Letër e hapur drejtuar autoritetit për hapjen e dosjeve të sigurimit struktura rrënqethëse e regjimit komunist
SALI LEKA
Jemi në vigjilje të zgjedhjeve parlamentare 25 qershor 2017 me reforma kryesore sidomos Vetingu për drejtësinë dhe funskionimi i autoritetit për hapjen e dosjeve makabre të sigurimit. Ata që kanë bërë padrejtësi të tmerrshme dhe të liga mizore këto dy reforma të dobishme të domosdoshme të qeverisë socialiste Edi Rama nuk i quajnë kryesore as madhështore, por faktet konkrete janë themele të forta dhe nuk mund të shkulen me gelbocka dhe zgërdheçka.
Vetingu për drejtësinë dhe autoritetin për hapjen e dosjeve të sigurimit janë dy reforma më shumë se madhështore dhe të larta monumentale me përmasa eposike kombëtare.
E kam obligim të falenderoj punën e mirë shembullore të qeverisë socialsite moderniste, punë me përspektivë progresiste.
Burgosja, internimi dhe përsekutimi i shkrimtarëve: Fadil Paçrami, Todi Lubonja, Kujtim Spahivogli, Hasan Petrela, Robert Vullkani, Fatbardha Spahiu, Kasem Trebeshina, Kapllan Resuli, Piro Kuqi, Daut Gumeni, Frederik Sokoli, Pano Taqi, Petro Marko, Xhemal Broja dhe Sali Leka.
Këta shkrimtarë dhe dramaturgë të kulturuar ishin të njohurit dhe shokët e mi, por edhe 110 të tjerë me libra dhe drama të mrekullueshme teatrale, por u mbyllën, u censuruan.
Në kohën e diktaturës nuk kishte ministri kulture por në ministrinë e arsimit funksiononte drejtoria e kulturës me drejtor Mantho Bala, njeri zgërdhec i rëndomtë dhe i ka shkaktuar dëm të madh letërsisë artistike dhe kulturës në ato vite kur Shqipëria quhej socialiste.
Mantho Bala shpifi, trilloi dhe intrigoi kundër shkrimtarëve të kulturuar, modernista të talentuar: Fadil Paçrami, Todi Lubonja, Kujtim Spahivogli dhe Hasan Petrela. Mbas burgosjes së Fadil Paçramit dhe Todi Lubonjës dhe internimit të Kujtim Spahivoglit dhe Hasan Petrelës, Mantho Bala bashkë me Qemal Sakajevën, kryeredaktor i gazetës “Bashkimi” dhe me Ismail Kadaren, nënkryetar i frontit demokratik larguan nga libraritë e Shqipërisë librat e mrekullueshëm të Fadil Paçramit dhe Hasan Petrelës, si dhe dramat teatrale të dobishme të Kujtim Spahivoglit, Xhemal Brojës, Minush Jeros, Ibrahim Uruçit dhe të dramaturgëve të tjerë.
Unë shkrova tregime të vërteta, me fakte konkrete, argumentova se Fadil Paçrami, Todi Lubonja, Kujtim Spahivogli dhe Hasan Petrela ishin korifej dhe apostuj të admiruar për letërsinë, artin dhe kulturën shëmbullore kombëtare historike dhe duhet të përkrahen, të vlerësohen, të trajtohen miqësisht dhe nuk duhet të burgosen, as të përsekutohen egërsisht, por tregimet që nisja nuk i botonin gazeta “Bashkimi” as gazeta “Drita”, as revista “Nëntori” por i mbyllën, i censuruan zgërdhecki Mantho Bala, Qemal Sakajeva, fuksi dhe skrupsi dhe zgërdheci i gazetës “Bashkimi” bashkë me skurrikë të tjerë si ata.
Edhe mua më arrestuan dhe hetuesi më tha: E si guxon ti Sali Leka dhe ke shkruar: “Jam shoku i betuar, i admiruar i Fadil Paçramit, Todi Lubonjes, Kujtim Spahivogli, Hasan Petrela, Robert Vullkanit, Fatbardha Spahiut dhe i shokut të dalluar Dhimitri Fullani? E kujt ja bën këtë tangërllik të madh si Don Kishoti ti Sali Leka? Mos ja bën shokut Enver Hoxha, i cili Fadil Paçramin dhe Todi Lubonjen i ka quajtur rrufjanë të rrezikshëm politik? Nga e merr guximin Sali Leka? Kush ta jep drejtimin me dalur mbi fjalën e shokut Enver Hoxha? Todi Lubonja dhe Fadil Paçrami janë burgosur dhe do të dënohen se janë komplotistë në sektorin e kulturës bashkë me komplotistët dhe puçistët e grupeve të tjera në ekonomi, grupi i Abdyl Kellezit me Koço Theodhosin, në ushtri grupi puçist i Beqir Ballukut.
Ti, Sali Leka, ke shkruar tregime me lavdërime për armiqtë e partisë dhe të komunizmit, tregime me relata simpatie dhe admirim për njerëzit e deklasuar, të burgosur, të internuar, edhe për shkrimtarin e internuar Hasan Petrela dhe ke vajtur e ke takuar në internim. Fol, përgjigju Sali Leka! Edhe Beqir Balluku, Abdyl Kellezi, Koço Theodhosi, Fadil Paçrami, Todi Lubonja kanë punuar nën rrogoz dhe i kanë bashkërenduar veprimet për lloagrinë e të huajve, armiqëve të Shqipërisë socialiste. Me qëllim të caktuar kanë përgatitur terrenin politikisht, ekonomikisht dhe ushtarakisht që vendi ynë të nënshtrohet lehtë nën thundrën e vendeve kapitaliste, borgjeze dhe revizioniste. Ky nënshtrim nuk mund të bëhej pa ndryshimin e sektorit të kulturës në letërsi, muzikë, art dhe këngë. Ndryshim në kundërshtim me artin e realizmit socialist, proletar dhe revolucionarë.
Prandaj Sali Leka përgjigju pyetjeve që të bën hetuesia. Edhe unë hetuesit ju përgjigja: Fjalët rrufjan politik për Fadil Paçramin dhe Todi Lubonjën, Enver Hoxha i ka lexuar në pleniumin e 4 të byrosë politike në 26 qershor 1973 por nuk i ka shkruar Enver Hoxha. Shoku Enver lexon çdo fjalë që i shkruajnë njerëzit, shkrimtarë, gazetarë, intelektualë, punëtorë, fshatarë dhe kërkon me u njohur, me u takuar, me ata njerëz që shoku Enver bëhet kurioz dhe kureshtar me i njohur akoma më mirë. Edhe me mua ka kërkuar me u takuar por fjalët e mia unë ia kam postuar me shkrim se kam shumë punë dhe nuk më del koha me u takuar me shokun Enver. Kurse hetuesi më tha: Kush janë ata që i kanë shkruar fjalët rrufjan politik për Fadil Paçramin dhe Todi Lubonjen? Dhe unë hetuesit i tregova: Janë Mantho Bala, Qemal Sakajeva, Fatos Kongoli, Ismail Kadare dhe 20 shkrimtarë dhe gazetarë shpifsa, gënjeshtarë, spekullantë, intrigantë, zuzarista të shekullit 20, brutalista dhe vulgarista të zgërdhecur për ibret dhe mysybet. Dhe 20 njerëz të tjerë të paarsimuar, të pakulturuar por të stërvitur me shkruar letra anonime me gënjeshtra, me trillime dhe ja postojnë shokut Enver se ai këto shpifje dhe trillime i lexon si raporte dhe fjalime.
Unë shkrimtari Sali Leka, letrari i tregimeve të vërteta, të dobishme as shpif, as gënjej, do të qëndroj në burg deri në vitin 2007, dekada e parë e shekullit 21. Kam besim se deri në ato vite në Shqipëri, do të shtohet numri i shkrimtarëve, i gazetarëve dhe intelektualëve që do të shkruajnë tregime të vërteta dhe do të demaskojnë shpifësit, gënjeshtarët, spekullantët dhe intrigantët e zgjebur. Mbas vitit 2007 do të bëhen 550 shkrimtarë dhe gazetarë të kulturuar dhe 750 intelektualë të admiruar, guximtarë të betuar për të shkruar tregime të vërteta, të dobishme, humaniste për jetën njerëzore, me vullnet dhe aftësi vitale me folur në publik fjalë të drejta me vizion human dhe demokratik, me tranparencë të hapur dhe mediatike televizive.
Kurse hetuesi i dëgjoj fjalët e mia dhe më tha: E humbe Sali Leka bastin e humbe! Re brenda, u zhyte por nuk u mbyte dhe ske për tu mbytur, por mos bëj sikur nuk kupton, sikur je naiv. Se edhe mbas vitit 2007 shpifësit, gënjështarët, spekullantët, intrigantët, zuzarët dhe kusarët e stërvitur për të vjedhur dhe zhvatur djersën, lodhjen dhe mundin e punëtorëve dhe fshatarëve do të shtohen akoma më shumë sesa tani në shekullin 20.
Kurse unë nuk i besova fjalët e hetuesit por deri tani kanë dalur të vërteta. Çdo ditë faqet e gazetave mbushen me shkrime krejt gënjeshtra, trillime, spekullime të rëndomta dhe shtrembërime neveritëse të fakteve dhe ngjarjeve që kanë ndodhur por i tregojnë me sajime të stisura dhe me ilustrime letrare të shtirura, të pështirosura, por për injorantët dhe mediokrit janë të shijshme nektarike.
Sot në Shqipëri ka shumë gazeta dhe televizione por janë negative, kaotike dhe regresive, sepse trillimet, shpifjet, abuzimet i quajnë zgjuarsi e madhe, vjedhjet, grabitjet dhe shkretimet i quajnë aftësi dhe zotësi njerëzore, pabarazinë dhe padrejtësinë mizore i quajnë reformrat e kohës së tranzicionit postkomunist.
Sa mirë do të ishte që gjatë viteve 2017 dhe 2018, 2019 dhe 2021 e 2022 350 shkrimtarë dhe gazetarë në faqet e gazetave të bënim demaskime të forta kundër shpifjeve, gënjeshtrave, trillimeve dhe abuzimeve galopante.
Sa e dobishme do të ishte për jetën e popullit shqiptar që të shtohej numri i shkrimtarëve, gazetarëve dhe intelektualëve të arsimuar, të kulturuar dhe të botonin, të publikonin tregime të vërteta, të dobishme me fakte konkrete, për çdo problem ekonomik, artistik dhe historik.
Shqipëria edhe sot e ka të domosdoshme, emergjente të ketë 750 shkrimtarë, gazetarë dhe intelektualë të kulturuar, të talentuar, me tregime të vërteta dhe të betuar për drejtësi dhe demokraci, me transparencë dhe debat të hapur publik mediatik. Me shumë admirim për njerëzit e ditur, intelektualë të kulturuar, shkrimtarë dhe letrarë, mendimtarë, demokratë shembullorë me të drejta të plota njerëzore, me vullnet dhe aftësi vitale, për zhvillimin, progresin dhe përparimin e kombit dhe Shqipërisë.
Shumë e pasur me toka pjellore dhe minerale fosfori. Këto mrekulli të shkëlqyera do të bëhen të dobishme edhe kur të shtohet numri i lexuesve me vullnet të aftësuar dhe në indet të kulturuar, mendimtarë të admiruar.
Kush të dojë të gëzohet dhe të këndojë bashkë me mua, me shokët dhe shoqet e mia të harmonishme, të admirueshme me tregime të vërteta, të dobishme dhe me poezi të mrekullueshme, brilante të mahnitshme. Disa nga shokët dhe shoqet e mia, që mua më kanë ndihmuar dhe mbrojtur në kohën e diktaturës makabre, sot nuk jetojnë por jetojnë veprat, humanizmi, fisnikëria dhe jehona e tyre. Shoku im fisnik, besnik dhe kreshnik Bajram Veli Haka, vuajti burgun mizorist se fliste dhe shkruante për krimet dhe masakrat, propogandonte me popullin shqiptar miqësinë me Amerikën e madhe demokratike dhe me Europën borgjeze e zhvilluar kapitaliste, por redaksitë e gazetave botojnë sot shkrimet e të burgosurve ordinerë të kohës së diktaturës nën maskën e demaskimit të komunizmit, por komunizmi nuk demaskohet me tartabiqe dhe llumzhiqe të pista, të ndyra të njerëzve të burgosur për motive ordinere, brutaliste dhe vulgariste të qelbura.
Gazeta “Bashkimi“ ishte organi i frontit demokratik të Shqipërisë socialiste, me kryetare Nexhmije Hoxha dhe nënkryetar Ismail Kadare, por ky front vetëm emrin e kishte demokratik se në veprime ishte regresiv dhe agresiv, i tmerrshëm, antihumanist dhe antidemokraik i egër, ka internuar dhe përsekutuar egërsisht 7500 djem dhe burra, vajza dhe gra të pafajshme, fisnike, tradicionale dhe kombëtare shqiptare, por fisnikëria e shkëlqyer dhe tradita e dalluar, e admiruar u shkel, u shtyp 46 vjet, 1944-1990 me tragjedi dhe masakra makabre.
Unë kam shkruar tregime të vertëta dhe as jam dëshpëruar se nuk i kanë botuar gënjeshtarët dhe kusarët e rezilosur si Qemal Sakajeva me fuksat e tij të zgërdhecur. E kam obligim të theksoj: Do të shkruaj tregime të vërteta dhe mbas moshës njëqind vjeçare.
Mosha rritet çdo ditë dhe unë aq më shumë aftësohem dhe vitalizohem nga e vërteta dhe nga e drejta.
E kam obligim të theksoj: Kur 350 shkrimtarë dhe gazetarë të talentuar dhe 750 intelektualë të kulturuar do të shkruajnë tregime të vërteta do të zhduket padrejtësia, do të triumfonte demokracia, do të eleminohej korrupsioni, do të zhvillohej Shqipëria. Intelektualë të arsimuar, të kulturuar ka, por redaksitë e gazetave botojnë shkrimet e spekullantëve dhe zuzaristëve të zgërdhecur, të hipokrizuar. Këto shkrime me gënjeshtra dhe trillime i duan injorantët dhe mediokrit. Njeriu injorant bëhet shërbëtor i zellshëm i hipokrizmit dhe zuzarizmit.
Hipokrizmi dhe zuzarizmi janë dy thundra ku mbështet këllqet mizorizmi i çdo diktature Hoxhiste dhe jo Hoxhiste. Edhe qeverisja Berishiste ishte diktaturë mizoriste. Pasojat negative të këtyre dy diktaturave regressive janë kaotike, tmerruese, katastrofike dhe del pyetja: A do ti përdori Edi Rama metodat mizore të këtyre dy diktaturave? Kësaj pyetje sot nuk i përgjigjet asnjeri, se njerëzit e shkrimeve janë shushatur dhe tromaksur. Redaksitë e gazetave kanë kryeredaktorë injoranta, disa dikastere të shtetit kanë drejtorë dhe shefa mediokra dhe spekullantë. Njeriut injorant i duket vetja sikur di gjithçka por në fakt nuk di asgjë të mirë, të dobishme. Ashtu edhe mediokri qëndron mbyllur, nuk pranon debat të hapur mediatik dhe nuk përballet me asnjeri, për asnjë problem. Vetëm njerëzit fisnikë të admiruar, guximtarë të betuar, të arsimuar do të publikojnë çdo ditë fakte konkrete për çdo ngjarje dhe problem ekonomiko-financiar, dhe kulturoro-artistik me debat të hapur publik me mediatik televiziv.
Drejtësinë, letërsinë, artin, kulturën dhe demokracinë shembullore, humano-njerëzore e ngrejnë lart, e forcojnë, e konsolidonë njerëzit dhe intelektualët e arsimuar, shkrimtarët dhe gazetarët e kulturuar, pork a mbi 20 vjet që këta korifej të dalluar, të emancipuar, me kontribut të çmuar edhe në kohën e diktaturës, kanë munguar në faqet e shtypit periodic ose janë censuruar nga klikat e vogla banditeske, pjella monsturoze e klikës së madhe të byrosë politike, të Enver Hoxhës dhe Ramiz Alisë, klika mizoriste 46 vjeçare, shtypëse dhe mizoriste e egër kundër intelektualëve të aftësuar, specialistëve të kualifikuar dhe shkrimtarëve modernista dhe humanistëve të dalluar, me kontribut të çmuar për demokracinë e madhe ndërkombëtare, por as nuk janë vlerësuar, as janë shpërblyer, por përkundrazi janë ndëshkuar dhe përsekutuar egërsisht, pse nuk shpif, pse nuk gënjen, pse nuk spekullon, pse nuk vjedh, pse nuk shkatërron dhe tani del pyetja dhe duhet ti përgjigjemi me vizion human dhe demokratik në faqet e shtypit perodik dhe me debat të hapur publik, por duhen televizione kombëtare, eposike historike dhe jo si deri më sot, televizione me emisione langare skurrike zuzare.
Deri kur do të vazhdojë në Shqipëri katastrofa e tmerit, e kaosit? Kur do të dominojë drejtësia, e vërteta dhe demokracia mbi padrejtësinë, shpifjet, spekullimin dhe abuzimet absurde?
Me shumë konsideratë për çdo njeri që aspiron për drejtësi dhe demokraci, që ka vullnet, aftësi dhe vokacion për letërsinë, artin dhe kulturën kombëtare shqiptare.
Urime shumë urime për shokët dhe shoqet e mia të mrekullueshme, me kujtimet e paharrueshme dhe me kontribut të madh, të çmuar për epokën e demokracisë shembullore, që sapo ka filluar.
E theksoj fjalën sapo ka filluar demokracia, por kontributi për demokracinë i ka rrënjët në shekullin e 20-të në kohën e mizorizmit kur u burgosën 125 shkrimtarë të talentuar dhe 750 intelektualë të kulturuar, të përkushtuar me kontribut të çmuar për drejtësinë dhe demokracinë që gëzojmë sot dhe do ta gëzojmë.
Kontribut ishte edhe internimi dhe diskriminimi i 7500 djemve dhe burrave, vajzave dhe grave që u stërmunduan dhe shumica e tyre vdiqën nëpër moqale dhe këneta.
Këto masakra, internime dhe përndjekje të tmerrshme të Frontit mizorist enverist me kryetare Nexhmije Hoxha dhe zv. Kryetari shkrimtari narcizist Ismail Kadare, zuzaristi dhe instruktori i censuristëve monstruozistë.
Byroja Politike enveriste ramiziste dhe kryesia e Frontit të internimeve, dy kupola makabre, kriminale tragjike me përmasa katastrofike antihumaniste.
Kurrësesi mos të kthehemi në kohën e uzurpatorit monstruoz, kur redakisa e gazetës “Bashkimi” bashkëvepronte me strukturat dhe ingranazhet e Sigurimit dhe Mehmet Shehu nuk informohej për asgjë. I kam dërguar dy letra Kryeministrit Mehmet Shehu, por i mbajti Sigurimi dhe nuk i botoi gazeta “Bashkimi”. E takova M. Shehun se ishte shok lufte me Hajdar Lekën, kushëriri i babait tim. Hajdar Leka, partizan trim kreshnik në Br. I Sulmuese shkonte në shtëpinë e Mehmet Shehut dhe ai vinte në konakun e Hajdar Lekës, por Hajdarin e arrestuan si mik besnik i Mehmetit. Edhe mua më burgosën si kompoltist me grupin armiqësor të M. Shehut. Këto ngjarje makabre do ti tregoj ditë tjetër, ndërsa sot e kam obligim të theksoj: Kur Shqipërinë e sundonte E. Hoxha dhe R. Alia e kam vënë në djeni kryeministrin Mehmet Shehu për katër letra që i kam shkruar drejtorit të Drejtorisë së Kulturës në Ministrinë e Arsimit, Mantho Bala, censuristi mëkatar i dramave teatrale dhe veprave letrare të shkrimtarëve dhe dramaturgëve të kulturuar modernistë të përkushtuar Fadil Paçrami, Kujtim Spahivogli, Ibrahim Uruçi, Xhemal Broja, Minush Jero, Hasan Petrela, Sali Leka dhe shkrimtarë të tjerë të etiketuar të deklasuar dekadentë mikroborgjezë të burgosur të internuar. Kryeministri M. Shehu ishte pa të drejta dhe pa kompetenca deri sa e vranë, por e publikuan vetëvrasje. Edhe familja e tij e pranoi sajimin dhe versionin vetëvrasje. Edhe djali, Bashkimi, shpifësi dhe gënjeshtari i sotëm, shtrembalucku i gëlbockave kundër babait, i helmuar, i masakruar.
M. Shehun e kam njohur nga afër, kam shkruar për vrasjen makabre dhe do të shkruaj, por sot tregoj: Pastaj Shqipëria vazhdoi me katër kryeministra: A. Çarçani, A. Meksi, F. Nano dhe S. Berisha, por nuk kanë bërë asgjë të dobishme për letërsinë artin dhe kulturën. Dhe kur nuk bëhet letërsi, art dhe kulturë shembullore, nuk ka zhvillim, as progres, as përparim kombëtar historik, por ka dhe do të ketë tmerr, kaos dhe skëterrim skurrik.
Ka njëzet vjet që botohen lbra me ngjarje të kohës kur sundonte E. Hoxha dhe R. Alia por shumica prej tyre komplet të tëra me sajime e trillime të rëndomta, spekulime, mashtrime dhe manipulime galopante për gjurulldi, rrëmujë, batërdi dhe katrahurë, por sot po tregoj për tre libra me gënjeshtra dhe shtrembërime monstruoze, të fakteve dhe ngjarjeve. Një: libri “Kadare i denoncuar”, Dy. Libri “Kadare në 101 dokumentat e “Pallatit të ëndrrave”. Tre. Libri “Epoka Kadare“, I tëri me gënjeshtra dhe trillime të rëndomta por i zbukuruar me sajme të stisura metaforke pompozike.
Kur isha i mbyllur në burgun e skëterrit mizorist, në kohën kur Shqipëria u sundonte dhe u shtypte nga klika uzurpatore gjakatare mizore enveriste despotike, hetuesit dhe operativit të sigurimit u fola, u tregova: Letërsinë, artin dhe kulturën shembullore i dua më shumë se prifti dhe hoxha Kishën, Xhaminë dhe Fenë e Shenjtë Hyjnore. Letërsinë dhe artin i dua i admiroj për të folur të drejtën, për të shkruar të vërtetën. E drejta e vërteta janë të dobishme për jetën njerëzore.
Do të qëndroj i burgosur 30 vjet i pa dëshpëruar, por me vullnet dhe guxim të vitalizuar. Dua letra, stilolapsa dhe do të shkruaj tregime të vërteta, me demaksime te drejta kundër maskarejve, spekullantëve, intrigantëve, zuzaristëve dhe narcizistëve, gënjeshtaruckëve, gelbockëve dhe shtrembaluckëve të skremuar, urithkëve të qelbësuar.
Këto episode të vërteta që tregova kanë ndodhur në shekullin 20, shekulli i masakrave të llahtarshme.
Tani jemi në dekadën e dytë të shekullit 21, por mënxyrat e llahtarisura nuk paskan të mbaruar, dhe maskrarejtë, intriguckit, gënjeshtaruckit, gelbockit dhe shtrembaluckit e skremuar janë shtuar.
Botohen libra me gënjeshtra, sajime dhe trillime monstruoze. Viti 2017 filloi me botimin e librit “Epoka Kadare” i shkrimtaruckut, shtrembaluck N. B, i tëri me gelbocka të stisura, abuzive spekullative të rëndomta skandaloze. Në vitin 2015 dhe 2016 u botuan librat “Kadare i denoncuar dhe Kadare me 101 dokumentat e pallatit të ëndrrave” nga shkrimtarucku, shtrembaluck gelbock D. K. E theksoj fjalën shkrimtaruck, shtrëmbaluck, gëlbock për D. K dhe N. B-së, të dy nuk janë shkrimtarë por firmosin gelbockat e pista të Kadaresë.
Librat “Epoka Kadare”, “Kadare i denoncuar” “Kadare në 101 dokumentat e pallatit të ëndrrave” i ka shkruar vetë Kadare, por i firmosin D.K dhe N. B, që nuk ishin shkrimtarë, as kanë për tu bërë duke ekspozuar gënjeshtrat, spekullimet dhe shtrembërimet e gëlbockta të Ismail Kadares mëkatari i skëterrit enverist.
Shkrimtarë të talentuar, humanistë të admiruar dhe modernistë të kulturuar ishin 125 djem dhe burra, vajza dhe gra mendimtare dhe guximtare vizionare, por u burgosën, u internuan, u masakruan egërsisht në kohën e muzgut enverist dhe librat e tyre të mrekullueshme të dobishme nuk u botuan, por u mbyllën, u censuruan në biruckat e skëterrit mizorist.
Disa nga këta shkrimtarë të masakruar tmerrësisht dhe padrejtësisht ishin të njohurit dhe shokët e mi të betuar, Musine Kokalari, Fatbardha Spahiu, Jolanda Gjoni, Liljana Dovana, Drita Çomo, Dhora Leka, Fadil Paçrami, Hasan Petrela, Kujtim Spahivogli, Kasem Trebeshina, Sejfulla Malëshova, Mitrush Kuteli, Petro Marko, Piro Kuqi, Frederik Sokoli, Ibrahim Uruçi.
Me shumë nderim dhe kujtim për ata shkrimtarë që nuk jetojnë sot në epokën e bardhë të demokracisë, që aq shumë kemi kontribuar neve shkrimtarët humanistë modernistë, por na burgosën, na torturuan, na stërmunduan, na diskriminuan me ligësinë dhe egërsinë e ujkut.
Aq shumë intelektualë dhe shkrimtarë të burgosur në Shqipëri nuk janë burgosur në Rusinë e madhe bolshevike Staliniste por këto masakra tragjike mizoriste nuk i tregojnë shkrimtarukcit shtrëmbaluck si N. Buzo dhe D. Kaloci të stazhionuar për gëlbocka, trillime dhe gënjeshtra skurrike.
Në kohën e diktaturës shkrimtari Ismail Kadare ishte i pesti mëkatarë mizorist i kupolës së byrosë politike, mbas E. Hoxhës, R. Alisë, Nexhmije Hoxhës dhe Kadri Asbiut, xhelati i egër monstruoz që ka burgosur dhe torturuar egërsisht 750(shtatëqind e pesëdhjetë) intelektualë të kulturuar dhe 125 shkrimtarë dhe dramaturgë të talentuar të përkushtuar për letërsinë, artin dhe kulturën njerëzore, të dobishme shembullore.
Në fakt janë burgosur 175 shkrimtarë artistë, regjizorë, muzikantë dhe këngëtarë, por nga këta 50 përsona nuk janë burgosur për letërsi, kulturë as për drejtësi dhe demokraci, por janë burgosur për motive të pista brutale ordinere dhe si përpara ashtu edhe mbas vitit 1991 këta të burgosur jo politikë nuk kanë dhënë asnjë lloj kontributi as për kulturë, as për letërsi humaniste moderniste, as për drejtësi dhe demokraci.
Kadare dhe ata që janë si Kadare nuk kanë bërë epokë, por kanë bërë muzg dhe skëterr në shekullin 20 dhe duan ta zgjasin akoma skëterrin e muzgut me gënjeshtra, gelbocka të pista dhe me shtrembërime të fakteve dhe të ngjarjeve që kanë ndodhur.
Trillime dhe shtrembërime galopante, për ta paraqitur Kadaren, shkrimtarë antikomunist antirevolucionarë dhe antienverist në ballë të parë.
Me gënjeshtra të tilla dhe broçkulla skurrike janë mbushur faqet e librit “Epoka Kadare”, i botuar në muajin Janar 2017.
Edhe në vitin 2015 dhe 2016 u botuan dy libra me glorifikime hiperbolike për Kadarenë me tituj tërheqës bombastikë, njëri me titull: “Kadare denoncuar “dhe tjetri me titull: “Kadare në 101 dokumentet e pallatit ëndrrave”.
Çdo lexues kurioz për të ditur se çfarë janë këto 101 dokumente të romanit “Nëpunësi pallatit ëndrrave” por kur e lexon librin nuk shikon asnjë dokument autentik, as artistik, as historik por faqet e librit janë të mbushura me gëlbocka dhe sajime skandaloze. Është e vërtetë se Kadare në kohën e diktaturës ka botuar romanin “Nënpunësi i pallatit ëndrrave” dhe askush nuk e ka diskriminuar, as denoncuar dhe kritikuar Kadarenë si shkrimtarë, antikomunist, antirevolucionarë kundër Enver Hoxhës, ashtu si gënjehet dhe trillohet në faqet e këtyre tre librave.
Në faqet e librit “Epoka Kadare” shkruan gënjeshtra makabre monstruoze. Ja disa gënjeshtra dhe gëlbocka “shkrimtari ynë i madh Ismail Kadare në kohën e diktaturës ishte i vetmi shkrimtarë guximtarë antikomunist, antirevolucionarë dhe i doli ballë për ballë diktatorit Enver Hoxha, por ai nuk e burgosi nga frika se Kadare ishte me famë dhe lavdi botërore. Në Paris të Francës dhe në vendet e tjera perëndimore botoheshin librat e Kadaresë madh”.
Të tjera këto fjalë me trillime, glorifike artistike, pompozike, janë gënjeshtra dhe trillime skurrike, sajime të stisura dhe shtrembërime të zgërdheckta të pista.
Të vëreteta janë këto fjalë që e kam obligim me i treguar: Kundër Enver Hoxhës nuk kanë dalë, as folur, as kanë shkruar kundër tij, as 125 shkrimtarët e burgosur, të internuar dhe të masakruar egërsisht edhe të njohurit dhe shokët e mi Fadil Paçrami, Todi Lubonja, Hasan Petrela, Kujtim Spahivogli, Kasem Trebeshina, Sejfulla Malëshova, Mitrush Kuteli, Petro Marko, Musine Kokalari, Fatbardha Spahiu, Frederik Sokoli, Piro Kuqi, Minush Jero dhe Trifon Xhagjika i pushkatuar i groposur pa gur varri.
Edhe unë shkrimtari Sali Leka në ato vite me 85 libra i burgosur, i diskriminuar tmerrësisht, por sesi kam shpëtuar nga plumbi i pushkatimit dhe i pagroposur pa varr do të tregoj ditë tjetër, ndërsa sot theksoj: 85 librat e mia janë me poezi dhe tregime të vërteta, të dobishme për jetën njerëzore, me fakte konkrete të drejta, por mizorizmi i skëterrit i kohës së Kadaresë dhe klikës tij zuzariste, narciziste, monstruoziste nuk e donte të vërtetën, as të drejtën, të dobishmen, dhe librat e mia nuk i botuan por i mbyllën, i censuruan në shtëpinë botuese “Naim Frashëri” Tiranë.
Tani del pyetja dhe duhet të përgjigjemi drejt, pa u shtrembëruar. Kur jetonte diktatori Enver Hoxha, a ishte Ismail Kadare trim guximtarë dhe kundër kujt ishte kaq trim i madh ashtu si lavdërohet dhe pompozohet në faqet e librit “Epoka Kadare” përgjigja: Ismail Kadare ishte guximtarë dhe trim revolucionarë, por jo kundër Enverit dhe Ramizit, por ishte trim i egër kundër 125 shkrimtarëve demokratë, humanist të kulturuar dhe modernistë të përkushtuar, por u burgosën, u diskriminuan si dekadentë mikroborgjezë dhe reaksionarë kundër partisë dhe Enver Hoxhës.
Kadare ishte trim i patrembur kundër 750 intelektualëve të kulturuar dhe specialistëve të aftësuar, të burgosur, të masakruar nëpër birucat e skëterrit mizorist enverist.
Shkrimtari i privilegjuar enverist Ismail Kadare ishte guximtari i pamposhtur kundër shtatëmijë e pesëqind djemve dhe burrave, vajzave dhe grave fisnike demokrate eposike, por u internuan, u diskriminuan, u stërmunduan deri në vdekje nëpër kampet e skëterrit.
Ismail Kadare ky trim i madh i shekullit 20 ishte nënkryetari i frontit antihumanist dhe antidemokratik të internimeve makabre dhe bashkë me kryetaren e këtij fronti gjakatarë Nexhmije Hoxha kanë projektuar masakra të llahtarshme, diskriminime të njerëzve të mirë fisnikë të kulturuar, humanistë teuratistë të admiruar, kulakzime të familjeve tradicionale shqiptare, masakrime dhe groposje pa varr në brigjet e lumenjëve dhe në pellgjet e moçaleve.
Trimëresha marksiste e Enverit Nexhmije Hoxha, kryetare e frontit tragjik mizorisht bashkë me nënkryetarin trim narcizist Ismail Kadare, kanë internuar dhe diskriminuar edhe shkrimtarët Hasan Petrela, Kujtim Spahivogli, Sejfulla Malëshova, Minush Jero, Fatbardha Spahiu, Musine Kokalari, Dhora Leka, dhe Janulla Rrapi nëna e poetit lirik Renato Rrapi, i cili u burgos, u torturua dhe akoma edhe sot, as flet, as shkruan.
Shkrimtarët Musine Kokalari, Kujtim Spahivogli dhe Sejfulla Malëshova vdiqën në internim, të sëmurë pa u mjekuar, port ë stërmunduar, të mjeruar.
Këto masakra të llahtarshme antihumaniste, janë trimëritë e mëdha dhe mrekullitë e epokës Kadare. Në fakt janë kërdi, batërdi dhe katrahura mizore gjakatare, por shkrimtarë dhe gazetarë si Kadare i quajnë, i lavdërojnë, i glorifikojnë, i hipërbolojnë si “trimëri të larta të Kadaresë, si guxim bombastik të tij kundër revolucionit, komunizmit dhe enverizmit”.
Kurse e vërteta është se këta shkrimtarë dhe gazetarë profanë dhe sharlatanë skandalozë të Kadaresë, tani në dekadën e dytë të shekullit 21, janë akoma më gelbock, më zgërdheck, urithk dhe shtrembaluck monstruoz të shekullit 20, shekulli i skëterrit mizorist enverist i skremuar komplet. Shekulli i masakrave tragjike, por akoma nuk janë publikuar, as nuk janë demaskuar.
Del pyetja dhe duhet të përgjigjemi: Kush duhet ta demaskojë mizorizmin enverist?. Sot ka shumë gazeta dhe televizione, por shumica janë të klikës enveriste. Po, pot ë klikës enveriste dhe ramiziste mëkatare e llahtarshme kundër njerëzve mendimtarë të kulturuar, shkrimtarë dhe intelektualë humanistë të betuar dhe guximtarë të përkushtuar për të drejtën dhe të vërtetën.
Këto gazeta dhe televizione janë vazhdimësia makabre të klikës mizoriste enveriste, dhe llomotisin, tiganisin frymën monstruoziste faraoniste të shekullit 20, për rininë e sotme që nuk e ka jetuar kohën e skëterrit enverist me rracion dhe tullon edhe për pikën e qumështit të fëmijëve të vegjel, dhe të nënave të tyre shtatëzëna dhe lehona në agoninë e shpirtit.
Këtyre redaksive skurrike regresive unë shkrimtari Sali Leka nuk u kërkoj botimin e 2700 poezive dhe tregimeve të miat që nuk i botuan redaksitë e gazetave narciziste zuzariste “Bashkimi, Drita, Zëri i Rinisë dhe revista Nëntori”, por i mbyllën, i censuruan poezitë lirike, erotike dhe eposike, brilante të larmishme aromatike nektarike si edhe tregimet e vërteta të dobishme për jetën njerëzore. As botimin e 2554 poezive dhe tregimeve nga muaji Mars 1991 deri në muajin Nëntor 1998, vitet e shkretimit të tmerrshëm postkomunist, vite me tragjedi të përgjakshme me përmasa kombëtare.
Fatkeqësisht për popullin shqiptar gazetat e sotme janë akoma më të pista, sharlataniste, profaniste, zuzariste, dhe narciziste, ekstremiste të zgërdheckëta sesa redaksitë e gazetave të kohës së skëterrit mizorist enverist.
Kurse unë nuk i demaskoj këto mënxyra gazetareske dhe narciziste antihumaniste se janë vetëdemaskuar, janë vetëzhytur në llumin e katrahurës së shtrembëruar duke botuar dhe reklamuar me ditirambe pompozike fantazmorike librat me gënjeshtra dhe gelbocka flluskatike rekuizike të librave “Kadare i denoncuar, Kadare në 101 dokumentat e pallatit të ëndrrave dhe Epoka Kadare” libri pa asnjë lloj vlere të dobishme humansite artistike, as kombëtare historike, as kulturore të jetës njerëzore.
Unë e kam obligim jetik, sublim të shkruaj fakte konkrete, të tregoj ngjarje të vërteta. Në kohën e tullonit enverist u burgosën, u masakruan 125 shkrimtarë, demokratë të admiruar, humanistë dhe modernist të betuar me vepra letrare dhe drama teatrale të mrekullueshme, të dobishme, brilante, të larmishme shembullore, por u mbyllën, u censuruan dramat letrare të Fadil Paçramit, Kujtim Spahivoglit, Ibrahim Uruçit, Minush Jeros, Mitrush Kutelit, Hasan Petrelës, Kasem Trebeshinës, Piro Kuqit, u hoqën nga libraritë dhe nga skena e teatrit, kur këta shkrimtarë dhe dramaturgë të talentuar, të kulturuar, u burgosën, u torturuan egërsisht pa bërë as faj, as krim, as mëkat.
Kurse librat e Ismail Kadaresë klika enveriste i ka botuar të tëra me lavdërime bombastike dhe me shpërblime kolosale edhe në Parisin borgjez kapitalist me reklama të kushtueshme me fonde monetare nga Banka Shqiptare.
E pse i ka botuar? Sepse librat e Kadaresë ishin sipas oreksit të egër të vampiristit sadist Enver Hoxha, monstruozi i tmerrshëm i shekullit të 20-të, sëbashku me urithkit, gëlbockit e gangrenizuar të mizorizmit enverist të strukur si brumbujt e qelbëzuar në ngrehinën e shtëpisë botuese “Naim Frashëri“ në Tiranë, nuk i botuan 85 librat e shkrimtarit Sali Leka, por i fshehën në magazinën e kartonave. 85 libra e përsëris 85 libra, e theksoj 85 libra me poezi dhe tregime të mrekullueshme, të dobishme për jetën njerëzore, të shkëlqyera, të mahnitshme me kulturë shembullore. Këto vepra letrare si thesare të çmuara. Këto 85 libra dhe 2700 poezi dhe tregime, në shtypin periodik si xhevahire të florinjta nuk e panë shkëlqimin e diellit, as vezullimin e rrezeve të hënës, por u stivuan në pellgun e muzgut dhe të skëterrit.
Nuk i botuan se mizorizmi enverist, aq sa ishte i egër, i lig, monstruoz ishte edhe frikacak, skurrik, skandaloz. Mizorizmi i censurës së tmerrshme enveriste frikësohej nga dalja në publik e poezive lirike-erotike, brilante, të larmishme dhe tregimeve të mrekullueshme, të dobishme të shkrimtarit dhe poetit eposik Sali Leka. Mizorizmi i egër i censurimit të veprave letrare humaniste, moderniste u zvarriste si urithk në zyrat e shtëpisë botuese “Naim Frashëri” dhe në redaksitë e gazetave “Drita, Zëri i Rinisë, Bashkimi dhe revistën Nëntori”.
Dikasteret propogandistike enveriste mizoriste kanë botuar pandalim librat dhe tregimet e Kadaresë me lavdërime dhe glorifikime pompoze për komunizmin proletarë revolucionarë më në krye shokun Enver Hoxha, udhëheqës legjendarë, i pamposhtur nga klasat borgjeze kapitaliste të përmbysura, armiqësore, të rrezikshme. Me këto fjalë të shpifura i poshtëronte, i diskriminonte shtatëmijë e pesëqind djem dhe burra, vajza dhe gra të burgosura, të internuara nëpër kampet e skëterrit, shkrimtari enverist, Ismail Kadare. Më këto fjalë antihumansite i akuzonte shtatëqind e pesëdhjetë intelektualë dhe specialistë të aftësuar, të kulturuar, të burgosur, të internuar shkrimtari narcizist i hipokrizuar Ismail Kadare. Me këto fjalë të egra, brutale dhe vulgare i përsekutonte 125 shkrimtarët e burgosur shkrimtari enverist Ismail Kadare.
Njëqind e njëzet e pesë shkrimtarë të admiruar nga populli, fisnikë, demokratë dhe mendimtarë të kulturuar u torturuan dhe u masakruan egërsisht nëpër birucat e tmerrshme të mizorizmit enverist-ramizist-vampirist, monstruozist por këto masakra të llahtarshme nuk janë treguar deri tani në dekadën e dytë të shekullit 21.
Për këta 125 shkrimtarë të burgosur, të masakruar nuk kanë botuar asnjë libër, asnjë tregim por kanë botuar 240 tregime dhe 4 libra për shkrimtarin enverist, mizorist Ismail Kadare, 4 libra dhe 240 tregime me gënjeshtra, sajime, trillime dhe shtrembërime të fakteve për ta paraqitur Kadarenë si disident, antikomunist dhe antienverist.
Të tilla sajime dhe trillime të rëndomta, mediokre kanë botuar Minella Aleksi, Mexhit Prençi, Kadri Ujkaj dhe Dashnor Kaloci. Prototipa, liliputista, skurrista dhe gënjeshtaruck, shtrëmbaluck si Aleksi, Ujkaj, Prençi dhe Kaloci nuk ishin as në ato vite kur sundonte kupola mizoriste enveriste-ramiziste, me strukturat makabre të byrosë politike në shekullin 20.
Strukturat e masakrave në byronë politike, me ingranazhet monstruoziste të instaluar në drejtorinë e shtypit në byronë politike më në krye kupolistin Ramiz Alia, drejtoria e kulturës në ministrinë e arsimit me drejtor Mantho Bala, urithku, zgërdhec bashkë me urithkit në shtëpinë botuese “Naim Frashëri” dhe redaksitë e gazetave “Drita, Zëri i Rinisë, Bashkimi dhe revistës Nëntori kanë organizuar burgosjen, internimin dhe përsekutimin sistematik, mizorist të 125 shkrimtarëve të kulturuar, modernista të aftësuar, mendimtarë të admiruar por edhe antienveristë dhe guximtarë të betuar.
Një fjalë e urtë e popullit thotë: Çfarë po na dëgjojnë veshët dhe po na shohin sytë”. Tani që nuk kemi kupolë të madhe mizoriste, as Byronë Politike kriminalistike dalin kupolistë të vegjël si grenthi Minella Aleksi, Mexhit Prençi, Kadri Ujkaj dhe Dashnor Kaloci, me sajime dhe shtrembërime për të zbardhur imazhin e kuq të skëterrit të shkrimtarit enverist-ramizist Ismail Kadare, ish nënkryetari i frontit regresiv të internimit edhe të vajzave, grave dhe fëmijëve.
Kryetare e këtij fronti agresiv, të llahtarshëm ishte Nexhmije Hoxha, Ky front antihumansit, antidemokratik ishte organi dhe struktura kriminale më e egër e mizorizmit të diktaturës dhe censurës uzurpatore gjaksore të pamëshirshme. Kurse nënkryetari i Nexhmijes, Ismail Kadare, botonte libra me poezi dhe tregime revolucionare për të shtypur, për të masakruar akoma më shumë njerëzit e deklasuar, të kulakëzuar, borgjezët dhe reaksionarët e burgosur, të internuar që mos të ngrihen në kundërrevolucion për të rrëzuar fitoret e komunizmit madhështorë me në krye eruditin dhe gjeniun e Marksit dhe Stalinit të madh shokun Enver Hoxha.
Kurse tani kupolisti i vogël Kaloci, i shtrëmbaluar ka botuar 11 faqe ditari shkruar nga Enver Hoxha në vitin 1975 me fjali të pista kundër Kadaresë, por Enveri nuk shkruante por fliste nëpër fjalime publike dhe fjalët e tij daktilografoheshin nga dy stenografistë specialist. Prandaj 11 faqet e ditarit nuk i ka shkruar Enveri në vitin 1975 por i ka shkruar Kaloci i shtrembëruar në vitin 2015.
Rinia e somte nuk është injorante, mediokre, e brutalizuar por mendimtare e kulturuar dhe nuk idiotizohet nga këto sajime të shpifura të Aleksit, Prençit, Ujkajt dhe Kalocit, kupolisti i vogël narcizist, zuzarist.
Kaloci shtrëmbaluci ka shkruar sajime dhe gënjeshtra skandaloze sikur Enveri e ka sharë Kadarenë, e ka sulmuar por në fakt Enver Hoxha, Kadarenë e ka lavdëruar e ka shpërblyer. Në fjalimin publik që foli Enveri në Elbasan në kombinatin metalurgjik, e lavdërojë shumë Kadarenë, e ngriti në kupë të qiellit për romanet e botuar “Dimri i madh, Gjenerali i ushtrisë së vdekur, Qyteti pa reklama, Muzgu i perëndive së stepës dhe Nënpunësi i pallatit të ëndrrave”. Këto pesë libra Enveri i vlerësoi si vepra letrare marksiste, revolucionare, madhështore por Aleksi, Prençi, Ujkaj dhe Kaloci, kanë botuar gëlbockat e tyre langare dhe i quajnë libra antikomuniste, antienveriste.
E pse? Sepse romanet e Kadares “Dimri i madh, Gjenerali i ushtrisë së vdekur, Qyteti pa reklama, Muzgu i perëndive të stepës dhe Nënpunësi i pallatit të ëndrrave“ po të ishin vepra letrare antikomuniste dhe antienveriste, Enver Hoxha, Kadarenë e burgoste menjëherë ashtu si burgosi 125 shkrimtarë të tjerë më në krye Fadil Paçramin dhe Todi Lubonjën. Emrat e Fadilit dhe Todit i theksoj me admirim se të dy u akuzuan nga Enver vampiristi, kryetarë të grupit armiqësor për letërsinë, artin dhe kulturën.
Unë isha në grupin e shkrimtarëve të deklasuar, të akuzuar por nuk ishim armiq, por ishim shkrimtarë modernista, të kulturuar, intelektualë të admiruar dhe demokratë të betuar, ishim kundra padrejtësive, krimeve që bëheshin, kundër spekullantëve, gënjeshtarëve dhe intrigantëve shtrembalucë që strehoheshin në strukturat e byrosë politike enveriste mizoriste. Mos kështu Kaloci i thyer. Mos gënje kaq brutalisht. Mos i shtrembëro faktet e vërteta kaq vulgarisht dhe pacipërisht.
Po të thoshte, të damkoste Enver Hoxha si armik i partisë, i komunizmit, i revolucionit Kadaren, e burgoste në sekond dhe e pushkatonte pamëshirë ashtu si pushkatoi poetin Trifon Xhagjika.
Tani del pyetja: Si qëndron e vërteta? E vërteta është se ditarin me 11 faqe e ka shkruar vetë Kadare, por e firmosi Kaloci, e boton Kaloci me fonde monetare të vjedhura, kusari dhe gënjeshtari bëhen vllezër siamezë, të dashur me njëri-tjetrin. Kaloci aq sa është mjeran varfanjak është edhe sharlatan pisanjak.
Të jesh fukara nuk je mëkatarë mizorist, por të jesh pisanjak sharlatanist bëhesh menjëherë mëkatarë zuzarist dhe kështu do të jesh gjithmonë.
Kurse unë nuk jam kusarë, as gënjeshtarë dhe as nuk bashkohem me asnjë kusarë dhe gënjeshtarë gelbock i pistë, por tregoj fakte konkrete dhe ngjarje të vërteta, ashtu si kanë ndodhur dhe ashtu si i kanë bërë. Dhe kush i ka bërë. As shpif as gënjej se isha dhe jam shkrimtari i tregimeve të vërteta , i të mirave të dobishme.
Në grupin e Fadil Paçramit u burgosën dramaturgu i shkëlqyer, i talentuar Minush Jero dhe dramat e tij teatrale i bllokuan, i mbyllën në bodrumet e byrosë politike.
Në bodrumet e byrosë politike janë edhe kopjet e 85 librave të mia. i kam dërguar tre letra Enver skizofrenit të tërbuar në 1968, 1973 dhe 1976 por në ato vite Enver monstruozi ishte i sëmurë rëndë dhe as lexonte, as shkruante. Këto tregime janë ngjarje të vërteta dhe nuk janë gelbockat e Prençit, Aleksit dhe Kalocit.
Që nga viti 1973 dhe deri në vitin 1991, krimet dhe masakrat gjakatare mizoriste në kupolën e byrosë politike i kanë bërë në emrin e Enver Hoxhës, Ramiz Alia, Nexhmije Hoxha, Ismail Kadare, Mantho Bala, Llazar Siliqi dhe kriminelë të tjerë gjakpirsa antihumanista të tmerrshëm, të llahtarshëm. Kriminela të paguar, të shpërblyer me fonde monetare kolosale nga mizorizmi kusarist enverist, që 45 vjet vodhi pasurinë e dy million shqiptarëve duke i lënë çdo ditë me rracion dhe tullon, duke u përplasur me njëri-tjetrin si negrit dhe skllevërit e Faraonit Keopsi i Egjiptit.
Tregimin po e përfundojmë me këta fakte konkrete:Fjalët e pista të Enverit, poetë korbash laraskash, shkrimtarë borgjezë, reaksionarë, dekadentë, antikomunistë Enveri nuk i tha për Ismail Kadarenë, sejmeni i tij i preferuar, por i tha për Fadil Paçramin, Todi Lubonjën, Kujtim Spahivoglin, Hasan Petrelen, Kasem Trebeshinen. Kujtim Spahivoglin dhe Hasan Petrelen i internuan, Fadil Paçramin, Todi Lubonjën i burgosën, por Kaloci nuk i shkruan këto ngjarje të vërteta, por boton sajimet dhe shtrembërimet e tij sikur fjalët: “shkrimtar borgjez, reaksionar, armik i partisë dhe komunizmit“ Enveri i paska thënë për Kadarenë!…
Një fjalë e urtë e popullit thotë: “Jazëku u marrtë delengjij. E si gënjeni ditën për diell?!“
Sali Leka
