Kujdes, nga ilaçi Ramipril që po e merrni për tension shkakton kancer

Pilulat që pihen për presionin e gjakut, të marra nga miliona njerëz në mbarë botën “rrisin rrezikun e kancerit të mushkërive.


Ky është paralajmërimi që vjen nga shkencëtarët, të cilët pas një studimi dolën në përfundimin se pacientët me agjentët frenues, ACE ishin 14 për qind më shumë gjasa për të zhvilluar kancerin se personat që marrin lloje të tjera të medikamenteve.

Rreziku rritet me rritjen e periudhës gjatë së cilës përdoren medikamentet. Personat që i merrnin ato për pesë vjet kishin 22 për qind më shumë gjasa që të sëmureshin me kancerin e mushkërive dhe 31 për qind nëse i kishin marrë medikamentet për dhjetë vjet.

Shkencëtarët besojnë se kjo pilulë shkakton akumulimin e kimikateve të quajtur bradikinin në mushkëri, të cilat shkaktojnë edhe kancerin. Emra të tjerë të zakonshëm për këto ilaçe përfshijnë captopril, cilazapril dhe enalapri.

Studimi shqyrtoi 992,000 të rritur të cilëve ju dhanë me recetë medikamente të presionit të gjakut në Britani të Madhe midis 1995 dhe 2019.

Pacientët po merrnin një nga dy llojet e pilulave ose inhibitorëve ACE ose bllokuesve të receptorit të angiotensinës, të cilat punojnë në mënyra të ndryshme.

Krahasuar me pacientët në bllokuesit e receptorit të angiotensinës, ato në frenuesit ACE kishin 14 për qind më shumë të ngjarë të diagnostikoheshin me kancer të mushkërive gjatë një periudhe gjashtë vjeçare.

Flori Bruqi

Krimineli serb Vojisllav Sheshel ishte fshehur për 5 orë në kishë më qëllimin e vetëm për të takuar presidentin rus Vlladimir Putin

I dënuari për krime lufte radikali serb Vojslav Sheshel, një adhurues i çmendur pas Rusisë, kishte bër gjithëçka për të takua idolin e tij, kriminelin Vladimir Putin.

“Kamarritur të futem në Kishën e Beogradit, pesë orë arrita të fshihem në një depo rezervë ku ka pajisje ventilimi. Isha ulur në një karrige druri dhe unë u dehidratova nga nxehtësia, goja ime ishte e tharë, unë mërmërita … 

Nuk munda të dilja, sepse kishte shumë policë, BIA,FSB dhe rojet e sigurisë ruse. 

Vetëm kur kryetarët e kryenin punën në kishë, papritmas u shfaqa si një fantazmë.

 Të gjithë u mahnitën”, thotë Shesheli, duke shtuar se Putini e njohu menjëherë.

Seselj’s visit to Vukovar. Source: BBC documentary The Death of Yugoslavia.

Pas një gjyqi të gjatë që filloi në vitin 2007, Gjykata Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë liroi nga akuzat Sheshelin për krime lufte kundër kroatëve dhe boshnjakëve në Kroaci, Bosnje dhe Hercegovinë dhe krahinën veriore serbe të Vojvodinës.

Sipas vendimit të shkallës së parë, ICTY vendosi se nuk ishte vërtetuar në gjykatë se Shesheli ishte fajtor për krime kundër njerëzimit, persekutimin e jo serbëve në baza politike, racore dhe fetare, dëbime dhe zhvendosje të dhunshme.

Shesheli u lirua gjithashtu nga akuzat për shkelje të ligjeve dhe zakoneve të luftës, vrasje, torturë, trajtim mizor, shkatërrim të fshatrave dhe qyteteve, shkatërrim të objekteve fetare dhe plaçkitje.

Vendimi shkaktoi polemika dhe u dënua nga shoqatat e viktimave të luftës.

Kryeprokurori i ICTY-së Serge Brammertz tha se ai nuk ishte “shembulli më i mirë i drejtësisë ndërkombëtare”, ndërsa ekspertja ndërkombëtare e së drejtës Iva Vukusiç nga Universiteti i Utrechtit e përshkroi vendimin e gjykatës si “një nga vendimet më të çuditshme në historinë e saj”.

Ndërkohë, Shesheli shprehu kënaqësi, duke thënë se atij i ishte dhënë e drejta. “Megjithatë, me këtë shfajësim, qëndrimi im ndaj ICTY-së si një gjykatë anti-serbe nuk ka ndryshuar aspak,” shtoi ai.


Në një mocion me shkrim, Shesheli ka kërkuar nga gjykata që ta refuzojë apelin dhe të lërë në fuqi lirimin e tij nga akuzat. Ai tha gjithashtu se ai duhet të ishte liruar më herët, sepse gjyqi i tij ishte i padrejtë dhe ai ishte ndaluar në mënyrë të paligjshme.

Por prokurorët shprehen se vendimi për lirimin e tij nga akuzat ishte i paarsyeshëm, i argumentuar keq, ligjërisht i pabazë dhe i bazuar në fakte të interpretuara gabimisht.

Ata pretendojnë se gjykata nuk arriti të shqyrtonte si duhet provat kyçe për krime lufte të kryera nga grupi paraushtarak vullnetar serbë “Seseljevci” (Burrat e Sheshelit) apo lidhjet midis autorëve të krimeve dhe të pandehurit dhe fjalimeve të tij nacionaliste.

Kërkesa e tyre pretendon gjithashtu se gjykata nuk e trajtoi siç duhet akuzën se Shesheli ishte një nga protagonistët e një sipërmarrjeje të përbashkët kriminale që synonte të detyronte popullsinë jo serbe të largohej nga zonat e Kroacisë dhe Bosnjës dhe Hercegovinës, në mënyrë që të krijonte një shtet të unifikuar serb.

Sipas prokurorisë, vendimi nuk mori në konsideratë provat për dëbimet masive dhe transferimin me forcë të popullsisë jo serbe nga Kroacia, Bosnja dhe Hercegovina dhe Vojvodina në Serbi, e cila ishte me rëndësi kyçe për përcaktimin e ekzistencës së sipërmarrjes së përbashkët kriminale.

Prokurorët pohojnë se Shesheli ishte i përfshirë personalisht në këto krime në qytetin e Vukovarit në Kroaci dhe në fshatin Hrtkovci në Vojvodinë.

Ata këmbëngulin gjithashtu se përfundimi i vendimit se nuk ka pasur sulme të përhapura dhe sistematike nga forcat serbe kundër popullsisë kroate dhe boshnjake në Kroaci dhe Bosnje dhe Hercegovinë ishte krejtësisht i gabuar.

Çështja e qëllimit kriminal

Çështja kryesore për t’u përgjigjur nga Dhoma e Apelit është nëse Shesheli kishte apo jo qëllimin kriminal për të krijuar një “Serbi të Madhe” nëpërmjet persekutimit të jo-serbëve, që vullnetarët paraushtarakë të Partisë Radikale Serbe, të frymëzuar nga fjalimet e tij, më pas i kryen në Kroaci dhe Bosnje dhe Hercegovinë.

Vendimi i shkallës së parë vendosi se ky ishte vetëm programi politik i Sheshelit, i cili nuk nënkuptonte kryerje krimesh.

Por sipas prokurorëve, qëllimi kriminal i Sheshelit për të dëbuar jo-serbët ishte vërtetuar nga fakti se deportimet ndodhën pasi fjalimet e tij bënë thirrje për kryerjen e tyre.

Pasi Shesheli tha se “zgjidhja më e mirë do të ishte që kroatët të ngarkoheshin nëpër autobusë dhe kamionë dhe të çoheshin në Zagreb” kjo “ndodhi vërtet”, prokuroria tha: “Viktimat u hipën nëpër autobusë të cilët i çuan ata jashtë territoreve serbe ose nëpër kampe paraburgimi ku iu nënshtruan një dhunë brutale”.

Megjithatë, në vendimin e shkallës së parë, Gjykata e Hagës pranoi pretendimin e Sheshelit se “autobusët përfaqësonin një manifestim të ndihmës humanitare për jo serbët që nuk ishin luftëtarë dhe donin të linin zonën e luftës”.

Prokurorët u përgjigjën se ky ishte një përfundim “befasues” që përbënte “një vepër penale për viktimat dhe dëshmitarët”.

Deklarata të tjera të ndryshme nga Shesheli, siç është pohimi i tij se “do të ketë lumenj gjaku nëse Bosnja shpall pavarësinë”, përfaqësonin “ftesa të maskuara për të kryer transferimin e dhunshëm” të boshnjakëve dhe kroatëve, thanë gjithashtu prokurorët.

Këto “ftesa” u vunë më pas në zbatim nga mbështetësit e tij në terren, pretendojnë ata.

Prokurorët më tej pretendojnë se gjetja nga vendimi i shkallës së parë se Shesheli nuk e urdhëroi apo aprovoi kryerjen e krimeve në disa vende në Kroaci dhe Bosnjë e Hercegovinë dhe se ai nuk ishte eprori i autorëve, qoftë ligjërisht apo në praktikë, bie në kundërshtim me provat.

Vendimi tha se vullnetarët e Partisë Radikale Serbe kryen vrasje masive dhe ishin përgjegjës për torturë, trajtim mizor, dhunë seksuale dhe plaçkitje në Vukovar, Zvornik, Sarajevë, Mostar dhe Nevesinje – por se ata nuk i kryen këto krime nën kontrollin e Sheshelit.

A frymëzoi krimet fjalimi i urrejtjes?



Një tjetër pyetje që duhet të përgjigjet nga dhoma e apelit është nëse fjalimet e Sheshelit në Vukovar në Kroaci në vjeshtën e vitit 1991 dhe në Hrtkovci në Vojvodinë në pranverën e vitit 1992 shkaktuan persekutimin e popullsisë kroate në të dy vendet, siç pohohet nga prokurorët.

Sipas akuzave të prokurorëve, fjalimi i Sheshelit shkaktoi sulme të drejtpërdrejta nga mbështetësit e tij ndaj kroatëve vendas, të cilët u detyruan të largoheshin nga Hrtkovci.

Por vendimi i shkallës së parë tha se edhe pse Shesheli bëri thirrje për dëbimin e jo serbëve nga Hrtkovci, “prokuroria nuk ka provuar se fjalimi i tij çoi në largimin e kroatëve dhe në fushatën e persekutimit”, apo se kishte një lidhje shkakësore midis asaj që ai tha dhe krimeve që pasuan.

Prokuroria ka apeluar edhe kundër pjesës së vendimit që përcaktoi se Shesheli nuk i përvetësoi apo ndihmoi në krimet në vende të tjera në Kroaci dhe Bosnjë me fjalimet e tij.

Ajo tha se lirimi nga akuzat nënkuptonte se “drejtësia nuk është përmbushur” në rastin e Sheshelit.

Nëse lihet në fuqi vendimi për lirimin e tij nga akuzat, prokuroria këmbënguli “jo vetëm që do të ishte ofenduese ndaj viktimave, por gjithashtu do të dëmtonte besueshmërinë e gjykatës”.

Lideri i Partisë Radikale, i cili është gjithashtu një deputet serb, nuk do të jetë në gjykatë për të dëgjuar vendimin e së mërkurës.

Ai u lirua përkohësisht për trajtim mjekësor në nëntor 2014, u rikthye në Beograd dhe që atëherë ka refuzuar të marrë pjesë në gjyqin e tij në Hagë.

Flori Bruqi

Presidenti i vendit, Hashim Thaçi komandantit të Forcës së SIgurisë, gjenerallejtënant Rrahman Rama e ka dekretuar edhe për një mandat të ri pesë vjeçar.

Sipas  presidentit të Kosovës ,zt.Hashim Thaçit, komandant Rrahman ama Rama u betua se do të vazhdojë t’i shërbejë atdheut dhe mbrojtjes së qytetarëve tanë

“Jam i bindur se gjeneral lejtënant Rama do t’i kryejë me zell, nder dhe dinjitet të gjitha detyrat e tij. Ai ka dhënë kontribut të rëndësishëm në tranzicionin e deritashëm dhe mandati i tij i ri do të jetë vazhdim i forcimit dhe konsolidimit të mëtejmë të forcës sonë”, ka shkruar mes tjerash  presidenti i Kosovës Hashim Thaçi.

Shkrimi i tij i plotë në Facebook:

Komandantin e Forcës së Sigurisë, gjenerallejtënantin Rrahman Rama, duke u bazuar në përgjegjësitë e mia kushtetuese dhe ligjore, e dekretova edhe për një mandat të ri pesëvjeçar. Komandanti Rama u betua se do të vazhdojë t’i shërbejë atdheut dhe mbrojtjes së qytetarëve tanë. Jam i bindur se gjenerallejtënant Rama do t’i kryejë me zell, nder dhe dinjitet të gjitha detyrat e tij. Ai ka dhënë kontribut të rëndësishëm në tranzicionin e deritashëm dhe mandati i tij i ri do të jetë vazhdim i forcimit dhe konsolidimit të mëtejmë të forcës sonë. 

HTH

Sëmundja e Naxos është një kariomiopati e trashëguar që pjesën më së shumti godet rajonin e Mesdheut, dhe sidomos në këtë ishull ka një shkallë të lartë të vdekshmërisë të të rinjve, kryesisht sportistëve.

Kjo është një kardiomiopati aritmogjene e anës së djadht të zemrës. Në këtë rast, sëmundja është shprehur në një mënyrë të veçantë, në kombinim me sëmundje dermatologjike, hiperkeratosa e shuplakës dhe shputave.

Simptomat ndryshojnë nga dridhje e zemrës deri në vdekjen e papritur që mund të jetë manifestimi i parë dhe i fundit i sëmundjes. Në fazat e avancuara, mund të vijnë në një ndalur në barkushe e djadhtë të zemrës, dhe nëse sëmundja vazhdon të zhvillohet, të njëjtat simptoma që ndikojnë dhe në anën e majtë të zemrës.

Prindërit kanë një shans 25 për qind për ta transmetuar këtë sëmundje tek fëmijët e tyre, nëse të dy e mbajnë atë gjen. Përveç Naxos, epidemia e kësaj sëmundje është me shekuj edhe në Milos, Evia dhe në Turqi, Izraeli dhe Arabinë Saudite, që është dëshmi se sëmundja është e lidhur me historinë e Mesdheut dhe migrimit të popullsisë.



Gjeni është pjesë e ADN-së që përmban informacione të koduara për ndërtimin e një gjeni të caktuar. Çdo mutacion në këtë gjen trashëgohet përmes pasardhësve si një gjen patologjik, i cili krijon më tej një proteinë patologjike (mutante) që është përgjegjëse për prishjen e funksioneve të organizmit, duke shkaktuar sëmundje. Në rastin e sindromit Naxos, mutacioni i gjenit ndodhet në kromozomin e 17-të.

Duke pasur parasysh se në botë, një nga 5,000 njerëz vuajnë nga kardiomiopatia, situata në ishull është veçanërisht e rrezikshme, sepse prek rreth tetë vetë për 100 banorë. Për këtë arsye, Ministria e Shëndetësisë e Greqisë urdhëroi diagnostikimin e detyrueshëm gjenetik për të gjithë 5,000 banorët e Naxos, për të diagnostikuar menjëherë sëmundjen, ndërsa kontrollet janë pa pagesë.

Gjithashtu, kardiologët grekë, në bashkëpunim me kolegët e huaj, po bëjnë një përpjekje serioze në studimin e sëmundjes ose sindromës Naxos, e cila do të ndihmojë më tej të kuptuarit e kardiomiopatisë në mbarë botën.

Viktor Vescov,zhytës me prejardhje shqiptare prek fundin e Oqeanit Paqësor

Askush nuk e ka prekur fundin e oqeanit në pikën më të ulët.Por është Viktor Vescovo, amerikani me prejardhje shqiptare, që do të provoj të zhytet më së thelli në ujë, 11 mijë metra.

E për ta provuar sfidën, zhytësi që ka vendosur flamurin kuq e zi me shqiponjën dy krenare në krahun e djathtë, po bën përgatitjen e fundit.

Më pas, hyri në kuvertë, e u lëshua për ta filluar eksplorimin e Oqeanit Paqësor.

Koordinatat po i merr nga komanda.

Geert-Hinrich Ahrens negociatori kryesor për Kosovën në Konferencat e Jugosllavisë në vitet 90-të rrëfen për DW kujtimet personale për një kohë të trazuar:

Diplomati gjerman shuan shpresat e Serbisë: Kurrë më nuk mund ta merrni Kosovën 

Konferenca, negociata, në fund luftë. Diplomati i njohur gjerman Geert-Hinrich Ahrens negociatori kryesor për Kosovën në Konferencat e Jugosllavisë në vitet 90-të rrëfen për DW kujtimet personale për një kohë të trazuar.

Deutsche Welle: Zoti Ahrens, ju ishit nga shtatori 1991 deri në mars 1996 negociatori kryesor për çështjen e Kosovës në Konferencat e Jugosllavisë së atëhershme, në kohën e luftës në Kosovë ju ishit në Shkup për problemet e refugjatëve – 20 vite kanë kaluar ndërkohë, çfarë ju bie ndër mend kur e kujtoni këtë kohë?


Geert-Hinrich Ahrens: Së pari Bashkësia Ndërkombëtare dhe ajo që quhej më parë Bashkësia Europiane (BE e sotme, shën.red) nuk ia kishin idenë e Jugosllavisë. Ministri i Jashtëm i Luxemburgut, Poss thoshte atëherë, „kjo është ora e Europës”, por ata nuk ishin të përgatitur për një situatë të tillë. Kjo u pa në të dyja Konferencat e Jugosllavisë. Nga viti 1991-1996 isha i vetmi që kishte qenë në Jugosllavi dhe që flisja serbo-kroatisht. Për bashkësinë ndërkombëtare qëllimet e shqiptarëve atëherë ishin të papranueshme. Një qëllim ishte „Shqipëria e Madhe”, bashkimi i Shqipërisë me Kosovën, tjetri „Kosova e Madhe” duke përfshirë aty zonat maqedonase dhe ato serbojugore, dhe qëllimi i tretë pavarësia e Kosovës, ajo çfarë kemi tani. Por të gjitha këto ishin të panegociueshme, sepse ishte një ligj i padiskutueshëm i konferencave, që nuk lejohet të ketë asnjë ndryshim kufijsh. Prandaj u thosha shqiptarëve, që ne mund të negociojmë vetëm mbi bazën e asaj, që më lejohet të negocioj.

Çfarë mund të negociohej?

Geert-Hinrich Ahrens: Rugova, atëherë udhëheqësi i padiskutueshëm i shqiptarëve kishte dy parime të patundshme: Kurrë më nën Serbinë, të paktën të arrihej pavarësia, dhe tjetra, që kjo të arrihej vetëm paqësisht. Mbi këtë bazë mund të negociohej diçka dhe ne gjatë shumë viteve negociimi përpiluam një plan për qasjen me tre faza. Së pari të bëhej diçka për gjendjen e tmerrshme të të drejtave të njeriut në Kosovë atëherë. Por për t‘u zgjidhur kjo na duheshin serbët, këtë problem nuk mund ta zgjidhnin shqiptarët. E dyta ishte që të arrinim një lloj normalizimi në disa sektorë, duke filluar me arsimin, pra shkollat, universitetin. Dhe e treta do të ishte statusi, pra cila do të ishte e ardhmja e Kosovës. Ishte shumë, shumë e vështirë të negociohej, kësaj i shtohej që brenda bashkësisë ndërkombëtare dhe vetë në Konferencat e Jugosllavisë nuk kishte ndonjë interes për çështjen shqiptare.

Si mendoni ju, pse ndodhte kjo?

Geert-Hinrich Ahrens: Kur bashkësia ndërkombëtare arriti me Marrëveshjen e Dejtonit një zgjidhje për Bosnjen, BE publikoi një deklaratë, ku thuhej që problemet e Jugosllavisë në masë të madhe u zgjidhën dhe kështu konferenca mund të mbyllej. Por unë të paktën ia dola që grupi ynë i punës të vazhdonte me përpjekjet, por në fakt gati na i morën të gjitha kompetencat.

Ju si negociator kryesor për Kosovën në Konferencat e Jugosllavisë këshillonit përfaqësuesit nga Kosova, por palës serbe çfarë këshillash i dhatë atëherë?

Geert-Hinrich Ahrens: Momenti më interesant ishte menjëherë pas Dejtonit. Të gjithë ishin të kënaqur, shumë krenar që u arrit marrëveshja. Megjithatë OKB e miratoi një deklaratë zyrtare që e dënonte ashpër politikën e Serbisë në Kosovë. Atëherë unë iu thashë serbëve, kam pasur një bisedë të gjatë me ministrin e Jashtëm Milutinovic: Ju nuk keni për të dalë nga kjo situatë, nëse nuk bëni diçka për Kosovën. Unë kam biseduar edhe me zv. Ministrin e Jashtëm jugosllav Çiçanoviq, ai u zemërua, e më tha, ne sapo bashkëpunuam për Bosnjën e ju po filloni tani me Kosovën… por unë këmbëngulja. Nuk ka rrugë tjetër, duhet të lëvizni, i thosha. Dhe vërtet ata filluan të bënin diçka. Ata krijuan një grup negociues, ku ishte Maslloraviç, atëherë sekretar për çështjet e jashtme, i Serbisë, jo i Jugosllavisë së tretë, dhe Unkoviç, zëvëndëskryeministri i atëhershëm serb. Në atë moment më lëshuan një vizë gjashtë mujore, pasi vite me radhë na nervozonin me viza ditore, kisha madje edhe një makinë. Atëherë unë shkova në Prishtinë dhe Ibrahim Rugova ma tha troç, nëse ne nuk negociojmë tani, këtu do të flasin armët. Sepse pas Dejtonit, bashkësia ndërkombëtare nuk u kujdes më gati aspak për Kosovën.

A ishte kjo shkujdesje hakmarrja e mëvonshme?

Geert-Hinrich Ahrens: Rambujeja erdhi shumë vonë, deri atëherë kishin ndodhur shumë gjëra, shumë njerëz kishin humbur jetën. Pse nuk e bën të njëjtën gjë që në 1996-n? Po ata ishin shumë të fiksuar tek Bosnja dhe shumë krenar për Marrëveshjen e Dejtonit, që të them të vërtetën për mua nuk ishte edhe kushedi sa e qëlluar. Mbaj mend që kam folur edhe me Madeleine Albright, me Sekretaren e Departamentit Amerikan të Shtetit në Londër në Konferencën e Implementimit të Dejtonit. Ata dëgjonin me shumë simpati, i pranonin të gjitha, por nuk merrnin asnjë masë.

Erdhi Lufta e Kosovës, bombardimet e NATOs, marsi i vitit 1999 në atë kohë ju ishit i dërguar në Shkup, në kohën kur kishte një valë refugjatësh nga Kosova. Si e kujtoni ju atë kohë?

Geert-Hinrich Ahrens: Isha i dërguari special i Bashkësisë Europiane, ndërkohë Bashkimi Europian. Problemi kryesor ishte që në Maqedoni, ku situata mes shqiptarëve dhe sllavëve edhe ashtu ishte mjaft delikate, tani papritur erdhën shumë më tepër shqiptarë. Maqedonasit më thoshin, se deri tani asnjë refugjat nuk është kthyer, ata do të qëndrojnë këtu. Unë i sigurova, lexoj çdo ditë shtypin shqiptar, dhe të gjithë thonë që duan të kthehen në vendlindjen e tyre, Kosovë. Përsa i përket refugjatëve vetëm mund ta lëvdoj Tiranën, sepse Shqipëria që ishte shumë e varfër në atë kohë pranoi masa të mëdha refugjatësh, më shumë se gjysma shkuan në Shqipëri.

Nga këndvështrimi i sotëm, si do ta vlerësonit rolin e Shqipërisë? Ju ishit aty më pas tre vite Ambasador i OSBE-së…

Geert-Hinrich Ahrens: Përsa i përket krizës në Kosovë, intervenimit të NATOs e para aq shumë refugjatëve, Shqipëria ka reaguar në mënyrë shembullore. Ata i pranuan në masë refugjatët, i strehuan, i kam parë vetë kampe të tilla si në Vlorë. Por edhe në Maqedoni ka pasur kampe shumë të mëdha të refugjatëve. Situata u bë e ndërlikuar, sepse intervenimi i NATO-s zgjati shumë më tepër se sa e mendonin ata. Millosheviçi rezistoi shumë gjatë, deri sa nuk mundi më. Kjo e ndërlikoi edhe situatën e refugjatëve. Megjithatë pati një fund të mirë, sepse pas lufte vërtet të gjithë shqiptarët u kthyen.

Si e shihni nga perspektiva e sotme këtë kohë dhe zhvillimin e Kosovës si shtet më vete, a do ta quanit një histori suksesi?

Geert-Hinrich Ahrens: Për shqiptarët është padyshim një sukses, sepse ata janë të pavarur dhe nuk janë më pjesë e një shteti serb. Për serbët, më kujtohet që i thoja Koshtunicës, pasardhësi nacionalist i Millosheviçit: Ju thoni që doni ta merrni sërish Kosovën, se është pjesë e Serbisë. Tani imagjinoni që bashkësia ndërkombëtare nesër ju thotë, ok, keni të drejtë, ne do të tërhiqemi deri tek njeriu i fundit, çfarë do të bënit ju atëherë?

E cila ishte përgjigjja e tij?

Geert Hinrich Ahrens: Nuk u përgjigj aspak! Por as nuk më përzuri. Ishte më se e qartë se shqiptarët do të kishin rezistuar deri tek personi i fundit, që të mos ktheheshin më nën regjimin serb. Serbët as nuk do t’ia dilnin dot, është një politikë jo realiste. Se ku do të çojë kjo në fund, nuk e di, por jam i sigurtë që edhe presidenti i Serbisë e di shumë mirë, se nuk do ta marrë më kurrë Kosovën.

Sot flitet për korrigjime kufijsh, apo këmbim territoresh midis Serbisë dhe Kosovës. Si e shikoni situatën ju, apo thënë më mirë me titullin e librit tuaj, a është kjo „diplomaci mbi tehun e thikës”, pra a është kjo kjo thikë me dy presa?

Geert-Hinrich Ahrens: Ju e dini që politika zyrtare gjermane nuk mbështet asnjë ndryshim kufijsh, sepse qëndron gjithmonë rreziku që shqiptarët në Maqedoni, Tetovë dhe viset e tjera do të donin gjithashtu t‘i bashkoheshin atij shteti. Kemi po ashtu vende me shqiptarë në jug të Malit të Zi, që kufizohen me Shqipërinë e jo Kosovën dhe pastaj është çështja e jugut të Serbisë në Luginën e Preshevës. Unë mendoj, se nëse në Beograd dhe në Prishtinë kemi qeveri të zgjedhura në mënyrë demokratike, që përfaqësojnë popullin e tyre, atëherë duhet që të mos ketë ndërhyrje nga jashtë, nëse ata duan të bëjnë diçka me njëri-tjetrin. Por unë nuk shoh ende që në një të ardhme të afërt të arrihet një marrëveshje, ku Beogradi ta njohë pavarësinë e Kosovës.

Qëndrojmë tek tema e heqjes së kontrolleve kufitare midis Shqipërisë dhe Kosovës, pra një Shengen ballkanik, ideja u përmend nga kryeministri Edi Rama dhe shkaktoi reagime, po ju si mendoni?

Geert-Hinrich Ahrens: Unë mendoj nëse hiqen kontrollet kufitare me një marrëveshje dypalëshe dhe gjithçka është nën kontroll, kjo është diçka shumë pozitive.

Geert-Hinrich Ahrens, diplomat gjerman me përvojë të gjatë, njohës i Ballkanit, nga shtatori i vitit 1991 deri në mars 1996 ka qenë negociatori kryesor për çështjen e Kosovës në Konferencat e Jugosllavisë së atëhershme, gjatë luftës në vitin 1999 ai ishte i dërguar i BE-së për çështjen e refugjatëve, më pas Ambasador i OSBE në Shqipëri.

DORËHEQIA...DHE DIÇ MË TEPËR...

SHKRUAN FLORI BRUQI  

Në Klinë nis Festivali “I Këndojmë Lirisë”

Një vit më parë Agjencioni "Floripress " shkroi artikullin 
"Në Klinë nis Festivali “I Këndojmë Lirisë”,ku në mes tjerash shkruam :.....

....Klina bëhet vend tubim dhe vend takim i artdashësve të folklorit burimor shqiptarë te të gjitha trojeve etnike.Ndërkaq, këtu vijnë qytetarë jo vetëm të lokaliteteve të Komunës së Klinës, por edhe nga e gjithë Kosova, Shqipëria, Tetova, Presheva, Medvexha, Malësia, Ulqini, po edhe nga trojet të tjera ku ka shqiptarë, e edhe nga diaspora. 

Për tri ditë me radhë, më 6, 7 e 8 qershor i këndohet, lirisë, pavarësisë, trimërisë heroike të luftëtarëve të UQK-së e Komandantit të shquar të saj Mujë Krasniqit- Kapuçit, që sivjet përkon me ditëlindjen e 50-të te Komndant Mujë Krasniqit-Kapuçit. Për përgatitjet, ecurinë dhe rrjedhat e Festivalit “I Këndojmë Lirisë” ,tregon zëdhënësi i Festivalit, Enver Maloku. 

“Kjo edhe dihet se pikërisht mbajtja e festivalit burimor folklorik përkon me ditëlindjen e Mujës. Kjo edhe për faktin se ky festival ka nisur në ditët e para të lirisë, kur akoma ndihej erë baroti, ndonëse lufta kishte përfunduar, liria kishte arritur me shumë pasoja, me gjakun e derdhur të bijave e të bijve më të mirë të kombit”, ka thënë Maloku.



Ndaj të gjithë të rënët për këtë tokë të shenjt sot përkujtohen në forma të ndryshme, siç është edhe ky Festival. Atyre u këndohet, për mos tu harruar brez pas brezi. Ata me pushkë e me këngë futnin tmerr në radhët e armikut. Ata vdisnin me këngë në gojë.

Njësoj armiku i frikësohej si pushkës po ashtu edhe këngës e çiftelisë. Muja e Beqa edhe në front ia thoshin këngës. Për ta vdekja për atdheishte njësoj si me le. “Kështu këndonte Muja e Beqa për Kosovë s’më dhimbset jeta”, është një varg i këngës i kënduar për herë të parë para disa vitesh në këtë Festival.Kjo është edhe moto e bashkimit për çdo vit në këtë festival të këngëtarëve, valltarëve, rapsodëve e instrumentistëve më të mirë te të gjitha trojeve shqiptare. Në Klinë për tri ditë është e tërë gjeografia etnike. Edhe sivjet është kështu.Drejtoria artistike seleksionimin dhe përzgjedhjen e grupeve dhe pjesëmarrësve në festival e ka filluar para tre muajve, ndaj edhe për çdo vit vijë vlera të reja të folklorit tonë të pashtershëm.

Edhe sivjet është kështu. Ndërsa e veçanta e festivalit të sivjetshëm është se më 3 qershor hapjes së festivalit i parapriu marrshi i pjesëtarëve të Forcës së Sigurisë së Kosovës (FSK-së) të cilët pas homazheve te shtatorjaMujë Krasniqit u nisen drejt vendlindjes së Komandantit duke ecur deri të Kulla- muze në Çabiq.Festivali nis në Qabiq, vendlindjen e Mujë Krasniqit, nga Kulla muze. Aty nis kënga dhe vallja për të vazhduar në mbrëmje në skenën e hapur. Drejtori I festivalit “I këndojmë Lirisë “, shkrimtari, publicisti dhe kritiku i mirë njohur Prend Bizhala, thotë se të gjitha përgatitje janë bërë me kohë. “Edhe sivjet kemi pjesëmarrës te të gjitha trojeve shqiptare, ku në skenë do të ngjiten për tri ditë rresht këngëtarë, valltarë e instrumentistë për të shpalosur vlera, e tradita kombëtare.

Pjesëmarrja është masovike, do të jenë rreth 700 pjesëmarrës”, thotë Sekretari organizativ i Festivalit Skënder Behrami. Ndërkaq, edhe sivjet Festivali “I këndojmë Lirisë mbahet nënë përkujdesjen e Kryetarit të Komunës së Klinës, Sokol Bashota. Për tri netë, këtu zhvillohen edhe aktivitete të tjera kulturore sportive. 

Festivali ka karakter garues, ndërsa çmimi kryesor është çmimi “Mujë Krasniqi”. Moderatore e Festivalit të sivjetmë është ikona e Televizionit Shqiptar, e mirënjohura, Silvana Braçe. Pra, Klina për tri ditë frymon me Festival.

Dorëheja 

_________________________________________________________

-Asamblesë komunale Klinë

-Kryetarit z. Zenun Elezaj

-Këshillit Organizativ

Unë Dibran Fylli, duke vërejtur pakënaqësi nga disa anëtarë të Këshillit Organizativ dhe duke qenë i sigurt se janë bërë shkelje të shumta të Rregullores së Festivalit Nr. 643-2202/13, dt.23.04.2013, e miratuar nga Asambleja komunale, duke u bazuar në Vendimin e Kuvendit Komunal të Klinës, dt. 08.04.2002 dhe rregulloreve tjera të punës organizative, duke pretenduar me ose pa qëllim që t’i marrin kompetencat dhe të drejtat e Drejtorit të Festivalit, të rregulluara me Rregullore, e cila është dhe mbetet akt zyrtar, unë ofroi dorëheqje nga posti i Drejtorit të Festivalit, i cili sipas rregullores në fuqi do të duhej të ishte Organi më i lart i Festivalit, i zgjedhur më mandat 4 vjeçar, i zgjedhur në vitin 2018. (lexo Kap. II, neni 10 i rregullores).

Dibran Fylli

Arsyetim:

-Zgjedhja e Drejtorit të festivalit nuk është bërë dhe po vazhdon të mos bëhet sipas Rregullores, Nr. 643-2202/13, dt.23.04.2013, e miratuar nga Asambleja komunale.

-Po emërohen organet drejtuese të Udhëheqjes artistike, ose Drejtoria artistike nga KO, pa prezencën dhe propozimin e miratimin e drejtorit të Festivalit, gjë që bie ndesh me rregulloren, (lexo Kap. II, neni 12 e 13). 

(Por, me kërkesën e Kryetarit dhe miratimin e shumicës së Këshillit Organizativ unë pranova dhe ju ofrova bashkëpunim, duke i lejuar që kjo Udhëheqje artistike e përbërë nga: Halit Gashi, Daut Gashi dhe Fatmir Berisha, t’i ftojnë për pjesëmarrje grupet e rapsodëve dhe të mbesin pjesë e Udhëheqjes artistike të Edicionit të 19-të).

-Festivali nuk mund t’i ketë dy ekipe seleksionuese, gjë që është duke ndodhur! 

Por të njëjtit me autorizim dhe me makinë zyrtare të Komunës shkojnë në seleksionim, pa miratimin e drejtorit, duke krijuar paralelizëm, gjë që bie ndesh me Rregulloren e Festivalit, Nr. 643-2202/13, dt.23.04.2013, (lexo Kap. II, neni 13).

-Sekretari i festivalit, i cili sipas rregullores duhet të jetë funksional dhe përgjegjës kryesor për administratën, logjistiken dhe organizimin festivalit, eliminohet nga Këshilli Organizativ, me arsyen se paskan harruar dhe nuk përmendet fare. (lexo Kap. II, neni 13).

-Shpifet duke propaganduar dhe fyer personalitetin e Drejtorit të Festivalit për keqpërdorime dhe duke mos i përfill vendimet e tij të parapara me rregullore.

Nëse i thonë keqpërdorim!

1. asaj që unë kam kursyer mjetet e festivalit,

2. kam kërkuar profesionizëm dhe njerëz profesionist,

3. nuk kam lejuar që të behën pazare paraprake siç ka ndodhur e po ndodh,

4. kam dashur që mjetet e kursyera të na shërbejnë për vitin jubilar 2020,

5. nuk kam dashur që të shfrytëzohet makina zyrtare për seleksionim,

6. i kam kryer dizajnet pa pagesë duke mos e ngarkuar buxhetin e festivalit,atëherë qenkam keqpërdorues!?

Mendoi se ka edhe arsye tjera, por besoi së këto janë të mjaftueshme që unë të largohem me kohë nga posti i Drejtorit të Festivalit, duke mos e dëmtuar as imazhin e as karakterin e tij mbarëkombëtar, sepse koha është të punohet për festival e jo të garohet për poste e karrige!

Ju faleminderit për mirëkuptim!


Dibran Fylli

Prishtinë-Klinë, 10/05/2019