THE PELLAZGI, THE FIRST ANCESTORS OF THE ALBANIANS

 

THE PELLAZGI, THE FIRST ANCESTORS OF THE ALBANIANS

By Prof. dr. Mathieu Aref

The Academy of Sciences in Tirana and its acolytes in Pristina and elsewhere refuse to accept without justification and any serious study the Pelasgians as the first ancestors of the Albanians. On the other hand, they claim without any tangible proof or convincing argument that only the Illyrians are the ancestors of the Albanians!? This "academy" apparently ignores the archaic history (even less the pre-Hellenic history) of Greece and the ancient writings where all ancient authors, without exception, asserted that the Pelasgians were the ancestors of the Hellenes and not their great-grandfathers.

They transmitted to the Hellenes much of their language, culture and legends. The first kings of Athens, of whom Cecrops was its first king and not Kranaos who was a Pelasgian, were of Egyptian origin from the Saite dynasty of the Nile delta in western Egypt in the VIII-VII centuries BC In Song XVI, 233- 236 in the Iliad Zeus was considered a god or king of Dodona (the capital of the Pelasgian "cult") and Pelasgium. According to Herodotus, the Ionians were Pelasgians before they became Hellenes. etc.

While I assert in all my writings and my thesis, loud and clear, that during the four so-called "dark" centuries 1200 - 800 BC there are no records that prove the existence of the Hellenes during that distant period and so dark. The Mycenaeans could not be Hellenes because Hellenes did not exist in their time. The Trojan War, that is, that of the 20th century BC and earlier, did not belong to the war of the Hellenes, nor to the period called Mycenaean, because at that time only the Pelasgians existed. That is, a litany that continues for 2500 years with deceptions swallowed by most modern authors as well as some ideologues at the end of the XIX century.

Pelasgian ethnic family

Relying on the Illyrians to determine the origin of Albanians is like someone telling me that I am a descendant of my father and not my grandfather! This proves that those who are blind in the Academy of Tirana have not browsed even a single page of the writings of ancient authors or have read them incorrectly or misread them. They are certainly not aware that the name "Illyrian" (eg, the Paeons in the Iliad) was "as a name" (not as a people!) known only from the 7th century BC and was mentioned in ancient writings only in the VI BC at the time of the poet Pindari.

Moreover, Herodotus and Thucydides considered them to be a "free" and "independent" people since they themselves, no doubt, considered themselves as such, that is, a "free, free" people (not a state). Then that qualitative name spread as an "ethnonym" when it came to only the many free and independent "Pelasgian tribes" after the loss of sovereignty of the Pelasgians after the Hellenic conquest in the 8th century BC In southeastern Europe, the name Illyrian appeared in the west while in the east that Thracian. I explained the origin of this name in my first book in 2003.

That "Thracian-Illyrian" people of Pelasgian tribes was composed of principalities and small kingdoms, a typical and millennial Pelasgian tradition. They were the last survivors of the Pelasgians whose name ended up merging with that of their last descendants, the Illyrians and Thracians. For example, a Taulant king was never called "Illyrian king" but "king of the Taulants", the king of the Dasarets and the Autariats called themselves respectively "king of the Dasarets" and "king of the Autariats" and not Illyrian kings. The foreigners, a posteriori, called them "Illyrian" kings. It was others who called them Illyrians!

It was especially the Romans who, later, had a multitude of emperors of Thracian-Illyrian origin such as Aurelian, Diocletian and Constantine, who eventually spread and generalized the name "Illyrian"... a posteriori. Before them the names of the Phrygians, Dardanians or Trojans had suffered the same fate after a very slow integration and assimilation over time, and long before them the Lelegians, Carians, Lycians, Ligurians, Iberians, Philistines, etc., had suffered the same fate . All those Phrygian, Trojan, Dardanian, Friggian, Thracian, Paeonian, Moscow, etc. peoples are found in the Iliad in front of the Achaeans, Danaenes, Kademenians of Egyptian-Phoenician-Assyrian origin.

The Iliad and the Odyssey are the only early writings in the strict sense of the term that were "written" only at the time of Pisistratus in the middle of the 6th century BC. The Hellenes, Dorians and Illyrians are not mentioned in the epic poems and especially in the Iliad and the Odyssey. In fact the name "free" is cited with some frequency only after the publication of the Iliad in the middle of the 6th century BC They are regularly mentioned in the time of Pindar, 518 - 438 BC The same was true of the Pelopids, including Pelops, who He gave his name to the Peloponnese, which was previously called "Pellasgia".

Neither the Hellenes, nor the Ionians (of Ion) nor the Dorians (the Dorians, the "autochthonous" people of our land) are mentioned, the Pelasgian people who were under the service of the "Spartian" conquerors, a name that in the Egyptian language is written SPRT (consonant language). With the exception of the Pelasgian, Ionian, Thracian, Phrygian, Etruscan names, the names cited above are not mentioned in Hittite, Egyptian, Assyrian or Ugaritic documents.

Finally, to close the issue on the Illyrians, it should be noted that the Romans after the conquest of Troy "Illyria" in 168 BC created the Roman Province "Illyrii Proprie Dicti" meaning "Illyria properly named". It should be noted that this general name "Illyrian" (free) was returned as an ethnonym by all foreigners, as much later that the name Albania, Albani, Albanie was used to name "Albania" after the reign of Skanderbeg.

The creation of the "Illyrian Province" by the Romans significantly reduced the true territory of the Pelazgo-Thracian-Illyrians that included the entire peninsula of South-Eastern Europe and went from both banks of the Danube to Crete before the appearance of the Hellenes, Romans, Slavs, Bulgarians , Hungarians (as well as, further north, Finns and Estonians of Uralo-Ugrian origin), Byzantines and Ottomans. This Roman province stretched across the Adriatic coast from Istria to Epirus.

  The map of Illyria created by the Romans is misleading, because the Illyrian "territories" (free and independent) were larger than the piece of land they (the Romans) created under the name "Provinca Ilirii proprie dicte". Unfortunately all geographers, historians, archaeologists, ethnologists and linguists have preserved only this reductive map to define the borders of the former Illyria which stretched from both banks of the Danube to Epirus/Chamer and from the Adriatic to Thrace. It is strange that Albanian archaeologists and historians use until today only the outlines of this deceptive map of Roman times!

As for Homer, he remains a controversial figure and some claim that he was blind or never wrote or was a great poet. He certainly existed for me, but he never wrote a word of epic poetry, because he was an illiterate "Pelasgian" rhapsodist who recited epic poems by heart (poems of the "oral" Pelasgian tradition). He went from city to city, from palace to palace, from feast to feast to praise the heroes of previous centuries, and the Hellenes encountered that rhapsody when they arrived in Pelasgia.

Most modern historians, archaeologists, linguists, mythologists, and others have been left bewildered, confused, and unsure of which foot to dance with in the face of an intractable mess! Why? Because the entire history of Antiquity, legends, chronology among other areas, were modified, refined and even manipulated by the Hellenic invaders since they reached the land of the Pelasgians!

I will not rewrite the main part of my thesis here, but simply give two examples that are essential to understanding all these embezzlements, manipulations and deceptions.

First, to prove that they were an autochthonous people, the Hellenes upon their arrival created a "flood" which would destroy everything that existed before, namely the Pelasgian civilization. The only ones who survived this flood were, as if by magic, Deucalion and his wife Pyrrha whose son Hellên has become the "eponym" of a new civilization. Going into all the details and mysteries of that story, the hand of the manipulator becomes very clear. Foreign Egyptian, Phoenician and Assyrian gods or heroes have intervened, making them descended from Pelasgian Zeus, intermarriage, etc.

Therefore we must have a developed critical mind, broad culture, great foresight and even be visionary to be able to separate the chaff from the wheat. Furthermore, in the 3rd – 2nd century BC a mathematician Eratosthenes (276 – 194 BC) invented the date 1193/4-1183/4 for the Trojan War. He did not show any evidence and wrote about a war regarding the Hellenes when they "did not exist" yet at that distant time and in the meantime there had been "four dark centuries" (1200 - 800 BC) where there is no evidence that proves the existence of the Hellenes who appeared after the 8th century BC!

As a result, the Hellenes, as professional manipulators, turned a very ancient Trojan War, that is, between 1800 -1200 BC and even earlier in the archaeologists' Troy VI and VII, into a real war between the new Hellenic invaders (Aceas , Danaen, Kadmean, Pelopids) and the Pelasgians of Asia Minor (Trojan, Phrygas, Dardana, Thrace, Peones, Meonas, Moscow, etc). The Troy VIII of archaeologists was a war that I developed around 720 - 680 BC So, since then, all pre-historians, historians, archaeologists, chronologists, ethnologists, anthropologists, linguists base their studies on Greek antiquity on a date false or incorrect.

To this day, all dates of Hellenic antiquity are either disputed or doubtful. Moreover, some chronologists claim that all the dates we know since the first Olympic games in 776 BC, the date many authors consider the beginning of Hellenic civilization, should be reduced by at least 60 years. So this is a small part of the arguments of my long and painstaking studies and research that question the "commonly accepted history". That's why it took more than fifty years to uncover the biggest hoax in human history.

Tirana Academy has not had the slightest curiosity or inclination to receive a copy of my thesis in French published in 2016 or published in Albanian in December 2021. It would have found all the answers to the questions it ignored and would have 'had found all the explanations, in-depth analyses, convincing arguments, testimonies and all the verifiable references. There are 909 notes and references in my thesis! It is clear that this Academy was locked up in its ivory tower and has gone down a bad path that could only lead to a dead end. This proves that in Albania there are no real historians specializing in Ancient Antiquity, not even a "chair" of Antiquity in Albanian universities exists to this day! On the other hand, I noticed that only archaeologists talk about history, which is not their specialty.

Furthermore, this Academy, not considering the Pelasgians as the ancestors of the Albanians, has left the door open to Greece, which will automatically jump on this occasion to officially declare that the Pelasgians are not the ancestors of the Albanians but of the Hellenes. In this way, the circle is completed, and this will certainly satisfy the ego of the Academy, which will warmly applaud this decision and give them reason to consider the Illyrians as the true ancestors of the Albanians. But those who are not lying will see there an unacceptable and shameful interaction between the Greeks and the Academy of Tirana and its various supporters. This is another betrayal in perspective.

Is this a political cooperation with Greece? Is it an occult alliance? While I, Mathieu Aref Canameti (Arif Mati), for whom some Albanian intellectuals even doubt my identity, I am from both sides of my parents ethnically, hereditary, morally and patriotically more Albanian than all those who doubt my identity. Thus I became a troublemaker who disturbs them thanks to my actions for more than fifty years devoted to the Pelazgo-national cause. I am still standing to discover other historical frauds thanks to my unwavering persistence, my unchanging will, my actions and my scientifically defended thesis at the Sorbonne University of Paris, France.

 These incompetent and envious people should know that apart from the scholar - researcher - historian - ethnolinguist and eclectic intellectual, philosopher, polemicist, poet and painter, I am a human being, a patriot from Northern Albania, whose ancestors since Gjergj Kastrioti have fought with body and soul for the sovereignty and independence of their homeland. The region of Mati was part of the large territory of an ancient Illyrian tribe called Albani, which stretched from the province of Durrës to Dibër through Kruja, Mirdita and Mati, and whose capital was Albanopoli, today's Zgërdheshi.

This name "Albëni", due to the rhotacism of the Tuscan dialect, has turned into "Arbëri" at the time of our national hero Gjergj Kastriot-Skenderbeu. I am the son of that Albania. Our unforgettable hero, the admirer of the Macedonian Leka the Great and his Epirotic nephew "The Man" (in Greek Πύρρος, the first Pyrrh-os of Epirus 318 – 272 BC). Gjergj Kastrioti is the true creator of the first state named "Albania" (land of eagles) and he knew, of course, very well the history of this name of our Motherland.

My typical Pelasgian-Albanian pride and honor does not allow me to kneel before those who not only do not respect, doubt or ignore my identity and what I represent for the history of Antiquity, but also do not recognize my qualities and abilities as a university, scientist and historian of antiquity and especially a specialist of the Pelasgians, ancestors of the Albanians. They do not even know that in France or any other civilized country a doctorate degree is not obtained by blowing its leaves or buying it from unscrupulous dealers, but by pursuing the defense of a thesis constructed according to strict scientific rules. For example, with irrefutable assertions as well as evidence, convincing arguments, in-depth analysis, numerous testimonials, verifiable references, etc.

******************************

 The map of Illyria created by the Romans is misleading, because the Illyrian "territories" (free and independent) were larger than the piece of land they (the Romans) created under the name "Provinca Ilirii proprie dicte".

_____

Mathieu Aref - Doctor of Ancient History and Civilization - Pelasgologist, Sorbonne University, Paris

© Pashtriku.org, November 2024

———————

BRIEF HISTORY OF THE PRINCIPAL EPISODES OF ANCIENT AND PREHELLENIC HISTORY

By Prof.Dr. Mathieu Aref

https://pashtriku.org/histori-e-shkurter-e-epokave-kryesore-te-historise-antike-dhe-parahelene/

Tematologjia: ose plagjiatura postmoderne e Sabri Hamitit

               Prof.Dr. sci. SALIH BYTYÇI:

Në fushën e shkrimit shqip sot, si asnjëherë më parë, po lulëzon fenomeni i plagjiaturës, i kiçit dhe i botimeve krejt të pavlera. Këtë dukuri e ndeshim si në botimet shkollore e universitare, ashtu edhe në shkresurinat e akademikëve tanë, të cilët nuk reshtin të prodhojnë gjithfarë gatesash të pashije për tregun tonë leximor. 

                               Sabri Hamiti

Njëri ndër ta, ndër më kryesorët, është Sabri Hamiti, i cili brenda katër-pesë vjetëve të fundit doli në treg me dy “shkenca” letrare – Bioletra dhe Tematologjia. Ndërsa në botën e civilizuar, rreth një shkence letrare mblidhen institucione dhe figura të larta të shkencës dhe punojnë dekada të tëra në atë drejtim, Sabri Hamiti, i vetëm, për një kohë të shkurtër i promovon dy “shkenca” të studimit të letërsisë. Por është e çuditshme sa lehtë i promovon ato! Ndërsa për Bioletrën kemi folur në një rast tjetër, në vazhdim do të shpalosim mendimin tonë për Tematologjinë. “Tematologjia” është shkrimi i Sabri Hamitit prej 17-faqesh, që i paraprin librit me të njëjtin titull të botuar nga Akademia e Shkencave dhe e Arteve e Kosovës, por që nuk ka ndonjë lidhje me shkrimet e tjera të këtij libri, të cilat pothuaj të gjitha kanë qenë të publikuara më parë. Ky shkrim, me pretendime të larta të autorit për të elaboruar një “shkencë” të re në kritikën shqiptare, po të krahasohet me Dictionnaire des Genres et notions littéraires (Paris, 2001), del se thelbi i tij, Tema (në origjinal: Thema), është marrë nga ky tekst. Kështu ndodh dhe me Motivin (në origjinal: Motif). (Siç shihet më poshtë, për Temën, vetëm teksti në kllapa është marrë nga Recnik knjizevnih termina (Beograd, 1986), ndërsa përkufizimi nga Dictionnaire…). Po t’i bëhet një analizë e kujdesshme këtij teksti, që nuk është punë aspak e lehtë, do të veçoheshin tri shtresa të tij: 1. Përkthimet e fjalëpërfjalshme të teksteve nga fjalorët e nocioneve dhe të zhanreve letrare (frëngjisht e serbokroatisht), pa shënime referenciale për burimin e literaturës; 2. Përkthimet e përfolura dhe jo njëherë të keqinterpretuara, dhe 3. Ndërhyrjet e autorit, të cilat përshkohen nga konfuziteti dhe gjykimet e herëpashershme me një gjuhë poetike e pa ndonjë logjikë. Krahasimi i teksteve 1.Tema Teksti i S. Hamitit Tema (gr. Thema – rast, bazë, lëndë, parashtresë) është boshti themelor ideologjik e ndodhjesor i veprës letrare duke siguruar koherencën e saj. Qoftë e shpallur nga vetë autori, qoftë e identifikuar nga kritikët, tema është një konstantë rreth të cilës afrohen interpretimet e veprës së veçantë. (Sabri Hamiti,Tematologjia, f. 14) Teksti i origjinalit Le thème est la colonne vertébrale, idéologique ou événementielle, de l’oeuvre littéraire et assure la cohérence de celle-ci. Annonce par l’auteur ou décelé par les critiquées, le thème est une constante autour de laquelle gravitent les interprétations de l’œuvre particulière. (Dictionnaire, f. 896) Teksti i S. Hamitit Një tip i aksionit, një personazh, një ide, mund të jenë paradigmë e një zhanri (hakmarrja te tragjedia), e letërsisë së një vendi ( (Jobi për Evropën e mesme), i një epoke (absurditeti i ekzistencës në letërsinë pas Luftës së Dytë). Kurtius duke folur për toposin mendon që nëse një personazh, një situatë, një relacion apo një rrëfim mitik është në gjendje të rishtohet pas 15 shekujsh, ko ngjet “ngase i ka rrënjët thellë, në thellësi të shpirtit, u përket imazheve më të vjetrat ndërdijes kolektive”. Ky përkufizim është më afër me arketipin në vështrimin e Jungut, prej nga dalin një mori temash me të cilat merret antropologjia, komparativistika, apo më në fund edhe tematologjia. Mirëpo, kjo fundit duhet të shkojë shumë më larg sesa etablimi i një katalogu të paraqitjeve të temave, duke paraqitur një gjykim për vlerën estetike, duke studiuar evolucionin ose modifikimet e domethënieve, duke u marrë me gjithë kuptimin e ndryshimeve. (Tematologjia, f. 20) Teksti i origjinalit En revanche, il donne lieu a des variations infinies si l’on considère l’ensemble des ouvrages littéraires : un certain type d’action, un personnage, une idée peuvent être le paradigme d’un genre (la vengeance pour la tragédie), de le littérature d’un pays (Job pour l’Europe centrale), d’une époque (l’absurdité de l’existence pour l’après-guerre). Si un personnage, une situation, une relation ou un récit mythique (Antigone, Osiris, Icare ou le Juif errant) « est capable de rajeunir au bout de quinze ans [….], c’est qu’il a ses racines au plus profond de l’âme. Il appartient aux plus anciennes images de l’inconscient collectif », dit E. R. Curtius parlant du topos mais définissant ce que Jung appelle l’archétype et dont relevé une grande partie des thèmes analyses par l’anthropologue ou le comparatiste. Ce dernier est censé pousser ses investigations plus loin que l’établissement d’un catalogue d’occurrences pour tel ou tel thème ; il doit porter un jugement de valeur esthétique, considérer l’évolution ou les modifications des sens, s’interroger sur la signification même de celui-la. (896) Teksti i S. Hamitit Karakteri protejformë dhe polivalent i temave është në origjinën e njëfarë konfuzioni terminologjik, që duhet të konsiderohet relativ kur kihet parasysh që tematologjia është një shkencë e re, zhvillimi i së cilës duhet të bëjë të ndriçohen raportet e dallimet ndërmjet temës e motivit, mitit, toposit e idesë. Teksti i origjinalit Le caractère protéiforme et polyvalent des thèmes est a l’origine d’une certaine confusion terminologique, confusion toute relative si l’on considère que la thematologie est une science encore récent, dont le développement même devrait contribuer a éclairer le rapport entre motif, thème, topos et mythe. (autor: Veronique Klauber). (Grup autorësh: Dictionnaire des Genres et notions littéraires (Paris 2001, f. 896) Gjithashtu edhe Motivi (Motif në origjinal) është marrë, me pak ndryshime, nga Dictionnaire: 2. Motivi Teksti i Sabri Hamitit … Truson motivin e sheh si një rrjet të bazës, një koncept të gjerë, që paraqet ose një qëndrim – për shembull revoltin – ose një situatë të bazës – për shembull njeriu në mes të dy grave, kundërshtitë në mes të vëllezërve, kundërshtitë ndërmjet atit e birit. (Hamiti, f. 18.) Teksti i origjinalit Dans l’oeuvre littéraire, le motif est « une toile de fond, un concept large, désignant soit une certaine attitude – par exemple la révolte -, soit une situation de base impersonnelle dont les acteurs n’ont pas encore été individualises » (Reymond Trousson). Ainsi le motif du « cœur mange » apparaîtra-t-ils dans la littérature médiévale dans une série d’ouvres, dont la Chatelain de Coucy. Il est important de distinguer le motif du thème, celui-ci étant en l’occurrence le « secret d’amour divulgue ».) Teksti i Sabri Hamitit Vetë Frenzel këtë dallim përpiqet ta theksojë duke përdorur një metaforë muzikore ”Tema ofron melodinë e tërë, motivi prek vetëm një akord” Teksti i origjinalit Elizabeth Frencel, l’auteur des remarquables dictionnaires de thèmes et motifs (Stoffe der Weltliteratur et Motive der Weltliteratur, Ktoner, 1976), propose cette métaphore musicale : « Le thème offre la mélodie entière, le motif plaque un seul accord ».) (511) Teksti i Sabri Hamitit Në këtë vështrim, motivi përmban një konflikt, një tension, dhe duke karakterizuar një personazh, bëhet tip; nëse përsëritet e lidhet me një situatë, tipi bëhet arketip. (Tematologjia, 18) (Në Fjalorin frëngjisht shkruan se nëse motivi përsëritet kalon në lajtmotiv, Sabriu e ‘përmirëson’: motivi bëhet tip e pastaj arketip?!) Teksti i origjinalit Le motif, toujours d’après elle, doit comporter un certain conflit, une certaine tension : l’amitié en est un motif alors que la preuve de l’amitié en est un. Le motifs qui caractérisent des personnages deviennent des types : l’excentrique, le filou, le prostituée au grand cœur… Un motif peut servir de repère, peut souligner le schéma de construction d’une seule œuvre. Lorsqu’il revient régulièrement et est associe a une certaine situation au a personnage – le motif du sommeil équivalent a la mort évoque lors des moments clés dans Macbeth -, le motif se mue en leitmotiv. (f.511) Teksti i Sabri Hamitit Mirëpo, në konsekuencat e fundit duket i ngjashëm me interpretimet e formalistëve rusë, të cilët njësinë e motivit (statik apo dinamik) e shohin në funksion të zhvillimit të syzheut të tregimit. Për Tomashevskin (Tematika, 1925), “motivi është përmbajtje në fjali (fraza) ose atome narrative, që kurdisin drejtimin e tregimit”. (f. 18), (Sabriu ‘harron’ të shkruajë në kllapa se “Tematika” nuk është libër (!!), po pjesë e librit të Tomashevskit “Teoria e letërsisë”, sikur shkruan në kllapa frëngjisht!) Teksti i origjinalit Le concept de motif intéresse aussi les formalistes russes, les ethnologues et les folkloristes, car il leur permet de décomposer jusqu’aux « atomes » les récits autrement insaisissables dans leur heterogeneite. Pour Tomachevski (Thématique, in Théorie de la littérature, 1925) le motif est contenu dans les propositions ou atomes narratifs qui régissent la conduite du récit. (Dictionnaire, Veronique Klauber, f. 511) 3.Tematika Teksti i Sabri Hamitit Kur tema është lënda themelore e veprës (Uliksi i Xhojsit), tematika është fusha e gjerë e të dhënave jetësore ku merret tema (Dablini e Odiseja e Homerit). Kur tema është problematikë, domethënia themelore e veprës (Kështjella e Kadaresë), tematika është hapësirë nga e cila është marrë tema, si kuptim lëndor konkret (Shqipëria, Kruja e shekullit 15) (Hamiti, f. 21) Teksti i origjinalit Pod tematikom knjizevnog dela razumemo oblast zivotnih cinjenica iz kojih je uzeta grada za to delo. Pod temom pak razumemo ono jedinstveno konkretno znacenje na koje se celo delo, sva njegova grada, moze svesti. (Recnik knjizevnih termina, f. 801), ose Tema është: Problem koji odredena grada u sebi nosi, u kom slicaju se termin tematika knjizevnih dela moze zameniti izrazom problematika.) (Recnik knjizevnih termina, f. 801) 4.Tematika universale Teksti i Sabri Hamitit Këtu hyjnë forcat fizike të natyrës e shndërrimet e tyre (stinët e motit); forcat organike të njeriut (incesti, raporti prind-fëmijë, raporti burrë-grua, vdekja); forcat shoqërore (politika, edukimi, lufta, paqja); forcat egoiste individuale; forcat e besimit e religjioze. (21) Teksti i origjinalit 2. Podrucje (oblast) iz kojeg je uzeta grada knjizevnog dela. L. Dalstrom razlikuje pet osnovnih podrucja iz koji knjizevnost crpe svoje teme i daje sledecu tipologiju teme: prirodne fizike sile, npr. godisja doba kao teme lirske poezije, Scila i Haridba i slicne; organike sile koje odreduje coveka bioloski, npr. incest kao tema drame, odnos roditelja i dece kao tema romana, i slicne; drustvene sile – koje ukljucuje i organike sile, ali im daju smisao drustvenih pojava a ne izdvojene individualne sudbine – npr. politika ili vaspitivanje kao tema u romanu; egoicke sile koje prestavljaju coveka kao individuu, npr. Geteov Faust; religiozne sile, npr. Eshilov Okovani Prometej.) (Recnik f. 801) Toposi Teksti i Sabri Hamitit Pra, toposi mengadalë kalon nga fusha formale në fushën e domethënies (…) Ernest Robert Kurtius, (…), ka krijuar një histori të toposit (topikës) apo më saktë një tipologji të tij, duke studiuar praninë dhe funksionin e toposit në traditën letrare evropiane nga antika, nëpër mesjetë e deri në modernitet… (Tematologjia, f. 20) Teksti i origjinalit Pojam toposa prelazi vremenom sa formalnog podrucja na saderzajno. Na novom znacenju izgradio je historiku topike E. R. Curtijus, proucavajuci kontinuitet i funkcionalnost toposa kao stalnog stilskog i strukturalnog elementa u evropskoj knjizevnoj tradiciji od antike preko srednjeg vijeka do 18 stolecu. (Recnik, f. 817) Përkufizime që as dreqi s’i merr vesh. Jo njëherë lexuesi kot mundohet të kuptojë se çfarë do të thotë Sabri Hamiti: “Në këtë vështrim tematika synon një arkeologji të kuptimit për të shkuar kah përkufizimi që tema është po ashtu një pathemë, që nënkupton një fushë të fuqishme të afektivitetit, të ndjeshmërisë së nisur e të përsëritur. Kritika tematike diferencon terminologjinë e semantikës strukturale në ‘semat nukleare’ dhe ‘semat kontekstuale’ të temës. Atëherë vjen akti i vendosjes së temës në tekst duke përdorur intuitën fenomenologjike, me një analizë tekstuale nëpërmjet një udhe strukturale” etj.etj. (24) Sabri Hamiti citon vetëm vetveten Ndërsa tekstet e të tjerëve i fut në tekstin e tij pa i cituar fare, ai nuk harron ta citojë vetveten: “Duke menduar e kërkuar këto probleme në letërsinë shqipe dhe duke hetuar veçantitë e saj, para pesëmbëdhjetë vjetësh në librin tim ‘Tema shqiptare’, këto veçanti i kam pas quajtur albanizma”. (22) Përfundime “Tematologjia” është e thurur në bazë të vjeljes së materialit të gatshëm nga fjalorët e termave letrare, frëngjisht e serbokroatisht, e nga ndonjë libër tjetër, pa shtuar ndonjë gjë të re në këtë drejtim, dhe pa cituar burimet e literaturës. Bile autori përkufizimet e këtyre termeve i merr të gatshëm, derisa nuk i ngatërron ato, apo nuk i vesh me konstrukte poetike, si: “…tematologjia do të bëhet disiplinë e re, kushërirë e historisë së ideve dhe bijë e historisë letrare”. (f. 13), ose “duhet të kalohet një udhë që përshkruan odisenë e temës dhe të teorisë së saj” (odisenë e përmend tre herë, ff. 14, 20, 28). “Kjo çon kah përkufizimi tjetër i punës së tematologjisë për të çelur udhë në pyllin e interpretimeve… (25) Kur Sabri Hamiti në tekstin e tij e inkuadron tekstin e përkthyer nga frëngjishtja qind për qind, shkrimi del i shkëlqyeshëm. Por ai në shumë raste largohet nga burimi dhe, për aq sa largohet nga origjinali, për aq edhe dëmtohet teksti. Në disa raste kur përpiqet të filozofojë, nuk e besoj se e di edhe vetë se çka dëshiron të thotë, si p.sh.: “…ajo (Tematologjia) duhet të jetë një fuzion, union, e mbas kësaj një unitet” (f. 27). Ai citon vetëm atëherë kur kanë cituar autorët e Fjalorit frëngjisht duke e përvetësuar autorësinë e Fjalorit. Përveç nga ky Fjalor, ai, në po të njëjtën mënyrë, e përvetëson edhe Recnik knjizevnih termina, veprim që nuk e bën për herë të parë. Ndoshta kjo është kritikë postmoderne, e cila i prish kufijtë në mes nocioneve dhe kështu krijon palimpsest nocionesh, ku më nuk dihet kuptimi primar dhe sekondar i tyre, ku më nuk ndërhyn logjika, po hidhen mendimet, siç hidhen ngjyrat në pikturën abstraksioniste. Mjerisht, këso veprash ka vënë në planin e botimeve të veta ASHAK, me mjetet buxhetore të Ministrisë së Shkencës, të cilat nuk e dimë se për kë janë të dedikuara.

Doktoratura e Taulant Mukës dhe fenomeni delikat i plagjiaturës

 

Tashmë prej disa muajsh Taulant Muka është bërë i njohur në rrjetet sociale për investigimet e tij mbi plagjiaturat në doktoratura. Ky “specializim” i tij, natyrisht, ka ngjallur kuriozitet mbi doktoraturën e tij (që e ka marrë në Roterdam) dhe mbi publikimet e tij të shumta shkencore, për të cilat shumë njerëz mendojnë se janë në një numër tepër të lartë për një të ri të sapodiplomuar në mjekësi.

Për të kontrolluar plagjiaturat ekzistojnë shumë software online, të cilat krahasojnë të dhënat e një materiali të shkruar, që duhet kontrolluar, me miliona dokumenta të tjerë shkencorë të publikuar në internet. E papritura është se, duke kaluar në skaner doktoraturën e Taulant Mukës me dy software të ndryshme, edhe punimi i tij rezulton fryt i plagjiaturës.

Ndryshe nga ajo çka ka bërë Muka me shumë nga viktimat e tij, për të cilët nuk ka verifikuar në mënyrë të saktë referencat, duke i akuzuar për kopje edhe të frazave të veçuara, "Shqiptarja.com" ka shkuar përtej aparencave dhe ka verifikuar me kampione pjesët e doktoraturës së Taulant Mukës, të cilat, sipas softwareve, rezultonin të kopjuara. Dhe kështu zbuluam se shumë nga pjesët ishin kopjuar nga publikime të tjera shkencore, në të cilat Taulant Muka ishte bashkautor

Plagjiaturat e Ed Sheeran, paditet për 100 mln dollarë

Ed Sheeran sërish nën akuzë. Ai është paditur për shumën e 100 mln dollar, pasi dyshohet se ka kopjuar disa pjesë të këngës “Lets get it on” nga Marvin Gaye. 

 Kënga ishte hit në vitin 1973 dhe një nga klasiket që i rezistoi më gjatë klasifikimeve botërore por disa pjesë nga hiti i Ed Sheeran mesa duket janë identike me atë të 45 viteve më parë.

 Sipas dokumenteve zyrtare, dy këngët ngjasojnë me njëra tjetrën në melodi, ritëm, harmoni, daulle, bas, në tempin e këngës dhe në kor. Edhe më herët, Ed Sheeran është përballur me akuza po për të njëjtën këngë por gjithnjë i ka mohuar ato. 

 Akuza më e fundit është depozituar nga një kompani, e cila zotëron të drejtën e ‘copyright’ të Marvin Gaye. 

6 vjet më parë, Ed Sheeran fitoi shumën prej 20 milionë dollarësh, në një tjetër çështje, pasi u akuzua për shkelje të të drejtës së autorit, për këngën e tij hit “Photograph”. 

 Autorët Thomas Leonard dhe Martin Harrington ngritën padi ndaj këngëtarit britanik, pasi kjo këngë sipas tyre kishte të njëjtën strukturë si kënga e tyre “Amazing”. 

Ed Sheeran ende nuk e ka komentuar këtë akuzë.

Flori Bruqi

Zbulohet plagjiatura e Ministres shqiptare Ogerta Manastirliu… e ka vjedhur në Afrikën e Jugut!

 

Zbulohet plagjiatura e Ministres shqiptare… e ka vjedhur në Afrikën e Jugut! Një tjetër plagjiaturë e shëmtuar, e tipit copy- paste është zbuluar këtë të hënë dhe kësaj here është e një Ministre të qeverisë Rama. Fjala është për Ministren e Shëndetësisë dhe Mbrojtjes Sociale Ogerta Manastirliu, e cila nuk është mjaftuar me vjedhjen e doktoraturës, por e ka marrë atë “copy paste” nga një doktorante e vitit 2008, në Afrikën e Jugut.

PLAGJIATURË E DOKTORATURËS SË MINISTRES SË SHËNDETËSISË!

Lëvizja Për Universitetin denoncon përdorimin që po i bëhet dijes universitare si trampolinë për karrieristët e politikës. Drejtuesit e universiteteve publike – ata që duke kërcyer nga karrigia në karrige janë kthyer në bajraktarët dhe zaptuesit e përhershëm të tyre – partia në pushtet i përdori jo vetëm që të legjitimojë reformën famëkeqe në arsimin e lartë, por nga duart e tyre po dekorohen me tituj të pamerituar usht...

Shiko më shumë

+5

 Fotot e plagjiaturës janë bërë publike nga Lëvizja për Universitetin dhe tregojnë fare mirë sesi punimi i doktoraturës së Ogerta Manastirliut është vjedhur dhe modifikuar në vetëm detaje të vogla. Ministrja madje as fotot e punimit nuk i ka ndërruar, por është mjaftuar t’i shqiptojë. (Kosova Sot) Tema e doktoraturës ka të bëjë me landfillin e Sharrës në punimin e Ministres së Shëndetësisë, ndërsa në atë të zonjës Fannie Mnisi flitet për një tjetër landfill që ndodhet në kontinentin e largët me Shqipërinë tonë. Për më tepër shikoni fotot e publikuara nga Lëvizja për Universitetin, ku duket qartë që Ministrja është mjaftuar me ndryshimin e emrit të landfillit. Kujtojmë se kjo nuk është hera e parë që një plagjiaturë e zyrtarëve më të lartë të vendit del në shesh në mënyrën më të shëmtuar, me një kopjim të rëmdomtë “copy paste”. 

Disa javë më parë Taulant Muka do të publikonte plagjiaturën e zv.Ministrit të Arsimit Ervin Demos, përfshi dhe një punim të përbashkët të tij me deputeten e PS-së Blerina Gjylameti. Do të kalonin disa ditë dhe Ervin Demo do të jepte dorëheqjen, kurse Blerina Gjylameti ende nuk është prononcuar për plagjiaturën, gjithashtu e tipit të rëndomtë “copy paste”.

Lëvizja për Univeristetin, ka denoncuar ditën e sotme, plagjiaturën e ministres së Shëndetësisë, Ogerta Manastirliu. Siç tregojnë pasazhet e publikuara, Manastirliu ka kopjuar nga puna e shkencore e një diplomanti në Afrikën e Jugut, Fannie Mnisi.

"Lëvizja Për Universitetin po i kthen sytë nga doktoratura e Ministres së Shëndetësisë, Ogerta Manastirliut. Pas shakasë së hidhur që ishte premtimi “shëndetësi falas”, ndërkohë që çdo vit dhjetëra të sapodiplomuar në mjekësi marrin valixhet për jashtë shtetit, drejtimi i një ndër ministrive më jetësore në vend i lihet dikujt që ka gënjyer për punën e vet shkencore. Ka gënjyer sepse atë punë, siç tregojnë fotot më poshtë, në kapitujt hyrës e ka kopjuar thuajse në çdo gërmë nga puna shkencore e diplomantit për master shkencor nga Republika e Afrikës së Jugut, Fannie Mnisi. Herë pas here në tekst duket se është zëvendësuar emri i lokalitetit Albert Luthuli me emrin e Tiranës, për të dalë në konkluzionet “shkencore” për famëkeqin landfill të Sharrës që i mori jetën minorenit Ardit Gjoklaj – atij që punonte natën për të blerë libra – për përfitimet e miqve të kryebashkiakut të Tiranës.

A është ky bataku në të cilin qeveritë shqiptare e kanë lënë shkencën e këtij vendi? Në vend të punës shkencore me dinjitet, mashtrim dhe turp! Ne kërkojmë shkarkimin e menjëhershëm të Ogerta Manastirliut nga posti i Ministres së Shëndetësisë."

Kujtojmë se plagjiatura ka çuar në dorëheqjen e mjaft ministrave apo zyrtarëve në vendet perëndimore. Kjo sjellje mashtruese, konsiderohet mjaft e rëndë, pasi bëhet fjalë për vjedhen e botimeve dhe punës intelektuale të personave të tjerë. Ndaj, pas një skandali të tillë, do të ishte e udhës që ministrja të largohej nga posti, njëlloj siç bëri zëvendësministri i Arsimit, Ervin Demo, pas zbulimit të plagjiaturës. Në punimin e kopjuar të Demos, ishte si bashkëautore, edhe deputetja Blerina Gjylameti, por ajo nuk e dha dorëheqjen dhe nuk u prononcua asnjëherë lidhur me skandalin.

Më poshtë gjeni materialet e plota të punimeve në fjalë:

1. “Environmental risk assessment associated with unregulated landfills in the Albert Luthuli Municipality, Mpumalanga Province, RSA”

(http://uir.unisa.ac.za/…/handle/10500/2274/dissertation.pdf…)

2. “Krahasimi i monitorimeve të mjedisit në landfill-in e Sharrës, para dhe pas ndërhyrjes si dhe ndikimet në mjedis”

(http://www.doktoratura.unitir.edu.al/…/Doktoratura-Ogerta-M…)

Ndërkohë ministrja Manastirliu ka reaguar lidhur me akuzën, duke thënë se është shpifje:

Reagimi:

http://www.tpz.al/2018/12/03/plagjiatura-reagon-ogerta-manastirliu-shpifje-kam-punuar-me-profesionalizem/

http://www.tpz.al/2018/12/04/levizja-per-universitetin-i-pergjigjet-manastirliu-ja-si-kopjove-fjale-per-fjale-nga-puna-e-fannie-mnisi/?fbclid=IwAR2pzdagZcdJ3PhkHtKoz-q9_oRjV6ZMtxjzKxlA6_6yXe38djbJcYfMC2g

---

PLAGJIATURË E DOKTORATURËS SË MINISTRES SË SHËNDETËSISË!

Lëvizja Për Universitetin denoncon përdorimin që po i bëhet dijes universitare si trampolinë për karrieristët e politikës. Drejtuesit e universiteteve publike – ata që duke kërcyer nga karrigia në karrige janë kthyer në bajraktarët dhe zaptuesit e përhershëm të tyre – partia në pushtet i përdori jo vetëm që të legjitimojë reformën famëkeqe në arsimin e lartë, por nga duart e tyre po dekorohen me tituj të pamerituar ushtarët e bindur të pushtetit që drejtojnë ministritë e këtij vendi. Para pak kohësh Taulant Muka denoncoi plagjiaturën e ish-zv/Rektorit të Universitetit të Tiranës, ish-anëtarit të Komisionit për Reformën në Arsimin e Lartë dhe Kërkim Shkencor, e tanimë edhe ish-zv/Ministrit të Arsimit në vend, Ervin Demos.

Lëvizja Për Universitetin po i kthen sytë nga doktoratura e Ministres së Shëndetësisë, Ogerta Manastirliut. Pas shakasë së hidhur që ishte premtimi “shëndetësi falas”, ndërkohë që çdo vit dhjetëra të sapodiplomuar në mjekësi marrin valixhet për jashtë shtetit, drejtimi i një ndër ministrive më jetësore në vend i lihet dikujt që ka gënjyer për punën e vet shkencore. Ka gënjyer sepse atë punë, siç tregojnë fotot më poshtë, në kapitujt hyrës e ka kopjuar thuajse në çdo gërmë nga puna shkencore e diplomantit për master shkencor nga Republika e Afrikës së Jugut, Fannie Mnisi. Herë pas here në tekst duket se është zëvendësuar emri i lokalitetit Albert Luthuli me emrin e Tiranës, për të dalë në konkluzionet “shkencore” për famëkeqin landfill të Sharrës që i mori jetën minorenit Ardit Gjoklaj – atij që punonte natën për të blerë libra – për përfitimet e miqve të kryebashkiakut të Tiranës.

A është ky bataku në të cilin qeveritë shqiptare e kanë lënë shkencën e këtij vendi? Në vend të punës shkencore me dinjitet, mashtrim dhe turp! Ne kërkojmë shkarkimin e menjëhershëm të Ogerta Manastirliut nga posti i Ministres së Shëndetësisë.

Lëvizja Për Universitetin është zotuar të luftojë ndër të tjera edhe për përmirësimin e cilësisë së arsimit të lartë duke denoncuar abuzuesit me të, qofshin ata pedagogë që s’e meritojnë këtë emër, drejtues-bajraktarë, ministra a kryeministra. Ky është vetëm fillimi! S’keni parë gjë akoma!