Lozha “Karl Gega”, realizon ëndrrën e shumë njerëzve të shquar dhe patriotëve të ndershëm, të cilët ndër dekada kanë luftuar për sjelljen e dritës së vërtetë të Iluminatit në Shqipëri.
Illuminati është një emër që u jepet disa grupeve, reale dhe fiktive. Historikisht, emri zakonisht i referohet Iluminati bavarez, një shoqëri sekrete e epokës iluministe, e themeluar më 1 maj 1776 në Bavari, sot pjesë e Gjermanisë, nëse i referohemi njëohurive të përgjithshme për grupimin, të cilit i druhen të gjithë anekënd botës.Por, që nga koha kur termi “Iluminati” erdhi në jetë kanë kaluar pesë shekuj. Historiani spanjoll Marcelino Menéndez y Pelayo e ka gjurmuar termin deri në vitin 1492 (në formën aluminados, 1498) dhe mendonte se pikëpamjet e tyre u promovuan në Spanjë përmes ndikimeve nga Italia.
Grupi i shoqëruar më shpesh me me këtë emër mund të ketë qenë një lëvizje jetëshkurtër e mendimit të lirë republikan e themeluar në Ditën e Majit 1776 nga Adam Weishaupt, profesor i së drejtës kanonike në Ingolstadt dhe një ish-jezuit.
Sipas një shkrimi nga “Brittanica”, anëtarët e kësaj shoqërie sekrete e quanin veten “perfektibilistë”, pasi qëllimi i themeluesit të tyre ishte të zëvendësonte krishterimin me një fe të logjikshme, siç bënë më vonë revolucionarët e Francës dhe filozofi pozitivist i shekullit të 19-të Auguste Comte. Urdhri u organizua sipas linjave të jezuitëve dhe ruante disiplinën e brendshme dhe një sistem mbikëqyrjeje të ndërsjellë të bazuar në atë model. Anëtarët e saj u zotuan t’iu bindeshin eprorëve të tyre dhe u ndanë në tri klasa kryesore: e para përfshinte “nistarët”, “minervalët” dhe “iluminatët më të vegjël”; i dyti përbëhej nga masonë (“të zakonshëm”, “skocez” dhe “kalorës skocezë”); dhe klasa e tretë ose “mister” përbëhej nga dy klasa “prift” dhe “regjent” si dhe “magus” dhe “mbret”.
Duke filluar me një rreth të ngushtë dishepujsh të përzgjedhur me kujdes nga studentët e tij, Weishaupt i zgjeroi gradualisht përpjekjet e tij të rekrutimit nga Ingolstadt në Eichstätt, Freising, Mynih dhe gjetkë, duke i kushtuar vëmendje të veçantë regjistrimit të të rinjve me pasuri, gradë dhe vende të tjera. rëndësi sociale.
Nga viti 1778 e tutje, iluminatët e Weishaupt filluan të kontaktojnë me lozha të ndryshme masonike, ku, nën impulsin e Adolf Franz Friedrich, Freiherr von Knigge, një prej kryefamiljarëve të tyre të konvertuar, ata shpesh arrinin të fitonin një pozicion komandues. E gjithë korrespodenca e brendshme bëhej në mënyrë shifrore dhe për të rritur mistifikimin, qytetet dhe provincat u investuan me emërtime të reja dhe krejtësisht arbitrare, shkruhet ndër të tjera në “Brittanica”.
Shqipëria bëhet zyrtarisht me degën “Illuminati”
Kolegji “Karl Gega” ka njoftuar themelimin e degës së “Illuminatit” në vendin tonë, duke theksuar se, realizon ëndrrën e shumë njerëzve të shquar dhe patriotëve të ndershëm, të cilët ndër dekada kanë luftuar për sjelljen e dritës së vërtetë të Iluminatit në Shqipëri”.
Me anë të një deklarate, njoftohet se “Lozha “Karl Gega” ka për qëllim dhënien e një kontributi më të vyer për lirinë, demokracinë, zhvillimin, integrimin euro-atlantik të vendit dhe promovimin e mëtejshëm të historisë dhe të kulturës sonë kombëtare
“Themelohet në Shqipëri dega e “Illuminatit”. Që nga data 29 Janar 2022, Shqipëria është zyrtarisht pjesë e Iluminatit Botëror, i cili zë fill në Bavari më 1 Maj 1776. Me dekret të posaçëm të Grand Assembly of the Brotherhood of Light, u miratua themelimi i Iluminatit në Shqipëri, i cili zhvilloi takimin e tij të parë në një ceremoni solemne në kuadër të Kolegjit “Karl Gega”, ku morën pjesë përfaqësues nga rajoni dhe bota. Personalitetet shqiptare, të cilët deri tani kanë qenë pjesë e Iluminatit botërorë, tani janë themelues dhe anëtarë të Iluminatit Shqiptarë!
Lozha “Karl Gega”, realizon ëndrrën e shumë njerëzve të shquar dhe patriotëve të ndershëm, të cilët ndër dekada kanë luftuar për sjelljen e dritës së vërtetë të Iluminatit në Shqipëri. Misioni i kësaj Lozhe është dhënia e një kontributi më të vyer për lirinë, demokracinë, zhvillimin, integrimin euro-atlantik të vendit dhe promovimin e mëtejshëm të historisë dhe të kulturës sonë kombëtare. Karl Gega ishte dhe mbetet një shqiptar i madh, një arkitekt gjenial dhe një pishtar drite, që na frymëzon në rrugën e re iluministe.
Kur trupat franceze pushtuan Italinë në pranverën e 1796, ata gjetën terren pjellor për idetë dhe praktikat revolucionare të vendit të tyre të lindjes. Që nga vitet 1780, gazetat dhe pamfletet italiane i kishin dhënë një lojë të plotë lajmeve nga Franca, veçanërisht luftës politike midis mbretit dhe Parlamentit të Parisit. Ndërsa revolucioni u shpalos në Francë, lajmet u bënë më të shpeshta dhe më dramatike. Pas vitit 1791, ato u rritën më tej nga dëshmitë personale të emigrantëve politikë. Censura vigjilente nga qeveritë italiane nuk mundi të ndalonte përhapjen e ideve revolucionare. Megjithatë, italianët e shihnin Revolucionin Francez në mënyrë të thjeshtë si një luftë midis monarkistëve dhe revolucionarëve.
Ndërsa impulsi reformist i viteve 1780 u zbeh, italianët shfaqën një interes në rritje për Revolucionin Francez. Pronarët dhe sipërmarrësit e arsimuar të tokave, të cilët kishin besuar te sundimtarët e ndritur të shteteve të tyre dhe kishin pritur me padurim reformat e rëndësishme administrative dhe politike, ishin të zhgënjyer. Shembulli francez u dha atyre shpresa të reja. Gjatë viteve 1780, lozhat masonike kishin filluar të zëvendësonin akademitë shkencore dhe shoqëritë agrare si vende të diskutimit politik. Në vitet 1790 u shfaqën shoqëri sekrete më radikale, të modeluara sipas Iluminatit (“Të Iluminuarit”) të themeluar në Bavari nga Adam Weishaupt, një profesor i së drejtës kanonike, i cili promovoi mendimin e lirë dhe teoritë politike demokratike.
Qeveritë italiane kundërshtuan idetë revolucionare franceze, duke i njohur ato si një kërcënim potencial për stabilitetin. Shpërthimi i luftërave Revolucionare Franceze dhe Napoleonit konfirmoi frikën e tyre. Pasi ushtritë franceze në 1792 pushtuan Savojen dhe Nicën, të cilat i përkisnin mbretërisë së Sardenjës-Piemonte (të qeverisur nga shtëpia e Savojës), mbretëria iu bashkua Koalicionit të Parë, një aleancë e formuar në 1793 nga fuqitë që kundërshtonin Francën Revolucionare. Ardhja e flotës franceze në Gjirin e Napolit në dhjetor 1792 e pengoi mbretin e Napolit të ndiqte shembullin piemontez, por qeveritë e tjera iu drejtuan shtypjes së ashpër të protestave të frymëzuara nga francezët. Megjithatë, shumë italianë e panë sistemin ligjor dhe administrativ revolucionar francez si përgjigjen e vetme për ankesat e tyre kundër elitave tradicionale. Në Piemonte dhe Napoli, ku pakënaqësia ishte veçanërisht e përhapur, përkrahësit e ideve demokratike organizuan komplote të vërteta. Komplotistët e arrestuar që i shpëtuan vdekjes ose burgut gjetën strehim në Francë, ku u bënë me ndikim dhe aktiv.
Emigrantët italianë ndihmuan për t’i dhënë një fokus më të mprehtë qëllimeve të protestës revolucionare dhe për të përgatitur terrenin për ndërhyrjen franceze në gadishull. Emigranti më i njohur, fisniku toskan Filippo Buonarroti, shërbeu si komisioner kombëtar në qytetin ligurian të Oneglia, i kapur nga ushtritë franceze në 1794. Oneglia u bë vendi për eksperimentin e parë revolucionar në tokën italiane kur Buonarroti prezantoi një kushtetutë republikane dhe kulti i Qenies Supreme dhe hoqi të drejtat e nënshtetasve. “Eksperimenti Oneglia” përfundoi papritur në 1795 me rënien e qeverisë së Maximilien Robespierre në Francë, por Buonarroti vazhdoi në besimet e tij radikale, duke u bërë një mbështetës i agjitatorit të majtë francez François-Noël (Gracchus) Babeuf. Precedenti që kishte krijuar nuk u harrua.
Katolicizmi romak dhe shtypja e Jezuitëve
Ndër pasojat e polemikave mbi ritet kineze ishte një intensifikimi i pakënaqësisë së drejtuar kundër Shoqërisë së Jezusit, në të cilën kontribuan edhe disa nga lëvizjet e tjera të përmendura më lart. Fushata për të shtypur jezuitët ishte rezultat i tenorit të përgjithshëm antiklerik dhe antipapal të kohës. Armiqësia ndaj jezuitëve u frymëzua më tej nga mbrojtja e tyre e popullsive indigjene të Amerikës kundër abuzimeve të kryera nga kolonizatorët spanjollë dhe nga forca e rendit, e cila u konsiderua si një pengesë për vendosjen e sundimit absolut monarkist. Kurora portugeze i dëboi jezuitët në 1759, Franca i bëri ata të paligjshëm në 1764 dhe Spanja dhe Mbretëria e Dy Siçilive ndërmorën veprime të tjera represive në vitin 1767.
Kundërshtarët e Shoqërisë së Jezusit arritën suksesin e tyre më të madh kur e çuan çështjen e tyre në Romë. Megjithëse Papa Klementi XIII (mbretëroi 1758–69) refuzoi të vepronte kundër jezuitëve, duke thënë se ata “duhet të jenë ashtu siç janë ose të mos jenë fare”, pasardhësi i tij – Klementi XIV (mbretëroi 1769–74), zgjedhja e të cilit u kërkua nga forcat anti-jezuite – lëshoi një përmbledhje, Dominus ac redemptor (“Zoti dhe Shëlbuesi”), i cili e shtypi Shoqërinë për të mirën e kishës. Frederiku II i Prusisë dhe Perandoresha Katerina II e Rusisë – njëra prej tyre protestante dhe tjetra ortodokse lindore – ishin monarkët e vetëm që refuzuan të shpallnin përmbledhjen. Në këto vende dhe gjetkë, Shoqëria e Jezusit mbajti një ekzistencë në hije deri në vitin 1814, kur Papa Piu VII (mbretëroi 1800–23) e rivendosi atë në vlefshmërinë e plotë ligjore. Ndërkaq, shtypja e jezuitëve i kishte shkaktuar dëme të rënda misioneve dhe programit arsimor të kishës në një kohë kur të dyja ndërmarrjet ishin nën presion të madh.
