Cikël poetik nga Rraif Gashi

Rraif Gashi lindi  më 20.03.1961 në fshatin Meshinë, Malësia e Gallapit, komuna e Dardanës. Shkollën fillore e kreu në vendlindje dhe në Tygjec, ndërsa shkollën e mesme në Dardanë. 

Studimet e filluara në Prishtinë iu ndërprenë në vitin 1981, për shkak të angazhimeve në rezistencën kombëtare kundër okupimit serb. Me shkrime letrare filloi të merret qysh si nxënës i shkollës së mesme.

 Kryesisht shkruan poezi e herë pas herë edhe prozë. Disa herë është shpërblyer në konkursin letrar tradicional që e organizojnë komuna e Dardanës dhe klubi letrar “Nositi”, në kuadër të manifestimeve multikulturore “Lulëkuqet e Prillit”.

Punon në MPB në Prishtinë në sektorin e Furnizimit(Logjistikë të MPB)

Veprat letrare:

1. “Çiltërsia prej qelqi”, 2005,

2. “Mollë e egër”, 2008,

3. “Ecje nëpër etje”, 2010.

Etj.

Jeton dhe vepron në Prishtinë.

KUSH...

Thepa të larta

ngreh në Evropën plakë

gjithmonë rrugë pa krye

kohët erdhën e shkuan

shtëpi me kalem s`ndërtuam

aty u mpreh shpata

për kokën e Sutës së vogël

aty u fik drita

e ti gjete të reja

në epokat trishtuese

AH GURI IM

Pështjellim i terratisur

Derdh ecje në etje

Kalorësi i lakmisë

Qeshet në udhëtimin e pafund

As emër

As shenjë

Shushullima e mpirë

Vargon gdhendjen e gurit tim

NUMRI I SHPRESËS

Një llambë neoni

mundohet të na ndriçojë

Pranë neonit telefoni

ku mund të thërras

numrin e lajmit numrin e shpresës

alo alo alo

numër i netëve të pakaluara

Këtu në këtë varr refugjatësh

e dhunuar

qan lumturia

THE SE IKE

Mesditë pa dritë

dhe si ike natë pa ne

The se ike

pa lindur dita

nata pa të parë

..................

The se do të kthehesh

ballëlartë

o ëndrra ime

baladë e gjatë

99 NËNAT

Në afërsinë kurbetçare

lumenjtë u tërbuan

orteku vinte nga kodra

...................

Hipa në kalë të bardhë

i menduar si në përralla

nesër çka do të vijë

... ...............

Dreqi doli në majë të kodrës

piu qumështin e mushkës së vogël

u vendos në prag të vatrës

MOLLË E EGËR

Çdo ditë

Pa dritë

Erë të vdekurish

Pluhur i njëjtë

Një përsëritje tokësore

Çdo natë

Terr i gjatë

Me nga një a dy të ngratë

I larë a i palarë

Po shkon

Vetëm me një lot

BRICAKU

Gur i bardhë bricak

Llavë vullkani të mbuloi

tërmetet t`i lëkundën themelet

e sot e shumë shekuj

balt nuk u bëre

Gur i bardhë bricak

zjarri të dogji në çdo dekadë

nuk u fike as sot

as sot e shumë mot

gjaku i derdhur

në bricak të kaliti

Gur i bardhë bricak

u fërkove

u tkurre

u thërmove

kurrë nuk u fundose

as sot

as shumë mot

baltë nuk u bëre

qëndro gur i bardhë

bricak

MAJA E PLISIT

Mbrëmje qielli kuqëloi

dielli perëndoi

nata afrohej

të gjithë do të  flinin

një lenë e lisit ra

në maje të plisit

Engjëjt bien të pushojnë

lojëra lozin vetëm djallëzitë

lindja e keqe po vjen

mushka do të pjellë

një lenë e lisit ra

në maje të plisit

Kur ka hënë

huti diç do të hajë

një lakuriq nate

me lëkurë të hollë

me sa më pak zorrë

një lenë e lisit ra

në maje të plisit

Baba plisbardhi

tashti luhet zjarri

vdekjet kurrë s`do t`i numërojnë

ilirikumi në zjarr

kurrë më lena e lisit

në maje të plisit

BARDHËZA IME

I gëzuar ta prita lindjen dritë

pa gëzim simbol trimërie

Bardhëz ike

të prita me ditë e shkoi një vit

ike pa kthim Bardhëza ime

unë babai yt ta pres rritën

edhe fustan të kam blerë

Pse

pse shkove

Bardhëza ime

sot një vit

365 ditë të zeza

E imja Bardhëz

je bërë e madhe

9 gusht 1992

shkrumb në jetë

sorkadhe

20 MARS

Po afrohet dita e madhe

një kasollë po bie

e flakë po digjet

hi në të u bëfsha

hiç s`e kam dert

atë ditë kur aroma

e lules së parë të vijë

e dimrit lamtumirë t`i themi

ikjen do ta kemi

edhe unë bashkë me ty 20 mars

Cikël poetik nga Qerim Raqi

Qerim Raqi më 22.03.s 1965 në fshatin Dardhishtë të Kastriotit (ish Obiliq). Ka studjuar në Degën e Letërsisë dhe Gjuhës Shqipe në Fakultetin filologjik në Prishtinë. Në halmstad të Suedisë ka studjuar programin studimor Kultura dhe Komunikimi , me orientim të ngushtë Letërsi komparative. Ka botuar librin me poezi ”Gjak në mallin tim”,  ”Era ” Prishtinë,, 2010. jeton përkohësisht në Varberg të Suedisë. Punon mësimdhënës.

SONET SHEKSPIRIAN I FUNDSHEKULLIT

Gjaku do t´na mallkojë na përfshiu zezona

qielli do t´ mërrolet nxihet në t`ziun mot

varret do t `qohen peshë thirravajeve tona

si fantazmë Hamleti         o Zot

në konak të huaj do t´i bëjmë jetëvdekjet

gjuha do na lidhet nyje malli të na mbytë

tej Urës së Qabesë ashti do na mbetet

derisa vetveten ta hamë të na mbesë në fyt

i akullt këtu dielli buka shumë e kripur

ankthi s´na lë të qetë shpirti na kjason

kur emri t´ na tretet qenia t´na ketë ikur

ndërgjegje e vrarë dilemën tonë shalon:

në atdhe të vriteshim në betejë nga një plumb

a këtu të vdesim nga malli të bëhemi shkrumb?

PRAP KOLLI I KEQ

në qiellin e hirtë, në pejsazhin gri

qentë pas shpinës kafshojnë emrin tonë

në lëkurën e ethëshme, në t´thyerën bri

prap një koll i keq me vjeshtën e vonë

gjaku pëlcet në revoltë zë e ngrihet

se një natë një shekull kishte fjetur

nga ashti pikon loti rrënja mpihet

në herbarium lulëkuqja e etur

një fetus me mjekërr pjellë në fund të verës

don të përbijë globin si një kokërr rrush

e korbi i zi flatron mbi prag të derës

gacë e m`buluar n`mes hirit me prush

dicka po na e zë frymën në rrënjë në farë

t`ía vëmë njëherë durimit litarin në fyt

t´mos na pëlcasë emri si kripa në zjarr

që vetvetës mos t`ia nxjerrim sytë.

           (janar, 1992)

SIMFONIA E GJAKUT

kur valle e vdekjes

përfshin atdheun Prekazin

jasharajt

me breshëri plumbash

shkruajnë

alfabetin e qëndresës

vdekja bëhet lirikë gjaku

në cifteli këputen telat e durimit

njëri tel akordohet në dhembje

tjetri në krenari

gjaku ngrihet në këmbë

kacakqe jasharqe krisin krismat

isove partiturave atdheut

epika ikën nga librat fjalët

”shumë po ndrin ky diell e pak po nxen”

këndon Hamza

yjet zbresin poshtë

në kullën e jasharajve

këmbëkryq ulet epika vetë Shabani

legjenda nxjerr flakë nga goja

dhe hynë drejt në histori

dhjetë dymbëdhjetë njëzetedy yje bien

shkrumb sofrës së atdheut

pëllumbat e gjakut

në mur epika

merr sharkinë e Hamzës

gjysmëdjegur këputen telat e dhembjes

njëri tel i akorduar në krenari

tjetri në dhembje këputur

Ademi për një oktavë më lart

shtrëngon telat e qëndresës akordit të gjakut

në flakë kënga në flakë vdekja

ndërgjegjës sonë i japin shkollë

shkruajnë me plumba në flakë

alfabetin e qëndresës

dhe këndojnë

jasharajt

kur vdesin në këmbë

vdesin bukur

lindin kur vdesin

duke kënduar

simfoninë e gjakut

FËMIJËT  E FLAKËS

S´dinë asgjë për Prometheun

e janë gjysmëPromethe

vrapojnë portave të qytetit tim të djegur

kryeneq varfënjak luajnë lojën e zjarrit

(kohë zjarri është tani)

ja si u bëka jeta në flakë

lindja si u bëka në flakë vdekja

koha ua vjedh qeshjen

dhe s´dinë gjë për Prometheun

krejt jeta në flakë në flakë vdekja 

para pragut të shtëpisë ngrin buzëqeshja

fëmijët ikin prej kohës sfidojnë të mëdhenjtë

struken thellë në prehrin e historisë

natës së shekullit sogje i bëjnë

VITET PA TY

vitet, padiktueshëm

hanë vetveten, hyjnë

në vrimën e zezë

universi im tkurret

në një pikë

vetmia

thika të dhembjes

më hyjnë në asht

kthetrat e mungesës sate

gati sa nuk vdes

nga malli

pëlcas

GJEOGRAFIA E MUNGESËS

po e fshin vetveten nga harta, e dashur

lumin po ndal, burimit

ia mbyll derdhjen

po e gërryen dheun nën këmbë

rrëshqitja jonë shtratin si po e shtron

dalëngadalë fundos Kepin

e Shpresës së Mirë

po e fshin

nga harta ime, vetveten

e dashur po më del nga kufinjtë

përtej mallit po më rrëshqet

gropëzave të zhgënjimit

po merr thua,

gjak po më merr në krua

e dashur

po fshin vetvetën

nga harta gjeografinë tonë

NË SYTË E TU

në sytë e tu

kam lexuar më shumë

se në tërë letërsinë botërore

në shpirtin tënd

luftrat e të gjitha luftërave

i kam ndjerë

në heshtjen tënde

të gjitha heshtjet e botës

kanë rënë si perandorët

në fjalën tënde

të gjitha shpresat…

ALFABETI I SHPIRTIT

po t´i lë të gjitha, e dashur

ja ku i ke

të gjitha

fletët, librin, lapsin,

ditët

gjithcka

që shkruhet dhe më shkruan

merri e lexo në mua

ja gjuha ime,

shkronjat e lodhura

shpirtit tim lexo

hieroglifet, alfabetin tim

më lexo e dashur

merr sytë e së vërtetës

vendosi në zemër lexo hapur

nga e majta në të djathtë

nga e djathëta në të majtë

v

e

r

t

i

k

a

l

i

sh

t

më bëjë fjalë-kryq

më shumëzo në katror fjalën

e shpirtin, gjeometrinë time

jam faqe libri, kapitull i vjedhur

fytyrës sate, syve të tu

ja ku më ke, të tërin

shtypur në shenja, pergamenë

nëse di të lexosh shpirtin tim

dhe më gjyko pastaj pa fjalë

lexo në daq digje gjuhën time

alfabetin tim kapitull i grisur

i prozës sime absurde

dhe më gjyko…

DITA E GJYKIMIT

po ekspandon

a po tkurret

universi?

kohëhapësira

në vezën e vet kozmike

shkojmë para a prapa

në tkurrje a expansion?

me hapa gaforresh

në guacën tonë

a me shpejtësi drite

në shpërbërje?

do takohemi të gjithë

në një pikë vlimi

në vrimën e zezë

Ditën e Gjykimit

Po ekspandon

a po tkurret

Universi im?

PUTHJA E JUDËS

merreni

ja ku e keni

prejani kryet mashtrimit

këputjani kryet Pilatëve e Mojsiut

prejani

me sharrë dhëmbët kafshimit

tradhëtisë ngulni thikat

kopilave të mohimit

jepni helm

hudhjani qenëve

kockat e tradhëtisë

kuajve të harlisur të Judës

prejani trojat

shurdhoni trokun

kobit e Korbit

të Alan Poe-së

qiellit të përflakur tokës së djegur

hidhni farën jepni gji e gjak

pëllumbave pelikanë

a Feniks bëhuni

të gjakut

CIKËL POETIK NGA SARANDA SHALA

Saranda Shala u lind më 16 04. 1986 në Prishtinë. Pas përfundimit të shkollës së mesme te mjekësis”Ali Sokoli”,  vazhdoi studimet në fakultetin e komunikimit masiv në Prishtinë. Ambiciet e saj për një të ardhme më te mirë e shtyn të vazhdoj studimet ne degën e Psikologjisë në Prishtinë.Ka punuar si bashkëpuntore në  gazetën “Epoka e Re”,dhe “Nacional Plus”.Të gjitha ato ndjenja që ia thotë shpirti, ajo i hedh në letër. Shkrimin e konsideron pjesë të pandashmë dhe përbërëse të personalitetit.Mesazhi i saj në jetë është.”Çdo ditë: të dëgjosh një këngë, të lexosh një poezi të mirë, të shikosh një pikturë të bukur dhe, po qe e mundur, të thuash ca fjalë të mençura”.

TË KËRKOJ

Një zë i paharruar del nga zemra

Emocionet shfaqen kur kujtoj fytyrën tënde

Të kërkoj, s’të gjej askund.

Një xixellonje nga qielli ra,

As ajo nuk bënte dritë

Shpresa u shua duke pritë..

Sonte as hëna për dreq nuk përgjigjet,

Yjet largohen në oqeanin tjetër,

Unë rrugëtoj..

Kërkimi im vazhdon në male,

Pyes zanat, mos të kanë parë sonte?

Ato, nuk më pergjigjen, ikën me shpejtësi..

Kam nevoje të të takoj..

Jeta më neglizhon, më ironizon

Ah, ky mall ma trazon shpirtin.

Kam nevojë për mbështetjen tënde..

Për fjalët e tua të arta..

Për buzëqeshjen tënde të ngrohtë.

Ty askush nuk mund të të zëvëndësojë,

Kërkimi mbetet vetëm ëndërr

Por, unë prape të kerkoj!...

LABIRINTH

Në dhomën time gjendet një fletë e bardhë

Në të mund të shkruaj vargjet e palexuara më parë

Mund të shkruaj gjithçka që di

Nuk jam ndonjë Markez apo gjeni për poezi

Nuk i njoh të gjitha misteriet e botës

Por, kam kuptuar qe bota sillet rreth nesh

E kjo botë vjen dhe më pyet..?

Pse rri vet në hijen e skëterrës time?

Eja dhe ti në brendësinë e botës sime...

Bota më donte ashtu si dhe  unë  e dua ,

Qëndroja me orë të tëra duke shikuar përreth.

Në të pash disa mrekulli ..

Fëmijë, margaritarë, që shkëlqenin  si rrezet e diellit

Djem e vajza që shëtisin me shpirt, me dashuri.

Të moshuar, ku pleqëria duket se shpirtin ua ka gërry

Midis mallit dhe dhimbjes

Në horizontet e jetës u rilinda përsëri

Sonte nuk më ndalon askush

Prandaj, mund të shkruaj

Gjithçka që di e që më duket që  asgjë nuk  di.

TRI  DITË  ËSHTË  JETA

Mysafirë të paftuar

Askush s'na pyet, na pëlqen ose jo!

Thonë se java  ka shtatë ditë,

e viti, 365,

Por jeta është vetëm tri ditë,

Dje ,sot,neser.

E djeshmja mbetet kujtim,

Si gota e thyer në maturë

Që n uk u kap më kurrë.

Dhe për çudi, edhe pse na lëndon,

nuk harrohet.

E tashmja  është vetëm një çast,

Konsumohet pa u ndjere,

Si vitet që ikën shpejt

Dhe  nuk mundemi ti ndalim dot.

Po e ardhmja çka na sjell ?

Mbetet hipotezë e pa argumentuar

Nuk  dihet se çfarë ndodh.

Për ironi sot ngre dolli

Për të nesërmen që pres të vijë..