Përtej luleve

 

FLori Bruqi

Alice zbulon disa aspekte të familjes së saj që, megjithëse dyshonte, nuk i kishte kuptuar plotësisht. Në moshën njëzet e gjashtë vjeç, Gruaja arratiset nga plantacioni, duke mos lënë asnjë gjurmë të vendndodhjes së saj. Pasi largohet, ai mbërrin në shkretëtirën qendrore, ku gjen një peizazh që duket i marrë nga një roman fantastiko-shkencor. Kështu, larg luleve që i do aq shumë, ajo është e brishtë dhe e pambrojtur.

E kaluara e Alices e ndjek kudo që shkon. Ashtu si gratë me të cilat ai ka besuar, Ajo është e tërhequr nga një burrë karizmatik. Megjithatë, a do të jetë në gjendje të mos përsërisë të njëjtat modele si nëna dhe gjyshja e saj? Me sa duket, ai nuk ia del. Pjesa më e madhe e magjisë së Lulet e Humbura të Alice Hart është njohja e traumave të protagonistit dhe ta shoqërojë në rilindjen e saj.

Skenarët në Lulet e Humbura të Alice Hart

Peizazhet në roman janë paraqitur në një mënyrë të lezetshme. Këto janë edhe një metaforë për situatën e Alices dhe një personazh më vete. Protagonisti rritet në mes të kallam sheqerit dhe oqeanit, por Jeta e çon në rrugën e luleve ekzotike të Australisë. Nga ana tjetër, ekziston një park në Territorin Verior ku Alice merr një punë si roje parku.

Mjedisi natyror është po aq pjesë e karakterizimit sa edhe njerëzit: oqeani, lumi, papastërtia e kuqe e shkretëtirës dhe perëndimet mbresëlënëse të diellit. Ka një lloj magjie që është thurur në të gjithë librin, kryesisht nga gjuha e luleve, që funksionon në lidhje me tregimin semantik, por që ka kuptimin e vet të heshtur.

Rëndësia dhe kuptimi i luleve

Lulet e fanellës përfaqësojnë "çfarë ka humbur gjendet", Bizelet e shkretëtirës së Sturt, të cilat janë pjesë përbërëse e komplotit, do të thotë "ki guxim, merr zemër" dhe bishtat e dhelprave do të thotë "gjaku i gjakut tim".

Këto bimë bëhen gjuha e Alice-s kur fjalët i mungojnë asaj. Ato funksionojnë si nëntekst në lidhje me një sërë elementesh të tjera ndërtekstuale. E njëjta gjë mund të jetë e vërtetë për poezitë dhe përrallat e përmendura.

Kësaj sipër i shtohen, sigurisht, historitë e kulturave të tjera të sjella përmes personazheve si Twig - kujdestarja e protagonistes së re - Koori - për të cilën Alice bëhet një vajzë zëvendësuese - dhe shoqja meksikane Lulu - e cila i tregon historitë e saj për zanat bullgare dhe djali i së cilës bëhet dashuria e parë e Alisës.

Stili i punës

Edhe pse historia lëviz shpejt - e nxitur kryesisht nga përpjekjet e Alice për t'i shpëtuar të kaluarës së saj - vetë shkrimi është në mënyrë të përsëritur poetik, i filtruar përmes prizmit të këndvështrimit të Alice-s. Rrëfimi mbetet i bukur, edhe kur përshkruan abuzimet më skandaloze, si për shembull kur babai i personazhit kryesor e shtyn atë nga një varkë në oqean për shkak të dështimit për të dhënë urdhër për t'u arratisur te një i huaj që kalonte.

Ka shumë tema të trajtuara në këtë libër, por më e zakonshme është fuqia e librave dhe gjuha joverbale., e cila përdoret për të shëruar. Letërsia hap botën e Alice-s dhe i jep asaj çelësin për të gjetur veten. Dhuna mashkullore rritet gjatë gjithë romanit dhe lëviz si një forcë keqdashëse, duke formuar një vijë paralele nga babai i Alice-s në marrëdhëniet e saj të mëvonshme mashkullore.

Rreth Autorit

Holly Ringland ka lindur në Australi, ku jetoi e rrethuar nga natyra që kur ishte shumë e re. Kjo krijoi tek ajo një pasion për të gjitha qeniet e gjalla dhe studimin e tyre. Gjithashtu Ajo është e dhënë pas kulturës, historisë dhe artit, veçanërisht letërsisë, një gradë profesori që pati mundësinë ta vinte në praktikë gjatë disa viteve gjatë gjithë jetës së tij, veçanërisht gjatë udhëtimit të tij në Angli.

Ajo dhe familja e saj udhëtuan nëpër Amerikën e Veriut në një karvan për dy vjet, gjë që shtoi përvojën rreth natyrës. Kur autori ishte njëzet vjeç, punoi si rojtar në një komunitet indigjen në Parkun Kombëtar Uluru Kata Tjuta, Australi. Më pas u transferua në Angli për të studiuar për një diplomë master në Shkrim Kreativ në Universitetin e Mançesterit.

Pasojat e betejës

Sepse askush nuk është sekret që Lufta Civile Spanjolle la pasoja që është e pamundur të fshihen. Mjafton të rishikosh letërsinë, muzikën, teatrin apo kinemanë iberike për të kuptuar se sa i prekur ishte vendi pas masakrës, frika, ankthi dhe depresioni i mëvonshëm, si në qytetarët ashtu edhe në ekonomi dhe skajet e tjera të qytetërimit.

Përveç të gjithë ushtarëve që vdiqën dhe njerëzve që vdiqën për shkak të ndonjë ngjarjeje kolaterale, pati një eksod masiv që shkatërroi familje të tëra, miqësitë, punët e ëndrrave dhe shpresa për një të ardhme të ndritur. Kjo është një temë që mbulohet shkëlqyeshëm Sheshi i Diamantit. Romani tregon për qëndrueshmërinë e spanjollëve, veçanërisht atyre që, si Natalia, ishin të ndryshëm.

Përshtatuni për të mbijetuar

Si të gjitha gratë e tjera të kohës së saj, La Colometa do të ekspozohet ndaj mjerimit, urisë dhe pasigurisë për të mos qenë në gjendje t'u japë fëmijëve të tij diçka për të ngrënë, si dhe faktin e tmerrshëm që sheh shumë nga njerëzit që ai do të vdesin dhe të largohen. Nga ana tjetër, ajo nuk mund të bëjë shumë, ndërsa është e lidhur me një burrë egoist që nuk është në gjendje t'i sigurojë lumturinë e saj.

Përpara metamorfozës së tij, Natalia i jepte gjithë fuqinë dhe rëndësinë burrit të saj, dhe ai i pranoi konventat e kohës së tij pa diskutim, megjithëse është e qartë se ai ndjeu mohim për gjithçka që përfaqësonte gjendja e tij. Megjithatë, gjatë gjithë romanit, personazhi i tij, bindjet dhe veprimet ato ndryshojnë për të treguar një grua të fortë, e cila është e aftë të kalojë fatkeqësitë më të rënda.

Stili narrativ i Mercè Rodoreda

En Sheshi i Diamantit, autori paraqet një stil të thjeshtë, të drejtpërdrejtë dhe deri diku edhe poetik. Peizazhet shërbejnë me metafora dhe simbole për të përcaktuar ndjenjat më intime të protagonistit të tyre., e cila ka një zë të sinqertë dhe naiv, duke pasur parasysh natyrën e rolit të saj si një grua e refuzuar, e cila, për fat të keq, nuk i nënshtrohet një burri për ta bërë këtë përpara një sistemi që jo vetëm që e shtyp atë, por edhe moshatarët e saj.

Përshtatjet e Sheshi i Diamantit

Pas publikimit të tij, Vepra është redaktuar dhe përkthyer në më shumë se dyzet gjuhë. Më vonë, ai u bë film nga regjisori Francesc Betriu. Pamjet rezultuan të ishin aq të gjata sa pjesët e mbetura u përdorën për të krijuar një seri televizive me katër episode njëorëshe. Nga ana tjetër, romani u përshtat në një shfaqje në formën e një monologu dhe u publikua në vitin 2014.

Rreth Autorit

Mercè Rodoreda i Gurguí lindi më 10 tetor 1908, në Barcelonë, Spanjë. Prindërit e tij ishin dy dashamirës të mëdhenj të letërsisë, teatrit dhe muzikës dhe Gjyshi i tij, Pere Gurguí, i nguliti një dashuri për gjuha katalanase dhe lulet, tema që u bënë shumë të përsëritura në veprën e shkrimtarit. Në vetëm pesë vjeç, Rodoreda luajti në produksionin e saj të parë teatror, ​​një eksperiencë që e shënoi përgjithmonë.

Në shtëpinë e saj familjare kishte një ajër bohem që e frymëzoi të lexonte autorë klasikë katalanas, si Jacinto Verdaguer, Ramon Llull, Joan Maragall, Sagarra dhe Josep Carner. Megjithatë, pas vdekjes së gjyshit të tij të dashur, frerët e rezidencës mori xhaxhai i tij Juan Gurguí dhe e bëri atë më të rregullt dhe më të ashpër. Pas, Në vitin 1928, ai dhe autori u martuan, pavarësisht diferencës në moshë dhe marrëdhënies së tyre.

Pas ngjizjes së fëmijës së saj të parë, Rodoreda filloi të bënte teste letrare për të hequr qafe varësinë ekonomike dhe sociale Çfarë do të thotë të jesh shtëpiake. Që atëherë, ai e konsideroi shkrimin si një zanat dhe iu përkushtua krijimit të shfaqjeve. poezi, tregime dhe romane. Përveç kësaj, ajo ka punuar si gazetare, mësuese, komentuese politike, korrektuese dhe përkthyese.

Libra të tjerë nga Mercè Rodoreda

Rrëfim

• A jeni një donut i ndershëm? - A jam një grua e ndershme? (1932);
• Nga ajo që njeriu nuk mund të shpëtojë - Nga ajo që nuk mund të shpëtojë (1934);
• Un dia de la vida d'un home - Një ditë në jetën e një burri (1934);
• Kriminaliteti (1936);
• Aloma (1938);
• Vint-i-dos contes - Njëzet e dy histori (1958);
• Carrer de les Camèlies - Rruga e Camellias (1966);
• Jardí vora el mar - Kopsht buzë detit (1967);
• La meva Cristina dhe histori të tjera - Kristina ime dhe histori të tjera (1967);
• Mirall trencat - Pasqyrë e thyer (1974);
• Semblava de seda i altres contes — Më dukej si mëndafsh dhe histori të tjera (1978);
• Tots el contes - Të gjitha tregimet (1979);
• Viatges i flors - Udhëtim dhe lule (1980);
• Sa, sa luftë... — Sa, sa luftë... (1980);
• La mort i la Primavera - Vdekja dhe Pranvera (1986);
• Isabel i Maria - Isabel dhe Maria (1991);
• Tregime për fëmijë (2019).

Teatër

• Një ditë - Një ditë (1959);
• Parc de les magnòlies - Parku i magnolisë (1976);
• El torrent de les flors - Përroi i luleve (1993);
• Zonja Florentina dhe dashuria e saj Homeri - Zonja Florentina dhe dashuria e saj Homeri (1953);
• manekini (1979);
• L'hostal de les tres Camèlies - bujtina e tre Camelias (1973).

Lulet e Humbura të Alice Hart

Flori Bruqi

Lulet e Humbura të Alice Hart -ose Lulet e Humbura të Alice Hart, me titullin e tij origjinal në anglisht, është debutimi letrar i prezantueses dhe autores televizive australian Holly Ringland. Vepra u botua për herë të parë më 19 mars 2018 nga botuesi Harper Collins. Në vitin 2019 iu dha çmimi prestigjioz ABIA për librin më të mirë të vitit në kategorinë e letërsisë artistike.

Më vonë, të drejtat e tij të përkthimit u shitën në njëzet e tetë vende. Në spanjisht, Romani u përkthye nga Gemma Rovira Ortega, dhe u përpunua nga Salamandra. Më pas, Amazon Prime Video prodhoi një seri drame me të njëjtin emër me regji nga Sarah Lambert dhe me aktorë Sigourney Weaver, Lea Purcell, Alyla Browne dhe Alycia Debnam Carey.

Përmbledhje e Lulet e Humbura të Alice Hart

Një shtëpi në zjarr dhe një zë i humbur

Historia fillon me zgjimin e Alice Hart në një spital, ku ndodhet për shkak të një zjarri të tmerrshëm që mori prindërit e tij dhe e la përkohësisht pa fjalë për shkak të traumës. E vetmja familje që i ka mbetur është June, gjyshja e tij nga nëna, e cila drejton një plantacion të njohur si Thornfield. Përveç luleve vendase në rajon, ferma strehon gra të pastreha.

Shumica e tyre po ikin nga një martesë e keqe, burra të dhunshëm dhe një jetë në krizë. Gjatë periudhës së tij në plantacion, Alice rifiton shëndetin dhe besimin e saj, ndërsa mëson për të kuptimi i luleve dhe çfarë janë në gjendje të transmetojnë. Ndërsa rritet, ai ndan momente të lumtura me gjyshen dhe njerëzit në fermë, por pas kësaj fshihen sekrete dhe gënjeshtra.

Fuqia e harresës dhe kujtesës

 

Flori Bruqi

Kur ishin të vegjël, Gabriel Aristu dhe Adriana Zuber Ata kishin një nga ato marrëdhënie dashurie që frymëzojnë autorët të krijojnë romancat e tyre.. Ata ishin krijuar për njëri-tjetrin, ose kështu mendonin përpara se jeta t'i çonte në rrugë të ndryshme. Rrjedhimisht, të dy ngjeshën në gjoks një pasion aq të thellë sa mbeti i ngulitur në kohë, duke u shpalosur me një forcë shkatërruese vite më vonë.

Ndarja dhe stagnimi i mëvonshëm i ndjenjave krijoi një obsesion të fshehtë tek të dy të dashuruarit. Jo vetëm që ishin të çmendur në mënyrë të pandërgjegjshme të takoheshin përsëri, por disi, Figura e secilit ishte qasja ndaj personalitetit, ëndrrave dhe jetës së kaluar., të cilat patën mundësinë të ringjallen pas përplasjes së tyre.

Një portret prekës i pleqërisë

Shkatërrimi i kohës dhe kokëfortësia e dashurisë janë tema shumë të shpeshta në Nuk do të të shikoj të vdesësh. Mohimi i harresës së personit të dëshiruar dhe nevoja për t'i kujtuar ata bëhen lajtmotiv nga Gabriel Aristu dhe Adriana Zuber, të cilët po kalojnë një plakje shpresëdhënëse. E shkruar me ndjeshmëri dhe hollësi ekstreme, kjo vepër paraqet dy të moshuar përballë dashurisë adoleshente.

Kur e shohin sërish njëri-tjetrin, e bëjnë këtë me gëzim, pasion, eksitim dhe frikë. Pavarësisht tërbimit, frika për të humbur sërish është më e madhe se herën e parë. Nuk do të të shikoj të vdesësh Flet për ëndrrat, për mënyrën se si, pavarësisht kohës, protagonistët vazhdojnë të banojnë në ndërgjegjet e tyre përkatëse me një aspiratë që shkon përtej ëndrrave të thjeshta. Edhe pse nuk kujtohet vetëm dashuria, por edhe miqësia.

Ekzekutimi i boshtit të parcelës së veprës

Gabriel Aristu dhe Adriana Zuber u takuan në Madrid, në mesin e viteve gjashtëdhjetë. Ajo ishte një grua e martuar dhe ai ishte një avokat që po hidhte hapat e tij të parë në atë që do të ishte një karrierë e suksesshme profesionale. Ata të dy filluan të shiheshin fshehurazi derisa, në disa pika, Pas një prej takimeve të tyre pasionante, ata pushuan së bëri atë. Më vonë, Gabrieli u transferua në Shtetet e Bashkuara dhe Andriana qëndroi në Spanjë.

Kjo e fundit përshkruhet në një dritë të zymtë dhe të zymtë, krahasuar me të ardhmen e ndritur të protagonistit, i cili shkoi të punonte në një kompani mbresëlënëse në rritje. Shumë vite më vonë, burri takohet me Julio Máiquez, një profesor që jep mësim në Shtetet e Bashkuara dhe që, nga ana tjetër, është Mësuesja e vajzës së Adrianës. Më vonë, Gabriel planifikon një ribashkim me ish të dashurin e tij.

Këtu nuk është e rëndësishme vetëm dashuria

Përtej marrëdhënies intensive të dashurisë mes personazheve kryesore, Antonio Munoz Molina Ai kujdesej për zhvillimin e çdo elementi brenda romanit. Karriera profesionale e Gabrielit është jetike, ashtu si edhe konteksti historik dhe pasojat e tij.. Nuk do të të shikoj të vdesësh Është një libër për të rritur, herë pas here i vështirë për t'u tretur, pa argumente të lira dhe komplote melodramatike të denja për rrjetet sociale letrare.

Kjo është, pa dyshim, një titull për t'u dashuruar me filozofinë që qëndron pas idealeve politike të një epoke, i muzikës, i tingullit të violonçelit, i rrezeve x të kujtesës së kaluar dhe të tashmes. Me gjithë modestinë e vogël që ekziston nga ana e autorit në disa skena dashurie, Nuk do të të shikoj të vdesësh nuk bie në vulgarizmin e romancë e errët, duke iu përkushtuar dhënies së skenave të shkruara bukur.

Sobre el autor

Antonio Muñoz Molina lindi më 10 janar 1956, në Úbeda, Jaén, Andaluzi, Spanjë. Ai studioi Histori Arti në Universitetin e Granadës dhe më vonë u regjistrua në Gazetari. në shkollën e Madridit. Më vonë, ai u vendos në Granada, ku punoi si nëpunës civil dhe kolumnist për gazetën Ideal, përvojat e të cilit i shfrytëzoi për të krijuar librin e tij të parë me artikuj.

Ky proces e ndihmoi autorin të shkruante romanin e tij të parë, i cili do të thoshte shumë për rritjen e tij si krijues letrar, pasi në atë kohë ai nuk kishte pasur një mundësi të mirëfilltë. Së shpejti, Ai u bë një shkrimtar pjellor, duke fituar çmimin e kritikës. dhe Çmimin Narrativ Kombëtar për Dimrin në Lisbonë dhe Planetin për Kalorësi polak.

Libra të tjerë nga Antonio Muñoz Molina

Novelas

• Beatus Ille (1986);
• Dimri në Lisbonë (1987);
• Beltenebros (1989);
• Kalorësi polak (1991);
• Misteret e Madridit (1992);
• Pronari i sekretit (1994);
• Zjarr luftëtar (1995);
• Hena e plote (1997);
• Charlotte Fainberg (1999);
• Sepharad (2001);
• Në mungesë të Blankës (2001);
• Era e Hënës (2006);
• Nata e kohëve (2009);
• Si hija që largohet (2014);
• Hapat tuaj në shkallë (2019).

Historitë

• Tjetri jeton (1988);
• Asgje speciale (1993);
• Fari i Fundit të Hudsonit (2015);
• Frika e fëmijëve (2020).

ese

• Kordoba e Umajadëve (1991);
• Realiteti i fiksionit (1992);
• Pse literatura nuk është e dobishme? (1993);
• Gëzim i pastër (1998).
• Realiteti i fiksionit: I. Komploti dhe tregimi; II. Personazhi dhe modeli i tij; III. Zëri dhe stili, dhe IV. Hija e lexuesit (cikli i leksioneve të mbajtura në Fondacionin Juan March në janar 1991);
• Shpikja e një të kaluare: Mërgimi dhe koha e gabuar nga Max Aub (1996);
• Gjurmët e disa fjalëve (1999);
• Jose Guerrero. Artisti që kthehet (2001);
• Guximi për të parë (2012);
• E gjithë kjo ishte e fortë (2013).

Ditaret

• Windows Manhattan (2004);
• ditët e ditarit (2007);
• E gjithë kjo ishte e fortë (2013);
• Një shëtitje e vetmuar mes njerëzve (2018);
• Kthehu atje ku (2021).

Artikuj

• Robinson urban (1984);
• Ditari Nautilus (1986);
• paraqitjet (1995);
• Kopshti i Edenit: shkrime dhe diatribe rreth Andaluzisë (1996);
• Shkruar në një çast (1996);
• Disa gota Pla (2000);
• Jeta perpara (2002);
• Kalimet (2007).

Nuk do të të shikoj të vdesësh

Nuk do të të shikoj të vdesësh është një roman bashkëkohor i shkruar nga eseisti, poeti, shkrimtari, autori dhe anëtari i Akademisë Mbretërore Spanjolle Antonio Muñoz Molina. Vepra u botua më 30 gusht 2023 nga etiketa botuese Seix Barral, e njohur për përkushtimin e saj ndaj letërsisë me cilësi të lartë të Amerikës Latine. Me këtë libër, Muñoz Molina i rikthehet fiksionit përmes një vepre sinqerisht prekëse.

Falë këtij romani, Vepra e autorit është ngritur në momentet më të mira letrare të shkrimtarit austriak Thomas Bernhard.. Në Nuk do të të shikoj të vdesësh, Antonio Muñoz Molina vizaton një nga ato histori dashurie të shënuara nga kujtesa, humbja dhe ribashkimi me objektin e dëshirës dhe me veten. Këtu, siguria e një pasioni dhe nostalgjia për atë që shkrihej në një shfaqje të prozës së bukur.

Përmbledhje e Nuk do të të shikoj të vdesësh

Një takim surreal

Fjalia e parë e një teksti letrar është më e rëndësishmja. Jo vetëm që është një derë për pjesën tjetër të vëllimit, por është gjithashtu përgjegjëse për vendosjen e tonit për të gjithë veprën. Nuk do të të shikoj të vdesësh përputhet plotësisht me këtë rregull të pazbatuar, duke filluar me një varg të bukur që ndez kureshtjen, ngre prozën poetike dhe kuadron konfliktin: “Nëse jam këtu dhe po të shoh e të flas me ty, kjo duhet të jetë një ëndërr”.

Kjo është ajo që ju thotë Gabriel Aristu a Adriana Zuber, ish dashurinë e tij të vërtetë, të cilën ai nuk e ka parë për pesëdhjetë vjet. Ndërsa ajo ishte e bllokuar në Spanjën e kohës së diktaturës, ai gëzonte kënaqësitë e suksesit profesional në Shtetet e Bashkuara.. Por pesë dekada më vonë, kur ata takohen përsëri, gjithçka duket e mundur. Takimi rrëshqet nëpër qortime të vjetra, përkëdhelje dhe urgjencë.