „KAN“ tani „Vetëvendosje“, së bashku me organizatën “Thirrjet e Nënave”nga Gjakova, në ndërtesat afër UNMIK-ut dhe institucioneve të Kosovës, kanë vendosur një Çarçaf me dimensione 20m x 4m, në të cilin kanë skalitur 35 emra të kriminelëve serbë që akuzohen nga familjarët e viktimave si përgjegjës për vrasjen e 750 shqiptarëve dhe rrëmbimin e 680 të tjerëve nga komuna e Gjakovës.

Stanojeviç Momçilo
Çamoviç Sreten
Stanojeviç Milan
Çoliç Rade
Slavkoviç Milan
Stanojeviç Sava
Kovaç Slobodan
Stojanoviç Sava
Dekiç Milan
Dekiç Momçilo
Raçiç Dragan
Mirkoviç Vuk
Vujoviç Vaso
Vujoviç Nikotin
Ragiç Darko
Simiç Bozhidar
Stefiç Nikola
Stefiç Bojan
Obradoviç Ljubisha
Pantoviç Radovan
Pantoviç Miliç
Jovanoviç Aca
Bozhoviç Çedomir
Jovanoviç Sava
Ristiç Predrag
Jovanoviç Goran
Shqepanoviç Millosh
Krstiç Srgjan
Dikiç Milan
Dikiç Momçilo
Dimiç Zvezdan
Jovanoviç Sinisha
Rajkoviç Gojko
Drashkoviç Laza
Lazareviç Doka

Rasti Krusha e Vogël

Dihen të dhënat për 56 kriminelë serbë lokalë hetimet ende nuk janë bërë.

Rasi Familja Imeraj

Në një raport të KMDLNJ-së me seli në Prishtinë, të lëshuar më 6 prill 2000 thuhet: Në Skënderaj janë identifikuar emrat e të gjithë kriminelëve që më 26/27 mars 1999 në Padalishtë masakruan 19 anëtarë të familjes Imeraj (në mesin e të cilëve 11 femra dhe 5 fëmijë të moshës 2 – 16 vjeçare).

Predrag Belosheviq (Pjesëmarrës i luftrave në Kroaci dhe Bosnjë – Hercegovinë);
Grujica Belojeviq (vëllau i Lubisha Belojeviq)
Lubisha Belojeviq
Zharko Belosheviq
Zhika Belosheviq
Malisha Tijaniq (vëllau i Çeda Tijaniq)
Çeda Tijaniq
Goran Tijaniq
Dejan Tijaniq
Vedran Tijaniq
Obrad Tijaniq
Zhivan Vuçiq
Mirolub Vuçiq
Dushan Vuçiq
Rade Ivanosheviq (vëllau i Milisav Ivanosheviq)
Milisav Ivanosheviq
Igor Shapiq,
Gradibor Radunoviq,
Ivan Gajin
Zoran Shlaniq

Të gjithë nga fshati Cërkolez; Dushan Shapiq e Zharko Shapiq nga Belica; Dragan Cvetkoviq nga Uça dhe Sllobodan Petkoviq nga Zhakova.

Rasti Izbicë

Sipas raportit të KMDLNJ-së (6 prill 2000) në ekzekutimin e 147 shqiptarëve në Izbicë janë përfshirë edhe serbët lokalë të fshtarave të Drenicës dhe të Burimit (ish-Istogut).

Në këtë masakër mizore kanë marrë pjesë: 42 pjestarë të familjeve Tomasheviq nga Syrigana, e këta janë:

Mihajlo Tomasheviq
Veselin Tomasheviq
Sllavko Tomasheviq
Vujadin Tomasheviq
Nenad Tomasheviq
Stojadin Tomasheviq
Igor Tomasheviq
Miloje Tomasheviq
Vladan Tomasheviq
Radoslav Tomasheviq
Vasilije Tomasheviq
Milosh Tomasheviq
Radivoje Tomasheviq
Preda Tomasheviq
Srgjan Tomasheviq
Millorad Tomasheviq
Mileta Tomasheviq
Radenko Tomasheviq
Mile Tomasheviq
Stojadin Tomasheviq
Milenko Tomasheviq
Milan Tomasheviq
Dragoljub Tomasheviq
Gjoko Tomasheviq
Boshko Tomasheviq
Zhivorad Tomasheviq
Zhivojin Tomasheviq
Najdan Tomasheviq
Nebojsha Tomasheviq
Nenad Tomasheviq
Branillav Tomasheviq
Ratko Tomasheviq
Filip Tomasheviq
Dejan Tomasheviq
Gordan Tomasheviq
Predrag Tomasheviq
Despot Tomasheviq
Tadisha Tomasheviq
Sinisha Tomasheviq
Tomisllav Tomasheviq
Zoran Tomasheviq e
Goran Tomasheviq
Branisllav Kragoviq
Ratko Kragoviq i biri / po nga nga Syrigana.
Marko Ristiq
Marko Damjanoviq
Dragoljub Rajkoviq
Jovica Rajkoviq
Rade Kovaçeviq / Zec
Dika Kovaçeviq
Ognjan Kovaçeviq
Gjorgje Mojsiq
Radosav Kovaçeviq / Cule
Mile Jokiq
Nebojsha Kovaçeviq
Sinisha Jokiq
Svetozar Ristiq
Zoran Kovaçeviq / Princ , të gjithë nga Banja;
Momir Milentijeviq
Zoran Jovanoviq
Milutin Arisiq,
Milan Todoroviq
Dejan Spasiq
Nebojsha Nikçiq
Miodrag Komatina
Niqifor Kovaçeviq
Dragan Dimitrieviq
Vukmiq Lazareviq / nga Runiku
Todor Deverxhiq
Rade Deverxhiq
Dragisha Deverxhiq
Milan Shteviq
Dragomir Shteviq
Miliq Petroviq e
Ognjan Petroviq, nga Radisheva
Nenad Shmigiq
Radoje Shmigiq
Cvetko Shmigiq
Dragan Shmigiq e
Gollub Shmigiq nga Leçina.
Dadosha Iliq
Zhivoin Iliq dhe
Momçillo Radovanoviq / nga Kuçica.
Zhivko Jokoviq e
Radosllav Kandiq nga Kotorri, si dhe
Radivoje Rasha / Kalenoviq me të bijtë
Dejan Rasha dhe
Dushan Rasha
Zvonko Jovanoviq
Zoran Jovanoviq
Bllagoje çolakoviq
Nenad çolakoviq
Radosh Lajoviq
Ilija Trajkoviq
Rajko Rajçiq
Vllado Bakraçeviq
Lubisha Iliq
Momo Peleviq
Sllagjan (polic i komunikacionit)
Sadudin Rexhepagiq (boshnjak) / të gjitha nga Skënderaj.
Goran Shapiq,
Rade Shapiq dhe
Dushan Shapiq, që të tre nga Belica e Burimit (ish-Istogut).

Këtë listë me emra të barbarëve serbë e kanë në duar UNMIK-ut dhe institucioneve të Kosovës.

Rasti Formacionet Drenicë

Në tetor 1999 në fshatin Sankoc të Drenicës, gjatë pastrimit të terenit nga njësiti i TMK-së, të Batalionit I-rë „Ymer Alushani“ të Brigadës 121 „Kumanova“, në njërën nga ish-bazat e shtabit komandues të bandave kriminale serbe, është gjetur një listë me emra të formacioneve ushtarake që vepronin në Drenicë. Aty janë gjetur edhe numra të telefonave dhe fotografi të ndryshme si dhe ditarë që këta kriminelë kanë mbajtur gjatë luftës në Kosovë. Lista e emrave të barbarëve serbë, është si më poshtë:

Llazareviq Dragisha, nëntoger
Gjorgjeviq Sinisha, rreshter
Blanusha Mile, rreshter i vjetër
Korçag Goran, rreshter i klasit të parë
Millanoviq Predrag, dhjetar
Radulloviq Nebojsha
Simiq Goran
Kostiq Sasha
Daniq Sllobodan
Gjorgjeviq Zoran
Shabiq Zvonko
Qausheviq Nenad
Jovanoviq Dragi
Momqilloviq Miroslav
Ivanoviq Milivoje
Dejanoviq Verolub
Janjusheviq Zhivorad
Nedelkoviq Bratisllav
Petkoviq Bogolub
Gjoriq Sllavolub
Vaniq Rasha
Dimiq Dushan
Bajrami Igor
Aliq Zoran
Branko Jançiq

Vendos tekst që nuk duhet të formatohet ne zahaq ka qen ranko i jovica mijo vuju qe i kam be krimet në zahaq ?

Rasti Sllatinë

Pas përfundimit të luftës në Kosovë, në garazhin e shtëpisë së Rrahim Imerit në fshatin Sllatinë të Fushë-Kosovës është gjetur një listë me emra të pjesëtarëve të forcave ushtarake e policore serbe që morën pjesë në vrasjen e shqiptarëve në Sllatinë dhe në plaçkitjen e djegien e shtëpive të shqiptarëve në këtë fshatë.[1]

Zoran Vukdragoviq – toger
Lubisha Simiq – rreshteri
Zoran Ristovski
Dushan Jevriq
Zoran Joviq
Mladen Peshiq
Milosh Mihajloviq
Marko Zhivoinoviq
Slavisha Gjorgjeviq
Miodrag Pejatoviq
Dejan Mikiq
Igor Gurkoviq
Ivan Stanojeviq
Zoran Mimiq
Radoje Bulatoviq
Mile Rangjeloviq
Cvetko Boshkiq
Radoslav Ristia
Slobodan Gjurgjeviq
Darko Miloviq
Dragisha Ivanoviq
Ivan Steviq
Vladeta Stojanoviq
Sasha Aksiq
Nenad Jovanoviq
Nenad Zhivkoviq
Dejan Slaviq

Krimineli Dejan Saviq mësohet se ishte pjesëmarrës edhe në masakrat ndaj civilëve shqiptarë në Opojë

Rasti Qyshk, Pavlan dhe Zahaq

Më 14 maj 1999 në fshatin Qyshk (2-3 km afër Pejës) u vranë e u masakruan barbarisht 42 meshkuj, gjatë një sulmi të furishëm nga forcat e kombinuara elite militare e paramilitare serbe.

Në mëngjesin e së njëjtës ditë, forcat serbe kishin sulmuar edhe dy fshatra të tjerë fqinje, Pavlanin dhe Zahaqin, dhe pasi kishin dëbuar nga shtëpitë e tyre gratë, fëmijët dhe pleqtë, kishin vrarë mizorisht edhe 35 shqiptarë të pafajshëm.

Formacioni “Frenki”, një njësit komando i emëruar sipas udhëheqësit të tij Franko Simatoviq – “Frenki”, e cila ka qenë pjesë e forcave speciale të sigurimit shtetëror të Serbisë, të njohur edhe si “Crvene beretke” (Beretat e kuqe).

“Operativna Grupa” ose “OPG” (grupi operativ), një njësit elitë i policisë serbe, pjesëtarët e të cilit me krenari kanë quajtur veten “Magla” (mjegulla), sepse pas aksioneve të ndërmarra ata nuk kanë lënë ndonjë gjurmë. “OPG-ja” mësohet të ketë marrë urdhrat nga gjeneralë të lartë në Ministrinë e Punëve të Brendshme të Serbisë. Bazuar në dëshmitë e disa burimeve serbe, pjesëtarët e OPG-s kanë marrë pjesë edhe në disa masakra tjera famëkeqe në Kosovë, në Abri të Ulët, në Reçak, në Pavlan, në Zahaç (flitet për personin Ranko Jovica, Vlado Mijo Vujo [citim i duhur]) etj.
Njësiti snajperist i Armatës së Tretë “Jugosllave”, grup që theksohet të ketë qenë nën komandën e drejtpërdrejtë të kryegjeneralit të Armatës së Tretë serbe.
Grupet paramilitare të ashtuquajtur “Munja” (vetëtima). “Munja”, në një raport të organizatës “Human Rights Watch-it” (HRW), përshkruhen se “ka qenë një mishërim i çuditshëm i policëve, kriminelëve dhe të vetëquajturve patriotë, (plotësisht nën kontrollin e armatës dhe policisë), të cilët nga serbët ishin konsideruar si legjendarë, për përleshjet e tyre që kishin zhvilluar me Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës dhe për sulmet e pamëshirshme mbi civilët shqiptarë”.

Rasti Kishnicë

Në nëntor 1999, në fshatin Kishnicë (afër Prishtinës), në shtëpinë e Sabit Krasniqit, u gjet një listë me 20 emra barbarësh serbë. Ata kishin vendosur shtabin operativ paramilitarë dhe nga shumë burime dëshmohet se nga kjo bazë shkonin e bënin krime ndaj popullatës civile shqiptare nëpër shumë pjesë të Kosovës. Bazuar në listën me emra e mbiemra dhe në adresat e tyre, rezultonë se këta barbarë janë nga Kosova me përjashtim të njërit që ishte nga Kurshumlija. Një pjesë prej tyre, krime kanë kryer edhe në fshatin Kishnicë. Për këto krime kanë dëshmuar Musa Gashi dhe Bajram Gashi, që kanë shpëtuar nga thikat e këtyre kriminelëve. [2] Në listën e gjetur janë skalitur këta emra:

Berisha Ruzhdi – Bekim, rom
Iliq Stalin – Velko
Paniq Pavli – Sinisha, Prelloc i Prishtinës
Cvejiq Lubisha – Lan, Hallaq i Madh – Lipjan
Vukadinoviq Jovan – Njegosh, Kurshumli
Andriq Mirko – Drashko, Prishtinë
Dikiq Branko – Nebojsha, Prilluzhë
Krastiq Rade – Svetisllav, Skullan i Lipjanit
Selishnik Jelica – Tomisllav, Kishnicë
Sinisha Jovanoviq, Kishnicë
Jovan Karaxhiq, Kishnicë
Goran Trajkoviq, Kishnicë
Boban Trajkoviq, Kishnicë
Dejan Trajkoviq, Kishnicë
Predrag Gjorgjeviq, Kishnicë
Petar Saveliq, Kishnicë
Mile Bulajiq, KIshnicë
Gjorgje Bulajiq, KIshnicë
Zhivorad Mitiq – Zhiko, Kishnicë
Dragan Mitiq – Burdo, KIshnicë
Dragan Miliq, Kishnicë
Zoran Trajkoviq, Kishnicë
Mike Iliq, Graçanicë
Dushan Iliq, Graçanicë

Rasti Klinë

Më 12 Nëntor 1999, është gjetur edhe një listë me emra të kriminelëve serbë, që kanë vrarë, ekzekutuar e masakruar mizorisht qindra civilë Shqiptarë në komunë të Klinës. Në mesin e barbarëve figuron edhe një barbar shqipfolës. Dihet mirëfilli se në komunën e Klinës janë përfshirë më së shumti serbë lokalë në vrasjen e Shqiptarëve.

Lista përmban këta emra:

Danë Balaj
Zoran Dobriq
Zharko Stepiq
Vitomir Saviq
Millorad Stepiq
Gollub Stashiq
Dragomir Stashiq
Bado Bogiqeviq
Zaiq Vojo
Dobishleviq Sreta
Dançiq Vojo
Popi Zoran
Pavlloviq Dragan
Zhivkoviq Radosllav
Zhivkoviq Llazar
Vushtiq Radoje
Zariq Sreqko
Kiziq Gollub
Kiziq Gjoko
Dashiq Nevica
Krstiq Millan
Dobriq Dushan
Kiziq Radovan
Kiziq Ranko
Gollub Llazareviq
Borko Radojeviq

Rasti ”Toga e tmerrit”

Më 2 dhjetor 1999, janë gjetur disa dokumente në Samakovë, Viti, Goshicë, Kabash, Binçë, Kllokot, Zhiti etj., në të cilat dëshmohet se paramilitarët serbë, në këtë rajon kanë vepruar me emrin ”TOGA E TMERRIT”. Kjo togë është formuar më 19 maj 1999 dhe për një kohë të shkurtër ka vrarë e masakruar 22 civilë pleq, plaka, fëmijë, gra dhe burra që i zunë nëpër shtëpitë e tyre.

Emrat e kriminelëve janë:

Miodrag Stanishiq
Sasha Jeriniq
Stanisllav Vukiq
Sasha Vujiq
Mirosllav Mihajlloviq – Mikica
Millovan Ivkoviq
Vidosllav Kojiq
Moma Vasoviq
Nenad Perzhiq
Branko Arizonoviq
Nebojsha Stanojoviq
Zoran Cvetkoviq
Sllavisha Maksimoviq
Dragisha Dinqiq
Novica Jakovleviq
Lubisha Arsiq
Sinisha Jovanoviq
Aleksander Jovanoviq
Srgjan Ristiq
Goran Arsiq
Nebojsha Stanishiq
Dragan Nojkiq
Canko Spasiq
Bogoso Krqmareviq
Millosh Mitroviq (komandant i togës)

Rasti Fushë Kosovë

Kriminel të angazhuar në pastrime etnike në hapësirën e Fushë Kosovës.

Sllavisha Andrijeviq- (njëri ndër organizatorët kryesorë për dëbimin me dhunë të shqiptarëve nga Fushë-Kosova)
Dragomir Popoviq
Boban Mitroviq
Dragan Dabizhleviq
Lazar Deniq
Radomir Dishiq
Radovan Petroviq
Dragan Mitroviq
Radojica Mitiq
Dragan Iliq
Aca Stankoviq
Zhika Begnellaviq
Mlladen Laziq
Sllavisha Grujiq
Sasha Mihajlloviq
Sava Drashkoviq
Miodrag Bangjur
Millan Milkoviq
Boban Grujiq
Sasha Maksimoviq
Nebojsha Stefanoviq
Vllastimir Jovanoviq
Dushan Zharkoviq
Dragan Zhekiq
Dobri Artinoviq
Stanko Milankoviq
Sllobodan Mitroviq
Dobrivoje Gjorgjeviq
Darko Milosheviq
Dragolub Lakaqeviq
Lubisha Veliqkoviq
Zharko Vasiq

Veteranja e UÇK-së,Shkëndije Hoda- dokumenton krimet e luftës përmes fotografive

Përballja me portretet e serbëve që kryen krime në Kosovë i ktheu 17 vjet prapa banorët e Gjakovës.

Kjo pasi për të bëmat e serbëve gjatë luftës, në atë qytet u hap një ekspozitë, njofton Klan Kosova.

Në këtë ekspozitë u publikuan shumë fakte për krimet por edhe për ata që bënë ato.

E jo tek pak njerëz të Gjakovës, fotografitë e policëve e ushtarëve serbë rikthyen tmerrin e luftës.

Fotografitë nga masakrat e civilëve, shkatërrimit të trashëgimisë kulturore dhe portretet e paramilitarëve serbë për t’i publikuar në këtë ekspozitë, i mblodhi veterania e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Shkëndije Hoda.

 Hoda.