PD: Edvin Kristaq Rama kreu i bastardëve të Gedafëve dhe Benalive

Partia Demokratike nëpërmjet zëdhënëses Albana Mustafaraj deklaroi dje lideri i PS-së, Edi Rama nuk mund t'i shpëtojë përgjegjësisë së 21 janarit. "Kryepuçisti Edvin Kristaq Rama kreu i bastardëve të Gedafëve, Benalive e Mubarakëve shqiptarë që PD-ja i përmbysi në vitin 1991, sërish duke trilluar beson se do ti shpëtojë përgjegjësisë për grushtin e shtetit të 21 janarit dhe viktimat që përdori si mish për top për karrigen e tij. Sot kryepuçisti, Edvin Kristaq Rama, njeriu që u rrit si lëpirësi i busteve të Enver Hoxhës, Hitlerit të shqiptarëve, nipi i Spiro Kolekës xhelatit tjetër që firmoste varjen e disidentëve në sheshet e qyteteve të vendit, u përpoq sërish të lajë duart me organizimin e grushtit të shtetit me pasoja vdekjen e 4 qytetarëve që i solli mish për top për karrigen e tij", - tha Mustafaraj.

Vdes ‘Emmy’, ishte në koma, pranga biznesmenit kosovar

Zemra e këngëtares Elsina Hidersha e njohur me emrin e artit “Emmy” është ndalur së rrahuri sot paradite në Spitalin Ushtarak në Tiranë. 22 vjecara nuk ka mundur ti mbijetojë plagëve të rënda të marra në kokë nga një përplasje me makinë, në orët e vona të së shtunës në të dalë të një pubi në afërsi të zones se Varrit të Bamit”, në Tiranë. 

E reja ndodhej në koma dhe mjekët kishin deklaruar se lëndimet në tru ishin shume te renda dhe vetëm një mrekulli mund ta shpëtonte. Policia ka arrestuar si autor biznesmenin kosovar Aziz Kelmendi, 44 vjec, pasi akuzohet se është autor i plagosjes së qëllimshme të këngëtares së re. 

Elsina Idershai 22-vjeçarja me origjinë nga Skrapari ndryshe Emmy, është bërë e njohur katër vitet e fundit në Shqipëri dhe Kosovë. Disa nga këngët e saj më të suksesshme janë: ‘Let it play’, ‘Pse të dua ty’ ‘Rastësisht u pamë’, ‘A ma jep’, etj. 

Exclusive: Regjistrimi shtyhet per shtator ose nentor‏

Shkup, 28 shkurt – Burime qeveritare të portalit “Zhurnal”, pohojnë se regjistrimi i popullsisë përfundimisht do të shtyhet për në vjeshtë. Një vendim të tillë pritet ta marrë qeveria në mbledhjen që do të mbahet gjatë ditës së martë, ndërsa muajt më të mundshëm për mbajtjen e regjistrimit do të jenë shtatori ose tetori.

Një vendim i tillë do të merret duke pasur parasysh zgjedhjet e parakohshme parlamentare që do të pritet të mbahen në Maqedoni gjatë muajit maj. Në fakt, duke pasur parasysh situatën aktuale dhe paralajmërimet për mbajtje të parakohshme, atëherë pritet që regjistrimin e vitit 2011 ta organizojë qeveria e re e cila do të dalë pas këtyre zgjedhjeve të parakohshme.

Nuk dihet ende se çfarë do të bëhet me vendimet të cilat i ka marrë Komisioni Shtetëror i Regjistrimit gjatë periudhës kur në këtë komision nuk bënin pjesë përfaqësuesit shqiptarë dhe ata turq, të cilët bojkotuan punën e KSHR-së. Për këto vendime priten të merren vendime tjera plotësuese të cilat do të sqarojnë saktë për punën e deritanishme.

Regjistrimi ishte planifikuar që të mbahej nga 1-15 prill 2011, por që nga njoftimi i tij kishte pakënaqësi për mënyrën dhe kohën e regjistrimit. Shtyrja e regjistrimit nuk është në risi në rajon, pasi një gjë të tillë më parë e ka bërë Serbia dhe së fundmi edhe Shqipëria, ku pritet të mbahen zgjedhjet lokale.

 / ZHURNAL /

Konsullata e Kosovës në New York dha pritje me rastin e tre vjetorit të Pavarësisë së Kosovës

Nga Keze Kozeta Zylo





Në daten 23 Shkurt Konsullata e Kosovës në New York dha një pritje për shqiptarët e Diasporës dhe trupin dipllomatik me rastin e tre vjetorit të Pavarësisë së Kosovës.

Bashkëkombasit tanë më së shumti të veshur me ngjyrat e flamurit të Kosovës, ku dominonte bluja, apo dhe me ngjyrat e Flamurit Kombëtar kuq e zi, e bënte dhe më festive dhe më gjallëruese mjedisin ku u organizua kjo mbrëmje festive.

Në hyrje të sallës iu uronin mirëseardhjen pjesëmarrësve, Konsullja e Përgjithshme e Kosovës në New York , znj.Arta Rama dhe Konuslli z.Fatmir Zajmi.

Të gjithë pjesëmarrësit me fytyra të gëzuara i uronin njeri-tjetrit: “Gëzuar festën e Pavarësisë së Kosovës”! Ishte një ditë e shumëpritur për të gjithë shqiptarët, të cilët për një shekull me radhë derdhën gjakun e kuq për të fituar Pavarësinë e Kosovës martire.

Shumë amerikanë, kongresistë, këshilltarë, kontribues të shumtë të çështjes së Kosovës kishin ardhur për të marrë pjesë ne këtë ditë ceremoniale.

Midis miqve amerikanë do të shikoje patriotin zemërzjarrtë z.Esad Rizai së bashku me prof.Haxhi Berishën duke biseduar me avokatin profesionist z.Kaufman, i cili ka shërbyer

në bordin e Fondacionit të Shoqërisë Shqiptaro-Amerikane, ku u ka siguruar atyre ligjërisht përfaqësimin ligjor. Z.Stephen B.Kaufman pasi na uroi festën e Pavarësisë foli me shumë dashuri për popullin tonë, kombin, por nga ana tjeter këshilla e tij për situatën jo fort të kënaqshme në Shqiperi ishte që: “Stop shouting at each-other” që do të thotë ndaloni të luftoni me njeri-tjetrin…

Vetëm sikur kjo këshillë e tij të dëgjohet sigurisht dhe problemet e shumta do të jenë dhe më të pakta dhe më të thjeshta për t’u zgjidhur…

Fjalën e përshëndetjes e ka mbajtur znj.Arta Rama e cila iu uroi të gjithë pjesëmarrësve: “Gëzuar festën e Pavarësisë dhe qofshim gjithmonë të bashkuar”!

Nëpërmjet fjalës së saj elekuente ajo ka sjellë një histori të shkurtër të përpjekjeve titanike të popullit të Kosovës për Pavarësinë e saj, por njëkohësisht ka falënderuar miken e madhe të shqiptarëve, Amerikën, e cila ka dhënë një kontribut të jashtëzakonshëm për çlirimin e Kosovës nga barbarët serbë, dhe për këtë Kosova dhe Shqipëria do t’i jenë për jetë mirënjohëse. Shteti i Kosovës vazhdoi Konsullja eshte njohur nga 75 vende te botes dhe mbi 100 vende e kanë suportuar Kosovën si anëtare të Fondit Monetar tregëtar dhe të Bankës Botërore.

Njëkohësisht ajo foli dhe për Parlamentin e ri dhe zgjedhjen e presidentit të Kosovës nga ky Parlament. Parlamenti i Kosovës po punon me të gjitha përpjekjet që ta integrojë vendin në Unionin Europian. Fjala e saj u përshëndet me duartrokitje nga të gjithë të pranishmit.

Pas fjalës së Konsulles së Pergjithshme znj.Arta Rama, fjalën e ka marrë kongresisti z.Eliot Engel.

Zoti Engel është nje mik i madh i shqiptarëve, ai ka një vend të veçantë në kontributin e jashtëzakonshëm që ka dhënë për Kosovën së bashku me miqtë e tjerë të popullit tonë.

Ai tha se Dita e Pavarësisë së Kosovës përkon me ditëlindjen time, kështuqë sa herë që festoj ditëlindjen kujtoj Ditën e Pavarësisë së Kosovës, një ditë e dashur për mua dhe gjithë miqtë tanë të përbashkët.

Fjala e tij e zjarrtë dhe plot dashuri për popullin tonë rrëmbeu zemrat e pjesëmarrësve, perfaqësusëve të shoqatave të ndryshme, si z.Gjon Bucaj, kryetari i shoqates “Vatra”, z.Esad Rizai, dipllomatë të huaj dhe të vendit si: Ambasadori shqiptar pranë Kombeve të Bashkuara z.Ferit Hoxha, z.Dritan Mishto apo dhe personalitete të tjera të shquara si Avokati i mirënjohur z.Sabri Gjoni, botuesi i gazetës “Illyria” z.Vehbi Bajrami, të cilët e përcillnin me duartrokijte fjalimin e tij.

Kjo ceremoni zyrtare do të transmetohet nga TV “Alba Life” së bashku me intervistat e kongresistit z.Eliot Engel, z.Stephen B. Kaufman, Harry Bajraktari, Ismer Mjeku, prof.Haxhi Berisha, z.Esad Rizai dhe Konusulles së Përgjithshme znj.Arta Rama dhënë për këtë Televizion.



Manhattan, 23 Shkurt, 2011

PERGJIGJE FLORI BRUQIT

Shkrimtari V.Mato


Monday, 28 February, 2011 5:30

From:"Vullnet Mato"

To:floribruqi@yahoo.com

I dashur FLORI, kam kohe qe kam ndjere se te kam mik per koke!. Dhe kjo e ka shpjegimin, sepse jo vetem jemi te dy te nje kalibri letrar, por sepse kemi vuajtur e care ne jete neper veshtiresi te perbashketa, ndonese ne terrene te ndryshem. 


Ndjehem tejet i nderuar qe krijimtaria ime vleresohet e publikohet here pes here nga ju, sidomos ne trevat elektronike te Kosoves, per te cilen me qan zemra dhe njeheresh gezoj, kur kujtoj vuajtjet e atij poplli martir qe doli nga erresira sllave ne drite dhe sot ka mundesi te njihet gjeresisht me artin letrar te teresise se kombit shqiptar.


 Dhe per kete merita eshte kryesisht e juaja, i dashur mik! Prandaj ju pergezoj dhe ju uroj mbaresi ne krijimtarine tuaj dhe qofte levduar kudo kotributi patriotik qe jepni per ceshtjen tone te perbashket.


Perqafime vellazerore 


Villnet Mato

Gruaja dhe të drejtat e saj

            

Nga Mimoza Dajçi

Ballafaqimi me realitetin e panjohur në emigracion, veçanerisht tek femrat, solli në Bronx pak ditë më parë një organizatë që do të trajtojë specifikisht problemet e gruas, në familje, shoqëri e institucione punësimi, si dhe do të vlerësojë figurën e saj pasi shumë prej tyre kanë arritur të adaptohen pozitivisht në jetën amerikane.

Sigurisht shoqatat janë grupime të pavarura - jo fitim prurëse, por mënyra e menaxhimit tregon edhe profilin e punës së tyre. Pavarësisht se kush është inisiator në themelim, i njohur i panjohur, apo individ që nuk ka experiencë në “vepra të mëdha” pasi askush nuk lind me emër, por ditët më pas rregjistrojnë emrin e tij/ saj, apo organizatën që do të drejtojë.

Një nga pikat kryesore që mbështet kjo organizatë është integrimi i gruas shqiptare  në diasporë, përkrahja e gruas ish të burgosur, internuar e persekutuar politike në Shqipëri, e në të gjitha trojet shqiptare, kujdesi e mbrojtja e femrës së masakruar e traumatizuar në Kosovë nga dhuna e makinerisë serbe, të drejtat e mohuara të gruas çame, e njohja e masakrave ushturar padrejtësisht mbi ato nga qeveria greke, të drejtat e gruas në Mal të Zi, Maqedoni, etj. Pra në përgjithësi është një grupim që me anëtaret e saj ka si mision të transmetojë tolerancë e mirëkuptim në jetën shqiptare në SHBA, e në të gjitha trojet tona.   

Por edhe pse pak kohë ka që është krijuar, “Hope & Peace” ka gjetur shtrirje në komunitetin e gjerë në Bronx, si dhe po përkrahet nga distrikti i Bronxit dhe Institucioneve të tjera amerikane, si shtetërorë ashtu edhe jo qeveritarë. Takimet mes personaliteteve amerikane kanë qenë shumë të suksesshme e frytdhënëse, ato janë mbështetur konkretisht nga Presidenti i Distriktit të Zonës 49 –të në Bronx Z. Joseph Thompson, Zyra e Përfaqësisë së Bashkisë së New York - ut Z. James Vacca, Drejtori i Distriktit të Bordit 11- të në Bronx Z. Jeremy Wierneke, Konsullja e Republikës së Kosovës Znj. Arta Rama, Kapiteni i Policisë Z. Kevin Nicholson, avokati i njohur e mik i shqiptarëve Z. Stiven Kaufman,  Senatorja Ruth Hassell Thompson, Senatori Jeff Klein, Lideri demokrta i distriktit nr. 80 në Bronx Z. Kenny  Agosto, Qendra për Drejtësi Familjare, si dhe shumë  individë e personalitete të shoqërisë sonë në diasporë.

Duke vënë në plan të parë interesat kombëtare e patriotike edhe në bisedimet me Senatoren        e Shtetit të New York-ut Ruth Hassell Thompson është kërkuar si nga drejtueset e shoqatës ashtu edhe Znj, Arta Rama që të krijohet mundësia për t’u zhvilluar një Séancë Dëgjimore në Kongresin Amerikan në mbrojtje të femrës shqiptare të masakruar e traumatizuar nga dhuna e makinerisë serbe gjatë luftës, si dhe hapja e një Qendre Shqiptare në Bronx për Komunitetin. Aty u paraqitën fakte e dokumenta reale, foto e pasazhe të qarta të luftës në Kosovë, ku në disa nga këto foto ishte edhe veprimtarja e palodhur misioneria e paqes Znj. Rita Saliu, dëshmimtare okulare e luftës së përgjakshme mbi popullsinë e pafajshme në Kosovë.

Qëllimi i ndaljes në këtë çështje kaq të mprehtë e delikate është sepse se si pasojë e asaj lufte makabër numërohen sot mbi 20. 000 raste të gruas e vajzës shqiptare të dhunuar, një pjesë e të cilave janë nën kujdesin e organizatave të ndryshme jo qeveritare, por që akoma kërkojnë vëmendje më shumë nga Qeveria e Institucionet Ndërkombëtarë. Serbia, kjo monstër e pangopur krimesh shekullor, pasi humbi shansin e saj edhe në Gjykatën Ndërkombëtare të Hagës vazhdimisht është duke ngritur e hedhur akuza të pabaza mbi UÇK – në e popullsinë e pambrojtur atje, ndërkohë që edhe serbi Dobrica Cosiq po kërkon Çmimin Nobël për Paqe në botë.

Senatorja Thompson është një nga politikanet e suksesshme në jetën sociale e politike të vendit, ajo ka dhënë një ndihmesë të madhe për shëndetin publik, si dhe është gjithashtu inisiatore e hartimit të ligjit për të drejtat e gruas, dhunës në familje, të drejtave civile, si dhe autore e Raportit 2009 - 2010 për Senatin e New York – ut, ku shkruhet - kundra krimit të çdo dhune, si dhe mbi mbrojtjen ligjore të viktimës. Vizitën e komunitetit tonë pranë Selisë së saj, ajo e quajti mjaft të vlefshme, dhe tha se kontaktet mes palësh janë mëse të domosdoshme dhe premtuese për të ardhmen. 

Gjithashtu ne takimin me Senatoren Thompson u fol edhe për punën e suksesshme të diplomacisë së Republikës së Kosovës në SHBA, si për Ambasadorin në Washington, D.C, Z. Avi Spahiu ashtu edhe për Konsullen e Përgjithshme në New York Znj. Arta Rama. Arritja e njohjes së Pavarësisë nga 75 vende të botës sigurisht vjen edhe nga puna e mirë dhe e kujdesshme e tyre. 

Kontaktet e bisedat me personalitet politike e shoqërore amerikane të këtij grupimi jo qeveritar janë inisiativa që kontribojnë në rikthimin e të drejtës ndërkombëtare, pasi publikimi i këtyre fakteve do të dëshmojë për krimet që kanë përjetuar shqiptarët gjatë luftës. Disa nga viktimat “gang rape” kanë qenë dëshmimtare në tribunalin e Hagës, prandaj edhe krimet seksuale duhet të trajtohen si ndjekje penale. Kjo është vërtetë një temë shumë e ndjeshme duke u nisur edhe nga konteksti ynë kulturor, por si proçes ka në përfundim të tij njohjen publike të këtyre femrave si pjesë e rëndësishme e arritjes së drejtësisë tranzicionale në një vend pas lufte. 

Kohë e pritje për bisedime për këtë grupim të ri rezervoi edhe Senatori Jeff klein, i cilii e vlerësoi shumë këtë nismë dhe e quajti si një domosdoshmëri për jetën e vendit në komunitet. Ai i la hapur takimet edhe për ditën në vazhdim, e premtoi për gjetjen e një ambjenti ku do të shfrytëzohen për zyra për “Hope & Peace”. Vlen për tu përmendur suporti e pjesëmarrja akvitve në këto takime edhe e    bisnesmenit e veprimtarit të njohur në komunitet Z. Mark Gjonaj.

***

Takim tjetër i rëndsishëm ka qenë edhe vizita në Qendrën për Drejtësi Familjare, e para qendër kjo në Bronx që lufton violencën në familje (New York City Family Justice Center) operon rregullisht, dhe është direkt nën kujdesin e plotë të Bashkisë së New York-ut, e Majorit Michael R. Bloomberg.

Sipas Drejtoreshës Ekzekutive të kësaj qendre Znj. Rachele Abrahami aty ofrohen shërbime të ndryshme ligjore falas në të gjithë gjuhët e botës, si dhe suportohet viktima për të gjitha nevojat që asaj apo atij i paraqiten. Ndihma që ofron kjo qendër konsiston në përfshirjen e ngacmimeve e provokimeve seksuale në punë, rrugë apo shoqëri, dhuna nga bashkëshorti në familje, diskriminimi në punë, apo shoqëri etj.

Një nga arsyet që u zhvillua kontakti me këtë qendër, ishin rastet flagrante të dhunës që kanë ndodhur në familjet shqiptare nga bashkëshorti në familje. Si vrasjet me paramendim, apo dhuna e ushtruar mbi gruan në mënyrë të vazhdueshme. Ku vetëm pak ditë më parë në gjykatën e Bronx-it M. S u dënua me 14 vjet heqje lirie, bashkëshorti i M. S, i cili në gjendje alkoli e kishte goditur atë disa herë me thikë për t’i marrë jetën. Për këtë ngjarje të rëndë në familjet shqiptare ka shkruajtur edhe gazeta amerikane “Daily News”.

Raste të tjera dhune e të përsëritura kemi patur në Bronx edhe në disa familje të tjera shqiptare, p.sh tek gratë me inicialet V. F, L. M, dhe M. D, K. P, e të tjera që nuk pranojnë të identifikohen e që kanë qenë viktima të dhunës nga bashkëshortët e tyre, e në kushte të vështira kanë mundur t’i shpëtojnë kthetrave të tyre vdekjeprurëse vetëm nga ndërhyrja e shpejtë e policisë amerikane. Raste dhune kemi edhe nëpër familje të tjera të komunitetit, e  numri i tyre sa vjen e rritet, por që akoma nuk është identifikuar e shpallur zyrtarisht violenca e tyre. Shkaqet e mos denocimit janë nga më të ndryshmet, duke filluar me frikën se burri i kërcënon me jetën, si dhe mentaliteti shqiptar i turpit. Por atyre për të shpëtur veten e fëmijët nga dhuna e vdekja duhet pa tjetër që të marrin kontakte të drejtë për drejta me Qendrën për Drejtësi Familjare në Bronx, si dhe me organizatën e gruas shqiptare “Hope & Peace” që sapo ka filluar të ushtrojë veprimtarinë e saj në mbështetje e përkrahje edhe të gruas së dhunuar. Këto dy institucione ndihme janë gati t’i ofrojnë atyre ndihmesën e duhur, që ato mos të ndihen vetëm, por të mbrojtura nga ligji, shteti, policia e shoqëria civile që vepron në komunitet.

Po sipas Znj. Abrahami viktima duhet t’i shmanget një gjendje të rrezikshme emocionale; e duhet menjëherë të njoftojë policinë në numrat, 911, ose 311. Të mësojë fëmijët se si mund të njoftojnë policinë në numrat e mësipërm, e të largohet bashkë me ta sa më parë që të jetë e mundur.

Por mënyra më e mirë për shpëtim është ndërgjegjësimi i gruas për të denocuar dhunën, edhe pse deri më sot kemi këto shifra, ku nuk mund të përjashtojmë edhe rastet e mëparshme që kanë përfunduar me vdekje tragjike në sy të fëmijëve, kjo përsëri është një shifër tronditëse e duhet marrë në konsideratë e në mbrojte të menjëhershme. Gratë duke patur turp e frikë për të denoncuar dhunën që i shoqi ushtron mbi ato, flet vërtetë për mentalitetin e ulët e të trashëguar të vendit tonë mbi emancipimin e gruas, por tregon më së miri shpirtin e sakrificës së nënës shqiptare për të ruajtur familjen të shenjtë e të shtrenjtë e të bashkaur. Por kur këto lloj sakrificash e akte zemërgjerësie nuk vlerësohen reciprokisht edhe nga pala tjatër atëherë duhet pa tjetër të bëhet denoncimi i tyre.

Duke i u referuar edhe fakteve në Shqipëri vemë re se dhuna atje është çdo ditë e në rritje, ku pas një bashkëpunimi të Institutit të Statistikave dhe USAID-it shifrat tregojnë se në çdo tre gra një rrihet në mënyrë mizore nga bashkëshorti. Por megjithatë atje diçka ka filluar të lëvizë për mirë, ku shumë nga ato po ndërgjegjësohen e po flasin për shqetësimet e tyre madhore në familje. Pra edhe gratë shqiptare në diasporë duhet të ndërgjegjësohen e të kuptojnë, se ato mbrohen nga ligjet e forta amerikane, e shoqëria civile me të cilat ato duhet të jenë në kontakt të vazhdueshëm. Ato nuk duhet të kyçin brenda vetes e mureve të shtëpisë dhunën e padrejtë që ushtrohet mbi to, e bashkëshorti duhet të mësojë se ato nuk janë kafshët apo skllavet e tyre. Pra gruaja duhet të flasë më parë se dhuna të fillohet e të bëhet problematike, e të vazhdojë për një periudhë të gjatë kohe. Institucionet për parandalimin e dhunës do të funksjonojnë më së miri nëse do të ketë raporte të ndërmjetme mes tyre dhe viktimës.

 Por ky grupim nuk qëndron indiferent edhe ndaj femrës së dhunuar nëpër botë, një nga rastet flagrante e më të fundit është, kur një vajze 12 vjeçare nga Afganistani Bibi Aisha, i shoqi taleban pas torturash të vazdueshme i pret hundën e veshët. Prandaj të mos heshtet ndaj këtij fenomeni të rrezikshëm e vdekje prurës, pasi mbështetja kundër dhunës në familje synon jo vetëm parandalimin e saj, por dhe mbrojtjen e fëmijës nga një persekucion i tillë. Çdo njeri ka të drejtë të jetojë në shtëpinë e tij i mbrojtur dhe i qetë. Pranë qendrës mund të paraqitet çdo person sipas shqetësimit që mund t’i paraqitet, pa qenë e nevojshme ora për takim ( walk-in center) ose mund të kontaktojë me specialistët e saj në numrin e telefonit: (718) 508-1222.

FALJA E KOTË

Vullnet Mato
                                                 
                                                                          Tregim 
      Ashtu si besimtari, që kur i vjen ora e shenjtë kërkon patjetër një kishë apo xhami për t’u falur, edhe Agroni, miku im letrar, më kishte bërë mua altarin e faljes së tij.
      Ai erdhi një ditë, krejt papritmas, i ngarkuar me emocione të forta, si ajo reja që nxin e mezi pret të shkarkojë ngarkesën e vet të ujshme.
     -Do të të tregoj një gafë që kam bërë e nuk ia fal dot vetes! - ia nisi ai me një dridhje të lehtë nervoze të muskujve të fytyrës së tij me pamje burrërore të hijshme.
     - Gafa jemi, njerëz bëjmë! - bëra lojë fjalësh për t’i dhënë impuls rrëfimit të tij.
Por pa ia varur shakasë sime, ai vijoi gjithnjë i tensionuar nga shtysa e shqetësimit të brendshëm që e mundonte:
     - Para ca ditësh, - pata një rast të shkëlqyer me njërën, që po ta shihje ti, do më thoje, si ka mundësi të erdhi në dorë ajo alamet femre!...
     - Po, dhe e arrite qëllimin tënd prej hamshori të lidhur me kapistër në stallën e krijimit letrar?
     - Atje dua të dal, po duro! - vërejti ai me një shprehje pakënaqësie te dukshme në fytyrë, që i ndërpreva rrjedhën e rrëfimit.- Që thua ti, vëlla i dashur, ajo më erdhi deri te shtrati i dhomës sime, për të marrë një libër që ia kisha përmendur si të rrallë. Kishim prej kohësh afeksione të dyanshme të një simpatie të dukshme. Por për vetë kushtet familjare në të cilat ndodheshim, asnjëri nga ne nuk pretendonte lidhje serioze, përveç dëshirës që ajo kishte të puthej me mua dhe unë me të gjithashtu. Ndaj dhe me atë rast, u puthëm e u puthëm, gati sa nuk i thithëm gjakun njëri-tjetrit. Vura re se asaj i digjnin faqet si prush dhe mua gjithë trupi më përvëlohej. Temperaturat tona shkuan në gradacione furre, që mund t’i shuante vetëm një lumë. Çast ky, kur qeniet njerëzore nuk mund të ndalen kurrsesi pa rënë në mëkatin e ngasjes epshore që u ka dhënë natyra në trup. Në kulmin e atij momentit të artë dhe aq të paduruar, tentova me ngut ta shtrija në shtrat e t’i hiqja të mbathurat. Por femrat paskan aftësinë që për një sedër çasti, mund të dalin pa u djegur edhe nga furra e përvëluar. Ajo krejt befas e në mënyrë instinktive, si e komanduar nga ndonjë fuqi e mbinatyrshme që mund të shuante edhe zjarrin që djeg me flakërimë një pyll të tërë, më ndali dorën:
      -Mos! - tha prerazi një fjalë të vetme.
      Fjalë kjo, që në atë çast të papritur më tingëlloi si ajo thirrja “Ndal!” e rojës me helmetë në një postbllok ushtarak. Këtë ”mos !” të zakonshëm frenimi, e kisha dëgjuar edhe më parë në rini, nga ndonjë femër, e cila më pas, pa e zgjatur shumë, e kishte hequr vetë ambalazhin e “thesarit” të saj. Por në këtë rast të shumëpritur nga të dy, u ndjeva i habitur.
      -Pse shpirt?- i thashë me një zë grykor të mekur nga padurimi.
      - Jo, jo, deri te ajo punë nuk mund të shkojmë sot!
      - Pse zemra ime?
      - Se ashtu është puna!...
      Kjo përgjigje enigmatike më bëri të mendoj se mos ajo ishte me ato lulëkuqet mujore. Dhe për të vërtetuar këtë dyshim, kalova me marifet dorën sipër fustanit, deri poshtë rrafshultës së saj fundore. Por aty nuk kishte asnjë send pritës për rrjedhjen e zakonshme femërore.
      -Ja, - i thashë me afsh të nxehtë, - je fare në rregull, ndaj mos më pengo të bëj detyrën time, për të shijuar kënaqësinë e dyanshme që na mundëson ky rast i rrallë!
      -Jo sot, jo!...
      - Kur, moj xhan, mund të ishte më e domosdoshme se sot?...
      -Do gjej unë një rast tjetër! Njohja jonë nuk mbaron me kaq! - tha ajo duke u tërhequr mbrapsht, në dukje vendosmërisht, por tashmë disi më e freskuar në temperaturën trupore.
       Mendova të zakonshmen e kundërshtimit të femrave, të cilat rezervohen të dorëzohen qysh në rastin e parë të afrimit të kontaktit. Ose si inerci e instinktit vetëmbrojtës ndaj rrezikut mashkullor, ose për të kryer atë ritin idiot të tyre, se gjoja nuk janë të djegura për mashkull. Dhe unë e lashë. E fala. Ndonëse padurimi më mundonte shumë, pasi ndjeja dhimbje në organet e mia, nga eksitimi i zgjatur. Por ajo më kishte premtuar një rast tjetër, të cilin unë e besova dhe nuk mund të ngulmoja në mënyrë të njëanshme, si ai demi përçor, kur tërbohet nga era trazimtare e mëshqerrës.
       -Pra, kjo ishte gafa? - nuk m’u durua mua ta pyes përsëri.
       - Prit! - ma preu Agroni rreptas. -  Ashtu siç më tha ajo, edhe unë prita rastin tjetër. Në mënyrë që gjithçka të kryhej me kënaqësinë e përbashkët. Kësisoj, pas dy javësh e takova në rrugë krejt vetëm dhe pas përshëndetjes së zakonshme, i thashë:
       - Rast më të volitshëm se sot, për ta çuar deri në fund mrekullinë e lënë përgjysmë, nuk besoj se mund të gjejmë sërish!...
       Por teksa prisja një përgjigje pozitive të mirëpritur prej saj, ajo më tha krejt papritur:
      -Ti kënaqesh me pak !...  - dhe më zgjati dorën, duke nxituar për aty ku ishte nisur.
       Mbeta i stepur në mes të rrugës, si ndonjë hu gardhi i ngulur aty rastësisht. Mu rrotullua hapësira para syve, sikur të kisha pirë një kile raki dhe duke mallkuar veten për atë falje të kotë, shfryva me duf: - Ah, moj, ah, veç mos më rënç dhe një herë tjetër në dorë, pa ta tregoj fare mirë si kënaqem unë!...
       Padashur e ndërpreva Agronin sërish, duke qeshur me zë, se m’u kujtua ai proverbi i miut të rënë në kazanin e rakisë, që i tha maçokut, më nxirr nga ky lëng përvëlues, pastaj më ha kur të duash dhe sa u shkund pakëz, ia mbathi në vrimën e vet.
      -E që thua ti, miku im, - vijoi ai pa ndryshuar humorin nga gazi im, - zjarri i ndezur mes nesh, që donte një lumë të tërë për tu shuar, nuk u ndez më. Sepse duhej që lumi të sillte barrë të tëra me dru, të shkulura nga ndonjë vërshim më i fuqishëm. E, ja, këtë budallallëk bëra. Tani fol ti e më thuaj ç’mendon për gafën timen prej trapi?!...
       U mendova pak pastaj i thashë sipas bindjes sime:
       - Ti e di, unë nuk kam shumë përvojë me femra të tjera. Se jam kapur mat qysh në fillim me atë që mora. Dhe tani ajo më shtrëngon fort me ca fije zemre të pazgjidhshme, të cilat nuk më lënë të ushtrohem me të tjerat. Por di të them, se mbase duhej të kishe vazhduar ta bindje, derisa të kalohej caku i druajtjes së saj. Sepse ne meshkujt nganjëherë i drejtojmë kërkesat tona, me thjeshtësinë e lypjes së copës së bukës, duke kujtuar se ato e kanë po aq të lehtë dhënien e donacionin që presim. Me pak  fjalë, nuk mund të bësh asgjë kundër  dëshirës së femrës dhe aq më keq forcërisht, siç thua, nëse ajo të vjen sërish. Kur të refuzon femra energjikisht, asaj nuk mund t’i japësh të hajë as bakllava me mjaltë, pa e pranuar me dëshirën e saj...
        - Pikërisht, atë bëra. Se edhe falltar të kisha qenë, nuk mund të kuptoja dëshirën e saj përderisa kundërshtonte. Po, ah, veç mos më ardhtë edhe një herë, se ia tregoj unë si velem vetëm me erën e saj!...- përsëriti ai i penduar keqas nga falja që i rëndonte në sedër.