Populli i vogël shqiptar...

Gjuha...

Kjo eshte jeta...

Facebook

O ZOT ! ATDHEUN E GJERGJIT PO, E HAN DREQI!

Nga Fritz RADOVANI:

Gjergj KASTRIOTI – Skenderbeu, ka thanë: “Madhështia e drejtuesit të një shteti asht lumtunia e Popullit tij.”

Një thanje e mbetun e shkrueme në mur po, n’ Atdheun e Tij kurr e vume n’ jetë.

 Prej 1913 modeli i drejtuesve të shtetit asht edhe sot Esad Pash Toptani...



 E, per çudi, edhe streha e “mkatnorve” mbasi mbushin xhepat me thesaret e shtetit, në Paris gjejnë “token e premtueme”, per të cilen kanë “sakrifikue” edhe rininë.., deshta me thanë pleqninë e tyne: “Anadollakët me pikpamje Europjane revolucionare”.

Kryeministri i sotem Edi Rama, besimtar i “madh” që kerkon me “rilindë” të vdekunit dhe, me ata (mbasi ti drogojnë në çadren e Lulzim Bashës), me coptue Shqipninë që i ka mbetë në dorë pa mend e pa gojë, qyshë prej “mbretnisë” Pashiqit, ose Ahmet Zogut...

Fashizmi i shkretë boll u mundue me na “shpetue” me antarsimin e Nexhmije Hoxhes në parti fashiste e gjysen e byroistave sllavo komunista.., po shyqyr edhe ai deshtoi...

Jalta na siguroi nen “ombrellon” e Titos e Stalinit, me vorrmihsin e palodhun të shtëpisë së njohun të sokakut budallenjëve të Gjinokastres, fidanin e bylykbashit.., që pat ujitë me aq dashuni Miladini i Popoviqve të “Ballkanit perëndimor” në Tiranën e Toptanëve.



Luli i vocerr i Bashejve të “bllokut të ri”, boll po ecë.., po nuk po e lanë ma ba hajer, ata i huptë fara: “Katolikët e Veriut të Shqipnisë”... 

E pra, boll i kemi vra e pre si berret... E një kullë nuk ka mbetë aty, e pasha një Katolik nuk asht në Kryesi të PD, e prapseprap, nuk e ulin koken... Edhe pse i pret kmesa e sllavit, tue i ra pernatë “Lahutës”...

Po, me votue per ke doni o Shqiptarë! Shikoni listen e deputetëve të 1945, e fundin e tyne mbas Shpalljes së Republikës Popullore të Jugosllavisë, të “Shqipnisë deshta me thanë”.

Ose, pyetni “Akademinë e Malit t’ Zi”, gabova.., të Tiranës Beogradit se, m’ shkoj goja...

●E, BESOJ, DO T’ JU KUJTOHET I MADHI AT FISHTA...

NJI GJAMË DISHPRIMIT

1. Mbaroi Malcija! Lekë ma sot nuk ka;

Nuk ka ma burra, qi me drrasë t’ krahnorit

Mburojë me i ndêjë Shqypnis. Anmiku shkjá

Mbas sodit s’ ka pse dron mâ prej Malcorit:

Malcori asht thye; e, i dbuem ai me trathti,

Pa Atme sod ka mbetë, pa plang, pa shpi!

2. N’ shpi t’ tij, po, djepat asht tu’ i lkundun shkina;

Arën e tij asht shkjau tu’ e lavrue,

E ushtari i Malit t’ Zi ‘dhè, kualt stervina

Per ata Kryqa t’ bekuem i ka pengue,

Nen t’ cillët pushojn, heu! Njata trima – rrfé

Qi bindën shekllin tue luftue p’r Atdhé.

3. O natë e kobshme! Natë tri herë mizore,

Natë e mnershme, si nata e fundit t’ ferrit,

Pse ti shtekun ia çile ushtris gjaksore,

Qi, strukë nen t’ zezen mblojë trathtare t’ territ,

Burrat e dheut do t’ xêtê n’ gjumë pështetun,

Porsi n’ strofull ulani xêhêt fjetun?!...

4. E ju, ‘dhè hyj t’ shkelqyeshem, qi pre’ Empirit

Përmallshem tue fërfllue me dritë t’ kullueme,

Porsi sy Zotit, vreni m’ sharte t’ nirit,

Ju, edhe ketë kob e ketë dhuni t’ shemtueme

E kini pa tu’ ndodhë n’ mjedis t’ njerzimit,

E me gjith kta nuk jeni shkimë mjerimit?...

5. Po a kjo asht e Drejta, qi n’ ketë shekull fiset

E popujt rregullon e i mban ndër caqe?

Anmikut t’ njimijë vjetve me i lshue viset

Sa herë t’ perligjuna me luftë e gjaqe...

Mallkue kjoftë hera, n’ t’ cillen shkjau pik’ s’ parit

Vuni kambën dhunuese m’ tokë t’ Shqyptarit,

6. E mallkue kjoftë Europa! Até e vraftë Zoti,

E e shoftë me fise, popuj e qytete;

Edhè premtoftë qi, dersa t’ endet moti,

Kurr lufta mos iu daftë per tokë e dete;

Selit e saja grimë me grimë u theshin;

Me gjak t’ popujvet t’ vet sunduest iu ushqeshin.

7. Pse krahët pa dhimbë Shqypnis kshtu me ia thye

E prej Lirijet me ia ndalun hovin?

Gopsija e kùj n’ Malci ka mujtë m’ u ushqye?

Po a Hoti e Gruda mund t’ a mbajn Moskovin?

Nuk duhet, jo, qi t’ mkambet Shqyptarija:

Qé pse po i lshohet Malit t’ Zi Malcija.

8. O gjak i atyne burrave fatosa,

Qi per Liri t’ Malcis kullove rrkajë,

Vlo, vlo, ti sod qi maleve u erdh sosa,

E para fronit t’ Perendis me vajë

Lyp gjyq mbi do Kaina t’ kunoruem,

T’ cillët kombin t’ onë po duen me e pa t’ sharruem!

9. Me parsme t’ona n’ ata t’ hershmet mota

Mburojë iu bam Europës, pa dijtë shk’ asht tuta,

Atëbotë, kur pallen Skanderbeg Kastriota

Siellte si rrfeja, e permbi shtroje t’ buta

U dridhte nji Sulltan, qi njaso here

Bante m’u dridhë boten mbarë prej mnere.

10. Po, na tue dredhun si dragoj çelikun,

Shtekun me kurma Shqyptarësh ia xume

Tartarit, e pre’ Europet larg rrezikun

Per disa kohë e mbajtëm: e poshtnume

Por kurr Europa n’ ndihmë nji ushtar s’ na nisi;

Kurr punët mbas fjalvet, qi na dha, s’ ujdisi.

11. E kur per pesqind vjet na nder veriga

Ngelem t’ robnis, nen themer t’ huej tue kja,

E ‘i mijë dhuni mbi né e ‘i mijë punë t’ liga

Na reshte anmiku, tue na nxitë pa da,

N’ harresë Europa edhe m’ atëherë na qiti

E doren kurr ajo n’ kob t’onë s’ na njiti.

12. Por, ani, jeta pse sa u nis me u endun,

Ndera mbi shekull dhunë gjithmonë asht kthye,

E t’ miren nieri kurr s’ t’ a ka permendun,

Sa t’ keqen punë me t’ cillen t’a keshë fye;

Si edhè ma t ’shumen, miq s’ gjen nieri i shkretë,

Kur skami e kobi t’a ket mblue n’ ketë jetë.

13. Veç sod pse Europa, sod qi asht t’ gjith uzdaja

Se Shqyptarija e Lirë del zojë n’ vetveti,

Pse sod Europa, - do Mbretni të Mdhaja –

Duen me e ngushtue kah toka edhe kah deti,

E m’ vende t’ ona duen qi shkjau të shklasë

E fisi i Shqypëtarit n’ dhé t’ humbasë?

14. O Zot i lum, qi vetem n’ dorë Ti i kè

Shartet e popujve e mbretnive t’ tana,

E gja pa hiri kurr Ty s’ t’ ndodhë mbi dhé,

As nalt mbi qiell, ku shndrisin dielli e hana,

Deh! Ti, i Pushtetshëm heret si né e vona,

Shih e gjyko mbi gjith kto kobet t’ona.

***

Melbourne, Maji 2019

Fritz Radovani u lind në Shkodër me 6 janar 1940. 

Në bombardimin e bamë nga Aleatët me 13 tetor 1943 në Tiranë, ìu vra i ati Kol Radovani, major i policisë shqiptare dhe u rrit me t'ëmën. Në vitin 1956, në Shkodër ka përfunduar shkollën e mesme Pedagogjike. 

U emënue nga Ministria e Arsimit në Burrel, në fshatin Macukull. Për nevoja shendetsore u kthye në Shkodër dhe u emënue disenjator në Kabinetin Pedagogjik, ku punoi 4 vjet. 

Mbas katër vjetësh,kaloi mësues në lagjen Liria po në Shkodër. Gjatë asaj kohë pra, në vitin 1965 ka përfunduar Liceun artistik me korrespondencë në Tiranë. 

Nuk ìu dha e drejta me vazhdue shkollë të lartë për arsye biografie. Në vitin 1968 në periudhën e Revolucionit Kultural, mbas arrestimit të dytë të vëllaut të madh, u transferua në fshatin Kosmaç, mësues në klasat fillore. 

Në vitin 1969, u largua nga arsimi dhe u emënue piktor në fabrikën e Tekstilit Shkodër. 

Aty nuk vazhdoi vetëm dy vjet me titull Piktor dhe kaloi në organikën e asaj fabrike si punëtor reparti stampimi deri me daljen në pension të parakohshëm në vitin 1992.

Që nga viti 1967 nuk ka pas të drejtë as me marrë pjesë në ekspozita pikture.

Që nga viti 1945 dhe deri në vitin 1998 (tue përjashtua vitet 1961–1964) ka pas vazhdimisht një njeri të familjes në burgjet e kampet e shfarosjes, prandej edhe ka qenë gjithmonë i përfshimë në “luftën e klasave” të pushtetit komunist.

 Në vitet 1945 janë arrestuar dy dajat Paulin e Mikel Prennushi. Paulini ka ba 5 vjet burg e 5 vjet internim. Mikeli ka ba 10 vjet burg.

 Në vitin 1946 është arrestuar axha i nënës At Mati Prennushi, Provincial i Françeskanëve të Shqipërisë, i cili është pushkatuar me 11 mars 1948. 

Në vitin 1948 është arrestuar daja tjetër prift Don Kolec Prennushi, i cili mbas hetuesisë ka vdekur në vitin 1950. 

Në vitin 1950 është arrestuar vëllau Alfonsi, dhe është dënue 8 vjet burg me grupin e studenteve të Gjimnazit Shkodër. Eshtë arrestuar prapë në vitin 1967 dhe është dënue me grupin e klerikëve të Tiranës, me 10 vjet burg për pikëpamje fetare tue u përfshi në nenin e “Agjitacionit e Propagandës kundër pushtetit”.

Në vitin 1991, në muajin janar u zgjedh Kryetar i Sindikatës së Fabrikës Pëlhurave të Shkodrës, në periudhën e lëvizjes antikomuniste në Shqipëri.

 Po këtë kohë u zgjedh edhe anëtar i Kryesisë BSPSh (Bashkimi i Sindikatave të Pavaruna Shqiptare) në Shkodër, për sektorin e propagandës dhe marrëdhënieve mes besimeve. Ka kontribuuar në përmbysjen e qeverisë komuniste të Ramiz Alisë, tue organizuar mbledhje, mitingje, greva dhe në radio “Shkodra” e gazeta, me artikuj kundër komunizmit. 

Nuk u pajtue asnjëherë me demagogët dhe komunistët e konvertuem në “demokrat” e “socialist”, për këtë arsye edhe nuk kam ba pjesë asnjëherë në asnjë parti politike të djathtë as të majtë.

 Kjo e ka shtye që në vitin 1997 me u larguar nga Shqipëria ilegalisht, mbasi u kercnue me vrasje. Në vitin 1998 u kthye në Tiranë dhe në vitin 2000 ka emigruar në Australi.

 Edhe këtu nuk kanë munguar veprimet kundër tij nga metastazat e Sigurimit famëkeq të komunistëve të Tiranës. Falë Shtetit Australian që i ka siguruar jetën.

Këtu ka përfunduar në vitin 2002 librin “Një monument nën dhe” dhe ka vazhduar punën për një botim të dytë të librit “At Pjetër Meshkalla S.J.”, i botuem për të parën herë në Shqipëri në vitin 1993.

 Në vitin 1992-1993 është bashkautor i librit “Martirizimi i Kishës Katolike Shqiptare 1944-1990”, libër i cili i është dhurue Papës Gjon Pali II, me rastin e vizitës në Shqipëri me 25 prill 1993. 

Kam përfundue edhe librin “Gurt’ e Parë” dhe është futë në “labirintet e demokracisë përparimtare”, me mujtë me i dhanë rinisë një punë tjetër modeste nga ana eme. 

Dy të fundit janë dorëshkrime. Përveç “publicistikës” tashti Radovani po punon mbi një libër të vogël (xhepi) për mësimin e bazave të para të GJUHËS SHQIPE (Gegërishtja e sotme), për nxënësit e rritun në Australi që kanë përfunduar shkollat e ulëta e nuk njohin Gegërishten.

Edi Rama taksë në Kalimash për Kosovën, por kërkon heqjen e taksës Haradinaj për Serbinë!

Prof.Dr.Enver Bytyçi

Para një muaji Edi Rama u shfaq në një pritje në pallatin e ri presidencial alla Erdogan të Hashim Thaçit në Prishtinë. Ai shkoi në vilën luksoze të presidentit të Kosovës, jo për urimin e madh të hyrjes së mikut të tij në këtë vilë, sesa për t’i bërë presion Ramush Haradinajt që ta heqë taksën për mallrat serbe që hyjnë në Kosovë.

Ishte ky një organizim në formën e një kurthi i tre arkitektëve të ndarjes së Kosovës, përkatësisht Edi Ramës, Hashim Thaçit dhe Baton Haxhiut. Batoni bëri fotografitëë e famshme në tavolinën e bollshme të Hashim Thaçit me Edi Ramën në krye të “sofrës”, dhe Kadri Veselin, Behgjet Pahcolllin, Baton Haxhiun dhe Ramush Haradinajn në të majtë e të djathtë të kryeministrit të Shqipërisë. Regjia ia la Ramës në atë darkë rolin e të zotit të shtëpisë në vilën e Hashim Thaçit.

Ishin në atë tavolinë 5 me 1. Pesë veta kishin programuar që darka e “Zanzibarit” në vilën luksoze të Hashim Thaçit të shërbente si “pikë kthese” në marrëdhëniet me Serbinë. Pra që kryeministri Haradinaj të vihej nën presionin e pesëshëes dhe të tërhiqej sa i përket taksës për mallrat dhe që Rama e Thaçi të vijonin të qetë zbatimin e projektit serbo-rus të ndarjes së Kosovës. Se kjo pesëshe poiI kundërvihej një personi, Haradinajt, u provua dhe dje në mëngjes kur Thaçi, Haradinaj dhe Veseli u takuan me ndihmëssekretarin e Shtetit Amerikan, David Hale, ku dy përfaqësueti e partisë më të madhe në qeverisje, PDK-së, i bënë presion të pandërprerë zotit Haradinaj në lidhje me taksën.


Eshtë interesant fakti se publikisht Thaçi flet për “presion serb në dialogun me Prishtinën”! Ndërkaq Rama, Hashimi e Kadriu po bëjnë të gjitha presionet e mundëshme në darka, dreka e në prezencën e autoriteteve më të larta të vendeve mike, me qëllim që ta thyejnë Ramush Haradinajn. Haradinaj qëndron. Qëndron fort deri më tani. Nëse nuk do të qëndrojë, do të fundoset me gjithçka. Vendimi i tij për vendosjen e taksës 100 përqind për mallrat serbe që hyjnë në Kosovë e ka vënë para alternativës: “Ose duhet të qëndrojë, ose duhet të harrohet në politikën e Kosovës”! Alternativë tjetër nuk ka për Ramush Haradinajn.

Po Edi Rama, i cili i bashkohet korit të sorrave serbe për heqjen e taksave, çfarë halli ka?! Pse nuk e shqetëson atë taksa në rrugën e Kombit, por e shetëson taksa e Kosovës ndaj mallrave të Serbisë?! Angazhimi i kryeministrit të Shqipërisë kundër taksës Haradinaj nukështë parimor, as në interes të Kosovës dhe kombit shqiptar . Atëherë çfarë e shtyu Edi Ramën të vendosë taksën kundër Kosovës në Rrugën e Kombit dhe ndërkohë të insistojë e të ngrejë kurthe e intriga për ta detyruar Ramush Haradinajn të heqë taksën për Serbinë dhe mallrat e saj që hyjnë në Kosovë?!



Ka vetëm një shpjegim: Lidhja e ngushtëe e madje e dyshimtë e Edi Ramës me Beogradin dhe presidentin e Serbisë, Aleksandë Vuçiq. Nëse Edi Rama do të mendonte shumë pak për interesat e Kosovës e të Shqipërisë në krahasim me atë që mendon e punon për, punët tona nuk do të kishin shkuar kaq keq. Së paku nuk do të kishin mbërrit deri në këtë pikë sa të vihej në diskutim sovraniteti dhe integriteti territorial o Kosovës!

Eshtë kaq e vërtetë kjo, sa duket edhe në sjelljet e palëve: Le t’I përmendim disa detaje:

Edi Rama në kërkim të zbatimit të idesë serbe të ndryshimit të kufijve midis Kosovës dhe Serbisë, i tha nëntorin e vitit të kaluar Haradinajt se “Kush i thotë Hashim Thaçit tradhëtar, ai është gomar”, duke aluduar në vetë kryeministrin e Kosovës. Por nuk i tha asnjëherë Aleksandër Vuçiq ose Ivica Daçiq se projekti i tyre për ndarjen e Kosovës është i gabuar, i papranueshëm dhe i rrezikshëm!



Edi Rama i kërkon me ngulm Ramush Haradinajt të heqë taksën për Serbinë, por nuk pranon ta heqë taksën që ai i ka vënë Kosovës në Kalimash! Kryeministri i Shqipërisë shqetëshet kur dikush i kundërvihet politikave destruktive të Sëerbisë në Kosovë, por nuk shqetësohet pse ua vështirëson lëvizjen e lirë qytetarëve të Kosovës. Edi Rama kërkon lëvizjetë lirë në kufirin midis Kosovës dhe Serbisë, por vendos një kufi tjetër kontrolli midis Shqipërisë dhe Kosovës! Edi Rama konfliktohet 24 herë në 24 orë me shqiptarët e të gjitha kategorive, por asnjë sekondë me politikat serbe të obstruksionit në Kosovë!

Ky standard i dyfishtë i kryeministrit të Shqipërisë duhet lexuar si shërbim i radhës ndaj politikave serbe e ruse në Kosovë dhe territoret shqiptare. Sepse është i tillë. Në vend që kryeministri i Shqipërisë politikave të agresionit serb në Kosovë, ai kërcënon Hamush Haradinajn pse kryeministri I Kosovës e mbron vendin e tij nga projekti serbo-rus I mbaështetur nga Rama-Thaçi për ndarjen e Kosovës!

O njerëz! Vendoseni gishtin e madh te veshi dhe thirrni me ulërime: - Si ta mbrojmë Kosovën prej Edi Ramës dhe Hashim Thaçit! Ky është misioni e çdo shqiptari sot. Kush dëshmohet në këto kohë naiv dhe e nuk e sheh rrezikun te këta dy liderë shqiptarë, ai nesër do të zhgënjehet!

Tangoja e fundit në Paris

Nga Veton Surroi

1.

Është provokim, natyrisht, që të përdor titullin e njërit prej filmave kult të shekullit XX, “Tangoja e fundit në Paris”, si hyrje për shpjegimin e mendimit, zakonisht primitiv, të Hashim Thaçit dhe dy a tre përkrahësve të tij që dalin në opinion publik ka dy javë për të shpjeguar se si ideja e presidentit të Serbisë për një vijë të re ndarëse mes shqiptarëve dhe serbëve në Ballkan nuk ka vdekur.

Në interpretimin e Thaçit dhe përkrahësve të tij - një ulje e mëtejme e pragut të poshtëm të ofendimit ndaj inteligjencës së qytetarëve në Shqipëri e Kosovë - ideja e presidentit të Serbisë për ndarje të Kosovës dhe këmbim territoresh e popullatash që në gjuhën substandarde shqipe të Thaçit dhe përkrahësve të tij quhet “korrigjim kufijsh” apo tash “korrigjim i padrejtësive historike” nuk ka përfunduar në Berlin, në Samitin e kryesuar nga kancelarja Merkel dhe presidenti Macron.

Përkundrazi, ajo që ka ndodhur në Berlin është pak a shumë vdekja e rolit të Gjermanisë, shtet i cili në fjalët e presidentit të Kosovës nuk ka ide, guxim, angazhim dhe aftësi për të koordinuar asnjë gjë; një vetëpërshkrim brilant i arrogancës së primitivizmit.

Dhe, në fjalët e këshilltarit të tij të parë, e njëjta gjë do të ndodhë në Paris, më 1 korrik, në takimin e radhës të kryesuar nga presidenti Macron dhe kancelarja Merkel. Sipas tij, ky do të jetë dështimi i radhës i mungesës së kapacitetit të shteteve evropiane (qoftë edhe këto dy që përbëjnë boshtin e asaj që është BE-ja e sotme) për të gjetur një zgjidhje për një problem evropian, atë mes Kosovës dhe Serbisë.

Në Paris, sipas këtij përshkrimi, do të luhet “tangoja e fundit” e binomit Gjermani-Francë. Pra, edhe Franca do të dëshmojë, me fjalët e presidentit dhe rrethit të tij, se ka kaq guxim, ide, vizion dhe kapacitet organizativ sa Gjermania, dhe rrjedhimisht do të shënohet dështimi. Pastaj do të shkohet në Bruksel, vend i njohur për dështime të deritanishme: ky është kryeqyteti që gjatë dhjetëvjetëshit të kaluar i bën ritualisht veshët e shurdhër çdoherë kur Hashim Thaçi dhe përkrahësit e tij shpallin se janë liberalizuar vizat për qytetarët e Kosovës.

Dhe kështu, dështim pas dështimi, në këtë rrëfim një ditë do të blihen biletat për në Amerikë, ku do të zgjidhen të gjitha problemet. Natyrisht, gjatë mandatit të mbetur të zonjës Mogherini, e cila duhet të çojë në Washington frytin e punës së deritanishme hartografike.

2.

Ky nuk është thjeshtësim stilistik i shprehjes së Thaçit dhe përkrahësve të tij; argumentimi i tyre është edhe më brutal se kaq. Burimi i kësaj arrogance mund të jetë fakti se tashmë u dekonspirua projekti i presidentit të Serbisë apo se dekonspirimi po shërben për konfliktet e brendshme politike në Kosovë, madje edhe në Shqipëri. Apo, burimi mund të jetë në faktin se pa projektin e këmbimit të territoreve, roli i Thaçit bëhet i padobishëm. Sipas fjalëve të shefit të diplomacisë serbe, Daçiq, procesi i Brukselit, të cilin e legjitimoi Hashim Thaçi pa e pyetur askënd në Kosovë, e riktheu Serbinë në lojë pas debaklit të politikës së saj në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë. Ndërkaq, sipas fjalëve të presidentit serb, pas Samitit të Berlinit ka vdekur ideja e tij për kufijtë e rinj etnikë shqiptaro-serbë. Meqë procesi i Brukselit - në të cilin Hashim Thaçi nënshkroi se do të themelojë autonominë territoriale-politike serbe në Kosovë - është tashmë i paralizuar, ndërsa ideja për “korrigjim të padrejtësive historike” me rol prijës të Thaçit është quajtur e vdekur nga presidenti i Serbisë, për çka nevojitet më Thaçi?

Nga ky këndvështrim bëhet më e kuptueshme (jo në sensin e miratimit, por të racionalizimit të fakteve) harbutëria e drejtuar drejt Gjermanisë dhe kancelares Merkel, e pastaj, si dëme kolaterale kushdo që të dalë përpara - Macroni, BE-ja dhe çdo zë brenda e jashtë vendit që nuk pajtohet me Thaçin dhe përkrahësit e tij.

3.

Thaçi e përkrahësit e tij janë nisur për të kompensuar të gjitha dështimet e tyre - një listë monumentale e mendjecektësisë dhjetëvjeçare në politikë të jashtme të vënë nën nivelin e debatit të shitores së kooperativës bujqësore të Malizhganit - duke vënë bast në një numër ruleti, atë që do ta shpallë eventualisht në një moment presidenti amerikan apo këshilltari i sigurisë së tij kombëtare. Ky është edhe një përcaktim dritëshkurtër ngase mbështetet në dy antagonizma që janë fatalë për Kosovën. I pari është presupozimi se Kosova duhet të antagonizohet me Gjermaninë e Francën në mënyrë që të duket më e favorshme për Amerikën. Dhe i dyti është se Amerika duhet të antagonizohet me Gjermaninë e Francën në mënyrë që Kosova ta shohë hairin.

Në fakt, politika e Kosovës duhet të jetë krejtësisht e kundërt. Duhet të përqendrohet në konsensusin, i cili do të krijohet në qëndrimet e Francës dhe Gjermanisë, dhe konsensusin mes këtyre të dyjave dhe Washingtonit zyrtar. Mbrojtja e Kosovës, çlirimi i saj dhe pavarësia e vendit qenë të mundura vetëm kur ishte e unifikuar politika evropiane (në radhë të parë e Britanisë, Francës dhe Gjermanisë) dhe vetëm kur kishte unitet transatlantik, pra kur Washingtoni dhe fuqitë evropiane folën me një zë dhe vepruan njësoj.

Ideja se Kosova do të përfitojë me thellimin e dallimeve transatlantike i ka dy efekte imediate. Një, e vendos edhe më Kosovën në listën jo të vogël të përfitimeve gjeopolitike ruse. Dhe dy, largon vëmendjen nga procesi që ka filluar në Berlin, vazhdon në Paris dhe do të ketë një kontinuitet të vetin të veçantë.

4.

Për të vazhduar me metaforën e vallëzimit, ajo çka ndodhi në Berlin dhe çka është e mundur të vazhdojë në Paris quhet koreografi. Pra, është përpjekje për të ushtruar hapat e një vallëzimi. Vallëzimi për të cilin do ushtruar duhet të jetë një që është më serioz, ambicioz dhe frytdhënës sesa ka qenë “vallëzimi i normalizimit”, i cili në konsekuencën e vet të fundit të mungesës së parimeve solli edhe projektin thellësisht antievropian të këmbimit të territoreve dhe popullsive.

Thaçi dhe përkrahësit e tij mund të mos e kenë kuptuar këtë; nuk do të ishte hera e parë. Por, spektri politik në Kosovë bën mirë që t’i kushtojë vëmendje. Tash është momenti kur duhet të vendosen parimet për koreografinë e re, në mënyrë që të tejkalohet improvizimi i “normalizimit”, dhe politika kosovare bën mirë po të krijojë një qëndrim konsensual sugjerimesh që do të donte t’i shihte në procesin që po ndërtohet.

Në Paris nuk do të ndodhë tangoja e fundit. Do të fillohet të mësohen hapat për një tango tjetër.

****


Veton Surroi është publicist dhe politikan i njohur shqiptar dhe themelues e udhëheqës i Partisë Reformiste ORA. Ai është deputet i Kuvendit të Kosovës që nga viti 2004. Surroi në vitin 1997 themeloi gazetën e përditshme më të lexuar në Kosovë, "Koha Ditore", dhe për disa vite punoi si kryeredaktor në këtë të përditshme.

Më vonë, i pakënaqur me elitën politike në Kosovë ai vendosi të futet ne skenën politike duke e themeluar Listën Qytetare ORA, të cilën më pas e shndërroi në parti politike. Në zgjedhjet e përgjithshme në Kosovë, të mbajtura ne vjeshtë të vitit 2004, ORA morri 6.2% të votave dhe siguroi shtatë ulëse në Kuvendin e Kosovës.

Veton Surroi vjen nga një familje e njohur shqiptare dhe i ati i tij, Rexhai Surroi, ishte ambasador i ish-RSF Jugosllavisë në Spanjë dhe në një numër të vendeve Latino Amerikane. Si rrjedhojë, Surroi e kaloi një pjesë të jetës së tij në botën spanjisht-folëse dhe u shkollua atje.

Surroi flet disa gjuhë përfshirë: Shqip,Anglisht,Serbisht,Spanjollisht.

Ai fitoj qmimin për të drejtat e njeriut nga organizata SEEMO në vitin 2011.