FJALA
Fjala
Në afërsi gjithmonë
Këngë bilbili
Ëmbëlsi e jetës
Fjala
Në largësi përjetshëm
Heshtje e gerëzuar
Në helmim jetën
ME GISHTIN E UNAZËS
Ëndërroj të jem
Afër teje
Me gishtin e unazës
Të të prek dorën
Në ledhatim
Ëndërroj të shprishur
Në përkëdhelje
Flokun tënd
Fytyrën si pluhur
Në largësi tretur
Që vetëm era
Mund at sjellë
Syve të mi
Ëndërroj
Të kthehesh një ditë
Në heshtjen time
Vetëm një çast
Cilësdo stinë
NË TY DO TË JEM
Në melankolinë e syrit
Portret afërsie
Do të jem
Djersë në ballin e rrudhosur
Qepallat t`i lagë
Plogështi e pleqërisë
Njollë në damarin e shterur
HIJEN TËNDE KËRKOJ
Hija ime kërkon gjurmët
Shtërpë të hijes sate
E humbur në mes labirinthi
Sikur dritën ma kanë vjedhur
Hijen tënde kërkoj
Heshtja mbi valëdeti
Shkumë zemërimi
Më shfaqet dritë
Portreti yt
Prapë hijen tënde
Kërkoj
Loti im do at vras
Atë që rrugën tënde lagë
Akull shtegun
Në heshtje mbyllur
Hijen tënde kërkoj
MË KUJTO
Kur era farfullinë
Kujtimet lëkund
Në zallin e detit
Më kujto
Peshk i artë
Do të shfaqem
Dëshirat t´i plotësoj
DUA
Dua të jem
Zog
Për ty të kendoj
Dua të jem
Lule
Me aromë të ledhatoj
Dua të jem
Lot
Në syrin që kërkoj
Dua të jem
Engjullushë
Me krahë të përqafoj
LULËKUQE E TREMBUR
Kopsht pa lule
Shfrenim nate
Lulëkuqe e trembur
Vështrim
Me hile
Tinzare ngjan
Në tënden bukuri
Petale e mbyllur
Vesë pikon
KËRKIM I KOT
Kërko rrugicave
Gjallërinë e kot
Nuk jam as aty
Ku frika zhduket
Me ndriçim
Murosa lapidar
PRITJE NGROHTËSIE
Kur nata bën acar
Pranë oxhakut
Trup i ngrinë
Pritje e afërt
Qerpikë me shtrezë
Me ty jam unë
Mbretëreshë e ngrohtësisë
PRITJE NGROHTËSIE
Kur nata bën acar
Pranë oxhakut
Trup i ngrirë
Pritje e afërt
Qerpikë me shtrezë
Me ty jam unë
Mbretëreshë e ngrohtësisë
ME TY
Me ty
Shoqëruar në heshtje
Sytë ngulitur
Në jet e atyre netëve
Bota dukej e qetë
Si të ishte n´amshim
Me kujtimet e shpresës
Prapë jam me ty
Ëndërrat e mia
Një pikë shiu i lago
Mollëzave në rrjedhë
Pikon loti
Dhe prapë lam me ty
GREMINË DASHURIE
Shkëmb murosur
Në rrënim tradhtie
Zemra ujitë
Lumenj kujtimesh
Ironi e hidhur
Greminë e dashurisë
ÇAST I MALLKUAR
Shfrim ndjenjash nxitë huti
Epsh dobësie apo shëmti
Ashtu befas si më erdhe
As vetë s´e di
Xhelat i ndjenjës fisnike
Mos paç kurrë bekimin
As uratën e krijesës magjike
NUK KAM FAJ
Mos më mallko
Trazimin e parë
Trupin shtalb
Kënaqësi e harlisur
Nuk km faj
Tradhti e dhunës
Të një fjale s´ishim
S´ta fal dot
Pafajësinë e moshës
DHURATË JETE
Lotin ta fshij
Dhuratë
Jetën ta falò
Ngrohtësi vatre
Cakrrojmë gotat
Në pritje
Trashëgimi gëzimin
ILUZION
Sikur të jet ti
Fluskë bore
Kështjellë lumturie
Do thurja
Në mesin e yjeve
Rreze dielli
N´kurorë lulesh
Hënën
Zinxhir dashurie
Shiu të jet
Lundër kujtimesh
Retë e bardha
T´i km hije
KTHESË JETE
Rrufe dashurie
Godet zbraztinë
Vetëtimthi ndjenjën
Ngashëren
Kthesë jete
Ringgjall lumturinë
Buqetë kujtimesh
Një refren
KURORA
Shtrëngim duarve
Kuptim bese
Bistek dashurie
Shikim bebëze
Fole jete
Uratë goje
Dhuratë e pritur
Kurorën
Bistek dashurie
FRESKI E HESHTUR
N´ freskinë e luleve
Aromën tënde
Të heshtjes ndjej
Që më largojnë
Vetminë
Dallgët e kujtimeve
Ëndrrave pa gjumë
Pikon loti
Në kërkim dorën
T´i fshij
Gjurmët e pritjes
LOTËT PO T` I FAL
Kujtimet po t´i fal
Det i thellë i pa anë
Prano lotin tim
Dua të bëhem hall
Në thellësine tënde
Vuajtjet m´i shoqëro
Me valët tua
Kujtimet m´i përqafon
MË MUNGON
Pëshpëritja jote
Buzëve të njoma
Më mungon
Gjersa shfletoj librin
E pluhurosur
Nga harresa ta shpëtoj
Me ngrohtësinë e duarve
Mbi kapakët e tij
Do të mbjell lule
Më mungon gëzimi
Që dikur e shihja
Në pafajësinë e syve tu
Kujtimet zgjohen grumbull
Buzëqeshjet me zërin
Ëmbëlsinë e tij në dridhje
Melodia e këngës përmallshëm
Në harresë torturon shpirtin
Që venitet në pritje
FLUTUR E LUMTUR
Flutur e lumtur jam
Flatrat m ngjyra hap
Nektar dashurie shijoj
Vesë lulësh gëlltis
Flutur e lumtur jam
THUAJ
Edhe pse kam mall
Të vetmen fjalë kërkoj
Nuk dua hakmarrje
As ngushëllim nuk dua
Vetëm një fjalë kërkoj
Thuaj
Se je penduar
VESË DASHURIE
Vesë dashurie
Trëndafil rrënjëprerë
Ujitë
Fryt i shprishur
Freski ndjenje
Gërshet polemi
E miqësisë së braktisur
GRILË VETMIE
Shkretëtirë enigmë
Peizazh i sëmurë
Maskë e pa çjerr
Grilë vetmie
Ëndërr e plakur
Qiri i shkirë
ËNDËRR PARAJSE SA HIJESHI MË KISHTE
Velloja me pelhurë lashtësie
Në rrëqethje trupin
Bistek dredhur
Shamikuqe
Jelek gajtani
Sa më kish hije
Në vështrim rrugicave
Hapat e gjogut numëroja
Ecje e ngadalshme
Kisha frikë
Nga fytyra e panjohur
ËNDËRR PARAJSE
Isha hyjneshë
Mbi engjuj mirësie
Veshur me lule
Bylyzyk ari
Dhuratë mbaja
Çelës dashurie
Dritë prarimi
Gërshetat lëmon
Engjëll parajse
Nga gjumi më zgjon
PRITJE
Loti më është tharë
Pritje
Katran mbështjell
Humnerë errësire
Ferr vetmie
Pritje
Në varr
Syçelë
NGULFATJE
Mgulfatje
Më lejo të ik
T´i kthehem kënaqësisë
Së pashijuar
Tymin në ajër do ta mbledh
Mushkëritë do t´i gërryej
Krejt çka më dhurove
Do t´i jap
Vetëm më lejo
Të shkoj
Ngulfatje
Pak stinë kam shijuar
Në blerim jetën
Stuhi trishtimi
Ngulfatje e harresës
DROGA
Ti më bën të ndjehem
Se lumturia
Është vetëm ima
Me damar rreth zemrës
Më bën që tërë botën
Shtrëngoj
Në duart e mia
Si shkumë deti
Më mashtron
Aroma jote
Tua se je lule
E vyshkur
Mbi një top bore
E braktisur
VUAJTJE VJESHTE
Lundron anija në heshtje
Anës detit shihet gyteti
Ishe ditë vjeshte
Vështrimi
Mbi detin pushon
Margaritarë lotët
Në rrjedhë
N’brendi zemre
Etjen fundosur
Intriga kujtime
Shuaj valë
JETIMI
Zot
Pse me pagëzove
Me emrin jetim
Ma plagose kaq fort
Shpirtin tim
A ka në jet
Emër më të keq
Nga lotet e mi
Të formohet një det
Gjithë fëmijët lozin
Shijojnë lirinë
Unë zog i plagosur
Urrejë fëmijërinë
Pa baba pa nënë
Si t’t’ dal jetës matanë
Shumë vuajtje e trishtime
Sa e zezè kjo jeta ime
Më mirë mos t’kisha lind
Se sa të rritem
Pa përkëdheljen
Easnjërit prind
NËNA
Me butësinë e shpirtit
Zemrën ma freskon
Me ledhatime mikluese
Plagët m|i sheron
Me puthje mëngjesore
Nga ëndërra më zgjon
Me dashurinë e jetës
Deshirat m|i kujton
BABAI IM
Pa hamendje asnjë çast
Më uro udhë të mbarë
Butësisht me porositë
Tia kthej dashurinë
Me pesa në ditar
Do që të jem e sjellshme
Qrtim me dasiuri
Të përqafoj librin
Që të ndjej krenari
Në ballin e moshës
Një puthje më dhuron
Me dorën e lehtë
Flokun më ledhaton
Në shtegtimin e jetës
Babai im
Rrugën e fatit më trason
ME FRIKËSON HESHTJA
Dua të jem ai që tanimë
Nuk jam
Figurën time trishtuese
As në pasqyrë më nuk e njoh
Mallkimin tim
Ku mbeten lotët
Nga syri im i heshtur
Kam frikë
As vetja ime sme do
Aq i hershëm ky verbim
Më frikëson heshtja
Brëndia e saj
Më ndihmon të vdes
Jo nuk dua
Dua të jet
Dëshmi e gjallë
Jo pluhur i harresës
PSE
Atdheu im i ngrohtë
Çtu deh tymi e flaka
Pse iu ngjitën malëve
Fëmijë, pleq e plaka
Pse na ndalën rritën
Pse na fikën dritën
A tua
Pse ta patën frikën
Fëmijët me vrap
Ikur matanë
Thërrisnin klithshëm
Bebè e nënë
Në kosovë ndihet vajtimi
Popullin e kapò lëmërimi
Edhe të mos e përjetosh
Trupin ta mbulon trishtimi
Shumë djemë e vajza
Na i vranë në kufi
Me ditë
Me muaj
Mbi ta hanë korbat e zi
Kolona kolona
Sa sheh me sy
A tua o zot
Ku shkojnë
Këta fatzinjë
Por do të kthehemi
Aty aty
Në shkrumb e hi
NË PRITJE
Nënë shkreta qanë
Nënë shkreta pret
Djemtë e saj
Që ia kanë tre
Kërkoj përgjigje
Dua të di
Pse për mua
Nuk ka lumturi
Pres që loti
Thahet
Nuk thahet dot
Të hapura plagët
Edhe sot
Deri kur kështu
O,Zot
VENDI IM
Ti je
Bukuri e rrallë
Qendisur ylber
Malet plot
Mbulesë argjendi
Freski shpirti
Me blerim
Margaritar syri
Ti je
Vendi im
FJALË PLAKU
Vatra mbushur plot
Sofrës përreth
Ushqim burrërie
Fjalë e madhe plaku
Amanet
Patron shtegtar
Rrugëve në kërkim
I uritur
Mllefin shfryej
Amanet
Shushurimë mali
Ulërimë ujqish
Ndal
Patron i trojeve
Jam unë
Kulla me shekuj
OXHAKU PA TYM
Oxhakun
E shoh
Po tymi, ku është
Mbështjellë futë
Në të zezè re
Vaj qyqeje
Mot për mot
Asht i prerë
Gjymtyrë këputur
Vatër dikur
Djepat plot
PRITJA
Heshtja
Gur fundosur
Plagë e hapur
Në ballin e rrudhosur
Portret
Që vetëm unë e njo
Shpresa për ardhurimin
Të birin e zemrës
U bi lot
Nuk me lajmërohet
As sot
Ma shtrini një copi letër
Shkruani
E fortë është nëna
Nuk ka dhëmbje
Veç mallit
Për ledhatimin tënd
E humbur
Rri mbi shkëmb
Botën marr me sy
Kërkoj
Qetësinë e shpirtit
Me kujtimet për ty
Jeta
Më thërret
Të ndryshoj
Në formë
Fytyrën
Unë në parafytyrim
Djalin
Përqafoj mëshirën
PRANVERA
Vështroj
Në dritare
Shtrirje anëmbanë
Shijoj erën e luleve
Që sapo kanë dal
Zogjtë këndojnë
Kudo dagjohen fëmijët
Sa gëzim
Ngado lumturi
Dielli lëshon rreze
Era kundërmon
Një fllad i lehtë
Flokun si gjethin
Me ledhaton
Fjala
Në afërsi gjithmonë
Këngë bilbili
Ëmbëlsi e jetës
Fjala
Në largësi përjetshëm
Heshtje e gerëzuar
Në helmim jetën
ME GISHTIN E UNAZËS
Ëndërroj të jem
Afër teje
Me gishtin e unazës
Të të prek dorën
Në ledhatim
Ëndërroj të shprishur
Në përkëdhelje
Flokun tënd
Fytyrën si pluhur
Në largësi tretur
Që vetëm era
Mund at sjellë
Syve të mi
Ëndërroj
Të kthehesh një ditë
Në heshtjen time
Vetëm një çast
Cilësdo stinë
NË TY DO TË JEM
Në melankolinë e syrit
Portret afërsie
Do të jem
Djersë në ballin e rrudhosur
Qepallat t`i lagë
Plogështi e pleqërisë
Njollë në damarin e shterur
HIJEN TËNDE KËRKOJ
Hija ime kërkon gjurmët
Shtërpë të hijes sate
E humbur në mes labirinthi
Sikur dritën ma kanë vjedhur
Hijen tënde kërkoj
Heshtja mbi valëdeti
Shkumë zemërimi
Më shfaqet dritë
Portreti yt
Prapë hijen tënde
Kërkoj
Loti im do at vras
Atë që rrugën tënde lagë
Akull shtegun
Në heshtje mbyllur
Hijen tënde kërkoj
MË KUJTO
Kur era farfullinë
Kujtimet lëkund
Në zallin e detit
Më kujto
Peshk i artë
Do të shfaqem
Dëshirat t´i plotësoj
DUA
Dua të jem
Zog
Për ty të kendoj
Dua të jem
Lule
Me aromë të ledhatoj
Dua të jem
Lot
Në syrin që kërkoj
Dua të jem
Engjullushë
Me krahë të përqafoj
LULËKUQE E TREMBUR
Kopsht pa lule
Shfrenim nate
Lulëkuqe e trembur
Vështrim
Me hile
Tinzare ngjan
Në tënden bukuri
Petale e mbyllur
Vesë pikon
KËRKIM I KOT
Kërko rrugicave
Gjallërinë e kot
Nuk jam as aty
Ku frika zhduket
Me ndriçim
Murosa lapidar
PRITJE NGROHTËSIE
Kur nata bën acar
Pranë oxhakut
Trup i ngrinë
Pritje e afërt
Qerpikë me shtrezë
Me ty jam unë
Mbretëreshë e ngrohtësisë
PRITJE NGROHTËSIE
Kur nata bën acar
Pranë oxhakut
Trup i ngrirë
Pritje e afërt
Qerpikë me shtrezë
Me ty jam unë
Mbretëreshë e ngrohtësisë
ME TY
Me ty
Shoqëruar në heshtje
Sytë ngulitur
Në jet e atyre netëve
Bota dukej e qetë
Si të ishte n´amshim
Me kujtimet e shpresës
Prapë jam me ty
Ëndërrat e mia
Një pikë shiu i lago
Mollëzave në rrjedhë
Pikon loti
Dhe prapë lam me ty
GREMINË DASHURIE
Shkëmb murosur
Në rrënim tradhtie
Zemra ujitë
Lumenj kujtimesh
Ironi e hidhur
Greminë e dashurisë
ÇAST I MALLKUAR
Shfrim ndjenjash nxitë huti
Epsh dobësie apo shëmti
Ashtu befas si më erdhe
As vetë s´e di
Xhelat i ndjenjës fisnike
Mos paç kurrë bekimin
As uratën e krijesës magjike
NUK KAM FAJ
Mos më mallko
Trazimin e parë
Trupin shtalb
Kënaqësi e harlisur
Nuk km faj
Tradhti e dhunës
Të një fjale s´ishim
S´ta fal dot
Pafajësinë e moshës
DHURATË JETE
Lotin ta fshij
Dhuratë
Jetën ta falò
Ngrohtësi vatre
Cakrrojmë gotat
Në pritje
Trashëgimi gëzimin
ILUZION
Sikur të jet ti
Fluskë bore
Kështjellë lumturie
Do thurja
Në mesin e yjeve
Rreze dielli
N´kurorë lulesh
Hënën
Zinxhir dashurie
Shiu të jet
Lundër kujtimesh
Retë e bardha
T´i km hije
KTHESË JETE
Rrufe dashurie
Godet zbraztinë
Vetëtimthi ndjenjën
Ngashëren
Kthesë jete
Ringgjall lumturinë
Buqetë kujtimesh
Një refren
KURORA
Shtrëngim duarve
Kuptim bese
Bistek dashurie
Shikim bebëze
Fole jete
Uratë goje
Dhuratë e pritur
Kurorën
Bistek dashurie
FRESKI E HESHTUR
N´ freskinë e luleve
Aromën tënde
Të heshtjes ndjej
Që më largojnë
Vetminë
Dallgët e kujtimeve
Ëndrrave pa gjumë
Pikon loti
Në kërkim dorën
T´i fshij
Gjurmët e pritjes
LOTËT PO T` I FAL
Kujtimet po t´i fal
Det i thellë i pa anë
Prano lotin tim
Dua të bëhem hall
Në thellësine tënde
Vuajtjet m´i shoqëro
Me valët tua
Kujtimet m´i përqafon
MË MUNGON
Pëshpëritja jote
Buzëve të njoma
Më mungon
Gjersa shfletoj librin
E pluhurosur
Nga harresa ta shpëtoj
Me ngrohtësinë e duarve
Mbi kapakët e tij
Do të mbjell lule
Më mungon gëzimi
Që dikur e shihja
Në pafajësinë e syve tu
Kujtimet zgjohen grumbull
Buzëqeshjet me zërin
Ëmbëlsinë e tij në dridhje
Melodia e këngës përmallshëm
Në harresë torturon shpirtin
Që venitet në pritje
FLUTUR E LUMTUR
Flutur e lumtur jam
Flatrat m ngjyra hap
Nektar dashurie shijoj
Vesë lulësh gëlltis
Flutur e lumtur jam
THUAJ
Edhe pse kam mall
Të vetmen fjalë kërkoj
Nuk dua hakmarrje
As ngushëllim nuk dua
Vetëm një fjalë kërkoj
Thuaj
Se je penduar
VESË DASHURIE
Vesë dashurie
Trëndafil rrënjëprerë
Ujitë
Fryt i shprishur
Freski ndjenje
Gërshet polemi
E miqësisë së braktisur
GRILË VETMIE
Shkretëtirë enigmë
Peizazh i sëmurë
Maskë e pa çjerr
Grilë vetmie
Ëndërr e plakur
Qiri i shkirë
ËNDËRR PARAJSE SA HIJESHI MË KISHTE
Velloja me pelhurë lashtësie
Në rrëqethje trupin
Bistek dredhur
Shamikuqe
Jelek gajtani
Sa më kish hije
Në vështrim rrugicave
Hapat e gjogut numëroja
Ecje e ngadalshme
Kisha frikë
Nga fytyra e panjohur
ËNDËRR PARAJSE
Isha hyjneshë
Mbi engjuj mirësie
Veshur me lule
Bylyzyk ari
Dhuratë mbaja
Çelës dashurie
Dritë prarimi
Gërshetat lëmon
Engjëll parajse
Nga gjumi më zgjon
PRITJE
Loti më është tharë
Pritje
Katran mbështjell
Humnerë errësire
Ferr vetmie
Pritje
Në varr
Syçelë
NGULFATJE
Mgulfatje
Më lejo të ik
T´i kthehem kënaqësisë
Së pashijuar
Tymin në ajër do ta mbledh
Mushkëritë do t´i gërryej
Krejt çka më dhurove
Do t´i jap
Vetëm më lejo
Të shkoj
Ngulfatje
Pak stinë kam shijuar
Në blerim jetën
Stuhi trishtimi
Ngulfatje e harresës
DROGA
Ti më bën të ndjehem
Se lumturia
Është vetëm ima
Me damar rreth zemrës
Më bën që tërë botën
Shtrëngoj
Në duart e mia
Si shkumë deti
Më mashtron
Aroma jote
Tua se je lule
E vyshkur
Mbi një top bore
E braktisur
VUAJTJE VJESHTE
Lundron anija në heshtje
Anës detit shihet gyteti
Ishe ditë vjeshte
Vështrimi
Mbi detin pushon
Margaritarë lotët
Në rrjedhë
N’brendi zemre
Etjen fundosur
Intriga kujtime
Shuaj valë
JETIMI
Zot
Pse me pagëzove
Me emrin jetim
Ma plagose kaq fort
Shpirtin tim
A ka në jet
Emër më të keq
Nga lotet e mi
Të formohet një det
Gjithë fëmijët lozin
Shijojnë lirinë
Unë zog i plagosur
Urrejë fëmijërinë
Pa baba pa nënë
Si t’t’ dal jetës matanë
Shumë vuajtje e trishtime
Sa e zezè kjo jeta ime
Më mirë mos t’kisha lind
Se sa të rritem
Pa përkëdheljen
Easnjërit prind
NËNA
Me butësinë e shpirtit
Zemrën ma freskon
Me ledhatime mikluese
Plagët m|i sheron
Me puthje mëngjesore
Nga ëndërra më zgjon
Me dashurinë e jetës
Deshirat m|i kujton
BABAI IM
Pa hamendje asnjë çast
Më uro udhë të mbarë
Butësisht me porositë
Tia kthej dashurinë
Me pesa në ditar
Do që të jem e sjellshme
Qrtim me dasiuri
Të përqafoj librin
Që të ndjej krenari
Në ballin e moshës
Një puthje më dhuron
Me dorën e lehtë
Flokun më ledhaton
Në shtegtimin e jetës
Babai im
Rrugën e fatit më trason
ME FRIKËSON HESHTJA
Dua të jem ai që tanimë
Nuk jam
Figurën time trishtuese
As në pasqyrë më nuk e njoh
Mallkimin tim
Ku mbeten lotët
Nga syri im i heshtur
Kam frikë
As vetja ime sme do
Aq i hershëm ky verbim
Më frikëson heshtja
Brëndia e saj
Më ndihmon të vdes
Jo nuk dua
Dua të jet
Dëshmi e gjallë
Jo pluhur i harresës
PSE
Atdheu im i ngrohtë
Çtu deh tymi e flaka
Pse iu ngjitën malëve
Fëmijë, pleq e plaka
Pse na ndalën rritën
Pse na fikën dritën
A tua
Pse ta patën frikën
Fëmijët me vrap
Ikur matanë
Thërrisnin klithshëm
Bebè e nënë
Në kosovë ndihet vajtimi
Popullin e kapò lëmërimi
Edhe të mos e përjetosh
Trupin ta mbulon trishtimi
Shumë djemë e vajza
Na i vranë në kufi
Me ditë
Me muaj
Mbi ta hanë korbat e zi
Kolona kolona
Sa sheh me sy
A tua o zot
Ku shkojnë
Këta fatzinjë
Por do të kthehemi
Aty aty
Në shkrumb e hi
NË PRITJE
Nënë shkreta qanë
Nënë shkreta pret
Djemtë e saj
Që ia kanë tre
Kërkoj përgjigje
Dua të di
Pse për mua
Nuk ka lumturi
Pres që loti
Thahet
Nuk thahet dot
Të hapura plagët
Edhe sot
Deri kur kështu
O,Zot
VENDI IM
Ti je
Bukuri e rrallë
Qendisur ylber
Malet plot
Mbulesë argjendi
Freski shpirti
Me blerim
Margaritar syri
Ti je
Vendi im
FJALË PLAKU
Vatra mbushur plot
Sofrës përreth
Ushqim burrërie
Fjalë e madhe plaku
Amanet
Patron shtegtar
Rrugëve në kërkim
I uritur
Mllefin shfryej
Amanet
Shushurimë mali
Ulërimë ujqish
Ndal
Patron i trojeve
Jam unë
Kulla me shekuj
OXHAKU PA TYM
Oxhakun
E shoh
Po tymi, ku është
Mbështjellë futë
Në të zezè re
Vaj qyqeje
Mot për mot
Asht i prerë
Gjymtyrë këputur
Vatër dikur
Djepat plot
PRITJA
Heshtja
Gur fundosur
Plagë e hapur
Në ballin e rrudhosur
Portret
Që vetëm unë e njo
Shpresa për ardhurimin
Të birin e zemrës
U bi lot
Nuk me lajmërohet
As sot
Ma shtrini një copi letër
Shkruani
E fortë është nëna
Nuk ka dhëmbje
Veç mallit
Për ledhatimin tënd
E humbur
Rri mbi shkëmb
Botën marr me sy
Kërkoj
Qetësinë e shpirtit
Me kujtimet për ty
Jeta
Më thërret
Të ndryshoj
Në formë
Fytyrën
Unë në parafytyrim
Djalin
Përqafoj mëshirën
PRANVERA
Vështroj
Në dritare
Shtrirje anëmbanë
Shijoj erën e luleve
Që sapo kanë dal
Zogjtë këndojnë
Kudo dagjohen fëmijët
Sa gëzim
Ngado lumturi
Dielli lëshon rreze
Era kundërmon
Një fllad i lehtë
Flokun si gjethin
Me ledhaton
ALBULENË SHALA
Albulenë Shala u lind më 11.05. 1987 në fshatin Osdrim, komuna e Pejës. Rrjedhë nga një familje intelektuale. Shkollën fillore tetëklasëshe e mbaroi në vendlindje. Tani është nxënëse në klasën e njëmbëdhjetë në gjimnazin Bedri Pejani në Pejë. E shkëlqyeshme në mësime dhe e angazhuar në krijime letrare. Ka filluar të shkruaj që nga klasa e shtatë e fillorës.
Kjo është përmbledhja e parë e saj me poezi. Ka në dorëshkrim edhe një përpjekje letrare në prozë me tematikë rinore.
LIGJËRIM ZEMËRIMI ME PAFAJËSINË E MOSHËS
Poetesha e re me moshë dhe vargje – Albulenë Shala, me librin e saj të parë “Nuk kam faj”na vie si rrezja e parë e diellit në mengjesin e ditës plot dritë. Një shpirt i njomë qe shpreh brendinë e vet me shqetësime moshe duke kërkuar gjithnjë pafajësinë për frymëzimin e shprehur, edhe kur ëndërron edhe kur qorton, edhe kur zemërohet edhe kur soditë blerimin e stinës.
Ajo di të fshijë lotin me butësinë e vorgut që të bëhet mbretëreshë ngrohtësie, duke ofruar durimin e pritjes, që prapë dhe gjithmonë të jetë sa më pranë ndjenjës të cilën butësisht e dhuron.
Në këtë vëllim të saj poetik, vërehet një thellësi meditimi ku gjithnjë gjurmon në kërkim shtegun e afrisë, portretin e bardhësisë dhe unazën e fatit në jetë. Melankolinë e shpirtit di ta shpeh aq prekshëm deri në drithërimë ndjenjash, sa që portretin e njeriut e sheh nga do në syrin e vet.
Heshtjen e ka për mikeshë moshe, çka nuk është aq e natyrshme, magjithatë di ta vë në ligjërim vargun duke i dhënë edhe kuptim të plotë poetik e filozok. Kur i mungon portreti e parafytyron hijen e tij duke kërkuar…”gjurmët shtërpë të hijes…” së adhuruar.
Në një masë të caktuar është e mbyllur por jo dhe e mbërthyer në rrethin e vetmisë, meqë gjithnjë shpresën e di për çelës jete, ani që pritja i rri shtrirë në shtratin e durimit. Nuk ka faj për trazimin e parë, trazim ky edhe poetik i vetpërcaktuar si frymëzim krijimi.
Sidoqoftë, poetesha e re Albulenë Shala, ka përspektivë krijimi dhe në letrat shqipe, me këtë zell dhe përkushtim mund të arrijë nivelin e krijueses së dëshmuar.
Kjo është përmbledhja e parë e saj me poezi. Ka në dorëshkrim edhe një përpjekje letrare në prozë me tematikë rinore.
LIGJËRIM ZEMËRIMI ME PAFAJËSINË E MOSHËS
Poetesha e re me moshë dhe vargje – Albulenë Shala, me librin e saj të parë “Nuk kam faj”na vie si rrezja e parë e diellit në mengjesin e ditës plot dritë. Një shpirt i njomë qe shpreh brendinë e vet me shqetësime moshe duke kërkuar gjithnjë pafajësinë për frymëzimin e shprehur, edhe kur ëndërron edhe kur qorton, edhe kur zemërohet edhe kur soditë blerimin e stinës.
Ajo di të fshijë lotin me butësinë e vorgut që të bëhet mbretëreshë ngrohtësie, duke ofruar durimin e pritjes, që prapë dhe gjithmonë të jetë sa më pranë ndjenjës të cilën butësisht e dhuron.
Në këtë vëllim të saj poetik, vërehet një thellësi meditimi ku gjithnjë gjurmon në kërkim shtegun e afrisë, portretin e bardhësisë dhe unazën e fatit në jetë. Melankolinë e shpirtit di ta shpeh aq prekshëm deri në drithërimë ndjenjash, sa që portretin e njeriut e sheh nga do në syrin e vet.
Heshtjen e ka për mikeshë moshe, çka nuk është aq e natyrshme, magjithatë di ta vë në ligjërim vargun duke i dhënë edhe kuptim të plotë poetik e filozok. Kur i mungon portreti e parafytyron hijen e tij duke kërkuar…”gjurmët shtërpë të hijes…” së adhuruar.
Në një masë të caktuar është e mbyllur por jo dhe e mbërthyer në rrethin e vetmisë, meqë gjithnjë shpresën e di për çelës jete, ani që pritja i rri shtrirë në shtratin e durimit. Nuk ka faj për trazimin e parë, trazim ky edhe poetik i vetpërcaktuar si frymëzim krijimi.
Sidoqoftë, poetesha e re Albulenë Shala, ka përspektivë krijimi dhe në letrat shqipe, me këtë zell dhe përkushtim mund të arrijë nivelin e krijueses së dëshmuar.
