Flori Bruqi
Kur ishin të vegjël, Gabriel Aristu dhe Adriana Zuber Ata kishin një nga ato marrëdhënie dashurie që frymëzojnë autorët të krijojnë romancat e tyre.. Ata ishin krijuar për njëri-tjetrin, ose kështu mendonin përpara se jeta t'i çonte në rrugë të ndryshme. Rrjedhimisht, të dy ngjeshën në gjoks një pasion aq të thellë sa mbeti i ngulitur në kohë, duke u shpalosur me një forcë shkatërruese vite më vonë.
Ndarja dhe stagnimi i mëvonshëm i ndjenjave krijoi një obsesion të fshehtë tek të dy të dashuruarit. Jo vetëm që ishin të çmendur në mënyrë të pandërgjegjshme të takoheshin përsëri, por disi, Figura e secilit ishte qasja ndaj personalitetit, ëndrrave dhe jetës së kaluar., të cilat patën mundësinë të ringjallen pas përplasjes së tyre.
Një portret prekës i pleqërisë
Shkatërrimi i kohës dhe kokëfortësia e dashurisë janë tema shumë të shpeshta në Nuk do të të shikoj të vdesësh. Mohimi i harresës së personit të dëshiruar dhe nevoja për t'i kujtuar ata bëhen lajtmotiv nga Gabriel Aristu dhe Adriana Zuber, të cilët po kalojnë një plakje shpresëdhënëse. E shkruar me ndjeshmëri dhe hollësi ekstreme, kjo vepër paraqet dy të moshuar përballë dashurisë adoleshente.
Kur e shohin sërish njëri-tjetrin, e bëjnë këtë me gëzim, pasion, eksitim dhe frikë. Pavarësisht tërbimit, frika për të humbur sërish është më e madhe se herën e parë. Nuk do të të shikoj të vdesësh Flet për ëndrrat, për mënyrën se si, pavarësisht kohës, protagonistët vazhdojnë të banojnë në ndërgjegjet e tyre përkatëse me një aspiratë që shkon përtej ëndrrave të thjeshta. Edhe pse nuk kujtohet vetëm dashuria, por edhe miqësia.
Ekzekutimi i boshtit të parcelës së veprës
Gabriel Aristu dhe Adriana Zuber u takuan në Madrid, në mesin e viteve gjashtëdhjetë. Ajo ishte një grua e martuar dhe ai ishte një avokat që po hidhte hapat e tij të parë në atë që do të ishte një karrierë e suksesshme profesionale. Ata të dy filluan të shiheshin fshehurazi derisa, në disa pika, Pas një prej takimeve të tyre pasionante, ata pushuan së bëri atë. Më vonë, Gabrieli u transferua në Shtetet e Bashkuara dhe Andriana qëndroi në Spanjë.
Kjo e fundit përshkruhet në një dritë të zymtë dhe të zymtë, krahasuar me të ardhmen e ndritur të protagonistit, i cili shkoi të punonte në një kompani mbresëlënëse në rritje. Shumë vite më vonë, burri takohet me Julio Máiquez, një profesor që jep mësim në Shtetet e Bashkuara dhe që, nga ana tjetër, është Mësuesja e vajzës së Adrianës. Më vonë, Gabriel planifikon një ribashkim me ish të dashurin e tij.
Këtu nuk është e rëndësishme vetëm dashuria
Përtej marrëdhënies intensive të dashurisë mes personazheve kryesore, Antonio Munoz Molina Ai kujdesej për zhvillimin e çdo elementi brenda romanit. Karriera profesionale e Gabrielit është jetike, ashtu si edhe konteksti historik dhe pasojat e tij.. Nuk do të të shikoj të vdesësh Është një libër për të rritur, herë pas here i vështirë për t'u tretur, pa argumente të lira dhe komplote melodramatike të denja për rrjetet sociale letrare.
Kjo është, pa dyshim, një titull për t'u dashuruar me filozofinë që qëndron pas idealeve politike të një epoke, i muzikës, i tingullit të violonçelit, i rrezeve x të kujtesës së kaluar dhe të tashmes. Me gjithë modestinë e vogël që ekziston nga ana e autorit në disa skena dashurie, Nuk do të të shikoj të vdesësh nuk bie në vulgarizmin e romancë e errët, duke iu përkushtuar dhënies së skenave të shkruara bukur.
Sobre el autor
Antonio Muñoz Molina lindi më 10 janar 1956, në Úbeda, Jaén, Andaluzi, Spanjë. Ai studioi Histori Arti në Universitetin e Granadës dhe më vonë u regjistrua në Gazetari. në shkollën e Madridit. Më vonë, ai u vendos në Granada, ku punoi si nëpunës civil dhe kolumnist për gazetën Ideal, përvojat e të cilit i shfrytëzoi për të krijuar librin e tij të parë me artikuj.
Ky proces e ndihmoi autorin të shkruante romanin e tij të parë, i cili do të thoshte shumë për rritjen e tij si krijues letrar, pasi në atë kohë ai nuk kishte pasur një mundësi të mirëfilltë. Së shpejti, Ai u bë një shkrimtar pjellor, duke fituar çmimin e kritikës. dhe Çmimin Narrativ Kombëtar për Dimrin në Lisbonë dhe Planetin për Kalorësi polak.
Libra të tjerë nga Antonio Muñoz Molina
Novelas
- Beatus Ille (1986);
- Dimri në Lisbonë (1987);
- Beltenebros (1989);
- Kalorësi polak (1991);
- Misteret e Madridit (1992);
- Pronari i sekretit (1994);
- Zjarr luftëtar (1995);
- Hena e plote (1997);
- Charlotte Fainberg (1999);
- Sepharad (2001);
- Në mungesë të Blankës (2001);
- Era e Hënës (2006);
- Nata e kohëve (2009);
- Si hija që largohet (2014);
- Hapat tuaj në shkallë (2019).
Historitë
- Tjetri jeton (1988);
- Asgje speciale (1993);
- Fari i Fundit të Hudsonit (2015);
- Frika e fëmijëve (2020).
ese
- Kordoba e Umajadëve (1991);
- Realiteti i fiksionit (1992);
- Pse literatura nuk është e dobishme? (1993);
- Gëzim i pastër (1998).
- Realiteti i fiksionit: I. Komploti dhe tregimi; II. Personazhi dhe modeli i tij; III. Zëri dhe stili, dhe IV. Hija e lexuesit (cikli i leksioneve të mbajtura në Fondacionin Juan March në janar 1991);
- Shpikja e një të kaluare: Mërgimi dhe koha e gabuar nga Max Aub (1996);
- Gjurmët e disa fjalëve (1999);
- Jose Guerrero. Artisti që kthehet (2001);
- Guximi për të parë (2012);
- E gjithë kjo ishte e fortë (2013).
Ditaret
- Windows Manhattan (2004);
- ditët e ditarit (2007);
- E gjithë kjo ishte e fortë (2013);
- Një shëtitje e vetmuar mes njerëzve (2018);
- Kthehu atje ku (2021).
Artikuj
- Robinson urban (1984);
- Ditari Nautilus (1986);
- paraqitjet (1995);
- Kopshti i Edenit: shkrime dhe diatribe rreth Andaluzisë (1996);
- Shkruar në një çast (1996);
- Disa gota Pla (2000);
- Jeta perpara (2002);
- Kalimet (2007).
