Disa kuptime bazë rreth agresivitetit

Çdo ditë njerëzit janë të ekspozuar ndaj rrezikut të agresivitetit si viktima, apo dëshmitarë të një dhune, qoftë dhe si dëshmitarë të asaj që servirin rëndomë gazetat, radiot dhe TV. Sa më e bujshme të jetë ngjarja aq më shumë pyesim veten: pse ndodhi, ç‘i shtyn këta njerëz të fyejnë, të kërcënojnë, të rrahin, torturojnë ose vrasin tjetrin? Nuk është thjeshtë kurioziteti, por ne kërkojmë të zbulojmë shkaqet, ngaqë mendojmë se kështu mund të kontrollojmë ose parandalojmë sjelljet agresive. Dhe në fakt, me nuhatje ose me parandjenjë, njerëzit janë në gjendje të dallojnë sjelljen agresive, nga ato që nuk janë të tilla.

Psikologët socialë janë në kërkim të një përkufizimi për agresivitetin, i cili të mundësojë dallimin e qartë të tij nga veprimet që nuk janë agresive. Një përkufizim i tillë që i përafrohet këtij qëllimi do i quante sjelljet agresive si veprime që iniciohen nga qëllime paraprake për të dëmtuar ose fyer një person tjetër.
Komponentët përbërës të këtij përkufizimi, sipas Berkowirz 1981, janë veprimiqëllim-dëmtimi/fyerja. Kështu, veprimi duhet sepse, bie fjala, kur dikush ndjen urrejtje ndërsa mendon për padronin, ose fantazon si të vrasë kundërshtarin e tij, ende nuk është arritur në nivelin e sjelljes agresive. Edhe qëllimi gjithashtu duhet të jetë prezent, sepse ne do quajmë agresivë jo të gjithë ata që na shkaktojnë dëm, por vetëm kur kanë si qëllim një gjë të tillë. P.sh., dentisti, ose kalimtari që na pengon pa dashje, megjithëse na shkaktojnë dhimbje, nuk janë agresivë. Agresiviteti nuk ndodh aksidentalisht, por gjithnjë është i qëllimshëm.

Sa për fyerjen ose dëmtimin, si element i përkufizimit më sipër, mund të themi se, nëse të ndihmuarit e tjetrit është një veprim pro social, agresiviteti merret si veprim antisocial, sepse e dëmton ose e fyen tjetrin. Kjo mund të përfshijë dëmtime fizike, kur dikush sulmohet, dhunohet, ose vritet, si dhe fyerje ose dëmtime psikologjike, kur dikush kërcënohet, izolohet ose dëbohet. Por janë dhe reagimet e viktimave ato që ndikojnë në ndarjen e sjelljes agresive nga ajo që s’është e tillë. Kështu, nëse dikush kënaqet nga dhimbja, atëherë ky mazohist nuk është objekt i agresivitetit. Vetëm kur viktima përfshihet pa dëshirë në një ndërveprim që shkakton dëmtim (dhimbje fizike ose psikike) dhe përpiqet t’u shmanget pasojave, vetëm atëherë kemi veprime agresive ndaj tij. Në këtë kontekst, mund të themi se veprime agresive kryhen jo vetëm ai që sulmon por edhe personi që mbrohet ose mbron të tjerët, sepse veprime të tilla i përmbajnë të tre elementet e sjelljes agresive.

Tipat e agresivitetit janë irritues, instrumentale, legjitime/ilegjitime dhe tipi i dhunës. I shohim me radhë këto katër tipa: I pari, tipi irritues ka të bëjë me rastet kur ai nxitet nga zemërimi dhe stresi, p.sh., një lojtar që po humb lojën s’e kontrollon dot veten dhe e qëllon kundërshtarin. Kjo quhet agresivitet irritues ose zemërim impulsiv. I dyti, instrumental, është atëherë kur lojtari vepron me qëllim paraprak për të dëmtuar kundërshtarin, duke instrumentalizuar agresivitetin. I treti është agresiviteti legjitim, p.sh., kur polici godet kriminelin, ose viktima kundërvepron për t’u mbrojtur, etj., Sipas përkufizimit edhe këto janë sjellje agresive se kanë qëllim dëmtimin E tjetrit, por janë dhe legjitime, pra të pranuara ligjërisht, pasi kushtëzohen nga roli që kanë dhe nevoja për t’u mbrojtur nga situata e rrezikshme. e katërta është dhuna si tip ose formë e agresivitetit që ndryshon në vartësi të situatës. Kështu, p.sh., spektatorët shtyjnë në stadium, nëna tërheq me forcë djalin që “i mbeten sytë” tek vitrina e dyqanit të ëmbëlsirave etj. Këto janë forma të zakonshme dhune të jetës sociale, por që mbeten jashtë “kufijve” të përkufizimit më sipër për agresivitetin.

Megjithatë, ndërveprimi social përfshin një larmi veprimesh më të dhunshme, p.sh., dhunën kriminale, që konsiston në kryerjen e veprimeve të dëmshme e të paligjshme, si rrahje, dhunim, vrasje, vetëvrasje etj. Kohët e fundit opinioni i gjerë shoqëror është bërë tepër i ndjeshëm edhe ndaj dhunës në familje, si abuzimet me fëmijët, dhuna bashkëshortore, etj. Një formë tjetër është dhuna kolektive e kryer nga grupe të caktuara si gangsterët, vjedhësit, etj, dhunë që, në disa raste, merr forma të organizuara, skajore, deri në luftëra të një shteti ndaj integritetit territorial, sovranitetit dhe pavarësisë politike të një shteti tjetër. Vëzhgimet tregojnë se prirja e sotme në botë është rritja e numri të dhunimeve dhe krimeve.

Një pikëpamje të origjinës, historia tregon se njeriu lind dhe vdes së bashku me agresivitetin. Llogariten rreth 5600 luftëra të zhvilluara vitet e fundit, mesatarisht 2,6 luftëra botërore në vit, me një total prej 14.500 luftërash gjatë gjithë historisë së njerëzimit. Ndërsa nga viti 1820-1945 janë vrarë nga dhuna rreth 56 milion njerëz.
Lind pyetja, pse njerëzit të jenë agresivë? Përgjigjet janë dhënë kryesisht në dy mënyra: e para me përfaqësues T. Hobsin E shek XVII që argumenton se njerëzit janë krijesa natyrore vicioze, që ai i quante “home lupus” = njeriu-ujk. Ai besonte që ne do e vrisnim shumë shpejt njeri tjetrin nëse nuk na frenon civilizimi. e dyta, mbështetet në teorinë e Xh. Lokut të “fabula rasa”, sipas të cilit ne lindim me një mendje të papërpunuar, ku mund të “shkruhet” apo të futet çdo gjë. Pra, që nga lindja, njeriu është si një pllakë dylli ku përvoja le përshtypjet e saj, pra mësohemi të bëhemi dhe agresorë.

‹ Dashuria në distancë të madhe

Dashuria në distancë të madhe

Sapo e ke takuar dikë mahnitës... mirëpo është një pengesë: Dashuria jote e re jeton shumë, shumë larg. Qe një vështrim të çështjeve që do të dalin - dhe si ta mbash lidhjen tënde të fortë.

Edhe nëse se ke parë filmin "I Pagjumë në Seattle", ka shumë gjasa që e ke pyet veten: A mund të jetë miku im i shpirtit atje diku, shumë kilometra larg... ndoshta në anën tjetër të shtetit ose në anën tjetër të botës? Para afër dhjetë viteve, sigurisht kurrë s'kishe me kuptu këtë gjë: bazeni yt i takimeve ka qenë i kufizuar në loçkën që ka punu në ndërtesën e zyrës tënde ose në shokun e fqinjës tënde. Por tash, duke iu falënderua takimeve online, miqtë potencialë mund të gjenden pothuajse kudo, dhe lidhjet në distancë janë më të zakonshme se kurrë.

U mor vesh, askush s'mund të argumentojë se lidhja në distancë të madhe (ose LDM) është e lehtë. Janë fluturimet e gjata ose udhëtimet me veturë, fundjavat e rrufeshme bashkë dhe periudhat e vetmisë ndërmjet. Plus, LDM-të mund të jenë hutuese. Ato duket sikur e kërkojnë bashkësinë e vet të rregullave të takimit - ekskluziviteti dhe përkushtimi vijnë në shprehje shumë më shpejt, si edhe ato "bisedat e lidhjeve" sfiduese. Megjithatë, shumë çifte kanë lidhje të kënaqshme dhe bile përfundojnë bashkë për të mirë. Nëse je i (e) hapur ndaj mundësisë për dashuri në distancë të madhe, ja ku janë disa ndihmesa për ta arritur një gjendje të lumtur:

Pyetni veten: A do t'kishit dashtë ndonjëherë të shpërnguleni? Po, qysh në fillim - brenda disa javëve kur filloni të takoheni. N'fund t'fundit, nëse të dy përgjigjeni: "Kurrqysh, kurrë", atëherë pse të vazhdoni? Laurie Puhn, autore e Besimi i Shpejtë: Si t'i Ndërrosh Fjalët Tua Për Ta Ndërruar Jetën Tënde, këshillon të thuhet: "Dëgjo, po m'pëlqen dhe nuk po them se jemi diku afër për me qenë gati m'u zhvendosë. Qartas jemi n'fillim. Por po e pyes veten athua shpërngulja është diçka që do ta konsideroje ndonjëherë."

Diskutoni vizitat tuaja... Nëse doni ta mbani një LDM të vazhdojë, është mirë të planifikohet në mënyrë eksplicite se sa shpesh do ta shihni njëri-tjetrin. Së pari, gjejeni sa shpesh do të donit të dilni po të jetonit në të njëjtin vend. Bëni gjoja distanca dhe kufizimet shoqëruese të shpenzimeve dhe të kohës nuk ekzistojnë. A do të donit ta shihnit njëri-tjetrin çdo fundjavë? Një herë në muaj? (Këtu mund ta kuptosh, nëse jeni asi personi që ki nevojë ta strukesh të dashurën tënde (të dashurin tënd) në kauç pesë net në javë, se LDM nuk është për ty.) Tash merre atë përgjigje dhe ktheji rrethanat tua në ekuacion për ta gjetur se sa mundesh t'i afrohesh atij ideali duke mos u 'kriposur' ose kaluar pjesën më të madhe të kohës në rrugë.

Çështja tjetër është, kush udhëton dhe kush bën konak? Një informatë befasuese: Nuk keni nevojë ta ndani udhëtimin baraz - përderisa ka arsye të mira për to, vizitat e një-anshme nuk janë jofer. Puhn këshillon një teknikë të ndërhyrjes që ta bëjë këtë diskutim që të shkojë më butë: "Provo të vendosesh në pozitën e personit tjetër dhe t'i ndihmosh atij (asaj) të jetë vetjak duke i numëruar të gjitha arsyet pse duhet të vish te vendi i tij (saj), prej pikëpamjes së tyre," thotë ajo. Kjo do të mund të përfshinte: Shpesh më duhet të punoj në fundjavë; Jam student prandaj tash nuk kam të ardhura për ta paguar fluturimin; e kam një fëmijë apo një mace nevojtare; ose bile, ka kaq më shumë gjëra për të bërë në qytetin tim sesa në tëndin. "Posa t'i keni të gjithë faktorët në tavolinë," thotë Puhn, "mund t'i rangoni" dhe ta kuptoni kur të shkoni ku.

Nëse vizitat kanë tendencë të jenë te vendi i njërit person në pjesën më të madhe të kohës, mund t'i vendosni rezultatet në mënyra tjera. Katrina Ramser, 34, fluturonte ta shohë partnerin e saj të distancës së madhe (PDM) në anën tjetër të shtetit çdo disa javë, sepse ai kurrë s'kishte fluturuar më parë dhe nuk dëshironte të fillojë së shpejti. Për t'i kompensuar këto harxhime, ai do t'i merrte harxhimet gjatë vizitës së saj.

Dhe ribisedoni vizitat tuaja derisa gjërat nxehen... Me gjasë do ta kuptoni se orari juaj i vizitave ka nevojë për përshtatje derisa raporti juaj zhvillohet. Shqyrtoni temën posa ta ndieni se gjërat s'po funksionojnë: "E di se kemi thënë se do ta shohim njëri-tjetrin një herë në muaj, mirëpo mua nuk po m'duket mjaft. Po m'merr malli. A mund ta mendojmë një mënyrë që t'i bëjmë vizitat tona më të shpeshta?" Nëse s'keni pas kurrë rregull, ndoshta është koha ta vendosni një: "Mendoj se kjo po shkon mirë, dhe do të doja të të shihja të paktën dy herë n'muaj. Ta bëjmë prioritet, sepse është kaq lehtë të mbushen ato fundjava me gjëra të tjera, dhe pastaj asnjëherë s'do ta shohim njëri-tjetrin."

Largohuni nga ishulli juaj i vogël gjatë vizitave. Kur jeni bashkë, shmangiuni joshjes të silleni sikur jeni në ishullin tuaj privat. Mos e injoroni pjesën tjetër të botës: Nëse e takoni vetëm njëri-tjetrin, lidhja juaj do të ekzistojë brenda një flluske të brishtë, dhe ajo flluskë do të pëlcasë sapo të filloni të ndërveproni me njerëz të tjerë. Bëni takime të dyfishta, takoni miqtë dhe familjen, dhe shkoni në ahengje prej fillimit. Derisa e njihni njëri-tjetrin, duhet të shihni se si i dashuri (e dashura) juaj funksionon në botë; po ashtu, përballja me botën bashkë do ta forcojë lidhjen tuaj.

Mbajeni xhelozinë në gji duke e informuar. Ndërmjet vizitave, është me rëndësi ta mbash vetveten të zënë, dhe pjesë e kësaj përfshin bërja e miqve të rinj dhe vazhdimi i shkuarjes në ahengje, në kinema, në darkë, në rrethin tënd javor të thurjes ose Klubin e Gërvishtjes. Por po ashtu është lehtë të bëhesh mosbesues për atë se si PDM jot po e kalon kohën e vet. Për ta siguruar njëri tjetrin se nuk po e lakoni rrugën, sigurohuni që ta mbushni njëri-tjetrin me krejt njerëzit me të cilët po e kaloni kohën. Ngjyrosni përshkrimet me, "Vërtet kisha dashtë të jesh këtu t'i takosh miqtë e mi të rinj," ashtu që PDM yt të mos ndihet i (e ) kërcënuar.

Shmanguni kalimit të tërë kohës me një person - kjo lehtë do të mund të zhvillohej në skenar të "frajerit/femrës zëvendësues(e)" dhe të çojnë në provokim. Në vend të kësaj, rrini me shumë njerëz. Nëse PDM tuaj ende i duket vështirë të ju besojë, edhe pse ti je libër i hapur rreth miqve tu dhe po thirr kur thua se do të thirresh, ndoshta nuk ka shumë çka mund të bësh. Puhn këshillon të thuhet: "Po ndihem sikur po bëj gjithçka që po mundem për të të qetësuar ty. Po e pyes veten a do ta kishe vështirë të më besoje po të jetonim në të njëjtin vend." Bën pyetje për ta gjetur ku është çështja në të vërtetë. Për shembull, "A të merakos se kam shumë miq dhe më pëlqen të jem i shoqërueshëm, apo është diçka e veçantë që po t'bën me dyshu n'besnikërinë time?" Nuk mund ta rregulloni problemin derisa nuk e dini çfarë është. Dhe derisa do të mund të donit të bëni kompromise në disa gjëra, kalimi i kohës me miqtë mund të mos jetë njëra nga fushat ku ju doni të lakoheni. Ju dy mund të kuptoni - apo ndoshta do të duhet të vendosni - se i dashuri yt (e dashura jote) nuk është 'i marum' ('e marume') për LDM.

Caktoni kohën për bisedat tuaja të tipit "Duhet të bisedojmë". Të themi se do të parapëlqenit ta bëni një "bisedë të raportit" ballë-për-pallë, por secili moment i një fundjave bashkë duket tepër i çmueshëm për ta sjellë një çështje therëse si: "Vërtet m'ke qitë prej taktit javën e kaluar kur nuk m'thirre n'telefon për tri ditë", apo "Pse kurrë s'folim për t'ardhmen?" Duhet ta caktoni kohën për gjëra mirë. Makaylia Roberts dhe Neil Binkley u kacafytën me këtë skenar para se të merreshin vesh bashkë. Zgjidhja e tyre? "Vendosa se nëse duhet ta kemi një bisedë të vështirë," thotë ajo, "do ta çelja të shtunën pasdite. Në atë mënyrë, ende e kishim kohën për ta shpëtuar fundjavën."

Mbani gjërat e vogla. E dini se do të duhej të flisnit shpesh, por sigurohuni të mbani mend të flisni për gjërat e vogla si edhe për pamjen e madhe. Janë ato detalet e përditshme, në fund të fundit, që ju ndihmojnë të ndiheni sikur e njihni njëri-tjetrin brenda e jashtë. Nëse mundeni, thirrni, shkruani e-mail, ose mesazh njëri-tjetrit shpesh. Për disa çifte, kjo domethënë disa herë në ditë; për të tjerë, disa herë në javë. Gjene ritmin tuaj, por me gjasë do të doni të rrini në kontakt kështu më shumë se të tjerët që jetojnë në të njëjtin qytet. Heather, 24, që e la të fejuarin e vet në shtëpi për një punë verore, e përdorte këtë taktikë për të mbajtur lidhje me shoqen e vet: "Një herë thirra veç për m'i tregu se e gjeta lokalin Tesco."

Mos e bëj shkëputjen më të vështirë se që duhet të jetë. Është një grindje shumë specifike që ndodh ekskluzivisht në LDM. Quhet grindja veproj-para-se-të-shkoj, dhe shpesh ndodh disa orë para se të jetë koha të thuhet lamtumirë. Mos iu dorëzo këtij gabimi të rëndomtë. Kupto se çka po ndodh në t'vërtetë - nuk je e hidhëruar pse ai (ajo) e la ulësen lart prapë; jeni të hidhëruar me distancën. Jeni nxehë se nuk do ta shihni njëri-tjetrin prapë për pesë ose pesëmbëdhjetë ditë. Katrina, që sapo është shpërngulë në qytetin e njëjtë të ish PDM, e kishte zakon të ishte fajtore në kapjen e këtyre grindjeve dhe shijimin e heshtjes që pasonte. "Sinqerisht, ishte më pak e dhimbshme t'i kesh ato zënka dhe mos me thirr atë për 24 orë pasi largohesha", pranon ajo.

Lëvize ose humbe. LDM përfundimisht duhet të përfundojnë, ose me ndarje ose me një lëvizje dhe një ndërrim në status. Nëse filloni të bisedoni për atë se cili nga ju do të shpërngulet, mundohuni të vendoseni në pozitën e njëri-tjetrit përsëri. Shpjegojani personit tjetër pse mendoni se ai (ajo) duhet të jetë ai që nuk do të shpërngulet. Kur i keni të gjithë faktorët në tavolinë, renditni. Personi që shpërngulet mund ta sugjerojë një periudhë provuese - të themi, "Jam i gatshëm (e gatshme) të shpërngulem aty ku je ti, por nuk jam i sigurt (e sigurt) se dua të jem atje përgjithmonë. Pse nuk e provojmë për një vit?" Pajtohuni që pas një viti, ai që është shpërngulur ka fuqi të vetos për hapin tjetër.

Nëse është koha për ndarje, e keni një arsyetim valid - distancën. Në vend të "Nuk është puna te ti, po te unë", mund të thuash, "Nuk është puna te ti apo te unë, është te distanca. Thjesht nuk mund ta bëjmë tutje." Dhe e dini se kurrë nuk do të ecni nëpër njërën nga shëtitoret tuaja më të dashura dhe të takoheni me ish-partnerin tuaj me mikun (mikeshën) e vet të ri (të re). Dhe ato kilometra të fluturimit që i ke kaluar? Trajtoje veten në një pushim solo - ose vendosi drejt lidhjes tënde tjetër në distancë.

Agresiviteti, stigmat dhe dhuna në shoqëri

Stigmatizimi është një nga problemet më të vështira me të cilat ndeshin njerëzit me probleme të rënda mendore. “Ajo ul vetë respektin e tyre, kontribuon në dobësimin e marrëdhënieve familjare dhe zhvillimin e ndjenjave armiqësore, që pengon aftësitë për t’u shoqërizuar, duke i kthyer në të papunë”-thotë Wahl 1999. Frika dhe stigma shkojnë paralel, duke rezultuar në humbje të shpresës për individët që duhen trajtuar ose përmirësuar, megjithëse vitet e fundit janë bërë përpjekje për t’u kapërcyer ky problem. Pra, lidhja që u bën publiku sëmundjeve mendore dhe dhunës, është shkaku kryesor, në mos i vetmi, i stigmës ndaj të sëmurëve mendore.

Kështu, Link pas rishikimit të disa studimeve të kryera në këtë fushë, arriti në përfundimin që “kur kemi një masë pacientësh të rrezikshëm për shkak të sëmundjeve mendore, atëherë shfaqet etiketimi dhe ndikimi i stigmës”. Ndërveprimi mes etiketimit dhe rrezikut të perceptuar është shumë domethënës. Është ky perceptim që i bën njerëzit të mbajnë distancë ndaj individëve që po marrin trajtim psikiatrik, çka në fakt vështirëson përmirësimin e tyre. Prandaj, studimet sugjerojnë se një rrugë për zgjidhjen e problemit është zvogëlimi i distancës sociale mes të sëmurëve mendorë dhe publikut. Por, ndonëse ka përpjekje gjatë viteve të fundit, mbetet ende shumë për të bërë Me këtë lidhet fakti se marrëdhëniet e dhunës me stigmën janë çështje eksperiencash jetësore, të cilat besohen më shumë dhe jo argumentesh teorike.

Kështu është vështirë që kjo distancë të shkurtohej kur publiku mëson, bie fjala, atë që ndodhi në vitin 1999 në një qytet të SHBA-së, ku një skizofren vrau dy persona në një librari. Brenda disa orëve spitali i shëndetit mendor të asaj zone, filloi të merrte telefonata nga klientët e frikësuar që qanin me dënesë dhe kërkonin takim me përgjegjësen e marrëdhënieve me publikun të spitalit. Ata kishin frikën e hakmarrjes së publikut ndaj tyre. Pra, çfarëdo progresi të ishte arritur për destigmatizimin e të sëmurëve mendorë, çdo gjë ishte kthyer mbrapsht në vite, pikërisht prej kësaj vrasje-argumentojnë studiuesit.

Ka studime që tregojnë se lidhja që i bën publiku dhunës dhe sëmundjes mendore, është e fortë dhe madje është forcuar kohët e fundit. Kështu, në Kaliforni shumica e të rriturve besonin që skizofrenët mund të bëjnë krime të dhunshme më shumë se njerëzit normalë. Një studim raportoi që 47 % e policëve dhe 43% e studentëve e lidhnin skizofreninë me agresivitetin, armiqësinë dhe dhunën. Një studim tjetër i vitit 1993, po në Amerikë, tregon se mbi gjysma e njerëzve pranonin që “ata me çrregullime mendore kanë më shumë mundësi të kryejnë krime të dhunshme.” Një studim i shtetit Utah –SHBA raporton se 38% e të pyeturve ishin dakord se “njerëzit e sëmurë mendërisht janë shumë më të rrezikshëm se pjesa tjetër e popullatës”, ndërsa një studim tjetër nxori që ndonëse ata ishin afërsisht në masën 3% , përfaqësonin rreth 48% të atyre që bënin diçka më të dhunshme se të tjerët.

Një raport i Surgeon General’s nxori se “perceptimi i njerëzve me psikoza janë të rrezikshëm, është më i fuqishëm sot se në të kaluarën!” Pra, njerëzit e sëmurë mendërisht, veçanërisht ata me psikoza, perceptohen sot si më të dhunshëm nga sa bëhej kjo në të kaluarën. Madje ky numër ishte rritur me 2,5 herë nga viti 1950 deri në 1996, pra nga 13% në 1950 në 31% në 1996. Dhe kjo ka ndodhur, megjithëse gjatë këtyre dekadave ka pasur një rritje të dukshme të vetëdijes së publikut për sëmundjet mendore, një rritje numerike edhe të pacientëve që marrin trajtim profesional, kështu që pritej pakësim i stigmës. Por, ndodhi e kundërta!

Arsyeja më e mundshme është rritja e numrit të krimeve të dhunshme të kryer nga individë të tillë. Studimet kanë treguar se shumë prej tyre janë trajtuar jo si duhur ose nuk janë trajtuar fare. Dhe këta, vërtet ka më shumë mundësi të jenë më të dhunshëm se të tjerët. Mbasi, statistikat tregojnë që individët me çrregullime të trajtuar deri diku, nuk janë më shumë të dhunshëm se pjesa tjetër e popullatës. Po kështu, statistikat thonë se mbi 40% e të sëmurëve rëndë nuk trajtohen fare për vite me radhë. Një studim 18-mujor, në vitin 1991-1992, tek një spital i Nju-Jorkut, tregoi se, krahasuar me dhjetë vjet më pare, numri i pacientëve që kishin sulmuar fizikisht një person, deri në një muaj para pranimit në spital, rezultoi të ishte 14 % më i lartë, ndërsa tek femrat kjo përqindje shkonte nga 6-15%. Gjithë të vëzhguarit në këtë rast ishin shtruar vullnetarisht në spital. Studiuesit mendojnë se kjo rritje e dhunës së parashtrimit në spital, lidhej me përdorimin e kokainës dhe drogave të tjera, me kalimin e viteve.

Gazeta ”New-York Times”publikoi rezultate e 100 “vrasjeve të çmendura, pra atyre vrasjeve dyfishe që nuk lidheshin direkt me vjedhje ose grabitje” gjatë pesë dekadave të fundit. Rezultoi se 25 vitet e fundit shpeshtësia e tyre ishte rritur, më shumë se gjysma kishin pasur një histori ose kishin të bënin me një sëmundje të rënda mendore dhe 48% ishin diagnostikuar dhe formalisht si skizofrenë. Po kështu, 90 nga 100 vrasjet në fjalë ishin kryer gjatë viteve 80-90’. Pra nga të dhënat e mësipërme mund të nxjerrim se ulja reale e stigmës do arrihet vetëm pas reduktimit të krimeve të dhunshme të kryera prej tyre. Ajo që është provuar deri tashmë ka të bëjë me faktin se, kur ata trajtohen profesionalisht, do ulet edhe numri i episodeve të dhunës. Një formë asistimi është “lirimi me kusht”, pra largimi i të sëmurit nga spitali, duke marrë trajtim të caktuar, përfshi dhe medikamente në mjedise jashtë-spitalore. Vëzhgimet tregojnë se kjo formë ul ndjeshëm dhunën nga ana e tyre. Një formë tjetër është angazhimi “part-time” i pacientëve jashtë spitali, ku ata dërgohen të kryejnë dhe përfshihen në plane trajtimi. Edhe kjo formë tregon ulje të nivelit të dhunës në komunitet. Kështu, aplikimi me 262 pacientë të caktuar në qendra komunitare, ose si pacientë të jashtëm, rezultoi me ulje të rasteve të dhunës së tyre, nga 47 në 24%.

“Kam dezertuar nga emigrimi dhe ikja jashtë vendit”, ka thënë shkurt Ahmet Isufi.

Nënkryetari i Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, Ahmet Isufi nuk ka dashur të komentoi deklaratën e mbrëmshme të kryetarit të Gjilanit, Lutfi Haziri. Isufi në një prononcim , ka thënë së për asnjë moment nuk e ka lëshuar vijën e frontit gjatë luftës së Ushtrisë Çlirimtarë të Kosovës.



“Kam dezertuar nga emigrimi dhe ikja jashtë vendit”, ka thënë shkurt Isufi.



Ndryshe, kreu i Gjilanit, Lufti Haziri mbrëmë në një postim në rrjetin social Facebook, ka reaguar pas publikimit të listave për zonën e veteranëve të Zonës së Karadakut. Haziri ka shkruar se Agim Çeku duhet t’i vijë turp për këtë listë të paturpshme.






 E në veçanti, sipas Hazirit, duhet të turpërohen Ahmet Isufi e Shemsi Syla, të cilët dezertuan në kohën më të rëndë për luftëtarët e lirisë.

Kryetari i Prishtinës, Shpend Ahmeti : Asnjëherë nuk do të korruptohem

Kryetari i Prishtinës, Shpend Ahmeti tha se asnjë i punësuar në komunë nuk është anëtar i Lëvizjes dhe se asnjëherë nuk do të korruptohet.

Kryetari i komunës së Prishtinës Shpend Ahmeti në emisionin "Click" në RTV 21 është përgjigjur në pyetjet e analistëve në studio duke sqaruar edhe për bashkëshortin e deputetes Albulena Haxhiu i cili është zgjedhur ushtrues detyre i drejtorit të ndërmarrjes "Pastrimi".

Ai tha se Krasniqi ka qenë në Lëvizjen "Vetëvendosje" para se të martohet me deputeten Haxhiu.
Ai madje tha se vizitat më të shpeshta janë nga Agjencia Kundër Korrupsion.

Sa i përket veturës së ish-kryetarit Isa Mustafa ai tha se qe dy herë nuk është shitur për shkak të çmimit të lartë ndërsa këtë herë do ta shesin me çmimin më të lartë që jepet.

Ahmeti tha se me ato para do të ndihmohen fëmijët me aftësi të kufizuara.

Kryetari i Prishtinës është pyetur edhe për rrugët, gropat por edhe borën që ra ditëve të fundit e që e zuri komunën të papërgatitur.

Shpend Ahmeti

e-mail: Shpend.Ahmeti@rks-gov.net





Shpend Ahmeti ka lindur më 18 prill 1978 në Prishtinë.

Ka përfunduar studimet master në Politika Publike në Universitetin e Harvardit, SH.B.A, gjatë viteve 2002 – 2004, duke specializuar në Zhvillimin Politik dhe Ekonomik. Studimet universitare i ka përfunduar në Ekonomi dhe Administrim Biznesi në Universitetin Amerikan në Bullgari, gjatë viteve 1996 – 2000, duke specializuar në Ekonomi të Aplikuar dhe Administrim Biznesi.

Gjatë kohës së studimeve 1999-2002, Shpendi ishte senator dhe më pas Kryetar i Qeverisë Studentore në Universitetin Amerikan të Bullgarisë , si dhe udhëheqës i komuniteteve të ndryshme (nga më shumë se dhjetë vende) përgjatë një periudhe të reformave në universitet. Në universitetet amerikane, angazhimi në Qeveri studentore është eksperienca që ndërthur dijen, organizimin, përballjen për mbrojtjen e të drejtave dhe përgjegjësinë e besimin nga shokët dhe kolegët.

Prej vitit 2005 Shpendi është ligjërues i Politikave Publike dhe Politikave Ekonomike Ndërkombëtare në Universitetin Amerikan këtu në Kosovë (AUK).

Përveç gjuhës amtare shqipe, Shpendi flet atë angleze, serbo-kroate, maqedone, bullgare dhe ka njohuri të gjuhës gjermane.

Është fitues i disa çmimeve e shpërblimeve si World Bank Spot Award dhe i atij në European Debating Championships.

Shpendi jeton në Prishtinë me bashkëshorten, Ardianën, dhe dy fëmijët, Tean dhe Anrin. Është Nënkryetar i Lëvizjes VETËVENDOSJE!





Përgjegjësitë e Kryetarit të Komunës

Kryetari i Komunës, në pajtim me dispozitat e LVL - së dhe Statutit të Komunës, është përgjegjës të:

a) përfaqësojë Komunën dhe vepron në emër të saj;

b) udhëheqë ekzekutivin e Komunës dhe administratën e saj dhe mbikëqyrë administrimin financiar të Komunës;

c) ushtrojë të gjitha kompetencat, të cilat nuk i jepen në mënyrë eksplicite Kuvendit të Komunës apo komiteteve të tij;

d) ekzekutojë aktet e Kuvendit të Komunës;

e) emërojë dhe shkarkojë zëvendësin e tij/saj;

f) emërojë dhe shkarkojë drejtorët, të cilët i ndihmojnë atij në kryerjen e detyrave;

g) organizojë punën dhe të drejtojë politikën e Komunës;

h) propozojë rregullore apo akte të tjera për miratim në Kuvendin e Komunës;

i) propozojë zhvillimin komunal, planet rregulluese dhe investuese, propozon buxhetin vjetor për miratim në Kuvendin e Komunës dhe ekzekuton buxhetin e miratuar;

j) raportojë para Kuvendit të Komunës për situatën ekonomike – financiare të Komunës dhe për zbatimin e planeve investuese të Komunës, së paku një herë në gjashtë muaj, apo kurdoherë që kërkohet nga Kuvendi i Komunës;

k) kërkojë që Kuvendi i Komunës ta shqyrtojë një akt komunal para hyrjes në fuqi, kur konsiderohet se akti bie në kundërshtim me legjislacionin në zbatimin, apo interesin e komuniteteve;

l) mbikëqyrë administrimin e përgjithshëm financiar;

m) delegojë përgjegjësi te anëtarët e Këshillit të Drejtorëve dhe të mbikëqyrë zbatimin e përgjegjësive të deleguara;

n) të bëjë ndryshime në lidhje me funksionimin dhe numrin e drejtorive dhe funksionet e tyre në pajtim me legjislacionin në fuqi

o) të kryejë përgjegjësi të tjera të përcaktuara nga Kuvendi i Komunës.


----------------------------------

Prishtinë, 27 dhjetor 2013 – Flamuri i Republikës së Kosovës është hequr nga zyra e kryetarit të Prishtinës.

Kreu i ri i kryeqytetit Shpend Ahmeti, që vjen nga Lëvizja Vetëvendosje, i ka mbetur besnik qëndrimit ekstrem të kësaj partie kundër simboleve shtetërore të Kosovës.

Në këtë mënyrë flamuri i shtetit edhe ashtu të brishtë ka përjetuar denigrim edhe institucional.

Në fotografinë e publikuar gjatë konferencës për media, ku Ahmeti ka prezantuar ekipin e tij qeverisës, shihet vetëm flamuri kombëtar dhe ai i Prishtinës, por jo edhe flamuri shtetëror i Kosovës.

Sipas Kushtetutës së Republikës së Kosovës, flamuri shtetëror dhe stema duhet të jenë në çdo zyrë të institucioneve shtetërore, si në nivelin qendror ashtu edhe në nivelin lokal

Rrëfimi i Kadri Veselit për fëmijërinë

Nënkryetari i Partisë Demokratike e Kosovës dhe njëherit kryetar i Kuvendit të Kosovës, Kardi Veseli ka rrëfyer fëmijërinë e tij.

Ai për herë të parë ka treguar se si ishte fëmijëria e tij dhe cila ishte jeta e tij në qytetin e Mitrovicës, ku edhe thotë se ka lindur.

"Unë në fakt kam lindur në Mitrovicë. Fëmijëria ime ka qenë e zakonshme, e qetë, brenda atyre mureve të shtëpive tona tradicionale ku babai im punonte dhe nëna kujdesej për ne. Kam qenë fëmija më i vogël i 7 vëllezërve dhe motrave në familjen time", ka thënë Veseli, në emisionin "Top Show", të Top Channelit.

I pari i Kuvendit të Kosovës, ka treguar edhe për jetën që ka bërë në Mitrovicë dhe përjetimet e tija për ndërmarrjen Trepça.

"Ka qenë një ambient i shëndoshë sic është traditë në familjet tona shqiptare. Kam lindur në një qytet i bukur, karakteristik, më i zhvilluari ekonomikisht duke patur parasysh që gjigandi ekonomik, krenaria e Kosovës Trepcja, është po nga ai qytet, por në të njëjtën kohë ka qenë vend i tolerancës, vend i zhvillimeve artistike kulturore në të gjithë Kosovën që vecanërisht për ne shqiptarët që ishim nën drejtimin e Ish Jugosllavisë.

Ka  qytet i hapur ku nuk kanë jetuar vetëm Mitrovicarë, por njerëz ët ardhur nga anekënd Kosovës e trojeve shqiptare. Kanë ardhur edhe nga Maqedonia dhe e kanë gjetur veten mirë", ka treguar Veseli.

Ulje-ngritjet e Mehmet Shehut

Kush është Mehmet Shehu

Mehmet Shehu ka lindur më 10 janar 1913 në një krahinë në qendër të Jugut të Shqipërisë. Ai ishte djali i një kleriku mysliman. Ndoqi shkollën profesionale amerikane të financuar nga Kryqi i Kuq Amerikan dhe mësoi anglishten. U bashkua me partizanët në vitin 1942. Ai studio në një shkollë ushtarake në Napoli dhe studimet e tij u ndërprenë për shkak të pikëpamjeve të tij antifashiste. Më pas ai u trajnua në kurs ushtarak në Tiranë dhe kjo i shërbeu që të punonte si një zëvendëskomandant batalioni në brigadën ndërkombëtare “Garibaldi”.

Pas dështimit të republikanëve ai u internua në Francë. Ai u kthye në Shqipërinë e pushtuar nga italianët në vitin 1942, bashkëpunoi me partizanët dhe shkoi të komandojë një brigadë dhe më pas një divizion. Trupat e tij çliruan Tiranën dhe asgjësuan një revoltë antikomuniste në rajonin e Shkodrës.





Gjatë Luftës Nacional-Çlirimtare ka kryer një numër detyrash të rëndësishme:

Shkurt 1943 komandant i Çetës Plakë të Mallakastrës.
Mars 1943 kandidat i K.Q.
Gusht 1943 komandant i Brigadës I Sulmuese.
Maj 1944 zv. komandant i Divizionit I Sulmues me gradën e kolonelit.
Gusht 1944 komandant i Divizionit I Sulmues.
Tetor 1944 i jepet grada gjeneral-major.

Mbas çlirimit të Shqipërisë dërgohet për studime në Bashkimin Sovjetik. Në periudhën 1945-1946 studion në Akademinë Ushtarake "Voroshillov" në Moskë. Mbas përfundimit të studimeve ktheht në Shqipëri ku në vitin 1947 emërohet Shef i Shtabit të Përgjithshëm. Në periudhën 1948-1954 kryen njëkohësisht detyrën e zëvendëskryeministrit dhe atë të ministrit të punëve të brendshme. Nga viti 1954 deri në vitin 1981 është Kryeministër (Kryetari i Qeverisë).

Që nga viti 1948 deri 1981 ishte anëtar i Byrosë Politike. Fliste 5 gjuhë të huaja: anglisht, frëngjisht, italisht, spanjisht dhe rusisht. Versioni zyrtar i kohës tregon se kreu vetëvrasje në Tiranë më 18 dhjetor 1981.

Karriera e gjeneralit

Më vonë gjeneral Shehu studioi në Akademinë Ushtarake “Voroshilov” në Moskë dhe pas kthimit u ngrit me shpejtësi në detyrë si shef shtabi, anëtarë i Byrosë Politike dhe ministër i Brendshëm, i ngarkuar për çështjet e sigurisë së brendshme.

Që në fillim mbrojtës i tezës së prishjes së marrëdhënieve me Titon, ai për një kohë të shkurtër ngeci deri në vitin 1949, kur u largua Titoja nga Cominform-i. Në vitin 1954 ai bëhet kryeministër. Në vizitat në Kombet e Bashkuara në periudha kohore të ndryshme, gjeneral Shehu pritej në mënyrë të ngrohtë nga përfaqësuesit e Moskës dhe Pekinit. Ai shkoi në Nju Jork në vitin 1960 për të ndjekur sesionin e Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara, arrin me sukses përballë me armikun e tij të egër, mareshal Titon.

Ndërsa në Nju Jork lëvizja e tij ishte kufizuar vetëm në Manhatan dhe prania e tij kërkonte siguri të rreptë, kjo solli përplasje të zhurmshme në radhët e fraksioneve të ndryshme të emigrantëve shqiptarë. Por ai arriti tia dalë me sukses të vizitojë “Harlem” dhe “Empire State Building”.

Ai ishte martuar me Fiqrete Sanxhaktarin, një ish-mësuese, të cilën ai e takoi kur ajo ishte partizane. Gjithçka ishte spekulim për përkeqësimin e shëndetit të tij në fillimin e këtij viti, kur ai la detyrën e ministrit të Mbrojtjes, por ai nuk e dinte se kishte ndonjë problem shqetësues me shëndetin gjatë viteve të fundit.(Flori Bruqi)

Mehmet Shehu Nr.1 i Shqipërisë, me i forte se Hoxha



 Nga Wolfgand Saxon




Shqiperia eshte nje vend i thyer malor dhe qe po rreshqet drejt izolimit nen kontrollin komunist, regjim i cili eshte duke e mbeshtjelle me nje mister te cuditshem. Nje nga gjerat e paqarta eshte se realisht eshte nje nga njerezit me te forte te ketij vendi. Pergjate tete apo nente viteve te fundit refugjatet kane permendur Mehmet Shehun si nje njeri me pushtet real me teper sesa Enver Hoxhen, sekretarin e Partise Komuniste. Zoti Shehu mori drejtimin e qeverise nga Enver Hoxha ne korrikun e vitit 1954 dhe qe atje ishte perhapur thashethemi se qellimi i Bashkimit Sovjetik me Enver Hoxhen mund te kete qene per te marre, ndonese me shume keqardhje, sa me shume ide te komunizmit kombetar te presidentit jugosllav, Tito. Detyra partiake e zotit Hoxha eshte me e rendesishme, e klasifikuar si numri 1 ne shtetin komunist dhe portreti i tij eshte duke u varur ne te gjitha muret e zyrave ne Tirane. Por kryeministri Mehmet Shehu duket te jete me i spikaturi ne fotografite e gazetave dhe ai thuhet se kontrollon aparatin policor. Kryeministri Shehu, i cili dha dje intervisten e pare te tij per nje korrespondent amerikan ne Tirane, ka qene nje luftetar i mirenjohur efektiv dhe i rrepte.



Ulje-ngritjet e Mehmet Shehut

Ai kishte pasur ulje-ngritjet e tij ne trazirat komuniste. Ne shkurtin e vitit 1948 ai humbi detyren e tij si shef i Ushtrise se Pergjithshme dhe anetar i Komitetit Qendror te Partise, sepse, sic thone informacionet, kishte kundershtuar mareshal Titon qe "biresoi" partizanet shqiptare gjate Luftes se Dyte Boterore.

Por pastaj Bashkimi Sovjetik i nderpreu marredheniet me presidentin Tito dhe zoti Shehu u ngjit serish ne maje, duke u emeruar minister i Brendshem ne tetor te vitit 1948. Kryeministri Shehu ka nje sens ekuilibri te shkelqyer dhe posedon vullnet te forte, per shkak se ai drejtonte grupin folklorik te valleve te Pallatit Tirana, i cili i perkiste mbretit Zog.

Udheheqesi qe ishte bere 44 vjec me 10 janar kishte nje paraqitje te mire. Floket e tij jane te kuqerremte ne bionde. Ai ka nje qeshje te gjere dhe nje sjellje te lehte per t?u kuptuar.



Edukimi i kryeministrit te hekurt

Ai eshte edukuar ne Shkollen Profesionale Amerikane ne Tirane, e sponsorizuar nga Kryqi i Kuq Amerikan. Ai ishte akoma i ambientuar me anglishten. Ishte nje nxenes aktiv. Shkruante poezi per gazeten e shkolles. Ai ishte diplomuar ne vitin 1932 per bujqesi, pasi ia doli mbane qe se bashku me nje student, te vinte ne pune nje makine shirese, me te cilen shinin grurin e fshatareve te zones perreth.

Zoti Mehmet Shehu, djale i nje kleriku mysliman, duket se ka qene zhgenjyer pasi nuk ia doli mbane qe te merrte punen qe mendonte ne Ministrine e Bujqesise. Por ai fitoi nje burse per te ndjekur nje kolegj ushtarak ne Napoli te Italise. Por, kater muaj me vone, ai ishte kthyer mbrapsht per te vazhduar aktivitetet antifashiste.

Ne vitin 1938 ai mori rrugen drejt Spanjes, ku u be zevendeskomandant batalioni ne brigaden nderkombetare "Garibaldi", duke mbeshtetur republikanet gjate Luftes Civile. Kur brigada u zmbraps brenda ne France, ai ishte internuar per tre vjet.

Ne vitin 1942 ai rikthehet ne Shqiperine e pushtuar nga italianet dhe bashkepunon ne menyre te fshehur me luftetaret partizane dhe Partine Komuniste Shqiptare. Ai shkelqeu ne menyren me te shpejte ne postin e Komandantit te Brigades ne vitin 1943 dhe me pas si komandant i Divizionit ne vitin 1944. Ai luftoi ne betejen qe cliroi Tiranen dhe e mbylli me revolten antikomuniste ne zonen e Shkodres gjate vitit 1944. Kur ishte zgjedhur qeveria e perkohshme ne Keshillin Antifashist per clirimin Kombetare ne maj te vitit 1994 ne Permet, ai ishte zgjedhur anetar.

Pas nje periudhe trajnimi ne Akademine Ushtarake Voroshilov ne Moske, zoti Shehu behet shef Shtabi ne vitin 1946, duke mbajtur graden e gjeneral-lejtenantit. Ai u be edhe zevendeskryetar i Kuvendit Popullor ne vitin 1947; zevendeskryeminister, minister i Brendshem dhe anetar i Byrose Politike ne vitin 1948, kryeminister ne vitin 1954.

Ne maj te vitit 1955 ai perfaqesoi Shqiperine ne Konferencen e Varshaves, te vendeve te aleances ushtarake te Bllokut Komunist Lindor, ku ishte zgjedhur kryetar i konferences, ashtu si edhe ne Prage. Ne prillin e kaluar ai shkoi ne Moske me zotin Hoxha dhe negocioi per marreveshjen e re te ndihmes ekonomike me Bashkimin Sovjetik.

Zoti Shehu ishte martuar ne vitin 1945 me Fiqerete Sanxhaktarin, nje ish-mesuese shkolle dhe zyrtare poste, e cila iu bashkua Partise Komuniste qe ne vitin 1941. Pastaj ata u takuan kur ajo ishte partizane dhe ai komandant lufte. Zonja Shehu, me floke me ngjyre te zeze, teper e gjalle, rreth 37 vjece, eshte sekretare e Partise Komuniste te Tiranes. ( The New York Times 29 gusht 1957)





SHBA: “Mehmet Shehu do ta hapte Shqipërinë”



“Mehmet Shehu, kryeministri i Shqipërisë, bëri vetëvrasje në orët e para të mëngjesit të sotëm”, - njoftoi Agjencia Jugosllave e Lajmeve. Agjencia citon lajmin e radios shtetërore nga Tirana, kryeqyteti i vendit, e cila thotë se “komunisti 68-vjeçar, në detyrë që në vitin 1954 dhe që konsiderohej në mënyrë të hapur si pasardhës i udhëheqësit të vjetër të Partisë, Enver Hoxha, i kishte dhënë fund jetës së tij në një moment, në gjendje depresive”. Në lidhje me këtë ngjarje nuk është dhënë asnjë detaj tjetër.



Lufta e egër brenda llojit

Mehmet Shehu u mbijetoi për shumë dekada luftërave të brendshme ideologjike, shpesh të shoqëruara edhe me vrasje, duke çuar shumë kundërshtarë drejt vdekjes, qëkur ai mori drejtimin e çështjeve të përditshme të vendit të tij të humbur që përballej me probleme ekonomike, izolim diplomatik dhe turbullira politike.

Zoti Shehu dhe zoti Hoxha ishin aleatë të mareshalit jugosllav Josif Broz Tito në Luftën e Dytë Botërore, por ata u bashkuan me Moskën kur ajo ndërpreu marrëdhëniet me Beogradin revizionist pak vite pas luftës. Më vonë, udhëheqja shqiptare e linjës së ashpër ndërpreu marrëdhëniet me Moskën dhe doli në anën e Pekinit, kur erdhën në pushtet “revizionistët” e Nikita Hrushovit. Pas vdekjes së Mao Ce Dunit, zoti Shehu, gjeneral-lejtënant, i njohur shpesh si “njeriu i fortë” i Shqipërisë, shkurajohet me ndryshimet në Kinë. Ndihma ekonomike kineze ndërpritet dhe Shqipëria, vendi më i varfër dhe më i prapambetur në Europë, kërkon miq rreth e rrotull, pasi kishte mbetur vetëm e pikëlluar, njësoj si Vietnami.

Eliminimi i kundërshtarëve

Në çdo ndryshim politik, zyrtarë të qeverisë dhe funksionarë partiakë që dështuan në qëllimin për të ndryshuar linjën, shumica prej tyre ranë viktimë dhe u spastruan forcërisht nga strukturat policore të gjeneral Shehut. Mijëra veta u dënuan, shumë prej tyre vdiqën nëpër burgje gjatë rrugës.

Në kohën e zgjerimit të marrëdhënieve, në vitin 1950, gjeneral Shehu raportohet se kishte goditur në mënyrë fatale një zyrtar të lartë për pikëpamjet e tij të shprehura në Komitetin Qendror të Partisë Komuniste, sepse ai kishte akuzuar Bashkimin Sovjetik se ky vend ishte i gatshëm të braktiste Shqipërinë. Ekzekutimi i tij ishte pjesë e spastrimit të anëtarëve të partisë dhe të tjerëve, të dyshuar si simpatizantë të Titos.

Pas ndërprerjes së marrëdhënieve me Kinën në fundin e viteve 70, Shqipëria trashëgoi një ekonomi të rrënuar dhe të izoluar me tregjet e tjera. Madje, mijëra veta që kishin mësuar gjuhën kineze, ishin dënuar. Tirana zyrtare raportoi për një komplot të oficerëve të lartë të Ushtrisë, të cilët dolën kundër ndërprerjes së marrëdhënieve me Kinën dhe ata, më vonë, u ekzekutuan.

Stanjacioni i vendit e detyroi gjeneral Shehun të shikojë për vendosjen e marrëdhënieve me pjesën e mbetur të botës. Gjatë viteve të fundit ai nuk mori në konsideratë pastërtinë ideologjike në dërgimin e sinjaleve te Jugosllavia dhe vendet e tjera fqinje dhe po propozonte vendosjen e lidhjeve diplomatike me shtetet Perëndimore, kryesisht Italinë, Britaninë dhe Gjermaninë Perëndimore.






( “The New York Times” më 19 dhjetor 1981)


****************

Mehmet Shehu mbron Ismail Kadarenë 

dhe kërcënon Bilal Xhaferrin

Kjo është një letër e shkruar nga kryeministri Mehmet Shehu 37vjet më parë kundër dy shkrimtarëve: njëri Qani Çollaku dhe tjetri Bilal Xhaferri, që kanë kritikuar rëndë veprën e Ismail Kadaresë “Dasma”.

 Letra i drejtohet Enver Hoxhës dhe në fund të saj kërkohet demaskimi, denimi ose internimi i Bilal Xhaferrit dhe Qani Çollakut. Shoku Enver,

Më ranë në dorë këto dy materiale, të cilat po jua dërgoj që ti lexoni, po patët kohë.

1. Një “artikull” me titull “Luftëtarë artizanë të artit”, shkruar nga Qani Çollaku (i vëllai i Reshit Çollakut) dërguar redaksisë së “Zërit të popullit” për botim.

 2. Një material “Diskutim mbi romanin “Dasma”, që është diskutimi i Bilal Xhaferrit në mbledhjen që u organizoi këto ditë Lidhja e Shkrimtarëve për të marrë në shqyrtim romanin e Ismail Kadaresë me titull “Dasma”.

“Artikulli” i Qani Çollakut është një sulm i egër, i shfrenuar dhe i hapët kundër vijës së Partisë në art e letërsi dhe kundër vetë Partisë. Qani Çollaku është armik i njohur i Partisë.

Ka qenë mësues, është demaskuar e hequr nga puna si mësues në Berat, por tash na qenka prapë mësues në Pogradec!

Thuhet se ka hedhur votën kundër Frontit në zgjedhjet e fundit. Mendoj që, duke përdorur këtë material, të mbledhim mësuesit e Pogradecit, ta demaskojmë gjer në fund dhe ta çojmë në gjyq (me dyer të mbyllura), sepse me këtë material i ha gjer 15 vjet burg, ose ta internojmë në fermën e Lushnjës, ku të punojë me kazmë. Është jashtëzakonisht i poshtër!

“Diskutimi” i Bilal Xhaferit është gjithashtu një sulm kundër Partisë, por i tërthortë – godet egër dhe në mënyrë të poshtër Ismail Kadarenë drejtpërdrejt dhe nëpërmjet tij godet rëndë dhe vijën e Partisë në art e letërsi.

Ky “shkrimtar” është i biri i një çami, të cilin ne e kemi pushkatuar si kriminel lufte, ka bërë shkollë vetëm 7-vjeçaren a të mesmen, pastaj organet tona nuk e kanë lejuar të vazhdonte më tej studimet dhe tash punon si punëtor krahu në fermën e Sukthit.

 Ka talent si shkrimtar, ka studiuar vetë dhe gjuhë të huaja, shkruan shumë, i ka dërguar Lidhjes së Shkrimtarëve shumë shkrime, por nuk i janë botuar, si bir armiku dhe sepse shkrimet e tij kanë përmbajtje armiqësore.

 Më kanë thënë se i kanë botuar një roman dhe e kanë popullarizuar bile dhe me fletë volante në stadium në një lojë futbolli dhe se Dhimitër Shuteriqi e paska propozuar për tu futur në Lidhjen e Shkrimtarëve, ku u shqyrtua romani i Ismail Kadaresë. Është enigmë: ai dihej se ishte bir armiku dhe vetë me qëndrim të poshtër, por ja që mori pjesë në diskutim para qindra intelektualëve dhe foli kundër vijës së Partisë!

 Në atë mbledhje ndodhej edhe Thoma Deliana, Fadil Paçrami e të tjerë, dhe Fadili, Dhimitri e shumë të tjerë e goditën si provokator. Por fakti është që ai mundi të fliste. Kush e pruri në mbledhje? Nuk dihet! Dihet që dhe Qamil Buxheli “ka punuar” për shumë kohë në Sukth.

 Është interesant se si Qani Çollaku, ashtu dhe Bilal Xhaferi, megjithëse njëri në Pogradec e tjetri në Sukth, në ato që shkruajnë të dy u referohen: Majakovskit, Kafkës dhe Heminguejit. Mejtoj që çështjen e Bilal Xhaferit ta çojmë gjer në fund për të gjetur dhe shokët e tij midis Lidhjes së Shkrimtarëve, pastaj ta demaskojmë si duhet po në atë mbledhje ku ka folur e ta internojmë. më

8.4.1968 Mehmeti

 ( Mehmet Shehu)