Administratori i rreptë i kohës së vet

                           

Akademik PHD.Eshref Ymeri

 

Vitin e kaluar, Shtëpia Botuese “Klubi i Poezisë” nxori nga shtypi dhe hodhi në qarkullim librin e Akademikut Prof.dr. Flori Bruqi, me titull “Diademë Letrare V”. Në serinë e veprave të botuara deri tani, ky është libri i 70-të i tij.

Kjo prodhimtari e jashtëzakonshme e këtij intelektuali të shquar në fushën e letrave, me solli në kujtesë një personalitet të njohur amerikan. Ky është Stiven Kovi (Stephen Covey  1932-2012), konsulent për çështjet e orientimit në jetë. Është i njohur si lektor dhe si autor i librit me titull “Shtatë shprehitë e njerëzve me prodhimtari të lartë”. Në këtë libër ai propozon një trajtim të sistemuar të përcaktimit të qëllimeve dhe të përparësive në jetën e një krijuesi. Ai rrëfenn se si duhen formuluar dhe arritur qëllimet që krijuesi i ka vënë vetes. Ai thekson se nuk duhen pritur çudira, rezultate dhe ndryshime pozitive do të arrijnë vetëm ata që janë të gatshëm ta kalitin durimin me këmbëngulje dhe ta administrojnë kohën me kërkesa të rrepta ndaj vetvetes.

Flori Bruqi

Në të gjitha periudhat e jetës, mendjet e ndritura kanë pasë shtruar pyetjen se si kalon koha, duke dashur që të gjejnë mënyra për ta shfrytëzuar me përfitim për vetveten.

Albert Ajnshtajn (Albert Einstein - 1879-1955) ka thënë:

“Njihen mijëra mënyra për të vrarë kohën, or askush nuk e di se si ta ringjallësh atë“.

Krijimtaria e akademikut Flori Bruqi shtrihet në disa fusha të dijes. Ky libër, i shtatëdhjeti në serinë e pasur të botimeve të tij, dëshmon  pa mëdyshjen më të vogël se ai karakterizohet nga një forcë e jashtëzakonshme e vullnetit.

Intelektualë të formatit të akademikut Flori Bruqi, janë nderi dhe krenaria e mbarë kombit shqiptar. Intelektualë të tillë duhen nderuar dhe çmuar siç e meritojnë, sepse ata janë model për brezin e ri në shfrytëzimin e kohës me rendiment të lartë. Është e çuditshme se si është e mundur që krerëve të shtetit nuk u paska rënë në sy veprimtaria krijuese e akademikut Flori Bruqi, e pasqyruar në shtatëdhjetë libra të botuar deri tani, për çka ai duhej nderuar me medaljen më të lart “Nderi i Kombit”.

Kaliforni, 03 gusht 2024

Dy pakica, dy standarde

Shkruan:mr.Sci. Refik HASANI

Pakica Serbe e Kosovës, me dokumenta ilegale të lëshuara nga institucione paralele të Republikës së Serbisë,do të lëvizin pa viza në  BE, kurse  shqiptarët në Preshevë, Medvegjë, Bujanoc po  diskriminohen duke  u pasivizuar adresat si një pastrim etnik.

                                                                                                                                                                                    

Më datën 22 të këtij muaji,Këshilli Evropian ka marrë vendim për liberalizimin e vizave për qytetarët që mbajnë pasaporta serbe të lëshuara nga ashtuquajtura ,,Drejtoria Koordinuese e Serbisë’’. 

 

Serbia ende i mban funksionale institucionet paralele, gjatë gjithë kohës edhe pas datës 10 qershor të vitit 1999, ka lëshuar dokumenta, e të cilët edhe pse ilegal, poseduesit e këtyre dokumenteve do të lëvizin pa viza në BE. 

 

Në këtë rast pakicën Serbe në Kosovë, askush nuk i ka penguar që të pajisen me dokumenta të Republikës së Kosovës, dhe nuk kan dashur të pranojn realitetin e ri, për të pranuar Republikën e Kosovës. 

 

Kurse, shqiptarët si një pakicë autoktone në trojet e veta etnike, në Preshevë, Medvegjë, Bujanoc e me shtrirje gjithë andej Serbisë, po përballen me një të ashtuquajtur pasivizim i adresave që ka një qëllim dhe objektiv-për pastrim etnik, një diskriminim i llojit të vetë.

 

Pasivizimi i adresave është, cenim, mohim i së drejtës elementare individuale dhe kolektive një diskriminim, është kundër standardeve dhe konventave të BE-së dhe akteve tjera që janë të garantuara edhe me kartën e OKB-së. 

 

Deri më tani jan të pasivizuar mbi 15 mijë qytetarë shqiptarë, që jan shtetas të Serbisë me vendbanim në Preshevë, Medvegjë, Bujanoc e gjithë andej Serbisë. 

 

Pakica Serbe e Kosovës,nuk e ka pranuar Republikën e Kosovës, dhe ilegal,ishgt jan pajisuar me dokmeta të institucioneve parale të Serbisë, e që të njjajta,nga pardje edhe jan ,,legalizuar’’, nga BE-ja. 

 

Kurse, shqiptarët si një pakicë autoktone në trojet e veta etnike, në Preshevë, Medvegjë, Bujanoc e me shtrirje gjithë andej Serbisë,  mbetën  ashtu duke mos u pajisur dhe ligjërisht, sepse  jan të pasivizuar, qëndrojn pa dokumenta, të vendit ku kan lindur e kan krijuar pasuri.

 

Që nga data 22.07.2024, pakica Serbe e Kosovës, me dokumenta ilegale të lëshuara nga institucione paralele të ashtuquajtur ,,Drejtoria Koordinuese e Serbisë’’, do të lëvizin pa viza në BE, kurse shqiptarët në Preshevë, Medvegjë, Bujanoc po  vazhdojn të diskriminohen duke ju pasivizuar adresat si një pastrim etnik.

 

Këto jan dy standarde,të ndjekura për dy shtete fqinjë, si që është Kosova dhe Serbia.Ilegalja në Kosovë, legalizohet nga BE-ja pasi gjithë dokementet e lëshuara nga e ashtu quajtura  ,,Drejtoria Koordinuese e Serbisë", pranohen.

 

28.07.2024

Avni Spahiu for Adem Lushaj's book on Deçani Monastery

 

Avni Spahiu, editor of the book

Adem Lushaj's study book "Deçani Monastery and Social Properties" deserves to be seen on at least two important levels, from which it sheds light on the history, affiliation, role and historical, ethnic and political complications of a monastery which, at least in the recent past it has been used by the Serbian regime as a tool to extend its hegemonic and predatory policy towards Albanians. Secondly, it is a proof of how necessary it is to work with dedication for the illumination of a certain topic, very little affected by Albanian historiography, and how important such studies are, to clarify the historical truth, especially in this case, a vital issue for the Dečani region, since cases like this are similar in other parts of Kosovo regarding the role of the Serbian church in the service of Serbia's politics of the day.

Such a study would be welcome especially before a decision was made by UNESCO to incorporate the Kosovar churches under Serbian heritage, as well as, moreover, to help Kosovo's politicians to have material in this regard and enough facts to defend the truth about Serbian monasteries and churches in Kosovo. Of course, it would help them to defend the truth about these cult objects in front of the world even in the case of the publication a few years ago by the Ministry of Foreign Affairs of the truth based on Serbian myths about the cultural heritage of Kosovo in the framework of the request for admission to UNESCO . In that context, our side has accepted quite openly and without hesitation that the entire medieval heritage of Kosovo belongs to Serbian provenance, together with the following period which is accepted as Eastern Ottoman. Given that this "reasoning" does not even contain antiquity, in fact, this MFA pamphlet represents a complete denial of the Albanian heritage in Kosovo. In this respect, a book-study of this type, as written by Adem Lushaj, would be more than welcome and would present an aid to learn some simple and undeniable facts related to this issue. Of course, it would also help the Constitutional Court of Kosovo, which, in the absence of facts and relying only on the decisions of the law of the Milosevic regime, recognizes the Dečani Monastery the right to appropriate a significant property of the territory that belongs to the municipality of Deçan.

That Kosovar politics was just as unworthy in post-war Kosovo is also proven by the fact that it has never been insisted that all laws approved by the Milosevic regime be declared illegal and discriminatory with retroactive effect, so that cases like the one of Deçan Monastery the legal basis on which decisive decisions like that of the Constitutional Court could be taken is removed. As a result, the problem has grown to such a moment that today it represents one of the key issues of the dialogue with Serbia and the request of the internationals for the implementation of the decision and the delivery and transfer of the properties and the expansion of the territory of the Monastery of Deçan to the detriment of public interests and private of the Municipality of Deçan.

Other aspects in the book are looked at and studied through analyzes and arguments related to the problem, legal, historical, social and ethnographic arguments related to the truth about the properties and territory of the Monastery, which has not only become a "thorn in the side" for Kosovo but also in perpetrating injustice once again to the detriment of Albanians. These arguments are abundant and supported by documented data from the past to the present day…

The importance of this book, therefore, is multidimensional and presents as an example how to work in the approach of different aspects of the enlightenment of the truth. This is also necessary as a reminder for our historians to deal with this issue of the history of Serbian myths since we are faced with such similar cases almost every day when Serbia calls and trumpets everything from Kosovo's past as Serbian. Often, it achieves this precisely because of the fact that the Albanians are very little concerned with clarifying the historical truth regarding the antiquity and continuous presence of the Albanians in these lands.

The number of registered population in Kosovo, which does not include the diaspora, is 1,586,659 residents," he said.

 The Kosovo Statistics Agency (ASK) has published the preliminary results of the Census of Population, Family Economy and Housing (ReKos 2024).

The executive director of KAS, Avni Kastrati, in the conference held today, stated that the registration was six weeks, but that it was postponed for another week, adding that the registration process was done digitally, Telegrafi reports.

Kastrati also announced that the registration of the diaspora is continuing, until he called for registration.

"Preliminary data are published a few months after the population census, we are very fast with these data. We will announce the final results at the end of the year. The number of registered population in Kosovo, which does not include the diaspora, is 1,586,659 residents," he said.

Adem Lushajt “Manastiri i Deçanit dhe Pronat Shoqërore”

 

Avni Spahiu, redaktor i librit

Libri studimor i Adem Lushajt “Manastiri i Deçanit dhe Pronat Shoqërore” meriton të shihet në të paktën dy rrafshe të rëndësishme, nga që ai hedh dritë mbi historinë, përkatësinë, rolin dhe ndërlikimet historike, etnike dhe politike të një manastiri i cili, të paktën në të kaluarën e afërt është përdorur nga regjimi serb si një mjet për të shtrirë politikën e vet hegjemoniste dhe grabitëse ndaj shqiptarëve. Së dyti, është dëshmi se sa e nevojshme është  të punohet me përkushtim në për ndriçimin e një teme të caktuar, fare pak të prekur nga  historiografia shqiptare dhe se ç‘rëndësi kanë studime të tilla, për të sqaruar të vërtetën historike, sidomos në këtë rast, një çështje jetike  për rajonin Deçanit, meqë rastet si ky janë të ngjashme edhe me anë të tjera të Kosovës lidhur me rolin e kishës serbe në shërbim të politikës së ditës të Serbisë.

Një studim i tillë do të ishte i mirëpritur sidomos para se të merrej vendim nga UNESCO për të inkorporuar kishat kosovare nën trashëgiminë serbe, si dhe, për më tepër, për t’u dalë në ndihmë politikanëve të Kosovës që në këtë aspekt të kenë materiale dhe fakte të mjaftueshme për të mbrojtur të vërtetën për manastiret dhe kishat serbe në Kosovë. Natyrisht, do t’i ndihmonte ata  që të mbronin të vërtetën mbi këto objekte kulti para botës edhe me rastin e botimit të para disa  vjetëve nga MPJ të së vërtetës mbështetur në mitet  serbe mbi trashëgiminë kulturore të Kosovës  në kuadër të kërkesës për pranim në UNESKO. Në atë përmbajtje, pala  jonë ka pranuar fare hapur dhe pa hezitim se e tërë trashëgimia mesjetare e Kosovës  i takon proveniencës serbe, bashkë me periudhën në vazhdim që pranohet si otomane lindore. Duke qenë se ky “arsyetim” nuk përmban edhe lashtësinë,  në fakt, ky pamflet i MPJ paraqet një mohim të plotë të trashëgimisë shqiptare në Kosovë. Në këtë aspekt, një libër-studim i këtij lloji, siç është shkruar nga Adem Lushaj do të ishte më se i mirëseardhur dhe do të paraqiste një ndihmesë për të mësuar disa fakte të thjeshta dhe të pamohueshme lidhur me këtë çështje. Natyrisht, do të ndihmonte edhe Gjykatën Kushtetuese të Kosovës, e cila në mungesë të fakteve dhe duke u mbështetur  vetëm në vendimet e ligjit të regjimit të Millosheviçit i njeh Manastirit të Deçanit të drejtën për të përvetësuar një pasuri të konsiderueshme të territorit që i përket komunës së Deçanit.

Se politika kosovare ishte po aq e padenjë në Kosovën e pasluftës dëshmon edhe fakti se asnjëherë nuk është këmbëngulur që të gjitha ligjet e miratuara nga regjimi millosheviçian të shpallen të jashtëligjshme dhe diskriminuese me efekt retroaktiv, në mënyrë që rasteve si ky i Manastirit të Deçanit t’u hiqet baza ligjore mbi të cilën do të mund të merreshin vendime të prera si ai i Gjykatës Kushtetuese. Si rrjedhojë, problemi është rritur në një moment të tillë që sot paraqet një nga çështje kyçe të dialogut me Serbinë dhe kërkesës së ndërkombëtarëve për zbatimin e vendimit dhe të dorëzimit dhe bartjes së pronave dhe zgjerimin e territorit të Manastirit të Deçanit në dëm të interesave publike dhe private të Komunës së Deçanit.

Aspekte të tjera në libër janë vështruar dhe studiuar përmes analizash dhe argumentimesh lidhur me problematikën, argumentime juridike, historike, sociale dhe etnografike lidhur me të vërtetën mbi pronat dhe territorin e Manastirit, i cili jo vetëm që është kthyer në “mollë sherri” për Kosovën por edhe në ngadhënjim të padrejtësisë edhe një herë në dëm të shqiptarëve. Këto argumentime janë të bollshme dhe mbështetura nga të dhëna të dokumentuara që nga e kaluara deri më sot…

Rëndësia e këtij libri, pra është shumëdimensionale dhe paraqet në shembull se si duhet punuar në qasjen e aspekteve të ndryshme të ndriçimit të së vërtetës. Kjo është e nevojshme edhe si rikujtim për historianët tanë që të merren me këtë çështje të historisë së miteve serbe nga që me raste të  tilla  të ngjashme ballafaqohemi pothuajse çdo ditë kur Serbia çdo gjë nga e kaluara e Kosovës e quan dhe e trumbeton si serbe. Shpesh, ia arrin kësaj pikërisht për shkak  të faktit se shqiptarët merren fare  pak me sqarimin e së vërtetës historike lidhur me lashtësinë dhe praninë e shqiptarëve në mënyrë kontinuitive në këto troje.

I burgosur për vrasjen e ushtarit rus dhe vepra tjera penale, Hajrizi iku nga burgu i Smrekonicës dje në orët e mëngjesit me një plan të detajuar.

 

I burgosuri Faton Hajrizi  njeriu që u arratis të shtunën për herën e nëntë nga burgjet e Kosovës është shpallur në kërkim nga Policia, transmeton gazeta "Kosova Sot Online".

Burimet kanë bërë me dije se edhe këtë herë, si në ikjet e tij spektolare të mëhershme, Hajrizi ishte i përgatitur për t’u larguar nga burgu pa u kapur nga oficerët.

Faton Hajrizi dyshohet se u arratij gjatë periudhës kohore nga ora 05:00 e mëngjesit deri në orën 07:00.

I arratisuri më i famshëm në Kosovë arriti që fillimisht t’i shfrytëzojë qarqafët e shtratit, të cilët i lidhi në radiatorin e dhomës ku ai ishte i vendosur.

Në këtë mënyrë, Hajrizi arriti që të largohet nga dhoma përmes dritares në katin e dytë dhe kështu ia doli të depërtojë në katin e parë.

Nga aty, Hajrizi e kaloi rrethojën e jashtme të burgut dhe u arratis për të nëntën herë.

Qendra Korrektuese e Smrekonicës ku Hajrizi vuante dënimin është institucion i tipit të hapur.

“Ministër i punëve të kota”

 

Faton Hajrizi, i cili të shtunën u arratis për të nëntën herë, i ka reaguar Ministrit të Punëve të Brendshme, Xhelal Sveçlës, i cili tha se arrestimi i tij është “çështje orësh apo ditësh”, përmes një videoje që ka publikuar në TikTok.

Hajrizi e ka quajtur Sveçlën “Ministër i punëve të kota”, derisa tha se s’mund ta kap kurrë.

“E pyes Sveçlën, i them se kur ke qenë i vogël a ke punuar në furrë a çka është puna se i ke disa orë të furraxhisë. Nuk mund të më kapësh ti mua. Kurrë s’mund të më kapësh o ministër i punëve të kota”, thotë Hajrizi në këtë video.

Sa për Sveçlën, Hajrizi ka thënë se vjen edhe në qendër të Prishtinës.

“Sa për ty, vi midis Prishtinës dhe s’guxon me më dalë hiç, por i shti ata burra, Njësi Speciale, ua the kokën e në fund ti rri në kollare, se ti vet edhe 100 herë me u klonu ti s’mund të më kapësh mua, se s’guxon të më afrohesh ti mua. Ky është mesazhi që ta jap unë ty, Xhelal Sveçla, a çfarë mbiemri falë e ki, mbiemër koti”, tha Hajrizi.

Sipas Hajrizit, ata që do ta kapnin atë “janë në Hagë”.

“Ata të cilët më kishin kapur dhe me marrëveshje, janë në Hagë atje që ua kisha dëgjuar hatrin, jo lepurushët e Vetëvendosjes. Ju njohim mirë kush jeni. Nuk jeni ju që e kapni askënd, hiç”, tha Hajrizi.

Ndryshe, Ministri Xhelal Sveçla tha se arrestimi i Hajrizit është “çështje orësh apo ditësh”.

“Tashmë policia ka bërë angazhimin e saj që të hetojë rastin në plotni, në qoftë arratisjen apo vendndodhjen e tij dhe arrestimin shumë të shpejtë… Policia po punon unë jam i bindur dhe policia shumë shpejt do të vijë me rezultate. Ju po i shihni rezultate e policisë për çdo ditë që të kemi numër minimal të rasteve ku kemi vështirësi në zbulueshmëri, do të thotë zbulueshmëria është maksimale, edhe veprimet e policisë janë jashtëzakonisht efektive. Unë nuk jam shumë i brengosur me këtë duke parë efikasitetin e policisë, është çështje orësh apo ditësh”, ka thënë Sveçla.

Të shtunën e 6 korrikut, pas mesnate, Faton Hajrizi është arratisur nga Qendra Korrektuese në Smrekonicë. Policia e Kosovës po atë ditë lëshoi një njoftim duke kërkuar ndihmë për arrestimin e  Hajrizit, që tashmë njihet për ikjet nga burgu.

Tashmë janë bërë publike edhe detajet e ikjes së tij. Ai shfrytëzoi çarçafët e shtratit, të cilët i lidhi në radiatorin e dhomës ku ai ishte i vendosur. Në këtë mënyrë, Hajrizi arriti që të largohet nga dhoma përmes dritares në katin e dytë dhe kështu ia doli të depërtojë në katin e parë. Nga aty, Hajrizi e kaloi rrethojën e jashtme të burgut dhe u arratis për të nëntën herë.