Bill William Gates dhe Covid 19.

 Bill Gates (William (Bill) H. Gates) është pronari edhe kryearkitekti software-i i firmës së njohur Microsoft e cila bënë xhiro rreth 36.84 miliard dollar Amerikan në vit edhe ka 128,000 punëtorë të shpërndarë në 85 vënde të ndryshme në botë.

I lindur më 28 Tetor 1955, Gates u rrit ne Siatëll të ShBA-ve bashkë me dy motrat e tij. I ati, William H. Gates Sr., ishte avokat ne Siatëll ndërsa e ëma, Mary Gates, ishte nje mësuese dhe drejtoreshe e United Way International.

Gates ndoqi shkollë fillore publike dhe më vone vajti në shkollën private Lakeside School. Atje ju krijua pasioni për software dhe filloi te programonte kompjutera që në moshën 13-vjeçare.

Në 1973 Gates filloi studimet në Universitetin e Harvard-it. Gjate kohës në Harvard ai krijoi një version të gjuhës së programimit BASIC për mikrokompjuterin e parë - MITS Altair.

Në moshë rinore Gates e la Harvard-in që ti përkushtohej Microsoft-it, një kompani që ai e kishte ndërtuar në 1975 bashkë me mikun e tij të fëmijërisë Paul Allen. Duke u drejtuar nga besimi se kompjuteri do të ishte një "vegël" e nevojshme në çdo zyre edhe shtëpi, ata filluan të krijojne software për kompjutera personal. Vizioni i Gates për kompjuterat personal ka qënë baza e suksesit të Microsoft-it edhe të industris së software-it në përgjithesi.

Nën drejtimin e Gates, misioni i Microsoft-it ka qënë që vazhdimisht të advancojë dhe te përmirësoj teknologjin e software-it edhe ta bëj më të lehtë, të lirë dhe të kënaqshme përdorimin e kompjuterave nga njerëzit. Kompania investon rreth 6 milion dollar Amerikan në vit për kërkim edhe rindërtim.

Në 1999 Gates shkruajti librin Business @ the Speed of Thought, që tregon si teknologjia e kompjuterave mund të zgjidhë probleme biznesi në mënyra të rreja. Libri ishte publikuar në 25 gjuhë edhe shitet në më shumë se 60 shtete te botës edhe ka qënë libri më i shitur (best seller) në Nju Jork për 7 javë me rradhë. Gates ka dhurruar fitimet nga shitja e librave të tijë në organizata jo fitim prurëse që përdorin teknologjinë për edukim.

Gates është tashmë njëriu i dytë më i pasur në botë, gjithashtu është një filantropist. Ai bashkë me gruan e tij Melinda kanë krijuar fondacionin "Bill and Melinda Gates" që menaxhon më shumë se 27 miliardë dollar Amerikan për të ndihmuar iniciativa filantropike në fushën e shëndetesisë edhe edukimit në mbarë botën.

Gates u martua më 1 Janar 1994 me Melinda French Gates. Ata kanë tre femije. Gates ka pasion leximin dhe i pëlqen të luaj golf.

ANTISHQIPTARIN E REGJUR E LARGUAN NGA SHTËPIA E BARDHË

 

SHKRUAN AKADEMIK PROF.DR.ESHREF YMERI

 

Në personin e miliarderit Donald Tramp, teleshikuesit kanë pasë njohur sipërmarrësin kryesisht në sferën e pasurive të paluajtshme, si edhe në rolin e drejtuesit të emisioneve televizive, sidomos të atyre me programe argëtuese. Në një sërë filmash dhe teleserialesh, ai ka pasë luajtur role episodike. Prej vitit 1996 deri në vitin 2015, Trampi ka qenë pronar i konkursit ”Miss Universi”. Ambiciet e tij për postin e presidentit kanë pasë nisur pas zgjedhjeve të vitit 1988. Por vetëm në tetorin e vitit 1999 e pati deklaruar veten si kandidat të mundshëm të Partisë së Reformave (më 14 shkurt të vitit 2000 hoqi dorë nga kandidimi), një parti kjo, të cilën, në vitin 1995, e pati themeluar Ros Pero (Ross Perot - 1930-2010), biznesmen, filantropist, politikan konservator, kandidat i pavarur për postin e presidentit në zgjedhjet e vitit 1992 dhe 1996.

Më 16 gusht të vitit 2015, Trampi deklaroi se po hynte në garë për postin e presidentit në zgjedhjet e nëntorit të vitit 2016. Asokohe, kur pata ndjekur disa nga emisionet e lartpërmendura televizive, Trampi nuk më pati lënë përshtypje të mira, sepse jo rrallëherë nuk mbante qëndrim serioz ndaj atyre që intervistonte. Por për dyshimet e mia për mosseriozitetin e tij, u binda më vonë, pasi kishte shpallur kandidaturën për president

Gazetarja e mediaportalit ndërkombëtar “BuzzFeed”, Miriam Elder, më 18 dhjetor 2015, aty pati botuar artikullin me titull “Kjo është arsyeja e vërtetë se pse Putini e ka qejf Donald Trampin”.

Sipas gazetares, Putini dhe Trampi kanë ngjashmëri: të dy duken si “máço” (nga spanjishtja “macho”, që do të thotë “mashkull”, në kuptimin “burrë agresiv, i pushtuar së tepërmi nga josha seksuale) dhe janë të prirur për stil autoritarist në ushtrimin e pushtetit. Ajo nënvizon:

“Trampi, ky tip i kuturisur, ky ksenofob, ky lojtar cirku, në retorikën e vet ka arritur deri atje, saqë ka nxjerrë nga goja të tilla deklarata absurde, të cilat e kanë bërë Vashingtonin  objekt talljesh në të gjithë botën. Dhe kjo klounadë vazhdon çdo javë. Të gjithë rrinë e hedhin fall se në çfarë katastrofe do të na çojë një gjë e tillë. Ende nuk kanë arritur t’i bien në të, ndërkohë që Putinit ia ka prerë mendja: nga kaosi në Shtetet e Bashkuara të Amerikës duhet nxjerrë përfitim politik. Agai i Kremlinit e përkrah Trampin për të vetmen arsye se Trampi paraqet kërcënim për vetë Shtetet e Bashkuara të Amerikës”.

Një javë pas leximit të këtij informacioni, në një tjetër portal, u njoha me një deklaratë të Trampit, krejtësisht antishqiptare. Por për përmbajtjen e saj do të bëj fjalë pak më poshtë.

Kishte disa muaj që po vazhdonte fushata elektorale dhe, më në fund, pasi Trampi i kishte lënë pas të gjithë rivalët gjatë garës, partia republikane, më 16 maj 2016, e shpalli të vetmin kandidat për president, çka u aprovua në kongresin e asaj partie që i zhvilloi punimet më 18-21 qershor. Është për t’u theksuar se Trampi ishte i pari president që kishte fituar më pak vota se rivalja e ti Hilari Klinton (Hillary Clinton - 1947), por postin e presidentit ai e mori me votat e kolegjit zgjedhor, ku kishte fituar 306 vota (56,88%).

Nuk më takon mua të flas për Trampin se si e ka drejtuar vendin me mënyrën e qeverisjes gjatë katër vjetëve të mandatit të tij dhe nëse republikanët, me Trampin, bënë një eksperiment të suksesshshëm apo të dështuar. Kjo është një zeje që e ushtrojnë analistët, opinionistët dhe publicistët amerikanë. Por nëse Trampi e ka ngritur apo e ka ulur autoritetin e Shteteve të Bashkuara në sytë e opinionit publik ndërkombëtar, po mundohem të them dy fjalë, duke përfshirë edhe qëndrimin e tij ndaj shqiptarëve.

Së pari, Si president i një vendi të madh dhe me autoritet në botë, Trampi, çuditërisht, u ngrit e shkoi, nga Vashingtoni në Singapor, për të takuar, pothuajse në derën e shtëpisë, diktatorin e Koresë së Veriut, për t’i mbushur mendjen të hiqte dorë nga armët bërthamore, udhëtim që përfundoi me një vërë në ujë: sipas informacioneve më të fundit, Koreja e Veriut, gjatë një parade ushtarake në Phenjan më 15 janar 2021, zbuloi një lloj të ri të raketës balistike, që lëshohet nga nëndetësja, ndërkohë që diktatori Kim i cilësoi Shtetet e Bashkuara si “armikun më të madh” të vendit të tij.

Së dyti, u ngrit e shkoi në kufirin e dy Koreve, për të “pajtuar” kryediktatorin e Veriut me presidentin e Jugut, pra, shkoi në shtëpinë e tyre dhe vizita i doli huq.

Së treti, pranoi të takohej me Putinin, “në derën e shtëpisë” së këtij të fundit, në Helsinki, ku u përqafua ngrohtësisht me neocarin rus. Para atij takimi, që u zhvillua më 16 korrik 2018, Trampi pati deklaruar se takimi i tij me Putinin do të ishte pjesa më e lehtë e udhëtimit të tij në Evropë. Por pas kësaj deklarate, reagoi ashpër senatori republikan Xhef Fleik (Jeff Flake), i cili tha:

“Presidenti rus është një njeri i shkolluar në tradhti dhe spiunim. Ai i burgos dhe i vret kundërshtarët e tij, kryeson një shtet mafioz dhe është armik i demokracisë. Përse takimi me Putinin do të ishte më i lehtë se takimi me aleatët?” (Citohet sipas: Valona Tela. “Putini është armik i Amerikës”. Faqja e internetit “Evropa e Lirë”. 13 korrik 2018).

Me këto takime, Trampi pati braktisur traditën dinjitoze të presidentëve paraardhës, të cilët, në takimet me udhëheqës të huaj jashtë territorit amerikan, respektonin parimin e baraslargësisë. Kështu, Bushi, i Madhi, qe takuar me Gorbaçovin në Maltë, kurse Regani, po me Gorbaçovin, qe takuar në Islandë.

Gjatë fushatës zgjedhore të Trampit për mandatin e dytë, ra në sy diçka shumë e çuditshme: për herë të parë në historinë e fushatave zgjedhore në Shtetet e Bashkuara, duke filluar nga zgjedhjet e para në vitin 1790, u dëgjua shprehja “vjedhje votash”, një dukuri karakteristike kjo për vende diktatoriale dhe ish-komuniste. Shembullin më domethënës për vjedhje votash e ka dhënë Putini, kur, për herë të parë, mori postin e presidentit në zgjedhjet e 26 marsit të vitit 2000. Asokohe, një gazetar i njohur në Tiranë më pati dhënë të lexoja një kopje të një gazete ruse me titull “The Moscow Times”, në të cilën përshkruhej mënyra e vjedhjes së votave nga taborret e Putinit, e cila ishte e pamundur të zbulohej.

Këtu do të mjaftohem të  ndalem edhe në disa fakte që vërtetojnë se ajo çka shkruante pesë vjet më parë gazetarja e lartpërmendur Miliam Elder për marrëdhëniet e Trampit me Putinin, kishte tërhequr edhe vëmendjen e gazetarëve të tjerë që në vitin 2016, deri edhe një vit apo disa muaj para përfundimit të mandatit të tij.

Një gazetar dhe shkrimtar anglez shkruan:

“Në dhjetor, disa muaj para se Trampi të propozohej nga partia republikane si kandidat për president, Putini e pati quajtur “njeri të ndritur, të talentuar, pa as dyshimin më të vogël”… Trampi, nga ana e vet, u shpreh për Putinin me simpati, duke e quajtur “udhëheqës të fortë”, me të cilin do të dëshironte të kishte marrëdhënie shumë të mira… Mjetet ruse të informimit masiv janë kryesisht në mbështetje të Trampit, i cili, në financimin e bizneseve të veta me pasuri të paluajtshme, tradicionalisht, vazhdon t’i var shpresat te paratë ruse” (Citohet sipas: Julian Borger. “Nuk ka dyshim që Putini përkrah Trampin”. Faqja e internetit e gazetës “The Guardian”. 26 korrik 2016).

          Autori i një analize gjatë fushatës së Trampit, pati tërhequr vëmendjen për një deklaratë të tij. Ai shkruan:

“Deklarata e Trampit, sipas të cilit do të ishte më mirë që diktatorët gjakatarë, si Sadam Huseini, Moamar Kadafi dhe Bashar Al Asadi të mbeteshin në pushtet, ndryshon kaq shumë nga politika e sotme e Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe përputhet plotësisht me pikëpamjet e Putinit, saqë jehona e saj në mjetet ruse të informimit masiv vlerësohej si detyrë e dorës së parë”. (Citohet sipas: Rob Garver. “Kjo është arsyeja pse Putini dëshiron që Trampi të jetë në Zyrën Ovale”. Faqja e internetit “yahoo!news”. 27 korrik 2016).

Gazetari i gazetës angleze “Financial Times” Eduard Lus (Edward Luce), në numrin e datës 17 janar 2019, pati botuar një artikull, me titull  “E vërteta e pakëndshme për përqafimet e Trampit me ariun rus”. Aty ai shkruan:

          “Donald Trampi sillet në një mënyrë të tillë, sikur i detyrohet diçka Vladimir Putinit”, dhe shtron pyetjen:

          “A do të kishin votuar senatorët republikanë për heqjen e sanksioneve kundër kompanive të oligarkut rus Oleg Deripaski, sikur president i Shteteve të Bashkuara të Amerikës të kishte qenë dikush tjetër? Jo”.

Në revistën javore amerikane“Newsweek” të datës 16 dhjetor 2019, gazetarja Melissa Lemieux shkruante:

“Media shtetërore ruse e quan Trampin “agjent” të Moskës, duke  rekomanduar me shaka se do t’i duhet të arratiset nga vendi, pasi të lërë Zyrën Ovale”.

Reporteri amerikan Tim Uiner (Tim Weiner), autor i librit  më të ri “Marrëzia dhe Lavdia: Amerika, Rusia dhe Lufta Politike, 1945-2020, në një artikull me titull “Një pyetje pa përgjigje e ditëve tona: A është Trampi agjent i Rusisë?”, të botuar në gazetën “Washington Post” të datës 21 shtator 2020, shkruan:

 “Bizneset e Trampit janë plot me para të pista të Rusisë”.

Dhe më poshtë vazhdon:

“Agjentët e kundërzbulimit të Byrosë Federale të Hetimeve i shtronin vetes pyetjen: cila qe arsyeja që Trampi pati ftuar ambasadorin rus dhe ministrin e jashtëm rus në Zyrën Ovale të nesërmen e ditës kur i pati hequr një vërejtje të rëndë Drejtorit të Byrosë Federale të Hetimeve Xheims B. Komei (James B. Comey) dhe u mburr për një gjë të tillë? Trampi u tha atyre në intimitet:

“E shkarkova kreun e Byrosë Federale të Hetimeve se kam pasur shumë presione për shkak të Rusisë””.

Këto qëndrime të Trampit, në këndvështrimin tim, e kanë ulur së tepërmi autoritetin e Shteteve të Bashkuara në sytë e opinionit publik ndërkombëtar. Jo më kot, në internet, dikush e pati vënë veten në rolin e Trampit në një koment shakatar, si ato që shfaqen dhe zhduken nga ekrani i  kompjuterit si me magji, si ky në vijim:

“Thanks to big Serbian community in the USA, I will win this elections! I have to give thanks to Serbian president @avucic for making this favor to me. As promised I will give back you Kosovo. And if you want a part of Croatia! I can’t touch Slovenia because of my wife. Sorry” (Falënderime komunitetit të madh serb në SHBA, unë do t’i fitoj këto zgjedhje. Më duhet të falënderoj presidentin serb Vuçiç për nderin që më ka bërë. Siç kam premtuar, do t’jua kthej Kosovën. Dhe, nëse dëshironi, edhe një pjesë të Kroacisë. Por Slloveninë nuk mund ta prek për shkak të sime shoqeje. Të më falni).

Analisti Alon Ben-Meir është profesor i Qendrës së Studimeve Globale të Universitetit të Nju Jorkut, ekspert për çështjet e Lindjes së Mesme. Në njërën nga analizat e veta, Shtëpinë e Bardhë nën qeverisjen e presidentit Tramp, ai e ka etiketuar “Shtëpia e Gënjeshtrave” (Citohet sipas: Alon Ben-Meir. “Vizita e Kasapit të Ankarasë në Shtëpinë e Gënjeshtrave”. Faqja e internetit “trojetshqiptare.net”. 08 nëntor 2019).

Historianit izraelit Yuval Noah Harar, profesor i Universitetit Hebraik në Jerusalem, i pati marrë një intervistë gazeta italiane“La Repubblica”. Në atë intervistë atij i është drejtuar edhe një pyetje, në të cilën është vënë theksi se Amerika, për momentin, as nuk po përpiqet të ofrojë një lidership global. Historiani pati dhënë përgjigjen në vijim:

“… gërryerja e besimit tek Amerika gjatë katër viteve të fundit ka qenë kaq e thellë, saqë rikthimi i këtij besimi nuk do të jetë as i thjeshtë dhe as i shpejtë” (Citohet sipas: “Profecia’ e historianit izraelit: Furtuna e koronavirusit do të kalojë, por…”. Faqja e internetit “Lapsi.al”. 15 prill 2020.

Prandaj Profesori i historisë në Universitetin e Prinstonit (Princeton University) Harold Xheims ((Harold James), shkruan:

“… Nën drejtimin e presidentit Donald Trump, Amerika është bërë një turp ndërkombëtar“ (Citohet sipas: Harold Xheims “Amerika si Bashkimi Sovjetik”. Faqja e internetit “Reporter.al”. 02 korrik 2020).

Kryetarja e Komitetit të Helsinkit në Serbi, Sonja Biserko, në gazetën “Bota Sot“ të datës 06 korrik 2020, duke pasur parasysh zgjedhjen e Trampit president në nëntor të vitit 2016, nëpërmjet pyetjes në vijim, nxjerr në pah ngazëllimin e serbëve për Trampin:

“A ju kujtohet posteri i madh “Trampe Srbine” (Tramp, o serb), kur ishte zgjedhur presidenti i tanishëm amerikan?”.

          Këto marrëdhënie të ngrohta të Trampit me Putinin, domosdo që do të refletoheshin në mënyrë të padiskutueshme në qëndrimin e tij antishqiptar në raport me Republikën e Kosovës. Sepse dihet që Rusia cariste dhe Rusia neocariste putiniane ka qenë, është dhe do të vazhdojë të mbetet armike e betuar e kombit shqiptar [Këtë qëndrim të saj antishqiptar e kam argumentuar me fakte konkrete në një ese të gjatë me titull “Rusia, kjo armike e betuar e kombit shqiptar”, të botuar për herë të parë në vitin 2008. Është botuar edhe në internet].

          Por, çuditërisht, analistët, gazetarët, opinionistët dhe moderatorët e kanaleve televizive në Tiranë dhe në Prishtinë, me ndonjë përjashtim të rrallë (e kam fjalën për analisten e talentuar dhe mjaft dinjitoze, me brumosje nacionaliste, zonjën Kimete Berisha, të cilën e përshëndes përzemërsisht) e kanë pasë anashkaluar qëllimisht qëndrimin antishqiptar të Trampit kundër mbarë kombit shqiptar, i konkretizuar me fakte të pakundërshtueshme kundër popullit shqiptar të Kosovës. Nuk mund të ndodhte ndryshe, sepse ata udhëhiqen nga filozofia e servilizmit ndaj kastës politike shqiptare, e cila ka qenë dhe vazhdon të mbetet mercenare në shërbim të grekoserbizmit dhe, në rastin konkret, për rrjedhojë, ndaj antishqiptarizmit të Trampit, simpatizantit të Moskës dhe të Beogradit.

          Por atë që s’e kanë bërë të lartpërmendurit mjeranë, e kanë bërë figura të njohura nga radhët e personaliteteve amerikane të fushës së dijes, të diplomacisë

Për rreshtimin e Trampit përkrah Putinit, pikësynimi i të cilit ishte shpërbërja e NATO-s, shpëtimtares së Kosovës, është shprehur ish-Nënsekretari i Shtetit, Nikolas Burns. Gjatë fushatës zgjedhore të vitit 2016, ai pati komentuar deklaratat e Trampit për NATO-n, sipas së cilave, nëse ai zgjidhej president, nuk do të vendoste automatikisht për mbrojtjen e vendeve aleate, nëse ato kërcënoheshin nga Rusia. Burns deklaroi:

“Ajo që zoti Trump tha javën e kaluar për NATO-n, e dëmton krejt besueshmërinë e Aleancës”. (Citohet sipas: “Dënohen deklaratat e Trampit për Rusinë dhe Klintonin”. Faqja e internetit e gazetës “Shekulli”. 28 korrik 2016).

Dihet që Trampi, në qëndrimin ndaj Republikës së Kosovës, për të kënaqur plotësisht interesat shoviniste të Moskës së Putinit dhe të Beogradit, fillimisht, si të dërguar special për Kosovën, pati emëruar këshilltarin e vet Xhon Bolton (John Bolton), armikun e pavarësisë së Kosovës. David L. Filips (Phillips), Drejtor i Programit për Ndërtimin e Paqes dhe të Drejtat e Njeriut në Institutin për Studimin e të Drejtave të Njeriut në Universitetin Kolumbia në Nju York, njëherësh njohës i mirë i rrethanave politike në rajonin e Ballkanit Perëndimor, ka botuar sa e sa materiale në mbrojtje të shtetit të Kosovës dhe përgjithësisht të shqiptarëve,  për këtë këshilltar të Trampit, ka shkruar:

“Gjatë dhjetëvjeçarëve, Boltoni ka qenë i papërmbajtur në simpatinë e vet parësore ndaj Serbisë. Ai është në përkrahje të planit të tanishëm të Beogradit për ndarjen e Kosovës, në këmbim të normalizimit të marrëdhënieve Kosovë-Serbi” (Citohet sipas: David L. Phillips. “Bolton's Bias Against Kosovo - Paragjykimet e Boltonit kundër Kosovës”. Gazeta “Dielli”. 18 shkurt 2019).

Pas Boltonit, Trampi emëroi Metju Palmerin (Matthew Palmer), dhëndrin e Serbisë, i cili pati deklaruar se kur të dilte në pension, do të zhvendosej me banim në Serbi. Më në fund, siç themi ne në Labëri, Trampi “e shtiu në hi” (në kuptimin: e “ndriti” me atë që bëri), si të dërguar special emëroi Riçard Grenellin (Richard Grenell), një njeri të pamoralshëm dhe aspak dashamirës ndaj Kosovës.

Ish-diplomati amerikan Xheims Perdju (James W. Pardew), njohës i mirë i Ballkanit, në një analizë të botuar në fillim të muajit maj të vitit të kaluar, shkruan:

“Ambasadorja amerikane në OKB, Suzan Rajs (Susan Rice), e ka quajtur Grenellin “një nga njerëzit më të këqij, më të pandershëm që kam hasur ndonjëherë”… Pse po mban Grenelli një qëndrim proserb në bisedime? Pse SHBA-të po destabilizojnë një vend proamerikan në një kohë kaq të ndjeshme? Diçka mban erë këtu. Si një luftëtar entuziast i dhënë pas Trampit, Grenelli mund të jetë thjesht duke u përpjekur me gjithë forcat për të kënaqur shefin e vet. Por dyshoj se këtu bëhet fjalë për diçka më shqetësuese, veçanërisht pas dyshimeve të thella që më mbeten për marrëdhënien mes Trampit dhe Vladimir Putinit. Unë dyshoj - pa pasur prova - se Putini i ka paraqitur Trampit pikëpamjet e tij proserbe, i ka theksuar se shqiptarët janë myslimanë dhe më pas i ka kërkuar Trampit ndihmë për negociatat. Ashtu si me emërimet e tjera të keqpeshuara, Trampi bëri shërbëtorin e tij besnik, agresivin dhe antagonistin Grenell, njeriun kyç në Kosovë. Kjo do të ishte një dhuratë e fituar lehtë për Putinin, i cili kënaqet kur shkakton telashe të çfarëdollojshme në Evropë” (Citohet sipas: James W. Pardew. “Washingtoni ngatërrohet në Ballkan ndërkohë që flakët e COVID-19 gllabërojnë botën”. Uebfaqja amerikane e lajmeve “The Hill”. 04 maj 2020).

          David L. Phillips, me një guxim të admirueshëm intelektual, ka deklaruar:

“Presidenti Donald J. Tramp ka tradhtuar besimin e Kosovës në SHBA, duke mos mbështetur progresin e arritur përgjatë dekadave… Kam pasur nderin të punoja për Kosovën me Ambasadorin Richard C. Holbrooke. Unë nuk mund të flas për të, por mund ta imagjinoj tmerrin për paragjykimet antishqiptare të Trampit… Trampi e ka tradhtuar Kosovën. Kur të votojnë në nëntor, shqiptaro-amerikanët duhet të kërkojnë ndryshimin e regjimit në Amerikë” (Citohet sipas: David L. Phillips. “Trampi e tradhëtoi Kosovën”. Faqja e internetit “Front Online”.04 maj 2020).

Ndërsa në një tjetër analizë, ka theksuar:

“Diplomacia e Trumpit dhe paragjykimi proserb ka qenë një dështim. Ajo çnderon mijëra shqiptarë të Kosovës që vdiqën për shkak të agresionit të Serbisë” (Citohet sipas: David L. Phillips. “Administrata Tramp kërkon zgjidhje të shpejtë, por s’ka zgjidhje të tillë për krimet e Serbisë”. Faqja e internetit “Zëri”, 25 gusht 2020).

Lidhur me të ashtuquajturën “Marrëveshje e Vashingtonit” të 27 qershorit 2020, Trampi, në mënyrën më cinike dhe më poshtëruese për popullin shqiptar të Kosovës, pati deklaruar:

“Jam i sigurt se është një Çmim Nobel për Paqe. Ne jemi duke ndaluar vrasjet masive midis Kosovës dhe Serbisë. Ata kanë vrarë njëri-tjetrin për kaq shumë vite. Ata do të ndalojnë vrasjet...” (Citohet sipas: “Trampi mendon se meriton çmimin Nobel pasi ‘po ndalon vrasjet masive’ mes Kosovës dhe Serbisë”. Faqja e internetit “Exit News”. 20 shtator 2020).

Pas kësaj deklarate absurde, vjen reagimi i analistit të njohur nacionalist Hafiz Shala, qytetar amerikan me banim në Nju Jork, i cili shkruan:

“... i bashkoi në Shtëpinë e Bardhë viktimën dhe agresorin, por pa bërë dallime se kush ishte ai që vrau e masakroi popullatën civile të Republikës së Kosovës... Ishte manipulim shumë i ulët i Presidentit Tramp kur e mashtroi popullin amerikan se gjoja i ndërpreu vrasjet masive, sikur ato po ndodhnin tani” (Citohet sipas: Hafiz Shala. “Debat kaotik dhe zhgënjyes për qytetarët amerikanë”. Faqja e internetit e gazetës “Bota Sot”. 01 tetor 2020).

Tani, siç premtova më lart, po u bëj të njohur lexuesve atë deklaratën krejtësisht antishqiptare të Trampit të dhjetorit të vitit 2015, e cila i vinte shumë në osh Putinit dhe Beogradit.

I kapluar keq nga afshet e fushatës së ardhshme zgjedhore për postin e presidentit, ai shprehej se për të gjitha fatkeqësitë e Serbisë, fajin  e paskej administrata e Klintonëve. Ai deklaronte:

“Pikërisht ata organizuan kaosin në Ballkan dhe në Kosovë. Shikoni se çfarë bënë ata në Serbi me bonbardimet nga lartësi të mëdha. Për mua personalisht, bombardimi i serbëve është një turp i vërtetë. Ndërkohë, Klintonët këtë e vlerësojnë si një sukses të paparë. Kërkoj ndjesë para popullit serb për të gjitha gabimet e politikës amerikane. Në qoftë se unë do të vij në krye të Amerikës, atëherë ka për të ndryshuar kursi i politikës së jashme, i cili deri tani shpeshherë ka qenë i gabuar” (Citohet sipas“Trampi i kërkoi falje Serbisë… për Klintonët”. Marrë nga faqja e internetit “stihiya.org”. 25 dhjetor 2015).

          Këtë informacion e ka pasë transmetuar edhe Radiostacioni “Zëri i Amerikës”, në datën 13 tetor 2016.

Me këtë deklaratë, Trampi bashkohej me eurodeputetin shovinist francez Aymeric Chauprade, i cili, në mars të vitit 2015, nga tribuna e parlamentit evropian, sulmoi edhe NATO-n dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës për bombardimin e Serbisë në pranverën e vitit 1999.

Trampit “duhe t’i japim hakun”. Ai, në krahasim me administratën e Klintonit, e ndryshoi tërësisht kursin e politikës së jashtme amerikane në qëndrimin ndaj Republikës së Kosovës dhe, përgjithësisht, ndaj popullit shqiptar të Kosovës, çka do të thotë edhe ndaj mbarë kombit shqiptar, sepse Kosova ka qenë dhe mbetet mburoja e fuqishme e tij. Ky qëndrim i Trampit, që merrte në mbrojtje Serbinë, këtë kryekriminele të Gadishullit Ilirik, e cila në themel të strategjisë së saj ka pasur shfarosjen e popullit shqiptar të Kosovës, në përputhje me platformën raciste të Vasa Çubrilloviçit dhe të Ivo Andriçit, platformë që Milosheviçi kërkonte ta vinte në zbatim në vitet e fundit të shekullit që kaloi, dëshmon pa mëdyshjen më të vogël se ai qe rreshtuar me bindje të plotë në krah të politikës neocariste të Putinit, si armike e tërbuar e kombit shqiptar, duke shkelur mbi gjakun e viktimave të pafajshme të gjenocidit të egër serb dhe duke poshtëruar rëndë mbarë popullin shqiptar të Kosovës. Pra, ai, me vetëdije të plotë, radhitej pranë politikës shoviniste ruse ndaj kombit shqiptar, e cila, me një zell të jashtëzakonshëm, pati mbrojtur krimet fashiste të Milosheviçit në Kosovë dhe madje, në Gjykatën Ndërkombëtare të Hagës, pati dërguar dëshmitarë në mbrojtje të tij kryeministrat Evgjeni Primakov, Viktor Çernomëjrdin, gjeneralin Leonid Ivashov dhe të tjerë.

Më lart përmenda reporterin amerikan Tim Uiner, i cili artikullin e vet e pati titulluar “Një pyetje pa përgjigje e ditëve tona: A është Trampi agjent i Rusisë?”, të botuar në gazetën “Washington Post” të datës 21 shtator 2020.

Unë po iu parashtroj lexuesve një fakt tepër domethënës dhe ata le ta nxjerrin përfundimin vetë. Por para se ta parashtroj faktin në vijim, po shtroj pyetjen:

Çfarë ndodhi në Moskë në mbrëmjen e vonshme të  08 nëntorit 2016, kur zgjedhjet presidenciale kishin përfunduar në Shtetete Bashkuara dhe kishte dalë rezultati? Pra, kur Trampi ishte zgjedhur president? Ja se çfarë ndodhi:

“Deputetët e Dumës Shtetërore (parlamentit  E.Y.), gjatë mbledhjes plenare, lajmin për fitoren e Donald Trampit në zgjedhjet për president në SHBA, e pritën me duartrokitje. Për këtë njofton “Interfaks”” (Citohet sipas: “Në Dumën Shtetërore duartrokitën për fitoren e Trampit”. Faqja e internetit “Novosti”. 09 nëntor 2016).

Interfaks quhet një agjenci informative në Rusi. Më poshtë vijon një tjetër fakt me jo më pak interes. Të entuziazmuar nga lajmi që morën, deputetët shtruan banket dhe shpenzimet i pati marrë përsipër udhëheqësi i partisë liberal-demokrate Vladimir Zhirinovski. Ja informacioni më i hollësishëm:

“Udhëheqësi i partisë liberal-demokrate ruse, Vladimir Zhirinovski, në Dumën Shtetërore shtroi një banket me rastin e fitores së Trampit në zgjedhjet presidenciale në SHBA. Gjatë pushimit të seancës, në tryeza u mblodhën deputetët dhe gazetarët. Për qerasje u paguan 100 mijë rubla. Për gostitje u shtruan sallam, mish pule, sallatë, çokollata, shampanjë. Zhirinovski ngriti dolli për politikën e re të brendshme dhe të jashtme të SHBA dhe për përmirësimin e marrëdhënieve me Rusinë”. (Citohet sipas: “Zhirinovski shtroi banket në Dumën Shtetërore me rastin e fitores së Trampit në zgjedhje”. Faqja e internetit “RBK Group”. 09 nëntor 2016).

Pra, entuziazmi i deputetëve rusë s’ka nevojë për koment. Ai  entuziazëm zbulonte simpatinë e madhe të Putinit për Trampin. Dhe nënkuptohet vetvetiu që ajo simpati e ka pasur një arsye me jo pak peshë. Se nuk mund të besohet që parlamenti rus po ngazëllonte se në krye të Amerikës erdhi një përfaqësues i krahut konservator.

Gjatë fushatës zgjedhore të vitit 2016, për Trampin u tha e çfarë nuk u tha. Por, besoj, lexuesve nuk duhet t’u jetë fshirë ende nga kujtesa ai epiteti i famshëm që i pati vënë artisti i madh i Hollivudit Robert Deniro. Për më tepër, vetë Trampi pati deklaruar asokohe se “të gjitha mediet janë kundër tij” (Citohet sipas: “Donald Trump i kërkon ndjesë Serbisë për bombardimet e NATO-s”. Faqja e internetit “zëriamerikës”. 13 tetor 2016).

Sigurisht që ato medie i kishin ca arsye shumë të forta që ishin kundër tij, sepse e njihnin fare mirë  se kush ishte. Kurse për faktin se kush është Putini, simpatizanti i Trampit, është shprehur shumë shkoqur në kujtimet e veta shoku i tij i klasës në shkollën e zbulimit, Juri Shvec. Lexuesit që dëshirojnë të kenë më shumë informacion, le t’i lexojnë në internet ato kujtime, me titull “Putini në kujtimet e shokut të klasës”.

Los Anxhelos, Kaliforni

20 janar 2021

 

 

Flori Bruqi Konti i kulures dhe letrave shqipe

 Nga Zef Pergega

Ate qe nuk e beri shteti e beri njeiu, Flori Bruqi Konti i kulures dhe letrave shqipe. Leksikoni pikesepari eshte nje leksion per akademite e shkencave te Shqiperise Kosoves dhe trevave te tjera shqiptare. Flori Bruqi u ka ngritur njerezve nje permendore te derdhur ne shkronja, i ka vlersuar ne motivin me te larte qe kurr nuk do ta perjetonin nga shteti, te cilit i sherbyen me devocion ashtu sic bene cdo gje per kombin e tyre. Gjeja me e keqe dhe e rendomte tek shqiptari eshte mungesa e kujteses dhe e nderimit, qe prej tyre vjen bashkimi ndersa ato i mbajne syte e lumturohen ne gardhin e larte te ndrajes mes nesh, qe po me paret e popullit nderton muret e ndarjes. Kam vene re ne media, njerez qe dalin e flasin per Leksikonin ndonese nuk kane asnje kontribut ose kane fare pak. Nuk vidhet ideja dhe perkushtimi i parmendes se pare dhe fares se pare ne kete toke te mblelle me eshtra, qe kullon ende gjak si gjiu i nuses se murimit. Flori Bruqi eshte nje etalon i papare, nje shpirt madh qe nuk kerkon lavd. Nje njeri qe cdo dite e ve nje gure te latuar ne kendin e kultures kombetare. Ai i ka dhene nje fryme te re Akademise se shkencave dhe arteve ne New-York. Flori Bruqi eshte nje tra i forte dhe i rreshkur si guri i xeherorit, me ane te te cilit mbahet kulmi i kultures qe te mos shembet. Ai ecen me vuajtjen dhe heroizmin e popullit te vet pa kerkuar merita dhe pa u dukur. Qete ecin para paramenda u shkon mbrapa e me pas plisi mbulon dheun qe te mbije fara. Keshtu mund ta perkufizoi kontributin e Flori Bruqit ne keto rreshta spontane sic mi tha shpirti e sic mi tha fjala. Kam qene ne promovimin e librit te te akademik Z. Fylli dhe e pashe respektin qe kishin njerezit me te larte te kultures ne Kosove per Flori Bruqin qe nuk ben ndarje as krahinore dhe as fetare. Ai ne Leksikon ka perfshire shenjtoren Nana Treze, nje nga Papaet e Romes, me origjine shqiptare dhe disa krijues , shkrimtare e personalitete katolike, e kjo e ben vepren e Flori Bruqit qe ti kaperceje permasat Kombetare sa vete Vatikani eshte shprehur me konsiderate per kete njeri. I dashur, udha e Flori Bruqit nuk ka pengesa, nuk ka urrenjttje, nuk ka vese, por ajo eshte shtruar me mjaltin e shpirtit te tij , ku pranvera i mbush me lulet e Blinit. Me ka mahnitur pritja dhe nderimi i tij ndaj dy vetave qe kishin shkuar ne takimin e promovimit te librit te Dibrani Fyllit, bashke me Preg Pjetri Babon nga Italia. Salla ishte mbushr plot. Ishte salla e Bibliotekes kombetare ku tavolina e nderit ishte poshte dhe shkencetaret apo pjesmarresit lart. Kjo kishte nje domethenje...Gruri i mban koken ulur, egjrat kerkojne te ngrihen mbi kallin e tyre te thate. Krijimtari e Flori bbruqit eshte nje blegerime ne jehone e letrave shqipe...jehone qe merr me vete njeriun e mire...

NJË VIZITË NË FOTOGALERINË PERSONALE TË FOTOGRAFIT ASLLAN KRASNIQI

Fushë-Kosovë, 21.01.2021

 NJË VIZITË NË FOTOGALERINË PERSONALE TË FOTOGRAFIT ASLLAN KRASNIQI

 

Dje Drejtori për marrëdhënie me publikun i Akademisë Shqiptare Amerikane të Shkencave dhe Arteve, Prof.dr. Flori Bruqi dhe anëtari i kësaj Akademie regjisori Dibran Fylli vizituan Fotogalerinë personale të fotografit dhe autorit të mbi një milion fotografive, z. Asllan Krasniqi në Fushë-Kosovë. Duke vizituar fotografitë e ekspozuara e që për momentin ishin pesë tema kryesore të kësaj fotoekspozite personale të rëndësisë së veçantë: 1. "Eksodi’99" 2. “Luftë kundër harresës së gjenocidit të shekullit të kaluar” 3. "Kurrë mos të harrohet” 4. “Grafitet e lirisë“ 5. “Faleminderit Amerikë dhe NATO” dhe motoja e fotoekspozitës, sipas z. Asllan Krasniqi ishte bërë në shenjë falënderimi për të gjithë ata të cilët bënë të pamundurën qe ne sot të jetojmë të lirë në shtetin tonë të pavarur. Gjithashtu në këtë fotoekspozitë të Galerisë personale të z. Krasniqi, ishin ekspozuar edhe disa tema të ndryshme dhe mirënjohje që i janë dhënë autorit nga institucionet e ndryshme shtetërore dhe organizatat tjera funksionale shtetërore e private. Sipas z. Asllan Krasniqi, së shpejti do të përgatitën edhe kornizat me tema të ndryshme, fotomontazhë, videomontazhë dhe tema tjera mjaftë interesante dhe me rëndësi për t’i ekspozuar në ekranet televizive dhe gjithandej ku është interesimi i publikut. Për të gjitha fotografitë e ekspozuara, z. Krasniqi ishte në gjendje të na jepte shpjegime të mjaftueshme si; vendi i fotografimit, data, muaj e viti dhe gjendja e kohës së shkuar, kryesisht gjatë periudhës së eksodit dhe shpjegime tjera të nevojshme.

Arsyet kryesore të ekspozitave të tilla personale e private janë: - Pamundësia financiare dhe mungesa e mbështetjes nga institucionet shtetërore, apo private për t’i ekspozuar këto fotografi me rëndësi kombëtare, të trashëgimisë historike dhe kujtimore. - Në pamundësi për të hapur fotoekspozitë në ndonjë Galeri në trojet shqiptare, apo jashtë tyre në ambiente të mbyllura, për shkak të Pandemisë, ose hapësirat publike për shkak të mos mbështetjes financiare të institucioneve shtetërore. Të gjithë të interesuarit që kanë dëshirë ta vizitojnë Fotogalerinë personale të z. Asllan Krasniqi mund ta paralajmërojnë vizitën: Viber & WhatsApp: +32 475 41 75 75 dhe +383 49 860 108, si dhe në facebook.com/asllan.fotograf, apo në E-mail; asllan.krasniqi@gmail.com Prishtinë, 22.1.2021 Flori Bruqi Dibran Fylli

VDIQ SHKRIMTARI RRUSTEM SADRIU(1943-2021).

Pas një sëndje të rëndë sot vdiq në spitalin e QKUK-së shkrimtari Rrustem Sadri Sadriu(6 maj 1943) nga Ponosheci.Rrustemi lindi në PonoshecKK GJakovë.Shkollën fillore e kreu në vendlindje ndërsa të mesmën e kreu në GJakovë ndërsa Fakultetin ekonomikë e mbaroi në Prishtinë. Punoi në NGBG “Rilindja “ si dhe në Univeristetin e Prishtinës(Rektorat). Shkroi dy libra: 1.SHtigje jete,Prishtinë, 2000. 2.Diatri im i Pandemisë,Prishtinë 2019. Varrimi i të ndjerit bëhët sot në ora 14-të në vrrezat e fshatit Ponoshec të Gjakovës. Pas vehtë la bashkëshortën prof.Sabrije Hajdarin dhe djemët Visarin dhe Vigan Sadriu si dhe nipin Noar Vigan Sadriun.

Flori Bruqi, AAAS -Opinion pa dorëza - shkurt dhe shqip pa dorëza -Cili do të ishte më i miri President i Kosovës në këtë kohë të pa kohë ....

Presidenti i Kosovë duhë të jetë një njeri i ri i ditur e i guximshëm të merrë atë detyrë së paku për 2 mandate më një Asamble të përbërë nga autoritetet akademikike universitare,nga njerëz intelektual të politikës(jo profitera lufte) që nuk janë zhytur në këtë pisllekë si tash. Na duhët një Qeveri profesionale që do të dalë nga ajo Asamble kombëtare më mandat së paku 10 vjeqar. Ndërsa partitë politike duhë të pushojnë për disa vjtë( së pakut 10 vjetë). Pas ndryshimeve kushtetuese, duhë të hyhet në reformimin e Ushtisë, Policisë AKI-së,Gjyqësisë, Pokurorisë,Arsimit,Shëndetësisë,gjithëmonë duke e pasur në planë të parë ekonominë, bashkëpunimin, më SHBA-në,GJermaninë, Britaninë e Madhe,Francën, Italinë,etj. Dialogu më Sërbinë duhët ndryshuar etj. Për kryetar të Kosovës do të ishte e dobishme të ishte një intelektual më begrancë, siç ishte ish Rektori i Universitetit të Kosovës prof.dr.Ramadan Zejnullahu, e asësesi ndonjë manipulator dhe profiter lufte.

Dy fjalë pas leximit të një analize

Prof.dr. Eshref Ymeri Në Portalin “Fjala e Lirë” të datës 02 janar, lexova esenë-analizë redaksionale, me titull: “A mundet që demokratët të rimarrin shpirtin e shumëpritur?”. Analiza interesante, e parashtruar në këtë ese, më shërbeu si nxitje për të thënë dy fjalë. Së pari, dëshiroj të theksoj se në jetëshkrimin e Lulzim Bashës ka një njollë të errët që nuk shlyhet kurrë. E kam fjalën për takimin e fshehtë misterioz të tij me Ramën natën, duke u gdhirë 18 maji i vitit 2017. Pas atij takimi enigmatik, Lulzim Basha nuk mund t’i thoshte asgjë anëtarësisë së partisë demokratike dhe aq më pak opinionit publik, sepse e tillë është natyra e takimeve të fshehta të politikanëve të pushtetit me opozitën: ato mbeten gjithmonë sekrete, sepse dihet mirë që takime të tilla të përfaqësuesit të opozitës me përfaqësuesin e pushtetit, fshehin në vetvete pabesinë e tij ndaj militantëve që ai përfaqëson. Rezultati i atij takimi të fshehtë ishte katastrofik për partinë demokratike në zgjedhjet e qershorit, në të cilat ajo humbi mbi 200 mijë vota. Lulzim Basha le ta vazhdojë karrierën në krye të partisë dhe anëtarësia e saj le të vazhdojë t’i bëjë hosana, pa qenë në gjendje ta kuptojë që kryetari është mik i fshehtë i Ramës, gjë që është me rrezik të madh për autoritetin e asaj partie. Sepse ajo anëtarësi duhet të jetë e vetëdijshme për faktin që, pas kryediktatorit Enver Hoxha, i cili e shkatërroi personalitetin e shqiptarit me përçarjen tragjike që mbolli për gati gjysmë shekulli me luftën e përbindshme të klasave dhe zhdukjen e përfaqësuesve të nacionalizmit shqiptar, çka u kurorëzua me varfërinë tragjike të viteve ’80, faqja më e zezë kjo në karrierën e tij politike dhe në historinë e kombit shqiptar, edhe Rama është një tjetër faqe e zezë në historinë tonë kombëtare për politikën varfëruese që ka ndjekur gjatë gjithë këtyre viteve, çka solli si pasojë emigrimin masiv të njerëzve, numri i të cilëve e ka kaluar shifrën mbi gjysmë milioni. Së dyti, militantët demokratë, në zgjedhjet e 25 prillit, le të votojnë për Lulzim Bashën, por të mos harrojnë se kryetari i tyre e ka të përhershme aleancën e nëndheshme me Ramën për ndarjen e kohës së qëndrimit në pushtet herë njëri dhe herë tjetri, sipas radhës. Së treti, militantët e varfër socialistë le të vazhdojnë të votojnë për Ramën, por të mos harrojnë se kryetari i tyre udhëhiqet nga psikologjia e kryediktatorit Enver Hoxha, sipas të cilit, sa më i varfër të jetë populli, aq më shumë të do, se të shikon në dritë të syrit për kafshatën e gojës. Dhe militantët e varfër socialistë, me bindjet e tyre të verbra, nuk kanë as ndryshimin më të vogël nga militantët e kryediktatorit Enver Hoxha, sepse janë pajtuar kokë e këmbë me varfërinë, e cila u është bërë pjesë e pandarë e jetës së tyre. Së katërti, edhe Rama, edhe Basha po tallen me militantët e tyre dhe me mbarë popullin shqiptar, duke luajtur komedinë e shpifur për të ashtuquajturën Reformë në drejtësi, për të cilën jam shprehur pesë vjet më parë, duke theksuar se me atë reformë do të mbarset mali dhe do të pjellë një mi. Sepse Reformën në drejtësi mund ta kryejnë vetëm ata politikanë të rinj të pakorruptuar, që, nëse do të ishte e mundur, të dilnin nga gjiri i inteligjencies me vetëdije të lartë kombëtare, ta fillonin reformën që nga politikanët e korruptuar veteranë dhe oligargët rreth tyre, t’ua sekuestronin të gjitha pasuritë e paligjshme dhe mandej ta vazhdonin nga krerët e strukturave të larta të drejtësisë dhe të zbrisnin deri poshtë, te gjykatësit dhe prokurorët. Por në Shqipëri nuk ka inteligjencie me vetëdije të lartë kombëtare, se inteligjencia ekzistuese është e vdekur dhe e pakallur. Prandaj edhe Rama me Bashën vazhdojnë komedinë me të ashtuquajturën Reformë në drejtësi, sipas këshillave të ambasadorëve të huaj, të cilët në Shqipëri, si në një vend pa zot, kanë gjetur shesh dhe bëjnë përshesh. Së pesti, militantët e varfër socialistë le të votojnë për Edi Ramën, por të mos harrojnë se kryetari i tyre po ndjek me besnikëri rrugën e kryediktatorit Enver Hoxha në marrëdhëniet me serbosllavizmin, çka është një tradhti e hapur ndaj Kosovës. Dëshmia më e pastër është flirtimi i tij me kriminelin Aleksandër Vuçiç për ndarjen e Kosovës dhe krijimi i të ashtuquajturit minishengen, i cili s’është gjë tjetër, veçse rikrijim i Jugosllavisë, siç e ka pranuar publikisht vetë Vuçiçi. Qëndrimi i Ramës ndaj Kryetares së Parlamentit dhe Presidentes në detyrë Vjosa Osmani gjatë vizitës së saj në Tiranë, dëshmoi më së miri edhe një herë se ai e turpëroi keq atdheun amë dhe është faqja më e zezë në historinë e kombit shqiptar. Qëndrimi tradhtar i Ramës ndaj Kosovës të kujton qëndrimin e kryetradhtarit Enver Hoxha në Konferencën e Paqes në Paris në vitin 1946, ku i deklaroi shefit të misionit amerikan Jakobs se ndaj mikeshës së vetë, Jugosllavisë, s’kishte pretendime për Kosovën. Edhe Rama, për qëndrimin e turpshëm që mbajti ndaj Zonjës së Nderuar Vjosa Osmani, sipas të gjitha gjasave, ka marrë porosi nga Beogradi të sillej në atë mënyrë, ashtu sikurse kryeargati i serbosllavizmit Enver Hoxha merrte udhëzime prej andej për të pushkatuar krerët e katolicizmit, përfaqësues të shquar të nacionalizmit shqiptar. Së gjashti, askush, deri tani, nga krerët e militantëve socialistë dhe demokratë, as nuk e ka shkuar ndonjëherë nëpër mend që Shqipëria, si atdheu amë, të ngrejë padi kundër Serbisë në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë për krimet e rënda dhe shkatërrimet që kreu në Kosovë dhe të kërkojë nga ajo Gjykatë të paguajë dëmshpërblimin përkatës, i cili, siç ka theksuar Ramush Haradinaj, arrin në 22 miliardë euro. Së shtati, militantët socialistë dhe demokratë me vetëdije kombëtare, duke ndjekur me vëmendje veprimtarinë e këtyre dy formacioneve politike gjatë këtyre tridhjetë vjetëve, le të binden përfundimisht se lëvizja dhjetoriste nuk ishte gjë tjetër, veçse një komedi e bukur për t'i hedhur hi syve popullit të shumëvuajtur nën diktaturën kriminale enveriste, sikur komunizmi gjoja u përmbys. Në të vërtetë, komunizmi, sipas platformës së Ramiz Alisë, të shpalosur në mbledhjen e Byrosë politike të nëntorit të vitit 1989, ndërroi vetëm fasadën nga komunizëm në neokomunizëm, duke sjellë edhe ca ndryshime me ekonominë e tregut, pluralizmin politik dhe lirinë e mendimit. Prandaj në atë fjalim-platformë, Ramiz Alia deklaroi: “Kundërshtarët tanë do t’i nxisim të krijojnë parti sa të duan: të majta, të djathta dhe të qendrës, por gjithsesi këto parti duhet të kontrollohen e të drejtohen nga Ne. Programet e themelimit të këtyre partive do t’i formulojmë dhe do t’i miratojmë Ne” (Citohet sipas: “Pas në kohë, fjalimi i pazakontë i Ramiz Alisë në vitin 1989”. Faqja e internetit e gazetës “Mapo”. 22 korrik 2018). Pikërisht në përputhje me këtë orientim të pasardhësit të kryediktatorit, komunizmi, si diktatura më e egër në historinë e kombit shqiptar, nuk u dënua kurrë me ndonjë vendim të posaçëm të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë dhe kryekrimineli Enver Hoxha vazhdon të mbajë ende medaljen më të lartë të kohës - titullin e heroit të popullit. Së fundi, militantët e varfër socialistë dhe demokratë me vetëdije kombëtare, a nuk mendojnë se do të ishte shumë mirë sikur t’i bojkotonin fare zgjedhjet e 25 prillit, për t’u dhënë një mësim të mirë të dyja formacioneve politike komediane, që të shmangen nga skena politike dhe të krijohet mundësia që të shfaqen aty personalitete të pakorruptuara, si Vjosa dhe Albini, të cilët, në programin e tyre qeverisës, ashtu si edhe qeveria Kurti në Kosovë, të përfshijnë dy pika të rëndësishme - sekuestrimin e të gjitha kapitaleve të paligjshme të politikanëve, të oligarkëve politikë dhe të gjyqtarëve e prokurorëve, të pasuruar me djersën e popullit, dhe të ngrejnë padi kundër Serbisë për krimet dhe shkatërrimet në Kosovë. Këto dy formacione politike duhet të shmangen nga pushteti për disa vjet, në mënyrë që partia socialiste të themelohet, se 12 qershori i vitit 1991 nuk është datë themelimi, është thjesht data e ndërrimit të emrit nga parti e punës në parti socialiste. Pra, ajo është vazhduesja besnike e partisë së punës. Se formimi psikologjik i anëtarësisë së saj nuk ka as ndyshimin më të vogël nga formimi psikologjik i enveristëve të partisë së punës. Kjo është edhe arsyeja që Rama, ashtu si edhe kryediktatori Hoxha, partinë e ka vënë nën këmbë, e shkel me këmbë si t’i dojë dhe sa herë t’i dojë qejfi, se vetëm veten e tij e konsideron me imunitet të padiskutueshëm, kurse të tjerët rreth dhe poshtë vetes i konsideron lëndë inerte, që mund t’i hedhë poshtë kur të dojë. Me këtë qëndrim fyes ndaj partisë së vet, Rama dëshmon se vuan tmerrësisht nga kompleksi i inferioritetit. Pikërisht si kryediktatori Hoxha, i cili ishte askushi, siç e pati vlerësuar Mustafa Kaçaçi, dhe një ditë të bukur u gjend në krye të partisë komuniste. Edhe Rama, nga njeriu askush që flinte nëpër metrotë e Parisit, një ditë të bukur, për fajin e pafalshëm të Fatos Nanos (i cili, në vitin 2001, në Pezë, pati deklaruar: “...e nxora nga mjerimi si refugjat dhe shitës ikonash të vjedhura... dhe e ktheva me thonj të paprerë nga Parisi...”), u gjend në postin e ministrit të kulturës, të kryetarit të bashkisë, të kryetarit të partisë dhe, në fund, të kryetarit të qeverisë. Në dallim nga partia socialiste, e cila, siç u theksua më lart, duhet të themelohet, partia demokratike duhet të rithemelohet, sepse ajo sot nuk ka kurrfarë vetvetësie (identiteti). Nëse një herë e një kohë, kur në krye të saj ishte prof.dr. Sali Berisha, ajo kishte vetvetësi dhe gëzonte përkrahje në një masë të gjerë në radhët e elektoratit, pas muajit maj të vitit 2017 ajo është zhveshur pothuajse tërësisht nga personaliteti politik dhe prandaj nuk e gëzon më atë përkrahje nga ana e atij elektorati. Militantët e të dyja formacioneve politike ndoshta po mendojnë se unë shikoj ëndrra në diell. Megjithatë, pasi lexova analizën e lartpërmendur, e quajta për detyrë atdhetare t’i shpreh dy fjalë që thashë më lart. Militantët e varfër të të dyja formacioneve politike, të cilët përbëjnë shumicën dërrmuese të popullit shqiptar, le të veprojnë si të duan. Nëse kanë dëshirë, le të shkojnë të votojnë se varfërinë aty do ta kenë, “mikeshë” të përhershme në tryezat e tyre, me të cilën janë mësuar dhe nuk ndahen dot prej saj. Ventura, Kaliforni 04 janar 2021