...ujë, ujë - dy Drina dhe një Valbonë-

AGIM SPAHIU 

                              FËMIJËT E SHKOLLËS SË FSHATIT

Në oborrin e shkollës heqin viza

me gurë e shkumës të bardhë.

Dhe pastaj... një rrasë

me një këmbë e shtyjnë me radhë.

Asgjë s'kërkojnë për lodrën e tyre

fëmijët e shkollës sime.

Kështu para fillimit të mësimit,

kështu në pushimin e gjatë...

Gëzim fëmijës iu bëkan

edhe pak viza të drejta e një rrasë... 

KËNGË DËSHPRIMI

Jam bërë si këto rroba të palara në çantën e zezë

të udhës,

si këto rroba të pista që mbajnë erë ndyrësi,

ku s'ka mbetur asnjë këmishë e pastër,

as edhe një shami.

Në çantën e zezë t'udhës java dhe viti,

jeta ime e ghertanishme,-

unë- i gjithi,

dhe kjo këngë dëshprimi.

Po fytyrën ku ta çoj? Kush më thotë?!

Nuk dua kurrsesi ta fus në çantën e zezë të udhës!

Ngrihem

dhe hedh ujë me dorën e djathtë,

me dorën e majtë,

me të dyja duart bashkë,

ujë, ujë - dy Drina dhe një Valbonë-

në fytyrën time të gjorë

me shikim të zemëruar

që nga çantë e zezë e udhës me zor dua ta shpëtoj...

Dhe s'e di a do ta shpëtoj.