Shqiptarët duhet t’i shërbejnë kombit e jo ideologjisë arabe…

R E A G I M NGA ARBEN ÇOKAJ

Për interesat e kombit dhe të vendit tim, do të “llapi” e do të “lehi” gjithë jetën, pa pagesë…

Elida Buçpapaj shkruan: “O Arben Çokaj pse te djeg ty? Une flas per myslimanet shqiptare, as per arabet dhe as per turqit, pse eshte shteti ? Ju i mallkoni myslimanet shqiptare te kohes se diktatures. Mos leh kot! Sauditet dhe te tjeret duhet t’i largoje shteti. Ju llapni kunder myslimaneve shqiptare! S’keni lidhje me krishterimin. Jeni kunder Papa Franceskut. Myslimanet shqiptare jane europiane, tolerante, ju jeni lehlehesa!”

Përgjigjia ime për këtë koment dhe shkrimin e saj
Kur gjithë bota shqiptare i është mirënjohëse Papa Françeskut, ka plasur një fushatë e egër kundër myslimanëve shqiptarë:

Elida Buçpapaj ne “llapim” kundër islamit radikal, dhe nëse islami vetë nuk mund të ndalë radikalizmin e vet, imponimin me gomerët arabë, që na shurdhojnë përditë me altoparlante, atëherë ne llapim edhe kundër altoparlanteve, e kundër atyre që lejojnë imponimin e një feje primitive beduine-arabe mbi një racë të lartë evropiane, siç jemi ne shqiptarët. Nëse islami tek shqiptarët sillet si krishtërimi, as nuk ka diskutime fare, por jeta jonë e përditshme trazohet e shqetësohet nga islami, deri edhe kërcënohet prej tij. Tani kush ka më të drejtë në planin e zhvillimit kombëtar, ju që mbroni islamin, apo ne që “llapim” kundër tij?

Vendi e kombi më i varfër, e më i paorganizuar e më i prapambetur në Evropë janë Shqipëria e shqiptarët. Edhe Mali i Zi e Maqedonia janë në gjendje te organizojnë shtet më funksional se shqiptarët. Tani ku qëndron problemi, që ne nuk mundemi të organizojmë shtetin në një nivel të lartë – karakteristikë kjo e racave të larta, kur në fakt si origjinë jemi racë e lartë dhe së paku një organizim si Italia, nëse jo si Gjermania, mund ta bënim? Problemi sipas meje është islami, mentaliteti turqeliko-islamik i shqiptarëve, është pushtimi i dikurshëm turk, që i shembi shqiptarët si racë, përzierja e racës, që sollën uljen e nivelit të racës ndër shqiptarë, prandaj, ne e organizojmë shtetin shqiptar në një nivel të ulët, karakteristikë kjo e racave të ulëta të mesme.

R E K L A M A
PROMOTED CONTENTMgid

17 Royal Kids Who Are About To Take Over The World
ZestRadar

7 Most Desirable Women Of All Times
ZestRadar

Is Melania Trump The Most Attractive First Lady Ever?
ZestRadar

What Actually Happens When You Eat One Egg A Day
ZestRadar
Tani nëse ty si intelektuale të interteson priodukti arab, islami, më shumë se vlerat tona kombëtare si shqiptarë, toleranca, shkollimi, dija, punësimi e zhvillimi? Psh. a e pyet veten ti, kë po mbron me shkrimin tënd, kujt po i shërben dhe kë po kritikon? Nëse ti mbron islamin, a më ke parë mua ndonjë herë se po mbroj vlerat fetare të shoqërisë sonë? Unë mendoj se duke mbrojtur vlerat kombëtare, e duke e lënë fenë në plan të dytë, ne si shqiptarë mund të mblidhemi bashkë drejt disa vlerave të përbashkëta. Dhe kjo nënkupton që shqiptari të mos diskriminohet për arsye fetare, e nëse kjo ndodh e ka ndodhur, siç e ngrenë problemin disa intelektualë si Kolec P. Traboini, Paul Tedeschini apo Mark K Shkreli etj. këto gjëra duhet të merren parasysh, dhe nuk duhet të nënkuptohet se ata nga pikëpamje kristiane, po sulmojnë islamin – ata po kërkojnë disa të drejta përfaqësimi të mohuara.

Kur shqiptari musliman sillet si musliman e jo si shqiptar, kjo krijon probleme. Dhe nëse shqiptari musliman, nuk i jep pjesën e tij, që i takon në qeverisje, shqiptarit të krishterë, kjo përbën problem. E nëse minoritetet fetare kërkojnë të drejtat e tyre të përfaqësimit politik, kjo nuk dmth. se ata po sulmojnë islamin, apo muslimanët shqiptarë, ata po bëjnë thirrje, që të mos diskriminohet, siç edhe po ndodh, për arsye fetare. Se ja si e keqinterpreton ti këtë fenomen, i jep konatacion fetar, për të tjetërsuar një realitet objektiv. E kur ti e bën këtë, po një injorant musliman, që nuk njeh tjetër veç Muhamedin e librin e tij, çfarë mendon ti, se bën ai?

Islami është më i fuqishëm se kurrë në historinë e tij në Shqipëri e ndër shqiptarë, as në kohën e turkut e të Zogut, nuk ka qenë më i fortë. Atëherë kujt ia ke frikën realisht ti, që po ngre një problem, sikur islami u dërrmua, e muslimanët po vuajnë si në Bosnje? E nëse islami dërrmohet, cila është fatkeqësia jonë kombëtare, në mbrojtjen e kësaj ideologjia arabe? Do të ishte çlirim në fakt për shqiptarët, nëse islami shqiptar dërrmohet, e jo pikëllim. Kur ra komunizmi, kujt iu dhimb në Shqipëri? Vetëm atyre që përfitonin prej tij, por jo ty, jo popullit shqiptar, që vuajti nën të. Kështu është edhe me islamin, ai ka marrë zhvillim, ekspansion kancerogjen, po na shurdhon e kërcënon përditë, shoqëria jonë është anemike, me virusin e islamit ka vetëm nënshtrim, shpresa të rreme, nuk ka zhvillim.

Ja kjo më djeg mua, prandaj “llapi”. Dhe do të “llapi” gjithmonë, aq sa mundem, për të futur arsyen, llogjikën, racionalitetin në zhvillimet shqiptare, sepse po prishen ekuilibrat, dhe kjo nuk e çon shoqërinë tonë përpara, por e çon në regres, andej nga bën thirrje të shkojmë Sytari, myftiu i Shkodrës, drejt Sirisë e Damaskut, ku ai ka kryer shkollët teologjike, “drejt vendlindjes e Kur’anit”, që nuk është Evropa. Prandaj intelektualët shqiptarë me integritet, pavarësisht besimit të tyre fetar, duhet të bëjnë diskutime intelektuale, në shërbim të shoqërisë e të ardhmes së saj, dhe jo të neurozave fetare, që nuk i shërbejnë kombit tonë.

Nëse u ngrit një problem, që tregon një mospërfaqësim të një komuniteti në qeverisje, kjo tregon prishje të ekuilibrave e të tolerancës. E nuk ka pse merret si sulm kundër islamit. Paramendo çfarë mund të shkruash ti, a dikush tjetër, nëse shtetet shqiptare marrin vendim për ta ndaluar thirrjen e eZanit me altoparlante?! Edhe pse altoparlantet nuk duhet të zhurmojnë në bazë të ligjit, neni 174 i Kodit Penal i ndalon zhurmat në publik, se shqetësojnë popullsinë, na tregojnë primitivë si popull dhe rrisin agresivitetin, prapë se prapë ky shqetësim ndodh, pasi shoqëria shqiptare është përkulur para ideologjisë islame. Dhe kjo nuk është në interesin tonë kombëtar, por në interesin e qarqeve turko-arabe dhe të atyre që kanë filluar të na quajnë Muslim Country.

Ne jemi shqiptarë, jo muslimanë! Muslimani nuk ka komb, ka vetëm fe – është boshnjak! Ne nuk duhet ta pranojmë definicionin fetar, nuk duhet të sakrifikojmë kombin për islamin! Askush nuk i thotë Italisë, Gjermanisë apo Danimarkës, Christian Country. U thonë sipas emrit të kombit që ata përfaqësojnë, si vende e kombe! Kështu duhet të bëhet edhe me ne! Por duke mbrojtur islamin më shumë se kombin, duke e lënë eZanin të zëvendësojë himbnin tonë kombëtar, ne shqiptarët sikur, me ose pavetëdije, po i shërbejmë intereasve fetare, jo atyre kombëtare… Dhe mjerë Shqipëria, kur edhe intelektualët shqiptarë e bëjnë këtë! Prandaj “llapi” unë, se kemi humbur rrugën në oborr! Për interesat e kombit dhe të vendit tim, do të “llapi” e do të “lehi” gjithë jetën, pa pagesë…

Shqiptarët edhe sot vazhdojnë të humbin terren në Ballkan.

Shqiptarët e Maqedonisë Veriore vazhdojnë të asimilohen në turq, me ndihmën e pakursyer të hoxhallarëve!

Shqiptarët edhe sot vazhdojnë të humbin terren në Ballkan. Duke qenë se Shqipëria është një shtet ende i dobët, që vidhet e abuzohet nga politikanët tash 30 vjet, shqiptarët jashtë Shqipërisë nuk e shohin më si një vend atraktiv dhe intertesant e frymëzues për ta, dhe ata po mbijetojnë si t’u vijë, sidomos duke e humbur identitetin kombëtar dhe duke marrë një identitet fetar, i cili po na dëmton në vazhdimësi! E ne po sillemi si bullarë… /AÇ

Shqiptarët e Maqedonisë po asimilohen para hundëve tona në turko-arab, duke humbur kulturën shqiptare që nga gjuha, veshja dhe tradita.

Siç shihet edhe në keto fotografi fëmijët shqiptarë në një xhami në Tetovë, nuk mbajnë plisa simbolin shqiptar, por kapela arabe dhe vajzat e mitura veshje turko-arabe.

Ata që s’i asmilojnë përmes Islamit në turq, i detyrojnë që të shpërngulen përmes lehtësive, që u krijon “liberalizimi i vizave”, përderisa ky “liberalizim i vizave” vetëm sa i ngulitë edhe më shumë maqedonasit në vendin e vet, për të cilët politika maqedonase kujdeset për t’i punësuar e rehatuar gjithandej, pra për t’i mbajtur në Maqedoni, kurse shqiptarëve u jepet rruga, e kjo jo vetëm në Maqedoni, por edhe në Kosovë e Shqipëri e më gjerë!…

Kush po investon në dëm të interesave të shqiptarëve?

Receta Pa Komb

nga Saimir Lolja

Të nderuar lexues, miq dhe kolegë

Është kënaqësi me iu vu në dijeni librin për ju.

 Brendia e tij në shqip u botua në Tiranë në Shkurt 2018 dhe mund të gjendet Bibliotekën Kombëtare dhe libraritë e Tiranës, Rinasit, Elbasanit, Lushnjës, Prishtinës, si dhe tek www.bukinist.al.

Brendia e tij në anglisht u botua Prill 2018 dhe gjendet në libraritë e Amerikës së Veriut dhe rrjetet www.amazon.com, www.thebookdepository.com, www.barnesandnoble.com, etj.

Përmbajtja e librit ka një qëndisje të pazakontë që kërkon përvojën dhe dijen e gjithsecilit. Brendia e librit zbulon një fill e kuptim historik të pa ndeshur deri më tani. Megjithëse Shqipëria është që nga fillimi i shekullit XX në qendër të librit, përmbajtja e thurur është ndërshtetërore, rajonale, evropiane, botërore.

Mos me e lexuar këtë libër domethënë prapambetje. Me e lexuar këtë brendi domethënë lexuesi mendon në mënyrë të pavarur dhe libri nuk të shkitet më. Me e lexuar këtë libër domethënë të hapësh drynin evropian me çelësin shqiptar. Me e lexuar këtë brendi domethënë energji pozitive dhe lartësim për lexuesin. Në këtë libër ai që di shumë gjen vetveten dhe ai që di më pak do dijë më shumë. Me lexuar këtë libër domethënë me buzëqeshur kur dëgjohen apo lexohen shpjegime e rrëfime nga burime të tjera.

Maqedonët janë Shqiptar vendas

Saimir  A.Lolja 

(Prof. PhD, PEng, BSc, BEd, Wharton School EDP, OCT)

Gjithë rajoni i Maqedonisë, si pjesë e Gadishullit Ilirik, është Shqipëri, Iliri, Arbëri. Gjithë maqedonët janë shqiptarë maqedonë, domëthënë shqiptarë vendas. Nëse egziston përplasje në rajonin e Maqedonisë, ajo është midis vendasve maqedonë (shqiptarëve maqedonë) dhe sllavëve të ardhur përfshirë shërbëtorët dhe të gënjyerit e tyre; sepse 700 – (-300) = 1000…

Historikisht është e pamundur më qenë njëkohësisht edhe Maqedon edhe Sllav. Një maqedon i cili i përket vitit 300 p.e.s. ndahet me 1000 vjet nga një sllav i ardhur në vitin 700 e.s. Që domethënë se në rajonin e Maqedonisë ndodhen vendasit Shqiptarë Maqedonë (ose shkurt, Maqedonë) dhe popullsi e ardhur sllave, turke, rumune dhe roma. Bullgarët e kanë të pasaktë t’i mëtojnë Maqedonët (Shqiptarët Maqedonë) si “vëllezër”, sepse kurdoherë është e pamundur me qenë njëkohësisht edhe maqedon edhe sllav ngase 700 – (-300) = 1000.

– A do ishte zgjuarsi mos me kryer veprimin aritmetik 700 – (-300) = 1000 ?

– A është zgjuarsi me ia dhënë apo pranuar emërtimin Maqedon një sllavi dhe më pas me e dëgjuar veten ardhacak dhe popullatën sllave vendase?
– A nuk lexohet Lumi i Bardhë ose Bardhari “Vardar” në gjuhët e kishave ortodokse bizantine?
Ky lumë kalon nëpër Shkup, më pas në Maqedoninë lindore dhe vazhdon drejt jugut derisa derdhet në Detin Egje në të djathtë të Selanikut.
– A nuk e vërteton edhe kjo se gjuha shqipe ka qenë e shkruar shumë kohë para dyndjes së sllavëve në Europën juglindore?


Aleksandri i Madh (356 p.e.s – 323 p.e.s)

Perandoria romane lindore (ortodokse e krishtere, bizantine) dhe ajo osmane si vazhdim i saj i njihnin, i ndanin, përkufizonin, gruponin njerëzit sipas besimeve fetare. Njësitë fetare ishin njësi vet-administrimi në shërbim të perandorit bizantin dhe sulltanit të mëvonshëm. Edhe pas rrëzimit me luftë të perandorit bizantin nga hordhitë osmane, patriarkana kishtare ortodokse në Stamboll nuk e humbi vlerën e komisarit edhe nën sulltanin osman. Degët kishtare ortodokse, rrjeti i xhamijave të sulltanatit dhe degët kishtare katolike në varësi të Vatikanit ishin në garë për t’i marrë e rimarrë sa më shumë territor, toka, popullata njëra tjetrës. Rrjetet e kishave ortodokse bizantine u treguan shumë të afta në përhapjen e gjuhëve kishtare dhe mbulimin e gjuhëve natyrore tek popullatat që futnin në vathë. Për shembull, gjuha sllave zyrtare në Maqedoni i përket të folurës së Shkupit dhe ngjason më shumë me gjuhën bullgare se sa me atë serve. Veç investimit të hershëm bullgar që më 1893 në Organizatën e Brendshme Revolucionare Maqedone (VMRO, edhe sot) e cila kërkonte bashkim me Bullgarinë, ky ishte një shkak tjetër pse ushtria fashiste bullgare hyri pa pengesa në Maqedoni gjatë Luftës II Botërore.

Faqja e parë në përfitimin dhe tretjen e popullatave të reja ishte [dhe është] ndarja nga e shkuara e tyre, harrimi i saj dhe i vetvetes, harrimi dhe edukimi i urrejtjes ndaj lidhjeve apo përkatësive të shkuara shoqërore. Rreshti i parë për atë qëllim ishte vendosja e emrave të rinj, emrave fetarë apo ndryshimet e emrave. Fakti se emrat apo mbiemrat në Servi, Malsi, Kroaci mbarojnë më -iç ose -viç, në Maqedoni me -ovski ose -ski, në Greqi me -os, -is tregon se këto popuj nuk janë kombe por grupe shoqërore.

Në ngjashmëri, popullatat e besimit mosleman përmbajnë emra turk, osmanë, arabikë dhe fetarë islamikë. Sllavëve, e së pari servëve dhe rusëve në shpinë të tyre, iu interesonte [dhe iu intereson edhe] sot që shqiptarët e patretur nën kishat bizantine ortodokse të ishin islamikë në dukje dhe besim fetar, jo arbërorë, jo ilirë, jo shqiptarë, sepse ashtu ato shpërnguleshin (si ndodhte) më lehtë me forcë dhe në marrëveshje me Turqinë drejt Turqisë.
Për t’i vënë vulën atij rreshti të parë ndryshimi përdoreshin regjistrimet e popullatave.

Regjistrimi:

1. në Jugosllavinë Nr.1 u bë në vitin 1921,
2. në Jugoslavinë Nr. 2 u bë në vitin 1931 dhe
3. në Jugoslavinë Nr. 3 (Jugoslavia komuniste, e fundit) u bënë në vitet:

– 1948,

– 1953,

– 1961,

– 1971,

– 1981,

– 1991.

Në ato regjistrime, veç detyrimit të vendosjeve të prapashtesave -iç, -viç, -ov, -ski, -ovski në mbiemra, u përdor edhe një taktikë për të këputur lidhjen me lashtësinë arbërore të vendasve shqiptarë. Shqiptarëve iu kërkohej që zyrtarisht, në dokumenta, të mbanin si mbiemër të familjes emrin e gjyshit të fundit që nuk ishte gjallë. Emri i atij gjyshi zakonisht ishte emër fetar ose islamik ose ortodoks. Brezat e rinj në rritje dalëngadalë dhe pa dashje harronin trashëgiminë përtej dy brezave të vjetër dhe përfytyrimi tyre për vetveten, përkatësinë dhe kombin bëhej “i riu”.
Megjithatë, shqiptarët i mbijetuan planeve të shfarosjeve dhe shpërnguljeve fizike dhe mendore të tyre. Për shqiptarët, besimi fetar nuk është përcaktues i kombit apo i kufinjve shtetërorë. Dallgët luftarake dhe fetare që janë derdhur ndër shekuj në rajonin e Maqedonisë kanë ndikuar harrimin e vetvetes tek shqiptarët maqedonë (maqedonët), sidomos tek ato të besimit fetar të krishterë ortodoks. Megjithatë, ato tani po zgjohen dhe në rajonin e Maqedonisë gjithnjë e më shumë besimtarë të krishterë ortodoksë po dalin vetë në dukje si shqiptarë. Një rreze drite mbi to ndriçon shumë.
Prandaj gjithë rajoni i Maqedonisë, si pjesë e Gadishullit Ilirik, është Shqipëri, Iliri, Arbëri. Gjithë maqedonët janë shqiptarë maqedonë, domëthënë shqiptarë, vendas. Nëse egziston përplasje në rajonin e Maqedonisë, ajo është midis vendasve maqedonë (shqiptarëve maqedonë) dhe sllavëve të ardhur përfshirë shërbëtorët dhe të gënjyerit e tyre; sepse 700 – (-300) = 1000.

***
SHTOJCË :


Autori C.O.Müller, në volumin 1 të librit: “The history and antiquities of the Doric Race”, ka ardhur në përfundim se Maqedonët ishin Ilir ose Thrakas. Autori vjen në këtë përfundim duke i cituar edhe shkrimet e vjetra nga Herodoti. Ai edhe për epirotët thotë se është vështirë t’i dallosh nga ilirët (sepse janë të njejt) prandaj dhe grekët i quanin “barbarë” që do të thotë se ishin “jo-grekë”.

***

Në librin: “Ancient Greece: a political, social, and cultural history, – By Sarah B. Pomeroy” argumentohet fakti se, jo vetëm nëna e Aleksandrit ishte Ilirjan-Epirote, por edhe gjyshja e tij, e ëma e Filipit II ishte Ilirjane…

***
Një kopje e një gazete që shkruan mbi Maqedoninë dhe popullsinë e saj. Në fotografinë ilustruese duken qartë dy njerëz me veshje tradicionale shqiptare të cilët cilësohen si ‘tipa maqedonas’. Ky është edhe një fakt më shumë që dëshmon se maqedonasit e vërtetë janë shqiptarët e vërtetë qe nga antikiteti e mesjeta e gjer në shekullin XX’të…

Besa shqiptare, rregulli i artë dhe shpëtimi i hebrenjve

Prof.Saimir A. Lolja

Shqiptarët shpëtuan të paktën 3280 hebrenj gjatë holokaustit. Gjatë viteve 1933-1944, Shqipëria shpëtoi jo vetëm hebrenjtë vendas, por edhe të gjithë ata që mundën ta arrinin Shqipërinë nga vendet e tjera të Europës. Fakti është se në Shqipëri u shpëtuan të gjithë hebrenjtë dhe ata nuk u cenuan, nuk u dorëzuan, nuk u penguan të hynin; nuk pati ligj që kufizonte si numër futjen e tyre në Shqipëri.

Shpëtimi qe i plotë dhe vërtetohet edhe nga një fakt paralel: pas kapitullimit të ushtrisë italiane në shtator 1943, dhjetëra mijëra ushtarë italianë u fshehën në familjet shqiptare dhe u shpëtuan. Tërë popullata shqiptare, pavarësisht nga besimet fetare veproi drejtpërsëdrejti (shpëtuesi) dhe tërthorazi (p.sh. familjet fqinje) si një kulturë e bashkuar duke e kundërshtuar Holokaustin dhe shpëtuar tërë hebrenjtë ku ajo arrinte. As edhe një hebre ekziston i humbur për shkak të Holokaustit në Shqipëri. Njëkohësisht, ishin 14 hebrenj që ranë dëshmorë si pjesëtarë të njësive luftarake kundra-fashiste shqiptare ose u vranë nën zjarrin e luftës. Shqipëria ishte një arkë shpëtimi për hebrenjtë e përndjekur.

Gjurmët e shpëtimit gjenden në qytetet e fshatrat e Mitrovicës, Prishtinës, Gjilanit, Deçanit, Pejës, Gjakovës, Shkodrës, Krujës, Tiranës, Beratit, Kavajës, Durrësit, Elbasanit, Librazhdit, Korçës, Dibrës, Burrelit, Fierit, Lushnjës, Vlorës, Delvinës, Përmetit, Gjinokastrës, etj..

 Hebrenjtë drejtoheshin drejt Shqipërisë e tokave shqiptare, sepse e dinin se aty si nga populli ashtu edhe nga qeveria nuk kishte përndjekje të tyre, nuk kishte përbuzje fetare apo kombëtare, nuk kishte gjenocid ndaj kombeve të tjerë, se Shqipëria ishte strehë e sigurt. 

Ata e dinin se shqiptarët kishin besë, zbatonin këtë Rregull të Artë, se i hapnin derën mikut dhe kujtdo që ishte në nevojë dhe se hebrenjtë vendas jetonin si gjithë të tjerët. 

Sipas regjistrimit të popullatës në vitin 1931, Shqipëria qendrore kishte 204 hebrenj. Sipas dokumenteve, rajoni i Kosovës kishte 409 hebrenj vendas deri në pushtimin e ish-Jugosllavisë në prill 1941.

Ata hebrenj, bashkë me të tjerët që vinin nga ish-Jugosllavia dhe vendet e tjera dhe që u futën në Kosovë, shpëtuan duke u zhvendosur në Shqipërinë e brendshme me ndihmën e qeverisë dhe popullit shqiptar. 

Një listë prej të paktën 3280 hebrenjsh të shpëtuar nga shqiptarët deri në fund të Luftës II Botërore është dorëzuar në Yad Vashem. Në këtë numër nuk përfshihen hebrenjtë që hynë në Shqipëri me pasaporta jo të vërteta apo me emra të tjerë, ata që hynë fshehtas (p.sh. u fshehën në fshatrat pranë kufirit shtetëror), ata që nuk janë zbuluar akoma në dokumente të tjera, si dhe ata që nuk njihen me emër. 


Kjo e fundit është për t’u theksuar sepse është e zakonshme të shohësh lista në arkiva, të cilat kanë për një emër përbri numrin e njerëzve që e shoqëroi atë kryetar grupi ose familje, nën titullin “bashkë me familjen e tyre”. 

Institucioni Yad Vashem në Jeruzalem, deri më tani ka njohur zyrtarisht 69 shqiptarë si “Fisnikë të Kombeve” në shpëtimin e hebrenjve gjatë Holokaustit. 

Këta hebrenj të shpëtuar janë ata që i mbijetuan Holokaustit nëpërmjet ndihmës shqiptare, që u martuan, lindën e vazhduan rrjedhën e tyre të jetës në Shqipëri e vendet e tjera. Hebrenjtë që mbetën në Shqipëri pas mbarimit të Luftës II Botërore lanë gjurmë në fusha të ndryshme të jetës shqiptare dhe kujtohen me respekt.

Jahja Lluka : Lidhjet shpirtërore ndërmjet popullit shqiptar dhe popullit hebre janë unike

Akademik Prof.Jahja Lluka

Dita e Kujtesës, mbullja e kampit te Aushvicit

Lidhjet shpirtërore ndërmjet popullit shqiptar dhe popullit hebre janë unike

Në 27 janar 1945, u hapën dyert e kampit të përqëndrimit të Auschwitz, për ti treguar të gjithë botës tmerret e Holokaustit. Trupat e Armatës Ruse liruan pak nga të burgosurit që kishin mbetur gjallë, rreth 7000 njerëz. 

Për këtë arsye 27 janari është bërë Dita e Kujtesës, kushtuar viktimave të shumta të holokaustit. Por kampet e mëdha të përqendrimit ishin vetëm disa nga teatrot e famshme të tmerrit nazist, sepse dhuna ka vazhduar edhe nëpër rrugët e qyteteve të pushtuar nga nazistët.

 Asambleja e Përgjithshme e OKB¬së ka caktuar 27¬janarin, datën e çlirimit të kampit të Auschwitz¬it si “Ditën Ndërkombëtare të Holokaustit” në kujtim të Shoahut, në nderim të hebrenjve dhe miliona personave të tjerë të cilët u vranë nga nazistët gjatë luftës.

Në kampet e përqendrimit ju mor jeta në mënyrë tragjike rreth 6 milion hebrenjve.

 Lidhjet shpirtërore ndërmjet popullit shqiptar dhe popullit hebre janë unike, dhe këto lidhje duhet të ruhen sa të ekzistojë jeta mbi Tokë. 

Në historinë e njerëzimit shqiptarët nuk njihen për krime mizore ndaj popujve të tjerë, nuk njihen raste që në natyrën e popullit tonë të ushqehet urrejtja ndaj tjetrit.

 Me gjithë pushtimet e jashtme, me gjithë kanosjen e rrezikut apo të mos ekzistencës tonë, ne arritëm të mbijetojmë. 

Por jo vetëm për vete, duke njohur rrezikun e zhdukjes popullishqiptarë mbetet i vetmi në Evropë që i hapi derën një populli të largët por me histori të ngjashme me shqiptarëtsiq ishin edhe populli hebre. 

Ende nuk dihetsaktë sa hebrej kaluan këtej, në këtë kontekst nuk janë të rëndësishme shifrat sa i rëndësishem mbetet qëllimi madhor, qoftë dhe vetëm një hebre të kishte ardhur këtu.

Fakti që ekzistonte gadishmeria për ta ndihmuar, për mos ta dorëzuar, tregon në vetvete veprën hyjnore të popullit tonë. 

Qytetërimi nuk mund të ekzistojë pa humanizëm, dhe kush tregoi humanizëm më të lartë se shqiptarët 83 në Evropë përgjatë kësaj periudhe, kur ligjet djallëzore morën frymë dhe po shfaqeshin pa drojë.

 Me gjithë rrezikun e tyre, fshatra e qytete në Kosovë që nga Mitrovica, Prishtina, Peja, Gjakova, Deçani, Gjilani etj., pranuan dhe strehuan qindra hebrej duke mos i dorëzuar në asnjë mënyrë tek armiku. Ka shumë histori se si familjet shqiptare në Kosovë i pranuan hebrejtë mes familjesh.

Shqiptarët nuk dinin çdo të thotë të jesh antisemit sepse ata kur i takonin hebrenjët, së pari shihnin njeriun, pastaj mikun, duke i respektuar njësojsi njerëzit e gjakut, mos edhe më shumë. 

Edhe pse këto familje shqiptare i takonin besimit mysliman, dhe dihet botërisht urrejtja e popujve mysliman të Lindjes ndaj hebrejve dhe fesë së tyre. 

Për shqiptarët ka një Zot dhe një Besë dhe kjo ndikoi që hebrejtë e gjetën tokën e premtuar, gjetën sofrën që i priti tek familjët shqiptare. 

Madje, lidhja e tyre u forcua sa shumë raste që familjët shqiptare myslimane i pagëzuan fëmijët me emra hebre shkaku i respektit dhe dashurisë që treguan për hebrejtë, në kohën kur antisemitizmi ishte ligj në shumë qendra evropiane. 

Dhe, jo vetëm në Kosovë dhe jo vetëm tek shqiptarët e fesë islame, por në gjithë trojet shqiptare, në famlijet shqiptare të ritit katolik dhe ritit ortodoks, kudo që erdhën hebrejtë ndër shqiptarë gjetën ngrohtësinë, njerëzinë, njohën “Besën” dhe nuk ekziston asnjë rast i vetëm që një herbe të jetë dorëzuar nga dora shqiptare.

 Kjo lidhje që u krijua mes shqiptarëve dhe hebrejve duhet ruajtur, historitë e qindra familjeve që u vllazëruan mes vete.

 Duhet të jenë shembull për mbarë botën, duhet të jenë sinjalsë çdo të thotë të tregohesh njeri dhe t’i shtrish dorën dikujt kur ka nevojë. Institucioni “Yad Vashem” në Jeruzalem, deri më tani ka njohur zyrtarisht 69 shqiptarë si “Fisnikë të Kombeve” në shpëtimin e hebrenjve gjatë Holokaustit.

OPINIONE: Kryeministri Rama ecën në gjurmët e Enver Hoxhës

Shkruan  :Akademik Prof.Dr.Eshref Ymeri, Ph.D.

I dashur Profesor Flori,

Ju lutem, më lejoni që Juve, si Drejtor për Marrëdhëniet me Publikun i Akademisë Shqiptaro-Amerikane të Arteve dhe të Shkencave dhe si Moderator i Portalit të Nderuar “Agjencioni Floripress”, t’Ju drejtohem me reagimin e mëposhtëm publik ndaj bashkëpunimit të kryeministrit Rama me kriminelin Aleksandër Vuçiç, në dëm të interesave mbarëkombëtare në tërësi dhe të interesave të Republikës së Kosovës në veçanti.


Nisma e Aleksandër Vuçiçit, armikut të betuar të popullit shqiptar të Kosovës, për themelimin e minishengenit ballkanik, ka si qëllim rikrijimin e Jugosllavisë së re, me synimin djallëzor për përfshirjen në të të Shqipërisë Londineze dhe për zbehjen ca nga ca të pavarësisë së Kosovës, deri në shuarjen e saj. Në nismën e Vuçiçit sigurisht që nuk ka asgjë për t’u habitur. Ai, si përfaqësues i shovinizmit sllav në Ballkan dhe si argat i bindur i shovinizmit rusomadh, armikut tradicionalisht të betuar të kombit shqiptar, kërkon ta përfshijë Shqipërinë në vathën neojugosllave, duke ringjallur orekset e paraardhësve të tij shovinistë të periudhës para fillimit të Luftës së Parë Botërore, kur Beogradi kërkonte të siguronte një dalje në Adriatik nëpërmjet portit të Durrësit, përmes linjës hekurudhore Beograd-Durrës.

Kryeministri Rama do të bënte mirë të lexonte librin “Shtëpia e Verdhë”, me autor Prof.dr. Flori Bruqin, akademik, në të cilin zbulohet lakuriq figura e kriminelit Aleksandër Vuçiç në qëndrimin ndaj Kosovës.


Pra, synimet shoviniste të Vuçiçit jan fare të qarta. Por e habitshme është se si ka mundësi që nismës së Vuçiçit t’i bashkohet kryeministri Rama? Përgjigjja është e thjeshtë fare: kryeministri Rama është kreu i majtizmit në Shqipëri, majtizëm, i cili është trashëgimtar i drejtpërdrejtë i veprës tradhtare të Enver Hoxhës në marrëdhëniet me serbosllavizmin. Ishte pikërisht Enver Hoxha ai, i cili, nga hiç njeri, u peshkua me kohë e me vakt nga shërbimi sekret serb për t’u vënë në krye të Shqipërisë për interesat shoviniste të serbosllavizmit, me objektiv shndërrimin përfundimtar të saj në koloni të Serbisë, në kuadrin e republikës së shtatë, dhe për mbjelljen e farës së përçarjes tragjike ndërshqiptare. Si shërbëtor besnik i serbosllavizmit, Enver Hoxha nuk kishte absolutisht besim në energjitë krijuese të popullit shqiptar për rimëkëmbjen e vendit pas përfundimit të luftës. Prandaj ekzistencën e Republikës së Shqipërisë ai e shikonte të pamundur jashtë ombrellës shoviniste jugosllave. Në plenumin e Beratit të vitit 1944, emisari jugollav Velimir Stojniçi, i cili na paskej marrë në dorë frenat e të zotit të shtëpisë në një Shqipëri pa zot, deklaroi:

“Shqipëria jo që nuk e rrit dot ekonominë e saj, por as e zhvillon dot atë sepse imperializmi do ta gëlltiste;… e vetmja zgjidhje e saj është të bashkohet në një konferderatë me Jugosllavinë…”

Tre vjet më vonë dhe pikërisht më 15 dhjetor 1947, Enver Hoxha, i mbrujtur mirë tashmë me kolaboracionizmin tradhtar me shovinizmin jugosllav, në mbledhjen e Byrosë Politike del me këtë deklaratë publike, duke vazhduar poshtërimin e vendit të vet, sipas shembullit të Velimir Stojniçit tre vjet më parë:

“Duhet ta fitojmë kohën e humbur e të bëjmë sa më shpejt bashkimin DE FACTO të Shqipërisë me Jugosllavinë në të gjitha fushat (parti, ekonomi, ushtri, etj.), se Shqipëria nuk mund të qëndrojë si shtet i pavarur dhe aq më pak të ndërtojë socializmin pa u bashkuar me Jugosllavinë…”.

Nuk besoj se kishte fyerje më të rëndë dhe poshtërim më të madh se ky që tradhtari Enver Hoxha i bënte popullit shqiptar.


Po çfarë po bën kryeministri Rama, si pasardhës i Enver Hoxhës në krye të qeverisë majtiste? Në marrëveshje të plotë me Vuçiçin, po kërkon ta futë vendin tonë në minishengenin neojugosllav. Dhe nuk i bën përshtypje absolutisht fakti që pikërisht Vuçiçi është ai shovinist me damkë, i cili, në bashkëpunim të ngushtë me të tillë kryeshovinistë, si Shesheli dhe Nikoliçi, në fund të viteve ’90 patën hartuar Platformën për spastrimin etnik të Kosovës përmes masakrimit të njerëzve, vrasjeve masive, shpërnguljeve me dhumë dhe shkatërrimeve tërësore të vendbanimeve të popullsisë dhe të ekonomisë së saj.

Në reagimin e vet ndaj nismës vuçiçoramiane për krijimin e minishengenit ballkanik, akademiku prof.dr. Dibran Fylli, reagim që ai e ka përcjellë me titullin “Ai që nuk e njeh dhe ndien tragjedinë e kombit të vet, është argati më i keq i më të keqes”, të botuar në Portalin e nderuar “Agjencioni Floripress” të datës 22 dhjetor 2019, ka folur me gjuhën e fakteve dhe ka renditur një për një të gjitha krimet që shteti kriminal i Vuçiçit ka kryer në Kosovë në fundin e viteve ’90. Por kryeministrit Rama, çuditërisht, gjithë ato krime nuk i bëjnë përshtypje absolutisht. Madje s’e ka për gjë të ulet dhe të bisedojë shtruar me kriminelin Vuçiç dhe të bëhet mbështetje e fuqishme e tij për krijimin e minishengenit ballkanik.

Kryministri Rama është kryetar i një partie që është trashëgimtare e Partisë së Punës, e cila, më 12 qershor 1991, thjesht ndërroi emrin në Parti Socialiste, trashëgimtare e asaj partie, që e sundoi popullin shqiptar në mënyrën më të egër, çka s’ishte parë ndonjëherë në historinë e kombit shqiptar, e asaj partie, e cila qëndroi gatitu para një krimineli me damkë, si Enver Hoxha, duke soditur me qetësi krimet e tij të përbindshme kundër të ashtuquajturve armiq të klasës. Por partia e kryeministrit Rama, megjithëse kanë kaluar më shumë se 18 vjet që kur la emërtimin Parti e Punës dhe, me të njëjtën anëtarësi, mori emërtimin Parti Socialiste, as që e shkoi ndonjëherë nëpër mend që, si pasardhëse e partisë mëmë, të dilte me një pendesë publike dhe t’i kërkonte ndjesë popullit shqiptar për gjithë ato krime që ajo partia mëmë kreu kundër tij për gjysmë shekulli.


Në vitin 1992, Rama pati deklaruar:


Për sa kohë PS nuk ka bërë denoncimin e plotë të origjinës dhe historisë së saj, ajo s’ mund ta ketë të drejtën për të qenë një parti e ligjshme”. (Edi Rama dhe Ardian Klosi, “Refleksione“, Shtëpia botuese “Albania”, Tiranë 1992, f. 184).

Kur u bë kryetar i Partisë Socialiste në vitin 2005, Rama “harroi” çfarë kishte deklaruar në vitin 1992. Pra, nuk e bëri “denoncimin e plotë të origjinës dhe historisë së saj”. Për pasojë, ai është kryetar i një partie të paligjshme.

Kësisoj, duke mos dënuar krimet e Partisë së Punës, si paraardhëse e Partisë Socialiste, kryeministri Rama s’e ka për gjë t’i kalojë në heshtje edhe krimet e shovinizmit serb në Kosovë dhe personalisht të kriminelit Vuçiç. Kjo është edhe arsyeja që kryeministri Rama s’e ka për gjë të shkojë me kriminelin Vuçiç në Novi Sad, në Ohër dhe ta presë me nderime në Durrës. Kjo është edhe arsyeja që kryeministri Rama, si kryeministër i shtetit amë, nuk iu drejtua kurrë zyrtarisht Beogradit me kërkesën e vendosur për dënimin e krimeve që pati kryer në Kosovë Millosheviçi, në bashkëpunim të ngushtë me Arkanin, Sheshelin, Vuçiçin, Nikoliçin etj., për të kërkuar ndjesë publike para opinionit ndërkombëtar dhe për të dëmshpërblyer të gjitha shkatërrimet e ekonomisë kosovare.

Me qëndrimin prej ortaku të Vuçiçit, në përpjekjet për jetësimin e minishengenit ballkanik, kryeministri Rama ka fituar urrejtjen e shumicës dërrmuese të popullit shqiptar të Kosovës. Për më tepër, Rama kërkon t’i japë leksione Kosovës se si duhet të sillet ndaj shovinizmit serbokriminal dhe të mos pranojë këshillat e Albin Kurtit për të hequr dorë nga bashkëpunimi me kriminelin Vuçiç, në dëm të interesave jetësore të Kosovës.


Në këtë periudhë, kur nuk po krijohet ende qeveria e re e Kosovës, megjithëse kanë kaluar më shumë se dy muaj e gjysmë pas zgjedhjeve të 06 tetorit, kryeministri Rama, si përfaqësues i shteti amë, duhej të ndodhej më afër se kurrë me Prishtinën. Por, me sa duket, “kontributet” e nëndheshme të Beogradit për moszyrtarizimin e përbërjes së qeverisë së re të Kosovës, duhet të jenë kolosale. Dhe pse të mos lindë dyshimi, që ato “kontribute” jepen edhe në bashkëpunim të ngushtë me kryeministrin Rama, me qëllim që presidenti i nesërm i Kosovës të jetë pikërisht Isa Mustafa, bashkëpunëtori i ngushtë i kryetradhtarit Hashim Thaçi, argatit tradicional të Beogradit. Ishin pikërisht Hashim Thaçi dhe Isa Mustafa ata që bashkëpunuan ngushtë me njëri-tjetrin për t’i bërë lëshime pas lëshimesh Beogradit, duke filluar nga 19 prilli i vitit 2013, pa e ngritur zërin as edhe një herë të vetme për kompensimin e shkatërrimeve kolosale që Serbia pati kryer në Kosovë.

Kryeministri Rama po hesht për këtë zvarritje të qëllimshme të krijimit të qeverisë së re të Kosovës, në vend që të shkonte në Prishtinë dhe, si vëllai me vëllanë, të bisedonte shtruar me krerët e Vetëvendosjes dhe të Lidhjes Demokratike të Kosovës dhe t’u rekomandonte atyre që e mira e të mirave do të ishte që presidente e ardhshme e Kosovës të jetë pikërisht Vjosa Osmani.

A duhet menduar se Rama nuk shkon në Prishtinë se nuk e ka për zemër? Mos vallë kjo është edhe arsyeja që ai vendosi në Kukës taksën për Rrugën e Kombit? Ajo taksë ka për qëllim pikërisht zhvatjen e vlerave monetare nga kosovarët që vijnë në atdheun amë. Prandaj kishte shumë të drejtë Albin Kurti kur deklaroi ca kohë më parë:

“Unë vij te Kastrioti, jo te Kastrati”.

Por ajo që të çudit edhe më shumë, është heshtja e mbarë opinionit publik në Tiranë, heshtja e të ashtuquajturës shoqëri e paqenë civile, heshtja e rinisë dhe e inteligjencies universitare për bashkëpunimin e ngushtë të kryeministrit Rama me kriminelin Vuçiç. Domosdo që do të heshtin se individualizmi dhe përçarja ndërshqiptare kanë traditë shumë të lashtë në historinë tonë kombëtare. Por edhe më skandaloze është heshtja e opozitës, me në krye Lulzim Bashën. Me sa duket, opozita e Bashës ka rënë në bark para kryeministrit Rama, i cili, si dikur Enver Hoxha, është dashuruar keq me pushtetin që prej shtatorit të vitit 2013. Ngjarjet e muajve të fundit dëshmojnë më së miri se në Shqipëri nuk ka opozitë burrërore, sepse lidhjet e nëndheshme të Lulzim Bashës me Edi Ramën janë “salduar’ përfundimisht në takimin e fshehtë disaorësh natën e shtatëmbëdhjetë duke u gdhirë tetëmbëdhjetë prilli i vitit 2017. Dhe gjasat tregojnë se opozita e Bashës do të shkojë në zgjedhjet e vitit 2021, me kryeministër Ramën, paçka se pas daljes së opozitës nga parlamenti, ai ka pasë lëshuar deklarata sa e sa herë nëpër mitingjet e protestave se nuk shkohet në zgjedhje me Ramën kryeministër, deklarata këto që rezultuan flluska sapuni.