Albulenë Shala : ...Vatër dikur -Djepat plot...

 

FJALA


Fjala 
Në afërsi gjithmonë
Këngë bilbili
Ëmbëlsi e jetës

Fjala 
Në largësi përjetshëm
Heshtje e gerëzuar
Në helmim jetën


ME GISHTIN E UNAZËS


Ëndërroj të jem
Afër teje

Me gishtin e unazës
Të të prek dorën
Në ledhatim

Ëndërroj të shprishur
Në përkëdhelje
Flokun tënd

Fytyrën si pluhur 
Në largësi tretur
Që vetëm era
Mund at sjellë

Syve të mi

Ëndërroj
Të kthehesh një ditë
Në heshtjen time

Vetëm një çast 
Cilësdo stinë 
NË TY DO TË JEM


Në melankolinë e syrit
Portret afërsie
Do të jem

Djersë në ballin e rrudhosur
Qepallat t`i lagë
Plogështi e pleqërisë
Njollë në damarin e shterur


HIJEN TËNDE KËRKOJ

Hija ime kërkon gjurmët
Shtërpë të hijes sate

E humbur në mes labirinthi
Sikur dritën ma kanë vjedhur

Hijen tënde kërkoj

Heshtja mbi valëdeti
Shkumë zemërimi
Më shfaqet dritë 
Portreti yt

Prapë hijen tënde
Kërkoj

Loti im do at vras
Atë që rrugën tënde lagë
Akull shtegun
Në heshtje mbyllur

Hijen tënde kërkoj


MË KUJTO


Kur era farfullinë
Kujtimet lëkund

Në zallin e detit 
Më kujto

Peshk i artë 
Do të shfaqem

Dëshirat t´i plotësoj


DUA


Dua të jem
Zog 
Për ty të kendoj

Dua të jem
Lule 
Me aromë të ledhatoj

Dua të jem
Lot 
Në syrin që kërkoj

Dua të jem
Engjullushë 
Me krahë të përqafoj


LULËKUQE E TREMBUR


Kopsht pa lule
Shfrenim nate

Lulëkuqe e trembur

Vështrim
Me hile 
Tinzare ngjan

Në tënden bukuri
Petale e mbyllur

Vesë pikon


KËRKIM I KOT


Kërko rrugicave
Gjallërinë e kot

Nuk jam as aty
Ku frika zhduket

Me ndriçim
Murosa lapidar


PRITJE NGROHTËSIE


Kur nata bën acar
Pranë oxhakut

Trup i ngrinë

Pritje e afërt
Qerpikë me shtrezë
Me ty jam unë
Mbretëreshë e ngrohtësisë


PRITJE NGROHTËSIE


Kur nata bën acar
Pranë oxhakut

Trup i ngrirë

Pritje e afërt
Qerpikë me shtrezë 
Me ty jam unë 
Mbretëreshë e ngrohtësisë


ME TY


Me ty 
Shoqëruar në heshtje

Sytë ngulitur
Në jet e atyre netëve

Bota dukej e qetë 
Si të ishte n´amshim

Me kujtimet e shpresës
Prapë jam me ty

Ëndërrat e mia
Një pikë shiu i lago

Mollëzave në rrjedhë
Pikon loti

Dhe prapë lam me ty



GREMINË DASHURIE


Shkëmb murosur
Në rrënim tradhtie

Zemra ujitë
Lumenj kujtimesh

Ironi e hidhur
Greminë e dashurisë


ÇAST I MALLKUAR


Shfrim ndjenjash nxitë huti
Epsh dobësie apo shëmti

Ashtu befas si më erdhe
As vetë s´e di

Xhelat i ndjenjës fisnike

Mos paç kurrë bekimin
As uratën e krijesës magjike



NUK KAM FAJ


Mos më mallko
Trazimin e parë 

Trupin shtalb
Kënaqësi e harlisur

Nuk km faj
Tradhti e dhunës

Të një fjale s´ishim

S´ta fal dot
Pafajësinë e moshës


DHURATË JETE


Lotin ta fshij
Dhuratë 

Jetën ta falò
Ngrohtësi vatre

Cakrrojmë gotat
Në pritje

Trashëgimi gëzimin


ILUZION

Sikur të jet ti
Fluskë bore
Kështjellë lumturie
Do thurja
Në mesin e yjeve

Rreze dielli
N´kurorë lulesh

Hënën
Zinxhir dashurie

Shiu të jet
Lundër kujtimesh

Retë e bardha
T´i km hije


KTHESË JETE


Rrufe dashurie
Godet zbraztinë
Vetëtimthi ndjenjën
Ngashëren

Kthesë jete

Ringgjall lumturinë
Buqetë kujtimesh

Një refren


KURORA


Shtrëngim duarve
Kuptim bese

Bistek dashurie
Shikim bebëze

Fole jete
Uratë goje

Dhuratë e pritur
Kurorën

Bistek dashurie



FRESKI E HESHTUR


N´ freskinë e luleve
Aromën tënde
Të heshtjes ndjej

Që më largojnë
Vetminë
Dallgët e kujtimeve

Ëndrrave pa gjumë
Pikon loti

Në kërkim dorën
T´i fshij

Gjurmët e pritjes



LOTËT PO T` I FAL


Kujtimet po t´i fal 
Det i thellë i pa anë 

Prano lotin tim
Dua të bëhem hall

Në thellësine tënde
Vuajtjet m´i shoqëro

Me valët tua
Kujtimet m´i përqafon



MË MUNGON

Pëshpëritja jote
Buzëve të njoma
Më mungon 

Gjersa shfletoj librin
E pluhurosur
Nga harresa ta shpëtoj
Me ngrohtësinë e duarve
Mbi kapakët e tij
Do të mbjell lule

Më mungon gëzimi
Që dikur e shihja
Në pafajësinë e syve tu

Kujtimet zgjohen grumbull

Buzëqeshjet me zërin
Ëmbëlsinë e tij në dridhje
Melodia e këngës përmallshëm
Në harresë torturon shpirtin

Që venitet në pritje


FLUTUR E LUMTUR


Flutur e lumtur jam
Flatrat m ngjyra hap

Nektar dashurie shijoj
Vesë lulësh gëlltis

Flutur e lumtur jam



THUAJ


Edhe pse kam mall
Të vetmen fjalë kërkoj

Nuk dua hakmarrje
As ngushëllim nuk dua

Vetëm një fjalë kërkoj
Thuaj 
Se je penduar



VESË DASHURIE


Vesë dashurie
Trëndafil rrënjëprerë
Ujitë 


Fryt i shprishur

Freski ndjenje
Gërshet polemi

E miqësisë së braktisur


GRILË VETMIE


Shkretëtirë enigmë
Peizazh i sëmurë

Maskë e pa çjerr
Grilë vetmie

Ëndërr e plakur
Qiri i shkirë


ËNDËRR PARAJSE SA HIJESHI MË KISHTE


Velloja me pelhurë lashtësie
Në rrëqethje trupin
Bistek dredhur
Shamikuqe
Jelek gajtani

Sa më kish hije

Në vështrim rrugicave
Hapat e gjogut numëroja
Ecje e ngadalshme
Kisha frikë
Nga fytyra e panjohur



ËNDËRR PARAJSE


Isha hyjneshë
Mbi engjuj mirësie

Veshur me lule
Bylyzyk ari
Dhuratë mbaja

Çelës dashurie

Dritë prarimi
Gërshetat lëmon

Engjëll parajse
Nga gjumi më zgjon



PRITJE


Loti më është tharë
Pritje

Katran mbështjell
Humnerë errësire
Ferr vetmie
Pritje 

Në varr
Syçelë


NGULFATJE


Mgulfatje
Më lejo të ik 
T´i kthehem kënaqësisë
Së pashijuar

Tymin në ajër do ta mbledh
Mushkëritë do t´i gërryej
Krejt çka më dhurove
Do t´i jap

Vetëm më lejo
Të shkoj
Ngulfatje

Pak stinë kam shijuar
Në blerim jetën

Stuhi trishtimi
Ngulfatje e harresës



DROGA


Ti më bën të ndjehem
Se lumturia 
Është vetëm ima

Me damar rreth zemrës
Më bën që tërë botën 
Shtrëngoj
Në duart e mia 

Si shkumë deti 
Më mashtron 
Aroma jote

Tua se je lule
E vyshkur
Mbi një top bore

E braktisur



VUAJTJE VJESHTE


Lundron anija në heshtje
Anës detit shihet gyteti

Ishe ditë vjeshte
Vështrimi 
Mbi detin pushon

Margaritarë lotët
Në rrjedhë

N’brendi zemre
Etjen fundosur 
Intriga kujtime
Shuaj valë 



JETIMI


Zot
Pse me pagëzove
Me emrin jetim
Ma plagose kaq fort
Shpirtin tim

A ka në jet
Emër më të keq
Nga lotet e mi
Të formohet një det

Gjithë fëmijët lozin
Shijojnë lirinë
Unë zog i plagosur
Urrejë fëmijërinë

Pa baba pa nënë
Si t’t’ dal jetës matanë

Shumë vuajtje e trishtime
Sa e zezè kjo jeta ime

Më mirë mos t’kisha lind
Se sa të rritem

Pa përkëdheljen
Easnjërit prind



NËNA


Me butësinë e shpirtit
Zemrën ma freskon 

Me ledhatime mikluese
Plagët m|i sheron 

Me puthje mëngjesore
Nga ëndërra më zgjon

Me dashurinë e jetës
Deshirat m|i kujton



BABAI IM


Pa hamendje asnjë çast
Më uro udhë të mbarë 

Butësisht me porositë
Tia kthej dashurinë 
Me pesa në ditar

Do që të jem e sjellshme
Qrtim me dasiuri

Të përqafoj librin
Që të ndjej krenari 

Në ballin e moshës
Një puthje më dhuron

Me dorën e lehtë
Flokun më ledhaton

Në shtegtimin e jetës
Babai im

Rrugën e fatit më trason



ME FRIKËSON HESHTJA


Dua të jem ai që tanimë
Nuk jam
Figurën time trishtuese
As në pasqyrë më nuk e njoh

Mallkimin tim

Ku mbeten lotët
Nga syri im i heshtur

Kam frikë
As vetja ime sme do 
Aq i hershëm ky verbim

Më frikëson heshtja
Brëndia e saj
Më ndihmon të vdes

Jo nuk dua

Dua të jet
Dëshmi e gjallë

Jo pluhur i harresës



PSE


Atdheu im i ngrohtë
Çtu deh tymi e flaka
Pse iu ngjitën malëve
Fëmijë, pleq e plaka

Pse na ndalën rritën
Pse na fikën dritën
A tua
Pse ta patën frikën

Fëmijët me vrap
Ikur matanë
Thërrisnin klithshëm
Bebè e nënë

Në kosovë ndihet vajtimi
Popullin e kapò lëmërimi
Edhe të mos e përjetosh
Trupin ta mbulon trishtimi

Shumë djemë e vajza
Na i vranë në kufi
Me ditë 
Me muaj

Mbi ta hanë korbat e zi
Kolona kolona 
Sa sheh me sy
A tua o zot

Ku shkojnë 
Këta fatzinjë
Por do të kthehemi
Aty aty
Në shkrumb e hi



NË PRITJE


Nënë shkreta qanë
Nënë shkreta pret
Djemtë e saj
Që ia kanë tre

Kërkoj përgjigje
Dua të di
Pse për mua
Nuk ka lumturi

Pres që loti
Thahet
Nuk thahet dot

Të hapura plagët
Edhe sot

Deri kur kështu
O,Zot




VENDI IM



Ti je
Bukuri e rrallë
Qendisur ylber
Malet plot
Mbulesë argjendi
Freski shpirti
Me blerim
Margaritar syri
Ti je 

Vendi im



FJALË PLAKU


Vatra mbushur plot
Sofrës përreth
Ushqim burrërie
Fjalë e madhe plaku

Amanet 

Patron shtegtar
Rrugëve në kërkim
I uritur
Mllefin shfryej

Amanet

Shushurimë mali 
Ulërimë ujqish
Ndal 

Patron i trojeve
Jam unë

Kulla me shekuj

OXHAKU PA TYM



Oxhakun 
E shoh 
Po tymi, ku është
Mbështjellë futë
Në të zezè re

Vaj qyqeje
Mot për mot

Asht i prerë
Gjymtyrë këputur

Vatër dikur
Djepat plot


PRITJA


Heshtja 
Gur fundosur

Plagë e hapur

Në ballin e rrudhosur
Portret

Që vetëm unë e njo

Shpresa për ardhurimin
Të birin e zemrës

U bi lot

Nuk me lajmërohet
As sot

Ma shtrini një copi letër
Shkruani

E fortë është nëna

Nuk ka dhëmbje
Veç mallit
Për ledhatimin tënd

E humbur
Rri mbi shkëmb 
Botën marr me sy

Kërkoj
Qetësinë e shpirtit
Me kujtimet për ty

Jeta
Më thërret
Të ndryshoj
Në formë
Fytyrën 

Unë në parafytyrim
Djalin

Përqafoj mëshirën 


PRANVERA



Vështroj
Në dritare
Shtrirje anëmbanë
Shijoj erën e luleve

Që sapo kanë dal

Zogjtë këndojnë
Kudo dagjohen fëmijët
Sa gëzim

Ngado lumturi

Dielli lëshon rreze
Era kundërmon

Një fllad i lehtë
Flokun si gjethin

Me ledhaton

ALBULENË SHALA

Albulenë Shala u lind më 11.05. 1987 në fshatin Osdrim, komuna e Pejës. Rrjedhë nga një familje intelektuale. Shkollën fillore tetëklasëshe e mbaroi në vendlindje. Tani është nxënëse në klasën e njëmbëdhjetë në gjimnazin Bedri Pejani në Pejë. E shkëlqyeshme në mësime dhe e angazhuar në krijime letrare. Ka filluar të shkruaj që nga klasa e shtatë e fillorës.

Kjo është përmbledhja e parë e saj me poezi. Ka në dorëshkrim edhe një përpjekje letrare në prozë me tematikë rinore.


LIGJËRIM ZEMËRIMI ME PAFAJËSINË E MOSHËS

Poetesha e re me moshë dhe vargje – Albulenë Shala, me librin e saj të parë “Nuk kam faj”na vie si rrezja e parë e diellit në mengjesin e ditës plot dritë. Një shpirt i njomë qe shpreh brendinë e vet me shqetësime moshe duke kërkuar gjithnjë pafajësinë për frymëzimin e shprehur, edhe kur ëndërron edhe kur qorton, edhe kur zemërohet edhe kur soditë blerimin e stinës. 
Ajo di të fshijë lotin me butësinë e vorgut që të bëhet mbretëreshë ngrohtësie, duke ofruar durimin e pritjes, që prapë dhe gjithmonë të jetë sa më pranë ndjenjës të cilën butësisht e dhuron.
Në këtë vëllim të saj poetik, vërehet një thellësi meditimi ku gjithnjë gjurmon në kërkim shtegun e afrisë, portretin e bardhësisë dhe unazën e fatit në jetë. Melankolinë e shpirtit di ta shpeh aq prekshëm deri në drithërimë ndjenjash, sa që portretin e njeriut e sheh nga do në syrin e vet.
Heshtjen e ka për mikeshë moshe, çka nuk është aq e natyrshme, magjithatë di ta vë në ligjërim vargun duke i dhënë edhe kuptim të plotë poetik e filozok. Kur i mungon portreti e parafytyron hijen e tij duke kërkuar…”gjurmët shtërpë të hijes…” së adhuruar.
Në një masë të caktuar është e mbyllur por jo dhe e mbërthyer në rrethin e vetmisë, meqë gjithnjë shpresën e di për çelës jete, ani që pritja i rri shtrirë në shtratin e durimit. Nuk ka faj për trazimin e parë, trazim ky edhe poetik i vetpërcaktuar si frymëzim krijimi. 
Sidoqoftë, poetesha e re Albulenë Shala, ka përspektivë krijimi dhe në letrat shqipe, me këtë zell dhe përkushtim mund të arrijë nivelin e krijueses së dëshmuar.

....Ky dhe i Kosovës mban erë molle...

Sadik Krasniqi

Unazë dheu

Erdhe me plis të djegur në majë

me faculetë të bardhë nëne

të lidhur katër cepësh me nyje malli

Për në shtëpi mora atë lot dhe

Ky dhe i Kosovës

mban erë molle

erë shpirti me duhmë zjarri

e vakësie t ´ëmblit të nënës

erë varri erë lirie

Mbrëmjeve në dritë të hënës

fëmijëve do t´ua sjell

Galdimit e Albinit

tri herë rreth koke

që tër natën të ëndërrojnë

se shëtisin në grunaja të bukës së re

me xixëllonja në ballë

Do t´ua sjell rreth koke

Albinit e Galdimit

t´ua nyjëzoj shpirtin me Kosovën

me unazën e dheut të përndezur

do ta shijojnë për çdo mëngjes

dhe do të mësohen me erën e tij

rrugës qumështore përmes qiellit

do t´ i pluhuros yjet me prushin e këtij dheu

Galdimi dhe Albini

Kosovën do ta gjejnë të bleruar

edhe pas njëmijë vjetesh

kur ta puthin për herë të parë

kanë për të ditur

se kan puthur Diellin e vet. 

 

 

Kam ëndërruar t’i gjeja një nuse tim nipi të dashur

 Dritëro Agolli 

                                                    Nusja nga Kosova

                                   Kam dashur t’i gjeja dhe nipit tim të vogë një nuse

Andej nga Kosova në fshatrat e thella,

Po kjo ka qenë një ëndërr pas zjarrit me flakë të kuqe

Si valë e flamurit tek shpella.

Ka qenë vërtet një ëndërr në viset e mia me gurra,

Ku rrjedhin ujrat, por unë etjen e verës zor se e shuaj.

Kam dashur nusen e nipit të mos e marr me vetura,

Po veçsi qëmoti me kuaj.

Një muaj të tërë le të zgjaste udhëtimi me kalë,

Me pluhur mbi velo të vinte nusja e nipit tek unë,

Me dorën time t’ia shkundja duvakun palë mbi palë

Atje tek oxhaku, ku kfja në xhezve bën shkumbë.

Dhe s’kishte gjë, le të binte pluhur i udhës së largët

Në vatrëm time të vjetër sa përralla,

Po kjo nuk ndodhi mes botës së ligë e të varfër,

Ku rron ky fisi ynë i ndarë në dysh plot andralla.

Ku s’merr dot një nuse për nip a për djalë,

Se fisin e ndan kufiri me dy pashaporta ;

Këto pashaporta s’të lenë të marrësh nuse me kalë,

As me vetura, as me trena dhe as me aviona ndofta…

Kam ëndërruar t’i gjeja një nuse tim nipi të dashur

Në fshatrat e thella andej nga Kosova,

Se s’desha të shkoja në tjetrën botë me buzë të plasur,

Ta shuaja etjen e mallit për aq sa të rroja.

...Fluturoj qiellit të rinisë sime....

Gani Azemi

                              Tranzit nëpër qiellin e atdheut

                         Nga dritarëza e avionit

                                   E vështroj relievin

Që e njoh edhe në gjumë

Bardhësia e thepisar e Lubotenit

E shpon si me thikë

Kaltërsinë e ëndrrës sime

Re të zeza e kanë mbuluar

Sharrin Plak

Trupin ma përshkruhet me fjalë

Të asnjë gjuhe

Fluturoj qiellit të rinisë sime

E avioni çan horizonte të largëta

Veç tranzit mund të kaloj

Dhe t’i afrohem nga qielli Kosovës

Tokës që të tërë e kam në zemër

Në Qiellin e Kosovës, mars 1981

 

 

 

...zemër e popullit në damarët e tu...

Nurie Zekaj

                                                  ATDHEU

Rilindesh në gjakun e bijëve tu

çdo pjesë jotja

zemër e popullit

në damarët e tu

gjaku ynë

në rrudhat e ballit

ruajmë krenarinë për ty

në jehonën e zërit shpalosim

kurorën tënde

linde për të mos e ngrysur kurrë

rritesh bashkë me krenarinë tënde

për të mos e njohur përkuljen.

 

 

 

...trungu i fisit tim është shumë më i vjetër se historia jote....

Sabile Keçmezi Basha

TROJET TONA

Me siguri ke ëndërruar, ti o i huaj

se lule ke për të këputur

në këto trojet tona.

Por sa shpejt ke harruar

se vetëm me një lule

nuk është Kosova.

Me vite ke menduar

se këtë tokë të kuqe

do ta bëshë shkrumbë e hi

po ku i braktise kullat prej guri.

Mendove se do ta shlyesh historinë

se botën do ta krijosh sipas qejfit

pa e ditur se trungu i fisit tim

është shumë më i vjetër

se historia jote.

MOTIVE VJESHTE NËPËR DRURË

 BILAL XHAFERI


                                                                RINIA IME 

Nuk më vrapoi rinia

duke gjurmuar pulpët si shishe shampanje.

nuk m'u verbua rinia

pas ngjarjeve të fustaneve.

nuk m'u mbyll rinia

në parantezat e qepallave

të ndonjë vajze sentimentale.

rinia ime zgjodhi një tjetër drejtim,

zgjodhi të tjera ngjyra,

duke gjurmuar një dashuri të madhe,

duke kërkuar një lumturi të madhe,

si në një aksion të pandërprerë,

nga kantieri në kantier,

nga ferma në fermë,

nga miniera në minierë;

rrugëve të atdheut.

Ajo mbarti të gjtiha ngjyrat e baltrave

dhe tani e shoh tek digjet

kurorë sipër dheut,

si një ylber i pjellë nga mitra

e shtrëngatave. 

SA SHPEJT KALOI RINIA JOTE

FUSTANI YT I NUSËRISË

SI BRYMË E BARDHË TË MBULOI,

SA SHPEJT KALOI RINIA JOTE

SA SHPEJT PRANVERËN VJESHTA NDËRROI.

NGA DEGËT FLETËT U RRËZUAN,

TAKSIA HUMBI LARG NË RRUGË.

Ç'U NGRYSËN VITET KAQ SHPEJTUAR

Siç ENDEN MJERGULLAT NË MUZG.

FLORI I VARGJEVE TË MI

U SHKRI PËR TY ME DHIMBSURI.

TANI SI HEKUR SHPIRTI IM

ME LOT U NDRYSHK EDHE U NXI.

NGA DEGËT FLETËT U RRËZUAN,

I RRAHËN KRAHËT ZOGJTË NË JUG,

SI HARQE VIOLINE DRIDHEN

MOTIVE VJESHTE NËPËR DRURË.