Videoja makabre me prerje koke në Ukrainë, reagon BE: Krim lufte!

 

  

Bashkimi Europian u zotua të veshë me përgjegjësi kriminelët e luftës pas videos macabre që qarkulloi në internet, e cila pretendohet se tregon prerjen e kokës së një të burgosuri lufte ukrainas nga forcat ruse.

“Ne nuk kemi shumë informacion mbi vërtetësinë e videos, por duhet thënë se  nëse konfirmohet, ky është një tjetër rast i një kujtese brutale të natyrës  çnjerëzore të agresionit rus. BE-ja përsërit angazhimin e saj për të bërë përgjegjes të gjithë autorët dhe bashkëpunëtorët e krimeve të luftës të kryera në luftën e Rusisë në Ukrainë”, ka thënë zëdhënësja e BE-së Nabila Massrali.

Pas pamjeve të rënda filmike të shpërndara në rrjetet sociale, reagoi edhe presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky.

 “Ka diçka që askush në botë nuk mund ta injorojë: sesa lehtë vrasin këto bisha. Ne nuk do të harrojmë asgjë, as nuk do t`i falim vrasësit”, ka thënë Zelensky.

Pamjet e shpërndara në Twitter, nuk janë shumë të qarta, por duket se janë filmuar gjatë verës për shkak të nivelit të bimësisë në tokë. Në video shihet dhe jeleku i viktimës me simbolet ukrainase. Moska dhe Kievi e kanë akuzuar vazhdimisht njëri-tjetrin për vrasjen e të burgosurve të luftës që kur Rusia pushtoi Ukrainën më shumë se një vit më parë, dhe disa video që pretendohet se të tregojnë ekzekutimin e të burgosurve kanë bërë xhiron e rrjetit.

Shuplaka e Hovenier për rastin në Veri, ish -Drejtori Qalaj: U dëmtua rëndë imazhi i Policisë

Mbrëmjen e 10 prillit një qytetar serb është plagosur me armë zjarri në Zveçan. Pas raportimeve të mediave serbe se në këtë plagosje ka qenë e përfshirë Policia e Kosovës, kjo e fundit ka lëshuar një komunikatë duke i demantuar këto shkrime, ndërsa pak më vonë ka njoftuar se ka suspenduar katër zyrtarë policorë. Tre prej zyrtarëve policorë nuk kishin raportuar lidhur me rastin ndërsa një tjetër dyshohet për mosraportim si dhe për përfshirje në rast. Mënyra se si policia e ka trajtuar këtë rast është kritikuar nga ambasadori i SHBA-së, Jeffrey Hovenier. Kritika për këtë veprim të Policisë ka edhe ish drejtori i Policisë, Rashit Qalaj. Pas raportimeve të mediave serbe se në plagosjen e serbit, M.J. është përfshirë Policia e Kosovës, ky institucion ka deklaruar se “Policia e Kosovës nuk është përfshirë në asnjë rast të shkëmbimit apo të gjuajtjes me armë zjarri ndaj asnjë grupi apo personi të caktuar”. “Vlen të potencojmë dhe njëherit të sqarojmë se, Policia e Kosovës nuk është përfshirë në asnjë rast të shkëmbimit apo të gjuajtjes me armë zjarri ndaj asnjë grupi apo personi të caktuar”, thuhej në njoftim. Pas rreth 3 orësh, Policia ka demantuar veten. Në një komunikatë tjetër për media, PK ka njoftuar se katër zyrtarë policorë janë suspenduar pasi njëri dyshohet se është përfshirë në rast, ndërsa tre të tjerët për mosraportim të rastit. “Bazuar në informacionet dhe dëshmitë e siguruara janë marrë masa të suspendimit ndaj zyrtarit policor, pasi i njëjti nuk kishte raportuar lidhur me rastin dhe për përfshirjen e tij në rast, nga ku PK-ja kishte lëshuar njoftim se nuk ka qenë e përfshirë në shkëmbim apo gjuajtje me armë zjarri. Po ashtu janë marrë masa të suspendimit edhe ndaj tre zyrtarëve të tjerë të mundshëm të përfshirë në rast”, thuhej në njoftim. Më pas, të katër zyrtarët policorë, me udhër të prokurorit janë ndaluar për 48 orë. Këtë e bëri të ditur ministri i Punëve të Brendshme, Xhelal Sveçla. “Pas intervistimit nga ana e Inspektoriatit Policor dhe me vendim të prokurorit, 4 zyrtarë policor janë arrestuar dhe janë dërguar në mbajtje për 48 orë me dyshimin se tre zyrtarë policorë nuk kishin raportuar lidhur me rastin dhe një zyrtar për mos raportim si dhe për përfshirjen e tij në rast. Të njejtit gjatë ditës me rekomandim të IPK-së janë suspenduar nga PK”, shkroi Sveçla. Kjo mënyrë e trajtimit të rastit nuk i ka pëlqyer ambasadorit amerikan, Jeffrey Hovenier. Ai në Twitter ka shkruar se është shqetësuar për mohimin fillestar të Policisë, që sipas tij është bërë pa kujdes. “SHBA-ja është e shqetësuar për incidentin ku një serb i Kosovës u qëllua në Zveçan mbrëmë. Zyrtarët e Policisë së Kosovës dhe institucionet përkatëse duhet të bëjnë një hetim të plotë, e kredibil. Ne jemi shumë të shqetësuar nga mohimi fillestar që u bë pa kujdes. Të gjithë qytetarët duhet të kenë besim në transparencën e forcave të zbatimit të ligjit dhe sektorin e drejtësisë”, ka shkruar Hovenier. Kritika për këtë veprim ka edhe ish drejtori i Policisë së Kosovës, Rashit Qalaj. Ai në një prononcim për Gazetën Express ka thënë se lëshimi i dy komunikatave të ndryshme e ka dëmtuar imazhin e Policisë. Qalaj shton se mosraportimi i rastit nga zyrtarët policorë dhe tentimi për ta fshehur atë e ka vënë në lajthitje edhe Drejtorinë e Përgjithshme të PK-së. Ish drejtori i Policisë, tash deputet, vlerëson se sa i përket hapave të tjerë të ndërmarrë nga Policia janë në pajtim me ligjet në fuqi. “Unë mendoj që raportimi apo lëshimi i komunikatës nga Policia e Kosovës, fillimisht se nuk ka pasur të shtëna respektivisht Policia e Kosovës nuk ka qenë e përfshirë në këtë incident, e pastaj doli ndryshe, mendoj që e ka dëmtuar rëndë Policinë e Kosovës, e ka dëmtuar rëndë edhe shtetin e Kosovës edhe në arenën ndërkombëtare. Mendoj që është gabim i madh që fillimisht është lëshuar një komunikatë e tillë për shkak se policia së paku duhet t’i ketë të gjitha informatat dhe ka mundur që komunikata të jetë më e kujdesshme gjersa të arrihet sigurimi i fakteve në lidhje me rastin që ka ndodh. Unë kuptova që policët që janë suspenduar dhe arrestuar nuk e kanë treguar rastin, pra kanë tentuar ta fshehin dhe në një mënyrë e kanë çitë në lajthitje edhe Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë. Si do që të jetë, kjo komunikatë e lëshuar nga Policia e dëmton rëndë imazhin e Kosovës. Të gjitha hapat që është duke i ndërmarrë Policia e Kosovës janë në rregull, por deklarata e parë është dashur të jetë më e matur. Nuk duhet që një institucion i sigurisë të lëshojë deklaratë e më pas ta demantojë vetën, ndërsa sa i përket hapave të tjerë mendoj janë në pajtim me ligjet në fuqi”, tha Qalaj për Express. Protesta e serbëve Disa qytetarë serbë kanë protestuar afër urës së Bistricës pas plagosjes së serbit, M.J., raporton portali serb “Kossev”. Protestuesit aktualisht po lëvizin në këmbë drejt urës së Bistricës, nga vendi i njohur si Balaban, ku kanë ardhur me automjete private por edhe në mënyrë të organizuar. Ata po kërkojnë largimin e Policisë nga Veriu. Në pankartat që po mbajnë serbët shkruan “Largohuni nga këtu”, “nuk i përkisni këtij vendi”, “Evropë, po shtien mbi ne”.

Kina sërish burim virusi? Humb jetën një grua me gripin e shpendëve H3N8, i cili virus nuk ka aftësinë të përhapet lehtësisht nga personi në person konsiderohet i ulët.

 

  

Organizata Botërore e Shëndetësisë (OBSH) njoftoi se një grua kineze është bërë personi i parë që ka vdekur nga një lloj gripi i shpendëve që është i rrallë tek njerëzit, por virusi nuk duket se përhapet mes njerëzve.

Gruaja 56-vjeçare nga provinca jugore e Guangdong ishte personi i tretë që dihet se ishte infektuar me nënvariantin H3N8 të gripit të shpendëve, tha OBSH në një deklaratë të martën vonë.

Të gjitha rastet kanë qenë në Kinë, me dy rastet e para të raportuara vitin e kaluar.

Qendra Provinciale Guangdong për Kontrollin dhe Parandalimin e Sëmundjeve raportoi infeksionin e tretë në fund të muajit të kaluar, por nuk dha detaje për vdekjen e gruas. Pacientja kishte sëmundje ekzistuese, thotë OBSH, dhe ishte e ekspozuar ndaj shpendëve të gjallë.

Infeksionet sporadike te njerëzit me grip të shpendëve janë të zakonshme në Kinë, ku viruset e gripit të shpendëve qarkullojnë vazhdimisht në popullatat e mëdha të shpendëve dhe shpendëve të egër.

Mostrat e mbledhura nga një treg i lagësht i vizituar nga gruaja para se të sëmurej ishin pozitive për gripin A(H3), tha OBSH, duke sugjeruar se ky mund të ketë qenë burimi i infeksionit.

Megjithëse i rrallë te njerëzit, H3N8 është i zakonshëm te zogjtë, tek të cilët shkakton pak ose aspak shenja sëmundjeje. Ka infektuar edhe gjitarë të tjerë. Nuk u gjetën raste të tjera midis kontakteve të ngushta të gruas së infektuar, tha OBSH.

“Në bazë të informacionit të disponueshëm, duket se ky virus nuk ka aftësinë të përhapet lehtësisht nga personi në person dhe për këtë arsye rreziku i përhapjes së tij midis njerëzve në nivel kombëtar, rajonal dhe ndërkombëtar konsiderohet i ulët”, OBSH tha në deklaratë.

Monitorimi i të gjithë viruseve të gripit të shpendëve konsiderohet i rëndësishëm duke pasur parasysh aftësinë e tyre për të evoluar dhe shkaktuar një pandemi.

Elon Musk ka pushuar nga puna më shumë se 6,000 njerëz (rreth 80%) të stafit të Twitter

 

  

Elon Musk tha për BBC se ai ka pushuar nga puna më shumë se 6,000 njerëz në Twitter që kur mori drejtimin e kompanisë.

Musk u citua të thoshte në intervistë se platforma e mediave sociale tani ka vetëm 1,500 punonjës, nga nën 8,000 që ishin të punësuar në kohën e blerjes së tij. Reduktimi është i barabartë me afërsisht 80% të stafit të kompanisë.

“Nuk është aspak argëtuese” dhe ndonjëherë mund të jetë “e dhimbshme”, i tha CEO miliarderi transmetuesit britanik në zyrën qendrore të Twitter në San Francisko.

Njeriu i dytë më i pasur në botë tha se nevojiteshin “veprime drastike” kur ai hyri në bord, sepse kompania po përballej me “një situatë negative të rrjedhës së parave prej 3 miliardë dollarësh”.

“Kjo nuk është një situatë e kujdesshme ose]e pakujdesshme. Është sikur, nëse e gjithë anija fundoset, atëherë askush nuk ka punë”, tha Musk.

Musk bleu Twitter për 44 miliardë dollarë tetorin e kaluar.

Pasi ofroi fillimisht për të marrë përsipër kompaninë në prill 2022, ai u përpoq të dilte nga marrëveshja, duke përmendur shqetësimet se sa llogari bot kishte. Që atëherë ai e ka riparuar rrënjësisht Twitter-in: shkarkimin e drejtuesve të lartë, shkurtimin e vendeve të punës dhe miratimin e politikave të reja se si verifikohen ose etiketohen llogaritë e përdoruesve.

Estetistja Denisa Bushka , shpërndarëse droge, 34-vjeçarja u ofronte shërbime dhe kokainë klienteve

 

  

Denisa Bushka me profesion është estetiste dhe punonte me kohë të pjesshme në tre prej salloneve më të frekuentuara në Tiranë.

Por, përveç shërbimit primar të ofruar nga qendra, 34-vjeçarja u shiste klienteve të ndryshme edhe kokainë.

Pasditen e së martës, policia e Tiranës në rrugën “Bill Klinto” ushtroi kontroll ndaj estetistes ku i sekuestroi  40 doza kokaine gati për shitje.

Më herët, policia kishte marrë informacion se Denisa Bushka shpërndante kokainë në vendet e saj të punës por edhe në ende të ndryshme në kryeqytet ku kishte siguruar klientë.

Nga hetimet e deritanishme ka rezultuar se 34-vjeçarja siguronte sasi deri në gjysmë kilogrami në Fushë Krujë e më pas e ndante në doza, të cilat i shpërndante në 10 – 15 vende në ditë.

Kohët e fundit është vërejtur një trend i rritjes së femrave përdoruese të kokainës por edhe shpërndarëse. Pak javë më parë në një operacion të ngjashëm, policia arrestoi 40-vjeçaren Brikena Frakulli, e cila shpërndarjen e drogës e kishte shndërruar në një biznes familjar ku kishte angazhuar bashkëjetuesin dhe dy fëmijët e saj.

Gjyqi i Nyrëmbergut(Nürnberger Prozesse)

Gjyqi i Nyrëmbergut  Ishin një seri gjykatash ushtarake të mbajtura pas Luftës së Dytë Botërore nga Forcat Aleate sipas ligjit ndërkombëtar dhe ligjeve të luftës.

 Gjyqet ishin më të dukshmet për ndjekjen penale të anëtarëve të shquar të udhëheqjes politike, ushtarake, gjyqësore dhe ekonomike të Gjermanisë naziste, të cilët planifikuan, kryenin, ose përndryshe morën pjesë në Holokaustin dhe krimet e tjera të luftës. Gjyqet u mbajtën në Nyrëmberg të Gjermanisë dhe vendimet e tyre shënuan një pikë kthese midis ligjit klasik dhe atij ndërkombëtar bashkëkohor.

E para dhe e njohura nga gjykimet ishte ajo e kriminelëve kryesorë të luftës përpara Gjykatës Ndërkombëtare Ushtarake. Ajo u përshkrua si "gjyqi më i madh në histori" nga Sir Norman Birkett.

 Mbajtur midis 20 nëntorit 1945 dhe 1 tetorit 1946, gjykatësit iu dha detyra të provonte 24 nga drejtuesit më të rëndësishëm politikë dhe ushtarakë të Rajhut të Tretë. Martin Bormann

 kishte, i panjohur për Aleatët, vdekur në maj 1945 dhe u gjykua në mungesë. Një tjetër i pandehur, Robert Ley, kreu vetëvrasje brenda një jave nga fillimi i gjykimit.

Adolf Hitler dhe Joseph Goebbels të dy kishin kryer vetëvrasje në pranverën e 1945 për të shmangur kapjen. 

Heinrich Himmler u përpoq të bënte vetëvrasje, por u kap para se të arrinte sukses; ai bëri vetëvrasje një ditë pasi u arrestua nga forcat britanike.

 Heinrich Müller u zhduk një ditë pas vetëvrasjes së Hitlerit, figura më e lartë e regjimit nazist, fati i të cilit mbetet i panjohur. Reinhard Heydrich ishte vrarë nga partizanët çekë në vitin 1942.

 Josef Terboven vrau veten me dinamit në Norvegji më 1945. 

Adolf Eichmann iku në Argjentinë për të shmangur kapjen, por u kap nga shërbimi i inteligjencës së Izraelit (Mossad) dhe u var në 1962.

 Hermann Goering u dënua me vdekjen por kreu vetëvrasje duke gëlltitur cianide natën para ekzekutimit të tij.

Kryesisht i trajtuar këtu është gjykimi i parë, i kryer nga Tribunali Ushtarak Ndërkombëtar. 

Gjyqe të mëtutjeshme të kriminelëve më të vegjël të luftës u zhvilluan në bazë të Ligjit Nr. 10 të Këshillit të Kontrollit në Gjykatën Ushtarake të Nyrëmbergut (NMT), e cila përfshinte gjyqin e mjekëve dhe gjyqi i gjyqtarëve.

Kategorizimi i krimeve dhe kushtetuta e gjykatës përfaqësonin një avans juridik që do të pasohej më pas nga Kombet e Bashkuara për zhvillimin e një juridiksioni ndërkombëtar në çështjet e krimeve të luftës, krimet kundër njerëzimit dhe luftërat e agresionit, dhe çoi në krijimin e Gjykatës Penale Ndërkombëtare.

Origjina

Një precedent për të gjykuar ata që akuzohen për krime lufte ishte vendosur në fund të Luftës së Parë Botërore në Gjykimet e Krimeve të Luftës në Lajcpig të mbajtura në maj deri në korrik 1921 para Reichsgericht (Gjykata Supreme Gjermane) në Leipzig, megjithëse këto kishin qenë në një shumë të kufizuar shkallë dhe konsiderohet kryesisht si joefektive. Në fillim të vitit 1940, qeveria në mërgim polak u kërkoi qeverive britanike dhe franceze të dënonin pushtimin gjerman të vendit të tyre. Britanikët fillimisht nuk pranuan ta bëjnë këtë; megjithatë, në prill 1940, një deklaratë e përbashkët u lëshua nga britanikët, francezët dhe polakët. Relativisht e paqartë për shkak të rezervave anglo-franceze, ajo shpalli "dëshirën e treshes për të bërë një protestë zyrtare dhe publike për ndërgjegjen e botës kundër veprimit të qeverisë gjermane, të cilën ata duhet ta konsiderojnë përgjegjës për këto krime që nuk mund të mbeten të pandëshkuara".

Tre vjet e gjysmë më vonë, qëllimi i deklaruar për të ndëshkuar gjermanët ishte shumë më i guximshëm.

 Më 1 nëntor 1943, Bashkimi Sovjetik, Mbretëria e Bashkuar 

dhe Shtetet e Bashkuara botuan "Deklaratën për mizoritë gjermane në Evropën e okupuar", e cila dha një "paralajmërim të plotë" se, kur nazistët u mposhtën, Aleatët do t'i ndiqnin skajet e skajshme të tokës ... në mënyrë që të mund të bëhet drejtësia. ... Deklarata e mësipërme është pa paragjykuar rastin e kriminelëve kryesorë të luftës, veprat e të cilëve nuk kanë vendndodhje të veçantë gjeografike dhe të cilët do të ndëshkohen me vendim të përbashkët të Qeverisë së Aleatëve."^.

 Ky synim i Aleatëve për të hequr drejtësinë u ritheksua në Konferencën e Jaltës dhe në Potsdam në vitin 1945.

Dokumentet britanike të kabinetit të luftës, të lëshuar më 2 janar 2006, treguan se qysh në dhjetor 1944 kabineti kishte diskutuar politikën e tyre për ndëshkimin e nazistëve kryesorë nëse kapen.

 Kryeministri britanik, Winston Churchill, kishte mbrojtur asokohe një politikë të përmbarimit përmbledhës në disa rrethana, me përdorimin e një Act of Attainder për të shmangur pengesat ligjore, duke u shkëputur nga kjo vetëm me bisedime me liderët amerikanë dhe sovjetikë më vonë në luftë.

Në fund të vitit 1943, gjatë Takimit të Darkës Trepalëshe në Konferencën e Teheranit, udhëheqësi sovjetik, Josif Stalini, propozoi ekzekutimin e 50,000-100,000 oficerëve të stafit gjerman. Presidenti amerikan Franklin D. Roosevelt bëri shaka se ndoshta 49,000 do të bënin. 

Churchill, duke besuar se ata ishin seriozë, denoncoi idenë e "ekzekutimit të ftohtë të gjakut të ushtarëve që luftuan për vendin e tyre" dhe se ai më mirë do të "nxirrej në oborr dhe do qëllohej" vetë se sa të merrte pjesë në ndonjë veprim të tillë. Sidoqoftë, ai gjithashtu deklaroi se kriminelët e luftës duhet të paguajnë për krimet e tyre dhe se, në përputhje me Dokumentin e Moskës që ai vetë kishte shkruar, ata duhet të gjykohen në vendet ku janë kryer krimet. Churchill ishte kundërshtuar ashpër ndaj ekzekutimeve "për qëllime politike."Sipas procesverbalit të një takimi midis Rooseveltit dhe Stalinit në Jaltë, më 4 shkurt 1945, në Pallatin Livadia, Presidenti Roosevelt "tha se ai kishte qenë shumë i goditur nga shtrirja e shkatërrimit gjerman në Krime dhe për këtë arsye ai ishte më i etur për gjakun në krahasim me gjermanët sesa kishte qenë një vit më parë, dhe ai shpresonte që Marshal Stalin përsëri të propozonte një dolli për ekzekutimin e 50,000 oficerëve të ushtrisë gjermane".

Ministri i Financave Henry Morgenthau Jr. sugjeroi një plan për denazifikimin total të Gjermanisë;ky njihej si Plani i Morgenthau. Plani mbrojti de-industrializimin e detyruar të Gjermanisë dhe përmbarimin përmbledhës të të ashtuquajturve "kriminelë kryesor", d.m.th. kriminelët më të mëdhenj të luftës.

 Roosevelt fillimisht e mbështeti këtë plan dhe arriti ta bindte Churchill që ta mbështeste atë në një formë më pak drastike. Më vonë, u zbuluan detaje duke gjeneruar një dënim të gjerë nga gazetat e vendit. Roosevelt, i vetëdijshëm për mosmiratimin e fortë të publikut, braktisi planin, por nuk miratoi një pozicion alternative për këtë çështje. 

Prishja e Planit të Morgenthau krijoi nevojën për një metodë alternative për t'u marrë me udhëheqjen naziste. Plani për "Gjyqin e Kriminelëve të Luftës Evropiane" u hartua nga [[Sekretari i Luftës i Shteteve të Bashkuara|Sekretari i Luftës Henry L. Stimson dhe Departamenti i Luftës. 

Pas vdekjes së Roosevelt në prill 1945, presidenti i ri, Harry S. Truman, dha miratimin e fortë për një proces gjyqësor. Pas një seri bisedimesh midis Britanisë, SHBA-së., Bashkimit Sovjetik dhe Francës, u përpunuan detaje të gjyqit. Gjyqet do të fillonin më 20 nëntor 1945, në qytetin bavarez të Nyrëmbergut.

Krijimi i gjykatave

Më 20 Prill 1942, përfaqësues nga nëntë vendet e okupuara nga Gjermania u takuan në Londër për të hartuar "Rezolutën ndër-aleate për krimet e luftës gjermane". 

Në takimet në Teheran (1943), Jaltë (1945) dhe Potsdam

 (1945), tre fuqitë kryesore të luftës, Mbretëria e Bashkuar, Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimi Sovjetik, ranë dakord për format e dënimit për ata që janë përgjegjës për krimet e luftës gjatë Luftës së Dytë Botërore. Francës iu dha gjithashtu një vend në gjykatë. Baza ligjore për gjyqin u vendos nga Karta e Londrës, e cila u pajtua nga katër të ashtuquajturat Fuqitë e Mëdha më 8 gusht 1945, dhe i cili e kufizoi gjykimin në "ndëshkim të kriminelëve kryesorë të luftës të vendeve të Boshtit Evropian."

Rreth 200 të pandehur gjermanë për krime lufte u gjykuan në Nyrëmberg, dhe 1.600 të tjerë u gjykuan nën kanalet tradicionale të drejtësisë ushtarake. 

Baza ligjore për juridiksionin e gjykatës ishte ajo e përcaktuar me Instrumentin e Dorëzimit të Gjermanisë.

 Autoriteti politik për Gjermaninë ishte transferuar në Këshillin e Kontrollit Aleat i cili, duke pasur fuqi sovrane mbi Gjermaninë, mund të zgjidhte të ndëshkonte shkeljet e ligjit ndërkombëtar dhe ligjeve të luftës.

 Për shkak se gjykata ishte e kufizuar në shkelje të ligjeve të luftës, ajo nuk kishte juridiksion mbi krimet që ndodhën para shpërthimit të luftës, më 1 shtator 1939.

Vendodhja

1. Pallati i Drejtësisë ishte i gjerë dhe kryesisht i padëmtuar (një nga ndërtesat e pakta që kishte mbetur kryesisht i paprekur përmes bombardimeve të gjera Aleate të Gjermanisë), dhe një burg i madh ishte gjithashtu pjesë e kompleksit.
2. Nyrëmbergu u konsiderua si vendlindja ceremoniale e Partisë Naziste. Kishte organizuar mitingje vjetore të propagandës së Partisë dhe seancës së Reichstag që kaloi Ligjet e Nyrëmbergut.
3. Kështu u konsiderua një vend i përshtatshëm për të shënuar prishjen simbolike të Partisë.

Si një kompromis me Sovjetikët, u ra dakord që ndërsa vendndodhja e gjykimit të ishte Nyrëmbergu, Berlini do të ishte shtëpia zyrtare e autoriteteve të Tribunalit. Gjithashtu u ra dakord që Franca të bëhej selia e përhershme e Tribunalit Ndërkombëtar Ushtarak

 dhe se gjyqi i parë (disa ishin planifikuar) do të zhvilloheshin në Nyrëmberg.

Shumica e të akuzuarve më parë ishin arrestuar në Kampin Ashcan, një stacion përpunimi dhe qendër marrjes në pyetje në Luksemburg dhe ishin transferuar në Nyrëmberg për gjykim.

Pjesëmarrësit

Secila nga të katër vendet siguroi një gjyqtar dhe një ndërrues, si dhe një prokuror.

Ekzekutimet

Dënimet me vdekje u kryen më 16 tetor 1946 duke u varur duke përdorur metodën standarde të rënies në vend të rënies së gjatë. Ushtria amerikane mohoi pretendimet se gjatësia e rënies ishte shumë e shkurtër gjë që bëri që të dënuarit të vdesin ngadalë nga mbytja në vend që të shpejt nga një qafë e thyer, por mbeten prova se disa nga burrat e dënuar vdiqën në mënyrë agonizuese ngadalë, duke luftuar për 14 deri në 28 minuta para fundit duke e mbytur deri në vdekje.Ekzekutori ishte John C. Woods.

Ekzekutimet u bënë në gjimnazin e ndërtesës së gjykatës (rrënuar në vitin 1983).

Megjithëse thashethemet kanë vazhduar prej kohësh që trupat u dërguan në Dachau dhe u dogjën atje, ato në fakt u dogjën në një krematorium në Mynih dhe hiri u shpërnda në lumin Isar.

 Gjykatësit francezë sugjeruan që ushtria e dënuar (Goering, Keitel dhe Jodl) të pushkatohej nga një skuadër pushkatimi, siç është standarde për gjykatat ushtarake, por kjo u kundërshtua nga Biddle dhe gjyqtarët sovjetikë, të cilët argumentuan se oficerët ushtarakë kishin shkelur etikën e tyre ushtarake dhe nuk ishin të denjë për vdekje duke u qëlluar, gjë që konsiderohej të ishte më dinjitoze. Të burgosurit e dënuar me burg janë transferuar në burgun Spandau më 1947.

Nga 12 të pandehurit e dënuar me varje, dy nuk u varën: Martin Bormann u dënua në mungesë (ai kishte, të panjohur për Aleatët, vdekur ndërsa u përpoq të shpëtonte nga Berlini në maj 1945), dhe Hermann Goering kreu vetëvrasje një natë para ekzekutimit. 10 të pandehurit e mbetur u dënuan me varje.

Agim Ramadani (3 Maj 1963 – 11 Prill 1999)

Heroi i Popullit Agim Ramadani 

Shkruan Flori Bruqi

Sot janë bërë 24 vjet nga rënia e luftëtarit dhe heroit Agim Ramadani, i cili gjatë luftës u dëshmua si strateg i lartë dhe udhëheqës i dashur për ushtarët.

Kjo është një pjesë të bisedës mes heroit Agim Ramadani drejtuar bashkëshortes së tij Shukrije Ramadanit, më 24 mars 1999 vetëm pak ditë para rënies së tij.

“Unë po e shoh lirinë dhe po ta uroj që tani! Tash edhe me vdekë, s’më mbetet peng asgjë, ngaqë po e ndjej zërin e lirisë. Më dhimbsesh që s’je këtu ta shohësh qiellin e përflakur dhe të kuptosh sa ngjyra të bukura ka liria”, i kishte thënë Agim Ramadani gruas.

Agim Ramadani i njohur ndryshe me nofkën KATANA, ishte njëri prej komandantëve më të shquar dhe më aktivë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK) si dhe komandant i Zonës Operative të Dukagjinit, gjegjësisht i Koshares. Lindi më 3 Maj 1963 në fshatin Zhegër të Komunës së Gjilanit dhe ra dëshmorë më 11 Prill 1999 në Koshare gjatë një luftimi fyt për fyt me forcat serbe. Mori pjesë në Betejën e përgjakshme të Koshares e cila u zhvillua më 9 Prill të vitit 1999, ku edhe ishte komandant i Brigadës 138 deri në ditën e rënies së tij. Pas përfundimit të Luftës, ai u shpall Hero i Kosovës.

Agim Ramadani Permendorja Agim Ramadani.

 "Mu shterrshin syt nëse pushoj Lirin tënde me ëndërrue, mallkue qoftë gjaku im nëse më vrasin pa luftue" Pseudonimi/et KATANA Lindur më 3 Maj 1963 Zhegër, Komuna e Gjilanit, Kosovë Vdekur më 11 Prill 1999 Koshare, Komuna e Gjakovës, Kosovë Në aleancë me Coat of arms of the Kosovo Liberation Army.svg Ushtria Çlirimtare e Kosovës (UÇK) Vite shërbimi 1998 – 1999 Grada Komandant Brigade Njësia Brigada 138 Commands held Zona Operative e Dukagjinit, Kosovë Betejat/luftrat Lufta e Kosovës Beteja e Koshares Çmimet Urdhëri Hero i Kosovës (pas vdekjes) Të parët e Familjes së tij ishin me prejardhje nga Malësia e Karadakut, pikërisht nga fshati Depcë afër Preshevës. Shkollimin Fillor e kreu në vendlindje, ndërsa Shkollën e Mesme Teknike në Gjilan në vitin 1980, dhe më pas e vazhdoi Akademinë Ushtarake–Drejtimi i Komunikacionit në Zagreb të Kroacisë. Me poezi dhe pikturë është marrë që nga shkollimi i mesëm. 

Përderisa poezitë e tij, sa ishte gjallë i mbetën të shpërndara nëpër revista të ndryshme e në dorëshkrim, si piktor organizoi ekspozita kolektive e personale në Kroaci, ku punoi si ushtarak dhe në Zvicër ku jetoi si emigrant politik, dhe me fillimin e luftës në Kroaci, ai braktisi ish Armatën Jugosllave ku punonte si oficer. Në vitin 1998 pranohet anëtarë nderi në Akademinë Evropiane të Arteve. Ndonëse e kishte të rregulluar statusin e emigrantit, Agim Ramadani në vitin 1998, iu përgjigj thirrjes së atdheut dhe u inkuadrua në radhët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK), duke lënë në Zvicër gruan dhe tre fëmijët e tij. Gjatë luftës u dëshmua si strateg i lartë dhe udhëheqës i dashur për ushtarët. Ishte njëri ndër hartuesit e planit për thyerjen e kufirit shqiptaro-shqiptar, gjë të cilën edhe e bëri bashkë me shokët e vet. 

Ishte i pari që shkuli gurin-piramidën-kufitare në Koshare. Pas thyerjes së këtij kufiri, në pjesën e Kosovës, tek vendi i quajtur "Zharret", ai ra dëshmor heroikisht për të mos vdekur kurrë. Njihet me emrin konspirativ Katana. Llogaritet si një nga heronjtë më të njohur të historisë së re shqiptare. Në Gjilan para Teatrit Kombëtar i është ngritur një shtatore, në të cilën janë komponuar të gjitha elementet artistike dhe luftarake të Agim Ramadanit-Katanës.

 Është përfaqësuar në disa leksikone dhe antologji të shkrimtarëve shqiptarë, të botuara pas Luftës së Kosovës në vitin 2000. Agimi la pas vetes tre pasardhës, djemtë Jetonin dhe Edonin, si dhe vajzën Laurinën.