Beteja e Prof.dr.PHD Sali Berishës me George Soros ,një Goliat i kohës sonë....

Nëse ka diçka që përsëritet në mbarë historinë, është beteja mes të mirës ndaj të keqes, e të drejtës ndaj të padrejtës; triumfi i përkohshëm i të keqes dhe të padrejtës, dhe triumfi i fundëm dhe përfundimtar i të mirës dhe të drejtës. I pajisur jo me ushtri, as me fuqi financiare, por thjesht me “guralecin” e të vërtetës dhe besimit të palëkundur në dinjitetin njerëzor e sovranitetin kombëtar, Sali Berisha – një David i kohës sonë – sapo mposhti edhe zyrtarisht George Sorosin - një Goliat i kohës sonë, i pajisur gjer në dhëmbë me armaturën e korrupsionit politik global dhe abuzivizmit hormonal me pushtetin. Rrëzimi i dizenjimit “non grata” ndaj Sali Berishës nuk është vetëm një korrigjim diplomatik, por një akt gjykimi moral, që shpalos faqe botës shthurjen e elitave që përdorin shtetin për të ndëshkuar kundërshtarët e interesave dhe agjendave të tyre të errëta, siç ishte agjenda e shkëmbimit të kufijve, që synonte t’i rrëmbente Kosovës burimet minerale e hidrike e t’ia kalonte Serbisë, apo agjenda e Ballkanit të hapur, që synonte të vendoste hegjemoninë serbe në rajon. Tashmë jemi në aktin e fundit të kësaj beteje epike: kokëprerja politike e Goliatit. Brenda javës së parë të ardhjes në pushtet, Sali Berisha duhet të marrë dy vendime: 1. të shpallë George dhe Aleks Sorosin non grata – një akt konkret i një qeverie që nuk do të lejojë më asnjë dorë të huaj të shpërdorojë sovranitetin, të shndërrojë në armë gjyqësorin dhe të shkërdhejë resurset natyrore të vendit; dhe 2. të shpallë të paligjshëm fondacionin e tij oktapodik, si pjesë thelbësore e operacionit të "pastrimit të shtëpisë". Që do të thotë qartë dhe shkurt, se fitorja e 11 majit nuk duhet të jetë fundi i betejës, por fillimi i çlirimit institucional dhe moral të Shqipërisë nga rendi i Sorosit dhe kukullave të tij. Në këtë prizëm, përsëritja e përleshjes së Davidit me Goliatin nuk është as rastësi, as legjendë – është thirrje për veprim. Për veprim pa vonesë. Nëse ka diçka që përsëritet në mbarë historinë, është beteja mes të mirës ndaj të keqes, e të drejtës ndaj të padrejtës; triumfi i përkohshëm i të keqes dhe të padrejtës, dhe triumfi i fundëm dhe përfundimtar i të mirës dhe të drejtës. Kjo është çfarë i jep historisë kuptim dhe njeriut shpresë.